When a Single Mom meet the Hot CEO

Prologue

KUYANG POGI! KUYANG POGI! MAY JOWA KA NA BA?!", pagsisigaw ng aking anak habang nilalapitan ang isang binata. Kakalabas lang nito sa mamahalin na kotse na animo'y mayaman ang tao. "Michael, uuwi na tayo!", tawag ko sa bata. Makulit kasi siya, kaya nababasa ko ang tumatakbo sa isipan nito. But I was too late dahil tuluyan na s'yang nakahawak sa lalaki. Patay! Mukhang masamang tao yata ang napagtripan niya. "Kuya, m-may girlprend ka na po ba?", lakas-loob na tanong muli nito. Tangina! Nakakahiya! "Ang bata-bata mo pa, alam mo na agad ang salitang 'yan?", natatawang turan ng binata. Medyo gumaan ang loob ko dahil sa naging reaksyon niya. "Hindi na po ako bata. Big boy na ako sabi ni mama.", "--Kaya nga tinatanong po kita, kung may jowa ka na ba?", saad niya na tila mas matanda pa sa kausap. Napasapo na lamang ako sa aking noo, dahil hindi ko alam kung paano ko siya pipigilan. "Bakit ba gusto mong malaman?", curious na bigkas nito. "Dahil kung wala po kayong girlfriend kuya, pwede niyo pong jowain si mama.", "--Para magkaroon na ako ng papa.", diretsang sagot ni Michael. Narinig ko ulit ang pagtawa ng lalaki, siguro nacucutan siya sa inaakto ng anak ko. "-Single naman po si mama eh. Tsaka, mabait at masipag. 'Yon nga lang, tamad po s'ya mag-ayos.", pagpapatuloy na wika niya. "Nasa'n ba ang mama mo?", he asked, kaya agad akong umiwas at tumalikod. Pahamak din ang anak ko eh!   Baka isipin pa ng mokong na 'to, pinasunod ko ang bata. "Ayon po siya! Ayon ang mama ko. Sexy po siyang babae, mabilbil nga lang.", Ang daldal, potah! "Halika kuya, ipapakilala kita sa kanya.", saad nito dahilan para kabahan ako. "Mama, eto na po si kuyang pogi oh. Siya po ang gusto ko maging papa.", kalabit na sabi ni Michael. Unti-unti akong napalingon at tinakpan ko pa ang aking mukha para hindi ako makilala ng lalaki. Sobrang kahihiyan na kasi ang mga sinabi ng anak ko sa kanya. Sa dulo ng aking mata, nakita ko na tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa at sabay tawa. "Pftt. Pasensya na bata, pero hindi ko type ang mama mo.", sambit niya sa aking anak. "Huh? Bakit naman po?",   "Gaya ng sinabi mo kanina, hindi siya nag-aayos.", "--Kaya hindi ko pinangarap na magkaroon ng girlfriend na manang.", tanging turan nito at tinapik ang bata. "So pa'no, it nice to meet you, bro. Ang gwapo mo, mabuti na lang, hindi ka nagmana sa mama mo.", huling saad ng binata at muling naglakad palayo.

Teka? Manang? Manang? He called me 'Manang'?! "Hoy, hindi ako manang ha! At higit sa lahat, maganda ako!", malakas kong bulyaw para marinig ito ng lalaki. "Mama, 'wag ka ng sumigaw ohh. Tama naman si kuyang pogi eh, manang ka.", pagpapatigil ni Michael. Shet! Anak ko ba talaga siya?

 

Chapter 1 Kate's POV:

"Ano ba kasi ang pumasok sa kokote mo at nilapitan mo ang lalaking 'yon, anak?", "--Halos ininsulto niya ang pagkatao ko!", "--Nakakabadtrip siya ha?! At nakakabadtrip ka rin!", inis kong bigkas nang makauwi kami ng bahay. "Mama, sorry na po. G-gusto ko lang magkaroon ng papa.", "-Naiinggit kasi ako sa mga kaklase ko, lagi nila akong inaasar.", malungkot na turan ni Michael. Actually, he's 7 years old at nasa grade 2 na siya. 16 years old ako nung nabuntis ako, kaya gano'n na lamang ang panghuhusga sa akin ng mga kapitbahay namin. Pero wala akong pinagsisihan sa ginawa ko, dahil alam kong nagmahal lang ako. At yung pagmamahal ko, nagbunga ng isang makulit at madaldal na Michael. "Baby, kahit wala kang papa. Nandito naman si mama diba? Pwede mo ako maging mama at papa.", wika ko para alisin ang lungkot sa mukha ng aking anak. "But I want papa. Bakit ba kasi, hindi ka nag-ayos kanina, mama?", pagsisisi nito. "Anak naman, tuwing gabi lang ako nag-aayos. At mabuti na rin 'yon noh, at least, nalaman ko na lahat ng lalaki, habol lang ay maganda.", "--Tsk. Manang daw!", saad ko nang maalala ko ulit ang walang modo na binata kanina. Naramdaman ko naman ang pagyakap ng baby boy ko sa aking legs na tila naglalambing. "Sabagay mama, tama ka po. Medyo bad nga si kuyang pogi. Pero bagay po kayo mama.", wika niya na tila may panghihinayang sa boses. "--Alam mo Michael, wala ka pang alam sa love. Kaya 'wag mong sabihin na bagay kami. Kinikilabutan ako.", nandidiri kong bigkas. "Ano ba kasi ang gusto mo sa lalaki, mama?", pagtatanong nito. "Mabait, marespeto at may mabuting kalooban. 'Yon ang gusto ko. Pero sa ngayon, hindi ko muna 'yan kailangan. Dahil para sa akin, masaya na ako na nandyan ka.", litanya ko at niyakap pabalik ang bata. Simple lang ang buhay namin ng anak ko Hindi kami mayaman dahil nakatira lang kami sa maliit na bahay. At matapos naming maglambingan, pinatulog ko na si Michael. Malapit na kasing sumapit ang gabi kaya kailangan ko ng mag-ayos. Gabi-gabi kasi ang trabaho ko sa sikat na club. Hindi ako pokpok, dahil waitress lang ako do'n. And besides, kailangan ko lang magpaganda para magkaroon ako ng tip sa mga lalaking makakausap ko. Nilagay ko ang contact lens at kinulot ko ang aking buhok. Nag-apply na rin ako ng make-up. Kasabay no'n, sinuot ko na ang fit kong damit at sandal. Bago ako umalis ng bahay, hinalikan ko muna sa noo si Michael. Siya kasi ang nagpapalakas ng loob ko para gawin 'to. ___ Huminga ako ng malalim bago tumungo sa club. This is it! Madami na agad na customer. Balita ko, mga bigatin ang pupunta ngayong gabi. Kaya sana, swertehin naman ako dahil masyado ng malaki ang utang ko. "Bilisan mo na ang kilos mo, Kate. Ikaw ang naka-assign sa table ni Sir David.", "--Galingan mo ha? Dahil CEO 'yon ng company. So be friendly.", bigkas ni Celine sa akin. Katrabaho ko sa club. "Sige. Akong bahala.", ngiti kong tugon. Tinuro niya ang pwesto ng binatang tinutukoy niya kaya kaagad akong naglakad do'n. Nakatalikod ang lalaki, at sa tingin ko, gwapo siya dahil likuran palang, matikas na ang pangangatawan. "Good evening Sir. Eto yung wine na inorder niyo.", malambing na sabi ko at inilapag ang inumin na hawak ko. Unti-unti namang napalingon ang tao dahilan para manliit ang mata ko. Ta-ta-tangina! Yung lalaking tumawag sa akin ng Manang, siya ang ite-table ko?! What the f?!

 

Chapter 2 Kate's POV:

Sa daming tao na pwede maging customer dito sa club. Bakit siya pa? Hindi naman sa choosy ako, pero parang gano'n na nga. Hindi ko lang gusto ang ugali ng lalaking 'to! At lalong hindi ko nagustuhan ang tabas ng dila niya kanina. Ang kapal ng mukha para sabihan akong Manang?! Pwess ngayon, maglaway ka! Grrrr. "You can sit beside me, honey.", mapang-akit na turan niya sa akin na tila hindi ako nakilala. And I just realized na ibang-iba pala ang awra ko ngayon dahil sa suot kong damit at makapal na make-up na tumatakip sa inosente kong mukha. Then it's good to know! At least, magagawa ko s'yang paglaruan para makaganti sa pagtawag n'yang Manang. So 'yon, umupo ako sa tabi niya. Hindi ko inalis ang ngiti kong nakakaakit. "First time kong pumunta sa ganitong lugar. Buti na lang, hindi ako naturn-off sa mga babaeng nandito. And I'm glad to see you, Miss.", panimula nitong wika. "Share mo lang?", "--I mean, me too. Ikinagagalak kong makilala ka, Mr. David.", saad ko sa binata. Napakagat ako ng aking labi at bahagya kong nilihis ang off-shoulder ko na suot ko. Alam ko kasi na ito ang kahinaan ng mga lalaki. "Shit. You look so perfect.", "--Anong pangalan mo?", he asked me na hindi pa rin mawala ang titig niya sa collar bone ko. "I'm Kate.", simple kong turan at mahina kong pinisil ang pisngi nito. "But you can call me, whatever you want.", patuloy kong saad. Pero laking gulat ko naman nang mabilis nitong kinabig ang likuran ko para mapalapit sa mukha niya. "Hindi ko alam, pero gusto kitang makilala, Ms. Kate.", mahinang sambit niya dahilan para maamoy ko ang hininga nito. Hininga na sobrang bango at nakakaadik na amuyin. But NO. A big NO. Hindi dapat ako magpadala sa mga pakurap-kurap ng mata niya. Dapat siya ang maakit sa akin at hindi ako. "Pwede mo naman akong kilalanin eh.", "--I feel the same way also.", tugon ko habang nakangisi ang labi. "Then, let's do one night stand.", agad na saad ni David kaya awtomatikong napalayo ako sa kanya. "What? Do you have a problem with that?", kunot-noong bigkas nito na tila nagtataka siya kung bakit ganito ang naging reaksyon ko. "I'm sorry. Pero hindi ako sanay sa ganyan.", diretsa kong sagot. Medyo natawa naman ito, kaya tinitigan ko na rin siya. "I don't believe you.", "--Nagtatrabaho ka sa club, at imposible na wala kang experience pagdating sa kama.", he said. Ewan ko ba, pero unti-unti kumulo ang aking dugo. "Mr. David, ibahin mo ako sa mga babaeng nandito.", "--Yes, I'm working here. But it doesn't mean na makukuha mo agad ang gusto mo.", taas-kilay kong wika. Muli kong hinigit ang kanyang polo palapit ulit sa mukha ko. Konting pagitan na lang, magdadampi na ang labi namin. "And next time, kung aayain mo ako, make sure, na hindi kaliitan ang dinadala mo, MANONG.", madiin kong bigkas saka tumayo at iniwan siya. Naging easy-to-get na ako noon sa maling lalaki, kaya natuto na ako. At hindi ko na 'yon uulitin pa. "Oh, anong itsura 'yan Kate? Ba't parang hindi maipinta ang bibig mo?", saad ng aming manager dito sa club. Inis akong pumasok sa private room kaya yung atensyon ng mga babaeng nag-aayos, napunta sa akin. "Nakakabwisit kasi yung naka-table ko Ma'am. Ayain ba naman ako na one night stand? Kaya ayon, iniwan ko.", asar kong tugon at napasapo sa noo.   "Kate naman, ang gwapo-gwapo ng ka-table mo. At higit sa lahat, mayaman pa.", "--Tapos tinanggihan mo lang?", "--Para mo na ring tinakwil ang grasya na lumapit sayo.", wika nito na animo'y sinesermonan ako. "Ma'am, kailanman hindi ko ipagpapalit ang dignidad ko dahil lang sa pera.", "--May anak ako. At ayokong isipin ng anak ko na yung kinakain niya, galing sa maling paraan.", magalang na saad ko sa Ginang. "Hay naku, bahala ka. Sinasabihan lang kita, Kate.", "--Dahil sa panahon ngayon, mahirap na makahanap ng pera. Pero kung 'yan ang desisyon mo, sige, hahayaan kita.", tanging turan niya, kaya medyo gumaan ang loob ko. Bumalik na ako sa dati kong trabaho, kung saan taga-serve lang ako ng inumin sa mga customer. Dito ko binuhos ang oras ko, para sa gano'n, hindi na uminit ang ulo ko dahil sa mokong na 'yon. Kaso mukhang minamalas ako sa gabing ito, dahil bigla akong nakaramdam ng pagkahilo, dahilan para mahulog ko ang tray na aking dala. "Ahm, s-sorry. H-hindi ko sinasadya.", kinakabahan na sambit ko sa grupo ng mga lalaking nag-iinuman. Natapunan ko kasi ang isang kasamahan nila, na medyo kakaiba ang datingan. And I think, badtrip yata ang taong ito dahil halata ko sa kanyang reaksyon ang pagkagalit. "Hindi ako tumatanggap ng sorry.", wika nito kaya napayuko na lamang ako. "Ah, a-ako na lang ang sasagot sa alak niyo Sir, bilang k-kabayaran.", nauutal kong saad. Pero yung ekspresyon ng mukha niya, walang pinagbago. "Dilaan mo.", bigkas nito at tinitigan ako sa mata. "H-ho?", "Sabi ko, dilaan mo. Hubarin mo ang polo ko, tapos dilaan mo ang dibdib ko hanggang sa mawala ang lagkit.", pag-uulit na sabi ng lalaki. "P-pero--", "Mas mahal pa sa buhay mo, ang halaga ng damit ko. Kaya kung ako sayo, dilaan mo na lang para matapos na.", wika niya na animo'y nababasa ang nasa isip ko. Napapikit ako ng mariin bago ako lumapit sa kanya.   Akma ko na sanang bubuksan ang butones nuto, kaso may biglang pumigil sa akin na gawin 'yon. "Wala kang karapatan na utusan ng ganyan ang babae, pare.", "--Magkano ba ang polo mo ha?", saad nito na tila may panghahamon sa boses. "Tsk. Sino ka ba?", turan ng binata at napatayo ito sa pagkakaupo. "Hindi mo yata kilala ang binabangga mo. Kaya pag-isipan mo ng mabuti ang sasabihin mo.", maangas na patuloy nito sa lalaking katabi ko. Oo, ang lalaking katabi ko ngayon, ay si David! Kaya nagtataka ako, kung bakit niya ako nagawang tulungan. "Alam mo, sa tingin ko, ikaw ang dapat na mag-isip.", ngising tugon ng binata. This time, nagsitayuan na rin ang mga kasama ng taong nabuhusan ko. Natatakot na ako dahil baka ang kasunod nito ay gulo. Pero pang-iinsulto na tawa lamang ang ginawa ni David na tila hindi man lang nasindak. "I guess, you need to talk to them, first.", saad nito kasabay ng paglapit ng mga lalaking nasa bar. Halos malaglag ang panga ko nang makita ko, kung gaano karami ang back-up ni David. Hindi na ako nakapagsalita pa dahil hinigit niya ang aking kamay palabas ng club. "Anong bang problema mo ha?", tanong ko sa binata. "Wala ba sa vocabulary mo ang salitang 'thank you'?", bigkas niya na tila pinaparating sa akin na magpasalamat ako. "Sa pagkakaalala ko, walang suntukan na naganap sa loob. Kaya walang rason para pasalamatan ka.", mataray kong saad. "You're really different.", "--Ikaw lang yata ang hindi kumagat sa karismang dala ko.", "Karisma? Wow, saan banda ang karisma mo? Siguro nung pinanganak ka, nabagok ang ulo mo sa inidoro.", labas sa ilong na turan ko at tinarayan siya. Nakakawalang-gana kapag nakikita ko ang itsura niya!

 

Chapter 3 David's POV:

Abot-tingin ko na lamang ang dalaga habang papalayo na ito sa gawi ko. Umalis na siya at tila wala na itong balak na ipagpatuloy ang trabaho. Hindi ko man lang natanong ang buong pangalan niya dahil sa pagiging masungit at mataray nito sa akin. I don't know why she's acting like that. Siya na nga 'tong tinulungan, ang sama pa rin ng tingin niya. Tsk. "Boss David, saan namin dadalhin ang mga 'to?", bigkas ng tauhan ko habang kinakaladkad ang lalaking nambastos sa bababe. Bugbog ang mukha nito na halatang pinagkaisahan ng mga tao sa loob. "Tapon niyo, o kaya idala niyo sa presinto.", tanging turan ko. Yung mga nando'n sa club, karamihan do'n, nagtatrabaho sa kompanya ko. At ang iba naman, kilala ako dahil sa yaman ng aming pamilya. Kaya nga, hindi na ako nagtaka pa, kung bakit alam ng dalaga ang pangalan ko. Humakbang muli ako sa papasok ng club para kausapin ang manager ng babae. I need know some information about her. Ewan ko ba, at nagkakaroon ako ng interes sa taong 'yon. She's damn hot and beautiful. Kaya hindi ko sasayangin ang pagkakataon na mukuha ito. "Ikaw ang manager dito sa club, tama?", agad na sambit ko sa Ginang habang binibigyan ng sweldo ang mga babaeng sumayaw kanina. "Y-yes po Sir David. Bakit ho? M-may naging problema ba sa ka-table mo? Sinabihan ka ba ni Kate Velasco ng masama?", sunod-sunod na tugon niya. "Kate Velasco?", pag-uulit ko sa pangalan na binanggit nito. "Opo Sir. Si Kate Velasco. Yung naka-table mo kanina.", "Meron ka bang contact sa kanya?", "--I mean, may cellphone number ka ba ni Kate?", pagtatanong ko muli. "Of course Sir. Lahat ng mga empleyado ko rito, may contact ako.", "--Ahm here, kay Kate na number 'yan.", "--Sabihin mo lang sa akin kung may ginawa s'yang mali sayo.", agad na saad niya at ini-abot sa akin ang maliit na card. "Thank you.", tipid na sambit ko nang kunin ko 'yon. Mabilis akong pumunta ng men comfort room para tawagan si Kate. Dinial ko ang number niya at ilang beses muna ito nag-ring bago may sumagot. "Hello honey, it's me David. Magkita tayo bukas.", bigkas ko sa kabilang linya. Ganito talaga ako sa mga babae. Straight to the point kung magsalita. "Honey? Tinatawag mong honey si mama?", turan ng isang bata na animo'y pasigaw kung kausapin ako. T-teka, bata? Bata ang sumagot ng tawag ko? "--Hoy lalaki, nanliligaw ka ba kay mama ha?", muli nitong sambit. That voice was so familiar on my ears. Parang narinig ko na ito, at hindi ko lang matandaan kung saan. "Mama mo si Kate?", nalilitong saad ko. "Oo. Mama ko siya. Bakit, may angal ka?", wika ng lalaking bata mula sa cellphone. "W-wala. Wala akong angal boss.", tugon ko rito. anak ng putakte! Kung makipag-usap ito sa akin, akala mo, siya yung maedad sa aming dalawa. "Good. Mabuti ng malinaw.", "--Kaya kung manliligaw ka ni mama, kailangan mo munang dumaan sa kamay ko.", "--Pumunta ka dito sa bahay, bukas ng maaga. Sa baranggay Ligaya.", wika niya na may kaangasan sa pananalita. Nagawa na nitong i-end ang tawag na sobrang ikinabigla ko. SHIT! Talagang pupunta ako sa bahay nila, para masakal ko ang batang 'yon. Pakiramdam ko kasi nagkita na kami. Kaya gusto kong masagot ang katanungan sa isipan ko. Nang sa gano'n, malaman ko ang totoo. Pinaghandaan ko ng mabuti ang araw na 'to. Gumising ako ng 7:00 a. m, para hindi ako ma-late sa pupuntahan ko. Oo, kikitain ko ang batang nakausap ko kagabi. Akala mo kung sinong matanda kung makaasta sa akin. Kaya bibitayin ko siya patiwarik para matuto s'yang gumalang. Siguro, hindi ito napalaki ng maayos ng nanay niya kaya gano'n ang naging ugali. "Call the driver, aalis kami.", utos ko sa yaya habang nagpapa-gwapo ako sa harap ng salamin. It's another day. Another day that I will face that child. ___ Nang makita kong ayos na ang suot ko, lumabas na ako ng kwarto at dumiretso sa may garahe kung saan nando'n ang driver na naghihintay sa akin. Agad akong pumasok sa kotse at sinabi ko sa kanya na sa Brgy. Ligaya ang punta namin. Hindi na nga ito nagpaligoy-ligoy pa at mabilis na pinaandar ang sasakyan. "Sir David, sigurado po ba kayo na dito ang punta natin?", "--Masyadong madumi ang lugar na 'yon. Baka hindi ka sanay.", saad ni Manong na tila binibigyan ako ng pagkakataon para umatras. "Just drive. I don't need your opinion.", "--Kailangan nating magmadali dahil atat na akong makita ang bata.", bigkas ko rito. "Bata?", "--M-may nabuntis ka po ba, Sir?", usisang tanong niya. "Pwede ba, kinuha kitang driver para magdrive, hindi para maging chismoso sa lahat ng bagay.", inis kong turan dahilan para matahimik siya. Tumagal ng kalahating oras bago kami nakarating sa baranggay. Squater ang lugar. Dikit-dikit kasi ang mga bahay, isama mo pa na maraming basura ang naka-kalat sa paligid. Tinakpan ko ang aking ilong ng panyo at nagtanong-tanong na rin ako, kung saan dito ang bahay ni Kate Velasco.   Hindi na kami nahirapan hanapin 'yon, dahil masyadong sikat pala ang babaeng 'to sa lugar nila. "Bumalik ka na sa mancion, tatawagan na lang kita kapag uuwi na ako.", saad ko sa driver na kaagad tumango at tinalikuran ako. Hinarap ko naman ang maliit na barong-barong na may maliit na pinto. Kung titingnan, mas matangkad pa yata ako sa pintuan nila kaya bahagyang napangiwi ang labi ko sa aking naobserbahan. Ang tapang ng bata sa cellphone, heto lang pala ang bahay nila. Tsk. Kumatok ako ng tatlong beses bago ito binuksan. And shit! Halos matumba ako nang makilala ko ang taong bumukas ng pinto. "K-kuyang pogi? A-anong ginagawa niyo rito?", tanong nito na hindi maguhit ang mukha. "Ikaw? Ikaw ang batang sumagot ng tawag ko kay Kate?", balik na bigkas ko. "At ikaw ang manliligaw ni mama?", pagpapatuloy niya sa sinabi ko. Tangina! Hindi kami magkaintindihan dahil pareho kaming nagulat sa isat-isa. At para hindi na ako maguluhan pa, marahan kong tinulak ang bata na naka-abala sa gitna ng pinto. "Abah, hindi pa ako nagsabi na pumasok ka ha?", "--Minus one, dahil wala kang respeto sa akin.", rinig kong sambit nito na sumunod sa akin. Nanatili akong nakamasid sa bawat sulok para tingnan ang mga pictures sa dingding. Nasilayan ko ang picture ni Manang na katabi ang anak niya. At sa gilid nito, nando'n si Kate. Ang babaeng naka-table ko sa bar. Napailing ako ng bahagya at pinipilit na panaginip lang ito. "Ang ganda ni mama, noh?", "--Sa gabi lang s'ya nagpapaganda kuyang pogi, pero sa umaga, daig niya pa ang isang pulubi kapag sumuot.", ngiting wika ng batang lalaki. anak ng putakte! Yung Manang at si Kate ay iisa?!

 

Chapter 4

Kate's POV:

Hindi ko maintindihan ang anak ko, kagabi pa s'ya sobrang excited na tila hindi mapakali sa kama. Tuwing pumapasok ako ng club, iniiwan ko ang cellphone ko para incase na magising siya o may mangyari na masama, macontact niya ako. Kaya ganon na lamang ang pagtataka ko, nang hiramin niya ulit 'to sa akin dahil sabi niya, may bisita daw s'yang darating. Nagawa niya na ring maglinis ng bahay kahit na sobrang tamad siya pagdating sa ganito. At ang nakakaloka, inutusan ba naman ako na bumili sa palengke para masarap ang uulamin namin. Hindi ko alam kung ano ang nakain ng batang 'yon, pero dahil mahal ko siya, agad ko s'yang sinunod. At oo, nandito pa rin ako ngayon sa katapat ng karne. Bumili ako ng isang kilo, baka sakaling nagsasabi ng totoo ang anak ko. Malay natin diba? Baka kaklase niya ang pumunta sa bahay. Ayaw ko naman mapahiya si Michael. Marami akong pagkukulang sa kanya, kaya kung ano ang request nito, binibili ko. And here I am, malapit na akong makabalik sa amin. Halos pawis na pawis ako dahil wala akong dalang payong. Isama mo pa na hindi pa ako nakasuklay ng buhok. Yeah, parang boyish ako kapag walang trabaho. Ewan ko ba, pero mas komportable ako kapag maluluwag ang suot ko. Hindi pa man ako tuluyang nakakapasok sa bahay, nang marinig ko ang boses ng aking anak na tila may kausap sa loob. "Bakit ganyan ang titig mo?", "--Hindi ka pa rin ba naniniwala na mama ko si Kate?", bigkas nito na hindi man lang ginalang ang kausap. Ang Michael na 'to, napapadalas yata ang pagiging maangas niya sa iba. "I just can't imagine that a girl like your mom, have a son like you.", "--Masyadong malayo at hindi ako makapaniwala. Mangkukulam sa umaga ang itsura ng mama mo, pero sa gabi, dyosa.", "--Yung totoo, ano bang lahi ang meron kayo?", wika ng lalaki na tila pamilyar sa pandinig ko. "--Kung alam ko lang na si Manang ang ka-table ko, edi sana, hindi na ako nag-aksaya ng oras na tawagan siya.", pagpapatuloy ng binata. M-manang? From the word, Manang? Shit! Mabilis akong kumaripas ng takbo para makapasok sa maliit naming bahay. At halos mandilim ang paningin ko nang makompirma kong si David pala ang nandito! And wait, close sila ng anak ko? Magkatabi kasi silang dalawa na daig pa ang mag-ama. "Ayan na pala si mama eh.", "--Mama, nandito si kuyang pogi, manliligaw mo.", ngiting wika ni Michael kasabay ng paglapit sa akin. "Anong manliligaw ang--", "Mama, sabi ni kuyang pogi, ang ganda mo raw.", he said again. "Ako? Maganda?", "--Mukhang hindi naman yata 'yan ang narinig ko, baby.", giit kong turan. Pati anak ko, nagawang magsinungaling para pagtakpan ang mokong na 'to. "Mama, 'wag mo ng awayin si kuyang pogi.", pagpipigil nito nang akma kong susugurin ang lalaki. Nakita ko naman ang ngiti nito na tila natatawa sa naging reaksyon ko. "Umalis ka na. Habang natitimpi ko pa ang sarili ko.", pagbabanta ko sa binata. Pero nanatili s'yang nakaupo na animo'y walang balak na sundin ako. "Pamamahay ko 'to, kaya pwede kitang kasuhan ng trespassing sa ginawa mo.", wika ko ulit habang nakatitig sa mata niya. "Mama naman eh. Bisita ko siya.", "--Ako ang nagpapunta sa kanya rito.", "--Kaya pwede po ba, pagbigyan niyo na ako.", turan nito. "B-but Michael.", "--Kinausap ko na si kuyang pogi. At pumayag siya na kahit ngayong araw, maging tatay ko siya.", "--Gusto ko ring maramdaman na may tatay ako, mama.", malungkot na saad ng bata. Medyo lumambot tuloy ang puso ko nang masilayan ko na muntik na siyang maluha. Kaya huminga ako ng malalim at lumuhod para maging kapantay si Michael. "O-okay. Papayag na si mama. Pero ngayon lang ha?", bigkas ko dahilan para matuwa ito at yakapin ako. Bahala na, kung ano ang mangyari! Ang mahalaga, mapasaya ko ang anak ko. Naging plastik ako sa oras na 'to at nag-aktong mabait sa lalaki. Alang-ala kay Michael, I will do my best just to make him comfortable. Hindi ko naman siya masisisi dahil simula sanggol, wala na ang papa niya. Iniwan ako ng pesteng 'yon, nung nalaman nitong buntis ako. Gano'n talaga, may mga lalaki na magaling kumama, pero kapag naging ama, tatakbuhan ka na lang na parang bula. ___ "Mama, dalian mo na ang pagluluto ha? Gutom na yata si papa.", sigaw ng bata sa akin. Nasa kusina ako ngayon at nagluluto ng adobo, habang sila ay naglalaro sa sahig. Baril-barilan ang nilalaro nila, kaya masyadong nababalot ng ingay at sigawan ang bahay. Napapailing na lamang ako sa tuwing nakikita ko, kung paano umaksyon si David para lang pakisamahan ang anak ko. I know na napipilitan lang siya, but infairness, napapasaya niya si Michael. Makikita ko sa mata nito ang umaapaw na kaligayahan. "Kainan na! Time out na muna ang laro!", bigkas ko habang kinakalampag ko ang takip ng kaldero at malaking kutsara. Napatingin sila sa aking gawi, kasabay no'n, tumayo na ang dalawa. "Come to daddy, son. Bubuhatin kita.", saad ni David na kaagad sumakay sa likuran ng binata. They look cute together. Para silang mag-ama. "H'wag mo ako masyadong titigan, baka mainlove ka, Manang.", bulong ni David sa tenga ko nang ibaba niya ang bata. Gusto ko sanang sapakin ang lalaki, kaso nandito si Michael. Kaya napatiim na lamang ako ng panga para pigilan ang sarili. "Papa, dito ka po, umupo. Tabi kayo ni mama.", saad nito at hinihigit ang damit ng binata. Nakakainis! Bakit ba kasi napunta ang taong 'to sa lugar namin? Tsk. "Honey, tatayo ka lang ba d'yan? Let's now eat.", ngising baling ni David. Nakatayo pa rin kasi ako at tila walang balak na sumabay sa kanila.   "Oo nga mama, umupo ka na rin. Wag mong pahintayin ang pagkain.", saad ni Michael dahilan para umupo na ako sa aking pwesto. Nasilayan ko pa ang palihim na kindat ni David kaya awtomatikong kinilabutan ako. "Alam mo mama, ang saya ko.", "--Ngayon ko lang naranasan na magkaroon ng papa. Ang sarap pala kapag may papa, noh?", "--Sana totoong papa ko na lang siya.", wika ng anak ko habang nginunguya ang karne. "Baby, diba, bawal magsalita kapag may laman ang bibig?", turan ko sa bata para patahimikin siya. Ayoko kasing malaman ni David ang tungkol sa papa niya. Because I hate it. Naiinis ako kapag kinakaawaan ang sitwasyon namin. Kaya ayon, tahimik kaming kumakain at halos nasa kanin at ulam lamang ang atensyon naming tatlo. Kaso bigla akong natigilan nang hawakan ni David ang kamay ko. Wala sa oras ay napaharap ako sa binata at tiningnan siya. Kumabog tuloy ng mabilis ang puso ko nang unti-unti n'yang nilapit ang mukha nito sa mukha ko. I don't know why, pero kusang pumikit ang mata ko para hintayin ang labi niya na dumampi sa akin. But suddenly, I heard him laugh. "Hindi kita hahalikan. Aalisin ko lang ang butil ng kanin sa pisngi mo.", saad niya dahilan para mapahiya ako. "Pffft. Gusto yata ni mama ng kiss mo papa.", sambit ni Michael na tila kinikilig. Grrr. "O-of course not. H-hindi ko gusto na magpa-kiss sa kanya. 'Wag ka ngang magsalita ng ganyan, bab---hmm.", He kissed me. Oo, hinalikan ako bigla ni David. Smack lang 'yon, pero ramdam ko ang lambot ng labi niya. Like shit! "Ayieeeh. Nagblush si mama.", rinig kong saad ng bata. Kaya ako na mismo ang kusang tumakbo paalis ng hapag-kainan at pumunta kaagad ng CR. Juskoo! Mukhang nasasaniban yata ang anak ko.

 

Chapter 5

David's POV:

Isang malakas na apir ang ginawa namin ni Michael nung magwalk-out si Kate pwesto niya. She's acting so cute. I like the way, how she blushed because of the kiss I did. "Ayos ba?", tanong ko sa bata. "Opo, papa. Ayos na ayos. Kinilig yata si mama.", sambit nito na may okay-sign pa. Kahit na medyo Manang ang datingan ni Kate ngayon, hindi na ako naturn-off. Bagkus, mas umapaw yata ang pagiging simple niya. No make-up is better. Nagkamali lang ako sa panghuhusga sa kanya noon, dahil hindi lang ako sanay na makakita ng babae na sobrang haba ang suot. At yung halik? Ginusto ko 'yon. Ginawa ko 'yon, dahil gusto ko. Hindi para asarin siya. "Nga pala Michael, nasa'n ba ang papa mo?", tanong ko sa anak ni Kate. Siguro naman, ito ang pagkakataon para malaman ko ang dahilan kung bakit wala s'yang ama. Kanina pa kasi, gumugulo sa isipan ko ang tungkol dito. "Hindi ko po alam.", "--Kapag tinatanong ko po si mama, palagi s'yang umiiwas.", mahinang saad niya habang nakanguso. "Hindi mo pa siya nakita?", "Hindi pa po.", "--Bad yata ang totoo kong papa.", turan niya ulit. "Bakit--", "Bakit ba ang dami mong tanong?", bigkas ni Kate nang bumalik sa hapag-kainan. I was about to asked again, kaya lang, sumingit na ito. Nawala na rin ang pamumula ng pisngi nito, na animo'y, tapos ng kiligin. "I'm just curious.", simple kong tugon. "Curious?", "--Tsk. Kalokohan!", pagtataray ng babae. "Kate--", "Pwede ba David, wala kang karapatan para magtanong-tanong ng ganyan.", "--Sino ka ba sa tingin mo?", she said again. Pero sa puntong ito, medyo maldita na ang datingnan ng pananalita ng dalaga. "Mama, inaaway niyo po ba si papa?", bigkas ni Michael. May kalakasan kasi ang boses ni Kate na tila sinisigawan ako. "Hindi baby. Nag-uusap lang kami.", kalmadong sagot nito. "--Mabuti pang ubusin mo muna 'yang kinakain mo, at may kailangan lang kami pag-usapan ng papa mo.", pagpapatuloy n'yang saad. Sinenyasan ako ni Kate na tumungo sa maliit na sala nila para do'n mag-usap. So tumayo ako at sinundan siya. "Ano ba ang pakay mo?", agad na tanong nito sa akin. "What?", "Just answer my fucking question, will you?", asar nitong bigkas. "Kate, can you please calm down. Baka marinig ka pa ng anak natin, tapos tanungin ka niya kung ano ang ibig sabihin ng fucking.", litanya ko na talagang dinaan ko pa sa biro. "Hindi ako nakikipagbiruan, David. Bakit ka ba nandito ha? Ano ba ang pakay mo, sa akin at kay Michael?", pag-uulit nitong tanong. "Hays. Fine.", "--Nandito ako dahil pinapunta ako ng bata. Akala ko kasi ikaw ang sasagot ng tawag, but I was wrong. Dahil yung anak mo ang nakasagot.", pagsasabi ko ng katotohanan. "Pa'no mo nakuha ang number ko, aber?", taas-kilay na sambit niya. "Sa manager mo.", "--Masyado kasi akong na-attract sayo kagabi, kaya gumawa ako ng paraan para macontact ka.", pag-aamin ko sa babae. Ayoko na ring magsinungaling pa, dahil alam kong hindi siya maniniwala kapag hindi ko sinabi ang totoo. "Pakatapos mo akong tawaging Manang, ngayon, maghahabol ka?", madiin nitong pahayag na talagang pinaalala sa akin ang first meet naming dalawa. "Oh chill, hindi ko gustong ma-offend ka. But I'm just saying the truth. Nung araw kasi na nagkita tayo, hindi ko type ang pag-aayos mo.", wika ko rito. "Ang sabihin mo, mahilig ka lang sa maganda.", inis n'yang tugon. "Yes, aminado ako dyan.", "--Kaya nga natipuhan kita, dahil maganda ka. No, I mean, hindi ka lang maganda. Sobra lang ako naakit sayo.", natatarantang saad ko. Bullshit! I can't look to her eyes. "Gago. Hindi mo ako madadala sa mga ganyang salita.", "---So please, tigilan mo na ako. At 'wag na 'wag ka ng babalik sa pamamahay ko.", wika ni Kate na animo'y binabantaan ako gamit ang tingin niya. "Sino bang may sabi na babalik pa ako sa lugar na 'to?", turan ko dahilan para matameme siya. "--Look, masyadong mabaho at maliit ang bahay niyo. Do you think, babalik pa ako?", muli kong sambit. "Ay wow! Ang kapal! Talagang nilait mo pa ang bahay namin!",   "--Hoy Mr. David, alam kong mayaman kang tao, pero wala kang karapatan na lait-laitin at tapak-tapakan kaming mahihirap!", sigaw niya na may kasama pang duro sa daliri. Wala eh. Na-eenjoy akong pikunin siya dahil lumalaki ang bunganga nito. "Hindi kita tinatapakan, Kate.", "---Sinasabi ko lang kung ano ang naobeserbahan ko. At teka nga lang, alam ba ni Michael na nagtatrabaho ka sa club?", pag-iiba kong usapan. Tuluyan na s'yang natahimik at hindi agad makasagot sa tanong ko. "I'm asking you.", "H-hindi. Hindi niya alam. Kaya binabalaan kita, 'wag mo 'yong sasabihin sa anak ko.", utal n'yang sambit. "Pa'no kung gusto ko?", "David!", bigkas nito sa aking pangalan. "Syempre, joke lang.", ngiti kong saad. Nakahinga ito ng maluwag kaya napatingin na ako sa kanya. I slowly hold her hand dahilan para makaramdam ako ng kuryente sa pagitan naming dalawa. "Pero kung ako sa'yo, 'wag ka ng magtrabaho sa club, Kate.", malumanay kong sambit. "Huh?", "Hindi bagay sa'yo ang magtrabaho sa harapan ng maraming lalaki.", seryoso kong wika. "Ano bang--", "Makinig kang maigi Kate, I need a secretary. Handa kong ibigay ang posisyon na 'yon basta umalis ka lang sa club.", muli kong sabi para maunawaan niya ang pinupunto ko. Tumayo na ako at sa huling pagkakataon, may iniwan akong kataga. "Sana mapag-isipan mo ng mabuti ang offer ko.",

 

Chapter 6

Kate's POV:

Hindi maalis sa aking isipan ang sinabing offer ni David. Matapos niya kasing sabihin 'yon, nagpaalam na siya dahil may kailangan pa raw itong asikasuhin sa kompanya. Awtomatikong nalungkot ang anak ko, kasi masyadong bitin daw ang pagkakaroon niya ng papa. Kaya heto, ako muna ako ang nakipaglaro sa bata para hindi siya magtampo. "Ratatatatatattt!", pagsisigaw ko at pakunwari ko s'yang binabaril gamit ang hanger. "Mama naman eh, lagi na lang ako ang patay. Dapat ikaw naman po.", pagsusumamo ng anak ko. Bahagya akong natawa at binigay sa kanya ang hanger. "Oh sige, ikaw naman ang bumaril sa akin.", bigkas ko dahilan para maganahan siya. Kaagad s'yang pumwesto at talagang tinutok sa noo ko ang hanger. "Isang bala ka lang! Bang!", sigaw nito kaya humiga ako at umaktong namatay. Sa kalagitnaan ng paglalaro namin, nabulabog ako nang marinig ko ang sigawan ng mga tao. Galing ito sa labas na animo'y pinagkakaguluhan ng lahat. "Baby, dito ka lang ha? May titingnan lang ako sa labas. Time out muna tayo.", wika ko sa bata. Tumango naman ito kaya agad akong lumapit sa pinto para buksan ito. At 'yon, nakita ko ang isang malaking truck na sinisira ang maliit na bahay. Oh shit! Due date na pala namin ngayon para sa lupa. Hindi pa kasi kami nakakabayad nung nakaraang buwan. "Sir, maawa po kayo sa amin. Wala kaming matutuluyan.", naluluhang saad ng matandang babae habang nagmamakaawa. "Kahit bigyan niyo pa kami ng araw para makapag-ipon.", pagpapatuloy na sabi nito. "Misiss, pasensya na ho pero kailangan na namin ang lupang ito. Magpapatayo kami ng casino, kaya huli na 'tong pagkakataon.", mahinahon na sambit ng lalaki. Awang-awa ako sa mga kapitbahay ko, dahil sa kalagayan nila. Alam ko, na pati ang barong-barong namin na bahay ay sisirain nila. Pero saan? Saan naman ako kukuha ng pera? Hindi ako pwedeng bumalik ng probinsya dahil galit sa akin ang magulang ko. Oo, galit sila dahil sa pagbubuntis ko ng maaga. "Mama, ano po ba ang nangyayari? Bakit ang ingay sa labas?", kalabit na bigkas ni Michael sa aking likuran. Nilingon ko naman siya at marahan na pinisil ang pisngi. "Baby, kailangan na nating mag-impake ngayon.", tanging turan ko. "B-bakit po, mama?", "Kasi aalis na tayo sa lugar na 'to. At lilipat na tayo sa iba.", ngiting wika ko. Ayokong ipaalam sa anak ko, ang lahat dahil masyado pa s'yang bata para sa ganito. "Kay papa pogi po ba tayo titira, mama?", masayang tanong niya na halos kuminang-kinang ang mata. Do'n ko naman naalala ang pag-uusap namin ni David kanina. Tama! Siya ang makakatulong sa amin para mapadali ang paghanap namin ng matitirahan. "P-parang ganon na nga, anak.", "--Sandali lang at tatawagan ko siya.", bigkas ko at naglakad palapit sa drawer kung saan nando'n ang cellphone. Tumawag siya kagabi, kaya malamang alam ko na ang number niya. Hindi na ako nagsayang ng oras at nag-call back agad ako sa binata. Nakakahiya mang gawin pero para sa magandang kinabukasan ng anak ko, kakapalan ko na ang aking mukha. "Shit! Kung sino ka man, mamaya ka na tumawag! I'm fucking busy!", malutong na muro ng kabilang linya nang sagutin ang tawag ko. Medyo nilayo ko ang cellphone sa tenga dahil ang lakas ng sigaw niya. "Tangina! Ako 'to si Kate! Pumapayag na ako maging secretary mo, potah!", pabalik kong mura sa binata. "K-kate? Oh damn it! I'm sorry. H-hindi ko na kasi tiningnan ang tumawag kaya--", "Hindi ko kailangan ng paliwanag mo.", diretsa kong wika na talagang tinapos ko ang pagsasalita niya. "So, ano? Magsisimula ka na ba ngayon para maging secretary ko?", saad nito na tila ganado ang pananalita. "Gago. Syempre hindi.", "--Bukas na lang ako magsisimula. Pero--",   "Pero?", he asked me na animo'y hinihintay ang sunod kong sasabihin. "Pero sa isang kondisyon.", "Anong kondisyon?", "Titira kami sa bahay mo. I mean, hanapan mo kami ng matutuluyan ni Michael.", litanya ko at napakagat ako sa bandang ibaba ng aking labi. "Is that so?", "--Then okay, just wait for me. Susunduin ko agad kayo.", mabilis na tugon niya nang i-end ang call. Bahala na! Wala naman sigurong mali kung humingi ako ng tulong sa iba. Gaya ng sinabi ni David, naghintay kami ni Michael na sunduin niya. Nakapag-impake na rin kami para sa gano'n, tuloy-tuloy ang pag-alis namin. I don't know why, but my son look so excited. Halatang gusto n'yang makasama ang binata. Masyadong malapit ang loob nila kahit na ilang oras palang sila nagbonding. "Papa!", bigkas nito nang huminto ang kotse sa tapat namin mismo. Ang yama niya talaga! Nung isang araw, hindi naman ganitong kotse ang ginamit niya. Pero ngayon, ibang sasakyan naman. "Papa, totoo po ba na sa inyo na kami titira?", tanong ni Michael nang bumaba ang lalaki. Naka-shade ito at nakabukas ang butones ng polo niya. Kaya ayan, pinagtitinginan siya ng mga chismosa naming kapitbahay. "Buti pa si Kate, nakabingwit ng malaking isda.", rinig kong sabi ng babae. "Paanong hindi makakabingwit, nagtatrabaho 'yan sa club.", pasegunda ng kausap. Mapait tuloy akong napangiti dahil sa usap-usapan nila. Ganito talaga ang tingin ng karamihan sa akin, maruming tao. "Let's go?", sambit ni David nang lumapit siya para kunin ang bagaheng hawak ko. "David, k-kung pwede lang, sa ibang bahay mo na lang kami dalhin. Bawasan mo na lang yung sweldo ko, basta 'wag lang sa bahay mo.", turan ko sa kanya. "But you said--",   "N-nagbago na ang isip ko. Ayoko namang pagchismisan ako. Tsaka, nakakahiya sa kapamilya mo, kung doon ako titira, diba?", balik na saad ko. "Kate, I have my own house. Kaya wala do'n ang parents ko. Besides, my house is near to my company.", pahayag niya para udyukin ako na pumayag. Napatingin ako sa mga babaeng nag-uusap sa gilid, kung saan, matalim ang titig nila sa akin. "I got it. Iniisip mo ba ang sinasabi nila?", he asked me. Nakatingin na rin pala siya sa mga peste. Hindi ako sumagot, sa halip, naglakad na ako patungo sa kotse ng binata. Pero bigla n'yang kinabig ang braso ko, dahilan para mahinto ako. "Ano ba sa tingin mo, ang ginagawa mo?", kunot-noo kong sambit. Kaso mas hinigpitan niya lalo ang pagkakahawak at bahagya s'yang tumabi sa akin. "Listen everyone, nabalitaan ko ang tungkol sa pagpapalayas sa inyo ng may-ari ng lupang ito.", panimula nitong sabi. Naguguluhan tuloy ako, kung bakit niya 'to nalaman. Sa pagkakaalam ko, hindi ko 'to na-ikwento sa kanya. "Handa akong bilhin ang lupang ito at ibalik ang bahay niyo. Basta tigilan niyo na si Kate. I don't want to hear a bad words about her. Dahil sa oras na makarating 'yon, ako na mismo ang magpapalayas sa inyo.", he continue saying. Nagkaroon ng tuwa at galak ang damdamin ng mga tao dahil sa good news na pinaabot ni David. Kahit sino, maniniwala sa binata dahil postura palang, bilyonaryo na ang datingan. "And one more thing, Kate is not the type of girl that you're thinking. She's beautiful inside and out, that's why I like her.", wika niya muli na ikinagulat ko. Teka? Is he serious? Ano bang kalokohan ang pumasok sa utak niya at nasabi niya 'to? "David.", sambit ko sa pangalan nito habang pinandidilatan ko siya ng mata. But he just winked at me. "Don't worry, I will be your savior starting today, my wife.", mahinang saad niya. Halos ma-tae naman ako sa 'di malamang dahilan. Shet, kinikilig ba ako?

 

 

Chapter 7 Kate's POV:

Nakatunganga ako ngayon sa loob ng kotse habang katabi ang aking anak. Hindi ko alam kung ano ang sumapi sa katawan ni David at talagang 'yon ang sinabi niya. But I know, ginogoodtime niya lang ako. O 'di kaya'y ginawa niya 'yon para isipin ng mga tao na nagmamahalan kaming dalawa. Pero teka? Bakit ko nga ba iniisip 'yon? Hays! Ang gulo ko rin noh?! "Bakit ba kasi tinawag n'ya akong my wife? Nalilito tuloy ako.", inis kong sambit dahilan para matawa ang binatang nagmamaneho. "Hindi ko sinabing tumawa ka.", mataray kong turan. But still, nanatili s'yang nakangiti. Kahit nasa likuran kami nakapwesto, nakikita ko pa rin ang awra ng mukha niya dahil sa salamin. "H'wag ka ngingiti, para kang asong ulol.", bigkas ko ulit nang masilayan ko ang pasulyap niya sa akin. "Mama, bakit po kayo ganyan kay papa? Gwapo kaya si papa David. Hindi ka ba na-inlove sa kanya?", sambit ni Michael na tila nahalata ang kasungitan ko sa lalaki. Minsan, napapaisip ako, kung ilang taon na ang anak ko? Like, hello? Ang mga salitang lumalabas sa bibig niya, hindi akma sa edad nito. In short, ang dami n'yang alam pagdating sa pag-ibig. "Baby, pwede bang tumigil ka sa kakatanong mo?", mahinahon na saad ko. "Sabi kasi ni teacher, kaming mga bata, hindi nagsisinungaling. So ibig sabihin, pogi talaga si Papa. Kaya nagtataka ako, kung bakit hindi mo makita ang kagwapuhan niya.", muli nitong wika na hindi man lang nabulol. Napasapo na lamang ako sa aking noo at piniling tumahimik. Kahit anong pakikipagtalo ang gawin ko, sa huli, si Michael pa rin ang panalo. Masyado s'yang madaldal, kaya nga, pati si David, ramdam ko na nasisiyahan siya sa bata. Kung sabagay, mas kampi ng anak ko ang mokong na 'to Daig pa nila ang totoong mag-ama dahil sa closeness ng dalawa. ___ Nahinto ang kotse ng binata sa isang malaking bahay. Halos mahilo naman ako nang tingnan ko ang kataasan nito. Kahit sinong tao, mapapanganga ng husto kapag nakakita ka ng ganito kalaking mancion.   Oo, mala-mancion na nga ang datingan ng bahay ng lalaki. "Grabe papa! Ang yaman mo!", saad ni Michael na ngayon ay buhat na ni David. "Syempre, ganito kayaman ang papa mo. At balang araw, dito mo na rin dadalhin ang babaeng mamahalin mo.", wika nito sa bata. "Hoy, 'wag mo ngang turuan ng ganyan ang anak ko. Kaya lumalaki siyang pasaway dahil sa mga naririnig niya sa matanda.", tapik na turan ko sa binata. Hindi pa nga tuli ang baby ko, pag-gigirlfriend na agad tinuturo niya. "Ano bang mali do'n? Sinasabi ko lang ang magiging future niya para hindi na siya magtanong pa. And correction, ANAK NATIN.", saad nito na madiing sinambit ang huling kataga. Nagsalubong tuloy ang kilay ko dahil sa kakaibang trip niya. "H'wag mong seryosohin ang laro, David. Tapos na 'yon. So don't you dare, call him as your son!", turan ko rito. Nagtama ang paningin namin dahilan para ako mismo ang agad na umiwas. "Pa'no kung sabihin ko na hindi na 'yon laro?", kalmado n'yang tanong. And because of that, pumintig bigla ang puso ko. Pintig na sobrang bilis na tila hinahabol ako ng kabayo. "Gusto ko maging ama ni Michael. Gusto kong tawagin niya akong papa.", mabilis nitong wika. "Anong kalokohan 'yan?",   "--Nabibigla ka lang yata, David. Kaya itigil mo na ang pinagsasabi mo.", saad ko sa binata na hindi siya hinaharap. "I'm just being kind, Kate. Hindi ako madamot pagdating sa ganito.", "--Halata naman sa anak mo, na gusto niya ako maging papa. Bakit 'di mo na lang siya pagbigyan?", pahayag nito na lalong kinagulo ng utak ko. "David, nag-iisip ka ba ng maayos?", sakrastikong tugon ko. "--CEO ka ng kompanya. Binatang-binata sa paningin ng lahat. Tapos gusto mong maging tatay ni Michael? For what?", I asked him. "Para mabuo ang pamilya na pinangarap niya. As simple as that. Mahirap bang intindihin 'yon?", seryoso niyang sagot. Napapikit na lamang ako ng mata para magproseso sa isipan ko ang sinasabi niya. Mukhang guguho yata ang mundo ko dahil sa pagpayag ko sa offer niy. Nagiging mabilis ang pangyayari. "Mama, tama po si kuyang pogi. Gusto ko siya maging papa.", bigkas ni Michael. "Pero--", "You heard it, right? Sa kanya na mismo galing ang pagpayag. So just respect your son's decision. Or should I say, our son's decision.", huling sambit niya at tuluyang pumasok sa loob habang bitbit ang bata. Naiwan ako na puno ng pagtataka dahil sa kinilos ng lalaki. "Naka-drugs ba siya?", ang tanging nabigkas ko.

 

Chapter 8

Kate's POV:

David is acting so weird right now. Talagang tinotohanan niya ang pagiging ama ni Michael. Pati tuloy mga maids niya rito, nagbubulung-bulungan tungkol sa bata. Akala tuloy nila nakabuntis ang kanilang amo. Napapailing na lamang ako sa oras na 'to, habang tinitingnan ang dalawa na nililibot ang malaking bahay. "Wow! May pool!", manghang sambit ng anak ko. Wala kasi sa amin n'yan, kaya ganyan ang reaksyon ng bata. Besides, once in a year lang kami naliligo sa swimming pool dahil masyadong mahal ang entrance at kulang kami sa budget. "Papa, can you teach me how to swim?", tanong nito sa binata. Abah, iba rin si Michael. Naka-apak lang sa mancion, nag-eenglish na? "Sure. Bukas. Magsi-swim tayo, kasama ang mama mo.", saad niya na binalingan ako ng tingin. Sinasama pa talaga ako sa usapan? Tsk. "Yehey! Happy family na pala tayo.", masayang turan ng bata at niyakap ang lalaki. Mukhang napapalapit na ang loob nila. At makikita ko rin kay David ang sensiridad sa anak ko. Pero pa'no kung dumating ang totoo n'yang ama? Ano na kayang mangyayari? Hays! Kung sabagay, masyadong imposible na babalik siya? Iniwan niya nga ako, diba? Minsan talaga, ang utak ko, kung ano-ano ang iniisip. "Yaya, kayo na ang bahala kay Michael.", bilin na utos ng binata sa mga katulong. "Saan po namin siya dadalhin, Sir?", "Kahit saan, kung saan ang gusto niya.", muli nitong saad. Agad naman nila itong sinunod dahilan para sumama sa kanila ang anak ko. Kaya ang kinalabasan, kami na lang ni David ang naiwan. "Join me. Ito-tour kita sa taas.", tanging bigkas niya na halatang ako ang kausap. "Wow, ano 'to roadtrip?", pamimilosopo ko. "Hindi. It's a walktrip.", ngiting sambit ng binata. "Ay galing! Nagjoke si Mr. David!", "--Kaya ano pa ang hinihintay natin, bigyan ng jacket 'yan!", malakas kong turan habang inaakto ko pa ang pagiging Vice Ganda na may pagka-Willie. Oh diba, pak-ganern siss! "Tsk. Ang daldal mo, bakit 'di ka na lang sumama. Oh baka naman, gusto mong buhatin pa kita, mahal na reyna?", wika nito kaya awtomatikong napaatras ako. Palapit kasi siya ng palapit sa pwesto ko habang nakangisi. At ngayon, tuluyan na akong nakasanday sa dingding dahil wala na akong maatrasan. Kinulong niya ako sa mga braso niya, kaya bumilis ulit ang tibok ng puso ko. Kahinaan ko pa naman ang ma-trap ng ganito, dahil feeling ko, anytime, matutunaw ako sa titig niya. "Ito-tour lang kita, Kate. Para sa gano'n, hindi ka manibago at masanay ka.", bulong na wika niya sa tenga ko. His voice was so husky. Kaya pati kalamnan ko, naiinitan dahil sa palad na dumampi sa malambot kong pisngi. "Hindi nga ako nagkamali, you look so pretty. Ibang klase ang ganda mo lalo na sa malapitan.", patuloy nitong sabi. "P-pwede bang umalis ka na? K-kapag hindi ka pa umalis, mapipilitan akong ipasabog ang nasa gitna mo.", pananakot ko sa binata. "Then go on. May proteksyon din naman 'yan, honey.", sambit niya at bahagyang natawa. "A-ano ba kasi ang gusto mo?", bigkas ko, simbolo na tuluyan na akong sumuko. "Sasamahan mo lang ako sa taas. Tapos, ituturo ko sa'yo ang kwarto na gagamitin niyo ni Michael.", saad nito sa akin. "--Yun lang pala eh. Edi t-tara na.", na-uutal kong tugon. "No honey. Hindi lang 'yon ang gagawin natin.", mapaglarong pahayag niya. "Huh?", "Binyagan na natin diretso ang kama. Sayang naman kung hindi tayo maglalaro do'n.", wika nito dahilan para lumaki ang mata ko.   Jusmiyooo! Anong klaseng binyag baaaaaa?! "David, ano bang ginagawa mo?! Ibaba mo nga ako! Hindi na 'to magandang biro!", pagsisigaw ko nang bigla akong buhatin ng binata. After n'yang sabihin ang salitang 'binyagan', agad niya akong binuhat dahilan para mapahiyaw ako ng malakas. Wala na akong pake kung pagtinginan ako ng mga katulong niya. Like gosh! It's a rape! "Bingi ka ba ha? I said, put me down!", muli kong bulyaw. I also tried to punch his back, pero hindi man lang siya natinag. Hanggang sa makarating kami sa taas at hindi pa rin niya ako binababa. "Ano pa ba ang gusto mo, David? Ibaba mo na ako, please!", pilit na pagmamakaawa ko sa binata. But he just laugh na tila nang-iinsulto. Kanina pa ako naiirita sa kilos niya. I can't read his mind. Kaya wala akong magawa kundi ang sumunod sa trip nito. "Aray! Tangina! Ba't mo ako binato ha?!", malutong na mura ko nang mapahiga ako sa malambot na kama. Wala kasi s'yang sinabi na babatuhin niya pala ako. "Binuo mo ang araw ko ngayon, Kate.", "--Everytime I saw you, napapangiti ako ng wala sa oras. Siguro, isa ka na sa happy pill ko.", wika niya nang lumapit sa akin. "H-hindi mo ako madadala dyan ha? Alam ko na ang binabalak mo!", impit na saad ko. "Then, it's good. There's nothing wrong it, right? I am now the father of Michael. So in short, starting today, you're my wife.", he said while smiling. Potah! Hindi ko alam kung kikiligin ba ako o mandidiri sa pesteng 'to! "Stop staring me like that! Nagmumukha kang manyakis!", iritable kong turan. Ang titig niya. Nakakahina at nakaka-wet! Ay shit! Pasmado! "Gwapong manyakis na handa kang gapangin, honey. Raaawrr!", wild na bigkas ni David. Gago! May lahing tigre pala ang lalaking 'to.   Mabilis kasi s'yang pumatong sa akin dahilan para maramdaman ko ang bigat niya. Nasa ilalim niya ako habang siya ay nasa ibabaw. "I can't breathe. Umalis ka na nga.", wika ko sa binata. Kaso kahit anong iwas ang gawin ng mukha ko, wala pa rin akong kawala. Our nose meet each other. Mas matangos nga lang sa kanya, dahil ang ilong ko, medyo nakadapa. "I like this position, Kate. It makes my junjun healthy and stronger.", he smirk. Oo, stronger nga dahil hindi ako manhid para hindi 'yon ma-feel. Umiinit na tuloy ang pisngi ko sa kamanyakan ni David. "K-kung iniisip mong makukuha mo ako, nagkakamali ka.", "--Hindi na ako easy to get!", bulyaw ko sa mismo sa kanya. But I do the wrong move. Yes, a wrong move, kasi biglang nagdampi ang labi namin. For the second time, we kissed again. "Chinachansingan mo yata ako eh.", ngising pahayag niya. "H-hindi kaya!", utal kong tugon. I don't know how to explain, dahil yung kalamnan ko, ang ingay masyado. Natatae na naman ba ako? "Mama, papa? Ano pong ginagawa niyo?", tanong ng isang bata mula sa pinto. Nakalimutan itong sarhan ni David kaya siguro nakita kami ni Michael kasama ang yaya. "We're just making another baby. Para naman may kapatid ka.", sagot ng binata na hindi man lang nabulol. "Really? So pwede ko po bang mapanood kung paano kayo gumawa ng baby, papa?", sambit nito dahilan para kilabutan ako. "M-mmmiccchaaaeeeel!!!!", tanging sigaw ko na ikinatawa ni David. Isang araw palang, pero mababaliw na akoooo! Pesteng yawa!

 

Chapter 9

Kate's POV:

Sa pagsingit ni Michael, kahit papano, nagkaroon ako ng tamang tiyempo para tulakin si David. Nahulog pa ito sa kama dahilan para mapatakbo ang bata sa binata. Wow! Concern ang anak ko, ha? "Ouch, it really hurts, honey. My back!", daing na bigkas nito habang hinihilot ang likuran. "Mama, ba't mo po tinulak si papa? Pa'no kung namatay ang papa ko?", pagalit na sigaw ni Michael. Teka, parang mali na 'to. Bakit parang kasalanan ko pa? Bakit parang ako pa ang sinisisi niya? "Anak lang kita, Michael. Kaya wala kang karapatan na sigawan ako.", madiin kong sambit kasabay ng pagduro ko sa bata. "Mama, stop it. Para ka pong tanga.", "--Kahit anong gawin mo, hindi mo po magagaya si Nora Honor.", wika niya habang kinakamot ang batok. Oo nga noh? Hindi pala ako artista. "Tsk. Alam ko. Pero hindi honor ang apelyido ni Nora. Aunor 'yon, Michael.", pagkokorekta ko na lamang at tumayo na. Nabibwisit ako! Dahil sa halip na ako ang ipagtanggol, halatang si David ang kinakampihan niya. "Honey, sa'n ka pupunta?", pahabol na tawag ng binata sa akin. Hindi ko siya nilingon, dahil tuloy-tuloy lang ako sa paglakad hanggang makalabas ng kwarto. Bahala silang dalawa! Total, mas close pa yata sila. So heto, ako na lang ang maglilibot ng bahay. Siguro naman, hindi ako malilito rito. Dahil bawat sulok, may mga maids akong nakikita. Kaso sa bawat paglibot ko, nasisilayan ko ang mga titig ng katulong sa gawi ko. Base sa kilos nila, halatang pinag-uusapan nila ako. "Ahm, excuse me, may dumi ba sa mukha ko?", I asked them. Hindi lang ako sanay na ginaganito ng mga hindi ko kakilala. "W-wala naman po ma'am.", magalang na sagot ng isa. "Kung gano'n, bakit ganyan ang titig niyo sa akin? May ginawa ba akong mali?", curious kong turan. "Hindi naman po ma'am. Ang totoo kasi n'yan, kamukhang-kamukha mo po yung ex-girlfriend ni Sir David na sobra n'yang minahal.", singit na tugon ng babae. "Hoy, ano ba! Tumigil ka nga.", pagsisita ng katabi niya para tumahimik ito. Hindi na ako nagtanong pa, dahil malinaw kong narinig sa aking tenga ang sinabi nito. Napaiwang ang bibig ko na tila sumasagi sa isipan ko ang mga ginawa ng binata sa amin. Kaya ba, mabilis para sa kanya na gumanap bilang ama ni Michael, dahil kamukha ko ang babaeng minahal niya? So ano 'yon? Ginagamit niya ako at ang anak ko? Bahagya akong napailing at mapait na napangiti. I hate this kind of situation. Nasasaktan lang ako kapag ganito. Feeling ko, mauulit muli ang nangyari. Ang nangyari sa amin nung ex-boyfriend ko. "Mama, ayos ka lang po ba?", kalabit na tanong ni Michael. Sinundan pala nila ako kasama ang lalaki. "Ah o-oo naman. Ayos lang ako, baby.", pagsisinungaling ko. But David look at me so worried. Siguro nagtataka rin siya sa pag-iba ng akto ko. "Kate, I know you're not okay. So tell me the reason why.", wika ng binata. "Ayos lang ako diba? Hindi ka ba marunong maka-intindi no'n?", masungit kong tugon. "Pero--", "Magpapahinga muna ako. I'm tired.", huling bigkas ko. Tinalikuran ko muli sila at bumalik sa kwarto. Nanghihina akong humiga sa kama nang bumalik ako sa kwarto.   Sinara ko na rin ang pinto para wala na munang umistorbo sa akin. Hindi ko akalain na masasaktan ako ng husto, nung malaman ko ang dahilan kung bakit ganito ang trato ni David sa amin. Kapareho niya ng ugali ang ex-boyfriend ko. Binibigyan nila ako ng motibo, at alam ko na sa huli, iiwan din nila ako. Nakakatawang isipin na hanggang ngayon, sariwa pa rin ang sakit na dinulot ni Derick sa akin. Sakit na kailanman hindi na mabubura. ____ Flashback: "Ano pala ang sasabihin mo, Kate? Bakit parang atat na atat kang makausap ako?", "--Ang dami ko pa naman na ginagawa sa opisina.", sambit ng binata nang magkita kami sa restaurant. Talagang kinulit ko pa siya na makipag-meet sa akin dahil gusto kong isurprise siya tungkol sa magiging anak namin. "I'm pregnant, love. Three weeks pregnant.", diretsa kong turan na walang paligoy-ligoy. My man is actually handsome. Kaya masasabi ko talaga na ang saya ko dahil naging jowa ko siya. "Wait, seryoso ka ba?", he replied. "Oo, nagpacheck-up ako kanina. Isang buwan na kasi akong hindi dinatnan kaya inalam ko na agad. Alam nating dalawa na may nangyari sa atin, diba?", nakangiti kong wika. "But Kate, hindi pa ako handa. I mean, look, malapit na akong mapromote sa opisinang pinagtatrabahuhan ko. Kaya kapag nalaman nila na magiging ama ako, tiyak maapektuhan ang promotion ko.", tugon niya na ikinalungkot ko. "P-pero, sabi nila, swerte raw ang mga buntis.", muli kong sambit. But he just hold my hand at bahagya itong dinampian ng halik. "Love, I hope you understand my situation. Mahal kita, pero mahal ko rin ang trabaho ko.", seryosong sabi niya. "W-what do you mean, by that?", nauutal kong tanong. "Gusto kong ilihim muna natin 'to. H'wag mong ipagsabi sa mga kakilala ko na buntis ka at nabuntis kita.", litanya ng binata. "Ginusto natin 'to, Derick. Kaya hindi ko mapagbibigyan ang gusto mo.", madiin kong sambit. Pinaparating niya kasi sa akin, na itago namin ang bata. At sa madaling salita, kinakahiya niya ito.   "Hays. Hindi mo kasi ako maintindihan, Kate. Malaking pera ang makukuha natin kapag na-promote ako. And once na maging president ako, magiging maganda ang buhay nating dalawa. I'm not doing this just for my own sake. But I'm doing this for our future.", wika niya para malinawagan ang isip ko. Kung sabagay, he has a point. Kaya kahit mahirap, pumayag ako sa gusto ni Derick. Nilihim namin ang tungkol sa pagbubuntis ko. Naging okay naman ang relasyon naming dalawa. Nabibigay niya ang mga pagkain na paborito ko. At isang buwan ang tinagal, ay tuluyan na siyang na-promote sa trabaho. Akala ko, 'yon na ang huling beses na pagtitiis ko na tumago sa mga pamilya at kaibigan niya. But I was wrong, dahil lalong naging malala ang lahat. "Aalis ka?", naiiyak kong tanong. "Kailangan eh. Malaking kliyente ang tatagpuin ko sa Canada. And I need to go there.", pagsasaad nito. Nalulungkot ako, kasi mawawalay kami sa isat-isa. Masyadong malayo ang Canada kaya sa tuwing iniisip ko 'to, ang daming negatibo ang pumapasok sa utak ko. "Love, hindi ako magtatagal do'n. So please wait for me. Hayaan mo, pag-uwi ko, magpapakasal tayong dalawa.", pagpapangako niya. 'Wait for me.' Umasa ako sa katagang 'yon. Pero umabot ng ilang taon at hindi na siya bumalik pa. Masyado s'yang sinungaling! Kahit pagpadala ng pera, wala akong natanggap mula sa kanya. And I hate him. Kinamumuhian ko ang taong 'yon! END OF FLASHBACK... ____ Naramdaman ko naman ang pagpatak ng aking luha, kaya marahan ko itong pinunas. Kahit anong gawin ko, nasasaktan pa rin ako kapag naaalala ko 'yon. Kaya yung mga pinapakita ni David sa akin ngayon, alam kong hindi totoo Dahil nakikita niya lang sa mukha ko ang dati n'yang minahal.

 

Chapter 10

David's POV:

It's another day. Gaya ng pinangako ko kay Michael, maliligo kami sa pool. Yung mga meeting schedule ko, pina-cancel ko muna ngayon. At siguro, bukas na lang ako papasok kasama ang panibago kong secretary na si Kate. Yes, I choose Kate, because I know she can do it. Basta malaki ang tiwala ko sa kanya. Halos lahat kasi kaya n'yang pasukan at gawin para lang sa bata. And I love it. I love the way she care to her son. Gumagaan tuloy ang loob ko sa babae. ___ Napatingin ako ngayon sa wall ng aking kwarto, kung saan nakasabit dito ang malaking picture ng dalagang minahal ko. Yes, my ex-girlfriend, Katrina. Kamukhang-kamukha ni Kate ang ex ko, sa tuwing nag-aayos at nagpapaganda siya. Kaya nga, nung naka-table ko siya sa club, hindi ko na siya pinakawalan pa. Naakit niya ang mata ko, at kapag nakikita ko siya, ang tibok ng puso ko, bumibilis. Siguro dahil hindi pa rin ako makamove-on kay Katrina. My woman left me because of her career. She's in California right now, at isa s'yang model do'n. Kung pag-uusapan ang ugali, sobrang bait niya. To the point na, lahat ng sweldo nito, binibigay niya sa charity dito sa Pilipinas. Mahilig siya sa mga bata at pareho sila ni Kate. Kaya hindi ko maiwasan na ikumpara silang dalawa. "Papa! Bakit ang tagal mo sa loob? Kanina pa po kami naghihintay ni mama.", sigaw ni Michael habang kumakatok. Kinuha ko agad ang tuwalya at pinalibot ito sa aking bewang para takpan ang hinaharap ko. "Oo na, palabas na ako.", tanging turan ko at tinapunan ko muli ng tingin ang larawan ni Katrina. I'm still waiting and hoping for her to comeback. Alam ko kasi na mahal niya pa rin ako. Kaya kahit umabot ng ilang taon, handa akong hintayin siya. "Hay, salamat!", bigkas ng bata nang lumabas na ako. "Tuwalya lang pala ang kukunin mo, naabutan ka ng isang oras sa loob.", muli n'yang patuloy. Kung magsalita talaga ito, akala mo, nasa 20+ na ang edad. "Nasa'n ang mama mo?", tanong ko na lamang at minabuting 'wag na magpaliwanag. "Nando'n na po siya sa pool.", sagot nito dahilan para tumungo na kami roon. Kaso pagkarating namin sa swimming pool, nasilayan ko agad ang babae na may hawak na tabo. Pinapaliguan niya ang sarili gamit ito, habang kumukuha ng tubig galing sa pool. Hindi ko tuloy mapigilan ang tawa na kumawala sa bibig ko. "Baliw ba ang mama mo, Michael?", I asked him again. "Matagal na po s'yang baliw, papa. Tsaka ganyan talaga si mama, hindi marunong lumangoy.", tugon nito sa akin. At ngayon, alam ko na kung bakit gumagamit siya ng tabo. Parehong-pareho talaga sila ng ex ko. Halos lahat ng hindi kaya ni Katrina, hindi rin niya kaya. "Oh, anong tinitingin-tingin mo dyan ha? Kung naiinggit ka, gumaya ka.", mataray na sambit ng babae nang mahalata nitong nakatingin ako sa kanya. "Hindi ka pala marunong lumangoy.", saad ko nang lumapit ako sa pwesto ni Kate. "So what? Wala namang big deal kung hindi ako marunong lumangoy, noh? Tsk.", inis n'yang wika. "Bakit ba ang init ng ulo mo? Kagabi ka pa sa akin, ganyan? May ginawa ba akong mali?", usisang tanong ko. Kakaiba kasi ang akto niya, simula pa kahapon. Para s'yang sinapian ng masamang nilalang dahil sa katarayan niya. "Pake mo ba kung ganito ako?! This is my life, my attitude and myself.", taas-kilay n'yang tugon. Ewan ko ba, pero nakaisip ako ng kalokohan nang sabihin niya 'yon. So I pushed her in the pool, dahilan para mahulog siya do'n. "Tangina! Hmmm a-ano ba--hmm, bakit mo g-ginawa sa akin 'to?!", sambit niya habang nakakainom siya ng tubig. "This is my life, my attitude and myself.", ngisi kong turan at talagang ginaya ko pa ang sinabi niya. "D-david naman! I can't swim! T-tulungan mo ako!", pagsisigaw nito. And that was the last voice I heard from her dahil tuluyan na s'yang lumubog sa pool. Actually, ang lalim ng swimming pool ko, kaya agad kong inalis ang tuwalya sa aking bewang at wala pasakalyeng sumulong sa tubig para iligtas si Kate.   Hindi yata magandang biro ang ginawa ko dahil nakita ko sa ilalim ang walang malay na babae. Nagsisi tuloy ako sa pagtulak ko sa kanya. Sa pagsulong ko sa swimming pool, mapwersa kong ini-ahon si Kate para iligtas siya. Kaso naalala kong wala na pala akong saplot ngayon dahilan para lumaki ang mata ni Michael at mapasigaw ito. "Papa, yung bird niyo po, baka lumipad!", sigaw nito at tinakpan ang mata gamit ang kanyang kamay. But I don't care anymore, sila lang na dalawa ang makakakita nito, dahil pinaalis ko ang mga maids. So ang ginawa ko, agad kong hinawakan ang mukha ni Kate para i-mouth to mouth siya. Eto kasi ang tanging alam ko kapag nalunod ang isang tao. "Papa, nakaka-ilang kiss ka na kay mama ha? Chinachansingan mo na yata siya.", saad nito sa akin. Tangina! Akala ko ba, hindi na ito nanood? Nakasilip pa rin pala ang isa nitong mata para panoorin ako. "Michael, tumalikod ka nga. This is not suitable to your age.", bigkas ko sa bata. Kaya agad n'yang sinunod ang bilin ko, at muli kong hinalikan ang mama niya dahilan para mapa-ubo ito ng tubig. "Thanks God, you're now safe!", sambit ko kasabay ng pagyakap ko sa kanya. "G-gago ka! Papatayin mo talaga ako!", pagmumurang bigkas ni Kate. "Sorry na. Akala ko kasi, nagbibiro ka lang nung una.", malambing na turan ko para patawarin niya. Pero bahagya n'ya akong tinulak, kaya awtomatikong napa-upo ako sa sahig. And because of it, buong-buo niya nasilayan ang pagkatao ko. I guess, halos tatlong minuto s'yang nakatingin kay junjun habang ang bibig niya ay nakanganga. "You like it?", mapang-asar na saad ko. "H-huh?", tanging bigkas nito at napaiwas ng tingin. "H-hindi ah.", she continue. "Then why are you blushing? Gano'n ba ako ka-hot, pagdating sayo?", I asked her. Nanatiling nakangisi ako para tuksuin siya. "Hindi ko alam, kung saan ka humuhugot ng yabang para sabihin 'yan?", inis nitong wika. Tumayo siya at tumalikod na rin. But still, patuloy siya sa pagsasalita. "Maliligo, tapos walang saplot o suot na brief man lang? What the hell?! Kulang ka yata sa bakuna!", panenermon niya. Kaso sa halip na magalit ako, I choose to laugh. Lagi n'ya akong napapasaya kahit na below to the belt na ang mga sinasabi nito sa akin. "Magtuwalya ka na nga! Peste ka! Ang kabastusan mo nakikita ng anak natin! Anong klase kang ama ha?!", muli nitong sigaw. Wait, did she said the word, 'natin at ama?' "I mean, m-magtuwalya ka. Potah!", saad ulit ni Kate na tila nabigla kanina. But it's too late. Because I already heard it. "Eto na nga, susuotin ko na ang tuwalya, honey. Dahil ayokong nagagalit ang ASAWA KO.", madiin na bigkas ko para maramdaman niya ito. Kaya agad kong pinulot ang towel, at muli itong pinulupot sa aking bewang. "I'm done, wifey. You can look at me, now.", pagtuturan ko. "A-ayoko nga. Baka jinojoke mo lang ako eh!", saad nito na animo'y hindi naniniwala. So I don't have choice kundi ang yakapin siya mula sa likuran niya. "You feel it? May towel na ako, Kate.", bulong ko sa tenga ng babae. "Edi ayos! Tangina ka talaga!", bulyaw nito at binatukan pa ako. "Honey naman, hindi lang ako sanay na sumuot ng brief kapag naliligo. Feeling ko kasi, hindi na-eenjoy ni junjun ang paglangoy kapag nasa loob.", pagpapaliwanag ko para sa gano'n malinawan siya. "Tsk. Alien ka yata! Ang lakas ng loob mong mag-bold sa harapan ko!", pangbabatok niya ulit. "Mama, papa, tama na po ang away. Kanina pa ako nangangalay sa kakatakip ng mata ko eh!", rinig kong saad ni Michael. Hanggang ngayon, hindi pa rin niya inaalis ang kamay sa mata. And yeah, that's my son! He's a good boy! Masyadong masunurin. "Okay na Michael. Pwede mo na kami tingnan.", turan ko sa bata. And this day, we enjoy our swimming. Nagsuot na rin ako ng boxer para kahit papano, hindi maging awkward ang moment naming tatlo. At sa oras na 'yon, narealize ko na mas mabilis turuan ang bata na lumangoy kaysa sa babae na puro daldal. Hindi ko sinasabi na si Kate 'yon ha? Pero parang gano'n na nga.

 

Chapter 11

Kate's POV:

Maaga akong nagising ngayon. Dahil kailangan kong ipakita kay David na kaya kong gampanan ang pagiging Secretary niya sa kompanya. Ayoko naman na madisappoint siya lalo na malaki ang tiwala nito sa akin. Yung tungkol pala sa ex-girlfriend niya na kamukha ko, pinilit kong isantabi muna 'yon. It's not a big deal anymore. Kasi past na siya ng binata. At naisip ko na wala namang namamagitan sa amin ni David, kaya wala akong dapat na ipangamba o ikaselos. "Goodmorning son!", masiglang bati ko nang bumaba ang aking anak. Halata mo sa mata nito na medyo antok pa siya. "Oh dahan-dahan, baka mahulog ka.", pag-aalalay ko sa bata. "Goodmorning po mama.", ngiting sambit niya at niyakap ako. Malambing naman talaga si Michael, 'yon nga lang, kapag bagong gising siya. Kaya sa tuwing ganito ang nangyayari, kahit papano buo na ang araw ko. "Ma'am, nakahanda na po ang almusal. Tatawagin ko na si Sir para sabay-sabay na kayong kumain.", saad ng yaya sa akin. "Ay ako na lang po siguro ang tatawag sa kanya. Mabuti pa, mag-almusal na rin po kayo.", tanging sabi ko kay Manang para pigilan siya. Alam ko na mahirap ang maging kasambahay, kaya gusto ko, mabawasan ang gawain nila. "Pero po Ma'am, si Sir, mahirap po s'yang gisingin kaya baka--", "Ayos lang po. I can do this.", muli kong wika nang akma s'yang mag-aayaw. Kaya tumango na lamang ito, simbolo na ako na ang papasok sa kwarto ni David. So agad akong tumungo roon at ilang katok din ang ginawa ko, pero hindi pa rin niya binubuksan. "David, gising na. May trabaho pa tayo, ohh.", pagsisigaw ko mula sa labas. But still, no response. "Hoy Sir, first day ko ngayon sa pagiging secretary, kaya 'wag mo ng hadlangan pa!", bigkas ko ulit. Pero wala pa ring nangyari. "Maganda siguro po Ma'am, kung pasukin niyo na lang siya. Eto po ang susi. Malapit na kasi mag-seven o'clock, baka ma-late siya sa kompanya.", sulpot na sabi ng maid at dahan-dahan n'yang nilahad ang susi. Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa at kinuha ko na 'yon, kasabay ng pagbukas ko nito. "Salamat.", turan ko nang ibalik ko sa dalaga ang susi. And here I am, pahakbang na ako patungo sa kama kung saan tulog mantika ang mokong. Nakadapa ito, kaya makikita ko agad ang tangos ng ilong niya. "Sir David, goodmorning! Time check, 6:46 a. m na po!", I said in a nice way. Malumbay na boses ang ginamit ko para hindi naman siya magalit. Pero hindi ito nagising at humihilik pa rin. Kaya inis na akong napa-upo sa tabi ng binata at kinuha ang unan para ipukpok ito ulo niya. "Hindi ka pa talaga gigising ha?", pagbabanta ko sa lalaki nang tingnan ko siya. "Isa.", pagbibilang ko rito. "Hays. Ang gwapo sana, pero parang baboy kapag natutulog.", muli kong saad. Natapos ang ilang minuto na hindi pa rin siya bumabangon. So I don't have choice kundi ang gawin ang binabalak ko. Niready ko na ang sarili at unan na hawak ko. Kasabay nito, mapwersa ko s'yang pinokpok dahilan para magising ang diwa niya. But shit! Na-out balance ako dahil sa ginawa niya. Natulak niya ako, kaya pareho kaming napahiga sa sahig. "Ano ba David! Ang bigat mo!", pagtatapik ko sa binata. But instead na tumayo siya, marahan nitong hinaplos ang mukha ko. "You're back Katrina. Binalikan mo ako.", seryoso n'yang wika. Napakunot-noo na lamang ako dahil sa pangalan na binigkas ni David. Katrina? Tinawag n'ya akong Katrina? "Matagal na kitang hinihintay. Buti na lang, bumalik ka. Miss na miss na kita.", saad nito ulit.   Yung mata niya, puno ito ng pangungulila. Siguro, akala ng binata ako ang ex-girlfriend niya. "Please, love me again, sweetie.", pakikiusap ng lalaki. After he said those words, hinalikan niya ako. Halik, na sobrang kakaiba kumpara sa mga ginawa niya noon sa akin. Ramdam ko ang pagmamahal niya sa bawat pag-galaw ng labi nito. Pero mali eh. Maling-mali na pumatol ako sa halik ni David, dahil alam ko na si Katrina ang nasa isip niya at hindi ako. Kaya nag-ipon ako ng lakas para tulakin siya para makawala sa kanya. And then, I leave his room. I leave his room without looking at him. Masakit din kasi eh. Feeling ko, ginagamit niya lang ako para sa sarili n'yang kabutihan. Bumalik ako sa hapag-kainan na medyo badtrip ang datingan. I can't believe this! Talagang pinakita pa ni David kung gaano niya kamahal ang ex-girlfriend niya na si Katrina. Kinalimutan ko na sana 'yon eh. Kaso pinaalala niya pa. Kaya kung ganito ang mangyayari sa amin, mabuti pang umalis na kami ng anak ko. My son don't deserve a father like him. Kahit na sabihin pa natin na hindi talaga siya ang tunay na ama, hindi niya pa rin magagampanan ang pagiging tatay. Ginagamit niya lang kami para punuin ang pagkukulang ni Katrina. "Mama, bakit po ganyan ang itsura mo? Nag-away po ba kayo ni papa?", pagtatanong ni Michael. Nakahawak na siya sa aking kamay at ang tingin nito ay nasa mukha ko. "H-hindi. Hindi kami nag-away. But we need to go home. I mean, maghanap tayo ng bagong bahay.", saad ko sa bata. Kumunot naman ang kanyang noo na tila hindi maintindihan ang sinabi ko.   "Anak, hindi tayo pwede mag-stay sa bahay na 'to.", yukong turan ko. "Bakit naman po? Pinapaalis ba tayo ni papa? Ayaw niya na ba sa akin?", sunod-sunod na bigkas niya. Matalino si Michael kaya ganito ang reaksyon niya kapag hindi niya nakukuha ang tamang sagot galing mismo sa bibig ko. "Hindi niya tayo pinapaalis, baby. Tayo ang dapat na umalis kasi hindi naman natin kaano-ano ang lalaking 'yon.", wika ko muli. "Pero mama, sabi ni kuyang pogi, siya na raw ang papa ko. Bakit ba ayaw mo?", ngusong saad niya. I was about to explain again, pero bigla ng sumulpot si David. "Oo nga naman, bakit ba ayaw mo?", he asked. Natigilan ako bigla at tila hindi ko kaya na lumingon sa binata. I hate him! Mang-gagamit lang siya! "I'm sorry.", mahinang sambit niya nang humakbang ito sa aking pwesto. "Sorry if I call you, Katrina. Kung dahil ito sa pagtawag ko sa'yo at paghalik ko, pangako, hindi ko na uulitin 'yon.", he continue. "T-talagang hindi mo na mauulit dahil aalis na kami. Salamat na lang sa isang gabi na pinatulog mo kami sa bahay mo.", matapang na turan ko sa lalaki. Pero maya-maya ay binalingan niya ang bata. "Michael, go back to your room. Mag-uusap lang kami ng mama mo.", sambit nito na kaagad namang sinunod ng anak ko. "Ano pa ba ang gusto mong pag-usapan?", mataray kong tanong nang harapin siya. "Kate, hindi mo kailangan umalis ng bahay. Nangako na ako sa bata. At ayokong sumira ng pangako.", pagwiwika niya sa akin. Kaya malalim akong napabuntong-hininga at matalim siya na tinitigan. "Wala akong pakialam sa pangako mo, David. Dahil alam nating dalawa na ginagamit mo lang kami. Kasi kamukha ko ang ex-girlfriend mo, diba?", madiin kong saad. "I'm not using you, Kate. I just find Michael interesting. Natutuwa ako sa kakulitan niya. At natutuwa rin ako kapag nakikita ka, hindi dahil kamukha mo si Katrina. Because I'm happy to see you, as Kate.", litanya ng lalaki. Eto na naman eh. Pinipilit ko na pigilan ang pagiging marupok. Pero bakit umiiba yata ang ihip ng hangin kapag si David na ang nagsalita. Hindi naman ako ganito nung naka-table ko siya. But now, it looks like, I've changed because of him. "So please, stay. Stay on my side, my wife.", pakiusap na sambit niya ulit dahilan para magbago ang isip ko.

 

Chapter 12

Kate's POV:

"This is your first day being my secretary, Kate. So be confident. H'wag kang kabahan.", bulong ni David nang makarating kami sa kompanya. Yes, pumayag ako na mag-stay sa tabi niya. At matapos naming mag-usap at kumain ng almusal, dito agad kami tumungo. Tanging si Michael at ang mga maids niya ang naiwan sa mancion. Sa tingin ko naman, hindi maboboring ang anak ko dahil maraming laruan ang pinabili ng binata para sa kanya. "S-sigurado ka bang ayos na ang suot ko? Baka, m-mukhang Manang ako sa uniform na 'to.", bigkas ko rito. Pero bahagya s'yang tumawa at hinalikan ako sa pisngi. "Hindi ka na Manang. Actually, that uniform really fits on you. At ikaw ang pinaka-sexy sa mga babaeng nandito.", he whispered again. That words, make me smile. Kahit simpleng komplimento, ang sarap pakinggan. "Okay, thank you. Sabi mo eh.", tanging tugon ko at taas-noo akong naglakad kasama siya. Pinagtitinginan kami ng mga tao sa loob ng kompanya, lalo na yung mga kababaihan. Ramdam ko ang pagkadismaya sa mata nila na tila ang iba ay na-iinggit pa sa akin. "Si Ms. Katrina ba 'yan? Nagkabalikan na sila ni Sir?", rinig kong sambit ng dalaga sa dulo. Ang taray ng tingin nito na animo'y gusto akong sabunutan. But wait, did mentioned the name Katrina? "I don't know. Kamukha lang siguro. Tingnan mo naman ang hairstyle ng buhok, hindi ganyan ang bet ni Ma'am.", pasegunda naman ng isa. Hindi ko yata gusto ang bunganga ng dalawang chismosa dito sa kompanya ni David. Kahit saan ako pumunta, lagi nila akong napagkakamalan na si Katrina. At ang masaklap pa do'n, kinukumpara nila ang fashion ko sa ex-girlfriend ng binata. Pero hindi ako magpapatalo noh? Kung galit sila, edi gagalitin ko pa lalo. Mag-galitan kaming lahat para bongga. Kaya ayon, ako na mismo ang humawak ng kamay ni David at talagang pinakita ko pa ito sa kanila. I also wear my sweet smile para iparating na hindi ako apektado sa mga sinasabi nila tungkol sa akin. ___ Dumiretso na kami ng lalaki sa opisina niya kung saan may isang babae ang sumalubong sa amin. Nakangiti ito at bahagyang yumuko simbolo ng pag-galang. "Goodmorning Sir, goodmorning Ma'am.", saad niya na hindi pa rin mawala ang kasiyahan sa mukha. "Goodmorning din sayo--", "You're fired. So go and pack your things now.", diretsang sambit ni David. Maging ako ay nagulat sa tinuran niya.   Balak ko pa sanang batiin ang babae, kaso sumingit siya sa pagsasalita ko. "P-po Sir?", bigkas ng dalaga. "Hindi mo ba narinig? Tanggal ka na sa trabaho.", pag-uulit niya at tinagalog na nito ang sinabi para maintindihan ng kaharap namin. "P-pero Sir, kakasimula ko palang, bakit parang ang bilis?", mangiyak-ngiyak na tanong niya. "H'wag mong questionin ang desisyon ko, Miss. Dahil may nahanap na akong kapalit sayo.", agad na tugon ni David. "Sir--", "Umalis ka na. Ibibigay ko na lang sayo ang huli mong sweldo.", tanging saad niya at hinila ako para sumunod sa kanya. Nakakaawa tuloy ang sinapit ng tao. Ang bait pa naman. Tsk. "Bakit mo ba siya tinanggalan ng trabaho?", inis kong bigkas nang umupo ang binata. Hindi ko kasi mabasa ang trip niya sa buhay. "Don't worry about her. Dapat nga maging masaya ka dahil yung pwesto niya, ay binigay ko sayo.", sagot niya habang iniikot ang ballpen sa daliri. "My ghad David, you're so unfair! Wala sa usapan natin ang tumanggal ka ng empleyado. And besides, sabi mo, wala kang secretary kaya pumayag ako. Tapos ngayon, malalaman ko na secretary mo pala 'yon? Hays!", turan ko muli at napahilot ako ng sintido. "Calm down, Kate. Kung iniisip mo ang babaeng 'yon, then sige, hahanapan ko siya ng ibang posisyon.", wika niya para hindi na ako makonsensya pa. Kaya dahil dito, naging mapanatag ang loob ko. "Thank you.", tanging tugon ko sa kanya. Maya-maya ay nagpaalam muna ako para pumunta ng comfort room. Medyo naiihi na kasi ako dahil sa kabang naramdaman ko nung tumapak ako sa kompanya. Kaso pagkarating ko sa C. R, tatlong babae ang naabutan ko na nagmemake-up habang pinag-uusapan nila si David. "Did you see the girl? Yung kasama ni Sir David? Balita ko, pokpok 'yon.", bigkas ng nakadilaw na damit. Kaya pinili ko na 'wag munang tumuloy at tumago sa gilid para pakinggan sila. "Pokpok? You mean, bayaran na babae?", muling sambit ng isa pa. "Oo, ganon na nga. Nagtatrabaho 'yon sa club. And guess what, nakita ko na talaga siya. Akalain mo, nabingwit niya si Sir.", she said again as she apply the lipstick. "Grabe! Sobrang cheap naman ng taste ni Sir. Hindi man lang siya naghanap ng virgin na tulad natin. Nakakadiri, baka magka-aids pa siya.", wika ng katabi niya dahilan para umakyat ang dugo ko. Kaya ang ginawa ko, pumasok na ako sa C. R at taas-kilay ko silang tiningnan. "Kung pag-uusapan niyo ako, make sure na hindi ko maririnig ha?", turan ko sa kanila. Humakbang ako para lapitan ang maarteng impakta, kasabay no'n, dahan-dahan kong hinaplos ang buhok niya. "Alam mo, maganda ka sana. Pero mas maganda kung ikikipot mo 'yang bunganga mo.", saad ko rito at binalingan ko ng tingin ang kasama niya. "kayo. Para mabawasan naman ang mga inggitera at laitera sa bansa.", mataray kong sabi. Well, hindi nila ako basta matatapakan dahil hawak ko sa leeg si David. Isang request ko lang sa binata, tiyak susundin niya agad ang gusto ko.

 

Chapter 13

Kate's POV:

"Ganito ba ang mga tao dito sa kompanya? Kung makatingin sa akin, akala mo may virus akong dala!", inis kong turan nang ilapag ko ang kape sa mesa ni David. Utos niya kasi ito sa akin dahil marami siyang papeles na inaasikaso. Okay na sana eh. Nakaya ko naman na labanan yung mga babae sa C. R, pero yung mga tinginan nila sa akin, daig pa nila ang killer. "What do you mean? May ginawa sila sayo?", he asked me. "Pa'no kung sabihin kong oo? Ano ang gagawin mo?", balik na bigkas ko sa binata. Hininto nito ang pagpipirma at tumayo para pantayan ako. "Tinatanong pa ba 'yan? You're now my wife, remember? Kaya hindi ko hahayaan na tumagal sila rito.", he said at naramdaman ko ang init ng palad niya. "Wife? Wait, kailan mo pa ako naging asawa?", sambit ko sa kanya na tila sinusuri ko kung seryoso ba siya. "Masyado kang slow, Kate. Simula nung tanggapin ko kayo sa bahay ko at nung tanggapin ko na maging papa ni Michael, ibig sabihin no'n, tinatanggap ko na maging asawa mo ako.", nakangiting sabi ni David. Medyo nagulat ako ng konti dahil hindi ko inaasahan na ganito na pala ang tingin niya sa akin. Pero hindi tama 'to. Hindi tama na maniwala agad ako. Mahirap na, masakit pa namang umasa. "Sir, hindi mo kailangan na ituring akong asawa. I'm just your secretary, not your wife.", pagtuturan ko kasabay no'n ay inayos ko ang polo niya. "So continue your work and just call my name if you need me, okay?", taas-noo na patuloy ko. "Fine. Shit! Ikaw lang ang tumanggi sa karisma ko.", inis nitong saad dahilan para matawa ako. Tinalikuran ko na siya at muling bumalik sa aking pwesto. Sa totoo lang, wala akong idea kung ano ang gawain ng pagiging secretary. So in short, tunganga lang ako. Boring tuloy ang araw ko dahil hindi ako sanay na naka-steady lang. "Psst.", sitsit na tawag ko kay David. Nilingon niya naman ako pero yung titig nito, masyadong masama. "What?", "Pwede ba akong gumamit ng phone? Magpapamusic lang sana.", pagpapaalam ko. "Go on. Pero music lang ha? At ayokong makita na nakikipagtext ka.", he replied. "Yes boss!", tugon ko with matching salute pa. Kaya heto, kinuha ko ang cellphone na nakatago sa aking bra. Dito kasi ang secret pocket ko para hindi ito manakaw. Ang bongga noh? Ganyan talaga kapag mautak ka at maalaga sa bagay. ___ At dahil nga pumayag si Sir na magpamusic ako, mabilis kong plinay ang budots song. Hindi ako nakapag-exercise kanina, and I think, pwede ko 'tong gawin dito. Tumayo ako at inistretch ang aking mga braso, kasabay nito ay sinabayan ko na ang tugtog. Pababa ng pababa ang sayaw ko na animo'y nakainom ako ng alak. "Tot tot tot tooot tot tott tott!", pagkakanta ko na rin at hindi pa rin ako humihinto sa pagsasayaw. Kaso nga lang, narinig ko ang pigil na tawa ni David dahilan para magtaka ako. "Pinagtatawanan mo ba ako ha?", asar na tanong ko na may panghahamon. "Of course not. I'm just enjoying watching you. So go on, just dance.", kindat na bigkas niya. "H'wag na. Sinira mo na ang mood ko! Peste ka!", pagtataray ko at bumalik sa aking upuan. But still, rinig ko pa rin ang tawa ni David. Kaya tinapon ko na sa kanya ang papel. "Gago! 'Wag ka ng tumawa! Para kang demonyo eh!", pagsisigaw ko. I don't care if I act like this. And I don't care anymore kahit na boss ko siya. "Hi Bro! Goodmorning!", bating saad ng isang lalaki mula sa pinto. Kaya yung atensyon ko, napunta rito. "Hindi ba uso sayo ang kumatok bago pumasok?", balik na turan ni David sa binata. Ang sungit niya ha?   At ang bilis magbago ng mood niya. "Bro, wala sa vocabulary ko 'yan. Besides, kaibigan mo ako. At walang mali kung pumasok na ako.", wika nito at napabaling ang tingin sa akin. "Oh, new secretary mo na naman?", he asked. "Anong pake mo?", turan ulit ni David. Grabe! Napakasungit niyaaa! "Oo, bago niya akong secretary. It nice to meet you.", masayang saad ko. "Me too, Miss. By the way, I'm Edward.", pagpapakilala nito kaya nakipagshake-hand naman ako. "Kate. I'm Kate.", sambit ko sa lalaki. "Nice name. If you don't mind, pwede ba kitang ayain maglunch?", pagtatanong niya. "No. Hindi siya sasama sa'yo.", singit na sabi ni David at siya na mismo ang sumagot sa tanong ng kaibigan niya. "Pero bakit bro? Kakain lang naman kami ng lunch.", turan nito na tila inaalam ang rason. "Can you just stop asking?! At kung pumunta ka dito para landiin siya, mas mabuti pang umalis ka na lang.", pagalit na wika niya. "Bakit ba masyado kang pikon? Dahil ba, kamukha niya sa Katrina kaya mo siya pinagdadamot?", pagsasaad muli ng binata. "I said, stop asking and go out!", bulyaw nito. "Chill. Aalis na nga ohh.", bigkas na lamang ni Edward. "--But I just want to remind you na babalik pa si Katrina. Babalikan ka pa ng ex-girlfriend mo. So don't fall inlove with that girl, dahil ikaw din ang mahihirapan.", huling sabi ng binata bago tuluyang nilisan ang office ni David. Bahagya namang kumirot ang puso ko nang marinig ko 'yon. Ang weird. Sobrang weird lang dahil medyo nasasaktan ako kapag si Katrina ang binabanggit nila.

 

Chapter 14

David's POV:

 "Umiwas ka sa lalaking 'yon. He's not a good person.", kalmado kong wika kay Kate nang umalis na si Edward. Alam ko kasi na babalik at babalik ito sa kompanya para kulitin siya. I know him very well. Base palang sa pagkakausap niya, halatang natitipuhan nito si Kate. Si Edward, kilalang fuckboy siya. At kapag sumama ka sa kanya, tiyak pati pagka-babae mo, kukunin nito. But at this point, tahimik na umupo si Kate at tila ayaw akong pakinggan. Nawala yata ang mood niya dahil sa inasta ko, kanina. Tsk. It's not a big deal anymore. I'm just doing that for her. Ayokong mapabilang siya sa mga babaeng na-kama ng kaibigan ko. "Tayo na lang ang kakain ng luch. Let's eat together, later.", pag-aaya ko rito. "H'wag na. Hindi ko trip na kumain na kasabay ka.", she replied. "Why? Don't tell me na mas trip mo na makasama si Edward kaysa sa akin?", inis na turan ko. "Pa'no kung sabihin kong oo, may magagawa ka ba ha?", balik na saad niya. Bigla tuloy uminit ang ulo ko dahilan para itapon ko ang papel na aking hawak. Malakas ko itong tinapon sa sahig at wala pasakalyeng nilapitan ang babae sa kanyang pwesto. "I already told you, that you're now my wife. Mahirap bang intindihin 'yon? O baka naman, gusto mong siilin pa kita ng halik para matauhan ka.", wika ko na may kadiinan sa pagsasalita. "Bakit ka ba ganyan, David? Pinaparamdam mo sa akin na mahal mo ako at mahalaga ako sayo. Pero alam natin pareho na ginagawa mo lang 'to, dahil kamukha ko ang ex-girlfriend mo diba?! Tapos ano, kapag bumalik si Katrina, idedeadma mo na lang ako? 'Yon ba ang gusto mong mangyari ha?", pagalit n'yang sigaw nang tumayo na rin ito. Halos magkalapit na ang aming mukha, kaya lalo kong nakikita ang matatalim nitong titig. Medyo natameme rin ako sa sinabi niya. Hindi ko kasi alam kung ano ang dapat kong sabihin. I still love Katrina. Pero hindi ko gusto na mapunta si Kate sa iba. I want her mine. Only mine! "Siguro nga, dapat na nating itigil 'to. Ayoko na ng laro.", patuloy n'yang saad. She was about to leave my office, pero marahas kong hinawakan ang braso nito. Isinanday ko na rin siya sa dingding at inamoy ko ang kanyang leeg. Shit. I can't control myself. Gusto ko s'ya lagyan ng marka para hindi na ito agawin pa ng iba. "A-ano ba ang g-ginagawa mo?", tanong nito na rinig ko ang paglunok niya ng laway. "Let's take it seriously, Kate. Be mine. Be my woman. And be my wife. H'wag na natin 'tong haluan ng kasinungalingan.", I whispered to her ears. Kaso mapwersa niya akong itinulak dahilan para magkalayo kami sa isat-isa. "Nahihibang ka na yata!", bigkas nito na tila uusok na ang ilong sa galit. "--Nasasabi mo lang 'yan dahil hindi pa dumarating si Katrina. Kaya ako ang napagtitripan mo!", she said again while shouting. Malalim akong napahinga at seryoso ko s'yang tiningnan. Maging ako ay naguguluhan kung bakit ang hirap para sa kanya na paniwalaan ako. "Fine. Hindi na kita pipilitin at kukulitin, kung 'yan ang hiling mo. But can I have favor?", mahinang turan ko sa babaeng kaharap ko ngayon. "A-anong favor ba?", tanong nito sa akin. "H'wag kang makikipag-usap sa ibang lalaki, lalo na kay Edward. Ayokong mapalapit ka sa taong 'yon.", litanya ko bilang sagot. "P-pero bakit? Wala naman akong nakikita na mali sa binata.", saad niya na tila ayaw pa akong pagbigyan. "Basta, sundin mo na lang. Para rin 'yan sa ikabubuti mo at sa ikabubuti ko.", tanging sabi ko. "Pa'no kung ayaw ko?", sambit niya na animo'y hinahamon ako. "Seriously Kate, hindi mo magugustuhan ang gagawin ko kapag sinusuway ang gusto ko.", I just replied.   "At ano naman ang gagawin mo kapag nakita mo akong nakipag-usap sa kanya?", she asked me habang naka-angat ang mukha. "Ginagahasa ko.", mabilis kong tugon sa babae. And that made her mouth shut. Hindi ko maipinta ang reaksyon ni Kate habang nakatitig ito sa akin. Halata kasi sa itsura niya ang pagkagulat na tila hindi siya makapaniwala sa sinabi ko. Kaya malakas akong tumawa para iparating sa kanya na biro lang 'yon. Iniisip siguro nito na kaya kong gahasain siya. Well, to be honest, I can't do it to her. Kung halik lang ang pag-uusapan, malamang gagawin at gagawin ko talaga 'yan. "Crazy.", rinig kong sambit niya. "At least, sayo lang naging baliw.", pagbabanat kong sabi. "Correction, kay Katrina.", muli nitong bigkas dahilan para mapawi ang ngiti sa aking labi. Gusto ko ng kalimutan si Katrina, pero bakit niya pa binabanggit ang pangalan ng dalaga. Shit! I want to move-on. "Don't mention her name again.", seryoso kong saad. "Why? Dahil ba affected ka pa rin?", pagtuturan ni Kate. Hindi agad ako nakasagot dahil baka hindi niya magustuhan ang lumabas sa bibig ko. "I know it. You're affected, because you still love her.", huling sabi niya at tinalikuran na ako. Lumabas na rin siya ng office kaya naiwan akong mag-isa. Aaminin ko, apektado pa rin ako. Minahal ko ng husto si Katrina, at siya ang pinangarap kong makasama habang-buhay. Pero sa tuwing nakikita at nakakasama ko si Kate, umiiba ang aking desisyon.   Kakaibang saya kasi ang dinudulot ng mag-ina sa akin, na halos hindi ko na naiisip pa ang ex-girlfriend ko. And I admit na sa umpisa, ginagamit ko siya. Pero kaninang umaga, narealize ko na hindi ko kayang mawala si Kate. She's now important to my life. So I don't want to lose her. At sa tingin ko, panahon na para kalimutan ko si Katrina. Nang sa gano'n, mabuksan ko na ulit ang puso ko para kay Kate. ___ Sa naisip kong ito ay mabilis akong naglakad para sundan ang babae sa baba. Mahirap na, masyado pa namang fit ang suot nitong uniform, kaya baka matipuhan siya ng mga lalaki. At hindi nga ako nagkamali, dahil pagkarating ko sa canteen, may kasama agad si Kate--at 'yon ay walang iba kundi si Edward. Napakuyom tuloy ako ng kamao nang lapitan ko sila. Pero yung mata ko, umaapaw dito ang selos, dahil nakikita ko mismo kung gaano kasaya ang babae na kausap ang binata. "Eating lunch together, while smiling. Ang ganda yata ng pinag-uusapan niyo. Baka pwede n'yong i-share?", saad ko rito na may kainisan sa boses. Napalingon silang dalawa sa gawi ko na kung saan nakatayo ako sa mismong likuran ni Kate. "Nabanggit niya kasi sa akin na single mom siya. Kaya biniro ko, na baka pwede akong umapply bilang papa nung bata.", wika ni Edward na animo'y proud na proud pa. "Hindi mo na kailangan na umapply, dahil meron ng papa ang anak niya.", turan ko sa lalaki. "Gano'n ba? Sino ba ang taong 'yon? Napakaswerte naman.", ngiting sabi niya. "Kaya nga maswerte ako. So back-off.", mabilis na tugon ko. "What?", tanong nito na may pagtataka. "Bro, mayaman kang tao. Kaya bago ka lumandi ng babae, bumili ka muna ng cotton buds.", saad ko sa kanya na dinaan ko pa sa pamimikon. "Tsk. Iniwan ka lang ng kapatid ko, naging ganyan ka na. Pati secretary mo, pinapatos mo.", balik na turan ni Edward. Yes, magkapatid nga sila ni Katrina. And this is one of the reason, kung bakit pinapaiwas ko si Kate sa binata. "Your sister is nothing to me, now.", saad ko muli kasabay ng pagpatong ko ng kamay sa mesa. "--And Kate is not just my secretary. But she's also my lover.", I said as I continue my words.

 

Chapter 15

DAVID's POV:

"What the heck?! Mag-usap nga ulit tayo.", mabilis na turan ni Kate nang tumayo ito at agad na hinawakan ang kamay ko para kaladkarin ako papunta sa office. Nagawa n'yang iwan si Edward, dahilan para mapangiti ako. Sigurado na ako sa nararamdaman ko sa babae. Alam ko na masyadong mabilis, pero wala eh. Talagang tinamaan ako kay Kate. Na-love at first sight yata ako sa kanya, hindi dahil sa kamukha niya si Katrina, kundi sa ugali na taglay nito. Nagawa n'yang palakihin si Michael na siya lang mag-isa. And I feel so proud of her. Totoo siya magmahal. "Akala ko ba titigilan mo na ako ha? Malinaw na ang usapan natin kanina diba?", inis nitong sabi nang bitawan niya ako. Nasa loob pa rin kami ng elavator at hindi pa kami nakakarating sa taas. "Pero hindi mo rin sinunod ang pabor ko, Kate. So it just a tie.", ngiti kong saad. "Hays! Ang yaman mong tao, pero ang tigas ng ulo mo! Bakit ba ang hirap para sayo na intindihin ang sitwasyon ko?! Ginugulo mo lang ang buhay ko!", wika niya na may kaasaran sa boses. "Hindi ko ginugulo ang buhay mo, honey. Sadyang hindi mo lang ako maintindihan dahil puro negatibo ang pumapasok sa isip mo.", mahina kong litanya. "At ako pa talaga ang may kasalanan ha? Ang kapal din talaga ng mukha mo.", muli nitong sigaw na halos mandilim ang paningin niya sa akin. Kinulong ko naman siya gamit ang dalawa kong braso nang sumanday ang likod niya sa elevator. I want to kiss her, right here, right now. At wala na akong pakialam sa iisipin ng mga tao. Kasi ngayon, ang tanging gusto ko lang ay ipakilala sa lahat, kung gaano ko siya kamahal. "Makapal na kung makapal, Kate. Sabihan mo na ako ng kung ano-ano, tatanggapin ko 'yon. Pero sana, tanggapin mo rin ang pagmamahal ko sayo.", seryoso kong turan. Puno ito ng emosyon para kahit papano, tumagos sa puso niya na hindi na ito biro. Napanganga na lamang ito at hinihintay pa ang sunod kong sasabihin. "Three words, and eight letters, honey. And I will say it again, but this time, take it seriously... I love you.", bulong ko sa tenga niya.   Matapos kong bigkasin ang katagang 'yon, dahan-dahan ko ng hinawakan ang mukha niya, at siniil siya ng halik. Ramdam ko naman ang pag-galaw ng labi niya, na tila tumutugon na rin sa halik ko. Kaya yung kamay ko, ipinulupot ko ito sa bewang ng babae. Damn. I like the way how she kissed me. Nabuhayan tuloy ang junjun ko na natutulog sa loob ng brief. *Ting!* Rinig kong tunog ng elevator, simbolo na nagbukas na ang pintuan nito. Pero hindi pa rin kami bumitaw sa isat-isa at pinagpapatuloy namin ang halikan. "Ahem.", pag-uubo ng tao mula sa labas. At dahil dito, tinulak na ako ni Kate, kasabay ng pagtakbo niya sa opisina.   Nahiya na siguro ito dahil ang dami na palang nanood sa amin. Pero ako, sa halip na mahiya, kinilig pa ako ng sobra. Tangina! Ang weird pakinggan, pero nauutot ako kapag kinikilig. "Nakakainis! Bakit ko ba siya hinalikan pabalik? Ano na lang ang iisipin niya? Na easy to get ako? Tapos inlove na ako? My ghad! Hindi ko dapat ginawa 'yon!", rinig kong kausap ni Kate sa sarili niya. Nasa pinto lang ako at pinapakinggan siya. And she's really cute, kahit na nakatalikod ito. "Pero teka, inlove nga ba ako?", muli nitong saad na animo'y naguguluhan siya. "Hindi. Hindi tama ang nararamdaman ko! Binobola niya lang ako. Kaya hindi dapat ako mahulog sa kanya! Nasaktan ka na Kate, remember? Nagawa ka na ngang iwan ng ex-boyfriend mo, tapos ngayon, magpapa-uto ka ulit sa lalaki?", she said again. Hindi ko na nakayanan at mabilis ko s'yang niyakap mula sa likod niya. "Anong--", "Mahal kita, Kate. And I mean it. So please, pagkatiwalaan mo naman ako. I know na masyado pang maaga. Hindi pa natin kilala ng lubusan ang isat-isa, pero, mahal na kita, at ito ang alam ko.", wika ko sa babae. "--Pero kung hindi ka pa handa, I can wait. Hihintayin kita hanggang sa mahalin mo rin ako.", pagpapatuloy kong sabi.

 

Chapter 16

Kate's POV:

I gave David a chance. Wala naman sigurong mali kung hahayaan ko siya na ligawan ako. Pero syempre, sinabi ko sa kanya na kailangan niya munang humingi ng permiso galing mismo kay Michael. It is a sign of respect to my son. Kahit na sabihin pa nating boto ang anak ko sa binata, maganda pa rin na malaman nito ang tungkol sa panliligaw niya. ____ Kaya matapos ang trabaho sa kompanya, we decided to go home. Hindi na rin ako nagpa-apekto pa sa chismis, dahil kahit anong gawin nila, hindi nila ako masisira. Tahimik na nagdadrive si David patungo sa kanyang mancion. Wala s'yang imik, na tila malayo ang iniisip. Gustuhin ko mang kibuin siya, pero pinili kong tumahimik na lamang. "Ano pala ang paborito mong ulam?", bigkas nito dahilan para mabasag ang katahimikan sa loob ng kotse. For almost 30 minutes, ito lang pala ang iniisip niya. Hindi ko tuloy alam kung matatawa ako sa tanong niya. "Bakit?", tugon ko habang nakataas ang ang aking kilay. "Wala lang. Natanong ko lang.", pag-iiwas n'yang tingin. So weird. But still, I choose to answer his question. "Okay. Ang paborito kong ulam yung prinitong isda tapos syempre yung paksiw. Ang sarap-sarap kasi no'n.", matakam[1]takam na wika ko. Kumalam tuloy ang sikmura ko dahil sa pagpapaalala niya sa mga favorite foods ko. "Easy.", ngiting turan ni David. "Easy ka dyan? Bakit, marunong ka ba magluto? Paglulutuan mo ba ako ha?", saad ko rito. "Of course, I can cook. Pero hindi kita paglulutuan.", diretsang tugon niya. Awtomatikong napakagat ako ng dila, dahil sa pagiging assumera ko "Ah sabi ko nga, hindi.", sambit ko na lamang at tinuon ang pansin sa kalsadang tinatahak ng sasakyan. Bigla akong nakaramdam ng lungkot, sa hindi malaman na dahilan. ____ Bumukas naman ang gate ng Mancion ni David, hudyat na nakarating na kami sa mismong pamamahay niya. Kaya mabilis akong bumaba ng kotse para yakapin si Michael na kanina pa pala nakatayo sa may pinto. "Baby!", masayang bigkas ko. Tumakbo ito palapit sa akin at mahigpit akong niyakap. "Namiss kita, mama. Hindi ako sanay na wala ka kapag umaga.", malambing na turan ng anak ko. Pinupog ko naman siya ng halik sa palibot n'yang mukha, kaya napatawa ito ng malakas. May kiliti kasi si Michael kapag hinahalikan ko siya. "Mama naman. I'm big boy na po.", hagikhik na sambit nito. "Big boy ka dyan? Hindi ka pa tuli kaya baby ka pa rin sa paningin ko.", pagtutugon ko at patuloy siyang dinadampian ng halik. Sa sobrang kaharutan namin ng bata, hindi ko namalayan na wala na pala si David sa tabi ko.   Siguro, nauna na itong pumasok sa loob, kaya naman sabay na rin kaming naglakad ni Michael papasok doon. "Ahm, Manang, si David po? Nakita niyo po ba siya?", pagtatanong ko sa isang maid. Nilibot ko na kasi ang paningin ko, pero hindi ko siya nahagilap. Tinapunan ko ng tingin ang kwarto niya, pero naka-lock ito, kaya imposibleng nando'n ang binata. Hays. May lahing aswang yata ang mokong na 'yon. Hindi man lang ako ininform kung saang sulok siya pupunta. "Ayieeh si mama, namiss agad si papa.", pagsusundot na saad ni Michael sa tagiliran ko. "Hindi ahh. Hindi ko siya namiss.", "Pero bakit mo siya hinahanap?", tanong muli nito. "Dahil may kailangan siyang sabihin sayo.", bigkas ko bilang sagot. "Eh ano po 'yon mama? Ano pong sasabihin niya?", curious n'yang sambit. "Anak, mamaya malalaman mo rin.", tanging saad ko at bahagya kong pinisil ang pisngi ng bata. "Okay po.", "Sige, magbibihis muna si mama, tawagin mo na lang ako kapag kakain na.", pagbibilin ko na kaagad n'yang tinanguan. Mabilis naman akong umakyat, patungo sa aming kwarto. Nagpalit ako ng damit na talagang komportable sa aking katawan. Inalis ko na rin ang sandal na suot ko, at medyo nagkaroon ito ng sugat. Masyado kasing matangkad ang heels kaya panigurado bukas, pilay akong maglalakad nito. Nagpahinga muna ako ng ilang minuto sa kwarto, at maya-maya'y biglang sumigaw ang anak ko.   "MAMA! KAKAIN NA PO!", pagkakatok ni Michael. Halos mabingi naman ako sa sigaw niya na animo'y excited ang boses nito. So I open the door at sumama na akong bumaba. At pagkarating ko sa mismong hapag-kainan, nakita ko si David na nakasuot ng apron. Naka-smile s'yang tumitig sa akin kasabay no'n ay nilapag niya ang mangkok na may laman na---paksiw. "Pinaglutuan kita ng paborito mo, honey. Hindi ko na sinabay pa yung pritong isda, dahil masyadong malansa at takot ako sa talsik ng mantika.", pag-aamin nito. Pero sa halip na tawanan ko siya, palihim akong kinilig dahil sa effort na ginawa niya. Todo deny pa siya kanina, tapos may pa-ganito pala ang gusto n'yang mangyari. "Let's eat. Maupo ka na dito.", sambit ng binata at inalalayan niya pa ako na umupo. "Wow! Ang sarap, papa!", pagbibigkas ni Michael na ikinatawa naming dalawa ni David. Sabay-sabay na kaming kumain na tila masaya kaming pamilya. Halata ko rin sa mukha ng bata ang kasiyahan dahil ngayon niya lang naranasan ang magkaroon ng papa. "Michael, gusto kong ligawan ang mama.", walang paligoy-ligoy na wika ni David. Buong akala ko, magugulat ang anak ko sa sinabi nito, pero hindi eh. Bagkus, ako pa 'tong nagulat sa tinuran niya. "Ligaw lang papa? Ang hina mo naman. Kung ako sayo, gawa agad kayo ng baby.", sambit niya dahilan para mapaubo ako ng husto. Potah, parang gusto kong makausap ang teacher ni Michael. Baka kung ano-ano ang tinuturo nila sa batang 'to.

 

Chapter 17

Kate's POV:

Sa kabila ng pagiging madaldal ni Michael, tuwang-tuwa siya sa sinabi ni David. Hindi na nga sa akin bago ang reaksyon niya, dahil gustong-gusto niya na magkaroon ng papa. Tawanan at biruan tuloy ang nangyari sa pagitan nilang dalawa. Ang totoo n'yan, ang cute nilang tingnan. Para silang mag-ama dahil sa pagiging close nila sa isat-isa. "Mama, nood naman tayo ng cartoon.", pag-aayang bigkas ng bata. Pumagitna pa ito sa amin ni David para lang kulitin ako. "Ano bang cartoon ang gusto mo?", tanong ng binata sa kanya. "Tom and Jerry po, papa.", mabilis na turan nito. "Oh sige, manonood tayo. Sasamahan ka namin ng mama mo na manood ng paborito mong cartoon.", masayang sambit ni David. Siya pa mismo ang lumipat ng channel para maumpisahan namin ang panonood. Bawat minuto, rinig ko ang malakas na tawa ni Michael na animo'y enjoy na enjoy siya. At kinalaunan, bigla itong natahimik, kaya napatingin ako sa gawi niya na kung saan, nakatulog na pala ito sa balikat ng binata. "Tulog na siya, honey. Baka pwede na tayo naman ang mag-enjoy.", ngising sabi ni David na tila may pinaparating ito na kakaiba. "Tumigil ka nga. Nanliligaw ka palang, tapos gusto mo agad akong tikman? Gago.", mahinang saad ko at binatukan ko pa siya. Akma ko na sanang bubuhatin, ang anak ko, pero pinigilan ako ni David. "Michael is now part of my responsibility. Kaya hayaan mong tulungan kita sa pag-aalaga sa kanya.", wika nito at marahan niyang binuhat ang bata. Bahagya akong napangiti habang sinusundan siya paakyat ng kwarto. Nakikita ko tuloy kay David ang ideal type ko sa isang tao. He's perfect! Gwapo at may mabuting kalooban. "Salamat.", turan ko nang ihiga niya ang bata sa kama. "You don't need to say thank you, Kate. Gaya ng sinabi ko, responsibilidad ko na rin si Michael. Para ko na siyang anak. At kapag sinagot mo ako, handa akong ampunin siya para tuluyan na ako maging papa.", seryosong pahayag nito. "David, sobra-sobra na ang naitutulong mo. Pinatuloy mo na kami dito sa bahay, tapos naging secretary mo pa ako sa kompanya, kaya nakakahiya naman kung--", Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko dahil hinarang niya ang daliri sa aking labi. "Mahal kita, Kate. And I mean it. So just let me do it.", pagsasambit niya para hindi na ako tumanggi pa. "By the way, iwanan muna natin si Michael dito.", he said again. Kaya nagkaroon tuloy ng pagtataka ang mata ko dahil masyadong gabi na. "Pero walang magbabantay sa anak ko. Hindi siya sanay na mag-isa.", "Si yaya na ang bahala. May kailangan akong ipakita sayo.", nakangiting sabi nito. Agad n'yang hinawakan ang kamay ko at mabilis kaming lumabas ng kwarto. Sa kilos niya palang, halata ko na medyo excited ito sa pupuntahan namin. "Saan mo ba kasi ako dadalhin?", tanong ko na sa lalaki. Natatakot na ako sa kanya, baka may binabalak itong masama sa katawan ko. "H'wag ka ng magtanong, magugustuhan mo rin ang gagawin natin.", ngising tugon niya dahilan para magkaroon ako ng clue. Oh my gosh! Mukhang alam ko na ang mangyayari. Kaya marahas kong binawi ang kamay ko para makaalis sa kamay niya. "What?", "H'wag mo akong mawhat-what dyan ha? I know you.", pagduduro ko kay David. "Hays. Ang dumi yata ng iniisip mo.", bigkas nito sa akin. "Talagang madumi. Kilala ko na ang mga galawan mo. Kanina nga sa elevator, kung hindi pa bumukas ang pinto, siguro may nangyari na.", ngusong turan ko. Pero ang mokong na 'to, tinawanan lang ako. "Hahaha. Na-tempt lang ako sayo, Kate. But this time, wala akong gagawin. Pangako.", sambit ni David at nag-promise sign pa. So at the end, sumama nga ako sa kanya. Sa roof top niya ako dinala, na kung saan matatanaw ko ang bilog na buwan at maraming bituin sa langit. Ramdam ko na rin ang malamig ng hangin na dumadaplis sa braso ko. "Come here.", sitsit na saad niya. Naka-upo na siya sa mismong tapat ng isang mala-microscope. Kaya dahan-dahan akong lumapit sa binata. "I want you to see the stars and the moon, para makita mo kung gaano ito kaganda kapag malapitan.", pagsasabi ni David. Walang paligoy-ligoy at tiningnan ko nga 'yon gamit ang mala-microscope.   "Ang ganda nga.", manghang sambit ko habang tinititigan ang bituin sa langit. "Yeah, maganda talaga 'yan. Pero mas maganda ka.", turan ng lalaki. Bahagya ko s'yang tinapunan ng tingin na ngayon ay nakatingin pala sa akin. "Ahm, bakit mo pala ako pinunta dito?", pagtatanong ko. "Well, it is one of my memorable place here in my house. And to be honest, ikaw palang ang nadala ko sa lugar na 'to.", bigkas niya bilang sagot. "Ako palang?", sambit ko ulit. Buong akala ko kasi, bukod sa akin, nadala niya na dito si Katrina. "Yeah, ikaw palang. Dahil nung natapos ang bahay na 'to, nando'n na si Katrina sa ibang bansa.", wika muli ni David. Binaling niya naman ang tingin sa suot n'yang bracelet na kaagad nitong inalis at tinapon sa malayo. "Bakit mo tinapon? Sayang ng bracelet.", inis kong saad sa lalaki. "Wala ng rason para suotin ko pa 'yon.", kibit-balikat n'yang sabi. "Huh? Anong ibig mong sabihin?", "That bracelet, is a birthday gift of Katrina. Binigay n'ya yon sa akin, bago siya umalis.", pagpapaliwanag niya. "Oh tapos? Bakit mo pa tinapon?", I asked him again. "Dahil hindi ko na siya hihintayin pa. Hindi ko na kailangan na maghintay sa kanya.", turan nito na tila walang alinlangan na sagutin ang tanong ko. "I don't get your point, David.", naguguluhan na saad ko. Kaya marahan n'yang hinawakan ang palad ko at tiningnan ako sa aking mata. "Kate, mahalaga sa akin ang bracelet na 'yon. Dahil nagsisimbolo ito ng pagkakabalikan namin. At kapag bumalik siya, gusto n'yang makita na suot ko 'yon. But now, I realized na hindi ko na siya kailangan. Because you're now enough for me.", litanya nito na may kalambingan sa boses. And yes, kinikilig ako sa simpleng banat niya.

 

Chapter 18

Kate's POV:

 ILANG araw na din simula nang tumira kami sa bahay ni David. Siguro maghihigit isang linggo na rin kaming nandito ni Michael. At isang linggo na rin akong Secretary ng binata. Wala namang nagbago sa pakikitungo niya. Sa halip, mas naging sweet at maalaga ito sa amin ng anak ko. Ideal man na nga siya kung tawagin. Kaya kahit anong pigil ng puso ko na 'wag mahulog sa kanya, hindi ko mapigilan. Bihira na lang kasi ang makatagpo ka ng lalaki na tanggap ang pagkatao mo, at tanggap na may anak ka. At sa lagay ni David, hindi niya ikinahiya si Michael. Proud na proud pa nga siya dahil naging anak niya raw ang bata. "Mama, hindi po ako sanay sa bagong school na sinasabi niyo ni papa. Pa'no kung awayin nila ako do'n?", nag-aalalang tanong ni Michael habang nasa loob kami ng kotse. Balak kasi naming ilipat ang bata sa private school dahil ito ang gusto ni David. Hindi naman ako tumanggi dahil masyadong sa tinutuluyan namin ang dati nitong paaralan. Kaya napagdesisyunan naming dalawa na ipunta si Michael sa lugar na madali kong takbuhin kapag may emergency. I guess, five minutes lang ang tinagal bago kami nakarating sa school ni Michael. Sa school na napili ni David para sa anak ko. "Papa, ayoko po dyan. Baka wala ako na maging kaibigan eh.", bigkas muli ng bata. Pero ginulo lang ng binata ang buhok nito at bahagyang tumawa. "Magkakaroon ka ng maraming kaibigan dyan. Ikaw pa, manang-manang ka sa akin.", sambit nito para hindi kabahan si Michael. Bumaba na kaming tatlo sa kotse, pero hanggang gate lang kami ni David dahil mismong guard na ang bahala para idala ang bata sa room. Kahit ako, kinakabahan rin ako dahil alam kong hindi sanay ang aking anak sa ganito ka-sosyal na paaralan. "Don't worry about him. Magiging masaya si Michael sa school na 'yan.", wika nito at inakbayan ako. "Paano ka naman nakakasiguro?", tanong ko sa lalaki. Hindi ko siya magawang tingnan dahil yung mata ko, nanatiling naka-focus sa anak kong naglalakad kasama ang guard. Abot-tingin ko na lang kasi siya, kaya hindi muna ako umaalis hangga't hindi siya nakakapasok sa silid. "Dahil sa amin ang paaralan na 'to.", ngiting pahayag niya. "Ano? S-sa inyo 'to?", saad ko na labis ang pagkagulat sa boses. "Yeah. Hindi ba halata?", ngiting tugon niya sabay turo ng nasa itaas. Nakalagay kasi do'n ang pangalan ng mismong paaralan. "Santiago College Foundation School.", pagbabasa ko sa malaking letra na nakasulat mismo. Napalunok naman ako ng laway dahil ngayon ko lang naalala na Santiago pala ang last name niya. "Sa buong Manila, ito ang pinakamalaking school. From elementary to college ang pinapapasok dito. And soon, kapag nagsawa na ako sa kompanya, ako na rin ang mag-hahandle nito. But for now, yung pinsan ko muna ang bahala.", mahabang litanya ni David para maging malinaw sa akin ang lahat. "Ang yaman niyo talaga. Kasama ba kayo sa mayayaman na tao dito sa Pilipinas?", pagtatanong ko ulit. "Hindi lang sa Pilipinas, Kate. Maging sa buong mundo, kasama kami. That's why my parents are not here. Nando'n sila sa ibang bansa para asikasuhin ang ibang company namin.", turan niya muli. Namuo tuloy ang takot sa dibdib ko, dahil isang hamak na mahirap lamang ako. Kaya hindi ko alam kung matatanggap ba ako ng magulang niya. "Aray!", impit na bigkas ko. Bigla kasi akong binatukan ni David dahilan para lingunin ko siya na may katarayan. "Bakit mo ba ako binatukan ha? Peste ka!", asar kong sambit. "Ang drama mo kasi. Kahit hindi mo sabihin, nahuhulaan ko ang tumatakbo sa isip mo. So just stop it. Wala kang dapat na i-problema dahil nandito lang ako sa tabi mo. Hinding-hindi kita iiwan, kahit anong mangyari.", wika ng binata, kaya gumaan ang pakiramdam ko. Shit, I feel so special. DIRETSO kompanya kami ni David matapos naming ihatid si Michael sa bago n'yang school. Bilang ina ng bata, may tiwala ako sa kanya dahil matalino talaga ang anak ko. Actually, hindi na ako masyadong nagpapa-apekto sa mga chismisan ng mga empleyado. Wala rin naman kasing hahantungan kapag pinatulan ko pa sila. "Kate, paki-check nga kung anong oras at ilan ang meeting ko sa araw na 'to.", saad ng binata habang papalakad kami patungo sa office.   Kaagad kong binuklat ang makapal na notebook na hawak ko para tingnan ang ini-utos ng lalaki. "Ahm, meron ka pong schedule kay Mr. Tan, mamayang 9:00 a. m. And kay Mr. Montenegro naman mamayang hapon.", sagot ko at tuluyan na kaming nakapasok ng opisina niya. Kaso sa pagpasok namin do'n, bigla n'ya akong isinanday sa dingding at mabilis nitong hinagkan ang labi ko. "A goodmorning kiss, para ganahan ako.", kindat na saad niya. "Dami mong alam. Gusto mo lang ako halikan.", iling na sabi ko at marahan s'yang tinulak. "Parang gano'n na nga.", bigkas nito at umupo malapit sa table niya. "Gusto mo ba ng kape? Pagtitimplahan kita.", insist na bigkas ko. "Ayoko ng kape. Pwede bang ikaw na lang?", pagtuturan nito. "Gago. Umiiral na naman ang pagiging manyak mo, Mr. David.", "At least, sayo lang ako naging manyak.", he replied. "Oo na lang.", natatawa kong tugon. At tsaka tumungo sa upuan ko para umupo na rin. "Come here, Kate.", biglang sabi nito. "Huh?", kunot-noong bigkas ko. "Sabi ko, halika dito.", pag-uulit niya sa akin. "Ano na naman ba? Kita mong naka-upo na ako tapos papapuntahin mo lang ako dyan.", asar kong wika. Tamad pa naman ako na tumayo kapag naka-upo na ako sa aking pwesto. "Gusto ko lang makatabi ka.", "Hello, ilang pagitan lang naman ang layo natin. H'wag kang O. A.", saad ko para hindi na ito mangulit. "Kahit na. Basta gusto kong makatabi ka. So please, come here.", sambit niya na may pakiusap. "Ayoko nga. Manigas ka d'yan. Nakakatamad ng maglakad.", pagtataray ko. "Isa.", bigkas nito, kaya matalim ko s'yang tiningnan. "Dalawa?", pamimilosopo ko. "Hays. I will count up to five. Kapag hindi ka pumunta dito, bubuhatin kita dyan kasama ang upuan.", pananakot nito. "As if you can. Made in metal kaya 'to, kaya masyadong mabigat.", turan ko bilang panghahamon. "One.", panimulang bilang ni David. Hindi ko ito pinansin at nagsulat-sulat na lamang ako. "Two.", he count again. "Three.", patuloy nito. But still, I don't have care. "Four.", muli n'yang bigkas. Pero hindi ako nangamba dahil alam ko na hanggang salita lang ito. "Five.", huling bilang ng binata. Hindi ko maipaliwanag, pero sobrang bilis ng pangyayari dahil nasa mismong tapat ko na siya. Kasabay no'n, ang pagbuhat nito sa akin, kasama nga ng upuan. Tangina! Bigla n'ya akong binaba sa tabi mismo ng upuan niya. "I told you. H'wag mo akong hahamunin.", bulong nito sa tenga ko. "Bakit ba kasi? May sarili naman akong table ha? Hindi ko kailangan na makipagshare sayo.", inis kong sabi sa kanya. "But I want you to sit beside me, Kate. Para kahit pagod na ako, mayakap agad kita. Dahil ikaw ang nagbibigay sa akin ng lakas. Corny mang sabihin, pero patay na patay na yata ako sayo.", pag-aamin nito dahilan para mabigla ako. Gusto kong kiligin. Pero laging sumasagi sa isip ko ang mukha ni Katrina na sobrang kamukha ko. Kaya nagiging negatibo tuloy ang pumapasok sa utak ko, na pati emosyon ko, nagagawa nitong pigilan.

 

Chapter 19

Kate's POV:

Hindi yata pagiging Secretary ang trabaho ko kay David, kundi ang humarot ng humarot sa binata habang busy siya sa mga papeles. Wala eh, mas bet n'yang ganito lang ako para mabawasan daw ang pagod niya. Ibang klase noh? Pero okay na rin siguro 'to, dahil mas ramdam ko ang pagmamahal ng lalaki. Sa palagay ko, tuluyan na siyang nakalimot, sa dati n'yang nobya. Halata ko na kasi ito sa bawat kilos niya. ____ Nakita ko naman ang pag-galaw nito ng leeg na animo'y sumasakit na ito. Kaya tumayo ako at pumwesto sa likod ng binata. "Anong ginagawa mo?", he asked me, na talagang lumingon pa. "Hihilutin ka. Alam ko kasing nangangalay na ang leeg at likod mo, so let me do this.", ngiting sagot ko at nilagay ko ang kamay sa kanyang balikat. "Magaling ka ba humilot ng ulo?", bigkas niya ulit sa akin. "Oo naman. Ako pa.", I replied. Proud na proud ko 'tong sinambit para ipagmalaki ang kakayahan ko. "Then pakihilot na rin ng ulo ko sa baba.", ngising wika ni David. "Gago ka! Ang dumi talaga ng isip mo.", madiin kong bigkas kasabay ng pagtapik ko sa noo niya. "Aray! Hindi ka naman mabiro.", pagsasaad nito. "Tsk.", tanging sambit ko at nagpatuloy sa paghihilot. Habang ginagawa ko 'yon, tumunog naman ang cellphone niya, senyales na kailangan na nitong pumunta sa meeting. "Hays. Ang bilis talaga ng oras. But see you later, honey. Dito ka lang ha? H'wag na 'wag kang lalabas at makikipag-usap sa ibang lalaki.", pahayag niya at marahan pang piningot ang ilong ko. "Let me remind you, Mr. David, nanliligaw ka palang, hindi pa kita jowa.", bigkas ko na kunwari ay may katarayan sa aking boses. "Pero Kate--", "Joke lang! HAHAHA. Syempre, susundin kita, Boss. Ikaw pa. Malakas ka sa akin eh.", malakas kong tawa. Hindi ko kasi mapigilan ang naging reaksyon niya, na tila nawalan ito ng pera. "Tsk. Then, good. Aalis na ako.", he said as he kissed me on my lips. Potah! 'Di ko na alam kung nakailang beses na itong halik sa bibig ko. Naadik yata siya sa mamula-mula kong labi. But infairness, umiiral ang pagiging marupok ko pagdating sa kanya. Kung si David ba naman ang maging boyfriend ko, handa akong masaktan. ___   Napadako ang aking paningin sa bawat sulok ng opisina. Pero may isang bagay ang kumuha ng atensyon ko, dahilan para lumapit ako sa bandang kanan. "May 14? Birthday ni David?", pagbabasa ko naman. Binilang ko pa sa daliri kung ilang days na lang bago ito mangyari. "Shit. 4 days? Pero 'di bale, ako naman ang gagawa ng surprise para sa kanya.", I smiled. Kaya heto, kung ano-anong imaginations ang umiikot sa utak ko. What if, sagutin ko na siya sa araw na 'yon? O kaya naman, i-prank ko siya? Yung tipong mapapaiyak ko siya sa umpisa, pero sa huli, matutuwa ang binata. Tama! Gano'n siguro ang dapat kong gawin para more exciting---- "Ang lalim ng iniisip mo ha?", pagpupuna ng isang lalaki na biglang pumasok sa office. Si Edward! "Kung hinahanap mo si David, wrong timing ka dahil nasa meeting siya ngayon.", saad ko sa kanya. Direct to the point ko na s'yang kinausap para hindi siya magtagal dito sa loob. "I know. Alam ko naman lahat ng schedule niya.",   "So bakit ka nandito?", "Actually, I just want to talk to you. Ikaw ang pinunta ko.", "Tungkol ba saan 'yan? Marami pa kasi akong gagawin, kaya kung ano man ang sasabihin mo, sabihin mo agad.", wika ko sa binata. Kahit ang totoo, wala akong magawa sa office. "Nabalitaan ko kasi na nililigawan ka ni David. Tama ba ang chismis na 'yon?", "Oo. Eh ano naman kung nililigawan niya ako?", "I'm just being concern.", "Concern kanino? Sa akin o sa kapatid mo?", bigkas ko bilang tugon. Si Katrina ang tinutukoy ko, dahil alam nating lahat na kapatid niya ang dalaga. "Sa inyong dalawa. Nag-aalala ako dahil baka isa sainyo ang masaktan kapag bumalik siya.", "Ginugulo mo yata ako.", "Kate, sinasabi ko lang 'to para aware ka sa lahat. Hindi mo alam kung gaano nila kamahal ang isat-isa.", "Mahal ang isat-isa? Nagbibiro ka ba?", "Iniwan ng kapatid ko si David dahil gusto n'yang unahin ang career sa ibang bansa. Gusto n'yang sumikat para matanggap siya ng mama ni David. Kaya kung ako sayo, umiwas ka na. Para hindi ka gaanong masaktan.", "Pwede ba Edward, hindi ako yung tipo ng babae na basta naniniwala sa mga sabi-sabi lang. So please, umalis ka na.", "Nireremind lang kita, Kate. Dahil pareho nating alam, na wala kang ipagmamalaki. Isa kang hamak na mahirap na walang ginawa kundi ang kumapit sa patalim.", "Oo, mahirap ako. Pero hindi ako katulad mo na mayaman nga, kulang naman sa pinag-aralan.",

 

Chapter 20

David's POV:

MABILIS na natapos ang meeting, kaya mabilis akong tumungo muli sa opisina. Atat na atat akong makita at mayakap si Kate. Ganito na siguro ako ka-inlove sa kanya, dahil kahit isang oras palang ang nakalipas, gusto ko na agad masilayan ang mukha nito. "Honey, I'm back!", masiglang sambit ko pagkabukas ko ng pinto ng office. Pero yung ngiti ko, biglang napawi nang hindi ko makita ang babae. Tahimik ang kalooban at wala na rin ang gamit niya. "Hays. Sinabihan ko palang siya na 'wag lumabas. Ang tigas din ng ulo ni Kate. Kurutin ko ang singit niya.", inis kong saad sa aking isipan. Isinara ko ang pinto para pumunta sa first floor. Nando'n kasi ang kainan kaya tiyak, baka nagutom siya. Kaya lang, ni isang anino ni Kate, hindi ko man lang nasilayan. "Sir David, hinahanap mo po ba ang Secretary mo?", tanong ng isang tao sa akin. Nagawa pa ako nitong lapitan na animo'y alam ang tumatakbo sa utak ko. "Yeah, I'm looking for her. Alam mo ba kung saan siya pumunta?", turan ko sa babae. "Yes po. Kani-kanina lang, nagmamadali s'yang umalis.", pagsasagot niya. Akma na sana akong lalabas ng kompanya, pero muling nagsalita ang babae. "By the way Sir, si Sir Edward, pumunta din kanina. Sa mismong office mo siya tumungo, kaso lumabas din agad.", Dahil sa sinabi nito, nagkaroon ng kutob ang damdamin ko. Mukhang may nangyari nung wala ako. Kaya hindi ko na sinayang ang oras at kumaripas ako ng takbo palabas. Nilinga-linga ko pa ang bawat paligid, baka sakaling hindi pa nakakalayo si Kate. But shit! I didn't find her. Nababahala tuloy ako, kung ano ang pinag-usapan nila ni Edward. ____ Tumawid na rin ako ng kabilang kalsada, para lang hanapin ang babae. Ngayon lang ako nagkaroon ng kaba dahil sa nagiging kaganapan sa mga oras na 'to. Paano na lang kung umalis siya at hindi na nagpakita sa akin? Paano na lang kung iwan niya ako? Dahil tuloy sa pagod, hingal akong napa-upo at nagawa ko na ring isuklay ang aking buhok gamit ang kamay. "David?", tawag ng babae sa pangalan ko. Sa boses niya palang, bigla akong ginanahan. "Ano bang ginagawa mo dyan?", muli nitong saad at tuluyang lumapit sa pwesto ko. Ang itsura niya, puno ng pagtataka. Pero sa halip na sagutin ko ang tanong niya, mahigpit ko siyang niyakap. "David, ano bang nangyari sayo at pawis na pawis ka?", she asked me again. "Pinag-alala mo ako, Kate.", malungkot na tugon ko. "Huh? Bumili lang ako ng makakain natin. Ang sarap kasi ng turon, kaya gusto kong matikman mo 'to.", wika nito at pinakita ang isang supot na punong-puno ng turon. "Bakit ba kasi dala mo pa ang mga gamit? Akala ko tuloy, iniwan mo na ako.", inis kong saad. "H'wag ka ngang O. A, dinala ko lang ang gamit ko para feel na feel ko ang pagiging Secretary ng isang sikat na kompanya. Ayaw mo no'n? Proud lang ako.", ngiting sabi niya na animo'y walang pakialam sa naging reaksyon ko. Halos mabaliw na ako sa kakahanap sa kanya, tapos nandito lang pala siya at bumili ng turon. Kaya malakas kong pinitik ang noo ni Kate dahilan para matahimik ito sa kakadaldal. Kasabay no'n, napatingin ito sa akin. "Aray ko ha! Masakit 'yon. Hindi ka naman dyan inaano, tapos inaano mo ako? Masyado ka ng nakaka-ano!", bigkas niya na parang bata. So I just kissed her lips to make her mouth shut. "Sorry na. I love you.", tanging turan ko sa taong kaharap ko ngayon. Dahil yata sa ginawa n'ya, hindi ko na kayang mawala si Kate sa buhay ko. Patagal ng patagal, lumalalim ang nararamdaman ko sa babae. "ANONG masasabi mo? Masarap yung turon diba?", bigkas ni Kate sa akin. Nandito na ulit kami ngayon sa opisina at kasalukuyan na kumakain ng turon. Hindi ko na mabilang kung ilang turon na ang naubos ko, basta ang alam ko, nasarapan ako sa binili niya. Yung kaba ko kanina, napalitan ng saya dahil kasama ko na ulit siya. "Yeah. Masarap nga. Pero mas masarap ka.", turan ko sa babae. Nabilaukan tuloy si Kate dahilan para matawa ako. "Gago ka talaga!", usal nito. "Gago na kung gago, pero mahal kita.", saad ko rito. "Corny mo.", tanging sambit niya, at kumagat muli ng turon. Ang hirap n'yang banatan. Hindi ko tuloy alam kung paano ko makuha ang kiliti ni Kate. "Oh, anong titig 'yan?", tanong nito nang madakip n'ya ang tingin ko. "Titig ng pagmamahal, honey.", ngiting sagot ko. "Dapat pala hindi na ako bumili ng turon. Kakaiba pala ang epekto nito sayo.", "Matamis kasi ang turon, kaya nagiging sweet ako sayo. Pero maiba tayo ng usapan, kanina kasi may nagsabi sa akin na pumunta raw dito si Edward. May sinabi ba s'ya?", tanong ko sa kanya. Natigil naman ito sa pag-nguya at umiwas ng tingin sa mata ko. "Honey?", tawag ko rito. "Huh?", "I'm asking you.", saad ko ulit. "Ahh, oo. Nakausap ko nga siya. Pero 'wag mo ng isipin 'yon.", she answered. Pero hindi ako mapalagay.   Parang may mali. "Hindi makakampante ang dibdib ko, kapag hindi mo kinwento sa akin ang nangyari kanina.", pangungulit ko kay Kate. "David, 'wag mo ng alalahanin 'yon. Pumunta lang naman si Edward dahil ako talaga ang gusto n'yang makausap. But don't worry, ayos lang ako.", she said again. "Paanong ayos? Ni hindi mo nga ako tinitingnan sa mata.", bigkas ko na medyo may kataasan na ang boses. "Wala nga kasi.", turan nito. "Kate, ayokong nagsisinungaling ka.", muli kong wika. I can read her mind. And I know, there's something wrong happened. "F-fine. Pinapalayo niya ako sayo. Pero hindi naman ako makikinig sa kanya. Because I trust you. Hindi mo naman ako iiwan, kapag dumating si Katrina diba?", pagsasambit niya. Hindi agad ako makasagot dahil sa naging tanong niya. Kaya pilit s'yang ngumiti at tumayo. "Sabi ko nga. Hindi mo kailangan sagutin 'yan, dahil alam ko rin naman ang sagot.", mapaklang saad nito. "Nga pala, anong oras ang uwian ni Michael? Kailangan ko kasi s'yang sunduin, kahit ako na lang ang sumundo sa kanya.", She changed the topic. Kaya bago pa ito, makalayo sa akin, agad kong hinawakan ang palad n'ya at pinaupo ko siya sa binti ko. Yes, naka-kandong na si Kate, dahilan para hindi na siya makawala pa. Pinulupot ko na rin ang braso ko sa kanyang bewang at ipinatong ko ang ulo sa balikat ng babae. "David, a-ano bang ginagawa mo?", inis n'yang bigkas. "Hindi mo man sabihin, alam kong nangangamba ka, Kate. At yung tungkol sa tanong mo kanina, hindi kita iiwan kahit na dumating si Katrina.", mahinang wika ko. Hinawi ko ang buhok na nakalagay sa kanyang leeg, at hinagkan ko ito ng halik. "I love you, honey. Kaya wala kang dapat na ikatakot. She's part of my past.", turan ko ulit kasabay ng paghalik ko sa pisngi ni Kate. "--And you're now part of my future. Ikaw na ang pangarap kong makasama habang-buhay. At tutuparin natin 'yon ng sabay.", I continue. But this time, hinarap ko na ang babae. I also kissed her on her lips, para iparating ko sa kanya ang totoo kong pagmamahal.

 

Chapter 21

Kate's POV:

"KUMUSTA ka school, baby? May umaway ba sayo?", tanong ko sa aking anak na si Michael. Kalagayan niya agad ang inisip ko, matapos namin s'yang sunduin ni David. Dito kami pumunta, matapos naming magharutan sa office. Nasabi kasi sa akin ng lalaki, na ganitong oras ang uwian ng mga bata. Kaya mahigpit na yakap ang ginawa ko sa aking anak, nang makita ko siya. Pero base sa reaksyon niya, mukhang masaya si Michael. "Ayos lang po ako, mama. Ang dami ko agad na kaibigan nung sinabi ko na papa ko siya.", pagtuturo nito kay David. Kung sabagay, pagmamay-ari pala ni David ang school na 'to, kaya kahit sino kilala siya, lalo na sa apelyidong dinadala niya. "Thank you papa David ha? Akala ko, magiging malungkot ako dito, hindi pala.", saad ng bata nang yakapin nito ang lalaki. Bahagya akong napangiti dahil masyado na silang close sa isat-isa. "Ako pa ba? Hindi kita dadalhin sa lugar na ikakalungkot mo. Kaya pano, kain tayo sa labas.", pag-aaya nito dahilan para tumalon si Michael sa tuwa. "Yehey! Gusto ko po 'yan papa! Gusto kong kumain sa Jollibee.", pagtuturan niya. And yeah, doon kami tumungo dahil ito ang naging request ng anak ko. Sarap na sarap s'ya sa spaghetti at chicken joy at tila gutom na gutom si Michael. Naka-tatlong order kasi kami dahil sa kanya. "Mama, papa, antok na ako. Uwi na tayo.", bigkas nito habang hinahaplos ang tiyan. Natawa tuloy ako dahil sa inakto niya. Ganito kasi ang anak ko kapag nasosobrahan sa kain. Dumadating sa punto na inaantok siya. "Sige Michael, uuwi na tayo.", saad ni David at nilapitan ang bata. Laking gulat ko nang buhatin niya ito, para idala sa kotse. Lumalambot tuloy ang puso ko, kapag ganito ang ginagawa ni David. Kaya buo na ang desisyon ko, sasagutin ko siya sa araw ng birthday niya. At paghahandaan ko 'yon, para wala akong pagsisihan. Double celebration na rin ang mangyayari kapag naging kami sa mismong kaarawan nito. "Ang ganda yata ng iniisip mo ha? Napapangiti ka dyan na mag-isa.", sambit ni David nang makita n'yang ngumingiti ako sa isang sulok. Pero syempre, nilihim ko ang binabalak ko, dahil gusto ko s'yang i-surprise. Kaya kunwari, hindi ko alam ang birthday niya. "Wala.", tanging tugon ko. "Anong wala? Baka ibang lalaki ang iniisip mo, Kate. Umayos ka.", bigkas nito sa akin. "Bukod sa inyo ni Michael, wala na akong ibang lalaki sa buhay ko. So chill, wala kang dapat na ikaselos.", pagtuturan ko na lamang. "Mabuti na yung sigurado, honey. Ayoko lang masira ang relasyon natin.", he said while driving. "Relasyon ka dyan? Hindi pa kita sinasagot, Mr. David.", baling na saad ko sa kanya. "Doon din hahantong ang lahat. Ina-advance ko lang.", sambit niya na tila kampante siya na magiging kami. Masyado yatang halata ang kilos ko, para masabi niya ito. I admit that I like him. Kaya hindi maiwasan na tumugon ako sa halik ni David, kapag ninanakawan niya ako ng kiss. "Natahimik ka yata? May nasabi ba akong mali? Na-offend ka ba, honey?", tanong nito. "Hindi naman.", tanging sagot ko. Siguro dapat maging malamig muna ako ang pakitungo ko, para hindi niya maisip na gusto ko rin siya. Tama, ganito ang gagawin ko bukas. Nang sa gano'n, maging exciting ang pagsagot ko kay David. Minsan talaga, gumagana ang utak ko kapag ganitong sitwasyon. I love it! "KATE, MAY PROBLEMA KA BA SA AKIN?", tanong nito nang makarating kami sa mancion niya. Nagawa nitong hawakan ang braso ko, habang bitbit niya si Michael gamit ang kanang kamay. Nilingon ko naman siya na may malamig na tingin at inalis ang pagkakahawak nito. "Pagod na ako, David. I need to rest.", matamlay na turan ko sa binata. Talagang pinaparamdam ko sa kanya na wala na akong ganang kausapin siya. Para sa gano'n, maging malungkot ang lalaki. Kaso nga lang, kunot-noo itong napatitig sa mata ko na tila hindi makapaniwala. Kung sabagay, bukod sa yakap-yakapin ko siya sa office, wala na akong ibang giawa. Kaya imposible na mapagod ako ng ganito. "I know there something wrong that bothering on your mind, Kate. So please, tell it to me.", pakiusap nitong sabi na talagang nagsusumamo sa akin. "Wala nga.", tugon ko kay David at muling tumalikod. "Kung wala, bakit ka ganyan? Kanina ka pa walng imik, simula nung nasa kotse tayo. At hindi ako sanay na tahimik ka lagi.", inis na wika nito. Hindi ko siya pinansin, at patuloy ako sa paglakad patungong itaas. Narinig ko pa na inutusan niya ang isang yaya na kargahin si Michael, dahilan para masundan niya ako. "Kate, nababaliw na ako sa kakaisip kung may nasabi ba akong mali? Kasi kung oo, sabihin mo naman. Hindi yung huhulaan ko, kung ano ang nangyayari sayo.", he said again. So this time, I looked at him directly on his eyes. Tingin na walang emosyon. "Bakit ba ang kulit mo? Wala nga akong problema, diba? Kailangan pa talagang ulit-ulitin ko ha?", usal ko sa binata.   Laking gulat ko naman nang suntukin niya ang pader sa gilid, pero hindi ko pinahalata na natinag niya ako. I remain calm, as if nothing happened. " Kate! Ang saya pa natin kanina. Tapos ngayon, ganito ka na?", sambit niya ulit. "Matutulog na ako.", pagtutugon ko na lamang. Akma na sana akong aalis, kaso mahigpit niyang hinawakan ang palad ko. "No. Hindi ka aalis, hanggat hindi natin naaayos 'to.", muling sabi ni David. "Wala tayong aayusin, dahil wala ngang problema! CEO ka pa naman ng kompanya, pero ang bobo mong umintindi.", balik na saad ko. Alam kong below to the belt na ang sinabi ko, kaya bahagya akong napakagat ng labi. "What's wrong with you? Hindi ko na nagugustuhan ang lumalabas sa bibig mo.", diretsang bigkas niya Umiwas na lamang ako ng tingin, dahil ayokong masira ang plano ko para sa birthday niya. Kaso nagkaroon ng eksena sa pagitan namin, dahilan para mabaling ang atensyon ni David sa cellphone ko. Oo, sa cellphone ko nga. Sa cellphone ko na biglang tumunog, simbolo na may nagtext. And guess what, siya mismo ang umagaw ng cellphone ko at siya na rin ang nagbasa kung sino yung nagtext. "Tsk. Kaya pala biglang umiba ang akto mo, dahil sa pesteng Derick na 'to. Bumalik na pala ang totoong ama ni Michael, tapos hindi mo sa akin sinabi. Wow! Ang galing mo, Kate!", sakrastikong wika nito. Malakas n'yang ibinalik sa akin ang cellphone, kasabay no'n ay tumungo na siya sa kanyang kwarto. Naguguluhan ako. Hindi ko alam ang tinutukoy ni David. Kaya minabuti kong tingnan ang message para malaman ko ang lahat. "I miss you, Kate. Nakabalik na ako sa Pinas. Handa ko ng panagutan ang anak natin.", Shit! Mukhang masisira yata ang plano ko.

 

Chapter 22

David's POV:

MAAGA akong umalis sa bahay, matapos ang nangyari kagabi. Simula nang malaman ko na dumating na si Derick, hindi ako nakatulog ng maayos. Hindi ko na rin hinintay pa si Kate na magising, dahil galit ako sa kanya. Ayoko munang makasabay siya sa kotse at makita. Because she lied to me. At mas pinili n'yang itago ang tungkol sa papa ni Michael. Karapatan ko din naman ang bata, kahit na hindi ako nito ang tunay na ama. Napamahal at napalapit na rin ako sa anak niya, at hindi ko makakaya na kunin sila ni Derick. I need to talk to him, para magkalinawan kami. Kaya heto, papunta ako sa bahay ng lalaki. Hindi muna ako papasok ngayon sa kompanya dahil gusto kong atupagin 'to. Tinawagan ko kasi ang private investigator ko na hanapin ang address ng ex-boyfriend ni Kate. At hindi nga siya nahirapan dahil magaling ang tauhan ko. ____ Napahinto naman ako sa tapat ng mismo ng bahay. Sa labas no'n, nasilayan ko ang isang tao na animo'y may hinihintay na dumating. Tsk. Hindi ako magkakamali na si Kate, ang hinihintay niya. Siguro nagkausap sila sa tawag, at dito ang tagpuan nila. Ganito kasi ang hula ko, na tumatakbo sa aking isipan. Lumabas na ako ng kotse para lapitan ang lalaki. Ayoko na dumating si Kate at maunahan ako na kausapin ang gagong 'to. "Ikaw ba si Derick?", pagtatanong ko agad sa kanya. Mabuti ng makasiguro, para hindi ako magkamali. "Oo, bakit?", turan nito nang harapin ako at tingnan sa mukha. "Tsk. Ikaw pala ang demonyong nang-iwan kay Kate.", sambit ko naman dahilan para mapaiwang ang labi nito. "Kilala mo si Kate?", bigkas niya na may pagtataka. "Yeah, I know her very well. Actually, she's my girlfriend, and soon to be my wife.", pagsisinungaling ko, kahit ang totoo, hindi pa ako sinasagot ng babae. "Pfft. Nagpapatawa ka ba? Anong wife ang pinagsasabi mo?", wika ni Derick na tila iniinsulto ako. Siguro nga, nahihibang na ako. Pero dahil ito kay Kate. Dahil sa kanya, nagagawa ko ang mga bagay na ayokong gawin. "Pare, itigil mo na 'yang pag-iilusyon mo. Kate is my wife. Baka hindi mo alam, may anak kami. At kaya ako nandito, para magpropose sa kanya. Gusto kong magpakasal kami, as soon as possible.", pahayag niya, kasabay ng pagdukot nito ng isang maliit na kahon, na lalagyan mismo ng singsing. Napakuyom ako ng kamao dahil sa binabalak nito. "No. Hindi pwedeng makasal kayo.", madiin kong saad. "Bakit pare? Ikaw ba si Kate? Hahaha. Natatawa talaga ako sayo.", pamimikon nito. "Kung natatawa ka sa akin, pwes, kanina pa ako nagtitimpi sayo.", turan ko sa lalaki at malakas kong kinwelyuhan si Derick. "Ang tapang mo naman. Pero maling tao ang binabangga mo. Para sabihin ko sayo, ako ang unang lalaki na minahal ni Kate. Kaya nga, binigay niya ang pagkababae niya dahil sa pagmamahal nito sa akin. Eh ikaw? Mahal ka ba ni Kate?", wika nito na animo'y hinahamon talaga ako. Gusto ko na sanang sapakin at paduguin ang pagmumukha niya, kaso naisip ko si Michael. Baka magkita sila at ako pa ang sisihin nito. Kaya marahan kong binitawan ang kamay ko sa kanyang kwelyo, at matalim ko s'yang tinitigan. "Pasalamat ka, hindi ako pumapatol sa mga hayop. Pero eto ang tandaan mo, wala ka ng babalikan dahil akin na sila.", AKMA na sana akong aalis sa harapan ng lalaki, dahil tapos ko na s'yang kausapin. Kaya lang, biglang sumulpot si Kate sa likuran ko. I guess, hindi lang siya mag-isa dahil narinig ko ang sigaw ni Michael. "Papa!", bigkas nito nang yakapin ako ng mahigpit sa mismong binti. "Papa, bakit po hindi kayo sumabay sa amin ni mama na mag-almusal? Hinanap po kita kanina.", malungkot na sambit niya. "May kinausap lang si papa. Eh ikaw? Bakit kayo nandito ng mama mo?", balik na tanong ko sa bata kasabay no'n tiningnan ko ang babae. Napayuko ito at iniwasan ang titig ko. "Sabi po ni mama, may kailagan daw ako makilala, papa.", mabilis na sagot niya. Shit. Palihim akong nasasaktan ngayon. Pakiramdam ko, unti-unting dinudurog ang puso ko sa pwedeng mangyari sa araw na 'to. "Bakit mo ba siya tinatawag na papa? Ako ang tunay mong ama.", singit na saad ng lalaki. Hindi man lang ito nagpaligoy-ligoy at kaagad na sinabi ang katotohanan. Susugurin ko na sana 'to, kaya lang hinawakan ako ni Kate sa balikat para tumigil. Mukhang kinakampihan niya pa yata ang ex-boyfriend niya. Tsk. "Please, ako ng bahala.", pakiusap nito. Asar kong inalis ang kamay nito na nakahawak sa akin. At pumunta na lamang sa loob ng kotse. Bakit ba kasi kailangan pa na magkita sila? Ano 'yon? Gusto n'yang makipagbalikan?   Matapos s'yang gaguhin at iwan na buntis, bibigyan niya pa ito ng pagkakataon na makausap? Masyado s'yang tanga! Hindi ko tuloy mapigilan na lumabas ulit sa sasakyan para marinig ang usapan nila. Hindi ako mapanatag, baka tanggapin ni Kate ang singsing na dala ni Derick para sa kanya. To be honest, I don't want to loose her. Ang hirap pakawalan yung taong minahal mo na. "Usapang mag-asawa 'to, pare. Kaya pwede ba, umalis ka na.", pagtataboy ng lalaki. "No need, Derick. Hayaan mo s'yang nandito.", turan ng babae rito. "Kate, hindi siya belong sa pamilya natin. Mabuti pa doon na lang tayo sa loob mag-usap.", saad nito nang hawakan ang palad ni Kate. "Teka lang po, si papa David ay papa ko po. Siya po ang papa ko. Kaya bakit mo po sinasabi na papa din kita?", saad ni Michael nang gumitna ito sa aming tatlo. Bigla akong nabuhayan dahil mismong bata pa ang tumatanggol sa akin. "Hindi mo siya papa. Kahit tanungin mo pa ang mama mo. Kaya 'wag na 'wag mong tatawagin s'yang papa. Naiintindihan mo?", turan nito sa kanyang anak. Hindi pa nga nagsisimula, pinapakita na agad nito ang tunay na pagkatao. "Derick, hindi mo dapat sinisigawan si Michael.", usal ni Kate sa lalaki. "Nakakainis na kasi. Ako ang papa niya, pero hindi niya ako magawang tawagin na ganon. Ang unfair lang.", wika niya na tila galit na galit. "Ikaw ang unfair, Derick. Iniwan mo kami diba? Wala ka sa tabi ni Michael nang lumaki siya, kaya wala kang karapatan na sigawan ang anak ko. Ni isang butil ng kanin, wala kang binigay sa amin.", litanya ni Kate sa ex-boyfriend niya. "Kaya nga bumalik ako diba? Dahil gusto kong bumawi.", "Tapos na tayo. Nung tinalikuran mo kami, tinalikuran ka na rin namin. At yung pagkukulang mo, si David ang pumupuno no'n. At kaya ako pumayag na makipagkita sayo, para kahit papano, makita mo yung sinayang mo. Makita mo kami ng anak mo. And this would be the last. 'Wag mo na kaming guguluhin pa."

 

Chapter 23

David's POV:

 MAHIGPIT kong niyakap at pinupog ng halik si Kate nang bumalik kami sa mancion. Hanggang ngayon, hindi pa rin maalis sa isipan ko ang katagang sinabi niya dahilan para mahalin ko siya lalo. Buong akala ko kasi, iiwan niya ako at pipiliing sumama sa ex-boyfriend niya na ama ni Michael, but I was wrong. Sa halip, pinagtanggol niya rin ako at pinamukha sa lalaki na ako ang karapat-dapat para sa kanila. I know, marami pang darating na problema sa amin, pero handa akong harapin 'to na kasama si Kate ang anak namin na si Michael. "Papa, andito pa ako sa gitna niyo. Mahiya naman po kayo sa akin.", bigkas ng bata kaya napahiwalay ako sa mukha ng babae. Narinig ko naman ang tawa ni Kate at piningot ang anak niya. "Ikaw talaga, minsan hadlang ka sa kaligayahan ng mama mo.", she said to her son. "Hindi naman po mama, hindi lang po ako makahinga. Tsaka medyo mahabo ka po. Remember, hindi tayo naligo at nagsipilyo nung umalis.", pagsasabi nito. "Kaya pala medyo mabaho ang hininga mo, honey.", turan ko naman. "Hoy hindi ahh! Hindi sa lahat ng oras, nagsasabi ng totoo ang mga bata.", pagdedepensa ni Kate. "Pero yun ang naamoy ko eh.", pamimikon ko sa kanya. "Gago! Hindi nga sabi! Kahit hindi ako maligo, mabango ako. At kahit hindi ako magsipilyo ng ilang araw, mabango pa rin ang bibig ko.", inis n'yang tugon. "Masyado ka namang pikunin, honey. Kahit isang taon ka pa, hindi magsipilyo, handa akong halikan ka. Like this.", bigkas ko at madiin siyang hinalikan sa labi. "Aray ko po! Naiipit niyo na naman po ako!", impit na sigaw muli ni Michael. Hays. Dalawang beses n'ya na kaming binitin. "Sorry po papa, pero pwede po ba? Do'n po kayo sa kwarto mag-ganyan. Kasi ang sakit sa mata.", wika nito at tumakbo na sa taas. Pero bago 'yon, may iniwan s'yang salita. "Sana all, hinahalikan.", pahabol na bigkas niya. ABOT-tanaw na lang namin ang bata nang pumasok ito sa kwarto. Halata kasi sa mata niya na medyo nabitin siya sa tulog. Dahil siguro, ginising ni Kate ang anak niya. Pati tuloy si Michael, naguluhan sa nangyari ngayon. But one thing, I'm sure right now, malaki ang pag-asa ko sa kanilang dalawa. Kaya kapag sinagot ako ng babae, aasikasuhin ko na agad ang pagiging ama. Yes, I want to adopt Michael, para maging legal na tatay na ako sa kanya. "Thank you.", mahinang bigkas ni Kate sa tabi ko.   Napalingon naman ako sa gawi nito, dahil dapat ako ang magpasalamat, pero siya itong nagsabi no'n. "You complete us. Yung dapat na ginagawa ng isang ama, ikaw ang nagparanas kay Michael. And you know what, kahit ilang taon pa ang relasyon namin ni Derick, hindi ako manghihinayang na palitan siya.", she said while smiling. Hindi ko tuloy maiwasan na kiligin sa simpleng banat nito. Natural na rin siguro sa lalaki ang maging masaya, dahil sa babaeng kasama niya. At eto ang pakiramdam ko ngayon. Kate complete me also. Minahal ko siya, hindi dahil kamukha niya ang ex-girlfriend ko. I just love her, because that was I feel. Mabuting tao ang babae, at alam ko na hindi siya gagawa ng ikagagalit ko. "Damn honey, you make me proud.", malambing na sambit ko nang yakapin muli siya. "Proud?", she asked. "Yeah. Yung ginawa mo kanina. Hindi ko inexpect na sasabihin mo 'yon.", turan ko kay Kate. Until now, I feel the butterfly inside my stomach. "Bakit naman?", pagtatanong nito. "Akala ko kasi, iiwan mo ako dahil bumalik na siya.", saad ko para sabihin ang totoo. "Well, hindi ako ganyan na tao, David. May isang salita ako. Sana gano'n ka na rin, kapag dumating na si Katrina.", pahayag ni Kate na tila binalik sa akin ang salitang sinabi ko sa kanya. "What do you mean?", kunot-noo na bigkas ko. Huminga siya ng malalim at tila hinimay-himay ang bawat detalyeng pumasok sa isip niya. "Bumalik si Derick, para siraan tayo. Para guluhin tayo. At alam kong gano'n ang gagawin ng ex mo sa atin. So I'm expecting na ipagtanggol mo rin ako, kagaya ng ginawa ko.", wika nito dahilan para makuha ko ang pinupunto niya. "Ssshh. Kahit hindi mo ipa-alala, of course I will do it. You are now my life, honey. You're also my source of happiness. Kaya, wala kang dapat na ipangamba. I'm here, always beside you.", tugon ko na lamang kasabay ng paghalik ko sa noo ng babae. Siguro nga, tama siya. Maraming darating para guluhin kami. Pero isa lang ang kinatatakutan ko na dumating. At 'yon ay walang iba kundi si Mom.

 

Chapter 24

KATE's POV:

SINAG ng araw ang nagpagising sa akin, galing mismo sa bintana. Ito ang naging hudyat para sana bumangon ako. Kaso nga lang, hindi ko magawa dahil sa brasong nakasanday sa aking tiyan. And then I realized, katabi ko palang matulog si David sa kama. Wala naman na nangyari sa amin noh. Tulog lang talaga. Promise, tulog lang. Oh sige na nga, nagkiss din naman kami pero diretso tulog na kami ng binata. "Honey, tatayo na ako.", mahinang saad ko. Pero mas lalo n'yang hinigpitan ang pagkakahawak dahilan para hindi na ako makawala. "Ano bang trip mo sa buhay?", I chuckled. "Just stay.", he whispered. Kaya ayon, sinunod ko ang pakiusap niya. Hindi muna ako bumangon at pinili kong pagmasdan ang mukha ng lalaki. "I love you.", sweet na bigkas ko habang hinahaplos ko ang pisngi nito. Kaso muntik na ako mapahiyaw nang kapain nito ang kabilang suso ko. "David naman eh. Ano bang ginagawa mo?", sambit ko kasabay ng pagpalo ko sa kanya. But he just laugh and kiss me. At ganon na lamang kabilis ang pangyayari nang makita kong nakapatong na siya sa akin. Pero yung kamay niya, banayad na hinihimas ang malusog kong dibdib. Gusto ko s'yang pigilan at awatin sa ginagawa, kaya lang sumasabay ang katawan ko sa bawat halik ni David. Pababa ng pababa ang labi nito hanggang sa makapunta siya leeg ko. Nakaramdam ako ng sakit dahil sinipsip niya ito na tila nilalagyan ako ng marka. Kahit naman may anak na ako, hindi pa rin ako expert pagdating sa kama. "It is a sign that you are now mine.", paliwanag ng binata bago ako hinalikan sa labi. Buong akala ko may mangyayari ngayon, pero hindi pala. Sa halip, umalis siya sa pagkakapatong at tumayo. "This is not the right time para gawin ko 'yan sa'yo. I respect you, Honey. Na-out of control lang ako dahil sa pagiging pasaway ni Junjun.", he said. Medyo natawa tuloy ako sa sinabi niya. Hindi ko lubos-maisip na hihinto siya. Siya lang yata ang lalaki na ganon. "Bumaba ka na do'n, susunod na lang ako.", muli nitong litanya. "Ayoko. Gusto ko sabay tayong bumaba.", ngusong saad ko. "Kate naman. I tried to control myself. Pero hindi sa lahat ng oras makakaya ko 'yon, lalo pa't natetempt ako sayo. Kung alam mo lang, gabi-gabi kitang ginagahasa sa isip ko.", wika ni David dahilan para mapalunok ako ng laway. Binabawi ko na pala ang sinabi ko. He's also one of the boys. "E-eto na nga oh, aalis na po.", utal na turan ko. "Good. Sige, pupunta muna ako ng C. R para magritwal.", ngising tugon niya. Nagkaroon tuloy ng katanungan ang utak ko sa salitang ritwal? Anong klaseng ritwal ba? BUMABA na ako para tumungo sa mahabang mesa. I act as if nothing happened.   Panandaliang init lamang ang nangyari sa amin ni David sa kwarto. Pero mabilis ding nawala dahil nakontrol niya ang sarili. Nakakataba ng puso dahil kahit hindi na ako virgin, may respeto pa rin ang binata sa akin. "Goodmorning mama!", masiglang bati ni Michael na may ngiti sa labi. Hindi pa man ako tuluyang nakakatapak sa pinakababa, siya agad ang nasilayan ko. Michael and David always made my day. Sila na ang bumubuo ng araw ko. "Ang sweet.", saad ko nang halikan ako ng bata. I hug him so tight. At hindi ako magsasawa na gawin 'to para sa aking anak. Hindi ako magtataka kung maghahabol pa rin si Derick para makuha si Michael. Alam kong hindi pa 'yon ang huling araw na paghaharap namin. But for now, hindi ko muna ito iisipin dahil kailangan kong ituloy ang surprise birthday ko kay David. Kahit sumablay ng konti ang lahat, hindi pa rin ako titigil sa pagplano. Ang kaso nga lang, hindi na pagsusungit ang gagawin ko. Dahil mismong si Michael ang ihahain ko para masurprise ng husto ang binata. "Nak, may sasabihin si mama ha? Pero magpromise ka sa akin na hindi mo sasabihin ito kay papa David mo.", wika ko sa bata habang nakaluhod pa rin ako. "Ano po 'yon mama?", tanong nito sa akin. "Malapit na ang birthday ni papa David mo, at gusto ko 'wag mo siyang papansinin.", I said. "Pero bakit po?", muli n'yang bigkas. Masyado pa yata siyang naguguluhan sa pinaplano ko, kaya pinaliwanag ko ito ng mabuti. "Kasi gusto kong gulatin natin siya. Surprise ang gagawin natin.", "Surprise po?", "Yes, surprise. Yung ginagawa ko sayo, tuwing nagbibirthday ka. Naalala mo ba 'yon?", sambit ko dahilan para matuwa siya.   "Opo mama. Naalala ko 'yon. Ang saya no'n mama.", tumatalon na bigkas niya. "Oo, anak. Masaya talaga 'yon. Kaya dapat galingan mo ang acting mo ha?", pagkokontrata ko sa bata. Tumango naman ito at bahagyang napatingin sa mata ko. "Anong titig 'yan? Huwag mong sabihin, umaatras ka agad.", turan ko kay Michael. "Hindi po mama. Nag-iisip lang po ako kung ano ang ireregalo mo kay papa. Ano nga ba, mama?", chismosang tanong niya. "Ewan ko. Pinag-iisipan ko pa.", kibit-balikat na sagot ko. "Bakit mo pa pinag-iisipan mama? Kung ako ang tatanungin, mas gusto ko na baby ang iregalo mo kay papa.", he said again. Masyadong advance si Michael sa ganitong bagay. Saan niya ba ito natutunan? "Baby, diba sabi ko sayo, 'wag kang magsasalita ng ganyan. Hindi madali ang regalong sinasabi mo ha? Siyam na buwan ako magdadala ng bata sa tiyan ko.", "Pero mama, wala po akong kalaro. Kung ayaw niyo ako bigyan. Si papa na lang ang sabihan ko na maghanap siya ng babae para bigyan ako ng kalaro.", ngusong sambit niya. Abah! Talagang irereto pa si David. Parang gusto ko tuloy manakit ng bata. "Papa!", sigaw nito nang tumingin siya sa taas. Nando'n nga ang binata pero naka-topless lang. "Diba sabi ko sayo, 'wag mo siyang papansinin.", madiin pero mahinang turan ko kay Michael. Kaso hindi niya sinunod ang plano namin. Sa halip, tumakbo siya pataas at may binulong kay David. Hindi ko alam kung ano 'yon, pero bigla akong kinabahan sa pag-ngisi ng lalaki. Mukhang bumaliktad yata ang lahat. Ako yata ang masusurprise sa birthday niya.

 

Chapter 25

Kate's POV:

NABABALIW ako sa kakaisip kung ano ang pinag-usapan nila David at Michael. Sa tuwing tumitingin sila sa aking gawi, sabay silang tumatawa na tila may mali sa mukha ko. I can't read their eyes. Magaling sila magtago kung ano ang tumatakbo sa utak nila. Ako dapat ang magpaplano eh! Pero sa pinapakita nila, halatang may pinaplano sila laban sa akin. THE HECK! "Pwede ba, walang nakakatawa sa ginagawa ko.", asar kong bigkas. Nagwawalis kasi ako ngayon ng sahig dahil naboboring na ako. Ayaw kasi nila akong kausapin. Kaya minabuti kong tulungan ang mga yaya dito. At dahil sa pagkainis ko, nawalan ako ng gana. Bumalik ako sa taas para matulog na lang ulit. Kaso naririndi pa rin ako sa tawanan nila. Kung hindi ko lang inere si Michael, iisipin ko talaga na si David ang totoo n'yang magulang. Nagseselos na tuloy ako. Dumating lang si David sa buhay namin, nakalimutan na ako ng anak ko. "Hays!", buntong-hininga na sambit ko sabay bato ng unan. Akma ko na sanang ipipikit ang mata, pero naudlot 'yon dahil sa kakaibang usapan sa ibaba. Yes, napalitan ng seryoso ang usapan ng dalawa na animo'y may kausap sila na babae. Pa'no ba kasi, sa mga salita palang ni Michael, halatang may ka-video call sila. "Papa, ang ganda niya po. Mas maganda pa po siya kaysa kay mama.", saad ng bata. Talagang kinumpara pa ako ng magaling kong anak sa ibang tao. "Hi, Venice. Sorry, kung ngayon ko lang nasagot ang tawag mo. Sobrang busy ko kasi, lately.", wika ni David sa kausap niya Venice? Venice ang pangalan no'n? "By the way, gusto kong ipakilala sayo si Michael. My son.", muli nitong sabi. Medyo gumaan ang loob ko dahil tiyak magtatanong ang babae kung sino ang nanay. "Wow! Kaya pala ang pogi eh. Mana sa inyong dalawa ni Katrina.", komplimentong wika ng dalaga. What did she say? Hindi naman yata ako bingi diba? Malakas ang pagkakasabi no'n dahil sa speaker. Kaya hindi ako magkakamali na binanggit niya ang pangalan ni Katrina. "Papa, sino si Katrina? Is she your girlfriend?", tanong ni Michael. Englishero na ang anak ko ha? "Ex-girlfriend, Michael. Dati kong nobya bago ko nakilala ang mama mo.", sagot ng lalaki. Tsk. Proud na proud pa s'yang sinabi 'yon sa bata. "Ahm David, can I have a favor? Sunduin mo naman ako dito. Na-flat kasi ang kotse ko kaya na-stock ako dito sa lugar na malayo pa sa bahay namin.", turan ng babae. Ang kapal ng mukha ha? Ginawa pang driver ang binata. Subukan lang ni David na mag-oo, malilintikan siya sa akin. "Sure. No problem. Just text me the address. And I'll be there.", tugon ng lalaki. Gosh! Pumayag nga!   Hindi man lang siya umayaw! "Thank you, David. Maaasahan ka talaga. Don't worry, aalisin ko ang pagod mo mamaya.", Mas kumulo tuloy ang aking dugo! Parang gusto kong makita ang babae na 'yan. Kaya heto, mabilis akong napabangon at dali-daling bumaba. Marahas kong inagaw ang phone kay David at tiningnan ang kausap para mapagsabihan ko. Kaso ang dila ko, biglang umurong dahil sa nasilayan ko. Hindi siya babae. Hindi babae ang ka-video call niya. "S-sino ka?", utal na tanong ko. "I'm Vincent. Pero Venice ang palayaw ko.", malanding saad nito. Halos mamatay naman sa kakatawa si Michael at David dahil sa kalokohan na ginawa nila. "Honey, it's a prank! HAHAHAHA. Selos na selos ka ha?", bigkas ng binata. Grrrrr. Nangangati ang kamay ko. At gusto ko yatang manampal. Pero naisip ko, anak ko pala ang isa. Mahal ko ang anak ko. "Honey, it just a prank. Don't take it seriously. Si Michael mismo ang nagpasimuno na gawin ko 'yon.", pagpapaliwanag ni David habang sinusundan ako patungo sa kusina. Kung nagawa nila akong i-prank, pwes mag-iinarte ako ngayon para makabawi. Akala nila, sila lang ang marunong umacting. Well, 'wag ako. Because I can do better. "Kate, talk to me. Hindi ako sanay na ganyan ka.", sambit muli ng binata. Hinarap niya ako at tiningnan ng diretsa. Akma sana nitong hahawakan ang pisngi ko, kaso iniwas ko 'yon.   "Hindi lahat ng ginagawa mo ay nakakatawa. Minsan nakakainis na rin.", turan ko sa lalaki at tinarayan siya. Kumuha ako ng juice sa ref at ininom ito para kunwari mainit ang ulo ko. "Hays. Nagrequest lang sa akin ang bata. Kaya pinagbigyan ko ang ang trip ng anak natin. So please, 'wag mo yun seryosohin. Alam mo naman na ikaw lang ang mahal ko. Nakita mo naman siguro yung tumawag diba? Bakla siya, Kate.", wika ulit ni David. Gusto ko ng matawa sa itsura niya, pero pinigilan ko lang. I want to take a revenge sa ginawa nilang pagpapaselos. "Mama, ba't ang drama mo? Ang panget mo kapag ganyan ka. Patawarin mo na si papa, para gumanda ka.", turan ni Michael na talagang sumunod din sa kusina. Kung alam ko lang na ganito ang bata, dapat sa pwet ko na siya nilabas. Tsk. "Honey.", tawag nito at patuloy na hinahaplos ang braso ko. "Pwede ba David, kung magpaprank ka, ipaalam mo naman.", inis kong saad. "Kate, kapag sinabi kong prank ang gagawin namin, edi hndi na 'yon prank.", kumakamot na tugon niya. Oo nga noh? Medyo bobo ako sa part na 'yan. "Kahit na. Hindi tayo vlogger para gawin ang mga bagay na ginagawa nila.", pagpapalusot ko na lamang. Kagat-labi ako na tinalikuran siya at bumalik sa sofa. But this time, kumandong ang anak ko kasabay ng pagpisil nito ng aking ilong. "Mama, hindi po kita tinatraydor. Hindi ko sinabi kay papa na isusurprise natin siya. Basta may plano din po ako, mama.", bulong niya at kinindatan ako. Ano daw? Hindi ko ma-gets ang gusto niyang iparating. Sino ba talaga ang kakampi niya? Ako o si David. "Mahal ko po kayo parehas mama, kaya 'wag mong isipin na kinalimutan kita dahil kay papa.", malambing na sabi ni Michael at niyakap ako ng mahigpit. Hays. Nakuha niya ang kiliti ko do'n ha? Kaya yung galit ko, nawala bigla dahil sa anak ko. "I love you too.", mahina kong sambit. Hinagkan ko siya ng halik sa labi para ipahatid ang pagmamahal ko sa kanya.

 

Chapter 26

Kate's POV;

 BIRTHDAY NA NI DAVID! Gumising talaga ako ng maaga para i-ready ang surprise ko sa kanya. Akalain niyo, sa loob ng dalawang araw, nagplano ako ng maayos para kahit sa simpleng paraan mapasaya ko ang binata. Hindi ko alam kung magugustuhan niya ito. Pero sabi ni Michael, the best daw ang naisip ko. Siya kasi ang naging instrumento ko para malaman ko ang mga paborito at kinatatakutan ng lalaki. And yes, natuloy ang binabalak namin ng anak ko para sa kaarawan ng espesyal na tao sa buhay namin. Syempre sa una, nagtampo ako sa bata. Pero nabanggit niya sa akin ang dahilan kung bakit kinakampihan niya si David. At eto na nga 'yon. Ginagawa ko na ang utos ni Michael. Bumili pa ako ng maraming ipis na laruan para ilagay sa kama ng binata. Masyadong masarap ang tulog niya dahil nilagyan ko ng pampatulog ang kinain nito kagabi. Kaya hindi niya maramdaman na pinaglalaruan na namin siya. Iba talaga kapag matalino ang anak mo. Ang daming alam sa buhay. At si Michael mismo ang pasimuno na takutin namin si David. "Mama, okay na po.", mahinang bigkas nito matapos n'yang palibutan ng ipis sa bandang ulo ang lalaki. Sinenyasan ko na siya na lumabas para masimulan na ang birthday surprise. Pero bago 'yan, masaya kaming nag-apir sa isat-isa at tuluyan ng bumaba. Nasisiguro ko na magiging matagumpay ito. "Gusto ko ng makita ang reaksyon ni papa. Kaya magsalita ka na po, mama.", excited na sambit ng katabi ko. Hawak ko kasi ang phone na naka-connect sa speaker na iniwan namin sa kwarto ni David. "Wait lang, naghahanap pa ako perfect time.", tugon ko sa kanya. "Pero eto na ang perfect time, mama. Gawin mo na.", muli nitong wika. So I don't have choice kundi ang ilapit ang bibig sa cellphone. Huminga muna ako ng malalim para maging kapani-paniwala ang acting ko. "DAVIDDDDDDD! TULUNGAN MO AKO! WAAAAHHH!", malakas na sigaw ko na kunwari ay takot na takot ang boses ko. Dahil sa kalakasan nito, nakita namin sa cctv ang pagbangon ng binata. And guess what? Sobrang laki ng mata niya dahil sa mga ipis na laruan. Halos umaykat pa ito sa mesa para lang iwasan at takbuhan ang ipis. Tawa kami ng tawa ni Michael habang pinapanood siya. Pero syempre, opening surprise palang 'yan. Patikim muna para sa bagong umaga. "GOODMORNING DAVID! BUMABA KA NA DYAN!", saad ko ulit sa speaker. Napakindat na lamang ako sa bata dahil naging successful ang una. So we will now move on to the second round. "Shit Kate! Ano bang trip mo sa buhay? Muntik ng mabagok ang ulo ko dahil sa pesteng laruan na 'yon! Baliw ka na ba ha?!", inis na bigkas niya habang nasa taas pa rin. "Kung ako sayo, bumaba ka na dyan. At please lang ha? Tumingin ka sa dinadaanan mo. Hindi yung salita ka ng salita.", balik na tugon ko rito. "What?", tanging sambit niya pero hindi na ako umimik pa. Binibigyan ko na siya ng clue noh? Kaya bahala na siya kung madulas siya sa hagdan. It's not my fault anymore. "Tsk. Kung hindi lang kita mahal, kanina pa kita pinalayas. Bakit ba kasi ganyan kagago ang isip mo?!", saad muli nito na tila kinakausap ang sarili. Nagpipigil na naman tuloy ng tawa si Michael dahil alam niya na ang susunod na mangyayari. Kaya mahina akong nagbilang sa bawat hakbang na ginagawa niya. At ilang segundo pa ay narinig ko ang kalampag pababa sa sahig. Nadulas na si David! Nadulas siya dahil sa mantika na nilagay din namin kanina. Sabay kaming lumapit ni Michael sa pwesto ng lalaki na ngayon ay nakahawak sa bewang. "HAPPY BIRTHDAY PAPA! SANA NAGUSTUHAN MO ANG GINAWA NAMING SURPRISE!", masayang saad ng anak ko. Yung reaksyon ni David halos binagsakan ng lupa. Bakas din dito na medyo nasaktan siya. Nakakakonsenya tuloy. "What the f! Anong klaseng surprise 'to? Papatayin niyo ba ako ha?", asar na turan niya sa amin. "S-sorry naman. Ito lang kasi ang naisip naming paraan para magulat ka.", pag-eexplain ko. "Anong sorry? Walang sorry-sorry, luluhod ka sa harap ko mamayang gabi!", he shouted. TULOY pa rin ang lahat sa kabila ng pagiging pikunin ni David. Daig niya pa ang babae, dahil sa pagiging toyo niya. Pero sabagay, masakit nga naman ang ginawa namin sa binata. Halatang hindi siya makalakad ng maayos, nang mahulog sa hagdan. And to be honest, kinakabahan na din ako sa kanya. Parang may binabalak din siya laban sa akin na ikakaguho ng mundo ko. The way he smiled and smirked, tumataas agad ang aking balbon. "Maligayang kaarawan. Maligaya, maligaya, maligayang kaarawan papa!", pagkakanta ni Michael habang dala nito ang maliit na cake. Kami ang nag-bake n'yan. Kaya hindi kalakihan ang nagawa namin. "Hoy, blow the candle na. Masyado kang pabebe.", inis na bigkas ko sa lalaki. Hindi niya pa kasi iniihipan ang kandila at nangangalay na ang bata sa kakahawak. "Oo na, iboblow ko na ang candle. But later, ako naman ang iblow mo ha?", nakangising turan niya. "Huh?", naguguluhan na sambit ko. Nagloloading pa kasi sa utak ko ang sinasabi niya na luhod kanina.   Tapos ngayon naman, salitang blow ang binitawan niya. The heck! Nadudumihan ang laman ng isip ko. "Mama, come here na. Kumain na po tayo. Nagugutom na ako eh.", pahayag ni Michael nang kalabitin ako. Sinulyapan ko naman ng tingin si David at bigla itong nagkagat-labi. Naglakad siya ng ilang hakbang patungo sa pwesto ko. "Kumain ka na. Dahil ikaw ang susunod kong kakainin.", he whispered. Tangina! Mukhang malinaw na sa akin ang mangyayari. Ano 'to? Pa-birthday gift ko sa kanya? "Papa, mama, umupo na kayo. Ang tagal niyo naman.", muling bigkas ng anak ko. Dali-dali naman akong umupo malayo kay David. Sobra pa sa one meter ang agwat namin sa isat-isa na tila may virus siya sa katawan. Pero 'di bale, hindi ko hahayaan na magtagumpay siya. Kailangan ko sigurong umiwas at 'wag dumikit sa binata. Tinusok ko naman ang malaking hotdog sa plato at dinilaan ito. Ninamnam kong mabuti ang kahabaan nito para lasapin ang sarap. Kaso nga lang, narinig ko ang tawa ni David dahilan para mapatigil ako sa ginagawa. "Practicing honey?", mapang-akit na wika niya. "A-ano?", utal kong tugon. Pero ngumuso siya na animo'y, tinuturo ang hawak ko. Shit! Nakakahiya! Iba yata ang tumatakbo sa isipa niya. "Hindi ahh! Kumakain ako. At pwede ba, mind your own business. Kung naiinggit ka sa ginagawa ko, edi dilaan mo din ang hotdog mo!", bulyaw ko sa lalaki. "Ayoko. Gusto ko, ikaw ang dumila nito.", he replied. What the f! Parang gusto kong manakal ng tao sa sobrang gigil. "Easy, Kate. Mamaya na tayo magrambulan sa kwarto.", sambit niya habang umiiling. Pinalampas ko muna ang inis ko kay David dahil nasa hapag-kainan kami. Kaya natapos ang pag-aalmusal na hindi ko na siya inimik pa. NAGING maayos naman ang celebration ng birthday niya. Marami kasing pakulo si Michael at puro sayaw ang pinakita nito sa lalaki. Samantalang ako, naghihintay ng tamang tyempo para sagutin siya. Yes, sasagutin ko na si David. Gusto ko na siya maging boyfriend dahil ito ang regalo ko sa kanya. But how can I say 'yes', kung iniinis niya ako? "Hoy, usap tayo sa kwarto. Usap lang ha?!", sundot na turan ko sa binata. Medyo maingay kasi sa baba, kaya mas mabuti kung sa taas ko ito sabihin. "Usap lang ba? Baka may gapangan na mangyari.", saad niya sa akin.   "Tsk. Sumunod ka na lang, okay?", mataray na bigkas kasabay ng pagtalikod. Umakyat na ako sa taas at alam kong sumunod na rin si David. He locked the door nang matunton namin ang kwarto. And you know what happened next? Bigla niya akong niyapos at hinalikan sa leeg. Nakainom na kasi siya ng wine at maging ako ay tinatablan na rin ng init. Hindi ko rin alam sa katawan ko, pero unti-unti na itong bumibigay sa halik niya. Nakalimutan ko tuloy ang sinabi ko kanina. "I love the way I touch your boobs.", pagbubulong ni David. Kinalap niya kasi ang kamay sa malusog kong dibdib dahilan para mapa-ungol ako. Dahan-dahan akong pinahiga ng lalaki sa kama na hindi naalis ang labi naming dalawa. He started to kiss my breast and lick it na tila wala ng bukas. Ang halik niya, pababa ng pababa. Hanggang sa napunta ito sa pagkababae ko. Kahit na may panty pang sagabal ay nagawa niya itong amuyin at dilaan. "Ohhh shit.", malutong na ungol ko dahil sa sarap. "Ughh, you're now wet, honey.", rinig kong sambit niya. Hindi nagtagal, tuluyan niya ng tinanggal ang panty na suot ko at malaya niya itong kinain. Nagkatotoo nga ang sinabi nito. Halos mabaliw ako sa ginagawa ni David, pero ang lahat ng 'yon biglang naudlot dahil timigil siya. "It's your turn, honey. Hindi lang ikaw ang dapat na sumasaya.", ngising wika ng binata. "Huh? What do you mean?", "Remember, may atraso ka sa akin. Kaya luhod. Lumuhod ka sa harapan ko.", he laughed. Tumayo ito sa kama at binaba niya ang brief para ilabas ang alaga. Sa una, nahihiya pa ako. But at the end, inilapit ko ang bibig rito. I'm doing my best kahit hindi ako kagalingan. Ayokong madisappoint si David. NANGYARI na nga ang nangyari sa loob ng kwarto. We did it. Nagawa namin ang sex sa mismong birthday niya. At sa mismong gabi pa ito naganap. "I-I'm sorry.", bigkas niya na animo'y nagising sa reyalidad ang taong mahal ko. "Hindi ko natupad ang salitang respeto ngayon. I'm sorry.", pag-uulit pa nito. "It's okay. Ginusto ko din naman. At wala akong pinagsisihan, David. I love you.", malambing na sabi ko sa kanya. Niyakap ko siya habang nakahiga kami sa kama. "Starting today, you're now my boyfriend. Dahil, sinasagot na kita.", I continue saying. Labis na saya ang nasilayan ko sa mukha ni David. Sumigaw din ito at tumalon-talon pa na parang bata. "Woaaahh! I love you so much, Kateee!",

 

Chapter 27

Kate's POV:

 It's been a week since mangyari ang birthday ni David. At isang linggo na rin kaming magkarelasyon. Walang nagbago sa kanya. Kung ano ang pakitungo niya sa akin noon, gano'n pa rin ngayon. And I feel comfortable everytime na magkasama kami. Feeling ko nga, malaki ang chance na mabuntis ako dahil sa sex na ginawa namin. I don't know. Pero kutob ko lang naman. But I'm hoping na magkaanak kami ni David. "Papa, saan po tayo papasyal?", pagtatanong ni Michael. Oo nga pala, inaya kami ng binata, kaya nandito kami sa kotse niya. "Beach. We're going to beach.", tugon nito bilang sagot. Napalingon ako sa gawi ni David at pinalo siya sa may binti. "Anong beach ka dyan? May trabaho pa tayo sa kompanya mo.", bigkas ko naman. "Honey, wala kang dapat na alalahanin. That's my company.", "Kahit na. Nakakahiya sa mga empleyado mo na hindi mo 'yon inaasikaso.", muli kong saad. "Relax Kate. Hindi mo dapat 'yan iniisip. Mag-eenjoy tayong tatlo ni Michael. Kaya isantabi na muna natin ang trabaho.", pagpipisil nito sa kamay ko. Hindi na ako nakapalag pa dahil sumang-ayon naman ang anak ko sa desisyon ni David. So at the end, natuloy ang pagpunta namin ng Beach. Sa bawat lakad namin, nakikita ko ang mga babae na halos malaglag na ang dede dahil sa suot nilang bra. Hindi ko tuloy maiwasan na sulyapan ang reaksyon ng binatang kasama ko. And guess what, nakatingin din siya sa mga dalagang nakasuot ng swimsuit. Ito yata ang dahilan kung bakit niya kami pinasyal dito. Mga lalaki talaga, makakita lang na malaking suso, lumalaki ang mata. "Ang tingin sa daan, hindi sa gilid ha?", pagkukurot ko sa tagiliran ni David. Humiyaw naman ito at napabaling sa akin ang atensyon niya. "Ang sakit, Kate.", sambit nito. "Masakit ha? Well, deserve mo 'yan! Peste ka!", asar kong turan at binigyan ko pa siya ng suntok sa tiyan. Nabibwisit agad ako sa pinapakita niya! Akala ko pa naman, loyal siya. Pero palihim na tumitingin sa iba. "Honey naman, mas maganda ka sa kanila. Kaya wala kang dapat na ikaselos.", wika nito habang sinusundan ako. Hawak ko pa rin ang kamay ni Michael at pati siya nadadamay sa pagkainis ko. "Pwede ba, kahit anong paliwanag o pagsuyo ang gawin mo, bisto na kita! Hindi mo ako madadaan sa ganyan.", mataray kong sigaw. Inirapan ko pa siya at mahigpit na hinila si Michael para tumungo sa may kubo. "Mama, kung galit po kayo kay papa dapat kay papa lang.", usal ng bata. "Edi sorry. Hindi naman sinasadya ni mama. Ang mabuti pa, maligo ka na do'n. Pero sa mababaw ka lang ha?", pahayag ko sa kanya. "Talaga mama? Pwede na akong lumusong sa dagat?", masayang sambit nito. "Oo nga. Kaya tumakbo ka na do'n, baka magbago pa ang isip ko.", tugon ko ulit kay Michael. Mabilis pa sa kabayo ang pagtakbo niya at muntik pa itong madapa. Samantalang ako, naiwan na kasama pa rin si David. "Oh? Bakit 'di ka sumunod? Diba, kanina ka pa nakatingin sa mga babae? So join them.", saad ko sa binata. "Ayoko.", pagtatanggi niya. "Kunwari ka pa.", "Hays. Ayokong maligo na hindi ka kasama, Kate. Kaya please, 'wag ka ng magtampo o magselos.", patuloy niyang sabi. Hindi ako umimik at pinagmasdan na lamang si Michael na masayang naglalaro sa tubig. Narinig ko pa ang malalim na buntong-hininga ng katabi ko. "Oh sige, pupunta muna ako sa hotel. Pipili ako ng room natin doon para mamayang gabi. Sana pagbalik ko, hindi ka na galit sa akin.", he said again. Bago pa man siya umalis, inilahad nito ang cellphone sa palad ko. "Iiwan ko muna 'yan sayo para mapanatag ang loob mo.", turan niya at dinampian ako ng halik sa pisngi. Kaya heto, mag-isa na lamang ako sa kubo. Naisipan ko na ring kalikutin ang cellphone ni David para tingnan ang messages. Buti na lang at wala akong nabasa na kalandian niya. Naging mapanatag ang loob ko at nabawasan ang init ng aking ulo. Kaso nga lang, biglang nagring ang phone na hawak ko.   Walang name at tanging number ang nakalagay. Ewan ko ba, bigla akong nacurious dahilan para sagutin ko ito. "Hello David? It's me, Katrina. Nandito ako sa airport, pwede bang sunduin mo ako? Kakarating ko lang kasi at hindi ko macontact si kuya.", saad ng babae sa kabilang linya. Halos manghina ang kamay ko sa pangalan na sinabi niya. Katrina? Si Katrina? Ang ex-girlfriend ni David? Ang kamukha ko? Bumalik na siya! "David, I know may hindi tayo pagkakaintindihan bago ako umalis. Pero pwede nating pag-usapan 'yan mamaya diba? But for now, kailangan mo akong sunduin dito.", wika niya ulit. Tila umakyat naman ang dugo ko sa aking utak at nagawa ko itong sungitan. "Galing ka sa abroad, diba? So ibig sabihin, marami kang pera. Kaya mag-taxi ka! Hindi mo kailangan magpasundo kay David! Hindi ka special girl!", "W-wait, who are you?", "Huwag mo akong englishin! Nasa Pilipinas ka na!", turan ko sa dalaga. "Kung sino ka man, ibigay mo kay David ang phone. I need him. Magpapasundo ako sa kanya.", bigkas nito. "Sundo? Gusto mong sunduin ka? Letse! Sunduin mo, mukha mo!", sigaw ko kay Katrina. Inend ko na din ang tawag at blinock siya sa cellphone ni David. She's getting into my nerves!

 

Chapter 28

Kate's POV:

"ARE YOU OKAY?", tanong ni David nang bumalik siya sa lugar kung saan niya ako iniwan. Hindi pa nga isang buwan ang relasyon namin, may umeeksena agad. Kaya halos hindi maipinta ang aking mukha na tila sumasabay ang kilay ko sa emosyon na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko maiwasan na mangamba dahil dumating na si Katrina. Minahal 'yon ni David eh. Halos siya ang naging buhay noon ng binata. At lahat ng mga tao, kilala si Katrina bilang ex-girlfriend niya na hinabol mismo nito. "Honey, hindi ako gagawa ng kalokohan dito. Ikaw palang, sobra na para sa akin. Kaya walang rason para magkagusto ako sa ibang babae.", wika niya nang umupo sa tabihan ko. Hindi naman 'yan ang iniisip ko. Hindi 'yan ang dahilan kung bakit umiba ang mood ko. Yung kanina, medyo ayos pa. Pero nung tumawag ang dalaga sa phone ni David, hindi na ayos. "Hays. May nangyari ba na hindi ko alam?", he asked again. Umiling ako at pilit na ngumiti. "H-hindi naman.", tanging tugon ko at nilihim ang kaganapan sa pagitan namin ni Katrina. Ayokong ipaalam at sabihin ito sa lalaki dahil malaki ang chance na puntahan ni David ang ex niya. "Ikaw talaga. Pinakaba mo ako. Akala ko tuloy, may pinagseselosan ka sa cellphone ko. Kaya nga pinahawak ko 'yan sayo para magkaroon ka ng tiwala sa boyfriend mo.", wika nito at pinisil pa ang aking pisngi. Ito ang paborito niyang gawin kapag nang-gigigil siya. "Let's go? Ready na ang room natin. May swimsuit din ako na binili para sayo, incase na maligo ka.", saad ng aking nobyo. Biglang lumiwanag ang mata ko dahil sa tinuran niya. Matagal na rin kasi simula nung sumuot ako ng bikini. And I guess, this is the right place to wear that. Baka sakaling hindi na tumingin si David sa mga babae dito. "I'm so excited, hon! Ano pang hinihintay natin? Let's gooooo!", masiglang bigkas ko. Iniwan muna namin si Michael at pinabantay sa kakilala ng binata. Tumungo kami sa hotel na tinutukoy ng boyfriend ko. Nasa second floor na room ang napili ni David para sa pagpapahinga namin. Pagkatungo ko do'n, nasilayan ko agad ang ibat-ibang kulay ng swimsuit sa kama. Pero mas gusto ko ang kulay itim dahil kakaiba ang datingan nito kapag sinusuot ko. "I want this.", kumikinang na saad ko at tumakbo sa banyo para suotin 'to. Matapos ang ilang minuto ay lumabas na ako. Inakit ko si David sa paraan na makukuha ko ang kiliti niya. "You look hot.", komplimento nito. "I know right.", kagat-labi na bigkas ko. Akala niya siguro, ako lang ang magseselos. Syempre pati siya, paseselosin ko kapag lumangoy ako sa beach. "Labas na ulit tayo, hon. Tinatawag na ako ng dagat.", bigkas ko sa binata. "Anong lalabas ka dyan? Hindi na tayo lalabas.", wika nito dahilan para maging matamlay ang katawan ko. "Huh? Hindi tayo lalabas? You mean, hindi tayo lalangoy sa beach?", tanong ko para malinawan. "Yeah. Hindi tayo lalabas.", he replied. "David naman ehh! Ano pang saysay ng swimsuit na 'to kung hindi makikita ng mga tao?", nakangusong turan ko. Para akong bata na kinakalabit siya. "Kate, pinasuot ko 'yan sayo hindi para makita ng ibang tao ang katawan mo.", bigkas nito sa akin. "Pero gusto kong lumangoy.", "Huwag mo akong lokohin dyan, hindi ka marunong lumangoy.", sambit nito at talagang pinitik pa ako sa noo. "Nakakainis ka naman! Anong gagawin natin dito ha?", muli kong saad. "Maglalangoy... Maglanguyan tayong dalawa.", mabilis na pahayag niya. Kinilabutan tuloy ako dahil mukhang ma-sscam ulit ako ni David. "Tigil-tigilan mo ako, David ha? Alam ko na ang kilakis mo! Wala ako sa mood makipaglanguyan sa'yo.", turan ko rito habang nakapamewang. Nagawa ko na rin sumanday sa pader na may inis sa mukha. Ang ganda nga ng outfit ko, pero malabo yata na malakabas ako.   "I'm just kidding, honey. Syempre, hindi ko na ulit gagawin sa'yo ang nangyari sa atin nung birthday ko.", wika niya na talagang pinaalala pa nito ang kahinaan ko. Hindi ko tuloy alam ang aking sasabihin. Ngayon ko lang kasi naramdaman ang kahihiyan, matapos ang kaganapan na 'yon. "But I guess, enough na siguro yun para makabuo tayo ng bata. What do you think, Kate? Tama ba ako?", he asked me. Kaya nilingon ko siya na may panlilisik sa mata ko. "Tatamaan ka talaga sa akin, kapag hindi mo pa kinipot ang bibig mo!", I shouted at him. Ganito ang ugali ko kapag hindi nasusunod ang aking gusto. Mabilis akong mairita kahit sa simpleng bagay. Narinig ko ang malalim na buntong-hininga ng binata. Kasabay no'n, malungkot siya na tumitig sa mukha ko. "Kate naman, masama bang masolo kita sa araw na 'to? Hindi mo ba nahalata? Pinabantay ko si Michael, dahil gusto ko makasama ka na tayong dalawa lang. I want to enjoy the rest of the day, with you.", pahayag niya dahilan para lumambot ang puso ko. Oo nga naman. Bakit hindi ko agad 'yon naisip? Sa tuwing kasama namin ang bata, laging nasa kanya ang atensyon namin ni David. Minsan nga, bihira na lang kami mag-usap dahil palagi s'yang nakikipaglaro sa anak ko. Ganyan ang ginawa niya sa loob ng one week na magkarelasyon kami. "Sige na nga. Hindi na ako lalabas. Dito lang ako.", pagpayag ko sa kagustuhan ng lalaki. Sumaya bigla ang reaksyon niya at kaagad na humiga sa malambot na kama. "Come here, honey. Join me.", husky na sambit nito. Yung daliri ni David, gumagalaw na tila inaakit ako. Sinasabi ko na nga ba. Ini-scam niya ako! Sa una, ang bait. Parang tuta kung magmakaawa para lang pumayag ako. And now that I said yes, nagiging wild na naman ang datingan niya. "Yoko nga.", tipid na tugon ko.   "Huwag kang matakot, Kate. Hihiga lang tayo, promise.", bigkas nito. "Mas lalong ayoko.", pag-iirap ko sa binata. Mahirap na. Ang bilis gumapang ng kamay niya. "Tsaka, baka nakakalimutan mo, sinabi ko dati na usap lang tayo, pero ibang usapan ang ginawa mo.", muling saad ko. Tumawa lang ito na sobrang cute pakinggan sa tenga. "Honey, nakainom ako ng alak no'n.", pagpapaliwanag nito. "Sinisi mo pa talaga ang alak, noh? Bakit? Yung alaga mo ba ang nalasing ha? Diba, hindi?", pilosopo kong turan. "Hindi nga. Pero nagustuhan mo naman. Malinaw pa nga sa utak ko ang binigkas mo no'n. Like, David harder please. Hahaha.", saad niya dahilan para lusubin ko siya. "Aaaahhhh! I hate you! Lagi mo akong iniinis dyan!", pagsisigaw ko habang sinasakal siya. Pero sa halip na masaktan ang binata, tila natutuwa pa ito. And that made me realize na nakapatong pala ako sa kanya. Kaya agad akong umalis at pinaiwanan ko pa siya ng suntok. "Ikaw ha? Hindi ka man lang nagsasabi na gusto mong pumatong. Edi sana, nakapagready ako.", he chuckled. "Bwisit!", "I love you.", tugon niya sa sigaw ko. Maya-maya, biglang nagring ang cellphone niya. Nilapag ko pala ito sa side table, bago ako bumihis. "Hello?", bigkas ni David nang sagutin ang tawag. Hindi ko narinig ang sinasabi ng kausap niya. Pero sapat na siguro ang reaksyon ng lalaki para kumabog ang dibdib ko. "Katrina is back.", katagang sinambit nito. Kahit pala anong gawin ko na pagtatago, malalaman din niya ang totoo. Pero paano na ako? Paano na kami ni Michael?

 

Chapter 29

David's POV:

"TUMAWAG pala si Katrina, bakit hindi mo sinabi sa akin?", Ito agad ang tanong na lumabas sa bibig ko matapos akong tawagan ni Mom. Yes, siya ang kausap ko kanina. Siya rin ang nagsabi na bumalik na ang ex-girlfriend ko. Ayokong magalit kay Kate. Pero mali ang ginawa niya. Naglihim pa rin siya at nilihim niya ang tungkol kay Katrina. "Eh ano naman ngayon? Ex mo na siya diba? Kaya dapat lang na kinakalimutan mo na ang taong 'yon.", she replied. Napakamot ako sa bandang-kilay at tumayo mula sa kama. "Masyado kang immature, Kate. Kahit papano, naging parte ng buhay ko si Katrina.", muli kong saad. Hindi niya yata naiintindihan ang pinupunto ko. "So kapag kay Katrina, okay lang? Pero sa ex-boyfriend ko, bawal? You're so unfair, David!", bulyaw nito at tinalikuran ako. Hindi ko alam kung paano ko kaklaruhin ang lahat sa kanya. Kaya sa halip na magpaliwanag, kinalikot ko ang cellphone at tiningnan ang mga contact numbers. Nakita ko dito ang phone number ni Katrina, na kasama sa blacklist. Hays. Panigurado, kagagawan ito ng babae. Pero hindi na lang ako nagsalita at inalis ko ito sa blacklist dahilan para makatanggap ako ng maraming messages mula sa dalaga. "David, kanina pa ako nandito sa airport.", "Sunduin mo ako David.", "Please, halos ilang oras na ako dito.", "David, alam kong galit ka. Pero sa ngayon, kailangan ko ang tulong mo. Ayokong sumakay ng taxi dahil hindi ako sanay.", "David? Answer my call, please.", Iilan lamang 'yan sa mga text ni Katrina, kaya medyo nakaramdam ako ng konsensya. For almost an hour, nando'n pa rin siya at hindi umaalis? Hinihintay niya talaga ako na dumating. Mabilis kong sinuot ang jacket at kinuha ang susi ng kotse. Dahil sa tunog na nagawa ko, napaharap si Kate na may katanungan sa mukha. "S-saan ka pupunta?", she asked me. "Sa airport. Susunduin ko si Katrina.", diretsang sagot ko. "Ano?", "Hindi ka naman yata bingi para hindi marinig ang sinabi ko.", turan ko na medyo seryoso ang datingan. Ewan ko. Naguguluhan ako sa mga oras na 'to. But one thing I know, Katrina needs me. "Susunduin ko muna siya.", patuloy kong wika. Akma na sana akong lalabas ng room, pero may pinahabol si Kate. "Sabi mo, nandito tayo para mag-enjoy. Pero paano tayo mag-eenjoy kung uunahin mo siya?", pagsasaad nito. "Kate, mabilis lang ako. Hindi ako magtatagal.", tugon ko para hindi siya magtampo. Gumuhit ang peke niyang ngiti at marahan na tumango. "O-okay. Hihintayin kita. Pero isang oras lang ang binibigay ko sayo.", sambit ng babae. Siya na mismo ang umalis sa harapan ko at tuluyang lumabas ng room. Naiwan akong nakatunganga na tila nahihirapan akong magdesisyon. Kung pipiliin ko si Kate, magiging kawawa si Katrina. Hindi naman kaya ng konsensya ko na hayaan ang dalaga do'n. Baka kung ano pang mangyari sa kanya, tapos ako pa ang sisihin ni Mom. Hays! Bahala na! Siguro naman, maiintindihan ako ni Kate dahil babae rin siya. Alam niyang delikado sa isang babae ang mag-isa. So at the end, tinuloy ko ang pagsundo kay Katrina. Sumakay ako ng kotse at drinive ito papuntang airport. Nang makarating ako do'n, nasilayan ko agad ang dalaga na tila nangangalay ang tuhod sa kakatayo. Ang ganda niya pa rin. Walang kupas ang kagandahan ni Katrina. Isabay mo pa na sobrang sexy niya sa suot nito. Kung sabagay, nagmomodel nga pala siya.   "David! You're here! OMG! Akala ko, hindi mo na ako susulputin. By the way, I miss you so much.", malambing na sambit nito at napayakap ng mahigpit sa akin. Tumugon na din ako sa yakap niya, dahil aminado akong namiss ko rin ang babae. "I'm sorry, kung pinahintay kita.", wika ko sa kanya. "It's okay. I know, it's not your fault. But can I ask you? Sino ba ang may hawak ng phone mo kanina? May sumagot kasi nung tumawag ako. And I don't like her. Masyado siyang ma-attitude.", bigkas niya na may kainisan sa boses. Nakausap niya pala si Kate. Ano kayang pinag-usapan nila? "David? Hey? Tinatanong kita. Girlfriend mo ba ang babaeng sumagot ng tawag ko? Kasi kung oo, magagalit ako.", muli nitong sabi. "Ahmm... S-she's not my girlfriend. K-kaibigan ko lang siya.", tugon ko bilang sagot. I saw the happiness on her eyes na animo'y hindi siya nabigo sa narinig niya mula sa bibig ko. "That's good to hear. At least, ngayon pwede na nating ibalik ang dati diba? I mean, let's continue our relationship.", she said while smiling. "Pagod ka lang Katrina. Kaya halika na, ihahatid na kita sa bahay niyo.", tanging sambit ko at kinuha ang bagahe para ipasok ito sa likod ng kotse. Pero sumunod ang dalaga sa akin at hinawakan ang pisngi ko. Then she kissed me. Hindi ko alam, pero naalala ko ang dating kami. Ang dati na sobra ko siyang minahal. Na ginawa ko siyang mundo. But shit, mali 'to. Maling-mali.

 

Chapter 30

David's POV:

NASA loob kami ng kotse ngayon ni Katrina, pero ang kamay niya nanatiling nakakapit sa braso ko. Halos matunaw na rin ako sa bawat tingin nito habang nagmamaneho ako ng sasakyan. Tila gusto kong bawiin ang sinabi ko kanina tungkol kay Kate, pero may bumubulong sa akin na hayaan na lang 'yon. "David, ayokong umuwi sa bahay. Pwede bang sa bahay mo na lang ako tumuloy? Sabi kasi ni tita, tapos na daw ang bahay na pinagawa mo para sa ating dalawa. Can I see it, now?", hirit na saad ni Katrina. Tumigil ako sa pagdrive at nilingon siya. "No.", madiin kong sambit. "Pero bakit hindi? Diba nangako ka sa akin na dadalhin mo ako do'n kapag bumalik ako? Then here I am, nandito na ako ohh.", turan niya na may katamlayan sa boses. "B-basta. Hindi ito ang tamang oras para pumunta ka do'n. Magpahinga ka na muna sa bahay niyo.", pagsasabi ko para lumihis ang topic namin. "But I want to sleep with you. Gusto kong bumawi, David.", she said again. Umiling ako at pinagpatuloy ang pagdrive. Napadako na rin ang tingin ko sa relo na ilang minuto na lang ay matatapos na ang isang oras na binigay sa akin ni Kate. Kailangan ko ng bilisan, baka umalis ang girlfriend ko sa beach. Tiyak magkakaroon ng digmaan sa pagitan namin. Ang hirap pa naman suyuin ni Kate kapag nagagalit. "Bakit parang ang layo ng iniisip mo?", tanong nito, pero hindi ko siya sinagot. Nakatuon na kasi ang atensyon ko sa kalsada kung saan minamadali ko ang pagmaneho. "Umuwi ako dito para balikan ka. Para maayos ulit ang relasyon natin. Pero sa kinikilos mo, halatang ayaw mo na. Bakit David, may iba na bang nagpapatibok ng puso mo?", muli niyang saad na may kainisan. Sa pagkakataong ito, nahinto na ang kotse ko sa harap ng gate nila. "Pwede ka ng bumaba.", sambit ko na hindi siya tinitingnan sa mata. "Teka nga lang, ang okay pa natin kanina ha? Tapos ngayon, halos hindi mo ako imikin. Ni hindi mo rin sinagot ang tanong ko. Ano bang problema?", wika nito na medyo malakas na ang pananalita. "Wala.", "I don't believe you. I know there's something wrong na gumugulo sa utak mo. But I hope, hindi babae 'yan.", pahayag niya dahilan para aminin ko na ang totoo. Hindi kaya ng konsensya ko na itago si Kate at ang anak namin na si Michael. "I lied, Katrina.", bigkas ko sabay titig sa kanya. "Huh? What do you mean?",   "May girlfriend na ako. And actually, siya yung nakausap mo kanina. Pasensya na kung nagsinungaling ako.", paliwanag ko para hindi na ito mangulit pa. "Are y-you joking? Kasi kung joke 'yan, hindi nakakatawa ang biro mo.", utal nitong sabi. "I'm sorry.", Ito lang ang tanging lumabas sa labi ko. Pero kapalit no'n ang biglaang pagpatak ng luha niya. Umiyak si Katrina sa harapan ko mismo, na sobrang kinahihina ko. "A-ang daya mo David. Wala kang isang salita.", naiiyak na turan niya. Gusto kong punasan ang luha ng dalaga, kaso hindi ko magawa. Patuloy pa rin siya sa pag-iyak habang binibitaw ang mga salitang nagpapalungkot sa akin. "P-pumunta ako ng abroad para sa'yo, p-para matanggap ako ng mommy mo. Inuna ko ang career ko dahil yun ang gusto ni tita. Hiniwalayan kita David, para ayusin ang buhay ko. Pero ni minsan, hindi ko naisip na ipagpalit ka sa iba. I focus on my career na future nating dalawa. Samantalang ikaw, m-masaya ka sa panibago mong girlfriend?", wika nito na tila sinusumbatan ako. "Ang unfair mo David! Sobrang unfair mo! K-kung alam ko lang na wala na akong babalikan, s-sana hindi na lang ako umuwi ng Pilipinas. Ang sakit.", Damn it! Nasaktan ko siya. Nasaktan ko siya sa maling paraan. Hindi ko kasi inalam ang rason ng hiwalayan namin. Basta ang tanging alam ko, iniwan niya ako. Pero si mom pala ang dahilan ng lahat. "And d-do you remember this?", tanong niya nang ilabas ang singsing na ginawa niyang kwintas. "B-bigay mo sa akin 'to. Ang sabi mo, magpapakasal pa tayo. Ang sabi mo, ako pa rin ang m-mamahalin mo, kahit anong mangyari. P-pero nasaan na ang pangako mong 'yon? Paano natin 'to matutupad kung bumitaw ka na?", she asked again while crying. But this time, I wipe her tears. Marahan ko na rin siyang niyakap para mapagaan ang loob niya. "Tutuparin ko pa rin 'yon, Katrina. Kaso nga lang, hindi na sa'yo. Dahil nangako na rin ako sa kanya. At may nangyari na sa aming dalawa.", saad ko rito. Sinabi ko na ang totoo, nang sa gano'n hindi na siya umasa pa. "H-hindi ko yata makakaya na makita 'yon, David. H-hindi ko kaya na mapunta ka sa iba.", tugon niya na habang yakap[1]yakap ako. Hinaplos ko ang likod niya at muling nagsalita. "I know Katrina. Alam kong mahirap para sayo na makita 'yon. Pero mahal ko kasi ang girlfriend ko ngayon. At plano ko na ring magpakasal kami.", pagsasambit ko. "K-kung 'yan ang desisyon mo, h-handa akong tanggapin kahit masakit. But always remember, I'm here beside you. P[1]pwede mo akong lapitan kapag may kailangan ka.", pahayag nito. Hindi ako nagsisi na minahal ko rin siya dati. Katrina is an ideal girl also. And she deserve better. Alam kong mahahanap niya rin ang lalaking nakatadhana sa kanya.

 

Chapter 31

Kate's POV:

 BWISIT! Hanggang ngayon, hindi pa rin bumabalik si David. Siguro nag-enjoy na siyang kasama si Katrina. Naiinis na ako! Kanina pa ako nilalamon ng selos, pero pinipigilan ko lang. Ayoko kasing makita ng mga tao na nababaliw ako dito. Mag-isa pa naman akong naka-upo sa buhangin habang nakatingin kay Michael na lumalangoy sa mababaw. Mga negatibo na rin ang tumatakbo sa isipan ko dahilan para mapagbuntungan ko ng galit ang buhangin sa aking kamay. "Hayss! Talagang inaabuso mo ang kabaitan ko!", sambit ko sa sarili. I always check the time on my cellphone, para malaman ko kung ilang minuto na lang. And bullshit, five minutes left at matatapos na ang binigay kong oras sa kanya. "Tsk. I hate you, David! Paasa ka!", muli kong bigkas. Tumayo na ako at nilapitan si Michael para patigilin na ito sa paglangoy. Hindi ko na kayang maghintay pa sa wala. Masyado na siyang abusado! "Umahon ka na dyan, Michael! Uuwi na tayo!", sigaw ko sa bata. "Ano po?!", balik na turan niya na tila hindi nito naintindihan ang sinabi ko. "Uuwi na tayo!", pag-uulit kong sambit. At sa pangalawang beses, narinig niya na ito. "Bakit po tayo uuwi, mama? Nasa'n po si papa?", tanong nito sa akin. "Nando'n sa kabet niya. Kaya umalis na tayo dito, dahil naiirita lang ako.", diretsang wika ko. "Kabet? Sinong kabet mama?", he asked again. "Ang hirap ipaliwanag, Michael. Ang mabuti pa, mamaya ka na magtanong ha?", turan ko na lamang. I hold his hand and we walk together. Hindi pa man nakakalayo, may humarang na lalaki sa amin. "Hi miss, can I get your number?", saad nito na may ngiti sa labi. Gwapo siya, matipuno, at nakakaakit din ang dimples niya. I was about to say 'yes', pero si Michael na mismo ang sumagot. "Hindi pwede. Magagalit ang papa ko.", maangas na sambit ng bata. "Ohh, anak mo pala? I thought, dalaga ka pa. Hindi kasi halata sa itsura mo na may anak ka na.", wika ng binata dahilan para masiyahan ako. Syempre, nakakataba ng puso na marinig 'yon mula sa bibig ng iba. Kahit papano, may nakaappreciate din ng ganda ko. "Huwag mo ng bolahin ang mama ko. Tsaka, yung tingin mo, dapat sa mukha lang, 'wag sa dede ng mama ko. Naiintindihan mo ba 'yon ha?", pagduduro ni Michael. Daig niya pa ang malaking tao dahil sa inaasta niya. "Anak, tumigil ka nga. Nakakahiya. Hindi kita tinuruan ng ganyan.", pagsasaway ko. "Mama, pinoprotektahan lang kita. At binilin sa akin ni papa David, na 'wag kong hahayaan na may lumapit na ibang lalaki sayo.", tugon niya bilang paliwanag. Napakamot na lamang ako ng batok at humingi ng pasensya sa kaharap namin. "Sorry, we need to go.", sambit ko rito. Bago pa man kami makaalis, muling nagsalita ang binata. "I hope to see you again. It nice meeting you.", pakindat na sabi niya. Pero si Michael, dinilaan lang ito at siya na mismo ang humila sa akin palayo sa lalaki. "Michael, mali ang ginawa mo ha? Hindi ka dapat nagsasabi ng gano'n, lalo na sa mga may edad sayo.", pangangaral ko sa bata. "Mama, hindi ko po gusto ang titig niya sa'yo. Wala po akong tiwala sa taong 'yon.", muli nitong saad. Kahit kailan talaga, hindi ko matalo-talo ang anak ko. "Nga pala mama, nasa'n pala si papa? Paano tayo uuwi? Alam mo ba kung saan ang sakayan?", pagtatanong niya. Napatigil kami sa paglalakad at nagkatinginan sa isat-isa. "Yun lang. Wala akong alam dito eh.", matamlay na bigkas ko. "Naku naman mama! Nagmamadali ka po, tapos hindi mo naman pala alam. Naudlot tuloy yung paglangoy ko. Ang cute pa naman nung babaeng kasama ko kanina.", turan nito na may paghihinayang sa boses. Marahan ko siyang binatukan dahil ngayon ko lang nalaman na masyado siyang pabibo. Kaya pala, hindi umaahon, dahil sa batang babae. "Mama naman.", ngusong sambit niya. "Manang-mana ka talaga kay David, babaero.", inis kong saad.   Tsk. Naalala ko tuloy ang ex-girlfriend niya. Magkasama sila ngayon. "Ang David na 'yon, nakakakulo ng dugo! Dumating lang si Katrina, ang bilis niya. Ni hindi man lang naisip na bumalik. Iniwan talaga tayo dito! Kapag 'yan nakita ko, hindi ko talaga siya kakausapin. Manigas siya!", pagalit kong sabi habang nakapamewang. Nagsasalubong na ang kilay ko at konti na lang sasabog na talaga ang aking mukha. "Galit ka na ba sa lagay mong 'yan?", wika ng nasa likuran ko. "Oo, galit na galit ako.", I replied. Pero unti-unti kong naramdaman ang braso nito na pumulupot bigla sa katawan ko. "Sorry na honey. 10 minutes late lang naman ako.", he whispered. Teka, si David na ba 'to? "Anong sorry ka dyan? Akala mo ba lahat ng sorry, maibabalik sa dati ha?", bulyaw ko nang alisin ko ang yakap niya. "Nag-usap lang kami ni Katrina, inayos ko ang tungkol sa amin. And I said, na meron na akong girlfriend.", pahayag ni David. "I'm not asking.", pataray kong tugon. "Ayokong mag-isip ka ng kung ano-ano, kaya sinabi ko na. So sorry.", seryosong bigkas niya. "Hindi ako marupok ha? Pero sige na nga, bati na tayo. Basta 'wag mo ng uulitin.", turan ko sa binata. Ngumiti ito at dinampian ako ng halik sa labi. "Opo. Hindi na mauulit, kumander.", "Okay na po ba? Ayos na kayo diba? Baka pwede na akong lumangoy ulit. Naghihintay na ang girlprend ko.", pagsisingit na sambit ni Michael. Sabay kaming tumawa ni David dahil sa kalokohan ng anak namin. "Go ahead. Suportado kita dyan.", saad naman ng papa niya. Hindi man sila magkadugo, pareho naman sila ng ugali.

 

Chapter 32

David's POV:

OVERNIGHT. Ito agad ang desisyon na binitawan ko kanina habang enjoy na enjoy si Michael sa beach. Sinabi ko sa kanila na dito kami magpapalipas ng gabi, para sa gano'n maging sulit ang pagpunta namin sa lugar na 'to. But the truth is, may pinaplano ako ngayong gabi. Balak kong magpropose kay Kate. Balak kong hingin ang kamay niya para maging asawa ko na siya. Hindi ko na kasi hahayaan na tumagal pa ang lahat. Alam kong mabilis dahil hindi pa nag-iisang buwan ang relasyon namin, pero gusto kong makasal kami. Napatitig ako ngayon sa maliit na box na hawak ko. Singsing ito na binili ko kanina. Kaya nga ako natagalan sa pagbalik dahil dumaan pa ako sa jewelry para bumili nito. And happy to say, napili ko ang maganda at mamahalin na singsing. A diamond ring that cost million. Ganyan ko kamahal si Kate. "Papa, ano po 'yang hawak mo?", sulpot na tanong ni Michael. Muntik ko pang malaglag ang singsing dahil sa biglaang pagsulpot niya sa harapan ko. "Nak naman, 'wag mo akong gulatin ng ganyan.", usal ko sa bata. "Hindi po kita ginugulat papa, nagtatanong lang po ako ng maayos.", he said. Pilosopo talaga 'to. "Hays. Nasa'n ba ang mama mo? Kasama mo ba?", tanging sambit ko. "Nakikita mo po ba si mama sa tabi ko?", balik na saad niya. "Hindi.", I replied. "Oh edi, wala po siya dito papa. Hindi ko siya kasama.", muling turan niya. Tangina! Naiisahan lagi ako ni Michael. "Akala ko ba, okay tayo? Bakit parang binabara mo ako?", I asked him. "Kasi papa, hindi mo sinasagot ang tanong ko.", "Ano ba kasing tanong mo?", "Kung ano po 'yang hawak mo? Kanina ka pa kasi tulala at nakangiting mag-isa.",. "Ah eto ba? Para ito sa mama mo.", wika ko naman. Sa puntong ito, lumuhod ako para maging kapantay ko si Michael. "Balak kong magpropose ngayon sa mama mo. Para makasal agad kami.", pag-aamin ko. "Kasal? Wow papa! Gusto ko 'yan!", bigkas niya na lumalaki ang mata sa saya. "Oo. Gustong-gusto ko na rin mapangasawa ang mama mo. Gusto ko maging legal ang pagsasama namin at maging legal kitang anak.", seryoso kong sagot. Siguro kapag nangyari na 'yon, ako ang pinaka-swerteng lalaki sa buong mundo. "Ang bait mo papa! Kaya gusto kita para kay mama! Basta 'wag mong sasaktan ang mama ko ha? Kapag pinaiyak mo si mama, makakalaban mo ako.", saad nito na may pagbabanta sa boses. Ginulo ko ang buhok niya at nangako. "Hindi ko sasaktan ang mama mo. Wala sa isip ko na saktan siya.", tugon ko at tumayo ulit. "So ano, tulungan mo ako ha? Hanapin mo ang mama mo tapos papuntahin mo sa pinaka-last floor ng hotel.", pag[1]uutos ko sa kanya. "Walang problema papa! Ako ang magiging tulay para sagutin ka ni mama. Tsaka, sigurado naman ako na matutuwa 'yon sa gagawin mo.", sambit nito at kumaripas ng takbo. Hindi na rin ako nagsayang pa ng minuto at tumungo na ako sa itaas para tingnan kung handa na ang lahat.   May inutusan kasi ako para maayos ang set-up sa last floor. "Sir, okay na po.", bungad na saad ng babae sa akin pagkapasok ko. Tiningnan ko ng mabuti ang bawat sulok at makikita ko na pulido at maganda ang kinalabasan. "Thank you.", tugon ko kasabay ng pag-abot ko ng bayad sa dalaga. "Welcome Sir, I need to go na po.", pagpapaalam nito at tuluyang lumabas. Parang nasa castle ang design at style ng room. Dito mo mararamdaman na para kang hari dahil sa kagandahan ng loob. At ngayong gabi, magiging reyna ko na si Kate. Siya na lang ang kulang sa buhay ko. "Bilis na po mama. Ang bagal mo namang maglakad.", rinig kong boses mula sa labas. Boses 'yon ni Michael na animo'y pinapabilis ang kilos ng mama niya. Ang batang 'to, daig pa ang matanda kung umasta. But I love his personality. Masyado siyang bibo at nakakatuwa siyang panoorin. Kahit hindi ko siya kadugo, para sa akin, anak ko na si Michael. "Bakit ba kasi? Ang sakit na ng paa ko ha? Kanina mo pa ako kinakaladkad. Hindi dito ang room natin, anak. Bumaba na tayo. Baka hinahanap na tayo ng papa David mo.", wika ni Kate sa bata. Palihim akong tumatawa dahil sa ka-cutan ng boses nilang mag-ina. I can't wait to be her husband. Na-eexcite na ako na maging missis ko siya. "Buksan mo na mama, dali.", bigkas ni Michael sa kanyang ina. "Alam mo anak, hindi kita tinuruan ng maling asal ha? Makaalis na nga.", inis nitong saad. "Mama, ang KJ mo. Hindi ka na bata para magpakipot. Bubuksan mo lang naman.", usal nito sa magulang. "Hayss. Ang kulit mo! Ano ba kasing meron sa pesteng room na 'yan? Kapag may multo akong nakita, talagang iiwan kita dito.", pagalit niyang sabi. Unti-unti kong nasilayan ang marahan nitong pagpihit ng pinto dahilan para mabuksan niya ang room. Pero buti na lang, nasara ko agad ang ilaw kaya hindi niya agad ako nakita. When she was about to press the switch on, hinanda ko na ang sarili. One. Two. Three. Salitang 'WILL YOU MARRY ME?' ang gumuhit mismo sa ilaw. Iba't ibang ilaw ang gamit kaya makulay ang datingan. "I love you Kate. I love you, always.", malambing na sambit ko. Sinabayan ko ng music ang bawat paglapit ko sa kanya. Hindi bongga ang proposal ko, pero pinaghandaan ko rin 'to. "Ayoko ng mawala ka pa sa buhay ko, honey. Kaya habang maaga pa, gusto ko ng hingin ang kamay mo at iharap ka sa altar. Alam kong pinangarap mo 'to sa ibang lalaki noon, pero ako na ang tutupad no'n para sayo. Mahal na mahal kita Kate, higit pa sa pagmamahal ko sa sarili.", pahayag ko at dahan-dahan akong lumuhod sa harapan niya. "So, will you be my long-time partner? Will you be my wife?", patuloy kong bigkas. Naiiyak itong tumango na bilang sagot sa tanong ko. Kaya sinuot ko ang singsing sa daliri niya at hinalikan siya ng mariin sa labi. This girl infront of me, is now my fiance.

 

Chapter 33

KATE's POV:

 ABOT LANGIT ang saya ko nang lumuhod sa harapan ko si David. Isa ito sa kahilingan ko kay Lord na gusto kong maranasan. Ang sarap lang sa pakiramdam dahil tinanggap ako ni David. Tinanggap at minahal niya ako sa kabila ng pagiging single mom ko. Tama nga sila, sa mata ng lalaking seryoso, perpekto ka sa paningin nila. At ganito nga ang pinaparamdam ng binata sa akin. Hindi niya ako binigo kahit dumating si Katrina. Pinili niya ako. Pinili niya kami ni Michael. Kaya kampante na ang kalooban ko na hindi niya ako sasaktan. "N-naduduwal ako.", bigkas ko sa kanila. Nasa hapag-kainan kami, at si David mismo ang nagluto ng ulam. Kaso nung hinain niya ito at nilagay sa mesa, bigla akong nasusuka. Hindi ko nagustuhan ang amoy. Parang panis na eh. Kaya mabilis akong lumayo sa mahabang mesa at tumakbo sa may lababo. Nga pala, it's been two months since magpropose si David. At oo, sa sunod na buwan, ikakasal na kami. Minamadali ng lalaki ang lahat para maging legal na asawa ko siya. Ginagawa niya raw ito dahil ayaw niyang maagaw ako ng iba, especially sa totoong ama ni Michael. Ewan ko ba sa kanya. But until now, takot pa rin siya sa pwedeng gawin ng ex-boyfriend ko. Wala daw siyang tiwala sa taong 'yon, kaya hindi ko naman siya masisisi. "Dinatnan ka na ba?", tanong ni David sa likuran ko. "H-hindi ako dinatnan eh.", tugon ko at napaayos ng tayo. Alam ko na yata ang nasa isip ng binata. Dahil maging ako, gano'n rin ang tumatakbo sa isipan ko. Hindi ako dinalaw ng regla at halos lahat ng paborito ko noon, inaayawan ko na. Hindi na sa akin bago ang pagbubuntis dahil nga single mom ako nung nakilala ng lalaki. "Sasamahan kitang magpacheck-up ngayon.", pagdedesisyon nito. "Huh? As in, ngayon na talaga?", "Yes honey. Gusto kong makompirma ang hinala ko. I can't wait to hear from the doctors na buntis ka.", masayang wika niya na may excitement sa boses. Kaya agad kaming tumungo sa hospital. Hindi na namin sinama si Michael dahil busy na ito sa pagkain. Nang makarating kami do'n, agad akong chineck ng doctors. And after thirty minutes, nakangiti siyang umupo at sinabi ang good news sa amin. "Congratulations. Buntis ang asawa mo. Magkaka-anak na kayo.", sambit nito. Syempre natuwa ako sa nalaman ko. Pero mas natuwa si David dahil nagawa nitong tumalon at sumigaw. Natatawa tuloy ang doctor sa pinakita niya.   "Sabi ko na! Makakabuo tayo! Wala kasi akong sinayang na sperm.", proud na wika niya. Kinurot ko ito sa tagiliran dahil nakakahiya sa doctor ang pinagsasabi nito. "Thank you po, Doc. Aalis na po kami. Mahirap na, baka pati posisyon na ginawa namin, mabanggit niya.", saad ko rito. Hinila ko na si David palabas nang makabayad kami. Pero hanggang kalsada, patuloy siyang sumisigaw. Kaya yung atensyon ng mga tao, napunta sa kanya. "MAGIGING TATAY NA AKO! WOAAAH!", malakas nitong bigkas. "Hoyy, tumigil ka nga. Baka sabihin nila, baliw ka.", pahayag ko para sitahin siya. "Honey, ang dami kong pinahid na sperm sa kumot noon. Kaya hindi ko mapigilan ang emosyon ko nang malaman kong buntis ka.", pagtuturan niya. "Hays.", tanging saad ko at pumasok na lamang sa kotse. "Akalain mo 'yon, hindi lang ikaw ang ihaharap ko sa altar. Pati yung baby natin ipapakilala ko sa harapan mismo ng Diyos. God is good talaga.", wika nito bago pinaandar ang sasakyan. Ang totoo niyan, masayang-masaya din ako. Pero syempre, hindi ko pa rin maiwasan na kabahan. Medyo nega kasi ang utak ko sa ganitong pangyayari. "I love you, Kate. Hindi ako magsasawang sabihin 'yan. Don't worry, aalagaan ko kayo ng magiging anak natin.", muli niyang sabi. Ngumiti na lang ako at hinawakan ang tiyan. Ang swerte ng baby namin. Ang swerte niya dahil si David ang magiging tatay niya. NAKAUWI kaming safe sa bahay.   Marahan kasi ang pagdadrive ng binata na halatang nag-iingat siya. Kung noon, mabilis itong magpatakbo ng sasakyan, ngayon halos pagong na kung kumilos. Siguro dahil buntis ako at umiiwas siya sa aksidente. "May maganda kaming balita sa'yo Michael.", agad na pahayag nito. "Ano po 'yon papa?", tugon ng bata habang kumakain ng fried chicken. "Buntis ang mama mo kaya magkakaroon ka na ng kalaro.", saad niya dahilan para mabitawan ni Michael ang kinakain. "B-bu-b-buntis ka mama? Magkakababy ka ulit, mama?", bigkas nito sa akin. Tumango ako bilang sagot. At nakita ko sa mukha niya ang kasiyahan. Pero unti-unti, bigla siyang natahimik at napalitan ng lungkot ang reaksyon. "Ohh? Anong itsura 'yan? Akala ko ba, gusto mo ng kalaro?", tanong ni David. "Gusto nga po.", "Gusto naman pala. Pero bakit parang malungkot ka?", "Wala po. Huwag niyo na po akong isipin.", tugon niya sa lalaki. "Michael, may problema ka ba?", I asked him already. "K-kasi mama, naisip ko, pa'no ako? Kasi diba, hindi naman ako totoong anak ni papa David. Tapos yung baby sa tiyan mo, totoong anak siya. Ibig sabihin ba, hindi niyo na ako mahal?", sambit niya habang nakanguso. Nagkatinginan kami ni David, dahil alam namin ang pinupunto ng bata. "Anak, makinig ka sa akin ha? Hindi mo dapat iniisip ang mga bagay na 'yan. Hindi man kita kadugo, pero mahal kita. Totoong anak ang turing ko sayo. Kaya walang magbabago kahit manganak pa ang mama mo.", litanya nito. Napawi naman ang lungkot sa mukha ni Michael kaya mahigpit kaming nagyakapan sa isat-isa. Sana kung magkaroon man ng problema sa pamilya namin, sana walang bumitaw. Sana hindi ako bitawan ni David.

 

Chapter 34

KATE's POV:

Si DAVID, siya yung excited na lumabas ang baby sa tiyan ko. Hindi pa nga lumulobo ito, panay isip na agad siya ng pangalan. At oo, iniingatan niya ako ng husto. Masyado siyang protective sa pagbubuntis ko. Ayaw niya akong gumalaw ng gumalaw para hindi maalog at malaglag ang bata. Kaya lumipat na ako ng kwarto sa baba para hindi ako mahirapan sa pag-akyat. Mahirap na, baka daw kasi madulas ako. Hindi lang sapat si David sa akin, kundi sobrang blessing siya na binigay ni God. Ngayon lang kasi ako nakatagpo ng lalaking ganito. Ang swerte ko dahil nasa tamang tao na ako. Hindi man ako naging masaya sa una kong karelasyon. But this time, halos minu-minuto akong nakangiti. "Sabay na tayong maligo, honey.", bigkas nito habang naghahanap ako ng damit sa closet. Niyakap niya ako mula sa aking likod at bahagyang kinagat ang leeg ko. "David, ang baho ko pa.", pagsisita ko sa lalaki. "So what? Asawa na kita, Kate. At ang mag-asawa, hindi dapat nandidiri sa isat-isa.", wika niya sa kabila ng paghalik nito. "Pero uhmm, hindi ako mabango.", bigkas ko ulit na may kasama pang ungol. Nahuhuli niya kasi ang kiliti ko kaya hindi ko mapigilan ang sarili. "David, stop it. Sa honeymoon na lang tayo bumawi.", turan ko nang hawakan ko ang kamay niya at alisin sa katawan ko. Hinarap ko siya at pinisil ang ilong. "Maliligo na ako ha? Huwag kang susunod.", saad ko rito. Pumasok na ako sa banyo at nilock ito para masiguro na hindi makakapasok si David. Nahihiya pa kasi ako sa kanya. Hindi pa ako sanay kahit nakita na nito ang katawan ko. Binilisan ko lang ang pagligo at matapos no'n, lumabas na ako. Pero si David, nanatiling nasa kwarto. Nakahiga siya sa kama habang malalim ang iniisip nito. And guess what, nagsasalita siyang mag-isa. "Kapag babae ang anak namin, Divina. At kapag lalaki, Cardo para astig at hindi namamatay.", saad nito na tila kinakausap ang sarili. Palihim akong tumatawa habang pinagmamasdan ang lalaki. Sobrang cute niya tingnan at hindi halata na CEO siya ng kompanya. Hindi muna ako lumapit sa kanya at nanatiling nakasanday sa pader. "Hayss, mali! Dapat unique ang ipangalan ko sa anak namin.", wika niya ulit. Tsaka lang siya natigilan nang kumatok ang yaya namin sa pinto. "Sir! Sir David, may tumatawag po sa telepono. Galing sa kompanya.", sambit nito kaya mabilis tumayo ang lalaki. "Panira naman oh!", usal niya at dali-daling binuksan ang pinto. Pero bago siya humakbang palabas, tinapunan niya ako ng tingin. "Honey, sasagutin ko lang ang tawag ha? I'll be back, so be ready.", pahayag nito na may ngisi sa labi. Tila alam ko ang pinaparating niya ha? Kinakabahan tuloy ako, baka maging kambal ang batang dinadala ko sa tiyan. I apply lotion to my legs and arms. At syempre, bestida ang sinuot kong damit para maging malaya ang pag-galaw ko. Sa kalagitnaan ng aking pagsuklay, bumukas muli ang pinto at nasilayan ko ang aking asawa.   "I'm sorry Honey, hindi yata ako makakauwi ngayong gabi. May kailangan akong puntahan. May meeting ako sa Cebu together with Mr. Xiao.", pagsasaad niya. "Gano'n ba? So aalis ka ngayon?", I asked him. Tumango naman siya bilang sagot. "Samahan na kita.", turan ko ulit. "Huwag na honey, baka mapagod ka pa. Tsaka isang araw lang ako mawawala.", wika niya kaya ngumiti na lang ako. Naisip ko kasi na baka maging sagabal pa ako sa meeting niya. Siya kasi ang nagsabi na 'wag muna ako magtrabaho bilang secretary dahil ayaw niya akong ma-stress. "Magbibihis na ako. Hinihintay na raw ako sa airport.", paalam nito at hinalikan muna ako sa labi. "Sige, ingat. I love you.", malambing na saad ko. Nakakalungkot man, pero ganito talaga kapag CEO. May responsibilidad na dapat atupagin ang asawa ko sa kompanya. Sinamahan ko siya palabas ng bahay at niyakap ng mahigpit. Alam ko kasi na mamimiss niya akong yakapin kahit isang gabi siya sa Cebu. "Manang, ikaw na ang bahala kay Michael. At yaya, ikaw na rin bahala kay Kate. Huwag niyo siyang papagurin at hayaan na mag-isa.", bili nito sa mga katulong. "Opo Sir.", magalang na tugon nila. Umalis na si David. Kaya naiwan kami ni Michael sa malaking bahay niya. "Mama, matatagalan po ba si papa?", tanong nito. "Hindi naman anak, isang gabi lang.", sagot ko sa bata. Pumasok na kami at naisipan kong makipaglaro sa kanya. Yung laro na magiging exercise sa akin.   Kaso nga lang, hindi pa nag-iisang oras, may nagdoor-bell sa gate. May naiwan yata si David na gamit kaya bumalik. "Manong, ako na ang magbubukas.", turan ko sa aming guard. Kumakain sila ng snack kaya ako na mismo ang nag-insist na buksan ito. Simpleng bagay lang kasi 'to, kaya hindi ko na kailangan ang tulong nila. At higit sa lahat, hindi ako sanay na walang ginagawa sa bahay. Humakbang na ako palapit sa may gate at dahan-dahan itong binuksan para papasukin ang kotse. But wait, hindi ito kotse ni David ha? Kaninong kotse ba 'yan? At sinong tao 'yan? "Ahm, saglit lang po Ma'am. Maling bahay yata ang napasukan niyo.", magalang na sambit ko. Inalis niya ang sunglass na suot at taas-kilay siya na tumingin sa akin. "And who the hell are you?", bigkas niya na hindi ko nagustuhan ang unang salita na binigkas nito. "Asawa ako ni David. Yung may-ari ng bahay na 'to.", pakilala ko sa kanya. Bumaba siya ng kotse at tiningnan ulit ako mula paa hanggang ulo. "Ang panget mo. Ang cheap mo masyado. Hindi ko rin bet ang kutis mo. At yung labi mo, sobrang putla. Kamukha mo si Katrina, pero mas maganda pa rin siya kaysa sayo.", pang-iinsulto niya sa pagkatao ko. Sino ba kasi ang impakta na 'to? Talagang kinumpara pa ako sa ex-girlfriend ni David. "Opo, hindi ako kasing-ganda ni Katrina. But who are you to judge me?", tanong ko rito na may pagtatanggol sa sarili. "Asawa mo si David, pero hindi mo ako kilala? The heck! Kaya pala hindi niya sinasagot ang mga tawag ko, dahil may babae na siyang kinakasama. Sobrang pait ng taste niya ngayon ha? Hindi man lang siya naghanap ng babae na pwedeng irampa at ipagmalaki.", mahabang pahayag niya. Napakuyom ako ng kamao dahil medyo masakit na ang sinasabi nito. "Pero sige, magpapakilala ako.", she continue. "I'm Eliza, the mother of David. At ipaprangka na kita, I don't like you for my son."

 

Chapter 35

Kate's POV:

ANG kausap at kaharap ko palang babae ay magulang ni David. Hindi ko lubos-maisip na ganito ang itsura ng nanay niya. Tila dalaga kasi ito kung titingnan kaya wala akong kaalam-alam. Syempre, medyo nahiya ako dahil nawalan ako ng galang. So I was about to say sorry, kaso hindi ko na nasabi dahil mas tinaas nito ang kilay niya nang lumabas si Michael. "Mama, sino po siya?", pagtatanong nito. Yung reaksyon ng Ginang, halos umapaw ang katarayan. "My ghad! May anak ka na? Ibig sabihin, disgrasyada kang babae nung nakilala ka ni David? Shit! Siguro ginayuma mo siya, ano?", mapanghusga na sambit niya. "Hindi ho. Hindi ako gano'n na tao para gawin 'yan sa anak niyo. Kung ako sayo, tanungin mo na lang si David kung paano kami nagkakilala.", wika ko naman. Ayoko sa lahat na binabastos ako sa mismong harapan ng anak ko. At lalong ayoko sa lahat yung dinadamayan ang bata sa away. "Wala kang ugali. Ako ang nanay ni David na kinakasama mo. Kaya dapat matuto kang rumespeto sa akin.", saad niya "Ang respeto, binibigay 'yan sa tamang tao. Pero pasensya na, dahil hindi ka tao sa paningin ko.", pagtuturan ko. And because of what I've said, sinampal niya ako ng malakas. Naramdaman ko ang hapdi, pero binalewala ko lang. "Huwag mo akong gagalitin. Dahil iba ako sa iniisip mo.", madiin nitong sabi. "Opo. Ibang-iba ka nga. Dahil yung iniisip ko noon, mabait ka. Pero ngayon, nakita ko ang totoo mong kulay. Nagtataka tuloy ako, kung anak mo ba si David? Kasi kung oo, ang malas niya dahil naging nanay niya ang tulad mo. So excuse us, papasok na ako sa loob.", wika ko at hinila ko na si Michael. Buntis pa naman ako kaya talagang mainit ang aking ulo. Mabilis akong mairita at mabilis kumulo ang aking dugo. Nawalan ako ng galang ngayon. Pero okay lang, dahil hindi ko gusto na tinatapakan ang pagkatao ko. Sinulyapan ko ng tingin ang Ginang na pumasok na sa kanyang kotse. Umalis na ito kaya nakahinga ako ng maluwag. Matapang lang ako kanina pero bigla akong nanghina dahil first time kong sumagot sa may edad sa akin. "Mama, bakit po gano'n ang mama ni papa? Bakit ang taray niya?", usisang bigkas ng bata. "Hayaan mo na 'yon, anak. Gano'n talaga kapag may edad, umiiba ang ugali.", pagpapalusot ko. Wala kasi akong maisip na sagot kasi hindi ko rin alam kung bakit 'yon masama. LUMIPAS ang oras na wala akong ginawa kundi ang manood ng TV, magcellphone at makipaglaro sa anak ko. Naglinis din ako pero hanggang walis lang ang ginawa ko. Apat na oras palang ang tinagal, namimiss ko agad si David. Nasanay akong kasama siya at niyayakap lagi ang katawan ko. Nakakamiss din pala ang mokong na 'yon. Napangiti tuloy ako nang maalala ko ang mga jokes at banat ng lalaki sa akin. Wala eh, kahit corny, napapatawa niya ako. Tsaka lang ako natigilan, nung tumunog ang messenger ko. Agad ko itong binuksan sa pag-aakala na si David ang nagchat sa akin. Pero ang ngiti ko, biglang napawi nang makita ko ang pictures ng aking asawa na kasama ang babaeng kamukha ko. Oo, may nagsend sa akin na pictures at hindi ko alam kung sino ito. But one thing I know right now, magkasama si David at Katrina sa Cebu. Kumirot tuloy ang puso ko dahil sa aking nakita. I thought, he has a meeting. Pero bakit nito kasama ang ex-girlfriend niya? HINDI ako mapakali ngayon. Buntis ako at dapat iwasan ko ang ma-stress. Pero shit! Paano ko magagawa 'yon, kung magkasama silang dalawa? Ikakasal na kami ni David at magkakaanak na rin. Kaya hindi niyo ako masisisi kung bakit ganito ako makapag-react. Mahal ko ang lalaki at nangangamba pa rin sa pwedeng mangyari. "Sagutin mo naman ang tawag ko.", kausap ko sa sarili habang tinatawagan ang cellphone ni David. Nagriring lang ito pero hindi niya sinasagot ang aking tawag. Wala sa oras, napa-upo ako sa sofa at napabuntong-hininga.   "David naman! Please answer my call.", bigkas ko ulit. I dialed his number again. And for the last time, sumagot ito. "Sa wakas, sinagot mo rin David! Kumusta? I mean, sino ba kasama mo sa Cebu?", tanong ko sa kanya. Gusto kong makasiguro. Gusto kong marinig mula sa bibig niya ang totoo, kahit na alam kong kasama nito si Katrina. "I'm sorry, nasa meeting si David eh. And this is Katrina. May ipapasabi ka ba?", tugon nito dahilan para manigas ako sa pwesto. Hindi agad ako nakapagsalita dahil hindi ko inaasahan na pati cellphone ni David, hawak ng babae. Ano bang nangyayari? Ilang oras palang, pero mainit na kaganapan na agad ang bumubungad sa akin. Tila nabaliktad tuloy ang lahat. Kung dati, hawak ko ang phone ni David. Ngayon, siya naman ang may hawak. "Pakisabi na lang sa kanya, tumawag ang ASAWA NIYA NA BUNTIS.", madiin na sambit ko. I'm considering myself as David's wife kahit hindi pa kami kasal. Alam ko naman kasi na doon ang patutunguhan ng relasyon namin. "Sige. Ipaparating ko--", turan nito at hindi ko na hinayaan na patapusin siya. Padabog kong nilapag ang cellphone sa mesa at hinilot ang sintido. Gusto kong puntahan si David. Gusto ko siyang sundan sa Cebu. But how can I do that if I don't even know kung saang part siya ng Cebu? Siguro, hihintayin ko na lamang siya na bumalik. Sa tingin ko naman, tatawag 'yon mamayang gabi.   Alam ko kasi na hindi niya ako matitiis na hindi makausap. Kaya kinalma ko ang sarili at piniling matulog. Kain, tulog ako sa mga oras na 'to habang nasa Cebu ang asawa ko. Panay sulyap ako sa orasan dahil hinihintay ko na gumabi. 6:00pm na, pero hindi pa rin siya tumawag. 7:00pm na, pero wala pa rin talaga. Sumakto na 8:00pm, pero ni isang tawag mula sa kanya, wala akong natanggap. Dapat na ba akong kabahan? Dapat na ba akong magduda? Ayoko sanang mag-isip ng mali, kaso nababaliw ako dahil hindi pa rin tumatawag si David. So I decided na ako na mismo ang tumawag sa lalaki. Exactly 10:00pm nang maisipan ko ito. Kaakibat ng bawat tunog ng ringtone niya ay bumibilis ang tibok ng puso ko. Sinagot niya nga ang tawag ko, kaso bigla itong sumigaw na tila may kinakausap siyang babae. "Tabi na lang tayo sa kama, Katrina. Dito ka na matulog.", rinig kong saad nito. Unti-unting dinudurog ang puso ko habang sinasabi niya 'yon sa dalaga. Ang sakit, sobra. Wala ako sa tabi niya. Pero hindi naman yata tama na iparinig niya pa ito sa akin. Tuluyan ng bumagsak ang luha ko at hindi ko na siya kinausap pa. Nasira na ang araw ko. Sirang-sira na dahil sa kanilang tatlo. Ang mama niya, si Katrina at siya!

 

Chapter 36

Kate's POV:

HINDI umuwi si David. Hindi siya umuwi at dalawang araw na rin simula nang tawagan ko siya. Ang sabi niya, isang gabi lang siya doon sa Cebu. Pero hanggang ngayon, wala pa ang lalaki. Hindi ako manhid. At lalong hindi ako tanga. Alam ko na meron silang usapan ni Katrina. Usapan na magkita sila at magsama. Nandito kasi ako sa kompanya ni David at tinanong ko ang mga empleyado doon. And they said, walang meeting na naganap sa Cebu. So after hearing that words, nanghina ako bigla. Napaupo ako habang hawak-hawak ko ang aking tiyan. Pinipilit ko na maging matatag para sa anak namin dahil ayokong maapektuhan ang pagbubuntis ko. Pero si David, gumagawa siya ng kamalian para saktan ako. At oo, tagos na tagos sa damdamin ko ang sakit na dinulot niya. Hindi sila nagmeeting ni Mr. Xiao. Hindi sila nagkita at nag-usap. Dahil ang totoong dahilan ng pag-alis niya ay si Katrina. Umalis siya para puntahan at samahan ang babae. Ex-girlfriend niya 'yon. Minahal niya 'yon ng buong-buo. Samantalang ako, kamukha lang ni Katrina. Kamukha ng babaeng minahal niya. So what do I expect? Panakip-butas lang siguro ako. Ginamit niya lang siguro ako habang hinihintay na bumalik ang dalaga. Akala ko pa naman, okay na sila. Wala na akong dapat na ipangamba, pero bakit ang bilis niyang magbago? Ang bilis magbago ng isip niya. To the point that he lied to me. Nagsinungaling siya, para lang pumunta sa tagpuan nila. "Kate?", bigkas ng binata sa tapat ko mismo. Agad kong pinunasan ang luha sa aking mata at hinarap si Derick. Boses palang niya, kilala ko na kung sino siya. "You're crying. Pinaiyak ka ba ng bago mong kinakasama?", mabilis na tanong nito. Hindi ako sumagot, sa halip, kinuha ko ang bag para umalis. Ano bang ginagawa niya sa kompanya ni David? Kung mag-aapply siya bilang empleyado, hindi siya tatanggapin dito. Mainit ang dugo sa kanya ni David, kaya imposible na makapasok siya. "Saglit lang, Kate. I'm just concern to your health. Narinig ko kasi ang chismis sa baba, buntis ka raw.", wika muli ng lalaki. "So what? Walang mali kung mabuntis ako ni David. Nakikita mo ba 'to?", pagpapatingin ko sa engagement ring na suot ko. "Ikakasal na kami. Magiging mag-asawa na kaming dalawa. Kaya pwede ba, 'wag mo na akong kausapin pa Derick. At kung binabalak mong mag-apply ng trabaho sa kompanya ni David, pinapagod mo lang ang trabaho mo.", inis kong turan. "Hindi ako mag-aapply, Kate. Nandito ako dahil kailangan kong kausapin ang kinakasama mo.", he replied. "P-para saan?", curious kong bigkas. "Umalis ako ng Pilipinas para tuparin ang pangarap ko, ang pangarap nating dalawa kasama si Michael. Kaso yung pangarap ko lang ang natupad dahil sumama ka agad sa iba. Sayang nga kasi inayos ko pa ang sarili ko para sainyo, dahil gusto ko na bigyan ka ng magandang buhay, pero nauwi 'yon sa wala.", malungkot na pahayag niya. I can see on his eyes na medyo nasaktan din siya sa nangyari. But it's too late, dahil si David na ang mahal ko. "--I have my own company here in the Philippines Kate. At kaya ako nandito dahil may kailangan kaming pag-usapan ni David tungkol sa partnership. Nalulugi na ang kompanya na 'to, so I'm willing to help.", he continue. Nalulugi? Hindi ko yata nabalitaan 'to. Wala kasing binabanggit si David sa akin. Oo, alam ko na merong problema sa kompanya, pero hindi raw ito malaking sagabal. But shit, I don't have any idea na ganito pala ang kinakaharap ng kompanya ni David. *Ting!*   Tunog ulit ng messenger ko ang nagpamulat sa akin. Mabilis ko itong kinuha sa bag at tiningnan ang nagchat. Hindi ko siya kilala. Dummy account yata 'to dahil walang picture sa profile. At yung name niya, hindi ko mabasa ng maayos. She/He send me a pictures. At ang pictures na 'yon ay si David at Katrina na magkatabi sa kama. Hubut-hubad sila na natutulog habang binabalutan ng kumot ang parte ng katawan nila. Pero mahahalata mo talaga na wala silang saplot na suot. Sa sobrang gulat, nabitawan ko ang cellphone. Si Derick na mismo ang pumulot nito kaya nakita niya rin kung ano ito. "TANGINA! Niloloko ka ni David?!", malutong na mura niya. "Ano ba, akin na 'yan.", pag-aagaw ko sa binata. "ANG SABI MO, MAHAL KA NIYA? MAHAL BA ANG TAWAG NITO, KATE HA?!", he shouted. I feel so shy, right now. Hiyang-hiya ako dahil yung tao na pinagtatanggol ko, sinasaktan din ako. Kaya marahas kong inagaw ang phone kay Derick at tuluyan ng lumabas ng kompanya. Buo na ang desisyon ko, pupunta ako ng Cebu. Na-send kasi sa akin yung hotel, kaya hindi ako mahihirapan na makita sila. Ilang oras lang yata ang biyahe patungo doon. So I think, maaabutan ko pa si David. I need to see the truth. Baka kasi gawa-gawa lang nila ito para sirain kami. Halos tumagal din ang pagpila ko sa airport hanggang sa lumipad na ang eroplano patungong Cebu. Nagtanong-tanong lang ako, kaya napabilis ang paghanap ko sa hotel. Habang papasok ako, halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon.   Number 204. Ito ang room na ginagamit nila. Kaya malakas ang kutob ko na nandyan sila sa loob. Nagdadalawang-isip pa ako, kung kakatok ba ako o hindi. Pero sa huli, kumatok ako. "Sino ba kasi 'yan? Hindi pa ako nagpapadeliver ng food. Kaya---", David cut his words nang masilayan ako. Siya ang bumukas ng pinto. Binuksan niya ito habang tuwalya lang ang suot. Nakapulupot lang ito sa kanyang bewang na tila bagong shower ang lalaki. "K-kate.", bigkas nito sa pangalan ko. Ayokong umiyak. Ayokong umiyak sa harapan niya dahil magmumukha akong kawawa. "David, ba't mo naman ako iniwan sa banyo?", sunod na sambit ng babae nang lumabas ito mula mismo sa paliguan. That girl is Katrina. Sobrang kamukha ko nga siya. Magkaiba lang ang kulay ng aming buhok at mas maputi siya kumpara sa akin. "Kate, I w-want to explain--", saad niya pero malakas ko siyang sinampal. Yung luha ko, tuloy-tuloy na bumuhos. Nahihirapan na rin akong huminga dahil sa bigat na nararamdaman ko. "Buntis ako, David. Binuntis mo ako. Pero bakit nagawa mong makipagtalik sa ex-girlfriend mo? Ang daya mo naman. Ikakasal pa tayo, diba?", wika ko sa kabila ng pag-iyak ko sa harapan niya. Binubuhos ko na ang sakit dahil hindi ko na talaga kaya pa. Hindi ko na kaya ang nakikita ko. "Sana hindi mo na lang ako ginalaw, kung babalik ka din sa kanya. Hindi ako parausan, David. At lalong hindi ako laruan.", muli kong sabi. Pagalit kong inalis ang singsing at tinapon ito kay Katrina. Matalim ko siyang tiningnan sa mata kasabay no'n, nagbitaw ako ng salita. "Ang ganda mo sana, kaso ang hilig mong mag-recycle ng basura. Tinapon mo, pinulot ko, tapos inagaw mo ulit. Ang galing mo!",

 

Chapter 37

Kate's POV:

NAKATULALA akong naglalakad ngayon sa gilid ng kalsada. Hindi ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Buong akala ko kasi, hahabulin ako ni David at susundan para sabihin na hindi totoo ang iniisip ko. Pero hindi eh. Hindi niya ako hinabol. Pinabayaan niya ako. Hinayaan niya akong masaktan ng husto. Naiwan siya sa loob at pinili pa rin na samahan si Katrina. Sa oras na 'to, lutang na lutang ang isip ko at tila nawawala ako sa sarili. Medyo sumasakit na rin ang tiyan ko at nahihirapan ako na huminga. Kaso hindi ko pinansin ang sakit at patuloy lang ako sa paglalakad. "Ate, dinudugo ka.", wika ng babae nang hawakan nito ang braso ko dahilan para matigilan ako. Talagang linapitan niya ako para ipaabot ang nangyari sa akin. Kaya dahan-dahan akong napatingin sa bandang ibaba ko at nasilayan doon ang dugo na umaagos sa mismong legs ko. "A-ang baby ko.", utal na sambit ko na may takot sa dibdib. "T-tulungan mo ako, ang baby ko.", baling ko sa dalaga. Humihingi ako ng tulong sa kanya dahil hindi ko alam ang hospital dito sa Cebu. "Oo Missis, tutulungan kita. Relax yourself po, baka kung mapano ka pa.", nag-aalala na wika nito. Yung galit ko kay David, inalis ko muna 'yon sa isipan para atupagi ang bata sa tiyan ko. Ayokong mamatay siya. Ayokong malaglag siya dahil hindi ko makakaya na mawalan ako ng anak. Inalalayan ako ng babae na sumakay sa taxi. Sa sobrang bait niya, siya pa mismo ang bumayad ng pamasahe. Nakarating kami sa hospital at medyo hindi ko na kinakaya ang sakit. Ito ang naging hudyat para mawalan ako ng malay. Sa pag-gising ko, nando'n pa rin ang babae na tumulong sa akin na makapunta dito. "Kumusta ka ang pakiramdam mo? Buntis ka pala, kaya ka dinudugo.", she said. Nang banggitin niya ito, naalala ko ang bata sa aking tiyan. "Y-yung baby ko. Kamusta ang baby ko?", ito agad ang tanong ko. Wala akong pakialam sa kalagayan ko. Dahil ang gusto kong malaman, kung ano ang kalagayan ng anak ko. "Okay lang ba siya? Sinabi ba ng Doctor sayo kung maayos pa rin ang baby ko?", turan ko ulit. Yumuko ito at bahagyang tumango. "Oo, sinabi niya. P-pero wala na ang baby mo. Nalaglag ang baby mo, Ate.", sagot nito na medyo tinagalan pa. "H-hindi, hindi totoo 'yan.", naiiyak na saad ko. "Sinungaling ka! Hindi totoo 'yan. Buhay pa ang baby ko. Buhay pa siya dito. Diba, baby? Nandyan ka pa sa tiyan ni mama? Hndi mo iiwan si mama, diba? Magkikita pa tayo tapos kakargahin pa kita.", wika ko habang hinahaplos ko ang tiyan. Hindi na basta iyak ang ginawa ko, napahagulhol na ako sa harapan ng maraming pasyente. Sa isang room kasi, marami ang na-confine. Kaya maraming tao ang nakakita sa akin kung paano ako umiyak. "Sorry, Ate. Alam kong mahirap. Pero sabi ng Doctor, dahil daw sa stress at napabayaan mo ang batang dinadala mo sa tiyan. Pasensya na ate.", tugon ng babae. Niyakap niya ako para patahanin at pagaanin ang loob ko. Ang bilis ng pangyayari. Hindi pa nga siya tumatagal sa tiyan ko, kinuha na agad ito sa akin. "D-david.", madiin na sambit ko sa pangalan ng lalaking kinasusuklaman ko. Kung noon, mahal na mahal ko siya.   Ngayon, poot at galit ang nararamdaman ko sa lalaki. "At nga pala Ate, may masama ulit akong balita na natanggap.", mahinang sabi nito nang kumawala sa yakap. This time, kumabog ng mabilis ang puso ko. Hindi pa nga ako tapos umiyak sa anak ko, meron agad na kasunod? "Habang wala kang malay, may tumawag sa cellphone mo ate.", pahayag niya muli. "S-sino? At a-ano raw?", tanong ko na may pangangamba. "Galing sa Manila ang tawag, ate. At galing ito sa hospital ng Manila. Sabi ng babae sa tawag, nahospital daw po si--- Michael. Sinugod sa hospital ang anak niyo. Nag-aagaw-buhay siya, ate.", wika ng dalaga. Yung katawan ko, halos sumuko na sa mga nabalitaan ko. Matapos akong lokohin ni David, nalaglag ang bata sa tiyan ko. At ngayon, si Michael, nasa hospital at nag-aagaw-buhay? TANGINA! BAKIT KAILANGAN KO PANG MARANASAN KO? BAKIT AKO PA? Pero bakit nga ba? Bakit nangyari 'yon kay Michael? Sa pagkakaalala ko, iniwan ko siya na magaling at masigla. Wala siyang sakit at mabibo siyang bata. Kaya paano? Anong dahilan? "Ate, magpahinga muna kayo.",   "Bitiwan mo ako.", matigas na saad ko. Akma kasi akong tatayo para umalis na dito sa hospital, kaso hinarang ako ng babae. "Pero ate--", "ANG SABI KO, BITIWAN MO AKO! HAYAAN MO AKO! HAYAAN MO NA AKO!", sigaw ko sa kanya at umagos muli ang luha ko. Walang katapusan na luha. Walang katapusan na sakit. Ganito ang paulit-ulit kong nararamdaman. "H-hindi ko po alam, kung paano ko mapapawi ang lungkot at hapdi sa puso mo, ate. Pero kailangan mo munang magpalakas bago ka bumalik sa Manila.", sambit niya sa akin. Pero hindi ko siya pinakinggan, sa halip, tinulak ko siya ng malakas. "Ate.", tawag nito na may awa sa boses. "N-nawalan na ako ng anak. Namatay palang ngayon ang anak ko sa tiyan. At h-hindi ko na makakaya pa, kung pati yung panganay kong anak ay mawala. Hindi ko na kaya. Hindi ko na kayang mamatayan ulit.", saad ko habang sinasabunutan ang buhok ko. Napaluhod ako sa sahig na parang baliw na nagwawala sa hospital. "M-michael anak, lumaban ka. Lumaban ka please.", pagwiwika ko. Tumaas ang tingin ko sa litrato ng Diyos, at nakiusap sa kanya. "Lord, 'wag niyo munang kunin si Michael sa akin. Siya na lang ang meron ako. Siya na lang ang lakas ko.", pakiusap ko rito. Para akong aso na nagsusumamo sa Panginoon. Ikababaliw ko yata, kapag kinuha ulit si Michael. Ikakabaliw ko 'to.

 

Chapter 38

KATE's POV:

BALIK-MANILA ako. Bumalik agad ako ng Manila kahit hindi pa ayos ang pakiramdam ko. Nakiusap ako sa babaeng tumulong sa akin na samahan ako dahil hindi ko talaga kayang hintayin na mag-umaga. Nanganganib ang buhay ni Michael. Nanganganib ang buhay nito kaya hindi ko matiis na wala siyang kasama. Namatayan na ako ng anak sa tiyan, kaya sobrang bigat sa dibdib ang mawalan. Hindi ko nagawang protektahan si baby dahil mas inatupag ko si David. Kaya ayoko na itong ma-ulit pa. Michael is my life. Nung hindi pa dumating si David sa buhay ko, si Michael na ang nagpapasaya sa akin. So in short, I can't lose him. Hindi naman tumagal ang biyahe sa eroplano dahilan para matunton ko ulit ang Manila. Agad naming tinungo ang hospital na binanggit sa text. Halos hingal na hingal akong huminto sa room na sinabi ng nurse sa amin. Pero hindi pa man ako nakakarating do'n, nasilayan ko agad yaya namin sa mancion ni David. Siya yata ang dumala kay Michael dito sa hospital kaya mabilis akong tumakbo palapit kay Manang. "S-si Michael, nasa'n?", tanong ko rito. Kasunod ko pa rin sa aking likuran ang babae na nakilala ko sa Cebu. Siya ang umaalalay ngayon para masiguro ang kaligtasan ko. "Manang! Sumagot ka! Nasa'n ang anak ko?! Nasa'n si Michael?! Ano ba?!", sigaw ko na rito. Madiin kong hinawakan ang balikat niya at inaalog-alog ito para magsalita. But instead of answering, she cried. Yung iyak niya, parang kakaiba ang pinaparating. "M-manang.", usal ko muli na nanginginig ang boses. "M-ma'am, sorry. Sorry, Ma'am. H-hindi ko alam na malalason ang anak niyo. S-sabi kasi nung nagdeliver ng food, g[1]galing daw kay David yung pagkain k-kaya pinakain ko kay Michael. Ma'am, hindi ko po alam. Ang tanga-tanga ko po. Hindi ko man lang tiningnan kung maayos ba ang pagkain. Ma'am, h-hindi ko po sinasadya.", umiiyak na wika niya. Patuloy siyang nakahawak sa kamay ko habang humihingi ng tawad. Lumuhod na rin siya sa aking harapan dahilan para mapasapo ako sa ulo. Sa sobrang panghihina, napapaatras na lang ako hanggang sa makasanday ako sa pader. "P-patay na po si Michael, Ma'am. T-tuluyan ng kumalat ang lason sa k-katawan niya. At nando'n na po s-siya sa loob.", turan nito habang tinuturo ang isang room ng mga taong namatay na. Parang ayokong pumasok do'n. Kasi alam ko, hindi makakaya ng katawan ko ang makita si Michael na wala ng buhay. Hindi ko kaya. Hindi ko kayang tanggapin na wala na ang anak ko. Wala na yung bata na laging pinipikon ako. Wala na yung bata na laging sinasabi na mahal na mahal ako. Wala na yung anak ko. Wala na siya. Iniwan niya rin ako tulad ng ginawa ng kapatid niya sa akin. Iniwan nila ako. AT PUTA! SOBRANG SAKIT!   ANG SAKIT-SAKIT! "Ateeee.", bigkas ng katabi ko. Pasigaw ang iyak ko sa mga oras na 'to. Sumisigaw ako habang sinusuntok ang tiles. "Tama na, ate. Mas lalo mong sinasaktan ang sarili mo.", pagpipigil niya ulit. Napayakap na lamang ako sa dalaga at patuloy na umiiyak. Kahit mabigat sa aking kalooban, nilabanan ko ang takot. Pumasok pa rin ako sa room kung saan nando'n ang anak ko, na nakahiga. Nakahiga siya habang binabalot ng puting kumot. Sa bawat hakbang ko, mga ala-ala ni Michael ang sumasagi sa aking isipan. Yung kakulitan niya, yung kasweetan niya at yung pagsasayaw niya. "Mama, ang panget mo po. Mag-ayos ka naman po para magkaboyfriend ka na.", "Jowain niyo na po ang mama ko, para may papa na ako.", "I love you mama. Ikaw ang best mama sa akin.", "Mama ohh, ang pogi ko. Buti na lang hindi ako nagmana sa'yo.", "Naghihintay na girlfriend ko sa dagat, mama. Kailangan ko ng balikan siya.", Mga katagang, paulit-ulit kong naririnig sa bibig niya nung hindi ko pa nakilala si David. Kaya ang hirap para sa akin na kalimutan siya. Ang hirap mawalan ng anak.   Hindi lang isa ang kinuha, kundi dalawa. Dalawang anak ko ang namatay sa araw na 'to. "M-michael, anak. Gising ka naman ohh. Nandito na si mama. Nandito na ako. H-hindi na kita iiwan. Lagi na kitang isasama kahit saan ako pumunta. Kaya bangon ka na dyan. Bumangon ka na!", turan ko sa bata na mahimbing na natutulog. Yung tulog niya, wala ng gising na mangyayari. Tuluyan na siyang sumama sa Panginoon. Iniwan niya agad ako na durog na durog ang puso. "Anak kooo... Gising naaaaa! Gumising ka naman! Strong kid ka diba? Ikaw ang hero ni mama? Ikaw nga lagi nagtatanggol kay mama kapag may umaaway sa akin noon diba? So please, ipagtanggol mo naman ang sarili mo. Huwag mo akong iwan. Hindi ko kaya, Michael. Hindi ko kaya 'to.", pakiusap ko, kahit alam ko na wala ng kasiguraduhan na mabuhay siya. Ang lamig ng katawan ni Michael. Putlang-putla ang labi niya, pero sa huling pagkakataon, hinalikan ko ang bata. Nung umulan yata ng kamalasan, nasalo ko siguro lahat. Sa isang araw, madaming nangyari. At lahat ng 'yon, halos masalimoot. "I l-love you, anak. Ikaw at ang kapatid mo ang gagawin kong lakas para labanan sila. Lahat sila, g-gagantihan ko. Lahat sila, ipaparanas ko ang sakit na dinadanas ko ngayon. Lahat sila, babalikan ko.", madiin na bigkas ko. Binubulong ko ito sa tenga ni Michael bilang pangako. Hahanapin ko ang hustiya para sa kanya. Hindi ako titigil hanggat hindi sila nagdudusa. PAGOD NA AKO MAGING SI KATE. PAGOD NA AKONG UMIYAK. Panahon na rin siguro para lumaban ako

 

Chapter 39

KATE's POV:

LUTANG NA LUTANG AKO. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula. Hindi ko alam kung paano ko aayusin ang sarili. Wala na kasi yung taong nagpapalakas lagi ng loob ko. Wala na yung inspirasyon ko para labanan lahat ng problemang dumating sa akin. INIWAN ko muli si Michael dahil inaayusan pa siya para ilagay sa kabaong. Balak ko na kasing pumunta ng Mancion at kunin ang mga gamit ko para umalis na sa demonyong lugar na 'yon. Alam ko kasi na wala pa do'n si David. Ayoko muna siyang makaharap at makita dahil tiyak mandidilim lang ang paningin ko sa lalaki. Pinapasok naman ako ng guard sa loob. Pagkatunton ko roon, nakikita ko agad ang lungkot sa mukha nila. Maging sila kasi, napamahal na rin kay Michael. Patuloy silang nagsosorry at sinisisi ang kanilang sarili dahil hindi nila nagampanan ng mabuti ang trabaho. Kaya ngumiti lang ako ng pilit kahit ang totoo, wasak na wasak na ang dibdib ko. Ayoko rin naman magalit sa kanila dahil aminado akong may kasalanan din ako kung bakit namatay si Michael. Kung hindi ko sana inatupag si David, siguro buhay pa siya ngayon. Kung sana, sinama ko siya sa kompanya, siguro hanggang ngayon, hawak ko pa rin ang kamay niya. Ang dami kong pagkukulang. Kaya sobra-sobra tuloy ang pagsisisi ko sa nangyari. "Gusto kong makita ang pagkain na pinadala dito. Ang pagkain na may lason.", bigkas ko na may galit sa pananalita. I want to see the food that caused my son into death. "Sige po Ma'am.", mabilis na tugon ng isa. Agad siyang pumunta ng kusina para sundin ang utos ko. Pagkabalik niya, isang pizza ang pinakita nito. Pizza na paborito ni Michael. Pizza na pinapangarap lagi ng anak ko na matikman. Araw-araw din kasi bumibili si David ng ganito. Kapag nanonood kami, pizza lagi ang kinakain namin. Pero imposible na si David ang may gawa nito. Imposible naman kung patayin niya ang anak ko. "Namukhaan niyo ba ang nagdeliver ng pagkain?", pag-uusal ko. "Hindi po Ma'am. Halos mata lang kasi ang nakikita sa lalaki. Tsaka, tiwalang-tiwala po kami dahil yung suot niya, halatang nagtatrabaho siya at taga-deliver talaga.", wika nito bilang kasagutan. Hindi ko pa matukoy kung sino ang may pakana ng lahat.   Pero isa lang ang nasisiguro ko, babalikan ko sila. Hindi ko sila titigilan hanggat hindi ko nakukuha ang hustisya para maging malaya ang anak ko. "ANO PA BA ANG TINUTUNGANGA NIYO? DIBA, SINABI KO SA INYO NA ITAPON NIYO SA LABAS ANG MGA GAMIT NI KATE?!", sigaw ng Ginang mula sa likuran ko. Sa tingin ko, galing ito sa taas kaya hindi nito nahalata ang presensya ko nang pumasok. Lumingon naman ako para harapin siya habang gigil na gigil ang aking kamao. Ang Ginang na tinutukoy ko ay ang ina ni David. Hindi na ako magtataka kung bakit nalaman niya agad ang pangalan ko. Makapangyarihan siya kaya kahit sino, pwede niyang utusan para paimbestigahan ako. Sa naisip kong ito, marahil isa siya sa hinihinala ko na suspect sa pagkamatay ni Michael. "AT ANONG GINAGAWA MO DITO?!", muling bulyaw niya nang makilala ako. Umuusok ang ilong nito, samantalang ako, kalmado lang. Humakbang ako ng humakbang para makarating sa pwesto na kinatatayuan niya. "H'wag kang mag-alala, aalis naman talaga ako sa mancion na 'to. Pero 'wag kang kampante, dahil hindi ko titigilan ang pamilya mo.", nakangisi kong sabi. Gusto ko maging palaban kahit durog na durog ang kalooban ko. "Binabantaan mo ba ako? Kasi kung oo, nakakatawa ka. Tingnan mo ng mabuti ang sarili mo, halos asin lang yata ang kaya mong ibiling ulam. Walang-wala ka sa yaman namin. Dahil sa paningin ko, isa kang dukha na kumakapit sa mayaman para magkapera. So stupid.", pagmamaliit nito sa akin. Hinahayaan ko lang na batuhin niya ako ng masakit na salita, dahil dito ko kukunin ang pagiging pursigido ko na higantihan sila. "And by the way, kung ako sayo, bumalik ka na sa dati mong trabaho. Ang pagiging pokpok sa club. Alam ko kasi na miss mo ng gumiling at humubad sa harapan ng maraming lalaki. Kaya gooo, umalis ka na. Hindi ko kailangan ng katulad mo dito sa mancion ng anak ko. Masyadong bumabaho ang amoy kapag nandito ka.", she said again. This time, huminga ako ng malalim at tumawa ng malakas. Mahabang tawa ang ginawa ko dahilan para mainis ito. "Nababaliw ka na. Wala ka na sa katinuan. Mabuti na lang talaga at natauhan si David. Pumatol na siya kay Katrina. Nagkabalikan na sila. Kaya kasal na lang nila ang hinihintay ko. Kasal at ang apo na alam kong mabubuo sa tiyan ng babaeng gusto ko para kay David. Interesting, right? Yung pangako niya sa'yo, tinupad niya ulit kay Katrina.", wika nito kaya natigilan ako. Mas lalo akong nagagalit kay David. Mas binibigyan niya ako ng rason para kamuhian ko siya ng husto! Pero hindi. Hindi ko hahayaan na matuloy ang kasal nila. Hindi ko hahayaan na sumaya sila habang ako nagdudusa pa. "Ohh? Natahimik ka yata? Masakit ba, Kate? Well, you deserve that pain. Gaya kasi ng sinabi ko, maling tao ang binabangga mo.", she continue. Inangat ko ang ulo ko para ipahiwatig sa kanya na hindi ako apektado tungkol kay David. "David is just a trash for me. Kaya walang rason para masaktan ako sa kanya. At kung nasasaktan man ako ngayon, ang mga anak ko ang dahilan. Pero hindi ako papayag na ako lang ang masaktan. Because you also, deserve this!", sambit ko at malakas ko siyang sinampal. I don't care kung sino siya. Ubos na ang pasensya ko. "Don't worry, practice lang 'yan. Kaya kabahan ka na.", huling bigkas ko.

 

Chapter 40

KATE's POV:

BINUROL na si Michael. Binural ko siya sa mismong bahay na tinirhan namin dati. Yung bahay na sinalba ni David kasama ang bahay ng mga taga-rito. Oo, hindi ito tuluyang sinira dahil nga binayaran ng lalaki ang lupa para mapaalis ang mga tao. Noon, halos kabutihan lang ang nakita ko sa kanya. Ito ang naging hudyat para mahalin ko siya. Pero dahil sa nangyari sa mga anak ko, yung pagmamahal ko biglang nawala at napalitan ng galit. Nakaupo lang ako malapit sa kabaong ng bata. Pinagmamasdan ko ang nakangiti niyang litrato. Kahit anong pilit ko na maging matatag, kusang pumapatak ang luha ko sa tuwing iniisip ko na hindi na babalik ang anak ko. Hindi na babalik si Michael. Hindi ko na siya makakasama pa. Hindi ko na siya makakausap pa. Hindi ko na siya mahahalikan pa. Hindi ko na maaamoy ang kili-kili niya kapag napapawis ito. Yung mga dati kong nakasanayan, biglang naglaho na parang bula. Tahimik na sana ang burol ni Michael. Tahimik na sana ang paligid, kaso may dumating na mga armado. Nagsialisan ang mga tao nang magwala ito. Yung upuan, sinisipa nila. Pati yung pagkain na dapat sana sa lamay, tinapon nila. "ANO BA?! TUMIGIL KAYOOOO! TIGILAN NIYO NA AKO!", malakas kong sigaw habang pinipigilan sila. Hanggang dito ba naman, sisirain nila ang huling araw ng anak ko. Hanggang dito, patuloy nilang sinisira ang buhay ko. "SABI NG TUMIGIL NA KAYO! KAHIT MAN LANG SA ANAK KO, TIGILAN NIYO NA! HINDI BA KAYO NAAWA HA?", turan ko ulit. "Pasensya na Missis, pero sinusunod lang namin kung ano ang utos sa amin.", wika ng isa. "S-sinong nag-utos?", tanong ko sa kanila. "Si Sir David ho. Siya mismo ang nagsabi na paalisin ang mga tao dito.", sagot niya dahilan para mapaatras ako ng konti. Si David? Si David ang nag-utos? Bakit niya ba ginagawa 'to sa amin? Akala ko ba mahal niya si Michael? Akala ko ba mahal niya ako? PERO PUTANGINA! BAKIT?! "Hayop. HAYOP KA DAVID! HAYOP KAAAAAAAA! HAYOPP KAYONG LAHAT! HAYOP! MGA HAYOP KAYO!", bulyaw ko ba may malutong na mura. Ako na mismo ang kusang nagwala dahil tuluyan ng sumiklab ang galit ko. Nababaliw na ako. Parang gusto kong pumatay ng tao. "Saan niyo dadalhin ang anak ko ha? Bitiwan niyo siya!", bigkas ko nung buhatin nila ang kabaong. Pero hindi nila ako pinakinggan dahil tuloy-tuloy pa rin sila sa paglalakad hanggang sa makarating kami sa gilid ng kalsada. Ibinaba na nito ang kabaong at iniwan kami. Wala akong choice kundi ang mapaluhod. Hindi ko na mabilang kung ilang beses nila akong pinasakitan. Lahat sila, walang awa! Lahat sila, walang puso! Kahit patay na ang anak ko, hindi pa rin sila tumitigil. "Pangako anak, ibabalik ko sa kanila ang ginawa nila sa atin. Luluhod sila sa harapan ko at ipapadila ko sa kanila ang sapatos ko.", madiin kong sambit habang hinahaplos ang salamin ng kabaong. Puno ng poot ang bawat bigkas ko nito. SUMABAY na rin ang buhos ng ulan sa nararamdaman ko. Pati panahon, sinasabayan ako. Siguro siya ang nabibigatan sa nangyayari sa akin. I was crying while the rain continue falling. Ganitong sitwasyon ang makikita niyo kapag dumaan kayo sa kalsada. Kaya pati mga nasa sasakyan, napapatingin sa gawi ko. Nakikita ko ang awa nila sa kanilang mata na halos ang iba, napapatigil at bumababa sa kotse para bigyan ako ng pera. Pero mariin ko itong tinanggihan dahil pinapakita lang nila na mahina ako. "HINDI PERA ANG KAILANGAN KO! HUSTISYA PARA SA ANAK KO ANG GUSTO KONG MAKUHA!", malakas na turan ko sa bawat taong lumalapit. "H-hustisya ang kailangan ko. Hustisya!", naiiyak kong sambit.   Sa pang-anim na beses na huminto, may isang lalaki ang nagbigay sa akin ng panyo. Hindi ko ito tinanggap, kaya siya mismo ang lumuhod para punasan ang mukha ko. Hawak-hawak niya rin ang payong para hindi na ako maulanan. "Nandito na ako, Kate. Hindi na kita iiwan ulit. Hahanapin natin ng sabay ang hustisya para sa anak natin.", malungkot na saad ni Derick. Si Derick nga ang nasa harapan ko. Base sa kanyang reaksyon, nasasaktan din ito sa sinapit ni Michael. "Kahit pinagkait mo siya sa akin, hinding-hindi ako magtatanim ng galit sayo. Because in the first place, ako ang nagkulang. Galit na galit din ako, Kate nung sinabi ng tauhan ko na wala na si Michael. Kung alam mo lang, halos mabaliw din ako sa bahay.", wika niya at napaluha na rin ito. Ewan ko ba, pero nakonsensya ako sa ginawa ko kay Derick. Dahil sa pagmamahal ko kay David, pati sariling anak ng lalaki, pinalayo ko sa kanya. And here we are, parehong luhaan dahil nawalan kami ng anak. "I'm sorry. A-ang tanga ko.", "Ssshh. It's not your fault, Kate. Alam kong masakit para sa atin ang nangyari, but we need to be strong.", pahayag nito at isinanday ang ulo ko sa dibdib niya. "Sumama ka na sa akin, Kate. Handa akong ibigay sayo ang kompanya. Basta maging akin ka lang ulit. Ibalik natin yung dating tayo na masaya pa. Kasi hanggang ngayon, mahal na mahal pa rin kita. Hindi nagbago ang pagmamahal ko sayo.", he continue. Ito na ba? Ito na ba ang sign para mabago ang buhay ko? Ito na ba ang sign para umangat ako at higitan sila David? Kung ito na 'yon, hindi ko na ito tatanggihan pa. "P-para kay Michael, handa a-akong mahalin ka ulit Derick.", bigkas ko bilang pagpayag. Babalikan ko sila. At ipapakita ko, kung sino ang winasak nila at tiniriis na parang insekto.

 

Chapter 41

KATE's POV:

"HANDA KA NA BA PARA SA PLASTIC SURGERY MO, KATE?", tanong ni Derick mula sa likuran ko. Nakaharap ako sa malaking salamin habang pinagmamasdan ko ang sarili. Kahit sa huling sandali, gusto kong makita ang Kate na pinahirapan nila. Isang linggo na rin ang nakalipas, matapos mamatay ang dalawa kong anak. Nailibing na rin namin si Michael sa maayos at mamahalin na cementeryo. Gumaan ng konti ang pakiramdam ko, pero hindi ibig sabihin ay okay na ako. Dahil ang totoo, sariwa pa rin sa isipan ko ang nangyari. Habang naiisip ko si Michael, I can't control my emotion. Bigla akong umiiyak at halos gabi-gabi akong lumuluha bago matulog. Ina ako. Kaya sobrang sakit mawalan ng anak. Yung anak ko, halos siyam na buwan ko siyang dinala. Pinaliguan, binihisan, pinakain, pinalaki at higit sa lahat pinaaral ko siya. Tapos papatayin lang nila?! "Kate?", bigkas ulit ng lalaki. Hinawakan nito ang balikat ko para humarap sa kanya. Pero nagmatigas ako dahil patuloy akong tumingin sa mukha ko. "Naghihintay na ang Doctor sa ibaba.", he continue. "Sige, susunod na lang ako.", tanging bigkas ko kay Derick. Gusto ko munang pag-isipan ang pangalan na ipapalit ko, kung sakali na maging successful ang operasyon na magaganap sa panibago kong mukha. "Okay. Hihintayin na lang kita sa ibaba.", he replied. Bumaba na si Derick at naiwan ako sa loob ng kwarto. Plastic Surgery ang naisip kong paraan para hindi nila ako makilala. I take a deep breath, at nilakasan ko ang aking loob. Mahirap din ang surgery. Hindi mo basta masasabi na magiging okay ang lahat kapag natapos ang operasyon mo. Dahil madalas, nagkakaroon din ng problema. "Goodbye Kate. And welcome to my new life, Sandra.", sambit ko habang may ngisi sa labi. Sandra ang naisip kong pangalan. Dahil tunog palang nito, halatang manunuklaw ng mga pesteng tao. Gaya ng sinabi ko, sumunod na nga ako. Hindi na ako makapaghintay pa at gusto ko ng malaman kung ano ang kalalabasan ng panibago kong itsura. "I'm ready, Doc. Please start the operation, now.", wika ko sa Doctor. Ngumiti lang siya at inaya na akong pumasok sa mismong room. Nandito na kasi ang mga gamit na kakailanganin niya para sa aking surgery. Nagpa-inject na ako ng pampatulog para hindi ko maramdaman ang sakit. And I don't know kung ilang oras bago natapos ang lahat. Basta ang alam ko, medyo tumagal din ito at naabutan ng isang araw. "DO you want to see your new face now, hija?", pagtatanong nito. Dahan-dahan akong tumango bilang tugon. Unti-unti niyang inalis ang telang nakapalibot sa aking mukha. Habang inaalis niya ito, nakatingin lang ako sa salamin. At nang tuluyan niyang maalis ang lahat, doon ko nasilayan si SANDRA. Wala na si Kate. Patay na yung Kate na kilala nila. "Wow!", rinig kong sambit ni Derick. Maging siya ay namangha sa kinalabasan. Aminado kasi ako na sobrang ganda at perfect ang surgery na ginawa sa mukha ko. "Hindi ka lang basta maganda, Kate. You look like a Goddess.", komplimento nito. "I'm not Kate anymore.", pagkokorekta ko sa binata. "What do you mean by that?", "Kate is out, Sandra is in. At oo, ako na si Sandra. Kaya 'wag na 'wag mong babanggitin ang pangalan na Kate, dahil sinama ko na rin 'yon sa libing ni Michael.", wika ko rito. "Ok. Madali akong kausap. By the way, nice name.", he said. "Thank you.", tugon ko naman. Tinapunan ko ng tingin si Doc at nagpasalamat din sa kanya. "Utang na loob ko 'to. Kaya sa inyong dalawa, maraming salamat.", patuloy kong pahayag. Umukit na ang demonyo kong ngiti kasabay no'n, tumawa ako ng malakas. Ilang hakbang na lang, sisimulan ko na ang paghihiganti. PINAGMAMASDAN ko ang mukha ni Sandra na halos hindi na nga makita pa ang itsura ni Kate. Tuluyan ng natakpan ang Kate na kilala nila. Tuluyan na akong nagbago. "They messed with the wrong person also. Sinayang mo ako, David. Sinayang mo ako.", bigkas ko na may poot pa rin sa boses.   "Ahem.", rinig kong ubo ni Derick dahilan para mapalingon ako ng bahagya sa kanya. "May problema ba tayo?", I asked him while raising my eyebrow. "W-wala naman.", he replied. "Then good. Mabuti ng magkalinawan tayo. Pero sige, uulitin ko Derick ang pinag-usapan natin ha? Pumayag ako maging tayo ulit. Pumayag ako makipagbalikan sayo para maghiganti at makuha ang hustisya sa pagkamatay ng anak natin. But it doesn't mean, na mamahalin kita.", wika ko para ipaalala sa kanya ang sinabi ko noon. "I know Kate. I mean, Sandra.", biglang saad nito. "Nice! So let's go? Gusto kong makita at mapuntahan ang kompanya na binanggit mo.", bigkas ko sa lalaki. Tumayo na ako at ako na mismo ang humawak sa braso ni Derick. Hindi ko dapat sinasayang ang oras dahil para sa akin, bawat segundo ay mahalaga. "Sige. Tara na.", tugon niya at sabay kaming naglakad palabas. Iniwan na namin ang Doctor habang kami ay patungong kompanya. "Nagustuhan mo ba ang mukha mo ngayon, Sandra?", pagtatanong ni Derick. "Yes, super! I really like it!", masiglang turan ko. "Ako rin, nagustuhan ko ang mukha mo. But still, I like the Kate that I met before.", sambit nito kaya tiningnan ko siya ng matalim. "Stop mentioning that name! Naiinis ako!", I shouted. "I'm sorry.", wika nito at itinuon muli ang atensyon sa pagda-drive. I guess, twenty minutes din ang pagmamaneho ni Derick bago kami nakarating sa kompanya. Pagkababa ko ng kotse, nasilayan ko do'n kung gaano kalaki ang kompanya ng binata. Sa labas palang, sobrang ganda at nakakahilo agad dahil sa kataasan nito. "Pumasok na tayo. Alam kong naghihintay na sila para makilala ka.", bigkas ni Derick. Inilahad niya ang kamay na mabilis ko ring hinawakan. "Sino ba ang naghihintay sa loob? Wala ka yatang sinabi sa akin.", curious na sambit ko. "Sila David, nandito sila kasama si Katrina.", sagot nito dahilan para mapatigil ako sa paglalakad. "What? Derick naman! Ang usapan natin, kailangan sila ang magulat. Pero bakit ako ang ginulat mo?", asar kong pahayag. "Sandra, magrelax ka lang. I'm always here on your side. Nandito sila, para makipagpartner sa kompanya natin. At ikaw ang magiging CEO ng kompanya na 'to. In short, ikaw ang magdedesisyon. Nasa palad mo, kung paano mo sila paglalaruan.", wika ng binata. Medyo naganahan ako sa binalita nito at naalis ang kaba. "Good idea!", ngising bigkas ko sabay lakad ulit. And here we are, nasa tapat na mismo ng room kung saan nando'n si David. Binuksan ni Derick ang pinto, kaya unti-unti kong nakita ang mga tao sa loob. Lahat sila, dahan-dahan na tumingin sa gawi ko. Pero yung mata ko, agad na hinanap ang lalaking nagpahirap sa akin.   "Hi Sir Derick.", pagbabati nila. "Hello din po Ma'am.", baling na saad nila nang masilayan ako. So I just smiled at them. "Magandang araw sa inyong lahat. Mukhang kompleto na yata ang nandito. Kaya simulan na natin.", agad na panimula ni Derick. Siya mismo ang nag-assist ng upuan para makaupo ako. Pero sa gilid ng aking mata, kitang-kita ko, kung paano makatingin si Katrina sa akin. Natatawa ako sa kanya. Halatang insecure agad siya sa bago kong mukha. But sorry, dahil hindi na ako si Kate. "By the way, I would like to introduce, my girlfriend. She's Sandra. Nakilala ko sa New York. But she's also a Filipino.", wika ni Derick habang pinapakilala ako. Nagkaroon tuloy ng ingay sa loob at halos pagpupuri ang naririnig ko sa labi nila. Siguro, sina David at Katrina lang ang hindi nagsasalita. "Congratulations, Derick. Sa wakas, nagka-girlfriend ka na rin. Akala ko kasi, yung dati mong nobya ang hinihintay mo. ", saad ng matanda. "Ano ka ba, Mr. Ong. Paano niya mahihintay 'yon? Diba patay na yung babae? Kakabalita palang na matapos mamatay ang anak niya, nagpakamatay na rin si Kate.", sambit ng isa. Natutuwa ako sa nangyayari ngayon. Ako kasi ang pinag-uusapan nila. Kaso hindi nila ako makilala dahil sa bago kong itsura. "Tama na 'yan. Ang panget pakinggan kapag binabanggit pa ang mga taong patay na.", singit na sabi ni Katrina. "Anyway, pwede bang pakibilisan ng meeting? Kanina pa kami dito naghihintay.", patuloy na pahayag niya. "The door is open, Miss. You can leave if you want. Hindi namin kailangan ang isang tulad mo na hindi marunong maghintay.", agad na sambit ko. "Excuse me, girlfriend ka lang ni Derick. Hindi ikaw ang CEO ng kompanya. Kaya wala kang karapatan pagsabihan ako ng ganyan.", turan nito na may kamalditahan. "And correction, hindi na ako dalaga pa. Dahil kasal na ako. Kasal na kami ng katabi ko.", she said again. Awtomatikong kumulo ang aking dugo dahil sa nalaman ko. Kasal na sila? Wow! Kinakasal din pala ang mga hayop. "Babe, hindi ko yata gusto ang sinasabi niya. Nakakawalang-gana. Tapusin na natin ang meeting. And my answer is NO. Ayokong makipagpartner sa kanila.", pagdedesisyon ko at tumayo. "Ang kapal din ng mukha mo! Hindi ikaw ang may-ari ng kompanya!", sigaw ni Katrina. Pero tumawa lang ako at nilapitan siya. "I'm Sandra Lopez. And this company is MINE. Ako na ang bagong CEO ng kompanya na 'to. Kaya matuto kang gumalang sa mas nakaka-angat sayo.", palaban kong sabi. Tiningnan ko pa siya mula ulo hanggang paa bago lumabas ng room. Maling tao na ang binangga nila.

 

Chapter 42

SANDRA's POV:

 BUMALIK muna ako sa bahay namin ni Derick. Hindi ko gusto ang hangin sa kompanya. Ang daming bulok na basura. Next time na pupunta ako roon, garbage truck na ang gagamitin ko para ipahakot sila. I can't wait to make them suffer. Matitikman din nila kung gaano kasarap mamuhay sa impyerno. Sinira nila ang buhay ko. Kaya sisirain ko rin ang buhay nila. "Hindi na ako dalaga pa. Dahil kasal na ako.", rinig kong sabi ni Katrina sa aking tenga. Paulit-ulit 'tong pumapasok sa isip ko dahilan para madagdagan ang galit ko kay David. Kinasal na sila. Natuloy ang kasal nila. Samantalang ako, hanggang ngayon nandito pa rin ang sakit at poot sa dibdib ko. Ako ang pinangakuan nito na pakasalan, pero sa huli, si Katrina pa rin ang pinili niya. Pero hindi dapat ako magpaapekto sa kanila. Ayokong ipamukha na mahina ako dahil baka mahalata nila na ako si Kate. At oo, patay na si Kate. Pinatay ko na si Kate. Pinalabas ko sa lahat ng tao na patay na ako. Kaya ang buong akala nila, pinatay ko ang sarili dahil sa sobrang problema na dumating sa buhay ko Dalawang kabaong ang nilibing sa lupa. Ang isa ay kay Michael. At ang isa ay sa akin. Pero hindi ako ang laman ng kabaong na 'yon, dahil parte lang ito ng plano namin ni Derick. "Kanina, hindi ko nagustuhan ang pagtitig mo kay David.", saad ni Derick nang tumabi siya sa pwesto ko. May dala siyang wine at inilapag ito sa mesa. "What did you say?", pagtatanong ko. Gusto kong ulitin niya ang sinabi nito dahil hindi ko masyadong narinig ang panghuli. "Halatang-halata ko, Sandra. Mahina ka pa rin pagdating kay David.", he said. "Pwede ba, ayokong pag-usapan ang taong 'yan.", taas-kilay kong turan. Ako na mismo ang kumuha ng wine at nilagok ito. "Kung patuloy kang magpapaapekto sa kanya, hindi natin makukuha ang hustisya. Tandaan mo, hindi ka na si Kate.", sambit niya sabay agaw ng alak sa kamay ko. "How many times did I tell you, na 'wag mong banggitin ang pangalan na 'yan dahil naiirita ako!", bigkas ko sa binata. "Kung ayaw mong banggitin ko 'yan, then prove it, Sandra. Prove to me that you don't love him anymore!", sigaw ni Derick na medyo may kaasaran sa boses. Ngayon ko lang nakita ang pagkagalit sa mukha nito. "H-hindi ko na siya mahal.", iwas na saad ko. "I hate him. I really do hate him.", madiin kong patuloy. "Nasasabi mo lang 'yan, dahil hindi mo siya kasama ngayon. Pero kapag nandyan na siya sa harap mo, nanghihina ka.", wika nito at hinawakan ako sa kamay.   This time, hinayaan ko siya na pagsabihan ako. Wala eh. Naduduwag pa rin yata ako kay David. "So please Sandra, I'm begging you. Help yourself. Okay lang sa akin kung hindi mo na ako mahalin. Basta matuto kang lumaban para sa sarili mo. Dahil kung tutuusin, hindi rin biro ang pinagdaanan ko sa abroad bago ako naging mayaman. Nakulong ako dahil napagkamalan akong magnanakaw. That's one of the reason kaya hindi ako nakatawag o chat man lang sa'yo. Sa una, nanghina rin ako. But everytime na iniisip ko kayo ni Michael, lumalakas ang loob ko. Kaya nagpursigi ulit ako magtrabaho, hanggang sa magkaroon ako ng kompanya. Binalikan ko kayo. Kaso sa pagbalik ko, hawak ka na pala ng iba.", pahayag niya at muling uminom ng wine. Nasasaktan pa rin siya tungkol sa nangyari sa amin. Nasaktan ko pala siya. And it made me realized na hindi siya nagloko. "I'm sorry. Akala ko kasi may babae ka na sa states. H-hindi ko sadya.", nahihiyang saad ko. "Don't say sorry, Sandra. Gusto ko lang matauhan ka dahil nasasaktan ako kapag nasasaktan ka pa rin.", pilit na ngiting sabi niya. Ewan ko ba, pero muling bumalik sa isipan ko ang pinagsamahan namin noon. Kung paano niya ako niligawan. Kung paano niya ako sinuyo kapag nagtatampo ako. At kung paano niya ako alagaan dahilan para mahalin ko siya. Kaya habang inaalala ko 'yon, may umuudyok sa akin para halikan si Derick. At gano'n nga ang nangyari. Marahan kong hinawakan ang pisngi nito at hinalikan ko siya sa labi. Ang halik na 'yon, tumagal ng ilang segundo. Pero agad kaming napabitaw sa isat-isa nang sumulpot ang yaya namin sa bahay. "Ma'am, Sir, pasensya na po pero may humahanap po sainyo. At nandito na po siya.", bigkas nito kaya lumingon kami sa gawi niya.   Laking-gulat ko nang makita ko si David na nakatayo habang pinapanood kami ni Derick. "What are you doing here?", tanong ng binatang katabi ko. "Ahm, kinapalan ko na ang mukha ko para kausapin sana si Miss Sandra. Tungkol sana ito sa kompanya namin. And I badly need your help to save my company.", magalang na wika nito. Kaya napangisi ako dahil masyadong masarap sa tenga ang salitang 'help'. Hindi ko lubos maisip na ganito pala siya kapag naghihirap na. "Well, busy ang schedule ko. Marami akong meetings today.", I replied in a nice way. "Miss Sandra, mabilis lang 'to. Hindi naman magtatagal ang pag-uusap natin. Gusto ko lang---", "I said, I'm busy. Hindi mo ba 'yon maintindihan?", sambit ko muli. Hindi ito nakasalita, bagkus, napatikom siya ng bibig niya. "Hayyss. Akala ko, sa kalsada natatagpuan ang pulubi. Pati pala dito, may pulubi na rin. Pero dahil mabait ako, here. Twenty thousands, donation ko na 'yan para sayo.", turan ko nang kunin ang pera sa pitaka. "Hindi ako pulubi, Miss Sandra. Hindi pa ako naghihirap.", bigkas nito na tila na-insulto yata sa sinabi ko. "I'm just helping. But if you don't want to accept it, then fine. You can leave now. Nangangamoy sardinas ka kasi. And I'm allergic with that.", maarte kong saad sabay takip ko sa ilong. Akma na sana ako aakyat, kaso may pinahabol siyang salita. "Handa akong maghintay sa labas, Miss Sandra. Kahit abutin pa ako ng madaling araw, hihintayin kita.", "Ikaw bahala. Ikaw din naman ang mapapagod.", I smirked. Mukhang mag-uumpisa na ang totoong laban sa pagitan namin ni David. At sa oras na 'to, nasisiguro ko, na wala na siyang puwang sa puso ko.

 

Chapter 43

SANDRA's POV:

TANAW na tanaw ko mula sa bintana si David. Nasa labas siya at nakatayo habang patuloy na humihintay sa akin. Talagang tinotohanan niya ang sinabi kanina. Akala siguro nito, pagbibigyan ko siya. Of course not! I don't want to talk to him. Manigas siya at mangalay sa kakahintay. "Hindi mo kakausapin?", tanong ni Derick. Madilim na rin kasi dahil gabi na. At sa palagay ko, dalawang oras na siyang tumatayo. Wala siyang kotse na dala at tanging motor lang na single ang ginamit niya papunta rito. Halatang naghihirap na. Iba talaga kapag si Karma na ang gumagawa. Hindi pa nga ako kumikilos, ganyan na agad ang estado ng buhay niya. "Why would I? Nakaka-enjoy kayang panoorin siya.", sagot ko naman na may demonyong ngiti sa labi. "Gusto ko 'yan. Hayaan mo siyang magdusa. Panigurado ako, mamaya, aalis din siya.", turan nito habang hinahaplos ang braso ko. "Pwede ba, ilayo mo ang kamay mo sa akin? And please, gusto kong mapag-isa.", lingon na sabi ko sa lalaki. "Okay. Just call me, if you need something.", sambit niya sabay hakbang palayo sa pwesto ko. Naiwan akong mag-isa at patuloy na pinagmamasdan si David. Namulat na yata ako sa katangahan. Dahil wala akong nararamdaman na awa sa binata. But instead, poot at paghihiganti ang bumabalot sa dibdib ko. NAPAANGAT naman ang ulo nito dahilan para matanaw niya ako. He smiled at me, like nothing happened. Ang normal ng tingin niya, walang pinagbago. Pero dahil gusto ko siyang insultuhin, pinatay ko na ang ilaw at sinara ang bintana. Buo na ang desisyon ko, hindi ko siya kakausapin ngayong gabi. Dahil bukas na bukas, sisiguraduhin ko na maghahabol siya sa akin na parang aso. Nahiga na ako sa malambot na kama para matulog. Hindi bagay sa maganda kong mukha ang ma-stress. Kaya heto, pinili kong ipikit ang mata hanggang sa magising ako dahil sa sinag ng araw. Nakabukas na kasi ang bintana kaya medyo nasilaw ako nang imulat ko ang paningin. "Goodmorning. The breakfast is ready, Sandra.", malambing na bati ni Derick. Nakaupo pala siya sa may gilid ng kama ko na tila kanina pa nandito. "Same to you. Maliligo muna ako. At pakisabi kay Manang, ihanda yung isusuot ko. I want red dress. Yung kita ang likod at kita ang cleavage.", utos ko sa lalaki. Agad akong bumangon at hindi siya binigyan ng goodmorning kiss. Malabo na yatang ibalik talaga ang pagmamahal ko sa kanya. I can't love him back anymore. But I know the time will come, I can teach my heart to love Derick, again. Pumasok ako sa banyo at mabilis na sumulong sa bath tub. Nilasap ko muna ang lamig ng tubig habang iniisip ang pwede kong gawin mamaya sa kompanya. After one hour, lumabas ako. Pero nandito pa rin si Derick sa loob. "Nakahanda na yung damit na gusto mo. But for now, kumain ka muna ng breakfast. Dinala ko na dito sa taas dahil ayokong mapagod ka. Kainin mo na 'yan, lalabas na muna ako.", mahinahon na sabi nito. Iniwas niya ang tingin sa aking katawan na animo'y nirerespeto ako. Alam niya kasi na magagalit ako kapag ibang titig ang nakita ko. Konti lang ang kinain ko at nagtoothbrush agad. Hindi na ako makapaghintay sa pwedeng maganap sa pagpasok ko muli. I wear the dress that I want. Sobrang bagay ito sa katawan ko at halos kitang-kita ang hinaharap ko.   Ito ang gusto kong mangyari, ang akitin si David para mamatay sa inggit si Katrina. Aakitin ko siya hanggang sa mahalin niya ulit ako. At kapag minahal niya ako, doon ko siya dudurugin gaya ng ginawa niya sa akin noon. Red lipstick ft. Red Dress. Super compatible to each other. "I'm going Derick. And I know how to drive. Kaya hindi mo na ako kailangan ihatid pa.", bigkas ko sa lalaki. Siya ang tumuro sa akin magmaneho dahilan para matuto ako. Pinaalala ko lang sa kanya para hindi na ito mangulit pa. Hindi ko na hinintay ang sasabihin nito at agad akong sumakay sa pulang kotse. Yes, my favorite color is RED. Sa kulay palang nito, halatang sasabak lagi ako sa anumang giyera. Mabilis ako magmaneho kaya ilang minuto palang, nando'n na ako sa kompanya. "Goodmorning!", bigkas ko sa kanila na may katarayan sa boses. Nagyukuan naman ito dahil siguro pinaalam na ni Derick ang tungkol sa akin. "Hi Ma'am Sandra, nasa opisina mo po pala si Sir David. Ang aga nga pong dumating.", sambit ng babae nang lumapit siya. "Si David lang ba?", tanong ko rito. She was about to answer, pero biglang sumulpot ang ahas sa likuran ko. "Of course, the wife is also here. Hindi ko naman hahayaan na pumunta ang asawa ko na siya lang mag-isa.", wika ni Katrina na may kataasan sa pananalita. Na-eexcite ako kapag ganitong eksena. Yung tipong kalmado lang ako, tapos siya, halos sampalin na ako sa inggit. "Natatakot ka ba, Mrs. Katrina? As far as I know, hindi ko pa gaanong kilala si David. So bakit ganyan ka makasalita? Tinataasan mo ng boses ang CEO ng kompanyang hinahabol mo.", I said while raising my eyebrow. "I'm sorry. I just want to protect my husband. Ayoko pa naman na inaagaw siya.", mahinang bigkas niya na alam kong plastik ang pakikitungo. "Hindi ko ugali ang mang-agaw. Depende na lang 'yan sa kanya.", confident na saad ko habang pinapakita ang kaseksihan ng katawan ko.   Katrina is a model. And yes, I can't denied the fact na sexy din siya. Pero yung kaseksihan niya, natapakan ko na ngayon. "Don't you dare touch my man. Dahil hindi ko palalagpasin 'yon.", "Kung nangangamba ka sa asawa mo, bakit hindi mo talian? Akala ko, ang tunog ng ahas 'ssssssss', pero bakit tahol ka ng tahol? You look so stupid.", turan ko sa babae. Agad ko na siyang tinalikuran at dumiretso sa office ko mismo. Nando'n nga si David at nakaupo. Kaya nung tumingin siya sa bandang pinto, inilihis ko ang strap ng dress na kunwari ay hindi ko sinasadya. Ganito mang-akit ng lalaki. Tamang kagat ng labi na may kakaibang titig. "Hi Miss Sandra, pumasok na ako dito dahil gusto ko talagang maabutan ka.", pagpapaliwanag nito. Pero si Katrina, mabilis na tumabi sa asawa niya. "My schedule ako ng meeting ngayon. Kaya pwede bang lumabas ka muna? I'm not available this day.", wika ko sa kanya. "Pero--", "Narinig mo ang sinabi ko, diba? I'm not available. So don't assume na kakausapin kita. Hindi ka V. I. P dito.", nakangising pahayag ko. "Wow! Ang lakas ng loob mo para tanggihan kami! Hindi mo ba alam--", I cut her words, dahil agad akong nagsalita. "Talagang hindi ko alam, Katrina. At kung balak mo ako sagutin ng pabalang, much better to look for another company. Hindi ko kayo kailangan.", diretsang sambit ko. Akma sanang sasagot muli ang babae pero sa pangalawang pagkakataon, muli ko siyang inunahan. "And by the way David, kung isasama mo ang asawa mo rito, pwede bang dumaan muna kayo sa hospital. Kulang yata sa bakuna ang kasama mo. Nakakaawang tingnan.", turan ko na may matalim na tingin kay Katrina. Hindi pa nga ito todo, sumasabog na agad ang mukha nito sa galit. Pa'no pa kaya kapag tinodo ko na, edi namatay na siya. Hayyyyyy.

 

Chapter 44

DAVID's POV:

 "BAKIT BA KASI ANG KULIT MO, KATRINA?", malakas na sambit ko sa babae. Inis na inis akong lumabas ng kompanya habang siya ay nakabuntot pa rin sa likod ko. "Ano bang problema mo? Asawa mo na ako, David. Kaya kahit saan ka pumunta, dapat kasama ako.", tugon nito na ikinainit lalo ng aking dugo. Bagsak na bagsak na ang kompanya ko. Hindi ko na alam kung paano ko ipapalago ito gaya ng dati. "IKAW ANG PROBLEMA!", pagduduro ko sa kanya. Pinipigilan ko na 'wag siyang saktan dahil hindi ko hilig ang manakit ng babae. "Kasal lang tayo sa papel, Katrina. At hindi na kita mahal. So don't take it seriously. Hindi ako masaya na asawa kita.", muli kong saad. "A-anong sabi mo?", tanong niya sa akin. "Hindi ko na uulitin pa. Siguro naman, ramdam mo na 'yon.", malamig na pahayag ko. Sumakay na ako sa aking motor at pinaharurot na ito. Wala akong pakialam kay Katrina. I don't love her anymore. Napilitan akong pakasalan siya dahil nilamon ako ng lungkot simula nung mamatay si Kate. Namatay siya, kasama ang anak namin sa tiyan niya. At hindi lang 'yan, maging si Michael, patay na rin. Hindi ko alam ang punot-dulo ng lahat. Gulong-gulo ako. Hanggang ngayon, hinahanap ko pa rin ang kasagutan sa nangyari. Hindi kasi ako naniniwala na pinatay ni Kate ang sarili nito dahil lang sa namatay ang anak niya. At yung tungkol kay Michael, aksidente raw ang dahilan kung bakit nawalan ito ng buhay. DAMN! KASALANAN KO ANG LAHAT NG 'TO! Wala ako sa tabi nila. At wala ako sa mga oras na 'yon. Mas inatupag ko ang kompanya kaysa sa pamilya ko. Mas pinili kong ayusin ang problema sa kompanya kaysa protektahan sila. TANGINA! ANG GAGO KO! DAPAT HINDI AKO PUMAYAG NA PUMUNTA NG JAPAN SA ARAW NA 'YON! (FLASHBACK...) "I'm sorry Honey, hindi yata ako makakauwi ngayong gabi. May kailangan akong puntahan. May meeting ako sa Cebu together with Mr. Xiao.", pagsasaad ko kay Kate. Ito ang paalam ko sa kanya. Buong akala ko kasi sa Cebu ang meeting namin. Kaso pagkarating ko do'n, nagkita kami ni Katrina. May photoshoot daw siya sa lugar na 'yon kaya nagtagpo ang landas namin. "Mukhang nagmamadali ka, saan ba ang lakad mo, David?", tanong nito sa akin. "Meeting. Hinihintay ko si Mr. Xiao, dito kasi ang usapan namin.", sagot ko naman habang tumitingin sa relo. "Gano'n ba? Sige, goodluck.", ngiting turan niya. Hindi ko na siya inimik pa no'n, kaso muli siyang nagsalita. "Ahm David? Can I have a favor? Pwede ko bang hiramin ang cellphone mo? Nalowbat kasi yung akin. At ilang oras na rin ako naghihintay sa manager ko. Naiinis na nga ako eh.", bigkas niya kaya agad akong pumayag. Pinahiram ko ang cellphone ko sa kanya at sakto naman na dumating ang Secretary ni Mr. Xiao. Sabi nito, dumiretso raw sa japan ang Boss niya. At kailangan kong sumunod do'n dahil mahalagang meeting ang pag[1]uusapan namin. Ayoko sanang pumunta, kaso naisip ko na malaking kliyente ang matanda. Nawala sa isip ko ang cellphone na hiniram ni Katrina. Naalala ko lang 'yon nung nasa airport na ako. And that time, umuwi na rin si Deo.   He's my twin brother. Bukod sa magkamukha kami, pati katawan at boses namin magkapareho. I don't consider him as my brother dahil hindi ko gusto ang ugali niya. Mayabang siya at magaling umarte. Halos kinukumpara kami ni Mom sa isat-isa. Magaling daw ito kumpara sa akin. That's the reason why I hate him. "Hindi mo sinabi sa amin na pauwi ka na pala ng Pilipinas.", saad ko sa binata. "Bakit ko naman sasabihin sayo? Bukod sa wala akong oras, I love surprise.", ngising sagot niya at tinapik ang braso ko. "Eh ikaw? Saan ka pupunta? Mukhang paalis ka ng bansa ha?", balik na saad nito. "May mahalaga akong pupuntahan.", bigkas ko sa lalaki. Gustuhin ko man na kausapin pa siya, hindi ko na natuloy pa dahil tinawag na ang mga pasahero na papuntang Japan. Kaya tuluyan na akong sumama sa Secretary ni Mr. Xiao. Habang si Deo, palabas na ng airport para umuwi yata sa bahay. Hindi ko na ito inisip pa dahil alam kong hindi rin magtatagal ang binata. Ganyan ang kapatid ko, madaling magsawa sa Pilipinas. Kaso pagkarating ko ng Japan, marami akong inasikaso. Hindi ko magawang i-contact o tawagan si Kate dahil minu-minuto ang meeting. Dapat sana kay Mr. Xiao lang ako, pero umabot ito sa kahit sino. Halos limang araw ako na sobrang busy at hindi nagkaroon ng oras para kausapin ang pamilya ko. Kaya bago ako umuwi ng Pilipinas, binilhan ko pa si Kate ng mga dress na pwede niyang isuot paglumaki ang tiyan niya. Binilhan ko rin si Michael na paborito niyang tsokolate. I was excited to see them that time. Pero ang excitement na 'yon, biglang napalitan ng lungkot. Lungkot at dismaya nang malaman kong wala na raw si Kate.   I tried to asked all of my maids and guards, pero ang sinabi nilang lahat, naaksidente si Michael. At si Kate, nagpakamatay daw. I don't know the whole story. Walang umaamin. Walang nagsasalita ng totoo. Sa mga araw na lumipas, halos nababaliw ako. Nagsasalitang mag-isa at umiiyak na mag-isa sa kwarto namin ni Kate. Sa isang iglap, nawala ang pamilya ko. Sa isang iglap, iniwan nila ako. AT SOBRANG SAKIT NG SINAPIT KO! Natutunan ko na rin humithit ng droga para maalis ang lungkot na bumabalot sa aking puso. Kaya sa puntong iyon, si Katrina ang nakiramay sa akin. Dinamayan niya ako sa sakit. Siya rin ang panandaliang kaligayahan ko. Sa isang araw, ilang beses ko siyang ginalaw. Hanggang sa nagpakasal kaming dalawa. Kinasal ako, hindi dahil gusto ko. Sa halip, kinasal ako dahil nagmakaawa ang kapatid niya. (END OF FLASHBACK) At ngayon, lugmok na lugmok pa rin ang kompanya. Nabawi ko na sana ito nung pumunta ako ng Japan. Kaso nung namatay si Kate at ang mga anak ko, bigla ko itong napabayaan. Kaya heto, naghahabol sa ibang tao para masalba ang kompanya ko.

 

Chapter 45

SANDRA's POV:

ISANG meeting lang naman ang ginawa ko ngayong araw. Pasakalye ko lang 'yon para pahirapan si David. Gusto kong maghabol siya hanggang sa mapagod at lumuhod sa harapan ko. Natutuwa kasi ako kapag gano'n ang mangyari. And I can't wait to see him begging on me. "Melanie, kapag dumating si Derick na wala pa ako, pakisabi sa kanya na may pinuntahan lang ako na importante.", pagbibilin ko sa Secretary. Balak ko kasing dumalaw sa puntod ni Michael. Gusto ko siyang makausap at sabihin na inuumpisahan ko na ang paghihiganti. Ito kasi ang pangako na binigkas ko nung mamatay siya. At ngayon, sinisimulan ko na ito kay David. Siya muna ang uunahin ko. NAGDRIVE na ako patungo sa cementeryo kung saan nilibing ang anak ko. Katabi no'n ang kabaong na akala nila ay ako. Pero hindi ako 'yon, dahil hindi pa ako patay. Ibang tao ang nakalibing sa lupa. Kaya pagkarating ko do'n, napatigil ako sa paglalakad dahil nakita ko ang isang lalaki na nakaupo sa may damuhan. Likod palang nito, kilala ko na agad. Si David! Oo, si David nga! Dumalaw siya sa puntod namin. Hindi ko makita ang reaksyon niya, pero sa palagay ko, nilalamon na siya ng konsensya. Kung sabagay, siya ang pumatay sa anak ko. Pinatay niya si Michael. At siya pa mismo ang nagpalayas sa amin habang binuburol ko ang bata. Agad na umapaw sa aking dibdib ang galit. Nagagalit ako sa tuwing sumasagi sa isipan ko ang ginawa niya sa amin. Trinato niya ako na parang basura. Samantalang si Michael, nagawa niyang lasunin. Para ano? Para balikan si Katrina? Ibang klase! Ang hayop niya! HINDI ako nagpahalata na apektado. Pinili ko maging kalmado habang lumalapit sa puntod ng anak ko. Nang huminto ako sa likuran ni David, napalingon ito sa akin. Nasilayan ko ang luha sa mata niya na mabilis niyang pinunasan. "Miss Sandra? Anong ginagawa mo dito?", tanong nito na may pagtataka. Tumayo ito kaya nagkaharap kaming dalawa. "Hindi ba obvious? May dadalawin ako.", sagot ko na medyo may katarayan. "D-dinadalaw? Sino?", bigkas muli ng lalaki. "Bakit ba ang dami mong tanong?", balik na turan ko sa kanya. "W-wala naman. Akala ko kasi--", Bago pa man siya makasalita, agad kong nilagay ang bulaklak na binili ko kanina. Inilagay ko ito sa unahan ni Michael. Hindi ko kilala kung sino ang patay na 'yon, pero umakto ako na kamag-anak ko ang tao. "She's my auntie. Nalason siya. NILASON SIYA. Kaya namatay. Eh ikaw? Sino ba ang dinadalaw mo dito?", taas-kilay na bigkas ko.   Talagang diniinan ko ang salitang 'nilason' para matamaan siya sa sinasabi ko. Pero yung mukha niya, hindi nagbago. "Binisita ko ang mag-ina ko.", tugon nito sa mahinang boses. Awtomatikong napalunok ako ng laway, at bahagyang napaatras sa lalaki. "M-may asawa ka? Akala ko ba, si Katrina ang asawa mo? Babaero ka pala.", I said. "Nagkakamali ka Miss Sandra. Hindi ako babaero. Si Katrina, naging asawa ko palang ngayon dahil kinasal kami. Pero sila, naging asawa't anak ko dahil mahal ko silang dalawa--tatlo pala.", pahayag niya na tila nagkamali sa bilang. Siguro, sinabay niya ang bata sa tiyan ko na nalaglag kaya naging tatlo kami. Pero bakit niya sinasabi 'to? Anong karapatan niya para sabihin na mahal niya kami? Kung ginagawa niya 'to, para maawa ako. Pwess, hindi! Dahil mas pinatunayan niya kung gaano siya kaplastik na tao. Pati patay, dinadamay niya para lang makuha ang loob ko at pumayag na maging kapartner sila sa kompanya. "Condolence. Wala kasi akong alam sa buhay mo.", I replied in a plastic way also. Kung plastikan ang habol niya, marunong din ako no'n. Akma na sana akong babalik sa kotse, kaso hinawakan nito ang braso ko. Ngayon lang ulit dumapo ang kamay niya sa aking katawan. Pero pakiramdam ko, napaso ako sa kanyang ginawa. Halatang demonyo siya dahil hindi ko gusto ang pagkakahawak niya. "Next time, 'wag mo akong hahawakan. Sensitive pa naman ang skin ko.", saad ko kay David.   "I-I'm sorry, Miss Sandra. Gusto ko lang kasi na kumbinsihin ka tungkol sa partnership. Kaya kung pwede lang, sana pumayag ka na mag-usap tayo.", magalang na sabi niya na parang tuta dahil sa maamong itsura. "Well, okay. Mag-uusap tayo. Papakinggan ko ang sasabihin mo. Pero hindi sa ganitong lugar. Ayoko dito.", sambit ko ulit. Napalitan ng saya ang awra ng mukha niya at umukit ang ngiti sa labi. "Sige Miss Sandra, kung saan mo gusto, doon tayo mag-uusap. Ako ng bahala sa gagastusin.", tugon niya sa akin. Gagastusin pala ha? Hmmm, meron akong alam na restaurant dito na sobrang mamahalin. "Ok. Pero bukas na lang tayo mag-usap. Nakalimutan ko, may gagawin pala ako ngayon. So here's my cellphone number. Tawagan mo na lang ako.", wika ko sabay lahad ng card. Mabilis niya itong kinuha na hindi pa rin mawala ang ngiti. "Maraming salamat, Miss Sandra.", Hindi na ako nagsalita pa at tinalikuran na si David. Pero hindi pa man ako nakakalayo, bigla akong natapilok dahil sa high heels na suot ko. Akala ko, tuluyan akong mapapa-upo sa damuhan, kaso hindi 'yon nangyari. Hindi 'yon nangyari dahil nasalo ako ni David. "Miss Sandra, are you okay?", he asked me. "A-ayos lang. I need to go.", pagtutulak ko rito nang makatayo ako. Medyo sumakit ang paa ko, pero tiniis ko dahil ayokong magkaroon ng utang kay David. Alam ko kasi na yung pinapakita niya ngayon, pawang kaplastikan lamang. "Yung mata mo, kaparehong-kapareho sa mata ng babaeng mahal ko.", mahinang sabi niya. "You're crazy. Tsk.", inis kong saad. Binilisan ko ang paglalakad at hindi na ako lumingon pa sa gawi niya.

 

Chapter 46

SANDRA's POV:

"AALIS KA ULIT?", tanong ni Derick. Nakabihis na ako ngayon ng black tube at black pants. All black ang suot ko sa mga oras na 'to. Bagong umaga, bagong paghaharap muli. Ganito kabilis ang oras. Parang kahapon, nagkita kami ni David sa sementeryo kung saan nakalibing si Michael. And today, we will meet again. Kahit papano, marunong ako tumupad sa usapan. And I guess, this would be exciting. "Sandra, ipaalam mo naman sa akin ang bawat kilos mo. May usapan tayo diba?", paalala nito. "Derick, malaki na ako. Alam ko na ang gagawin ko. So don't worry, I can do this alone.", turan ko sa binata. "Pero--", Hinarangan ko ang kanyang bibig gamit ang daliri ko, para hindi na ito kumontra pa. "Uuwi din ako. Hindi naman ako magtatagal. Paglalaruan ko lang si David.", nakangising sabi ko. Kinuha ko na ang malaking wallet at phone ko bago ako tuluyang lumabas. Tinatamad akong magdrive ngayon, kaya nagpahatid na lang ako kay Manong driver. At nung nasa loob ako ng kotse, may tumawag sa cellphone ko. Galing ito sa unknown number kaya agad ko itong sinagot. "Hello?", turan ko sa kabilang linya. "Miss Sandra, si David 'to. Ahm, gusto ko sanang itanong kung nasaan ka na ba? Kanina pa kasi ako naghihintay dito sa restaurant na sinabi mo.", wika nito na tila excited siyang makita ako. "On the way. So chill. Dahil sisiputin kita.", tugon ko sabay end ng tawag. Ibang klase talaga ang taong 'to. Bukod sa makapal ang mukha, ang bilis niyang mainip. "Manong, pakihinto na lang dyan sa gilid. At tatawag na lang ako sayo kapag pwede mo na akong sunduin.", turan ko sa driver. Sinunod niya nga ang sinabi ko, kaya agad niyang hininto ang kotse sa tinuro ko. Bumaba na ako at inayos ang sarili bago lumabas ng sasakyan. Nasilayan ko si David na patingin-tingin sa kanyang relo na halatang hinihintay ako. Kaya sexy akong lumakad papasok ng restaurant. Ang lakad na 'yon, nakagawa ng ingay dahil sa tunog ng sandal ko. Lahat tuloy ng tao sa loob, napatingin sa akin. So I gave them a sweet smile while my eyes still looking to David. "Goodmorning Miss Sandra.", bating saad niya. "The time starts now.", tugon ko nang umupo. "Huh?", "Business ang pag-uusapan natin diba? Kaya dapat hindi tayo magsayang ng oras. Mahalaga ang bawat segundo at minuto para sa akin, David.", wika ko sa lalaki habang nakatitig sa mata niya. "Ah oo nga, sabi ko nga. Pasensya na Miss Sandra, medyo dinalaw ako ng kaba.", pag-aamin nito. "Kinakabahan ka? My gosh! Akala ko ba handang-handa ka? Paano mo ako n'yan makukumbinsi kung kinakabahan ka?", taas-kilay kong bigkas. "Mawawala rin ang kaba ko, Ms. Sandra. Kaya sisimulan ko na.", sambit niya at umayos ng pagkaka-upo. Nilabas niya ang maraming papeles at pinakita niya ito sa akin. Magkalapit ang mukha namin sa isat-isa dahil ini-explain nito ang bawat papel na binibigay niya.   "Ayan ang kompanya ko, Miss Sandra. Dati, sikat na sikat ang wine company namin. Pero ngayon, biglang lumubog. Napabayaan ko kasi at nalulong ako sa droga.", wika niya dahilan para mapaangat ako ng ulo. Sa maling posisyon, halos magdikit ang labi namin ni David. Hindi ko kasi alam na nakatingin pala ito kaya maling kilos ang nagawa ko. "Konting distansya naman, David. Hindi ko gusto ang amoy ng pabango mo. Ang sakit sa ilong.", pahayag ko sa kanya. Pero sa halip na lumayo siya, ngumiti ito at bahagyang tumawa. "Are you insulting me?", napipikon na saad ko. "Hindi po, Miss Sandra. Sumagi lang sa isipan ko ang boses ni Kate.", pagtutugon niya. "K-kate? Sinong Kate?", tanong ko at umakto na hindi ko alam ang tinutukoy niya. "She's my wife. The girl that always here in my heart. Siya yung babae na dinalaw ko kahapon sa sementeryo.", mahabang wika nito. "Well, I don't care. Let just continue the meeting.", tanging saad ko para maiba ang usapan. Kaso hindi siya nagpapigil, dahil patuloy siya sa pagkwento tungkol sa taong pinatay ko na at inalis sa buhay ko. I'm now Sandra, not KATE. Kaya para sa akin, patay na yung Kate na kilala niya. "Alam mo bang kaboses mo rin siya? Sa tuwing tinataasan mo ako ng kilay, nakikita ko si Kate sayo. At sa tuwing nagtatama ang mata natin, siya pa rin ang nasisilayan ko. Kung hindi lang namatay si Kate, siguro iisipin ko na ikaw ay ang asawa ko.", aniya ni David. Napatayo ako ng wala sa oras na tila kumulo ang aking dugo. "Meeting ang pinunta ko dito. Kaya kung balak mong magdrama, aalis na lang ako.", I said. "I'm sorry again, Miss Sandra. hindi ko lang kasi--", "I think, you're not ready. Sinasayang mo lang ang oras ko.", bigkas ko para hindi na siya magpaliwanag pa. Kanina pa ako naririndi sa boses niya!   Kate, kate, kate! Tanginang Kate 'yan! Patay na siya! Pinatay ko na ang dating ako! Aalis na sana ako sa table namin, kaso narinig ko ang pagsara ng restaurant. Hindi ko alam kung anong rason, dahil masyado pang maaga para magsara sila. And besides, ang daming tao na kumakain kaya paano nangyari na close na agad ang kainan? "Hello everyone! This day, magkakaroon tayo ng Kissing Serye! Mga adults na kasi ang nandito. And I guess, nagdedate kayong lahat dahil halos couples ang nakikita namin sa loob. Kaya ngayon, bibigyan namin kayo ng pagkakataon para halikan ang taong nagugustuhan niyo!", malakas na wika ng babae. Nakagamit siya ng microphone kaya malinaw sa aking tenga ang sinasabi nito. Mukhang alam ko na ang mangyayari kaya naglakad na ako palayo kay David. "Bibilang ako ng tatlo ha? At kapag umabot na sa tatlo ang bilang ko, halikan niyo agad ang babaeng napupusuan niyo!", sigaw nito dahilan para kumabog ang dibdib ko. Hindi ko alam kung saang sulok ako pupunta para makaiwas sa lalaki. "Isa!", "Dalawa!", "TATLO!", huling bilang niya. Buong akala ko, nakaligtas na ako, pero hindi eh! Dahil may humigit sa aking braso at kaagad akong pinaharap sa kanya. Walang paligoy-ligoy na hinalikan nito ang labi ko. "I see Kate on you. So I'm sorry. I didn't mean it. Namiss ko lang ang babaeng mahal ko.", saad ni David nang humiwalay ang labi namin. H---he kissed me?!

 

Chapter 47

DEO's POV: (Twin of David)

TANAW na tanaw ko mula sa labas ng restaurant kung paano hinalikan ni David ang babae. Nandito kasi ako sa loob ng kotse habang pinagmamasdan ang bawat galaw ng kambal ko. Sa totoo lang, nakakaawa siya. Pero dahil na-eenjoy ako sa mukha niya, tinutuloy ko ang paglalaro sa kanila. I know everything about Sandra. Mahilig ako mag-imbestiga at magaling ako mangilatis ng bawat kilos ng tao. Siya si Kate na minahal ng kapatid ko. Siya si Kate na kinababaliwan ni David na halos kitilin ang buhay nang malaman niyang namatay ang babae. At siya si Kate na ngayon ay ibang mukha na ang gamit. Pero si David? Hindi niya alam kung sino at ano ang pagkatao ni Sandra. Kung sabagay, ang bobo niya masyado. Hindi niya ginagamit ang utak kaya mas nauunahan ko siya sa lahat. Nakakatawang isipin, napapaikot ko ang dalawa sa kamay ko. Hawak ko sila sa leeg at kahit anong gawin ko, hindi nila ako mahuhuli. Parang katulad ng ginawa ko sa buhay ni Kate. Ang buong akala niya si David ang nagpahirap sa kanya. But she's wrong, dahil ako ang dahilan kung bakit namatay ang bata. (FLASHBACK....) "I n-need you, Deo. H-hindi ko kayang makita na ikakasal si David kay Kate. Kilala mo naman yung babae diba? Hindi sila bagay. So please Deo, tulungan mo ako para hindi matuloy ang kasal nila.", umiiyak na pakiusap ni Katrina. Nakipag-video call siya sa akin habang nasa ibang bansa ako. And yes, kilala ko si Kate. Dahil may tauhan ako sa Pinas para bantayan ang bawat galaw ni David. Sa madaling salita, kahit malayo ako sa kanila, lahat alam ko. Hindi ko matanggihan si Katrina dahil may lihim na pagtingin ako sa dalaga. At bukod do'n, pinapangarap ko talaga na matikman ang katawan nito. She's a model. Pinapantasyahan siya ng mga lalaki. Kaya nagtataka ako kung bakit pinakawalan ni David ang tulad niya. "Okay, papayag ako Katrina. But in one condition.", nakangising bigkas ko. "Kahit ano pang kondisyon ang sabihin mo, handa akong sundin at gawin 'yan.", turan nito na tila desperada. "Good.", bigkas ko naman. "T-teka, ano bang gagawin natin? I mean, anong gagawin mo para masiguro na hindi makakasal si David kay Kate?", pagtatanong ni Katrina. "It just a simple problem. Kaya wala kang dapat na ipangamba. I can handle this.", "Sa paanong paraan?", she asked again. "Set-up.", tipid kong sagot. "Set-up?", "Yes, Katrina. Iseset-up natin ang kambal ko. In short, I can act like him. Pwede akong magpanggap bilang siya. You know me very well, right? Napaka-basic na 'yan para sa akin.", wika ko sa dalaga. "How can you sure? Sa pagkakaalam ko---", "Ssshh. Akong bahala. Basta hintayin mo na lang ako sa Cebu. Icocontact ko lahat ng mga ka-meeting ni David sa kompanya. Kaya ikaw ang dapat na maghanda, Kat.", I said while smirking. "A-ano bang ibig mong sabihin?" "Katrina, tutulungan kita, pero kapalit no'n ay katawan mo. Alam mo na siguro ang tinutukoy ko.", turan ko ulit. Medyo nagulat ang reaksyon niya, pero sa huli, pumayag din ang dalaga. SET-UP ang nangyari. Na-contact ko si Mr. Xiao at sinabi ko sa kanya na sa Japan na lang sila mag-usap. Si Mr. Xiao, malaking kliyente. Pero dahil may alas akong hawak laban sa kanya, naging sunud-sunuran ito sa akin. Hawak ko lang naman ang sex-video niya sa dalawang babae. That's the reason kung bakit napa-oo ito nang sabihin ko na sa Japan sila mag-usap ni David. Kaya nung araw na 'yon, umuwi ako sa Pilipinas. Mabuti na lang at ginawa rin ni Katrina ang inutos ko na hiramin ang cellphone ni David. At mukhang kinakampihan yata kami ng Tadhana dahil naiwan nito ang phone niya sa babae. Marami tuloy na naganap ng magkita kami sa hotel. Umakto ako na si David. Ginaya ko ang boses niya. Yung mga pictures na sinend namin kay Kate, ako ang may pakana no'n. At nung pumunta si Kate sa hotel, nagkunwari ulit ako na si David. Ang dami kong ginawa at lahat ng 'yon naging matagumpay. Kitang-kita ko sa mukha ni Kate kung gaano siya nasaktan. Too bad for her, dahil ang bilis niyang maloko. And yes, ako rin mismo ang nagpautos na lagyan ng lason ang pagkain na ipapadeliver sa mancion ni David. Sinabi ko na galing 'yon mismo sa kapatid ko. All of them, doesn't know about me. Hindi nila inisip na ako ang may gawa. At para magalit lalo si Kate, pinalayas ko rin sila sa bahay kung saan binuburol ang anak niya. For the third time, pangalan ulit ni David ang ginamit ko.   Ang galing ko diba? Sa sobrang galing ko, halos naniwala ang babae. Nilamon na siya ng galit at napawi ang pagmamahal niya kay David. Simula no'n, patuloy kong sinusundan si Kate. Hanggang sa malaman ko na kinuha siya ni Derick. Kilala ko rin si Derick dahil nga naimbestigahan ko ang nakaraan ni Kate. At isa siya sa naging karelasyon ng babae na mismong tatay ni Michael. Sa kakasunod ko, maging pagkatao niya, nalaman ko. Pinalabas nila na patay na ang babae para maniwala ang lahat. Pero ako, hinding-hindi ako maniniwala. Kaya kahit nagbago man ang pangalan at mukha ni Kate, hindi niya pa rin ako maloloko. Matalino ako at hindi agad nagpapahuli sa mga balita. Hindi nila ako maiisahan. Dahil ako mismo ang makikipaglaro sa kanila. Pwede ko rin i-kama si Kate kahit anong oras kapag wala si David sa tabi niya. Ikakama ko siya, at magpapanggap ulit ako bilang si David para sa gano'n, magalit lalo siya sa lalaki. (END OF FLASHBACK...) "Enjoy for today. And cry again for the next day.", sambit ko sa sarili. Pinaandar ko na ang kotse para umuwi na sa condo. And by the way, hindi ko pa sinasabi kay Katrina na buhay si Kate. Dahil gusto ko, ako lang ang nakakaalam.

 

Chapter 48

SANDRA's POV:

"Miss Sandra.", bigkas ni David sa pangalan ko. After the kissing scene, agad akong lumayo sa kanya. "OPEN THE DOOR!", sigaw ko sa lalaki na nakabantay sa may pinto. Dahil sa lakas ng boses ko, mabilis niyang binuksan ito dahilan para makalabas ako. Pero si David, nakabuntot pa rin sa aking likod. Hinahabol niya pa rin ako na tila nagsisi siya sa ginawa. "Kung nabastusan ka sa akin, sampalin mo ako Miss Sandra.", he said. Kaya lalo akong naiinis sa lalaki. Bakit ba siya ganyan? Sa likod ng maamo niyang mukha, nagawa nitong pumatay ng bata. And shit! Everytime I see him, si Michael ang bumabalik sa isip ko. He killed my son! "Stop following me, David! Nababadtrip ako!", asar kong turan habang patuloy sa paglalakad. Hindi ko alam kung saan ako tutungo dahil hindi pa dumarating ang driver ko. Tinawagan ko na kasi ito nung papalabas ako ng restaurant. Pero ang tanging sabi niya, papunta na siya. "Miss Sandra, hindi ko intensyon na--", "Shut up! Ayoko ng marinig ang boses mo!", bulyaw ko nang lingunin ko si David. "I just want to explain, dahil ayokong mag-isip ka ng masama sa akin.", mahinahon na wika nito. "Sa ginawa mo kanina, do you think, mag-iisip pa ako ng mabuti sayo? Nakakadiri ka! Kahit sinong babae na lang ang hinahalikan mo, una si Kate, tapos sinunod mo si Katrina and now, ako?", sambit ko muli. Bago pa man ito makasagot, dumating na ang kotse na hinihintay ko. Kaya sumakay na ako para hindi na makahabol pa ang lalaki. Nang lumayo na ang sasakyan, napahawak ako sa aking labi na hinalikan niya. Hanggang ngayon, ramdam ko pa rin ang malambot niyang labi. Pero sa halip na kiligin ako, galit ang namuo sa dibdib ko. Bakit ba patuloy niyang binabanggit ang pangalan na 'Kate'? Kung tutuusin, siya mismo ang dahilan kung bakit ko pinatay ang dating ako. Kinuha niya ang lahat sa akin. Matapos niya akong paibigin at i-kama, binasura niya ang pagkatao ko. "Ma'am? Uuwi na po ba tayo?", pagtatanong ni Manong. Tsaka lang ako natauhan at nabaling sa kanya ang mata ko. "What?", "Ahm, tinatanong ko po Ma'am kung uuwi na ba tayo? Baka kasi may pupuntahan ka pa.", magalang na saad niya. "Yeah. Meron pa nga. Pupunta ako ng mall.", bigkas ko muli. Tumango naman ang driver at agad na lumiko patungo sa mall na sinasabi ko. Ayokong umuwi na ganito ang itsura ng aking mukha dahil tiyak magtatanong si Derick kung ano ang nangyari. "Hintayin mo na lang ako, Manong ha? Hindi ako magtatagal, may bibilhin lang ako saglit.", wika ko sa driver. "Pero kung mahaba ang pila sa loob, here, you can buy foods to yourself.", patuloy kong sambit. I gave him a 1, 000 cash para may makain siya if ever na magutom.   Actually, nakasanayan ko na ang bumili ng gamit kada araw. Lahat binago ko sa sarili. Hindi na ako yung Kate na Manang kung sumuot. Hindi na ako yung Kate na sa gabi lang nagpapaganda at nag-aayos. Dahil ang totoo niyan, mas minahal ko na si Sandra. Mas nagustuhan ko na ang bagong buhay na binigay sa akin ni Derick. He saved me from the dark. Kaya malaki ang utang na loob ko sa kanya. "Gusto kong suotin ito. Pwede bang paki-assist ako?", bigkas ko sa saleslady. Yes, nandito na ako sa loob ng mall. Hawak ko na ang isang damit na nagustuhan ko. "Sure Ma'am.", ngiting tugon ng babae. Pumasok na ako sa dressing room para sukatin ang natipuhan kong damit. Habang nasa labas naman ang saleslady at hinahawakan ang phone at pitaka ko. Nang matapos, tiningnan ko ang katawan ko sa salamin para makita kung bumagay ba ito. And all I can say, I'm fucking hot. Litaw na litaw ang pusod ko at kitang-kita ang makinis kong legs. "You're so sexy, Ma'am.", komplimento ng dalaga. "I know right. Thank you.", tugon ko naman. Binili ko na ito at iniwan ang damit sa dressing room.   Gano'n ako eh, pakatapos kong gamitin, tatapunin ko na. Confident tuloy akong naglakad patungong jewelry. Alahas naman ang bibilhin ko dahil medyo nagsasawa na rin ako sa kwintas na sinuot ko kahapon. I want a diamond necklace. Kaso sa kasamaang palad, may humarang sa akin na lalaki. Hindi ko sana ito papansinin kaso nakilala ko kung sino siya. "D-david?", pagsasaad ko. "Hi Miss Sandra, namiss agad kita.", ngising sambit nito. Ewan ko ba, pero kakaiba ang datingan ng titig niya. "Wala akong panahon at oras para makipag-usap sa tulad mo.", mataray na turan ko. "Miss Sandra naman, masyado ka namang pikunin. Naghalikan palang tayo kanina, tapos biglang umiba ang mood mo?", muli niyang pahayag. "Hanggang dito ba naman, sinundan mo ako? Ang kapal talaga ng pagmumukha mo! Para sabihin ko sayo, may asawa ka na!", I shouted. Yung suot niya at yung boses niya, gano'n na gano'n pa rin sa David na nakausap ko sa mall. Pero yung mata niya, hindi ko gusto. "Miss Sandra, mag-asawa lang kami sa papel. Hindi ko siya mahal. Dahil ang boring niya sa kama. At sa palagay ko, mas masarap ka pa kay Katrina.", "Tigilan mo na 'yang kalokohan mo.", madiin kong bigkas. I was about to walk again pero hinawakan niya ang braso ko papunta sa aking bewang. "Bastos!", pagsasampal ko sa binata. Talagang demonyo siya at babaero! Walang pinagbago!

 

Chapter 49

DEO's POV:

HINDI sakit ang naramdaman ko nung dumampi ang palad ni Sandra sa aking pisngi. Bagkus, mas naudyok akong paglaruan ang babae. Umalis na ito sa harapan ko, kaya abot-tingin na lamang ako kay Sandra. But the way she looked at me, hindi pa ito kumbinsido sa inakto ko kanina. Halata ko kasi sa mata niya ang pagtatanong na tila nagdududa ito sa kilos ko. Siguro, hindi ko gaanong nagaya ang galawan ni David. Pero hindi na 'yon mahalaga dahil alam ko na si David pa rin ang akala niya. "Minsan talaga, ang galing mo mag-timing Deo.", pagpupuri ko sa sarili. Pauwi na sana ako ng Condo eh, kaso naalala ko na may nakalimutan akong bilhin sa mall, kaya binalikan ko ito. At sa pagbalik ko, natyempuhan ko si Sandra na naglalakad-lakad sa loob. Iba talaga kapag siniswertehan ka. Buti na lang, lahat ng suot ni David, katulad ng suot ko. Kaya boses at galawan na lang ang ginagaya ko sa kanya. Binili ko na ang mga gagamitin at kailangan sa condo, kaya matapos kong magbayad sa cashier, lumabas na rin ako na may ngisi sa labi. Sobrang ganda nga ni Sandra. Unti-unti tuloy akong natatakam na matikman siya. Kailan ko kaya magagawa 'yon? Dapat masaktuhan ko na nag-iisa lagi ang babae. Para sa gano'n, maging kapani-paniwala ang bawat pag-acting ko bilang si David. Napadila tuloy ako habang ini-imagine ang pwedeng mangyari sa amin ni Sandra. Tama nga ang kasabihan nila, 'It's more fun in the Philippines' at isa ako sa nagpapatunay na masaya nga kapag nasa Pilipinas ka. Akma na sana akong papasok sa aking kotse nang tawagin bigla ang pangalan ko. "Deo?", sambit ng lalaki. Yeah, si David na kambal ko. "Akala ko ba, bumalik ka na sa abroad.", he said. "Akala mo lang 'yon.", walang gana na turan ko. Nasilayan ko ang pagtingin nito sa damit at sapatos na suot ko. And based on his reaction, medyo napakunot ang noo nito. "Anong ginagawa mo dito? Tsaka, parehong-pareho ang suot nating dalawa ha?", pagpupuna ni David. "Malamang, kambal kita.", pabalang na saad ko. "Kailan ka pa nagsuot ng ganyan? Diba, wala kang hilig sa ganyang pormahan?", wika nito muli. "Ano bang pake mo? Ikaw lang ba ang may karapatan na sumuot ng ganito?", "Hindi naman pero nagtataka lang ako sayo. Ilang araw na pero nandito ka pa rin sa Pinas. Tapos pati suot ko, ginagaya mo.", pahayag niya dahilan para matawa ako. "Kung naiinggit ka sa akin, David, ipikit mo ang mata mo. Halata tuloy na ayaw mong malamangan. Kung sabagay, parang tuta ka na nga sa paningin ko. Bagsak na bagsak na ang kompanya mo. Nakakaawa ka, kapatid.", wika ko para insultuhin ang lalaki. Halos umigting naman ang panga nito sa sobrang gigil, kaya tinapik ko ang balikat niya.   "Biro lang, bro. Ikaw naman, 'wag mong seryosohin. Tatanda ka agad niyan.", I continue. May kinuha naman ako sa pitaka at muli siyang tiningnan. "Pa'no, mauna na ako. At heto cheke, baka kulangin ang pera mo pambili. Ayoko namang sabihin mo na wala akong kwentang kapatid.", "NOON pa man, wala ka ng kwentang kapatid, Deo.", pahabol na sabi ni David at pinunit ang cheke na binigay ko sa kanya. "Hindi ko kailangan ang pera mo. Kaya salamat na lang. Dahil para sa akin, basura 'yan.", maangas na saad nito. Sinara ko ulit ang pinto ng kotse at muli siyang hinarap. Aalis na sana ako dahil hindi ko ugali ang makipag-usap sa mga tulad niya. Pero dahil makulit ang kambal ko na 'to, sige at pagbibigyan ko siya. "Hindi mo kailangan? Kaya pala naghahabol ka sa ibang kompanya para masalba ang kompanya mo. Alam mo kapatid, nakakatawa ka talaga. Nabagok yata ang utak mo. Kung hindi lang kita kambal, iisipin kong napulot ka lang nila mom sa kanal.", turan ko sa kanya. "Mas gugustuhin ko pa nga 'yon, kaysa maging pamilya ko kayo. Nakakasuka tuloy na kadugo ko ang mga hangal na tulad niyo.", he said. Palakad na sana ito sa loob ng Mall, pero may binitawan akong salita. Ito ang naging hudyat para matigil siya at tingnan ako ng masama. Ayoko kasing isipin ni David na talunan ako kaya mas mabuti na mabaliw siya sa kakaisip gamit ang salitang sinabi ko. "Wala ka talagang utak. Tuluyan ng nasakop ang ulo mo ng droga. Kaya kung ako sayo, ituon mo na lang ang atensyon mo kay Katrina. Kasi sa palagay ko, masaya na si Kate sa iba.", sambit ko rito.   "Anong ibig mong sabihin? May alam ka tungkol kay Kate?", pagtatanong niya. "Ano sa tingin mo? Syempre joke lang hahaha. Patay na yung babae, masyado ka talagang seryoso.", turan ko na may ngisi. Hindi maipinta ang reaksyon na tila nagpipigil ng galit. "Hindi pa siya patay. Alam kong buhay pa siya dahil ramdam ko na nandito pa rin ang asawa ko.", wika nito na may kadiinan sa pananalita. "Sinong asawa ba? Diba kasal ka na kay Katrina? May sayad ka na talaga, kapatid. Malala na 'yan. Siguro panahon na para magpatingin ka sa doctor.", tugon sabay pasok sa kotse. Bago ko paandarin ang sasakyan, I waved my hands para mapikon lalo si David sa akin. Kapag si Kate talaga ang binabanggit, nagiging aggresibo ang mukha niya. Mukhang makakapatay siya ng wala sa oras. "Ang sarap nilang paglaruan. Para silang bata na walang kaalam-alam.", bigkas ko sa sarili. Nagpatugtog na lamang ako sa kotse para sabayan ang tagumpay na nakamit ko ngayon. Iba talaga si Deo. Kapag kumilos, pulidong-pulido. Umuwi ako sa condo na may pasayaw-sayaw pa. Pero bago ako pumalit ng damit, pumunta ako sa secret room kung saan nakadikit ang bawat planong gagawin ko. Nandito rin ang picture ni Kate na naging Sandra at picture ng kapatid ko. Sinama ko na rin si Katrina dahil nagsawa na agad ako sa kanya. Masyado siyang uto-uto at kampante na hahabulin ko siya hanggang dulo. "Ekis ka na sa akin, Kat. Natikman na kita. HAHAHA. Focus na muna ako kay Sandra.", I laughed in a demon way.

 

Chapter 50

SANDRA's POV:

MAINIT ang ulo ko na umuwi sa mansion ni Derick. Pero nung nakita ko ang lalaki, I just act normal para hindi ito magtanong. Ayoko kasi na pakialaman niya ang bawat kilos ko kaya ililihim ko ang ginawa sa akin ni David. Hindi na 'yon importante pa dahil hindi na ako magpapaapekto sa kanya. "Sandra, kumain ka na ba?", tanong ni Derick nang madaanan ko siya sa table na kumakain. Nag-iisa ito na tila hinihintay talaga ang pag-uwi ko. "Hindi pa.", I replied. Hindi naman talaga ako kumakain pa dahil nga sa pesteng restaurant na pinuntahan namin. Ang daming nalalaman, may pa kiss scene pa para bumenta ang kainan nila. Bwisit! "Pinapagutom mo ang sarili mo, Sandra. Hays.", bigkas nito na tila nadisappoint sa sinabi ko. "I'm not hungry.", pagsisinungaling ko. Kaso biglang kumalam ang aking sikmura dahilan para mapatawa si Derick. Ganitong-ganito siya nung kami pa. Mabait na tao ang lalaki at higit sa lahat maalalahanin lalo na kapag may sakit ako. Ito ang ugali niya na nagustuhan ko kaya minahal ko siya. "Come here, let's eat.", turan niya nang i-assisst ako papunta sa mesa. Tiningnan ko naman ang ulam na nakahain at yung mga ayoko pa talaga ang pinaluto niya. "Derick, alam mong hindi ako kumakain niyan. I hate that.", mataray kong saad. "I know Sandra. Pero katulad ng dati, magagalit ako kapag hindi ka kumain niyan.", he said while pointing the vegetable. "Teka nga, bakit mo ba ginagawa 'to?", I asked him. Feeling ko kasi binabalikan niya ang tungkol sa amin para mahalin ko ulit siya. "Nagbabakasakali lang ako, Sandra na baka maalala mo yung tayo. Kung paano tayo nagsimula at kung paano mo ako mahalin. Dahil gusto ko, maging tayo ulit.", yukong sagot niya. "Derick naman, bakit ba ang kulit mo? Hindi na nga pwede diba? Hindi na tayo pwede. Yung relasyon natin, hanggang doon na lang. So please, 'wag mo ng ipagpilitan pa ang sarili mo sa akin. I don't love you anymore.", pagpaprangka ko. Gumuhit ang malungkot na ngiti niya at kinuha ang phone sa table. "Sorry, akala ko kasi, first love never dies, kaya--", "Stop it. Tigilan mo na 'yang kahibangan mo. Kaya ka nasasaktan dahil masyado kang nag-ooverthink.", muli kong sambit. "Oo Sandra, overthink ako pagdating sayo. Pero sana 'yang sinasabi mo, ma-apply mo sa sarili mo. Baka nga, malaman ko, bumalik ka na kay David.", mapaklang saad niya. Binuksan nito ang phone at pinakita ang isang post ng halikan. Posted na pala ito sa restaurant na pinasukan namin. "See? Kahit hindi mo ako kasama, alam ko na siya pa rin ang mahal mo. Konting galawan lang ni David, lumalambot ka agad. Paano mo makukuha ang hustisya ng anak natin kung palaging puso ang papairalin mo?", wika niya na tila may panenermon na kasama. F! "Hindi ko siya mahal. At 'yang halik na 'yon, wala ng malisya. I don't love David!", pagsisigaw ko. Aalis na sana ako para tumungo sa taas, kaso hinawakan nito ang aking braso. "Hanggang salita ka lang yata, Sandra. Gawin mo naman ang dapat. Sayang ng bago mong anyo kung hindi mo ito gagamitin.", wika niya bago pinakawalan ang braso ko. Hindi ko na siya maintindihan. I know na concern siya sa akin pero hindi niya dapat sinasabi ang mga bagay na ganyan. I can do whatever I want, may plano ako para kay David. Kaya hindi niya dapat pinangungunahan ang gusto kong mangyari. Napasabunot tuloy ako ng buhok nang pumasok sa aking kwarto. Bakit ba kasi pinagpipilitan niya pa ang sarili sa akin? Oo, first love ko si Derick, pero malabo na ang pinapangarap niya. Ang lahat sa amin, bangungot na ng nakaraan. At ako ang nagpapatunay na yung first love, walang panama kapag ayaw mo na talaga. DIET muna ako ngayong araw dahil ayoko munang makasama si Derick sa ibaba. Kaya tanging cookies at juice lang ang kinain ko para sa gano'n hindi naman sumakit ang tiyan ko sa gutom. I guess, kailangan kong umiwas ng konti sa binata dahil nasasaktan ko lang siya sa kinikilos ko. Ang buong akala niya kasi may pag-asa pa rin kami sa kabila ng pagtulong nito. Feeling ko tuloy, pilit na tulong ang ginawa niya para makuha ang loob ko. Tsk. Bakit ba ganyan ang mga lalaki? Dapat ba may kapalit ang bawat galaw nila? "Inaantok tuloy ako.", iling na bigkas ko. Isinantabi ko ang cookies sa side table at humiga sa malambot na kama. I stretched my arms para maalis ang pagod. Wala naman akong ginawa ngayong araw, pero pakiramdam ko pagod na pagod ako. Napagod ako dahil dalawang beses akong binastos ni David. Pero ang hindi ko malilimutan yung sinabi niya sa akin sa mall. Masyadong demonyo ang pagkakabigkas ng lalaki na tila binabalakan ako ng masama. Well, hindi ako magpapauto sa kanya. Minsan ng nauto si Kate sa mga salitang binitawan niya kaya hindi ko na 'yon uulitin pa kay Sandra. Kung wais siya, mas magiging wais pa ako sa inaakala nito. Ipipikit ko na sana ang aking mata kaso biglang tumunog ang cellphone mula sa maliit kong bag. Napaka-wrong timing! Inaantok na, tsaka naman may tumawag. Napabalikwas ako ng bangon at inabot ang bag para kunin ang phone. Pero bumungad sa mata ko ang pangalan ni David. Yes, siya ang tumatawag! Ang kapal ng mukha niya para tumawag, matapos niya akong halikan at bastusin!   Wala na siya sa tamang pag-iisip! "Kung tumawag ka dito para magpaliwanag, hindi ako maniniwala sayo. Kaya tigilan mo na ako. Dahil kahit anong sabihin mo, my answer is NO! A big NO! Hindi na ako makikipagpartner pa sayo.", agad na wika ko. Prinangka ko na siya para tuluyan na itong gumapang sa lupa. This is what I want! Yung maghirap siya at makitang nagdudusa ang isang David. "Miss Sandra, pakiusap, bigyan mo ako ng pagkakataon para--", Hindi ko na siya hinayaan na mag-explain pa kaya nagsalita na agad ako. "Hindi kita boyfriend para bigyan ng pagkakataon. Sapat na siguro ang mga sinabi mo kanina para malaman ko ang totoo mong ugali. Bukod sa manyakis ka, halatang babaero ka. Nakakadiri kang tao. May asawa na, nagagawa pa ring tumuka sa iba.", I said in a loud voice. Kaso bigla ito naging kalmado na tila seryoso ang datingan. "I mean it. Yung halik, sinadya ko 'yon. Kasi gusto ko. Dahil ginusto ko.", diretsang saad niya. Napakagat-labi tuloy ako dahil naguguluhan ako sa inaasta ni David. "Tumigil ka na dahil may boyfriend ako.", madiin na bigkas ko. Kaso patuloy siya sa pagsasalita. Walang tigil ang salita nito na parang ayaw magpapigil. Umiiba na rin ang boses ni David na animo'y lasing na ito. Teka, mukhang umiinom yata siya ng alak dahil naririnig ko ang paglagok niya. Ibang klase talaga ang taong 'to! "Alam mo, naisip ko na sana ikaw na lang si Kate. Na sana ikaw na lang ang asawa ko.", wika niya sa akin. Wala akong panahon para pakinggan ito kaya nilapag ko ang cellphone sa kama at humiga na ulit. Salita siya ng salita habang ako, sinusubukan ko na matulog. "Hindi pa kita gaanong kilala, pero malakas ang impact mo sa akin Sandra. Kung ano ang naramdaman ko kay Kate noon, gano'n din ang naramdaman ko nung makita ko ang tulad mo.", pahayag nito dahilan para maantok ako. Ito ang huling salita na narinig ko, bago ako dinalaw ng antok. Kung sabagay, kahit naman marinig ko 'yon, wala na akong pakialam.

 

Chapter 51

David's POV:

UMIINOM ako ng alak nang tawagan ko si Sandra. Ito ang naisip kong paraan para magkaroon ng lakas at kapal ng mukha na humingi ng sorry sa kanya. Aaminin kong mali nga na hinalikan ko siya, pero ginusto ko 'yon eh. Nakakatawa mang isipin pero yung mata niya, katulad na katulad sa mata ni Kate. Hindi ko tuloy maiwasan na masaktan sa tuwing pinipilit kong buhay pa ang asawa ko. Nababaliw na yata ako. Kaya heto, nagawa kong ikumpara si Sandra sa babaeng minahal ko. "Alam mo, naisip ko na sana ikaw na lang si Kate. Na sana ikaw na lang ang asawa ko.", saad ko rito. Tumatalab na siguro sa akin ang epekto ng alak kaya ganito ang lumalabas sa bibig ko. "Hindi pa kita gaanong kilala, pero malakas ang impact mo sa akin Sandra. Kung ano ang naramdaman ko kay Kate noon, gano'n din ang naramdaman ko nung makita ko ang tulad mo.", patuloy ko muli dahilan para mapaluha ako. Bullshit! Nagiging mahina ako sa tuwing si Kate ang binabanggit ko. Hindi ko pa talaga kaya eh. Hindi ko pa kayang tanggapin na wala na si Kate. "Damn! Ang gago ko kasi! Napaka-gago ko, kaya nawala sa akin ang mag-ina ko. Wala akong mapagsabihan ng sama ng loob kaya pwede ko bang ilabas sayo ang nararamdaman ko, Sandra? Alam kong makulit akong tao, pero ang bigat na kasi. Hindi ko na kaya.", turan ko kasabay ng pagpatak ng aking luha. Tuluyan na itong umagos pababa sa aking pisngi. Hindi ko narinig na komontra si Sandra kaya sa tingin ko, okay lang sa kanya na magsabi ako. Sana naman mapakinggan niya ang nangyari sa buhay ko para sa gano'n alam niya na mabuti akong tao. Gusto kong ipaalam sa dalaga na hindi ako masama. Kasi kahit hindi niya sabihin, halata ko sa kinikilos at pananalita niya ang panghuhusga sa pagkatao ko. "Namatay sila na wala akong nagawa. Namatay sila habang ako nasa ibang bansa at inaatupag ang kompanya. Tangina! Excited na excited ako na umuwi ng Pinas eh. Bumili pa nga ako ng pasalubong para sa anak ko at sa asawa ko, pero pag-uwi ko, wala na sila. Wala na yung nagpapasaya at bumubuo ng araw ko! Ikakasal na sana kami pero bumitaw siya, hindi man lang lumaban si Kate. Yung anak namin, nadamay sa pagkamatay niya. Ni hindi ko man lang nasilayan ang mukha ng bata! Putangina! Ang malas kong tao! Pinagkaitan ako na makita sila kahit sa huling sandali!", malutong na mura ko. Nagawa kong basagin ang bote ng alak na hawak ko kaya nakagawa ito ng ingay. I already ended the call dahil nakakahiya naman kay Sandra na ganito ako umasta. Mukhang nasasayang ko ang oras niya. At sa tingin ko naman, hindi siya nakikinig sa akin. Kaya kumuha ulit ako ng alak sa ref at binuksan ito para inumin muli. Ang hirap pala kapag pinipilit mo ang sarili na maging masaya kahit hindi naman talaga. Para kang umaapak sa mga basag na bote dahil sa sakit na dulot nito. "What the f, David?!", bigkas ni Katrina ng bumaba ito. Nakita niya ang mga bubog sa sahig na tila hindi makapaniwala sa ginawa ko.   Ganito ako lagi tuwing gabi pero hindi pa rin siya nasasanay. "David naman, hanggang kailan ka ba titigil sa pagiging ganyan?", kalmadong sabi niya. Panenermon? Tsk. Hindi 'yan sa akin tatalab. "Huwag mo akong pakialaman, Katrina. Asawa lang kita. Pero hindi mo kontrolado ang buhay ko.", madiin na wika ko sa babae. "Sinasaktan mo ako, David. Akala ko ba, handa kang kalimutan si Kate para sa future nating dalawa? David, wala na siya. At kahit anong gawin mo, hindi na siya babalik pa! Yung katawan niya, inuuod na sa sementeryo kasama ang anak niyo! Kaya gumising ka sa katotohanan na hindi na kayo pwede!", sigaw ni Katrina. Lumapit pa talaga siya sa akin para alugin ako at nang matauhan. Pero malakas ko siyang tinulak dahilan para matumba ito. Naging hudyat 'yon para masugatan siya sa kamay dahil sa mga bubog. "A-aray! D-david ang sakit.", impit na saad niya. Nanatiling malamig ang ekspresyon ng mukha ko na wala akong balak na tulungan siya. Kung hindi niya ako nilapitan, edi sana hindi ko 'yan magagawa. "Bakit ka ba ganito sa akin, David? Bakit pakiramdam ko, tinutulak mo ako palayo? David, ako yung nandyan nung mga araw na wala si Kate. Nung mga araw na malungkot ka. Ako yung nandyan!", she cried. "Ano bang pinuputak ng bibig mo, Kat? Hindi kita pinilit na tulungan ako. Kusa kang lumapit na parang concern ka! Kaya 'wag mo akong sumbatan ng mga ginawa mo, dahil hindi ko 'yon hiniling sayo!", pagalit kong bulyaw. Muli kong binasag ang bote sa pader. Ayokong mag-isip ng masama kay Katrina, but I feel something wrong about her.   Ayoko sanang isipin na wala siyang kinalaman sa nangyari sa pamilya ko, pero tangina, hindi ko maiwasan na mag-isip ng gano'n! Imposible naman na mamatay sila ng sabay-sabay! "HAHAHAHA! Ginawa ko na lahat-lahat, pero hindi pa pala 'yon sapat!", mapaklang tawa nito. Agad akong nabigla at natigilan sa sunod nitong sinabi. "Pinatay na nga namin yung bata, hindi mo pa rin ako mahal?Anak ng putakte!", aniya ni Katrina. "Anong sabi mo?", "W-wala. Just continue drinking.", wika niya at pinahid ang luha sa pisngi. Ininda nito ang sugat at tumayo para bumalik sa taas. Pero malinaw ang pagkakarinig ko ng binitawan niya, kaya hindi ako magkakamali na may alam siya sa nangyari tungkol sa mag-ina ko. "I heard that. Kahit lasing ako, nasa tamang pag-iisip pa ako. Bullshit! Binigyan mo pa talaga ako ng rason para hindi ka mahalin!", turan ko sa babae. "So what? Useless din naman. Nawala yung pagmamahal mo sa akin dahil sa pesteng Michael at Kate na 'yan. Kaya dapat lang na mamatay sila! At least, fair ang laban diba?", tugon niya at tuluyan ng umakyat. WALA AKONG MASABI KUNDI PUTANGINA! Putangina dahil pumayag pa akong pakasalan ang babaeng pumatay sa anak ko! Putangina talaga!

 

Chapter 52

SANDRA's POV:

 "GOODMORNING SELF!", masiglang bati ko sa sarili. I stretched my arms at nag-exercise ng ilang minuto. Ang ganda ng mood ko ngayon dahil siguro natulugan ko si David. Isa itong achievement sa akin na magmukha siyang tanga sa kakahintay. Ano kaya ang naging reaksyon niya nung nalaman nito na wala akong pakialam sa pagdadrama niya? Tsk. Para siyang bakla. Acting like a victim pero ang totoo suspect siya sa pagpatay kay Michael. Pinili niyang magpakasarap kasama si Katrina habang buntis ako. At ngayon, umaarte siya na walang kasalanan? I'm sorry dahil hindi ako ganyan katanga para maniwala sa mga sabi-sabi niya. "Hi Ma'am Sandra, nakaready na po ang breakfast niyo sa baba.", saad ng maid nang pumasok sa kwarto ko para tawagin ako. "Thank you. By the way, nando'n ba si Derick?", tanong ko sa katulong. "Wala po Ma'am. Maaga po siyang umalis kanina. At siya nga 'tong nagsabi na huwag ka ng gisingin para hindi raw mabitin ang tulog mo.", magalang na turan nito. "Okay. Good.", I replied. Ayoko din naman makasabay si Derick sa mesa dahil alam ko hindi rin kami magkakaintindihan. As of now, I need to focus on my goal. And that goal is to make David suffer. Syempre damay-damay na 'to kaya isasama ko na rin si Katrina sa pagpapahirap. Total siya ang punot-dulo kung bakit nagloko si David. Naglandian palang sila sa hotel at malinaw sa mata ko na may nangyari sa kanilang dalawa. Hindi ko makakalimutan ang araw na pinatay nila ang mga anak ko. Namatay yung isa dahil sa galit na umapaw sa damdamin ko, samantalang si Michael, namatay siya dahil nagawa siyang lasunin ni David. Hayop siya! Ang sahol ng ugali niya! Tinuring pa naman siya na ama ng anak ko, pero papatayin niya lang? "Makukuha ko rin ang hustisya sayo, Michael. Hintayin mo lang ang kilos ng mama mo.", bigkas ng aking utak. Bumaba na ako para kumain ng almusal. Hindi ako pupunta ng kompanya ngayon dahil balak kong i-surprise si David sa kanilang bahay. I want to see his reaction and his life bilang asawa si Katrina. Ano kaya ang buhay nila? Maganda kaya ang pagsasama nila? My mind is full of curiosity right now. Pero mamaya ko muna iisipin ang mga bagay na 'yan dahil nagugutom na ako. I eat my breakfast at bawat kagat ko sa pagkain, nilalasap ko talaga ito ng sobra. Kaso biglang nagring ang telopono dahilan para ako ang sumagot dito. Wala si Derick, so no choice kundi ang kausapin ang nasa kabilang linya. "Sino 'to? Wala dito ang kasintahan ko kaya kung ano man ang sasabihin mo, pwede mong sabihin sa akin.", diretsang wika ko. Hindi ko na ugali ang magsayang ng oras sa mga tao na wala namang ambag sa buhay ko. Pero sa puntong ito, nagkaroon ng sigla ang dibdib ko nang magpakilala ang nasa telopono. "Ako ang mother ni David na pinapahirapan niyong pumirma ng contrata about the partnership. Kaya bilang magulang, karapatan ko na tanungin kung bakit pinapatagal niyo pa ang lahat?", sambit nito na tila hindi makapaghintay. "Excuse me? Kung may problema ka sa akin at sa kompanya ko, huwag mong idaan sa telepono ang galit mo. Harapin mo ako at kausapin. And lastly, matuto kang rumespeto sa hindi mo kapantay.", turan ko sa Ginang. Nasa death list ko rin pala ang taong 'to. Ano kaya kung unahin ko na siya? Total, may edad na ang tulad niya. Kaya medyo nakakasalot na siya sa lipunan. "OKAY, let's meet now sa coffee shop. I want to see you, Ms. Sandra. Para naman, makilala ko kung sino ka ba talaga.", bigkas ng babae sa akin. The way she deliver those words, ramdam ko na medyo kabado siya. Sa palagay ko, iniisip niya siguro na ako talaga si Kate? Well, it's good to know kung gano'n nga ang tumatakbo sa utak nito. At least, magkaroon siya ng takot dahil muling bumalik ang babaeng tinapak-tapakan niya. "Sure. Just wait me there. Bye.", I smirked as I end the call. I'm excited to see her also. Gusto kong masilayan ang reaksyon niya, kung paano siya lumuhod sa harapan ko mamaya.   Yes, I will do that to her. Kahit naman tumanggi siya, wala na siyang magagawa pa kundi ang sundin ang gusto ko. I am now SANDRA. And I can do whatever I want. "Yaya, paki-ready naman ng susuotin ko ha? At sabihan mo yung driver na may pupuntahan kami.", pag-uutos ko sa taong nakatayo sa likuran ko. "Maghintay ka lang dyan dahil magkukrus din ang landas nating dalawa.", saad ko at tumayo para maligo. Nagpaganda ako at nag-ayos para maging palaban ang datingan ko. Halos dalawang oras din ang tinagal ko bago ako matapos. At sa puntong ito, nakasakay na ako sa kotse para puntahan ang coffee shop na binanggit ng mommy ni David. Hayy, iba talaga kapag nakaka-angat ka na. Kahit anong oras, kaya mong kontrolin ang mga tao. "Nandito na po tayo Ma'am.", wika ng driver ko. Kung kahapon, anak niya ang nakausap ko sa restaurant, ngayon siya naman. Naglakad na ako papasok para hanapin ang Ginang. Hindi ako gaanong napagod sa paghahanap dahil nakita ko agad ang kulay blonde nitong buhok. Infairness, improving na pala ang Demonyo. "Waiting for me?", taas-noo na bigkas ko nang huminto ako sa harapan niya. Tumingin naman siya sa akin mula ulo hanggang paa na tila sinusuri ang kasuotan ko. "Ang damit na suot ko, mas mahal pa sa buhay mo. Now happy?", sambit ko rito. "I'm not asking.", "Hindi ko rin sinabi na tinanong mo.", I replied. Umupo na ako at kinuha ang menu para tingnan ang iba't-ibang kape. "Since ikaw ang nagyaya, ikaw ang bumayad ng oorderin ko.", pagtuturan ko sa kanya. "Akala ko ba mayaman ka? Bakit hindi ikaw ang bumayad ng sayo?", tugon nito sa akin. "Actually, I can afford this. Baka nga pati coffee shop, mabili ko. Pero dahil ikaw ang nag-aya, karapatan mong bumayad. Unless, wala kang pera. Sabihin mo lang dahil mabait naman ako.", wika ko sa Ginang. Medyo umiba ang timpla ng mata niya na tila nainis sa sinabi ko. "Fine. Ako na ang babayad. Pasalamat ka, may kailangan ako sayo.", saad niya ulit. "Ayan ang gusto ko, masunurin at mapagbigay.", ngising pahayag ko. Umukit ang peke niyang ngiti at kinuha ang wallet sa bag. "Umorder ka na. Para mabayaran ko agad.", she said. "Okay. I want this.", turo ko sa mamahalin na kape. "Yan lang ba?", "Bakit? Gusto mo dagdagan ko pa?", balik na turan ko. "It's up to you.", kibit-balikat na sabi niya. "No thanks. One is enough for me. Baka ikaw, kailangan mo ng maraming kape para naman kabahan ka.", pabirong litanya ko. "You're so funny Ms. Sandra. Sigurado, magkakasundo tayo.", wika niya sa akin. "Magkakasundo? Hmm, I don't think so.", "Bakit naman? Pareho tayong mayaman at makapangyarihan. So why not?", tugon nito na tila may katanungan. "Dahil hindi pa ako pumapayag sa partnership. Hindi ako easy to get. Alam 'yan ni David.", "Talaga ba? How can you say that? Kilala mo ba ang anak ko? Or should I say, matagal na kayong magkakilala?", pahayag nito dahilan para mapatawa ako. "Yes. Magkakilala na kami. At yung anak mo, panay habol sa akin. Nakakaawa nga eh.", "Naawa ka na pala? Bakit hindi ka pa pumirma sa kontrata?", she asked again. "Kasi ayoko pa. Like I've said, hindi agad ako nagtitiwala. But I can give it right now. Kaya kong bigyan siya ng pagkakataon na makipagpartner sa kompanya ko.", saad ko sa babae. "Really? That's good to hear. Tamang-tama, dala ko ang kontrata.", excited na tugon niya. "Hey, kalma. Hindi agad ako pipirma.", "What?", she raised her eyebrow. "I have a condition.", agad na bigkas ko. "And what condition?", "Simple lang... LUMUHOD KA SA HARAP KO.", madiin na sambit ko sa kanya. "What?", "Luluhod ka ba o hindi ko pipirmahan ang kontrata?", "Are you serious?", usal niya na halos umusok ang ilong. "Do you think I'm joking?", "Ms. Sandra, hindi mo basta--", "Ayaw mo? Mabilis akong kausap.", I said and I was about to stand-up. "TSK. Fine!", mabilis na tugon nito. Unti-unti siyang tumayo sa pagkaka-upo at dahan-danan na lumuhod sa akin. Parang kailan lang, isa siyang tinik sa lalamunan ko. Pero ngayon, ako ang naging tinik sa lalamunan niya.

 

Chapter 53

SANDRA's POV:

"MASUNURIN ka naman pala.", nakangiting wika ko sa Ginang. Marahan kong hinaplos ang buhok niya habang nakaluhod ito sa akin. "Okay na ba? Baka pwede mo ng pirmahan ang kontrata?", sakrastikong turan nito. "Sure. Dahil kagaya ng sinabi ko, madali akong kausap. So give it to me now.", saad ko rito. Agad siyang tumayo at kinuha sa bag ang kontrata. Binigay niya rin sa akin ang ballpen na tila handang-handa ito. So I signed it now dahil para siyang aso na walang makain. "Okay na ba? Baka pwede na akong umalis.", wika ko sa kanya. "Aalis ka na? Hindi pa nga dumadating ang order natin. And besides, gusto kong magbonding tayo.", masayang pahayag nito. Mapang-asar ako na tumawa at muli siyang tinitigan. "Bonding? Sorry, baka kasi kulangin ang pera mo kapag ako ang kasama mo. Nakakahiya naman sayo. Baka umutang ka bigla sa bangko.", "Miss Sandra, I can afford the things that you want. Kaya huwag mo akong yabangan ng pera. Kasi feeling ko, may galit ka sa akin.", sambit ng Ginang. "Wala akong galit sayo. At higit sa lahat, hindi ako mayabang. Hindi kasi ako katulad mo na yabang-yabangan kahit hindi naman kaya.", pagsasagot ko rito. Talagang ginagalit niya ako. Dapat pala hindi ko agad pinirmahan ang kontrata. "You know what, kung hindi lang patay ang minahal ng anak ko, masasabi ko na ikaw si Kate.", wika niya habang may ngisi sa labi. Yung pananalita nito, parang pinapahatid niya na may panghihinala siya sa akin. "Kate? At sino ba ang Kate na 'yan?", turan ko para i-deny ang pagkatao ko. "That girl is like a shit. Siya si Kate na walang ginawa kundi ang perahan si David. Kaya naisip ko tuloy, baka nabuhay siya at naging ikaw.", saad muli nito. Malakas akong tumawa dahilan para magkunot-noo siya. "Mahilig ka pala magbiro. But eewww. Kinukumpara mo ako kay Kate? Ni hindi ko kilala ang taong 'yan.", maarteng sabi ko. "Anyway, kung sino man siya, bakit parang takot ka? Siguro may kinalaman ka sa pagkamatay niya? Kasi nabanggit ni David ang tungkol sa mag-ina niya. Nakakagulat nga dahil hindi ko inaasahan na may anak pala siya sa unang asawa bago kinasal kay Katrina.", mahabang wika ko. Hindi ito naka-imik at napalunok na lamang ng laway. "I don't know what happened to that woman. Basta ang alam ko, namatay sila.", pag-iiwas niya. "Okay. May tiwala naman ako sayo. Pasensya na kung tinatanong ko ha? Ayoko lang kasi na magka-issue sa kompanya. Sige, I need to go. May ibang meeting pa ako.", turan ko sa matandang babae. Kinuha ko na ang aking bag at naglakad, pero huminto ako saglit dahil may nakalimutan akong sabihin. "Nga pala, yung inorder kong kape, sayo na lang. Medyo cheap kasi ang prize. Hindi sanay ang tiyan ko sa mga gano'n.", pahayag ko ulit. Lumabas na ako ng coffee shop para sana magpahangin. Nagpadiretso ako sa tahimik na lugar dahil gusto ko munang makalanghap ng sariwang hangin. Iisipin ko ang bawat kilos para sa susunod, hindi ako paghinalaan ng babaeng 'yon. Muli kong binalikan ang reaksyon niya kanina. May dapat yata akong malaman tungkol sa kanya. Malakas kasi ang kutob ko na may alam siya sa pagkamatay ng anak ko. Hindi ako manghuhula, but I know the feeling kapag may tinatago ang isang tao. At sa lagay niya, meron siyang kinalaman sa lahat. Umupo muna ako sa isang bench at pinagmasdan ang mga batang naglalaro. Kasama nila ang magulang at makikita ko sa kanilang mata ang kasiyahan. Napadako naman ang tingin ko sa batang lalaki na sobrang takaw kumain ng pizza. Hindi ako kalayuan sa gawi niya, kaya rinig ko ang sinasabi nito sa Ale. "Mama, alam mo po ba, may cute do'n na babae. Ang puti niya mama tapos ang ganda niya ngumiti.", wika nito habang may pagkain pa sa bibig. "Oh, tapos? Ano naman do'n?", tanong ng nanay. "Wala po mama. Gusto kong ligawan 'yon kapag malaki na ako.", turan niya dahilan para maalala ko si Michael. Ang anak ko, katulad na katulad niya.   Sobrang daldal tapos girlfriend agad ang nasa isip. Miss na miss ko na si Michael. Miss na miss ko na ang ngiti niya. Miss na miss ko na rin ang kakulitan niya. Kaso, kahit anong gawin ko, hindi na siya babalik. Hindi ko na siya makikita pa. Wala sa oras ay napaluha ako. Hindi ko tuloy namalayan, humihikbi na ako habang pinapanood ang bata. Damn! Ang tapang ko kanina pero bigla akong tumiklop dahil lang sa ala-ala ng anak ko. "I think, you need this.", sambit ng binata sabay lahad sa akin ng panyo. Agad akong napasulyap sa lalaki at halos mahulog ako sa inuupuan nang makilala ko siya. "I don't need that.", bigkas ko at pinunasan ang luha gamit ang aking kamay. "Umiiyak ka. Hindi ako sanay na makita ang Miss Sandra na lumuluha sa publiko.", saad ni David. Yes, si David. Hanggang dito, pinagtagpo kami. Ang malas lang dahil sa ganitong senaryo pa kami nagkita. "I'm not crying. Kaya pwede ba, lubayan mo ako.", masungit na turan ko. "Hindi ako aalis hanggat hindi mo tinatanggap ang panyo na nasa palad ko.", ngiting sabi niya. Kaya mabilis ko itong kinuha para umalis na siya. "Tinanggap ko, so you can leave now.", pagtataray ko.   "You need me. You need someone to talk.", tugon niya at umupo sa tabi ko. "Hindi ko kailangan ng kausap.", "Sinungaling. Alam kong may problema ka.", bigkas ni David. "Wala akong problema. At lalong hindi tayo close para kausapin ka.", "Ganyan ang mga babae. They always denied what they really feel, kaya hindi mo ako ma-uuto dyan.", pahayag ng binata. "Well, kung ayaw mong umalis, ako na ang aalis.", madiin na sabi ko. Pero hinawakan niya ang braso ko para hindi ako makatayo. "Don't leave, Miss Sandra. I need you.", maamong wika niya. "What?", "Sobrang laki ng problema ko ngayon. Pumasok ako sa isang relasyon na sumira ng buhay ko.", aniya ni David. Nacurious tuloy ako sa sinasabi niya kaya minabuti kong mag-stay. "I married the girl who killed my son.", he continue saying. "Huh?", "Yung anak ko, si Michael, pinatay siya ni Katrina. Pero tangina, pinakasalan ko ang babaeng 'yon!", galit na saad niya. "P-pinatay ni Katrina si Michael?", na-uutal kong tanong. Marahan siyang tumango at napakuyom ng kamao. Kung pinatay ni Katrina ang anak ko, ibig sabihin, hindi talaga si David ang pumatay? So it means, naset-up ang lalaki.

 

Chapter 54

Sandra's POV:

"ANYWAY, bakit mo ba sinasabi 'yan sa akin? I don't care about your problem.", pakunwaring taray ko sa lalaki. Ayokong ipakita sa kanya na interesado ako sa buhay nito dahil kailangan kong itago ang pagkatao ko. But to be honest, gustong-gusto ko siya tanungin dahil pakiramdam ko, malapit na ako sa katotohanan. Sumagi kasi sa isip ko na baka set-up ang nangyari kay David. Pero hindi pa rin sapat 'yon dahil malinaw sa mata ko ang ginawa niya. Malinaw pa rin sa tainga ko ang mga sinabi ng tauhan niya. "Because I need you, Sandra. I need you today, tomorrow and the following days.", saad nito sa mahinang boses. "Kailangan mo ako? David, pinirmahan ko na ang kontrata mo. Magpartner na tayo sa business. Kaya wala ng rason para habulin mo ako.", pagwiwika ko. "Pinirmahan mo?", kunot-noong bigkas niya. "Yes. Nakausap ko ang mother mo. Nakumbinsi niya ako. That's why I signed the contract.", turan ko bilang sagot. "Si mama. Shit. Bakit ka agad pumayag do'n?", asar na sambit niya. Napakamot ito sa kanyang batok na tila may galit. "Why not? Mas magaling siya magsalestalk, kumpara sayo.", I said directly. "Miss Sandra, hindi mo kilala si mama. Kailan man hindi siya naging ina sa akin. Kaya ayokong magkaroon ng utang na loob sa kanya.", aniya ni David. "Hindi ko na 'yan problema pa. Besides, hindi ko alam ang background ng mama mo.", wika ko kay David. Tumayo na ako para umalis na. But for the second time, pinigilan niya ulit ako dahil hinawak nito ang kamay ko. "Mr. David, mainit ang ulo ko ngayon.", inis kong sabi. "Alam ko. Dahil pareho lang tayo, Miss Sandra.", "Kung gano'n, you need to take a rest.", muli kong pahayag. "Sa oras na 'to, hindi ko kailangan ng pahinga.", he replied. "Okay. Buhay mo naman 'yan. Basta ako, uuwi na.", madiin kong wika at mapwersa kong inalis ang kamay niya sa kamay ko. Pero hinabol ako ni David at talagang hinarangan niya pa ang dadaanan ko. "Can you please stay away from me!", bulyaw ko sa mismong pagmumukha nito. "Kinakapalan ko na ang mukha ko, Miss Sandra dahil wala na akong malapitan na iba.", wika nito sabay luhod sa harapan ko. "W-what are you doing?", turan ko sa kanya. Nakakahiya! Ano 'to proposal? Tsk. "Miss Sandra, wala akong pera. Ubos na ang pera ko. Naghihirap na ako. Gustuhin ko man kumuha ng private investigator, hindi ko na makaya dahil wala akong pang-bayad.", saad niya.   "Ang dami mo pang sinabi. Isa lang naman ang gusto mong iparating sa akin. YOU NEED MONEY. So okay, bibigyan kita. Magkano ba ang gusto mo?", tanong ko rito. But he remained silent. "Half million ba or one million?", I asked again. "Miss Sandra kasi--", "I'm asking you. Hindi ako madamot sa pera. Kaya kapalan mo pa lalo ang mukha mo.", sambit ko sa kanya. Dahan-dahan itong tumayo mula sa pagkakaluhod, tsaka ako tiningnan muli. "Ang pera na hihingin ko sa'yo, para 'yan sa pag-iimbestiga ko kay Katrina. She killed my son. Pero base sa sinabi niya na "kami", ibig sabihin no'n, may kasabwat siya sa pagpatay kay Michael. I need justice to my son and to my wife. Hindi ako makakampante hangga't hindi ko nalalaman ang totoo.", aniya ni David. Base sa pananalita niya, may hinanakit ito sa nangyari. Pero bakit ganyan siya umarte? Diba ginusto niyang sumama kay Katrina? Nakipaglampungan siya sa ex-girlfriend habang ako buntis at naghihintay sa bahay. Nagawa niya pang magsinungalung sa akin at i-dahilan ang meeting niya sa ibang kliyente. "I don't believe you. Siguro, pinabayaan mo ang mag-ina mo kaya ganyan ang nangyari.", I said.   "No Miss Sandra. Hindi ako naging pabaya na ama at asawa sa kanila. To be honest, mahal na mahal ko 'yon eh. Mas mahal ko pa sila sa buhay ko. Nagkataon na pag-uwi ko, galing Japan, wala na sila. Wala na sila Kate. Damn! May mga regalo pa ako na bitbit no'n na dapat sana ibibigay ko kay Michael.", pahayag nito na animo'y naiiyak habang kinikwento ang lahat. Gulong-gulo ako. But today, I choose to open my ears. Pinili kong pakinggan ang side niya, kahit ang akala nito, si Sandra ako. "May meeting ako nung araw na iniwan ko si Kate sa bahay. Ayoko sanang umalis dahil buntis siya, kaso malaking kliyente ang kakausapin ko. May problema na talaga ang kompanya ko noon, kaya nagpursige ako na sumama sa Japan. Kung alam ko lang na may masamang mangyayari sa mag-ina ko, hindi na sana ako tumuloy. Naging success ang meeting ko at nakuha ko ang gusto ko. Pero kapalit no'n, nawala sila Kate. Namatay sila. At alam mo ang masaklap, kahit sa huling sandali, hindi ko sila nasilayan. Tangina!", he continue. This time, tumulo na ang luha niya. He cried infront of me. Unti-unti tuloy na lumambot ang puso ko, at nadadala ako sa iyak niya. I want to hug him. I want to say na 'buhay ako.' Pero masisira ang plano ko. Kapag nalaman ni Katrina ang pagkatao ko, panigurado iiwasan niya ako. "Pasensya na, nagiging emosyonal lang ako kapag binabanggit ko si Kate. I just really love her.", wika ni David. "It's okay. You don't need to explain. Bukas na bukas, mag-uusap tayo. Tatawagan kita. Dahil may kailangan kang malaman.", pagsasabi ko sa lalaki.

 

Chapter 55

DAVID's POV:

 HINDI ako makatulog ngayon habang iniisip ang sinabi ni Sandra. Ano ba ang dapat kong malaman sa kanya? Matapos niyang bigkasin ang katagang 'yon, hindi na mapakali ang utak ko. "David.", saad ni Katrina sa pangalan ko. Pumasok siya sa guest room namin at dito muna ako natulog. Ayokong makatabi ang babae dahil mainit ang dugo ko rito. "Ano bang ginagawa mo? I told you to stay away from me. Kaya nga lumipat na ako ng kwarto diba? Because I don't want to see your face!", inis kong wika. "Asawa mo ako, David. Kaya natural lang na tumabi tayo sa iisang kama. That's why I'm here.", aniya ni Katrina. "Nagtitimpi lang ako sayo, Kat. Kaya habang maaga pa, umalis ka na at huwag na huwag mo akong kakausapin.", pagalit na pahayag ko. Hindi pa sana ito aalis, pero binigyan ko siya ng nakakatakot na tingin dahilan para lumabas ito ng kwarto. TANGINA! Kapag nakahiram ako ng pera kay Sandra, isasama ko sa pag-asikaso ang annulment. Gusto ko ng makalaya sa kamay niya. Dahil hindi ko masisikmura na makasama ang taong pumatay sa anak ko. Siya pala ang sumira ng pamilya namin. At dapat kong alamin kung sino ang kasabwat niya. Idinaan ko na lang sa pagpikit ng mata ang galit ko, kaya tuluyan na akong nakatulog. I guess, 7 a. m in the morning nang magising ako. Tumawag kasi sa akin si Sandra at sinabi niya na magkikita kami sa isang beach na hindi naman kalayuan. Hindi ko na tinanong kung bakit doon kami magkikita dahil nagmamadali siya. Sa tingin ko, tatakas 'yon sa boyfriend niya dahil baka hindi siya payagan. Kung sabgay, kahit ako naman, hindi ko papayagan si Kate na umalis at makipagkita sa ibang lalaki. Shit! I mentioned her name again! Hindi ko talaga maalis sa isip ko ang asawa ko. "Saan ka na naman pupunta? Nagluto ako ng almusal, David. Kaya pwede bang kumain ka muna? Don't stress yourself. Nakuha na ni mommy ang kontrata mo kay Sandra na 'yon.", wika ni Katriana nang bumaba ako. Nakabihis na ako sa mga oras na 'to kaya nahalata niya na may pupuntahan ako. "Wala akong gana.", tanging tugon ko. Sumakay na ako sa single na motor, at pinaharurot ito. Sa bilis ng pagda-drive ko, nakarating agad ako sa beach. Inilinga ko ang aking tingin sa bawat sulok dahil alam kong naghihintay sa akin si Sandra. Pero laking gulat ko nang sundutin niya ako sa likod. "Kahit saan ka lumilingon, nandito lang ako.", sambit nito na medyo natatawa. Damn! She's like an angel. Ito rin ang unang beses na nakita ko siyang tumawa na sobrang totoo sa sarili. "I'm sorry. Hindi ko kasi--", "Matangkad ka lang David. Kaya kung sasabihin mo na pandak ako, better shut your mouth.", pagsusungit niya na tila nagbago ang mood. Babae nga naman. "Anyway, let's go. Doon tayo mag-usap. Gusto ko sa pinakadulo. Tahimik do'n at walang tao.", saad niya sabay hawak sa kamay ko. To be honest, naninibago ako sa kilos ni Sandra. Yung ugali ni Kate, nakikita ko sa kanya ngayon. "Bakit pala gusto mo dito tayo mag-usap? Mahalaga ba ang sasabihin mo?", I asked. "Huwag ka munang madaldal, naglalakad pa tayo.", turan nito habang patuloy kaming humahakbang sa buhangin. Hindi nagtagal, natunton namin ang tinutukoy niya. Bumitaw na siya sa palad ko at nagsimulang magkwento. "Alam mo ba, may anak din ako.", pag-aamin nito dahilan para mabigla ako. Gulat na gulat ako dahil buong akala ko, dalaga pa si Sandra. "What? May anak ka? At sino ang ama? Yung boyfriend mo ngayon?", sunod-sunod na saad ko. "Yeah. May anak kami ni Derick. Actually, ang kulit ng anak namin eh. Oras-oras, lagi akong inaaway. Lagi niyang sinasabi sa akin na ang panget ko tapos ang pogi ng papa niya.", aniya ng babae. Napapatawa ito habang dinedescribe ang bata. Wala akong magawa kundi ang titigan siya. Blangko ang isipan ko. Dahil buong akala ko, kay Kate lang may anak si Derick. Hindi ko lubos maisip na pati pala kay Sandra, may anak siya.   Gago talaga ang lalaking 'yon! Matagal niya na palang niloko si Kate. "Pero yung papa na tinutukoy niyang pogi, hindi si Derick. Hindi niya pa kasi kilala ang totoong papa niya dahil nga nag[1]abroad si Derick habang nasa tiyan ko pa siya.", she continue. Teka nga, bakit parang pamilyar yata ang nangyari sa kanila ng asawa ko? Ibig sabihin ba nito, pareho silang pinagsabay? "Are you listening? Kasi kung hindi ka nakikinig, hindi ko na lang itutuloy ang kwento ko at umuwi na tayo.", wika nito. Nakatulala kasi ako sa kawalan dahil masyado akong nalilito. "Pasensya na, naalala ko kasi ang asawa ko sa kwento mo. Katulad na katulad eh.", "Talaga ba? Paano mo nasabi?", she asked. "Ayokong saktan ang damdamin mo, Sandra ha? But you need to know this. Ex- boyfriend ng asawa ko si Kate. Nagkaanak din sila. At yun ay si Michael. Siya yung kinikwento ko sayo na tinuring ko na anak.", mahinahon na litanya ko. "Gano'n ba? Oo nga. Parehong-pareho. Nagkaiba lang dahil yung anak ko, namatay siya. Namatay siya dahil sa lason.", bigkas ni Sandra. "Lason? Nalason ang anak mo?", pagtatanong ko ulit para makasiguro. Tumango naman siya kaya hindi ko maiwasan na malungkot sa kanya. "Kung mamarapatin mo sana, pwede ko bang malaman ang pangalan ng anak mo?", usal ko sa babae. "Of course.", ngiting tugon niya. "His name is..... Michael. Siya yung anak natin, David.", sagot nito na halos ikalumpo ko. Nanlambot kasi ang tuhod ko sa sinambit niya. "David, ako si Kate. Ako ang asawa mo.",

 

Chapter 56

DAVID's POV:

 "David, ako si Kate. Ako ang asawa mo.", "David, ako si Kate. Ako ang asawa mo.", "David, ako si Kate. Ako ang asawa mo.", Ito ang patuloy na bumubulong sa aking tenga. Wala akong masabi dahil pakiramdam ko, naubos ang lakas ko nang sabihin niya 'to. "Si Sandra at si Kate ay iisa.", she said again. This time, tuluyan ko ng inangat ang tingin ko sa kanya. Hinihintay ko na bawiin niya 'to dahil baka gino-goodtime lang ako ng babae. Pero walang biro at tawa ang reaksyon nito, bagkus kitang-kita ko ang pagkaseryoso sa mukha niya. "Hindi ako patay. Buhay ako, David. Buhay na buhay ako.", madiin niyang wika. "A-are you joking? Kasi ang sakit na eh. Kaya kung binibiro mo ako, pwede bang 'wag mong idamay ang pangalan ng asawa ko. She's dead. Payapa na siya sa langit habang kasama ang anak namin.", litanya ko na tila ayokong paniwalaan si Sandra. And I hate it. Pinaka-ayoko sa lahat yung nadadamay si Kate. "Hindi ko pipilitin na maniwala ka. Dahil gano'n talaga ang gusto kong mangyari. Ang paikutin ka sa kamay ko para pahirapan ka. You killed my son, David. Ikaw mismo ang pumatay sa anak ko.", pahayag ni Sandra na animo'y binalutan ng galit ang bawat salitang binibitawan niya. "Pinatay ko? Wala akong pinatay. Kung meron mang namatay at nagdusa, ako 'yon.", tugon ko sa dalaga. "At teka nga, bakit mo ba pinagpipilitan na ikaw si Kate? Yung mukha mo at mukha niya, masyadong malayo.", patuloy kong sabi. "Dahil sinadya kong baguhin at palitan ang dating Kate na tinapakan niyo! Ikaw, si Katrina at 'yang mama mo, ang rason kung bakit ako bumalik! Mga hayop kayo!", "Bakit parang ako ang sinisisi mo? You know everything, right? Nakwento ko na sayo ang nangyari sa akin.", "Pero hindi pa lahat. Kasi ikaw ang dahilan kung bakit nalaglag ang anak ko! Yung anak natin, namatay dahil sa galit ko sayo! Umiiyak ako nung mga araw na 'yon, samantalang ikaw, masaya ka habang kasama si Katrina!", she shouted. Nagawa nitong duruin ako na parang sasabog na siya sa galit. "Kitang-kita ko pa David sa mga litrato niyo na may nangyari sa inyo! At alam mo yung masakit, pinuntahan kita sa hotel para malaman ko ang totoo. Pero pagkarating ko do'n, gulat na gulat ka dahil nahuli kita sa akto.", pagwiwika niya ulit. I don't know what to say, kasi wala akong maalala na kasama ko si Katrina si Hotel. One thing I know, nakita ko lang siya sa Cebu at hiniram niya ang cellphone ko. "Oh ano? Natulala ka? Kasi totoo ang nakita ko, diba? You cheated on me! Ang sabi mo, may ka-meeting ka lang. Ang sabi mo, uuwi ka agad, hindi ka magtatagal. But you lied!", saad niya sabay patak ng luha sa mata. Tinitigan ko ng mabuti ang mata ni Sandra. At dito ko napagtanto na siya nga si Kate. Kapag mahal mo ang isang tao, bumibilis ang pintig ng puso mo. And I feel it right now. Kaso umiiyak na siya dahil sa sakit. At nasasaktan ito na halos sampalin ako. "Hindi kita sinaktan. At lalong hindi kita niloko. Sandra--Kate, walang nangyari sa amin ni Katrina. Yung hotel na tinutukoy mo, hindi ako pumunta do'n. Please believe me, naset-up lang yata ako.", pakiusap ko saad sa babae. "Set-up? Malabong mangyari 'yon, David. Kasi nakita at nakausap kita. Nando'n ako sa Cebu nung araw na kasama mo si Katrina!", bulyaw nito. "Bakit ba pinagpipilitan mo sa akin na ako 'yon? Kate, nasa Japan ako.", "Kung hindi ikaw, sino? Sino yung lalaki na kasama ni Katrina? Sino yung lalaki na tumawag sa akin at kinausap ako?", aniya ng dalaga. Hindi pa rin siya tumitigil sa panunumbat sa akin na tila pinaparating niya na may kasalanan ako sa lahat. Pero wala akong kasalanan dahil hindi ako 'yon. Nagkamali lang ako dahil mas inuna kong asikasuhin ang kompanya. "David, naniwala na sana akong naset-up ka nung nilason mo si Michael, nung pinalayas ako ng mga tauhan mo habang binuburol ang anak ko! Pero yung itanggi mo na hindi ikaw 'yon? Ang bobo mo!", pagsisigaw niya ulit. Akma sana nitong itatama ang kamay sa pisngi ko, pero bigla niya itong pinigilan.   "Sige lang Kate, ituloy mo. Sampalin mo ako ng malakas. Tatanggapin ko 'yan, kung ito ang paraan maniwla ka. Ibuhos mo ang galit mo ngayon. Kahit sipain mo ako tadyakan, maiintindihan ko. So slap me now.", turan ko sa kanya. But instead na gawin niya ito, bigla siyang napa-upo sa buhangin. Humahagulhol siya at natakpan ang pagiging matapang niya. Hindi na si Sandra ang nakikita ko. Dahil umapaw sa babae ang dati niyang pagkatao. Umapaw ang pagiging Kate niya sa araw na 'to. "I w-want to believe you, but still, you broke my heart. Y-you hurt me. At wala ka sa tabi ko nung wala ka. Hindi lang isang anak ang nawala sa akin, pati si Michael na inalagaan at minahal ko ng higit pa sa buhay ko, pinatay nila!", pahayag nito sabay angat ng mukha. Pulang-pula ang mata at ilong niya, buhat ng pag-iyak. "David, h-hindi aksidente ang nangyari sa anak natin, dahil sinadya nilang patayin ang bata.", litanya ni Kate. "A-and, I want justice. I want the justice.", Sa sinabi niya, dahan-dahan akong lumuhod at pinunasan ang luha sa pisngi ng babae. "Then let's help each other. Magtulungan tayo. Pangako, hindi ko ibubunyag ang tunay mong pagkatao. Just continue to pretend, being Sandra.", tugon ko rito at mahigpit ko siyang niyakap.

 

Chapter 57

SANDRA's POV:

INAMIN ko na kay David ang totoo. Mulat na ako sa katotohanan. Set-up nga ang lahat. Pareho kaming napaikot ni Katrina. At kung sino man ang kasama niya sa pagpatay sa anak namin, ipapatikim ko sa kanila kung gaano kainit ang mapunta sa impyerno. Hindi ko na papalagpasin ito, lalo pa't sabay na kaming lalaban ni David. "How about Derick?", he asked me. May namumuong selos sa boses niya na hindi ko man lang naisip ito. Hays! I'm too selfish kung iiwan ko si Derick dahil lang kay David. Hindi ko tuloy alam kung ano ang gagawin ko. "Sabi ko nga, maghihintay na lang ako hanggang sa maging okay ang lahat.", pilit na turan niya. Siya pa mismo ang sumagot sa tanong. "I'm sorry. Hindi naman agad maibabalik ang dating tayo dahil sa mga paliwanag mo. Remember, nandyan si Derick sa tabi ko nung mga oras na kailangan kita. Nung mga oras na pinatay ako ng kalungkutan. At ang unfair kung ipagpapalit ko siya dahil lang sayo.", mahabang wika ko. Napatango na lamang ito na alam kong napipilitan. "Tama ka, nandyan nga siya. Pasensya ka na ha? Pasensya na kung wala ako sa tabi mo para damayan ka. Pero ayos lang kung hindi mo na ako mahal, Kate. Ang mahalaga, nalaman kong buhay ka. At least nawalan ng isang tinik ang dibdib ko.", aniya ni David. Mas mabuti na muna ang ganito. Yung walang closure para walang makahalata. We're just partner in JUSTICE, but not in LOVE. "Nga pala, kung ano ang dati kong trato sayo bilang Sandra, gano'n pa rin ang gagawin ko. Tatarayan at susungitan kita sa harapan ng mga tao, lalo na kay Derick. Kasi ayokong mag-isip 'yon ng kung ano.", turan ko sa kanya. "D-do you love him?", bigkas nito na tila nagdadalawang-isip pa na itanong. "Hindi ko kailangan sagutin 'yan. Our goal is the same. At yun lang ang aatupagin natin. So let just focus on that.", tugon ko rito. Kaso biglang umamo ang mukha ni David na parang may hinihintay pa ito. "Anong tingin 'yan?", bigkas ko. "Wala. Ang daming nagbago sayo, Kate. I just can't imagine na yung Kate na kasama ko lagi sa pagtawa, heto, ibang-iba na.", "People changed because of the pain. Kaya huwag mong ke-questionin ang inaakto ko. Hindi mo alam kung gaano kasakit ang pinagdaanan ko nung mga panahon na WALA KA.", madiin na saad ko sa huling salita. "Akala ko ba okay na tayo?", "Okay yung usapan natin, pero yung salitang TAYO, hindi pa 'yon okay.", paliwanag ko para maintindihan niya ito. "Gano'n ba? Siguro nga, minahal mo na si Derick. Ano bang laban ko do'n? Siya yung una mong minahal bago ako. Siya yung una mong pinangakuan bago ako. Pero Kate, ako naman yung bumuo sayo nung durog ka.", "Pero dinurog mo rin ako, at siya rin ang bumuo sa akin.", "I told you, hindi ko alam ang nangyari sa inyo ni Michael at ng anak pa natin.", "Bakit hindi mo inalam? Kaya nga inembento ang telepono para gamitin sa pagtawag. Kaya sana ginamit mo rin 'yang utak mo.", "Hindi ko ginusto na hindi ka tawagan. I tried to call you, pero wala talagang oras eh. Kapag hawak ko na ang telopono, may client meeting agad.", turan nito sa akin. "Meeting? Dyan ka magaling David! Ang hilig mo sa ganyan!", malakas na sambit ko. Mapakla akong napatawa dahil pinipilit kong patawarin siya kaso ang sakit pa rin eh. "Yun lang ang pagkakamali ko, Kate. Kasi mas inuna ko ang meeting kaysa protektahan kayo. Pero alam ng Diyos na wala akong alam sa mga nangyari sa inyo. Uulitin ko, hindi ako ang nasa hotel na sinasabi mo.", pagtuturan niya. "Shut up. Dahil ikaw lang naman ang David na kilala ko. Ikaw lang naman ang may ganyan na mukha! Yung mata mo, yung ilong at yung labi at nung tinawag ka pa ni Katrina na David, ikaw na ikaw 'yon. So stop being a liar! Lalo akong naiinis!", tugon ko ulit. "Kamukha ko? Teka, bukod sa akin, meron pa akong kamukha Kate.", wika niya dahilan para matigilan ako. "What did you say?", I asked. "May kambal. At siya si Deo. Kaya posibleng!", biglang mura nito.   Napasipa siya ng bato dahil sa sumagi sa kanyang isip. "Ano bang ibig mong sabihin?", "May galit sa akin si Deo. At matagal na ring gusto ni Deo si Katrina. Hindi kaya, nagsabwatan sila para sirain tayo? Kasi alam ko, tutulong 'yan si Deo kapag may kapalit. And I think, binigay ni Katrina ang sarili niya para lang tulungan siya ng kapatid ko.", pahayag ni David. Sa mga sinabi niya, hindi malayo na may punto siya. So si Deo pala ang nakita ko sa Hotel? Pero sino yung humigit sa akin sa Mall? "Nasa mall ka ba nung nakaraang araw?", "Oo, at nakita ko do'n ang kambal ko. Bakit mo natanong? May ginawa ba siya sayo?", sunod-sunod na sambit niya. "Wala naman. Pero akala ko ikaw 'yon. Dahil base sa mga titig at pananalita niya, gusto niyang angkinin ang katawan ko.", pag-sasabi ko. "Tangina! Hindi ko na papalampasin 'to. Kakausapin ko siya!", malutong na mura ulit ni David. Muntik ng umusok ang ilong niya sa sobrang galit sa kapatid. All this time, napaikot kami!

 

Chapter 58

KATRINA's POV:

TULUYAN ng naging cold si David sa akin. Hindi niya na ako kinakausap at tinatabihan sa pagtulog. Simula nang ipagtapat ko sa kanya na pinatay ko si Michael, halos hindi niya na ako kibuin. Everytime na inaaya ko siyang kumain lagi na lang siya may lakad at walang gana. Kaya nagtataka na ako sa kinikilos ng asawa ko. This past few days, he's always busy. Siguro, oras na para humingi ako ng tulong ulit kay Deo. I smell something fishy about Sandra. Sa palagay ko, may tinatago siya na kailangan ko malaman. So here, patungo ako sa condo na tinutuluyan ni Deo. Sabi niya sa akin, ano mang oras pwede ko siyang lapitan. Hindi naman ako inabutan ng isang oras dahil walang traffic sa araw na 'to. Pagkarating ko do'n, bukas ang pinto. And I guess, nasa banyo siya at naliligo. Kaya umupo ako sa kama at hinintay na lumabas ang binata. I don't like Deo. I'm just using him to win back David. Well, magkamukha sila, but I will never love him. "Ohh? What are you doing here? Mukhang may problema ka yata ha?", bigkas nito na talagang kilala niya ang pagkatao. Kung sabagay, lumalapit lang ako sa kanya kapag may kailangan ako. "David na naman?", panghuhula niya. "Obvious ba?", mataray na tugon ko. Si David lang naman ang rason kung bakit ko siya kinakausap. "Kasal na kayo, diba? So hindi ka pa rin niya mahal?", pang-iinsultong tawa ang ginawa nito na talagang natamaan ako. "Si Sandra kasi.", pag-uusal ko na may galit sa babaeng 'yon. Tatlong araw na ang nakalipas, pero si David, panay kompanya ang inaatupag. At alam kong hindi lang kompanya ang pakay nito.   "Sandra? At sino naman ang babae 'yan?", tanong niya na animoy hindi kilala yung tao. "You don't know her? Siya lang naman ang boyfriend ni Mr. Derick na top 1 ang company nila sa Pilipinas. And top 5 in Asia.", wika ko para ipaalam ang background ng dalaga. But he just laugh. Halos hawakan nito ang tiyan para pigilan ang tawa. "Walang nakakatawa, kaya pwede ba, tumigil ka na.", inis kong turan. "Bakit parang kabado ka? Ano bang kinatatakutan mo sa babaeng 'yon, bukod sa mas mayaman siya sayo?", tanong ni Deo. "Feeling ko kasi siya si Kate. I mean, wala akong ebidensya laban sa kanya. Pero malakas ang kutob ko eh.", saad ko muli. "So what do you want?", seryosong sambit niya. "I want her to rest forever. Masyado siyang asungot sa buhay namin ni David. Patay na nga si Kate, siya naman ang pumalit.", diretsang tugon ko na hindi man lang nabulol. "Ayon lang pala, basic!", saad niya at hinaplos ang braso ko. "Kapag nagawa ko ba 'yon, ano bang premyo ang ibibigay mo?", he continue. "Ako ng bahala sa premyo. May isang salita ako. If you want my body, then go on. Ibibigay ko ulit 'to sayo. Kaya ayusin mo ang trabaho mo.", pahayag ko sa binata. "Hindi ko yata gusto ang pagtrato mo sa akin, Katrina. Ikaw na ang nag-utos, masyado ka pang bossing. Baka hindi mo alam, may alas ako na hindi niyo alam. Napapaikot ko ang lahat, at kasama ka na do'n sa napaikot ko.", litanya ng lalaki.   Nagkaroon tuloy ng pagtatanong ang isipan ko dahil sa mga ngising nakita ko sa labi. "And happy to say, I enjoy every single day, sa tuwing nakikipaglaro ako sayo, sa asawa mo at--", "At kanino?", agad na bigkas ko. "Chill. Hindi ko muna sasabihin. Mas maganda kapag ako lang ang nakakaalam.", turan niya at tumawa pa talaga. "Can you please be honest to me. Ano bang alam mo na hindi namin alam ha?", tanong ko muli. "Hindi tayo close, Katrina para magsabi ng totoo sayo. Kasi parausan lang kita.", tugon nito na ikina-init ng ulo ko. "How dare you!", "Same to you. Kaya huwag mo akong tataasan ng boses dyan. Kung ayaw mong sabihin ko kay David na ikaw ang nagset-up sa kanya. Ikaw lahat, Katrina. Gumawa ka ng kwento para magalit si Kate sa kapatid ko. Ako pa ang ginamit mo para maging kapani-paniwala ang lahat. Hindi ka pa nakontento at pinatay mo ang batang si Michael.", wika niya para ipaalala sa akin ang mga kasalanan na ginawa ko. "Hindi lang ako ang pumatay kay Michael. Ang mama mo ang nag-utos sa akin para patayin ang bata.", I said as I defended myself. "Kahit na. Ikaw pa rin ang punot-dulo ng lahat.", turan nito. "Mahal ko lang si David kaya ko nagawa 'yon. Hindi mo alam kung ilang taon ang ginugol ko sa abroad para lang matanggap ng mama mo. I love him to the point that I can kill! Handa akong patayin ang lahat, basta maging akin siya. Akin si David!"

 

Chapter 59

SANDRA's POV:

KUNG ano ang trato ko kay David bilang Sandra, gano'n pa rin ang pinapakita ko sa kanya. Nag-iingat ako sa bawat kilos dahil alam kong nasa paligid lang si Deo para pagmasdan ako. At sa palagay ko, nakamasid lang ito sa akin para tingnan ang ginagalaw ko. Ayokong malaman niya na ako si Kate, dahil masisira ang plano ko. Tiyak kapag nabisto nito ang tunay kong pagkatao, makakarating kay Katrina ang lahat. Kung akala ni Deo, maiisahan niya ako. Pwess, hindi na 'yon mangyayari pa! May alas na rin ako laban kay sa binata kaya kapag nakaharap ko siya, sasabayan ko ang bawat pagpapanggap niya. NAKITA ko namang naglalakad si David patungo sa pwesto ko. Hingal na hingal ito na tila napagod siya kakatakbo. Usapan naming dalawa ang kumuha ng private investigator para sundan lagi ang pupuntahan ni Katrina. Si Katrina lang kasi ang makakaturo sa amin kung sino pa ang kasamahan niya sa likod ng pagpatay sa anak ko. "Nasa'n ang asawa mo? Bakit hindi mo siya kasama?", tanong ko kay David kahit na alam ko, kung saan siya pumunta. Mataray ang pananalita ko dahil nasa kompanya kami. So I act normal, na parang kapartner ko siya sa business. Actually, we're okay. Masasabi ko na hanggang kaibigan muna kami. At yung tungkol sa pag-uusap namin, kami lang ang nakakaalam. Hindi ko binanggit kay Derick ang tungkol dito dahil alam kong kokontra siya sa desisyon ko. "Ahm, pasensya na Miss Sandra, tulog pa kasi yung a-asawa ko, kaya hindi ko muna ginising.", pagsasagot niya na animo'y nandidiri siyang banggitin ang salitang asawa. "It's okay. Paki-sabi na lang sa kanya na siya ang magiging model para sa bikini show.", wika ko habang nakangiti. "Bikini Show?", he asked. "Yes. Live show ng mga naka-panty at bra. Happy?", turan ko dahil medyo nainis ako. Simpleng salita, hindi pa maintindihan. Kailangan pa talaga na diretsuhin ko. "Meron ba n'yan? I mean, akala ko, tungkol lang sa coffee ang kompanya na 'to.", pahayag ni David na tila naguguluhan. "Hindi lang sa kape ang focus ng kompanya ko. Kaya nga ako naging successful, dahil ibat-ibang business ang pinapasukan ko. Gosh!", maarte kong saad. "But---", "Stop asking and just call your wife.", tanging sabi ko at hindi ko na hinayaan pang mangatwiran ang lalaki. Pumasok na ako sa loob ng office ko, kung saan nando'n si Derick habang nakaupo. "So what's your next plan?", mabilis na sambit niya. "Chill ka lang, Derick. Dahil nasisiguro ko, magiging exciting ang kaganapan sa live show.", masayang sagot ko. "Masaya? How can you say that?", tanong ulit nito. "Dahil planado na ang lahat.", bigkas ko at umupo. "I can't wait na mangyari 'to.", natatawa kong saad na may tagumpay na agad sa ngiti. Iniisip ko palang kasi, tumatalon na ang puso ko sa saya. Ipapahiya ko si Katrina sa harapan ng mga tao. At magiging trending siya sa buong mundo. Interesting, right? "Hays. Ikaw bahala. Basta ako, nandito lang kapag kailangan mo.", rinig kong wika ni Derick. Kinuha niya ang coat sa may upuan at akmang lalabas ng office. "Saan ka pala pupunta?", I asked. "May kakausapin lang. Total, hindi kita makausap ng matino.", pagtuturan niya. "Huh?", "Sandra, ayokong mag-overthink, pero sa tingin ko, may nagbago sa'yo.", straight to the point na litanya nito. "Ako? Nagbago? Come on, Derick, walang nagbago sa akin. Ako pa rin 'to.", aniya ko sa binata. "Wala ba talaga?", sakrastikong tugon niya. "Well, sana nga wala.", he said again. Lumabas na siya ng office habang ako ay nakanganga dahil hindi ko siya maintindihan. "Ano bang problema niya?", kausap ko sa sarili. Napailing tuloy ako at tinuloy ang pagbabasa ng magazine. Sa bawat buklit ko ng page, nakarating ako sa mga swimsuit attire. "Hmmm, siguro mas maganda itong color pink. Bagay na bagay sa akin.", mahinang sabi ko. Natigilan naman ako dahil may isang tao ang sumagot. "Mas bagay tayo dyan, Sandra.", wika niya na may kakaibang boses. Bahagya kong ibinaba ang magazine at sinulyapan ko ang lalaki. At isa lang ang sumagi sa utak ko, hindi siya si David! Yung mata niya ang palatandaan ko, kakaibang titig ang pinapahatid niya sa akin. Kaya ngumiti ako at bahagya siyang pinalo ng hawak ko. "Mapagbiro ka pala, David noh? Kung wala kang magawa sa buhay, huwag mo akong istorbohin.", turan ko rito. "Bakit hindi? Gusto kong magkaroon tayo ng oras, Miss Sandra. Lagi na lang tayo busy sa kompanya. So naisipan kong i[1]treat ka. Kain tayo sa labas para makapag-usap ng maayos.", mahabang pahayag niya. "Can't you see? Marami pa tayong trabaho na dapat asikasuhin. Besides, magagalit ang boyfriend ko.", pag-aarte ko na talagang sinasabayan ko siya. "Hindi natin ipapaalam sa kanya. It just a friendly lunch. Kumbaga, celebrating together dahil partner na kita sa business.", pagpapaliwanag niya para lang pumayag ako. Matagal muna ako nag-isip bago sumagot. "Then okay. Saang place ba? Gusto ko yung tayong dalawa lang ha? And please, ayokong malaman 'to ng asawa mo at ng boyfriend ko.", tugon ko sa binata. Gusto niya ng laro? Edi makikipaglaro ako. Kung ito lang ang paraan para mahanap ko ang hustisya.

 

Chapter 60

DEO's POV:

 Ito na ang hinihintay ko. Ang kunin si Sandra sa pamamagitan ng pagpanggap ko bilang David. Talagang mautak ako dahil nagawa kong makapasok sa kompanya na hindi man lang nahalata ng mga tao. Kung sabagay, ginaya ko ulit ang pormahan at suot ng kapatid ko. Nakakatawang isipin na mabibilog ko sila ng gano'n kadali. "So ano? Pumayag siya?", tanong ng isang lalaki nang lumabas ako sa office ni Sandra. Sinenyasan niya ako na pumasok, sa mismong opisina niya para doon kami mag-usap. Kaya sabay kaming naglakad patungo do'n at pina-upo niya ako. "Yung tanong ko kanina, pumayag ba si Sandra na maka-date ka?", wika niya sa akin. "Oo naman. Ako pa ba? Walang babae ang tumatanggi sa akin.", mayabang na sagot ko. Tiningnan ko si Derick na inaayos ang kanyang necktie. Oo, siya ang kausap ko. At alam niyang kambal ko si David. Makapangyarihan na tao si Derick dahil lahat ng kompanya sa Pilipinas, hawak niya na. Kaya nga nagtataka ako, kung bakit nilapitan niya ako para lang magpatulong sa akin. Hangarin ko lang naman ay tikman si Kate. At paglaruan ang kapatid ko. Pero ngayon, nagbago na ang tinatahak ng isip ko dahil sa perang binigay ni Derick. Nga pala, tinawagan niya ako para pumunta dito. Sinabi niya pa talaga ang damit na suot ni David para lang magaya ko ang lalaki. "Ipagpatuloy mo lang ang paninira sa kapatid mo. Dahil gusto kong magalit lalo si Sandra sa taong 'yon para hindi na siya makaramdam ng pagmamahal.", pahayag nito kaya tumango naman ako. "Ikaw talaga. Mautak ka rin minsan. Kung ano ang takbo ng isip ko, gano'n din pala ang takbo ng isip mo. Magkakasundo talaga tayo.", "Talagang magkakasundo tayo dahil hawak na rin kita sa leeg. Kaya konting pagkakamali mo, malalaman ni David ang ginagawa mo sa kanya.", "Kahit kailan, hindi pa ako nagkamali. Malinis akong gumawa. Ikaw lang ang hindi.", aniya ko sa binata. "Anong ibig mong sabihin?", pagtuturan nito. "Kasama mo na si Sandra sa iisang bubong, pero hindi mo pa rin makuha ang loob niya? Ang hina mo, pre. Mauunahan ka talaga ni David. Dahil sabi ni Katrina, hindi na raw siya kinikibo ng asawa niya. At alam mo na kung sino ang dahilan.", ngising pahayag ko. Nasilayan ko ang pag-igting ng panga ni Derick na talagang nagseselos ito ng husto. "Kaya nga ayoko ng palapitin pa ang kambal mo, dahil ano mang oras, pwede niyang makuha ulit ang babaeng mahal ko.", saad nito at lumapit sa akin. "Inaasahan kita, Deo. Gawin mo ng mabuti ang pinapagawa ko. Galitin mo lang si Sandra, pero huwag na huwag mong ituloy ang pag-gahasa sa kanya.", pagpapaalala ng binata. "Oo naman. Makakaasa ka. Hayaan mo, hindi matatapos ang araw na 'to, na hindi ko nasisira ang pangalan ni David sa mata ni Sandra.", wika at pareho kaming napangisi. Hindi ko susundin ang gusto ni Katrina dahil mas malaking pera ang inoffer ni Derick sa akin. Yung katawan niya, nandyan lang. Pero yung pera, mahirap ng hanapin pa. "Basta yung usapan natin, huwag mo ring kakalimutan.", pagsasabi ko muli. "May isang salita ako. Kaya oo, kalahati ng share ng kompanya, mapupunta sayo kapag bumalik na sa buhay ko si Sandra.", he said again. Ayan ang gusto ko. "UMALIS ka na, baka makita ka pa ni Adrian.", wika ni Derick sa akin na halos ipagtulakan na ako palabas ng kompanya. Minsan talaga, may takot din pala ang taong 'to. Nanginginig na parang bakla. "Relax ka lang, magaling ako tumago. Kaya huwag kang umihi dyan sa kaba. I can handle this. Malinis na malinis, walang banayad na ebidensya.", turan ko sabay tawa ng nakaka-insulto. Humakbang na ako sa may pinto at pinihit ang door knob para lumabas na. Mamaya, magkikita kami ni Sandra. What do you think will happen next? Excited na tuloy ako na siraan lalo si David sa mata ng babae. Atat na atat na kasi ako magkaroon ng share sa malaking kompanya na may-ari mismo ni Derick. Kaya pipigilan ko ang sarili na huwag maakit kay Sandra kapag nakausap ko ito. Pangiti-ngiti akong naglakad at halos lahat ng mga taong nakakakita sa akin, tinatawag akong Sir David. So bad, they don't know who I am. But I enjoy every second, every minute and every hours, sa tuwing nagpapaganggap ako. Binigay na rin ni Derick sa akin ang number ni Sandra kaya pwede ko siyang matawagan para sa lunch namin together. Hindi na sa akin bago ang maging ganito dahil nagawa ko ngang paikutin siya nung nasa hotel ako na kasama si Katrina. Eto pa kayang kakain lang kami na may kasamang kasinungalingan. "Deo?", sambit ng isang lalaki nung nasa elevator na ako.   Hays! Kung minamalas ka nga naman, nakasabay ko pa talaga ang aking kambal sa loob ng elavator. "Bakit ganyan ang suot mo? Idol mo yata ako sa mga suotan.", he said. The same suit, the same shoes, the same necktie and the same hairstyle. "Ikaw talaga, minsan mayabang din ang datingan mo. Hindi ba pwedeng nagkataon lang ulit?", turan ko sa binata. "Imposible. Because as far as I remember, magkapareho din ang suot natin nung nasa mall ako. Hindi kaya, ginagaya mo ang pagkatao ko, Mr. Deo?", aniya ng kapatid ko na tila may pagdududa na sa mga kilos ko. "Ako? Gagayahin ka? Come on, David. Hindi ko pinangarap maging tulad mo na talunan. Look at yourself, gumagapang ka na sa putikan. Tamang dikit sa girlfriend ng may-ari, para masalba ang kompanya.", pang-iinis ko rito. "Ngayon lang ako gumapang sa putikan. Pero sa susunod, ikaw naman ang gagapang do'n. At sisiguraduhin ko, na pati putik, kakainin mo.", wika nito na tila may pagbabanta sa boses. "How can you do that? Diba mahirap ka na? Kung ako sayo, mag-focus ka na lang sa asawa mong si Katrina.", turan ko sa kanya. "Si Kate lang ang asawa ko. Kung gusto mo si Katrina, edi kunin mo. Hindi ako manghihinayang sa babaeng 'yon. Kahit pagsawaan mo pa siya, wala akong pakialam.", pahayag ni David at itinuon ang pansin sa unahan. "Ibang klase ka rin talaga. Matapos mong pakasalan, itatapon mo agad? Siguro, may hinihintay kang bumalik.", litanya ko para kompirmahin kung may nalalaman na siya tungkol kay Sandra. Base kasi sa kinikilos niya, hindi na siya apektado sa pagkamatay nito. Kaya sa tingin ko, meron na siyang alam. "Kung meron man akong hihintayin, ayun ay ebidensya. So please be aware of that. Alam mong masama ang ugali ko, kapag nakuha ko ang katotohanan.", ngising pahayag niya sabay labas ng elevator. Bahagya akong napalunok ng laway dahil kilala ko rin si David. Handa siyang makipagpatayan kapag napuno na ito ng galit.

 

Chapter 61

SANDRA's POV:

"NAGKITA KAMI NI DEO KANINA. And guess what? Ninakaw niya ulit ang pagkatao mo. Hindi ko tuloy alam kung paano siya nakapasok dito habang nandito ka sa kompanya.", pagtuturan ko kay David. Pumasok siya sa opisina ko para i-abot ang papers na inassign ko sa kanya. Mabilis kong makilatis kung si David o Deo na ang kaharap ko. Sa mata ko tinitingnan at kinukumpara ang dalawa. "Yeah, I know. Nakasabay ko siya sa elevator kanina. So are you okay? May ginawa ba siyang mali sayo? Binastos ka ba niya? Sabihin mo agad sa akin, para mapatulan ko na ang hayop na 'yon.", malutong na saad nito. "Ayos lang ako. Hindi na sa akin bago ang gano'n na sitwasyon, kaya wala kang dapat na ipag-alala. Besides, I can protect myself.", tugon ko sa binata. "Kahit na. Babae ka pa rin Sandra. Mas malakas at mapwersa pa rin ang lalaki kaysa sa mga babae.", pagsasambit niya. "Hindi mo na ako kilala, David. Kaya huwag mo akong ikumpara sa mga babaeng mahina.", pahayag ko na may kainisan sa boses. Pakiramdam ko kasi, ang baba ng tingin niya sa akin. Hindi na ako talunan. At higit sa lahat, kaya kong makipaglaro sa mga demonyo. HINUBAD ko naman ang blazer na suot ko para bumungad ang malaki kong suso. And at this point, tanging tube ang aking suot na bumabagay sa fit na pants. Kaya nasilayan ko ang paglunok laway ng lalaki. "May problema ba, Mr. David?", mapang-akit na tanong ko. Bahagya ko pang ipinakita ang collar bone dahilan para makuha ko ang kiliti niya. Para kaming bumalik sa nakaraan. Sa nakaraan na una naming pagkikita sa club na pinapasukan ko. Ganito kasi ang eksenang nangyari sa amin kaya ko nakuha ang atensyon niya. "W-wala naman. Pero malakas ang aircon kaya baka magkasakit ka.", "Well, hindi naman ako magtatagal dito. I have a date.", bigkas ko sabay kuha ng lipstick para i-apply ito sa labi. "D-date? Magdedate kayo ni Derick?", he asked me. "No. Hindi si Derick ang ka-date. It's Deo.", agad na sagot ko at kinorekta ko pa talaga ang maling hula niya. "Ano? Pero Sandra, delikado. Lalo na sa postura mong 'yan. Binibigyan mo siya ng dahilan para gumawa ng kasalanan.", litanya ni David. "Matagal na siyang makasalanan. Ang akin lang, gusto ko pang dagdagan.", ngising kong saad at patuloy na nilalagay ang lipstick. "Sasama ako. Hindi ako mapapakali kapag--", "Concern ka? Too late. Dahil pumayag na ako.", pagsasambit ko. Hindi ko na siya hinayaang magsalita dahil alam ko rin naman ang tumatakbo sa utak niya. "Lunch date lang naman ang gagawin namin. Mag-uusap at papakinggan ang kasinungalingan niya.", wika ko sa binata. Nang matapos kong ayusin ang mukha ko, nilagay ko na sa bag ang foundation at lipstick. "Gusto ko sanang pigilan ka, Sandra. But I don't have the rights. Dahil kahit anong sabihin ko, hindi ka makikinig sa akin. So I guess, I just need to follow you. Susundan pa rin kita, just to make sure that you are really safe.", pahayag ng lalaki.   "Ikaw bahala. But you know the reason, why I'm doing this.", tugon ko muli. Kinuha ko na ang maliit na bag at naglakad palabas. Acting again like we are stranger. Walang closeness ang namamagitan sa amin ni David kapag nasa labas. Kung mag-uusap man kami, siguro hanggang kompanya lang 'yon. Nauna si David na naglakad dahilan para makasakay na ito ng elevator. Samantalang ako, naiwan dahil sa biglaang pagsulpot ni Derick. "Aalis ka? Diba may meeting kayo ni Mr. Alejandro?", bigkas nito nang madaanan ko ang office niya. Saktong lumabas ito at nakita ako. Sa kakatakas ko sa binata, talagang pinagtagpo pa kami. "Ahm yeah. Kakain lang ako ng lunch. But I'll be back kaya relax ka lang.", turan ko rito sabay beso sa pisngi niya. "I need to go.", huling sambit ko bago pumasok sa elevator. Kailangan kong magsinungaling kay Derick dahil ayokong dumagdag pa siya sa iisipin ko. Nakarating na ako sa parking lot. And I was so shocked nung may humaplos sa bewang ko. Hawak manyakis ang ginawa nito kaya hindi na ako magtataka na si Deo na ang nasa tabihan ko. Grabe! Para siyang kabute na sulpot ng sulpot kung kailan wala si David sa paningin ko. Pero teka, nasaan nga ba si David? Ang buong akala ko, sumunod siya sa akin ha? "Sino pa ba ang hinahanap mo? Nandito na ako, Ms. Sandra. So let's go? Baka makita ka pa ni Derick at magselos pa 'yon.", pahayag ng lalaki. Pilit akong ngumiti at tumango. "Sure, let's go inside my car.", turan ko at talagang kotse ko pa ang gagamitin namin. "That's nice. Halatang gusto mo akong makasama at makausap.", natatawang sambit niya. "Correction, a friendly lunch date. Kaya huwag mong bigyan na malisya 'to.", usal ko kay Deo. Sa kabilang banda, naganahan ang dibdib ko dahil nasilayan ko si David sa isang sulok habang pinagmamasdan kami. At least now, I know I am safe. Tapang-tapangan lang ako kanina. At masyadong mayabang kapag kausap si David. Pero ang totoo, kailangan ko siya. I badly need him. Nagkataon lang na ayokong ipakita sa kanya na mahal ko pa siya dahil kasal na ito sa iba. At ako? Magmumukhang kabet kapag dumating ang araw na 'yon. Kaya mas mabuting ganito muna kami habang hindi pa ayos ang lahat.

 

Chapter 62

SANDRA's POV:

READY na ang lahat. Sa pagdating namin sa restaurant, nakahain na ang pagkain sa mesa na may kasamang wine. Ganitong set-up palang, kinutuban na ako sa pwedeng mangyari. So tinarget ko ng titig ang baso na may alak. Palagay ko, may mali sa wine na 'yon. If I'm not mistaken, may hinalo siyang gamot para ituloy ang plano laban sa akin. Kung ano man 'yon, I'll make sure na hindi siya magtatagumpay. Pautakan ang laban namin dito. Kaya kung sino ang matira sa amin, siya ang matibay. "Ano pa ba ang hinihintay natin? Nagugutom na ako.", aniya ko sa binata. Hinaplos ko pa ng marahan ang braso niya para painitin ang katawan nito. "Ako din naman, nagugutom na.", baling nito na may pagnanasa sa mukha. "Kung gano'n, kumain na tayo. Parang handa na kasi ang foods natin.", sambit ko at itinuro ang table. Name kasi namin ang nakalagay kaya walang sino ang pwedeng pumwesto do'n. "Yeah. Cinontact ko yung mga tao dito para gawin 'yan. Ayoko namang mapahiya sayo, kaya pinaghandaan ko lahat.", nakangiting sabi niya. "Thank you. May mabuting kalooban ka rin pala, Mr. David.", bigkas ko sabay ngisi. Pangalan palang ang sinasambit ko, umiiba na agad ang awra nito. What more, kung tawagin ko na siya sa pangalang Deo? KINABIG niya ang bewang ko at sabay kaming naglakad do'n. Siya pa mismo ang nag-assist ng upuan para ipahatid sa akin kung gaano siya ka-gentleman. "Salamat.", turan ko at kinuha agad ang tissue. Umarte ako na parang umaatching para iparating sa kanya na medyo allergic ako sa pabango nito. "What's wrong, Sandra?", he asked me. "I'm sorry, kanina ko pa kasi ito pinipigilan.", "Huh? What do you mean?", tanong niya muli. "Sumasakit ang ilong ko.", bigkas ko sabay atching ulit. "Kanina ko pa 'yan naaamoy nung nasa kotse tayo, David. And I don't like your perfume. Masyadong---", Hindi ko natuloy ang sasabihin ko dahil umatching ulit ako para maging kapani-paniwala. "Gano'n ba? Sige, aalisin ko ang polo ko. Doble naman itong suot ko.", aniya nito. Akma sana siyang huhubad sa harapan ko, pero pinigilan ko ang binata. "Can you please give some respect? Ang sagwa tingnan kung dito ka huhubad. Go to the rest room.", wika ko sa lalaki. "Ahh, yeah. Pasensya na. I'll be back.", paalam nito kaya tumango ako bilang sagot. Sa huling beses, nagpahabol akong atching bago ito nawala sa paningin ko. So here I am, lumingon sa paligid dahil baka may spy siya sa lugar na 'to. At nung nakita ko na walang nakatingin sa akin, agad kong pinalit ang baso ko sa baso niya. And I guess, siya ang iinom ng maling wine. Grabe! Ang talino ko talaga! BUMALIK na si David na naka-tshirt at umupo ulit sa harapan ko. "Saan mo nilagay ang polo mo?", tanong ko rito. I act like as if nothing happened. "Ayun, iniwan ko na do'n. Marami naman akong gano'n.", he said. "Okay. So let's eat. Tumatahol na kasi ang mga alaga ko sa tiyan.", pagbibiro ko pa. Kinuha ko ang tinidor at tinusok ang meat. Mapang-akit ko itong kinain habang nakatuon sa akin ang mata niya. "Why?", I raised my eyebrow. "You're so naughty. Kaya pala nagustuhan ka ni Deo, dahil sa mata mo palang, nakakabighani na.", komplimento nito. "Ang dami mong alam. Kung ako sayo, kumain ka na lang.", I replied. "Eto na nga kakain na.", wika niya at kinain na rin ang nasa plato. Maya-maya, bigla siyang napatitig sa wine ko. "By the way, para saan ba 'to na wine? You know, hindi kasi ako sanay sa alak.", pahayag ko sa binata.   "Well, you must try this. I'm sure, magugustuhan mo ang lasa nito. Ngayon lang nagkaroon ng ganito sa restaurant. Sinabay pa talaga sa celebration natin as a partner. So cheers?", litanya ni David. Tinaas niya ang baso at hinihintay ako na i-cheers ang baso ko sa kanya. Kaya pasimple akong ngumiti at marahan itong pinahalik sa baso. "Cheers! A big congratulations to us! Sana tuloy-tuloy na ang lahat para makaahon din ang kompanya mo.", I said in a plastic way. Dahan-dahan kong nilagok ang wine habang nakatingin sa lalaki na tinuloy talaga ang pag-inom. "Masarap nga. Mapait na medyo matamis ang lasa.", pagtuturan ko. Inilapag ko ang baso na wala ng laman sabay titig sa kanya. "Oh? Ba't parang natahimik ka? May problema ba, Mr. David?", I asked him na kunwari ay concern. "W-wala naman, I'm just--", "Just what?", kunot-noong sambit ko. Pero bago pa man siya makasagot, tuluyan na itong nawalan ng malay na tila nakatulog. Sinasabi ko na nga ba, may plano siyang hinanda sa akin. "Ikaw talaga, Deo. Uutakan mo pa ang isang matsing. Plinano mo at ako ang tumapos.", natatawang bigkas ko. Tumayo ako at nilapitan pa ang binatang tulog. "Paano ba 'yan, sleep well.", muli kong saad. Sinenyasan ko ang totoong David na nasa labas para bitbitin si Deo. Kaya heto, hawak ko na rin sa leeg ang kambal ni David.

 

Chapter 63

SANDRA's POV:

"SAAN natin dadalhin si Deo?", tanong ni David habang nagmamaneho siya. Nagawa na rin namin na igapos at lagyan ng tape ang bibig ng lalaki para hindi ito makawala at makasigaw. This is my plan. Ang sulungin ang butas para makapasok sa katotohanan. I know that there is a story behind this. May dahilan din ang lahat kung bakit umaakto si Deo bilang David. At ito ang gusto kong malaman. "Ikaw ang bahala kung saan. Basta walang tao.", aniya ko bilang sagot. "Okay. May alam akong lugar.", tugon niya at tinuon muli ang mata sa daan. Hindi ko maiwasan na sulyapan ng tingin si David. Simula nung umamin ako sa kanya na ako si Kate, bumalik ang sigla ng binata. Pero hindi maalis sa mata ni David na medyo nasasaktan pa siya sa mga nangyayari. "Buti na lang matalino ka. Kasi kung nagkataon na ikaw ang nakainom ng wine na hinain niya, baka kung napano ka na.", wika ng lalaki bilang pagbubukas ng topic. "Ilang beses ko ng sinabi sayo diba? I can handle myself. Kung pautakan ang pag-uusapan, magtraining muna sila. Minsan na akong nadapa kaya hindi ko na uulitin pa 'yon.", turan ko muli. "I'm so proud of you. Kahit may nagbago man sa atin, nakakatuwang isipin na you can protect yourself now.", pahayag niya sabay ngiti sa akin. Hays. Lumalambot ang puso ko kapag ganito siya makatingin. Kaya iniwas ko ang mata kay David at tumingin na lamang sa daan. After an hour, we reached the place that he's talking about. Medyo liblib na nga ito at luma ang gusali. "Be careful, yung hindi siya magising.", saad ko rito habang binubuhat ang kambal niya. Ang hirap ng sitwasyon ko. Pero narealized ko na mas mahirap ang sitwasyon ni David. Imagine, mismong kadugo niya ang kalaban niya. Kung meron ako na ganitong kapatid at trinaydor ako, siguro mababaliw ako sa kakaisip. So I'm very thankful dahil nag-iisa lang ako. Nabuhay akong mag-isa at walang kapatid. Kaya ayon, wala akong pinoproblema. Pumasok ako kami sa ugali at muling ginapos ni David si Deo. Nakaupo na ito at tulog na tulog pa rin. Masyadong matapang ang gamot na nilagay nito sa alak dahil kahit anong alog ang gawin mo, hindi pa rin nagigising ang tao. "What's the next?", tanong nito. "Just wait, okay? Because I know, may tatawag din sa cellphone niya. In that case, matetrace natin kung sino pa ba ang nasa likod ng lahat.", ngising turan ko. "Grabe! Namamangha lagi ako sayo. It's a good idea, Sandra.", komplimento niya. "Salamat.", tanging sambit ko. Kinuha ko ang cellphone ni Deo at kinalikot ito ng mabuti.   Finger lang naman ang kailangan para mabuksan ang phone niya kaya hindi ako nahirapan. So I look at the gallery, pero wala itong laman na pictures. I guess, para sa contact niya lang ito. "Sa palagay mo, bukod kay Katrina, sino pa ang kasama nila?", I asked David. I feel something wrong. Iba kasi ang pintig ng puso ko ngayon. Feeling ko, may dapat pa akong malaman. "Hindi ko pa masagot 'yan, Sandra. I don't have any evidence. Wala pang sinasabi sa akin ang inutusan ko.", pagwiwika niya. "Bakit? May kutob ka pa ba kung sino?", patuloy na tanong ng lalaki. "I don't know. It so weird. Pero bahala na. Basta ang mahalaga, malaman ko ang katotohanan ngayon.", tanging turan ko. Umupo muna ako saglit para ipahinga ang isipan ko. Kaso ilang minuto ang lumipas, may biglang tumawag sa cellphone ni Deo. Tinitigan ko ng mabuti ang unknown number dahil sobrang familiar ito sa mata at utak ko. Ewan ko ba, lalong lumakas ang kabog ng aking dibdib at nangangatog ako na sagutin ang tawag. "Where the hell are you, Deo?! Kanina pa ako pabalik-balik sa restaurant na kinainan niyo ni Sandra, pero wala kayo dito. So nasa'n ka ha? Saan mo dinala ang babae? Diba sinabi ko sayo na wala kang gagawin na masama sa kanya? Ang utos ko, takutin mo lang at magpanggap ka bilang David.", mahabang wika niya na tila umaapaw ang kainisan. Si Derick?! Si Derick ang nasa kabilang linya. Kasabwat niya si Deo sa pagpapaikot sa akin?   The heck! Bakit niya nagawa 'to sa akin? I trusted him. At tinulungan niya rin ako para baguhin ang mukha ko. Then now, malalaman ko na may kinalaman din siya? "Tangina Deo! Sumagot ka! Saan mo dinala si Sandra?! Don't you dare to--", I end the call. Hindi ko na siya pinatapos pa. Malinaw na sa akin ang lahat. Yung boses niya at yung mga sinabi niya ang naging rason para kamuhian ko siya lalo. "Sandra, are you okay? Sino ang tumawag? Si Katrina ba 'yon?", sunod-sunod na bigkas ni David. "H-hindi. It's Derick. Siya ang tumawag. Magkakilala na sila ni Deo. N-niloko niya ako.", I said. My tears fell down, because of the pain. Masakit din pala na lokohin ka ng taong pinagkatiwalaan mo ng husto. Akala ko pa naman, nagbago na siya. Pero hindi eh. Gumamit pa siya ng ibang tao para siraan ang si David. Damn it!

 

Chapter 64

SANDRA's POV:

 I already know the truth. Si Derick, pinaikot niya ako. Nagkunwaring mabait sa akin para mahalin ko ulit siya. Masyado siyang plastik sa mga ginawa niya. Pero mabuti na lang, hindi ko siya minahal. I'm done with him. Kaya pala hindi ko agad mahanap ang hustisya dahil siya mismo, alam ang totoong nangyari. Naging sangkot siya sa mga naranasan ko noon. How can he do this to me? Pati sarili niyang anak, nagawa niyang patayin. Hindi ko maiwasan na magalit sa kanya. Kahit hindi man nila sabihin ni Deo, malakas ang hula ko na may kasalanan sila sa pagkamatay ni Michael. "Calm down. Walang madudulot ang galit. Kaya i-relax mo ang sarili mo, Kate.", mahinang wika ni David. Tinawag niya ako sa totoo kong pangalan. Kaya medyo lumambot ang puso ko. "Wala akong nagawa noon sa inyo, kaya hayaan mong ako naman ang kumilos ngayon. Ayoko ng mapahamak ka.", muli niyang saad. Bahagya kong inangat ang mukha ko at napatitig ulit ako sa binata. Kaso sa hindi sinasadya, napunta ang paningin ko sa labi ni David. Ang labi na matagal na rin simula nung halikan ko siya. And you know what happened next? He kissed me. Ramdam ko ang malambot niyang labi na dahan-dahan na gumalaw para hintayin na halikan ko siya pabalik. So I kissed him back, kasi medyo nadala ako sa mainit na halik nito. We are kissing infront of Deo. Kaso agad kaming napahiwalay nang magsalita ang lalaki. Masyado talaga siyang mautak dahil naalis niya ang tape sa bibig. "Wow! Kissing scene? So sweet! Nabisto na pala ako! Haha!", natatawang turan nito. Kaya yung atensyon namin, nabaling sa kanya. "So ano brother? Nautakan kita, noh?", nakangising saad nito habang nakatingin sa kapatid. Masyadong mabilis ang pangyayari kasi nakita ko na lamang si David na malakas na sinuntok si Deo. Naging hudyat ito para magkaroon ng dugo ang bunganga ng binata. "Tangina mo Deo! Gusto kong marinig mula sa bibig mo kung sino ang pumatay sa anak namin!", pagalit na bulyaw nito. "Kahit bugbugin mo pa ako, hindi na maibabalik ang lahat. Patay na anak niyo. Pinatay na! At tsaka, hindi mo naman anak si Michael ha? Ibang lalaki ang ama no'n. Kaya bakit ba pinagpipilitan mo pa ang sarili mo sa isang babae na disgrasyada?", wika niya kaya maging ako uminit ang dugo. Sinampal ko ito para mabawasan ang dinidibdib ko. "I KNEW EVERTHING! KASABWAT MO SI DERICK! MAGKASABWAT KAYO!", I shouted. Pero tumawa lang ito na talagang demonyo na ang pag-iisip. "Buti naman nalaman mo agad. Pero kawawa ka, kasi may hindi ka pa alam.", sambit niya ulit. "A-ano pa ba ang hindi ko alam?", kinakabahan na bigkas ko. "Gusto mo bang sabihin ko na sayo?", panghahamon nito. "Shit Deo! Sabihin mo na! Huwag mo ng patagalin pa ang mga nalalaman mo dahil hindi ako magdadalawang isip na patayin ka dito.", pananakot ko. "Patayin? Miss Sandra naman, hindi mo kayang pumatay. Kaya hindi mo ako masisindak sa ganyan. Kasi kahit magbago man ang pangalan mo, ikaw pa rin si Kate na mahina.", turan nito at ngumiti sa akin. "I can do whatever I want. Kaya huwag mo akong susubukan! Kung nagawa niyong patayin ang anak ko, magagawa ko rin na patayin ka!", madiin kong wika. "Talaga ba? Bakit? Sino bang may sabi na ako ang pumatay? Hindi ko pinatay si Michael.", aniya ni Deo.   "Sinungaling! Tumawag sa'yo si Derick! May binabalak kayo laban sa amin ni David! Gusto niyong siraan ang lalaki sa paningin ko para magalit ako lalo sa kanya! Kaya 'wag ka ng magdeny!", muli kong bulyaw. "Sa tingin mo ba, magagawa ni Derick na patayin ang anak niyo? Come on, Kate. Labas na kaming dalawa sa pagpatay kay Michael. Kasi yung totoong pumatay ay walang iba kundi ang kapatid mo.", pahayag niya na halos ikalambot ng tuhod ko. Anong kapatid ba ang sinasabi niya? "Kung sabagay, wala kang alam sa lahat. Para kang bata na walang kamuwang-muwang.", pagtatawa nito. "Wala akong kapatid. Kaya huwag kang gumawa ng kwento, Deo.", inis na tugon ko. "Wala ba talaga? O sadyang hindi sayo pinaalam ng nanay mo, kung saan napadpad ang kakambal mo.", he said again. This time, nagkaroon ng pagtataka ang isipan ko. Bakit ba ang dami niyang alam sa akin? At sa mismong pamilya ko? "Sino ba ang tinutukoy? Sinong kapatid ba 'yan?!", pagsisigaw ko. "Hindi ba halata? It's Katrina.", he answered. "Kapatid mo siya, Kate. Kapatid mo si Katrina. Ang babaeng pumatay sa mismong anak niyo. How sweet sister, right?", sakrastikong sambit ni Deo. Ayokong maniwala. Pero sa mukha palang namin, hindi malayo na kapatid ko nga siya. Kaya ba magkamukha kami dati, nung panahon na ako pa si Kate? Pero paano nangyari ang lahat ng 'to? PAANO?

 

Chapter 65

SANDRA's POV:

Hindi pwede! Hindi maaari! Niloloko lang ako ni Deo para linlangin ang isipan ko! Hindi niya na ako mapapaikot pa dahil kilala ko na ang ugali niya. Tama! Hindi ko dapat hayaan na magpadala sa sinasabi ng lalaki. Magkamukha lang kami pero hindi kami magkadugo ng babaeng 'yon. NAPAILING ako ng mariin habang kinukumbinsi ko ang sarili na huwag paniwalaan ang binata. Halos ilang minuto ko 'tong pinag-isipan at inisa-isa ang bawat salitang binigkas ni Mama bago siya pumanaw. She told me that I don't have a sibling. So in short, Ktrina is not my sister. And most of all, she's not my twin. Kahit kailan, hindi ko pinangarap ang magkaroon ng kapatid na katulad niya. Kaya hindi ako naniniwala sa sinasabi ni Deo. He's a liar! "Ikulong mo ng mabuti 'yan, David. Hindi dapat makatakas ang demonyo na 'yan hangga't hindi pa tayo nakakakuha ng hustisya.", utos ko rito. Akma na sana akong aalis ng building, pero may pahabol na tanong ang lalaki. "Saan ka ba pupunta?", "I have something to do. Si Derick na mismo ang haharapin ko. Hindi ko na papatagalin pa ang lahat.", tugon ko sa kanya. "Ang gaga mo din talaga, Kate. Kaya ka naiisahan dahil ang bobo mo mag-isip.", sambit ni Deo na talagang sumingit pa sa usapan. Salitang bobo at gaga, dyan ako nagagalit at naiinis. "Wala kang karapatan para sabihan akong bobo!", usal ko naman. "Bakit? Totoo naman ha? Kasi kung matalino ka, uunahin mong atupagin si Katrina.", saad nito na talagang nag-suggest pa. Ibang klase rin ang hayop na 'to. Matapos niyang sirain ang buhay ko, may gana pang tumulong. "Patungo din naman kay Katrina ang gagawin ko. Kaya 'wag mo akong pangunahan.", asar kong wika. "Okay. Goodluck, Kate. Basta ako, sinasabi ko na sayo ang katotohanan. Walang labis, walang kulang. Dahil ang hustisyang hinahanap mo ay nasa kamay mismo ng kapatid mo. So don't stress yourself. I'm just concern.", aniya ni Deo sabay ngiti pa. Hindi ko alam kung nang-iinsulto lang ito sa akin o pinaglalaruan ako. "Paano kung tama siya, Kate.", bigkas ni David na parang naniwala agad sa kakambal niya. "Come on, David. Demonyo ang kapatid mo. May demonyo bang tumutulong? Tsk.", sakrastikong turan ko. "Paano kung meron nga? Sometimes devil turns into an angel. May mga taong masama sa una, pero sa huli, nagiging mabait na.", mahinang pahayag ulit nito. "Tumigil ka na David. Siya ang dahilan kung bakit tayo nagkahiwalay. So please take note of that.", mataray kong sambit at tinalikuran ko na sila. Sa Kompanya ang tungo ko ngayon para kausapin si Derick. Hindi ko na ipapabukas ang nalaman ko dahil ayoko ng magsayang pa ng oras. MABILIS kong drinive ang kotse papunta roon habang mahigpit akong nakahawak sa manibela. Konting tiyaga na lang, makukuha ko na rin ang hustisya para sa anak ko. "Where's Derick?", pagtatanong ko sa secretary niya.   "Naku Ms. Sandra, kakaalis niya palang po. Nagmamadali 'yon kasi akala niya may nangyari sayong masama.", saad nito kaya napakagat ako ng labi. "Call him now and tell him that I'm safe. Sabihin mo na rin na bumalik siya dito. Bilis!", agad na utos ko. "Okay Ms. Sandra, noted.", pagtutugon niya. Pumasok na ako sa office ni Derick dahil dito ko na lang siya hihintayin. Hindi pa man kami nag-uusap, mukhang sasabog na yata ang ulo ko sa galit. Galit ako sa sarili ko dahil akala ko, mabuti siyang tao. Pero maling akala pala ang tingin ko sa kanya. Napagawi ang mata ko sa dingding kung saan may picture kami pareho. That picture is the Kate, before. Mahal niya nga ako. Pero dahil sa pagmamahal niya sa akin, gumawa pa rin siya ng mali. Halos one hour din ang hinintay ko bago dumating si Derick. Hingal na hingal siya na tila nagmamadali. "Thanks God, you're safe! Kanina pa ako tumatawag sayo, pero hindi ka sumasagot.", aniya nito at yayakapin sana ako. Pero isang malakas na sampal ang natamo niya sa akin dahil para magulat siya. "What's wrong, Sandra?", gulat na tanong nito. "Why don't you ask yourself, first?", bigkas ko sa lalaki. "Sandra, ano bang problema?", "You're such a good actor! Congratulations Derick dahil nabilog mo ang utak ko!", I shouted in a sarcastic.   "Anong--", "Isa pang sampal para maalala mo kung paano mo ako napaikot.", turan ko rito. Tiningnan ko siya ng matalim sabay tulak sa kanya. "Alam ko na, Derick. Ako yung sumagot sa tawag mo kay Deo. Kaya hindi mo na ako mauuto pa.", muli kong wika. "S-sandra.", "Oh ano? Nabigla ka ba? Matapos mo akong tulungan, may gagawin ka rin pala na masama sa akin. Mas masahol ka pa sa hayop. Paano mo nagawa na lokohin ako?", tanong ko na may namumuong luha sa gilid ng aking mata. "I j-just love you, Kate.", "Mahal mo ako? Talaga ba? Kasi kung mahal mo ako, hindi ka gagawa ng ikakapahamak ko. So ano? Planado na pala ang lahat ha? Inutusan mo si Deo para sirain kami ni David? All this time, ikaw ang punot-dulo ng lahat, kung bakit namatay ang anak ko at ang anak natin!", I said again. "Kate hindi. Wala akong alam dyan. Maniwala ka sa akin, ngayon lang ako nakipagsabwat kay Deo.", paliwanag nito. "Matapos kong marinig ang boses mo sa cellphone, sa tingin mo ba maniniwala pa ako sayo?", naiinis na sabi ko sa binata. "Mahal kita, Kate. Ikaw ang dahilan kung bakit ako nagsumikap. At nung napunta ka kay David, aaminin kong nagselos ako ng sobra sa kanya. Pero ni minsan, hindi ko nagawang sirain ang pamilya mo, lalo na ang buhay ng anak natin. Kate, ako ang ama ni Michael, at nasasaktan din ako na ibang tatay ang tinuring niya. But I respect your decision. Hindi ko na kayo ginulo no'n. Pero nung nakita kong umiiyak ka sa kalsada habang yakap-yakap mo ang kabaong ng anak natin, nadurog ako sobra. Galit na galit din ako.", mahabang pahayag niya. "Ano bang pinupunto mo ha? Na kasalanan ko ang lahat dahil hindi ako sumama sayo?", "I never blame you, Kate. I'm just explaining my side. Dahil ayokong nasasaktan ka. Nagawa ko lang 'to dahil gusto ko, ako na lang ulit ang mahalin mo. Kasi handa akong gawin ang lahat at higitan si David para sayo.", wika niya na may kalungkutan. "It's too late, Derick. Because I will never love you. Yung relasyon natin, hindi na maibabalik sa dati.", sambit ko at tinitigan muna siya bago humakbang papunta sa pinto. But before I leave his office, may iniwan akong salita na dapat niyang tandaan. "Salamat na lang sa tinulong mo. But I still love, David. Siya pa rin ang pipiliin at mamahalin ko."

 

Chapter 66

SANDRA's POV:

 "I WANT DNA TEST.", madiin na turan ko sa isang lalaki na kausap ko ngayon sa phone. Panibagong araw kaya panibagong plano ang gagawin ko sa araw na 'to. Gusto kong matuklasan kung totoo nga ba ang lahat tungkol sa amin ni Katrina. Wala naman sigurong mali kung susubukan ko ang DNA diba? Kaya oo, ito ang ginawa ko. Kumuha ako ng isang tao para magnakaw ng buhok o kahit anong gamit ni Katrina. "10, 000 pesos. Siguro naman, sapat na 'yan para magawa mo ng tama ang ini-utos ko.", turan ko sa binata sabay labas ko ng pera. "Opo Ma'am, akong bahala. Hindi ko kayo bibiguin.", magalang na tugon niya at kinuha ang pera sa kamay ko. Sinara ko na ang salamin ng kotse bago ko pinaandar ang sasakyan. Wala akong tulog kagabi dahil sa mga kaguluhan sa isipan ko. Hindi rin muna ako umuwi sa mansion ni Derick kasi ayoko na siyang makita at makausap pa. Umalis na rin ako sa pagiging CEO ng kompanya dahil ayokong makipagplastikan sa kanya. For almost one month, napamahal na rin ako ng konti sa mga tao do'n kahit na dakilang masungit ako. Pero gano'n talaga. Sometimes we need to let go, lalo na kung alam mong niloloko ka lang pala ng kapartner mo. I was very disappointed. Kasi siya yung pinagkatiwalaan ko ng plano ko, pero siya rin pala ang sisira sa akin. Kaya hindi niyo ako masisisi kung bakit nagalit ako kay Derick. He lied to me. And he deserve to be hated. PUMUNTA na ako sa building kung saan iniwan ko si David do'n para bantayan si Deo. Kaso sa pagbalik ko, wala ang dalawa. Wala sila sa loob. Medyo kinabahan na ako dahil baka nakatakas na si Deo at napahamak ang binatang minamahal ko. "David? David?!", pagtatawag ko sa pangalan niya. Halos sinilip ko ang bawat sulok ng lumang gusali para lang hanapin siya. Pero kahit anong hanap ang gawin ko, wala akong nasilayan. "Bullshit! Where are you, David?", inis kong turan sa sarili. Wala akong choice kundi ang tawagan siya baka sakaling sumagot ito. Ilang beses rin tumunog ang cellphone niya, bago ito sinagot. "Nasa'n ka ba, David ha?", pagtatanong ko agad sa kabilang linya. Iritado ang boses ko dahil hindi ko na naman gusto ang ginagawa niya. Ang usapan namin, 'wag niyang hahayaan na makatakas si Deo pero mukhang nalusutan siya ng demonyo. "Nandito kami sa bahay ng parents namin.", kalmadong turan nito. "What? So kasama mo si Deo?", muli kong saad. "Yeah. Kinausap ko siya. And he said, may dapat pa daw akong malaman.", wika niya sa akin. Halos gigil kong hinilamos ang kamay ko sa aking mukha dahio sa kabobohan ni David. "Are you really out of your mind? Naniwala ka sa kapatid mo? Uto-uto ka talaga, David! Binibigyan mo pa siya ng pagkakataon para takasan ang ginawa niya sa atin, lalo na sayo!", paninigaw ko. "Kate, he's my brother. Alam kong nagkamali siya. Alam kong siniraan niya ako. But I choose to trust him again, this time. So please, hayaan mo muna kami. Nangako siya sa akin na tutulungan niya ako.", mahinang sabi ng binata. "David naman! Hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote mo! Bakit ang dali para sayo na--", "I can also handle this. Just trust me.", mabilis na sambit niya na hindi man lang ako pinatapos magsalita. And yes, he ended the call. Hindi ko tuloy alam kung ano ang pinag-usapan nila! Tangina! PABALIK-BALIK ako sa paglalakad ngayon. Pakiramdam ko, lumilipad ang aking utak dahil sa ginawang desisyon ni David. Ang tanga niya! Sa sobrang katangahan nito, hindi ko mapigilan ang mang-gigil dahil sa binata.   Konti na lang, sasabog na ako sa galit. Pero buti na lang at hindi ito natuloy dahil sa tawag na natanggap ko mula sa tauhan na inutusan ko kanina. "Ma'am, tapos na po. Nakuhanan ko ng buhok si Mrs. Katrina. Pinasok ko ang bahay niya nung umalis siya. Kaya kinuha ko ang suklay na ginamit niya.", pagbabalita niya. "Very good!", komplimento ko rito. "Hintayin mo ako dyan sa tagpuan natin.", I continue. This is the only way to know the truth. Kaya hindi ko na papalampasin pa ang bawat segundo at minuto. Kung si David, nabibilog na agad ng kapatid niya. Pwess, ako hindi. Dahil gagawa ako ng paraan para makuha pa rin ang hustisya ng anak ko. Mabilis kong pinaharurot ang sasakyan ko pabalik sa pinag-usapan namin. "Nasa'n na?", I asked him. "MA'AM, eto na po.", magalang na tugon nito. Kinuha ko na ang hawak niyang suklay na nakalagay sa maliit na plastic. "Thank you.", aniya ko. After that, I drive again. But this time, sa private doctor ako tutungo. Sa doctor na maaasahan ko. Malaking halaga ang binigay ko sa kanya para lang dito sa DNA. Dinoble ko ang pera, nang sa gano'n, malaman ko agad ang resulta. It takes more than 24 hours bago niya ako kausapin. Kaya oo, isang araw din ang tinagal ng pag-DDNA. "Sigurado ka na ba?", tanong nito na tila binibigyan pa ako ng pagkakataon para umatras.   Bagong araw, pero nandito ako sa clinic niya. Dito ko naisipan magpalipas ng gabi para makita ko ang bawat kilos ng Doctor. "I paid you already, ngayon pa ba ako aayaw?", inis kong sambit. "Naniniguro lang ako Ms. Sandra. Ayoko lang kasi madisappoint ka.", wika ng doctor. "Bakit Doc? Nagdadalawang-isip ka ba sa ginawa mo? Kasi kung oo, maghihintay ako ng tamang araw.", pahayag ko naman. But deep inside, gusto ko na talagang marinig ang katotohanan. "Ms. Sandra, hindi ko ugali ang magdalawang-isip. Yung buhok ni Mrs. Katrina at buhok mo, ay tugmang-tugma.", he said. "What?", "I told you. Ayokong madisappoint ka, pero dahil mapilit ka, yes, confirmed! 99 percent, match kayong dalawa. So in short, kapatid mo siya. Kapatid mo si Ms. Katrina.", paliwanag nito na halos mangalay ang paa ko. I can't believe this. Etong doctor na kaharap ko ngayon, kilala ako bilang CEO ng kompanya. Kasi nga naging tampok ang pangalan ko dito sa Pilipinas. At malamang, kilala niya rin si Katrina dahil nga sikat na model ito. "Are you kidding me, right? Tapos na ang buwan ng april. So stop making april fools.", saad ko muli. "Magaling ako sa ganito. Kaya 'wag mo sana pagdudahan ang result ng DNA. Nandito ka habang ginagawa ko 'yon. Nandito ka at naghihintay. So there's no reason para dayain kita. Besides, wala akong pakialam sa family background niyo. Labas na ako do'n, Ms. Sandra.", direktang turan niya. Kung sabagay, sino ba siya para mangialam sa buhay namin. "I'm sorry.", pagpapaumanhin ko sabay tingin sa envelope. "Can I see it?", turan ko ulit. "Of course. Sa'yo talaga 'yan.", ngiting pahayag ng Doctor. Nanginginig ko pang ikinuha ang brown envelope. Pinipigilan ko na huwag huminga habang dahan-dahan kong nilabas ang resulta. "N-no. No. It can't be. Bakit siya pa?", iling na bigkas ko sa sarili. Kapatid ko si Katrina. Kapatid ko ang babaeng sumira ng buhay ko. Ang babaeng pumatay sa anak ko, na pamangkin niya.

 

Chapter 67

DAVID's POV:

ALAM kong galit na galit kahapon si Sandra dahil sa biglaang desisyon ko. I trust my brother again. And gave him another chance, para patunayan sa akin na wala siyang kinalaman sa pagpatay kay Michael. --FLASHBACK: "Sa tingin mo ba, kaya kong pumatay? Gago ako at babaero, pero hindi ako pumapatay ng tao.", bigkas nito habang nakaupo ako sa gilid. Tahimik kaming dalawa kanina. Walang sino man ang gustong magsalita, pero sa huli, siya ang unang kumausap sa akin. Gabing-gabi na at pinapapak na rin ako ng lamok. Tinitiis ko lang dahil gusto kong sundin ang utos ni Sandra. I really feel the pain that she's suffering right now. Lalo pa't sinabi ni Deo na kapatid ni Kate si Katrina. Maging ako, nagulat ng husto nang ibulgar niya ito. I can't imagine na magkadugo silang dalawa. "Kung aalisin mo ang tali sa kamay at paa ko, matutulungan kita na ituro sayo ang kasabwat ni Katrina.", aniya ng kambal ko. Umiigting na ang aking panga dahil sa mga sinasabi nito. "Shut the fuck up, Deo!", singhal na sigaw ko. Ayoko ng pakinggan siya dahil baka nga pinapaikot niya lang ako. Minsan niya ng sinira ang buhay at ang pangalan ko sa mismong mata ni Kate. Kaya sapat na sigurong dahilan 'yon para hindi na ako magkaroon ng tiwala sa binata. "Lahat ng tao, pwede magbago. David, kahit hindi tayo magkasundo, kapatid pa rin kita. Pamilya tayong dalawa. So let me fix this problem. Ako ang nagsimula, kaya ako ang tatapos.", wika niya na may pangungumbinsi. Para siyang tuta dahil sa maamo nitong mukha. The way he said it, I feel the sincerity. "Paano ako makakasiguro na gusto mo ng magbago?", I asked him. "Gaya ng sinabi ko sayo, handa akong ituro ang kasama ni Katrina.", litanya nito. "Bakit mo pa ituturo? Kung pwede mo namang sabihin ngayon.", wika ko muli na may kainisan sa boses. "Kapatid, ayokong mabigla ka. Dahil hindi mo magugustuhan kapag binanggit ko ang pangalan niya.", turan niya sa akin. "Tangina Deo! Ginagawa mong komplikado ang lahat! Sasabihin mo ba o hindi?!", I shouted. Napapakuyom na ako ng kamao dahil sa umaapaw na gigil sa katawan ko ngayon. Wala pa kasi akong balita na natanggap mula sa binayaran ko tungkol sa pag-iimbestiga. Kaya hindi ko mapigilan ang emosyon ko sa tuwing binibigkas ni Deo ang tungkol dito. "Ayoko sa lahat yung binibitin ako. So just tell me who's that fucking person!", bulyaw ko ulit. Napatayo na ako sa pagkakaupo at tumayo sa harapan ng kapatid ko. "Handa ka bang marinig kung sino siya, kambal?", taas-kilay na tanong niya. "Sino ba kasi ang hayop na tinutukoy mo! Diretsuhin mo na lang ako, Deo!", mariin na sambit ko sabay higit ko sa kanyang t-shirt. "Kalma. Hindi ako ang kalaban mo.", he said. Kaya inalis ko ang kamay ko sa lalaki at marahan na huminga para pakalmahin ang sarili. "One last question, sino siya?", mahinahon na tanong ko rito. He looked at me and then he smiled. "Si mom. Siya ang may pakana ng lahat. She's also the one who told to Katrina to kill Michael.", mahinang sagot niya. Nanliit naman ang aking mata at halos malunok ko ang buong laway ko dahil dito. "Damn it! Paano magagawa ni Mom 'yon?", bigkas ko naman.   Alam kong ayaw niya kay Kate, pero yung patayin niya ang bata para lang paghiwalayin kami ay sumusobra na. Hindi na ito makatarungan pa. "Believe it or not, silang dalawa ang nagplano. Tinulungan ko lang si Katrina dahil nga matagal ko na siyang gusto. Nasilaw ako sa pagmamahal noon, pero ngayon, hindi na. Nagsisi na ako sa kasalanan ko. Nilamon na rin ako ng konsensya ko, kaya sinasabi ko 'to.", mahabang kwento nito. Sarili kong magulang, nagawa niyang guluhin ang pamilyang binubuo ko.! It hurts! "Palayain mo lang ako, sasamahan kita sa bahay.", wika niya muli. Pinag-isipan ko munang mabuti kung paniniwalaan ko siya o hindi. But at the end, pinalaya ko pa rin siya. Wala naman sigurong mali kung magbago ang isang tao na nagkasala. "I want justice to my son. Mabait na bata ang anak namin ni Kate. Kahit hindi ko siya kadugo, tinuring ko siya na parang akin.", pahayag ko nang pakawalan si Deo. "Huwag kang mag-alala, babawi ako sayo. Babawi ako bilang kapatid mo. Yung gusot na pinasok ko, aayusin ko para maging okay na tayo.", tugon niya at tinapik ang aking braso. --END OF FLASHBACK-- Heto na kami ngayon, nasa bahay ng magulang ko. Katabi ko si Deo habang hinihintay namin na lumabas si Mom mula sa kanyang kwarto. Hindi na ako nagtaka pa nung tumawag si Kate sa akin. Hinahanap niya kami ng kambal ko. At base sa pananalita nito, halos hindi niya makontrol ang inis at galit. Pero hinayaan ko na lang dahil para din sa amin ang ginagawa ko. Sa madaling salita, isinantabi ko muna ito. SABAY naman kaming napatayo ni Deo sa kinauupuan, nang bumaba si Mom. Nakangiti siya at isa-isa kaming niyakap.   "Nakakatuwa! Pareho kayong dumalaw para kamustahin ako. Ang sweet niyong magkambal.", malambing na sabi nito. Hindi ako umimik at pinagmasdan ko muna siya. Paano niya kaya nagawang patayin ang kaligayahan ng mismong anak niya? "Teka nga, nagkabati na ba kayo?", usisang tanong nito. "Oo. Nagkabati na kami. Maayos na kami ni Deo. Ikaw ba? Kailan mo ba aayusin ang pagkakamali mo?", sakrastikong saad ko. Hindi ko na napigilan ang bunganga ko at kusang bumuka ito. "What are you talking about, David? Pumunta ka ba dito para lang inisin ako?", she raised her left eyebrow. "I know everything. So don't act as if you're inoccent.", diretsang turan ko sa magulang na kaharap ko. Nawala na rin ang respeto ko sa kanya. And I don't care anymore about her feelings. She doesn't deserve the word respect. "Deo, kausapin mo nga ang kapatid mo. Dahil hindi ko gusto ang nilalabas ng bibig niya.", pagbabaling nito sa lalaking nasa tabi ko. "Mom, I'm sorry. Let just accept the fact na may mali ka.", tugon ng kambal ko. "What the hell, Deo?! Pati ba ikaw na paborito ko, magagawa mong sabihin 'yan sa akin?", sambit niya na may kalakasan ang boses. "Sinabi ko na kay David ang nalalaman ko. Katulad mo, mautak akong tao. Kaya nagawa kong imbestigahan ka. At sinabi rin mismo ni Katrina ang tungkol sa ginawa niyo. Inutusan mo siya na lasunin si Michael diba? So she killed the child, para mapunta si David sa kamay niya.", wika muli ni Deo. "Wala akong alam dyan. Kaya kung meron man na dapat sisihin, baka si Katrina 'yon. Dinadawit niya lang ang pangalan ko para sa akin mabaling ang galit ni David.", she said. "Stop that nonsense explanation. Wala ng makikinig sayo. Tapos na ang kasinungalingan mo. At kahit nanay kita, handa akong ipakulong ka.", madiin na turan ko kay Mom. "So mark my words.", bigkas ko sa huling pagkakataon.

 

Chapter 68

SANDRA's POV:

NANLULUMO pa rin ako sa katotohanan. Pero walang patutunguhan ito kung hindi ako gumagalaw at naghahanap ng ebidensiya. I need to do something to know the whole story. Litong-lito ako sa mga nangyayari. Hindi ko na matanong pa si nanay dahil patay na ito. Yung papa ko rin, matagal na akong tinalikuran. Hindi ko nga siya kilala dahil tinakbuhan daw nito ang responsibilidad bilang ama sa akin. Kaya sa murang edad, nagtrabaho na ako. At dahil do'n, nakilala si Derick na binigyan akong Michael sa buhay ko. Kaso sa isang iglap, namatay ang anak ko. Namatay siya sa mismong kamay ni Katrina. All this time, kapatid ko pala ang may kagagawan. "Shit! Bakit ba ang bagal mong mag-isip ngayon, Kate?!", I said. I'm facing the mirror while talking to myself. I don't know how to start my new plan. Plano ko kasing kausapin si Katrina at magpapanggap ako bilang si Sandra. Total, Sandra ang mukha na ginagamit ko ngayon dahil sa surgery. "Bahala na!", sambit ko muli. Kinuha ko na ang wallet sa kama matapos kong mag-ayos. Umuwi kasi ako sa bahay para maligo at magpalit ng damit dahil nga nag-stay ako kagabi sa mismong clinic. Busy ako sa araw na 'to, so wala na akong oras para intindihin si David. Hindi niya sinunod ang utos ko, kaya wala na akong pakialam sa kanya. Magkanya-kanya na kaming kilos, total nagmamagaling masyado ang binata. Tsk. Sumakay ulit ako sa kotse ko at drinive ito sa bahay na tinutuluyan nila Katrina. Medyo nahihilo na ako dahil wala pa akong pahinga simula pa kahapon. Pero gano'n talaga, kailangan kong magtiyaga para makuha ang hustisya na inaasam-asam ko. Ang bahay na hinintuan ko, ay yung bahay mismo kung saan, dito ako dinala ni David noon. Ito yung bahay na inenjoy namin noon nung nabubuhay pa si Michael. Ang saya sana namin, kaso ang saklap ng kapalit. BUMABA na ako sa aking sasakyan at lumapit sa doorbell para pindutin ito. Isang katulong ang bumukas ng gate kaya nakapasok na ako sa loob. "Ma'am, sandali lang po. Sino po kayo?", pagpipigil niya habang hinahabol ako. Tuloy-tuloy naman ako sa paglalakad at nagbibingi-bingihan. "Teka lang po Ma'am.", she said again. But she's too late kasi tuluyan na akong nakatuntong sa mismong bahay. Binago na ang design ng bawat sulok. Kaya hindi ko maramdaman ang totoong saya dito. Napadako naman ang tingin ko sa sala, dahilan para mabigla ako sa aking nasilayan. Umiinom ng alak si Katrina na tila lasing na lasing na ito. Tamang-tama pala ang dating ko. Sabi kasi ng matatanda, nagsasabi raw ng totoo ang lasing. Nalalabas nila ang saloobin na tinatago nila. Kaya humakbang agad ako patungo sa tapat ng babae. "Kumusta?", tanong ko sa maayos na paraan. Bahagya itong napatingin sa gawi ko, na medyo tiningala niya ang ulo para makita ako.   "I'm just here to visit you. And aside from that, we need a model in my company. So ikaw ang naisip ko, kasi marami ka ng experience about modeling.", turan ko para lang makaisip ng sasabihin. Yung pinaplano ko sa kanya noon na papahiyain, hindi na matutuloy dahil nga umalis na ako sa pagiging CEO. Kaya nagsisinungaling ako kay Katrina, para hindi ito magduda. "HAHAHAHAHAHAHAHA.", malakas na tawa ang pinakawalan niya dahil sa sinabi ko. Tipsy na ang galawan nito. And the way she laughed, halatang nilamon na ng kalasingan. "Tangina HAHAHAHA. Si David ang inaasahan ko na pumunta, pero ikaw ang nagpakita? Isa pa nga, tangina mo, Sandra! HAHAHAHA!", muli niyang saad na hindi mawala ang pagtawa. "Excuse me?", taas-kilay kong bigkas. Ayoko pa naman sa lahat yung minumura ako. "Oh bakit? Di ba tangina ka? May boyfriend ka na, tapos nilalandi mo pa rin ang asawa ko! Hindi ka man lang nahiya!", usal na sigaw ni Katrina. "Wala akong nilalandi.", kalmadong wika ko. "Talaga ba? Anong tawag mo sa paglapit ng asawa ko sayo?", mapanghamon na sambit niya. "Mrs. Katrina, si David ang may gustong lumapit sa akin, hindi ako. So be careful with your words. Lasing ka na talaga.", mataray kong turan. Hindi ganito ang gusto kong marinig sa kanya, pero mukhang imposible yata na umamin ito. "Well, kagaya ng sinabi ko, para sa kompanya ang pinunta ko. Kaya kung ayaw mo, aalis na lang ako. I don't want to waste my saliva to the toxic people like you.", diretsang litanya ko. I was about to turn my back pero may salita itong binitiwan. "Ano ba kasing meron sayo, Sandra? Wala na nga si Kate sa pesteng mundo na 'to, tapos ikaw naman ang pumalit?! TANGINA LANG!", malutong mura ni Kat. So I gave her a cold look, nang sa gano'n, hindi nito isipin na interesado ako sa pinagsasabi niya. "You know what, I'm really tired! Mahal na mahal ko si David. I can't lose him. I c-can't also live without him.", umiiyak na turan ng babae. Para siyang bata na nagmamakaawa ngayon sa akin. Nakayakap kasi ito sa aking tuhod na animo'y pinipilit ako na layuan ang lalaki. "Please, 'wag naman ang asawa ko. Kasal na kami. Huwag mo sanang agawin si David sa buhay ko.", bigkas nito ulit. "Katrina, wala akong inaagaw.", malamig na pahayag ko.   "Sandra, alam kong mabait ka. Kaya sana hayaan mo na kami ni David. Huwag mo ng sirain ang pamilya ko.", "Hindi ko sinisira ang pamilya mo, Katrina. Dahil hindi ako gano'n na tao. How about you? Tinanong mo na ba 'yan sa sarili mo?", balik na saad ko. "Wala. Wala akong sinira. Patay na si Kate nung kinasal kami ni David. Si Kate, inu-uod na siya. At masaya ako na gano'n ang nangyari sa kanya.", wika nito na tila baliw na. Wala akong magawa kundi ang tingnan at pakinggan siya. "At alam mo ang nakakatawa? Matagal ko ng alam na kapatid ko si Kate, hahaha. Kasi sabi ni Daddy, nung pinanganak kaming dalawa, ako lang daw ang nakuha niya hahahahaha.", natatawang kwento ni Katrina. "What? K-kapatid mo si Kate na minahal ni David?", "Oo hahaha, kapatid ko 'yon. Kaso nga lang, hindi niya alam na kapatid niya ako. Pero okay na rin 'yon kasi hindi ko naman tanggap na kadugo siya. Mabuti nga at nahiwalay ako sa kanila. At sinama ako ni daddy sa kabit niya. Kaya ayon, maganda ang buhay ko.", she said again. Gusto kong magsalita pero pinigilan ko ang aking bunganga dahil si Sandra ako sa paningin niya. Lumagok ulit siya ng alak, sabay tingin ulit sa akin. "Kaya wala akong sinira na pamilya. Hindi ko sinira ang pamilya ni Kate dahil patay na siya. Patay na siya!", bulyaw nito. Nagawa niyang ibato ang bote dahilan para mabasag ito. "Kaya kung hahayaan mo kami at lalayuan mo ang asawa ko, magiging happy family kami nila David at--- Michael.", turan niya na lalong ikinagulat ko. Did she mentioned my son's name? "A-anong sabi mo?", I asked. Sa puntong ito, feeling ko, tumigil ang tibok ng puso ko. "Hindi patay ang anak nila. Hindi patay si Michael, hahahahaha. Pinalabas ko lang na patay para sa gano'n mamatay talaga si Kate sa pagluluksa. Kaya ayon, nagtagumpay ako dahil namatay nga siya. Ang galing ko diba? Masyado akong mautak. Hindi niya alam, ibang bata ang iniyakan niya HAHAHAHA! Woaaahh!", paninigaw nito sabay palakpak. "Katrina.", madiin na sambit ko sa pangalan ng babae. Imposible ang sinasabi niya. Nakita ko ang mukha at labi mismo ng anak ko. Si Michael yung iniyakan ko. Si Michael yung niyakap ko. Kaya paanong buhay ito? "Nasa'n si Michael?", tanong ko rito. "Bakit ko naman sasabihin sayo? Hindi tayo close, Sandra. Nye nye! HAHAHA tsupi!", wika nito na may pang-iinis. Hindi na ito nakasalita pa dahil tuluyan na siyang nakatulog sa sobrang kalasingan.

 

Chapter 69

DAVID's POV:

"SO WHAT'S YOUR NEXT PLAN, BRO?", tanong ni Deo sa akin. Nasa bar kami at kasalukuyan na umiinom ng wine. Umalis na kami sa bahay at dito namin ninais na pumunta. "Kakasuhan ko siya, kung ayon ang nararapat.", turan ko sabay lapag ng alak sa mesa. "Tama 'yan. I'll support you. Handa ako maging testigo laban sa kanya. At handa rin akong harapin ang mga kasalanan ko, kung sakali man na may nilabag ako.", wika nito at pilit na ngumiti. Medyo kampante na ako ngayon dahil tuluyan na ngang nagbago si Deo. Sa kabila ng ginawa niyang mali sa akin, handa siyang linisin ito para lang mabalik sa maayos ang lahat. For the last time, nilagok namin ang alak bago kami umuwi sa kanya-kanya naming bahay. Umuwi si Deo sa condo. Samantalang ako, balak kong silipin si Katrina. Halos hindi ko na kasi siya nakakausap pa, kaya titingnan ko kung okay lang ba ang kalagayan nito. Hindi pa rin mapawi sa isip ko ang tungkol sa kanilang dalawa ni Kate. Magkapatid sila at katulad namin ni Deo, kambal din sila Katrina. Kaso hindi ko inaasahan na sa paghinto ko ng motor, si Sandra ang bumungad sa akin. Hindi maipinta ang mukha niya na tila batang nakaupo sa may gate. Yakap-yakap niya rin ang tuhod at bahagyang umiiling. "What's happening to her?", mahinang tanong ko sabay alis ng helmet. I walk towards to her. Siguro naramdaman niyang may tao, kaya napatingin sa gawi ko. "Ano bang nangyari? Did she hurt you?", bigkas ko na may concern sa boses. "D-david.", utal na sambit niya sa pangalan ko. Naluluha ito na may halong pagkagulo sa reaksyon. "Si M-michael, b-buhay daw siya sabi ni Katrina.", she continue. Napakunot ang aking noo dahil sa biglaang pagsabi niya. "Kate, are you okay?", I asked her again. Talagang tinanong ko siya kung ayos lang ba, dahil baka nilalamon lang ito ng pagka-ulila sa bata. "I d-don't know. Hindi ko alam. Pero simula nang sabihin ni Katrina na buhay si Michael, hindi na mapakali ang dibdib ko. She said, tinago niya daw ang bata para lang maging pamilya kayo.", pahayag niya muli. Umupo naman ako para maging kapantay siya. And at this point, inayos ko ang buhok niya na tumatakip sa mata nito. "Ako ng bahala ang kumausap kay Katrina. At kung totoo man ang sinabi niya, ibabalik ko siya sayo. Hahanapin ko si Michael.", pagtuturan ko sa babae. Mahigpit niya akong niyakap at tuluyan na itong napaiyak. "S-sana nga buhay ang anak ko, David. Sana buhay ang anak natin. Kasi miss na miss ko na si Michael. Miss ko na siyang yakapin at halikan. At miss ko na ang dating tayo na masaya.", wika niya habang patuloy sa pagbuhos ang luha sa aking tshirt na suot. Marahan ko lang na hinaplos ang likuran niya para mailabas nito ang lungkot. Maya-maya ay tumigil na ito at napaalis ng yakap. "I also tried to have a DNA test. And s-she's my sister. Magkapatid nga kami.", aniya nito na tila mabigat sa kalooban. I know and I feel her situation. Ganito din kasi ang naramdaman ko nung nagalit ako kay Deo. Pero darating ang panahon, huhupa rin ang galit niya kay Katrina. "Wait for me here. Kakausapin ko siya.", tanging saad ko at tumayo na. Akma na sana akong papasok sa gate pero natigilan ako dahil nakatayo na si Katrina doon. Matalim ang titig niya na animo'y sinapian ng demonyo. Napatayo na rin si Kate nang masilayan ang babae. "A-akala ko ba, tulog ka na?", turan nito sa kapatid. "Bakit? Nagulat ba kita, KATE?", tanong niya na may kadiinan sa pangalan na binigkas. "Sinasabi ko na nga ba, buhay ka pa. Kaya pala ibang-iba ang dating ni David sayo, dahil humihinga pa ang kambal ko!", wika niya na may poot sa pananalita. Base sa postura niya, halatang lasing ito. Pero sa pagsasalita ni Katrina, parang nawala ang kalasingan niya. "If you think na magiging happy ending ang love story niyo, hindi ko hahayaan na mangyari 'yan. Hawak ko si Michael. Ano mang oras, pwede ko siyang patayin. Isang tawag ko lang sa tauhan ko, tiyak, malalagutan ng hininga ang bata.", pahayag nito na tila hindi na tao ang kaharap namin. "Katrina, please. Stop this. Tigilan mo na 'yan. Si Michael, pamangkin mo siya. Hindi mo dapat ginagawa 'yan.", "Oo, pamangkin ko siya. Kaya nga, sinagip ko ang buhay niya nung sinabi ng mama mo na lasunin ko ang bata. Pero kung hindi ka talaga mapupunta sa akin, I can kill a child, kahit kadugo ko pa 'yan.", she said in a devil voice. "Why are you doing this? Nakakaya ba ng sikmura mo na pahirapan ang mismong kapatid mo at ang anak niya?", "Hindi ako ang nauna! Inagaw ka ni Kate sa buhay ko! So I'm just paying back. Kinuha ko si Michael para maging buo tayo. Kasi alam kong napamahal ka na sa bata.", wika nito na may halong pagpapaliwanag. Humakbang ako ng ilang pulgada para pigilan siya sa kanyang binabalak. Hawak kasi nito ang cellphone dahilan para tawagan ang tinutukoy niyang tauhan. "David, matagal ng plinano ng mommy ang tungkol sa pagpatay sa bata. She knows about Michael. At alam ko rin na kapatid ko si Kate. Kaya nung inutusan niya akong lasunin ang bata, hindi ko ginawa. Pampatulog lang ang inihalo ko sa pizza para sa gano'n sugurin si Michael sa hospital. Pero nung sinugod ang bata, pinalabas kong nalason ito dahil binayaran ko ang Doctor. And you know what, habang pinaplano ni mom 'yon? May binili na akong bata na patay. Yung mukha ni Michael, pinagaya ko nang sa gano'n maging makatotohanan ang lahat.", patuloy niyang kwento.   Habang sinasabi niya ito, hindi maalis sa labi ni Katrina ang ngisi. "I'm so intelligent!", proud na bigkas ng babae. Wala na yata sa katinuan ang taong ito. Kaya huminga ako ng malalim, bago ko hinawakan ang kamay ni Kat. Nasa mismong tapat niya na ako ngayon dahilan para matitigan ko siya sa mata. "I'm begging you. Kung talagang mahal mo ako, handa kang palayain ang bata.", pakiusap ko rito. "Please Katrina. Pleaseee...", muli kong sambit. Naiiyak siyang nakatingin sa akin at tila nagdadalawang-isip pa ito. "I l-love you David. Alam ng Diyos kung gaano kita kamahal. Mahal na mahal kita.", "Yes, I know. And same feelings, dahil minahal din kita. At mahal pa rin kita. Kaso yung pagmamahal na 'yon, hanggang kaibigan o kapatid na lang siguro.", wika ko sa kanya. "David, h-hindi ko kaya. Hindi ko pa matanggap. Asawa mo ako eh. Kasal na tayo, diba?", naluluhang tanong ng babae. Pero sa halip na sagutin ko siya, I just hugged her. "Gaya ng sinabi ko, minahal din kita. But you don't deserve me. Kasi hindi ko kayang ibigay ng buo ang pagmamahal ko sayo. Kaya sana, palayain mo na ako, Kat. Hayaan mo na kami ni Kate. Huwag mong ipagkait sa bata ang maging masaya. So please, tell me, kung nasaan si Michael.", mahinahon na saad ko. Matagal din ito bago sumagot. "K-kasama siya ni kuya Edward. Hindi ko naman kaya na ipahamak siya at ipahawak sa maling tao. Kaya kunin mo na siya.", turan nito sa akin. Habang binibitawan niya ang salitang 'yon, ramdam ko na mahirap para kay Katrina na aminin ito. Kaya kahit papano, natuwa ako sa naging desisyon niya.

 

Chapter 70

KATE's POV:

SINABI na sa amin ni Katrina kung saan na location nagtatago si Edward habang kasama si Michael. Edward is also my brother. Pero hindi talaga kami magkadugo dahil anak ito ng asawa ni papa sa ibang lalaki. In short, single mom na talaga yung pinalit ni papa sa mama ko. Naging klarado na sa akin ang lahat dahil mismong si Katrina ang nagsabi nito. She cleared everything to us. At humingi na rin ito ng tawad sa harapan namin ni David. So at this point, patungo na kami sa hide out para kunin si Michael. Gusto ko ng makita ang anak ko. Gusto ko na siyang pupugin ng halik gaya ng ginagawa ko noon sa kanya. "Ikanan mo ang kotse.", pagtuturo ni Kat. Sinama namin siya para hindi kami maligaw at hindi matagalan ang paghanap namin. Sinunod naman ni David ang winika ng babae kaya agad niyang iniliko sa kanan ang sasakyan. Medyo liblib nga ang lugar. Pero sobrang ganda at mahangin sa kalooban dala ng mga puno. The car stopped in front of the gate. "Teka, bakit bukas?", sambit ni Katrina na tila may pagtataka. Mabilis siyang bumaba at naglakad papasok. Hindi na rin kami nag-aksaya pa ng oras ni David, dahil sumabay na kami sa kapatid ko. Hindi ko pa tuluyang napapatawad si Katrina dahil hindi naman gano'n kadali ang magpatawad. But I promised to myself na kapag nakasama ko na si Michael, handa na akong patawarin siya. "PAPA!", isang malakas na sigaw ang narinig ko sa bandang itaas. My son crying while shouting. Michael is alive! Totoo ngang buhay ang anak ko. Pero bakit? Bakit ganitong sitwasyon ang naabutan namin? Hindi si Edward ang may hawak sa bata. Dahil hawak mismo ng matikas na lalaki ang aking anak. Sa katabi nito, nando'n ang mommy ni David. "K-kuya?", utal na bigkas ni Katrina nang lapitan si Edward na duguan at walang malay. Parang nawala ang kalasingan nito at naging normal ang pagtakbo niya palapit sa binata. Pero hindi ko muna itinuon kay Edward ang pansin ko dahil yung buhay din ng anak ko ay nanganganib sa kamay ng iba. "Mom please. Ibigay mo na sa amin si Michael. Maawa ka sa bata.", wika ni David at nagsimula siyang makipag-usap sa ina. "HINDI AKO BOBO, DAVID! KAYA HINDI MO AKO MADADAAN SA MGA GANYAN!", she shouted. "Bata 'yan, mom! Sana naman, ibigay mo sa kanya ang karapatan para mabuhay.", he said again. Pero hindi ito nakinig sa sinabi ng anak. So I don't have choice kundi ang aminin ang pagkatao ko. "A-alam kong may galit kayo sa akin dahil pumasok ako sa buhay ng anak niyo. H-hindi niyo ako g-gusto para sa kanya. P-pero sana, huwag niyong idamay ang anak ko.", naluluha kong sambit. Kinakabahan kasi ako sa pwedeng mangyari kay Michael lalo pa't nasa mataas na building siya. "Ohh, ikaw pala si Kate? Grabe! Hindi ako nagkamali ng hula nung nasilayan ko ang mukha mo.", ngising saad niya na hindi man lang nagulat sa pag-amin ko. "Kung sabagay, kahit ilang beses mo pang palitan ang mukha mo, amoy ko pa rin ang lansa mo!", patuloy nitong sabi. Kahit kailan talaga, matabas ang dila niya. Mabuti na lang, hindi ako pumapatol sa mga hayop. I was about to say something, pero mismong si Katrina ang sumingit. "PLEASE, HAYAAN NIYO NA SILA! IBALIK NIYO NA SI MICHAEL SA KAPATID KO!", turan niya sa Ginang. After hearing the words, "kapatid ko", my heart melt. Ramdam ko kasi na tunay na ang pinapakita ni Katrina.   "Hija, my dear, bakit parang lumiko ka ng landas? Diba ito ang plano natin? Ang makuha ang anak ko?", wika niya para ipaalala ito sa babae. "I changed my mind. And I learned to let go of your son. Kaya sana gano'n ka rin.", mahinahon na tugon nito. "At sa tingin mo ba, susundin ko ang sinasabi mo? Katrina, pareho tayong makukulong. Sa bilangguan pa rin ang bagsak natin kahit na isauli ko si Michael.", wika niya ulit. "Malamang may ginawa tayong mali. Kaya anong aasahan mo? Special treatment?", sakrastikong saad ni Katrina na talagang dinaan pa sa biro ang lahat. "Hindi kasi ako katulad mo, Katrina na nagpapauto! Kaya kung ako sayo, 'wag kang maniniwala sa kanila. Dahil kapag nabuo sila, magiging kawawa ka.", sulsol na turan nito. "A-ayoko na ho. Pagod na akong habulin si David. Masakit din sa akin na pakawalan siya, pero mas masakit kung pipilitin ko siya kahit na hindi ako ang mahal niya.", she replied. That line, made me feel the love of the sister. "Kaya nakikiusap ako, pakawalan mo na ang pamangkin ko. He doesn't deserve this. Hindi ko tuloy alam kung paano mo nalaman ang lugar na 'to at kung paano mo nalaman na buhay siya.", aniya ni Katrina. At bilang tugon, tumawa lang ang mommy ni David. Yung tawa na may halong insulto. "Syempre, may mata at tenga ako sa pamamahay niyo. Kaya nung sabihin mo ang lugar kung nasa'n si Michael, inunahan ko na agad kayo.", ngising bigkas niya. Binalikan ko tuloy ang oras nung umamin si Katrina sa amin, that time nakatayo at nakamasid lang ang isang katulong sa may sulok. Kaya siguro, siya yung tinutukoy niyang mata at tenga doon. "How dare you!", usal ni Kat sa babae. Hindi ko na kaya 'to. Sumusobra na siya! Nasasaktan na ang anak ko sa mahigpit na hawak ng lalaki, kaya kailangan ko na siyang kunin. AKMA na sana akong aakyat sa itaas pero pinigilan ako ni David. "No, Kate. Dito ka lang. Ako ng bahala kay Michael.", seryosong wika nito. Bahagya akong tumango para ipahatid sa kanya na mag-ingat siya. Kaya heto, abot-tingin ko na lamang si David habang tumatakbo pataas. "BWISIT! AKIN NA ANG BATA!", rinig kong sambit ng mommy ni David. Mas kumabog ng husto ang dibdib ko, dahil wala na akong tiwala sa may hawak.   Anytime, handa siyang hulugin ang anak ko. "SIGE DAVID, SUBUKAN MONG LUMAPIT AT HINDI AKO MAGDADALAWANG-ISIP NA ITAPON ANG BATA!", pagsisigaw niya. Nasa mismong taas na si David kaya ganito na lamang ang galit na umaapaw sa Ginang. "Oh ikaw, ano pang hinihintay mo! Bugbugin mo na 'yan! Wala na akong pakialam kung anong mangyari sa kanya! Hindi ko na siya anak ngayon!", utos nito sa tauhan. Agad naman itong sinunod ng malaking lalaki kaya sinugod niya si David. Natatakot ako. Hindi ko alam kung paano nasisikmura ng nanay niya na ipabugbog siya. "David.", tanging bigkas ko sa pangalan niya. Nasilayan ko na may dugo na siya sa labi dala ng mga suntok. Pero sa huli nagawa niyang lumaban at patumbahin ang malaking lalaki. Kaya sa puntong iyon, tanging mommy niya na lang ang kalaban. "Don't you dare to walk towards to me, kung ayaw mong makita na duguan si Michael.", madiin na sambit niya. "Mom, anak ko rin siya. Hindi ko man kadugo ang bata, pero anak na siya sa paningin ko. So please, ibigay mo naman sa akin ang kaligayahan na gusto ko. Kahit isang beses lang, suportahan mo naman ako.", wika nito sa magulang. Rinig na rinig ko ang usapan nila dahil sa echo. "Ano bang gusto mong gawin ko? Lumuhod ako sa harapan niyo? Mom, I can do it. Handa akong lumuhod at halikan ang paa mo, kung 'yan ang paraan para ibigay mo si Michael.", muli niyang sabi. Ilang minuto ang tinagal bago magsalita ang Ginang. At tila natauhan ito sa kanyang ginawa dahil binaba niya ang anak ko. She let go my son. Kaya gano'n na lamang ang tuwa sa aking puso. "Papa!", pagsasambit ng bata. Tuluyan na akong nakahinga ng malalim dahil sa wakas, sumuko na ang mommy ni David.

 

Epilogue

KATE's POV:

TODAY is our wedding day. Annulled na ang kasal nila David at Katrina, kaya tinuloy na ulit namin ang kasal na pinangarap naming dalawa. Ang daming nangyari sa love story namin ng lalaki. But still, kami pa rin hanggang dulo. Marami man ang sumira sa amin. Pero kaakibat no'n, lahat sila nagbago. Si Derick, he contiue his passion. Pinalago niya ang kompanya kahit siya lang mag-isa. Hindi ko naman pinagdamot sa kanya si Michael dahil may karapatan siya sa bata. Si Edward naman, nagpapagaling pa siya sa hospital. Nagpapasalamat din ako sa kanya dahil maayos ang trato niya sa anak ko, nung wala ako sa tabi nito. May mabuting kalooban din pala ang binata na ngayon ay kapatid na rin ang turing ko. So here I am, walking in the red carpet patungo sa mismong altar. Suot ko ang mahabang gown habang hawak ko ang bulaklak. Hindi ko mapigilan ang luha na pumapatak mula sa aking mata. This is the tears of joy na sinasabi nila. At legit nga na ganito ang mararamdaman mo kapag ikakasal ka. Napadako naman ang tingin ko sa kaliwang banda kung saan nando'n sila Deo, Katrina at ang mommy ni Gino na magiging mama ko na rin. Yes, invited silang lahat. Pinili nilang pumunta sa kasal ko kahit na may mga posas sila. Kailangan kasi nilang pagbayaran ang kasalanan na 'yon dahil labag ito sa batas. Hindi ko rin maiwasan na malungkot para sa kapatid ko. I saw on her eyes the sadness and jealous na tila nasasaktan siya sa nakikita niya. Hindi ko naman siya masisisi dahil minahal nito ng husto si David. Siya ang nauna, kaysa sa akin.   Pero gano'n talaga, kahit nauna ka pa sa buhay niya, hindi ka pa rin sigurado na ikaw ang makakasama niya sa huli. She's the first, but I'm the last. At sobrang sakit 'yon sa side niya na makita si David na ikakasal sa akin. And all I can say, I'm really proud to her. Akalain niyo 'yon, nakaya niyang i-let go ang lalaki na ginawa niyang mundo. Huminto naman ako sa tapat ni Katrina at marahan ko siyang nginitian. That smile, symbolizes my love and forgiveness to her. Pinatawad ko na siya matapos namin makuha si Michael. Kaya tinanggap ko na siya bilang kapatid. I continue walking again, hanggang sa matunton ko na ang pwesto ni David. Next Page At sa pagkakataong ito, nasa altar na kami at harapan ni Father. Yung wedding ceremony, tumagal ng isang oras hanggang sa sinabi nito ang katagang, "you may now kiss the bride". Kaya si David, marahan na ini-angat ang belo para halikan ako.   Hindi pa man siya humahalik, narinig ko agad ang hiyawan ng mga tao sa simbahan. So I closed my eyes now at hinihintay na lamang na dumampi ang labi niya sa akin. Sa palagay ko, ilang pagitan na lang, malapit ng magdikit ang labi namin sa isat-isa dahil naamoy ko na ang hininga niya. Pero gano'n na lamang ang pagkabigla ko nang may humawi sa bewang ko at pumagitna sa amin si Michael. "Mama, papa, doon na lang kayo sa kwarto magkiss. Huwag po dito, maraming tao. Mahiya naman po kayo sa mga walang jowa.", singit nitong sabi dahilan para magtawanan ang lahat. BWISIT! Nabuhay nga ang anak ko, naging traydor ulit siya sa buhay ko. Pero kahit gano'n, ako na mismo ang gumawa ng paraan. I kissed David at wala ng nagawa si Michael. And I'm happy to say, that this man beside me is now my husband. I'm a SINGLE MOM who fell in love with the HOT CEO. ___ END OF THE STORY!