Chapter 501
ELLA POV
"Thank you!" narinig kong bigkas ni Sir Kenneth habang nandito na kami sa kwarto. Nakahiga na ito sa kama at ready nang matulog.
Ako naman pinag-iisipan ko kung saan ko ba ilalagay itong mga pinamili niyang mga damit na regalo niya daw sa akin. Nandito din kasi sa loob ng kwarto at kahit na maayos ang pagkakasalansan ng mga iyun, gusto ko pa rin siyang iligpit.
"Tungkol po saan?" nagtataka kong tanong sa kanya. Nagpapasalamat sya sa isang bagay na hindi ko naman alam kung para saan.
"Tungkol saan? Dahil nandito ka pa rin sa tabi ko. Sa kabila ng pagtataboy ko sa iyo noon hindi mo pa rin ako sinukuan. Nandiyan ka at palaging pinapaalala sa akin na hindi pa katapusan ng mundo." seryoso nitong sagot. Hindi ko naman maiwasan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko.
"Basta, kapag gumaling na po kayo, isakay niyo po ako sa big bike niyo ha? Gusto kong maranasan na makasakay noon kasi parang astig kasi ang datingan eh." natatawa kong sagot sa kanya.
"Sure...kahit na araw-araw pa eh." sagot nito. Kaagad naman akong umiling.
"Hindi! Ayaw ko ng araw-araw. Baka mangitim ako eh. Sayang naman ang ginagamit kong sabon at mga pampaganda kung masisira lang dahil sa kakaangkas sa iyo." natatawa kong sagot sa kanya.
"Anong sabi mo? Angkas? Nakakaitim ba ang pag angkas?" natatawa naman nitong sagot sa akin. Hindi ko naman malaman kung may mali ba sa sinabi
ko! Para kasing tuwang tuwa siya eh.
'Bakit hindi ba?" naguguluhan kong tanong sa kanya.
"Gusto ko sanang subukan natin ngayun pero parang hindi ko kakayanin eh. Tsaka na lang kapag medyo magaling na ako." natatawa nitong sagot.
Hindi ko naman maiwasan na mapasimangot. Ano ba ang topic namin? Sa pag angkas lang naman sa motor niya diba? Bakit parang feeling ko may ibang ibig siyang sabihin na hindi ko naman din maisip kung ano?
"Hayyy naku! Matulog na po kayo Sir. BAwal daw po kayo magpuyat kaya ipikit niyo na po ang mga mata niyo. Tsaka na iyang angkas-angkas kapag magaling na kayo." sagot ko naman sa kanya.
"Sure...pero...pwede bang mag-
request?" sagot naman nito. Natigilan naman ako at napatitig sa kanya.
"Ano po iyun?"nagdududa kong tanong sa kanya. Ito kasi ang kauna- unahang pagkakaton na narinig ko sa kanya ang katagang request-request bago siya matulog.
"Lapit ka muna sa akin. Baka nakasilip si Marites at marinig ako eh." sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na matawa.
Talagang naisingit niya pa si Marites gayung alam niya naman na wala na iyung tao dito sa bahay. Nasisante na nga diba at siya mismo ang nagpalayas. Kaya bakit niya pa kailangan isali sa usapan si Marites? Ito talagang si Sir Kenneth kung anu-anong mga kalokohan ang naiisip.
Dahil interesado ako sa request niya at gusto ko na din matapos na ang pag uusap namin kaagad na akong lumapit sa kanya. Sumenyas pa ito na maupo daw muna ako sa gilid ng kama na siyang kaagad ko namang ginawa.
"Anong request iyun Sir?" kaagad ko pang tanong sa kanya pero nagtaka ako dahil kaagad niya akong hinawakan sa kamay. Seryoso itong tumitig sa akin kaya hindi ko maiwasang mapalunok ng aking laway. Heto na naman kami sa ganitong scene. May nababasa na naman akong kakaiba sa mga titig niya.
"Nasabi ko na ba sa iyo kung gaano ka kaganda?" tanong nito sa akin habang lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa aking dalawang kamay.
"Ha? Ano po?" kinakabahan kong tanong. Isang tipid na ngiti ang gumuti sa labi nito habang titig na titig siya sa aking mga mata.. Kinakabahan naman akong kaagad na nag iwas ng tingin. HIndi ko kayang makipagtitigan sa kanya. Nahihiya ako.
"Look at me Ella! Tumitig ka sa mga mata ko para makita mo kung ano ang nararamdaman ko ngayun." pautos na wika nito.
"Ha? Kailanga pa po ba iyun Sir?" Tsaka bakit parang ang weird niyo po? " sagot ko naman. Sobrang lakas na ng kabog ng dibdib ko.
"Hindi ako weird, nagkataon lang talaga na hindi ko na kayang pigilan pa ang sarili ko." sagot nito sa akin habang dahan-dahan na bumaba ang mukha niya patungo sa mukha ko. Imbes na umiwas sa nagbabadyang posibleng mangyari, para naman akong naistatwa sa pagkakaupo. HIndi ako makagalaw hanggang sa naramdaman ko na lang ang banayad na pagdampi ng labi nito sa labi ko.
Noong una, padampi-dampi lang ang labi nito sa ibabaw ng aking bibig, patungo sa aking pisngi, pabalik sa aking labi hanggang sa naging mapusok na ito.
Naramdaman ko na lang na tinutugon ko na ang ginagawa niya. Kusang bumukas ang aking bibig para tanggapin ang marubdob niyang halik sa akin.
Naging mapangahas ang sumunod na sandali. Namalayan ko na lang na nag eenjoy na pala ako sa ginagawa niya. Dahan-dahan niyang binitiwan ang dalawa kong kamay kaya hindi ko na mapigilan pa ang manguyapit sa kanyang balikat. Para akong nalulunod na ewan. Init na init din ako at parang may gusto din akong maabot na hindi ko mawari.
" Ang sarap mo sigurong angkinin Sweetheart!" narinig kong bigkas nito nang pansamantala niyang iwan ang labi ko. Namumungay ang mga matang napatitig ako kanya. Lasing na lasing pa ako sa halik na pinagsaluhan naming dalawa kaya ako na mismo ang naglapit ng labi ko sa labi niya.
Muli naming pinagsaluhan ang mainit na halikan. Namalayan ko na lang na unti-unti na akong nabuwal sa ibabaw ng kama kasunod niya. Ramdam ko din ang pagtaas ng temperatura ko sa aking katawan.
Habang parehong abala ang aming mga labi, ramdam ko naman ang mapangahas nitong mga palad na dahan-dahan na naglalakbay sa aking katawan.
Ang bawat madaanan ng palad na iyun ay nag iiwan sa akin ng hindi maipaliwanag na kiliti. Ni hindi ko na nga namalayan na dahan-dahan niya na palang itinaas ang suot kong blouse kung saan kaagad na tumampad sa mga mata niya ang dalawa kong medyo may kalakihang bundok na natatakpan ng manipis na tela.
Lahat ng hiya sa aking katawan ay biglang naglaho. Hindi din ako nakaramdam ng hiya habang sinisipat ng tingin ni Sir Kenneth ang bahaging iyun ng aking katawan.
"Sir, bakit po?" nagawa ko pang itanong sa kanya kasabay ng pagsubsob nito sa isa sa mga bundok ko. Noong una, banayad lang ang ginawa niyang paghalik sa isa sa mga bundok ko hanggang sa maramdaman ko na dahan- dahan niya ng s********p ang isa sa mga korona noon. Pati yata daliri sa mga paa ko gusto nang mamilipit dahil sa kakaibang init na lalong lumukob sa buo kong pagkatao
Chapter 502
ELLA POV
Halos paliguan na ako ni Sir Kenneth ng halik sa buo kong katawan nang bigla akong nagising sa katotohanan na hindi pala pwede. Wala kaming relasyon para gawin naming dalawa ito.
Sa isiping iyun para akong binuhusan ng malamig na tubig. Ang kaninang nagniningas kong damdamin biglang napalitan ng takot at hiya. Dahan- dahan kong itinulak si Sir Kenneth at mabilis na bumangon ng kama. Hinila ko pa nga ng mabilisan ang isang manipis na kumot at mabilis na itinakiip sa halos hubad ko ng katawan.
Ano na naman ito? Bakit ko nagawa ko na namang magpaubaya? Nakakahiya!
"Why? Hindi mo ba gusto?" nagulat din yata ito sa biglaan kong pagtayo pero kaagad din naman siyang bumalik sa huwesyo. Hindi naman ako makatingin ng diretso sa kanya.
"Hindi! Hindi pwede!" halos maiyak na sagot ko sa kanya. Sa sobrang hiya na nararamdaman ko, halos tumakbo na ako papuntang banyo at mabilis na pumasok sa loob para lang matakasan ang mga titig sa akin ni Sir Kenneth.
Pagkapasok ko sa loob ng banyo parang gusto kong sabunutan ang sarili ko. Ang tanga ko! Ang tanga-tanga ko!
Bakit ba ako nagpadala sa simpleng halik lang? Ano na lang ang mukhang ihaharap ko sa amo ko. Baka isipin niya na easy to get ako. Na mabilis akong makuha ng kung sinu-sino lang.. hyassst! Nakakainis!
Wala sa sariling dahan-dahan kong tinangal ang nakabalal na kumot sa aking katawan. Mula sa harap ng salamin kita ko ang pamumula ng aking leeg. Kiss mark na si Sir Kenneth ang mismong may gawa at hindi ko alam kung paano tatakpan ito.
"Ella naman! Bakit ka ba nagpadala sa panlalandi niya! Bakit hindi ka dumistansya at hindi mo napigilang ang sarili mo? Natural, lalaki ang amo mo at mabilis din matukso. Isa pa, tigang iyun at ikaw ang kasama niya kaya ikaw talaga ang pagta-tiyagaan niya! Bakit ba ang tanga-tanga mo?" naiinis ko pang kausap sa sarili ko. Kung may ibang tao lang siguro ang makakita sa akin baka isipin nila na nababaliw na ako eh. Sino ba namang matinong tao ang kinakausap ang sarili?
Sa sobrang inis na nararamdaman ko sa sarili ko, binuksan ko ang shower at tumapat doon. Umaasa ako na sa pamamagitan ng malamig na tubig mula sa shower maibsan man lang ang kung anong bumabagabag sa kaloob- looban ko. Hindi ko kaya ang ganito. Feeling ko mababaliw na yata ako.
Halos tatlumpong minuto din akong nanatili sa ilalim ng shower bago ako nagpasyang tapusin na ang paliligo ko. Bigla na lang din kasi akong nakaramdam ng antok. Alam kong dis-oras na ng gabi at kapag mga ganitong oras, alam kong tulog na din si Sir Kenneth.
Pagkakataon ko na sigurong lumabas ng banyo na hindi niya nakikita. Wala talaga kasi akong lakas ng loob para harapin siya. Nahihiya ako.
Pinatuyo ko muna ang buhok ko at nagsuot ng bathrobe bago ako lumabas ng banyo. Since, share naman kami ni Sir Kenenth ng banyo may mga gamit na din ako dito sa loob. Gusto kas¨ª ni Madam Arabella na palagi akong nakabantay sa anak niya at iyun nga lang, hindi ako sure kung hanggang kailan ang kaya ko. Lalo na at nagkakaroon na kami ni Sir Kenneth ng physical attachment.
Siguro sa susunod mag iingat na lang ako. Ayaw ko nang maulit pa ang mga nangyari sa amin. Nakatatlo na siya at tama na iyun. Masyado na niyang nagulo ang sistema ko.
Dahan-dahan pa akong lumabas ng banyo at umaasa na sana tulog na siya pero nabigo lang din kaagad dahil pagtingin ko sa pwesto niya, nakasandal pa rin siya sa headboard ng kama at seryosong nakatitig sa gawi ko. Halatang hinihintay niya yata ang paglabas ko. Hindi ko na naman tuloy malaman kung ano ang gagawin ko. Nahihiya talaga ako sa kanya dahil halos nakita niya ang kung anong meron sa akin. Nahaplos pa nga eh!
"Bakit ang tagal mo? Kanina ka pa sa loob ng banyo ah? Masama ba ang pakiramdam mo?" seryosong tanong nito sa akin. Kahit nahihiya, hindi ko maiwasang napatitig sa kanya.
"Ha...ah eh, naligo kasi ako." nahihiyang sagot ko sa kanya. Tumangot tango pa ito bago niya itinuro ang walk in closet.
"Magbihis ka na para makatulog na tayo. Gabing gabi na at ipinagpabukas mo na lang sana ang paliligo mo." sagot nito sa akin. Kaagad naman akong napayuko at mabilis na naglakad patungong walk in closet.
"Bilisan mo Ella. Kanina pa ako inaantok. Kanina ko pa gustong matulog." muling wika nito na nagpahinto sa aking paghakbang.. Gulat na gulat akong napalingon sa kanya.
Ibig niyang sabihin, hindi siya matutulog hanggang hindi din ako nakahiga? Bakit?
"Mauna na po kayong matulog Sir. Susunod na lang po ako maya-maya." sagot ko sa kanya pero kaagad itong umiling.
"Hihintayin na lang kita. Malay ko naman na baka galit ka at magising na lang ako kinabukasan na nilayasan mo na pala ako. Maganda na iyung sigurado." sagot nito
"PO? Naku, hi-hindi po ako galit. Hindi po ako aalis." nauutal kong sagot.
Sino ba namang tanga ang nagbigay sa kanya ng idea na lalayas ako? Wala naman akong mapuntahan noh? Isa pa, kaunting tiis na lang naman dahil malapit na siyang makalakad at ibig sabihin noon hindi niya na kailangan ang serbisyo ko. Ibig lang sabihin noon pwede na akong bumalik kay Mam Jeann at matatahimik na ulit ang buhay ko.
"Hindi ka galit? Sigurado ka?" tanong nito. Kaagad naman akong tumango.
"Opo, hindi po ako galit Sir kaya matulog na kayo." sagot ko.
"Hihintayin na lang kita. Kaunting oras na lang naman iyan diba?" tanong nito.
Talaga naman! Ang kulit ng lalaking ito. Hindi ko na siya sinagot pa at mabilis na akong pumasok sa loob ng walk in closet.
Nagbihis lang ako ng damit pantulog. Ternong pajama at blouse.
Sanay na akong natutulog sa kabilang bahagi ng kama. Masyadong malaki ang kama at hindi kami nagkakasagian kaya walang malisya sa akin. Ang importante lang naman kasi sa akin ay ang makapag pahinga ng maayos at mabantayan si Sir. Iyun nga lang, hindi ko alam kung makakatulog ba ako ng mahimbing ngayung gabi.
Chapter 503
ELLA POV
Katulad ng inaasahan, dilat na dilat pa rin si Sir Kenneth pagkalabas ko ng walk in closet. Mukhang pinanindigan talaga nito ang sinasabi niya sa akin na sabay na daw kaming matulog. Hindi naman ako pwedeng umangal dahil siya ang amo.
Inoff ko muna ang mga ilaw at hinayaang bukas ang lampshade bago ako naglakad patungong kama. Iniiwasan kong mapatingin sa gawi ni Sir Kenneth dahil nahihiya talaga ako sa kanya. Wish ko lang na sana makatulog ako ng mahimbing ngayung gabi. Sa dami ng nangyari kanina, talagang naguguluhan din ako.
"Sorry kung hindi ko napigilan ang sarili ko. Sana huwag kang magalit sa akin." narinig ko pang bigkas nito habang inaayos ko ang pagkakahiga ko sa kama. Nakatihaya ako habang nakatitg sa kisame.
"Sir, matulog na po kayo. Gabi na!" sagot ko naman sa kanya. Hangat maari ayaw ko na munang pag-usapan ang mga nangayari. Tsaka, bakit ba panay siya sorry? Ibig bang sabihin, pinagsisisihan niya din ang mga nangyari sa amin?
"Galit ka nga. Ayaw mo akong makausap eh." narinig ko na namang sagot niya. Mariin akong napapikit. Bakit ba ang kulit niya? Hindi niya ba naramdaman na ayaw ko munang makipag usap sa kanya? Hayssst, hindi talaga magandang idea na pati sa pagtulog kailangan ko siyang samahan.
Wish ko lang na sana dumating na ang time na muli siyang makalakad. Habang tumatagal kasi lalong nahuhulog ang loob ko sa kanya. Katunayan doon ang muntik ko ng pagsuko ng bataan ko.
"Okay...matulog ka na. Bukas na lang ulit tayo mag-usap! Good night Ella!" muling wika nito nang mapansin niya marahil na wala siyang nakuhang sagot sa akin. Mariin akong napakagat sa sarili kong labi. Ayaw ko na siyang sagutin pa dahil ayaw ko nang humaba ang discussions namin. Baka kasi kung saan-saan na naman ang pag-uusap namin kung magtangka pa akong sagutin siya.
Lumipas ang ilang sandali pero heto ako ngayun. Dilat na dilat pa rin at kahit pilitin ko mang matulog hindi ko talaga kaya. Parang gusto ko na ngang mainggit kay Sir Kenneth eh. Nahihimbing na kasi siya sa pagtulog dahil naririnig ko na ang mahina niyang paghilik.
Nang hindi na ako nakatiis dahan- dahan na akong bumangon ng kama. Maingat akong naglakad patungo sa nakasarang pintuan ng kwarto.
Iniiwasan kong makalikha ng kahit na anong ingay dahil baka magising si Sir Kenneth at tatanungin niya na naman ako kung saan ako pupunta.
Balak ko kasing pumunta ng kusina at uminom ng gatas. Baka sakaling sa pamamagitan noon makatulog na ako. Medyo sumasakit na din kasi ang ulo ko dahil kanina ko pa pinipilit ang sarili ko na makatulog pero hindi ko talaga kaya.
Maayos naman akong nakalabas ng kwarto at diretso akong naglakad patungong kusina. Una kong pinuntahan ay ang malaking ref at naglabas ng fresh milk. Inilagay ko muna sa baso at saglit na pina-init sa microwave. Mas masarap uminom ng gatas sa gabi kapag medyo maligamgam.
Nanatili pa ako ng ilang minuto sa kusina bago ako nagpasyang bumalik ng kwarto. Medyo pumipikit-pikit na din kasi ang aking mga mata. Magandang seyales na makakatulog na ako ng mahimbing.
Pagkabalik ko ng kwarto, mahimbing pa ring natutulog si Sir Kenneth na siyang labis kong ipinag pasalamat. Bumalik ako sa dati kong pwesto at patuloy na nagdarasal na sana makatulog na ako at hindi nga ako nabigo. Sa wakas, inantok din at mabils akong nakatulog.
Nagising ako kinaumagahan sa marahang haplos sa pisngi ko. Dali dali akong nagmulat ng aking mga mata at ang nakangiting mukha ni Sir Kenneth ang kaagad na sumalubong sa akin. Nakatunghay siya sa akin habang titig na titig sa aking mukha.
"Si-Sir...lumagpas po kayo sa boundary?" wala sa sarili kong tanong sa kanya. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang paguhit ng ngiti sa labi niya.
"Good Morning Ella! Sobrang sarap ng tulog mo kaya nahihiya na akong gisingin ka." nakangiti nitong sagot sa akin. Para namang may kung anong bagay ang biglang humaplos sa puso ko. Bakit kaya feeling ko kaysarap pakingan kapag sinasambit niya ang pangalan ko? Parang feeling ko §á§Ñ§â§Ñ§Ü§Ñ -special ko.
"Ha? Naku, pasensya na! Late na yata akong nagising." sagot ko at akmang babangon na ng pigilan niya ako.
"Maaga pa. Dont worry, kahit mamayang alas diyes ka na magising ayos lang sa akin." nakangiti ntong sagot sa akin.
In fairness ang ganda ng mood niya ngayun ha? Mukhang maganda ang gising nitong amo ko.
"Bakit po kayo lumapit sa pwesto ko. Doon po kayo sa kabila ah?" hindi ko napigilang angal. Ayaw ko sanang sirain ang umaga niya pero may usapan kami na huwag lumagpas sa boundary eh.
"Ako ba ang lumagpas? Sa naalala ko hindi naman ako malikot matulog ah?" sagot nito. Hindi na ako nagpapigil pa. Dali-dali akong bumangon ng kama at nagpalinga-linga.
Tama siya. Hindi siya lumagpas sa bounday dahil ako itong nasa may pwesto niya. Wala na ako sa dati kong pwesto at sinakop ko na iyung kanya.
Nang ma-realized ko ang bagay na iyun parang gusto ko nang iuntog ang sarili ko sa pader. Diyos ko, kay aga- aga napahiya na naman ako. Sa sobrang himbing ng tulog ko hindi ko na yata napigilan pa ang sarili ko na maglulumikot sa kama. Hindi ko namalayan na pati pwesto ni Sir Kenneth narating ko na.
Chapter 504
ELLA POV
Ano na naman ito? Sabi ko iiwas ako eh pero bakit parang ipinagkanulo yata ako ng sarili kong katawang lupa? Hindi naman ako ganoon kalikot matulog pero paano ako nakarating dito sa pwesto ni Sir Kenneth?
"Natulala ka na diyan! Alam kong gwapo ako kahit wala pa akong hilamos pero huwag mo akong titigan ng ganiyan. Baka mamaya hindi ko mapigilan ang sarili ko at mapaaga ang honeymoon natin eh!" wika ni Sir Kenneth kaya kaagad akong nag iwas ng tingin sa kanya.
Ano na naman kaya itong sinasabi niya? Honeymoon daw? Bakit kasal na ba kami or balak niya ba akong pakasalan? Pero hindi naman siya nanliligaw sa akin ah? Wala din kaming relasyon at imposibleng ma- inlove siya sa akin. Mayaman siya tapos dukha ako. Isa pa, nakakah?ya din sa mga magulang niya. Baka isipin nila bantay salakay ako eh!
"Ella...pwede bang ganito na lang tayo palagi? Makakapag hintay ka pa ba ng ilang buwan hanggang sa gumaling ako? "narinig kong tanong niya. Muli tuloy akong napatitig sa mga mata niya at kita ko na kung gaano siya ka-seryoso ngayun. Nangungusap ang mga mata niya na parang may gustong ipahiwatig sa akin.
Wala sa sariling napatitig ako sa kanyang lips. Ang labi niya na ilang beses ng dumampi sa labi ko. Parang gusto ko tuloy hilingin kay Lord na kung panaginip lang ang lahat huwag na muna niya akong gisingin. Ang sarap pala sa pakiramdam kapag nasa bisig ni Sir Kenneth. Feeling ko nga ako na yata ang pinaka-maswerteng babae sa mundo dahil yakap niya ako ngayun.
"Oo naman! Hindi po ba at nag- promise ako sa inyo na hangat kailangan niyo ako hindi ako aalis sa tabi niyo? Asahan niyo po na tutuparin ko ang pangakong iyun!" sagot ko sa kanya habang titig na titig din sa kanyang mga mata.
"Talaga? Aasahan ko iyan at sana kahit na magaling na ako hindi ka pa rin magsasawa na intindihin ako. Hindi ako perpektong lalaki pero kapag magaling na ako hayaan mong ako naman ang mag aalaga sa iyo!" nakangiti nitong sagot sa akin.
Hindi ko naman maiwasan na magtaka dahil sa sinabi niya. Ano kaya ang ibig niyang sabihin? Ibig bang sabihin na kahit magaling na siya kailangan niya pa rin ako? Kailangan niya pa rin ang serbisyo ko?
Tsaka bakit parang ang sweet niya ngayun? Gosh, hindi kaya in love na din si Sir sa akin at ang ipinapakita niya ngayun ay paraan niya para mahulog na din ako sa kanya?
'Ano ba self! Bakit ka ba nagkakaganyan? Ano ba ang nangyayari sa iyo? Relax lang...si Sir Kenneth ay amo mo kaya huwag kang ganiyan.' hindi ko mapigilang kastigo ko sa sarili ko ng ma-realized kong pinagpapantasyahan ko na naman siya.
Sa isiping iyun parang gusto ko na naman kaltukan ang sarili ko. Sa sobrang advance kong mag isip kung anu-ano ang pumapasok sa isipan ko. Malay ko ba kung kailangan lang pala ni Sir ng mag comfort sa kanya kaya yakap-yakap niya ako. Hangat hindi ko maririnig mula sa bibig nya ang three magic words na 'I love you' hindi ako maniniwala na may gusto din siya sa akin.
"So-sorry po Sir! Na-naisturbo ko ba kayo? Sorry po talaga!" hinging paumanhin ko sa kanya para maiba naman ang topic. Tsaka para ipa- realized sana sa kanya na kung pwede bitawan niya na ako. Para kasing wala siyang balak na pagkawalan ako eh.
"No! Ayos lang! No need to say 'sorry'. Ang sarap nga ng tulog ko eh. Masarap pala ang ganitong may kayakap."
ramdam ko sa boses niya ang lambing habang binibigkas niya ang katagang iyun kaya muli akong napatitig sa kanyang mukha.
Tama nga ako..nangingislap na naman sa tuwa ang kanyang mga mata. Kulang na lang din na halos magkaamuyan na kami ng hininga sa sobrang lapit ng aming mga mukha.
Parang gusto ko tuloy mahiya. Kumusta naman kaya ang amoy ng hininga ko? Buti itong si Sir Kenneth wala akong naaamoy na kakaiba sa kanya eh....fresh na fresh pa rin ang hininga niya!
"Ahmmm Sir...ba--bangon na po ako.
"bigkas ko sa kanya. Parang hindi ko na kasi talaga matatagalan itong pwesto naming dalawa eh. Talo pa namin ang bagong kasal.
"Hmmm, mamaya na! Kumportable pa ako sa ganitong pwesto eh." malambing na sagot nito kasabay ng pagdampi ng labi niya sa noo ko. Para naman akong mahihimatay na sa sobrang lakas ng kabog ng dibidib ko.
""Eh...hi-hindi pwede! Hi---" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng bigla siyang sumabat
"Bakit hindi pwede? Ayaw mo ba sa akin? Nandidiri ka ba sa akin?" tanong nito na may kalakip ng lungkot sa kanyang boses. Kaagad naman akong umiling.
"Naku! Hindi naman po sa ganoon Sir! Ang bango niyo nga po tapos ang tigas ng ano niyo...nang--"
"Nang alin? Hmmm?" malambing na sagot nito habang titig na titig pa rin siya sa akin. Hindi ko na tuloy maiwasan pang mapalunok ng sarili kong laway. Parang gusto na tuloy kwestiyunin ang sarili ko kung tama pa ba itong nangyayari sa amin? Normal lang ba talaga sa mag- amo ang magkayakap sa ibabaw ng kama?
"Kuwan...ang muscle niyo po! Opo, matigas po siya." sagot ko sabay ngiti ng pilit. Nagulat na lang ako dahil bigla na lang siyang tumawa ng malakas. Wala naman sa sariling napatitig ako sa kanya.
"Bakit po kayo tumatawa? Alin po ang nakakatawa?" nagtataka kong tanong.
"Wala naman...nakakatuwa ka kasi eh. Hintayin mo lang na gumaling ako at malalagot ka talaga sa akin!" sagot nito at lalo niya pang hinigpitan ang pagkakayakap niya sa akin. Nagtataka man sa sinabi niya pero hindi na ako nag abala pang magtanong.
Sa totoo lang, sobrang kumportable ng posisyon namin ngayun. Ramdam ko din kasi ang init na nagmumula sa katawan niya. Nakak-relax at parang gusto kong matulog ulit.
Ganito pala talaga ang feelings kapag mayakap ka ng isang gwapong Kenneth Villarama Santillan. Para akong idinuduyan sa alapaap.
Iyun nga lang hindi habang buhay na ganito kami. Lalo na at kanina pa ako naiihi. Kailangan ko ng gawin ang morning routine ko para makakain na din siya ng breakfast niya. May iinumin din kasi siyang gamot.
"Ahmmm Sir...pwede bang bitaw muna? Ano kasi eh...naiihi na ako." nahihiya kong bigkas sa kanya. Wala naman kasi akong naisip na ibang idadahilan at totoo naman talagang kanina pa ako naiihi.
Chapter 505
ELLA POV
Mabuti na lang at natapos din ang yakapan portion namin ni Sir Kenneth at pinayagan niya akong makaihi. Iyun nga lang humirit pa ng isa pang kiss kaya wala akong choice kundi pagbigyan.
Mabilisang kiss lang naman kaya walang problema. Hindi na din kasi talaga ako pwedeng magtagal dahil naiihi na ako at mukhang ramdam niya din yata iyun kaya hindi niya na ako kinulit pa. Takot din yata na baka pumutok ang pantog ko dahil sa pagpipigil ng ihi ko noh.
Sa totoo lang nagtataka talaga ako sa mga nangyari sa pagitan naming dalawa pero hindi naman pwedeng iyun na lang palagi ang iisipin ko. Ayaw ko din kasing mapabayaan ang trabaho ko.
Iniisip ko na lang na kaya siguro naglalambing si Sir Kenneth sa akin dahil maayos ang ginagawa kong pag aalaga sa kanya. Feeling ko, iniisip niya talaga na kakampi niya ako at hindi ko siya pababayaan kahit na ano ang mangyari.
Pagkalabas ko ng banyo napansin kong nakaupo na ito sa kanyang kama. Ito na din ang chance na siya na ang gagamit ng banyo. Nagagawa niya ang morning routine niya nang hindi niya na kailangan ang tulong ko. Iyun nga lang kailangan ko siyang i-monitor dahil kaligtasan pa rin niya ang top priority ko. Pagkatapos niyang gumamit ng banyo iyun naman ang chance ko para ihanda ko ang pagkain at gamot niya.
"Hintayin mo na lang ako Ella. Mabilis lang ako sa banyo. Sa dining area na ako kakain ng breakfast and after that tatambay ako ng garden para magkaroon ka din ng time na iligpit ang mga gamit na pinamili natin kahapon." nakangiti nitong wika sa akin bago niya pinagulong ang kanyang wheel chair papasok ng banyo. Tango na lang ang naging tugon ko sa kanya habang nakasunod ang tingin ko sa kanya.
Nang masiguro ko na ayos na siya sa banyo, nilligpit ko na lang muna ang kama namin. Tinupi ko ang mga ginamit namin na kumot at inayos ang beddings. Kung cooperative si Sir
Kenneth hindi naman talaga mahirap ang trabaho ko kung tutoosin. Mabilis lang naman siyang alagaan dahil wala naman siyang ginagawa buong maghapon kung hindi magbasa ng libro o di kaya nagla-laptop.
"Ella, can you help me...please?" natigil ako sa aking ginagawa ng marinig kong tinatawag ako ni Sir Kenneth. Dali-dali akong pumasok ng banyo at naabutan ko siyang naghuhubad na ng kanyang suot na tshirt.
"Maliligo na muna ako. Paki- tulungan naman akong maka-transfer oh?" Wika nito na kaagad naman akong tumalima. Tinulungan ko muna siyang mahubad ng tuluyan ang kanyang t-shirt bago ko siya inalalayan na makatransfer siya sa isa pang upuan na nasa ilalim ng shower.
Palagi ko naman sanang nakikita ang hubad niyang katawan niya pero ewan ko ba. Hindi pa rin ako sanay. Kinakabahan pa rin ako tuwing napapasulyap ako sa macho niyang dibdib. Kahit nakaupo pa rin itong si Sir Kenneth macho pa rin naman kasi eh. Parang ang sarap pisil-pisilin ng dibdib niya. Parang kay sarap panggigilan.
"Tutulungan na kita Sir. Medyo masyado pang maaga para maligo at hindi po kayo pwedeng magbabad ng matagal sa ilalim ng shower." wika ko sa kanya.
Nitong mga nakarang araw ayaw niyang pumayag na tinutulungan ko siyang maligo at sana pumayag na siya ngayun. Ito din kasi ang kauna- unahang pagkakataon na gusto niyang maligo nang sobrang aga pa. Wala pa ngang laman na kahit anong pagkain ang sikmura niya eh. Nag aalala ako na baka mapaano siya at hindi ko naman siya pwedeng pigilan kung gusto niya na talaga maligo. Baka isipin niya pakialamera ako at napaka-moody niya pa naman.
"Are you sure! Aba at hindi ko tatangihan iyan!'" nakangiti nitong sagot. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng galak.
Sa wakas pumayag din. Ini-on ko na ang shower at tinimpla ko muna ng saktong temperatura ang tubig bago ko itinapat sa katawan niya.
"Ella, ano nga pala ang plano mo kung sakaling muli na akong
makalakad?" mina-massage ko ang shampoo sa kanyang buhok ng narinig ko ang tanong niya.
"Ano ang plano ko? Una...siyempre, iko-congratulate kita. Pangalawa, siguro hindi mo na kailangan ang serbisyo ko kaya makikusap ako kay Mam Jeann na kung pwede ako na lang ulit ang mag aalaga kay Baby Russell." sagot ko.
Ewan ko ba...habang sinasabi ko ang katagang iyun hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot.. Nakaka- lungkot din palang isipin na malapit nang matapos ang pagseserbisyo ko sa kanya. Kahit na palagi siyang nagsusungit sa akin alam kong malaking bahagi ng puso ko ang naangkin niya na.
"Paano kung hindi ako papayag?" sagot nito. Napakunot noo naman ako dahil sa sagot niya. Hindi ko kasi gets kung bakit hindi siya papayag.
"PO? Anong hindi papayag? Bakit hindi kayo papayag?" naguguluhan kong tanong
"I mean, kahit na magaling na ako... paano kung ayaw kong umalis ka na sa tabi ko? Willing ka bang mag-stay?" tanong nito
"Mag stay...ibig niyong sabihin,
gagawin niyo po akong alalay?" nagtataka kong tanong. Narinig ko ang mahina nitong pagtawa bago niya mabilis na hinawakan ang aking kamay at nagulat ako dahil dinala niya iyun sa kanyang dibdib at idinikit.
"Nararamdaman mo ba ang tibok ng puso ko Ella? Nararamdaman mo ba kung gaano kalakas ang kabog niyan?" tanong nito. Parang gusto kong pagpawisan ng malapot dahil sa mga pinang-gagawa niya.
Ano na naman kaya ito? Akala ko ba tapos na ang paglalambing niya tapos heto na naman. Ano ba talaga ang gustong ipakahulugan sa akin ni Sir Kenneth? Bakit napaka-cheesy ng pakikitungo niya sa akin?
"Paano kung sabihin ko sa iyo na mag stay ka hindi para maging tagapag- alaga ko kundi maging girl friend ko... papayag ka ba?" tanong nito na parang bomba na sumabog sa pandinig ko.
"Po? A-ano pong----"
"I love you Ella! Hindi ko alam kung kailan nag-umpisa pero naramdaman ko na lang sa sarili ko na mahal na kita. Na ikaw ang dahilan kaya umaasa ako ngayun na gagaling ako at muling manumbalik sa dati ang aking lakas. Gusto kong makalakad ulit dahil sa iyo! " madamdamin na sagot nito habang hindi niya iniaalis ang pagkakatitig sa aking mukha.
Hindi ko maintindihan ang sarili ko dahil naramdaman ko na lang ang pagkabasa ng aking pisngi.. Hindi ko na pala namalayan pa ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.
Chapter 506
ELLA POV
Sino ba naman ang hindi maluluha sa sinabi niya gayung hindi ko ito inaasahan. Ni sa hinagap hindi ko na- imagine na pwede din pala akong magustuhan ng isang kagaya ni Sir Kenneth. Pakiramdam ko tuloy ako na yata ang pinaka-masaya at pinaka- maswerteng babae sa balat ng lupa.
Imagine...mahal niya daw ako? Talaga bang pwede akong mahalin ng kagaya ni Sir Kenneth? Posible ba talagang humalik ang langit sa lupa?
Sabagay, ilang beses na nga ba kaming naghalikan? Kulang na lang talaga ang salitang I love You para maniwala ako na may gusto din siya sa akin at ngayung narinig ko na ang katagang iyun mula sa kanya hindi ko naman malaman kung ano ang isasagot ko.
Para kasing hindi ako makapag isip ng tama eh. Ramdam ko din ang kilig sa buo kong pagkatao. Pero talaga bang gusto niya ako? Talaga bang mahal niya ako? Hindi kaya naguguluhan lang siya dahil wala naman siyang ibang nakikitang iba halos araw-araw kundi ako lang.
Sa isiping iyun ang tuwang naramdaman ko kanina lang ay kaagad na napalitan ng takot at pag aalinlangan. Paano kung nasabi niya lang ang katagang iyun sa akin dahil masyado lang siyang natuwa?
Haysst, ano ba ang isasagot ko kanya? Alangan naman na mag i love you too kaagad ako diba? Baka isipin niya ang bilis ko namang sagutin siya. Tsaka hindi ba talaga uso sa mga mayayaman ang panliligaw? N*******n niya na ako lahat-lahat tapos ngayun niya lang sabihin sa akin na mahal niya ako!
"Hey...hindi ka na nakasagot diyan.
Sana hindi ka nabigla sa sinabi ko ngayun lang. Actually wala naman talaga sana akong balak na sabihin sa iyo ito dahil gusto kong magaling na magaling na ako bago kita liligawan kaya lang hindi ko na talaga kaya ang nararamdaman ko Ella. Mahal na kita! Mahal na mahal!" muling wika nito.
Parang may mainit na bagay ang humaplos sa puso ko habang binabangit niya ang katagang iyun. Kay sarap kasi talaga sa pandinig eh. Feeling ko nga ang ganda-ganda ko. Gayunpaman kailangan kong gumising sa katotohanan na imposible ang lahat ng sinasabi niya. Gusto ko pa din naman makasigurado kung talagang may gusto siya sa akin. Kung talagang mahal niya ba talaga ako.
"Sir... paano pong nangyari iyun? Baka- --baka naguguluhan lang po kayo! Imposible po kasi eh." nawiwindang kong sagot sa kanya.
"Bakit imposible? Dahil ba sa kondisyon ko? Hindi mo ba ako magugustuhan dahil hindi ako makalakad?" sagot niya. Sa pagkakataon na ito ramdam ko na ang lungkot sa kanyang boses. Kaagad naman akong umiling.
"Naku, hindi naman po sa ganoon Sir. Ang swerte kaya ng babaeng magugustuhan niyo. Kahit habang buhay pa kayong hindi makalakad talagang kaibig-ibig pa rin naman po kayo. Ang gwapo niyo kaya!" sagot ko naman sa kanya. Natigilan ito kasabay ng pagpisil niya sa palad kong hawak niya pa rin.
"Talaga? Ibig mong sabihin may chance talaga na magugustuhan mo din ako?" sagot nito habang titig na titig sa aking mga mata. Natameme naman ako.
Naguguluhan pa din kasi talaga ako kung aamin ba ako na gusto ko na din siya. Na parang mahal ko na din siya. Hindi naman siguro ako mag eenjoy sa kissing namin kung hindi ko siya gusto.
Kaya lang natatakot ako. Paano kung nagkamali lang pala siya sa nararamdaman niya para sa akin? Paano kung masyado lang siyang nadala sa init ng halikan namin? Ako ang palagi niyang kasama kaya siguro na-develop ang feelings niya sa akin. Pero paano kung makalakad na siya ulit? Paano kung hindi niya na ako kailangan?
Mayaman siya mahirap ako at kapag tuluyan na siyang gumaling iyun na din ang chance na muli siyang makikihalubilo sa ibang mga tao. Pati na din sa ibat ibang babaeng kapantay ng status ng buhay niya. Eh paano ako? Hindi niya ako maipagmamalaki sa ibang tao dahil dukha ako tapos walang pinag aralan.
Natatakot ako na baka sa bandang huli ako din ang talo. Baka sa bandang huli ako lang ang iiyak dahil minsan akong nagpaka-tanga at naniwala sa sinasabi niya ngayun.
Ayos lang sana kung ako lang ang masaktan! Pero paano naman ang mga magulang ko na umaasa sa akin?
Kawawa din sila kapag mabaliw ako sa pag ibig. Hindi ako pwedeng maging makasarili dahil may mga bibig na dapat kong pakainin na umaasa sa akin.
Hindi talaga pwede! Kahit siya ang sinisigaw ng puso ko hindi ko talaga siya pwedeng mahalin at bigyan ng chance. Ayos na ako sa ganitong klaseng istado ng buhay. Sumi-sweldo ako at napapadalahan ko ng pera ang mga magulang at kapatid ko. Masaya na ako na nakakakain na sila ng tatlong beses sa isang araw.
Iyun lang ang dapat kong isipin at hindi ang pag-ibig na iyan.
Nakakatakot talaga kasing sumugal sa taong hindi ko alam kung hanggang saan ang nararamdaman niyang pag ibig sa akin. Baka init lang ng katawan ang lahat at sa bandang huli ako ang maiiwan na luhaan.
"Hindi po pwede! Sorry po pero amo lang po talaga ang tingin ko sa inyo." mahinang sagot ko sa kanya at kaagad na nag iwas ng tingin. Natatakot akong baka ipagkanulo ako ng sarili kong nararamdaman.
"Hindi mo ako gusto? Wala kang nararamdaman na kahit na kaunting pagtingin sa akin?" narinig kong tanong niya. Bakas sa boses niya na ang pait kaya para namang tinutusok ng libo-libong karayom ang puso ko.
"Magpagaling po kayo Sir. Kapag magaling na kayo, doon niyo lang po mare-realized kung hanggang saan po ba ang nararamdaman niyo para sa akin. Sa ngayun, sana po ituring niyo akong katulong niyo para hindi po tayo magkailanganan." mahina kong sagot sa kanya.
Naramdaman ko naman ang dahan- dahan niyang pagbitaw sa kamay ko at buong pait akong tinitigan.
"So basted ako? Hindi mo ako type at ayaw mo sa akin?" malungkot na sagot nito. Hindi naman ako nakaimik.
Chapter 507
ELLA POV
Anong hindi ko siya gusto? Gusto ko siya? Mahal ko siya kaya lang natatakot ako! Naduduwag ako!
Katahimikan ang namayani sa aming dalawa hanggang mapatingin ako sa kanyang buhok. Hindi pa pala siya nababanlawan at ngayun ko lang din na -realized na kailangan niya na palang tapusin ang paliligo niya
"Naku, kailangan niyo na pala magbanlaw Sir Kailangan niyo na pala tapusin ang paliligo niyo. Kanina pa po kayo nakababad sa tubig at baka magkasakit kayo." taranta kong wika at muling binuksan ang tubig sa shower. Hindi na ito umimik pa kaya naman itinuloy ko na ang pagpapaligo sa kanya
Ako na din mismo ang nagsabon sa buo niyang katawan. Pati nga paa niya hindi ko pinalagpas eh. Walang malisya pero sa kaloob-looban ng puso ko asiwang asiwa ako. Sino ba naman ang hindi maaasiwa kung ganitong mala-adones na katawan ang nasa harapan mo diba?
Hindi na ulit umimik pa si Sir Kenneth hanggang sa natapos siyang maligo. Pabor naman sa akin iyun dahil hindi ko talaga alam kong paano kikilos sa harapan niya. Bahala na siya kung nasaktan man siya sa pang- babasted ko kuno sa kanya pero panindigan ko ang desisyon ko dahil iyun naman talaga ang tama. Hindi pwedeng humalik ang langit sa lupa at hindi ako si Cinderella na magugustuhan ng poging prinsepe na kagaya ni Sir Kenneth.
Pagkatapos niyang magbihis kusa na din siyang lumabas ng kwarto. Malaking tulong talaga sa kanya ang high tech niyang wheel chair. Pwede siyang mag walk out anytime na gusto niya.
Hindi niya na din talaga ako inimik pa at sobrang seryoso ng kanyang mukha. Parang gusto ko na tuloy pagisisisihan ang 'pang-babasted' ko sa kanya dahil parang dinibdib niya talaga. Hindi din ako sanay na ganito siya katahimik. Parang mas tangap ko pa nga na sigaw- sigawan niya ako kaysa naman ngayung parang ayaw niya akong kausapin. Parang hindi ako nag-eexist sa paningin niya.
Siguro, hindi siya sanay na tanggihan ng mga babae. Hindi siya sanay ma- basted lalo na ng isang kagaya ko.
Sa isiping iyun lalo akong nakaramdam ng lungkot. Inilibot ko ang tingin sa buong paligid ng kwarto at nang dumako ang tingin ko sa mga pinamili niya sa akin kahapon para gusto ko na tuloy maiyak.
Nag effort siya na bilihin sa akin ang mga gamit iyun sa kabila ng kondisyon niya. Kung talagang mahal niya ako sana maintindihan niya kung ano man ang desisyon ko ngayun. Wala akong ibang hangad para sa kanya kundi ang gumaling siya. Iyun lang at wala ng iba.
Nagligpit lang ako ng kwarto at nang masiguro ko na ayos na mabilis na din akong lumabas ng kwarto. Hahanapin ko muna si Sir Kenneth at kapag masiguro ko na ayos na siya balak kong dumirecho ng kusina para makakain na din. Nakakaramdam na din kasi ako ng gutom eh.
Sa dining area lang ako dumirecho at hindi ko mapigilang mapangiti ng mapansin ko na kumakain na si Sir Kenneth kasabay ng kanyang mga magulang. Mabuti naman at kusa na siyang pumunta dito sa dining area para makakain na siya. Kaya niya naman talaga kung tutoosin kaya lang pinapairal niya kasi talaga ang pagiging tupakin niya eh.
Akmang paalis na sana ako ng marinig ko ang boses ni Madam Arabella. Tinatawag niya ako kaya napatingin ako sa kanya.
"Oh, Ella..nandiyan ka pala. Kumain ka na ba? Kumain ka muna." nakangiting wika nito sa akin. Napatingin ako kay Sir Kenneth at hindi ko maiwasang masaktan dahil hindi naman siya tumingin sa gawi ko. Nasa pagkain ang buo niyang attention kaya hindi ko mapigilan na makaramdam ng lungkot.
Parang dinibdib niya talaga siguro ang sinabi ko sa kanya kanina. Hayssst, balik na naman siguro kami sa dati.
"Sa kitchen na lang po Mam. Sasabay na lang po ako kina Manang." pilit ang ngiting sagot ko.
"No, sumabay ka na sa amin. Maraming pagkain at balak yata ni
Maraming pagkain at balak yata ni Kenneth na tumambay ng garden pagkatapos nito kaya sumabay ka na para masamahan mo siya." sagot ni Madam. Hindi naman ako nakaimik.
"Hayaan niyo siya My. Hindi natin pwedeng pilitin ang taong ayaw!" narinig ko namang sabat ng seryosong si Sir Kenneth.
Hindi ko naman maiwasan na masaktan dahil sa sinabi niya. Wala na talaga siyang pakialam sa akin. Tama talaga siguro ako na hindi niya ako mahal at ego niya lang ang nasaktan dahil binasted ko siya.
Parang gusto ko nalang tuloy munang mag day- off para maiwasan muna si sir Kenneth. Feeling ko kasi talaga masama ang loob niya sa akin eh. Sabagay pagkakataon ko na din siguro na gamitin ang day off ko. Simula kasi ng mamasukan ako sa kanila never pa akong nakapag day off. Pagkakataon ko na sigurong magpaalam ngayun. Total naman mukhang walang lakad sila Madam at ayaw yata akong pansinin ni Sir Kenneth. Parang gusto ko tuloy sumama ka Ate Lani na mamasyal dahil day off niya din ngayun.
Chapter 508
ELLA POV
"Gusto mong mag day off? Bakit parang biglaan naman yata Ella?"
tanong sa akin ni Madam. Kinatok ko siya dito sa kwarto nila pagkatapos kong ihatid si Sir Kenneth sa garden. Hindi niya pa rin kasi ako kinikibo at feeling ko talaga hindi na ako nag eexist sa buhay niya kaya iniwan ko nalang siya doon. Bahala na siya. Porket basted siya sa akin ayaw niya na akong kausapin? Nakakasama naman siya ng loob!
"Kung pwede po sana Madam. Pero kung hindi naman po pwede ayos lang naman po!" nahihiya kong sagot.
"May importante ka bang pupuntahan? May gagawin ka ba kaya ka biglang nagpaalam? Pwede naman kitang pasamahan sa driver kung importante talaga ang lakad mo!" sagot ni Madam Arabella sa akin.
"Naku, hindi naman po ganoon ka importante po Madam. Ano po kasi... gusto ko po kasing sumama kay Ate Lani na lumabas. Mamimili daw po kasi siya sa Divisoria kaya gusto ko po sanang sumama sa kanya" nahihiya kong sagot.
Ito talaga siguro ang mahirap kapag sobrang bait ng amo mo eh.
Nakakatakot gumawa ng kasalanan. Tsaka...hindi ko din sure kung pupunta mamaya ng Divisoria si Ate Lani. Noong nakaraang day off kasi ipinagmalaki niya sa amin na doon siya galing kaya ang dami niyang bitbit noong umuwi siya kaya gusto ko din sana ma-experience iyun. Although marami naman na sanang ipinamili na mga gamit ko si Sir Kenneth pero wala akong balak na gamitin ang mga iyun lalo na at hindi niya ako kinikibo ngayun.
"Nakapag-paalam ka na ba kay
Kenneth? Pumayag ba siya?" seryosong tanong ni Madam. Parang ligwak yata. Parang ayaw niya akong payagan.
'Hindi po! Ayaw niya po kasi akong
kibuin." nahihiya ko pa ring sagot.
"Masanay ka na sa batang iyun. Tupakin talaga! Bweno, kung gusto mo talagang mag day off ngayun wala naman akong magagawa. Okay... sumama ka kay Lani at magliwaliw kayo. Kami na muna ang bahala kay Kenneth. Pero sa susunod kapag may balak kang mag day off ulit, magsabi ka in advance para aware din kami." sagot ni Madam. Nahihiya naman akong tumango.
"Pasensya na po kayo Madam. Hayaan niyo po, sa susunod magpapaalam po ako sa inyo ng mas maaga!" sagot ko.
"Okay...sige! Wala namang problema kung lalabas ka ngayun. Since weekend naman ngayun, isasama din naman namin si Kenenth sa mansion kaya wala ka din namang gagawin. Magrelax ka muna. Mag enjoy ka sa day off mo Ella!" nakangiting sagot ni Madam. Hindi ko naman napigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. SA wakas, makakalabas na din ako ng bahay na hindi kasama ang amo ko. First day off ko ito kung tutuusin kaya sisiguraduhin ko na mag eenjoy ako.
"Salamat po Madam! Salamat po!" excited kong sagot. Tumango si Madam at sininyasan niya akong maghintay muna at mabilis itong pumasok sa loob ng kwarto. Nagtaka na lang ako dahil pagkalabas niya may iniabot siya sa aking puting sobre.
"Naku, huwag na po Madam. May pera naman po ako." nahihiya kong tanggi. Nakakahiya naman kung bibigyan niya ako ng pera gayung ang laki na nga ng sinasahod ko sa kanya eh.
"Tanggapin mo ito. Isipin mo na lang ng ito iyung bayad sa mga day off na hindi mo nagamit." Nakangiting sagot ni Madam. Muli akong umiling.
"Ayos na po talaga Madam! Nakakahiya po!" sagot ko na may kasabay pang pag iling. Natawa naman si Madam sabay hawak sa kamay ko at ipinatong niya ang sobre na alam kong pera ang laman. Sa sobre na iyan kasi nilalagay ang pera kapag sahod namin.
"Huwag ka nang mahiya. Alam kong tuwing sahod mo diretso mong pinapadala sa mga magulang mo ang pera. Gamitin mo ang perang iyan at bilihin mo lahat ng gusto mo. Isipin mo na lang na advance Christmas bonus mo iyan sa amin. Sige na...magbihis ka na para maaga din kayong makabalik."
sagot ni Madam sa akin kaya wala na akong nagawa pa kundi ang tumango na lang. Nakakahiya talaga! Binigyan niya pa ako ng bonus gayung ako itong may pinakamalaking sahod kumapara sa mga kasamahan kong kasambahay.
Pagakatapos makapag paalam kay Madam, mabilis akong naglakad patungong servants quarter. Naabutan ko pa si Ate Lani na abala sa harap ng salamin. Naglalagay na ito ng lips stick at ano mang sandali mukhang paalis na sya. Nagulat pa siya ng mapansin niya ang pagdating ko.
"Ate Lani may date ka ba ngayun? Pwede ba akong sumabay sa iyo?" nakangiti kong tanong sa kanya. Napatitig pa ito sa akin habang bakas ang pagtataka sa kanyang mga mata.
"Bakit, saan ka pupunta?" tanong nito. Hindi ko siya masisisi dahil simula noong natrabaho ako sa bahay na ito never pa din yata nila na napansin na nag day off nga ako. Kaya nga galit na galit sa akin si Marites dahil feeling nya nagsisipsip ako sa mga amo namin.
"Day off ko din ngayun Ate kaya balak ko sanang sumabay sa iyo." nakangiti kong sagot kasabay ng pamimilog ng mga mata nito dahil sa pagkagulat.
"Day off mo? May day off ka na?" nagtataka nitong tanong. Nakangiti akong tumango
"Oo...may day off na ako kaya kung pwede sasama sana ako sa iyo. Kung may date kayo ng boyfriend mo ayos lang na third wheel ako. Hindi ko kasi talaga kabisado ang Metro Manila kaya hindi ko alam kung saan ako pupunta. Iyan din ang isa sa mga dahilan kaya hindi ako nagdi-day off." nakangiti kong sagot.
"Naku Ella ayos lang iyan. Sige na, magbihis ka na para makaalis na tayo. Mas maganda nga na may kasama ako eh para mas masaya!" ngiting-ngiti na sagot ni Ate Lani. Mukhang masaya din ito na sasabay ako sa kanya.
"Sige Ate...sandali lang ako. Magbibihis lang ako tapos aalis na kaagad tayo." tuwang tuwa kong sagot at mabilis na nagalakad papasok ng bahay. isa pa sa kinaiinggitan sa akin ni Marites ay ang pagtira ko sa loob ng bahay imbes sa servants quarter.
Mabuti na lang talaga at sisante na siya dahil siya lang naman itong masama ang ugali. Ang iba namang mga kasamahan kong kasambahay katulad nila Ate Lani at Manang ay mababait naman.
Pagkatapos kong magbihis kaagad na kaming lumarga ni Ate Lani. Walang mas higit na excited kundi ako lang. Jeep at bus daw ang sasakayan namin kaya masayang masaya ako. Para kasing hinahanap na ng katawan ko ang polluted na usok ng tambutso ng jeep eh. Simula kasi ng naging kasambahay ako ni Madam Jeann tapos kay Sir Kenneth na ngayun hindi ko na talaga nararanasan iyun.
Chpater 509
KENNETH VILLARAMA SANTILLAN POV
Sino ba naman ang hindi sasama ang loob kong na-basted ka diba? Kainis! Katakot-takot na lakas na loob ang inipon ko para maamin ko sa kanya na mahal ko siya tapos babasterin niya lang ako?
Aminado talaga ako na nasaktan ako sa sinasabi ni Ella sa akin kanina! Ayaw niya daw sa akin dahil baka magbago pa ang feelings ko sa kanya or baka naman wala talaga siyang pagtingin sa akin dahil sa kalagayan ko ngayun? Pero hindi eh..pumayag siyang magpahalik sa akin ng makailang ulit tapos hindi niya ako gusto? Na wala siyang pagtingin sa akin?
Hindi niya ba alam na sobrang dami ng babaeng naghahabol sa akin?
Pasalamat nga siya dapat dahil mahal ko siya pero bakit ayaw niya sa akin?
Ayaw niya akong maging boyfriend at amo lang daw ang tingin niya sa akin?
Kung nasaktan ang ego ko dahil sa pag iwan sa akin ni Vina noon parang mas masakit ang pamba-based sa akin ni Ella ngayun. Kung saan naman sigurado na ako sa sarili ko na siya na lang ang mamahalin ko tsaka ko naman malaman mula sa kanyang bibig na wala siyang gusto sa akin. Ang sakit kaya! Ang hirap tanggapin.
"Bro...mainit na ah? Sasama ka ba sa amin sa mansion?" natigil lang ako sa pagmumuni-muni ng marinig ko ang boses ng kapatid kong si Jeann. Hindi na ako nagtaka dahil maaga talaga siya minsan kung pumunta dito sa bahay para dumalaw.
"Kayo na lang! Wala pa ako sa mood na makiharap sa mga pinsan at mga kamag anak natin." malamig na sagot ko sa kanya. Hindi naman nakaligtas sa paningin ko ang nag ismid nito sabay sipat ng tingin sa akin.
"Mainit na naman ang ulo mo? Hayy naku, bilib na talaga ako kay Ella. Buti nalang at napagta-tyagaan ka niyang alagaan sa ugali mong iyan!" sagot naman nito sa akin. Naiinis na tinapunan ko siya ng masamang tingin.
"Kung pumunta ka dito para dagdagan mo ang inis na nararamdaman ko ngayun pwede bang umalis ka na sa harap ko? Wala ako sa mood para makipag usap ngayun." galit ko nang wika sa kanya. Hindi naman ito nagpatinag bagkos nginisihan pa ako.
"Hayyy naku! Hindi ka pa rin nagbabago. Mainitin pa rin ang ulo mo. Parang gusto ko na tuloy kunin si Ella sa iyo. Hinahanap na siya ni Baby Russell kaya kakausapin ko si Mommy mamaya na hanapan ka ng bagong alalay." sagot nito sa akin na lalong nagpasiklab sa inis na nararamdaman ko. As if naman papayag ako noh? Kahit binasted na ako ng Ella na iyun hindi ako papayag na umalis siya sa tabi ko. Mananatili sa tabi ko ang babaeng iyun hanggang sa matutunan niya akong mahalin.
Tama...hindi ako basta-basta susuko. Pasasaan ba at mahuhulog din sa mga kamay ko ang babaeng iyun. Ang dapat ko lang gawin ngayun ay maghintay ng perfect timing at magpagaling. Kapag magaling na ako hindi na ako mahihindian ng babaeng iyun. Pipilitin ko siyang mahalin niya din ako. Gagawin ko ang lahat para maging akin siya!
"Huwag mong subukan kung hindi habang buhay talaga kitang hindi kikibuin!" galit kong sagot kay Jeann. Nagulat na lang ako dahil malakas itong tumawa. Galit ko naman siyang tinapunan ng masamang tingin.
"May nakakatawa ba? Nababaliw ka na ba?" galit kong tanong sa kanya. Natatawang umiling naman ito ng makailang ulit.
"Hindi! Alam mo masayado kang halata eh. Huling huli na kita brother. Wala kang maitatago sa akin!" nangangantiyaw na sagot nito. Hindi naman ako nakaimik.
"May gusto ka na kay Ella noh? Na develop ang feelings mo sa kanya? Pinagnanasaan mo na siya?" natatawa pa rin nitong bigkas. Kung nakakatayo lang ako kanina ko pa sana ito nilapitan at tinakpan ang bibig niya. Napaka-bulgar talaga ng bunganga ng kapatid kong ito. Mabuti na lang at wala si Ella sa paligid kong hindi mapapahiya na naman ako!
"Pwede ba! Bunganga mo! Parang kang tanga!" inis na inis kong sagot. Lalo itong natawa at sinipat ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Hindi naman na ako nagulat Bro. Ini- expect ko na talaga na mai-inlove ka sa kanya eh. Dont worry, hindi ako tututol. Kung gusto mo ako pa ang gagawa ng paraan para maging kayo eh. "muling wika nito.
"Nagtapat na ako sa kanya kaninang umaga. Hindi niya ako gusto kaya binasted niya ako." hindi ko na maiwasang pag amin ko kay Jeann. Napansin ko pa ang paglaki ng mga mata nito at ang pigil na pagtawa. Sa inis ko mabilis kong pinagulong ang wheelchair ko para talikuran siya.
Hindi talaga matinong kausap. Kung kailan ready na akong mag kwento at aminin sa kanya ang feelings ko para kay Ella tsaka siya tatawa-tawa sa harap ko. Hindi niya ba alam kong gaano ka-sakit kapag ayawan ka ng taong gusto mo? Halos mabaliw nga siya noong iniwanan siya ni Drake tapos tatawa-tawanan niya ako
ngayun? Nasaan ang hustisay sa kapatid kong ito.
"Hey...relax lang Bro. Sorry na! Sige.. hindi na ako tatawa. Magkwento ka pa! "Pigil niya sa akin. Hindi ko sya pinansin at akmang papasok na ako sa loob ng bahay nang siya namang paglabas nila Mommy at Daddy. Nakasunod sa kanila ang Yaya Mara habang karga nito ang ampon naming si Baby Jillian. Mukhang paalis na sila ng bahay para dumalaw sa mansion.
Weekend ngayun at family day. Lahat ng halos ng miyembro ng pamilya Villarama kailangan dumalaw sa mansion para magtipon-tipon. Simula noong naaksidente ako hindi na ako nakakadalaw kaya alam kong nagtatampo na sila Grandma at Grandpapa sa akin.
"Oh Jeann nasaan ang apo ko?" tanong ni Mommy. Pumwesto pa ito sa likuran ko na siyang labis kong ipinagtaka.
"Natutulog sa kotse kaya hindi makababa si Drake. Aalis na po ba tayo? "sagot naman ni Jeann.
"Yes alis na tayo!" sagot ni Mommy kasabay ng pagdampi ng kamay niya sa balikat ko.
"Kenneth, sumama ka na sa amin. Walang mag aalaga sa iyo dahil wala si Ella." muling wika ni Mommy na nagpagulat sa sistema ko lalo na ng banggitin niya ang pangalan ni Ella.
"Wala si Ella? Bakit nasaan siya?" alam kong masyadong halata ang pag Halala sa boses ko pa lang pero wala na akong pakialam. Saan nagpunta si Ella? Kasama ko pa lang siya kanina tapos sasabihin niya na wala siya dito sa bahay? Saan nagpunta ang babaeng iyun? Nag resign na ba? Nilayasan niya na ba ako dahil ayaw niya sa akin?
"Nag day-off! Nagpaalam siya sa akin kanina kaya pinayagan ko na din. Kawawa naman iyung bata. Unang beses magpaalam na magdi-day off daw siya at kawawa naman kung hindi papayagan." sagot ni Mommy. Hindi ko na naiwasan pa ang pagtagis ng aking bagang.
Nag day off tapos hindi nagpaalam sa akin? Kung nagsabi siya sa akin na gusto niyang lumabas, papayagan ko naman siya eh. Baka nga sasamahan ko pa siya!
"Mom naman! Bakit niyo pinayagan? Hindi sya pwedeng lumabas ng siya lang! Paano kung mapahamak siya?" naiinis kong sabat.
Kaagad naman silang nagkatinginan dahil sa sinabi ko. Kung masyado na akong obvious sa feelings ko kay Ella wala na akong pakialam pa.
Chapter 510
KENNETH VILLARAMA SANTILLAN POV
"Hindi mo daw kasi siya kinikibo kaya nagpaalam sa akin kanina na kung pwede mag day-off daw muna siya. Alangan namang hindi ko payagan gayung hindi naman talaga nagdi-day off ang batang iyun! Hayaan mo na munang mag enjoy iyung bata." sagot naman ni Mommy. Naiinis naman akong napatingin sa kawalan.
Kasalanan ko pa pala kung bakit naisip niyang magday-off ngayung araw? Porket hindi ko siya kinikibo basta na lang siya aalis nang hindi nagpapaalam sa akin? Hindi ako papayag. Paano kung mapahamak siya sa labas? Si Mommy na din ang nagsabi na hindi lumalabas si Ella kaya hindi siya sanay na gumala-gala sa labas.
"Hindi ako sasama sa mansion." malamig kong sagot at pinagulong ko na ang aking wheelchair papasok ng bahay. Diretso ako ng kwarto at kaagad na dinampot ang aking cellphone.
Tatawagan ko sana si Ella nang ma- realized ko na wala pala akong number niya. Sa isiping iyun ngali-ngali kong ibato ang cellphone at mabilis na pinagulong ulit ang wheel chair palabas ng kwarto. Bumalik ako kung saan ko iniwan sila Mommy kanina at mabuti na lang dahil hindi pa sila nakaalis.
"Sasama ka na ba? Mabuti naman at nagbago ang isip mo. Aalis na tayo dahil baka kanina pa tayo hinihintay nila Grandma." kaagad na wika ni Jeann ng mapansin niya ako. Kaagad naman akong tumiling
"May phone number ka ba ni Ella? Pakibigay sa akin dahil tatawagan ko siya." sagot ko. Hindi ko na pinansin pa ang nanunudyong tingin sa akin ni Jeann Ang importante sa akin matawagan si Ella para pauwiin.
"Kenneth, anak..hayaan mong mag enjoy iyung tao! Kailangan din ni Ella mag day off para makapag unwind. Huwag kang mag alala, hindi matatapos ang araw na ito uuuwi din iyun. Isa pa, kasama niya si Lani kaya hindi siya mapapahamak." sabat naman ni Mommy.
"Mom wala akong pakialam sa unwind-unwind na iyan. Hindi siya nagpaalam sa akin at mas kailangan ko siya. Kailangan niyang makauwi ngayun din dahil kung hindi ako ang lalabas para hanapin siya." determinado kong sagot. Kaagad naman silang nagkatinginan. Pailing- iling pa si Daddy habang titig na titig sa akin.
"Ibigay mo na ang number ni Ella para matapos na! After this, mauna na kayo sa mansion. Susunod na lang kami ng Mommy mo sa inyo." utos naman ni Daddy kay Jeann. Kaagad naman tumalima ang kapatid ko at ibinigay niya nga ang number ni Ella sa akin. Pagkatapos kong i-save sa aking cellphone kaagad din akong nag-dial.
Kung may hypertension lang siguro ako baka kanina pa ako inatake. Paano ba naman kasi, walang Ella ang sumagot. Nakailang ring na ang cellphone nito pero hindi talaga nito sinasagot. Sinadya niya man or hindi sagutin ang tawag ko...lalo namang naging dahilan iyun para lalo akong magalit
"She didn't answer the phone. Kailangan ko si Mang Jose...aalis kami. "tukoy ko sa driver namin. Before ako naaksidente driver ko na si Mang Jose kaya kasundo ko siya.
"Kenneth, iho...ano ba ang nangyayari sa iyo. Parang gusto na naming isipin na inlove ka kay Ella dahil sa pinang- gagawa mo. Uuwi si Ella mamaya kaya
hintayin mo na lang." muling wika ni Mommy. Sa pagkakataon na ito ramdam ko na ang inis sa boses niya. Nakukulitan na siguro siya sa akin pero hindi tatalab sa akin ang bagay na iyun. Nag aalburuto talaga ang kalooban ko at wala akong ibang gusto kundi ang maiuwi sa bahay si Ella.
"Tatawagan ko na po ba ang kaibigan nating judge Mom, Dad? Ipakasal na natin itong praning kong kapatid kay Ella para manahimik na siya." sabat naman ni Jeann. Kaagad ko naman itong pinukol ng masamang tingin. Wala talaga akong panahon na makipag -biruan ngayun. Nag aalburuto ang kalooban ko sa sobrang inis.
Humanda talaga ang Ella na iyun Imamaya. Paparusan ko talaga siya para hindi niya na uulitin ang pag alis ng bahay na hindi nagpapaalam sa akin. Hindi ko matatangap na nag eenjoy siya ngayun samantalang heto ako...
halos mamatay na sa sobrang pag aalala sa kanya.
"Bweno...sige...ipapahanap ko sa driver si Ella. All you have to do ay sumama ka na lang sa mansion para malibang ka. Pag uwi natin mamayang hapon baka nandito na din si Ella." sumusukong wika ni MOmmy na kaagad namang sinigundahan ni Daddy.
"Tama ang Mommy mo Ken! Sumama ka na lang muna sa mansion. Tiyak na miss na miss ka na ng mga Lolo at Lola mo! Huwag mong masyadong isipin si Ella, malaki na siya para protektahan ang sarili niya." sagot naman ni Daddy. Kaagad akong umiling.
"Buo na po ang desisyon ko Dad. Sasama ako kay Mang Jose sa paghahanap kay Ella." seryoso kong sagot. Wala na akong pakialam pa sa iisipin nila. Kapamilya ko sila kaya dapat lang na maintindihan nila ako.
"For God sake Kenneth! Saan mo hahanapin si Ella. Nabangit niya sa akin kanina na sa Divisoria daw sila pupunta pero ang laki ng lugar na iyun. Super crowded din at mahirap mahanap ang taong hindi natin sure kung nandoon ba talaga." sagot ni Mommy. Halatang tutol ito pero wala akong balak na makinig. Kung hindi sana nila pinayagan si Ella na mag day -off baka sumama pa ako ng mansion. Siyempre, basta kasama din ang Ella ko.
Nababaliw na nga siguro ako dahil ipinaglalaban ko talaga ang gusto ko. Hindi ko kayang maghintay ng maghapon dito sa bahay na wala si Ella. Baka mabaliw lang ako sa sobrang pag-iisip at pag-aalala sa kanya. Hindi ko din talaga maintindihan ang sarili ko kung bakit ako nagkakaganito sa isang babae gayung hindi ko naman ito naramdaman noon kay Vina.
Hindi ako ganito ka-praning
pagdating kay Vina noon...pero si Ella, feeling ko talaga sobrang laki ng bahagi ng puso ko ang inangkin niya. Ni hindi ko nga ma-imagine kung anong klaseng buhay meron ako kung sakaling mawala siya sa akin.
"May magagawa pa ba kami! Sige na nga...pero pagkatapos mo sa labas or kung mahanap mo man or hindi si Ella, sa mansion ka dumirecho ha? Hinihintay ka ng Lolo at Lola mo. Ang tagal mo nang hindi sila binibisita kaya utang na loob Kenneth, makinig ka naman sa amin." wika ni Mommy sa akin.
Chapter 511
ELLA POV
Imbes sa Divisoria ang punta namin, nagyaya si Ate Lani na sa Baclaran na lang daw. May kikitain din daw kasi siyang mga kaibigan at dahil wala naman akong idea sa lugar na ito pumayag na din ako.
Wala naman din kasi akong balak na mamili. Isa sa mga dahilan kaya ako sumama sa kanya dahil gusto kong takasan ang pagsusungit sa akin ni Sir Kenenth. Kahit sandali lang...gusto ko din kasi makapag isip ng tama eh. Gusto kong magmuni-muni dahil hanggang ngayun, gumugulo pa rin sa isipan ko ang katagang binitiwan ni Sir Kenneth sa akin.
Hanggang ngayun hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi niyang mahal niya daw ako. Ni hindi ko nga alam kung matutuwa or matatakot ba ako eh. Hindi ko din kasi alam kung hanggang saan at kailan ko kayang pigilan ang sarili ko na huwag siyang patulan.
Kaunting halik ang bilis kong bumigay. Nawawala din ako sa sarili ko once na lumapat na ang labi niya sa labi ko. Parang gusto ko na na ngang mag resign na lang para maiwasan ko na siya pero saan naman ako pupulutin kung gagawin ko iyun? Malaki ang sahod ko at isa pa, mabait sila Madam at Sir. Hindi sila katulad sa mga nauna kong amo na kung makatingin sa akin akala mo kakainin ako ng buhay.
Kaya nga malaki ang utang na loob ko kay Sir Drake at Mam Jeann eh. Sa kanila ko kasi talaga unang naranasan na igalang din ako bilang tao. Hindi ko naramdaman na mababa ang tingin nila sa aming mga kasambahay nila.
Kung hindi lang talaga mabait si Mam Jeann sa akin wala din talaga akong balak na tanggapin ang alok nila noon na ako na ang mag alaga kay Sir Kenneth. Ang sungit niya kaya. Ang hirap pakisamahan ng taong may ganoong pag uugali at galit sa mundo.
Pero ngayun parang gusto ko na lang yatang magsungit na lang siya palagi huwag niya lang akong landiin. Mas maganda kung ang turingan namin ay amo at alalay niya ako eh. Huwag lang sanang may involved na kiss.
"Ayy Ella, nandiyan na sila. Halika na! "naputol lang ka sa pagmumuni-muni ko ng marinig ko ang boses ni Ate Lani. May itinuturo ito sa bandang simabahan kaya napatingin din ako sa gawing iyun at kaagad kong napansin ang dalawang lalaki na kumakaway din sa gawi namin.
"Sila ang kikitain mo Ate?" nagtataka kong tanong. Kaagad namang tumango si Ate Lani. Matanda lang siya ng ilang
taon sa akin pero ate pa rin ang tawag ko sa kanya tanda ng pagalang.
"Oo...si Simon at Ricky. Mga kababata ko sila at nanliligaw sa akin iyang si Simon. Diba ang gwapo niya?" kinikilig na wika ni Ate sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan na mapangiti. Akala ko kasi talaga boyfriend ni Ate Lani ang driver ng kapitbahay namin at ang lalaking iyun ang kakatagpuin niya ngayun pero mukhang nagkamali ako. Kumakaringking sa iba at ramdam ko ang kilig sa boses niya.
Bago pa ako nakasagot, nakalapit na ang dalawang lalaki sa aming dalawa ni Ate Lani. Mukhang mababait naman kaya wala naman siguro akong dapat na ipag-aalala.
"Mabuti naman sumama ka Ricky! Si Ella nga pala. Mabait iyan tsaka kasama ko sa trabaho...and Ella, si Ricky pala...kababata ko at magakasama silang dalawa nitong si Simon ko sa SM na nagtatrabaho." nakangiting pakilala ni Ate Lani sa aming dalawa ni Ricky.
"Nice to meet you Ella. Hindi ako nagkamali na samahan ko si Simon ngayun. Akala ko talaga magiging third wheel ako nilang dalawa mabuti na lang at nandiyan ka." nakangiting wika ni Ricky at kaagad na din itong naglahad ng kamay sa akin. Napasulyap pa ako kay Ate Lani bago ko tinangap ang pakikipag kamay ni Ricky sa akin.
Naisip ko lang...parang nagkaroon yata ako ng instant na ka-date ngayung araw ah? Wala naman sigurong problema dahil mukhang mabait naman itong si Ricky. Hindi naman siguro ito gagawa ng mga bagay na hindi ko magugustuhan.
"Sa SM na lang tayo kung ganoon! Ang init eh." narinig kong wika ni Ate Lani kaya hindi ko maiwasang
mapangiti. Kanina pa kasi talaga tagaktak ang pawis ko sa sobrang init. Naramdaman ko na din ang pagkabasa ng likod ko dahil sa pawis.
Nagpasya kaming sumakay ng jeep papuntang SM at habang nasa biyahe kami narinig ko ang pagtunog ng cellphone ni Ate Lani na kaagad niya namang sinagot. Hindi ko sana papansinin pero nagulat na lang ako dahil bigla niya akong kinalabit kasabay ng pagbigkas niya sa pangalan ko.
"Si Ella po?-----opo kasama ko siya Sir.....cellphone...---hindi ko po alam kung dala niya ang cellphone niya pero kasama ko po siya...opo!-opo Sir!" narinig kong wika ni Ate Lani habang hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng kaba. Ewan ko ba...sa hitsura kasi ni Ate Lani ngayun halatang ninerbiyos eh. Bago kami bumaba ng jeep sinabi pa nito sa
kausap na nasa SM daw kami.
Nang tuluyan na kaming makababa ng jeep kaagad akong hinila ni Ate Lani palayo sa dalawang lalaki naming kasama. Nagtataka naman akong nagpatianod na lang. Mukhang importante ang gusto nitong sabihin sa akin.
"Ella, tumawag si Sir Sungit! Galit at parang malalagot din yata ako! Hindi ka ba nagpaalam sa kanya?" tanong niya sa akin na naging dahilan para makaramdam din ako ng nerbiyos.
"Ha? Si Sir Kenneth? Tu-tumawag sa iyo? Bakit daw po Ate?" nagtataka kong tanong.
"Hindi ko alam....Te-teka lang... nasaan ang phone mo. Kanina pa raw isya tumatawag sa iyo pero hindi mo sinasagot. Naku Ella, kahit na hindi ko nakikita si Sir, ramdam ko ang galit niya...paano na iyan?" kinakabahang tanong niya sa akin. Napalunok tuloy ako sa sarili kong laway dahil sa sinabi niya.
Ano na naman ba ang drama ni Sir Kenneth? Bakit niya ako hinahanap gayung nagpaalam naman ako sa Mommy niya kanina. Hyassst, panira naman ng moment itong si Sir eh. Pati si Ate Lani nadamay pa.
"Hindi ko dala ang phone ko. Nakalimutan kong bitbitin." kinakabahan kong sagot. Napansin ko pang napangiwi si Ate Lani at seryoso akong tinitigan.
"Dito lang tayo. Susunduin ka daw ni Sir Kenneth. On the way na daw sila." ramdam ko pa din ang kaba ni Ate Lani. Hindi ko naman maiwasan na magulat sa sinabi niya.
Susunduin...ganoon na ba ka-praning ang lalaking iyun? Day off ko ngayun tapos susunduin niya daw ako? Eh halos tatlong oras pa lang ako dito sa labas ah? Pasaway talaga ang Sir Kenneth na iyun.
"Pasok na tayo sa loob! Masyadong mainit na at tagaktak na ang pawis ni Ella." naputol lang ang pag uusap namin ni Ate Lani ng marining namin pareho na nagalita si Ricky. Alanganing ngumiti si Ate sa kanila bago sumagot.
"Mamaya na lang...susunduin kasi si Ella ng amo namin." sagot ni Ate.
"Bakit? Hindi bat day off niyo?" nagtataka namang sabat ni si Simon. Hindi na din ako sumabat pa sa pag uusap nila. Hinayaan ko na lang na magpaliwanag si Ate Lani sa kanila dahil abala na ang isip ko kay Sir Kenneth.
Hindi nga nagtagal may humintong mamahaling sasakyan sa harap ko. Hindi ko maiwasang magulat dahil pagbukas ng bintana ng kotse, galit na mukha ni Sir Kenneth ang unang sumalubong sa akin.
Chapter 512
ELLA POV
Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba nang mapansin ko ang galit na hitsura ni Sir Kenneth. Napasulyap pa siya sa dalawang lalaking kausap ni Ate Lani bago makahulugang tumitig sa akin. Lalong nadagdagan ang galit sa hitsura nito.
Teka, baka iniisip niya na ka-date ko ang isa sa mga lalaking iyun? Ang bilis pa naman mang-husga nitong si Sir Kenneth. Hmmp..bahala na nga siya! Basta ako, malinis ang konsensya ko at wala akong ginagawang masama. Isa pa, wala naman siguro siyang pakialam kung sakaling makipag-date ako diba?
"Hanap niyo daw po ako Sir?" pilit ang ngiting tanong ko sa kanya. Lalo namang nagsalubong ang kilay niya. Parang galit pa rin eh. Parang gusto ko na tuloy siyang patulan. Ayaw niya akong kibuin kanina tapos hahabul- habulin niya ako ngayun?
Tsaka kailangan niya ba talaga akong sunduin? Hindi niya ba kayang mabuhay na wala ako sa tabi niya? Ano iyun, nakadepende na talaga siya sa akin gayung noon pa man ayaw niya naman talaga na may mag aalaga sa kanya!
"Sino ang may sabi sa iyo na pwede kang lumabas ng bahay? Sakay na!" seryoso nitong wika sa akin. Hindi naman ako nakaimik. Nagtatalo pa rin kasi talaga ang kalooban ko kung susundin ko siya or hindi gayung day- off ko ngayun. Ibig sabihin malaya kong gawin lahat ng gusto ko at hindi niya ako pwedeng utos-utusan.
"Ayy Sir...nandiyan na pala kayo! Sorry po.....hindi ko naman po alam na bawal pala mag day-off si Ella."
narinig kong wika ni Ate Lani. Mabuti naman at napansin niya din ang pagdating ng kotse ni Sir Kenneth. Mas mabuti na siguro kung dalawa kami ang mapapagalitan. Hindi masyadong masakit sa kalooban!
"Pwede mong ituloy ang day-off mo. Si Ella lang ang iuuwi ko!" malamig na sagot ni Sir Kenneth kay Ate Lani. Parang lalo akong pinagpawisan dahil sa narinig ko mula sa kanya. Ang weird ng taong ito...ako lang talaga ang kailangan niya? Ang unfair niya ha?
"Salamat po Sir!" nakangiting sagot ni Ate Lani sabay senyas sa akin na sumakay na daw ako ng kotse. Hindi naman ako nakakilos. Nag-iisip ako ng idadahilan kay Sir Kenneth para sana ma-enjoy ko naman ang araw na ito na hindi muna siya nakikita.
"Ano na? Tatayo ka na lang ba diyan? Sumakay ka na?" narinig ko pang yamot na bigkas ni Sir Kenneth kaya naman hindi ko mapigilan ang mapa-simangot. Sobrang sama talaga ng ugali noya!
"Eh...Kuwan! Day-off ko po ngayun Sir tska nagpaalam pa ako kay Madam kanina." sagot ko naman sa kanya. Natigilan ito at matalim akong tinitigan.
"Sasakay ka ba or sasakay ka? Bilisan mo na dahil sobrang init at huwag mong ubusin ang pasensya ko Ella! Hindi ka nagpaalam sa akin at malabo din na papayagan kita!" masungit nitong sagot sa akin. Kaagad akong napaismid.
Eh di wow! Kaya nga hindi na ako nagpaalam sa kanya dahil hindi n iya ako papayagan eh. Tsaka kaya ko lang naman naisipan na mag day off dahil hindi niya nga ako kinikibo kanina!
Tsaka, diyan naman siya magaling eh. Ang mang sindak. Hayssst, makikita niya! Isusumbong ko talaga siya kay Madam. Unang pagkakataon ko na mag day-off sinira naman ng asungot na Kenneth na ito. Kung hindi ko lang siya amo kanina ko pa sana ito gustong batukan eh.
"Ella, sumakay ka na! Baka mas lalong magalit at baka pati ako pauwiin niya. Sayang naman ang date namin ni Simon!" narinig kong bulong ni Ate Lani sa akin at parang gusto kong magpadyak sa inis. Napansin ko pa na bumaba na ng kotse ang driver ni Sir Kenneth na si Mang Jose at binuksan nito ang pintuan sa gawi ni Sir Kenneth.
"Pasok na Ella. Masyadong mainit at lalabas ang lamig ng kotse!" wika pa ni Mang Jose kaya nagpakunot noo ako. Paanong hindi lalabas ang lamig sa loob ng koste eh binuksan niya. Hayssst, paladesisyon naman itong si Mang Jose.
Wala na akong choice kundi ang maglakad palapit ng kotse at mabilis na sumakay. Kaagad naman isinara ni Mang Jose ang pintuan ng kotse. Napansin ko na naman ang kakaibang titig sa akin ni Sir Kenneth.
"Kaya pala gusto mong mag day-off dahil may date ka ngayun ha?" nang- iinis na wika nito sa akin kaya napatingin na din ako sa kanya. Salubong ang kilay na nakatitig ito sa dalawang lalaking kasama ni Ate Ethel. Sabi ko na nga ba eh! Mambibintang talaga! Sama ng ugali!
"Wala akong date! Kanina ko lang sila nakilala! Tsaka hindi ko naman din akalain na may kakatagpuin si Ate Lani eh." pagkakaila ko dahil hindi ko din matangap sa sarili ko na magkakaroon din sana ako ng instant ka blind date. Umismid naman ito sabay hagod ng tingin sa akin.
"Sure ka? Oras na malaman ko na niluluko mo ako, makikita mo talaga kung paano ako magalit at mag selos."
sagot nito.
"Wala nga eh. Wala akong ka-date! Ang kulit naman!" naiinis kong sagot. Kaagad naman itong nanahimik pero napapansin ko na patingin-tingin pa rin sa akin. Baka masyado lang siyang nagagandahan?
Napansin ko din na nag-umpisa nang mag-maniobra ng sasakyan si Mang Jose. Paalis na kami at talagang hindi na tuloy ang day-off ko. Nasulyapan ko pa si Ate Lani na nakatitig pa sa kotse kasama ng dalawang lalaking kaharap niya. Ano kaya ang inisip nila?
"Punasan mo iyang pawis mo. Mukha ka nang dugyot dahil sa katigasan ng ulo mo!" muling wika ni sir Kenneth sabay abot ng tissue. Lalo naman akong napasimangot. Sige, manlait ka lang! Kapag yumaman talaga ako hindi na talaga kita papansinin!
"Bakit niyo pa kasi ako sinundan.
Hindi niyo po ba alam ang salitang day -off? Araw ng pahinga ko ngayun eh." nagmamaktol kong sagot sa kanya. Nagulat nalang ako dahil naramdaman ko ang pagdampi ng tissue sa noo ko.
Gosh, pinupunasan niya ang pawis ko? Parang bigla ko tuloy nalunok ang sarili kong dila. Hindi ako nakapagsalita dahil kinikilig ako!
Ganito ba talaga ka-sweet ang isang Kenneth Villarama Santillan? Kung totoong mahal niya talaga ako, parang ang swerte ko naman yata. Talo ko pa ang nanalo sa lotto!
Chapter 513
ELLA POV
"Ayaw na ayaw ko nang mangyari ulit ito ha? Hindi ka pwedeng lumabas ng bahay hangat hindi ko sinasabi. Pwede kitang samahan kung gusto mong magday-off! Alam mo ba na sobrang nag alala ako kanina noong nalaman ko na lumabas ka nga daw at sumama kay Lani?" seryoso niyang wika sa akin.. Hindi ko tuloy maiwasan na mapakagat sa sarili kong labi. Nag uumpisa na naman siyang manermon!
"Stop biting your lips kung hindi ako ang kakagat niyan!" saway niya na naman sa akin. Bigla tuloy akong napaayos sa pag upo at bahagyang lumayo sa kanya. Baka kasi tutohanin niya ang sinabi eh.
"Hindi na matatawag na day-off kapag sasama ka sa akin tuwing mag ooff ako! Tsaka, akala ko ba galit kayo sa akin? Bakit niyo ako hinanap?" sagot ko naman sa kanya.
"Bahala ka na kung ano man ang gusto mong isipin basta iyan ang gusto ko! Kahit na binasted mo ako kanina hindi pa rin ako susuko. Hindi ako titigil hangat---" hindi na natuloy pa ang sasabihin niya nang kaagad kong takpan ang bibig niya. Napansin ko pa ang pagkagulat niya kaya naman kaagad ko siyang binulungan.
"Huwag kang maingay! Baka marinig ka ni Mang Jose! Baka isipin noong tao nilalandi mo ako eh!" mahinang wika ko.
Nagulat na lang ako ng maramdaman ko ang kamay niya sa likuran ko. Humahaplos-haplos iyun doon at akmang lalayo na sana ako sa kanya ng maramdaman ko ang malakas nitong pagkabig sa akin. Halos mapasubsob na tuloy ako sa kanya at parang gusto ko nang pagpawisan ng malapot dahil sa
pwesto namain ngayun.
Magkadikit na kasi ang aming mga katawan at halos magkaamuyan na din kami ng hininga dahil sa sobrang lapit namin sa isat isa. Bigla din tuloy akong na-conscious sa amoy ko. Amoy araw at usok ako at baka mandiri sa akin si Sir Kenneth.
"Wala akong pakialam kung marinig niya man or malaman ng lahat na mahal kita! Ito ang tandaan mo Sweetheart, akin ka lang at walang pwedeng maglayo sa iyo nang kahit sino sa akin! Hindi ka makakatakas sa akin at palalambutin ko iyang bato mong puso hanggang sa mahalin mo din ako!" pabulong na bigkas niya sa punong tainga ko na nagbigay sa akin ng kakaibang kiliti na kaagad na lumukob sa buo kong pagkatao.
Kung alam niya lang...hindi na kailangan pang turuan niya akong mahalin siya dahil matagal na siyang nakatatak sa puso at isipan ko!
"Oo na! Sige na! Mahal mo na ako! Pero ayaw pa rin kitang sagutin noh! Gusto ko manligaw ka muna para naman malaman ko din kung seryoso ka ba talaga sa akin or hindi!" sagot ko sa kanya. Kaagad namang gumuhit ang ngiti sa labi nito sabay tango.
"Oka..fine! Sabi mo eh. Pero one week lang ha? After a week kailangan mo na akong sagutin at gusto ko 'Oo' ang isasagot mo!" demanding na sagot nito. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig sa kanya.
At siya pa talaga ang nagtakda ng araw kung kailan ko siya sasagutin. Grabe talaga ang Kenneth na ito. Ang kapal ng mukha! Ang lakas ng topak!
"Tsaka sa loob ng lingong iyan, dapat magkadikit na tayong nakahiga sa kama. Katulad kagabi! Mas napapasarap ang tulog ko kapag ganoon!" muling wika nito. Kaagad naman akong napangiwi. Request na naman? Kailan ba siya mauubusan ng request?
"Hindi mangyayari iyang iniisip mo dahil simula mamayang gabi irerequest ko na kay Madam na sa servants quarter na ako matutulog!" matamis ang ngiting sagot ko sa kanya para sana inisin siya at hindi naman ako nabigo. Muling nagsalubong ang kilay niya habang titig na titig sa akin.
"Hindi ako papayag! Sa kwarto ka matutulog sa ayaw at gusto mo!" galit na naman ang boses na bigkas niya. Hindi ko tuloy maiwasang mapangiwi dahil napalakas na naman ang boses niya. Tiyak na narinig iyun ni Mang Jose dahil parang napansin kong napangiti siya eh. Haysstt, ito talagang si Sir Kenneth, ang sama ng ugali.
Baka malaman nila Madam na nagliligawan kami malalagot talaga ako nito. Haayyy naku!
"Boses mo! Lakasan mo pa!" naiinis ko nang wika sa kanya. Tumaas ang sulok ng labi nito kasabay ng pagbukas niya ng bintanda ng kotse. Nagtataka naman akong napatitig sa kanya at ganoon na lang ang panlalaki ng mga mata ko ng malakas itong sumigaw.
"I LOVE YOU ELLA! OO NA, HINDI NA AKO TITINGIN SA IBANG BABAE! SA IYO LANG AKO AT IKAW LANG ANG AANAKAN KO! PANGAKO IYAN!"
Malakas na sigaw nito at sa gitna pa talaga ng ma-traffic na kalsada! Parang gusto ko nang maglaho sa mundo dahil sa sobrang pagkapahiya. Paano ba naman kasi, napatitig sa gawi namin ang mga taong naglalakad sa bangketa.
"Ano ba! Ano ba ang ginagawa mo?" wika ko sa kanya at ako na mismo ang pumindot sa botton para maisara ang binata. Halos daganan ko na siya maabot ko lamang iyun.
"Ano ba iyang ginagawa mo? Nabbaliw ka na ba?" halos pasigaw kong tanong kay Sir Kenneth. Nakalimutan kong amo ko pala siya at bumalik lang ako sa huwesyo ng tumikhim ang driver na si Mang Jose.
"Kaunting push pa Sir at pasasaan ba at bibigay din si Ella. Ganiyan na ganiyan ang ugali ng Misis ko noong kabataan pa namin. Paayaw-ayaw tapos gusto naman pala!" natatawang wika ni Mang Jose kaya lalo akong napasimangot. Natumbok niya kasi eh.
"Talaga Manong? Palagay niyo po ba may pag asa ako kay Ella?" ngiting ngiti na tanong ni Sir Kenneth.
"Abay oo naman Sir! Kayong dalawa ang magkakatuluyan at magkakaroon kayo ng maraming supling!"
nakangiting sagot ni Mang Jose. Hindi ko na naman tuloy maiwasan na mapakagat ng aking labi. Wala na... lagot na! Malalaman na nang mga kasamahan ko sa bahay at mga amo ko kung ano ang mga pinanggagawa ni Sir Kenneth.
"Kita mo iyan Sweetheart! Alam mo bang may pagka-manghuhula iyang si Mang Jose? Lahat ng sinasabi niya, nagkaka-totoo!" nakangiting wika niya sa akin sabay hapit niya sa baiwang ko palapit sa kanya. Hindi na ako pumalag pa. Baka lalong mag aalburuto ang makulit na ito. Baka kung ano na naman ang gawin niya. Medyo sanay naman na ako sa pahawak -hawak niya kaya hahayaan ko na lang muna siya hanggang sa makarating kami ng bahay!
Chapter 514
ELLA POV
"Sweetheart, amoy araw ka! Saan ka ba nagsususuot? Next time huwag ka nang umalis ng bahay kapag hindi ka nagpapaalam sa akin ha?" narinig ko na namang sambit ni Sir Kenneth. Inamoy-amoy niya pa ang tuktok ng ulo ko kaya hindi ko maiwasang makaramdam ng pagkailang. Sino ba naman kasing matinong tao ang hindi mag-aamoy araw kung kanina pa ako nasa labas.
Tsaka ano daw? Sweetheart? Abat, parang nasanay na talaga siyang tawagin ako sa ganoong paraan ah? Wish ko lang na hindi ako nito mapagalitan nila Madam sa pinanggagawa ng anak nila. Malinis ang konsensya ko at hindi ako ang naunang nang-landi.
"Sir...ano ba! Tama na nga iyan. Alam mo naman na amoy araw ako eh tapos dikit ka pa ng dikit sa akin!" hindi ko maiwasang bigkas at akmang uusog palayo sa kanya pero buong pwersa niya akong hinapit sa baywang. Kulang na lang lingkisin niya ako huwag lang akong makawala sa kanya. Hindi tuloy ako makakilos ng maayos.
"Saglit lang Sweetheart! Walang ganyanan. Kahit amoy araw ka na mabango ka pa rin sa pang-amoy ko." sagot nito sa akin at isinubsob niya pa ang mukha niya sa leeg ko. HIndi ko na naman tuloy mapigilan pa ang mapalunok ng sarili kong laway.
Ang lakas talaga ng tupak ng Sir Kenneth na ito. Hindi niya ba alam na gahibla na lang ang pagpipigil ko at kaunting-kaunti na lang papatulan ko na talaga ang panglalandi niya sa akin. Bahala na ang bukas basta ang importante nag-enjoy ako ngayun! Charr!
"Magpakasal na lang kaya tayo
Sweetheart! Asyos lang naman sa iyo kahit hindi pa ako makalakad diba? Malapit naman na akong gagaling." muling wika niya. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig sa kanya.
Ibig bang sabihin nagpo-propose na siya ngayun sa akin gayung nag- uumpisa pa nga lang siyang manligaw. Grabe naman siya...ang bilis niya naman! Wala pa nga eh, tapos kasal kaagad?
'Ka-kasal? Agad-agad!" bigkas ko sa kawalan ko nang maisagot sa kanya. Iwan ko ba...nag umpisa na namang magrigodon ang puso ko. Kumakabog na naman at para akong ninirebiyos. Dapat siguro, iwas-iwasan ko na ang kakainom ng kape eh! Napapansin ko kasing ang bilis kong nerbiyosin nitong mga nakaraang araw.
"Yes....hindi ba at magandang idea ang naisip ko? Dont worry, kahit kasal na tavo liligawan pa rin kita. Gagawin kitang prinsesa at ibibigay ko ang lahat ng naisin mo. Basta lang huwag mo akong tangihan kapag may gusto din akong gawin sa iyo." nakangiti na naman niyang sagot sabay kindat sa akin. Kaagad na naman tuloy akong nag iwas ng tingin sa kanya.
Malandi talaga! Grabe....advance nga talaga siyang mag isip. Feeling ko dinadaan niya ako sa paspasang paraan eh! Parang may humahabol sa kanya at gusto niya yatang maka first base kaagad.
Sa isiping iyun parang gusto ko tuloy kaltukan ang sarili ko. Kung anu-ano na naman ang naiisip ko. Tinatakot ko lang ang sarili ko eh gayung hindi naman ako sure kung gaano nga ba talaga ka-seryoso itong si Sir Kenneth. Baka mamaya ginu-goodtime niya lang ako..
Pero parang seryoso siya eh. Halos nakayakap na kasi siya sa akin ngayun!
"Hmmm, sir..pwede bang bitaw muna?" hindi ko na napigilan pang sambit sa kanya. Sana lang makinig siya sa akin. Kanina pa kasi hindi normal ang paghinga ko dahil sa kaba eh. Hindi talaga ako kumportable sa posisyon namin ngayun.
"Huwag na! Okay na ang ganito. Tsaka, ano iyung sabi mo kanina? 'Sir'? nanliligaw na ako lahat lahat Sir pa rin ang tawag mo sa akin? Hindi ba pwedeng Sweetheart na lang din or di kaya Kenneth na lang!" malambing nitong sagot sa akin habang nakapulupot pa rin ang braso niya sa baiwang ko. Naramdaman ko pa nga na humahaplos-haplos na ang isa niyang kamay sa bandang tiyan ko na nagbibigay sa akin ng kakaibang kiliti.
"Amo po kita kaya dapat lang na 'Sir' ang itawag ko sa inyo." sagot ko naman sa kanva. Hindi ko maimagine sa sarili kung kaya ko ba siyang tawagin sa pangalan niya. Ayos lang kung kaming dalawa lang pero paano naman kung may ibang taong makakarinig. Nakakahiya at baka ito pa ang dahilan para matangal ako sa trabaho.
"Hmmm...So, Sir pa rin ang itatawag mo sa akin? Ayaw mong sumunod sa gusto ko?" malambing na sagot niya sa akin. Kung makaasta siya ngayun akala mo girl friend niya na ako. Kaagad naman akong tumango sa tanong niya. Nagulat na lang ako ng bigla siyang yumuko at mabilis na lumapat ang labi niya sa labi ko. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat.
Dito mismo sa loob ng kotse at alam kong kita kami sa labas dahil hindi tinted ang naturang sasakayan walang pakundangan na inangkin niya muli ang labi ko. Ramdam ko ang kapusukan niya kaya hindi kaagad ako naka-react. Paano ba naman kasi, ang sarap niya talagang humalik at ang sarap at bango ng hininga niya!
"Sa susunod na marinig ko pa na tawagin mo pa akong Sir...hindi lang iyan ang ipapatikim ko sa iyo." mahinang bulong niya sa akin pagkatapos niyang pakawalan ang labi ko. Hiyang-hiya naman akong napaayos ng upo habang hindi ko mapigilang mapasulyap sa labas ng sasakayan.
Naka-stock pa rin kami sa traffic at maraming mga taong naglalakad paroon at parito sa mga banketa. May iipan ding mga nakatambay at ma- aaring naghihintay ng masasakyan. Siksikan ang mga sasakyan at alam kong maraming nakakita sa ginawa sa akin kanina ng Kenneth na ito. Ganoon ba talaga siya kahalimaw? Lahat ng maisipan niyang gawin ginagawa niya para lang mapasunod niya ang isang tao?
"Ba-bakit po ba kayo biglang nanghahalik? Nakakahiya dahil may nakakita yata sa atin!" hindi ko maiwasang angal sa kanya. Natawa lang ito at parang wala lang sa kanya ang sinabi ko.
"Maganda nga iyan para maraming saksi na hindi ako nagbibiro sa sinabi ko sa iyo kanina. Huwag na huwag mo akong tawaging Sir dahil kahit kaharap natin ang buong mundo hindi ako mangingiming parusahan ka." seryoso niyang bigkas habang nangingislap ang mga mata nito sa sobrang tawa.
Hindi talaga magandang idea na magkasama kami sa iisang kotse at na- stock kami sa traffic. Parang gusto ko na tuloy pagisisihan kung bakit pa ako nakaisip na mag day-off. Buti pa nanahimik na lang ako sa bahay nila!
Chapter 515
ELLA POV
"Well, hindi ka na nakaimik diyan? Dont tell me na ngayun pa lang pinag iisapan mo na kung ano ang magiging future natin? Dont worry Sweetheart, sinisigurado ko sa iyo na gagaling ako sa lalong madaling panahon! Makakalakad ulit ako sa ipapasyal kita sa mga lugar na hindi mo pa napuntahan" nakangiting muling wika ni Sir Kenneth.
Hindi naman ako nakaimik dahil sa totoo lang hindi ko din kasi talaga alam kung ano ang sasabihin ko eh. Wala akong maapuhap na kahit na anong salita. Sobrang bilis kasi talaga ng mga pangyayari.
Parang kailan lang noong pumasok ako sa bahay nila. Parang kahapon lang iyun tapos ngayun naglalandian na kaming dalawa!
"Ahmmm Sir" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang mapansin ko na muling humigpit ang pagkakahapit niya sa akin. Muli kong na-realized na mahigpit niya pa lang ipinagbabawal na tawagin ko siyang ' Sir'. Baka maparusahan na naman ako ng wala sa oras.
"Sorry po...Ibig kong sabihin... Kenneth pala.. Tama! Kenneth!" nakangiwi kong bigkas. Mahina naman itong natawa na para bang tuwang tuwa din siya na natataranta ako ngayun.
"Ano iyun Sweetheart? May gusto ka bang itanong sa akin?" malambing niyang sagot. Hindi ko tuloy mapigilang ang sarili ko na mapangiti. Parang musika kasi talaga sa pandinig ko tuwing tinatawag niya akong Sweetheart eh. Feeling ko tuloy napaka -special ko!
"Kuwan saan ha tayo pupunta? Bakit parang ibang daan itong tinatahak natin?" nagtataka kong tanong sa kanya.
Matiwasay naming nalagpasan ang buhol-buhol na traffic pero nagtaka naman ako dahil ibang daan na ang tinatahak namin. Hindi ito ang daan pauwi ng bahay kaya hindi ko na napigilan pa ang sarili ko na mapatanong sa kanya. Baka kasi kung ano na naman ang naisip niya at kung saan niya ako dadalhin.
"Sa mansion tayo. Ilang buwan na akong hindi nakadalaw doon at baka nagtatampo na sila Grandma at Grandpa." sagot niya sa akin kasabay ng pagdampi na naman ng labi niya sa tuktok ng ulo ko. Hindi ko na siya sinaway pa total masarap naman sa pakiramdam. Hindi ko na din nilabanan pa ang sarili ko at kusa na din akong sumandal sa matigas niyang dibdib. Ayaw niya akong pakawalan, pwes bahala siyang mangalay ngayun. Sasandalan ko siya hanggang sa makarating kami sa distinasyon namin.
Weekend nga pala ngayun at kapag mga ganitong araw, napapansin kong nagtitipon-tipon ang buong Villarama clan. Hindi naman na ito ang unang pagkakataon na makaapak ako ng mansion dahil noong nasa kay Mam Jeann pa ako nagta-trabaho, palagi niya akong sinasama doon. Himala yata ngayun dahil naisip nitong si Sir Kenneth ng bumisita ng mansion. Baka nasa mood siya.
Nanahimik na din naman si Kenneth buong byahe namin na siyang labis kong ipinagpasalamat. Naubusan din siguro ng sasabihin pero panaka-naka niya pa ring hinapalos ang bandang tiyan ko.
Kahit na nakikiliti ako hinayaan ko na lang. Baka bahagi nang paglalambing ang ginagawa niya ngayun sa akin at wala na din akong lakas ng loob na sawayin siya. Baka magreklamo na naman at mapahaba ulit ang pag uusap namin. Ang bilis pa naman minsan magbago ng ugali niya.
Pagdating ng mansion kaagad namang nagsilapitan ang iba pang mga pinsan ni Kenneth nang mapansin nila ang pagdating namin. Sila na din mismo ang tumulong para ma- transfer sa wheel chair ang lalaking nagpapatibok na din ng puso ko ngayun. Hindi ko din alam kung kailan nag-umpisa pero alam ko sa sarili ko na mahal ko na din siya! Na malaking bahagi na din ng puso ko ang napasok at naangkin na din niya! Kung hindi lang ako nag-aalangan sa estado ng buhay meron kami baka ako namismo ang unang hahalik sa kanya kapag naglalambing siya sa akin.
Aminado naman ako sa sarili ko na mahal ko na talaga siya. Hindi ako papayag na hahaplos-haplusin niya ako or hahalik-hahalikan sa labi kung hindi ko siya mahal. Kaunting hilot na lang talaga at bibigay na ako sa kanya. Parang gusto ko na din siyang tawaging 'Sweetheart'!
"Ayan oh...sa wakas, dumating ka din! "naputol lang ako sa pagmumuni- muni ng marinig ko ang boses ng isa sa mga pinsan ni Kenneth. Hindi lang ako sure kung si Christopher or Charles ba ito. Magkamukha kasi ang dalawang iyun at wala akong makitang palatandaan sa kanilang dalawa para makilala ko kung sino ba sa kanila si Charles at Christopher.
"Para kasing naramdaman ko na nagtatampo na sila Grandmama at Grandpapa sa akin kaya dumaan na din muna ako dito. Kumusta kayong lahat? "nakangiting sagot naman ni Kenneth sa kanyang mga pinsan. Tahimik lang akong nakamasid sa kanila habang
nagkukumustahan sila. Mukhang ang laki na nga talaga nang ipinagbago ng amo ko. Hindi na nagsusungit eh.
"Tamang-tama ang dating mo Insan! Balak naming mag-tagay ngayun. Sali ka sa amin!" narinig ko namang sabat ni Sir Elijah. Nakangiting naglalakad ito palapit sa amin kaya hindi ko maiwasang mag-alala sa huling sinabi niya.
Tagay daw? As in inuman? Pwede na ba si Sir Kenneth makipag inuman ngayun?
"Hindi pwede iyang iniisip niyo mga pinsan! Bawal pa sa akin ang tagay! Hindi pa pwede!" nakangiting sagot naman ni Sir Kenneth. Hindi ko tuloy maiwasan na mapatitig sa kanya. Ang gwapo niya pala talaga lalo na kapag nakangiti siya. Lumilitaw ang mapuputi niyang ngipin na binagayan pa ng medyo pinkish na labi. Sabagay, hindi kasi naninigarilyo itong si Sir Kenneth kaya ganiyan kaganda ang makikita sa bibig niya! Kaya din siguro ang sarap niyang humalik!
"At bakit hindi pwede? Kahit ilang shots lang!"sagot ulit ni Sir Elijah. Parang gusto ko na tuloy magalit sa kanya. Sinabi na ngang hindi pwede, namimilit pa!
"Bawal pa. Tsaka na lang siguro kapag tuluyan na akong gumaling." sagot naman ni Kenneth. Napansin kong napasulyap pa si Sir Elijah sa akin at pilyong ngumiti.
"Bakit may nagbabawal ba? Pinag- babawalan ka na ba niyang uminom? Gusto mo, ipapaalam kita sa kanya. Papayag iyan, mukhang mabait naman eh!" pilyong sagot ni Sir Elijah na sinabayan pa ng malakas na pagtawa. Hindi ko alam pero bakit pakiramdam ko ako ang pinaparinggan niya! Haysst gusto pa yata akong idamay ng magpipinsan na ito sa kalokohan nila.
Gayunpaman, kung ako ang tatanungin, hindi pwedeng uminom ng alak si Kenneth. Bawal dahil hindi maganda sa kalusugan niya!!
Chapter 516
ELLA POV
"Sweetheart, paano ba iyan, iinom ba ako?" tahimik lang akong nanonood sa kanilang magpipinsan nang sa hindi inaasahan ako naman ang pinag- balingan ng tingin ni Kenneth at nagtanong kung pwede daw ba siyang uminom. Ang ending, sabay-sabay tuloy napatingin sa akin ang mga pinsan niya na sila Charles, Christopher at Elijah.
Parang gusto ko na lang bumuka ang lupa at lamunin nalang sa matinding pagka- pahiya na nararamdaman ko.
Imagine...talagang nagpaalam siya sa akin kung pwede ba siyang uminom with matching pagtawag ng 'Sweetheart' habang kaharap namin ang mga pinsan niya! Ano na ba ang nangyayari kay Sir Kenneth? Bakit parang kinain na yata ng sistema ang utak niya! Bakit feeling ko super special ko na talaga sa kanya!
Parang gusto ko na tuloy maniwala ngayun na tunay at wagas ang pag-ibig na nararamdaman niya sa akin.
"Iyan tayo eh! Sweetheart ha? So ibig sabihin ba nito na kayo na? Na sinagot ka na niya?" kaagad na sabat ni Elijah na may halong panunudyo sa boses. Hindi ko na tuloy malaman pa kung ano ang gagawin ko. Nahihiya talaga ako sa kanilang lahat. Bakit ba napaka-bulgar nitong si Kenneth? Parang gusto niya yatang ipagmalaki sa lahat na mahal niya ako.
"Not yet...hindi niya pa ako sinasagot pero malapit na." buong kumpyansa habang nakangiti na sagot naman ni Kenneth. Hinawakan niya pa ako sa kamay sabay pisil.
"Wow! Inggit much naman ako nito. Makahanap na nga din ng magiging ' sweetheart'! tumatawang sabat naman nang hindi ko malamang si Christopher ba or si Charles. Basta, magkamukha nga kasi silang dalawa. Para silang pinagbiyak na bunga at ang hirap tandaan.
"Tama na nga iyan! Hindi sanay ang Sweetheart ko sa mga ganiyang biro niyo guys!" saway naman ni Kenneth sa kanyang mga pinsan. Naramdaman ko pa na nilalaro-laro niya ang daliri ko na nagbigay sa akin ng kakaibang kiliti sa buo kong pagkatao.
Hayyy, ano na lang kaya ang gagawin ko nito? Ano kaya ang magiging reaction nila Madam kapag malaman nila na nilalandi ako ng anak nila? Magagalit kaya sila sa akin? Kahit saang angulo tingnan hindi talaga kami bagay ni Sir Kenneth eh. Kaya lang ang kulit naman kasi talaga ng anak nila! Ayaw Paawat! Masyadong makulit at talagang ipinagkalat niya pa sa pinsan niya. Nag aalala ako na baka malaman ito ng buong Villarama clan. Natatakot ako sa magiging reactions nila.
"Pumayag ka na Ella. Kami na ang bahala kay Kenneth. Much better na kilalanin mo muna ang pinsan namin bago mo sagutin. Lalasingin muna namin pagkatapos tanungin mo ulit siya kung mahal ka ba niya! Kung 'hindi' ang sagot niya, mag isip ka na!" natatawang sabat naman ni Elijah. Sa kanilang magpipinsan mukhang siya ang mapang-asar. Parang hind din brokenhearted dahil nagawa niya pang magbiro ngayun.
"Po? Ah, bakit ako? Hindi naman ako ang Doctor niya para magdesisyon kung pwede ba siyang uminom or hindi." naiilang kong sagot sa kanila. Ayaw ko ng pansinin muna ang iba niya pang pasaring. Basta ayaw kong uminom muna ng alak si Kenneth at final na ang desisyon ko!
Nagkatinginan muna ang magpipinsan bago ako muling binalingan ni Elijah.
"Kung halimbawa lang naman na ikaw ang tatanungin, payag ka ba? Papayag ka bang uminom si Kenneth kasama kami? Ella naman, come on...oo at hindi lang naman ang isagot mo. Huwag ka ng magturo ng ibang tao!" makulit na pangungumbinsi ni Elijah. Hindi ko naman maiwasan na mapakagat sa sarili kong labi. Ang kulit niya talaga! Hindi bagay sa appearance niya ang ipinapakita niyang pag-uugali ngayun.
"Hi-hindi eh. Bawal sa kanya!" mahina kong sagot. Kaagad namang umugong ang hiyawan na may kasamang pangangantiyaw.
"Iyan tayo eh. Iba na talaga kapag may sweetheart! May pumipigil na! Ikaw na insan. Ikaw na ang pumapag-ibig" sabay -sabay na kantiyaw nila. Imbes na mapikon si Kenneth tumawa lang din ito ng malakas. Para bang sinasabayan niya din ang pangungulit ng mga pinsan niya.
"Oo na at alam kong inggit na inggit kayo sa akin ngayun. Lalo ka na Elijah!" nang aasar pang bigkas ni Kenneth. Sa isang iglap, kaagad namang naglaho ang ngiti sa labi ni Elijah. Napalitan iyun ng lungkot sabay titig sa kawalan. Hindi ko tuloy napigilan na kalabitin si Kenneth kaya napatingin din siya sa akin.
"Ikaw talaga...bakit pinaalala mo pa?" mahina knog tanong sa kanya. Matamis lang ako nitong nginitian sabay pisil sa palad ko.
"Hayaan mo siya! Maganda nga iyung palaging ipaalala sa kanya para magkaroon siya ng courage na hanapin si Ethel." mahinang bulong niya din sa akin. Pagkatapos muli nitong binalingan ang kanyang mga pinsan.
"Paano ba iyan...ayaw ni Ella kaya hindi ako pwedeng uminom ngayun. Next time nalang mga pinsan. Kapag magaling na talaga ako. Maiwan ko na muna kayo, pupuntahan muna namin sila Grandma at Grandpa." muling wika ni Kenneth at inumpisahan niya nang i-operate ang kanyang wheelchair.
Papasok na kami sa loob ng mansion nang makasalubong namin si Madam Arabella. Kaagad pa siyang napangiti ng mapansin niya ang presensya ni Kenneth.
"Oh, mabuti naman at sinunod mo ang sinabi ko sa iyo kanina na dumaan ka dito sa mansion...nasa loob ng living room sila Grandma at Grandpa mo. Puntahan mo muna." wika ni Madam Arabella sa kanyang anak.
"Sure Mom! Magpapakita lang ako sa kanila at wala akong balak na magtagal.
Pagod si Ella at gusto kong pagpahingahin muna siya." sagot naman ni Kenneth sa kanyang Ina na siyang kaagad na ipinanlaki ng mga mata ko.
Bakti ako? Bakit ako na naman ang idinahilan niya sa kanyang ina. Hayyy! Pasaway talaga! Ang lakas ng tama ni Kenenth ngayung araw. Ilang oras lang akong nawala sa tabi niya ang laki na nang ipinagbago ng ugali niya. Palagi na lang ako ang idinadahilan niya. Grabe siya!!!
"Naku...ayos lang po! Wala pong problema! Hindi po ako pagod." sagot ko habang pilit kong hinuhuli ng tingin ni Kenneth. Gusto ko sana siyang pagsabihan pero nahihiya naman ako dahil kaharap namin ang kanyang ina. Kung totoosin, wala talaga akong rights para sumabat sa pag uusap nila. Masyado lang talagang pasaway itong si Kenneth kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko na sumabat.
"Ayos lang iyan Ella! Walang problema! Naiintindhan ng lahat ang kondisyon ni Kenneth kaya walang problema kung gusto man niyang umuwi kaagad. Pasensya ka na pala.. hindi tuloy natapos ang day-off mo dahil sa pasaway na batang ito! Talagang tinuloy niya ang banta niya kanina na susunduin ka para pauwiin!" sagot naman ni Madam. Hindi ko maiwasang mapangiti. Mabuti na lang talaga at mabait itong si Madam Arabella.
Chapter 517
ELLA POV
Ang balak na pag uwi ni Kenneth ay hindi natuloy dahil naharang siya ng mga Tita's a at Tito's niya. Napasarap ang kwentuhan kaya ang ending, heto ako ngayun. Kaharap sila Mam Jeann habang kausap niya si Mam Veroinca dahil ayaw nang humiwalay sa akin ni Baby Russell.
Na miss daw ako ng sobra ng bata kaya wala naman akong choice kundi kandungin muna dahil baka mag iiyak eh. Isa pa, ayaw ko din naman ma-bored habang hinihintay si Sir Kenneth.
"Mabuti naman at hindi na ganoon kasama ang ugali ng kapatid mo Jeann. Hindi na ba naninigaw? Tumatatangap na ba ng bisita? Nagawa niya na ding dumalaw ng mansion eh." narinig kong wika ni Mam Veronica. Napasulyap pa siya sa kinaroroonan nila Kenneth na kausap naman ng asawa niyang si Sir Rafael.
"Hindi na! Pumapag-ibig na eh kaya hindi na masyadong nagsusungit." nakangiti namang sagot ni Mam Jeann. Hindi ko naman mapigilan ang mapayuko. Hindi naman lumalabas si Sir Kenneth at wala namang ibang babae ang nakakalapit sa kanya kundi ako lang...so paano nasabi ni Mam Jeann na pumapag- ibig na ang kanyang kapatid?
"Talaga? And who is the lucky girl? BAkit parang hindi yata namin ito alam? Sana naman, huwag na iyung ex ha? Super na- stress din sila Mommy Carissa at Daddy Gabriel noong hindin natuloy ang kasal ng kapatid mo. Kaya sana huwag na ang babaeng iyun!" sagot naman ni Mam Veronica. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti. Marami na din pala talaga ang ayaw kay Vina. Mabuti na din iyun kung ganoon.
"Naku, hindi na makakabalik ang babaeng iyun sa buhay ng kapatid ko. Isinumpa na siya ng lahat noh!" sagot naman ni Mam Jeann. Sa mga narinig, lalo namang nagdiwang ang kalooban ko!
"So tell me...who is the lucky girl na napupusuan ni Kenneth? Kaya ba gusto niya nang umpisahan ang pagpapagaling para makalakad ulit? Gusto ko din makilala si girl para makilatis. Hindi naman sa pang-aano pero kay hirap humanap ng matinong babae sa panahon ngayun. Iyung babaeng pang forever talaga ba!" nakangiting sagot ni Mam Veronica.
Sobrang cute talaga niya lalo na kapag ngumingiti. Kaya pala patay na patay sa kanya si Sir Rafael. Pahapyaw na naikuwento sa akin ni Mam Jeann kung paano nabuo ang pag iibigan nilang dalawa ni Sir Rafael at aaminin ko na umaasa ako na sana maging kagaya niya ako. Mala cinderella ang love story at sana seryoso talaga sa akin si Kenneth.
Napasulyap pa ako kay Mam Jeann at ganoon na lang ang pagkabog ng dibdib ko ng mapansin ko na nakatitig din pala siya sa akin habang may ngiting nakaguhit sa labi.
Bigla tuloy akong kinabahan. Para kasing may alam siya sa panglalandi na ginawa sa akin ng kapatid niya!
"Kilala mo siya. Actually, ini-expect ko na talaga na mahulog ang loob ng kapatid ko sa kanya dahil maganda din naman siya at sweet!" nakangiting sagot ni Mam Jeann.
"Talaga? Wow! First time iyan ah? Parang hindi ka ganiyan noong sila pa ni Vina. Mukhang super special naman pala ng babaeng iyan." sagot naman ni Mam Veronica.
"Of course, super special talaga! Hindi umuubra sa kanya ang kasungitan ng kapatid ko at
"Tsismosang Jeann, ano na naman ang pinagsasabi mo diyan?" hindi na natuloy pa ang medyo mahaba pa yatang paglilitanya ni Mam Jeann nang biglang dumating si Kenneth. Kahit ako hindi ko napansin ang paglapit niya dahil tutok na tutok ako sa pakikinig sa kwento ni Mam Jeann. Feeling ko talaga kasama ako sa iki -kwento niya eh. Feeling ko may alam na sya tungkol sa kung anong namamagitan sa aming dalawa ng kapatid niya.
"Ohhh...hello Bro! Wala, napa-kwento lang." nakangiting sagot naman ni Mam Jeann. Hindi ko mapigilan ko ang sarili ko na mapangiti. Paano ba naman kasi halatang guilty eh.
"Tsk...bakit nasa kay Ella ang tiyanak mo? Hindi mo na dapat pinapabantayan sa kanya si Baby Russell! Dagdag pa sa pagod ni Ella iyan eh. Imbes na makapag- pahinga ang tao, pinapabantayan mo iyang makulit mong anak." nag-uupisa na naman yatang magsungit si Kenneth kaya kaagad na akong sumabat
"Naku, ayos lang. Nasanay kasi si Baby Russell sa akin kaya noong nakita niya ako kanina ayaw niya nang humiwalay sa akin. Huwag kang magalit, hindi ako pagod at sanay akong mag alaga ng bata!" nakangiti ko namang sagot. Nag-uumpisa na naman yatang uminit ang ulo eh. Nakakahiya kung pati dito sa mansion magsusungit siya gayung pamangkin niya naman ang binabantayan ko. Tska hindi
naman big deal sa akin iyun!
"Kahit na! Hindi ako papayag! Ibalik mo na iyang batang iyan sa Nanay niya! Siya ang dapat mag alaga at hindi ikaw Sweetheart!" sagot ni Kenneth kaya kaagad namang nagkatinginan sila Mam Jeann at Mam Veronica.
Linsyak na Kenneth na ito, tinawag na naman akong Sweetheart sa harap ng kapatid niya at ni Mam Veroinca? Malandi talaga! Walang kontrol ang bibig. Wala na, finish na...malalaman na ng lahat na naglalandian na kaming dalawa. Alam na din ng iba niyang pinsan kaya kakalat na talaga ang balita.
"Ang sungit? Bakit sinagot ka na ba ni Ella? Hindi pa naman diba? Naku, kung ako kay Ella, hindi ko i-entertain kayang pagsinta mong purorot eh. Turn-off dahil masama ang ugali mo." nang-iinis na sagot ni Mam Jeann. Hindi ko na tuloy mapigilan ang matawa. Lalo namang nagsalubong ang kilay ni Sir Kenneth at halatang hindi ito masaya sa sinabi ng kapatid niya.
"Pagsintang purorot? Shit! Hindi ako ganiyan! Sweetheart ibalik mo na sa kanya iyang anak niya at ayaw na ayaw ko na makikita pa kahit kailan na inaalagaan mo iyan. Maraming pera iyan para kumuha ng kahit ilang yaya at huwag ikaw itong iniisturbo niya. Gagawa na lang tayo ng sarili nating baby para alagaan mo." sagot ni Kenneth na hindi ko alam kung totoo ba or hindi. Sa sobrang seryoso niya napansin ko pang muling nagkatinginan sila Mam Jeann at Mam Veronica at sabay na napabungisngis.
"Mag Sweetheart na pala eh. Dapat kasal na ang susunod na pag uusapan." nakangiting sagot ni Mam Veronica.
Hindi ko na tuloy malaman kung ano ang isasagot ko. Mas nakakahiya pala lalo na at parang normal na lang sa usapan ang mga lumalabas sa bibig ni Kenneth ngayun. Ipinaparamdam nila sa akin na walang dapat ikabahala dahil tangap naman nila ako.
Chapter 518
ELLA POV
Bago pa tuluyang magtalo ang magkapatid, ibinalik ko na si Baby Russell kay Mam Jeann at inasikaso na ang amo ko na nag uumpisa na naman yatang mag tantrums dahil lang kandong ko ang dati kong alaga. Imagine, pati bata pinagsi- selosan pa yata? Pati feelings niya naibulgar niya na yata sa lahat ng miyembro ng Villarama clan.
"Uuwi na ba? Gusto mo bang ipahanda ko na ang kotse kay Mang Jose?" pilit ang ngiting tanong ko kay Kenneth. Matamis ako nitong nginitian sabay hawak sa kamay ko.
"Sure....kanina ko pa sana gustong umuwi kaya lang kinausap pa ako ni Uncle eh." nakangiting sagot naman ni Kenneth sa akin. Kung titingnan para talaga kaming couple ngayun. Kung ituring kasi ako ni Kenneth parang hindi niya na alalay eh. Parang nobya niya na kaya naman pigil ko ang sarili ko na kiligin.
Nakakahiya sa mga kaharap namin eh.
"Ang sweet! Sana kayo na lang hanggang huli!" kinikilig na bigkas ni Mam Veronica. Parang gusto ko nang lisanin ang mansion matakasan lang ang panunudyo nila. Parang hindi ko keri ang ganitong klaseng eksena.
"Sure iyan! By the way, mauna na kami. Therapy ko na sa Monday at parang mas gusto kong mag stay na lang muna sa bahay at magpahinga!" sagot naman ni Kenneth. Ni hindi niya na tinapunan ng tingin ang mapang asar niyang kapatid at niyaya niya na ako papuntang kotse.
Kaagad na din naman akong pumayag dahil kahit ako, gusto ko na din talagang makauwi na muna. Gusto kong magmuni- muni at pag isipan kung tama ba itong nangyayari sa akin. Kung deserve ko ba talagang mahalin ng isang Kenneth Villarama Santillan
Hindi na binitiwan ni Kenneth ang kamay ko habang pareho na kaming nakaupo dito sa likurang bahagi ng kotse.
Hanggang ngayun hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyari.
"Tahimik ka yata? May problema ba? May gumugulo ba sa isipan mo?" tanong ni Kenneth nang mapansin niya yata ang panahimik ko. Kaagad naman akong umiling. Marami kasi talaga akong gustong itanong sa kanya kaya lang ayaw kong dito sa kotse gawin iyun. Gusto ko walang ibang tao sa paligid naming dalawa. Gusto ko na kaming dalawa lang at sana talaga honest answer ang makukuha kong sagot mula sa kanya.
"Wala naman! Mamaya na lang." pilit ang ngiting sagot ko sa kanya. Tinitigan niya ako sabay tango.
"Promise, gagaling ako! Gagawin ko ang lahat para muling makalakad at ang una kong gagawin ay ang pakasalan ka kaagad! Promise iyan Ella!" malambing na sagot niya sa akin at muli kong naramdaman ang pagpisil niya sa palad ko. Wala sa sariling napatitig ako sa kanya at hindi nakaligtas sa paningin ko kung gaano siya ka-sinsero sa sinasabi niya ngayun. Parang confirm na nga....mahal niya ako dahil iyun ang nakikita ko sa mga mata niya.
Pagdating ng bahay, kaagad na nagyaya si Kenneth sa kwarto. Gusto niya daw magpahinga muna kaya kaagad ko na din sinunod ang gusto niya. Kahit ako, nakakaramdam na din ng pagod. Parang gusto kong magpahinga na din muna.
"Sweetheart, ikuha mo naman ako ng damit oh!" malambing na utos ni Kenneth sa akin kaya kaagad akong tumalima. Pumasok ako sa loob ng walk in closet at kumuha ng damit niya. Pagkalabas ko napansin kong nakatitig siya sa gawi ko at mukhang hinihintay niya talaga ang paglabas ko.
"Heto na ang damit mo. Gusto mo bang punasan muna kita? Pinagpawisan ka yata kanina eh." sagot ko naman habang naglalakad palapit sa kanya. Ipinatong ko ang damit sa kama habang hinihitay ang magiging sagot niya pero nagulat na lang ako dahil mula sa bulsa niya may inilabas siyang maliit na box at iniabot sa akin.
"For you! Sana magustuhan mo." nakangiti niyang wika sa akin. Wala sa sariling napatitig ako sa box na iniabot niya sa akin bago ako tumitig sa kanyang mukha.
"Ano iyan? Para saan iyan?" nagtataka kong tanong. Nanghihina pa akong napaupo ng kama. Regalo na naman? Naka-ilang regalo na ba siya na naibigay sa akin?
"A gift. Sa monday mag-i-start na ang therapy ko at iyun na din ang paraan para muli akong makalakad. Gusto kitang bigyan ng regalo dahil nagawa mong manatili sa tabi ko sa kabila ng kagaspangan ng pag uugali na ipinapakita ko sa iyo noon." nakangiti nitong sagot sa akin.
"Pero, hindi bat ang dami mo nang pinamili na damit sa akin? Ayan oh...hindi ko pa nga nabubuksan. Ni wala pa nga akong nagagamit na kahit isa sa mga iyan. " sagot ko naman. Sa pagkakataon na ito,
gusto ko nang ayawan ang gift na gusto niyang ibigay sa akin pero deep inside my heart gusto ko din malaman kung ano ang laman ng nasa maliit na pulang kahon na iniaabot niya sa akin ngayun..
"Kaya kong ibigay sa iyo ang lahat-lahat Ella. Walang kapantay na kahit na magkanong halaga ang pag aalaga na ginawa mo sa akin." nakangiti niyang wika sabay bukas ng hawak niyang kahon. Hindi naman ako makapaniwala nang kaagad na tumampad sa mga mata ko ang isang kwentas.
Isang kwentas na unang tingin ko pa lang alam kong mamahalin. Pagkabukas pa lang kasi ng kahon, kaagad na kuminang ang kulay pink na bato na nasa pendant. Alam ko din na white gold ang chain niyun at medyo makapal.
"Pinabili ko ito kahapon kay Elijah para ibigay sa iyo." nakangiti niyang bigkas sa akin. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig sa kanya.
"Pero mahal iyan diba? Hindi ko
kailangan iyan Kenneth. Ayos na ako sa mga damit na ibinigay mo sa akin. Hindi mo kailangan gumastos ng malaki para lang sa akin." maluha-luha kong sagot. Imagine..talagang nag utos pa siya ng tao para bilihin ang alahas na iyan? Ganoon niya ba talaga ako kamahal?
"Walang mahal at mura kapag gusto kong magbigay ng regalo sa babaeng iniibig ko. I love you so much at willing akong maghintay kung kailan mo ako sasagutin. Basta manatili ka lang sa tabi ko, masaya na ako at sana bigyan mo ako ng chance na iparamdam sa iyo kung gaano kita kamahal." nakangiti niyang sagot sa akin. Hindi naman ako nakasagot. Samut-saring emosyon ang nararamdaman ko sa puso ko sa mga sandaling ito.
"Mahal mo ako kahit na hindi ako kagaya mo na ipinanganak na mayaman? Hindi tayo bagay at baka pagtawanan ka lang ng iba diyan dahil umibig ka sa alalay mo." sagot ko. Mahina itong natawa at mabilis na pinagulong ang wheelchair palapit sa akin.
"Wala akong pakialam sa sasabihin ng ibang tao. Ikaw ang mas mahalaga sa akin at wala ng iba." nakangiti niyang sagot sa akin sabay dukwang para isuot niya ang kwentas sa leeg ko. Hindi na ako umiwas pa. Hinayaan ko na lang siya sa gusto niyang gawin total mahal ko din naman siya!
Chapter 519
ELLA POV
"Perfect! Huwag na huwag mong hubarin iyan ha? Ang kwentas na iyan ay simbolo sa walang hanggang pagmamahal ko sa iyo Ella." nakangiting wika ni Kenneth sa akin. Hindi naman ako makapaniwalang napahawak sa kwentas na nasa leeg ko na. Ibayong tuwa ang nararamdaman ng puso ko dahil sa effort na ginawa niya.
Ipinanganak akong mahirap pero hindi ako materialistic na tao. Ang ginagawa niya ngayun ay isang palatandaan kung gaano ako kahalaga sa kanya. Wala na sigurong dahilan pa para kwentiyunin ko siya diba? Sa kabila ng kalagayan niya ngayun, talagang nag effort siya para pasayahin ako. Gumawa siya ng paraan para bigyan ako ng isang mamahaling regalo.
"Thank you!" naluluha kong bigkas. Hindi ko na napigilan ang sarili ko. Mabilis akong tumayo at kaagad na yumakap sa kanya.
Naramdaman ko ang pakagulat niya dahil sa ginawa ko pero wala na akong pakialam pa. Gusto kong iparamdam sa kanya ang tuwa na nararamdaman ng puso ko. Hindi dahil sa regalo na natangap ko mula sa kanya kundi ang sensiridad na ipinapakita niya sa akin ngayun. Ang pagmamahal na ibinigay niya sa akin sa kabila ng malayong agwat ng aming pamumuhay. Mayaman siya at mahirap ako pero nagawa niya pa rin akong mahalin.
Hindi siya nabigo na ipakita sa akin ang pagmamahal niya. Hindi din siya nahiyang aminin iyun sa kanyang mga pinsan. Baka nga alam na din ng iba pang Villarama Clan eh pero hanggang ngayun wala akong narinig na kahit na anong pagtutol mula sa kanila. Lalo na sa kapatid niyang si Mam Jeann....ni hindi man lang siya nagpakita ng negative na reaction ng sabihin ni Kenneth kanina sa kanila kung ano ang nararamdaman niya sa akin.
"For what? Teka, umiiyak ka ba?" natatawa niyang tanong sa akin. Mahigpit niya ding iniyapos ang kanyang dalawang braso sa aking baiwang kaya lalong hindi ko na tuloy napigilan pa ang pagpatak ng luha sa aking mga mata
"Eh kasi ang dami mo nang ibinigay na regalo sa akin! Tapos tapos--wala man lang akong maibigay na kahit na anong regalo sa iyo." napapahikbi kong bigkas. Narinig ko ang mahina niyang pagtawa at mabilis na kumalas sa pagkakayakap sa akin.
"Iyan ba ang pinu-problema mo kaya ka umiiyak ngayun? Bakit ano ba ang balak mo sanang iregalo sa akin?" malambing niyang tanong. Lalo namang humigpit ang pagkakayapos ko sa kanya. Hindi na ako mahihiya pang iparamdam sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin. Ang importante, magkasama kami ngayun.
"Hindi ko alam! Ano ba ang gusto mo? Basta, huwag iyung mahal ha dahil hindi ko kayang ibigay sa iyo iyun." nahihiya kong sagot sa kanya. Ang lakas ng loob kong mag offer ng regalo kaya lang wala naman pala akong budget.
Tsaka ano ba ang pwede kong iregalo sa isang taong lumaki sa yaman? Nasa kanya na ang lahat eh. Kung sa mga damit, meron na siya at lahat ng mga iyun ay hindi biro ang mga presyo. Wala din talaga akong maisip kung ano ba talaga ang pwede kong ibigay sa kanya. Nakakahiya naman long puro tangap lang ako tapos wala akong mai-offer sa kanya
"Ano ang gusto ko? Well, ano nga ba ang pwede? Ano ba ang kaya mong ibigay sa akin?" nakangiti niyang bigkas at dahil nakaupo siya sa kanyang wheelchair at nakatayo ako naramdaman ko na isinubsob niya ang kanyang mukha sa tiyan ko. Para siyang isang paslit na naglalambing sa akin kaya hindi ko na tuloy maiwasan ang mapangiti.
"Pag-iipunan ko pa! Ano ba ang gusto mo?" nangingiti kong tanong sa kanya. Ilang saglit din siyang hindi nakaimik kaya matiyaga akong naghintay. Hindi ko na din pinansin pa kung ano ang posisyon namin ngayun.
"Kiss ayos na ako. Mga five minutes na kiss sa labi at quits na. Bawing-bawi ka na sa akin kapag gagawin mo iyun." pilyo niyang sagot. Wala tuloy sa sariling napakalas ako sa pagkakayakap sa kanya at kaagad na umatras. Natawa naman siya sa nagiging reaction ko.
"Bakit? Ayaw mo? Hindi mo kaya? kung yaw mo eh di huwag! Hindi mo kasi ako mahal kaya ganiyan ka sa akin!" wika niya na may halong panunumbat sa kanyang boses.
"Ha? Hindi naman sa ayaw ko! Nagulat lang kasi talaga ako eh. Tsaka, ano ba iyung sinasabi mo na five minutes. Hindi ba masyadong matagal iyun?" nahihiya kong tanong sa kanya. Nakakaramdam na din ako ng pag iinit ng aking pisngi. Unti- unti namang sumilay ang pilyong ngiti sa labi niya habang titig na titig sa akin.
"Bakit ka namumula? Kiss lang naman Sweetheart. Tsaka much better na samahan mo na din nang pagbigkas ng salitang I love you para mas matuwa ako." naglalambing na bigkas niya sa akin. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng kaba habang sinisipat ko siya ng tingin. Gusto kong masiguro kung seryoso ba talaga siya sa request niya sa akin at nang mapansin ko na seryoso nga siya hindi ko mapigilang mapalunok ng sarili kong laway.
"Okay...pero pagkatapos nito bawal na ang tsansing ha?" sagot ko. Natawa naman ito at talagang iniusli niya pa ang nguso niya patungo sa akin. Kailangan ko na daw umpisahan kaya mabilis akong lumapit sa kanya.
Naupo pa ako ng kama para magpantay kami bago ko dahan-dahan na inilalapit ang mukha ko sa mukha niya.
"I love you!" mahina kong sambit habang titig na titig na din sa kanyang mga mata. Dahan-dahan na naglapat ang aming mga labi.
Five minutes daw kaya ibibigay ko ang nais niya. Gusto kong iparamdam sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin.
Chapter 520
ELLA POV
Pagkatapos ng halik na pinagsaluhan namin ni Kenneth lalo siyang naging malambing sa akin. Lahat ng sasabihin ko sinunsunod niya palagi na siyang labis kong ikinatuwa. Sana talaga tuloy-tuloy na. Sana talaga ganito palagi ang turingan naming dalawa. Ngayung nandito na ako sa ganitong sitwasyon handa na akong sumugal sa pag-ibig.
Nasunod din ang nais niya na dapat daw magkadikit kami sa kama habang natutulog total mag girlfriend at boyfriend naman daw kami. Hinayaan ko na lang dahil gusto ko din naman iyun eh. Ang sarap kaya sa pakiramdam na kayakap mo ang taong mahal mo.
"I love you Sweetheart!" mahinang bigkas niya sa akin kasabay ng mabilisang paghalik niya sa labi ko. Kilig to the bones naman ang nararamdaman ko habang nakatitig din sa kanyang mukha Wala kaming pakialam kahit na
nagkakaamuyan na yata kami ng hininga. Ang importante magkayakap kami ngayun sa ibabaw ng kama.
"I love you too Mr. Sungit!" nakangiti kong sagot kasabay ng pabirong pagpisil sa matangos niyang inong. Wala lang, nakakagigil kasi eh. Mas matangos pa yata ang ilong niya kumpara sa akin. At ang kutis, kumusta naman, mas makinis pa yata siya sa akin.
"Mister Sungit? Sure ka ba diyan sa tawag mong iyan sa akin? Parang ang sagwa eh!" reklamo niya pa. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na mapabungisngis. Ang cute kasi talaga niyang lalo na ngayung naglalambing siya sa akin
"Magpakabait ka na kasi palagi para hindi na kita tatawaging Mr. Sungit!" nakangiting sagot ko sa kanya. Lalo namang hinigpitan niya ang pagkakayakap sa akin. Para tuloy kaming bagong kasal ngayun na hindi halos mapag hihiwalay. Ano na lang kaya ang ¨¹sipin nila Madam Arabella kapag makita nila kami sa ganitong klaseng sitwasyon. Papagalitan kaya nila ako?
"Sure excited na akong gumaling Sweetheart! Sana, soon para naman masamahan na kitang ipasyal sa ibat ibang lugar." sagot niya sa akin
"Darating din tayo sa pagkakataon na iyan. Ang kailangan mong gawin, mag concentrate ka palagi sa therapy mo at nandito lang ako na palaging nakaalalay sa iyo." nakangiti kong sagot sa kanya. Kaagad naman siyang tumango
"Thank you Sweetheart! Alam mo bang hindi ko akalain na darating pa pala ako sa ganitong klaseng sitwasyon? Akala ko talaga wala na akong pag-asa eh. Akala ko talaga habang buhay na lang akong mabubuhay na mag isa. Ang bait pa rin ng tadhana sa akin dahil nakilala kita at Ibinigay ka Niya sa akin!" nakangiti niyang bigkas. Lalo naman akong nakaramdam ng kilig
Kung maswerte siya sa akin, aba't mas maswerte yata ako sa kanya. Sino ba naman ang nag-aakala na posible din pala akong mahalin ng isang Kenneth Villarama Santillan. Ang sarap niya kayang magmahal. Sa kabila ng sitwasyon niya ngayun, ramdam ko din talaga ang pag aalaga niya sa akin.
"It's getting late na sweetheart! Matulog na tayo." nakangiti niyang bigkas at mabilis akong kinintalan ng halik sa aking noo. Hinaplos ko naman ang kanyang pisngi at masuyo siyang tinitigan sa kanyang mga mata.
Ayaw ko nang magkunwari. Gusto ko ding ipakita sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin. Ngayung nagkakaintindihan na ang aming mga puso, wala nang dahilan pa para itago ko sa kanya ang nararamdaman ng puso ko. Wala nang dahilan pa para iwasan ko siya.
"Good night! I love you!" nakangiti kong bigkas at kaagad kong ipinikit ang aking mga mata. Late na at kaming dalawa na lang yata ang gising sa bahay na ito. H. kasi talaga kami nauubusan ng topic eh. Ilang beses na kaming nagpalitan ng salitang I love you at hindi kami matapos- tapos.
"Good night! Sweetdreams Sweetheart!" mahina niya ding bigkas kasabay ng lalong paghigpit ng pagkakayakap niya sa akin na para bang ayaw niya na akong pakawalan pa.
Mabait naman siya at wala naman siyang ibang gustong gawin habang nakahiga kami sa kama. Kontento na siyang nakayakap siya sa akin at ganoon din ako hanggang sa naramdaman ko na nakatulog na pala siya. Hindi ko tuloy maiwasan ang paguhit ng matamis na ngiti sa labi ko habang dahan-dahan kong muling idinilat ang aking mga mata sabay titig sa kanyang payapang mukha na nahihimbing sa pagtulog.
Walang duda, mahal ko na siya at sana kami talaga hanggang huli. Sana wala ng wakas ang kaligayahan na nararamdaman ng puso ko ngayun. Sana si Kenneth na ang lalaking para sa akin. Makakalakad man siya ulit or hindi, salagaan ko pa rin siya sa abot ng aking makakaya.
Punong-puno ng pagmamahal ang puso ko at hindi ko na namalayan pa ang paglipas ng araw. Nagising isang umaga si Kenneth na excited dahil ito ang unang araw ng kanyang therapy.
"Ready ka na ba?" nakangiti kong tanong sa kanya. Kaagad naman siyang tumango.
"Of course! Habang nasa session ako huwag kang gumawa ng kahit na anong gawain ha? Huwag mo din akong panoorin dahil baka ma concious ako at hindi ako makapag-concentrate." nakangiti niyang sagot sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan na mapasimangot.
"Bakit ba kasi ayaw mong panoorin kita? Baka kung ano na ang gawin nila sa iyo. Nag aalala ako." nakasimangot kong sagot sa kanya. Mahina siyang natawa kasabay ng paghaplos ng isang palad niya sa pisngi ko.
"Para sa ating dalawa itong ginagawa ko Sweetheart! Desidido akong gumaling para sa iyo dahil marami akong pangarap sa ating dalawa at matutupad lamang iyun kapag tuluyan na akong makalad ulit. Dont worry, bigyan mo ako ng ilang months at magiging maayos din ang lahat. " nakangiti niyang sagot sa akin. Unti- unti namang gumuhit ang ngiti sa labi ko kasabay na mahigpit na pagyakap ko sa kanya.
"Basta mangako ka sa akin...huwag mong masyadong pwersahin ang sarili mo. Nandito lang ako...kahit na habang buhay kang nakaupo diyan sa wheelchair na iyan, mamahalin pa rin kita. Aalagaan pa rin kita!" buong puso kong bigkas.
"Alam ko naman iyan Sweetheart! Pero hindi naman pwedeng palaging ikaw na lang ang mag-aalaga sa akin diba. Gusto ko din namang pagsilbihan kita eh. Gagawing prinsesa at paliligayahin!" nakangiti niyang sambit sabay kindat. Lalo naman akong nakaramdam ng kilig.
Chapter 521
ELLA POV
Uumpisahan sa garden ang unang session ng therapy ni Kenneth kaya inihatid ko lang siya doon at kaagad niya na din akong pinabalik ng kwarto. Ayaw na ayaw niya talagang papanoorin ko siya kaya pinagbigyan ko na. Ayaw ko din kasing ako ang maging dahilan para ma- delay ang therapy na gagawin sa kanya eh.
Nagpasaya na lang akong ayusin ang mga damit na pinamili niya sa akin ilang araw na ang lumipas. Hindi ko kasi ito maayos-ayos dahil sa walang katapusan niyang paglalambing sa akin. Kapag nandito kami sa kwarto, wala siyang ibang gustong gawin kundi ang yakapin ako at iparamdam sa akin kung gaano ako ka-importante sa kanya
Ewan, wala siyang kasawa-sawa. Pero malaki pa rin ang pasasalamat ko dahil hindi naman kami pareho lumagpas sa boundary. Hanggang yakap at halik lang naman siva! Kontento na siya sa ganoong set up! Hangat maaari din kasi gusto kong i-save ang virginity ko hanggang sa araw ng aming kasal.
Yes...iyun kasi ang gusto kong iregalo sa kanya sa unang gabi namin. Pinang- hahawakan ko ang pangako niya sa akin na kapag tuluyan na siyang gumaling, pakakasalan niya daw kaagad ako. Siyempre, sino ba naman ako para tumangi diba? lyan kaya ang isa sa pangarap ko. Ang maglakad ng nakasuot na puting gown sa simbahan habang hinihintay ako ng aking groom sa harap ng altar
"Abala ako sa kakatupi sa mga damit nang marinig ko ang mahinang katok sa pintuan ng kwarto. Puno ng pagtatakang naglakad ako papuntang pintuan at kaagad na binuksan. Nagulat na lang ako dahil si Madam Arabella ang aking nabungaran.
"Good Morning Madam!" kimi kong bati sa kanya. Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba lalo na nang mapansin ko kung gaano siya ka-seryoso ngaun.
"Good Morning!" seryosong sagot niya at kaagad na siyang pumasok sa loob ng kwarto. Lalo namang lumakas ang kabog ng dibdib ko.
Hindi ganito ka-seryoso si Madam nitong mga nakaraang araw at buwan kapag nakakaharap ko siya pero bakit parang iba yata ngayun. Alam niya na kaya kung ano man ang namamagitan sa pagitan naming dalawa ni Kenneth? Ano na lang kaya ang gagawin ko nito? Baka galit siya kaya napasugod siya dito sa loob ng kwarto. Pwede naman sana niya akong ipatawag kung may gusto siyang sabihin sa akin.
"Ella, I want an honest answer from you! May 'something' ba na namamagitan sa inyong dalawa ng anak ko?" seryoso at wala nang patumpik-tumpik niyang tanong na nagbigay sa akin ng takot. Sabi ko na nga ba eh.. ito talaga ang sadya niya sa akin. Parang hindi yata sa lahat ng oras, papabor sa akin ang tadhana. Dumanting na yata ang time na lubos kong kinatatakutan.
"Madam, sorry po pero maniwala man kayo or hindi...hindi ko po talaga sinasadya." kinakabahan kong sagot. Parang gusto ko na din maiyak dahil sa matinding tension na nararamdaman ko. Tapos na yata ang maliligaya kong araw na kasama si Sir Kenneth.
Napansin kong titig na titig si Madam sa akin kaya kaagad akong napayuko. Hindi ko kasi talaga kayang salubungin ang mga titig niya. Nahihiya ako. Naging mabait siya sa akin bilang amo niya kaya kalabisan naman siguro kung makikipag- relasyon ako sa anak niya. Kahit saang angulo tingnan, hindi kasi talaga kami bagay eh.
"Kayo na ba? Kasintahan ka na ba niya? May relasyon na ba kayong dalawa?" seryoso niyang tanong. Kahit na kinakabahan, dahan-dahan akong tumango. Wala akong planong magkaila at kung ano man ang maging hatol niya ngayun, tatanggapin ko ng buo sa kalooban ko.
"Opo Madam! Ka-kami na po. Sorry po...
hindi ko alam kung bakit nagawa ko siyang patulan. Sorry po dahil hindi ko nagawang umiwas." kinakabahan kong sagot. Katahimikan ang namayani sa aming dalawa bago ko napansin ang unti- unting paguhit ng matamis na ngiti sa labi ni Madam. Naglakad siya palapit sa akin at hinawakan niya ako sa aking kamay.
"Well, congratulations! Kung nagkakaintindihan kayo ng anak ko, asahan mong nandito lang kami para suportahan kayong dalawa! Bilang ina ni Kenneth, wala akong ibang hangad kundi ang kanyang kaligayahan kaya sana magmahalan kayong dalawa ng buong puso." nakangiti niyang bigkas.
Hindi naman ako makapaniwalang napatitig sa kanya. Ang inaasahan ko kasi ay magagalit siya pero bakit parang kabalikataran naman yata ang nakikita ko sa expression ng kanyang mukha ngayun? Bakit napaka supportive niya naman yatang Ina? Totoo nga yata ang naririnig kong tsismis na hindi naman pala sila mga mata-pobreng tao!
"Hi-hindi po kayo galit? Ayos lang po sa inyo ang tungkol sa relasyon namin ni Kenneth?" hindi ako makapaniwalang tanong sa kanya.
"Bakit naman ako magagalit? Dalaga ka, binata ang anak namin at normal lang kung magkagustuhan kayo! Matagal ko ng alam na may gusto sa iyo ang anak ko at wala kaming nakikitang problema doon! Ilang buwan pa lang kitang nakakasama pero alam kong mabuti kang bata Ella at walang dahilan para hindi kita i-welcome sa pamilya namin." nakangiti niyang bigkas. Hindi ko na napigilan ang luha sa aking mga mata.
"True love exist at kung ikaw ang babaeng para kay Kenneth buong puso ka naming tatanggapin sa pamilya namin." nakangiti niyang sagot. Hindi ko na tuloy napaigilan pa ang sarili ko na mapaiyak.
"Huwag mong lokohin ang anak ko ha? Ingatan mo ang puso niya dahil alam namin kung gaano ka kahalaga sa kanya."
nakangiting wika niya sa akin. Kaagad naman akong tumango. Sobrang saya ko ngayun lalo na at alam kong hindi naman pala sila hadlang sa relasyon namin ni Kenneth.
"Pangako po...hangat kailangan niya ako, mananatili ako sa tabi niya at handa akong pagsilbihan siya sa abot ng aking makakaya." naiiyak kong sagot sa kanya. Kaagad na gumuhit ang masayang ngiti sa labi niya.
"Aasahan ko iyan Ella at maraming salamat! Nang dahil sa iyo, naging pursigido ang anak namin para muling makalakad. Habang buhay ko itong ipagpasalamat sa iyo at kahit na ano ang mangyari, nandito lang kami para suportahan ang pag iibigan niyong dalawa." nakangiti niyang wika sa akin. Pigil ko ang sarili ko na yakapin siya dahil sa tuwa. Hindi sapat ang salitang pasasalamat para mailarawan ang saya na nararamdaman ng puso ko.
Chapter 522
ELLA POV
Mabilis na lumipas ang mahigit tatlong buwan. Lalong naging makulay ang pagsasama naming dalawa ni Kenneth. Lalo siyang naging open sa lahat tungkol sa relasyon namin. Alam na din ng halos lahat ng Villarama clan ang relasyon namin at wala akong kahit na anong narinig na pagtutol mula sa kanila. Feeling ko naman tangap nila ang relasyon naming dalawa ni Kenneth na siyang labis kong ipinag-pasalamat.
Puspusan din ang therapy ni Kenneth at maganda naman ang naging response ng katawan niya. Naka-suporta ang buong pamilya sa kanya kaya naman ganado siya sa bawat sessions niya. Paunti-unti na din siyang nakakalakad gamit ang saklay. Hindi naman daw masyadong malala ang isa niya pang binti kaya mabilis lang din naka-recover. Iyung isa na lang ang kailangan niyang palakasin at makakalakad na din siya ng maayos.
"Sweetheart! Gising na!" dahan-dahan kong imunulat ang aking mga mata ng maramdaman ko na may humapalos sa aking pisngi kasabay ng mabilisang halik sa aking labi. Kaagad na tumamapad sa mga mata ko ang nakangiting mukha ni Kenneth. Mukhang nakaligo na siya at nakabihis na din ng maayos na damit. Nagtataka naman akong napatitig sa kanya.
"Ken, linggo ngayun. Wala kang therapy session. Bakit ka nakabihis? May lakad ka ba?" nagtataka kong tanong sa kanya.
"Hay salamat! Buti naman at nagising na din ang Sweetheart ko! Maligo ka na dahil aalis tayo." nakangiti niyang sagot.
Ano na naman kaya ang naisip niyang gawin? Saan niya kaya ako dadalhin at biglaan yata ang pagyayaya niya. Palibhasa kasi hindi na siya nakaasa sa wheelchair at kaya niya nang maglakad ng nakasaklay kaya kung anu-ano na naman yata ang naisip niyang gawin.
"Saan ba tayo pupunta? Bakit hindi mo yata ito nabangit sa akin kagabi?" nagtatakang tanong ko naman sa kanya habang dahan-dahan na bumabangon ng kama.
Sa ilang buwan namin na magkatabi na natutulog sa kama nasanay na ako. Parang normal na lang sa aming dalawa ang ganitong klaseng set up.
Masyadong maginoo si Kenneth at hindi talaga siya lumalagpas sa boundary. Kontento na siya sa pahaplos-haplos at pahalik-halik sa akin na siyang naging dahilan kaya lalo ko siyang hinangaan at minahal.
Ang lakas kasi talaga ng self control niya. Lalaki siya at alam kong katakot-takot na pagpipigil ang ginagawa niya para lang walang mangyari sa aming dalawa. No sex involved kaya lubos kong napatunayan kung gaano kalaki ang pagalang at respito niya sa akin.
"1-surprised sana kita eh kaya lang mukhang mas gusto mong matulog ngayung araw. Sige na Sweetheart, mukhang tayo na lang ang hinihintay nila Mommy. Kasama din kasi natin sila kaya bilisan mo nang maligo. Naka-ready na din ang isusuot mo!" nakangiti niyang bigkas sabay turo sa isang pares na kasuotan na maayos na nakalapag sa sofa. Hindi ko tuloy mapigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. Hindi pa nga siya masyadong magaling pero kung ituring niya ako ngayun para na akong prinsesa.
Mukhang gusto niya talagang totohanin ang pangako niya sa akin na ako naman daw ang pagsisilbihan niya.
"Thank you! Ang bait naman ng Kenneth ko! Muwahhhh!" nakangiti kong bigkas at mabilis siyang binigyan malutong na halik sa pisngi. Napansin ko pa ang pagkagulat niya kaya kinuha kong tsansa iyun para makababa ng kama at mabilis na naglakad patungong banyo para makaligo na.
Pagkapasok ko ng banyo, hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Mabilis akong naligo at wala pang sampung minuto tapos kaagad ako. Tsaka na lang ako maligo ng matagalan kapag wala kaming lakad. Nakakahiya sa future in laws ko kung maghihintay sila ng matagal dahil sa akin. Hindi porket mabait sila sa akin, aabusuhin ko na. Hindi ako ganoong klaseng tao.
"Suot ng bathrobe, nagmamadali akong lumabas ng banyo. Hindi ko na naabutan si Kenneth dito sa loob ng kwarto. Mukhang kusa siyang lumabas para siguro mabigyan ako ng time na makapag ayos.
Mabilis kong isinuot ang damit na inihanda niya sa akin at nag ayos ng sarili. Ni hindi na nga din ako nag abala pang patuyuin ang buhok ko. Naglagay lang ng skin care sa aking mukha at lipstick at mabilis na din akong lumabas kwarto.
Katulad ng nabangit kanina ni Kenneth mukhang ako na lang yata ang hinihintay nila. Nasa kotse na kasi sila Madam Arabella at Sir Kurt pati na din si Kenneth. Nakakahiya! Ako na nga lang itong sampid, ako pa itong late. Pasaway kasi itong si Kenneth. Kung sinabi niya sana kaagad na aalis kami eh di sana alas tres pa lang ng madaling araw naghanda na sana ako.
"Oh, nandito na pala si Ella. Naka-ready na ba ang chopper? Bilisan na natin para makabalik din kaagad tayo mamayang hapon." narinig kong bigkas ni Madam Arabella.
"Sorry po kung natagalan ako." nahihiyang hinging dispensa ko. Nakangiting umiling naman si Madam Arabella.
"Huwag niyo siyang pagalitan Mom. Kasalanan ko. Hindi ko nabangit sa kanya kagabi na may lakad tayo ngayun."
nakangiting sabat naman ni Sir Kenenth. Prenteng nakaupo kaya kaagad na din akong sumakay ng kotse at naupo sa tabi niya.
"Wala naman akong sinabi ah? Ikaw na din ang may sabi na kasalanan mo kaya walang dahilan para pagalitan ko si Ella." sagot naman ni Madam Arablla. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti ng maramdaman ko ang paghawak ni Kenneth sa kamay ko. Nilaro-laro niya pa ang daliri ko bago niya iyun pinakatitigan. Hindi ko na lang pinansin dahil sanay naman na ako sa mga ganitong pakulo niya.
Sa domestic airport kami dumirecho at bahagya pa akong kinabahan dahi sa chopper nga pala talga kami sasakay. First time kung sumakay ng ganitong klaseng sasakyan kaya hindi ko maiwasan na makaramdam ng kaba. Bus lang kasi ang sinakyan ko noong lumuwas ako ng Manila at limang oras lamang ang byahe.
"Saan ba talaga tayo pupunta?" hindi ko mapigilang tanong kay Kenneth. Magkatabi pa rin kaming nakaupo dito sa chopper habang abot-abot ang kaba ko.
"Sa bagong resort na pag aari ng pamilya. Dont worry, maganda ang naturang lugar kaya tiyak na mag-eenjoy ka doon." nakangiti niyang sagot sa akin kasabay ng pagalaw ng chopper palatandaan na lilipad na ito.
Nag-uumpisa pa lang umangat sa ire ang naturang chopper hindi ko na napigilan pa na mapakapit ng mahigpit sa braso ni Kenneth. Para kasing kinakapos ako sa paghinga dahil sa sobrang kaba.
Chapter 523
ELLA POV
"Okay ka lang ba Sweetheart? Nahihilo ka pa rin ba?" nag-aalang tanong ni Kenneth. Pagkababa pa lang namin ng chopper kanina, hindi ko na talaga napigilan pa ang sumuka nang sumuka.
Nahilo ako sa byahe lalo na at first time kong sumakay ng sasakyang pang- himpapawid kaya hindi ko tuloy na-enjoy ang view mula sa itaas. Kahit anong pilit sa akin ni Kenneth kanina na tumingin daw ako sa ibaba hindi ko talaga kaya. Feeling ko kasi, lalabas pati bituka ko dahil sa pinipigil kong pagsusuka. Nakakahiya kasi kung sa chopper pa lang, magkakalat na ako.
Maganda daw ang view sabi ni Kenneth dahil puro white sand ang nakapalibot sa buong isla kung saan matatagputan ang Villarama-Santillan Beach Resort!
Nahihiya nga ako sa mga future in laws ko dahil nasukahan ko kaagad ang white sand nila pagkababa pa lang namin ng chopper kanina. Talagang nagulat pa silang lahat dahil napaluhod pa ako sa napaka-puting buhangin sabay suka. Hindi ko na talaga kayang pigilan ang gustong lumabas mula sa sikmura ko.
"Nahihilo pa ako Ken! Dapat kasi, kagabi pa lang sinabi mo sa akin kung aalis tayo eh. Para naman naka-ready ako at nakapabili pa tayo ng gamot. Hiluin kasi talaga ako eh!" sagot ko sa kanya. Napansin ko ang guilt na kaagad na rumihistro sa mga mata niya habang patuloy siya sa paghimas sa likod ko. Bakas din sa mukha niya ang pag aalala dahil sa sitwasyon ko ngayun.
Nakasalmpak ako dito sa harap ng toilet bowl. Hindi muna ako lalabas dito sa loob ng banyo hangat may gusto pang ilabas ang sikmura ko. Sayang ang kwarto na ginagamit namin kung magkakalat lang ako.
"Kumusta si Ella? Masama pa rin ba ang pakiramdam niya?" kaagad akong napalingon sa pintuan ng banyo ng marinig ko ang boses ni Madam Arabella. Nakatayo siya doon habang halata sa kanyang mukha ang pag-aalala
"Medyo ayos na siya Mom! Hindi po bat may doctor tayo dito? Pahingi po ng contact number. Nagka-jetlag yata si Ella at hinid pa rin humuhupa ang pagsusuka niya." sagot naman ni Kenneth sa kanyang ina.
"Meron at tinawagan na siya ng Daddy mo kanina. Teka lang, hindi kaya buntis si Ella? Ganiyan na ganiyan ang simtomas ng babaeng nagdadalang-tao ah? Dont tell me na magkakaapo na kami sa inyong dalawa?" sagot naman ni Madam. Bakas sa boses niya ang galak kaya halatang halata talaga na gusto niyang mabuntis ako. Kaagad naman kaming nagkatinginan ni Kenneth.
Napaka-advance palang mag-isip ni Madam Arabella. Buntis kaagad? Hindi ba pwedeng nahilo lang sa byahe? Tsaka Imposible na mabubuntis ako gayung wala namang nangyayari sa aming dalawa ni Kenneth.
Kung ganoon iniisip pala nila Madam na nagchuchukchakan na kami ng anak nila? Sabagay, sino ba namang tao ang maniniwala kong sasabihin namin na wala pang nangyayari sa aming dalawa ni Kenneth. Eh palagi kaming magkasama sa kwarto eh.
"Imposible iyang sinasabi mo Mom! Hindi buntis si Ella at sadyang nahilo lang siya sa biyahe kanina dahil hindi nga siya sanay. Tsaka, malaki ang pagalang ko sa girlfriend ko. Wala munang mangyayari sa pagitan naming dalawa hangat hindi pa kami naikasal." nakangiting sagot ni Kenneth sa kanyang Ina.
Kaagad namang napaismid si Madam Arabella at halatang hindi siya kumbinsido sa sinabi ng kanyang anak. Mukhang gusto niya na yatang buntisin ako ni Kenneth ah? Baka naman excited na silang makita ang apo nila kay Kenneth?
Dahil medyo maayos na ang pakiramdam ko dahan-dahan na akong tumayo mula sa pagkakasalampak sa tapat ng toilet bowl. Naglakad ako papuntang lababo para makapag-mumog at makapag-hilamos.
"Wala namang problema kung mabubuntis si Ella agad-agad! Maganda nga iyan para makarami kaagad kayo hangat mga bata pa kayo. Hindi pumapayag ang Daddy niyo sa iisang apo lang ha? Sila Drake at Jeann, ilang beses ng kinukulit ng Daddy niyo na sundan na si Baby Russell. Sana ganoon din kayo!" sagot naman ni Madam. Hindi ko tuloy mapigilan ang mapngiwi. Yari na, lumabas din ang totoo na gusto na pala talaga nilang magkaapo kay Kenneth.
"Si Mommy talaga! Hindi naman masyadong halata na gusto niyo nang makita ang maging apo niyo sa akin. Sige...kapag mabuntis si Ella, kayo ang unang makakaalam." nakangiting sagot ni Kenneth kasabay ng pag-akbay niya sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti.
Paano nga ba ako mabubuntis gayung ang lakas ng self control ni Kenneth.
Kapag humiling naman siya ng sex sa akin, pagbibigyan ko naman siya eh. Kaya lang hindi na matutupad ang pangarap ko na ibibigay ko lang ang virginity ko kung kasal na kami. Ayos lang din naman dahil s kanya naman talaga mapupunta.
"Magpapadala ako ng pagkain para sa inyong dalawa ni Ella. Mamaya na kayo lumabas ng unit niyo kapag maayos na talaga ang kalagayan ng nobya mo Kenneth." sagot ni Madam at mabilis na siyang naglakad paalis.
"Kumusta ang pakiramdam mo? Mahiga ka muna ng kama para mapag-pahinga ka!" nakangiting sagot ni Kenneth ng kaming dalawa na lang ang naiwan. Kaagad naman akong tumango.
"Medyo maayos na ang pakiramdam ko Ken. Pasensya na talaga ha? Nakakahiya, imbes na eenjoy natin ang magandang tanawin dito sa resort, heto tayo, nakakakulong sa kwarto at hinihintay na bumuti-buti ang pakiramdam ko." nahihiya kong wika sa kanya. Kaagad naman siyang umiling.
"Dont worry, naiinitindihan naman ng lahat. Marami pa namang araw para makapag-enjoy tayong dalawa dito sa resort." nakangiti niyang sagot. Nagtataka naman akong napatitig sa kanya. Mamayang hapon uuwi din kaagad kami ng Manila, paano niya nasabi na marami pang araw?
"Napag pasyahan ko na mag-stay muna tayo ng kahit ilang araw dito sa resort. Sayang naman kung uuwi kaagad tayo mamaya gayung hindi pa natin na-eenjoy ang lugar na ito." nakangiti niyang sagot sa akin.
"Ha? Eh paano ang therapy mo? Hindi ka pwedeng mag skip lalo na at kaunting- kaunti na lang makakalakad ka na ng maayos." nag-aalala kong sagot.
"Pwede kong gawin ang bagay na iyan dito sa resort. Tsaka iilang sessions na lang naman ang gagawin ko. Sweetheart, nahirapan ka sa byahe nating ito at hindi ako papayag na aalis din kaagad tayo. Isipin mo na lang na ito ang kauna- unahan nating bakasyon kaya i-enjoy na natin." nakangiti niyang sagot. Wala akong choice kundi ang tumango na lang kasabay ng paguhit masayang ngiti sa labi ko.
Sa lahat ng mga desisyon niya palagi niya talagang isinaalang-alang ang sitwasyon ko. Napaka-mapagmahal na boy friend at alam kong magiging mabuti siyang asawa sa akin pagdating ng araw.
Chapter 524
ELLA POV
Nagpasya muna akong mahiga ng kama para makapag-relax. Hindi ko naman akalain na nakatulog pala ako.
Nagising ako na maayos na ang pakiramdam ko. Kaagad kong inilibot ang tingin sa paligid at hindi ko maiwasang mapangiti nang mapansin ko kung gaano kaganda ang kwartong ito. Napaka- aliwalas ng buong paligid.
Akmang babangon na sana ako nang maramdaman ko na may nakadagan na mabigat ng bagay sa may tiyan ko at nang tingnan ko ay si Kenneth pala. Nahihimbing din siyang natutulog sa tabi ko.
Hindi ko tuloy mapigilan na muling mapangiti habang titig na titig sa payapa niyang mukha. Napaka-bait din talaga kasi ng bukas ng mukha niya habang natutulog siya. Hindi mo akalain na sa tanang buhay niya minsan na siyang nagsungit. Ilang caregiver na ba ang na-reject niya? Ang dami na at ako lang ang nagtagal at sulit naman dahil naangkin ko ang puso niya.
Oo na....ilang beses ko na bang nabangit sa sarili ko na napaka-swerte ko sa kanya. Ang swerte ko dahil nagawa akong tanggapin at mahalin ng isang lalaking kagaya niya.
Parang gusto ko na tuloy maniwala na ang ganda-ganda ko nga. Isang simpleng probensyana lang naman sana ako at simple lang ang pangarap ko at iyun ay matulungan ang mga magulang ko sa hirap ng buhay. Liban sa pagkakaroon ng mabait na amo, hindi ko naman akalain na bibigyan ako ni Lord ng mas higit pa doon. Iyun ay ang ibigay Niya sa akin ang puso ni Kenneth.
"Buong ingat kong tinangal ang braso niya na nakapatong sa tiyan ko habang dahan-dahan na bumabangon. Ayaw ko kasing ma-isturbo ang pag-tulog niya.
Pagkababa ko ng kama, kaagad akong naglakad patungo sa isang parte na natatakpan ng makapal na kurtina. Hinawi ko ng kaunti at sumilip sa labas bago ko na-realized na ang kurtina pala na ito ay tumatakip sa isang salamin na sliding door patungo sa kanugnog na balcony.
Binuksan ko ng kaunti at nagmamadaling lumabas at napa-wow pa ako sa aking mga nakita. Pagkalabas ko kaagad na sumalubong sa mga mata ko ang isang malawak na karagatan. Sa paglingon ko sa bandang kaliwa naman ay ang napaka-puting buhangin kung saan napansin ko na may iilan na mga turista na nakatambay.
Parang bigla tuloy akong nakaramdam ng excitement. Sana magising na si Kenneth para mapuntahan na namin ang naturang spot.
"Ella---Sweetheart! Nasaan ka!" abala ako sa kakatitig sa magandang tanawin ng marinig ko ang boses ni Kenneth na tinatawag ako. Mukhang gising na siya kaya nagmamadali akong naglakad Dabalik ng kwarto at naabutan ko pa siyang nakaupo na ng kama at mukhang hinahanap ako.
"Hanap mo ako Mister Sungit?" nakangiti kong tanong sa kanya pagkalapit ko. Napansin kong pigil pa siyang napangiti kaya kaagad na din akong napaupo sa tabi niya. Hindi na ako nagulat ng maramdaman ko na kaagad siyang yumapos sa akin.
"Paano kaya kung sundin na lang natin ang nais ni Mommy. Uumpisahan na kaya natin gumawa ng baby Sweetheart!" narinig kong sambit niya. Sa sobrang gulat ko kaagad akong napakalas sa pagkakayakap niya at seryosong napatitig sa kanya.
"Anong sabi mo?" seryoso kong tanong. Gusto ko lang makasiguro. Baka mamaya, pinaglaruan lang pala ako ng pandinig ko at nakakahiya sa kanya.
"Ha? Ang alin?" tatawa-tawa niyang sagot. Wala sa sariling nahampas ko tuloy siya sa kanyang braso.
"Ano nga kasi ang sinabi mo kanina? Sabihin mo na, kunwari ka pa eh." kunwari naiinis kong tanong. Natawa naman siya at mabilis akong hinawakan sa aking dalawang kamay.
"Sa lagay na iyan, galit ka na ha? Pa-kiss nga sa Sweetheart ko!" natatawa niyang bigkas at akmang ilalapit niya na sana ng mukha niya sa mukha ko nang pareho naming narinig ang mahinang katok sa pintuan ng kwarto. Nagkatinginan pa kaming dalawa bago ako mabilis na tumayo para pagbuksan ng pintuan ang kumakatok.
"Madam! Hello po!" gulat kong bigkas ng mabungaran ko si Madam Arabella. May nakasunod sa kanya na dalawang babaeng staff at parehong may hawak ng tray na alam kong pagkain ang laman.
"Maayos na ba ang pakiramdam mo? Hindi ka na ba nahihilo?" nakangiti niyang tanong. Kaagad naman akong tumango.
"Good! Starting today, ayaw na ayaw ko nang marinig mula sa iyo na tinatawag mo akong Madam, at 'sir' naman sa asawa ko. Magiging bahagi ka na ng pamilya namin soon kaya ngayun pa lang sanayin mo na kaming tawaging 'Mommy 'at 'Daddy naman kay Kurt'!" Seryoso niyang bigkas sa akin. Nagulat naman ako.
Panibagong rules na naman ang inilatag niya sa akin na gustong-gusto ko naman. Ibig lang sabihin nito, gusto niya talaga akong maging daughter in law. Biglang ragasa tuloy ang sobrang tuwa na nararamdaman ng puso ko.
"Opo, Ma-- Mommy!" magaan kong sagot habang nakangiti. Tumango naman si Mommy Arabella at sininyasan niya ang dalawa niyang kasamang staff na ipasok na daw sa loob ang dala-dala nila.
Nasundan ko pa ng tingin ang dala-dala ng isa sa mga staff dahil may napansin akong isang bote ng wine. Siguro, dahil nasa resort kami kaya kasama sa meal namin ang wine na iyun.
"Hindi na ako papasok sa kwarto niyo.
Kumain na kayong dalawa ni Kenneth para makapasyal tayong lahat mamaya." nakangiting sagot ni Madam at hindi na siya nag-abala pang silipin ang anak niyang si Kenneth sa loob ng kwarto. Nagtataka tuloy akong nasundan na lang ng tingin ang pag alis niya habang nakasunod ang dalawang staff na kasama niya.
Nang tuluyan na silang nakasakay ng elevator, nagmamadali na akong pumasok sa loob ng kwarto at maayos na isinara ang pintuan. Pinindot ko pa nga ang lock dahil kahit pag aari nang pamilya Villarama-Santillan ang resort na ito, posible pa rin na may maligaw na mga outsider. Mas maganda na iyung safe kaming dalawa ni Kenneth sa lahat ng oras.
"Si Mommy ba iyun? Bakit parang nakalimutan yata akong kumustahin?" kaagad na tanong ni Kenneth habang naglalakad ako palapit sa kanya.
"Baka may pupuntahan. Ang sweet nga niva eh...talagang personal niya pang inihatid ang mga pagkain para sa ating dalawa." nakangiti kong sagot habang inalalayan ko na siyang makatayo ng kama at tinulungan siyang makalapit sa mesa kung saan naghihintay sa aming dalawa ang masasarap na pagkain.
"At may pa-wine pa ha?" nakangiting bigkas ni Kenneth at kaagad na nagsalin sa baso ng wine at sumimsim ng kaunti. Dahil sa curiousity, inagaw ko ang baso na may lamang wine at tinikman iyun.
Matamis na mapakla pero may kakaiba pang lasa na nagbibigay ng kakaibang sarap. Parang kalasa lang naman halos ng juice kaya kaagad kong inubos ang laman ng baso.
"Heyy! Ano iyan! Hindi pa nga tayo nakakain, baka malalasing ka na kaagad niyan." natatawang wika ni Kenneth habang titig na titig sa akin.
"Ang sarap kasi. Parang juice lang!" natatawa ko namang sagot at ako na mismo ang naglagay ng pagkain sa aming mga pingan.
Tahimik kaming kumakain nang sa hindi malamang dahilan kaagad akong nakaramdam ng kakaiba sa aking sarili. Para kasing dumuble ang tingin ko kay Kenneth. Para din akong sinisilaban na hindi ko mawari dahil sa init na nararamdaman. Imposible naman na nalasing kaagad ako?
"Are you okay? Sabi ko naman sa iyo, dahan-dahan sa alak eh." wika ni Kenneth at mabilis akong hinawakan. Napasapo naman ako sa aking ulo dahil pakiramdam ko, lumulutang ako.
"Ken...bakit ang init? Naka-off ba ang aircon?" reklamo ko sa kanya at bago pa nakasagot si Kenneth, mabilis ko nang itinaas ang suot kong blouse. Parang gusto kong maghubad dahil nakakaramdam ako ng init sa buo kong katawan na hindi ko mawari kung saan galing.
Chapter 525
KENNETH VILLARAMA SANTILLAN POV
"Mainit? Bakit mainit? Ayos naman ang temperature na aircon ah?" nagtataka kong tanong kay Ella. Hindi nakaligtas sa observations ko ang biglang pag-iba ng kinikilos niya which is first time na nangyari sa kanya.
Namumula ng kanyang pisngi habang dahan-dahan niyang hinuhubad ang kanyang suot na blouse. Naiinitan daw siya which is nakakapagtaka dahil maayos naman ang buga ng aircon namin.
"Ang init Ken? Bakit ganito? Parang nahihirapan yata akong huminga." bigkas niya at kaagad na nanlaki ang mga mata ko ng tuluyan niya nang nahubad ang suot niyang blouse. Kaagad na tumampad sa paningin ko ang magandang hubog ng kanyang katawan.
Hindi ko alam kong niluluko lang ba ako ni Ella pero sa napansin ko sa kanya ngayun para siyang may dinaramdam na hindi ko maintindihan. Imposible naman na inaakit niya ako dahil hindi niya naman gawain iyun. Conservative siyang babae at alam kong wala sa bokabularyo niya na akitin ako.
"Ang init! Ang init!" paulit-ulit niyang bigkas at ang suot naman niyang pajama ang kanyang pinagdiskitahan. Mukhang huhubarin niya na kaya kaagad akong napatayo.
Hindi ko na mapigilan pang mag-alala sa nakikita kong sitwasyon niya ngayun. Mabilis akong tumayo at halos inisang hakbang ko lang ang pagitan namin at kaagad siyang niyakap.
"Hindi pa nga siya nakakabawi halos sa jetlag na naranasan niya kanina tapos heto na naman. Huwag niyang sabihin na nalasing kaagad siya sa wine. Simpleng wine lang naman iyun at hindi naman basta-basta nakakalasing.
"Kenn...please! Please!" muling bigkas niya at nanguyapit siya sa aking leeg. Talagang dikit na dikit ang katawan niya sa katawan ko at ramdam ko ang malulusog niyang dibdib dahil sa higpit ng pagkakayakap niya sa akin.
Nag-uumpisa na ding maglumikot ang kanyang palad sa katawan ko. Naramdaman ko din na gusto niyang itaas ang aking t-shirt kaya pinilit kong makawala ng kaunti mula sa pagkakayakap niya sa akin para matitigan siya sa kanyang mukha. Gusto ko kasing masiguro kung seryoso ba talaga si Ella pero sa nakikita ko ngayun parang wala siya sa sarili niya. Namumungay ang kanyang mga mata habang nakatitig sa
akin.
"Ken, kailangan kita! Please! Halikan mo ako!" bigkas niya at mabilis na nanguyapit sa balikat ko. Mabuti na lang at magaling na ang inga binti ko kung hindi baka pareho kaming natumba sa sahig dahil sa mga pinanggagawa niya.
Oo. Magaling na ako pero ayaw ko munang sabhin sa kanya. Gusto ko kasing i-surprised siya para masukat kung hanggang saan ba talaga ang pasensya niya sa akin. Pero sa nangyayari ngayun, parang mabubuko niya na yata ako.
"Ella, sweetheart ano ba" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang kaagad na lumapat ang labi niya sa labi ko. Nagtataka ako dahil hindi naman ito dating ginagawa ni Ella sa akin. Mahiyain siya at ako ang laging nag-iinitiate sa halikan namin.
"Halikan mo ako! Sige na...." nakikiusap niyang bigkas. Mataman ko siyang tinitigan sa mga mata bago ako napasulyap sa wine na ininom namin kanina.
Bigla tuloy akong nagduda sa wine na iyun. Tikim lang naman ang ginawa ko kanina kaya siguro hindi ako apektado. May idea na ako kung ano ang inihalo doon at kung bakit nagkakaganito si Ella ngayun.
Wala akong choice kundi halos buhatin ko na si Ella patungong kama. Napaka- pusok niya at kung saan-saan na din nakakarating ang kamay niya sa katawan ko.
Lalaki ako at mahal ko siya kaya talagang mag iinit ako sa mga pinanggawa niya ngayun. Dadagan pa na wala na siyang damit pang-itaas kaya naman kaagad ding nabuhay ang pagkalalaki ko. Ako lang ang pwedeng gumamot sa kung ano mang nararamdaman ngayun ng babaeng mahal ko.
Pagkalapag ko kay Ella sa kama mabilis kong siyang kinubabawan at ginawaran ng mapusok na halik sa labi. Mapusok niya din akong tinugon kaya lalo akong ginanahan.
Tinapatan ko na din ang pagiging wild niya. Nag iinit na din kasi ang buo kong katawan lalo na nang dumako ang palad niya sa pagkalalaki ko. Kahit na may suot ako ramdam ko ang malambot niyang palad at ang pagpisil niya sa bahaging iyun.
Humahaplos-haplos pa ang palad niya sa bahaging iyun kaya lalo akong nakaramdam ng libog.
Mukhang walang balak si Ella na tapusin ang halikan namin kaya ako na ang bumitaw. Pinadausdos ko ang labi ko papunta sa kanyang leeg at kaagad akong napapikit ng maamoy ko ang mabango niyang aroma. S******p at kumagat pa ako ng kaunti para bigyan siya ng kissmark.
"Ken..bilisan mo na! Kailangan kita!" paungol na bigkas ni Ella. HIndi mapalagay ang katawan niya at pabaling- baling na din ang kanyang ulo.. Pinadausdos ko ang labi ko patungo sa isa niyang bundok at kaagad na sinipsip ang pasas na pink. Kaagad akong nakaramdam ng tuwa ng marinig ko ang malakas niyang pag ungol kasabay ng pagliyad niya.
Sa labanan naming dalawa, wala akong ibang hangad kundi ang ma-satisfied ang babaeng kaniig ko. Ang babaeng mahal ko kaya buo na ang desisyon ko. Aangkinin ko siya ngayung araw. Ipaparamdam ko sa kanya ang langit na alam kong never niya pang natikman sa tanang buhay niya.
Pinagsawa ko ang labi ko sa kanyang magkabilaang bundok. Salitan ang ginawa kong pagsipsip sa magkabilaan niyang pasas na pink kaya naging maingay na si Ella. Mukhang wala talaga siya sa sarili niya at may idea na ako kung sino ang may kagagawan nito kung bakit nangyari ito. Kung bakit biglang naging m*****g ang babaeng mahal ko.
"Shit! Ken...sige pa! Ang sarap! ughhh!" narinig kong bigkas niya kaya hindi ko maiwasang mapangiti. Napaisip tuloy ako kung aware ba siya sa mga pinag-sasabi niya ngayun. Nang magsawa kasi ako sa dalawa niyang pasas na pink, bahagya akong lumayo sa kanya para umpisahang hubarin na ang kanyang pang ibabang kasuotan.
Hindi naman ako nahirapan na gawin iyun dahil naging cooperative naman si Ella sa mga gusto kong gawin. Hindi ko pa nga napigilan na mapalunok ng sarili kong laway nang tuluyan ng tumapad sa mga mata ko ang hubad niyang katawan. Kung sa swerte..talagang maswerte ako. Tayong tayo pa ang dibdib ng girl friend ko at alam kong ako lang ang kauna-unahang lalaki ang makakatikim sa kung ano man ang nakalatag ngayun sa harapan ko.
Hindi ko inaalis ang paningin ko sa hubad niyang katawan habang nag-uumpisa na din akong hubarin lahat ng kasuotan ko. Init na init na din ang pakiramdam ko at sobrang tigas na din ng alaga ko.
Chapter 526 (Warning! SPG)
ELLA POV
Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ako nakakaramdam ng ganito. Parang nauuhaw ako na parang ewan. May hinahanap ang katawan ko na hindi ko mawari. Nag iinit ako at sobrang nagugustuhan ko kung ano man ang ginagawa ni Kenneth ngayun.
"Ughh! Uhammm, Kenneth! Ganiyan nga, angkinin mo ako! Gusto ko iyan! Gusto ko iyang ginagawa mo!" hindi ko mapigilang bigkas habang nararamdaman ko na pababa ng pababa ang halik niya. Pareho na kaming walang saplot sa katawan at gustong-gusto ko ang init na nagmumula sa kanya. Sa bawat haplos at halik na ginagawa niya sa akin, nagbibigay iyun sa akin ng hindi maipaliwanag na ligaya.
Kusa nang naghiwalay ang hita ko nang maramdaman ko ang labi niya sa ibabaw ng aking hita. Kakaibang ligaya ang hatid sa akin kaya hindi ko mapigilang
mapahalinghing sa sarap.
Halos tumirik na ang aking mga mata nang umpisahan niya nang laruin ang aking pagkababae. Gamit ang kanyang dila, nilaro-laro niya ang aking perlas ng silangan kaya hindi ko mapigilang mapakapit sa bed sheet.
"Ughh! Ken...sige pa! Ang sarap!" malandi kong bigkas. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. May gusto akong gawin ni Kenneth sa akin na hindi ko mawari. Parang may gustong maabot ang katawan ko na hindi ko maintindihan.
Alam kong masyado na akong wild ngayun. Ako ang nag umpisa kaya kami umabot sa ganitong klaseng sitwasyon. Marahil epekto ito ng alak na ininom ko kanina kaya ako nagkakaganito. Gayunpaman, wala nang atrasan. Naumpisahan na kaya kailangan na naming tapusin.
"Awww! Kenneth! Oh yes! yes! Ganiyan nga! Ang sahrap!" hindi ko maiwasang bigkas. Alam kong napaka-ingay ko na din pero hindi ko talaga kayang manahimik lalo na nang maramdaman ko ang dila ni Kenneth sa butas ng pagkababae ko. Pinipilit niyang isiksik ang kanyang dila sa bahaging iyun na nagbigay sa akin ng kakaibang kiliti. Sinasalat ng sarili niya ding daliri ang aking perlas ng silangan kaya hindi na ako magkamayaw pa sa kakaungol.
Sobrang nagustuhan ko ang ginagawa niya sa akin. Para akong mababaliw sa sobrang sarap lalo na nang maramdaman ko na parang may gustong nang lumabas mula sa aking sinapupunan.
Para akong naiihi na ewan kaya hindi ko napigilang mapahawak sa ulo niya at mas idiniin ko pa siya sa pagitan ng aking hita.
Wala naman akong reklamong narinig mula sa kanya bagkos mas lalo niya pang pinag-igihan ang ginagawa niy sa akin kasabay ng panginginig ng tuhod ko dahil may bigla akong naramdaman na lumabas mula sa sinapupunan ko.
"Done? Nakaraos ka na?" nakangiting bigkas ni Kenneth pagkatapos ng unang orgasm ko. Hindi naman ako makatingin ng diretso sa kanya. Para kasi akong biglang nakaramdam ng hiya. Para akong biglang nagising sa katotohanan at gusto kong kwestiyunin ang sarili ko kung bakit kami umabot sa ganitong sitwasyon.
Narinig ko ang mahinang pagtawa ni Kenneth kasabay ng pagdagan niya sa akin. Hindi ko mapigilang mapalunok ng aking laway lalo na nang matiim niya akong tinitigan sa mga mata kasabay ng pagdikit ng kung anong matigas na bagay malapit sa pagitan ng aking hita.
"Nag-uumpisa pa lang tayo Sweetheart! Tutuparin natin ang hiling ni Mommy. Bibigyan natin sila ng mga apo sa lalong madaling panahon!" nakangiti niyang bigkas kasabay ng pagdampi ng labi niya sa labi ko. Buong puso kong tinugon ang halik niya lalo na at muling nabuhay ang matinding pagnanasa sa kaloob-looban ko.
Yes....isang pagnanasa na hindi ko kayang kontrolin. Alam ko sa sarili ko na kulang pa at may gusto pang abutin ang katawan ko na si Kenneth lamang ang makakabigay noon. Ang lalaking labis kong minahal at handa kong pag alayan nang lahat sa akin.
"Ready ka na? Ipapasok ko na!" malambing niyang bigkas sa akin pagkatapos niyang pakawalan ang labi ko. Hindi ko mapigilang mapatitig sa kanyang mga mata at kaagad kong napansin ang kakaibang kislap. Matamis akong ngumiti sabay tango na naging hudyat sa kanya para paghiwalayin niya ang hita ko at mabilis na itinutok sa bukana ng aking kweba ang kanyang naghuhumindig at galit na galit na pagkalalaki.
Ikiniskis niya muna iyun sa basa kong kweba bago siya dahan-dahan na kumadyot.
"Ughhh! Ken...medyo masakit! Alalay lang." hindi ko maiwasang bigkas. Natigilan naman siya sa pagalaw sa ibabaw ko at tumitig sa akin.
"Nandito na tayo Sweetheart! Wala nang atrasan!" seryoso niyang sagot at matiim akong tinitigan sa mga mata. Dahan- dahan naman akong ngumiti sabay tango. Yumakop ako ng mahigpit sa kanya at ako na mismo ang kusang gumalaw para ipahiwatig sa kanya na pwede niya nang ituloy ang nasimulan niya na.
Napangiti naman si Kenneth kasabay ng pagdampi ng labi niya sa labi ko at inumpisahan niya ang muling umulos. Noong una banayad lang ang ginawa niyang pagalaw sa ibabaw ko hanggang sa naging mapusok na siya.
Pigil ko ang mapasigaw ng tuloy-tuloy na bumulusok sa kaloob-looban ko ang matigas niyang ari. Masakit pero sa ilang beses niyang pag-atras-abante sa ibabaw ko, napalitan na iyun na kakaibang kiliti hanggang sa nagustuhan ko na ang ginagawa niya.
Parehong pawis na pawis ang aming mga katawan habang ninamnam ang sarap ng kauna-unahan naming p********k. Kung alam ko lang na ganito pala kasarap, noon ko pa sana inakit si Kenneth. Noon ko pa sana ibinigay ang katawan ko sa kanya.
"Ella! Sweetheart! I love you! Ang sarap mo! Akin ka lang! Ako lang ang magmamay-ari sa iyo ha?" malambing na bigkas ni Kenneth habang kitang kita ko ang matinding pagnanasa sa kanyang mga mata. Mabilis ang ginagawa niyang pagkadyot sa akin na lalong nagbigay sa akin ng kakaibang ligaya.
"Yes Kenneth! I love you too! Sa iyo lang ako! Sa iyo lang!" kaagad kong bigkas habang mahigpit akong nakakapit sa kanya.
Chapter 527
ELLA POV
Pagkatapos nang mainit na sandali sa aming dalawa ni Kenneth kaagad na din naman akong nakatulog
Nagising nalang ako sa isang mabigat na bagay na nakadagan sa may tiyan ko. Pagmulat ko nang aking mga mata, nakangiting mukha ni Kenneth ang kaagad na sumalubong sa akin.
"Good Morning Sweetheart!" malambing niyang sambit. Kaagad namang napakunot ang noo ko habang inililibot ko ang tingin sa paligid.
May kaunting hawi ang isang makapal na kurtina sa may bintana at kita kong madilim na sa labas. Tanging liwanag na lang na nagmumula sa poste ang tanging tanglaw sa madilim na kapaligiran.
"Madaling araw na?" nagtataka kong tanong kay kenneth. Gustuhin ko mang gumalaw pero nakadantay ang isang hita
niya sa hita ko dagdagan pa na nakayakap na siya sa akin ngayun. Para bang ayaw niya akong pakawalan kaya feeling safe naman ako sa mga niya.
"Gabi na...pero trip ko lang sa batiin ka ng Good Morning!" nakangiti niyang bigkas. Mukhang ang saya-saya niya! Sumasabay kasi sa ngiti niya ang pagkislap ng kanyang mga mata. Wala sa sariling naiangat ko ang aking kamay at buong pagmamahal kong hinaplos ang kanyang pisngi.
"Bakit parang ang saya-saya mo yata ngayun?" nakangiti ko namang tanong sa kanya. Napansin kong saglit siyang natigilan at makahulugan akong tinitigan sa aking mga mata.
"Bakit nga ba? Sigurado ka bang hindi mo alam ang reason kung bakit ako masaya ngayun Sweetheart? Hmmm?" nakangiti niyang tanong sa akin.. Kunwari saglit akong nag-isip nang biglang dagsa ng reyalisasyon sa isipan ko ang mga kaganapan sa aming dalawa bago ako nilamon ng antok kanina.
Hind ko mapigilang mapangiwi ng maramdaman ko ang epekto ng kapangahasan nagawa ko kanina Ako ang unang gumawa ng paraan para may mangyari sa aming dalawa kaya hindi ko mapigilan ang sarili ko na makaramdam ng hiya.
"May...may nangyari na sa atin? Nag- nag 'ano' na tayo?" wala sa sarili kong tanong.
Actually, kahit na hindi ko na itanong ang tungkol dito alam kong may nangyari sa aming dalawa. HIndi panaginip ang lahat at totoong nangyari iyun. Totoong tuluyan ko nang ipinagkaloob ang sarili ko sa kanya.
"Ano sa palagay mo Sweetheart? Ano ang nararamdaman mo ngayun sa katawan mo?" nakangiti niyang tanong sa akin. Napalunok ako ng aking laway at akmang babangon na sana ako ng bigla akong naramdaman ang pananakit ng buo kong katawan.
Hindi lang ang katawan ko ang
nananakit kundi pati na din ang aking pagkababae. Mukhang napuruhan yata ako dahil ramdam ko ang hapdi sa bahaging iyun.
"So-sorry Ken! Hi-hindi ko sinasadya... hindi ko alam----" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang bigla niyang sakupin ang labi ko. Binigyan niya ako ng mapusok na halik sa labi at parehong habol ang aming paghinga bago niya pakawalan ang labi ko.
"Ito ang pinaka-memorable na araw na nangyari sa buhay ko Sweetheart! Thank you dahil pinaligaya mo ako. Asahan mo na simula ngayung gabi, mas lalo pa kitang mamahalin at aalagaan." nakangiti niyang bigkas sa akin. Hindi naman ako makapaniwala dahil sa narinig ko mula sa kanya.
Kung panaginip lang ang lahat parang ayaw ko na yatang magising pa. Parang gusto ko na lang matulog nang matulog basta kasama ko lang siya palagi.
Pero hindi eh...hindi ako nananaginip dahil totoong nasa tabi ko lang si Kenneth. Nakayapos siya sa akin habang nakadatany ang binti niya sa binti ko.
"I love you Ella. Now and forever!" nakangiti niyang bigkas sa akin. Hindi ko naman napigilan pa ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko bago ako tumango.
"I love you too Kenneth! Now and forever!" bigkas ko kasabay ng pagpatak ng luha sa aking mga mata. Luha ng kaligayahan dahil hindi ko akalain na darating ako sa ganitong punto. Na may isang lalaki palang magmamahal sa akin ng sobra-sobra.
"Hey...bakit ka umiiyak? Hindi ka ba masaya? Galit ka ba?" nagtataka niyang tanong sa akin. Kaagad naman akong umilling.
"Hindi...masaya lang ako! Sobrang saya ko!" nakangiti kong sagot sa kanya.
"Masaya ka? Eh bakit ka nga umiiyak? Ikaw talaga..." bigkas niya kasabay ng pagdampi ng labi niya sa pisngi ko. Pagkatapos noon, siya na din mismo ang nagpunas ng luha na naglandas sa aking pisngi at buong pagsuyo niya akong hinalikan sa labi na buong puso ko namang tinugon.
Ang pagtugon ko sa halik ni Kenneth ay nagbigay ng hudyat para muling magningas ang init ng aming mga katawan. Lalong naging mapusok ang palitan namin ng halik sa isat isa hanggang sa naramdaman ko na lang na inuumpisahan niya na namang suyurin ang aking katawan.
Katulad sa mga naunang kaganapan na nangyari sa aming dalawa...buong puso akong nagpaubaya habang muling pinag- isa ni Kenneth ang aming mga katawan.
Hindi katulad noong una niyang pagpasok sa pagkababae ko, wala na ang sakit. Wala na ang hapdi, bagkos walang kapantay na sarap ang naranasan ko sa bisig niya. Paulit-ulit siyang kumadyot sa ibabaw ko hanggang sa maramdaman ko ang muling pagsabog ng katas n¨ªya sa
loob ng sinapupunan ko.
Walang kapaguran at walang kasawa- sawa niyang ipinadama sa akin ang langit sa piling niya. Mahal ko siya at willing akong ipagkaloob ng paulit-ulit ang sarili ko sa kanya.
Chapter 528
ELLA POV
Kinaumagahan....
Nagising ako sa liwanag ng sikat ng araw na tumatagos mula sa bintana. Kaagad kong kinapa ang katabi kong si Kenneth at hindi ko napigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko nang maramdaman ko siya sa tabi ko na nahihimbing pa rin sa pagtulog.
Dahan-dahan akong bumangon at hindi ko mapigilang mapangiwi sa biglaang ragasa ng kirot sa gitnang bahagi ng katawan ko.
ilang beses nga ba akong inangkin ni Kenneth kagabi? Hindi ko na nabilang pero alam kong halos inumaga na kami. Kaya nga hanggang ngayun tulog na tulog pa rin siya sa tabi ko na never niya namang ginawa dati dahil palagi siyang nauunang magising sa akin noon.
Hindi ko mapigilan ang paguhit ng
masayang ngiti sa labi ko habang nakatitig sa kanyang mukha.
Hindi malabong mabubuntis niya kaagad ako lalo na at ilang beses siyang nagpaputok sa kaloob-looban ng aking sinapupunan. Kung sakaling magkaanak man kami, sana lang talaga maging kamukha niya. Gandang-ganda kasi talaga ako sa lahi nila eh.
Gusto ko sanang titigan pa si Kenneth hanggang sa magising siya pero tinatawag na ako ng kalikasan. Kailangan ko nang gumamit ng banyo para naman maginhawaan din ako. Sorang lagkit na din kasi talaga ng pakiramdam ko at parang gusto kong maligo muna para pagising mamaya nitong mahal ko fresh na fresh ako sa panginin niya.
Ginawaran ko pa ng mabilisang halik sa labi niya si Kenneth bago ako dahan- dahan na bumaba ng kama. Kahit na masakit ang buo kong katawan, walang dahilan para damdamin ko iyun. Ang Importante, busog ako sa pagmamahal ni Kenneth.
Lilipas din itong pananakit ng katawan ko pero ang pagmamahal na nararamdaman ko sa kanya alam kong pang-habang buhay na iyun. Nakuha na ni Kenneth hindi lang ang katawan ko kundi pati na din ang puso ko at buo kong pagkatao.
Paika-ika akong naglakad patungong banyo. Ginawa ko ang dapat kong gawin sa toilet bowl bago ako nagpasyang maligo. Tinimpla ko muna ang tubig sa shower bago ko itinapat ang hubad kong katawan sa katamtamang temperatura ng tubig. Kaagad naman akong nakaramdam ng kaginhawaan.
Itong mga ganitong eksena sa umaga ang pinaka-gusto kong gawin. Nare- refresh kasi talaga ang katawan ko.
Naglagay ako ng shampoo sa buhok ko at minamasahe ng kaunti para kumalat ang bula. Nang masiguro ko na ayos na akmang bubuksan ko na ulit ang shower nang maramdaman ko ang mahinang pagbukas sara ng pintuan ng banyo. Mula sa salamin na dingding na tumatabing dito sa loob ng shower room kaagad kong napansin ang pagpasok ni Kenneth.
Hubot-hubad pa rin siya at magulo ang buhok. Mukhang kakakgising lang at ang labis kong ipinagtaka wala na siyang gamit na saklay. Diretso na ang kanyang lakad at napansin ko pa ang pagngiti niya habang sinisipat niya ng tingin ang loob ng shower roomm Mukhang naramdaman niya na nandito ako sa loob.
Bigla tuloy akong nakaramdam ng pagka - conscious. Para kasing nakikita niya ako eh. Kakaiba kasi ang ngiting nakaguhit sa labi niya na never kung napansin noon pa man.
"Teka lang...nakakalakad na siya na wala nang saklay? Kailan pa?" hindi ko maiwasang bigkas sa sarili ko. Bigla kong nakalimutan na naliligo pala ako at kailangan ko nang banlawan ang aking buhok. Hindi ko na kasi maalis-alis ang tingin ko kay Kenenth habang naglalakad siya palapit sa shower room.
Lalo siyang naging matikas sa paningin ko ngayung wala na siyang saklay. Mas lalong na- enhance ang ganda niyang lalaki. Mahigit 6ft ang tangkad ni Kenneth at hanggang balikat niya lang ako. Matangkad siya kung sa tangkad dahil wala namang pandak sa dugo ng mga Villarama-Santillan. Lahat magagandang lalaki at babae. Walang reject kung kagandahan at tindig ang pag-uusapan.
"Bulaga! Bakit hindi mo ako ginising ha? "tuluyan niya nang nabuksan ang sliding door na salamin ng shower area at kaagad kung napansin na naglakbay ng kanyang titig mula ulo hanggang paa. Hubot hubad ako at wala na akong maitago sa kanya. Para naman akong na-istatwa sa kinatatayuan ko. Hindi ko malaman kung ano ang gagawin ko lalo na nang mapansin kong sinisipat niya ako ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Oh...Ella! Ang aga pa and supposed to be kakain muna tayo ng breakfast. Pero kapag ganito naman ang nakahain sa harapan ko sino ba naman ako para hindi
mag-init at magutom ng ganito diba?." bigkas niya at siya na mismo ang nagbukas ng tubig sa shower. Kaagad kong naramdaman ang pag-agos ng tubig sa buo kong katawan kasama ng bula na dulot ng shampoo na hindi ko pa nababanlawan dahil bigla akong nawala sa huwisyo nang mapansin kong pumasok siya dito sa loob ng banyo.
"Nakakalakad ka na?" hindi ko napigilang tanong sa kanya. Natawa naman siya kasabay ng pagdampi ng palad niya sa balikat ko. Humihimas sa parteng iyun pababa patungo sa aking dibdib.
"Bakit ayaw mo ba ang ganito? Hindi ka ba masaya na nakakalakad na ako? Pwede na nating gawin lahat ng gusto natin Sweetheart! Malakas na ang mga tuhod ko at wala nang hadlang para ipadama ko sa iyo ang langit." paos ang boses na bigkas niya kasabay ng mabilisang pag- angkin niya sa labi ko.
Basa na din siya dulot ng tubig mula shower. Balak din yata niyang maligo habang abala kami sa aming laplapan. Hindi ko mapigilang mapaliyad habang hinahaplos niya ang magkabilaan kong bundok.
"God...bakit ganito kalakas ang epekto mo sa akin Ella. Kahit na ilang beses ko nang natikman ang katawang ito kagabi pero hindi pa rin ako nagsasawa. Nakaka- addict ka!" bikas niya kasabay ng pagdausdos ng labi niya pababa sa aking leeg.
Parang musika naman sa pandinig ko ang katagang sinabi niya ngayun. Kung naa-aaddict siya sa aking katawan, ganoon din naman ako sa kanya. Kahit na medyo mahapdi pa ang kabibe ko, willing pa rin akong ibigay ng paulit-ulit ang sarili ko sa kanya.
Ganoon ko siya kamahal. Ibibigay ko ang nais niya sa abot ng aking makakaya.,
"Hindi ko na mapigilan pa ang pag ungol habang itinataas ni Kenneth ang isa kong hita. Kaagad akong napakapit sa kanya para umamot ng kahit na kaunting lakas dahil feeling ko nanginginig na ang tuhod ko nang maramdaman ko ang daliri niya na nag uumpisa nang humagod sa bukana ng aking pagkababae.
Chapter 529 (WARNING: SPG)
ELLA POV
"KEN! Uhmmm!" hindi ko mapigilang bigkas ng maramdaman kong inuumpisahan niya na namang laruin ang perlas ng silangan ko. Nararamdaman kong basang- basa na ako sa bahaging iyun hindi mula sa tubig ng shower kundi mula sa kailaliman ng aking pagkababae. Ready na namang tumangap ang kweba ko ng bisita Gosh bakit ganito kasarap ang ginagawa niya sa akin?
"Ella i love you!" bigkas ni Kenneth habang namumungay ang mga matang nakatitig sa akin. Salit niyang iniwanan ang magkabilaan kong bundok at mahigpit niya akong niyakap na siyang dahilan para maramdaman ko ang mainit -init niyang anaconda na dumikit sa may puson
"I love you too Ken!" malambing kong bigkas at kaagad ko ding pinagdausdos ang aking palad pababa sa gitnang bahagi ng kanyang pagkalalaki. Naramdaman ko pa ang pag-iktad niya nang sumayad ang palad ko sa tayong-tayo niyang anaconda samantalang ako naman hindi ko maiwasang mamahangha sa aking nahawakan.
"Gosh...ang laki pala talaga nito! Kaya pala sobrang sakit noong una niyang ipinasok sa akin.
"Ken..pwede ko ba siyang makita ng malapitan?" hindi ko mapigilang bigkas sa kanya. Napansin kong saglit siyang natigilan sabay tango. Binitiwan niya na din ako kaya naman naging dahilan iyun kaya ako napa-squat para pumantay ang mukha ko sa kanyang pagkalalaki at doon ko nga nasaksihan kung gaano na kagalit ang kanyang alaga. Halos magkulay pink ang pinaka-ulo at halos lumabas na din ang ugat sa buong bahagi nito.
Gamit ang nanginginig kong dalawang kamay, dahan-dahan kong hinawakan iyun. Lalo akong namangha nang maramdaman ko kung gaano katigas iyun. Mainint-init pa nga habang pumipintig-pintig pa.
"Ahhh, Ella, ang sarap ng kamay mo! Masahiin mo siya..please!" narinig kong bigkas ni Kenneth kaya wala sa sariling hinaplos-haplos ko ang alaga niya gamit ang dalawa kong kamay. Napansin ko pang may lumabas ng isang malapot na bagay sa dulo ng kanyang anaconda kaya hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Itinapat ko ang aking bibig sa bahaging iyun at kaagad na dinilaan na siyang dahilan kung bakit biglang naglumikot ang kanyang balakang.
...No need Sweetheart! Hindi mo dapat gawin iyan. Come on...papasukin na lang kita!" hingal na hingal niyang sambit pero hindi ko siya pinakingan. Curious din kasi talaga ako dahil ang unang lumabas sa akin kagabi habang nilalaro niya ang pagkababae ko ay sinimot niya. Isa pa, nalasahan ko na ang kaunting katas na lumabas sa kanyang alaga at parang gusto ko pa kaya naman muli kong dinilaan ang dulo noon na siyang dahilan kaya napahawak si Kenneth sa buhok ko.
"God! Sweetheart huwag mo naman akong bigyan ng dahilan para may panibagong kaaadikan ako sa iyo." bigkas niya. Hindi ko na siya pinansin pa at lalo kong pinag-igihan ang ginagawa ko. Dinila-dilaan ko ang ulo noon at muli kong nalasahan ang kaunting bagay na lumabas sa kanya. Hindi nagtagal, tinangka kong isubo at nilaro-laro ng aking dila. Halos mapahiyaw naman si kenneth dahil sa ginawa kong iyun.
"Shit...kanino mo natutunan iyan ha? Ang sarap ng bibig mo! Sige pa Sweetheart! Sige pa!" bigkas niya. Hindi kasya sa bunganga ko ang alaga niya kaya nagkasya na lang ako na dilaan ang ulo noon at s******n. Nilaro-laro ko din ang dalawa niyang itlog gamit ang dalawa kong kamay.
Gusto ko kasing matikman ulit ang katas na lumalabas sa kanya. Hindi ko naman akalain na halos mabaliw na si Kenneth sa ginagawa kong ito.
Abala ako sa kakasipsip sa ulo ng anaconda niya nang maramdan ko ang paghawak niya sa dalawa kong braso at pilit niya akong pinapatayo.
"Tama na Sweetheart! Malapit na akong labasan. Ayaw na ayaw kong iputok iyan sa bibig mo!:" bigkas niya at mabilis akong iginiya patalikod sa kanya. Napansin ko din na nakapatay na ang tubig mula sa shower kaya mahigpit akong napahawak sa tiles na dingding ng banyo habang halos nakatuwad na ako at nasa likuran ko siya.
Nakabuka ang dalawa kong hita kaya alam kong kitang kita ni Kenneth ang pagkababae ko.
Naramdaman ko pa ang daliri niya sa bukana ng hiwa ko kaya kaagad akong napakislot. Nakikiliti kasi ako! Hinihimas -himas niya ang bahaging iyun at waring tinatantiya ang kahandaan ko.
...you're so wet na Sweetheart! Ang sarap nito!" bigkas niya kasabay ng pagkiskis ng anaconda niya sa bukana ko. Noong una sa paligid lang nang bukana ko at hindi nagtagal, tuloy-tuloy na iyun pumasok sa kaloob-looban ko sa makailang ulit na pag- kadyot pa lang na pinakawalan niya.
"Uhmmm Ken! Ang laki! Super laki!" bigkas ko. Ramdam ko ang kahabaan niya na kumikiskis sa dingding ng aking pagkababae. Nakakabaliw! Ang sarap
"Yah...ang sikip mo pa rin Sweetheart! Sinasakal mo ang alaga ko kaya lalong nagagalit eh." ramdam ko ang hingal niya habang sinasabi ang katagang iyun. Mahigpit din ang pagkakahawak niya sa baiwang ko at bawat pagkadyot niya sa likuran ko ay nagbibigay sa akin iyun ng hindi maipaliwanag na langit.
"Akin ka lang Ella! Nakakabaliw ka!" bigkas niya kasabay ng pagapang ng isa niyang palad patungo sa aking dibdib. Humahaplos-haplos iyun sa bahaging iyun na nagbigay sa akin ng dagdag na hindi maipaliwanag na damdamin.
Ginulat ako nitong si Kenneth. Ilang buwan kaming magkatabi sa kama na walang nangyayari sa amin pero heto siya ngayun. Napaka-init niya at parang hindi
nakakaramdam ng pagod. Feeling ko tuloy, hinihintay niya lang na tuluyan siyang gumaling bago niya ako angkinin. Gusto niya siguro ng outstanding performance. Gusto niya sigurong ipadama sa akin ang langit na walang kahit na anong balakid na kapansanan.
"Malapit na ako Sweetheart!" narinig kong bigkas niya. Malapit na din ako dahil muli ko na namang naramdaman na parang naiihi ako na ewan.
Ilang beses pang pag-atras-abante ni Kenneth sa likuran ko nang maramdaman ko ang pagsabog ng katas niya sa sinapupunan ko. Naghalo ang aming mga katas habang ramdam ko ang matigas niya pa ring anaconda sa kaloob-loban ko. Pumipintig-pintig iyun na para bang gusto pang sumabak sa gyera!
Chapter 530
ELLA POV
Pagkatapos nang mainit na sandali sa aming dalawa ni Kenneth sabay na kaming naligo. Siya na din ang nag effort na nagpatuyo sa buhok ko para daw makapag-pahinga ako habang hinihintay namin ang mga pagkain na inorder niya.
Sa ganitong sitwasyon para hindi ko kayang lumabas ng room namin at maglakad-lakad. Feeling ko walang lakas ang tuhod ko dahil sa walang kasawa- sawang pag-angkin sa akin ni Kenneth. Mabuti na lang at nandito kami sa resort dahil kung sa bahay ito nangyari, nakakahiya talaga sa lahat. Magugulat ang lahat kung bakit hindi ako makakalabas ng kwarto.
"Ken...bakit wala ka nang saklay? Ibig bang sabihin, magaling na magaling ka na?" hindi ko mapigilang tanong kay Kenneth. Pareho kaming nasa kama habang nakasandal ako sa may dibdib niya. Sinusuklay niya din ang buhok ko kaya hindi ko mapigilang makaramdam ng sobrang kilig.
"Hindi ako magyayaya ng beach resort kung hirap pa akong maglakad." nakangiti niyang sagot sa akin. Hindi naman ako makapaniwala.
Akala ko talaga hindi pa tuluyang magaling ang isa niyang binti pero mukhang naisahan ako nitong si Kenneth. Gayunpaman, masaya ako dahil nalagpasan niya ang lahat-lahat at maayos na ang kanyang kalagayan.
Kumain lang kami at nagpahinga bago nagpasyang lumabas ng kwarto. Medyo masakit pa ang katawan ko pero ayaw ko din kasing maging hadlang iyun para hindi ma-enjoy ang buong resort.
Villarama-Santillan Beach Resort dahil dalawang pamilya ang nagtulong-tulong para ma-develop ang isang malawak na isla patungo sa napakagandang beach na dinadayo na ngayun ng mga turista. Nabili nila Mommy Arabella ang isla pero ang bunsong anak naman ng mga
Villarama ang naglabas ng malaking budget para mabuo at masunod ang gusto nilang maging desensyo sa naturang lugar. At ito na nga ang kinalabasan ngayun. Dinadayo na ng mga turista ang naturang isla.
Hawak kamay kaming naglakad patungong dalampasigan. Napansin ko pang may mangilan-ilan sa mga turista ang naliligo sa kalmadong karagatan. Parang gusto ko din tuloy magtampisaw. Parang nakaka-enganyo kasi talaga ang kanilang tawanan.
"Dito ka lang Sweetheart! Kukuha lang ako ng maiinom natin." abala ako sa sa kakalibot ng tingin ko sa paligid ng biglang nagsalita si Kenneth. Tumititig muna ako sa kanya sabay tango.
"Bilisan mo ha? Gusto kong maglakad sa babayin ng naka-paa lang.'" malambing kong sagot sa kanya. Matamis niya akong nginitian sabay tango.
"Sure..dont worry, sandali lang ako." sagot niya at mabilis na siyang naglakad paalis. Nasundan ko naman siya ng tingin hanggang sa tuluyan na siyang nakalayo sa akin.
Inabala ko naman ang sarili ko sa kakatingin sa kapaligiran. Puting-puti ang buhangin at kay gandang pagmasdan. Nasa ganoong senaryo ako nang mapansin ko ang isang batang lalaki palusong sa dagat habang hinahabol niya ang isang bola. Napatingin pa ako sa paligid at nang mapansin ko na walang nakasunod sa batang lalaki kaagad akong napatakbo sa kinaororoonan niya.
"Nasaan ba ang mga magulang ng batang iyan?" hindi ko mapigilang bigkas habang mabilis ang kilos ko ng mapansin kong nasa dagat na ang bata at natumba ito. Hindi na ako nagdalawang isip pa.... kaagad na akong lumusong sa dagat at hinawakan ito paahon.
"Who are you po?" kaagad na tanong ng batang lalaki na labis kong ikinagulat. Sa hitsura niya ngayun mukhang nagulat din siya sa paglapit ko.
"Ha? Teka, nasaan ang mga magulang mo? Bakit mag isa ka lang dito sa baybayin? Hindi mo ba alam kung gaano ka-delikado sa bata ang maglaro malapit sa dagat na nag-iisa lang?" kaagad ko namang sagot sa kanya. Basang-basta na siya at kung sino man ang mga magulang ng batang ito napaka-iresponsable niya.
"Si Mama, nasa work pa po siya eh. Para hindi ako mainip sa paghihintay sa kanya, nagpi-play muna ako ng ball kaya lang napalakas ang pagsipa ko kaya napunta dito sa dagat bola ko." sagot niya naman sa akin. Hindi ko naman mapigilang mapatitig sa batang kaharap ko.
Kung hindi ako maaring magkamali nasa five or sex years old pa lang ang batang lalaki na nasa harapan ko. Masyado pang bata para maiwan mag-isa sa ganitong lugar.
"Worker dito sa beach ang Mama mo?" tanong ko sa kanya at kaagad naman siyang tumango. Tinuro niya pa ang isa sa mga gusali na alam kong doon nagche- check-in ang ilan sa mga guest. Sa
kabilang gusali naman matatagpuan ang kwarto naming dalawa ni Kenneth. May nagkalat din na mga cottages sa paligid. Maraming choices ang mga guest kung saan-saan sila magche-check in.
Malawak ang beach resorts at may napansin din akong mga nagkalat na mga restaurant pati na din mga shops. Parang gusto ko tuloy ikutin buong paligid.
"What is your name nga pala? Ang cute mo naman! Hindi ka dapat maglalapit sa dagat kapag wala kang kasama." nakangiti kong sagot sa bata. Mukhang sanay sa tao ang batang ito dahil hindi naman siya umiwas sa akin. Sabagay, kung dito sa resort nagta-trabaho ang Ina niya tiyak na sanay nga sa tao ang batang ito.
"I am Ezekiel po!" nakangiti niyang sagot sa akin. Hindi ko tuloy mapigilan ang sarili ko na titigan siya. May dimple siya sa magkabilaang pisngi kaya ang cute cute niya!
"Ako naman si Ate Ella." nakangiti kong sagot sa kanya.
"Hello Ate Ella! Mabait po kayo kaya pwede ko po ba kayong maging friend?" nakangiti niyang sagot. Nangingislap ang mga mata niya tuwing nagsasalita siya kaya naman halatang masayahin ang batang ito.
"Sure! Gustong-gusto kong maging kaibigan ang mabait na batang kagaya mo Ezekiel." nakangiti kong sagot sa kanya. Hinawakan ko na siya sa kamay at hinila palayo sa tubig. Hinayaan na namin ng bola niya dahil medyo malayo na iyun sa amin. Mabuti na lang at nalibang ko ang batang ito at naiwaglit ko sa isipan niya ang tungkol sa bola.
"Ezekiel! Baby! I missed you!" hawak- hawak ko pa rin si Ezekiel papunta sa spot kung saan ko hihintayin ang pagbalik ni Kenneth ng marinig kong may tumawag sa pangalan ng bata. Sabay kaming napahinto ni Ezekiel sa paglalakad habang hinahanap ng mga paningin namin ang tumawag sa pangalan ng bata.
"Tito Elias?" sambit ng bata at mabilis na bumitaw sa pagkakahawak ko. Patakbo siyang lumapit sa lalaking nakatayo sa hindi kalayuan sa amin.
"Tito!" narinig kong muling sigaw ni Ezekiel. Nakangiting sinalubong naman ng lalaki si Ezekiel at kaagad na kinarga. Pinupog niya pa ng halik sa pisngi ang bata na parang bang ilang taon silang hindi nagkita.
Chapter 531
ELLA POV
"Tito! I miss you so much po!" narinig kong bigkas ni Ezekiel sa lalaking may karga-karga sa kanya. Hindi ko naman napigilan ang sarili ko na titigan ang naturang lalaki. Para kasing familiar sa akin ang hitsura niya. Kamukhang- kamukha siya ni Elijah pero parang hindi naman siya si Elijah.
Narinig kong tinawag siya ni Ezekiel sa pangalang Elias kanina kaya malabong si Elijah nga ang taong iyun. Pero sino siya? Bakit halos kamukha niya si Elijah?
"Sweetheart! Nandito ka lang pala!" natigil lang ako sa pagtitig sa gawi nila Ezekiel nang marinig ko ang boses ni Kenneth. May hawak na siyang isang inumin at kaagad niya namang iniabot sa akin.
"May bata kasi akong nakita kanina na palusong sa dagat. Sinaklolohan ko dahil baka kung ano ang mangyari sa kanya!"
kaagad na sagot ko kay Kenneth sabay turo sa batang karga-karga ng lalaki na hanggang ngayun iniisip ko pa rin kung sino ba siya.
Napansin kong tumitig din si Kenneth sa itinuro ko at napansin kong kaagad na napakunot ang noo niya.
"Si Elias ba iyan?" narinig kong sambit ng nagtatakang boses ni Kenneth. Muli akong napatitig sa gawi nila Ezekiel at mukhang kilala ni Kenneth ang lalaking iyun dahil sakto ang pangalan na binigkas niya sa pagtawag ng bata kanina tungkol sa lalaking iyun.
"Sinong Elias?" nagtataka kong tanong.
"Si Elias, ang kakambal ni Elijah. Nakauwi na ba siya ng bansa? Bakit parang hindi ko yata ito alam?" muling sambit ni Kenneth. Napansin kong takang -taka siya hanggang sa naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko.
"Kakambal siya ni Elijah? Ah kaya pala magkamukha sila." kaagad ko namang sagot sabay tango. Alam kong may kakambal si Elijah pero hindi ko pa nakikita. Wala naman kasing Elias ang dumadalaw sa mansion simula noong namasukan ako kina Mam Jeann kaya hindi ko talaga siya kilala.
"Yes... let's go Sweetheart! Lapitan natin siya! Loko itong taong ito ah. Nandito na pala sa Pinas hindi man lang dumadalaw sa mansion. Ang akala ko talaga nasa US pa siya eh." bigkas ni Kenneth at nakisabay na ako sa paghakbang niya palapit sa tinutukoy niyang kakambal ni Elijah na noon ay abala na sa pakikipag - usap kay Ezekiel.
"Elias...pinsan long time no see!" kaagad na sambit ni Kenneth pagkalapit namin sa kanila. Kaagad naman itong napalingon at kita ko ang pagkagulat sa mukha niya habang nakattig kay Kenneth.
"Ken...long time no see. Happy to see you again." nakangiting bigkas ni Elias pero halata sa mukha nito ang pagkataranta. Napansin kong tinitigan ni Kenneth ang batang karga-karga ni Elias bago niya
seryosong tinitigan ang pinsan niya sa mukha.
"Anak mo? Alam ba ito nila Tita at Tito?" diretsahang tanong ni Kenneth kay Elias. Napansin ko pa ang pagkagulat sa mukha nito sabay sulyap sa batang karga niya.
"Ha? Ah hindi!" kaagad na sambit naman ni Elias. Napansin ko pang kaagad na nagsalubong ang kilay ni Kenneth at seryosong tinitigan ang pinsan.
"Hindi? Paanong hindi eh halos kamukha mo iyang bata? Wala naman sigurong problema kung may anak ka na basta sabihin mo lang kila Tita! For sure maiintindihan ka nila!" sagot naman ni Kenneth na parang siguradong-sigurado siya na anak nga ni Elias ang batang karga niya.
Sabagay, kahit sino ang tatanungin mukha kasi talaga silang mag-ama. Halos magkahawig eh.
"Hindi nga eh. Hindi ko sya anak at kung totoong anak ko siya walang dahilan para magkaila ako ngayun sa iyo pinsan." sagot naman ni Eijah.
"Ewan ko sa iyo! Nakarating ka dito sa beach resort pero mukhang hindi pa alam nila Tita na nandito ka na sa Pinas. Pati yata kakambal mo hindi din alam eh!" muling sagot ni Kenenth. Hindi naman nakasagot si Elias kaya naman narinig ko pa ang malakas na pagbuntong hininga ni Kenneth.
"Pauwi ng Manila sila Mommy at Daddy bukas ng umaga. Kung gusto mo pwede kang sumabay sa kanila para hindi ka na mahirapan sa biyahe." muling wika ni Kenneth sa kanyang pinsan.
"Thank you Ken. Pero wala pa akong balak na umuwi eh! kakarating ko lang din kanina dito sa resort. Pinsan pwede bang makahingi ng pabor. Pwede bang huwag mo munang bangitin kina Mommy na nagkita tayo. Ang alam kasi nila nasa US pa ako eh." narinig kong sambit ni Elias na lalong ikinagulat ni Kenenth.
"May reason ka? Anong reason mo?
Hindi naman pwedeng pagbigyan kita sa hiling mo na hindi ko alam kung ano ba talaga ang dahilan." sagot naman ni Kenneth. Saglit na natigilan si Elias bago namin napansin ang isang babaeng palapit sa amin. Kung hindi ako nagkamali isa siya sa mga staff ng beach reslort dahil sa suot niyang uniform.
"Mama!" kaagad namang bigkas ni Ezekiel habang nakangiting nakatingin sa babaeng palapit sa amin. Ibinaba naman siya ni Elias kaya naman nagtatakabo na ang bata palapit sa babae na kung hindi ako nagkamali siya ang Ina na tinutukoy ng bata kanina.
Napansin ko pa na na lalong nagsalubong ang kilay ni Kenneth habang nakatingin din sa babae bago niya ibinaling ang tingin sa kanyang pinsan.
"Gago ka talaga Elias! Alam mo bang kung saan-saan na hinanap ni Elijah si Ethel?" gulat na gulat na bigkas ni Kenneth sa kanyang pinsan. Nagulat naman ako. Napatitig ako kay Elias bago
ako tumitig sa gawi ng mag-ina.
"Kilala mo si Ethel?" wala sa sariling tanong ni Elias kay Kenneth. Halata ang kaba sa mukha nito at seryoso namang tumango si Kenenth.
"Natural! Ilang beses ko siyang na-meet noong girl friend pa siya ng kakambal mo! Lagot ka sa kakambal mo! Ikaw lang pala ang nakakaalam kung nasaan si Ethel tapos nagawa mong isekreto ito sa kanya?
"seryosong sagot ni Kenneth at timnapik niya pa sa balikat si Elias bago niya ako inakay palayo. Akmang hahabol pa sana si Elias pero tinawag na siya ni Ezekiel.
"Ibig bang sabihin nito posibleng anak ni Elijah ang batang iyun?" nagtataka kong tanong kay Kenneth nang makalayo na kami kay Elias. Tumigil naman sa paghakbang si Kenneth at nakangiti akong tinitigan.
"Posible! Noon pa man hindi na magkasundo sila Elias at Elijah. Magkakambal nga ang dalawa pero ang layo naman ng loob nila sa isat isa. Mukhang may nagbabadyang malaking gulo sa pamilya nila Tita Miracle. Dalawa na nga lang ang anak nila, mukhang nag- aagawan pa sa iisang babae." mahabang sagot naman sa akin ni Kenneth.
Hindi ko naman mapigilan ang muling mapatingin sa kinaroroonan nila Elias na kausap niya na ang babaeng matagal na palang hinahanap ng makulit na si Elijah. May bonus pa..mukhang may batang involved! Sino kaya ang Tatay ng bata sa kambal? Si Elias ba or Elijah? Kamukha kasi nilang dalawa ang bata eh!
Chapter 532
ELLA POV
Siya ba talaga si Ethel? Kilala mo siya?" nagtataka kong tanong kay Kenneth habang naglalakad kami sa maputi at pinong-pino na buhanginan. Napapalingon pa ako kina Ethel at Elias na puno ng pagtataka. Mukhang closed ang dalawa base na din sa nakikita ko. Napansin ko pa kanina na humawak si El¨ªas sa kamay ni Ethel na may nakaguhit na masayang ngiti sa labi.
"Yup! Ilang taon na ding hinanap ni Elijah iyang si Ethel at mukhang mula umpisa alam ni Elias kung saan nagtatago si Ethel. Baka nga siya pa ang dahilan kung bakit hindi mahanap-hanap si Ethel eh." sagot naman ni Kenneth sa akin. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig. Sobrang sama naman ng ugali ni Elias kung nagkataon. Nagawa niyang traydurin ang kakambal niya kaya malaking gulo talaga siguro ito kapag malaman ni Elijah ang lahat-lahat.
"Ano ngayun ang gagawin mo? Sasabihin mo ba kay Elijah ang nalalaman mo ngayun?" seryosong tanong ko kay Kenneth. Huminto naman siya sa paglalakad kaya napahinto na din ako. Napansin kong ilang saglit siyang tumitig sa akin bago nagsalita.
"Ayaw kong ako ang isa sa maging dahilan para magkagulo ang kambal. Hindi ko din alam ang gagawin ko. Gusto kong makausap muna ng masinsinan si Elias bago ako gagawa ng desisyon." sagot niya sa akin. Hindi naman ako nakaimik.
Hangat maari ayaw ko sana siyang sumawsaw muna sa problema ng iba. Lalo na at kakagaling niya lang sa matinding pagsubok sa buhay niya. Kaya lang, wala naman akong karapatan na pigilan siya lalo na at kadugo niya ang involved sa issue na ito.
"Hayaan mo na muna! Nandito tayo sa beach resort na ito para mag-enjoy. " nakangiti niyang bigkas sa akin habang nag-uumpisa na naman kaming
humakbang sa mahabang dalampasigan
Ang sarap sa pakiramdam ng ganito Nakaka-relax ang mga nakikita ko sa paligid. Sobrang fresh ng kapaligiran at parang gusto kong magtagal sa lugar na ito. Sana kapag ikasal kami ni Kenneth, dito na lang ang honeymoon namin.
Sa isiping iyun hindi ko mapigilang mapangiwi. Honeymoon ang iniisip ko gayung hanggang ngayun mahapdi pa rin ang kabibe ko dahil sa walang sawang pag -angkin niya sa akin. Tsaka ko na nga lang siguro iisipin ang tungkol sa bagay na iyan kapag makabalik na kami ng Manila. SA ngayun gusto kong i-enjoy ang bawat minuto na kasama ang lalaking pinakamamahal ko! Si Kenneth!
Naglakad pa kami ng naglakad hanggang sa nakarating kami sa may batuhan. Malayo na kami sa nagkakasayahang mga turista at palubog na din ang araw. Lalong nagiging masarap sa pandama ko ang dampi ng hangin sa aking balat. Para bang napaka-payapa ng buong paligid.
"Kapag high tide maraming mga turista ang pumupunta dito para maligo" wika ni Kenneth sa akin. Muli kong inilibot ang tingin sa paligid. Parang kaming dalawa lang ang tao sa batuhan na ito. Mula sa kinatatayuan namin, kitang kita ang palubog na araw. Sobrang sarap sa mata. Feeling ko tuloy nasa isang paraiso kami.
Kalmado ang karagatan at parang nakikiayon ang panahon sa bakasyon naming ito.
"Doon tayo Sweetheart!" wika ni Kenneth sa akin. Inalalayan niya akong makaakyat sa mataas na bahagi ng batuhan at lalo akong namangha sa aking nasaksihan. Halos makita na kasi namin ang kabuuan ng isla. Ang ganda!
"Ito ang paborito kong spot bago ako naaksidente. Ang ganda diba?" wika niya sa akin sabay pagpag sa isang nakausling bato at inalalayan akong makaupo. Naupo na din siya sa tabi ko at pinasandal niya ako sa kanyang dibdib. Hindi naman maalis-alis ang tingin ko sa papalubog na araw.
May iilan pa akong nakikita na mga ibon na nagliliparan sa kalangitan. Napaka- peaceful ng lugar at parang gusto ko na ditong tumira kasama siya. Para tuloy ayaw ko nang umalis sa lugar na ito.
Kaya lang hindi pwede! Nasa Manila ang trabaho ni Kenneth kung sakali. Alam kong matagal nang hiniihintay ng Daddy Kurt ang tuluyang pagaling ni Kenneth para palitan siya sa posisyon sa kumpanya at ngayung tuluyan ng nakakakalakad si Kenneth alam kong malaking bahagi ng buhay niya na ang mababago.. Sana lang talaga hindi magbabago ang nararamdaman niya para sa akin.
Kapag nasa labas na siya alam kong may tsansa na siyang makakahalubilo sa kapwa niya. Lalo na sa ibat ibang babae. Mga babaeng kagaya niya na tinitingala sa altas sa siyudad. Mga babaeng may maipagmamalaki sa buhay. Hindi kagaya ko na isang hamak na alalay niya lang.
Sa isiping iyun parang may matulis na bagay ang biglang sumundot sa puso ko.
Ano ba itong nangyayari sa akin? Bakit ba napaka-advance kong mag isip. Wala pa nga eh pero bakit nasasaktan na ako?
Sabagay, posible naman kasi talagang mangyari ang iniisip ko. Hanggang ngayun hindi pa rin ako sigurado kung mahal niya ba ako. Baka naman nadevelop lang siya sa akin dahil ako ang palagi niyang nakikita. Paano na kaya kapag may iba na siyang mga babaeng nakakasalamuha? Baka bigla niya na lang ma-realized na hindi niya naman pala ko gusto.
"Hey...may problema ba? Umiiyak ka ba? "bumalik lang ako sa huwesyo ng marinig kong nagsalita si Kenneth. Nagtataka kong idinampi ang palad ko sa pisngi ko at ngayun ko lang napansin na lumuluha na pala ako.
"Ha? Ah..eh wala! Nadala lang siguro ako sa ganda ng kapaligiran kaya naging emotional ako." pagkakaila ko sa kanya. Ayaw ko din kasing sabihin sa kanya kung ano ang tumatakbo sa isipan ko. Ayaw kong sirain ang masayang bakasyon na ito dahil sa pagiging praning ko.
Chapter 533
KENNETH POV
"Gusto ko na pong mag-prupose ng kasal kay Ella." seryosong pahayag ko sa mga magulang ko habang nandito kami sa rooftop ng Villa. Bahagi ang Villa na ito ng Villarama-Santillan Beach Resort pero off limits ito sa mga outsider. Tanging legit na miyembro ng pamilya lang ang pwedeng pumasok.
Kahit nga si Ella bawal dahil hindi pa kami kasal kaya gustuhin ko man na dalhin siya dito hindi pwede. Iniwan ko siya sa unit namin kanina na natutulog. Pagkatapos namin mamasyal sa dalampasigan kumain lang kami at pumasok sa kwarto namin. Of course, nag sex kami at nang makatulog siya sakto naman na nag message itong si Mommy.
Rules ni Mommy Arabella na bawal ang outsiders kaya wala akong choice kundi sundin. Idea niya naman kasi talaga ang pagpapadevelop ng resort na ito. Mula sa kanyang malawak na imagination ang ilan sa mga disensyo kaya naman wala akong magagawa kundi igalang ang gusto niya.
Isa pa...malapit ko na din pakasalan si Ella kaya malapit na din siyang makapasok sa magandang Villa na ito.
"Kasal? Ken, anak matagal na naghintay ang Santillan Corporation sa iyo and 1 think hindi ganoon kadali ang pagpaplano ng kasal kasabay ng pagti train mo para pamahalaan ang kumpanya. "Kaagad na sagot ni Mommy. Nagulat naman ako.
Hindi pa nga ako nag-uumpisa na hawakan ang kumpanya ramdam ko na ang bigat ng responsibilidad sa aking balikat. Ayaw ko din naman maging unfair kay Daddy dahil alam kong matagal niyang hinintay ang pagaling ko pero paano naman si Ella? Papayag kaya siya na ipagpaliban muna namin ang planong pagpapakasal?
Nangako ako sa kanya na kapag tuluyan na akong gumaling papakasalan ko siya kaagad. Pero paano naman ang hiling ng mga magulang ko? Kailangan ako ng kumpanya dahil gusto nang mag retired ni Daddy. Gusto nilang mag stay sa isla na ito at i-enjoy ang kanilang buhay habang bata pa sila.
"We understand na mahal mo si Ella at alam namin na mahal ka din niya. Kaya lang hindi biro ang preparasyon ng kasal. Paano mo pagsasabayin ang pagiging husband mo sa kanya kung magiging busy ka na?" muling wika ni Mommy sa akin. Kaagad namang binalot ng lungkot ang puso ko habang iniimagine ko na darating at darating ang araw na baka mawalan ako ng time sa babaeng mahal ko!
"Dad, Mom 1 loved her! Nagpromised ako ng kasal right after na gagaling na ako. Natatakot akong madismaya siya." sagot ko naman.
"Mabait si Ella. Maiintindihan ka niya. Wala kang dapat na ikatakot dahil parang mag asawa na din naman ang turingan niyo diba? Mababawasan lang ang time
niyo sa isat-isa pero nandiyan ka pa rin naman eh." sagot naman ni Mommy Hindi ako nakaimik
"Isipin mo ang magiging kinabukasan niyong dalawa. Kapag matutunan mo na ang pasikot-sikot sa kumpanya itatransfer ko na sa pangalan mo ang lahat ng karapatan. Ikaw ang nag-iisang magmamana dahil hindi naman interesado si Jeann. May sariling negosyo din ang asawa niya. Matagal na panahon kong pinaghirapan na mabuo ang kumapanya natin at sana mas lalo mo pang mapalago. Dont worry anak, kapag gamay ka na sa pagpapatakbo sa kumpanya pwede mo nang pakasalan si Ella kahit na ilang beses pa." mahabang sagot naman ni Daddy.
"Dad, I understand! Pero hindi ba ako pwedeng humingi ng kahit tatlong buwan lang? Gusto ko munang ibigay kay Ella kung ano naipangako ko na sa kanya." nakikiusap kong wika. Kaagad naman umiling si Mommy.
"Kung si Ella ang iniisip mo ako ang kakausap sa kanya. Mabait na bata ang girl friend mo at maiintindihan ka niya. Ken, this is your chance para ipakita sa lahat ang kakayahan mo!" sagot naman ni Mommy.
"One year anak! In one year, pwede niyo nang planuhin ang kasal niyo! Alam namin na si Ella ang isa sa mga reason kung bakit pinilit mong makalakad ulit. Hindi dapat madaliin ang kasal dahil nandiyan lang iyan." nakangiting sagot naman ni Daddy.
"Kakausapin ko muna si Ella tungkol dito. Ayaw kong maging unfair sa kanya Dad, Mom. Gusto kong ibigay kung ano ang pinaka-the best sa kanya." sagot ko naman.
"Ibigay? Why not! Bakit hindi mo tulungan ang pamilya niya? I-surprised mo si Ella. Tutulungan natin ang pamilya niya na makaahon sa hirap nang hindi alam ni Ella para after a year kung sakaling dadalaw kayo sa lugar na iyun nasa maayos nang kalagayan ang mga magulang at kapatid niya!" sagot naman ni Mommy. Hindi ko tuloy mapigilan ang mapangiti. Napaka-brilliant talaga nitong Mommy ko kung mag isip. Bakit nga ba hindi ko gagawin iyun?
"Family oriented si Ella and I think magdadalawang isip din siyang magpakasal sa iyo kapag alam niyang hindi pa maayos ang kalagayan ng mga magulang niya. Ayaw niyang tumangap ng pera mula sa atin na hindi niya pinaghihirapan kaya bakit hindi na lang muna iyan ang gawi mo?" muling wika ni Mommy. Kung sa pautakan talagang panalo itong Ina ko eh. Ang galing mangumbinsi.
"Right! Why not! Okay Mom...gagawin ko iyang suggestion niyo. Mabait si Ella at maiintindihan niya ako. Kayo na din ang nagsabi na parang mag asawa na ang turingan namin." nakangiti kong sagot.
Gusto ko din naman na kapag ikasal kami ni Ella nasa maayos na kalagayan ang lahat. Ayaw kong may agam-agam sa puso niya. Gusto ko buo ang desisyon niya kapag magpakasal kami. Mabilis lang ang isang taon at kahit na gaano ako kaabala, ipinapangako ko na hindi ako magkukulang na iparamdam sa kanya kung gaano siya kahalaga sa akin.
"Alright! Payag na po ako! Bigyan niyo lang po ako ng one week na ma-enjoy naming dalawa ni Ella ang isla na ito at pagkabalik ko ng Manila sasabak na ako sa trabaho." sagot ko sabay tayo.
Napansin ko pa ang paguhit ng masayang ngiti sa labi nila Mommy at Daddy. Mukhang masayang-masaya sila sa desisyon ko.
"Thank you anak! By the way, pwede mong dalhin si Ella dito sa Villa tomorrow morning. Magpapahanda ako ng masarap na pagkain." nakangiting sagot ni Mommy. Nagulat naman ako.
"Po? Pwede si Ella? Akala ko ba bawal ang outsider?" nagtataka kong tanong.
"Gusto kong bigyan ng exemption si Ella! "nakangiting sagot ni Mommy. SAbay naman kaming napahalakhak ni Daddy. Ang gulo din nitong Mommy ko eh...
Chapter 534
ELLA POV
Nagising ako na wala si Kenneth sa tabi ko. Nang tingnan ko ang orasan halos alas diyes pa lang ng gabi. Maaga kaming nakatulog kanina kaya alanganin din ang gising ko.
"Ken! Kenneth!" mahina kong sigaw habang dahan-dahan akong bumangon at bumaba ng kama. Naglakad ako patungong banyo at sumilip kaya lang walang Kenneth akong nakita. Saan kaya siya nagpunta?
"Ken...nasaan ka?" bigkas ako at muling naglakad patungo sa balcony. Hinawi ko ang makapal na kurtina at binuksan ang sliding door. Lumabas ako at inilibot ang tingin sa buong paligid pero wala talaga siya. Mukhang lumabas siya ng kwarto namin habang tulog ako.
Marahan akong napabuntong hininga at naglakad sa pinakadulong bahagi ng balcony. Mula sa kinatatayuan ko tanaw
ko ang maliwanag na kapaligiran mula sa poste ng ilaw. Buhay na buhay pa rin ang buong paligid at nagkakasayahan pa rin ang ibang mga guest sa dalampasigan.
Hindi ko mapigilang mapayakap sa sarili ko nang maramdaman ko ang banayad na paghampas ng malamig na hangin sa aking katawan. Manipis ang suot kong pajama at blouse kaya ramdam ko talaga ang lamig ng simoy ng hangin.
Napapitlag pa ako ng maramdaman ko na may yumakap mula sa likuran ko. Hindi na ako pumalag dahil alam kong si Kenneth ito eh. Kabisado ko na ang hulma ng kanyang katawan pati na din ang kanyang amoy.
"Anong ginagawa mo dito? Dapat mga ganitong oras natutulog ka na eh! Hinahanap mo ba ako?" malambing niyang tanong sa akin. Dahan-dahan naman akong pumihit paharap sa kanya at seryoso siyang tinitigan.
"Saan ka galing?" nagtatampo kong tanong sa kanya. Napansin ko ang paguhit ng matamis na ngiti sa labi nito habang titig na titig sa akin.
"Tumawag kanina si Mommy habang tulog ka. Gusto daw nila akong makausap. Hindi na kita ginising para magpaalam dahil napansin kong nahihimbing ka na sa pagtulog" nakangiting sagot niya sa akin. Hindi ako nakaimik. Gusto ko kasing mag-kwento pa siya eh.
"Hey, hindi ka na nakasagot? Galit ka ba? "muling wika niya. Napansin niya marahil ang pananahimik ko kaya matamis ko siyang nginitian.
"Ha? Ah wala! Gusto ko kasing mag- kwento ka pa eh! Tsaka, napansin mo ba? Ang ganda ng gabi noh?" nakangiti kong sagot at muling inilibot ang tingin sa paligid. Humakbang ako ng ilang beses palayo sa kanya habang pilit na ninamnam ko ang malamig na simoy ng hangin na dumadampi sa aking pisngi. Hinding hindi ko talaga makakalimutan ang bakasyon namin na ito. Feeling ko nasa para¨ªso ako kasama ang lalaking pinakamamahal ko.
"Yah....ang sarap ng gabi! Nakikiayon ang panahon sa bakasyon natin." narinig kong sambit niya at mula sa likuran ko mahigpit siyang yumapos sa akin. Nanatili din kami sa ganong posisyon ng ilang minuto. Walang sino man sa amin ang gustong magsalita basta ang gusto lang namin pareho ay iparamdam sa isat- isa ang aming presensya.
Sana ganito na lang kami palagi. Sana hindi siya magbabago sa akin.
"Parang lumalamig na yata Sweetheart! Pasok na tayo sa kwarto. May gusto din akong sabihin sa iyo eh." matapos nang ilang sandaling katahimikan sa pagitan naming dalawa sa wakas muling nagsalita si Kenenth. Nakangiti ko siyang nilingon pero naka-ready pala ang labi niya kaya naman sa paglingon kong iyun kaagad na naglapat ang aming labi.
Hindi na ako nakaimik pa. Kaagad na din akong pumihit paharap sa kanya at pinagsalikop ko ang aking mga kamay sa leeg niya habang patuloy kami sa aming halikan.
Ewan ko ba...palagi kaming nag-uumpisa sa ganitong eksena hanggang sa pareho na lang naming namalayan na buhat-buhat niya na ako pabalik ng aming kwarto. Hindi pa rin naghihiwalay ang aming mga labi.
Pagkapasok namin sa kwarto, maingat niya akong inilapag sa kama kasabay ng pagdagan niya sa akin.
Para kaming bagong kasal na walang kasawa-sawang ipinapadama namin sa isat-isa ang ang ilang beses na pag-iis ng aming katawan. Sa bawat pag-angkin ni Kenneth sa katawan ko, walang hanggang ligaya ang hatid nito sa puso ko. Paulit- ulit kong ipinapangako ko sa sarili ko na hangat kailangan niya ako, hinding hindi ako aalis sa tabi niya....
"Sweetheart! I love you! I love you so much!" bigkas niya habang patuloy siya sa pagalaw sa likuran ko. Naka-bend ako sa kama habang nasa likuran ko siya. Ramdam na ramdam ko ang kahabaan niya na patuloy na naglalabas-pasok sa aking pagkababae.
Ilang ulos pa at sabay na naming narating ang r***k ng tagumpay. Pareho kaming hingal na hingal na napahiga sa kama. Pagod pero masaya.
I love you Sweetheart!" narinig kong muling bigkas niya habang inaayos niya ang higa naming dalawa. Tinakpan niya ng makapal na comforter ang hubot hubad naming katawan at pagkatapos ay niyakap niya ako ng mahigpit. Hindi naman mawala-wala ang masayang ngiti sa labi ko.
"I love you too Sungit!" malambing kong sagot sa kanya at lalong nagsumiksik sa kanya. Naramdaman ko pa ang banayad na paghalik niya sa noo ko bago siya muling nagsalita.
"Ngayun at kailanman?" malambing niyang sagot sa akin. Hindi ko na napigilan pa ang mapahagikhik dahil sa sobrang kilig na nararamdaman.
"Ngayun at kailanman! Mahal na mahal kita Mr. Kenneth Villarama Santillan. Ikaw lang ang lalaking gusto kong makasama habang buhay! Promise!" nakangiti kong sagot sa kanya sabay taas ng kamay. Lalo naman siyang napangiti kasabay ng paghawak niya sa kamay ko ng mahigpit at dinala niya iyun sa kanyang dibdib.
"Kahit na anong mangyari, ikaw lang ang nagmamay-ari ng puso ko. Lahat gagawin ko para sa iyo!" malambing naman niyang sagot sa akin.
Chapter 535
ELLA POV
Pagkatapos ng mainit na sandali sa pagitan naming dalawa ni Kenneth sabay na din kaming nakatulog. Nagising kami kinaumagahan na parehong may ngiti sa labi.
"Good Morning Sweetheart! I think, kailangan na nating maligo ng sabay. Sa Villa pala tayo kakain ng breakfast ngayung umaga." nakangiting bati niya sa akin.
"Villa? Saang Villa?" nagtataka kong tanong sa kanya.
"Malalaman mo mamaya. Ang kailangan natin gawin ngayun ay maligo na at tanghali na pala." nakangiti niyang wika sa akin.
Alas syete na ng umaga at tumatagos na ang sinag ng araw mula sa bintana ng kwarto namin. Kung tutuusin tanghali na kumpara sa gising namin noong nasa sa
Manila kami dahil maaga din kasi ang start ng therapy niya.
Napansin kong mabilis na bumangon ng kama si Kenneth at nag-inat-inat sa harapan ko. Ni hindi man lang nahiya na hubot-hubad siya. Wala ni isang saplot sa katawan kaya walang ligtas sa makasalanan kong mga mata kung gaano kaganda ang hubog ng katawan ng boyfriend ko.
Lalong nakadagdag sa magandang view ang naka-saludo niyang pagkalalaki.
"Ken, mauna ka na sa banyo para maligo. Susunod na ako." wika ko sa kanya at kaagad na nag-iwas ng tingin. Nahuli niya kasi ako na nakatitig sa pagkalalaki niya at kita ko ang naglalarong ngiti sa labi niya. Wari ba ay tinutudyo niya ako dahil sa kapangahasan ng mga mata ko.
Hindi ko naman siguro kasalanan kung mapatingin ako sa bahaging iyun diba?. Nakabalandra eh. Sino ba naman ang hindi mapapatingin! Siya itong walang habas na tumayo sa harapan ko ng hubot hubad eh. Sino ba naman ako para iwasan ang magandang tanawin na nakahain sa harapan ko. Isang tanawin na kaaya-aya sa mga mata ko.
"Sabay na tayo para tipid sa tubig." nakangiti niyang bigkas at sa gulat ko hinawi niya ang comforter na nakatakip sa aking katawan. Kaagad na bumulaga sa mga mata niya ang hubot hubad kong katawan na siyang dahilan kaya mabilis akong napabangon ng kama.
"Ken..bastos!" hindi ko mapigilang bigkas. Malakas siyang tumawa kasabay ng paghapit niya sa katawan ko sabay buhat sa akin. Nagulat ako sa kanyang ginawa dahil hindi ko akalain na kaya niya pala akong buhatin gayung kakagaling niya lang sa matinding pagsubok ng buhay niya.
"Ken...No! Ibaba mo ako! Kaya kong maglakad at hindi ka pa pwedeng magbuhat ng mabibigat." kaagad kong saway sa kanya. Pero parang wala naman siyang narinig. Buhat-buhat niya pa rin
ako hanggang sa makapasok na kami sa loob ng banyo.
"Kayang-kaya na kitang buhatin Sweetheart! Malakas yata ito!" nagmamalaki niyang sagot sa akin habang dahan-dahan niya akong ibinaba. Hindi ko naman napigilan ang sarili ko at mahina ko siyang nahampas sa kanyang balikat.
"Huwag mo na iyang ulitin ha? Hindi pa ganoon katibay iyang mga binti mo at baka kung mapaano ka!" naiinis kong sagot sa kanya. Tumawa lang siya sa akin habang binubuksan niya na ang tubig sa shower.
Sabay na nga kaming naligo. Ilang beses ko pang narinig sa kanya na kung hindi daw kami nagmamdali parang gusto niya daw akong angkinin ulit. Halata naman dahil sumasaludo na naman ang kanyang pagkalalaki at parang handa na namang manuklaw. Alam kong pinipigilan niya lang ang sarili niya lalo na at hinihintay daw kami nila Mommy Arabella sa Villa.
Pagkatapos namin maligo kaagad na kaming nagbihis at gumayak paalis. Saktong pagkalabas namin ng kwarto nag ring ang phone ni Kenneth at si Mommy Arabella ang nasa kabilang linya. Kanina pa daw kami hinihintay sa villa.
Ang Villa na tinutukoy ni Kenneth ay matatagpuan sa medyo mataas na bahagi ng resort. Napapaligiran iyun ng mataas na bakod at kapag nasa labas ka hindi mo akalain na may magandang istraktura pala ang nakatago sa loob.
Isang puti-puting bahay-bakasyonan. Pagkapasok pa lang amin sa loob ng mataas na gate ang seryosong mukha na ni Mommy Arabella ang sumalubong sa amin.
"Lumamig na ang mga pagkain. Bakit ang tagal niyo?" kaagad na angal niya pagkalapit namin. Nakipag-beso pa siya sa akin kaya kaagad akong nakaramdam ng pagkailang. Hindi kasi ako sanay.
"Napasarap ang tulog namin. Hindi ko narinig ang pag alarm ng cellphone."
sagot naman ni Kenneth. Tumango lang si Mommy Arabella at sabay na kaming naglakad patungo sa dining area kung saan may mga masasarap na pagkain ang naghihintay sa amin.
Naging smooth naman ang buong umaga namin. Nakatakdang lumipad pabalik ng Manila sila Mommy Arabella before lunch kaya naman nagpasya kami ni Kenneth na pagkaalis nila tsaka namin lilibutin ang buong isla.
Mabilis na lumipas ang ilang araw. Masasabi ko na ang experience namin sa isla ni Kenneth ay hinding-hindi ko makakalimutan sa tanang buhay ko. Ibinigay niya sa akin ang kanyang buong attention at oras. Itinuring niya akong parang prinsesa. Feeling ko nga ako na yata ang pinaka-maswerte at pinaka- magandang babae sa balat ng lupa.
"Ate Ella!" kasalukuyan kaming naglalakad ni Kenneth sa dalampasigan nang mapansin namin ang isang batang tumatakbo palapit sa amin. Hindi ko napigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko mapagtanto ko na ang batang si Ezekiel ang palapit sa amin. Ngayun ko lang siya ulit nakita pero kilala niya pa rin ako.
"Hello Ezekiel! Mag isa ka lang ba?' Nasaan si Mommy mo?" nakangiti kong tanong sa kanya. Pa-squat na naupo ako para pumantay ang height niya sa akin at kaagad na napakunot ang noo ko nang mapansin ko na may pasa sa pisngi ang bata. Wala sa sariling napatingala ako kay Kenneth. Napakunot-noo din siya ng mapansin niya ang kung anong meron sa pisngi ni Ezekiel.
"Eze, what is this? Bakit may pasa ka?" nagtataka kong tanong sa bata sabay haplos sa pisngi nito. Napapitlag naman ang bata kaya nasiguro namin na bago lang ang pasa sa balat nito..
"Tamaan po ng ball Ate Ella." inosenteng sagot naman ni Ezekiel. Akmang magsasalita pa sana ito ng tawagin siya ng isang babae sa hindi kalayuan sa amin. Kaagad na napatakbo si Ezekiel papunta sa babae na kung hindi ako nagkakamali siya si Ethel. Ang babaeng matagal ng hinahanap ni Elijah.
Chapter 536
ELLA POV
"Samahan mo ako Sweetheart! Kakausapin ko lang siya." wika ni Kenneth sa akin kaya kaagad na din kaming napatango. Sabay kaming naglakad patungo kay Ethel na noon ay kausap niya na ang kanyang anak.
"Ethel, kumusta?" kaagad na bati ni Kenenth kay Ethel. Napansin namin ang pagkagulat sa mukha nito nang mapantingin siya sa mukha ni Kenneth.
"Kilala mo pa ba ako? Pinsan ni Elijah. KUmusta na?" muling bigkas ni Kenneth at makahulugan nitong tinitigan ang batang hawak ni Ethel. Halata sa mukha nito ang pag-aalinlangan.
"O-oo! Naalala kita Sir!" sagot nito sabay yuko.
"Matagal kang hinanap ng pinsan kong si Elijah. Dito ka lang pala sa resort nagtatago." muling wika ni Kenneth.
"Matagal na kaming tapos ni Elijah. Wala nang dahilan pa para hanapin niya ako." sagot ni Ethel habang hindi nakaligtas sa pandinig ko ang pagpipipigil nito ng emotion.
"Why...dahil ba kay Elias? Kayo na ba? Kung talagang nagmamahalan kayong dalawa ni Elias, I think wala naman na sigurong magagawa si Elijah doon. Ang kailangan lang noong tao ay closure mula sa iyo." muling bigkas ni Kenneth. Napansin kong nagpipigil na sa kanyang luha sa Ethel.
"Hindi! Hindi dahil kay Elias. Magkaibigan lang kami. Siya ang nasa tabi ko noong mga panahon na kailangan ko ng karamay." naluluha niyang sagot. Ramdam ko sa boses niya ang pait na pilit niyang itinatago sa mahabang panahon. Hindi ko nasaksihan ang pagmamahalan na namagitan sa kanilang dalawa pero alam ko at nararamdaman ko kung gaano siya kamahal ni Elijah. Sana lang muli nang magkrus ang landas nilang dalawa.
"Sa palagay mo ba hindi magkakagulo ang kambal kapag malaman ito ni Elijah? I understand na maraming kapaliyuhan na nagawa si Elijah sa iyo pero hindi naman siguro sapat para pati ang bata madamay dito diba?" muling wika ni Kenneth. Napansin kong napatigagal si Ethel at halos yakapin niya na ang anak niya na akala mo anytime may kukuha sa bata.
"Anong sabi mo? Bata? Paano ka nakakasiguro na----" hindi na natuloy pa ang sasabihin ni Ethel ng kaagad na sumabat si Kenneth.
"Alam niyang buntis ka bago ka naglayas. Isa pa, hindi maikakaila sa hitsura ng bata na may dugo siyang Villarama" sagot ni Elijah. Kaagad namang nanlaki ang mga mata ni Ethel dahil sa gulat.
"Whatever your reasons hindi dapat madamay ang bata sa problema niyong dalawa ni Elijah. May dugong Villarama ang anak mo kaya sana naman huwag mong ipagkait sa kanya ang magandang kinabukasan na kayang ipagkaloob sa kanya ng angkan namin." sagot ni Kenneth. Kaagad naman umiling si Ethel.
"Hindi! Hindi ko kailangan ang pera nyo. Kaya kong buhayin ang anak ko! Hinding hindi ako papayag na malapitan siya ni Elijah." seryosong sagot ni Ethel kasabay ng paghila niya sa anak niya paalis. Napapailing naman si Kenneth na nasundan na lang sila ng tingin.
"Sadyang matigas talaga ang ulo ng babeng iyun. Bahala na si Elijah sa kanya. " wika ni Kenneth. Nagulat naman ako.
"Ano ang ibig mong sabihin? Nabangit mo na ba kay Elijah ang tungkol dito?" tanong ko. Umiling naman siya.
"Hindi pa! Nawala kasi sa isip ko nitong mga nakaraang araw." sagot niya sa akin at malagkit akong tinitigan. Pigil ko naman ang sarili ko na mag react. Nag- uumpisa na naman siya para landiin ako.
"Lets go! Medyo masakit na sa balat ang araw. Pahinga muna tayo tapos swimming tayo mamaya." muling wika niya na at kaagad ko naman sinang- ayunan.
Mabilis na lumipas ang ilang araw. Kahit na ayaw ko pa sanang tapusin ang bakasyon namin pero hindi pwede! Kailangan na naming bumalik ng Manila. Alam kong kailangan namin pareho harapin ang tunay na reyalidad ng buhay.
Pagkadating namin ng Manila nalaman namin na umalis ng bansa si Elijah kaya hindi na muna binangit ni Kenneth sa kanya ang tungkol kay Ethel. Ayaw niya kasing magulo ang isipan ng pinsan lalo na at business trip ang dahilan ng pag- byahe nito.
Isa sa mga regular employee si Ethel ng beach resort kaya malabong aalis siya sa lugar na iyun ng basta-basta. Isa pa, may itinalaga si Kenneth na dalawang tao para bantayan ang kilos ng mag-ina lalo na ng bata. Malaki kasi ang paniniwala ni Kenneth na anak ni Elijah ang naturang bata.
Nagpahinga lang kami ng ilang araw at kaagad na ding sumabak si Kenneth sa trabaho sa kumpanya. Noong mga unang araw naninibago pa ako dahil hindi ako sanay na wala siya tabi ko pero nitong huli unti-unti na din akong nasanay. Hindi naman kasi pwede na sa lahat ng oras nasa tabi namin pareho ang isat-isa. Kailangan na din bumalik ni Kenenth sa normal niyang buhay.
"Naku Mam, ano ang ginagawa mo? Bakit ikaw ang gumagawa niyan?" tanong ni Manang sa akin habang nagdidilig ako ng mga halaman. Nasa beach resort sila Mommy Arabella at Daddy Kurt kasama ang adopted daugher nilang si Baby Jillian kaya sobrang bored ko talaga ngayung araw. Naubos ko nang basahin lahat ng
libro at magazine na binili sa akin ni Kenneth noong nakaraang lingo.
"Ano ka ba Manang. Nakakagulat ka naman eh. Tsaka anong sabi mo? Mam? Hindi niyo ako amo Manang ha, kaya tigil -tigilan niyo ako sa kakatawag na Mam." nakangiti kong sagot sa kanya.
"Asawa na ang turing sa iyo ni Sir Kenneth kaya dapat lang na igalang ka namin! Tsaka pwede bang tigilan mo na ang pakikialam sa mga trabaho namin? Mapapagalitan na kami dahil sa mga pinanggagawa mo eh!" nagmamaktol na sagot ni Manang sa akin.
Hindi ko naman mapigilan ang matawa. Kahit nalaman nilang lahat ang tungkol sa relasyon namin ni Kenneth hindi ko man lang naramdaman sa kanilang lahat ang panghuhusga. Bagkos palagi nilang sinasabi sa akin na masaya sila sa nagiging kapalaran ko.
"Hindi niya naman malalaman na tumutulong ako Manang kaya ipagpalagay mo ang kalooban mo! Ako ang bahala kaya hayaan niyo na akong magtrabaho." nakangiti kong sagot. Muling umiling si Manang sabay turo sa isang direksyon kaya kaagad ko na ding sinundan ng tingin.
"May cctv sa bawat sulok ng bahay Mam Ella at tiyak ako na naka-monitor si Sir sa iyo ngayun. Sige na, bumalik ka na ng kwarto. May gardener naman na gagawa sa pagdidilig ng halaman kaya hindi mo na dapat pang gawin ito." sagot ni Manang sa akin na kulang na lang magmakaawa sundin ko lang siya.
Chapter 537
ELLA POV
Mabilis na lumipas ang mga buwan. Kahit papaano, nasanay na din ako sa routine naming dalawa ni Kenneth. Para na nga kaming mag-asawa kapag magturingan at kasal na lang talaga ang kulang sa aming dalawa para pwede nang sabihin na legal na talaga ang aming pagsasama.
Iyun nga lang iniisip ko pa rin kung paano ito sasabihin kila Nanay at Tatay. Wala pa rin namang mintis ang pagpapadala ko buwan-buwan ng pera sa kanila iyun nga lang hindi ko pa nababangit sa kanila na nakikipag-live in na ako. Hindi ko kasi alam kung paano sasabihin sa kanila.
Hinihintay ko din kung kailan ba magpo- proposed ng kasal sa akin si Kenneth. Pinanghahawakan ko din kasi talaga ang pangako niya sa akin na pakakasalan niya kaagad ako kapag makalakad na siya kaya lang nagiging abala naman siya sa kumpanya nila. Iniisip ko na lang na siguro sa sobrang busy niya nakaligtaan niya na ang pangako niya sa aking kasal.
Ayaw na ayaw ko na din kasi talagang mag isip ng mga negative na bagay. Mahal ko siya at masaya na ako na magkasama kami. Masaya na makasama siya gabi- gabi at katabi sa pagtulog
Tuluyan na kasi talaga siyang naging abala sa kumpanya. Gabi na siya kung umuuwi minsan pero pilit ko nalang na iniintindi. Tuwing uwi niya napansin kong pagod na pagod siya kaya diretso tulog na din. Kapag weekend naman pumapasok din siya minsan at gustuhin ko mang magtampo hindi pwede! Kung tutuusin mas hirap siya nganun kumpara sa akin.
"Manang, ready na ba ang lunch box ni Kenneth?" kaagad na tanong ko kay Manang nang maabutan ko siya dito sa kusina. Bihis na bihis ako dahil balak kong supresahin si Kenneth sa opisina niya. Sobrang bored ko kasi talaga ngayun at wala akong ibang maisip kundi ang lumabas na lang muna para makabili na din ng bagong libro na pwedeng basahin.
"Naka-ready na. Teka lang, magko- commute ka lang ba?" nagtataka niyang tanong sa akin. Kaagad naman akong tumango.
"Huwag kang ma-aalala Manang. Hindi ako maliligaw. Tsaka may cellphone naman ako. Kung sakaling maligaw man ako tatawag kaagad ako sa iyo." matamis ang ngiti kong sagot sa kanya.
Noong nakaraang buwan isinama ako ni Kenneth sa opisina niya kaya naman hindi na bago sa akin ang pumunta doon. CEO si Kenneth ng kumpanya at alam kong kilala din ako ng mga empleyado niya bilang girlfriend niya. Minsan parang gusto ko nalang mag aral kahit vocational course lang para makapasok ako sa kumpanya nila. Para palagi kong nakakasama si Kenneth.
Ang gwardiya na din ang mismo ang tumawag ng taxi na pwede kong sakyan.
Excited akong i-surpresa si Kenneth kaya naman pagkahinto ng taxi sa tapat ng building ng Santillan Corportion mabilis akong nabayad at bumaba.
Pumasok ako sa loob at diretsong naglakad palapit sa reception area. Kaagad nila akong binati kaya napangiti ako.
"Si Sir Kenneth po Mam? Kakaalis niya lang po." hindi pa ako nakapagtanong mukhang alam na nila kung sino ang sadya ko. Hindi ko tuloy mapigilan ang makaramdam ng kilig. Naalala pa nila ako at aware sila kung sino ba ako sa buhay ni Kenneth.
Kaya lang wala pala si Kenneth. Sa kagustuhan kong masurpresa siya hindi ko na siya natawagan. Napasulyap ako sa suot kong relo at halos alas dose na pala ng tanghali. Malabo pa sa sikat ng araw na makakain niya itong dala kong pagkain. Baka sa mga sandaling ito kumakain na din siya.
"Ganoon ba? Kung ganoon hindi na lang pala ako tutuloy. Salamat ha?" nakangiti kong bigkas at pilit na itinatago sa kanila ang aking pagkadismaya. Pasimple kong kinuha ang aking cellphone sa bag at nag- dial. Ilang ring lang naman sumagot na din kaagad si Kenenth.
"Hello..Sweetheart! Napatawag ka?" kaagad na tanong niya sa akin. May naririnig akong ingay sa background niya kaya naman nahihinuha ko na nasa mataong lugar siya ngayun.
"Ken...nasaan ka? Papunta sana ako sa office mo kaya lang umalis ka daw?" kaagad kong sagot sa kanya. Hindi siya nakaimik. Akala ko nga naputol na ang tawag pero nang tingnan ko ang screen ng phone ko connected pa din naman.
"Ken..nandiyan ka pa ba? Bakit parang ang ingay?" nagtataka kong bigkas.
"Yah...medyo mahina ang signal. Well, nasa office ka kamu? Mamayang hapon pa ang balik ko. Teka lang tatawagan ko si Regie para ihatid ka niya sa bahay. Balak kong umuwi ng maaga mamaya kaya sa bahay na lang tayo mag-usap." seryoso niyang sagot. Kaagad namang napakunot ang noo ko nang may mahagip ang pandinig ko na boses babae.
Ang Regie na tinutukoy niya ay ang kanyang personal assistant. Kung ganoon hindi niya pala isinama sa lakad niya. Ganunpaman hindi ko na lang pinagtoonan ng pansin. Ayaw ko na din kasing makadagdag pa sa alalahanin ni Kenneth.
Tsaka ano kaya iyung sinasabi niya na mahina daw ang signal? Imposible naman yata iyun dahil malinaw kong naririnig ang ingay sa background niya eh.
"Hello Ella! Sige na Sweetheart! Ibaba ko na ang tawag mo! Hintayin mo na lang si Regie para ihatid ka niya pauwi ng bahay. Mag-ingat ka!" muling bigkas niya kasabay na pagkawala niya sa kabilang linya. Napapailing na lang ako at muling hinarap ang receptionist. Mukhang nagmamadali si Kenneth dahil kahit ang pag 'i love you' nakalimutan niyang bangitin.
"Pakisabi na lang kay Regie na nakaalis na ako. Thank you!" wika ko sa receptionist at mabilis ng naglakad palabas ng building. Muli akong nag- abang ng taxi sa labas at hindi naman nagtagal nakasakay din kaagad ako. Nagpahatid ako sa pinakamalapit na mall. Bibili muna ako ng books na pwede kong pagkaabalahan.
Pagdating ng mall kaagad kong hinanap ang book store. Dahil hindi ko kabisado nagpaikot-ikot pa ako hanggang sa mapahinto ako sa paghakbang nang may mahagip ako ng tingin. Sinipat ko ng tingin ang isang lalaki na nakaupo sa loob ng coffee shop at ganoon na lang ang gulat ko ng mamukhaan ko si Kenneth.
Hindi ko tuloy mapigilan ang pagsilay ng ngiti sa labi ko at ak?mang ihahakbang ko na din sana ang aking mga paa papasok ng coffee shop nang mapansin ko ang paglapit ng isang babae sa kanya.
Napansin kong yumapos pa ang babae kay Kenneth at humalik sa pisngi niya.
Para naman akong na-istatwa sa aking nakita!
Chapter 538
ELLA POV
Ilang saglit din akong nakatulala habang nakatitig sa dawalang magkapareha na nakaupo sa loob ng coffee shop. Nakikita ko ang tuwa sa mga mata ni Kenneth habang kausap niya ang isang babae na kahit na hindi ko pa siya na-meet ng personal alam kong siya si Vina.
Ang dati niyang fiancee na tinakasan siya sa mismong araw ng kanilang kasal. Kaya pala umalis siya ng opisina na hindi kasama ang kanyang personal assistant dahil may kakatagpuin pala siya.
Hindi related sa trabaho ang paglabas niyang ito kundi personal. Kung hindi ko siguro naisip na lumabas ngayun siguro hinding hindi ko talaga malalaman ito. Sa klase ng pag uusap nila Kenneth ngayun at Vina parang bati na sila eh!
Hindi ko na napigilan pa ang unti- unting pagpatak ng luha sa aking mga mata. Parang may libo-libong karayom ang biglang tumusok sa puso ko dahil sa nasaksihan ko. Bago sa akin ang ganitong pakiramdam!
Masakit pala na makikita mo ang taong mahal mo na may kasamang iba! Nagseselos ako! Parang gusto ko silang sugurin pero hindi ko alam kung saan huhugot ng lakas ng loob para gawin iyun.
Kaya siguro hindi na nagawang tuparin ni Kenneth sa akin ang pangako niya na pakakasalan kaagad ako once na makalakad na siya dahil nagdadalawang isip pa siya. Hindi pa siguro siya sugurado sa nararamdaman niya para sa akin!
"Miss...ayos ka lang ba? May masakit ba sa iyo?" nakabalik lang ako sa huwesyo ng marinig kong may nagsalita sa tagiliran ko. Tulala akong napatitig sa kanya at kaagad na sumalubong sa paningin ko ang nakangiting mukha ng isang lalaki.
Actually, gwapong lalaki! Dahil sa pagkakangiti niya kaagad na tumampad sa paningin ko ang mapuputi at pantay- pantay niyang ngipin.
"Ella!" bigkas niya. Pasimple kong pinunasan ang luha sa aking mga mata at seryoso siyang tinitigan.
"Naaalala mo ako?" nagtataka kong tanong sa kanya. Kaagad naman siyang tumango habang may nakaguhit na ngiti sa labi niya.
Sa-totoo lang hindi ako sure kung si Christopher or Charles Villarama ba itong kaharap ko! Sa kanilang triplets na magkakapatid si Charlotte lang ang kilalang kilala ko. Siguro dahil babae siya kaya kaaagad ko siyang nare-recognized sa kanilang tatlo. Pero ang dalawang lalaki sa triplets hirap na hirap akong kilalanin sila. Wala akong makikitang palatandaan para malaman kung sino ba talaga sa kanila si Charles at Christopher Villarama.
"Of course! anong ginagawa ng gago kong pinsan sa loob ng coffee shop na iyan? Dont tell me na nakikipagbalikan siya kay Vina." bigkas niya na muling nagpasikip sa dibdib ko. Mabilis akong humakbang paalis pero kaagad ko din naman naramdaman na sinusundan niya ako.
"Kailan pa sila muling nagdi-date? Hindi bat kayo ang magkarelasyon? How come na nagawang tumingin sa ibang babae ang pinsan ko gayung di hamak na mas kaibig-ibig ka naman kumpara kay Vina?" muling bikas niya sa akin. Napahinto ako sa paglalakad at masama siyang tinitigan. Kaagad niya namang itinaas ang kanyang dalawang kamay at matamis akong nginitian.
"Woow! Sorry...my mistakes! Sasamahan na lang kita! Huwag kang mag-aalala pwede mo akong gawing crying shoulder.
Mahirap sa isang kagaya mong babae na paikot-ikot dito sa loob ng mall na nasa hindi maayos na kondisyon. Broken hearted ka at baka kung ano ang maisip mong gawin." nakangiti niyang wika sa akin
Ngayun ko lang napatunayan na may itinatago din palang kakulitan ang taong ito. Kung hindi lang siguro pag-aari ni Kenneth ang puso ko baka magka-crush pa ako sa kanya eh. Ang pogi naman kasi at feeling ko nga mas pogi pa siya kaysa kay Kenneth eh!
"Sino ka nga ba?" hindi ko napigilang tanong ko sa kanya. Kaagad namang nanlaki ang mga mata nito sa gulat. Nagbago ang expression ng kanyang mukha at salubong ang kilay na tinitigan ako.
"Really? Hindi mo ako kilala? Ilang beses na tayong nagkita pero hindi mo ako maalala?" nagtataka niyang tanong. Kaagad naman akong umiling.
"Hindi eh! Acutally, kilala kita na parang hindi. Sino ka ba? Si Christopher ka ba or si Charles?" nagtataka kong tanong sa kabila ng sakit ng kalooban na nararamdaman ko ngayun. Nagulat na lang ako dahil malakas siyang natawa na siyang dahilan kaya napatingin sa amin ang ibang mga tao.
"Sorry..magkamukha kasi kaming dalawa ni Charles kaya siguro hindi mo ako makilala. By the way ako si Christopher. Look at my ears..may hikaw ako samantalang si Charles wala. Isa pa mas hamak na malakas ang sex appeal ko sa kapatid ko at mas mabait ako sa kanya! "nakangiti niyang bigkas sa akin. Kaagad naman akong napatango at mabilis na humakbang paalis. Muli niya na naman akong sinundan.
"Break na ba kayo ng pinsan ko?" tanong niya na muling nagpahinto sa aking paghakbang. Medyo malayo na kami sa coffee shop kung saan naroroon si Kenneth kaya naglakad ako patungo sa isang restaurant at naupo sa isa sa mga bakanteng mesa. Muli akong sinundan ni Christopher.
"Kanina ko lang din nalaman na may contact pa sila ni Vina. Siguro tama ang gumugulo sa isipan ko noon pa man. Si Vina pa rin siguro ang mahal niya kaya sila magkasama ngayun." malungkot kong sagot sa kanya kasabay ng muling pagpatak ng luha sa akin mga mata. Napansin kong seryoso akong tinitigan ni Christopher sabay iling.
"Baka naman nagkakamali ka lang. Hindi porket nag-uusap ang dalawang tao nagkabalikan na! Hindi mo dapat iyakan ang isang bagay na hindi mo pa naman sigurado. Malay mo baka friends lang sila at kailangan nila ng closure sa isat-isa kaya sila nag-uusap ngayun. Ella, alam naming lahat ang ginawa mong sakripisyo para kay Kenneth at nakikita namin kung gaano ka niya kamahal!" bigkas niya na lalong nagpabigat ng kalooban ko.
Iyun kasi ang labis kong ikinatakot. Paano kung pinatulan lang ako ni Kenneth dahil ako lang naman ang nasa tabi niya noong mga panahon na kailangan niya ng karamay? Paano kung hindi niya naman pala talaga ako mahal?
Chapter 539
ELLA POV
"Saan ka galing?" kakapasok ko lang sa loob ng bahay at ang seryosong mukha ni Kenneth ang kaagad na sumalubong sa akin.
Sinadya ko talagang magpagabi sa labas dahil hindi ko alam kung paano ko siya pakikiharapan pagkatapos kong nakita kung sino ang kausap niya kanina sa isang coffee shop.
"Nagkita kami kanina ng kababayan ko at nagkumustahan kaya hindi ko namalayan ang paglipas ng oras. Gabi na pala." nagsisinungaling kong sagot sa kanya. Umaasa ako na sana hindi na siya magtanong pa. Wala ako ngayun sa mood para makipag-usap sa kanya at parang gusto ko na lang sanang magpahinga.
Ang totoo si Christopher ang kasama ko buong maghapon. Makulit ang taong iyun kahit na ilang beses ko nang sinabi sa kanya na iwan niya na ako ayaw niya talaga. Nag-aalala daw siya na baka kung ano ang mangyari sa akin. Kumain lang naman kami sa labas at ipinasyal niya ako sa loob ng mall na never pang ginawa sa akin ni Kenneth. Simula noong bumalik kami dito sa Manila galing beach resort, never pa kaming nakapamasyal dahil nga masyado siyang abala.
Ayos lang naman sana sa akin iyun! Naiinitindihan ko na abala talaga siya sa kanilang kumpanya at nawawalan na siya ng oras sa akin pero ang makita kong kasama niya si Vina sa isang coffee shop kanina, masyadong masakit para sa panig ko iyun.
Buti pa si Vina nai-date niya sa labas samantalang ako, nandito lang sa bahay. Hindi niya naman ako pinagbababawalan na lumabas pero sa sobrang laki ng respito ko sa kanya at ayaw kong may masabi sya sa akin pinilit kong maging kontento dito sa loob ng bahay. Pero ngayung nalaman ko na nagdi-date pa rin pala sila ni Vina hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Nasasaktan ako tuwing naiisip ko na may contact pa rin pala sila ng babaeng iyun.
"Inaasahan ko na nandito ka sa bahay pagdating ko pero wala ka. Hindi bat sinabi ko sa iyo kanina na hintayin mo si Regie dahil ihahatid ka niya dito sa bahay pero ano ang ginawa mo? Umalis ka at hindi kita ma-contact! Alam mo ba kung gaano ako nag-aalala sa iyo?" seryoso niyang sagot sa akin.
Kung hindi ko lang siguro kanina sila nakita ni Vina na magkausap baka kikiligin pa ako sa sinabi niya ngayun eh.
"Sorry, hindi ko namalayan na-lowbat pala ang cellphone ko. Hayaan mo hindi na mauulit." mahina ang boses na sagot ko sa kanya. Natigilan naman siya at seryoso akong tinitigan.
"May problema ka ba? Ano ba ang nangyari sa iyo? May nangyari ba na hindi ko alam?" nagtataka niyang tanong sa akin. Napansin niya marahil na wala akong gana na pakiharapan siya kaya niya naitanong ito. Pilit naman akong ngumiti pero sa totoo lang durog na durog ang puso ko.
"Ayos lang ako. Medyo masakit lang ang ulo ko siguro dahil sa sobrang init sa labas kaya parang wala akong gana ngayun" pilit ang ngiting sagot ko sa kanya. Napatitig pa siya sa hawak kong paper bag at inagaw niya iyun sa kamay ko. Hinayaan ko na lang dahil mga libro lang naman ang laman noon. Mga libro na si Christopher ang pumili dahil wala talaga ako sa mood kanina para mamili. Napilitan lang ako para may idadahilan ako kay Kenneth kung bakit ako lumabas ngayun.
"Okay...fine. Magpahinga ka na muna. Papupuntahan na lang kita sa kwarto kapag ready na ang dinner." sagot niya sa akin. Tumango lang ako at mabilis nang naglakad paakyat ng hagdan. Ni hindi ko na napansin pa ang seryosong titig ni Kenneth habang sinusundan ako ng tingin.
"Pagdating ng kwarto naglinis lang ako ng katawan at nagpalit ng damit pantulog. Pinatay ko ang ilaw at binuksn ang lampshade at kaagad nang nahiga sa kama. Pinilit kong makatulog pero hindi
ko talaga magagawa. Patuloy na lumilitaw sa balintataw ko ang mga nakita ko kanina sa mall.
Mahigit isang oras na akong nakahiga ng kama ng maramdaman ko ang pagbukas at sara ng pintuan ng kwarto. Alam kong si Kenneth ang pumasok pero pinanindigan ko ang pagtutulog-tulugan ko. Wala akong balak na sumabay sa pagkain sa kanya. Sa sobrang sama ng loob na nararamdaman ko ngayun sa kanya baka maiyak lang ako at ayaw na ayaw kong mangyari iyun. Ayaw kong ipakita sa kanya na nahihirapan ako.
"Ella...gising ka na muna. Kakain na tayo ng dinner." narinig kong sambit niya. Iniiwasan kong magpakita ng indikasyon sa kanya na gising pa ako. Wala akong ganang kumain. Ayaw ko din munang makausap siya.
Isang mahabang katahimikan ang namayani sa paligid bago ko muling narinig ang pagbukas ng pintuan ng kwarto. Kasabay ng pagsara ng pintuan ay ang pagmulat ng aking mga mata at
napatitig sa gawing iyun. Hindi ko na napigilan pa ang muling pagpatak ng luha sa aking mga mata.
Ito ang kauna-unahang pagkakataon na sobrang sumama ang loob ko sa kanya. Ito din ang kauna-unahang pagkakataon na nakaramdam ako ng takot sa relasyon naming dalawa. Hindi ko alam kung makakaya ko ba talaga kung sakaling mawala man siya sa akin. Hindi ko alam kung hanggang kailan ko siya kayang tikisin.
Dahan-dahan akong bumangon at naupo ng kama. Pinilit kong pigilan ang pag-iyak pero hindi ko talaga kaya. Nasasaktan ako sa isiping baka hindi nga talaga kami ang para sa isat isa. Hindi kami bagay at hindi lahat ng tao ay maswerte pagdating sa pag-ibig.
Chapter 540
ELLA POV
Kinabukasan, nagising ako na mag-isa na lang sa kama. Nakaalis na si Kenneth at mukhang pumasok na siya sa trabaho niya. Nag-inat muna ako bago mabilis na bumangon at diretsong naglakad patungo sa banyo para maligo na muna.
Balak kong magkulong dito sa kwarto buong maghapon habang nagbabasa ng libro.
Pinagbawalan nila akong gumawa ng mga gawaing bahay kaya wala talaga akong ibang pagkakaabalahan sa araw- araw kundi ang magbasa ng libro. Ayos na din dahil marami naman akong natutunan. Nalilibang ako at hindi ko din naman namamalayan ang paglipas ng oras.
Pagkatapos kong naligo, lumabas muna ako ng kwarto para kumain ng breakfast. Bread at kape lang naman ang kinain ko at akmang muli akong babalik ng kwarto
nang bigla akong lapitan ng isa sa mga kasambahay namin. Sinabi niya na may bisita daw na nanghahanap sa akin sa labas.
"Sinong bisita?" nagtataka kong tanong kay Manang. Nasa beach resort pa rin sila Mommy at mukhang ako nga talaga ang pakay ng taong nasa labas.
"Nasa garden. Kilala niyo po siya. Gustong gusto daw po kayong makausap. Ang kulit nga eh..."sagot ni Manang sa akin. Tumango nalang ako sa kawalan ko ng masabi. Naglakad ako palabas ng bahay at ganoon na lang ang pagkagulat ko nang makita ko kung sinong bisita ang tinutukoy ni Manang na naghihintay sa akin sa garden
Na-expired na siguro ang ban niya dito sa bahay dahil pinapasok na siya ng mga guard. Ang natatandaan ko bawal siya sa pamamahay na ito simula noong hindi niya sinipot sa kasal nila si Kenneth. Malalim akong napabuntong-hininga habang dahan-dahan na naglakad palapit sa kanya.
Ano kaya ang pakay ng babaeng ito sa akin? Sa natatandaan ko never pa kaming nag meet ng personal. Ngayun pa lang kung sakali kaya walang dahilan para puntahan niya ako at kausapin.
"Gusto mo daw akong makausap?" kaagad na tanong ko pagkalapit ko sa kanya. Gulat siyang napalingon bago ako sinipat ng tingin mula ulo hanggang paa.
"Ella right?" bigkas niya. Kaagad akong tumango.
"Ako nga pala si Vina!" nakangiti niyang sagot sabay lahad ng kanyang kamay.
Atubili kong inabot ang kamay niya para makipag-shake hands. Sa totoo lang hindi ko alam kung para saan ba ang pakikipag-kamay niya sa akin? Gusto niya bang ipamukha sa akin na siya ang pinili ni Kenneth? Ang sakit noon ah?
Wala sa sariling sinipat ko siya ng tingin. Mukha naman siyang mabait kaya siguro na-inlove sa kanya si Kenneth ng todo. Kaya siguro kahit na anong gawin ko
bumabalik pa rin sa kanya si Kenneth.
"Sa wakas, nagkaharap din tayo! Matagal ko na sanang gusto kang makausap kaya lang natatalo ako ng hiya. Alam mo na...galit sa akin ang lahat dahil sa hindi ko pagsipot sa kasal naming dalawa ni Kenneth noon." sagot niya sa akin. Hindi naman ako nakaimik. Muli ko siyang sinipat ng tingin at hindi ko mapigilan ang makaramdam ng panliliit sa sarili ko dahil kahit saang angulo tingnan malaki talaga ang lamang niya sa akin. Tindig pa lang nagmumukha na akong alalay niya.
Oo! Aminado ako na kulang talaga ako sa tiwala sa sarili. Lumaki ako sa mahirap na pamilya na binabato kami ng pang- iinsulto ng mga taong nakapaligid sa amin. Kaya kung self confidence ang pag- uusapan, kulang talaga ako sa bagay na iyun. Tumataas lang ang level ng self confidence ko kapag kasama ko si Kenneth.
"Nagkausap na kami ni Kenneth at pinatawad niya na ako!" maya-maya muli niyang bigkas. Blanko ang mga matang tinitigan ko siya habang hindi ko napigilan ang sarili ko ang pagkuyom ng kamao ko.
Napatawad na siya ni Kenneth? Ibig bang sabihin nagkabati na sila? Kailan pa? Kaya ba sila magkasama kahapon? Isa ba siya sa mga dahilan kaya ginagabi ng uwi si Kenneth nitong mga nakaraang araw?
"Narealized ko ang malaking pagkakamali ko sa kanya at labis kong pinagsisisihan iyun. Nagkausap kami at nagkasundo na kung pwede muli naming subukan na mabuo kami. Mahal ko siya at sinabi niyang ako pa rin ang mahal niya-- -" bigkas niya na tuluyang nagpadurog sa puso ko. Pigil ko ang sarili ko na maiyak sa harapan niya.
"Hindi niya alam kung paano niya sasabihin sa iyo. Ikaw ang nag-motivate sa kanya noon para makalakad siya ulit kaya ayaw niyang masaktan ka. Wala siyang lakas ng loob ngayun para sabihin sa iyo na hindi ka na niya kailangan."
salitang binitawan na halos umalingawngaw sa pandinig ko. Nanghihina akong napaupo sa isang upuan habang hindi ko na napigilan pa ang pagpatak ng luha sa aking mga mata.
"Sorry Ella. Babae din ako at alam ko kung ano man ang nararamdaman mo ngayun! Pero kung talagang mahal mo siya..pwede bang palayain mo na siya? Marami na siyang mga pinagdaanan sa buhay at sana huwag na natin pang dagdagan. Balak niyang ituloy namin ang kasal namin kaya sana lang- -" hindi niya na natuloy pa ang sasabihin niya nang bigla ko iyong putulin.
"Pwede bang umalis ka na? Wala akong pakialam kung nagkabalikan man kayong dalawa! Hangat hindi si Kenneth ang nagtaboy sa akin hindi ako aalis sa piling niya. Kung pinangakuan ka niya ng kasal, pinangakuan niya din ako!" sagot ko sa kanya at mabilis ko na siyang tinalikuran. Hindi ko na kaya pa ang pakiharapan siya. Hindi ko kayang makita ng ibang tao kung gaano ako ka-miserable ngayun.
Pagkagaling sa garden diretso akong naglakad patungo sa kwarto. Wala akong ginawa kundi ang umiyak nang umiyak hanggang sa nakatulog ako.
Nagising ako na masakit ang ulo ko at nakakaramdam ako ng pangangasim ng aking sikmura. Dali-dali akong bumangon ng kama at halos takbuhin ko ang banyo huwag lang akong magkalat. May kung anong bagay kasi ang gustong lumabas sa sikmura ko kaya pagkapasok ko sa loob ng banyo diretso ako sa toilet bowl at sumuka nang sumuka.
Wala naman akong naisip na ibang kinain kaninang umaga liban sa tinapay at kape lang. Kung sa pagkain, imposible namang magka-food poisoning ako.
Siguro dahil sa halos maghapon kong pag -iyak kaya ako nagkakaganito.
Chapter 541
ELLA POV
Pagkatapos kong sumuka, nagmumog at naghilamos lang ako at mabilis nang lumabas ng banyo. Sakto naman pagkalabas ko narinig ko ang pagtunog ng aking phone kaya dali-dali kong dinampot iyun at sinagot.
"Hello!" kaagad kong sambit. Hindi ko na inabala pa ang sarili ko na tingnan kung sino ang tumatawag.
"Sweetheart?" kaagad naman na sambit ng nasa kabilang linya. Kahit na masama ang pakiramdam ko hindi ko napigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. Sa wakas naalala niya din akong tawagan.
Biglang salakay ng tuwa ang kaagad na naramdaman ng buo kong pagkatao. Ibig lang sabihin nito na malaki pa rin ang pag -asa na ako pa rin ang pipiliin niya! Na baka hindi totoo ang sinasabi ni Vina sa akin kanina.
"Ken...napatawag ka? I missed you!" hindi ko napigilang bigkas kasabay ng paguhit ng masayang ngiti sa labi ko.
"I missed you too Sweetheart! Tumawag ako dahil may gusto sana akong sabihin sa iyo...may biglaang site visit kami for three days kaya baka sa weekend na ako makakauwi. Inutusan ko na si Regie na ikuha ako ng ilang pirasong damit diyan sa bahay. Pwede mo bang ihanda lahat ng mga kailangan ko?" sagot niya sa kabilang linya na kaagad na nagpabura ng masayang ngiti sa labi ko.
Sa isang iglap, bigla akong nakaramdam ng lungkot. Biglang bumigat ang pakiramdam ko kasabay ng biglang pagtulo ng luha sa aking mga mata.
Ewan ko ba! Napapansin ko nitong mga nakaraang araw na napakaiyakin ko na! Siguro dahil sa mga bagay na gumugulo sa isipan ko! Masyado kasi talaga akong kinain ng takot na baka tuluyan na siyang mawala sa akin. Na baka bigla na lang silang magkabalikan ni Vina at maiiwan akong luhaan. Ewan ko ba...masyado akong napa-praning ngayun! Natatakot akong isipin na baka sa isang iglap, tuluyan nang mawala sa akin si Kenneth.
"May site visit ka? Bakit biglaan naman yata?" mahina kong bigkas at pigil ko ang sarili ko na pumiyok. Ayaw kong ipahalata sa kanya na umiiyak ako.
"Ganito talaga minsan ang nature ng negosyo. May mga bagay minsan na hindi namin kontrolado. Pasensya ka na Sweetheart ha? Dont worry, babawi ako sa iyo pag-uwi ko. Sa ngayun kailangan ko talaga muna itong gawin dahil malaki ang maitutulong nito sa kumpanya."
mahabang sagot niya sa akin. Kaagad kong pinunasan ang luha sa aking mga mata at malungkot na napatitig sa kawalan.
Bwesit kasi talaga! Bakit ganito? Bakit may bahagi ng utak ko na nagsasabi na hindi naman talaga site visit ang dahilan kung bakit hindi siya makakauwi ng three days? Baka kay Vina lang siya umuwi at ayaw niya lang akong prangkahin eh!
Baka totoo ang sinabi ni Vina sa akin kanina na hindi niya kayang tapatin ako dahil ayaw niya akong masaktan.
"Hello! Ella! Sweetheart! Nandiyan ka pa ba?" muli akong bumalik sa huwesyo nang muli kong narinig ang tinig ng nagtatakang si Kenneth.
"Ha? Ah..ehhh, oo! Nandito pa ako! Sige, ihahanda ko lang ang mga gamit mo!" kaagad ko namang sagot sa kanya.
"Ano ba ang nagyayari sa iyo? Masama ba ang pakiramdam mo? Bakit parang may sipon ka?" nagtataka niya namang sagot. Saglit kong inilayo sa tainga ko sang cellphone at huminga ako ng malalim.
"Ha? Hindi! Ayos lang ako! Kakagising ko lang kasi kaya medyo malat ang boses ko! Sige na Ken..ihahanda ko lang ang mga gamit mo! Bye!" sagot ko at kaagad na pinindot ang end button ng cellphone. Muling tumulo ang masaganang luha sa aking mga mata.
Ganito pala ang pakiramdam kapag nagseselos ka. Lahat ng kilos ng taong mahal mo binibigyan mo ng masamang kahulugan. Feeling ko talaga hindi naman site visit ang pupuntahan niya eh. Baka nga si Vina ang dahilan kaya hindi siya makakauwi ng three days.
Hindi niya naman ito ginagawa dati eh. Kahit gaano pa siya kaabala sinisigurado niyang nakakauwi siya ng bahay tapos dumating lang ulit si Vina sa buhay niya biglang nagbago na ang lahat! Siguro, ayaw niya na talaga sa akin.
Kahit na lumuluha, naglakad ako patungo sa walk in closet. Kinuha ko ang may katamtamang laki ng luggage at naglagay ng ilang pirasong damit. Three days daw syang mawawala kaya naglagay na din ako ng pang three days niyang damit at iba pang mga gamit.. Wala naman siyang nabangit kung anong klaseng damit ang kailangan niya kaya pinili ko na lang ang mga pang office attire niya. Kung si Vina man ang kasama niya sa tatlong araw, tanging pag-iyak na lang siguro talaga ang magagawa ko.
Kakatapos ko lang i-ready ang mga gamit ni Kenneth nang marinig ko ang mahinang katok sa pintuan ng kwarto. Dali-dali akong naglakad patungo doon at binuksan ang pintuan. Kaagad na tumampad sa mga mata ko ang isa sa mga kasambahay namin.
"Nasa ibaba na po si Sir Regie Mam." imporma niya sa akin. Tumango lang ako at niluwagan ang pagkakabukas ng pintuan ng kwarto.
"Pakibigay na lang sa kanya ang luggage na iyan. Hinihintay kamu ni Kenneth iyan. " sagot ko. Tumango naman si Manang at pumsok na siya sa kwarto para kunin ang luggage. Hinintay ko munang makalabas siya bago ko isinara ulit ang pintuan ng kwarto.
Chapter 542
ELLA POV
Masyadong matagal ang three days para sa akin na hindi nakakasama si Kenneth kaya para akong pusang hindi mapanganak sa paglipas ng oras. Hindi ako mapalagay at gusto ko nang hilahin ang araw para sana matapos na ang three days.
Ganito talaga siguro ang feeling na wala kang ginagawa sa buhay mo. Ang bawat minuto ay ramdam na ramdam ko! Wala din akong ganang kumain at palagi din sumasakit ang ulo ko. Siguro dahil hindi ako nakakatulog nang maayos.
"Mam, nakaready na ang lunch mo!" tulala akong nakatitig sa kawalan nang bigla akong lapitan ni Manang para iimporma na ready na daw ang pagkain ko. Bukas pa ang uwi ni Kenneth at missed na missed ko na siya.
Last na pag-uusap namin ay noong ipinahanda niya sa akin ang mga damit na susuutin niya dahil hanggang ngayun hindi na siya tumawag sa akin. Ni hindi niya man lang ako kinumusta. Ilang beses ko na din siyang sinubukang tawagan pero hindi ko siya ma-contact. Walang signal or di kaya naka-off ang cellphone niya!
"Busog pa ako Manang. Kakain na lang ako mamaya kapag nakakaramdam ako ng gutom." walang gana kong sagot. Saglit na natigilan si Manang habang seryoso akong tinitigan.
"Mam...ganiyan din ang sinabi mo kaninang umaga. Halos hindi mo din ginalaw ang pagkain mo. Teka lang... pasensya na kung matanong ko ito sa iyo pero...nagpa-check up k? na ba? Baka naman buntis ka?" narinig kong tanong ni Manang kaya kaagad niyang nakuha ang attention ko. Maang akong napatitig sa kanya.
"Huwag mong masamain ang tanong ko Mam. Amo na din ang turing namin sa iyo pero ganupaman hindi pa rin nagbabago ang pakikitungo mo sa amin. Nagtataka lang kasi..ang laki ng ibinagsak ng katawan mo. Wala namang masama kung mag pregnancy test ka diba? Gusto mo bilhan kita sa botika ng pang-PT?" muling wika ni Manang.
Hindi ko napigilang mapaisip. Biglang dagsa ng reyalisasyon sa utak ko. Kailan nga ba ako huling dinatnan ng montly period ko?
"Kumain ka muna Mam tapos ibibili kita ng pang-PT mo. Para malaman natin kung talagang nagdadalang-tao ka. Naku, tiyak na matutuwa nito si Sir Kenneth!" nakangiting muling wika ni Manang. Hindi ko tuloy mapigilan ang mapalunok ng laway. Bigla akong nakaramdam ng takot.
Paano nga kung buntis ako? Ano ang gagawin ko?
"Sige po Manang. Pakisuyo na lang po sa pagbili ng PT! Salamat po" pilit ang ngiting sagot ko sa kanya. Nakangiting tumango si Manang kaya naman kaagad na akong naglakad patungong dining
area. Kung sakali mang nagdadalang-tao ako kailangan kong alagaan ang sarili ko. Kailangan kong kumain.
Hindi pwedeng palagi akong ganito!
Iyun nga lang pagdating naman sa dining area halos hindi ko naman makain ang mga pagkain na nasa harapan ko. Wala talaga akong appetite. Pinilit ko ngang tikman pero hindi talaga kaya. Ayaw tanggapin ng sikmura ko ang mga pagkain na nakahain sa harapan ko.
Wala akong choice kundi ang muling tumayo at nagmamadaling umalis ng dining area. Kahit sa amoy ng mga pagkain hindi ko din talaga gusto. Sumasakit ang ulo ko na parang naduduwal ako.
Mabilis akong nagkalad pabalik ng kwarto. Kailangan ko lang siguro itong itulog. Baka sa kakapuyat ko kaya ako nakakaramdam ng ganito.
Pagkadating ng kwarto kaagad na akong nahiga ng kama. Para na akong mababaliw sa nararamdaman kong ito. Malungkot ako na wala si Kenneth dagdagan pa na hindi ako makakain. Kapag magtuloy-tuloy ang ganito baka masisiraan na ako ng bait!
Tulala akong nakatitig sa kawalan nang marinig ko ang pagtunog ng aking cellphone. Wala sa sariling dinampot ko iyun tiningnan. Napakunot pa ang noo ko nang mapansin ko na may message request ako. Kaagad kong binuksan at ganoon na lang ang lungkot na nararamdaman ko na larawan ni Kenneth kasama ni Vina ang sumalubong sa akin.
Hindi ko na napaigilan pa ang muling pagpatak ng luha sa aking mga mata habang titig na titig sa larawan. Pareho silang nasa kama habang parehong nakangiti. Selfie ang kuha ng naturang larawan kaya naman kitang-kita ang tuwa sa mga mukha nila pareho.
Lalo naman akong nakaramdam ng matinding selos. Impit na akong napahikbi kasabay ng pagbato ko sa hawak kong cellphone, Huli na nang
marealized ko ang kagagahan kong ginawa dahil nagkahiwa-hiwalay na ang aking cellphone pagtama pa lang sa pader. Para akong batang inagawan ng laruan habang hindi ko na napigilan pa ang malakas na pag-iyak.
Sira na ang cellphone ko wasak pa ang puso ko. Siguro nga tama si Vina...hindi na ako kailangan ni Kenneth sa buhay niya. Magiging malaking balakid lang ako sa kaligayahan niya kaya naman wala na sigurong dahilan pa para manatili ako sa bahay na ito. Wala nang dahilan pa para manatili ako sa piling niya!
Mahal ko siya at noong pa man wala na akong ibang hangad kundi ang kaligayahan niya! Wala akong ibang gusto kundi ang maging masaya siya. Kung ang paglayo kong ito ang maging sagot para sa katahimikan at kaligayahan niya handa kong gawin. Handa akong magparaya magiging masaya lang siya.
Kaagad akong bumaba ng kama at dinampot ang basag ng cellphone. Wasak ang screen kaya hindi ko na talaga ito mapakinabangan pa. Wala akong choice kundi itapon na lang sa basurahan.
Mabilis akong pumasok ng walk in closet at naghanda ng mga dadalhin. Ilang pirasong damit lang naman! Siguro naman hindi magagalit si Kenneth kung sakaling kukuha ako ng ilang pirasong damit na binili niya para sa akin.
Nang matapos kong mag-impake, nilagay ko lang sa katamtamang laki ng bag ang napili kong damit at mabilis nang lumabas ng kwarto. Nakasalubong ko pa si Manang habang palabas ako ng bahay at mukhang nabili niya na ang ipinabili ko sa kanyang pregnancy test.
"Saan ka pupunta Mam Ella?" nagtataka niyang tanong sa akin sabay sulyap sa bag na dala-dala ko.
"Emergency po Manang. Kailangan ko na pong umalis." sagot ko sa kanya. Lalo naman siyang nagtaka.
"Emergency? Alam ba ito nila Madam at Sir?" nagtataka niyang tanong. Alanganin naman akong tumango.
"Opo...alam nila." nagsisinungaling kong sagot sabay iwas ng tingin.
"Ella, magtapat ka nga sa akin. Total naman hindi na din iba ang turing ko sa iyo...may problema ka ba? Ilang araw na kitang napapansin na wala sa sarili mo! Nag-away ba kayo ni Sir Kenneth?"
seryoso niyang tanong. Hindi ko na naman napigilan pa ang muling pagpatak ng luha sa akin mga mata dahil sa tanong niyang iyun!
CHAPTER 543
ELLA POV
"Hindi niya na ako mahal Manang. Nagkabalikan na si Kenneth at Vina." umiiyak kong bigkas. Napansin ko ang pagkagulat sa mga mata ni Manang nang marinig niya ang sinabi ko. Wala namang patid ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.
"Magkasama sila ngayun! Siguro hindi niya na talaga ako kailangan! Siguro hindi niya naman talaga ako mahal! Kaya lang siya nagkagusto sa akin dahil inalagaan ko siya noong mga panahong helpless siya." umiiyak kong bigkas.
"Baka naman nagkakamali ka lang. Saksi kaming lahat kung gaano ka kamahal ni Sir Kenneth. Ella, hintayin mo muna siya. Pag-usapan niyo ito ng personal. Baka naman kulang lang kayo sa communication dahil diba nga, sobrang busy niya nitong mga nakaraang buwan?" sagot ni Manang. Kaagad naman akong
umiling.
"Hindi ko na talaga kaya Manang. Kapag magtagal pa ako sa bahay na ito baka mabaliw na ako sa kakaisip. Mas maganda na din siguro ang ganito. Mas mabuting ako na ang lumayo kaysa naman hintayin ko pang ipagtabuyan niya ako." sagot ko sa kanya.
"Hayy naku! Piste talaga ang Vina na iyun. Alam kaya ito nila Madam? Dapat pala hindi na lang kita hinayaan na makausap mo ang babaeng iyun eh! Ano ba ang sinabi niya sa iyo? Simula noong nagkausap kayo nagiging malungkutin ka na!" sagot ni Manang. Kaagad naman akong umiling.
Ayaw ko nang magkweto dahil mas lalo lang akong masasaktan. Ang gusto ko lang talaga ay ang makaalis muna sa bahay na ito. Gusto ko muna ng ibang environment. Baka kapag nakaalis na ako dito gumaan na ang pakiramdam ko.
"Hindi na po Manang. Basta, aalis na lang po ako!" malungkot kong bigkas at mabilis ng naglakad palabas ng bahay.
Nagtaka pa nga ang dalawang guard ng makita nila ang dala-dala kong bag pero hindi na sila nagtanong. Napansin marahil nila na wala ako sa mood at namamaga na ang mga mata ko. Isa pa, nakasunod sa akin si Manang hanggang sa nakalabas ako ng gate.
"Ilagay mo na lang sa loob ng bag mo itong pregnancy test na binili ko para sa iyo. Mag-ingat ka ha? Tawagan mo ako kapag nakarating ka na sa pupuntahan mo!" wika ni Manang sa akin at siya na mismo ang nagbukas ng bag ko para ipasok sa loob ng isang plastic bag. Tanging pagtango lang ang naging sagot ko.
Paano ko kaya siya matatawagan gayung sira ang phone ko. Imposible na iyun at imposible na makabili ako ng bago dahil sakto lang din ang dala kong pera.
Si Manang na din ang nagpara ng taxi para sa akin. Nagpahatid ako sa bus terminal at sakto naman pagkadating ko paalis na din ang isang bus na ang byahe pauwi ng probensiya kung saan ako lumaki.
Oo, uuwi muna ako sa amin para makapag-isip-isip. Isa pa, kung sakaling nagdadalang tao man ako kailangan ko talaga ng pahinga. Kailangan ko ang pamilya ko para damayan ako.
Parang naghimala ang langit dahil buong byahe akong nakatulog. Siguro sa kakapuyat ko nitong mga nakaraang araw mabilis akong ginupo ng antok. Isa pa inabot na kami ng gabi sa daan at halos lahat ng kasakay ko tulog na din!
Nagising na lang ako na nasa bus terminal na ng probensya kung saan ako lumaki. Nag uumpisa ng sumilay ang haring araw sa silangan. Umaga na at muli kong nasilayan ang payak na lugar namin.
Kaagad kong kinuha ang mga gamit ko at nag-abang ng jeep na masasakyan papunta sa baryo namin.
Mula bus terminal hanggang sa bahay namin aabutin pa ng mahigit isang oras ang byahe. Kahit na nakatulog ako sa byahe, ramdam ko na ang pagod. Puro mga palayan at tubuhan na ang nadadaanan ng jeep kaya naman ramdam ko ang malamig na simoy ng hangin. Malayong malayo sa klima ng Metro Manila.
"Sa tabi na lang po Manong!" malakas kong bigkas kaya kaagad nang pumara si Manong. Mula kalsada, maglalakad pa ako ng halos sampung minuto sa maliit na daan papasok sa baryo namin. Kabisado ko ang lugar na ito at halos magkakakilala ang mga tao kaya palagay naman ang loob ko.
"Ella, ikaw ba iyan?" inuumpisahan ko nang tahakin ang makipot na daan nang may tumawag sa pangalan ko. Wala sa sarilng napalingon ako at kaagad na sumalubong sa paningin ko ang isang familiar na mukha.
"Nana Lagring?" bigkas ko. Kaagad naman siyang napangiti. Siya ang sinamahan ko noong lumuwas ako ng Manila. Nagkahiwalay lang kami ng landas dahil tumakas nga ako sa dati kong amo at napunta naman ako kina Sir Drake at Mam Jeann.
"Kumusta ka na? Bakasyon mo? Naku, mukhang asensado ka na ah?" nakangiti niyang tanong sa akin. Hindi ko naman mapigilan ang matawa.
"Naku, ayos lang ako Nana. Opo, bakasyon na muna ako. Namimiss ko na kasi sila Nanay at Tatay pati na din ang mga kapatid ko." nakangiti kong sagot.
"Ganoon ba? Sige....halika na..sabay na tayo. Ito ang mahirap sa lugar natin eh. Hindi pa kayang pasukin ng mga sasakyan! Tingnan mo, ganoon pa rin ang daan. Napakasukal pa rin!" reklamo niya.
Tama naman kasi si Manang. Right of way na ng mga tao sa baryo namin itong masukal na lugar. Mukhang maraming taon pa ang bibilangin bago uunlad itong lugar namin. Iilang tao lang kasi ang nagmamay-ari sa isang malawak na lupain!
Pagdating ko sa bahay, napansin ko pa ang pagkagulat sa mukha nila Nanay, Tatay at mga kapatid ko dahil sa pagdating ko. Bumuhos ang luha dahil sobrang namiss daw nila ako. Ganoon din naman ako sa kanila.
Medyo umayos-ayos naman ang bahay namin. Hindi na butas-butas ang bubong ganon din ang mga dingding. Semintado na din ang sahig. Malayo na sa dati naming bahay. Siguro malaking tulong talaga ang pera na pinapadala ko buwan - buwan! Iyun nga lang, medyo nag-aalala ako ngayun. Paano kung buntis ako?
Paano kaya ako makapagtrabaho nito? Paano na ang mga kapatid ko na umaasa sa akin?
Chapter 544
ELLA POV
Kasalukuyan akong nakadungaw sa bintana ng bahay namin nang unang umagaw sa attention ko ang under construction na bahay sa medyo hindi kalayuan sa bahay amin. Hindi pa tapos pero halata nang mapera ang may-ari noon. Sino kaya sa mga kababaryo ko ang biglang yaman at naka-afford magpatayo ng malaking bahay?
"Ate...hindi ba't favorite mo ito?"
napukaw lang ako sa pagmumuni-muni nang marinig ko ang boses ni Thalia. Pang -lima sa aming magkakapatid. Malapit talaga siya sa akin at umalis lang saglit dito sa tabi ko para siguro bilhan ako ng kakanin. Alas tres na ng hapon at sa sobrang pagod ko sa byahe nakatulog kaagad ako kanina pagkasayad pa lang ng likod ko sa higaang papag na tanging banig lamang ang sapin. Malayong- malayo sa hinihigaan kong malambot na kama sa kwarto ni Kenneth.
"Saan mo binili ito?" nagtataka kong tanong kay Thalia. Kaagad naman siyang napangiti at naupo sa tabi ko. Nakidungaw na din sa bintana at direktang nakatitig sa ipinapatayong bahay.
"Sa tindahan nila Ondo! Iyung manliligaw mo dati Ate?" sagot niya. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiwi nang maalala ko kung sinong Ondo ang tinutukoy niya.
Si Remundo na kababata ko na walang ibang ginawa noon kundi ang magpalipad -hangin sa akin. Si Ondo na sobrang kulit at talagang pinipilit niya sa akin ang kanyang pagsintang purorot!
Nag try pa nga noon na mamanhikan dahil gusto niya na talagang ikasal kami pero todo tanggi talaga ako! HIndi ko naalalang sinagot ko siya or naging boyfriend siya para pag-alayan niya ako ng kasal. Isa din iyun sa dahilan kaya talagang pinursige ako na makaalis sa lugar na ito dahil sa kakulitan ni Ondo!
"Bakit doon? Ayaw kong kainin iyan! Baka may gayuma iyan!" sagot ko naman. Kaagad namang natawa si Thalia.
"Si Ate talaga! Hindi na uso ang gayuma ngayun. Tsaka hindi naman si Ondo ang nagluto niyan eh. Sige na, kainin mo na! Nasa bukid sila Nanay pati na din ang iba pa nating mga kapatid. Ibinilin ka ni Nanay sa akin na bilhan ka daw ng miryenda dahil hindi ka masyadong nakakain kanina! " sagot ni Thalia. Binalatan niya pa ang kakanin pero tinitigan ko lang iyun. Wala talaga akong gana.
"Ikuha mo na lang ako ng manga!" utos ko kay Thalia.
"Sige...may binibenta ding manga sila Ondo. Ibibili kita!" sagot niya at mabilis nang naglakad paalis. Naiwan naman akong muling napatitig sa under construction na bahay. Pangarap ko din sana na mapatayuan sila Nanay ng ganiyan kagandang bahay. Kaya lang paano ko kaya magagawa iyun? Back to zero na naman ako! Walang trabaho at hindi ko alam kung paano nga ba muling magsimula.
HIndi ko mapigilang maluha nang sumagi sa isipan ko si Kenneth. Hindi ko alam kung nakauwi na ba siya galing sa site visit ko no niya! Ano kaya ang magiging reaction niya kapag malaman niyang umalis na ako? Siguro masayang- masaya siya! Wala nang magiging balakid sa pagmamahalan nilang dalawa ni Vina.
Kainis naman kasi! Bakit ko ba siya pinatulan! Dapat talaga dumistansya na ako sa kanya eh! Wala sana ako sa ganitong sitwasyon. Hindi sana ako nasasaktan ngayun!
Dapat talaga hindi ako naniwala sa kanya noong sinabi niya na mahal niya daw ako! Dapat hindi ako nagpadala sa bugso ng damdamin ko! Paano na kaya ako nito? Paano na ang buhay ng mga kapatid ko na umaasa sa akin? Hyaasst, ang hirap pa naman ng buhay!
"Ella, Sweet! I miss you!" nasa ganoon akong sitwasyon nang marinig ko na may sumigaw sa harapang bahagi ng aming bahay. Wala sa sariling pinunasan ko ang luha sa aking mga mata at mabilis na naglakad palabas ng bahay. Naabutan ko sa bakuran namin si Ondo na may pasan sa balikat niya na sako. Nakasunod naman sa kanya ang kapatid kong si Thalia.
"Ondo? Ano iyan?" nagtataka kong tanong. Imbes na makakuha ako ng sagot mula kay ONdo, para siyang naistatwa sa harapan ko na nakatitig sa akin. Ni hindi niya pa nga naibaba ang buhat-buhat niyang sako.
"Mga manga Ate! Sinabi ko sa kanya na gusto mo nang mangga kaya kaagad niyang binuhat ang manggang iyan mula sa tindahan nila at dinala dito sa atin." nakangiting sagot ni Thalia. Hindi ko mapigilang mapangiwi. Mukhang mag- uumpisa na namang ang konsumisyon ko nito kay Ondo eh. Ilang beses ko na ba siyang binasted noon pero bakit parang wala pa ring epekto sa kanya?
"Sweet, ang ganda mo na lalo!" narinig kong bigkas niya. Hindi ko tuloy malalaman kung matatawa ba ako sa hitsura niya or hindi. Tulala pa rin siya at kung hindi pa siya kinalabit ng kapatid kong si Thalia, baka tuluyan nang maging bato ang taong ito.
"Kuya Ondo...ibaba mo muna iyang sako! "narinig kong bigkas ni thalia. Napakurap ng makailang ulit si Ondo at buong ingat na ibinaba ang pasan-pasan niyang sako. Kaagad na sumalubong sa paningin ko ang sangkatutak na hilaw at hinog na manga.
"Sweet. nagbalik ka! Tamang-tama.. pwede nang katayin ang mga alaga kong baboy! Kakausapin ko si Tatay mo mamaya para makapamanhikan na kami! "narinig kong bigkas niya. Kaagad ko naman siyang pinanlakihan ng mga mata. Heto na naman kami. Balik sa dati at balik sa kakulitan niya!
"Hmm Ondo..baksyong lang ako! Babalik din ako ng Manila sa susuond na buwan." nagsisinungaling kong bigkas. Ano ba ang pwedeng gawin sa lalaking saksakan ng tigas ng ulo? Bakit parang hindi man lang nabawasan ang kakulitan ng Ondo na ito?
Chapter 545
KENNETH VILLARAMA SANTILLAN POV
"Inutil! Bakit ninyo hinayaan na makaalis!" galit kong singhal sa dalawang gwardiya namin. Kakarating ko lang galing site visit pero isang nakaka- stress at nakakagalit na balita ang kaagad na sumalubong sa akin. Umalis daw si Ella na may dala-dalang bag!
Lahat ng pagod sa byahe na nararamdaman ko biglang naglaho. Napalitan iyun ng pangamba at takot sa isiping umalis si Ella kahapon pa at ni hindi man lang nagpaalam sa akin.
"Eeerrr Sir...pa-pasensya na po! Pi--pinayagan namin dahil nagpaalam naman daw siya sa iyo!' pautal-utal na sagot ni Manang. Isa siya sa pinakamatagal na kasambahay namin at closed din silang dalawa ni Ella.
"Paano ko siya papayagan gayung wala ngang signal sa lugar na pinuntahan ko!" galit kong singhal. Nakalimutan ko na matanda pala itong nasa harapan ko.
"Ehhh, basta iyun ang sabi niya! Tsaka nag-away po ba kayo Sir? Ilang araw ko na siyang napapansin na umiiyak eh. Simula noong nagkausap sila ni Vina." sagot ni Manang. Lalong nagsalubong ang kilay sa narinig kong pangalan. Paanong nasali si Vina sa topic namin.
"Nagkausap sila? Kailan?" seryoso kong tanong. Nagkatinginan pa silang lahat na mga kasambahay na nakahilira sa harapan ko bago muling nagsalita si Manang.
"Noong unang araw na hindi kayo nakauwi." sagot ni Manang sa akin. Muli kong binalingan ang dalawang guard na noon hindi makatingin ng diretso sa akin.
"Sino ang nagbigay sa inyo ng go signal para papasukin si Vina? Sino?" galit kong singhal sa dalawa.
"Sorry po Boss, nawala sa isip namin. Huli na nang ma-realized namin na bawal pala siyang papasukin!" sagot ni Manong guard. Nangininig ang laman ko at pigil ko ang sarili ko na manakit!
Hindi aalis si Ella ng basta-basta s kung walang nag-udyok. Nakakinis! Saan siya nagpunta? Saan ko siya hahanapin? Hindi ko kayang mabuhay na wala siya! Hindi ko kayang kumilos na wala siya sa tabi ko!
"Pasensiya na talaga Sir. Umalis lang ako saglit at bumili ng pang PT niya tapos pagbalik ko paalis na siya eh. Hindi ko na siya napigilan dahil nitong mga nakaraang araw hindi na din siya nagkakakain. Baka buntis kaya siya umalis Sir!" sagot ni Manang na siyang dahilan kaya kaagad na nanlaki ang mga mata ko.
"Buntis? Buntis si Ella?" tanong ko. Kaagad akong nilukob ng hindi maipaliwaag na damdamin. Kinakabahan ako na nasasabik. Natatakot din akong baka kung mapahamak siya sa pag-alis niyang ito! Hindi niya kabisado ang Metro Manila! Saan ko siya hahanapin?
"Hindi pa naman sure Sir. UMalis nga kasi si Mam Ella na hindi pa nagagamit ang pang PT." sagot ni Manang. Dali-dali kong hinugot sa bulsa ko ang cellphone ko at tinawagan siya pero ganoon na lang ang panlulumo ko nang hindi ko siya ma- contact. Naka-off pa rin ang phone niya!
"Hi-hindi niyo po talaga siya matawagan Sir! Sira po ang phone niya!" muling wika ni Manang. May dinukot siya sa kanyang bulsa at iniabot sa akin. Tinitigan ko iyun at doon ko napagtanto kung bakit hindi ko matawagan si Ella.
Basag ang cellphone niya! Paano nangyari iyun gayung maingat siya sa mga gamit niya?
Ibinulsa ko ang sirang phone ni Ella at muling nagdial. Sa pagkakataon na ito kaagad nang sumagot ang nasa kabilang linya.
"Gusto kitang makausap. Sa condo! Ngayun na!" walang paligoy-ligoy kong wika sa kanya. Kilala ko si Vina..kahit ang maliit na pag-asa gagawin niya magkabalikan lang kami. Kung nakausap niya si Ella, alam kong siya talaga ang dahilan kung bakit ito biglang naglayas. Lintik na Vina na ito...akala ko ba nagkapaliwanagan na kami! Tutulungan ko ang negosyo ng pamilya nila para muling makabangon kapalit nang iwasan niya na ako!
"Okay Ken..darating ako promise!" excited niyang bigkas. Kaagad namang tumaas ang sulok ng labi ko sa naging sagot niya. Binalingan ko si Regie pati na din ang driver ko.
"Sa kotse!" bigkas ko at mabilis naglakad pabalik ng kotse. Kaagad naman silang sumunod sa akin. Sinabi ko sa driver na sa condo ang punta namin. Ang condo kung saan palagi naming tinatambayan ni Vina noong bago ako nagpruposed ng kasal. Kasal na hindi natuloy dahil hindi naman sumipot si Vina na siyang labis kong ipinagpasalamat!
Huwag na huwag magkamali sa pagsagot sa akin ang babaeng ito kung hindi sisiguraduhin kong sa kangkungan siya pupulutin kasama na ang buong pamilya niya!
Mahirap pala talaga ang magpaka-hero! Habang nasa sasakyan ako muli akong nagdial at tinawagan si Uncle Rafael. Ngayun ko higit kailangan ang tulong niya.
"Uncle, I need your help! Nawawala si Ella. Hindi po bat may mga kilala kayong magaling na imbestigador? Kailangan ko siyang mahanap sa lalong madaling panahon!" bigkas ko!
Kaagad namang sinabi ni Uncle Rafael na papupuntahin niya daw dito sa bahay ang imbestigador bukas ng umaga. Aalma pa sana ako dahil masyado nang matagal
ang bukas ng umaga sa akin pero wala na akong nagawa pa. Pinatayan na din kasi ako ng phone.
Hindi ko masisisi si Uncle. Kapag mga ganitong oras, mahirap talaga siyang makausap lalo na kapag nasa mansion na siya. Mas gustuhin niya pa kasing makapag-bonding sa mga anak niya. Quality time ang tawag niya doon. Kapag nasa mansion na siya gusto niyang itoon ang buo niyang attention sa asawa at anak niya!
Pagdating ng condo unit ko naghihintay na sa akin si Vina. Halos maghubad na nga eh at naalarma lang nang mapansin niya na may kasama ako
"Ken, akala ko ba----" hindi na natuloy pa ang sasabihin niya nang mabilis ko siyang nilapitan. Mariin ko siyang hinawakans sa braso at seryosong tinitigan sa mga mata.
"Ano ang ginawa mo sa bahay noong nakaraang araw? Ano ang sinabi mo kay Ella?" bigkas ko. Napansin ko ang takot na kaagad na rumihistro sa mga mata niya pero wala na akong pakialam! Kahit na katiting na damdamin, wala na akong naramdaman sa kanya. Tuluyan nang naangkin ni Ella ang isip at puso ko!
Chapter 546
KENNETH VILLARAMA SANTILLAN POV
"Oras na may masamang mangyari sa kanya, sisiguraduhin ko na hindi lang ikaw ang maghirap. Tandaan mo iyan!" galit kong bigkas kay Vina at halos patulak ko siyang binitawan. Tumama ng bahagya ang ulo nya sa gilid ng center table pero hindi ko na pinansin pa. Naupo ako ng sofa at seryoso siyang tinitigan.
"Magsalita ka! Ngayun pa lang sabihin mo na sa akin kung ano ang nagawa mong kasalanan! Hangat kaya ko pang magpigil Vina sabihin mo kung anong mga kasinungalingan ang pinagsasabi mo kay Ella!" galit kong singhal sa kanya. Isang malakas na pag-iyak naman ang narinig ko mula sa kanya kaya kaagad kong pinulot ang flower vase na nasa harapan ko at galit na ibinato. Naglikha iyun ng malakas na ingay dahil sa pagkabasag.
"Huwag na huwag mo akong idaan sa paiyak-iyak na iyan dahil hindi mo ako madadala diyan. Busy ako at wala akong panahon na kausapin ka ng matagal.
Since ayaw mong magalita...mabuti pa sigurong putulan na lang kita ng dila!" galit kong singhal sabay senyas kay Regie. Mabilis naman siyang naglakad palapit sa akin at iniabot niya ang gunting. Kaagad ko naman iyung tinangap.
"NO! Hindi! Huwag! Huwag mong gawin sa akin iyan....magsasalita na ako! Willing akong humingi ng sorryy sa kanya para maging maayos na kayo Pa-para maging maayos na ang lahat!" takot na takot na sagot ni Vina. Matalim ang mga matang tinitigan ko siya.
"Si-sinabi ko sa kanya na nagkabalikan na tayo! Ken..sorry! Alam mo naman siguro kung gaano ko pinagsisisihan lahat ng mga kasalanan na nagawa ko sa iyo! Umaasa ako na muli kang bumalik sa akin kaya sinabi ko sa kanya na hindi mo na siya kailangan!" sagot niya na lalong nagpasiklab sa galit na nararamdman ko. Pigil ko ang sarili kong lapitan siya at pilipitin ang leeg.
Sinasabi ko na nga ba eh! May ginawa talagang kabulastugan ang babaeng ito kaya umalis si Ella.
Talaga bang hindi ka titigil? Ano pa ba ang gusto mo Vina? Sa kabila ng mga kasalanan na nagawa mo sa akin pinilit ko pa ring magpakatao sa iyo. Sa inyong lahat pati na din sa pamilya mo!" galit kong sigaw sa kanya. Halos lumabas na pati ang litid ko sa leeg dahil sa galit.
Miss na miss ko na si Ella! Gusto ko na siyang makita. Kaya pala noong huli ko siyang nakita masyado siyang malungkot! Hindi ko naman kasi pinansin! Akala ko pagod lang siya kaya hinayaan ko na lang! Iyun pala may malalim siyang dahilan!
Ah, ang tanga ko! Sobrang tanga ko! Mula ulo hanggang talampakan kilalang kilala ko si Ella. Nararamdaman ko kung masaya or malungkot siya! Bakit ba masyado akong nagpakalunod sa trabaho? Pwede ko naman sana siyang pakasalan kahit sa huwes na lang muna. At least sigurado ako na naitali ko na siya sa pangalan ko! At least legal na kami sa batas ng bansa at sa mata ng mga tao!
"Huwag mo nang asahan pa na itutuloy ko ang pagtulong sa kumapanya niyo para muling makabawi! Hinding hindi kita
mapapatawad sa ginawa mo Vina!" galit kong singhal. Lalo naman siyang napahagulhol ng iyak!
"Kenneth, alam kong malaki ang kasalanan na nagawa ko sa iyo! Patawarin mo ako! Kung galit ka man sa akin sana huwag mo silang idamay! Huwag mong idamay pati ang pamilya ko! Sa iyo na lang umaasa ang pamilya namin para muling makabawi. Maawa ka!" sagot niya sa akin. Pagak naman akong natawa.
"Sana inisip mo ang tungkol sa bagay na iyan bago ka gumawa ng kabulastugan! Tapos na ako sa iyo Vina! Huwag na huwag ka ng magpakita sa akin ulit sa akin kahit kailan!" galit kong singhal sa kanya. Tumayo ako at sininyasan si Regie na ilabas niya na si Vina. Kaagad naman itong tumalima.
Noong una nagpumiglas pa si Vina at patuloy na nagmamakaawa sa akin na patawarin siya pero biglang naging bingi na ako. Walang emosyon ko lang siyang tinitigan at pagkaalis niya kaagad na din akong umuwi ng bahay. Ibebenta ko na din ang condo na ito para tuluyan nang mabaon sa limot kung ano man ang namagitan sa amin ni Vina noon!
Pagkadating ng bahay naabutan ko sila Mommy na halatang hinihintay ako. Bakas sa mukha nila ang pag-aalala at mukhang napilitan lang silang bumalik ng Manila dahil nabalitaan marahil nila kung ano ang nangyari.
"Ano ba ang nangyari? Naglayas daw si Ella?" salubong na tanong ni Mommy sa akin. Hapong hapo akong napaupo sa sofa. Halos alas dose na ng hating gabi pero buhay na buhay pa din ang diwa ko. Pakiramdam ko mababaliw na yata ako sa sobrang kakaisip kung nasaan na ba si Ella.
"MOm, sa palagay niyo po saan kaya nagpunta si Ella?" mahina kong tanong.
Saglit naman siyang natigilan. Seryoso akong tinitigan bago nagsalita.
"Saan pa ba ang akala mo? Wala naman siyang ibang mapupuntahan dito sa Metro Manila. Sa malamang baka umuwi ng probensya." walang pakundangan na sagot ni Mommy. Wala sa sariing napatuwid ako ng upo. Oo nga pala..bakit hind ko ito naisip! Pwede ko naman sana alamin ora mismo kung nakauwi ba ng probensya si Ella! Pwede kong tawagan ang project engineer na naka-assign sa pagpapatayo ng bahay ng mga magulang niya!
Pwede kong itanong sa kanya kung nasa probensya ba si Ella. Yes...why not!
Mabilis kong hinugot ang cellphone ko mula sa aking bulsa at nagdial. Wala na kong pakialam pa kung hating gabi na. Maisturbo na ang kahit sino ang maisturbo. Basta ang importante, magkaroon ako ng lead kung nasaan ba ang babaeng mahal ko.
Hindi ko na nabilang pa kung nakailang tawag ako kay Engineer Jules. Hindi niya kasi sinasagot ang cellphone niya. Mukhang tulog na tulog na ang taong iyun at hindi niya napansin ang tawag ko. Susuko na sana ako nang biglang may nagsalita sa kabilang linya.
"Sir Kenneth, napatawag po kayo? Pasensya na po, napahimbing ang tulog ko. Hindi ko namalayan kaagad na tumatawag pala kayo." ssgot niya sa akin.
Chapter 547
KENNETH VILLARAMA SANTILLAN POV
"May larawan akong isesend sa iyo. Sabihin mo sa akin kung napapansin mo ba ang babaeng ito sa lugar na iyan!" walang paligoy-ligoy kong sagot kay Engineer Jules. Ni hindi ko man lang nagawang humingi ng pasensya sa pang iisturbo na ginawa ko sa kanya. Iisa lang ang tumatakbo sa utak ko ngayun. Iyun ay kung nasaan si Ella!
"Okay Boss!" sagot niya. Kaagad kong pinatay ang tawag at nagbrowse sa cellphone ko para maghanap ng larawan na pwedeng isend kay Engineer Jude. Hindi niya kilala si Ella kaya kailangan ko itong gawin
"Nakita mo na? Napapansin mo ba siya lugar na iyan?" kaagad kong tanong pagkasend ko ng pictura. Halos ilang sigundo din itong hindi nagsalita kaya hinayaan ko na lang muna. Baka inaanalyze niya kung napapansin niya ba si Ella sa probensya kung nasaan siya ngayun
"Anak po ba ito ng pamilya na gusto niyong pagbigyan ng bahay Sir? Napansin ko siya kaninang hapon sa bakuran nila!" sagot niya na nagpasilay ng ngiti sa labi ko. Sa kauna-unahang pagkakataon simula noong dumating ako ng bahay bigla akong nakaramdma ng kapanatagan ng kalooban. Kung nasa probensya si Ella walang dapat na ipag-alala. Pwede ko siyang sundan doon agad-agad.
"Sigurado ka?" naninigurado kong tanong.
"Opo Sir! Hayaan niyo po, bukas na bukas din kukunan ko siya ng picture at isesend ko sa inyo. Parang kakarating niya nga lang kaninang umaga galing Manila. Maliit lang ang lugar na ito Boss at halos lahat ng tao magkakakilala. Kapag may bagong salta, balitang-balita iyan buong baryo!" sagot niya sa akin.
Mabilis naman akong nagpasalamat sa kanya at bago ko tinapos ang tawag binilinan ko pa siya na bantay-bantayan si Ella. Magbibigay ako ng malaking bonus sa kanila basta sigurado lang na nasa probensya si Ella.
"Anong sabi?" kaagad na tanong ni Mommy pagkapos naming mag-usap ni Engineer Jude.
"Napansin daw ni Engineer Jude si Ella sa probensya kanina!" sagot ko sabay tayo. Nagmamadali akong lumabas ng living area at umakyat ng kwarto. Mabilisang nagshower at nagsuot ng pinaka-kumportableng damit. Kinuha ang malita at nagsalansan ng ilang pirasong damit at wala pang halos isang oras simula noong umakyat ako nagmamadali na akong bumaba ng hagdan habang buhat-buhat ko ang aking maleta.
"SAan ka pupunta?" nagtatakang tanong ni Mommy sa akin. Tinapunan niya pa ng tingin ang hawak kong maleta bago seryosong tumitig sa akin.
"Susundan ko si Ella Mom! Hindi din naman ako makatulog kapag hindi ko siya katabi." sagot ko. Napansin kong kaagad na umiling si Mommy.
"Ngayun na? Kenneth, dis oras na ng gabil Magpahinga ka muna dahil pwede mo naman sigurong ipagpabukas iyan diba?" sagot niya. Mabilis akong umiling at humalik sa pisngi niya bago ako nagmamdaling lumabas ng bahay. Kaagad namang umagapay si Mommy sa akin.
"Kurt...pagsabihan mo nga iyang anak mo! Hindi pwede iyang inisip niya! Gabi na at delikado kapag mga ganitong oras bumiyahe!" narinig kong tawag ni Mommy kay Daddy. Nanghingi pa talaga ng back up. Pero wala akong balak papigil. Kahit na dis oras pa ng gabi, susuungin ko makita at makapiling ko lang ulit ang babaeng mahal ko!
"Kenneth! Ano ba ang nangyayari sa iyo? Pagod ka at magpahinga ka muna! Makinig ka naman sa mommy mo!"
maawtoridad na bigkas ni Daddy. Wala sa sariling napahinto ako sa paghakbang. Seryosong napatitig sa kanya.
"Kailangan kong makita si Ella Dad! Hindi ko na kaya pang maghintay ng ilang oras. Gusto ko na siyang makita at makasama." seryoso kong sagot.
"Nandiyan na tayo! Gusto mo na syang makita! Wala namang problema eh basta magpahinga ka na muna! Pwede naman bukas ng umaga diba?" sagot niya. Umiling pa rin ako. SArado ang utak ko sa mga ganitong klaseng diskusyon. Walang ibang laman ang utak ko kundi si Ella lang at gusto ko siyang makita ulit.
"Fine...maghintay ka dito! Maghahanda lang kami para masamahan ka!" sagot niya sa akin. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig kay Daddy.
"Gusto mo siyang pakasalan diba? Pwes kailangan mo kaming isama para diretso pamamanhikan na din!" muling wika ni Daddy. Hindi ko napigilan ang paguhit ng masayang ngiti sa labi ko. Sino ba namana ng hindi aayaw sa ganitong kagandang offer. AT least kapag kasama ko silang dalawa ni Mommy may dahilan na para magpruposed kay Ella at pwede na kaming magpakasal ura-urada.
Mabilis na lumipas ang oras. Namalayan ko na lang na nasa biyahe na kami.
Tinatahak na namin ang mahabang high way pauwi ng probensya nila Ella. Ayun sa driver at ilang mga bodyguards na kasama namin, aabutin daw ng mahigit sampung oras ang byahe. Ganoon kaliblib ang lugar nila at ito ang kauna-unahang pagkakataon na sasabak ako sa mahabang byahe.
Balak naming mag-chopper na lang sana pero hindi namin kabisado ang lugar. Medyo liblib daw at puro mga kakahuyan ang buong paligid!
Chapter 548
ELLA POV
Napabalikwas ako ng bangon habang sapo ko ang aking bibig. Halos takbuhin ko ang banyo namin at kaagad kong inilabas ang sobrang pangangasim ng aking sikmura. Sumuka ako nang sumuka pero puro laway lang naman ang lumalabas sa akin. Ang sagwa pa ng lasa... maasim na lalong nagti- trigger sa pangangasim ng sikmura ko.
"Dahil ba ito sa manga? Nasubrahan ba ako ng kain?" hindi ko napigilang tanong ko sa sarili ko. Muli akong dumuwal kasabay ng pagtapik ng kung sino sa balikat ko.
"Ayos ka lang ba anak? Anong nangyari? Ang aga-aga pa pero nagduduwal ka na ah? Buntis ka ba?" narinig kong tanong ni Nanay na nagpawindang sa isipan ko. Hindi ako nakakilos habang walang kakurap-kurap akong nakatitig sa kawalan. Paano nga pala kung buntis ako? Ano na lang ang mangyayari sa baby na nasa sinapupunan ko? Kaya ko ba siyang palakihin na walang ama?
"Nay...hi-hindi ko po alam! Basta parang -" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang muli akong sumuka. Kahit na anong pilit ko wala talagang mailabas na kahit na ano ang tiyan ko. Puro laway lang at naramdaman ko na lang din na tagaktak na ang malamig na pawis sa noo ko dahil sa sitwasyon ko ngayun
"Ganiyan din ako noong ipinagbubuntis ko kayong lahat! Nagduduwal tuwing umaga at nahihilo. Maselan pagdating sa pagkain at palaging nanghihina." sagot ni Nanay sa akin. Hindi ako nakaimik.
Mukhang confirm nga! Nagdadalang tao nga siguro ako. Kahit naman gaano pa kaabala si Kenneth sa opisina, nagkakaroon pa rin naman siya ng time minsan sa akin para may mangyari sa aming dalawa!
Wala sa sariling napahawak ako sa impis ko pang tiyan. Pinaghalong damdamin ang kaagad na lumukob sa pagkatao ko. Natutuwa ako sa kaalamang magkakaanak na kami ni Kenneth pero natatakot akong isipin sa kung anong klaseng buhay ang kaya kong ibigay sa kanya. May mga kapatid na umaasa sa akin tapos dadagdag pa siya. Anak siya ni Kenneth at hindi niya deserve na mabuhay siya sa hirap kagaya ko!
Pero ano ang gagawin ko? SAsabihin ko ba kay Kenneth? Ipapaalam ko ba sa kanya na nagbunga ang ilang beses na nangyari sa aming dalawa? Paano naman ang kaligayahan niya? Nilang dalawa ni Vina? Ayaw kong magiging balakid ako sa pagsasama nilang dalawa. Ayaw kong ako ang maging dahilan para muling masaktan si Kenneth.
Mahal ko siya at kaya kong magparaya para lang lumigaya siya!
"Huwag kang mag-alala anak! Kung sakaling buntis ka nga...maiintindihan namin ng Tatay mo iyan! Blessings galing sa itaas iyan kaya alagaan mo ang sarili mo! Hinding-hindi ka namin pababayaan. "muling wika ni Nanay kaya hindi ko na napigilan pa ang mapaiyak. Lumuluhang humarap ako sa kanya at mahigpit siyang niyakap.
"Hindi po kayo galit? Nakakahiya po kapag malaman ng mga tao dito sa lugar natin na nagdadalang tao ako. Magiging paborito na naman tayong itsisimis ng mga tsismosa!" umiiyak kong bigkas. Hinagot naman ni Nanay ang buhok ko bago siya nagsalita.
"Hindi ka pa ba sanay sa kanila? May ginawa ka mang tama or wala, hindi talaga mapipigilan ang mga tsismusa na iyan na magkalat ng maling kwento! Huwag mo silang pansinin! Ang dapat mong gawin ngayun, mas lalo mo pang alagaan ang sarili mo para healthy ang apo namin paglabas niya!" nakangiting bigkas ni Nanay. Lalo naman akong napahagulhol ng iyak
Salat man sa yaman ang pamilya namin pero malaki pa rin ang pasasalamat ko dahil nagkaroon ako ng pamilya na handa akong intindihin sa lahat ng bagay. Kahit na isang kahig isang tuka lang kami hinding hindi ko talaga sila ipagpapalit. Ngayun ko lubos napatunayan na hindi pala nila ako iiwan kahit na anong mangyari. Nandiyan sila para damayan ako sa lahat ng oras.
"Thank you Nay! Hayan niyo po, babawi ako sa inyo!" sagot ko sa kanya.
"Anak kita Ella at sinalo mo na lahat ng obligasyon mo sa pamilya natin. Ang laki nang naitulong mo sa mga kapatid mo. Hayaan mong kami naman ang tutulong sa iyo!" nakangiti niyang sagot. Pinunasan niya pa ang luha sa aking mga mata.
"Sige na...ituloy mo na kung ano man ang gagawin mo dito sa banyo. Ilalaga ko muna iyung mais para malagyan ng laman ang sikmura mo!" nakangiting wika ni Nanay. Tumango naman ako.
Pagkaalis ni Nanay mabilis na din akong bumalik ng kwarto. Kinuha ko sa bag ang pregnancy test na binili sa akin ni Manang at muling bumalik ng banyo.
Kung nagdadalang-tao man ako, gusto kong makasigurado!
Pinatakan ko lang ng urine ko ang maliit na butas at naghintay lang ako ng isang saglit. Muling pumatak ang luha sa aking mga mata nang lumabas ang dalawang guhit na kulay pula. Confirm nga... nagdadalang tao ako. Buntis ako at magkakaanak na kaming dalawa ni Kenneth.
Muli kong nahaplos ang impis ko pang tiyan. Kahit na anong mangyari, itatawid ko ang pagbubuntis kong ito! Gagawin ko ang lahat para mabigyan ng magandang kinabukasan ang baby na nasa sinapupunan ko!
Chapter 549
ELLA POV
Naghilamos at nagmugmog lang ako bago ako lumabas ng banyo. Nag try akong mag-toothbrush kanina pero ayaw tanggapin ng sistema ko ang lasa ng toothpaste!
Muli akong bumalik ng kwarto at nagpalit ng kumportableng pambahay na damit.
Muli kong sinipat ng tingin ang hawak kong pregnancy test. Gumuhit ang masayang ngiti labi ko bago ko ipinasok sa loob ng bag. Itatago ko muna.... remembrance ba!
Akmang palabas na ako ng kwarto nang marinig kong may tao sa labas. Tahimik ang buong kabahayan at mukhang pumasok ng School ang iba kong mga kapatid.
"Tao po! Tao po! Mang Thelmo nandiyan po ba kayo?" narinig kong sambit ng kung sino sa labas. Mabilis akong sumilip sa bintana at ganoon na lang ang pagtataka ko ng mapansin ang tatlong istrangherong lalaki sa labas.
Dalawa sa kanila ay nakasuot ng kulay orange na suit at may parang sumbrero pa sa ulo. May mga kartons din akong napapansin sa lapag na parang dala-dala nila. May mataas na sasakyan din sa likuran nila na parang iyun ang pinagkargahan ng mga kartons na dala- dala nila.
Ang mas lalong nakakawindang ay ang mga utsusera at utsusero naming mga kapitbahay. Nakakatitig sila sa gawi ng bahay namin na parang nagtataka din sila kung sino ang mga taong nasa labas! Tiyak na tampulan na naman ako ng tsismis nito maya-maya lang!
"Sandali lang po!" kaagad kong sigaw kaya naman napatingin na sila sa gawi ko. Kapareha ang suot ng dalawang lalaki sa mga construction worker na gumagawa ng bahay na kahapon ko pa tinatanaw! Ano kaya ang kailangan nila?
"Bakit po? Wala si Tatay, nasa bukid yata pero maya-maya baka nandiyan na din iyun. May kailangan po ba sila?"
nagtataka kong tanong pagkalabas ko sa bakuran namin. Mabilis akong naglakad palapit sa kanila. Napansin kong napatitig pa sa akin ang isa sa kanila kasabay ng paguhit ng ngiti sa labi.
"Good Morning Mam Ella! May nagpapabigay po!" sagot niya sa akin na labis kong ipinagtaka. Paano niya ako nakilala eh kahapon lang naman ako dumating dito sa baryo namin? Tsaka ngayun ko lang din nakita ang taong ito!
"Ha? Kilala niyo po ako?" nakakunot ang noo kong tanong. Nakangiti naman siyang tumango.
"Ako po ang Engineer sa pinapatayong bahay na iyun. Silang dalawa naman mga tauhan ko. Napag-utusan lang po na ibigay daw namin sa inyo ito. Pasensya na po, galing pa kami ng bayan kaya medyo tanghali na namin naideliver!"
nakangiting sagot niya. Wala sa sarilng napatitig ako sa mga kartons na dala-dala nila.
"Ano po ba ang mga iyan? Tsaka, sino ang nagpabigay?" nagtataka kong tanong.
Bago pa ako nasagot ng lalaking nasa harapan ko siyang lapit naman ni Nanay. Katulad ko punong puno din ng pagtataka ang mukha nito habang sinisipat niya ng tingin ang mga bagay na dala ng mga itrangherong lalaki.
"Engineer Jude! Kayo pala!" bigkas ni Nanay. Nakahinga naman ako ng maluwag. Mukhang kilala ni Nanay ang lalaking ito.
"Aling Rosita. Ipinapabigay po ng Boss ko para sa anak niyo! Pasensya na po at medyo tanghali na!" sagot ng nagngangalang Engineer Jude kay Nanay. Muli akong napatitig sa mga dala niyang kartons.
"Ganoon ba? Abat, kakarating lang kahapn ng anak ko may admirer na kaagad siya?" bigkas ni Nanay. Hindi ko naman napigilan ang mapangiwi. Huwag naman sanang madagdagan ang mga makukulit na tao sa paligid ko. Kay Ondo pa nga lang, parang mauubos na lahat ng pasensya ko sa katawan dahil sa kanya! Ayaw kong ma-stress habang ipinagbubuntis ko itong anak ko!
"Baka naman po nagkamali kayo ng bahay na pinuntahan! Kakarating ko lang po kahapon at imposible na kilala ko iyang Boss niyo!" sagot ko naman! Muli akong napatingin sa ginagawa nilang bahay. Sa sobrang laki ng bahay sigurado akong mayaman ang Boss ng taong ito
"Nai-confirm na namin sa kanya Mam Ella! Sige po....babalik na kami ng trabaho! Double time kami ngayun dahil gusto ng Boss namin tapusin kaagad ang bahay na iyan!" sagot ni Engineer Jude at sininyasan niya pa ang dalawa nyang kasama na ipasok sa loob ng bahay namin ang mga dala-dala nila. Tatangihan ko na sana pero mabilis ang kilos nila. Ininsist din talaga ni Engineer Jude na para sa akin daw talaga ang mga dala nila.
Nang maipasok nila lahat ng kartons mabilis na silang umalis. Todo pasalamat naman si Nanay habang takang-taka naman ako! Kung sino man ang Boss na tinutukoy ni Engineer Jude parang gusto ko na siyang makausap! Hindi pwedeng basta na lang siyang magpadala ng kung anu-ano sa bahay namin.
Muli akong naglakad papasok ng bahay. Napansin ko si Nanay na binubuksan niya na ang isa sa mga kartons at pareho kaming nagulat dahil puro mga pagkain galing sa groceries ang laman. Wala sa sarilng napalapit ako at nakihalukay na din!
"Grabe, sobrang galante naman ng admirer mo anak! Ang dami nito ah?" bigkas ni Nanay. Wala sa sariling napaupo ako sa upuang kahoy. Ang gulo na nga ng utak ko dumagdag pa ito!
"Nay, huwag niyo na po munang galawin iyan! Balak ko pong isauli sa kung sino man ang nagbigay niyan!" sagot ko kay Nanay. Hindi ko kayang tumangap ng regalo mula sa mga taong hindi ko kilala.
"Parang nakakatakot nga ito anak! Iyung may ari ng bahay na iyan, hindi pa rin namin nakikita! Rush daw ang pagpapagawa ng bahay na iyan kaya kahit gabi, tuloy-tuloy ang pagawa ng mga tao diyan!" sagot ni Nanay.
"Saglit akong nanahimik habang pinagmamasdan si Nanay habang muli niyang isinasara ang karton. Mabuti na lang at nakinig siya sa akin. Malaking tulong sa pamilya namin ang kung ano man ang nasa loob ng cartoons pero ayaw ko naman na malagay kami sa alanganin. Ayaw kong magpasilaw sa mga rega- regalo na iyan na hindi ko kilala kung sino ang nagbigay.
Pagkatapos isara ni Nanay ang isang karton na binuksan niya kanina, mabilis siyang bumalik ng kusina. Pagbalik niya may dala na siyang nilagang mais at tinimplang tsokolate na galing sa tablea. Paborito kong inumin ito noon kaya kaagad akong sumimsim. Nag-uumpisa ko na sanang i-enjoy ang hot chocolate ko ng muli akong nakarinig nang tumatawag na kung sino sa labas ng bahay.
Chapter 550
ELLA POV
"Uyyy Ondo? Ang aga mo naman! Wala ka bang trabaho ngayun?" narinig kong sambit ni Nanay nang labasin niya kung sino mang bisita ang tumatawag sa labas. Hindi ko na napigilan pa na mapahilot sa sarili kong sintido.
Kakatapos ko lang makipag-usap sa sugo ng tagahanga ko na nagbigay ng sangkatutak na regalo, heto na naman si Ondo. Ano ba? Gusto ko lang naman ng tahimik na buhay pero bakit lalong gumulo yata ang sitwasyon ko?
Walang gana akong tumayo at naglakad palabas ng bahay. Naabutan ko si Ondo na hindi magkanda-ugaga sa mga bitbit niyang ibat ibang klaseng prutas at gulay. Nag harvest yata ng mga pananim niya sa bukid para gawing pasalubong sa akin.
"Good Morning my lablab!" kaagad niyang bigkas pagkakita sa akin. Pigil ko ang sarili kong mapangiwi.
Yikes! Lablab talaga? Ang sagwa pala pakingan kapag hindi mo type ang taong tumatawag sa iyo ng endearment na ganiyan!
"Ang dami naman yata niyang dala mo Ondo? Baka magalit na sa iyo iyang Nanay Pilar mo dahil halos ubusin mo na ang tanim niyong produkto!" sagot ko naman sa kanya.
Napasulyap pa ako kay Nanay na kakamot-kamot sa kanyang ulo. Hindi namin kayang iconsume lahat ng mga dala ni Ondo. Tiyak na masisira lang iyan dahil nasa bukid din si Tatay ngayun at siguradong may dala-dala din iyung mga produkto pag-uwi mamaya.
"Mga pananim ko ito my lablab! Huwag mong intindihin si Nanay! Ako ang bahala sa kanya! Siya nga pala, nakausap ko ang Tatay mo kanina! Balak sana namin mamanhikan mamaya! Kukuntak na ako ng magkakatay ng mga baboy para may pagkain ang mga bisita natin." nakangiti niyang sagot sa akin. Kaagad namang nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya.
Walang hiya! Boyfriend ko na ba siya? Mamamanhikan na naman siya? Hayssst, dapat pala hindi na lang ako naglayas eh! Dapat hindi na lang muna ako umuwi dito sa probensya kung ito din lang ang sasalubong sa akin! Hindi pa nga ako nakakabawi sa pagod sa byahe ko tapos heto na naman!
Helpless akong napatingin kay Nanay na noon ay nakatitig na din sa akin. Sininyasan ko pa siya na kausapin si Ondo dahil hindi ako sang-ayon sa sinasabi niya ngayun. Hindi ko sya boyfriend at wala akong balak magpakasal kahit kanino! Pero kung si Kenneth lang siya baka kanina pa ako naglulundag sa tuwa!
"Hmmm Ondo, alam na ba ng Nanay at Tatay mo itong desisyon mo? Baka mamaya bigla na lang sumama ang loob nila dahil pabigla-bigla din iyang desisyon mo!" wika ni Nanay. Hindi din yata niya alam kung paano awatin si Ondo eh. Hayssst, sakit talaga sa ulo ito!
Ayaw ko sanang ma-stress dahil
iniiwasan ko na ma-stress din ang baby na nasa sinapupunan ko pero itong ginagawa ni Ondo sa akin, parang gusto ko nalang bumalik ng Manila at aminin kay Kenneth na nagdadalang tao ako. Siguradong hindi niya ako pababayaan!
"Kakausapin ko pa po siya Nanay Rosita! Pero sigurado naman na papayag sila. Gusto kasi nilang magkaroon ng magandang apo eh!" parang kinikilit na sagot nito na hindi ko na talaga napigilan ang mapa-ismid. Talagang nakiki-nanay pa siya sa Nanay ko? Kapal ng mukha!
Tsaka ano daw? Naghahanap ang Nanay niya ng magandang apo? Grabeng ambisyon iyan! Kung pogi itong si Ondo hindi malayong mangyari iyun!
"Ayyy hindi pa pala alam eh. Sige na... sabihin mo muna sa kanila. Ipaalam mo muna!" pilit ang ngiting sagot naman ni Nanay. Kulang nalang ipagtabuyan niya na si Ondo at nang paalis na ito sinabi niya pa na iuwi na ang mga dala-dala niyang mga gulay at prutas pero kumaripas lang takbo. Kamot-ulo na lang tuloy si Nanay habang sinusundan ito ng tingin
"Tigas ng ulo ng batang iyun! Ano ba ang nakita niya sa iyo at noon pa man patay na patay na siya sa iyo?" bigkas ni Nanay. Naiinis naman akong napabungtong hininga.
"Pagdating ng mga kapatid ko mamaya Nay sabihin niyo po na dalhin sa bahay nila Ondo ang mga prutas at gulay na iyan! "bigkas ko. Hindi ko na talaga alam kung ano ang gagawin ko sa Ondo na iyun para tumigil na. Nakakasura na din kasi talaga eh! Kahapon pa siya nangungulit!
Pangalawang araw ko pa lang dito sa baryo namin pero puro kunsumisyon na ang inabot ko. May secret admirer ako na nagpadala ng sangkatutak ng regalo tapos dumagdag pa itong si ONdo!
"Iyan din ang balak kong gawin mamaya. Nakakahiya ang ginagawa ng batang iyun! Baka mapulaan pa tayo ng mga kapitbahay natin at isipin nila na ginagatasan natin ang manliligaw mong iyun Ella." bigkas ni Nanay. Hindi ko napigilan ang mapangiwi.
Dagdagan pa sa alalahanin ko itong mga marites namin na mga kapitbahay. Kapag malaman nila na buntis ako at hindi ko kasama ang ama ng batang nasa sinapupunan ko mas lalo akong malalagot. Magiging main topic talaga ako nito sa mga umpukan.
"Sige na anak. Ituloy mo na iyung pagkain mo. Pagkatapos mong kumain, magpahinga ka ulit. Alam kong hindi maganda ang pakiramdam mo!" nakangiting bigkas ni Nanay. Ngumiti naman ako sa kanya sabay tango.
"Sige po Nay. Salamat po! Pasensya na po kung hindi muna ako makakatulong sa mga gawaing bahay. Para pong nanghihina pa rin ako! Para po akong inaantok na ewan!" sagot ko sa kanya. Nakakaunawa namang tumango si Nanay.
"Huwag mong isipin ang tungkol sa bagay na iyan. Kami na ang bahala. Magpahinga ka! Siya nga pala inutusan ko ang Tatay mo na bumili ng native na manok kina Mang Kardo. Ano nga pala ang gusto mong luto?" muling wika ni Nanay.
"Tinola na lang Nay. Tapos medyo maanghang ang templa!" bigkas ko. Bigla tuloy akong natakam sa isiping tinolang native na manok ang magiging ulam namin mamaya.
Chapter 551
ELLA POV
Pagkatapos kumain ng agahan muli akong pumasok sa kwarto at nahiga. Medyo mainit dito sa loob ng kwarto kaya itinutok ko talaga sa katawan ko ang nag- iisa naming electric fan. Ilang saglit lang kaagad na din naman akong nakatulog.
Nagising ako sa mahinang yugyog sa akin. Pupungas-pungas ko pang idinilat ang aking mga mata at kaagad na sumalubong sa akin ang seryosong mukha ni Thalia.
"Bakit?" nagtataka kong tanong. Dahan- dahan akong bumangon habang kinakapa ko ang aking mga mata. Tsini-check ko kung may muta ba ako.
Ang alam ko kasi napahimbing ang tulog ko! Napasulyap pa ako sa orasan na nasa dingding at doon ko napagtanto na halos alas dose na pala ng tanghali. Baka kakain na kaya ako ginising ng kapatid kong si Thalia.
"Ate...may mga bisita ka!" bigkas niya. Kaagad naman nagsalubong ang kilay ko. Bisita na naman? Nakailang bisita na ba ako ngayung araw?
"Si Ondo kasama niya ang mga magulang niya at ilang mga kalalakihan ng baryo natin para magkatay sa tatlong baboy na dala niya! Mamamanhikan na daw eh!" bigkas ni Thalia kaya ang antok na naramdaman ko ay biglang naglaho. Napalitan iyun ng matinding inis kasabay ng narinig kong ingay ng baboy sa labas.
"Diyos ko! Inuumpisahan na yata nilang katayin ang mga baboy Ate! Paano iyan! Wala ka na yatang ligtas kay Ondo!" sagot ni Thalia. Wala sa sariling napatakip ako sa sarili kong tainga at mabilis na bumaba ng papag. Sumilip ako sa bintana at ganoon na lang ang gulat ko nang mapansin ko ang ilang mga kapitbahay namin na nasa labas ng bahay namin. Napanasin ko din si Tatay na kausap ang ama ni Ondo na si Mang Carling.
"Ano ito? Bakit ganito? Nakatulog lang ako tapos may party-party na palang nagaganap sa labas ng bahay natin?" himutok ko kay Thalia.
"Paano iyan Ate? Magpapakasal ka na talaga kay Ondo? Papayag ka na lang ba?" bigkas ni Thalia. Napakamot ako ng aking ulo dahil sa sinabi niya. Dapat siguro bumalik na lang ako ng Manila para matakasan ko ang sitwasyon na ito eh.
Hayssst, Kenneth...bakit ba kasi bumalik ka pa sa Vina na iyun! Nakakainis na!
"Hindi! Ayaw ko! Hindi ko siya boyfriend para magpakasal sa kanya!" bigkas ko.
"Iyan din ang sinabi ni Nanay kanina sa mga magulang ni Ondo! Kaya lang pursigido daw talaga si Ondo na pakasalan ka! Boto naman ang Nanay niyang si Aling Pilar sa iyo dahil tiyak na magaganda daw ang magiging apo niya sa inyong dalawa ni Ondo kung sakaling magkaanak kayo!" bigkas ni Thalia. Ang tigas talaga ng ulo ng pamilyang iyun! Parang gusto ko na tuloy mag-walk out at umalis na ng baryo! Walang peace of mind.
"Lalabasin mo ba sila Ate?" muling tanong ni Thalia.
"Nagugutom ako! Naluto na ba ang tinolang Manok? Hayaan mo sila...walang kasalan na mangyari! Hindi ako magpapakasal sa Ondo na iyan!" bigkas ko sabay upo sa papag.
"Dalhan na lang kita ng makakain dito sa kwarto Ate. Ayaw ko din sa Ondo na iyan! Baka kapag magkaanak kayo, sunog ang magiging pamangkin ko kung sa kanya magmana. Ayaw ko din mahaluan ng hindi magandang genes ang lahi natin." nakaismid na bigkas ni Thalia. Hindi ko tuloy napigilan ang matawa dahil sa sinabi niya. Teenager na nga pala itong kapatid ko at marunong ng tumingin ng gwapo at pangit.
Mabait naman sana si Ondo kaya lang hindi ko talaga siya type. Ang kulit kasi talaga eh. Simula noong napansin niya na ang kagandahan ko hindi niya talaga ako tinigilan. Bahala sila diyan! Mamaya magla-lock ako ng kwarto dahil hindi talaga ako lalabas!
Nagkukotkot ang kalooban ko habang hinihintay ko si Thalia nang biglang bumukas ang pintuan ng kwarto. Gulat na napatayo ako at kaagad din naman akong huminahon nang mapagsino kung sino ang pumasok.
"Nay naman! Ano na naman ang
ginagawa ng Ondo na iyan! Bakit namamanhikan na?" reklamo ko kaagad kay Nanay! Parang gusto kong magmaktol dahil sa inis na nararamdaman ko
"Ilang beses na namin silang kinausap pero ayaw makinig. Pero teka lang, hindi iyan ang issue ngayun...may naghahanap sa iyo sa labas! May ini-expect ka bang bisita ngayun? Naka-kotse tapos nagdatingan din iyung mga trabahador doon sa ginagawang malaking bahay!" bigkas ni Nanay. Hindi ko naman napigilan ang magtaka. Mabilis akong tumayo at kaagad na sumilip sa bintana.
Tama si Nanay. May mga sasakyan sa labas. May mga taong nakatayo sa labas ng bakuran namin na hindi ko din kilala.
Ano ito? Anong meron? Bakit ganito? Bakit parang ang gulo na ng mundo?
"Sino daw sila Nay?" hindi ko mapigilang tanong kay Nanay.
"Hindi ko alam. Pagkahinto kasi ng sasakayan nila sa labas ng bakuran natin pinuntahan na kaagad kita dito." sagot niya.
Uamlis ako sa tapat ng bintana at muling naupo sa papag. Tensiyonado akong napakagat sa aking kuko!
"Hindi kaya siya iyung nagpadala sa iyo kaninang umaga ng maraming regalo anak?" bigkas ni Nanay. Halatang mayaman ang mga bagong dating base na din sa gamit nilang mga sasakyan! Hayssst, lalo tuloy akong na-stress!
"Ate! Ate! May naghahanap sa iyo sa labas! Ang gwapo grabe! Kausap siya ni Tatay ngayun! Crush ko na yata siya! Sino siya Ate? Ang gwapo!" sasagot pa sana ako kay Nanay pero biglang dumating naman itong si Thalia. Namimilipit sa kilig na akala mo nakakita ng night and shining armor sa labas.
"Sino daw?" tanong ko.
"Labasin mo na Ate. Ikaw ang hinahanap! Halika na!" excited na bigkas ni Thalia at hinila pa ako patayo. Napasulyap din ako kay Nanay na naglalakad na din palabas ng kwarto
"Sino ba kasi ang naghahanap sa akin? ano daw ang pangalan?" muli kong tanong kay Thalia. Hindi maalis-alis ang ngiti sa labi niya kaya pigil ko ang sarili kong masabunutan ito. Gaano ba ka- gwapo ang nasa labas at bakit bigla yatang na start -struck itong kapatid ko?
"Kenneth daw! Hayssst pangalan pa lang ang gwapo na!" bigkas niya na nagpahinto sa aking paghakbang. Tulala akong napatitig kay Thalia nang marinig ko ang pangalan na binigkas niya.
Chapter 552
ELLA POV
"Si Kenneth, nasa labas siya? Paanong-- -" hindi ko na natuloy ang sasabihin ko nang bigla akong kalabitin ni Thalia. Nagtatakang nakatitig siya sa akin.
"Oo, Kenneth nga daw ang pangalan! Kilala mo Ate?" tanong niya sa akin. Tumango ako at mabilis ang hakbang na lumbas ng bahay. Kaagad namang sumalubong sa akin si Ondo.
"My Lablab! Sa wakas, lumabas ka din!" narinig kong sambit ni Ondo pero parang wala akong nakita at nilagpasan lang siya. Diretso ang tingin ko sa nakahintong sasakyan sa labas ng bakod namin at ganoon na lang ang paglandas ng luha sa aking mga mata nang makita ko si Kenneth na nakatayo doon. Halos takbuhin namin ang pagitan namin para lang makalapit kami sa isat-isat.
"Ella!" narinig kong bigkas niya kasabay ng mahigpit niyang pagyakap sa akin. Hindi ko naman napigilan ang mapahagulhol ng iyak.
Ilang sandali din kaming nanatili sa ganoong sitwasyon. Naririnig ko pa nga ang bulungan ng mga taong nakapaligid sa amin. Lahat sila nagtataka kung sino daw ba ang lalaking kayakap ko.
"Talaga bang--nanito ka? Talaga bang- - sinundan mo ako?" humihikbi kong bigkas kasabay ng pag-angat ng ulo ko. Gusto kong titigan ang kanyang gwapong mukha pero noong ginawa ko naman iyun labi niya ang kaagad na sumalubong sa akin. Binigyan niya ako ng makapugtong hiningang halik sa labi na kahit siguro ang mga tsismosa sa paligid namin, hindi makapaniwala sa nasaksihan.
"Yes...nandito ako! Sinundan kita Sweetheart!
Hndi ko kayang mawala ka sa akin!" bigkas niya sa akin pagkatapos niyang pakawalan ang labi ko. Hindi ko §á§Ñ napigilan ang sarili ko. Muli akong napayakap ng mahigpit sa kanya.
"Thank you! Akala ko talaga wala ka nang pakialam sa akin eh." muling bigkas ko. Naramdaman ko naman ang paghaplos niya sa likuran ko
"Pwede ba naman iyun? Ikaw ang buhay ko kaya susundan talaga kita kahit saan ka magpunta." bigkas niya habang bakas sa boses niya ang galak.
Ayaw ko na sanang humiwalay sa kanya pero nang mapansin ko na nakatayo na sa tabi namin sila Mommy Arabella at DAddy Kurt wala na akong nagawa pa kundi ang kumalas sa pagkakayakp ni Kenneth. Nakakahiya naman kung hindi ko sila batiin at iwelcome sa baryo namin.
"Kumusta iha? Ano ba ang nangyari? Bakit bigla ka na lang umalis?" kaagad na seryosong tanong ni Mommy Arabella. Bakas sa maganda nitong mukha ang pagod dahil siguro sa mahabang byahe. Hindi ko tuloy mapigilan na makaramdm ng hiya sa kanya.
Napabait niya sa akin para umalis na lang ng basta-basta na hindi man lang nagpapaalam sa kanila.
"Hayaan mo na! Ikaw nga noon, kaunting tampuhan natin bigla ka na lang din naglalayas." sabat naman ni Daddy Kurt. Pigil ko tuloy ang matawa. Napaismid naman si Mommy Arabella bago niya ako mahigpit na niyakap.
"Salamat naman at ligtas ka Iha. Alam mo bang sobrang sumasakit na ang ulo ko kay Kenneth? Mula kahapon walang ibang ginawa kundi ang mag-alburuto. Ikaw ang hinahanap niya!" bigkas niya pagkatapos niya akong pakawalan sa pagkakayakap sa kanya. Sasagot pa sana ako pero muli namang umiksena si Ondo.
Mabilis siyang nakalapit sa amin at akmang hahawakan niya sana ako sa kamay pero naging maagap si Kenneth.
" What are you doing!" galit na bigkas ni Kenneth sabay tulak kay Ondo. Akmang muli pa sanang lalapit si Ondo pero mabilis na itong binigwasan ni Kenneth. Kaagad tuloy akong napalapit sa
kanya at hinawakan ko siya sa braso.
Mabuti na lang at natakot yata ang mga kababaryo ko sa mga kasama nilang malalaking katawan na tao kaya walang sino man sa kanila ang nangahas na makialam. Tahimik lang silang nanonood habang takang-taka sa mga nasasaksihan nila.
Susugurin pa sana ulit ni Kenneth ang nakahandusay na si Ondo sa lupa pero kaagad ko nang inawat. Seryoso ko siyang tinitigan sa mga mata sabay iling.. Baka mapuruhan at maging kriminal pa ang future husband ko! Haysst, noong naghagis ng kakulitan ang langit, sinalo na yata lahat ni Ondo eh!
"Diyos ko! Nasuntok na nga!" narinig kong bigkas ni Nanay. Mabilis silang dalawa ni Tatay na naglakad palapit sa amin habang nakasunod naman ang umiiyak na si Aling Pilar. Nakahandusay ba naman sa lupa ang anak mo na walang malay, talagang maghihistirikal ka. Kinakabahan tuloy ako ngayun na baka napuruhan itong si Ondo sa kamao ni Kenneth.
"Who is he? Bakit gusto niyang hawakan ang girlfriend ko?" galit na bigkas ni Kenneth. Natigilan naman sila Nanay.
Mabuti na lang at mabilis na nakabawi sa pagkabigla sila Mommy Arabella. Nagkusa na siyang harapin sila Nanay at Tatay.
"Hello! Ako si Arabella and my husband Kurt and he is my anak! Kenneth Villarama Santillan! Nandito kami para hingin sa kamay niyo si Ella at nang maikasal na sila ng anak namin sa lalong madaling panahon." narinig kong bigkas nang sobrang ganda kong future byanan na si Madam Arabella. Halos kasing edad lang ito ni Nanay pero kung sa poise at pabataaan tingnan, milya-milya ang layo nito!
"Boyfriend ng anak ko ang anak mo?" wala sa sariling tanong ni TAtay. Nakangiting kaagad na tumango si Mommy Arabella. Kaagad naman sumabat si Daddy Kurt sabay lahad ng kamay kay Tatay.
"Kumusta balae?" bigkas ni Daddy Kurt
Hindi ko tuloy mapigilan ang mas lalong humanga sa kanila. Imagine, kaya pala nilang makibagay sa mga taong hindi nila ka-level? Mayaman sila mahirap kami at gusto niyang makipag-kamay kay Tatay.
Pansin ko ang hiya sa mukha ni Tatay st Nanay habang nakikipagkamay sila kina Daddy Kurt at Mommy Arabella.
"Yah...something like that! Acually, kasal na lang talaga ang kulang sa kanilang dalawa that's why nandito kami!"
nakangiting sagot ni Mommy Arabella. Nagulat naman ako dahil sa narinig. Sasagot pa sana ako ng kaagad na lumuhod sa harapan ko si Kenneth sabay lahad ng kanyang kamay kung saan may hawak na kumikinang na bagay.
"Totoo ang sinasabi ni Mommy! Nandito kami para sana magprupose at yayain kang magpakasal sa akin. Ella, will you marry me?" bigkas niya kasabay ng pagpatak ng luha sa aking mga mata.
Pakiramdam ko, biglang tumigil sa pag- inog ang mundo dahil sa sinabi niya. Bigla ko din nakalimutan na maraming mga mata ang nakamasid sa aming dalawa. Naghihintay sa magiging sagot ko. Iyung iba amaze na amaze at hindi makalapinawala na ang isang katulad ko ay luhuran ng isang napaka-gwapo at disenteng lalaki na si Kenneth.
Chapter 553
ELLA POV
Para akong nakalutang sa alapaap habang pilit na inaabsorb ng utak ko ang sinasabi ni Kenneth ngayun. Hindi ko akalain na darating kami sa ganitong sitwasyon. Ang magpruposed sya ng kasal na aminado akong matagal kong hinintay.
"Oo naman! Siyempre! Gusto ko... gustong-gusto kong magpakasal sa iyo!"" bigkas ko habang walang patid ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Walang pagsidlan ang tuwa na nararamdaman ng puso ko at kung panaginip man ang lahat nang ito ayaw ko na sanang magising. Basta ba kasama ko lang siya palagi.
Sa sagot kong iyun kaagad ding gumunit ang matamis na ngiti sa labi niya. Mabilis na isinuot sa palasingsingan ko ang diamond ring na kumikinang sa tama ng liwanag ng araw. Pero wala doon ang attention ko. Ang buo kong attention ay nasa mukha ng lalaking pinakamamahal ko na kahit mukha siyang haggard dahil sa haba ng byahe nila papunta dito sa baryo namin hindi man lang iyun nakakabawas sa taglay niyang gandang lalaki.
"Thank you Sweetheart! Thank you so much!" narinig kong bigkas niya at mula sa pagkakaluhod mabilis siyang tumayo at muli kong naramdaman ang labi niya sa labi ko. Ilang segundo din namin pinagsaluhan ang matamis na halik bago niya ako niyakap ng mahigpit. Hindi pa sana ako bibitaw sa pagkakayakap sa kanya pero biglang balik ng reyalidad ko!
May narinig kaming hiyawan at palakpakan sa paligid kaya wala sa sariling napakalas ako sa pagkakayakap kay Kenneth. Doon ko napansin ang tuwang-tuwa na reaction nila Tatay, Nanay, mga kapatid ko pati na din nila Mommy Arabella at Daddy Kurt. Lahat sila masaya habang pinapanood kami ni Kenneth.
Nang ilibot ko ang tingin sa paligid, halos lahat pala ng nandito ay tuwang-tuwa. Lahat nakikisaya sa nakakakilig na proposal ni Kenneth. Sa kauna-unahang pagkakataon nakita ko ang genuine na ngiti ng mga kapitbahay at kakilala namin habang nagpapahayag ng pagbati.
"Naku, siya pala ang boyfriend ng anak ko? Kaya pala kahapon ko pa napapansin na malungkot! May pinagdadaanan pala! " narinig kong sambit ni TAtay. Nagulat pa siya nang lapitan siya ni Kenneth at hinawakan ang kamay niya para magmano.
"Ako po si Kenneth! Girlfriend ko po ang anak niyo! Pasensya na po kung hindi kaagad ako nakapagbigay galang sa inyo! "bigkas ni Kenneth kaya Tatay at kaagad na nagmano. Sunod na hinawakan niya ang kamay ni Nanay kaya ang ending kita ko ang hiya sa mukha ng mga magulang ko. Hindi din siguro sila makapaniwalan na magkakaroon sila ng gwapo at mabait na son in law.
"Naku! Naku, huwag mong isipin ang tungkol sa bagay na iyan. Walang mas importante sa amin kung hindi ang kaligayahan ninyong dalawa. Kung talagang nagkakasundo at nagmamahalan kayong dalawa, sino ba naman kami para hindi makisaya diba?" nakangiting sagot naman ni Nanay.
"Salamat po. Asahan niyo po na mamahalin ko ang anak niyo ng buong puso!" sagot naman ni Kenneth.
"Malaki ang tiwala ko sa iyo Kenneth! Hindi ganiyan kasaya ang anak namin kung hindi mo siya naalalagaan ng maayos. Sige na...masyado nang mainit dito sa labas. Pasok na muna tayo!"
Paanyaya ni Tatay. Game na game naman sila Mommy Arabella at Daddy Kurt at kaagad na din silang sumunod kina Nanay at Tatay papasok ng bahay.
"Ano nga pala ang meron Sweetheart? Bakit ang daming tao? May party ba?"
nagpa-iwan naman kaming dalawa ni Kenneth dito sa labas habang nagtataka siya na inililibot ang tingin sa paligid. Samantalang sa tulong ng isa sa mga bodyguard na kasama nila kanina nagkamalay tao na si Ondo at halos kaladkarin na siya ng Nanay at Tatay niya paalis. Narinig marahil nila kung sino si Kenneth sa buhay ko.
"Ahmmm, ano...may taong gusto akong asawahin." mahinang bigkas ko. Hindi ko tuloy malaman kung tama ba iyung pagkakasabi ko. Basta iyun na iyun at mukhang nainitindihan naman ni Kenneth dahil kaagad na nagsalubong ang kilay niya.
"Who? Iyung nasapak ko kanina? Gagong iyun ah?" bigkas niya. Kagat labi naman akong tumango.
"Pero hindi ako pumayag ha? Kakagising ko nga lang noong dumating kayo eh. Tingnan mo ang ma mata ko? Diba, mukhang kakagising lang?" malambing kong bigkas kay Kenneth. Pina-pungay ko pa ang aking mga mata para magmukhang kapani-paniwala. Napansin ko naman na pigil siyang natawa sabay senyas sa isa sa nga bodyguard nila.
"Pakiutusan ang mga kasama mo na i-clear ang buong paligid. Ikaw na din ang kumausap sa iba pang mga residente na willing tumulong sa gagawin niyong trabaho. Maghanap din kayo ng lugar kung saan pwedeng mag-landing ang chopper para hindi ganoon kahirap sa pagtransport ng mga inorder namin na pagkain pati na din ang pagpunta ng iba pang mga bisita galing Manila." utos ni Kenenth dito. Hindi ko naman maiwasan na magtaka. Hindi ko kasi talaga gets ang ibig niyang sabihin.
"Anong gagawin nila? Bukod sa pamamanikan may iba pa ba kayong pakay sa lugar namin?" nagtataka kong tanong kay Kenneth.
"Meron...mamamanhikan ako ngayun tapos bukas na bukas din gusto kong ikasal na tayo. Wala nang dahilan pa para patagalin natin ito. Unang kasal natin ito tapos pagbalik natin ng Manila, pakasal ulit tayo! Gusto kong ipaalam sa lahat na asawa na kita para wala nang sino man ang mangahas na agawin ka sa akin!" nakangiti niyang bigkas. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig mula sa kanya.
Ang alam ko ang kasal ay medyo matagal na preperasyon. Sabagay, sa angkan nila Kenneth walang imposible. Lahat ng imposible kaya nilang gawing posible. Bahala na siya! Basta ako, susunod lang sa agos. Kontento na ako basta palagi ko lang siyang kasama.
Chapter 554
ELLA POV
"Anong sabi mo? Nagsinungaling si Vina sa akin?" kaagad na tanong ko kay Kenneth pagkapasok namin dito sa bahay. Nandito kami sa kusina at sabay na pinagsaluhan ang request kong tinolang manok kanina. Mabuti na lang at nakisama ang baby sa sinapupunan ko at tinagap lahat ng pagkain na isinubo ko ngayung tanghali kung hindi masisira ang plano kong isurpresa si Kenneth tungkol sa pagdadalang tao ko.
"Yup! Dont worry, kinumpronta ko na siya at matatakot na ang babaeng iyun na ulitin lahat ng mga kasalanan na nagawa niya." nakangiting sagot niya sa akin. Hindi ko tuloy mapigilan ang makaramdam ng sobrang inis kay Vina. Imagine...talagang gagawin pala talaga lahat ng babaeng iyun para magkasira kaming dalawa ni Kenneth. Sorry na lang siya...ako at ako pa rin pala ang pipiliin ni Kenneth bandang huli.
Muli akong napasulyap kina Nanay at Mommy Arabella. Malakas na nagkatawanan ang dalawa na para bang may nakakatuwang pinag-uusapan. Kung titingnan parang matagal na silang magkakilala. Siguro dahil hindi mahirap pakisamahan si Mommy Arabella kaya mabilis niyang nakuha ang loob ng mahiyain kong Ina.
Si TAtay at Daddy Kurt naman ay napansin kong lumabas kanina. Siguro tutulong sa kung anong gagawin sa labas.
Napansin ko din ang mga construction worker sa bagong ipinapatayong bahay na nasa labas na din. Iniwanan nila ang kanilang mga trabaho at tumulong sa mga gawain sa labas na labis kong ipinagtaka. Pati nga si Engineer Jude nasa labas na din eh. Biglang dami ng tao at lahat sila abala sa mga kanya-kanyang mga gawain..
Nagtatayo din sila ng mga pansamatalang silungan. Malalaking tent sa palibot ng bahay. Mukhang may malaking handaan ang magaganap. Paroon at parito din ang mga sasakyan. Sabagay, kahit siguro gaano kalubak ang mga dadaanan ng mga sasakyan na iyan kaya naman siguro. Ang laki ng mga gulong eh.
"Talaga? Buntis na? Magkakaapo na tayo sa kanilang dalawa?" narinig kong malakas na namang bigkas ni Mommy Arabella. Magkalapit lang ang sala at
kusina namin kaya naririnig talaga naming dalawa ni Kenneth ang pinag- uusapan ng dalawa. Napansin ko tuloy na napatingin din si Kenneth sa gawi nila Nanay habang punong-puno ng pagtataka ang nababasa sa kanyang mukha.
"Oo nga.... Alam mo ba Mare....nahuli ko iyang---
"Nay!" hindi na natuloy pa ni Nanay ang sasabihin niya nang tawagin ko siya. Napansin ko ang pagkagulat sa mga mata nito na napatingin din sa gawi namin ni Kenneth.
"Ako ang magsasabi!" reklamo ko sabay tayo at hinila ang nagtatakang si Kenneth palabas ng kusina. Diretso kami sa kwarto habang nakasunod lang ang tingin nila Mommy Arabella at Nanay sa amin. Bago ko naisara ang pintuan narinig ko pa ang last na sinabi niya kay Mommy Arabella.
"Buntis nga! Magkakaapo na tayo! Nagsuka kanina kaya nga
nangangalumata iyang anak ko eh. Malapit na tayong magkaka-apo sa kanila!" bigkas ni Nanay kaya dali-dali ko nang isinara ang pintuan ng kwarto.Ang daldal talaga ni Nanay kapag nakapalagayan niya na ng loob ang taong kaharap niya.
"Anong sabi ni Nanay? Buntis? Buntis ka? Totoo bang magiging Daddy na ako?" excited na bigkas ni kenneth. Narinig niya pala kaya wala ng lusot. Naglakad ako patungo sa bag at inilabas ng pregnancy test na ginamit ko kanina. Inilagay ko sa kanyang palad kaya pinakatitigan niya iyun. Ilang saglit lang, maluha-luha na siyang tumitig sa akin habang may ngiting nakaguhit sa labi niya.
"Totoo nga? Buntis ka? Magiging Daddy na ako? Sa wakas, magiging Daddy na ako! " malakas na bigkas niya. Maluha-luha naman akong tumango.
"Kaya pala napaka-sensitive ko nitong mga nakaraang araw dahil buntis pala ako. Kaya pala nanghihina at nagduduwal ako dahil diyan.'" nakangiti kong bigkas.
"God...hindi mo lang alam kung gaano ako kasaya ngayun. Thank you sweetheart! Thank you so much!" bigkas niya
Ramdam ko ang sensiridad sa boses niya kaya walang pagsidlan ang tuwa sa puso ko. Muli kong naramdaman ang mahigpit niyang pagyakap sa akin kasabay ng muling pagdampi ng labi niya sa labi ko.
Naramdaman ko na lang na pareho na kaming mapu?ok sa isat-isa. Nag uumpisa nang maglakbay ang palad niya sa buo kong katawan kaya kahit nagugustuhan ng katawan ko ang ginagawa niya sa akin mabilis akong lumayo sa kanya at pilit na pinapakalma ang sarili ko. Sobrang lakas kasi ng kabog ng puso ko dahil sa kakaibang init na nararamdaman ng buo kong pagkatao.
"Saglit lang. Tanghaling tapat tapos bukas ang bintana. Baka may sumilip!" bigkas ko. Kaagad naman napatingin si Kenneth sa bintana ng kwarto at mabilis na naglakad patungo doon. Sumilip pa siya sa labas bago mabilis na isinara. Isinunod niya ang pintuan ng kwarto. Inilock niya iyun bago dali-daling naglakad pabalik sa akin.
"Ayos na ba? pwede na?" nakangiti niyang bigkas. Kitang-kita ko sa mga mata niya ang matinding pagnanasa. Sasagot pa sana ako pero mabilis niya na akong sinungaban ng halik. Naglaban ang aming mga dila bago niya pakawalan ang bibig ko saplot ko naman sa katawan ang pinagbalingan niya..
"Hahabulin natin! Baka sakaling makabuo ng kambal!" bigkas niya sabay subo sa isa sa mga pasas na pink ko. Pigil ko tuloy ang sarili ko na mapaungol. Natatakot ako na baka marinig kami ng mga tao sa labas na may ginagawa kaming kababalaghan ni Kenneth dito sa kwarto. Tanghaling tapat!
"Ken, teka lang. Saglit! Maingay itong papag. Baka-baka---" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang mapansin kong kaagad niyang tinangal ang banig sa papag at inilatag sa sahig. Ipinangsapin niya din ang nahawakan niyang kumot bago niya ako pinahiga.
Oh diba..walang makakapigil sa taong gustong maka-score katanghaliang tapat!
Chapter 555
ELLA POV
Mainit na nga dahil katanghaliang tapat, lalo pang pinainit ni Kenneth ang buong sandali. Parehong naliligo kami sa pawis pagkatapos naming maiparamdam kung gaano kami kasabik sa isat-isat.
Mabuti na lang at maginoo itong asawa ko dahil siya pa talaga ang nagpunas ng pawis sa buo kong katawan bago niya ako binihisan ng panibagong damit. Gustuhin man namin mag shower pareho para ma- priskuhan, nasa labas naman ang banyo. Wala din shower kaya ang ending
pagkatapos namin magbihis, muli niyang binuksan ang bintana at sabay kaming nakatulog. Hindi na namin pareho pang ininda kung gaano kaingay ang paligid.
Gabi na nang magising kami pareho. Hindi ko pa napigilan ang sarili ko na tawanan siya dahil nirereklamo niya na masakit daw ang kanyang likod. Paanong hindi sasakit, hindi siya sanay mahiga sa matigas ng papag.
"Sanayan lang iyan!" nakangiting bigkas ko pa sa kanya. Napansin kong sinipat niya ako ng tingin sabay iling.
"Masakit naman talaga eh. Iyung performance ko kanina, kulang pa nga eh.. ang sakit na kasi ng tuhod ko dahil sa mainit na bagay." bigkas niya sabay turo sa namumula niyang tuhod. Muli akong natawa. Kung hindi niya sana pinairal ang init ng kanyang katawan hindi sana siya magrereklamo ng kahit na ano sa akin maliban sa pananakit ng likod niya.
"Nagugutom na ako!" bigkas ko sa kanya. Kaagad niya naman akong inalalayan na makatayo at sabay na kaming naglakad palabas ng kwarto. Naabutan pa namin sila Nanay at Mommy Arabella na nasa salas pa rin. Mukhang simula kanina hindi pa natapos ang pag- uusap nila.
"Oh, mabuti naman at gising na kayo. Pwede na siguro umapisahan ang discohan noh Mare?" bigkas ni Mommy Arabella. Kaagad naman napakunot ang
noo ni Kenneth.
Nagulat naman ako! Aba't Mare na pala ang tawagan ng dalawa? Bilib na talaga ako kay Mommy Arabella, napaka-down to earth niya talaga.
"Hinintay niyong magising kami para sa discohan na iyan?" nagtatakang tanong ni Kenneth.
"Oo. Ayaw namin maistorbo ang pamamahinga niyo kaya hindi mo na nagpapatugtog. Tradition daw iyan dito sa probensya nila na kapag may ikinasal, dapat may sayawan. Parang disco kung sa Manila." sagot ni Mommy Arabella. Kuha ko na ang ibig niyang sabihin pero itong si Kenneth ay mukhang hindi pa. Sabagay, wala siyang alam sa mga tradisyon sa probensya dahil sa Maynila siya lumaki. Baka puro bars at diso ang napuuptahan niya. Dito sa probensya namin, kapag may fiesta, kasal at special na okayson lang nagkakaroon ng disco.
"Dumating pala kanina ang mga binata mong pinsan. Nasa tent sila at nagpapahinga. Gisingin niyo na para ma- exprience din nila ang buhay dito sa probensya." muling wika ni Mommy Arabella. Kaagad naman kaming tumalima ni Kenneth.
Pagkalabas namin ng bahay, nagulat pa ako sa ayos ng paligid. Ibang-iba at halatang may pinaghahandaan na malaking okasyon. Mukhang kumuha pa sila ng banda dahil sa discohan na tinutukoy nila.
"Ang tent na tinutukoy ni Mommy Arabella ay tent na mas maganda pa yata ang pagkakagawa kumpara sa bahay namin. Malamig din at may malambot na higaan. Bilib din talaga ako. Wala talagang imposible sa taong mapera. Lahat nagagawa sa isang iglap lang.
"Mag-uumpisa na daw ang discohan." kaagad na salubong ni Kenneth sa tatlong binata na naabutan namin. Si Elijah, Christopher at Charles. Sabay pang nangunot ang noo ng tatlo. Takang-taka sa salitang binanggit ni Kenneth.
"What is it?" tanong ni Elijah. Bigla tuloy akong napaisip kung nasabi na ba sa kanya ni Kenenth ang tungkol kay Ethel. Para kasing hindi pa eh. Naging busy nga itong si Kenneth nitong mga nakaraang buwan at nag-aalala ako na baka nawala sa isipan niya ang tungkol kay Ethel.
"Dicohan. Meaning...sayawan?" si Charles na ang nagalita. Feeling ko lang na si Charles. Nakasama ko si Christopher noong bago ako naglayas at bago ang haircut niya eh. Tama, sa haricut na lang ako mag-base sa dalawang ito para malaman kung ano ang pinagkaiba nilang dalawa.
"With liquor ang girls?" tanong naman ni Christopher. Mukhang mas interesado siya sa liquor at girls kaya biglang nabuhay ang dugo. Mabils na binulsa ang cellphone at inayos ang buhok. Napapailing na lang ang si Kenneth at Elijah na pinagmasadan ito.
"Yes girls! Probensyana Girls at ingat ka sa mga babaeng ganyan. Baka bigla ka na lang habulin ng mga tatay nila ng itak kapag may ginawa kang kabulastugan." sabat naman ni Elijah.
"Grabe siya..mababait ang mga tao dito sa amnin noh! Ganoon din ang mga girls. Mag ingat lang baka mapikot kayo!"
natatawa ko namang sagot. Hinawakan ko si Kenneth sa kamay at niyaya ng lumabas. Nagugutom na kasi ako eh.
Pagkapos namin kumain nag-umpisa na nga ang dicohan. Hudyat na din para umpisahan na ang party. Bukas kaagad ang kasal namin ni Kenenth at bukas daw darating ang ibang miyembro Villarama clan. Nagpasabi na hindi darating sila Grandma Carissa at Grandpa Gabriel dahil na din sa kanilang edad. Pero nagpaabot naman ng masayang pagbati kaya masaya na din kaming dalawa ni Kenenth.
Overwhelming pa rin ang tuwa na nararamdaman ko dahil gumawa talaga sila ng effort para maging posible ang pagtitipon na ito.
Dumating na din ang mga kapatid kong may asawa na at tumulong na din sa pag- iistima ng mga bisita. Masaya na kaming dalawa ni Kenneth na nanonood sa mga bisita na nag-uumpisa nang umindak sa tugtugin. Pinagbawalan akong makihalubilo sa kanila dahil nga sa kalagayan kong buntis ako kaya tamang panood lang kami ni kenneth ngayun. Siga sa dancefloor ang tatlong makikisig na binata. Mabuti na lang at game na game sila sa mga ganitong klaseng okasyon.
Nang mapagod sa kakapanood pumasok kaming dalawa ni kenenth sa isa sa mga tent at nagbalak nang matulog. Masyadong mahaba pa ang araw sa amin bukas kaya kahit maingay ang paligid, kailangan naming magpahinga.
Chapter 556
ELLA POV
Hindi man kami masyadong nakatulog ni Kenneth dahil sa sobrang ingay sa paligid, wala kaming choice kundi ang bumangon. Malambot na ang hinihigaan namin dito sa tent kaya hindi na nagreklamo pa si Kenneth na sumasakit ang likod niya. Pagkalabas namin ng tent, siyang papasok naman ang mga bagong dating galing Manila.
Pamilyang galing sa Villarama clan na gustong saksihan ang pag-iisang dibdib naming dalawa ni Kenneth. Dumating sila Tita Miracle at ang asawa niya...si Tito Christian at ang asawa niya din na si Carmela at lalong lalo na si Uncle Rafael at Veronica.
Talagang kahit gaano kalayo ang probensyang ito, gumawa talaga sila ng effort para lang makarating. Kasama na nila ang pari na magkakasal sa amin ni Kenneth kaya pagkatapos ng maiksing kumustahan at batian, pareho kaming naligo ni Kenneth para makapgbihis na daw ng damit pangkasal.
Ang dating amo ko na si Mam Jeann na mismo ang nag-ayos sa akin at tumulong para maisuot sa akin ang aking traje de boda. Kahit na biglaan ang kasalan na ito nakabili pa talaga sila ng traje para sa akin na sakto sa sukat ng aking katawan.
Parang kay bilis ng pangyayari. Namalayan ko na lang na nasa harap na kami ng pari at nagpapalitan ng ng I do's. Para akong wala sa sarili ko buong seremonya ng kasal. Para akong isang dahon na sumusunod lang sa agos ng tubig sa lawa. Namalayan ko na lang tapos na ang kasal at idiniklara na ng pari ang pagiging legal na naming mag-asawa ni Kenneth sa harap ng Diyos, ng tao at sa batas ng bansa.
Walang pagsidlan ang tuwa na naramramdaman ng puso ko. Sa harap ng mga kababaryo ko, sabay-sabay nilang nasaksihan ang pag-iisang dibdib naming dalawa ni Kenneth. Ang lalaking ni sa hinagap, hindi ko akalain na darating sa buhay ko!
Sa sobrang layo ng agwat ng buhay namin sa isat-isa, gumawa pa rin ang kapalaran para magkatagpo kami. Nabuo ang isang pag-iibigan sa hindi sinasadyang pagkakataon at heto kami. Bubuo na ng sarili naming pamilya.
Totoo pala talaga na walang pinipiling antas ng buhay ang pag-ibig. Kusa na lang itong dumating sa buhay mo ng hindi mo namamalayan. Sobrang swerte ko na din dahil kahit na sumuko ako at umalis sa bahay nila na walang pasabi, sinundan naman ko ng lalaking mahal ko.
Tradisyonal na kasal sa probensya ang nangyari kaya masaya. Bago natapos ang party, nagpamudmod pa ng mga regalo at pera sa kababayan ko ang pamilya Villarama. Tanda umano ng pasasalamat dahil sa kanilang mainit na pagtangap at pagtulong para mairoas ng maayos ang kasal.
Lahat ng mga kababayan ko umuwi ng masaya at may ngiti sa labi. Bukambibig nila na napaka-swerte ko daw sa lalaking napangasawa ko.. Gwapo na mayaman pa! At hindi lang iyan, mukhang mabait daw ang buong pamilya at hindi mata-pobre.
Pagkatapos mismo ng celebrasyon, kaagad na din naman nagsialisan ang mga bisitang galing Manila. Talagang sumaglit lang sila dahil nga sa kasal namin ni Kenneth. Nahihiya nga ako dahil wala man lang kaming mai-offer sa kanila. Wala kaming malaking bahay para mai- accommodate sila kahit ilang araw lang.
Chopper ang kanilang sinakyan papunta at paalis kaya bago dumilim halos nakauwi na din ang mga bisitang taga- Manila. Kahit sila Mommy Arabella at Daddy Kurt, sumabay na din. Biglaan kasi talaga ang kasalan na ito kaya naisingit lang talaga sa mga schedules nila.
Nandito pa kayo?" gulat na tanong ni Kenenth sa tatlo niyang pinsan na mga binata.
Si Elijah, Charles, Christopher na pwang prenteng nakakhiga dito sa loob ng tent. Halatang wala silang balak na umuwi dahil na din sa mga ayos nila.
"Balak namin mag stay ng mga ilang araw dito. Kanina, noong naglibot kami, may napansin kaming binibentang lupain. Mura lang..maganda siguro magpatayo ng rest house at golf course!" si Elijah na ang sumagot. Para namang biglang nakuha nila ang attention ni Kenneth kaya napaupo na din ito paharap sa mga pinsan.
"Saan banda? Ilang hectares?" interesado niyang sagot. May mga dugong negosyante nga talaga! Kapag investments ang pag-uusapan, buhay na buhay ang dugo.
"Diyan lang. Bukas, puntahan natin. Mga ganitong lugar, mura lang ang bintaan ng mga lupain. Tamang-tama, halos lahat ng mga tao dito walang trabaho kaya pwede natin silang kunin bilang worker ng lupa na mabili natin. What do you think guys?" si Elijah naman ang sumagot. Baka sa boses nito ang excitement.
"Hindi kaya tayo lugi nito? Sino ang mago-golf sa ganitong kalayong lugar? Baka tulog ang pera natin nito." si Charles ang sumagot.
"Hindi iyan. Ako ang bahala!" sabat naman ni Kenneth. Hindi ko na sila pinakialaman pa kung ano ang mga pinag -uusapan nila. Hindi ko din naman gets eh. Wala akong alam pagdating sa negosyo.
Pagkatapos makipag-usap ni Kenneth sa kanyang mga pinsan, kumain lang kami ng dinner tapos inukupa ulit namin ang isa sa mga tent. Mas mabuti dito dahil presko. Safe din naman tulugan dahil nag -iwan ng ilang mga bantay sila Mommy Arabella.
PInaninidigan ni Kenneth ang unang gabi ng honeymoon namin. Walang kapaguran na ipinadama namin ang pagmamahal sa isat-isa. Pagkatapos ng mainit na sandali, pareho kaming nakatulog na may ngiti sa labi.
Kinaumagahan, nagising na lang kami sa tilaok ng mga manok. Sabay kaming lumabas ng tent at naabutan namin sila Nanay at mga kapatid ko na abala sa paglalagay ng mga pagkain sa mesa. Mukhang tulog pa ang mga binatang pinsan ni Kenneth dahil tahimik pa sila sa kanilang tent. Hindi na namin pinansin, bagkos nauna na kaming kumain.
Pagkatapos kumain ng agahan, nagtaka pa kaming lahat ng nagyaya si Kenneth sa bagong pinapatayong bahay.
"Anak, ano ang ginagawa natin dito?" nagtatakang tanong ni Nanay. Kaunting- kaunti na lang at matatapos na ang bahay. Kahit ako nagtataka din kung bakit niyaya kami ni Kenneth dito.
"Dahil sa inyo po ito! Pasensya na po at hindi siya natapos bago ko pinakasalan ang anak niyo but we will make sure na matatapos ang bahay na iyan after a month para makalipat na din kayo!"
bigkas ni Kenneth na labis kong ikinagulat. Tinawag niya pa si Engineer Jude at kaagad na iniabot kay Kenneth ang hawak niyang folder.
"Nay, Tay, ito ang titulo ng lupa at iba pang mga legalities na ang bahay na iyan ay regalo namin sa inyo!" nakangiting bigkas ni Kenneth. Hindi naman ako makapaniwala na napatitig sa hawak niya? Gaano niya ba ako kamahal at bakit pati mga magulang ko binigyan niya ng ganito kalaking regalo?
Chapter 557
ELLA POV
Hindi ako makapaniwala habang titig na titig ako sa dokumentong hawak ni Kenneth. Hindi ko akalain na noon pa man, nagplano na pala siyang gawin ito. Na isurpresa ako at ang buo kong pamilya dahil sa malaki niyang regalo na hatid sa aming lahat.
"Naku, nag-abala ka pa! Nakakahiya! Sapat na sa amin na minahal at inalagaan mo ang anak namin. Masaya na kaming nakikita na masaya si Ella." nahihiyang sagot ni Nanay. Nanginiglid na ang luha sa kanyang mga mata at halata sa mukha nito na hindi siya makapaniwala sa magandang regalo na ibinigay ni Kenneth.
"Masaya po akong bigyan kayo ng isang napakagandang regalo Tay, Nay! Pamilya ko na kayo at gusto kong maibigay sa inyo ang maayos na buhay na pangarap ni Ella para sa inyo!" nakangiting sagot ni Kenneth. Hinawakan niya ang kamay ni Tatay na kanina pa hindi umiimik at ipinatong doon ang envelop na naglalaman ng mga papeles.
"Salamat po sa mainit na pagtangap niyo sa amin sa lugar na ito. Salamat po dahil pumayag kayong pakasalan ko ang anak niyo kahit sa mabilisang paraan."
nakangiting wika ni Kenneth kay Tatay! Nagulat na lang kami dahil sunod-sunod ang pagpatak ng luha sa mga mata nito bago niya mahigpit na niyakap si Kenneth! Nagulat kaming lahat! Hindi namin akalain na ang aming padre de pamilya ay nagiging emosyonal ngayun.
"Salamat Iho! Diyos ko! Kahit siguro magpawis ako ng dugo at mapudpod ang mga kuko ko sa kakatrabaho sa bukid, hindi ko siguro kayang ibigay sa pamilya ko ang bahay na iyan. Salamat! Wala akong ibang hangad sa inyong dalawa ni Ella kundi ang magiging masaya ang pagsasama ninyong dalawa at itong regalo na ibinigay mo sa amin...aasahan mong iingatan namin ito. Salamat Kenneth!" bigkas ni Tatay.
Hindi ko na tuloy napaigilan pa ang pagpatak ng luha sa aking mga mata. Bumitaw si Tatay sa pagkakayakap kay Kenneth at ako naman ang kanyang hinarap.
"Salamat anak! Mula noon, hanggang ngayun hinding-hindi mo nakalimutan na tulungan kami. Pasensya ka na kung hindi kayang ibigay ni Tatay lahat-lahat ng pangangailangan mo ha? Ngayung nag -asawa ka na, wala kaming ibang hangad kundi ang maging masaya kayong dalawa! Pagpalain kayo ng ating Panginoon anak!" bigkas ni Tatay at mahigpit akong niyakap. Hindi ko naman napigilan pa ang tuloy-tuloy na pagpatak ng luha sa aking mga mata.
Pagkatapos ng masayang pag-uusap muli kaming umuwi ng bahay. Sinalubong kami ni Thalia at sinabi nito na umalis daw ang tatlong pinsan ni Kenneth! Mahilig talaga sa adventures ang mga taong iyun kaya naman hinayaan na namin. Gusto marahil nilang tuklasin kung ano ang meron sa lugar na ito.
Isa pa sumama naman daw ang dalawa sa mga bodyguards na iniwan ng Villarama clan para bantayan sila. Tiwala naman kami na hindi sila magpapaabot ng dilim sa labas. Isa pa, hindi sila nagdala ng sasakyan kaya alam namin na hindi din naman sila lalayo. Maliban sa pagiging tsismosa ng mga kababaryo namin, mababait naman sila pagdating sa mga dayo.
Gusto marahil nilang sulitin ang mga oras na nandito kami sa probensya dahil bukas na bukas din babalik na kami ng Manila. Hindi kami pwedeng magtagal lalo na at kailangan ko nang magpacheck up sa isang ob gyne dahil sa pagbubuntis ko.
Pagkatapos kumain ng lunch niyaya ko si Kenneth sa isang lugar na gusto kong puntahan at bisitahin. Sa may Falls, kung saan kami palaging nagtatampisaw ng mga kapatid ko noon. Sa ilalim nito ay may malinis na tubig kaya kaagad kaming nagtampisaw ni Kenneth pagkadating pa lang namin. Sakto din dahil walang ibang taong naliligo kundi kami lang.
"Ken, hindi ka ba nag-aalala kina Charles, Christopher at Elijah? Hindi nila kabisado ang lugar at baka kung saan na nakarating ang mga iyun!" tanong ko habang magkayakap kaming nakalublob sa malamig na tubig.
"Hayaan mo sila. Malaki na sila kaya naman alam na nila kung paano alagaan ang mga sarili nila." nakangiting sagot niya sa akin.
"Nasabi mo na ba kay Elijah ang tungkol kay Ethel? Ilang buwan na din ang lumipas at alam natin pareho na matagal nang hinahanap ni Elijah si Ethel. Sana magkita na sila lalo na at mukhang may anak silang dalawa." bigkas ko. Naawa lang kasi ako sa batang si Ezekiel. Noong last namin nakita ang bata may napansin akong pasa sa mukha nito.
"Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanya! Naguguluhan ako tungkol sa bagay na iyan." seryosong sagot niya sa akin. Nagtataka akong napatitig sa kanya.
"Hangat maari, ayaw ko na sanang dagdagan pa ang bigat na nararamdaman ng pinsan ko. Alam kong matagal siyang
umasa na mahanap niya si Ethel at muli silang magkabalikan pero parang malabo na yatang mangyari iyun." pagpapatuloy niyang wika. Hindi naman ako nakaimik.
"Naalala mo ba noong nasa resort tayo? May binarayan akong tao para imbistigahan kung ano ang ginagawa ni Ethel sa nakalipas na taon at nalaman ko na nagpakasal na siya. Nag-asawa na siya! "wika niya na labis kong ikinagulat. Kung nag-asawa na si Ethel....sobrang sakit nito sa panig ni Elijah. Paano na lang si Ezekiel. Kahit na sino siguro ang makakita sa batang iyun maraming magsasabi na anak siya ni Elijah. Kamukhang-kamukha eh.
"Sino ang naging asawa niya? Si Elias ba? Hindi ba't siya lang ang nakakaalam kung nasaan si Ethel nitong mga nakalipas na taon?" naguguluhan kong tanong. Kung si Elias ang pinakasalan ni Ethel, malaking gulo ito sa pagitan ng dalawang kambal.
"Nope! Hind si Elias. May malalim na dahilan kung bakit may communication si Elias at Ethel!"bigkas niya na lalong nagpagulo sa sistema ko. Pakiramdam ko biglang sumakit ang ulo ko dahil sa narinig ko mula kay Kenneth. Kung hindi si Elias...may iba pang lalaking involved?
"Kaya ayaw kong magkwento dahil alam kong pati ikaw mai-stress eh." natatawa niyang wika habang nagpapalinga-linga sa paligid.
"Kaya nga....parang bigla tuloy sumakit ang ulo ko sa kwento mong iyan. Buti pa hindi na lang ako nagtanong eh."
natatawa kong sagot. Nagulat na lang ako ng bigla niya akong yapusin at halikan sa punong tainga.
"Tama! Huwag na nating pag-usapan ang problema nang ibang tao. Nasa honeymoon period pa tayo para problemahin ang problema ng iba. I think pwede natin ituloy ang honeymoon dito. Wala naman sigurong makakita diba?" bigkas niya at lalo iyang idiniin niya ang sarili niya sa akin. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko nang maramdaman ko ang matigas na bagay na sumasayad sa may tiyan ko.
"Ken...baka may nanood sa atin.....baka-- - "hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng kaagad niyang sakupin ang labi ko. Binigyan niya ako ng makapugtong hininga na halik sa labi kasabay ng paghila niya sa medyo masukal na bahagi ng falls. Ayaw talaga papigil kaya wala akong choice kundi pagbigyan. Tiwala naman ako na walang ibang makakakita sa amin dahil tanghali na at kapag mga ganitong oras, nagpapahinga na ang mga tao pagkagaling ng trabaho mula sa bukid.
