Could It Be You?

ONE

ANTOK na antok si Sydney. Magdamag niyangtinapos ang segment ng animation film na naka‑assign sa kanya. Sampung minuto lang angitatagal niyon pero mabusisi ang paglalapat ngbackground at effects kaya nagsisimula nangsumilip ang araw sa kalangitan nang sa wakas ayi‑save niya sa laptop ang final copy ng ginawa.Kaya ngayon, inaantok na siya habangnakaangkas sa motorsiklo ng kaibigang si Kyle.Mabuti na nga lang at nagprisinta itong sunduinsiya sa opisina ng Digital Front kaya hindi na niyakailangang mag‑abang ng taxi para makauwi.Itine‑test‑drive daw ni Kyle ang motorsiklo naipinagbibili rito—not that he was the motorcyle‑driving type of guy. Bibilhin lang daw nito iyonpara ibenta rin uli.Napapapikit na si Sydney. Ilang sandali pa aylumapat na ang mukha niya sa likod ni Kyle.Umigkas naman bigla ang balikat nito.“Huwag kang matulog, hoy!” anito. “Bakamalaglag ka riyan, pupulutin pa kita.”Hinampas niya ang balikat ng kaibigan. “Hindiako natutulog, `no,” pagkakaila niya.Nilingon siya nito pagkatapos huminto satraffic light. “Ah, oo, hindi nga. Kaya palanararamdaman ko na ang laway mo na tumutulosa likod ko.”“Wala kang kuwentang kaibigan,” aniya. “Nag‑taxi na lang dapat ako, makakatulog pa ako.”“Para paggising mo, wala ka nang pera at bakapati puri na rin,” ani Kyle.“Pagbintangan ba lahat ng taxi drivers na rapistat holdupper?” ganting‑sagot niya.“Hindi sa ganoon. Masyado ka lang kasingkampante. Dapat mag‑ingat ka naman. Delikadona ang panahong ngayon.”“Yeah, yeah,” sabi na lang ni Sydney.Pinaandar na uli nito ang motorsiklo nangmagpalit ang traffic light.Sanay na siya kay Kyle. Ang tagal na nilangmagkaibigan. Halos pareho pa silang freshgraduate nang magkakilala sila sa dinaluhangpersonality development seminar. They hit it offright away and got together a lot. Pero hindinaman tumibok ang puso niya sa kaibigan at itoman ay mukhang ganoon din. Sa halip ay nagingmalapit na magkaibigan sila. At dahil matagal nasilang friends ay kabisadung‑kabisado na niyaang ugali nito. Masyadong maingat si Kyle,masyadong laid back, at masyadong malambotang puso. Those were good qualities. Kaya lang,nasosobrahan ito kung minsan. There were timesshe wanted to shake him and tell him to live it upa little. Sa sobrang pagka‑good boy ng kaibiganniya, sa palagay niya ay nagiging sobrang boringna ng buhay nito.“‘Yeah, yeah’ ka diyan pero wala ka namangbalak sundin ang sinasabi ko,” naghihimutok nasabi ni Kyle.Hindi na sumagot si Sydney. Mahirapmakipag‑usap kapag nakasakay sa motorsiklo.Nakatalikod ito kaya halos hindi niya marinig angsinasabi nito.Dapat ay mga treinta minutos lang aabutin angbiyahe nila mula sa opisina ng Digital Fronthanggang sa subdibisyong kinaroroonan ngbahay ng pamilya niya, pero dahil maingat ngangmagpatakbo si Kyle, inabot sila ng halos isangoras.“Pasok ka muna,” yaya niya pagkatapostanggalin ang helmet na ipinahiram nito.“Nandiyan kaya si Sheila?” tanong nito.“Aba, malay. Sumama ka sa loob at nangmalaman mo. Tayo na. Makapag‑merienda kaman lang muna.”Mukhang nag‑aatubili si Kyle. Duda niya aybigla na naman itong inalihan ng kaba. He hadhad this huge crush on her twin sister for quite awhile now. Hindi iyon nawala sa kabila ngpagkakaroon ng boyfriend ni Sheila. Sa dami ngang mga stuffed toys na ibinigay nito sa huli aypuwede na yata silang magbukas ng toy store. Atkung hindi lang siguro mabilis ang metabolismnila ng kakambal, nanaba na sila pareho sa mgatsokolateng ibinibigay ni Kyle. Ang masaklap ngalang, wala iyong epekto kay Sheila. Atnaiintindihan niya kung bakit.Lalaking maginoo pero medyo bastos ang typeng kapatid niya at napakalayo ni Kyle sa ganoongkategorya. In fact, he was the exact opposite.It was just too bad, really. Kung si Sydney angtatanungin, mas mapapabuti si Sheila sa isangkatulad ni Kyle. Kaya nga hindi rin siyanagsasawang ikampanya ang kaibigan sakakambal.“Halika na. Hindi mo man masilayan anginiirog mo, eh, malalamnan naman `yang tiyanmo bago ka umalis,” sabi niya. “May photo shootyata ang kapatid ko pero ang alam ko, maagangmatatapos iyon kaya posibleng nandiyan na siya.”Napalunok at napakamot si Kyle. Ngalingalituloy na batukan niya ito. Kung bakit dinadagaang dibdib nito tuwing nakakaharap nito angkapatid niya, hindi niya mawari. Kung tutuusin,para na rin nitong madalas nakakaharap si Sheiladahil ang mukha nito ay taglay rin niya.Noong mga bata pa silang magkakambal aynapakahirap daw matukoy kung sino ang isa’t isasa kanila. Magkamukhang‑magkamukha sila athilig pa ng mommy nila na pagsuotin sila ngmagkaparehong damit. Hindi na mabilang angmga pagkakataong may napeke sila, na ginagawanila ni Sheila kapag inaatake sila ngkamalditahan.Hanggang ngayon nga ay may mgapagkakataon pa na napagkakamalan silang angisa’t isa, lalo kapag hindi nila gaanong ka‑close sataong iyon. Kapag nagsalita sila at kumilos aysaka lang nagiging obvious ang pagkakaiba nila.Doon kasi lumalabas ang mga personalidad nila.Hinila na niya si Kyle papasok sa bahay bagopa ito magbago ng isip.Boto siya sa kaibigan para kay Sheila. Kahit ngaang mommy at daddy nila ay ganoon din.Kompara kasi sa mga natitipuhan ng kapatid, di‑hamak na mas matino si Kyle. Kilalang‑kilala rinniya ito kaya tiyak niyang hindi nito sasaktan opaglalaruan lang si Sheila. Hindi katulad ng mganaging boyfriend nito na kung hindi trophygirlfriend ang turing dito ay pinapaluha namanito.Ang problema, si Sheila mismo. Wala silangmagawa para pilitin ito na si Kyle na lang anggustuhin.“O, Sydney, nandiyan ka na pala.”Nakasalubong nila ang mommy niya pagpasoknila sa pinto.“Good afternoon, Tita Yolly,” bati ni Kyle atnagmano pa sa mommy niya.“Magandang hapon din. Magkasabay bakayong umuwi nitong si Sydney?”“Yup,” sagot niya. “Sinundo niya ako sa DigitalFront kaya ngayon, dapat ko siyang pa‑merienda‑hin. May makakain ba, `My? At si Sheila,nandiyan ba?”“Hi there.”Bago pa makasagot ang mommy niya ay maynarinig silang tinig mula sa gawi ng hagdan.“O, sis, buti’t nandito ka,” sabi niya pagkakitasa kakambal. Sinulyapan niya si Kyle. Nakatulalalang ito pero panay ang lunok na tila gustongmagsalita pero hindi makaisip ng sasabihin.Itinuloy naman ni Sheila ang pagbaba nghagdan, saka lumapit sa kanila.“H‑hi, Sheila,” sa wakas ay nagawang sabihinni Kyle.“Hello.” Nginitian ito ng kapatid niya.“May… may ibibigay sana akong chocolates sa`yo, kaso… kaso nakalimutan ko sa office,” anangkaibigan niya. “Pero kung gusto mo, kunin natin.May… may motor ako na tine‑test‑drive. `W‑wanna go for a… a spin?”“Naku, thanks pero may lakad pa kasi ako, eh,”tanggi ni Sheila. “Some other time siguro, okay?O, paano? Lalakad na ako.”“`Di ba, kararating mo lang?” hirit niya.“Not really. Kanina pa ako. May isa pa akongshoot. `See you.” Binalingan nito si Kyle atnginitian. Pagkatapos hagkan sa pisngi angmommy nila ay umalis na ito.“Mukhang si Derek na naman ang kasamaniyan,” anang mommy nila, bahagyangnapasimangot.Napasimangot din si Sydney. Ang tinutukoy ngmommy nila ay ang latest sa listahan ng mgalalaking nagpapalipad‑hangin kay Sheila. Kungpagka‑bad boy ang pag‑uusapan, mukhang hari siDerek sa kategoryang iyon. Unang kita pa langniya rito ay dismayado na siya. Oh, he had thelooks all right. Ang kaso ay alam nito iyon atmukhang feel na feel.“Naku, pare, paano bàyan, naunahan ka nanaman? Masyado kasing bahag ang buntot mo,eh,” aniya nang balingan si Kyle.“Uy, ano ka ba, Sydney? Huwag mo namangganyanin ang kaibigan mo,” sita ng mommy niya.Ngumiti si Kyle. “Okay lang, Tita. Sanay na akosa isang `to. Alam ko naman na pagkapanganakpa lang sa kanya, makulit na siya.”Natawa ang mommy niya. “Sinabi mo pa. Ah,teka, may b‑in‑ake si Sheila na cinnamon rollskanina. Nasa bread box. Iyon na lang ang ipa‑merienda mo kay Kyle, Sydney. May juice din saref. Ako, eh, aalis na muna. May meeting anggrupo namin diyan sa clubhouse.”“Okay, `My.”“Ingat po,” sabi ni Kyle.“Salamat,” nakangiting wika ng mommy niya.Tumuloy na sila ng kaibigan sa kusina.Habang inilalabas ni Sydney ang cinnamon rollsay si Kyle naman ang naglagay ng juice sa baso.Sa dalas ng pagpunta nito sa kanila, sanay naitongkumilosdoon.Kahitsiyaaykomportableng‑komportable na rito. Kaya ngakung siya lang ang masusunod ay gusto niya naito na lang ang makatuluyan ni Sheila.“Hmm, ang sarap,” anito pagkatapos kumagatsa tinapay na isinilbi niya. “The best talaga angkakambal mo kahit kailan. Ang daming talent.”Sandaling natigilan si Sydney. Parang nagkukotbigla ang kalooban niya.As if naman kasi si Sheila lang ang may talento.Parang siya ay wala. Hindi ba talent ang paggawang animation? At bago pa iyon, noong kaga‑graduate lang niya ng kursong MassCommunication, nagsulat din siya para sa isangserye sa TV. Mas na‑in love nga lang siya sadigital animation kaya sa larangang iyon siyanapadpad.Pero agad din niyang pinalis ang pagsisintir.Noon pa naman niya alam na sa paningin ni Kyleay diyosa si Sheila. Kaya palalampasin na niyaang sinabi nito.“Siya ang tipo ng babaeng napakasarappakasalan,” dagdag pa ng kaibigan niya. “If onlyshe would have me.”“Pasensiya ka na, medyo engot ang kapatid ko,eh. Pero kaunting tiyaga pa at baka sakalingmagkaroon ka ng nilaga,” ganting‑sagot niya.Medyo duda siya kung mangyayari pa iyon perobaka naman magmilagro ang tadhana.“Ano pa nga ba ang ginagawa ko? Todo tiyaganga, `di ba?”“I’m rooting for you,” sabi niya. “Tuwing maypagkakataon nga, ibinibida kita sa kanya, eh.Sigurado ako, magkaroon lang kayo ng momentpara magkakilala nang husto, tiyak namapapansin niya ang good qualities mo.”“Magdilang‑anghel ka nawa,” saad nito.Pagkataposnilangmag‑meriendaaynagpaalam na si Kyle.“Salamat uli sa pagsundo, ha?” sabi niya“Wala iyon. Alam ko kasing pagod na pagod kaat baka nga matulog ka pa sa taxi. Tiyempongtapos na iyong meeting namin ng kliyentengnagpapadisenyo ng model house kaya walangproblemang daanan kita.”“Salamat pa rin. Ingat sila sa iyo,” sabi niya.Bilang ganti ay ginulu‑gulo ni Kyle ang buhokniya.“Heh!” Tinabig niya ang kamay nito, saka itobinelatan.“O, sige na. Diyan ka na. Matulog ka, ang laking eye bags mo.”“Oo na po. Bye. Hindi na kita ihahatid sa labas.Hindi ka naman maliligaw, sigurado ako.”Sinundan na lang ng tingin ni Sydney angkaibigan hanggang sa makarating ito sa frontdoor.Hay, sayang ka, Kyle. Kung bakit kasi super‑tangaang kapatid ko? Buung‑buo pa naman angpaniniwala niya na masuwerte ang babaengmamahalin nito. May pagka‑bland at boring mansi Kyle kung minsan, marami pa rin itong ibangmagagandang katangian. Bukod sa pagigingmabait at maginoo, napaka‑down‑to‑earth pa nito.Kung titingnan nga ito, hindi mahahalatang maysinasabi ang angkang kinabibilangan nito. Tiyakdin niya na masarap magmahal ang kaibiganniya. Kung siya nga na kaibigan lang ay ganoonna lang kung alagaan nito, paano pa ang nobya?Kung kinakailangang iuntog niya ang ulo niSheila sa pader ay gagawin niya matauhan langang kakambal. Pero saka na niya gagawin iyon. Sangayon, matutulog muna siya.Puyat na puyat si Sydney kaya hindinakapagtatakang napasarap ang tulog niya.Madilim na ang paligid nang magising siya.Kinapa niya ang switch ng lamp shade na nasagilid at pinindot. Hustong nagliwanag ang silid aymay kumatok sa pinto.“Sydney, gising ka na ba?” Boses ng mommyniya ang narinig niya.“Gising na, `My.”Bumukas ang pinto at pumasok ito. “Bangon nariyan,” anito nang makita siyang nakaupo na sakama at nag‑iinat. “Kakain na tayo mayamaya.Mag‑ayos ka bago bumaba. May bisita tayo.”“Bisita? Sino?”Umingos ito. “Si Derek.”“Oh,” usal niya. “Ba’t nandito siya?”“Inimbitahan ng kapatid mo, ano pa? Gustoraw niyang ipakilala sa atin nang pormal.”Bumalatay ang pagkabahala sa mukha ngmommy niya. “Sa palagay mo, sila na ba?” tanongnito na umupo pa sa gilid ng kama.“Hindi ko alam, `My.”“Wala ba siyang nababanggit sàyo?”Umiling siya. Kunsabagay, hindi sila gaanongnagkakausap ni Sheila nang mga nagdaang araw.Pareho kasi silang sobrang busy.“Pero kung ganyang ipapakilala nàkamo niya,baka… Well, baka sila na nga.”“Hay, naku naman.” Sinapo pa nito ang dibdib.“Huwag ka munang magdrama, `My,” sabiniya. “Malay mo, mali ako. O kaya baka… bakamabait naman si Derek. We should give him thebenefit of the doubt, right?”“Kunsabagay, may katwiran ka. Hindi nga langkasi ganoon kaganda ang track record ngkakambal mo sa pagpili ng lalaki kaya hindi komapigilang mag‑alala.”Tama ang mommy niya. Tatlo na ang nagingboyfriend ni Sheila at pinaiyak lang ito ng lahatng mga iyon. Ang una, si Rod, na isang salesmanager, ay may iba palang girlfriend at malapitnang ikasal. Ang pangalawa, si Tim, isanghotshot lawyer, ay closet queen pala at ginamitlang si Sheila para itago ang lihim. Ang pangatlo,si Tony, ang pinakaminahal ng kakambal niya, ayexecutive sa malaking bangko. Ito rin angpinakamasama ang ginawa. Nasa kasagsagan naang paghahanda para sa kasal ng mga ito nangmaglaho ito at sukat. Ilang linggong hindi nilamalaman kung na‑kidnap ba ito, na‑salvage, onasagasaan ng tren at hindi na makilala angbangkay. It turned out that his ex returned tohim. Ang ex nito ang pinili ni Tony. Angmasama, ni hindi nito nagawang magsabi nangmaayos kay Sheila at pinag‑alala pa nito nanghusto.Sobrang depressed si Sheila noon. Halosmagkasakit ito dahil ayaw kumain at hindinapagkakatulog. Naapektuhan pati ang trabahonito. Alalang‑alala sila. Ang mga magulang niyaay nangambang baka bumalik ang pagigingmasasakitin ng kakambal niya bunsod ng sobrangdepresyon. It took a lot of effort from her and herparents to help Sheila get over the heartbreak.Dahil doon kaya siguro naging napaka‑protective na nila rito. Ang problema, mahirapturuan ang puso. Kung gaano ang itinalino ngutak ni Sheila ay siya namang ikinabobo ng pusonito.“O, tutunganga ka na lang ba riyan?” biglangsabi ng mommy niya. Tumayo na ito. “Kumilos kana at kakain na.”

 

CHAPTER TWO

“ANO MO ba siya, Sheila?” tanong ni Sydney sakakambal. Tapos na silang maghapunan atnakaalis na ang bisita nito. Naiwan silangmagkapatid sa kusina. Pagkahatid nito kay Dereksa gate ay nadatnan siya nitong naglilinis doon attumulong ito. “I mean, kayo na ba?”“Ano sa palagay mo?” Misteryoso ang ngitingsumilay sa mga labi ni Sheila.Pinaikot ni Sydney ang mga mata. “Pahulain baako? Wala ako sa mood manghula kaya sabihinmo na lang,” aniya.Kanina habang naghahapunan sila ay panayang palitan nila ng tingin ng mommy at daddyniya. Hindi man sila nagsasalita, nahuhulaan nilaang opinyon ng bawat isa. Hindi sila natutuwa sabisita. Hindi lang siguro ang bahid ngkapreskuhan ni Derek ang rason. Para din kasingkayang‑kaya nitong paikutin sa daliri si Sheila.Kahit ano ang sabihin nito ay umaayon angkakambal niya. “Amen” girl ang labas nito, whichwas really not a good thing.Handa pa rin siyang bigyan ng benefit of thedoubt ang lalaki at hiling niyang sana ay mali angakala niya rito.“Hmm, not yet. But we’re getting there,”nakangiting sabi ni Sheila. “Nagpapakipot langako nang kaunti.”“What did you see in him?” bulalas niya. “Angibig kong sabihin, b‑bakit mo siya naging type?”“I like the way he takes charge,” saad ni Sheilana parang kumikislap pa ang mga mata. “Alammo naman ako, mas type ko iyong medyo brusko.Iyong cariño brutal ba.”“Masokista ka yata, eh.”Bumuntong‑hininga ito. “Hayan ka na naman,sis. Akala ko pa naman kung may makakakampiako, ikaw iyon kasi kakambal kita.” Himig‑nagtatampo ito.“Pasensiya na. Nag‑aalala lang naman ako sàyo, eh. Pati na rin sina Mommy.”“Hindi naman dapat. Malaki na ako at alam koang ginagawa ko. May karapatan din ako na piliinkung sino ang mamahalin ko, kahit pa nga siguromasasabing pumapalpak ako kadalasan.”“Kunsabagay…”“Ang sariling kaligayahan mo ang bigyang‑pansin mo, Sydney,” anito. “I mean, look at me.I’ve loved three times. Ikaw, zero pa. Baka sakakaantabay mo sa puso ko, puso mo angmapabayaan mo. You know, loving someone is aglorious experience. Masakit kung minsan, peromasarap din.”“Eh, ayaw tumibok ng puso ko, paano ba? Bakanga wala akong puso.”“Sira! Puwede ba iyon? Titibok din `yan. Malaymo, nasa harap mo lang ang lalaking gigisingdiyan sa puso mong batugan.” Ngumiti nangmakahulugan ang kakambal niya.Hindi niya naintindihan ang ibig nitongsabihin. “Speaking of nasa harap, ibabalik ko sàyo ang sinabi mo. Malay mo, nasa tabi‑tabi rin lang ang lalaking magmamahal sa iyo sa paraangnararapat sa iyo.”“Si Kyle na naman ba ang ikinakampanya mo?”“What’s wrong with Kyle? Mabait siya,maykaya, at higit sa lahat mukhang masarapmagmahal,” katwiran niya.“Eh, bakit hindi ikaw ang pumatol sa kanya?”“Naman! Walang ganyanan,” bulalas niya.“Nakakapanrimarim, eh.” Hindi iyon dahilkasumpa‑sumpa ang hitsura ni Kyle. Parang hindilang talaga tama na maging ganoon sila. It feltalmost incestuous. Dahil siguro parang kapatidang tingin niya sa kaibigan.“O, kita mo na? Ikaw mismo, ayaw mo sakanya, `tapos, ipinagpipilitan mo siya sa akin,”ani Sheila.“Hindi sa ayaw ko. Wala lang sigurong sparksa pagitan namin. I see him as a friend, that’s all.Isa pa, hindi naman ako ang type niya kundiikaw.”“Eh, wala rin akong spark na maramdaman sapagitan namin. He’s far too… too nice.”“You just need to get to know him better,” sabiniya.“I know him enough. He’s so nice and gentleand sweet to the point of being, well, boring.Walang kaanghang‑anghang. I like a guy with adramatic flair, someone who’s capable of doingbold and daring things to show his love for me.`Kita mo nga ang mga naging bf ko. Si Rod, nag‑rapel siya pababa sa lugar kung saan kami nagpo‑photo shoot para lang alayan ako ng bulaklak. SiTony, sinundo ako ng chopper. At si Tim, kahitbading iyon, nakaya niyang mag‑parasail paralang i‑impress ako.”“And they all ended up breaking your heart.”“True. But that’s not the point. Ang punto nga,eh, attracted ako sa mga lalaking may ‘oomph!’And sadly, sis, sa tingin ko ay wala niyon si Kyle.He’s Mister Nice Guy through and through. O,paano, tapos na ako rito.” Ang tinutukoy nito ayang mga hugasin. “Mauuna na ako sa itaas, ha? Ihave an early morning appointment tomorrow.Kayang‑kaya mo na ito.” Nagpunas ng mgakamay si Sheila sa kitchen towel na nakasabit saref handle at umalis na.Hay, Kyle, sorry. Wala ka raw spark, sa loob‑loobniya. Sayang na sayang talaga.MAAGANG natapos ang pag‑uusap ni Sydney atng boss niya sa Digital Front kaya nakaalis agadsiya. Hindi siya required na sa opisinamagtrabaho, basta naipapasa niya sa oras angmga ipinapatapos sa kanya. Kaya kanina,pagkatapos nilang busisiin at pagkasunduan angmga requirements ng kliyente ay nagpaalam nasiya.Nakakainis lang na wala ni isa sa mga kaibiganniya ang libreng gumimik. Ang ilan kasi sa mgaiyon ay nine to five jobs ang hawak, samantalangiyong mga kagaya niya na sarili ang oras ay ewanba niya kung nasaan. Kahit nga si Kyle ay hindipuwede. Nasa Palawan daw ito para bistahan anglugar na pagtatayuan ng isang resort. Ito angarkitektong hahawak ng proyekto.Sa mall na lang siya tumuloy. Bibili siya ngmga libro sa bookstore, ilang DVDs na rin siguro,pagkatapos ay uuwi na. Papunta na siya saescalator nang mapadaan siya sa isang sportinggoods store. Pahapyaw lang siyang tumingin saloob at aalis na sana pero napabalik ang tinginniya sa shop nang parang may pamilyar namukhang nahagip ang mga mata niya.Hindi nagkamali si Sydney. Kilala nga niya anglalaking natanaw sa loob. Iyon ay walang ibakundi si Derek. Naisip niyang chika‑hin ito. Gustorin naman niyang makilala nang mabuti anglalaki at baka matuklasan niya na mali angimpresyon niya rito. Pero hindi pa man siyanakakahakbang pabalik sa shop ay nakita naniyang may babaeng lumapit dito. May dalangraketa ang babae at ipinakita iyon kay Derek,parang humihingi ng opinyon.Nag‑usap ang dalawa. Kinutuban na siya kayahindi na muna niya itinuloy ang pagpasok sashop. Sa halip ay nagkubli siya paramamanmanan ang dalawa. Ilang sandali pa aynakumpirma ang hinala niya. Mukhang mayugnayan ang dalawa dahil inakbayan ni Derekang babae at iginiya papunta sa counter. Si Derekangnagbayadngraketa.Pagkatapos,magkaakbay pa rin na lumabas ng shop angdalawa. Natural na sumunod siya. Sa isang Italianrestaurant tumuloy ang mga ito.Ang tinamaan ng magaling! Umusok ang ilong niSydney. Kitang‑kita sa kilos ng dalawa na hindilang magkaibigan ang mga ito. Hindi siyanakatiis, pumasok siya sa restaurant.“Hi there!” bati niya kay Derek. “Fancymeeting you here.”“H‑hi,” ganting‑bati nito. Namutla ito. “A‑anoang ginagawa mo rito?”“Wala lang. O, hindi mo ba ako ipapakilala sakasama mo?”“Uh… S‑Sydney, si Faye. Faye, Sydney.”“Hi,” anang babae, halatang nagtataka.Wala siyang balak na komprontahin si Derek.Gusto lang niyang ipaalam dito na nakita niya ito.“Oh, well, I have to go,” sabi niya. “`Niceseeing you,” aniya sa lalaki pero pasimple niyangpinandilatan ito.“OH, I KNOW all about that,” ani Sheila nangsabihin ni Sydney ang tungkol sa nadiskubre niya.“Ano?” Hindi niya sigurado kung tama angdinig niya.“Nabanggit na sa akin ni Derek na nagkita kayosa mall. He also said you will probablymisinterpret the little scene you witnessed.”“Talaga lang, ha? Ano ba ang mali sainterpretasyon ko, aber?”“Iyong kasama niya, eh, well, shall we say is afling that got out of hand. Hindi raw niyainakalang seseryosuhin n’ong babae angpambobola niya. But he’s not serious about her.”“Lahat naman ng lalaking nabubuking, ganoonang sinasabi,” aniya.“No, it’s true. Noon pa ako nakakita ng textmessage ng babaeng iyon sa cell phone ni Derek.Tunog‑desperada talaga, nagmamakaawa. Andyou’ve seen Derek. Chick magnet naman talagasiya, `di ba? And when he’s nice, the women tendto misinterpret him. Iyong nasumpungan mongeksena sa resto, parang last meal together dawnila. Pakiusap daw iyon ni Faye at pinagbigyan naniya.”How stupid can you get? Gustung‑gusto iyongibulalas ni Sydney sa kakambal. “At naniwalaka?”“Oo naman. Nakikita ko naman sa kilos niya namahal niya ako, eh. I know in my heart that he’stelling the truth,” ani Sheila.“Sheila naman…”“Sydney, please, don’t,” pigil nito sa sasabihinniya.“Niloloko ka niya at nagpapaloko ka.”“I said don’t!” bulalas nito. “Just… just mindyour own business for once,” sabi nito.“Pero…”“I love him, okay? At ano ang nangyari sakasabihang ‘innocent until proven guilty’?”“Hindi ka pa nadala…”“Hindi ako nagpapadala. I love love. At hindikagaya mo, handa akong sumugal.”Ang sarap talagang iumpog sa pader ang ulong kapatid niya. Why did she have this nastyhabit of falling for the wrong guys? Hindi langiyon, ang tigas pa ng ulo nito!“GAYUMAHIN mo na ang kapatid ko, please!”naghihimutok na pakiusap ni Sydney. Kasamaniya si Kyle sa isang fast‑food chain nang mgasandaling iyon.“Kung may alam nga lang akong gayuma,ginamit ko na sana,” sabi nito, parang lumung‑lumo. “Pero mukhang wala talaga akong ka‑appeal‑appeal sa kapatid mo.”“Masyado ka kasing mabait. Brusko nga anggusto niya.”“Sa hindi ako brusko, ano ang magagawa ko?”“Pilitin mo. O kaya, kahit magpanggap ka langkahit sandali. Puwede naman, `di ba? Bakasakaling makakita ng spark si Sheila at—”“Hey, hey…” Nang‑aalo ang tinig nito. “Calmdown.”Pinilit ngang gawin iyon ni Sydney, pero anghirap. Natatandaan pa niya kung ano angnangyari kay Sheila noong huling na‑heartbrokenito. Naging sobrang depressed ito at matagal nahindi nakapagtrabaho. Ang akala nga niya aymagkaka‑emotional breakdown ang kakambal.Ngayon, naroon na naman ang isang unos nanakaambang dumating sa buhay nito. She couldsee it coming, she was sure it was coming. Butthere seemed to be nothing she could do about it.I can and I will.“Kyle, hanggang saan ang kaya mong gawinpara ma‑in love sa iyo si Sheila?” tanong niya sakaibigan.“Anything. Alam mo iyon.”“Talaga? Anything?”“Oo nga.”Natahimik si Sydney. Napaisip. Kanina ay mayideyang nagsimulang mabuo sa isip niya.Kailangan niyang buuin pa iyon.“Hindi ba’t sabi mo noon, may isla ang unclemo?” sabi niya. Natatandaan niyang niyaya siyani Kyle na magpunta roon kasama ang ibangkaibigan. Ibibida raw nito ang lugar, pati na angbahay na nakatayo roon na ito ang nagdisenyo.Hindi iyon natuloy dahil hindi magtugma‑tugmaang schedules nila.“Sino ang nakatira doon?”“Wala. May katiwalang tumatawid ng dagatpara i‑maintain iyong bahay pero hindi siya araw‑araw pumupunta.”Lalong luminaw ang plano sa isip niya. “Good.Heto ang gagawin mo. Kidnap‑in mo ang kapatidko.”Nasamid si Kyle na kahihigop lang na juicemula sa baso. “Ano?” bulalas nito pagkataposmag‑uubo.

 

CHAPTER THREE

“NASISIRAAN ka na ba ng bait?” sabi ni Kyle.Natigilan si Sydney. Parang kahit siya aynagulat sa sinabi niya. Pero sa sandaling pag‑iisipay nakumbinsi uli siya na maganda ang ideyaniya. “It’s bold and it’s daring. Kapag ginawa moiyon ay tiyak na mag‑iiba ang impresyon ni Sheilasa iyo. It just might be the spark that would igniteher interest in you.”Nakatingin lang sa kanya si Kyle, napapangiwi.“You’re serious,” pahayag nito.“Ano ba sa palagay mo? Of course I’m serious.This is your chance, Kyle. Seize the moment.”Sinalat nito ang noo niya, pagkatapos ay angleeg. “Hindi ka naman mainit, bakit parangnagdedeliryo ka?”Pinalo niya ang kamay ng kaibigan. “Puro kakalokohan. Be serious because I am.” Habangipinipilit niya ang ideya rito ay lalo siyangnakukumbinsi na tama iyon.“Sydney, you don’t mean that.” Parang ayawpa ring maniwala ni Kyle.“Ano ka ba? Heto nga at tinutulungan ka na ngpagkakataon, ikaw pa ang umaayaw! Gusto moba talaga si Sheila o nagkukunwari ka lang? Bakahanggang salita lang `yong mga sinasabi mo nalove of your life mo siya?”“Hindi, ah!”“Puwes, patunayan mo.”“By kidnapping her? Eh, kalaboso ang aabutinko riyan. Siguradong lagot din ako sa mgamagulang mo.”“Ako’ng bahala sa kanila. Boto naman sila saiyo, eh. Kaysa naman doon siya mapunta sakulugong bf niya na unang tingin ko pa lang, eh,dudang‑duda na ako sa kara.”“Isn’t that a bit too drastic?”“Desperate times call for desperate measures,”katwiran niya. “Heto na ang tsansa mong i‑impress si Sheila. Dapat nga, dati mo pa ginawa,eh.”“By kidnapping her? Hindi yata impressiveiyon.”“Impressive kaya iyon. It’s a dramatic gestureand very romantic,” giit niya.“At kapag na‑kidnap ko na siya, paano na?Paiinumin ko siya ng magic formula na magpapa‑in love sa kanya sa akin, ganoon?”“Nakakainis ka naman, eh,” paghihimutok niSydney. “Buksan mo nga sandali angimahinasyon mo. Hayun na, nasa island na kayo.Kayong dalawa lang ang nandoon. She is yourcaptive audience. Eh, di i‑impress mo na siya ngkabaitan mo, ng cooking skills mo, ng sweetnessmo, ng… ng kung ano pang puwedeng maka‑impress sa kanya. Basta bawal lang ang hanky‑panky. Lagot kàpag gumawa ka n’on. The thingis, she’d be there with you. Alone. That, plus theromantic, bold thing you did might just do thetrick.”“Posible rin na kamuhian niya ako habang‑buhay at hindi na niya ako pansinin kahit kailan.”“Ako ang magpapaliwanag sa kanya kungsakali mang hindi umubra ang plano natin. Atkung hindi pa rin siya ma‑in love sa iyo, so what?Halos ganoon din naman ang nangyayari ngayon,eh. Pinapansin ka nga niya, hanggang ‘hi’ and‘hello’ lang naman. Kontento ka na roon?”Tinaasan niya ng isang kilay ang kaibigan.“Ang sakit mo namang magsalita,” ani Kyle.“The truth hurts.”“Sydney, alam mo, baliw ka.”“Noon ko pa alam iyon,” sabi niya. “Ano,gagawin mo ba o hindi?”“Hindi! What you’re suggesting is illegal.”“Hay, Kyle, wala ka nang pag‑asa. You’re fartoo nice it is making you look like a wimp.”Natigilan si Kyle, parang naging kasindilim ngkalangitang nagbabadya ng bagyo ang anyo.“Don’t say that,” kapagkuwan ay sabi nito.Si Sydney man ay natigilan. Sa tagal nilangmagkaibigan ay noon lang niya nakitang nagingganoon ang hitsura ni Kyle at noon lang siyaginamitan nito ng ganoong tono. She felt a thrillrush through her. Nawari niya, iyon siguro angspark na tinutukoy ng kakambal niya. And sherealized he had potential after all. Nakakainis langna ayaw nitong makinig sa kanya.“Read the signs, my friend,” sabi niya. “Gaanokatagal ka na bang may huge crush kay Sheila?And despite my best efforts, ayaw ka niyangpansinin. Mukhang sa iyo na kailangangmanggaling ang effort at hindi sapat iyongpabigay‑bigay ng bulaklak, stuffed toys, attsokolate. Masyado nang gasgas ang ganoongtaktika ng panliligaw. Do something bold anddaring and something she doesn’t think you’recapable of. My goodness naman, makinig ka saakin. You could lose her to a guy who is far lessdeserving of her than you are, and what’s worse,you know you didn’t do anything to stop it fromhappening. Sayang na sayang. This is my twinsister we’re talking about. Alam ko kung paanoumandar ang utak ng isang iyon. Come on,where’s your sense of adventure? Kaya namannating gawin ito, bakit ayaw mo? At the veryleast, it’s an experience we can reminisce aboutwhen we’re old and grey.”“I don’t go around kidnapping people just tomake them like me.”“Argh!” Nabubugnot na itinaas ni Sydney angdalawang kamay. “I give up. Bahala ka!”PABAGSAK na ibinaba ni Klye ang lata ng Cokesa railing ng balkonahe. Habang nakatayo siyaroon at nakatunghay sa madilim na bakuran ayparang umaalingawngaw sa pandinig niya angsinabi ni Sydney.“Hay, Kyle, wala ka nang pag‑asa. You’re far toonice it is making you look like a wimp.”“I am not a wimp!” bulalas niya sa kawalan.Just chicken, perhaps! kantiyaw ng kanyang isip.Naihilamos ni Kyle ang palad sa sarilingmukha. He grew up always doing the right thing.Palaki siya ng lola dahil noong kinder pa lang siyaay namatay sa komplikasyon sa pagbubuntis angmommy niya. Masyado yatang nalungkot angdaddy niya sa pagkawala ng asawa kayanagmadaling mag‑asawa uli. The marriage didn’twork out at mula noon ay naging palikero na ito.Lagi rin itong wala. Kung hindi negosyo angdahilan ay pleasure trips naman. Sa isa sa trips naiyon ito inabot ng disgrasya. Kaya ang Lola Patsyna niya ang naging gabay niya. She taught him tobe nice. Huwag daw siyang gumaya sa mgapinsan niya na pulos kalokohan ang nalalaman.At sa mga pagkakataong lumalabag siya sapatakaran, ang parusa nito ay ang pagpapamalasng matinding disappointment sa kanya. Kyleloved her grandma so her form of punishmenthurt more than if she simply spanked or scoldedhim.What am I going to do, Grandma? Natagpuanniya ang sariling kinakausap ang abuela sa isip atbigla niyang nahiling na sana ay naroon pa ito,baka sakaling may maipayo ito sa kanya. But hisgrandmom died almost five years ago.Napailing siya nang maalala ang mgapinagsasabi ni Sydney. Napakakakaiba ngmungkahi ng kaibigan niya.Lukaret kasi ang isang iyon, eh! But Sydney was alovable lukaret as far as he was concerned. Sadami ng mga babaeng nakilala niya ay dito langsiya komportableng‑komportable. Kaya ngamasakit sa kalooban niya ang sinabi nito. Alamniyang hindi nagsisinungaling ang kaibigan atwalang malisya ang pagsasabi ng bagay na iyon.Naglaro sa diwa niya si Sheila. Hindi niya alamkung bakit patay na patay siya rito. Maybe it wasbecause she seemed so unreachable. Or maybe itwas because she was the kind of woman any manwould be dying to have. Ewan niya. Basta lang.Kailan ba naipaliwanag nang maayos ang mgaganoong bagay?Hindi rin malaman ni Kyle kung bakit ni hindisiya makadiskarte nang maayos sa babae. Medyotorpe siya, inaamin naman niya. Peronasosobrahan iyon kapag si Sheila na ang kaharapniya.But the real question was, how far was hewilling to go for what he felt for her? Hanggangpanaginip lang ba siya? Hanggang salita lang?“You could lose her to a guy who is far lessdeserving of her than you are, and what’s worse, youknow you didn’t do anything to stop it fromhappening. Sayang na sayang.” Sinabi rin iyon niSydney.Nagpakawala siya ng malalim na hininga.KANINA pa nanghahaba ang tainga ni Sydney.Nasa patio si Sheila. May kausap ito sa cell phoneat nahihinuha niya na si Derek iyon.“Of course I love you,” anito. “And I wouldlove to have a baby with you.”Muntik na siyang mapasugod sa labas parabatukan ang kakambal. Nagpigil lang siya.“But that should wait till we get married, right?O, bakit parang natigilan ka?”Dahil numero unong gago ang kausap mo, sa loob‑loob niya.“Oh, I see. Of course naiintindihan ko namaniyon. Pinaghahandaan talaga ang pag‑aasawa. Butit would be so great, right? I mean, us, beinghusband and wife?” Natahimik sandali si Sheila.“Hoy, walang ganyanan. Ayokong mag‑anaknang walang ama.”Halos mahimatay si Sydney sa narinig. Ano baang iminumungkahi ng pesteng lalaking iyon sakapatid niya? Nagsimula siyang kabahan nangmatindi. Nag‑iisip naman siguro si Sheila. Angkaso, nangingibabaw lagi rito ang udyok ng puso.Hindi niya alam ang motibo ng Derek na iyonpero tiyak niya, hindi matino iyon. She loved hersister with all her heart and she would doeverything she could to protect her, even fromherself.Mas matanda lang siya nang halos dalawangminuto pero ramdam niya ang pagiging ate.Naalala niya na noong mga bata pa sila ay nagingmasasakitin si Sheila. Hindi pa diumano ganoonka‑developed ang immune system nito kayamaya’t mayang iginugupo ng karamdaman. Ilangbeses nga itong naospital at naging kritikal anglagay.Dahil doon ay alagang‑alaga si Sheila ngmommy at daddy niya. Kahit siya ay natutongmagpasensiya na hindi siya gaanong napag‑uukulan ng atensiyon ng mga magulang.Nakagawian na niya ang magbigay sa kakambal.And she really didn’t mind. Masaya naman siyasa kung ano ang mayroon siya. Mabuti na lang atsa paglaki nito ay nag‑mature na rin ang immunesystem nito at lumakas na ang resistensiya.Alagang‑alaga si Sheila ng mga magulang nila,pagkataposngayon,nanganganibitongmapariwara nang dahil sa buwisit na Derek naiyon? Gigil na gigil tuloy siya sa lalaki.“Oh, how long would you be gone?” tanong ngkapatid niya sa kausap. “One week? Ang tagalnaman.”Sana nga two hundred years na lang, sa loob‑loobniya.“At kailan `kamo ang alis mo? Day aftertomorrow? Oh, well…”Iniwan na ni Sydney ang pinagkukublihan attumuloy sa kuwarto niya. Agad niyang pinindotang numero ni Kyle.PARANG hindi makahinga nang maayos siSydney. That was the most daring—and mostoutrageous—thing she had ever done in her entirelife. Parang ang lakas‑lakas ng daloy ngadrenaline sa katawan niya, pero para din siyangnanlalambot na hindi niya maipaliwanag.Laking gulat niya nang mapapayag niya si Kylesa ideya niya. Kinulit niya ang kaibigan, oo, perohindi pa rin siya makapaniwala na nagtagumpaysiya.Ang usapan nila ni Kyle ay yayayain niya samall si Sheila. Sa isang medyo tagong bahagi ngparking area sila paparada. Gagawa siya ngdahilan para maiwan ang kakambal atkakailanganin nitong manatili sa kotse. Thatwould give Kyle the chance to take her. Pinili nitoang parking area ng mall dahil contained anglugar. May mga nakaparada ring mga sasakyanna puwedeng pagkublihan. May mga guwardiyaman ay hindi naman nalilibot agad‑agad ng mgaiyon ang buong paradahan. Mas kaunti rin angtaong puwedeng makakita at makialam sapangyayari.Para hindi na makagawa ng komosyon aygagamitan nila ng pampatulog si Sheila. Ilangmga kakilala niya na nasa medical industry angkinulit niya para makakuha siya niyon. Kailangannilang i‑sedate si Sheila para maisakay ito sa SUVni Kyle, pagkatapos ay mailipat sa chopper namaghahatid sa mga ito sa isla. She could justimagine her sister’s reaction when she saw whotook her. Hindi pala bold and daring si Kyle, ha?Plantsado na ang lahat pero ngayong malapitna iyong maganap ay kabadung‑kabado siSydney. Kung papalpak man sila, siya angbahalangmagpaliwanagsakakambal.Kinakabahan man ay nae‑excite din siya. Noongnasa college pa siya, ang isa sa paboritong subjectsniya ay ang scriptwriting class. She loved creatingscenarios in her mind. And the staged kidnappingwas right up her alley.“Bihira na tayong makagala nang tayo lang,”katwiran niya kay Sheila. Mabuti na lang nga atnabanggit na nito na wala itong appointments sasusunod na mga araw. Katunayan ay nagbabalaknga raw itong magpahinga muna.Perfect,saloob‑loobniya.Mukhangkinakasihan ng tadhana ang plano niya.Binalikan uli ni Sydney sa isip ang itatakbo ngmga pangyayari. Pagbaba nila ng sasakyan aymagkukunwarisiyangmaymaaalalangkailangang tawagan. Mag‑e‑excuse siya sakapatid at magpapaalam sandali, saka siya lalayo.Habang wala siya ay lalapitan ito ni Kyle at ngkasama nito. They would subdue her and take herto his car. Double purpose ang paglayo niya dahilmagiging lookout na rin siya. Mamaya aymatiyempo pang may parating na nagrorondangguwardiya kung kailan nasa akto si Kyle ngpaglapit kay Sheila.Siya ang nag‑drive ng sasakyan kaya nasakanya ang susi. Nang maisara na nila ang pinto ayumakto siyang napapalatak.“Oh, shucks! Teka, may hindi pala ako nai‑sendna file sa Digital Front,” aniya. “Wait lang, ha?Tatawagan ko ang boss ko. Sasabihin ko naisusunod ko na lang iyong file na iyon. Sandalilang ako.” Inilabas ni Sydney ang cell phone, sakainiwan si Sheila. “Diyan ka lang, ha?” pahabolpang bilin niya.“Sure,” anang kapatid niya. “Dalian mo lang.Mainit dito, eh.”KANINA pa pinagpapawisan si Kyle. He must becrazy to agree to Sydney’s scheme. So manythings could go wrong. Pero naisip niya, maanonaman na minsan sa buhay niya ay may gawinsiyang kakaiba. He had been leading a veryboring, very predictable, and very tame life. Attama rin si Sydney. Sa tagal‑tagal ngpagpapapansin niya kay Sheila ay hindi pa rinsiya pinapansin ng huli. Kung ipagpapatuloy langniya ang ginagawa ay mukhang wala talagasiyang mapapala.Kaya ngayon ay susugal si Kyle. It was a one‑time thing, the kind of exploit he would relate tohis grandchildren over and over again—kungmagkaka‑grandchildren siya. Sa itinatakbo ngbuhay niya, parang tatanda na lang siyang binata.At kung hindi pa rin uubra ang taktikang iyon,malamang ay matatanggap na niya ang masaklapna katotohanang wala talaga siyang pag‑asa kaySheila. The point was, he tried his best.Hindi yata niya kakayanin nang mag‑isa angpagsukol kay Sheila. Tiyak na manlalaban ito atbaka sumigaw pa. Nasa kanya ang element ofsurprise pero mas maganda na habang nasu‑surprise ito ay may ibang magpapaamoy rito ngkung ano mang gamot na ibinigay ni Sydney.Kaya nakiusap siya kay Vance, isang barkadaniya, na tulungan siya. Vance told him he wascrazy, pero pagkatapos ng mahaba‑habangkulitan ay pumayag din ito.Now, the moment was at hand. Nag‑miss callna si Sydney sa ikalawang pagkakataon. That wasKyle’s cue to go for it.“Vance, tara na,” baling niya sa kaibigan.“Uhm, teka, pare, k‑kasi… Sigurado bangwalang sabit ito?” Mukhang nagbago ito ng isip.“Oo nga, eh,” sabi niya.“Paano ka nakasiguro?”Gusto niyang batukan si Vance. Ngayon pa itonaggaganoon kung kailan oras de‑peligro na!Akala niya ay ayos na ang lahat.“Pare, ano ba? Walang ganyanan,” sabi niya.“Sagot kita.”“O‑okay, fine.” Parang kinakabahan ito kayanahawa na rin tuloy siya. Lalo rin siyangkinabahan.“Where is she?” Pinagpawisan na si Kyle.Nakita na niya ang sasakyan nina Sydney pero siSheila ay hindi mahagilap ng paningin niya.“Pare, ano bàyan? Akala ko ba nasa tabi‑tabilang si Sheila? Bakit wala?” tanong ni Vance.“Nandiyan lang iyon.” Panay ang lingon niya.“Hayun siya,” mayamaya ay bulalas ni Vance.Abort! sigaw ng isip niya.No, go for it, giit ng kalooban niya.Kyle hesitated too long. Mabilis nang kumilossi Vance. Malalaki ang mga hakbang na naglakadito palapit sa dalagang natanaw nilang nakatayosa di‑kalayuan. Iniladlad na nito ang itim natelang isasaklob nila sa mukha ni Sheila.“Wait!” sigaw niya pero hindi yata siyanapansin ng kaibigan.Napilitan na siyang sumunod. Tuluy‑tuloynaman si Vance. Mukhang kinalimutan—o naka‑limutan—na ang scenario na binuo nila. He justsnuck up on the woman from behind withouteven verifying if the woman was Sheila. Walangbabalang isinaklob nito ang tela sa ulo ng babae.Natural na nagpapalag iyon.“Iyong pampahilo,” paalala ni Vance.Nag‑atubili siya.“`Tang‑ina, pare, sisigaw to.”Nag‑panic na si Kyle. Ayaw niyang makalikhang komosyon na tatawag sa pansin ng mgaguwardiya. Isinalpak na niya sa gawing mukhang babae ang panyong binuhusan niya kanina pang pampaantok. May impit na sigaw nakumawala sa babae pero mukhang maagap nanatakpan ni Vance ang bibig niyon. The womanstruggled some more but the chemical must havetaken its effect. Mayamaya lang ay lumungayngayna ito sa mga braso ni Vance. Nagmamadalingisinakay nila ito sa SUV niya na nakaparada sa di‑kalayuan. And then they quickly drove out of theparking area.Tumuloy sila sa hangar na kinaroroonan ngchopper na pag‑aari ng kompanya ng tito niya.Kyle had made the necessary arrangementsbeforehand so everything was all set. The hardpart was over.Sheila was still out cold. Isinakay na niya ito salikod ng chopper, saka siya sumampa na rin atumupo sa tabi nito.“You owe me big time,” paanas na sabi niVance.“I know,” sagot niya.Lumayo na sa chopper ang kaibigan niya.Bumilis naman ang pag‑ikot ng elise ngsasakyang panghimpapawid hanggang sa unti‑unti na silang umangat mula sa lupa. They wereairborne in a few seconds.Noon niya inalis ang telang nakasaklob samukha ni Sheila. Pinakiramdaman niya angpaghinga nito. Mukhang regular naman iyon.Kinuha niya ang pulso nito. Okay naman angpintig. Nakahinga siya nang maluwag.Hindi makapaniwala si Kyle sa nagawa niya. Itwas a ridiculous, dangerous, and very stupidstunt. And yet, there he was. He managed to pullit off and now the woman he had been admiringfor a long time was right before his eyes.Tulog na tulog pa rin ito. He felt a thrill runthrough him as he stared at her. Ang sarap‑sarapyatang haplusin ng pisngi nito. Parang ang kinis‑kinis niyon. Tenderness welled in his heart. Kunghindi lang siya gentleman ay baka hinalikan naniya ito. Given the chance, he promised he wouldlove and cherish this woman the way shedeserved to be loved and cherished.Pero pagkatapos ng mga senti thoughts na iyonay humalili naman ang takot at panggigipuspos sakalooban niya. What the hell was he going to donext?“Pagdating n’yo sa isla, hayaan mo lang siyangmagtatalak. She would be mad, of course. Let her venther anger. Pagkatapos ay saka mo suyuin. Be nice, bekind, be gentle. In short, be your usual self. Maynapatunayan ka naman na sa kanya, eh. You havekidnapped her. That is proof enough that you are notthe wimpy man she thinks you are. Kung tama anghula ko, mabubuksan na ang mga mata niya. Oh, shewon’t instantly fall in love with you, of course. But shewould definitely start seeing you in a new light.”Parang narinig niya ang tinig ni Sydney.Biglang naasam ni Kyle na sana ay kasama niyaito. Si Sydney kasi ang nagpapalakas ng loob niya,ang morale‑booster niya, ang kanyang one‑woman fan club and cheering squad. Ito angnagpaplano ng mga gagawin nila. Ito angmadiskarte.Be your own man! Parang may sumigaw satainga niya. Oo nga naman. May sarili siyang pag‑iisip. Nagagawa niyang magplano para sa ibangaspeto ng buhay niya kaya dapat ay pairalin niyaang sariling diskarte. Break free from his boring,ordinary mold, wika nga.Mabilis lang ang biyahe. Hindi nagtagal aynagsimula nang lumapag ang chopper sabaybayin ng isla. It was a very nice place. Sana aytumalab ang mahika ng lugar na iyon paralumambot ang puso ni Sheila sa kanya.Hindi na siya nagpatulong sa piloto na dalhinsa bahay ang dalaga. He felt the need to takecharge and that was a perfect time to start. Peronang matanaw niya mula sa bintana ng bahay angpag‑alis ng chopper ay biglang parang gustoniyang pabalikin iyon.No! giit niya sa sarili. Naroon na rin lang siya sasitwasyong iyon, paninindigan na niya.Sheila started to stir. Inihiga niya ito sa kama.Ilang beses pa nga niyang inayos ang posisyon ngdalaga para matiyak na komportable ito. Ngayonay inihanda na niya ang dibdib para sa galit nito.“Take it like a man. Stand your ground. Be gentlebut firm.” Ilan pa iyon sa mga bilin ni Sydney.Dumilat na si Sheila. Parang hilo pa ito sagamot dahil hindi pa napo‑focus ang mga mata.Parang pupungas‑pungas pa ito. Pero pagkalipasng mahaba‑habang sandali ay mukhang luminawna nang husto ang paningin nito at gumana naang isip. Pagkakita sa kanya ay kumunot nangtodo ang noo nito. Naningkit din ang mga matanito, halatang nanggigigil.Here it comes, aniya sa sarili.“You idiot!” bulalas nito.“Calm down,” sabi niya. “I can explain. I won’thurt you, I promise. Nagawa ko lang naman `todahil—”“Sira‑ulo ka, Kyle,” anito.Natigilan siya. Kapag nagagalit pala si Sheilaay nagiging astang Sydney ito.“Pasensiya na. Kailangan kong gawin ito.Kasi—”“Hello! You kidnapped the wrong girl. Hindiako si Sheila. Si Sydney ako.”

 

CHAPTER FOUR

“WHAT THE hell are you talking about?” bulalasni Kyle.“What I am talking about is this. Hindi ako siSheila.” Gigil na gigil si Sydney sa kaibigan.Nagtangka siyang bumangon pero nahilo siya.Siguro ay epekto pa rin iyon ng gamot. Agadnaman siyang inalalayan ni Kyle. His hands weregentle when they touched her shoulders.Tinitigan siya nito, parang may inaaninag nakung ano sa mukha niya. Bahagya siyang nailangat napaatras.“Ikaw talaga si Sydney?” tanong pa nito.“Kung si Sheila ako, kanina pa ako nagwala, `diba?” ganti niya.“Eh, nagwawala ka rin naman, ah.”“Sapak, gusto mo?” Iniumang niya ang kamaorito. “Anak ng tipaklong naman! Nagplano‑planopa tayo, ganito rin lang pala ang kahahantungan,”himutok niya. “Ano ba ang nangyari?”“Medyo dinaga kami pareho ni Vance kaya…”ani Kyle. Napakamot ito sa ulo. “Well, natarantakami.”“Ang sarap mong batukan, alam mo iyon,”anas niya.“Eh, kasi nawawala si Sheila. Akala konandoon lang siya sa tabi ng sasakyan n’yo. Andthen we saw her—rather, you. Akala namin…”Napasandal si Sydney sa unan. Kunsabagay,hindi naman foolproof ang plano. Mga amateursilang lahat kaya ang daling may magkamali.Hindi niya alam ang eksaktong nangyari perosiguro ay gumala ang kapatid niya sa halip namanatili sa lugar na dapat nitong tigilan lang.Naalala niya kung paanong kanina ay ganoonna lang ang pagkamangha niya nang bigla na langmay sumaklob na tela sa mukha niya. She kepttrying to scream, kept trying to tell her “attackers”she was not the intended “victim . ” Pero may tumakip sa bibig niya at ilang sandali pa ay nahilosiya at nawalan na ng malay.Para siyang lobong biglang tinanggalan nghangin. Nag‑effort pa sila nang todo pare‑pareho,pagkatapos ay wala ring nangyari.“Hey, cheer up!” ani Kyle. “Hindi ito angkatapusan ng mundo.” Hinaplos nito ang pisnginiya. “You had a very outrageous plan and I wascrazy to go along with you. Siguro ay ito angparaan ng tadhana ng pagsasabi sa atin na paratayong mga sira.”Kyle’s touch and his attitude comfortedSydney. Pinayapa niyon ang tila digmaangnangyayari sa kalooban niya. And she realized hewas quite good at that. Maybe that was becauseKyle’s personality was so soothing. Kalmadongtao ito kaya nakakahawa ang pagka‑kalmado.The fact that he managed to bring her therecould be considered a feat for him already.Walang‑wala sa karakter nito ang ginawa. Kayanga ang laki ng paniniwala niya na kungnagkataong si Sheila ang nasa lugar niya aymalamang na maiiba ang tingin ng kakambal niyakay Kyle.“Teka, paano ang kapatid mo?” tanong nito.Napabalikwas siya ng bangon. Malamang naalalang‑alala na si Sheila.“Nasaan ang bag ko?” tanong niya sa kaibigan.“Ewan ko.”“Oh, great. Nandoon kaya ang cell phone ko.Pahiram na lang ng phone mo. Tatawagan ko siyaat baka mataranta pa iyon.”Agad nitong iniabot ang telepono nito. Mabutina lang at memoryado niya ang numero ni Sheila.Idinayal niya iyon.“Oh, thank heavens!” bulalas nito nang sugutinang tawag niya. “Kanina pa ako alalang‑alalang sa‘yo. Nakita ko iyong bag mo sa parking lot athindi ko malaman kung ano ang gagawin ko.Nagpunta na ako sa security office ng mall. Theyare searching the place. Ano ba ang nangyari saiyo?”“It’s, uh… It’s a long story. Saka ko naikukuwento sa iyo. Ang importante, maipaalamko sa iyo na okay ako.”“Sigurado ka?” Parang duda pa ang kakambalniya.“Siguradung‑sigurado.”“Naku, salamat naman. Bakit kasi pakalat‑kalatiyong bag mo at bigla kang nawawala?”“Uhm, s‑sinundo kasi ako ni… ni Kyle.”“Ni Kyle?”“Biglaan lang. `Tapos, uhm, h‑hindi konapansin na n‑nalaglag siguro ang bag ko pagsarako ng… ng pinto ng sasakyan.” Sydney wasmaking up the story as she spoke.“Ano ka ba naman? Napakaburara mo.”“Hindi ko nga napansin, eh.”“Eh, nasaan ka na ngayon?”“Dito sa… sa isla.”“Isla?”“Sa uncle ni Kylèto.”“At kasama mo si Kyle?”“Ah, eh, o‑oo.”“Oh, I see.” Parang may ipinapakahulugan anghimig ni Sheila.Kahit medyo groggy pa si Sydney ay nahinuhaniya kung ano ang tila naging interpretasyon ngkakambal niya sa mga pangyayari. “Teka, don’tjump to wrong conclusions,” sabi niya.“Nagkayayaan lang naman kami.”“At ganoon kabiglaan na hindi mo man langako nagawang abisuhan, hmm? Tell me, Syd,nagtanan ba kayo?”“Tanan?” bulalas niya. “Sira‑ulo ka ba? Bakitkami magtatanan? It was a spur‑of‑the‑momentthing, okay?” Sa halip na makatulong aynakasama pa yata ang plano niya.“Okay, I believe you. No need to gethysterical,” anito na himig‑natatawa. “So, gaanokayo katagal diyan?”“Sandali lang kami. Baka mamaya lang, uuwina ako.”“Ang bilis naman. Mag‑e‑enjoy ka ba sa ganoonkaiksing panahon?”“Okay na sa akin iyon.” Kung alam lang niSheila na dapat ay wala siya roon.“Come on, Syd. Enjoy a little. Magbakasyon kamuna riyan. I’m sure, papayag si Kyle,” udyok ngkakambal niya. “Who knows? Baka may ma‑develop—”“Hindi kami picture kaya walang made‑develop,” sabad niya. “At hindi gugustuhin niKyle na magtagal pa rito. Kung ikaw pa siguroang kasama niya, oo.”“Not again, Syd.”Tumigil na muna siya. At the moment, shedidn’t have the energy to push her agenda.“O, sige, tatawag na lang uli ako,” sabi niya.“Take care. Have fun,” bilin ni Sheila.Ang mommy niya ang sunod niyangtinawagan. Alam ng mga magulang niya angplano at sa kabila ng kaunting agam‑agam aypumayag din ang mga ito. Panay ang tawa ngmommy niya nang malaman ang nangyari. Kayanapikon na siya.“Pinagtatawanan n’yo pa ako, nagpakahirap nanga ako,” paghihimutok niya.“Eh, sa nakakatawa talaga ang nangyari,” anito.“Teka, hanggang kailan ka ba riyan?”“Baka mamaya aalis na rin kami,” sabi niya.“Mag‑ingat kayo. Kuu, mga bata kayo talaga.Palpak magplano.”“Ipagdiinan n’yo pa nang kaunti, `My,” wikaniya.Tumawa na naman ito. “O, siya, sige na. Ingat.”Pabagsak siyang humiga uli sa kama nangmatapos sa pakikipag‑usap sa mommy niya.HINDI namamalayan ni Kyle pero kanina pa palaniya pinanonood si Sydney. She was really like awhirlwind sometimes. Mabilis at malikot ang isipnito, impulsive din at saksakan ng kulit. Noon paniya alam na ang hitsura lang nito at ni Sheila angmagkapareho pero pagdating sa ugali ay polesapart ang dalawa.Naalala tuloy niya kaninang pinagmamasdanniya si Sydney habang natutulog pa ito.Natandaan niya ang damdaming umusbong sadibdib niya—ang pagnanais na haplusin angpisngi nito, ang halikan ito. Kyle was imaginingdoing those things to Sydney?He should be horrified. At may isang bahagi ngpagkatao niya ang nagsimula ngang mahindik.Pero hindi iyon kasintindi ng inasahan niya.Patuloy lang siya sa panonood sa dalaga.Paroo’t parito ito sa silid habang nagsasalita. Shehad such a forceful, dynamic personality that itseemed to fill the whole room. Para ngang angnapakatahimik at napakapayapang isla ay biglangnagkaroon ng kakaibang buhay. Nakakaaliw siSydney, sa totoo lang.Nang matapos sa pakikipag‑usap ay pabagsakitong humiga sa kama. Nakaupo si Kyle sa gilidniyon at pati siya ay nakihiga na rin. No big deal.Dati na nilang ginagawa iyon. Pero sapagkakataong iyon ay parang bahagya siyangnangimi. Nag‑ingat nga siya na huwagmasyadong mapadikit sa kaibigan.“So, when is our flight?” tanong ni Sydney.“Flight?” Parang nablangko bigla ang isip niya.“Hello, iyong chopper na susundo sa atin.When will you call the pilot back?”“Anytime puwede.” Kyle suddenly felt a bitreluctant to leave. Parang ang laki ng effort naginawa niya para makarating doon, pagkataposay aalis din agad sila. Okay, fine, mali angbabaeng dinala niya, pero hindi naman siguromasama kung sasamantalahin nila angpagkakataon para mamasyal. “But, hey, tamasiguro si Sheila. Bakit ba tayo magmamadalingbumalik? May deadline ka ba?”Umiling ito.“Ako rin walang minamadali—for once. Kayabakit hindi muna tayo mag‑stay rito nang kahitilang araw lang?”Napabalikwas si Sydney. Nakadapa itongtumingin sa kanya. “Mag‑stay rito nang ilangaraw?” ulit nito.“Nandito na rin lang tayo, `di ba? Noon panatin binabalak magpunta rito, hindi langmatuluy‑tuloy.”“Eh, paano si Sheila?”Napaisip si Kyle.“Ang sabi mo ilang araw mag‑i‑stay saThailand iyong boyfriend niyang kumag. Eh, dihindi sila magkakasama,” aniya.“Magandang pagkakataon nga iyon paramaging bantay‑salakay ka, `di ba?”May punto naman si Sydney. But he suddenlyfelt as if he had done quite enough scheming for awhile.“Kahit sandali lang, Syd,” sabi niya. “I reallycould use a break.”NAPATINGIN si Sydney kay Kyle. Nahimiganniya ang pagod sa tinig ng kaibigan. He lookedkind of worn‑out, too. Para tuloy nabagbag angkalooban niya. Umangat ang palad niya parahaplusin ang mukha nito.“Hala, masyado ka bang na‑tense sa ginawanatin? But in fairness, ha? You did well,” sabi niyaat totoo iyon. “Hindi ko inakalang magagawamo.”“Dahil wimp ako, ganoon?” sagot nito. Sapagkakataong iyon ay parang naiinis ito. Bihirangumasta nang ganoon si Kyle kaya napatingin siyarito.When he was pissed off, his personalitychanged. Nagkakaroon ito ng… well, ng dating.May hitsura ito kung tutuusin. Kaya nga lang,kumbaga sa litrato, postcard ito. Masyadongmalinis, sobrang pulido, at tila iisa lang angdimensiyon.Ngayon ay mukhang harassed si Kyle, paranghindi na nakapag‑ahit kaya may maliliit na tubona ng balbas sa panga at baba. Medyo magulo rinang buhok nito na dati ay parang kahitmahanginan ay bumabalik pa rin sa ayos. It madehim look a bit more… exciting. Idagdag pa roonang kaalaman na nagawa nito ang may‑kahirapang misyon na iniatang niya. Okay,nagkaroon ng bulilyaso, pero hindi iyon angpunto. Ang punto ay may itinatago rin palangtibay ng dibdib ang kaibigan niya.Nice, sa loob‑loob niya.Napasinghap si Sydney nang mawari anginiisip. Nasobrahan ba siya ng nasinghot nakemikal at nabago ang thought processes niya?“Ito naman, joke lang iyon. Hindi ka wimp,”sabi niya.“It was not a joke and you know it.”“Huwag ka na ngang magtampo riyan. Hindika nga wimp, eh,” giit niya at kahit i‑lie detectorsiya nang mga sandaling iyon ay sigurado siyangpapasa siya. At that moment in time, she reallydidn’t see Kyle as a wimp. Salamat siguro sachloroform.Pumikit ito, saka huminga nang malalim.Pinagmasdan lang niya ang kaibigan. If Sheilacould only see him now, he might just stand achance. Iyon siguro ang dimensiyon ng pagkataonito na posibleng umakit sa interes ng kakambalniya. Ang kaso, sa malas ay siya ang naroon athindi si Sheila.Inalis na niya ang tingin sa kaibigan. Mamayaay mamaligno pa siya sa ginagawa. Hayun nga atparang may nagtangkang sumapi sa kanya dahilparang ayaw pa niyang alisin ang mga matangnakatunghay rito.“Nagugutom ako,” hirit niya. “Siguro namanmay nakahanda kang mala‑ lafang, `di ba?”“Sa kusina, marami,” anito na nakapikit pa rin.“Okay ka lang ba?” tanong niya bago ito iwan.“Just tired, I guess,” anito.“Ikukuha kita ng food, gusto mo?”“Sige.”Para makababa ng kama ay kailanganglaktawan ni Sydney si Kyle. Nakaharang kasi ito.She did it automatically. Sa tagal ngpagkakaibigan nila ay wala na sa kanya angganoong mga bagay. Natiyempo lang na hustongpalaktaw siya ay bigla naman itong gumalaw,dahilan para bigla siyang mapadagan dito.Napadilat si Kyle, parang gulat na gulat. Siyarin ay napamaang sa mukha nito. Nagulat dinsiya. Pero ang mas dahilan ng pagkagulat niya ayang tila pagtakas ng hininga niya nang biglasiyang mapasadsad dito.The wind was knocked out of me, that’s why. Angtigas kaya ng kaha ng isang `to. It surprised her.Kung titingnan kasi ang kaibigan niya ay hindi itomukhang tigasin.Move! utos ng isip niya, bagay na agad niyangsinunod.“Sorry,” nagawa pa niyang sabihin.Pinagpag niya ang sarili nang nasa kusina nasiya. Para kasing nanginginig pa rin ang mgakalamnan niya. At hindi iyon nakapanririmarimna uri ng panginginig. Sa katunayan ay parangkinikiliti ang mga iyon. At kaya siya pagpag nangpagpag ay nagbabaka‑sakali siyang matitigil naang panginginig niya.“O, ano’ng problema mo?”Naudlot ang pagtatalun‑talon at pagpapagpagni Sydney nang biglang may magsalita.Nakakunot‑noo si Kyle habang nakatingin sakanya.“Ah, eh, p‑parang may gagambang nalaglag saakin,” pagdadahilan niya. “Eh, ba’t bumangonka? Akala ko ba, dadalhan na lang kita ngmakakain?”“Hindi naman ako kailangang pagsilbihan. Atnakakabato sa kuwarto.”“Ah, okay,” tanging nasabi niya.“Maupo ka na nga lang. Ako na angmaghahanda ng makakain,” prisinta nito.“Sure.” Pumayag na agad siya. Para kasingnanlalambot ang mga tuhod niya. Sa harap ngisland counter niya piniling maupo.Tumuloy naman si Kyle sa kinaroroonan ngrefrigerator, naghalughog doon.“Heavy meal ba ang gusto mo o snack na langmuna?” tanong nito habang nakatungo atnakatingin sa loob ng nakabukas na refrigerator.“Ah, eh…” Nawala sa pagkain ang isip niyanang tumingin siya sa binata at ang pang‑upo nitoang sumalubong sa mga mata niya.Nice, sa loob‑loob uli niya. Well‑rounded butfirm‑looking.Kumurap‑kurap si Sydney. Bakit ba pinapansinniya ang butt ni Kyle?“Kahit ano basta makakain,” sabi niya, sabayiwas ng tingin. “Dalian mo na. Gutom na gutomna ako, eh.”“Teka lang, excited ka.” Nagtagal pa si Kyle saganoong posisyon sa harap ng refrigerator. Gustona tuloy niyang batuhin ito para gumalaw na.Tumayo muna siya at tinungo ang bintana nanasa di‑kalayuan. The view that greeted her filledher with awe. Mukhang kahit saang sulok ngbahay ay magandang tanawin ang makikita. Sabahaging iyon ay ang malinis na dalampasiganang abot ng paningin. Humahalik iyon sanapakaasul na tubig ng karagatan.Mayamaya ay naramdaman niyang lumapit siKyle. Tumayo ito sa likuran niya, mukhangnakitingin sa tanawin.“`Like it?” tanong nito. He was so close she feltthe deep rumbling in his chest when he spoke.“Very,” aniyang parang namamaos. Gustoniyang isipin na dahil iyon sa ganda ng view.“Ikaw ang una kong naisip na isama rito noongipinapagawa pa sa akin ni Tito ang plano,” sabinito.“Talaga?” Natuwa siya sa ideyang iyon.“Oo naman. Alam kong mahilig ka samagagandang lugar. Kaso, may pinuntahan kanoon, eh. Nagmamadali naman si Tito kaya hindiko na nai‑postpone ang biyahe.”“Sayang pala.” Totoong nakaramdam siya ngmatinding panghihinayang.“Well, nandito ka na rin naman kaya walangproblema.”“I’m glad I’m here,” wika ni Sydney at nagulatsiya sa sarili dahil naramdaman niya na taos sapuso ang sinabi niya. In fact, a secret part of herwas suddenly happy that things didn’t turn outthe way they planned it.Well, an unexpected vacation in a place as nice asthis is always a welcome surprise, katwiran na lang niya sa sarili.“Ikaw ang nagdisenyo nitong bahay, right?”tanong niya.“Yup.”Iginala niya ang paningin sa kusina. Kaninangpalabas siya ng kuwarto ay bahagya lang niyangnapagmasdan ang paligid. Pero base sa nakitaniya ay masasabing maganda ang bahay—whichshouldn’t surprise her. Mahusay talaga si Kyle.Tiniyak nitong nasa strategic na lugar ang mgabintana para kahit saan dumungaw aymakapugto‑hiningang tanawin ang tatambad sapaningin.Maaliwalas din ang bahay, parang pinag‑aralanang tama ng liwanag para mabawasan angpaggamit ng artificial lights. Simple man ang mgamateryales na ginamit ay nahihinuha niya na de‑kalidad ang mga iyon at higit sa lahat, ecofriendly. Iyon ang advocacy ni Kyle sa propesyon,ang pagdidisenyo ng mga bahay na hindisasalanta sa natural resources ng bansa.“What’s your verdict?” tanong ng binata.“Maganda,” saad niya.“Iyon lang. Wala man lang reviews?”“Review ka diyan. Nagugutom na nga ako, eh.”“Eh, ba’t kasi patanaw‑tanaw ka pa riyan?Kanina pa kaya nakahanda ang pagkain. Let’sgo.” Saglit lang nitong hinawakan ang braso niya,pahapyaw na paggiya lang ang ginawa ni Kyle,pero parang may naramdaman siyang tilamahinang boltahe ng kuryenteng dumaloy sabahaging hinawakan nito.‘`Tindi pala ng side effects ng chloroform, naisiptuloy niya.PANAY ang lakad ni Sydney. Kanina, pagkakainnila ng tanghalian ay sinabi ni Kyle namagpapahinga ito sandali. Siya ay ganoon dinsana ang balak, kaso ay hindi naman siyamapakali sa loob ng inookupang kuwarto. Parangmasyadong maganda ang panahon at ang paligidpara aksayahin lang sa pagkukulong sa bahaykaya nagpasya siyang lumabas na lang.Kanina pa siya naglalakad pero hindi siyanagsasawa at napapagod. Ang ganda kasi ngtanawin. Laking panghihinayang niya at walasiyang dalang camera. Ang dami niyang gustongkunan ng litrato.Napaisip si Sydney. Kung si Sheila kaya angnasa lugar niya, ano na ang nangyayari dito at kayKyle? Sa simula ay malamang na magagalit itonang husto sa binata. Pero binilinan niya ang hulina tanggapin lang iyon.“When she loses steam, that’s when you startsoothing her ruffled feathers,” payo niya.Pero hindi nga si Sheila ang nandoon kundisiya. She was amazed by how easily Kyleaccepted the situation. Kung tutuusin, ito angdapat na mas manghinayang. And if she were inhis place, she would probably be beating herselfup, calling herself all sorts of fool for failing. Perohindi ganoon ang attitude ni Kyle. Napaka‑laidback ng personalidad nito. At noon niya nawarina nakakagaan din pala ng sitwasyon angganoong pagkatao nito.Nang matanaw niya ang malaking bato ayumakyat siya roon. Mula sa tinutuntungan ay masmalaking bahagi ng isla ang abot ng paninginniya. The place was really so nice. It would havebeen a perfect place to fall in love. Sayang at hindinagtagumpay ang plano nila.Iyon ang iniisip ni Sydney nang maymaulinigan siyang tunog. It was a faint whirringsound. Nang bumaling siya, si Kyle ang nakitaniya. Nakaluhod ito at nakatutok sa kanya angcamera na hawak.“Akala ko ba matutulog ka?” tanong niya.“Hindi ako makatulog, eh. I decided to seesome sights at manguha na rin ng pictures.”“Ah, ganoon ba?” Nag‑pose siya, umastangmodel na nasa isang photo shoot. Naaliw siya saideyang kinukunan siya ng litrato ng binata“Magkano ang talent fee ko?” pabirong tanongniya.“Talent fee?”“For being your model.”“Model? Eh, hinihintay ko ngang bumaba kariyan at nang makunan ko nang maayos ang view.Nakakasira ka, eh.”“Ah, ganoon?” Kagyat lumundag mula sakinatatayuan si Sydney at sinugod si Kyle. “Angyabang mo.” Pinaghahampas niya ang dibdibnito. “Feel na feel ko pa naman ang pagliyad‑liyad, iyon pala, walang kuwenta ang effort ko.”Tawa ito nang tawa. Siya naman ay panay anghampas sa binata.“Hoy, teka, nakakarami ka na, ale,” anito.“Eh, bagay lang kasi sa iyo,” sabi niya.“Tama na.”Pero wala siyang balak magpaawat. Ang totoo,parang nag‑e‑enjoy siya sa ginagawa. Parangnakakaaliw na masayaran ito ng mga palad niyakaya patuloy ang paghampas niya.“I said enough!” Kasunod niyon ay hinawakanni Kyle ang kaliwang braso niya.Napatingin siya rito at naudlot ang akmangpagpalag. There was a glint in his eyes she hadn’tseen there before. Hindi niya alam kung epektolang iyon ng tama ng liwanag, pero parang mayiba talaga. She saw a certain hardness there. Iyonbang parang napipikon na ito at gusto na siyangsakalin.BIRO lang naman ang sinabi ni Kyle kay Sydneyna nakakasira ito ng view. Nang lumabas siyakanina bitbit ang pag‑aaring DSLR camera aybalak niyang kumuha ng magagandang tanawin.Nakadama siya ng kaunting panghihinayangnang damputin niya ang camera. Sinadya niyangdalhin iyon. Sa katunayan ay inuna pa niyangiempake iyon at ilagak sa chopper bago pa silanagpunta sa mall dahil umaasa siya namagkakaroon siya ng maraming pagkakataon nagamitin iyon sa isla habang kasama si Sheila.Sheila was a model, after all, and the cameraalways loved her. Ang ganda ng projection nito samga larawan.Ang kaso, hindi nga siya pinalad. Pero kaysanaman magmaktol at iwan na lang sa isang tabiang camera, gagamitin na lang niya iyon.Marami na siyang nakunang tanawin nangmasumpungan niya si Sydney na nakatayo saibabaw ng malaking bato. Sandali siyangnatigilan. Iyon ang mismong posisyong iniisipniya na akma para kay Sheila. Kung ang huli angkasama niya at nagawa niyang palisin ang galitnito, malamang ay kukunan niya ito roon sakanilang pamamasyal.Sandali nga yata siyang nawala sa sarili dahilnakaligtaan niya na hindi si Sheila ang nakatayosa bato. Darn, but it was so easy to forget becauseSheila and Sydney looked very much alike.Itinutok niya ang camera sa huli at ilang ulitniyang pinindot ang shutter.Mayamaya ay napansin siya ni Sydney atnagsimulang mag‑pose. At first it really felt as if itwas Sheila posing for him. Pero sa kalaunan, nangmaging sobrang kuwela na ang pose, nawari agadniya na si Sydney ito. Gayunman ay nanatili angtuwang nadarama niya habang kinukunan ito nglitrato.Sydney was so cute when she did those things,parang ang sarap pisilin sa ilong. Nakakatuwangkurutin ang mga pisngi nito. Pinihit niya angzoom at lumapit ang imahe ng dalaga. The lenszoomed in on her lips. He noticed they were bow‑shaped and a bit pouty. Mamula‑mula ang mgaiyon kahit mukhang hindi naman ito naka‑lipstick. At para bang masarap halikan ang mgaiyon.Inalis agad ni Kyle sa pagkaka‑zoom ang lente.Para siyang tinamaan ng kidlat sa naisip. Wheredid that idea come from anyway?“Magkano ang talent fee ko?” tanong nito.Sumagot siya at doon na nagsimula ang pag‑atake nito sa kanya. Tawa lang siya nang tawa.Sanay naman siya sa mga ginagawa nito. Peromayamaya ay parang may iba siyang nadama.Hindi niya matukoy eksakto kung ano iyon. Bastaparang may malinamnam na damdamin na langna dumaloy sa kanya. It was so sudden it knockedthe breath out of him.“Enough!” Sinukol niya ang mga kamay niSydney. Gusto na muna kasi niyang makalayorito, na magkaroon ng tsansang mabawi angkanyang hininga.Napatingin siya sa mukha ng dalaga at sa halipna makabawi ng hininga ay parang lalo pa iyongnangapos. It was so weird. Kagyat na binitawanniya ito. Tumayo siya, kapagkuwan ay tumalikod,at mabilis na naglakad palayo.Nang ilang metro na ang distansiya nila ay sakalang nagawang humugot ng hininga ni Kyle. Parasiyang tumakbo nang napakalayo, panay anghingal niya.

 

CHAPTER FIVE

MAALIWALAS na kalangitan ang tumambad kaySydney nang tumingin siya sa labas. Dahil doonay nagmamadali na siyang bumangon. Tumuloysiya sa balkon at tumayo roon. A gentle breezewas blowing. Naramdaman niya ang preskonghaplos ng hangin sa buhok niya. Idinikit dinniyon sa katawan niya ang suot na pantulog.Mukhang handa para sa mga bisita ang bahay.Maraming mga damit sa closet at halatang bagopa lahat. Wala man siyang gamit na dala ay hindiniya kailangang mamroblema.Ang nightgown na pinili ni Sydney ay simplelang: gawa sa malambot na cotton at hindimatatawag na sexy. Wala siyang aakitin na kahitsino kaya hindi niya kailangang pumili ngpantulog na sexy ang dating.The view was really something. Tila ba sa pag‑iiba‑iba ng posisyon ng araw sa kalangitan sabuong maghapon ay nag‑iiba rin ang hitsura ngtanawin. But the pervading ambiance of the placewas really that of peace. Pakiramdam nga niya aynanunuot hanggang sa buto niya angkapayapaang nadarama. Wala na ni kauntingbahid ang pagkabalisa na naging kasama niya samagdamag.Oh, Sydney was not that bothered. May ilangmga palaisipan lang na gumugulo sa kanya. Perongayon, sa pagdating ng umaga, lalo pa sapagtunghay niya sa tanawin, mukhang nalusawna ang pagkabalisang dumalaw kahapon.Mula sa di‑kalayuan ay may natanaw siyangpigura. It was Kyle. Tumatakbo ito sa baybayin.Kagyat bumalik ang pagkabalisang akala niya aynaitaboy na ng maaliwalas na umaga.Sinundan niya ng tingin ang lalaki. Shorts,puting T‑shirt, at rubber shoes ang suot nito.Walang kakaiba sa attire ni Kyle pero parangnasasarapan siyang panoorin ito. Ang usapan nilaay maglilibot sila sa isla sa araw na iyon atngayon pa lang ay parang nae‑excite na siya. Onewhole day of doing nothing but exploring andlazing around was something new to her. Hindiniya gawi ang ganoon dahil kadalasan aynagtatrabaho siya. Kung gumagala at gumigimikman siya ay isinisingit lang niya iyon sa pagitanng paggawa ng mga proyekto.The thought that she would be spending thetime with Kyle seemed to make the idea moreappealing.Masarap naman talaga siyang kasama, eh,pagbibigay‑dahilanagadniSydneysanararamdaman. And we have been friends for thelongest time, right? Pero nawari din niya, sa tagal ng pagkakaibigan nila ay hindi pa sila nagkasamanang ganoon katagal ni Kyle. What they sharedwere snatches of time they could carve out fromtheir busy lives. Kaya siguro bagong karanasangmaituturing ang halos beinte‑kuwatro oras nanilang inilagi sa piling ng isa’t isa.Oh, the stories I would tell Sheila, sa loob‑loob niya. Pero habang iniisip iyon ay parang maynadama siyang pagtutol sa kalooban. Para banggusto niyang sarilinin ang kakaibang aspeto ngpagkatao ni Kyle na ngayon pa lang niyanasimulang matuklasan.KANINA pa tumatakbo si Kyle. Sanay namansiyang gawin iyon dahil kapag may oras din langsiya ay sinisikap niyang gawing regular angpagtakbo. Pero pagod na siya at dapat ay kaninapa siya tumigil. Hindi nga lang muna niya ginawadahil parang may sobrang enerhiya pa siya.Kapag hindi niya nasaid iyon ay baka para nanaman siyang sinisilihan sa kung saan samaghapon.Kyle had a restless night. Nahirapan siyangmakatulog, isang bagay na bihirang mangyari. Sabahay, paghiga niya ay nakakatulog agad siya. Athindi rin naman siya namamahay. Kaya nagtakasiya nang nagdaang gabi dahil kahit pagod angkatawan niya ay ayaw manahimik ng isip niya.Nang makatulog siya ay si Sheila angnapanaginipan niya—pero sa simula lang.Kapagkuwan ay pumasok sa eksena si Sydney.Hanggang sa hindi na niya matukoy kung sinoang bawat isa. The two seemed to have mergedtogether. Hanggang sa puntong hahalikan na sananiya ang isa sa mga ito. Ang kaso ay hindi niyaalam kung si Sheila o si Sydney iyon. Noon siyanagising at nahirapan na uling makatulog.Madaling‑araw pa lang ay nakadilat na siya.Kaysa piliting matulog uli ay namasyal muna siyasa baybayin. Everything was so quiet, so still.Naisip niya, kung hindi kaya pumalpak ang planonila ni Sydney, ano na ang nangyayari sa kanilangayon ni Sheila? Galit pa rin kaya ito sa kanya onagtagumpay na siyang payapain ang loob ngdalaga, na kumbinsihin ito na pagmamahal langang nagtulak sa kanya na gawin ang bagay naiyon? Siguro. Nangako rin kasi si Sydney natutulong ito sa pagpapaliwanag. And with her onhis side, he was certain he would succeed.Ganoong klaseng tao si Sydney: handang gawinang lahat para sa ipagtatagumpay ng mgamalalapit dito. He realized he was lucky to beincluded in the list of people who were close toher.Sa naisip ay parang bumilis ang tibok ng pusoni Kyle. Napabilis din tuloy ang pagtakbo niya.Pakiramdam niya ngayon ay may tinatakbuhansiya na kung ano, isang bagay na kapag naabutansiya ay peligro ang dala.Mayamaya ay gumawi ang paningin niya sabahay. Natanaw niya sa balkon si Sydney.Nakapantulog pa rin ito at inililipad‑lipad nghangin ang buhok. She made quite a sight, herealized, as he gazed at her. Muntik nangmagsalabid ang mga paa niya nang matitigan ito.Sa paraan ng pagkakatayo nito sa liwanag ayparang naging napakanipis ng tela ng pantulog nasuot nito. Hindi naman iyon sapat para makitaniya ang pinakatatagu‑tago nito, pero sapat paramaaninag niya ang mga iyon. He should haveaverted his eyes instantly. Ang siste ay nagingmabagal ng kung ilang millisecond ang pag‑iwasniya ng tingin. Sapat na iyon para matinag angkalooban niya. Ang ideyang natinag nga iyon angrason kung bakit muntik siyang mapasubsob sabuhangin. He was not supposed to feel that way.Not with Sydney.Lalo siyang parang hinabol ng sanlaksanghalimaw sa bilis ng pagtakbo niya.“SAFE ba riyan?” tanong ni Sydney kay Kyle.Nang mga sandaling iyon ay nasa bukana silaisang yungib. Papasok na dapat siya, pero naudlotang paghakbang nang salubungin siya ngkadiliman. Dahil huminto siya gayong inakalasiguro ni Kyle ay magtutuluy‑tuloy siya sapaglakad ay bumangga ito sa likod niya.Kyle reached for her arms to steady her. Perobumaling siya rito at dahil nasa mismong likuranniya ang binata ay halos mahalikan niya ang babanito. Mabuti na lang at matangkad ito. Kunglumiit ito nang ilang pulgada, tiyak na mga labinito ang muntik niyang matumbok.Still, Sydney froze. Para siyang natulig dahil sasobrang pagkakalapit nila. Agad nga lang niyangpinilit ang sarili na huwag pansinin iyon.“Ang dilim. Ayoko nang tumuloy,” sabi niya.She hated small, tight spaces. Parang hindi siyamakahinga gayong nasa bukana pa lang sila.“Hindi malayo ang lalakarin natin. We justneed to get through the tunnel. Maganda ang nasakabila, promise,” ani Kyle.“Ang dami pang magandang lugar sa isla.Doon na lang tayo,” saad niya.“Oh, where’s the thrill in that?” sagot ng binata.“Halika na, hindi ka duwag, alam ko iyon. You’reSydney.”Parang bilib na bilib ito sa kanya. The thoughtmade something inside her quiver. Nakahiyaantuloy niyang umatras.“Nandito lang ako sa likuran mo. O kung gustomo, ako ang mauuna.”“O, sige, ikaw na nga ang mauna,” pasya niya.Nagpalit sila ng puwesto. Pero bago tumuloysa pagpasok si Kyle ay hinagilap nito ang kamayniya.“Baka tumakas ka, eh,” biro nito.His touch comforted her, she realized.Binawasan niyon nang malaki ang kabang kaninaay kagyat na rumagasa sa kanya. Mabagal langang paglalakad nito, parang tinatantiya kung anoang nararamdaman niya.The tunnel was dark and tight and suffocating.Mabuti na nga lang at hindi mababa ang kisamekung hindi ay baka hindi magawang tumuloy niSydney. Pero sa mga pagkakataong parang gustona niyang mag‑panic ay nararamdaman niya angpaghigpit ng pagkakahawak ni Kyle sa kamayniya at agad siyang tila nagkakaroon ng ibayonglakas ng loob.Sydney had always thought of herself as quitebrave. Kahit naman kasi alam niyang takot siya samasisikip at madidilim na lugar ay hindi iyonkasintindi ng isang phobia. Ngayon niya naisip nakung mag‑isa lang siya ay nunca na pasukin niyaang kuweba.“We’re almost there,” anang binata. Paglikonga nila ay may naaninag na siyang liwanag.Her fear vanished. Ilang saglit pa ay lumabasna sila.“Piece of cake, right?” sabi nito.“Yeah, piece of cake.” Kahit ang pakiramdamniya ay isang napakalaking pagsubok angpinagdaanan at pinagtagumpayan niya. “Thanksto you.” Hindi siya nakapagpigil. Niyakap niya siKyle.Mukhang nagulat ito. Bahagya itong nanigas.Pero sandali lang iyon at humigpit agad ang mgabraso nitong ipinaikot sa kanya.Sydney suddenly felt breathless. But this timearound, it was not out of fear but out of wonder.Bakit ba ang isang simpleng pagyakap ay kayanglumikha ng sanlaksa at naglalaban‑laban pangemosyon sa dibdib niya? Nakadama siya ngmatinding kasiyahan, pero mayroon ding lungkotat agam‑agam. Para siyang kinikiliti pero hindinaman iyon kiliting nagpapatawa. Para siyangnilalamig pero para ding may mainit na hanginghumahaplos sa balat niya.Halos sabay silang bumitaw ni Kyle sa isa’t isa.Tila ito man ay nagmamadali nang pakawalansiya.“Look,” anito, saka inilahad ang kamay sakaliwa nila.Nang tumingin siya roon ay nalaman niyakung bakit pinilit siyang magpunta roon ngbinata. Isang lagoon ang tumambad sa paninginniya. Nagtatalong asul at berde ang kulay ngtubig at halos kasinlinaw ng tubig sa swimmingpool. Napapalibutan iyon ng malalaking rockformation at nagbibigay ng pakiramdam naparang nasa isang napakapribadong mundo sila.“Come on,” udyok ni Kyle. Nauna na uli ito sapaglalakad at muling inabot ang kamay niya.“Watch your step. Medyo madulas.” Hustongsinasabi iyon ng binata ay muntik nga siyangmadulas. Mabuti na lang at naalalayan agad siyanito sa pamamagitan ng paghigpit ngpagkakahawak nito sa kamay niya.Nang nasa tabi na sila ng lagoon ay lalo siyangnamangha. Makukulay ang mga isdang nakitaniya roon. Ang dami pa ng mga iyon.“Wow!” bulalas niya, namimilog ang mgamata.“Yeah, wow,” sabi ni Kyle. Pero nang mag‑angat siya ng tingin ay hindi naman ito sa tubignakatingin kundi sa kanya.Nag‑init ang mga pisngi ni Sydney. Ano ba angnangyayari sa binata at ganoon ang ikinikilos?Ano rin ba ang nangyayari sa kanya at ganoonang nararamdaman niya?Umiling si Kyle, tila may pinapalis na kung anosa isip. “Gusto mong mag‑swim?” tanong nito.“Wala akong panligo,” sabi niya.“Hindi ito country club. Walang dress code,”natatawang sabi nito.Natawa na rin siya. “Go,” aniya.Kyle dove into the water first. Nang tila nag‑aatubili pa siya ay bigla siyang sinabuyan nito ngtubig. Napatili siya.“Why you…!” bulalas niya at nag‑dive na rin,saka tinangkang ilubog ang ulo nito sa tubig. Iyonnga lang, masyadong malakas at maliksi angbinata para masukol niya. Sa paghaharutan nilaay kung saan‑saan niya ito nahawakan. Noon niyalubusang nadiskubre kung gaano katitigas angmga kalamnan nito.Sydney knew Kyle ran as often as he could.Dati ay nagdyi‑gym din daw ito pero sa kawalanng oras ay natigil. Gayunman, nanatiling matigasang mga muscles nito, parang nakakatakam nahaplusin.“Nakakarami ka na,” anito, saka siya isinalya.Siya ang lumubog sa tubig. Nagpapalag siya atnang makawala ay dinamba ito. They both sankinto the water. Napadiin ito sa kanya at noon niyanadama na parang may nagsiklab sa pagkataoniya. It was a delicious feeling and if not for thelack of air in her lungs, she wouldn’t have mindedbeing underwater.Agad din siyang nakahinga. Umalis na si Kylesa pagkakadagan sa kanya at inahon din siya.“Okay ka lang?” tanong nito, tila nag‑aalala.Tango lang ang nagawang itugon ni Sydneydahil parang naiwang nakalubog sa tubig anghuwisyo niya.“Good. Langoy pa tayo.” Nag‑dive uli si Kyleat lumangoy palayo sa kanya. Para ngangnagmamadali ito.NAPAPAPIKIT na si Sydney. Nakakaantok angmaghapong pamamasyal nila ni Kyle. Dagdag paroon ay nakakapamigat ng mga talukap angpagsasayaw ng apoy na tinatanghuran niya.Nasa beach sila at may bonfire na kaharap. SiKyle ang nagpaapoy niyon. Ito rin ang nag‑ihawng dalawang malaking isdang nahuli nila sabahagi ng dagat na humahalo na sa tubig‑tabang.He gutted and cleaned the fish and then placedthem over the fire.Kinain nila ang isda, hindi na sila nagkanin.And to her, they seemed like the tastiest fish shehad ever eaten.Ang tagal na nilang magkaibigan pero totoonga siguro ang sinasabi ng iba na hangga’t hindinakakasama nang maghapon at magdamag angisang tao ay hindi masasabing talagang kilala naito. Patunay doon ang mga natuklasan niyatungkol kay Kyle na hindi niya alam na mayroonito.Kyle was no wimp. He just didn’t throw hisweight around, neither did he push people to dowhat he wanted. Pero kapag may kailanganggawin ay nagagawa nito iyon. She would placeher life in his hands and she would be certain hewouldn’t let her down.“Inaantok ka na, `no?” Pinutol ng tinig ngbinata ang pagninilay niya.“Hindi pa.”“Hindi pa, eh, halos nakapikit ka na. Matulogna tayo,” yaya nito.“Ayoko pa,” tanggi niya. Ang sarap kasi ngpakiramdam na nakaupo lang sila roon.“Okay then, lean on me.” Kinabig siya ni Kylehanggang sa mapasandal siya rito. Nangmahinuha na komportable na siya ay pumaikotang mga braso nito sa kanya.Naisip umangal ni Sydney pero agad dingnaglaho ang pagnanais niyang gawin iyon.Because honestly, at that moment, there was noplace she would rather be than where she was.Isiniksik pa niya ang mukha sa dibdib ng binata athinayaan ang sarili na maniwala na maymagandang patutunguhan ang tagpong iyon.

 

CHAPTER SIX

SYDNEY was as cuddly as a cute, fat puppy. Iyonang palagay ni Kyle habang nakatitig sa mukhang dalaga. Mukhang napagod ito nang husto sapamamasyal nila kaya nakatulog na.Akalain mo, napapagod din pala ang isang `to,napapangiting sa loob‑loob niya.Gusto niyang haplusin ang mukha ni Sydneypero nag‑aalala siya na baka magising at magtakaito kaya ang buhok na lang nito ang patuloyniyang hinagod. Natatandaan niya na noongdukutin niya ito sa pag‑aakalang ito si Sheila,pinagmasdan din niya ang mukha nito habangtulog. Sariwa pa sa alaala niya kung paanongparang gustung‑gusto niya iyong haplusin. Noon,akala niya ay si Sheila ito. Pero ngayon ay alamniya na kung sino ito, and yet, the urge to caressher cheek was stronger than before.Ano ba ang nangyayari? Nalilito si Kyle. Hindikasi niya matukoy ang nararamdaman. Parangmay nadarama siyang kakaiba para kay Sydneypero hindi naman niya matiyak kung ano iyon atkung bakit nagkakaganoon siya.Ang tagal na niyang may gusto sa kakambalnito. May mga pagkakataon nga na naitatanongniya sa sarili niya kung bakit kahitmagkamukhang‑magkamukha ay ibang‑iba angtingin niya sa mga ito.Iyon siguro ang tinatawag na “chemistry,” angmahiwagang sangkap na nagbibigay ngkakaibang ritmo sa pagtibok ng puso ng isanglalaki para sa isang babae at vice versa. Sheila waslovely and seeing her made him feel as if he was amere mortal looking up at a goddess.Hindi ganoon ang nadarama niya ngayon kaySydney. She was the one woman he wascomfortable with, the one who understood himand the one who accepted him for what he was.Ang sabi nga ng marami, mas mabuti pa angpagkakaibigan,mahirapmawala.Angmagkasintahan, kung minsan ay isang away langang katapat.So, if given the choice if he would rather haveSydney as a friend or as a lover, maybe he shouldgo for having her as a friend.Yeah, that’s the way to go. Pero may nadamangmatinding pagtututol ang kalooban ni Kyle sanaisip.This is getting out of hand. Nabahala siya. Kunghindi siya mag‑iingat ay baka masayang ang ilangtaon na nilang pagkakaibigan ni Sydney. And hewas not even sure how he really felt.Pinagmasdan uli niya ang mukha ng dalaga.Hindi na siya nakatiis, hinaplos niya ang pisnginito. He felt a delicious tingle when his fingersgingerly made contact with her soft, smooth skin.PAGDILAT pa lang ni Sydney ay magaan na angpakiramdam niya. Agad din niyang naalala angmga nangyari nang nagdaang araw. She had a fullday of fun courtesy of Kyle.Parang may kilig na nanuot sa pagkatao niyanang maisip ang binata. Tandang‑tanda niya angnaramdaman habang nakasandal at nakapaloobsiya sa mga bisig nito. It was a feeling she wouldlong remember, maybe for the rest of her life.Napakunot‑noo si Sydney. Ang hulingnatatandaan niya ay nasa beach sila nangmakatulog siya. Paano siya nakarating sa kama?Wala siyang matandaan na naglakad siya papuntaroon.And then she started having these hazyrecollections. Isa roon ay ang pakiramdam na mayhumahaplos sa pisngi niya. The simple gesturemade her skin tingle. Gusto na nga niyangsaklutin ang kamay na humahagod sa balat niyaat isiksik ang mukha doon. But she was far toosleepy to do anything but savor the sensation.Parang bahagya rin siyang naalimpungatannang madamang may bumuhat sa kanya. Noonguna ay naalarma siya. Hindi siya sanay nabinubuhat siya. But she heard a soothing voice. Itseemed to be telling her it was okay.Si Kyle ba ang nagdala sa akin sa kuwarto?Eh, sino pa kaya? Si Hercules?Napaupo sa kama si Sydney at niyakap angmga tuhod. Habang iniisip si Kyle ay napapangitisiya. At para ding nagiging napakagaan ngkalooban niya.Oh, hell! Medyo natigatig siya. Kilala niya angsintomas ng nangyayari. Pero ni sa hinagap ayhindi niya naisip na magkakaganoon siya kayKyle.Kay Kyle!Wala ito, giit niya sa sarili. No need to panic.Noon may kumatok sa pinto ng kuwarto.Yikes! Naging rapido agad ang tibok ng pusoniya. Panahon na nga yata para mag‑panic.“Syd, gising ka na?” tanong ni Kyle.“O‑oo. W‑wait lang.” Tumayo siya atpinagbuksan ito ng pinto.Nang tumambad ang binata sa paningin niyaay gusto niyang sapakin ang sarili. Bakit baparang ibang tao ang nasa harap niya? Dati aykayang‑kaya niyang harapin si Kyle nang kahitano ang hitsura niya, pero ngayon ay pinupunosiya ng pagnanais na hagurin man lang angsariling buhok para tiyakin na hindi siyamukhang bruha. Bakit parang ang sarap yatangpagmasdan lang ang mukha nito?“Good morning,” bati nito. Parang nag‑aalangan ang ngiti nito.“Good morning din,” ganting‑bati niya.“Naghanda na ako ng breakfast,” sabi nito.“Mabuti naman. Gutom na ako.”“Uh, I also think we should head back home,”dagdag ni Kyle.Napatda si Sydney. Ang akala niya ay isangbuong araw na naman ng pamamasyal anggagawin nila. And she was looking forward to itso much. “G‑ganoon ba?” Pinilit niyang huwagipahalata ang disappointment. “Magandang ideyàyan. We’ve wasted enough time already. Sige, pagkakain, magre‑ready na agad ako.”“Okay, see you downstairs.” Tumalikod na angbinata.Mukhang nagmamadali si Kyle na makabaliksa siyudad. Halos hindi pa siya natatapos mag‑ayos ay naulinigan na niya ang tunog ng paratingna chopper. Sinabihan ba nito ang piloto nabilisan ang pagpunta roon? The thought that hewas in a great hurry to end the trip made her feelvery sad. Akala pa naman niya ay nag‑e‑enjoy dinito katulad niya. Pero baka napansin ng binataang kakaibang ikinikilos niya at natakot ito sakahahantungan niyon. That made her sadder.Mayamaya pa ay kumatok uli ito. “Nandiyanna ang sundo natin.”“Palabas na rin ako. Give me a sec,” aniya.Ginamit niya ang ilang sandali para kalmahinang sarili. Baka kung ano pa ang mabasa ni Kylesa ekspresyon niya kung hindi niya gagawin iyon.Mabuti na lang at maingay ang chopper; hindinila kailangang mag‑usap. Mukha kasing parehosilang wala sa mood na magkuwentuhan. Sabuong biyahe, halos nakatingin lang si Kyle salabas ng bintana. Ganoon din siya.Ilang araw lang ba silang nanatili sa isla?Kulang‑kulang dalawa? It was amazing how somuch could have happened in two days, and howmuch had changed in how she saw him.Paano na ngayon? tanong niya sarili. Paano niyapakikitunguhan ang binata?Kagaya ng dati. Pero iniisip pa lang iyon niSydney ay nawawari na niya na magigingmahirap iyon. Sana lang, kapag nakabalik na silasa siyudad ay maglaho na ang kung anumangkakaibang damdaming pumupuno sa puso niyaat bumalik sa dati ang pagtingin niya kay Kyle.Nakaparada sa hangar ang sasakyan ni Kylepagdating nila. Nang mag‑alok itong ihatid siyaay hindi siya tumanggi. Tiyak kasi na magtatakaito kapag ginawa niya iyon. Pero laking‑pasasalamat niya at hindi na ito bumaba. Kungginawanitoiyonaymalamangnamakipagkuwentuhan pa rito ang mommy niya.Magtatagal pa ito sa bahay nila. At kung naroon siSheila, tiyak na masasaksihan niya kung paano itotingnan ni Kyle nang may pagsamba sa mga mata.Hindi niya alam kung ano ang mararamdamankapag nangyari iyon.Hustong pagpasok ni Sydney sa front door aypababa naman ng hagdan ang mommy niya.Humahangos ito.“O, `My, bakit?” nagtatakang tanong niya.“Sydney, mabuti’t dumating ka na. Kanina kopa nga hinahanap ang numero ng cell phone niKyle. Tatawagan talaga dapat kita,” anito.“Ano’ng nangyari?” Kinabahan agad siya. “SiDaddy ba?”“Hindi. Si Sheila. Nasa ospital siya. Kaninangmadaling‑araw pa namin siya isinugod doon.”“Ha? Napaano siya?”Medyo nag‑atubili ang mommy niya. “Uminomsiya ng pampatulog. Marami.”It took her a while to comprehend what hermother was saying, her sister tried to commitsuicide.“Nahuli kasi niya ang demonyong Derek naiyon na may kasamang ibang babae. Kunwaripang may trip sa kung saan pero hindi namanpala totoo. Nakita raw niya sa isang bar angbuwisit. Sa sobrang sama ng loob niya, hayunnagtangkang magpakamatay.”“Kumusta na ang lagay niya?”“Kakakausap ko nga lang sa daddy mo.Umuwi lang ako para kumuha ng mga gamit.Maayos naman na raw si Sheila.”“Saang ospital n’yo siya dinala? Pupunta hoako roon,” sabi niya.“Sasabay na ako sa iyo,” sabi nito.“ANO KA ba? Lalaki lang, nagpapakaganyan ka,”sita ni Sydney kay Sheila. Dinatnan nila ito ngmommy niya na mukhang maganda na ang lagay.Niyayang mag‑merienda ng daddy niya angmommy niya. Sa tingin niya ay gusto silangbigyan ng pagkakataong magkasarilinan atmakapag‑usap ng mga ito. Alam ng mgamagulang nila na mas magiging open sa kanyaang kakambal kaysa sa mga ito.“Hindi ka pa kasi nai‑in love kaya hindi moalam ang pakiramdam ng kung paano masaktan,”sagot ni Sheila.Hindi nakaimik si Sydney. Gusto niyangmagprotesta. Para kasing may ideya na siya kungano ang pakiramdam niyon. Pero kapag humiritsiya ay kakailanganin pa niyang magpaliwanag,hindi lang sa kapatid kundi lalo sa sarili.“Kahit pa. Alam ko pa rin na ang mga lalaki,hindi pinagpapakamatayan, especially if it’sobvious they are not worth it.”Natahimik si Sheila. “Alam mo, tama kadiyan,” mayamaya ay sabi nito.“Mabuti naman at alam mo,” aniya.“I’m through with men who don’t treat mewell,” pahayag nito.“Good for you. Panindigan mòyan, ha?” sabiniya.“Oo naman.” And Sydney could swear shecould see determination on her sister’s face. “Syd,sa palagay mo ba, gusto pa ako ni Kyle?” anito sakanya.Nanuyo ang lalamunan niya. Parang may ideyasiya sa balak ng kakambal at ganoon na lang angpaghihimagsik ng kalooban niya. “H‑ha? S‑siguronaman. Bakit mo naitanong?”“Dahil nakapagpasya na ako. Siya na lang angbibigyan ko ng chance.”No! She almost screamed out the word.“Parang hindi naman tama. Magiging reboundromance lang siya, ganoon? It’s not fair.”“Hindi siya rebound romance. And I definitelywould not treat him like one. Tama nga siguroiyong mga nagsasabi na mas mabuti na iyong masmahal ka kaysa ikaw ang mas nagmamahal,”anito.“Sheila, kaibigan ko si Kyle. Ayoko naman naganoon lang ang maging papel niya sa buhaymo,” aniya. “He deserves better than that. Hedeserve someone who can reciprocate the love heis so willing to give.”“Syd, you’re not listening to me. Aaminin ko,hindi ko pa mahal si Kyle. But I think in time, Iwould grow to love him as much as he loves me.At talagang pipilitin kong gawin iyon. Ikaw na rinang madalas magbida sa akin ng good qualitiesniya, `di ba? Given those qualities, I don’t thinkI’d find it hard to fall in love with him.”“What happened to spark and chemistry?”protesta niya.Ayaw ko lang namang madehado si Kyle,pagbibigay‑dahilan niya sa nararamdamangpagtutol ng kalooban.“Wala ang mga iyon. Mas importante angtaong mamahalin ako at sigurado ako na hindiako sasaktan.”Kung dati nangyari iyon ay baka nagtatalon nasa tuwa si Sydney . Pero hindi ngayon. Parangang gusto niyang magluksa.Bakit? pasumbat na tanong ng isip niya.Ayaw niyang sagutin ang tanong. Bakit pa?Hindi na kailangan. Kyle would be so thrilled. Athindi siya selfish para hadlangan angkaligayahangnapipintongmatagpuanngdalawang taong malapit sa puso niya.“Are you sure about this?” tanong niya. “Imean really, really sure?”“I am. If Kyle wants me, he can have me. Sowhat do you say? Can you pave the way for himto become a part of my life?” tanong ni Sheila.“O‑of course I can. I would.” Pinilit ngumiti niSydney kahit pa biglang nanikip ang dibdib niya.

 

CHAPTER SEVEN

“THIS is nice,” komento ni Vance.“Yes, it is,” sang‑ayon ni Sydney. NasaAntipolo sila, sa paboritong pasyalan nila dati niKyle. It was atop a cliff overlooking the city.She tried to sound light and breezy even if shedidn’t feel that way.Hindi lang sila ni Vance ang naroon. Kasamanila sina Sheila at Kyle. Nasa kabilang sasakyanangdalawaatmukhangmasayangnagkukuwentuhan. Iyon ang unang paglabas ngmga ito kaya nga kailangang kasama raw siya—ani Sheila—para daw hindi ito mailang at pati narin si Kyle.Naalala niya kung paanong nataranta angkaibigan nang malaman ang nangyari sa kapatidniya. Agad itong dumalaw sa ospital. Hindigaanong nag‑usap ang mga ito pero nanatilingnakaupo sa tabi ng hospital bed ni Sheila si Kyle.Hindi naman niya matagalan ang tagpo kayanagpasintabi siya at tumuloy na muna sa cafeteriang ospital.Nag‑text si Kyle pagkalipas ng mahaba‑habangoras, hinahanap siya. Nagpasya siyang noon naito kausapin tungkol kay Sheila.Get it over with, katwiran niya.“Your wish is about to come true,” nakangitingsalubong niya sa binata nang samahan siya nito samesa niya.Kumunot ang noo nito. “My wish?”“Oo. Makinig ka. Nag‑heart‑to‑heart talk kami niSheila and, well, I have a feeling that she’s just aboutready for someone like you in her life.”Napamaang ito sa kanya. “You mean like a reboundromance?”“Hindi, ah! My sister has seen the light. Bakaganoon ang side effect ng pina‑pump ang tiyan. O bakanakaka‑mature ng pananaw ang ilang beses namasaktan. But the point is this, ligawan mo na siya.Iyong dibdiban. At malamang, hindi ka mabibigo.”“Nagbibiro ka ba?”“Mukha ba akong nagbibiro?” Pakiramdam nganiya ay mamamatay na siya sa hapding nadarama,nagbibiro pa raw siya.Matagal‑tagal bago niya nakumbinsi si Kyle nahindi niya lang ito ginu‑good time at hindi rin itolalabas na panakip‑butas lang.“Heto na ang break mo. Sunggaban mo na,” aniya.Tumingin ito sa kawalan. He must be so happy hewas overwhelmed with it. Ang tagal na nitongpinapangarap na pansinin ito ni Sheila.“Best wishes, friend” sabi pa niya.“T‑thanks,” sagot nito, parang wala sa sarili.Nang igiit ni Sheila na sumama siya sa lakad ngmga ito ay agad siyang tumanggi. Pero ayawpumayag ng una na ito lang at Kyle ang lumabas.Nakakailang nga raw kasi. Para matapos na angusapan ay kinulit niya si Kyle na magsama ngkaibigan. Wala siyang balak magbilang ngbulalakaw habang nagpapa‑cute ang dalawa saisa’t isa.Si Vance ang isinama ni Kyle. Mukhang okaynaman ang lalaki. Palakuwento ito kaya hindinakakabatong kausap.“Matagal ka nang nababanggit sa akin ni Kyle,”ani Vance habang nakaupo sila sa hood ng kotsenito. `How come we’ve never met?”“Oo nga, `no,” sabi niya. “Ba’t nga ba?”“Oh, nag‑meet na nga pala tayo. Kaso walakang malay,” sabi nito.Ang lakas ng tawa niya nang matukoy angsinasabi nito. Naikuwento na rin nito kanina nakasama ito sa pumalpak na tangkang pagdukotkay Sheila.“`Langya kasing ma‑in love ang kaibigan ko,eh,” anito. “Sapol na sapol.”“Sinabi mo pa,” sang‑ayon niya, sakanapabuntong‑hininga.“Ang lalim naman n’on,” komento nito.“Mga ten feet lang,” nakangiting sagot niya.“Para saan iyon? Boring ba ako? Inaantok kana?”“Hindi, ah! Wala lang iyon, huwag mongpansinin. Kapag kasi walang buwan, ganito ako,parang nalo‑low batt.”“Eh, kapag may buwan?”“Nahahati ang katawan ko,” saad niya.Si Vance naman ang tumawa nang malakas.NAPATINGIN sa kabilang sasakyan si Kyle.Kanina pa nagtatawanan sina Vance at Sydney.Parang ang saya‑saya ng mga ito.Bakit, ikaw ba hindi masaya? pasumbat na tanongng isip niya.Iginawi niya ang tingin kay Sheila. Hindi siyamakapaniwala na naroon ang dalaga, nakaupo satabi niya sa loob ng SUV, habang pumapailanlangang musika ni Mozart.Like him, Sheila liked listening to classicalmusic sometimes. At habang katabi niya angdalaga ay amoy na amoy niya ang pabango nito.It was a very feminine smell—nakakaakit,nakakagising ng mga pandama. Tama pala angsapantaha niya noon. Sheila was a man’s woman.And she was willing to be his?Wow! Hanep! sa loob‑loob niya. Pero paranghindi siya ganoon kasaya.“You’re awfully quiet,” ani Sheila. “Alam kokapag magkasama kayo ni Sydney, ang ingay‑ingay mo. Bakit ngayon hindi ka umiimik?”“M‑medyo nakakailang kasi. Alam mo na,starstruck ako,” sabi niya.Natawa ang dalaga. “Ikaw talaga, puro kakalokohan. Bakit ka naman mai‑starstruck, eh,hindi naman ako artista? But, hey, I think I knownow what Sydney meant when she said you’re afun guy to be with.”“T‑talaga, sinabi niya iyon?” Ganoon na langang tuwa niya na iyon pala ang iniisip ni Sydneytungkol sa kanya.“Yup, along with your other sterling qualities.That’s why I realized I was a fool. Kung saan‑saanako tumitingin, nandiyan lang pala sa tabi‑tabiang lalaking karapat‑dapat kong mahalin.”Parang nag‑spasm ang throat muscles ni Kyle.Hindi makalabas ang mga katagang balak niyangsambitin. He wanted to say “No, don’t do that.Don’t force yourself to fall in love with me.” Pero bakit ba niya sasabihin iyon? Hindi ba at iyon ngaang impossible dream niya dati? Ngayongnakaamba nang matupad, siya pa ang aayaw?I’m just panicking, katwiran niya. Nakaka‑panibago at nakaka‑overwhelm naman talagasiguro ang biglang matupad ang isang matagalnang minimithing pangarap.Nang muling humugong ang tawanan sakabilang sasakyan ay napatingin na naman siyaroon. Nakaupo sina Sydney at Vance sa hood ngPajero. Nakataas ang mukha ni Sydney athumahalakhak nang walang pakundangan. SiVance ay nakatingin dito. Hindi ganoon kalayoang distansiya nila kaya naaaninag niya anghitsura ni Vance. He was looking at Sydney asthough he fould her fascinating.Bakit ba hindi? She is a fascinating woman, anangisip niya. Add lovable, smart, dynamic…What the hell are you doing? Natigilan si Kyle.Bakit ba niya iniisa‑isa sa isip ang magagandangqualities ni Sydney? Bakit si Sydney angpinapansin niya gayong nasa tabi niya angbabaeng pinapangarap niya noon pa?Focus! utos niya sa sarili.Nang balingan niya si Sheila ay nakita niyangnakatingin ito sa kanya.“So tell me, how are you feeling?” tanong niya.“I’m good,” anito. “Honest. You’re a nice guy,Kyle,” sabi nito. “Dapat siguro ay noon ko panapansin iyon. Hindi na sana nasayang ang mgapagkakataon.”“O‑oo nga,” sang‑ayon niya. Pakiramdam niya,dapat ay nasa ikapitong langit siya. Pero ni saunang baitang ay hindi yata siya nakarating kungang nararamdaman niya nang mga sandaling iyonang pagbabasehan. He should have his headexamined. There seemed to be something terribly,terribly wrong with him.Humilig si Sheila sa balikat niya. He waited forthe warm and tingly feeling to fill his being. Perowala siyang naramdaman. Gayunman ay hinaplosna lang niya ang buhok nito. Baka kasi sabihinnito na para siyang tuod. Habang ginagawa iyonay sumulyap uli siya sa kinaroroonan ninaSydney at Vance. Mukhang kumakain ng maniang dalawa.Ibinabato ni Sydney sa ere ang mga butil atsinasalo. Naengganyo rin yata si Vance nagumaya. Dahil sa pagbato at pagsalo ay may mgapagkakataong nagkakabungguan ang mga ito.Ilang beses na umalingawngaw ang tawanan ngmga ito.Kyle suddenly wanted to rush out of the carand join them. Better yet, push Vance out of theway.SYDNEY WAS having fun. Masaya nga palatalagang kasama si Vance. Dahil doon ay madaliniyang nakagaanan ito ng loob.Mabuti na rin pala at nakahanap ako ng bagongfriend. Mukhang mababawasan na nang malaki angtime sa akin ng dating best friend ko. Sumagi iyon bigla sa isip niya.Kanina pa niya palihim na sinusulyapan sinaSheila at Kyle. Mukhang kontento sapagpapatugtog at pag‑uusap ang dalawa. Sheeven heard the faint strains of a Mozart sonata.Napangiwi siya. Hindi katulad ni Sheila, walasiyang hilig makinig sa classical music.Nakakatulog siya kapag ganoon ang tugtog.Meant for each other nga siguro talaga sila. Sa hiligpa lang, pareho na sila, naisaloob niya.May lungkot na namang nagtangkang bumalotkay Sydney dahil sa bagay na iyon na agadniyang pinigilan. She should be happy for Sheilaand Kyle. Hindi iyong para siyang nagse‑senti.“Sa tingin mo, matitiis mo bang makasama uliakong lumabas?” tanong ni Vance. “Iyong hindina dakilang chaperone ang papel natin.”“Bakit naman hindi?” sagot niya. “Basta bahuwag kang magpapalibre sa akin, walangproblema.”Ang lakas na naman ng tawa ng lalaki.“It’s good how those two are finally gettingtogether,” sabi nito na bahagyang ikiniling angulo sa kinaroroonan nina Kyle at Sheila.“Y‑yeah,” simpleng tugon niya.“Bakit parang galing sa ilong?” komento niVance.“Galing sa ilong ka diyan. I’m happy for them.Really,” giit niya.Talaga nga ba?KAGAYA ng sinabi ni Vance kay Sydney,dumating nga ang pagkakataon na niyaya siyanitong lumabas nang sila lang. At katulad ngsinabi niya noon, pumayag siya. Nanood sila ngpremiere ng isang pelikula at pagkatapos aykumain sa labas. Nag‑enjoy naman siya at satingin niya ay ganoon din si Vance.Ang paglabas nila ay naulit pa nang ilang beseshanggang sa naging regular na. Nakaka‑libangkasama si Vance at ang gusto niya rito, hindi siyatinatalo. All they were doing was having fun.Nang mga panahong iyon pa naman aykailangang‑kailangan niya iyon. Kung madalaskasi silang lumabas ni Vance ay lalo sina Kyle atSheila. Base sa tuwang nakikita niya sa mukha ngkakambal, nahuhulaan niyang maganda angitinatakbo ng samahan ng mga ito.Natutuwa rin naman si Sydney. Sa wakas,siguro ay magiging masaya na ang kapatid niya.Hindi na ito paluluhain ng mga lalakingnagkakamaling piliin nito. Her sister deservedthat.Pero hindi rin niya mapigilang makadama nglungkot. Dahil si Sheila na ang madalas kasama niKyle, bihira na silang lumabas. Mabuti na rinsiguro iyon. Bigla kasi ay naiilang siya rito. Thatmade her sad because for the longest time, Kylewas the one guy she was very comfortable with.May isa pang dahilan kung bakit nalulungkotsiya. Pero kahit siguro ambaan siya ng balisong ayhindi niya aaminin o tatanggapin iyon. The ideawas too preposterous. Wala ring saysay naumamin siya. Baka lalo pa siyang masaktan kapagginawa niya iyon.Nag‑concentrate na lang siya kay Vance.Hangga’t walang iniluluhog na pag‑ibig ang lalakisa kanya at hangga’t wala siyang nakikitanganumang palatandaan na nagkakagusto ito sakanya ay wala siyang dapat alalahanin.“Ang dalas na niyan, ah,” sabi ni Sheila isanggabing nakasalubong niya ito sa hallway. Galingito ng kuwarto at pababa yata samantalang siyaay papunta naman sa silid niya. Kararating langniya galing sa opening ng boutique ng isangkakilala ni Vance.“Ang alin?”“Ang date n’yo ni Vance. Tell me, kayo na ba?”Parang kinikilig ang kakambal niya.“Hindi, `no.”“Bakit hindi?”“Eh, sa hindi.”“Sure ka? Cute naman siya, ah. Mukhang kalogdin.”“Yeah, he’s all that and more.”“O, iyon naman pala, eh. Bakit hindi mo pasagutin?”Iba ang gusto ko, eh. Iyon ang muntik na niyangmaibulalas.“Basta. Bakit ba ang kulit mo?” sabi niya.“Wala naman. Interested lang. Lagi ka kasingginagabi ng uwi, eh.”“At ang lakas ng loob mong mamuna. As ifnaman ikaw, hindi panay ang date.”“Hindi kasindalas mo. Alam mo naman sigurona busy si Kyle.”“May‑pagka‑workaholic nga ang isang iyon,”sang‑ayon niya. Napabuntong‑hininga siya.Talking about him made her miss him all themore.“Alam mo, naikuwento na niya sa akin iyongtungkol sa attempted kidnapping,” sabi ni Sheila.“Talaga?” Mukhang nagiging close na angdalawa para maging komportable si Kyle naikuwento iyon sa kakambal niya.“Oo. Grabe pala kayo. Ang tindi n’yo.”“Well, I just want you to be happy,” aniya.“But you went to such great lengths,” anito.“Wala iyon.”“Thanks, ha? Mga bata pa tayo, ikaw na langang parating nagbibigay sa akin. You are alwayswatching out for me.”“Uy, huwag kang mag‑drama riyan. Ayokongumiyak,” biro niya. Pero ang totoo ay naiiyak natalaga siya. Iba nga lang ang dahilan. Gustoniyang iyakan ang pagkawala sa kanya nglalaking naging napakalapit niyang kaibigan. Anglalaking minahal niya.As a friend! nagkukumahog na pag‑amyenda ngisip niya.“Thanks, sis,” ulit ni Sheila.“You’re welcome. Just… just take care of Kyle,okay?” aniya. Nag‑excuse na siya at nagmamadaliitong nilampasan. Para kasing maiiyak na talagasiya.Nang lingunin niya si Sheila ay nakita niyangnakatingin lang ito sa kanya. Hindi na niya iyonpinansin at pumasok na sa kuwarto. Nag‑divesiya sa kama at doon pinahulagpos ang sama ngloob na tila ang tagal‑tagal na niyang dinadala.INABOT ni Kyle ang San Mig in can sa mesitangkaharap. Nilagok niya ang laman niyon na paranguhaw na uhaw siya. Nasa bahay siya ng isa samga kabarkada niya. Birthday niyon atnagkayayaan silang mag‑inuman. Naroon din siVance. At ang ikinukuwento nito ang dahilan ngbigla niyang paglagok ng beer.“Sydney and I went bungee jumping. Ewan koba kung paano ako nakumbinsi ng lukaret na iyonna gawin iyon. But hey, it was so much fun.Adrenaline rush talaga, pare.” Parang excited naexcited at tuwang‑tuwa ito sa pagkukuwento.“Uy, ngayon lang kita nakitang nagkaganyan,Vance. Iba nàyan,” kantiyaw ni Greg, isangkaibigan nila.“Oo nga,” sambot ni Sam, ang may birthday.“May kakaibang glow ka, pare.”“Ulol!” bulalas ni Vance. “I’m just telling you,you should try bungee jumping, you cowardlyassholes.”“Uy, Kyle, kumibo ka naman diyan. Baka ma‑bad breath ka.” Siya naman ang napagdiskitahanni Greg. “Kumusta na kayo ni Sheila, ha?”“O‑okay naman.”“Okay? Ano ang ibig sabihin ng okay?” tanongnito.“Basta lang.” He didn’t want to elaborate.“Grabe rin ang itinakbo ng love story ng mga`yan, eh. Ginawa pa nga akong accessory to thecrime,” saad ni Vance.Kyle remembered the failed kidnapping.Kasunod niyon ay naalala niya ang mga kasunodpang pangyayari: ang mga panahong inilagi nilani Sydney sa isla. And he suddenly felt very sad.“May kamag‑anak ka bang namatay, bro?”tanong ni Paul, kabarkada rin nila.“Wala,” sagot niya.“Eh, iyong pusa mo, hindi rin namatay?”sambot ni Greg.“Wala akong pusa,” aniya.“Well, who died? Para kang namatayan diyan,eh. Birthday itong isine‑celebrate natin, hindibabang‑luksa,” hirit ni Sam.“Iyong kuko ko sa paa, namatay,” biro niya,saka pinilit makisali sa kasayahan.He missed Sydney. Iyon siguro ang rason kungbakit ang lungkut‑lungkot niya. Hindi namansiguro siya masisisi. Ang tagal na nilangmagkaibigan, ang dami na nilang pinagsamahan.Kung may maisisisi sa kanya, iyon ay ang pag‑iwas niya rito. Kahit kasi nagkikita sila madalas niSheila ay puwede naman siyang gumawa ngparaan para makalabas pa rin sila ni Sydney. Peroparang tutol ang kalooban niya na gawin iyon. Itdidn’t feel right. Parang… parang magtataksilsiya kay Sheila kapag niyaya niyang lumabas siSydney.Tiyak namang magagalit si Sydney sa kanyakapag sinaktan niya ang kapatid nito. He knewhow protective she was of her sister. Kaya nganaisip nito ang kidnapping scheme paramagkaroon ng pagkakataong magustuhan siya niSheila at nang hindi na raw mapaluha ang huli ngmga lalaking napipili. Kaya hindi niya puwedengsaktan ang damdamin ni Sheila. Si Sydney angmakakalaban niya kapag ginawa niya iyon.That is the most ridiculous thing I have ever heard.Bakit niya mararamdaman na nagtataksil siya kaySheila samantalang kaibigan lang naman niya siSydney? Could it be because his heart seemed tolong for something more?“UY, PARE, imbitado ka, ha?” pahabol na sabi niVance nang pasakay na sila sa kanya‑kanyangmga sasakyan.“Saan?” tanong niya.“Kita mòtong taong `to. Kanina pa ako salitanang salita hindi pala nakikinig,” reklamo nito.Para ngang may sinasabi ito kaninangmagkasabay silang naglalakad palabas ng bahayni Sam.“Birthday ni Shirley next week. Alam monamang nasa States sina Mommy kaya ako na angmagpapa‑party para sa kapatid ko. Alam monaman iyon, inaatake ng topak kapag hindi nai‑celebrate ang birthday niya. Nasabi ko na kinaGreg pero marami ang hindi sure kungmakakarating. Pero ikaw, kayo ni Sheila, huwagna huwag kayong mawawala, ha? Sa bahay iyongagawin. Magpapa‑cater ako. May banda rinsiguro. The works. Mahal ko naman ang bunsonamin na iyon kahit peste siya kung minsan.”“Baka naman sabihin ni Shirley, hindi namanikaw ang may birthday ikaw ang nag‑iimbita,”sagot niya. Ang inisyal na reaksiyon kasi niya aytumutol. Iyon ang sagot ng kalooban niya.“Batukan ko siya. Ako nga ang gagastos, hindiako puwedeng mag‑imbita? But seriously, okaylang iyon. Marami pang ibang imbitado. Aasahanko kayo, ha?”“S‑sige, titingnan ko,” aniya.“Huwag mong tingnan, gawin mo,” anito.

 

CHAPTER EIGHT

HINDI na talaga dapat nagpunta si Sydney. Noonsiya nagsisi na hindi niya pinanindigan angpagtanggi sa imbitasyon ni Vance sa birthdayparty ng kapatid nito.“Sige na, huwag mo akong ipahiya,” pabirongwika nito noong niyaya siya.“Eh, kasi may…”“May pupuntahan ka? Eh, kaninang tinanong kitawala ka namang nabanggit na lakad sa araw na iyon.”Hindi pa kasi alam ni Sydney na kasama rinsina Sheila at Kyle. Mahirap magpalusot, lalo nakung mahahalata ng kausap niya na nagpapalusotlang siya. Baka makasakit pa siya ng kalooban.Kaya pumayag na lang siya.Ngayon ay sising‑sisi siya. Ayaw niyangmakasakit ng kalooban ng iba kaya ang sarilingkalooban niya ang sinaktan niya. At paano banaman siyang hindi masasaktan? Kanina paparating nahahagip ng paningin niya sina Kyle atSheila. The two looked so good together. Parangsina Ken at Barbie ang dalawa. And they seemedso happy. Lalo na si Sheila.Parati itong nakadikit kay Kyle at si Kylenaman ay parating nakaalalay sa una. Hindi na uliniya inusisa si Sheila sa estado ng relasyon ngmga ito. Base kasi sa mga kuwento ng kapatidniya ay madaling hulaan na may ugnayan na angmga ito. She tried her best to ignore the pain thatknowledge brought her. At ngayon ay pinipilitdin niyang huwag ipahalata na parang binibiyakang puso niya tuwing nakikita niyangmagkasama ang mga ito.Sa kalaunan ay napadpad siya sa bar. Nahimoksiyang humingi ng inumin. At iyon ay nasundanng isa pa… at ng isa pa, hanggang sa magingsunud‑sunod na.“Uy, mukhang nakakarami ka na, ah. Hinay‑hinay, baka malasing ka,” sabi ni Vance nalumapit sa kanya.Naudlot ang akmang paglagok niya sa hawakna Margarita.“Ako, malalasing? Hindi, ah! Kayang‑kaya kòto.” Kasunod niyon ay dinala ni Sydney sa bibig ang kopita at sinaid ang laman niyon.Pinakiramdaman niya ang sarili. Medyo nahilolang siya pero hindi niya sasabihing lasing nasiya. “See?” sabi niya kay Vance. Kumurap‑kurappa siya. “I’m as sober as ever.” Ang totoo, naiinisna siya. Mas gusto niyang malasing na.Anesthesia ang turing niya sa alcohol nanilalagok. If she consumed enough of it, maybe itwould numb the pain she was feeling.“Ano ba ang ipinagkakaganyan mo?” tanong niVance.“Ipinagkakaganito? Ano ba ang ginagawa ko?”“Oh, come on. Kung makainom ka diyan parabang gusto mong magpakalunod. Is somethingbothering you?”Naku wala. Ano ba ang makaka‑bother sa akin?Iyong makita sina Sheila at Kyle na kung magsayaw,parang ayaw nilang pasingitin ang hangin sa pagitannila? Bakit naman ako mabo‑bother? Sila na, `di ba?Normal lang iyon sa mag‑jowa.Pero kahit iyon ang sinasabi niya sa sarili ayramdam niyang parang hinihiwa ng cutter angpuso niya, which just showed how stupid shewas. Bakit siya masasaktan? Hindi ba’t ilang taonna niyang isinusulong ang panukala na magingboyfriend ni Sheila si Kyle? Hindi ba’t dati ayumiikot ang isip at imahinasyon niya sa pag‑iisipng mga paraan kung paano niya paglalapitin angdalawa?Ngayong sa wakas ay nahabag yata sa kanyaang tadhana at iyon na mismo ang nagbigay ngdaan para pansinin na ng kapatid niya angkaibigan niya, umaasta siyang parang namatayan.Kung hindi katangahan iyon, ewan niya kung anoang tawag doon.Walàto. Temporary insanity lang. Lilipas din.Cheers! Kinuha niya ang bote ng beer na hawak niVance at iyon naman ang nilagok.“Tama na muna siguro ‘yan.” Kinuha ng lalakiang bote.“Bakit ba?” paangil na sabi niya.“Malalasing ka. Halika. Ang mabuti pa, doontayo sa likod.”“Ayoko doon.”“Kaysa lumalaklak ka riyan, doon na munatayo.” Hinila siya ni Vance. Hindi naman iyonmarahas pero sapat para mapilitan siyangsumama.Sa bahagi ng bakuran na hindi na kasama sapinupuntahan ng mga bisita sila humantong. Maybench doon na gawa yata sa lumang karwahe.Doon siya pinaupo ni Vance.“Ano ba ang gagawin natin dito?” tanong niya.“Magpapahinga.Magpapahangin.Mag‑uusap.”“Okay, talk,” sabi niya. “Kuwentuhan mòko.”“O, sige, makinig ka. Once upon a time therewas this girl. May kaibigan siya at super close sila.Pilit niyang inirereto ang best friend niya sakapatid niya at nang sa wakas ay magtagumpaysiya, naging miserable naman siya. Hindi kasiniya alam na may gusto na siya sa kaibigan niya.Does any of this ring a bell?” tanong nito.Panay nga ang kalembang ng kampana sa isipni Sydney, pero wala siyang balak aminin iyon.“Ikaw yata ang lasing, eh,” sabi niya. “Kunganu‑ano ang pinagsasasabi mo riyan. `Tindi ngtama mo.”“Oh, come on, Syd. Would it kill you to admitthe truth? Ano ba ang masama kung aaminin mona in love ka na kay Kyle?” tanong ni Vance.Ano ang masama? Hello, sira ka pala, eh! Angmasama, ngayon pa ba ako eeksena kung kailannagkakaigihan na sila ni Sheila? Ang masama, eh,pagkatapos kong pilit‑pilitin na magkagusto sa kanyaang kapatid ko, bigla ko siyang aahasin! Maha‑heartbroken na naman si Sheila, hindi nga marunongmagdala ng sakit ng puso iyon. Ako, kaya ko. Matibayang dibdib ko. Sanay akong magparaya. Kaya kahitmahal ko si Kyle, hinding‑hinding‑hindi ko iyonipapaalam kahit kanino.Habang iniisip iyon ay hindi na niya napigilangmapaiyak. It just hurt so much. Nakakainis din.Magkakagusto rin lang pala siya kay Kyle, sanaay noon pa, noong wala pa sa buhay nito si Sheila.As if that would make a difference. Sa palagayniya, nasa buhay man ni Kyle si Sheila o wala aymalabong magkagusto ito sa kanya. To him, shewould always be just a friend. Kaya wala ringmasyadong naiba sa sitwasyon.“Oh, Sydney,” usal ni Vance. Inakbayan siyanito at hinagod sa likod.Vance was such a nice guy. Mabuti na lang athindi ito nanliligaw sa kanya. Hindi niya kayangtanggapin iyon sa estado ng kalooban niyangayon.“Let it out, girl,” anito.Hindi na siya nakatiis. Sumubsob siya sa dibdibni Vance at tuluyan nang humagulhol. Panay langang haplos nito sa likod niya. Sa kalaunan aynahulasan din siya.“Thanks,” sabi niya nang mag‑angat siya ngmukha.“Don’t mention it,” anito. Hinagod pa nito angpisngi niya habang matamang nakatingin sakanya.SHEILA felt soft and cuddly in his arms. Iyon angpakiramdam ni Kyle. Nang isandig ng dalaga angulo sa dibdib niya ay nalanghap niya angmabangong buhok nito. Kunsabagay, hindi langang buhok ni Sheila ang mabango. He could smellthe lovely scent of her perfume. Sa bawatpaghugot niya ng hininga ay nalalanghap niyaiyon.Masarap iyon sa pang‑amoy. Pero parang mayibang samyo siyang hinahanap‑hanap. It was thescent of baby cologne mixed with a sprinkling ofbaby powder. At isang tao lang ang naaalalaniyang may tamang timpla ng ganoong amoy.Si Sydney.Nasaan na ba iyon? Natanaw niya ito kaninapero naglaho na naman ito.Pasimpleng luminga‑linga si Kyle. Nahagip ngmga mata niya ang hinahanap. Pero angkasiyahang umahon sa puso niya ay nauwi sapagkadismaya nang makita niyang kasama ito niVance at kung saan ang tila patutunguhan ng mgaito.Matagal na niyang kaibigan si Vance, kabisadona niya ang likaw ng bituka nito. Hindi namahirap hulaan kung ano ang balak nito.He is taking her to a secluded part of the garden. Gofigure it out, paghihimagsik ng kalooban niya.Hindi naman siguro pupunta roon ang dalawapara mag‑dyak en poy.Anyway, ano ba ang pakialam mo? Hayun siya,nasa mga bisig ang babaeng halos hindi na niyamatandaan kung kailan niya sinimulangsambahin. At ang pangyayaring ipinapalagayniya noon na imposibleng mangyari aynagaganap na: Sheila was in his arms. Hindi badapat ay nag‑uumapaw ang kaligayahan sa pusoniya? Hindi iyong kung anu‑ano ang pinapansinniya.“Is something wrong?” Nakahalata yata angdalaga kaya nag‑angat ng paningin.“N‑no. What could be wrong? Everything’sperfect,” sagot niya habang nagpipilit ngumiti.Yeah, everything’s perfect. Patuya ang pag‑ulitniyang iyon sa isip.Itinuon ni Kyle ang tingin niya kay Sheila. Shelooked so much like Sydney, and yet he felt sodifferently towards her. Sira‑ulo nga yata talagaang puso niya dahil hindi matukuy‑tukoy niyonkung sino ba talaga ang mamahalin.He caressed her cheek, expecting to feel a pulseof electricity run through his fingers. Pero parangbrownout. Ni isang kilowatt yatang elektrisidaday walang dumaloy roon. Sa halip ay gumawi nanaman ang tingin niya sa direksiyong pinuntahannina Vance at Sydney.“Uhm, if you don’t mind, sasaglit lang ako sarestroom,” sabi ni Sheila na kumalas sapagkakayakap niya.“Sure.” Iginiya niya ito paalis ng dance floor atpapunta sa bukana ng bahay. Papasok na sana silanang makasalubong nila ang isang kakilala niya.“Brod, kumusta?” bati nito.“Uy, kailan ka pa nakabalik sàPinas?” tanongniya. Ang alam kasi niya ay sa Italy itonagtatrabaho.“A couple of weeks ago…”“Dito ka na muna,” sabi ni Sheila at tumuloy naito sa loob.Mabilis namang natapos ang kumustahan nilang kakilala niya. Hinintay na lang niyang bumaliksi Sheila. Pero mayamaya ay parang hindi siyamapakali. Parang nahihimok siya na sundan sinaVance at Sydney.Mind your own business. Hindi tamangmakialam siya sa diskarte ng iba.Diskarte.The word reverberated in Kyle’s ears. Mukhangdumidiskarte nga si Vance. Na‑imagine niya angklase ng diskarte nito at bigla ay hindi na siyanakatiis. Parang susugod sa giyera na naglakadsiya patungo sa pinuntahan ng dalawa.Hindi agad niya nahanap ang mga ito. Medyomalamlam ang liwanag sa gawi ng bakuran kungsaan dinala ni Vance si Sydney. Pero sa kakalingaay nahagip din niya ang dalawang pigurangnakaupo sa bench. Sa posisyon ng mga ito aynahinuha agad niya kung ano ang nakaambangmaganap. Nakatingin si Vance kay Sydney atsapo pa ang pisngi ng dalaga. Kaunti na lang aymaglalapat na ang mga labi ng mga ito.Let it go, giit niya sa sarili.Pero hindi na iyon kinaya ng dibdib niya.Sumugod siya sa kinaroroonan ng mga ito.Hinawakan niya sa balikat si Vance at marahas nahinila palayo kay Sydney.“Teka, pare!” bulalas ng kaibigan niya. “Ano kaba?”Hindi makapagsalita si Kyle, todo‑todo angpaghihimagsik ng kalooban niya. The idea thatVance would be kissing Sydney made him seered. Sabihin nang siguro ay dati na iyongginagawa ng dalawa. They had been dating forquite a while now so it was possible they hadkissed, maybe they even did more than kissing.Pero hindi naman niya nasaksihan iyon. Hindikatulad ngayon na kitang‑kita ng dalawang mataniya. Wala siyang karapatang manghimasok perowala na yata siya sa tamang huwisyo dahil walasiyang pakialam kahit wala siyang karapatan.Basta, manghih‑masok pa rin siya.“Stay away from her,” wika niya.“Ano?” Parang hindi makapaniwala si Vance.“I said keep your filthy hands off her.”“Says who?”“Says me.”“As if you have the right. If I want to kissSydney, I’d do it and you can’t stop me.”“Ah, ganoon?” Hindi na nakapag‑isip si Kyle.Sa isang iglap ay lumipad ang kamao niya. Kunghindi pa siya nakaramdam ng sakit ay hindi niyamatutukoy na dumapo na pala ang nakakuyomniyang kamao sa bibig ni Vance.“`Tang‑ina, pare, bakit ba?” galit na bulalas niVance. Parang susugod ito sa kanya.“Tumigil nga kayo.” Agad na pumagitna siSydney. Parang referee na itinuon nito angdalawang kamay sa mga dibdib nila ni Vancepara hindi sila magkalapit.“What is happening here?”Napatingin silang lahat sa nagsalita.Oh, great!Naroon na rin si Sheila.“Yeah, tell me, man, what is happening here?”tanong ni Vance.“Bakit ba?” tanong ni Sheila rito.“I have no idea. Sydney and I are just sittinghere, sharing some lovely moments. Bigla na langakong sinugod ni Kyle at inupakan,” sagot niVance.“Kyle?” Bumalik sa kanya ang tingin ni Sheila.“Baka gusto mong magpaliwanag,” anito.Nanatiling tikom ang bibig niya. Anongpaliwanag ba ang puwede niyang ibigay? Naparang sasabog sa matinding sama ng loob angdibdib niya sa ideyang may namamagitang sweetmoments kina Sydney at Vance?Hindi siya nagsalita pero mukhang nahulaan niSheila ang nararamdaman niya. Habangnakatingin sa kanya ay napailing ito. There was astricken look on her face that made him feel likethe world’s biggest jerk. Akmang lalapit siya perokagyat itong tumalikod at halos patakbonglumayo sa kanila.Tila napako si Kyle sa kinatatayuan. Kunghahabulin niya si Sheila, ano ang sasabihin niya?He felt so terrible. He was leading her on, herealized. Leading her on and living the realizationof his longed‑for dream. But all the time he wasdoing that, his heart was no longer fully into it.Damn!SYDNEY had never seen Kyle act that way. Neverever. Sigurado siya roon. Nakakagulat iyon.Nakakapanibago. It was like seeing a cute kittenturn into a snarling tiger. Lalo lang tuloy siyangnaguluhan. It made him more appealing. Hindidahil gusto niya ng lalaking brusko, kundi dahilalam niya na likas na mabait at mahinahon angbinata. Seeing a different side of him was whatstarted the whole mess she was in at the moment.Kasalanan ng puso niya. At kahit pa naamin naniya na mahal na niya si Kyle ay wala siyangbalak gumawa ng kahit anong hakbang paramaging sila. Not when it would mean breakingher sister’s heart.Nakita niyang parang nag‑aatubili si Kyle kungano ang gagawin.“Ano ang itinatayu‑tayo mo diyan?” sita niya.“Habulin mo si Sheila at magpaliwanag ka sakanya. And better come up with a very goodexplanation.”“Pero—”“I don’t want to hear a ‘but,’” putol niya sasinasabi nito. “Ayusin mòto, Kyle. Don’t youdare hurt my sister. Ako ang makakalaban mo.”“Sydney, no,” tanggi nito.“Kung pinapahalagahan mo pa kahit katitingang pagkakaibigan natin ay gagawin mo angsinasabi ko.” Nakipagsukatan siya ng tingin sabinata. “Go!” sigaw niya nang manatili itongnakatayo lang sa harap niya.“Fine!” Sumigaw na rin ito, kapagkuwan aytumalikod at naglakad palayo.“What the hell was that?” tanong ni Vance.That is me being a martyr, sa loob‑loob niya.Okay lang iyon. Mas kaya niyang maging martirkaysa saktan si Sheila. Sana nga ay kaya niyangpanindigan ang pagpapakamartir.“Do you mind if I spend the night with you?”tanong niya kay Vance.Mukhang nagulat ito at nagtaka, kapagkuwanay lumambot ang ekspresyon.“Why would I mind?”

 

CHAPTER NINE

“EWAN ko. Hindi siya umuwi kagabi, eh. Shecalled to say she would be spending the nightwith Vance.”Gustong durugin ni Kyle ang telepono nangmatapos ang pag‑uusap nila ni Sheila sa telepono.Umaga na noon at nasa bahay siya.Kagaya ng iginiit ni Sydney nang nagdaanggabi ay hinabol niya ang kakambal nito atpinaliwanagan. Tinitigan lang siya ni Sheilapagkatapos niyang sambitin ang mga katagangpinagtagni‑tagni niya, pagkatapos ay sinabinitong naniniwala raw ito sa kanya, na ikinagulatniya. Ang dali niya itong napaniwala gayong siyanga mismo ay hindi nakumbinsi sa mgapinagsasabi niya. Pagkatapos ay niyakap siyanito. Nag‑atubili pa siya nang ilang sandali bagogumanti ng yakap.Nag‑text siya nang nagdaang gabi kay Sydneypara mangumusta pero hindi ito nag‑reply. Nangtumawag naman siya ay ring lang nang ring angcell phone nito. Kaya kanina, nang hindi na talagasiya mapakali, si Sheila na ang inusisa niya.Nakipag‑usap muna siya rito. Kapagkuwan aysaka lang niya pasimpleng itinanong kungnakauwi ba nang maayos si Sydney. At noon niyanalaman na hindi ito umuwi. At ang masaklap pa,sa piling ito ni Vance nagpalipas ng buong gabi.Kailangan pa ba niyang mag‑isip nang malalim atmatagal para matukoy kung ano ang ginawa ngdalawa sa magdamag?The idea filled Kyle with rage. But it was a ragethat was directed more at himself. Noon niyalalong naramdaman na wimp siya. Dahilpakiramdam niya ay wala siyang napanindigan.Pero para din kasing nakatali ang mga kamayniya. Ayaw niyang makasakit ng damdamin. Isapa, sinimulan niya ang bagay na iyon, hindi ba?Kung bigla siyang tatalikod, para namangnapakasalawahan niya.Pabagsak siyang umupo sa kama. Sumubsobsiya sa dalawang palad. He felt so miserable.SI SHEILA ang unang nadatnan ni Sydneypagpasok niya sa bahay.“Good morning!” masiglang bati nito.Pinilit niyang ngumiti. Masaya ito kayamukhang nagawa nga ni Kyle na ayusin anggusot. Well, hindi na siya dapat magulat. Sheshould have known Kyle would deliver. He wasthat kind of guy. He got the job done. Hindi ngalang ito maingay, hindi takaw‑pansin, kayanapagkakamalan itong walang asim.“Maganda yata ang gising mo, ah,” aniya.“Of course,” sagot nito. “You know the sayinghow love makes the world a much lovelier place.”“O‑oo nga,” sang‑ayon niya. “I take it na okayna kayo ni Kyle?”“Ah, oo. Kagabi pa. We had a talk and heexplained everything. Kaya good na uli kami. Eh,ikaw, kumusta ang gabi n’yo ni Vance? Iyan, ha?Hindi kita ibinuking kina Mommy.”“It was… great!”Tumili si Sheila, parang kinikilig. “Detailsnaman!”“H‑hindi ako kiss and tell, `no. Sige, aakyatmuna ako sa itaas. Sina Mommy nga pala?”“Kaaalis lang ni Daddy. Maggo‑golf daw. SiMommy, tutulong daw mamudmod ng schoolsupplies sa mga batang nangangailangan. Ewankung alin sa mga civic organizations nakinabibilangan niya ang may pakana.”Tumango si Sydney. “`See you later. Mag‑aayoslang muna ako.”“Sure.”Nang makalayo siya ay narinig niyangpakanta‑kanta ang kakambal. Ganoon na lang angnadama niyang inggit. Mabuti pa ito, ang saya‑saya, samantalang siya ay parang may nakadaganna napakalaking tipak ng bato sa dibdib.Wala naman silang ginawa ni Vance nangnagdaang gabi. They slept in different bedrooms.Bakit sila magsasalo sa iisang kuwarto? Walasilang relasyon at ni hindi nanliligaw sa kanyaang lalaki. They both knew the real score.Tumuloy siya sa banyo at sumahod sa dutsa.Hinayaan niyang tumulo lang nang tumulo angtubig. Hiling niyang sana ay tangayin na langniyon ang damdamin niya para kay Kyle. Perokahit siguro sairin niya ang laman ng lahat ngdam sa Pilipinas, hindi mangyayari iyon.Napilitan siyang tapusin na ang paliligo nangginawin na siya.Katatapos pa lang magbihis ni Sydney nangmay kumatok sa pinto ng kuwarto. Nag‑atubilisiya. Tiyak na si Sheila iyon at nang mgasandaling iyon ay parang ayaw muna niyangmakausap ang kapatid. Pero ayaw nitong tumigilsa pagkatok.“Tuloy,” sabi na lang niya.Bumukas ang pinto, pero hindi ang kapatidniya ang tumambad sa kanya.“Ano’ng ginagawa mo rito?” bulalas niya.Binalot ng lungkot ang mukha ni Kyle. “I usedto be welcome here.”Naalala niya, dati nga naman ay nakakapasokitosakuwartoniyanangwalangkumukuwestiyon dito. Welcome na welcome angbinata sa pamamahay nila at para nang parte ngpamilya kung ituring ng mga magulang niya.Kung magpapatuloy ang magandang samahannito at ni Sheila, hindi malayo na balang‑araw aymaging tunay na miyembro na nga ito ngpamilya. Once upon a time, such an idea wouldhave made her jump with joy. Pero ngayon aygusto niyang mapaiyak sa naisip na iyon.“B‑baka kasi masamain ni Sheila…”Lumapit si Kyle sa kanya at habang naglalakaday hindi siya inaalisan ng tingin. Her kneesstarted to tremble. May kakaibang igting saekspresyon nito na tila pumupukaw ng kung anosa kanyang pagkatao. Nang ilang pulgada na langang layo nila ay saka ito tumigil.“Hindi ko na kaya, Sydney,” pahayag nito. “Itried to fight the feeling but I’m no good at battles,not where the heart is involved.”“A‑ano ba ang pinagsasasabi mo?” tanong niya.“I’m sure you have an idea what I’m saying,”anito.Mayroon nga. Kaunti. Pero parang hindi niyamapaniwalaan na tama siya. “I don’t.”“Kung ganoon, ipapaliwanag ko,” anito. “A‑ayoko nang maging kaibigan mo lang. It’s notenough anymore. What I want is to love you,cherish you, and make you mine for the rest of mylife and till death do us part.”Napapikit si Sydney. Tama pala ang ideya niya.At ang unang reaksiyon niya ay ang magtatalonsa tuwa, pero mayamaya lang ay humulagpos anggalit. Umigkas ang isang kamay niya at dumaposa pisngi ni Kyle. “You have no right to make mefeel this way,” angil niya.“Ano ba ang ipinaparamdam ko sa iyo? Gustoko lang namang maging matapat. I tried to putmy mind into loving Sheila. After all, it was adream come true for me. Pero sira‑ulo ang pusoko dahil habang tumatagal ay hindi na siya anghinahanap‑hanap nito kundi ikaw.”Nahilam ng luha ang mga mata niya. Hiswords should have made her very happy. Peropaano ba siyang magsasaya kung alam niya nakapag pinagbigyan niya ang sariling damdaminay sasaktan niya ang taong pinakamalapit sakanya?“I… I can’t hurt my sister. Alam mo iyon,” usalniya. “Mahal ko siya. Mula pa sa sinapupunan aymagkasama na kami. And almost all my life, I’vebeen watching out for her. Kaya hindi ko siyakayang agawan ng kaligayahan. Kaya hindi namahalaga kung ano man ang nararamdaman kopara sa iyo. I have to… to fight against it.”“Y‑you mean.. you mean you love me, too?”tanong ni Kyle.“Hindi ko na lang sasagutin iyon,” aniya. Bakitpa?“I just need to know,” giit nito.Hindi agad siya umimik.“Y‑yes, I do,” kapagkuwan ay pag‑amin niya.“Pero hanggang doon na lang iyon.”Noon uli bumukas ang pinto.“Tama ba ang narinig ko?”Ganoon na lang ang pagkahindik ni Sydney.Kahit si Kyle ay mukhang ganoon din angnaramdaman.“Please answer me. Anyone. Tama ba angnarinig ko? Nagmamahalan ba kayo?” ulit niSheila.Huminga nang malalim si Kyle. And in one ofthe rare moments since they had been friends, shesaw fierce determination in his face.“Yes, we do,” pahayag nito. But he said thewords gently, mukhang sinisikap na bawasan angsakit na puwedeng idulot ng mga iyon.Namasa ang mga mata ni Sheila.“I am so sorry,” wika niya. “Hindi ko namanaagawin sa iyo si Kyle…”“You are such a martyr!” bulalas ng kapatidniya. “Kailan mo ba sisimulang isipin ang sarilimong kaligayahan, ha? Masama rin iyong sobrangmapagbigay.”“Hindi ko kayang maging masaya kung maymasasagasaan akong tao. Paano ako magigingmaligaya kung alam ko na may nagdurusa?”“Gotcha!” Biglang tumawa si Sheila.“Ha?” Napangiwi siya.“Goodness, people! How gullible could youtwo get?” anito na itinirik pa ang mga mata.“Teka, teka, ano ba ang pinagsasasabi mo, ha?”tanong ni Kyle.“Simple lang. No offense meant but you are notreally my type.” Tumingin ito kay Kyle. “Oh, youare sweet and all and you would make a greatboyfriend to some other woman. Pero hindi saakin. Chemistry lang siguro ang problema.”“Pero bakit noong lumalabas tayo…”“Oh, I did try my best to fall in love with you,”saad ni Sheila. “Nakita ko rin naman kasi angnapakagandang qualities mo. Kompara sa mganapipili kong lalaki na pulos tanso, ginto ka. Peroayaw talagang tumibok ng puso ko sa iyo. Maybeit’s just not meant to be. Anyway, noon pa akonagsimulang magduda na nade‑develop ka nakay Sydney at siya ay ganoon din. But I couldn’tbe sure. At parang hindi n’yo rin naman aamininiyon sa mga sarili niyo. So I poured on the heat.Last night, after I saw how you looked and howyou reacted to Vance, I was sure. Itinodo ko naang acting ko at baka sakaling mapilitan nakayong tanggapin sa mga sarili n’yo angnararamdaman n’yo para sa isa’t isa. And finally,it seemed to have worked. Kaya please, tama naang drama, okay? Hindi bagay sa inyo. Jeez,you’d think you’re John Lloyd and Bea.”“You mean… you mean…” Hindi mabuu‑buoni Sydney ang pangungusap. Her heart wassuddenly filled with so much hope it was makingit hard for her to think.Itinuon ni Sheila ang paningin sa kanya. “Yes,sister, dear. I mean, I was pulling your leg allalong. Why? You think you’re the only one with ascheming mind?”“Why, you…” Umakma siyang susugod perohinagip siya ni Kyle sa baywang para pigilan.Niyakap siya nito mula sa likuran.“Magwawala ka pa, eh, hayan at ang ganda ngsinabi niya,” anito.“Ano’ng maganda roon? Pinaglaruan niyatayo.”“Tit for tat, sister dear,” ani Sheila.“And she just gave us our release papers,”sambot ni Kyle.“Release pa— Oh, yes!” Umaliwalas angmukha niya. Oo nga naman, free na sila ni Kyle namahalin ang isa’t isa. “Oh, yes!” Kasunod niyonay niyakap niya ang binata.“I guess you don’t need me here anymore,” aniSheila. “Enjoy.” At lumabas na ito ng kuwarto.“I love you, my friend,” sabi ni Kyle.“Same to you, my friend,” sagot niya.“Teka, si Vance? You spent the night with himand—”“At para namang iisa lang ang kuwarto sabahay nila. Nagkakaintindihan kami ni Vance.We’re just friends and he knows how I feel aboutyou,” aniya. “Eh, teka, naging kayo ba ni Sheila?”Siya naman ang nag‑usisa.Umiling si Kyle. “We dated but we never gotaround to formalizing our relationship,” anito.“So, free tayo pareho?”“Yup. So I guess there’s nothing that wouldstop me from doing this.” Kinabig siya nito atsiniil ng halik. And there really was nothingwimpy in the way he kissed her.HUMUGOT ng malalim na hininga si Sheila nangmakalabas ng kuwarto ni Sydney. Kasunod niyonay pinahid niya ang luhang humulagpos sapagpipigil niya.She lied. She did feel something for Kyle. Butthen, his heart was not into loving her. Matindinginfatuation lang siguro ang nadama nito noonpara sa kanya na pinatindi ng pagigingunreachable niya.Nang magkasama na sila nito, natukoy niyaang qualities na noon pa ibinibida ni Sydney. Andshe realized how easy it was to love him. Kungdati nangyari iyon, she would have gone aheadand claimed him for her own. Pero tumatanda nasiguro siya, o kaya ay natuto na siya sa kakambal,her selfless twin who would sacrifice her ownhappiness for her.Kaya pinalaya na niya si Kyle kahit pa nasaktandin siya.I can take it. I’m a strong woman now, sa loob‑loobniya. At marami pang isda sa karagatan.Iyon ang iniisip niya nang tumunog angMessage alert tone ng cell phone niya. Napangitisiya pagkakita sa pangalang nakatala roon. Isaiyon sa mga isdang tinutukoy niya.Si Vance.WAKAS