Billionaires True Love Part 2

 

Chapter 51

CARISSA

THREE YEARS LATER..

Nandito ako ngayun sa harap ng puntod ng aking mga magulang at kapatid. Dahan-dahan kong inilapag ang dala-dala kong bulaklak. Pagkatapos ay taimtim aKong nananalangin na sana ay tahimik na sila sa kabilang buhay, Hanggang ngayun ay masakit pa rin sa akin ang mga nangyari. Pero kailangan lang tanggapin ang lahat. Siguro hanggang doon na lang ang kanilang buhay. Hindi ko man masyadong naramdaman ang kalinga nila. noong nabubuhay pa ay nagpapasalamat pa rin ako sa kanila dahil lumaki akong matatag. Aaminin kong nagalit ako sa kanila pero sino ba naman ako para hindi magpatawad.

Mahal na mahal ko sila dahil sila ang nagbigay ng buhay ko. Kahit papaano sa mga huling sandaling kanilang buhay ay ipinadaramdam nila sa akin. na kadugo pa rin nila ako. Nagawa akong iligtas ni Mommy sa kamatayan noong pinagtangkaan ako ni ate Ara. Isinakripisyo nito ang sariling buhay para lang hindi ako mapahamak. Nagawa din akong iligtas ni Ate Ara noong kinidnap ako. Kaya naman malaking ang pasasalamat ko sa kanila. Sana ay tahimik na sila sa kabilang buhay at patnubayan ang kanilang mga apo.

“Mommy, Daddy, kumusta kayo? Pasensya na po kung hindi ako masyadong nakakadalaw sa inyo. Alam niyo naman po ang mga apo niyo, lumalala na at ang kakulitan. Kung nandito lang sana kayo, masasaksihan niyo sana ang paglala nila. Maraming salamat sa lahat Mom, Dad. Hinding-hindi ko kayo makakalimutan.

Hinawakan ko ang picture frame nila Mommy At Daddy. Itinapat ko ito sa aking dibdib at ipinikit ang aking mga mata. Sa totoo lang miss na miss ko na sila. Pagkatapos ng ilang sigundo ay ibinalik ko sa dating lagayan ang picture frame. pinunasan ko ang akong luha na noon ay hindi ko namalayan tumulo na pala. Pagkatapos ay ang picture frame naman ni Ate Ara ang aking kinuha. Parang kinurot ang aking puso ng masilayan ko ang buhay na buhay ngiti sa larawan ni Ate. Napakaaliwas ng mukha nito sa picture.

“Ate Ara, salamat sa lahat. Hindi ka man naging perfect na kapatid sa akin pero mahal na mahal kita. Pasensya ka na kung hindi kata nadamayan at naalagaan noong mga panahon na kailangan mo. ang kalinga ng isang kapatid... Malaki na si Arabella. Ang baby mo. Alam mo ba na ang ganda-ganda niya. Nakikita kita sa kanya... ang little Ara. Nagiging kamukha mo siya habang lumalaki. Kuhang-kuha niya ang hitsura mo Ate. Hindi maikakailang anak mo siya. Sayang nga lang at hindi ka na niya masisilayan pa hanggang lumalaki siya pero. sana lagi mo siyang gabayan Ate.

Pangako, mamahalin ko siya katulad ng pagmamahal ko sa aming mga anak. Ipaparamdam ko sa kanya na hindi siya iba sa amin. Alam kong balang araw malalaman din niya ang katotohanan na hindi ako ang Mommy niya. Pero alam kong matatanggap niya ang lahat. Pipilitin kong lumaki siyang isang mabuting bata. Sana Ate lagi mo siyang subaybayan. Lagi mo siyang bantayan Mahal na mahal kita Ate.” Sambit ko at pinunasan ang mga luha na tumulo sa aking mga mata. Naramdaman ko na may malamig na bagay na humaplos sa akin. Nakaramdam ako ng kapanatagan. Alam kong nasa paligid lang sila at pinapanood kami.

“Mommy, Mommy!” narinig kong tawag sa akin ni Miracle Galing ito sa labas ng mausoleum. Kasama ko ang tatlo naming anak pati na din si Gabriel. Nagpaalam saglit ang mga ito dahil gustong bumili ng mga bata ng ice cream. habang nagpupunas ako dito sa loob. Yes, personal kong inaasikaso ang paglilinis dito sa puntod ng aking mga magulang at kapatid. Pwede ko naman sana itong iutos sa mga maid pero gusto kong ako mismo ang gagawa. Kahit sa pamamagitan lamang nito ay mapagsisilbihan ko sila.

Nang lingunin ko si Miracle ay nagulat ako dahil pawis na pawis ito. Hingal na hingal na akala mo ay Hinahabol ng kung sino. Napakunot pa ang noo ko dahil mag-isa lang ito. Pero wala pang ilang sigundo ay dumating din si Christian. Katulad ng kanyang kapatid ay hingal na hingal din kaya naman takang taka akong napatitig sa aking mga anak.

“Anong nangyari sa inyo, bat ganyan mga hitsura niyo? Nasaan si Daddy at Arabella?” nagtataka kong tanong.

“They are coming na Mommy. Nag-uunahan kasi kami ni Miracle Mommy eh. Sabi kasi ni Daddy lang.

Sino ang maunang dumating dito ay may surprise.” Sagot ni Christian.

Napabuntong-hininga naman ako sa sagot ng mga ito. Ano na naman kaya ang kalokohan na naiisip ni Gabriel. Palage na lang pinagtitripan. ang mga anak namin. Pati ba naman dito sa sementeryo. hindi pa rin nawawalan ng kalokohan. Ilang beses ko ng pinagsabihan na huwag masyadong pinagloloko ang mga bata pero tuloy-tuloy pa rin.

Palibhasa kasi kapag mapipikon ang mga bata ay dinadaan sa regalo. Kaya ayun natatakot tuloy akong lumala na spoiled ang mga bata. Lalo na itong si Miracle. Ngayun naman si Arabella ang inuumpisahang

Ini-spoiled masyado, maninong naman na sana maglakad pero sinasanay sa karga. Kaya ayan tuwing makikita siya ayaw maglakad or sumakay sa stroller. Gusto laging karga ng ama.

ilang saglit lang ay dumating na dito Karga nga nito sa kabilang braso si Arabella at may bitbit itong plastic ng mga pagkain. Lumapit ito sa lamesa at ipinatong ang plastic na may lamang pagkain. Pagkatapos ay humarap sa akin at magaan akong hinalikan sa labi.

.

Pagkatapos ay masama ko itong tinitigan. Inginuso ko ang mga bata na noon ay hinahalungkat na ang laman ng plastic. Ngumiti naman ito sa akin sabay kindat.

“Ano na naman ang pakulo mo? Bakit pawis na pawis ang kambal? Nandidilat ang mga matang tanong ko dito.

“Its just a game between them. Sabi ko kasi kung sino ang mauunang makarating dito. siya ang masusunod kung saan tayo mamamasyal next weekend or bibilhin ko lahat ng gusto niya.

Kahit ano nakangiti na sagot ni Gabriel. Halata sa boses nito ang pagiging proud na ama. Napangiwi na naman ako sa sagot nito. Heto na naman ang game-game na iyan noong nakaraang game si Christian nanalo at ang hiniling nito ay sa Disneyland kami pumunta. Napatravel tuloy kami ng Hongkong ng wala sa plano. Kinakabahan na ako sa irerequest ni Miracle sa ama. Kapag nag promise pa naman ito ay talagang tinutupad. Gagawing posible ang imposible. At ito namang si Miracle alam kong hindi basta-basta ang hihilingin nito sa ama.

“Ikaw talaga. Kung anu-ano na lang ang mga kalokohan na naiisip mo. Paano kung naligaw ang mga bata o di kaya madapa sa pagtakbo?” kunwari ay naiinis kong tanong dito.

“Dont worry Sweetheart. Malakas ang tuhod ng mga anak ko. Mana sa Daddy” tatawa-tawa nitong sagot “Hay naku ewan ko sa iyo. Hindi mo man lang naisip na baka maligaw ang mga iyan.” Sagot ko dito.

“Thats Impossible Sweetheart. Lagi-lagi kaya tayo dito at imposibleng maligaw ang mga kids. KabisaDong -kabisado nila ang lugar na ito. kahit nakapikit pa sila. nakangiti nitong wika at hinawakan pa ako sa ilong. Napailing na lang ako. Kahit ano pa ang sasabihin ko lagi itong may katwiran.

“Daddy, I won ha? Dapat tuparin mo iyung promise. Binilisan ko talaga ang pagtakbo para ako ang manalo, nakangiti na wika ni Miracle. Kumakain ito ng ice cream na nasa cone.

“Sure baby Basta kapag sinabi ni Daddy tutupurin ko iyan. Baldt kailan ba ako hindi tumupad sa mga promise?” Nakangiting sagot naman ni Gabriel.

“Yeheyyy, you’re the best Daddy in world.” Wika nito at nagtatalon sa tuwa. “Hey, be careful Baka mamaya matapilok ka.” Wika ko sabay lapit dito.

“Im so excited Mommy” nakangiti nitong wika sabay yakap sa akin. Napailing-iling naman ako habang hinahaplos ang likod nito na noon ay basang-basa na ng pawis.

“Ok, ok tama na iyan. Pag isipan mo ng maigi kung ano ang gift hihingiin mo kay Daddy para sulit ang effort mo baby”. malambing ko wika dito.

“Yes Mommy. Gusto ko yung memorable.” Matamis na ngiti na wika ni Miracle

“hay naku. Sige baby magbihis muna kayo ni Christian at baka ubuhin kayo. Naku kayo talagang mga bata kayo.” Wika ko dito sabay kuha ng paper bag. Nasa loob nito ang mga extra damit ng mga bata. Agad ko silang pinunasan at binihisan pagkatapos ay sabay-sabay na kaming kumain. May mini-kitchen ang mausoleum kaya naman kapag dumadalaw kami ay lagi kaming nagdadala ng foods upang hindi magutom ang mga bata. 

Minsan kasi ay inaabot kami ng ilang oras dito. Pagkatapos nito ay dumideretso kami sa malls or amusement parks. Nagpalipas pa kami ng ilang oras sa Sementeryo. Pagkatapos ay dumaan muna kami ng bakeshop dahil nagrequest ng cake ang mga bata. Pagkatapos ay diretso uwi na kami.

Ilang araw pa ang lumipas. Siningil na si Gabriel ng kanyang anak lang anong prize ang gusto nito sa ama. Gusto daw nito ng one week vacation sa “CARISSA VILLARAMA BEACH RESORT. Gusto daw nito na kasama kaming lahat pati ma din sila Daddy Ralph at Mommy Moira. Natawa naman ako kasi alam kong maraming dapat tapusin na trabaho sa opisina si Gabriel. at hindi ito pwedeng mawala ng ganoon katagal. Kaya lang nagpromise ito sa anak. kaya alam kong wala na itong magawa pa kundi pumayag kakansel na lang daw muna ang lahat ng kanyang appointments buong linggo. Ewan ko lang kung hindi pa ito madala sa mga pakulo nito sa buhay.

“Oh ano ka ngayun Gab. Sabi ko naman sa iyo eh. Huwag ka kasing promise ng promise sa mga bata. Iyan tuloy hindi ka makahindi kay Miracle.” Natatawa kong wika dito.

“Ok lang iyun Sweetheart. First priority ko kayo ng mga bata. Kahit one month pa iyan kayang kaya kong ibigay sa inyo.” Nakangiti nitong sagot sa akin. Kumindat kindat pa ito habang may nakaguhit na nakakalukong ngiti sa labi.

Agad kaming naghanda para bumiyahe papuntang Batangas kung saan matatagpuan ang Carissa Villarama Beach Resort. Lahat ay excited lalo na ang mga bata. Si Gabriel naman ay buong byahe abala sa cellphone. Ang daming mga bilin na pinapagawa kay Aron, ang kanyang personal Secretary. Ngiting ngiti naman ako habang nakatingin dito. Alam ko kasing hindi ito ready sa biglaan naming bakasyon.

GABRIEL POV

Masaya akong nanonood habang nagkikilitan ang akong mag-ina dito sa loob ng kwarto Panay tawanan ang mga ito. Nagkikilitihan kasi kaya naman rinig yata hanggang labas ng karto ang halakhakan ng mga Ito. Wala na akong mahihiling pa. Masaya akong nakikita na hindi na naging malungkutin ang pinakamamahal kong si Carissa. Masaya ako dahil sa araw-araw na ginawa ng Diyos. ramdam na ramdam ko ang pagmamahal nito sa akin.

May mga bagay pa akong gustong gawin. Gusto kong pakasalan ulit si Carissa. Gusto kong maging Memorable ang pagpapakasal ulit naming dalawa. Pero tumityempo pa ako Nakausap ko na sila Mommy.

Tungkol sa balak kong ito at masaya nila itong sinang-ayunan, Siguro panahon na para magpakasal kami sa simbahan. Lumalaki na ang aming mga anak at gusto ko silang bigyan ng perfect na pamilya. 

Gusto kong maging maganda kaming huwaran para sa aming anak. Na may pagpapahalaga sa matrimonya ng kasal. Maigi ko pang pinagplanuhan kong paano magpropose kay Carissa. Gusto kong maging perfect lahat.

Darating na ang inorder kong singsing galing Europe sa susunod na araw. Pina-personalized ko kasi ito dahil gusto kong ito ang pinakamagandang engagement ring sa lahat. Walang problema sa akin kahit gumastos ako ng milyon-milyon. Basta para kay Carissa. Lahat ay kaya kong ibigay. Gagawin kong posible lahat ng imposible pagdating sa asawa ko. Gusto kong makita itong laging masaya.

Nagpatulong na ako kina Mommy at Daddy sa Venue. kung saan pwede akong magpropose ng kasal. Nagsuggest si Mommy na sa private resort sa Batangas na lang. At least doon siguradong mag-eenjoy buong pamilya. Sabayan na lang namin ng bakasyon para sulit. Kailangan kong mag leave sa office kahit isang linggo lang. Nandyan naman si Aron para magmanage sa lahat. Sanay na itong gumawa ng mga trabaho kahit wala ako. Malaki ang pasasalamat ko dahil naging tapat ito sa akin. Na mapagkakatiwalaan ko ito, Lagi din itong na aupdate sa akin.

Kinasabwat ko din si Miracle. Sinabihan ko ito na arbor na lang muna ang napanalunan niya dahil may surprise akong gagawin sa Mommy niya. Buti na lang at pumayag agad. Gusto din daw kasi niyang makita ang surprised ko sa Mommy niya.

Mabilis na lumipas ang araw. Sa wakas nandito na kami sa private resort namin sa Batangas. Tapos na din ang kabilang bahagi ng resort para sa mga tourist. Laging fully book ayon sa report ng aking mga tauhan. Kaya naman nagbibigay ito ng malaking income sa amin.

“Daddy, Daddy lets swim!” narinig kong sigaw ni Miracle. Nasa swimming pool ito kasama ang aking pinakamamahal na si Carissa. Masayang lumalangoy ito sa mababaw na parte ng pool. Napalunok pa ako ng tumampad sa mga mata ko ang mapuputi at malinis nitong balikat. Alam kong nakabathing suit ito at kahit hindi ko kita mula sa kinaroroonan ko ang kabuuan nito. alam kong napakasexy ng mahal ko.

Excited akong lumapit sa mga ito para magjoin sa swimming. Nasabihan ko na ang magdedesign sa tabing-dagat para sa mamayang gabing event. Mamayang gabi ko balak magpropose kay Carissa. kaya naman puspusan ang pag-aayos ng mga binayaran kong designer. Walang kamalay-malay si Carissa. dahil hindi naman ito napapagawi sa dalampasigan at isa pa hindi ko hahayaan. Lilibangin ko ito para hindi masayang ang plano kong surprise dito.

Chapter 52

Hello Sweetheart!!! Nakangiti kong bati dito pagkatapos lang bumaba ng pool. Lumapit ako dito at agad kong halikan sa labi. Smack lang naman dahil naririnig ko ang nagpoprotestang boses ni Miracle, Gusto daw nitong magpabuhat sa akin. Hindi maikakailang si Miracle ay malapit sa akin. Kung baga ay Papas Girl ito. Samantalang si Christian naman ay mas malapit kay Carissa,. Lagi itong nakadikit sa ina kahit saan.

Si Arabella naman ay naiwan sa nursery room. Ayaw na namin istorbohin ang pagtulog nito. at isa pa ayaw namin na makipagsanayan ito sa kambal nagswimming. Masyado pang baby at hindi pa kaya ng katawan nito ang itagal na pagbababad sa tubig.

Mabilis na lumipas ang mga oras. Buti na lang at napagod agad sa pagsiswimming ang mga bata kaya Naman medyo maaga pa kaming umahon. pagkatapos maghapunan ay agad akong nagpaalam kay Mommy at Daddy na pupunta ng tabing-dagat upang icheck kung maayos na ba ang lahat kung handa na para sa marriage proposal ko.

Binilinan ko na din sila Mommy na siya na ang bahala magsabi kay Carissa na sumunod sa akin sa tabing dagat. Abala ito sa pag-aasikaso sa mga bata para makatulog na. Hindi niya na kasi inaasa pa sa mga katulong ang mga ganitong gawain. Kung baga full time Mommy na ang asawa ko simula ng nakidnap ito. Hindi na din nito itinuloy pa ang pag aaral na labis kong ikinatuwa. Mas pabor sa akin ang desisyon nito na huwag ng ituloy ang pag-aaral. dahil napa praning ako kapag nasa School ang asawa ko. Alam kong maraming lalaki ang magkagusto dito dahil sa taglay nitong kagandahan. Napapansin ko iyan sa klase

Ng mga tingin ng ibang istudyanteng lalaki kapag hinahatid at sinusundo ko ito sa school noon.

Mas naging abala na ito sa pag-aalaga sa mga bata lalo na ng dumating sa buhay namin si Arabella.

Hands on Mom ito at tinutulungan naman ni Mommy sa lahat. Mas naging malapit pa ang Mommy ko kay Carissa at mas kinakampihan pa niya kaysa sa akin na anak niya. kapag may tampuhang nagaganap sa aming dalawa which is normal lang sa mga asawa.

Agad akong nakarating sa tabing dagat. Inilibot ko ang akong paningin sa buong paligid at napangiti ako dahil satisfied ako sa ginawang ayos ng aking mga tauhan. Dinukot ko ang singsing sa aking bulsa at matamang tinitigan. Alam kong magugustuhan ni Carissa ang lahat.

Agad akong naghanda ng ibalita sa akin ng isa kong staff na parating na daw si Carissa. Sinabihan ko sila na sindihan na ang lahat ng scented candle sa paligid hinawakan ko ang flower bouquet at matamang naghihintay sa paglapit ng mahal ko.

Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ni carissa habang dahan-dahan na naglalakad palapit sa akin. Nagtatanong ang mga titig nito sa akin.

Nakaputing dress ito at parang Diyosa habang bahagyang nililipad ang buhok nito ng mabining hangin. Hindi nakakasawang pagmasdan ang mala-anghel nitong mukha na may nakaguhit na ngiti sa mga labi. Nang makalapit ay agad ko itong hinalikan sa labi at iniabot ang flower bouquet na hawak ko. Kahit na naguguluhan ay agad naman niya itong tinanggap at inamoy pa ang halimuyak ng bulaklak.

“Gabriel, ano na naman itong pakulo mo? Ikaw talaga hindi ka na nauubusan ng sorpresa” nakangiti

Nitong wika.

“Para sa iyo Sweetheart. Hinding hindi ako mauubusan ng idea kung paano kita pasayahin” malambing kong wika dito habang pinapaupo. Pagkatapos nito ay naupo na din ako sa harapan nito. Agad naman lumapit ang waiter at sinalinan ng wine ang aming wine glass. Ikaw talaga: Sabagay maganda na din ito. Ang sarap ng simoy ng hangin dito sa tabing dagat... Lalo akong narerelax nakangiti nitong wika sa akin. habang tinitingnan ang wine na rasa glass. Thanks God at nagustuhan mo ang ang pagkakadecorate ng lugar. Alam mo bang talagang pinaghandaan ko ang araw na ito? Nakangiti kong sagot.

“Pero bakit may pa candle-candle ka pa? Tsaka alam mo naman na hindi ao umiinom ng alak” mukha ay nakasimangot na wika nito sa akin. at bahagyang Inusog ang baso na nasa harap nito na may lamang alak.

“Its no Alak Sweetheart. Its a wine nakangiti kong paliwanag dito, hindi nga pala ito nakakatikim ng kahit na anong alak. Mapag-wine mano ano pa. Masyadong sarado ang isip nito pagdating sa ganitong klaseng inumin.

“Kahit na Wine or alak same pa rin yun. Nakakalasing umiirap na wika nito. Napatawa naman ako at masayang tinitigan. dahil lalo itong gumaganda sa aking paningin kapag nagagalit-galitan ito sa akin. Kinuha ko ang kopita nito at inabot dito. Kunot noo naman akong tinitigan nito.

“Here Try it Sweetheart. Kahit kunting sip lang You will like it for sure. Para lang siyang Juice. Lasahan mo lang tapos sabihin mo sa akin kung ano ang lasa nakangiti kong alok dito.

Kahit nag-aalangan ay tinanggap niya pa din ang hawak kong kopita. Kapagkuha niya ay inamoy niya ito.

Hindi ko mapigilan na matawa sa kanyang ginagawa. Kahit kailan talaga napakainosente ng asawa ko. Lalong lumawak ang aking ngiti ng makita kong unti unti niya tinungga ang laman ng kopita. Bahagya pat itong napangiwi ng malunok nito ang kunting portioning wine. Marahil ay hindi pa ito nasanay sa lasa. Pero wala pang segundo ay muli niya ulit inom at ngumiti ng kaunti. Marahil ay nasanay na ito sa lasa ng alak o baka nagustuhan nito.

“Wow, masarap pala ito? Sa umpisa lang mapait peru kapag ituloy-tuloy ang pag-inom ang sarap pala.” Nakangiti nitong wika. Akong inumin pa nito ang natirang laman ng baso ng bigla akong tumayo sabay luhod sa harap nito. Nabitiwan naman niya ang baso at napatitig sa akin.

“Sweetheart, will you marry me?” tanong ko dito sabay bukas ng box at inilahad ang singsing. Nakita ko ang pagkagulat sa mukha nito ng masilayan niya ang singsing na inilalahad ko sa harap niya. Nakaluhod pa rin ako at hinihintay ang kanyang sagot.

“Nakita ko ang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata. Tumayo ito at hinawakan niya ang aking kamay na May hawak ng singsing.

“Of course Gab I will-I will. Yes I will marry you. Umiiyak na sagot nito. Agad kong isinuot sa palasingsingan nito ang engagement ring. Saktong-sakto sa kanya ang sulat at kumikislap ito kapag tinatamaan ng liwanag. Hinalikan ko ang daliri nito na may suot ng singsing tsaka dahan-dahan na tumayo para yakapin ito. Naramdaman ko ang pagyugyog ng balikat nito. Marahil ay umiiyak ito sa sobrang saya.

“Thank you Sweetheart. I love you and maybe this is the time na harapin na nating ang matrimony ng kasal sa simbahan. Thank you Carissa sa pagtanggap mo sa akin sa buhay mo. Marami akong naging kasalanan sa iyo pero heto ka, nanatili ka pa rin sa mga bisig ko. Thank you.

Thank you Sweetheart “wika ko din habang hinahaplos ang likod nito.

“Gabriel, mahal na mahal kita, Ikaw lang at wala ng iba pa. ikaw ang gusto kong makasama habang buhay. Paulit-ulit mo man akong sinaktan noon pero mananatili ka sa puso ko habang nabubuhay ako. Maraming salamat sa lahat. Maraming salamat dahil pinadama mo sa akin kung gaano ako ka special” umiiyak na sagot nito.

Of course Sweetheart. Special ka sa akin. Special ka sa puso ko. Hindi ako mabubuhay kong wala ka. Salamat sa lahat. Salamat sa mga sakripisyo mo Sweetheart. Pangako mananatili ako sa tabi mo habang -buhay. nakangiti kong sagot dito..

Ilang minuto din kaming magkayakap habang dinadama ang presensiya ng bawat isa. .Walang pagsidan ang aming kaligayahan. Tumingala ako sa langit at bumulong ng pasasalamat sa Diyos. Nakita ko din ang pagkislapan ng bituin na wari ay nakakaisa sa aming pagmamahalan. Nakikisa sa ligayang aming nararamdaman sa mga sandaling ito.

Ilang sandali pa ay naramdaman ko ang pagkalas ng pagyakap ng aking asawa. Kaya naman hinawakan ko ito sa kamay at tinitigan sa mga mata. Pareho kaming nakangiti at ilang sandali pa ay naglapat ang aming mga labi. Marahan at puno ng pag-ingat. Pareho kaming nakangiti ng maghiwalay ang aming mga labi at punong-puno ng kislap ang aming mga mata. dahil sa matinding kaligayahan.

Inalalayan ko ulit itong maupo upang ituloy ang masaya naming kwentuhan. Pero wala pang ilang minuto mula sa pagkakaupo ay nagyaya itong maglakad-lalad daw muna sa buhanginan, Agad naman akong pumayag at sininyasan ko ang nga tauhan na makaantabay sa amin na pwede na silang magpahinga. Hayaan na lang muna kami na masolo ang buong paligid. Secured naman ang buong lugar kaya walang dapat na ipag-alala.

Masaya kaming naglalakad sa gilid ng tabing dagat. Pakiramdam ko ay nasa paraiso kami dahil sa ganda Ng paligid. Nagulat pa ako dahil bigla nitong ipinakita sa akin ang hawak nitong bote ng wine. Hindi ko Napansin na dala-dala pala niya ito. Siguro kinuha niya ito kanina sa lamesa bago kami umalis. “Ang sarap kasi eh.. sayang naman kung iwanan natin doon pwede naman natin inumin habang naglalakad.

Tayo” pilya nitong wika sa akin. Napangisi naman ako dito.

“Akala ko ba ayaw mo ng wine. because wine is alak pa rin, nakakalasing nakangiti kong sagot dito. habang patuloy kami sa paglalakad. Nakapulupot na ang braso ko sa bewang nito. Natawa pa ako ng makita kong bigla nitong tumungga ang laman ng bote ng wine.

“ahhh sarap talaga. Bakit kaya ngayun mo lang sinabi sa akin na ang sarap pala ng wine? ikaw ha madaya ka din eh. wika nito habang napapansin ko na parang namumula na ang mukha nito.

Marahil ay umepekto na ang espirito ng alak. at medyo nalalasing na kaya naman lalo akong naging alerto.

“You want?” nakangiti nitong alok sa akin at itinaas pa ang bote. Umiling naman ako kaya umismid ito na labis ko namang ikanahalakhak ng tawa. Grabe talaga ang lakas ng tama ng mahal ko. “Sweetheart mukhang lasing ka na agad ah?” natatawa kong wika dito.

“Sinong lasing? Ako? Uyyyy ano ako, mahinang nilalang? Gab kahit isa pang bote ng redwine hindi ako malalasing. Hindi kaya alak ito, juice ito eh, juice ito. Mahinang sagot nito sa akin.

“Bahala ka Sweetheart, kaya naman kitang buhatin kung hindi mo na kayang maglakad diyan” Nakangiti kong wika dito:

“Hmmmp ewan ko sa iyo. Baka Ikaw ang Lasing” mukhang napipikon pang wika nito sabay piksi.

Kaya naman natanggal ang pagkakapulupot ng braso ko sa bewang nito.

Napailing-iling na lang ako habang sinusundan ito. Panay pa rin tungga sa wine. Wala lang tatlumpong- minuto na paglalakad ay napahinto ito kaya naman ay nakaalerto ako sa likod nito. Alam kong lasing na si Carissa. Masarap ang wine na iniinom nito pero mabilis itong makalasing kaya naman hindi ito pwedeng laklakin “Gab, nararamdaman mo ba? Parang lumilindol?” wika sabay upo sa buhanginan.

“H. Ha?” maang kong tanong.

“Lumilindol. Sobrang lakas. Grabe umiikot ang paligid.” Wika nito ulit.

“Sweetheart lasing ka lang. Hindi lumilindol” natatawa kong paliwanag dito. Inaangat naman nito ang tingin sa akin sabay ngisi.

“Ang pogi talagang asawa ko. nakangiti nitong wika sabay tingakayad at hinalikan ako sa pisngi. Hindi pa ito nakontento at hinawakan pa ang aking mukha at malakas na pinipisil-pisil na wari ay nanggigil. “Sweetheart ano ba ang nangyari sa iyo. Lasing ka nanga. Nawawala ka na sa sarili mo. Lets go home na natatawa kong wika at  akmang bubuhatin ko ito ay hinila niya ako. Kaya naman sabay kaming nabuwal sa buhanginan.

Chapter 53

Napahalakhak kami pareho pagkatapos na samayad ang aming likod sa buhanginan. Pumaibabaw sa akin.

Si Carissa kaya naman alam kong hindi ito napaano saraming pagbagsak. Naniningkit ang mga mata nito habang nakatitig sa akin. Pulang-pula na din ang mukha nito kaya naman Alam kong lasing na lasing na ito.

“Hindi talaga ako makapaniwala na makapag-asawa akong ganito kagwapo wika nito kaya naman napahalakhak ako.

“Alam mo ba na maraming naiinggit sakin? Hihihihi! pinikot kita kasi nabihag ko ang isang napakagwapong si Gabriel Villarama. wika pa nito at pinaliguan naman ang aking mukha. Amoy na amoy ko din ang halimuyak na hininga nito na siyang nagparamdam ng kakaibang init sa akin.

“Lets go Sweetheart, Lasing ka na at kailangan mo na magpahinga pagayaya ko dito. “No Gabriel, hindi pa ako lasing. Kahit sang bote pa ng wine hindi ako malalasing Alam mo ba curious talaga ako. ano kaya ang pakiramdam kapag magtatalik sa tabing dagat at ilalim ng sinag ng buwan.

Siguro exciting iyun namumungay ang mga matang wika nito. Napalunok naman ako, Konte na lang talaga at bibigay na ako. Pero hindi pwede, nagkalat ang cctv sa buong paligid at ayaw kong Pagpyestahan kami ng ibang tao,

“Sweetheart, lets go. Hindi pwede iyang iniisip na wika ko dito at sinundorang ilong nito. Medyo malayo na kami sa villa kaya naman luminga linga ako sa paligid.

Napangiti ako ng mapansin ko na may cottage pala malapit sa amin. Halos nasa kabilang dulo na kami ng private resort. at maalala ko na nagpalagay pala ako ng cottage para kung sakaling mapagod sa pamamasyal. ang buong pamilya ay merong pagpapahingahan. Kayanaman ay agad akong tumayo at inakay si Carissa. Pero noong mapansin kong paliko liko at bahagyang matutumba na ay napailing na lang ako. Agad ko itong inaalalayan at naglakad papunta sa cottage malapit sa amin.

Nang makarating ako ay tahimik ang buong paligid. Solar powerang pinakabit kong source ng electricity. kaya naman maliwanag ang buong paligid. Agad kong binuksan ang pintuan ng cottage at tumambad sa akin ang malinis na silid. Agad kong dahan-dalian na inilapag sa kama si Carissa na noon ay tulog na. Inayos ko ang pagkakahiga nito at kinumutan para maging komportable ito sa pagtulog. Medyo malamig kasi ang loob ng cottage. Marahil dahil sa mala bahay kubo nitong desenyo at tagusan lang ang hangin mula sa labas.

Iniwan ko sa higaan si Carissa at hinayaan itong matulog muna Buksan ko ang mini ret na nasa mini-Kitchen ng naturang cottage at napangiti ako dahil merong stods sa loob. Sabagay kabilin-bilinan ko sa mga staff na maglagay ng mga ready to eat na pagkain para sa mga ganitong klaseng sitwasyon.

Agad akong kumuha ng beer sa loob. Binuksan at tinungga ang laman. Nakamasid ako sa payapang kapaligiran. Napakatahimik ng lugar. Masarap sa pakiramdam at malayo sa kaguluhan ng siyudad. Siguro kapag tumanda na kami ni Carissa mas gugustuhin kong tumira sa ganitong lugar. Patuloy ako sa pagmamasid sa paligid habang tumutunggang beer.

Masaya ako at kontento sa buhay. Sa wakas nasa maayos na ang lahat. Magiging busy lang siguro kami sa mga susunod na araw. upang asikasuhin ang kasal namin. Pagkatapos nito wala na sisiguraduhin ko na magiging maayos ang lahat. Sisiguraduhin ko magiging masaya at perpekto. ang aming pamilya pati na din ang pagpapalakad namin sa aming mga anak “Gabriel! Gab Gab narinig kong tawag sa akin ni Carissa. kaya naman bigla akong napatayo at pinuntahan ito sa kama kung saan ito nakahiga,

“Yes Sweetheart. May kailangan ka ba?” tanong ko dito ng makalapit.

“Im thirsty. I need water” wika nito habang nakapilot pa rin. “ahhh sure Sandali Sweetheart, kukuha lang ako sa ref.” Sagot ko.

Agad akong kumuha ng malamig na bottled water sa ref. Binuksan at nilapitan si Carissa. Inalalayan ko pa itong makaupo sa kama upang makainom ito ng maayos. Agad naman itong uminom na wart ay uhaw na uhaw. So how is it? Are you ok Sweetheart? May masakit ba sa iyo? Nahihilo?” nag-aalala kong wika. First time nitong uminom kaya naman nag-aalala ako ngayun. Next time hindi ko na ito hahayaan pa na

Gagawin ang bagay na ito.

“Hmmm...Im ok. Inaantok lang ako kaya siguro ako nakatulog” sagot nito sa akin sabay dilat ng mga mata at iginala ang paningin sa paligid. Tanging malamlam na liwanag lang ang siyang ilaw ng buong silid. Pinatay ko ang pinaka-main switch ng ilaw kanina para naman hindi masyadong maliwanag ang loob ng cottage at makatulog ito ng maayos.

“Nex time huwag ka ng uminom ng maraming wine Sweetheart. Hindi pa sanay ang katawan mo sa maraming alcohol sa katawan. nakangiti kong wika dito, “Hihihi! Ang sarap kasi eh. First time kong natikman at nagustuhan ko naman ang lasa” nakangiti nitong sagot.

“yup. I know masarap ang lasa ng wine na iyun kaya lang mabilis din yun makalasing lalo na sa baguhan na tulad mo.”

“Ganoon ba? Hayst promise hindi na talaga ulit ako inom noon.” Nalalabi nitong sagot.

“Pwede naman Sweetheart. Pero pakonti-konti lang. Kailangan mo din matutong uminom ng wine paminsan-minsan kasi hindi mo maiiwasan nyan. kapag may mga party tayong pupuntahan. Balak ko na kasing Isama ka sa lahat ng mga parties at dinner meetings na pupuntahan ko. Kaya ihanda mo ang sarili mo Sweetheart. Dapat ay makilala ka nang lahat ng business partners ko at mga tauhan ko. Malalaki na ang mga bata kaya ito na yung perfect time para harapin mo ang mga taong nakapaligid sa atin.” Mahaba kong paliwanag dito.

Ga-ganoon ba? Hindi ba parang nakakahiya iyun Gab? I mean baka hindi ko na pinatapos pa ang sasabihin ni Carissa at agad ko itong sinagot.

Dont worry Sweetheart. Magugustuhan ka man nila o hindi, who cares ikaw ang asawa ko kaya dapat lang na igalang ka din nila katulad ko. Hinding-hindi ako papayag na aalipustahin ka ng kahit sino lang diyan. nakangiti kong wika. habang titig na titig dito.

“Ok sabi mo eh. Dapat pala simula bukas magsanay na ako Sweetheart. Parang nakakahiya kasi makaharap sa mga mayayaman na tao. “nakangiti nitong wika.

“Dont pressure your self Sweetheart. Matutunan mo din iyan day by day. Tsaka nandito ako I will assure you. walang sino man ang pwedeng manlait sa mahal ko ngiting ngiti kong wika habang hinahapos ang pisngi nito.

“Hmmm ok pero mag start ako after na ng kasal natin ha? Malambing nitong sagot. “Sure Sweetheart Magiging busy talaga tayo sa mga susunod na araw. Gusto ko maging perfect ang lahat. Please invite all your friends and best friends ha? Gusto kong maging memorable sa iyo ang lahat- lahat.” Nakangiti kong sagot sabay hipo sa tuktok ng ilong nito.

Hmmm ok. Gagawin kong bridesmaid si Roxie. Siguro naman hindi niya ako mahihindian. Kasal ko iyun eh.

Naglakbay ang mga kamay ko sa kabuuan nito. Gusto kong madama ang kahubadan ng aking asawa. Napakasarap nito. Para itong isang alak na habang tumatagal ay lalong sumasarap.

.

“Advance na natin ang honeymoon Sweetheart.” sabe ko dito at naramdaman ko na natawa si Carissa.

“Ikaw talaga. May ganoon pa ba after ng kasal natin. Lagi naman tayong nagha- honeymoon eh.” Natatawa nitong wika. Natawa na din ako habang iginigiya ito pabalik ng kama at inalalayan na makahiga ulit. Gusto kong sambahin ang katawan nito buong gabi. Gusto kong iparanas ulit dito ang walang katulad kong pag-ibig.

Chapter 54 (WARNING SPG)

CARISSA

Unti-unti akong inihiga ulit sa kama ni Gabriel. Pareho na kaming hubot hubad kaya ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa aming mga katawan.

Hagod dito, hagod doon ang ginagawa ni Gabriel sa akin. Para akong isang masarap na putahi na kahit kailan ay hindi nagawang pagsawaan ng isang Gabriel Villarama. Alam ko lang gaano ako nito kamahal.

Araw-araw hindi nagsasawang iparamdam sa akin ang bagay na iyon “Ahhh Gabriel...” sabe ko ng maramdaman ko ang labi nito sa tuktok ng dibdib ko. Salitan nitong sinuso ang magkabilaan kong bundok. na parang sanggol kaya naman napaungol ako. sa sobrang na ramdam ko ang mainit na labi ni Gabriel. .na siyang nagpasilab lalo sa nararamdaman kong pagnanasa.

Sarap Ramdam Nang magsawa ito ay unti-unting bumaba ang halik nito papunta sa aking tiyan. Pababa ng pababa hanggang sa naramdaman ko na ibinuka nito ang aking mga hita. Napahiyaw ako ng lumapat ang labi nito sa aking perlas ng silangan na noon ay basang-basa na din.

“Gabriel, ahhhh... Uhmmm!” ungol ko habang hindi ko alam kung saan kakapit at ibabaling ang aking paningin. Sa tuwing ginagawa kasi ni Gabriel ang bagay na ito sa akin ay hindi maipaliwanag na sarap ang

Aking nararamdaman. Hindi ito nagsasawa na halikan at sinupin ang ibabang bahagi ng aking katawan. Napabaluktot pa ang mga daliri ko sa aking mga paa dahil sa sobrang sarap.

“Gab, tama na. Hindi ko na kaya” wika ko dito. Para na kasi akong mababaliw sa sarap. Dagdagan pa na may kung ano na ang nararamdaman sa aking puson na gustong kumawala. Malapit na akong labasan pero patuloy pa rin ito sa pagpapaligaya sa ibabang parte ng aking katawan,

Halos napasigaw ako ng maramdaman ko na lumabas na ang kung anong namuo sa aking sinapupunan.

Kasunod nito ang panginginig ng aking tuhod. Wala pa ring kasawa-sawa sa pagdila si Gabriel sa aking pagkababae. Unuubos nito ang katas na lumabas sa akin kaya naman sinabunutan ko ito para tumigil na. Agad naman nitong naalala ang ibig kong sabihin. kaya naman nakangiti itong umibabaw sa akin.

“You like it Sweetheart?” usisa nito na may nakapasindi na ngiti sa labi. Napangiwi pa ako ng makita ko na nangingitab ang labi nito. Marahil galing sa katas na inilabas ko.

“My turn Gab.” Nakangiti kong wika. sabay tulak nito sa higaan upang mapahiga ito pagkatapos ay dinaganan ko at ginaya ang ginawa niya sa akin. Hinalikan ko sya sa labi at nalasahan ko pa dito ang sarili

Kong katas kaya naman lalo akong ginanahan. Gusto kong ipadama dito ang luwalhati na nararamdaman ko kanina-kanina lang.

Ginalingan ko ang paghalik dito Pababa Pababa Pababa hanggang sa tumigil ang aking labi sa pagitan

Ng hita nito. Napalunok pa ako ng matitigan ko ang nanggagalit nitong anaconda.

Hinawakan ko at sinukat-sukat ko sa aking mga kamay. Gusto ko kasing malaman kong gaano ito kahaba at kataba. Narinig ko naman ang pagtawa ni Gabriel. dahil sa aking ginawa “Hey...shut up.. Nagko-concentrate ako eh “kunyari ay saway ko dito.

“Sweetheart, hindi mo na kailangan pang sukatin iyan biro na sagot nito sa akin. Kaya naman agad ko itong dinilaan at ginawang parang lollipop. Narinig ko naman ang pagsing-hap ni Gabriel dahil sa aking ginawa. Marahil ay hindi nito inaasahan ang aking gagawin. Binigla ko kasi ito Lihim naman akong natawa.

“ohhhhh Grabe, ang galing mo Sweetheart.” sabe nito habang hawak hawak ako sa ulo. Alam kong libog na libog si Gabriel sa aking ginagawa. Isinubo ko na kasi ang mahaba nitong ulo ng ananonda at walang sawang nilalaro ng aking dila. Nang magsawa ay iniluwa ko na ito. Ayaw ko kasing sa mismong bibig ko lalabasan si Gabriel. Sa ngayun ako ang magtatrabaho sa ibabaw ng kama. Hayaan ko itong nakahiga lamang at namnamin ang init ng aming paglalaro.

Agad akong bumaliksa ibabaw nito. Binalikan ko ang labi nito at naramdaman ko naman ang mahigpit na pagyakap ni Gabriel sa akin. Ako pa rin ang nasa itaas nito. Ramdam na ramdam ko ang matigas nitong ispada na sumasayad sa aking hita. Nang magsawa ako sa paghalik kay Gabriel ay agad akong umupo sa tiyan nito,

Kinapa ang kanyang nakatayong espada at itinapat ito sa aking perlas na silangan. Hinayaan lang ako ni Gabriel sa gusto kong gawin. habang namumungay ang mga matang nakatitig nito sa akin.

Nang alam kong naitapat ko na sa bukana ko ang naghuhimindig nitong espada ay inupuan ko ito. Pareho kaming napaungol dahil sa kakaibang sarap na naramdaman. Hindi pa ito tuluyang pumasok kaya naman umulos-ulos ako. Nakaalalay naman ang dalawang kamay ni Gabriel sa aking baywang kaya naman hindi ako nahirapan.

Nang sumagad ito paloob ay saglit akong tumigil. Naramdaman kong Pumintig pintig ang anaconda nito kaya

Naman napahinga ako ng malalim. Nang masanay ang aking katawan ay inumpisahan ko ulit umulos, Madiin, mabilis at tanging salpukan ng aming katawan ang maririnig sa buong paligid Nakita ko pa lang paanong tumalbog-talbog ang may kalakihan tingas. Kaya naman binitiwan ni Gabriel ang pagkakahawak sa aking bewang at hinawakan nito ang aking dibdib at bahagyang nilamas. Lalo naman akong ginanahan sa aking ginagawa. Makalipas ng ilang sandali ay nakaramdam na ako ng ng pagod. Hingal na hingal na ako sa ibabaw ni Gabriel. Nang hindi na ako makatiis sa pagod na nararamdaman ay kusa akong dumapa sa ibabaw nito.

Napansin marahil ni Gabriel ang pagod na akong nararamdaman. kaya naman pinagpalit niya ang aming Pwesto. Siya na ang nasa itaas ko at ako naman ang nasa ilalim. Buong panggigil itong gumalaw sa aking Ibabaw kaya naman napapasigaw na ako sa sobrang sarap.

“Aaahhhhh, ahhhhh Gabriel. Malapit na ako. Sige pa” umuungol kong wika dito.

Pero nakaramdam ako ng pagkainis ng bigla niyang bunutin ang kanyang anaconda. Kapag kunin ay iginiya niya akong patalikod dito. Agad ko naman naunawaan ang ibig niyang sabihin kaya naman ginawa ko na ang gusto niyang prosisyon. Ayaw ko kasing mabitin. Gusto kong maramdaman ito sa loob ng pagkakababae ko.

Napasigaw ulit ko ng maramdaman ko na muling nag-isa ang aming katawan. Puro ungol ang maririnig sa buong paligid ng kwarto. Baka nga pati sa labas. Nakakahiya kung may ibang tao na makarinig sa amin. pero sa mga sandaling ito ay hindi ko muna iniisip ang bagay na iyan. Ang importante ay kaming dalawa ni Gabriel. Masaya at nagkakasundo ang aming mga damdamin.

Ilang beses pang pinag-isa ang aming katawan bago kami nakaramdam ng pagod at iginupo pareho ang aming mga sarili ng antok. Hubot hubad kaming magkayakap sa ilalim ng kama. May mga ngiti sa labi at masaya sa mainit na pagmamahalan.

Kinabukasan, maaga akong nagising. Nang tingnan ko si Gabriel ay payapa pa itong natutulog Kaya naman, dahan dahan akong gumalaw upang bumaba ng higaan. Hindi ako sigurado kung nasaan kami pero ang alam ko wala kami sa kwarto namin sa villa.

Agad kong hinanap ang banyo at naglinis ng katawan. Hinagilap ko din ang suot kong damit kagabi at nakita ko ito sa sahig kasama ng damit ni Gabriel kaya naman pinulot ko muna lahat bago ako nagpasyang magbihis at lumabas ng kwarto.

Pagkalabas ko ay agad akong namangha sa nakita. Para akong nasa paraiso. Ang ganda ng paligid at kitang kita ang malinis na dagat. Nandito pala kami sa isang cottage at ng ikutin ko ang buong paligid ay wala akong nakita na kahit sino. Bahagya akong nabunutan ng tinik sa isipin na kaming dalawa lang kagabi ni Gabriel sa lugar na ito. Walang nakakarinig sa ungol namin dulot ng ilang oras na paglalaro namin. Na -inhale/ exhale ako habang dinadama ang masarap na hangin na humahampas sa aking mukha.

Kapag tinitigan ko ang aking palasingsingan kung saan nakasuot ang engagement ring na bigay ni Gabriel sa akin kagabi. Nasorpresa talaga ako dito. Hindi ko akalain na aalukin pa ako nito ng kasal gayung kasal naman na kami. Sa sobrang tuwa ko nga ay nasobrahan pa ako ng inom ng alak. Alam ko sa sarili ko na sandali akong nagblack-out dahil sa kalasingan. Pero alam kong nakabawi ako dahil pareho kaming naging wild sa kama kagabi.

Nang maisip ko ang mga pinanggagawa namin ay bahagyang nag-init ang aking mukha. kase nasobrahan yata kami. kaya hanggang ngayun ay tulog pa ri si Gabriel. Wala kasi itong kapaguran pagdating sa sex.

Nang magsawa sa kakatitig sa labas ay nagpasya na akong pumasok sa loob. Pumunta ako sa mini- kitchen at naghalungkat ng pwedeng kainin. Natuwa ako dahil may nakita akong mga korean instant noodles. May mga spam at bigas din. Nang icheck ko pa ang ibang cabinets ay may nakita akong rice cooker at coffee maker. 

Kaya naman ay agad akong nagsaing. Nakakaramdam na din kasi ako ng gutom at alam kong ganoon din si Gabriel. Siguradong gutom na gutom ito mamaya pagising At isa pa pagkakataon ko na ito para ipakita dito ang aking skills sa pagluluto. Kahit puro instant ang meron dito at least nagluto pa rin ako. Simula kasi ng naging mag-asawa kami hindi na ako nakakahawak pa ng kaldero. May sariling tagaluto sa mansion at ayaw ko siyang agawan ng trabaho. At isa pa talaga namang masarap siyang magluto.

Nang maisalang ko ang bigas sa rice cooker ay agad kong sinunod ang pagluluto ng spam at instant korean noodles. Mabuti na lang at mayroong induction cooker kaya naman hindi na ako nahirapan pa.

Pagkatapos kong magluto ay nagpasya na akong gisingin si Gabriel. Hindi pa rin ito nagigising.

Gab Gab. Gising na. “ malambing kong wika dito habang tinatapik-tapikang mukha nito.

Dumilat naman ito at kinurap-kurap ang mga matang direktang nakatingin sa akin. Matamis akong ngumiti dito at itinuro ang orasan na nakasabit sa dingding. Alas-siyete medya nang umaga.

Natawa naman ito at agad akong yinapos kaya naman napahiga na din ako sa kama.

“Gab, ano ba Bumangon ka na muna diyan.” Natatawa kong wika dahil naramdaman kong gusto na naman nitong dumagan sa akin. “Isa pa Sweetheart.. Please...” sagot nito at aking hahalikan ako sa labi kaya naman pinigilan ko. 

Baka mamaya hindi din ako makapagpigil at humantong na naman sa mainit na sayawan lahat.

“Gabriel, umayos ka nga: Gutom na ako no kunyari ay inis kong wika dito. Natigilan ito at maang na tumitig sa akin.agad umalis sa ibabaw ko at diretsong pumasok ng banyo. Hindi ko alam kong nainis ito o ano pa man. Hindi na kasi ito nagsasalita at basta na lang akong nilayasan.

Pero wala pang dalawang minuto ay lumabas ito ng banyo. Nakapaghilamos na ito. Hinagilap ang damit na maayos na nakatikdop sa upuan at nagmamadaling isinuot Pagkatapos ay nilapitan ako nito.

“Lets go Sweetheart. Hanap tayo ng food.” Wika nito sa akin sabay hawak sa aking kamay.. Kunot noo naman akong tumitig dito. Hindi ko alam kong anong problema nito. Para kasing natataranta nagalit na parang ewan.

“Gab, ok ka lang ba?” tanong ko dito.

“Im sorry Sweetheart, hindi ko naisip. Halika na Hanap muna tayo ng food mo” wika nito sa akin. “Pero may food na akong inihanda sa mini-kitchen.” Sagot ko dito, Nakita ko na nagulat ito sa aking sinabi .

“Nagluto na ako. Kanina pa kasi ako nagising eh Tulog. natulog ka pa kaya pinakialaman ko na ang kitchen. “nakangiti kong wika dito. Nakita ko naman na para itong nabunutan ng tinik. Umaliwalas ang

Mukha nito na nakatingin sa akin.

Chapter 55

CARISSA

“Pasensya na Sweetheart. Nawala sa isip ko ang tungkol sa pagkain Nakakagigil ka kase eh” nakangiting wika nito. Natawa naman ako,

“halika na nga. Kain na muna tayo at nag-aaway na ang mga bituka ko sa gutom at isa pa baka lumamig na ang kape.” Sagot ko dito. Agad kaming lumabas ng kwarto. Nakita ko naman ang tuwa sa mga mata ni Gabriel habang nakatingin sa nakahain sa lamesa.

“Iyan lang ang nailuto ko. Puro kasi instant laman ng cabinet natatawa kong wika. 

“No worries Sweetheart. Masarap pa rin yan lalo na at ikaw ang naghanda natatawa nitong wika.

“Sabi mo eh. Tsaka nakakamiss din kumain ng ganyang food. Sa mansion kasi puro sosyal ang food na hinahanda. Matagal na akong hindi nakatikim rig instant noodles.” Sagot ko at kumuha ng noodles at isinubo.

Ginaya naman ako ni Gabriel. Masaya kaming kumain ng agahan. Hindi namin namalayan na naubos namin ang nakahain sa lamesa. Busog na Busog kami at nagpasya kaming lumabas upang magpahangin.

Gusto ko Sweetheart, dito gaganapin ang honeymoon natin kapagdaka ang wika ni Gabriel. Natawa naman ako sa sinabi nito.

“Why? May nakakatawa ba sa sinabi Jan? Naguguluhan nitong tanong.

“Wala, kaya lang kakatapos lang natin kagabi tapos honeymoon na naman iyang nasa isip mo tawa kong sagot.

“Iba yung kagabi Sweetheart. Iba din naman after ng kasal natin sagot ni Gabriel. “Promise as bonggang performance ang gagawin ko after ng kasal natin. Natatawa nitong wika sa Akin.

“Hay, ikaw talaga puro kalokohan ang nasa isip mo.

Bahala ka kong ayaw mong maniwala. Pero sisiguraduhin ko na hindi ka makakatayo kinabukasan. Pang-aasar ang sabe nito. Inirapan ko lang ito at lalo naman itong humalakhak.

.

Ilang oras din kaming tumambay ng cottage bago nagpasyang umuwi na ng Villa. Alam namin na hinahanap na kami ng mga bata.

GABRIEL

Kanina pa kumakabog ang aking dibdib sa matinding kaba at excitement. Nandito ako sa tapat ng Altar. Hinihintay ko ang aking bride. Ito ang araw ng aming kasal Iginala ko ang aking paningin sa loob ng simbahan. Tumampad sa mga mara ko ang mga pamilyar na mukha ng aking mga bisita. Mga malalapit na kaibigan at kasosyo sa negosyo.

Nagulat pa ako ng bigla akong kalabitin ni Jonathan. Ang tumatayong Bestman.

“Relax Pre Naghahanda na ang entourage sa pagmartsa ilang sandali na lang ay makita mo na ang maganda mong bride” nakangiti nitong wika sa akin sabay tinapik aking balikat “Kinakabahan ako Pre.. Pakiramdam ko hindi na ako makapaghintay pa. Grabe ang excitement na nararamdaman ko ngayun.” Sagot ko dito. 

Ikaw talaga. Remember, second wedding niyo na ito, nangyari man ang kasalan na ito o hindi asawa mo pa rin si Carissa. Kaya relax ka lang diyan” ngiting-ngiti na sagot ni Jonathan.

“Ewan ko ba Pre... Habang tumatagal lalo akong nababaliw sa asawa ko. Parang siya lang lagi ang nakikita ko. Gusto kong nasa tabi niya palagi sagot ko dito.

“Alam ko Iyun Pre. Masyado ka na ngang obvious eh. Ilang taon na bang hindi ka sumasama sa mga night out hangout natin. Abala Bahay trabaho na lang inaasikaso mo Nakalimutan mo na ang social life. Nagtatampo na nga ang barkada sa iyo eh.” 

Mahabang wika ni Jonathan na kunyari ay nagtatampo. Natawa naman ako. Totoo ang sinasabi nito. Hindi na ako nakikipag-bonding sa mga friends ko. Nakalimutan ko na ang tumambay sa mga bars. Mas gusto ko pang laging makasama ang aking mag-iina. Mas masaya at panatag ang aking kalooban.

Bumalik na sa dating pwesto si Jonathan ng sumenyas ang organizer ng kasal. Mag-uumpisa na daw kaya naman napatikim ako dahil pakiramdam ko ay may kung anong bumara sa aking lalamunan. Dumating na din ang Pari na magkakasal sa amin.

Nag-umpisa ng kumanta ang singer. Pumailinlang ang maganda na boses nito sa bawat sulok Simbahan. Nag-umpisa ng magmartsa ang entourage.

Lalong tumahip ang kaba sa aking dibdib. Sari-saring emotion. Gusto kong maiyak ng makita ko na dahan-dahan bumukas ang malaking pintuan ng simbahan. Tumampad sa aking paningin ang aking Pinakamamahal na asawa. Napakaganda nito sa kanyang suot na wedding gown Dahan-dahan itong Naglakad habang naririnig ko ang bawat lyrics ng kanta:

"Winter snow is falling down"

"Children laughing all around"

"Lights are turning on"

"Like a fairy tale come true."

Hindi ko na mapigilan pa ang pagtulo ng aking luha. Luha ng kaligayahan. Sa wakas matutupad na ang pinakaaasam-asam ko. Magkakaroon na ng basbas ng simbahan ang pagsasama namin ni Carissa Nang pinakamamahal kong si Carissa.

"Sitting by the fire we made"

"You’re the answer when I prayed"

"I would find someone"

"And baby i found you."

Palapit ng palapit ito sa aldn, pero tuloy-tuloy naman ang pag-agos ng luha sa aking mga mata. Hindi ko din makuhang ihiwalay ang paningin ko dito.

"All I want is to hold you forever"

"All I need is you more every day You saved my heart"

"From being broken apart"

"You gave your love away"

"And I’m thankful every day"

"For the gift."

"Watching as you softly sleep"

"What I’d give if I could keep"

"Just this moment"

"If only time stood still."

"But the colors fade away"

"And the years will make us grey"

"But baby in my eyes"

"You’ll still be beautiful."

"All I want is to hold you forever"

"All I need is you more every day"

"You saved my heart"

"From being broken apart"

"You gave your love away"

"And I’m thankful every day"

"

"For the gift"

Nakalapit na ito sa akin pero para akong naistatwa. Nakangiti nakatitig sa akin si Carissa ng huminto sa tapat ko. Agad kong inilahad ang aking kamay. Gusto ko sana itong yakapin at halikan kaya lang nahagip ko ng tingin sila Mommy at Daddy, Sininyasan nila ako na umayos dahil nawalan na ako sa poise. Natauhan naman ako pero hindi ko pa rin napigilan na hagdan ang mga kamay nito na hawak-hawak ko.

(instrumental)

All I want is to hold you forever

All I need is you more every day

You saved my heart

From being broken apart

You gave your love away

I can’t find the words to say

That I’m thankful every day For the gift

Sabay kaming lumakad patungo sa harap ng Altar. Parehong nakangiti habang inalalayan kong makaupo ang aking asawa.

CARISSA POV

Nagmartsa na ang mga abay, ninong at ninang pati na din mga flower girl. Nandito na ako sa tapat ng malaking pinto ng simbahan. Hinihintay kong magbukas upang dahan-dahan na maglakad papuntang altar kung saan naghihintay sa akin si Gabriel. Hindi ko mapigilan ang pagtulo ng mga luha sa aking mga mata. Sa wakas, heto na kami, matutupad na ang inaasam-asam ng kahit na sinong babae na walang ibang hangad kundi maipakasal sa kanyang minamahal.

Bumukas na ang malaking pinto kaya dahan-dahan na akong naglakad. Natanaw ko si Gabriel na nasa harap ng Altar at hinihintay ako. Napakagwapo nito sa kanyang kasuotan. Halos matunaw ang aking puso sa paraan ng pagkakatitig nito sa akin. Nakita ko pa lang paanong nag-uunahan ang pagtulo ng mga luha sa mata nito. Hindi ako makapaniwala sa aking nakita. Marunong din palang umiyak ang isang Gabriel Villarama.

Matamis akong ngumiti dito. Siguro kung buhay ang aking mga magulang kasama ko sila sa paglalakad ngayun papuntang altar. para ibigay ang blessings ng mga ito sa amin.

Hindi ko na namalayan pa ang oras. Basta narinig ko na lang ang sinabi ng Pari na “You may now Kiss the Bride”.

Narinig ko pa ang palakpakan ng mga tao sa aming paligid. bago unti-unting inangat ni Gabriel ang belo na nakatabing sa aking mukha at ginawaran ng matamis na halik ang aking labi. Nagtagal din ito ng halos

Ilang sigundo at wala pa sanang balak pang tapusin ang halik kong hindi lang namin narinig ang hiyawan

At palakpakan ng mga bisita.

Isa-isang lumapit ang mga bisita at binati kami. Puro ngiti at tango lang alang ginawa. Pagkatapos ay napansin ko ang paglapit ni Roxie.

“Congratulations Bestie.. Sa wakas nakita na din kitang ikinasal at nakasuot ng puting wedding gown.

Ang ganda-ganda mo.” Naluluhang wika ni Roxie.

“Congratulations Bestie.” Wika naman ni Roldan. Hindi ko namalayan ang paglapit nito.

“Thank you Roldan, Thank you Rox” ngiting-ngiti kong sagot sa mga ito at isa-isang niyakap.

“Magkakita tayo sa reception ok?” wika ko sa mga ito. Agad naman tumango si Roldan samantalang

Kapansin-pansin ang pag-aalinlangan sa mukha ni Roxie.

“Hay naku Bestie, ako ang bahala kay Roxie. Sabay na kaming pupunta doon sa reception para naman

Makapgcheka pa tayo ng kahit kaunti.” Sagot ni Roldan.

“Promise Roxie ah? Kita tayo sa reception. Marami pa tayong pag-uusapan bruha ka.” Nakangiti kong wika dito. Napansin ko naman ang panandaliang pagsulyap ni Roxie kay Jonathan bago ito tumango sa akin. Nakangiti ko silang iniwanan at lumapit sa ibang mga bisita.

Napagpasyahan na lang namin na sa Mansion gaganapin ang reception ng kasal. Malawak naman ang paligid at siguradong magkakasya ang mga bisita. Agad kong hinagilap ng aking paningin sila Roxie at

Roldan. Lumawak ang aking pagngiting makita kong kausap ni Roxie si Jonathan at kausap naman ni Roldan si Mommy Moira.

“Finally, sweetheart I think we need to go na” nakangiti na wika sa akin ni Gabriel. Sabay yakap nito sa akin patalikod.

“Gab, ano ka ba nakakahiya sa mga bisita kung iiwan natin sila ng basta-basta.” Nagpoprotesta kung wika.

“Who cares Sweetheart!

Gusto kong masulo ka na. Masyadong mahaba ang araw natin ngayun at gusto ko ng magpahinga.”

Palusot na wika ni Gabriel.

“No, hintayin natin matapos ang party bago tayo aalis papuntang batangas” sagot ko. Doon namin balak mag-stay at gaganapin ang honeymoon sa Beach resort. Balak namin manatili ng kahit one week lang para masulo ang isat isa at pagkatapos ay magtatravel kami papuntang Europe kasama ang mga bata,

Mommy Moira at Daddy Ralph.

Tumawa naman si Gabriel at nakangiti kaming nakihalubilo sa aming mga bisita na nakikisaya sa aming pag-iisang dibdib. Wala na akong mahihiling pa Dininig ng Diyos ang aking mga dasal. Hindi perpekto ang buhay pero nagawa ko itong harapin. Nagiging mahina ako pero pinalakas ako ng aking pag-ibig kay Gabnel.

Sa mga nangyari sa aking buhay, gaano man kahirap nagawa kong malagpasan ang lahat ng iyun. Nawalan man ako ng mga mahal ko sa buhay, mananatili sila sa puso ko at hinding-hindi ko sila makakalimutan. Patuloy akong magiging matatag alang-alang sa aking mga anak at sa mga taong nagmamahal sa akin.

Ako si Carissa Perez Villarama at ito ang aking kwento Maraming salamat sa lahat ng mga sumubaybay.

Chapter 56

CARISSA

Fifteen Years Later

CARISSA VILLARAMA BEACH RESORT

Matamis ang ngiti sa aking labi habang nakatingin sa naghaharutan kong mga anak Masaya ako dahil lumaking magkakasundo ang ang mga ito. Masasabing successful ang pagpapalaki namin sa mga ito katulong sila Mommy Moira at Daddy Ralph.

Ang kambal na sina Miracle at Christian ngayun ay pareho ng 24 years old at si Arabella naman ngayun ang 18 years old na. Ang bilis lumipas ng panahon. Parang kailan lang ang hirap at sakit na naranasan ko noon. Pero heto kami ngayun. Sama-sama Masaya at kontento sa buhay. Super bless dahil hindi kami pinabayaan ni Lord. Lalong tumibay ang pagsasama ng pamilya na binuo namin ni Gabriel. Lalong tumibay ang aming pagmamahalan at paniniwala sa isat isa.

Pareho ng nakatapos ang kambal sa kanilang pag-aaral at uumpisahan na nilang pamamahalaan ang kompanya ng kanilang Daddy. Parehong business related course ang kurso na kinuha ng kambal dahil balak ng mga ito na tutulan ang mga negosyo ng pamilya. Halos hindi na kasi kayang hawakan ni Gabriel lahat. Isa pa gusto nitong magretiro ng maaga dahil gusto daw niyang nasa tabi ako palagi.

Ewan ko ba dito sa asawa ko. Kung pwede nga lang daw na isama ako sa lahat ng lakad nito gagawin niya. Masyadong nababaliw sa beauty ko. Hindi ko naman siya tatakasan dahil nakakabit na din ang buhay ko Dito. Mahal na mahal ko siya at parang mababaliw din ako kung mawala ito sa akin. Samantalang si Arabella naman ay nasa college na at gusto daw maging Doctor na labis naman naming sinuportahan.

18th birthday ngayun ni Arabella at gusto nitong dito sa beach resort gaganapin ang party. Abala ang Lahat sa pagdedecorate ng buong paligid para sa mamayang engkrandeng party. Alam kong excited ang lahat lalong lalo na ang celebrant.

Sa wakas binata’t mga dalaga na sila. Parang kailan lang Ang bilis nang panahon. Ilang taon pa siguro ang bibilangin at magkakaapo na din kami ni Gabriel. Hindi malabong mangyari dahil magaganda at guwapo ang aming mga anak. Maraming lalaking naghahabol sa kanila lalo na kay Miracle ngayun. Pero alam kong hindi pa ito nag-eentertain ng manliligaw. Pihikan ang dalaga kong anak at seryoso itong matutunan muna ang negosyo ng pamilya bago mag boyfriend. At isa pa pinalaki namin itong conservative sa kabila ng karangyaang tinatamasa sa buhay. Nagiging mapagmahalitong kapatid at anak.

Si Christian naman ay lumaking may paggalang sa mga kababaihan. Nagiging protective ito sa mga kapatid niyang babae. Wala pa rin itong pinakilalang nobya at kahit na sinong babae ang magugustuhan nito ay buong puso naming tatanggapin.

“Sweetheart, nandito ka lang pala, kanina pa kita hinahanap tawag sa akin ni Gabriel sabay yapos sa likod ko. Ganito ito sa akin. Matagal na kaming mag-asawa pero kung umasta ay ganoon pa rin. Parang mga bagong kasal pa rin.

Sobrang sweet nito at hindi man lang nagbago sa mga nakalipas na taon.

“Natutuwa lang ako gab. Parang kailan lang. Mga dalaga at binata na ang mga anak natin. Parang kailan Lang nasa mga bisig ko pa sila at inhehele.” Wika ko dito na may namuong luha sa aking mga mata. “Yes Sweetheart. Ang bilis ng panahon Masaya aku dahil napalaki natin sila na mababait at inagalang.” Sagot naman ni Gabriel na hinahalik-halikan pa ako sa batok.

“At spoiled. Lalo na iyang si Arabella” nakangiti kong wika dito. Narinig ko naman ang pagtawa ni Gabriel habang nakayapos pa rin sa akin. Alam kong guilty ito. Masyado kasi nitong na-spoiled ang mga bata lalo na ang itinuturing naming bunso na si Arabella.

“Hayaan mo na Sweetheart. Bunso kasi kaya ganyan.” Sagot nito sa akin. Kahit kailan talaga hindi namin.

Pinaramdam kay Arabella na iba ito sa amin. Na anak ito ng kapatid kong pumanaw na si Ate Ara.

“Kahit na Sweetheart. Para kasing lumalaki ang ulo ni Arabella habang tumatagal. Lahat na lang binibigay mo kasi agad. Kaya natatakot ako na baka magaya niya ang ugali ni. Pambibitin kong wika.

“Nino? Ni Ara?. Sweetheart, hindi ko hahayaan iyun. Iba si Ara iba si Arabella. Pinalaki natin ang bata ng maayos kaya imposible iyang kinakatatakutan  mo. Huwag kang mag-isip ng kung ano pa man. Huwag kang matakot. Magiging successful si Arabella katulad nila Christian at Miracle.” Malambing na wika ni Gabriel

“Sana nga Gabriel. Natatakot kasi ako eh. Nakikita ko kasi kay Arabella minsan ang pag-uugali ni Ate sagot ko dito.

“Sweetheart, hindi mangyayari iyang kinatatakutan mo. Hindi ako papayag. Gagawin ko ang lahat upang maging maayos ang kinabukasan ni Arabella. Isa siyang Villarama, lumaki siyang Villarama kaya naman imposible na mangyayari iyang kinatatakutan mo masuyong wika ni Gabriel. Marahas naman akong napabuntong-hininga at ipinikit ang aking mga mata.

“Ssshhhh tama na nga iyan. Masyado mong ini-stress ang sarili mo. Halika na. Puntahan natin ang mga bata. Baka may gusto pang isuggest ang mga iyan para sa party ni Arabella wika ni Gabriel sabay hawak ng aking kamay.

Marahan akong hinila papunta sa aming mga anak na noon ay nagkakantahan na sa isa sa mga cottage. Nang mapansin kami ay huminto ang mga ito at masayang sumalubong sa amin.

“Hello Mom, Hello Dad!” agad ba bati sa amin ng mga ito. Sabay-sabay na lumapit at humalik sa aming pisngi.

“Hello mga anak. So, excited na ba ang debutant mamaya sa party?” nakangiting wika ni Gabriel Agad

Naman tumango si Arabella. Bakas sa mga mata nito ang matinding excitement.

“Of course Daddy! Eighteen na ako mamaya. Sa wakas nasa legal age na ako para magawa na din ang mga Ginagawa nila Ate Miracle at Kuya Christian.” Sagot ni Arabella. Nangingislap ang mga mata nito habang sinasabi ang katagang iyun.

“wait Wait Wait...” at ano naman iyun Arabella? Ikaw talaga kung anu-ano ang pinagsasabi kina Mommy at Daddy nakangiti namang sagot ni Miracle.

“Huh!!! Ate Miracle ha? Huwag ka ngang mag deny diyan. Ano pa ba ang ibig kong sabihin? Party? Bar hoping? Outing?” maarteng sagot ni Miracle Nakataas pa ang mga kilay nito habang sinasabi ang bagay na iyun.

“Hala grabe siya.... Iyan talaga ang dream mo kaya gusto mo ng mag-eighteen?” natatawang sabat Naman ni Christian.

“Yes Kuya Christian. Isa sa mga dreams ko iyan Noon ko pa kaya gustong sumama sa inyo kapag magbabar hoping kayo. kaya lang hindi pwede kasi minor pa ako. Sabi niyo kasi hahanapan ako ng ID sa entrance pa lang ng mga bars kaya malabo pa sa sabaw ng pusit na makapasok ako. nakanguso nitong sagot kay Christian. Humalikipkip pa at akala mo ay aping api ito. .dahil hindi makasama sa mga night out.

Ng mga kapatid. Natawa naman si Gabriel sa sinabi ni Arabella. Gumaya na din dito ang mga kapatid kaya naman napuno ng tawanan ang buong paligid. Laban sa akin syempre. Hindi ako natutuwa sa kung anong mindset meron si Arabella. Nakakatakot.. Naalala ko na naman si Ate Ara dito. Mag-ina nga sila. Mga ganitong trip sa buhay ang gusto ni Ate Ara eh.

“Hepp Hepppp! Tama na nga iyan Arabella. kahit eighteen ka na hindi ka pa rin namin papayagan diyan sa mga plano mong night out unless kong makatapos ka na sa pag-aaral. Masyado ka pa ring bata para sa mga ganyang bagay seryosong wika ko dito.

“But Mommy. Eighteen na ako. Nasa legal age na kaya pwede na sagot nito sa akin.

“Well Baby, pwede naman talaga pero paminsan-minsan lang siguro, huwag palage kasi maapektuhan niyan ang pag-aaral mo,” sagot ni Christian. Agad ko naman itong pinandidilatan. Ito talagang asawa ko. Hindi marunong magsabi ng “NO” sa mga anak niya Laging pinapayagan.

“Yeheeeyyy your the best Daddy in World Daddy” masayang wika ni Arabella at yumapos pa ito sa ama.

Napailing-iling naman ako habang nakatingin sa mga ito samantalang sila Miracle at Christian ay tatawa

Tawa lang.

“Of course baby Bunso yata kita at lahat ng kayang ibigay ni Daddy. ibibigay ko sa iyo.” Masayang sagot

Ni Gabriel kaya agad ko itong kinalabit.

“Hay naku Gabriel. Kaya lumalakiing spoiled ang batang iyan kasi laging pinagbibigyan. No pa rin sa akin. No night out hanggat hindi makakatapos sa pag-aaral si Arabella” seryoso kong sagot at humalikipkip.

“You know what Agree ako kay Mommy. Baka mag boyfriend lang ng maaga iyang si Arabella eh kaya

Excited sa night-out at parties.” Pang-aasar naman na sagot ni Christian. .“Kuya” asar naman na sagot ni Arabella. Pinandilatan pa nito si Christian kaya naman napuno na naman ng tawanan ang buong paligid.

“Tama na nga iyan.baka magkapikonan pa kaayo. Ikaw Arabella na invite mo na ba lahat ng friends mo?” tanong ko dito.

“Yes Mommy. Excited na nga sila eh. Tiyak na mamamangha sila sa lugar na ito, Kakainggitan lalo nila ako sa School,” sagot ni Arabella Napangiwi naman ako sa sagot nito. Abat mukhang mayabang din yata sa School itong bunso namin.

.

“Ok fine.. Basta siguradihin mo lang na mag-enjoy ang bisita mo. Walang problema sa amin.” Sagot ko dito.

“How about you Ate Miracle. Na-Invite mo na ba ang mga friends mo?” baling ni Arabella kay Miracle na siyang labis kong ipinagtaka.

“Ikaw talaga Arabella. Party mo ito bakit kailangan ko pang iinvite ang mga friends ko.” Sagot naman ni Miracle.

“Ehhhh wala lang para marami akong bisita. Hihihi” nakangiti namang sagot ni Arabella.

Si Samantha, Antonio at Kurt pa lang naman ang nagconfirm na makakapunta.” Sagot ni Miracle “Wow talaga Ate? Darating si Kurt?” bakas ang kilig sa boses nito ng banggitin ang pangalan na iyun ni Arabella. Si Kurt Santillan ay matagal ng kaibigan ni Miracle at Christian. Anak ito ng isa sa mga business partners ni Gabriel. Ilang beses na itong pumupunta ng mansion dahil lagi itong iniimbitahan ng kambal kapag may okasyon. Ang alam ko ay nanliligaw ito kay Miracle pero binasted ng huli dahil ayaw pa daw pumasok sa isang relasyon. Pihikan si Miracle at sa edad na 24, ay hindi ko pa ito naririnig na nagkakaboyfriend na.

“Sus, ikaw talaga. Alam kong crush mo si Kurt noh kaya inimbitahan ko talaga siya” nakangiti namang sagot ni Miracle dito.

“Aba, may crush na agad ang bunso namin ah? Dalagang dalaga na talaga.” Nakangiting sabat ni Gabriel at nanunuksong nakatingin kay Arabella.

“Crush lang naman Daddy. Hindi naman masama iyun diba?” sagot ni Arabella. Nagniningning ang mga mata nito sa matinding kaligayahan

“Of course baby. Nothing wrong sa pagkakaroon ng crush pero priority mo muna ang pag-aaral ha?

Bawal muna ang mag-asawa.” Sagot naman ni Gabriel.

“Grabe ka Daddy hindi pa po ako mag-aasawa. Promise crush lang po muna natatawa namang sagot no Arabella sa Ama.

“Hindi bat nanliligaw sa iyo ang Kurt na iyan Miracle?” diretsang tanong ko sa dalaga kong anak.

Tinitigan ko ito sa mga mata. Gusto kong makita ang sinsiridad ng sagot nito. Baka mamaya matulad ang Mga ito sa amin ng kapatid ko na si Ara. Nag-aagawan sa iisang lalaki. Nag-aagawan kay Gabriel.

“Yes Mommy Pero matagal na iyun. At ilang beses ko na din siyang binasted. Hindi ko type ang katulad

Ni Kurt... Hindi siya ang dream guy ko.” Nakangiti na sagot ni Miracle.

Napansin ko naman ang paguhit ng malawak na ngiti sa labi ni Arabella ng marinig niya ang katagang iyun sa kay Ate Miracle nito. Nakahinga naman ako ng maluwag. Kung ganoon wala akong dapat na ipag- alala. Wala akong dapat na ikatakot.

Pero dahan-dahan ka lang Arabella. May ibang gusto na iyang si Kurt. May nililigawan naiyan kaya hanggat maaari crush-crush lang muna ha?” Sagot naman ni Christian. Bakas sa boses nito ang paalala at halong pang-aasar sa kapatid.

“Hmmmp ewan ko sa iyo Kuya Christian. Inaasar mo na naman ako.” Sagot naman ni Arabella sa kapatid.

“Its not pang-aasar Im just telling the truth diba Sis baleng ni Christian kay Miracle. Nakangiti namang tumango si Miracle.

“Pero crush lang naman ang nararamdaman ni Bunso. Mawawala din iyan paglipas ng araw wika naman ni Miracle. Nakita ko naman ang bahagyang pagsimangot ni Arabella.

.” balewalang

“Bweno, tama na iyan Baka kung saan pa mapupunta ang usapan na iyan alas dose na ng tanghali. Kailangan na nating kumain ng lunch daw Arabella after kumain ng lunch. magpahinga ka Darating mamayang 3pm ang make-up artist na mag-aayos sa iyo. Kaya matulog ka para fresh na fresh ka mamaya sa party, Kalimutan mo muna ang crush-crush na iyan “istrikta kong wika dito. Narinig ko naman ang malinang pagtawa ni Gabriel gayundin ng kambal. Nakangiti naman na tumango si Arabella.

Yes Mommy. I will make sure na ako ang pinakamaganda sa lahat mamaya Ako ang celebrant kaya dapat nasa akn lahat ng attention ng bisita. ako ang star of the night dapat.” Nakangiti nitong wika. Napansin ko naman na bahagyang napataas ng kilay si Miracle. Kapagkawan ay natawa sabay kalabit sa kambal nitong si Christian “Hay naku. 

Halina kayo at for sure naghihintay na ang pagkain sa lamesa. Tama na muna ang kulitan na iyan at kailangan nating magpahinga para sa party mamaya” wika ko. Agad naman tumalima ang mga ito at nagpati unang naglakad na pabalik ng Villa. Agad naman kaming sumunod ni Gabriel na noon ay nakahawak pa sa aking bewang habang naglalakad kami.

Pagdating sa villa ay agad kaming dumiretsoo ng dining area. Nadatnan namin sila Mommy at Daddy

Ralph na nakaupo na at halatang hinihintay kami para umpisahan na ang pagkain. Sixty five years old na Si Daddy Ralph samantalang si Mommy Moira naman ay sixty two na. Pero hindi mo mahahalata sa kanila na mga seniors na sila dahil sa mga masayahin nilang awra.

Pasensya na kayo Mom, Dad medyo natagalan kami. Hindi kasi maputol-putol ang kulitan ng mga makukulit niyong apo.” Hinging paumanhin ko dito habang inalalayan akong makaupo ni Gabriel sa hapag kainan,

“No worries anak. Kakarating lang din namin ni Daddy Ralph mo. Kakadulog lang din namin sa hapag kainan.” Nakangiting sagot naman ni Mommy Moira.

.

Nakahanda na ang masarap na pagkain sa lamesa kaya agad kaming kumain habang ang mga anak namin ay masaya pa ring nagkwentuhan. Tahimik lang kaming nakikinig ni Gabriel. Samantalang si Mommy Moira at Daddy Ralph naman ay pangiti-ngiti lang. Halatang natutuwa ang mga ito sa kadaldalan ng mga apo. As usual si Arabella ang bida sa hapag-kainan na siya namang laging nangyayari. Pero hindi na namin sinaway at talagang madaldal ito. Hindi nauubusan ng kwento.

Chapter 57

ARABELLA POV

Pakanta kanta ako habang pumapasok sa kwarto. Kakatapos lang namin kumain ng lunch. Sabi nila Mommy at Daddy magpapahinga daw muna ako. at kaya ko namang susundin. Kailangang magandang maganda ako sa party ko mamaya. Hindi pwedeng masapawan ang isang Arabella Villarama: Ang bunsong anak ni Carissa Perez Villarama at Gabriel Villarama. Isa sa pinakamayaman at makapangyarihang pamilya ng bansa.

Umupo ako sa harap ng Vanity table ko. Mataman kong tinitigan ang aking sariling repleksiyon sa salamin. Kinuha ko ang paborito kong liptint at pinahiran ng kaunti ang mamula-mula ko ng lips.

Kapaglarawan ay para akong luka-luka na buong tamis ng ngumiti sa harap ng salamin.

Sa wakas darating ang crush ko mamaya sa party. Sisiguraduhin ko na mapapansin nito ang kagandahan ko. Hindi ako papayag na mapunta ito sa ibang babae. Although nabanggit ni Kuya Christian na may iba na itong babaeng gusto. pero hindi ako makakapayag. 

Gagawa ako ng paraan para maging akin si Kurt Santillan. Hindi ko siya Crush.. Hindi na iyan ang nararamdaman ko sa ngayun sa gwapong kaibigan ng kapatid. Mahal ko na siya at masaya ako dahil maraming beses ng inamin ni Ate Miracle na wala itong gusto kay Kurt. Ilang beses na nitong binasted si Kurt. Kaya malaya akong mahalin ang binata. Alam kong susuportahan ako ng mga kapatid ko kapag aaminin ko sa kanila na mahal ko na ang matalik nilang kaibigan.

Umalis ako sa harap ng vanity table at lumapit sa aking kama. Agad akong humiga at masayang iniimagine ang kalalabasan ng party mamaya. Sisiguraduhin ko na bago matapos ang gabi ng party ay boyfriend ko na ang isang Kurt Santillan. Wala akong pakialam kung ano ang sasabihin nila Mommy at Daddy. Alam kong tututol ang mga ito dahil masyado pa akong bata para sa isang relasyon. pero ayaw kong mapunta sa iba si Kurt. Akin lang siya. Sa kanya ko lang nararamdaman ang ganitong pakiramdam sa isang lalaki.

Bigla akong napabangon ng maalala ko na wala pa pala akong escort mamaya. Ang pagkakakaalam nila Mommy ay isa sa mga classmates ko ang kinuha kong escort. pero wala akong balak. Pinaniwala ko lang sila na meron na pero in last minute balak kong sabihin na umurong ang nakuha ko dahil nagka- emergency.

Gusto ko kasing si Kurt Santillan. ang magiging escort at nahihiya akong diretsang sabihin kina Ate Miracle. Tiyak na pagtatawanan ako ng mga ito. Kaya nga instead na magsabi na wala akong escort. pinilit kong paimbitahan ang mga kaibigan nito na dumalo sa aking party para makita ko kaagad si Kurt. kapag sasabihin ko na na wala akong makuhang escort.

Napangisi ako at agad na bumangon sa aking kama. Ito na ang pagkakataon ko upang puntahan sila Ate Miracle sa kanilang silid. Sasabihin ko na sa kanila ang kunwaring problema ko. Alam kong hindi nila ako mahihindian dahil party ko ito at ayaw nila akong mapahiya sa harap ng mga bisita at mga classmates ko.

Lumabas ako sa kwarto at dumiretso sa kwarto ni Ate Miracle. Alam kong nasa sariling silid na ito ngayun para magpahinga. Pinalungkot ko ang aking hitsura at kumatok sa pinto. Wala pang halos sampung sigundo ay narinig ko ang boses ni Ate Miracle. Pinapapasok ako nito kaya naman itinulak ko. kaagad ang hindi nakalock na pinto at kunyari ay pumasok ng malungkot sa loob kwarto.

Nadatnan kong nakadapa si Ate Miracle sa kanyang kama habang may tinitingnan sa laptop. Sumulyap ito "What happened? Bakit ganyan ang hitsura mo?" bakas ang pag-aalala sa boses nito...

"Ate Malaking problema. Nagtext ang magiging escort ko sana mamaya sa party.... May emergency daw sa pamilya. kaya hindi siya makakarating. "kunyari at malungkot kong wika sabay yuko. Suminghot-singhot pa ako na kunwari ay natiyak.

"What? Bakit ngayun lang niya sinabi? kala... Teka.. Paano ngayun iyan. Sinabi mo na ba kila Mommy at Daddy ito?" nag-aalalang wika ni Ate Miracle.

"Hindi pa Sa iyo ko lang sinabi. Baka kasi magalit sila." malungkot kong wika.

"Paano ito. Teka lang. Pwede naman siguro kahit wala kang escort Bella." wika ni Ate. "Bella" minsan ang tawag nito sa akin. Gayundin sila Mommy Daddy. Short for "Arabella".

"Hindi Ate, ayaw ko.. Nakalagay na sa program na may escort ako. Ayaw ko ng baguhin iyun." kunyari ay nagmamaktol kong wika.

"I know pero what we can do now. We dont have time pa para maghanap ng iba na pwedeng pumalit. Wait..how about sa mga bisita mong darating. Wala ka bang makuha na pwedeng ipalit?" seryosong tanong ni Ate. Agad naman akong umiling. 

Ayaw ko ng ganoon Wala akong balak na kumuha ng kahit sinu-sino lang. Ang gusto ko si Kurt Santillan at wala ng iba pa. Mas gugustuhin ko pa na huwag ng ituloy ang party kung hindi rin lang sa Kurt ang escort ko. "Haysst! Problema nga ito." wika ni Ate Miracle at tuluyan ng tumayo.nakapag isip at lumabas ito ng kwarto. Kaagad naman akong sumunod dito. Nakita kong dumiritso ito sa kwarto ni Kuya Christian at

tuloy-tuloy na pumasok. Nadatnan namin si Kuya Christian na nasa harap ng study table at abala sa pagtitipa sa harap ng laptop.

Nang mapansin nito ang pagpasok namin ay agad kaming nilingon. Gumuhit pa ang matinding pagtataka sa mukha at tumayo para harapin kami.

"What is it? Alam niyo naman na kapag busy ako bawal akong istorbuhin." bakas sa boses nito ang Inis habang Isa-isa kaming tiningnan ni Kuya Christian. Mabait si Kuya pero kapag ganitong nagtatrabaho ito ay ayaw na ayaw pa-istorbo. Alam kong trabaho ang ginagawa nito sa laptop dahil sa mga figures na nakaflash sa screen.

"Im sorry... We have a problem that's why where here!" sagot naman ni Ate Miracle. Dumiretso ito sa kama ni Kuya Christian at prenteng naupo doon.

"Ano ba kasi yun? Sabihin niyo na dahil may importante akong ginagawa." naiinis pa rin na wika ni Kuya Christian.

"Hindi makakarating ang escort ni Arabella. Kailangan natin siyang tulungan para makahanap ng replacement." sagot ni Ate Miracle.

"Problema ba iyun... Eh ang daming pwedeng makuha diyan sa tabi-tabi. Ano ba kayo napakaliit na bagay pinoproblema niyo." naasar na sagot ni Kuya Christian.

"Christian, hindi ito maliit na problema, Tsaka pwede ba. Anong kumuha sa tabi-tabi ang sinasabi mo? Sa ganda ni Bella dapat bagay sa kanya ang kukunin nating escort noh. Hindi beauty and the best ang theme ng party niya kaya hindi pwede iyang sinasabi mo." sagot naman ni Ate Miracle.

"May sinabi ba akong kasing-pangit ni king kong ang kukunin nating escort niya?" inis namang wika ni Kuya Christian. Napahalakhak naman ng tawa si Ate Miracle. Hindi ko alam kung maiinis ba ako o matatawa sa dalawa kong kapatid na kambal. Lalo na ng makita kong halos hindi na humihinga sa katatawa si Ate Miracle.

"Pwede ba Ate. Kuya please help naman. Sige kung wala din lang akong escort mamaya buti pang sabihin ko na lang kina Mommy at Daddy na huwag na lang ituloy ang party" sagot ko sa mga ito.Agad naman tumigil si Ate Miracle sa kakatawa at seryoso akong tinitigan ni Kuya Christian.

Dont do that... Pag-aalalahanin mo pa sila Mommy. At isa pa nagpapahinga na ang mga iyon." sagot ni Kuya Christian.

"Sige na nga. Your wish is our command.. Si Kurt na lang ang pala kausapin natin na mag-escort sa iyo.

Total naman crush mo iyung tao eh."sabat ni Ate Miracle. Agad naman na kumawala sa labi ko ang hindi mapigilang ngiti.

"Talaga Ate???? Excited kong tanong dito.

"Yes... Matuloy lang ang party na iyan. Kuya Christian, ikaw na lang ang bahalang magsabi kay Kurt.

Hindi iyun aayaw sa iyo. lalo na kapag ikaw ang magsabi:" utos ni Ate Miracle sa kakambal.

"Okay Fine.. Ako na ang bahala sige na lumayas na kayo dito sa kwarto. dahil may tinatapos ako. Tatawagan ko si Kurt. pagkalabas niyo." sagot ni Kuya Christian at padabog na umupo sa upuan. kung saan nadatnan namin ito kanina na abala. Kinuha nito ang cellphone at agad na nagdial.

Kinalabit naman ako ni Ate Miracle na lalabas na ng kwarto, Tumango lang ako habang hinihintay na sumagot ang tinatawagan ni Kuya Christian. Alam kong si Kurt ito at gusto kong ma confirm ngayun din kung pumapayag ito.

Halos lumundag ako sa tuwa ng marinig kong walang pagdadalawang isip na pumayag si Kurt. Sa wakas isa sa mga plano ko na naman ang natupad. Hindi ko na tinapos pang pakinggan ang mga pinag-usapan

nila Kuya Christian at Kurt. dahil agad na din akong lumabas ng silid ni Kuya at dumiretso sa aking silid.

Masaya akong nahiga sa kama at pumikit. Naiimagine ko na kung gaano kasaya ang aking party mamaya. Eksaktong alas-tres ng hapon ng may kumatok sa aking kwarto, Agad akong bumangon at sinabihan na pwede ng pumasok kung sino man ang nasa labas. Tumampad naman sa paningin ko ang isa sa mga katulong ng Villa. Kilala ko ito sa mukha pero hindi ko matandaan ang pangalan. Wala akong time sa mga ganoong bagay. Mutsatsa sila at ayaw ko ng idagdag pa sa alalahanin ko. ang mga pangalan ng mga katulong dito sa resort at Mansion.

Yes singtayog ng Eiffel towering Paris France ang pagiging mapagmataas ko. Tama lang naman iyun dahil may maipagmamayabang naman ako. Mayaman kami kaya dapat lang na tingalain nila ako. 

Although alam kong maraming nagsasabi naibang-iba ang ugali ko sa mga kapatid kong kambal. pero wala akong pakialam. Iba ibang trip sa buhay iyan. Gusto nila Kuya at Ate na mag mukha silang anghel sa harap ng maraming tao. Soo be it. 

Basta ako, ganito ako.. Hindi na mababago iyun. Ako ang bunsong anak ng Villarama at dapat lang na tingalain at igalang nila ako. tulad ng pagalang nila kina Mommy at Daddy gayundin kina Grandmama at Grandpapa.

"Mam Arabella, pinapatawag po kayo ng Mommy niyo. Dumating na daw po ang make-up artist niyo at aayusan na daw po kayo." wika nito habang nakayuko. "Ok. Tell them na maliligo lang ako." Sagot ko dito at tuluyan ng bumangon mula sa kama. Hindi ko na pinakinggan ang iba pang sasabihin ng katulong at dumiretso na ako ng banyo para maligo.

Pagkatapos kong maligo ay agad akong lumabas ng banyo. Nakasuot lang ako ng puting roba. Nadatnan ko pa ang katulong na nag-aayos ng aking kama. Hindi ko sana papansinin kaya lang nababagalan ako sa kilos nito.

"Huyyy mutsatsa nilisan mo nga diyan. dahil naabalibadbaran ako sa presensiya mo galit kong wika dito. Pinamaywangan ko pa ito kaya naman nagkukumahog sa pagkilos ang katulong Ganito ako palag Ewan ko ba....hindi ko kayang pigilan ang aking sarili. Siguro inborn na sa akin ang ganitong klaseng ugali. Palagi nga akong napapagalitan ni Mommy. kapag nakikita nitong tinatarayan ko ang mga katulong. Pero ano ang magagawa ko. Naiimbyerna talaga ako lalo na kapag babagal-bagal ang kilos.

Kinuha ko lang ang aking cellphone na nasa bedside table ko at lumabas na ng kwarto. Iniwan ko ang katulong na halos mangiyak ngiyak na sa pagmamadali. Dumitso ako sa ibaba ng villa at pumasok sa Isang kwarto. Dito nakalagay ang susuutin ko mamayang party. 

Dito din ako aayusan. Pagdating ko ay naabutan ko si Ate Miracle at Mommy. Masaya ang mga itong nakikipag-usap sa make-up artist. Napansin ko din na nag-iba ng style ang buhok ni Ate Miracle. Lalong bumagay sa mala-anghel nitong mukha ang bago niyang gupit. Kuhang-kuha talaga ni Ate Miracle ang magandang hugis ng mukha ng aming Ina. Marahil ay nagpaayos na ito ng buhok bago pa ako bumaba.

"Sige na Arabella.. Umupo ka na diyan para maumpisahan ka ng ayusan. Mamaya lang ng kaunti ay dadating na ang iyung mga bisita. Gigisingin ko ang Daddy niyo para makapag-handa na din." wika ni

Mommy sabay tayo. 

Hinalikan pa ako sa pisngi bago tuluyang nagpaalam at lumabas ng silid. Nagpaiwan

naman si Ate Miracle at masayang nakatingin sa akin. habang inumpisahan ng ayusan ako ng stylist. "You know what? Dumating na si Kurt. Nandoon sila sa kwarto ni Kuya." balita sa akin ni Ate Miracle.

Agad naman sumikdo ang aking dibdib. "Talaga Ate? Wow thanks talaga sa inyong dalawa ni Kuya." nakangiti kong wika dito. Sobrang excited na ako. Sisiguraduhin ko na hindi matatapos ang gabing ito at mapapasaakin si Kurt.

"Basta siguraduhin mo lang na crush lang iyang nararamdaman mo ha? May girlfriend na si kurt kaya huwag mo na siyang landiin " wika ni Ate.

"Ate Naman.... Hindi ako ganoon noh.. Kahit papaano dalagang Pilipina pa rin ito ha?". Kunyari ay may pagtatampo sa boses kong wika dito.

"Ayy suss, huwag kang magtampo diyan. Pinaalalahanan lang kita. Ayaw kong makita kang ikaw ang naghahabol sa lalaki Bella." sagot ni Ate. "Alam ko yun Ate... At never kong gagawin ang bagay na iyan. Sila dapat ang magkakandarapa sa beauty ko." sagot ko dito na siyang ikinangiti naman ni Ate Miracle.

"Thats my Arabella. Dapat ganoon nga. Look at Mommy and Daddy, they love each other kaya tingnan mo super sweet pa rin sila sa isat isa. kahit mga dalaga at binata na tayo. Kung maglambingan akala laging bagong kasal." nakabungisngis na wika ni Ate Miracle.

"Yes, at iyun ang dream ko Ate. Gusto ko magkaroon ng asawa na tulad ni Daddy Gabriel. Mayaman tsaka

sweet. " nakangiti kong wika habang kinikilig.

"Haysst meron pa kayang katulad ni Daddy sa panahon ngayun?" sagot ni Ate.

"Hmmmm maybe...." sagot ko sabay harap sa salamin. Inuumpisahan na akong ayusan sa buhok ng hair stylist.

Matagal na itong stylist ng pamilya kaya alam ko na kung paano ito magtrabaho. Hindi ako pwedeng magreklamo at magtaray dito. dahil tiyak na magsusumbong ito kay Mommy "Sige Bella, maiwan na muna kita. Pupuntahan ko lang ang mga friends ko. See you later." nakangiting wika ni Ate habang tumatayo at diretsong lumabas na ng kwarto.

Chapter 58

ARABELLA

Matamis ang ngiti sa aking labi habang naglalakad ng dahan-dahan. Tinawag na ang aking pangalan ng emcee at masaya akong naglakad papuntang bulwagan kung saan gaganapin ang party.

Bago ako makarating ng bulwagan ay sinalubong na ako ni Kurt. Nakangiti ito habang inilalahad ang mga kamay. Agad ko naman itong tinanggap at pakiramdam ko ay biglang may kuryenteng dumaloy sa aking ugat ng magdikit ang aming palad. Gwapong-gwapo ito sa suot nitong suit at pakiramdam ko ay nasa alapaap ako. Biglang nanlambot ang aking tuhod at hindi makahinga ng maayos dahil sa mabilis na pagtibok ng aking dibdib. Pakiramdam ko ay ikakasal na kami ng aking night and shining armor.

Dahan-dahan kaming naglakad at lalong lumawak ang aking ngiti ng makita ko ang aking mga bisita. Nagpalakpakan ang mga ito bago ako nakarating sa harap ng entablado kung nasaan nandoon ang princess theme lang upuan. .

Agad akong inalalayan ni Kurt na makaupo. Pagkatapos ay nag-umpisa na ang program. Wala naman akong naini tindihan sa mga nangyari dahil ang buong attention ko ay nakatutok kay Kurt. Ang malambot nitong palad na maya-maya ay humahawak sa akin upang ako ay alalayan.

Natapos na lang ang party ng para akong isang manikang de susi. Pakiramdam ko umikot ang buo kong oras kay Kurt. Kaya naman ng matapos na ang program ay agad na nagsilapitan ang aking mga kaibigan. Nag-congratulate ang mga ito sa akin at bakas sa mga mata nito ang pagkamangha sa engrande kong birthday celebration.

“Wow Bella, grabe nakakainggit naman ang party mo... Grabe first time kong makaattend sa ganitong

Kabonggang party.” Natutuwang wika ni Nikka. Mayaman din ang pamilyang pinanggalingan nito pero.

Ewan ko ba lang bakit nasabi nito na first time niyang makadalo sa ganitong okasyon.

“Oo nga. Grabe ka Bella, parang gusto ko din tuloy irequest kay Dad na ganitong party din ang gaganapin.

Kapag mag eighteen na ako.” Sagot naman ni Carmela. Nag-iisang anak ito ni Tita Roxie at Tito Jonathan.

Best friend nila Mommy at Daddy.

“Hay naku kering-keri iyan nila Tito at Tita Carmela. Nag-iisang anak ka lang naman nila eh. Tiyak na ibibigay nila sa iyo kung ano ang gusto mo.” Nakangiti kong sagot dito. Matanda ako ng halos isang taon kay Carmela kaya naman next year pa ito mag-eighteen. Maganda ito at pino kung kumilos. Halata sa kutis nito ang pagiging anak mayaman.

“So ano ngayun ang plano mo? Alam mo bang napaghahalataan ka kanina? Grabe ka kay Kurt kung kumapit ha. Halatang nilalandi mo siya.” Wika ulit ni Nikka. Masasabi kong best friends ko ito dahil lahat ng gusto nitong sabihin ay nagagawa niya ng hindi ko sinusupladahan.

Grabe, alam niyo bang parang nasa alapaap ako kanina? Ang bango ni Kurt at ang pogi niya. “nakangiti

Kong sagot sa mga ito.

“Talaga? Wow swerte mo talaga Arabella. Imagine natupad ang dream mo na na magiging escort ang Isang Kurt Santillan. Hays ako kaya kailan kaya papansinin ng crush ko.” Wika ni Carmela sabay sulyap sa gawi nila Kuya Christian at mga barkada nito. Masayang nagtatawanan ang mga ito habang umiinom ng alak.

“Hmmm bakit sino ba sa kanila ang crush mo?” tanong ko dito.

“Ha?? Ahhh wala, wala nakangiting pagkakaila ni Carmela. Umiling-iling pa ito.

“Si sige na.. Malay mo matutulungan pa kita. Huwag ka ng mahiya...halus kapatid na din kita Carmela. Inaanak ka ng Mommy ko tapos mag best friend pa sila since high school.

Talaga ba? Hindi ba nakakahiya yun?nag-aalangan na sagot ni Carmela:

“No. Dont worry kami lang ni Nikita ang makakaalam. Secret natin ito.” Natatawa kong sagot.

“Sige na nga aaminin ko  sa inyo eh. Si Si Kuya Christian mo ang crush ko Arabella.” Pabulong na na wika.

“Wha... What? Si Kuya Christian?” muntik ko ng masigaw ang pangalan ng kapatid ko dahil sa matinding.

“Ate sabi ko naman secret lang eh.” Pumapadyak at may halong pagkainis na wika ni Carmela.

“Naku Carmela, mahihirapan ka kay Kuya Christian. May pagka killjoy iyan eh. Tsaka ang alam ko ayaw niya sa mga babaeng mas bata sa kanya. Wika ko dito. Nakita ko naman ang pagkalungkot sa mga mata ni Carmela.

“Pero dont worry. Tutulungan kita. Basta tulungan mo din ako.” Nakangiti kong wika nito. Agad naman Namilog ang mga mata ni Carmela dahil sa tuwa.

“Talaga? Eh ano na naman ang gagawin ko para tutulungan mo akong mapansin ni Christian?” wika ni Carmela.

“Basta, ako ang bahala. Kapatid ko si Kuya Christian at lahat kaya kong gawin para mapansin ka niya Carmela, Basta gawin mo din ang utos ko sa iyo ngayung gabi para maging akin sa Kurt. “ nakangiti kong bulong dito.

“Baka naman mapagalitan tayo nila Tita Carissa at Tito Gabriel Bella” nag-aalalang sagot ni Carmela. “Hindi Iyan Wala namang ibang makakaalam kundi tayong tatlo lang. Hindi ba Nikka.” Sagot ko dito.

Sabay baling kay Nikka na agad namang tumango.

“In ako diyan basta para sa iyo Bella.” Sagot ng nakangiting si Nikka.

“Oh kitams Carmela. Sabi ko sa iyo eh Sige na.. Pumayag ka na kasi.” Pamimilit kong wika dito.

“Hmmmp sige na nga. Pero make sure mo na hindi kami madadamay dito Bella ha? Kundi mayayari Talaga kami nito. Sagot naman ng nag-aalangan pa ring si Carmela.

“Sure.. Tutulungan niyo lang naman akong makasama buong gabi si Kurt eh pagkatapos nito ok na....”

Sagot ko na may halong excitement sa boses.

“Ano ba kasi ang gagawin namin?” agad na tanong ni Carmela sabay sulyap sa kinaroroonan nila Kuya na noon ay masayang nag-uusap at tumutungga ng alak.

Mamaya kapag malasing sila Kuya Christian, tulungan niyo akong gapangin si Kurt.” Bulong ko dito. Napansin ko naman na agad nanlaki ang mga mata ng mga kaibigan ko sabay takip sa bibig.

“ha?" "Ano?" Naku bad iyang iniisip mo Bella. mapapahamak talaga tayo niyan.” Ani ni Carmela. Halatang hindi ito pumapayag sa gusto ko.

“Ano ka ba Carmela, nagpromise ka na tutulong ka. Huwag ka ngang ano diyan.” Naiinis kong wika dito “Eh paano kung hindi sila malasing? Ano ang gawin natin? Sabat naman ni Nikka.

“Malabo iyan. Hard drinks ang tinitira nila kaya sigurado akong malalasing ang mga iyan at magkanya- kanya na iyan sila ng higa. Kaya hindi kayo pwedeng umalis ng party hanggat hindi matatapos. para mabantayan natin sila kung saan sila matutulog.” Sagot ko sa mga ito. Agad naman napatango si Nikka samantalang si Carmela naman ay halata sa mga mata nito ang pagtutol. “Look," isa-isang nag-uwian na ang mga bisita ko. For sure maiiwan iyang mga friends ni Kuya Christian at Ate Miracle. Mamaya kapag lasing na ang lahat tulungan niyo akong buhatin si Kurt papunta sa cottage na iyan” wika ko sa mga ito sabay turo sa cottage na nasa hindi kalayuan. Balak kong diyan dalhin si Kurt at magpalipas ng umaga kasama ito. Nang sa gayon iisipin ng mga magulang namin na nagkakamabutihan na kami at hindi na makakaligtas sa akin si Kurt. Kinabukasan agad sure na talaga na boyfriend ko na siya.

“Hmmp bahala ka na nga. Pero kapag hindi malasing, huwag na nating itutuloy. Nakakatakot kasi eh.”

Sagot ni Carmela. Tumango naman ako para matapos na ang aming pag-uusap. Mahirap na baka

Magbago pa ang isip ni Carmela at isumbong ako kay Mommy. Malalagot talaga ako.

CARISSA POV

Parang kailan lang ng binigay si Arabella sa amin ng kapatid kong si Ate Ara. Ngayun dalagang dalaga na ito. Hindi ko alam kung nasunod ba ang pangako ko kay Ate Ara. Kung napalaki ba namin ito ng maayos gayung kitang-kita ko dito ang pagkakatulad ng ugali nito kay Ate Ara. Lumaking spoiled si Arabella. Ngayun pa lang natatakot na ako na baka maulit ulit ang mga nangyari noon. Huwag naman sana dahil ayaw ko ng balikan pa ang mga bagay na iyun. Itinuring ko ng anak si Arabella at hinding hindi ko matatanggap kung mapapahamak ito.

“Hello Bestie, wow habang tumatagal lalo kang gumaganda ah?” nakangiti na bati sa akin ni Roxie. Isa ito sa mga bisitang iniexpect namin ngayung debut ni Arabella. Ngayun lang kami nagkatagpo buong gabi ng party dahil abala din kami ni Gabriel sa pag-iistima ng mga bisita. Nagbeso lang kaming dalawa nito kanina tapos naghiwalay na dahil maraming gustong kumausap kay Gabriel at hindi ito pumapayag Kapag hindi ako kasama.

“Hi Roxie, naku ikaw din naman. Parang hindi din tumanda. Mukha ka pa ring kolehiyala.” Natatawa kong wika dito sabay beso.

“Ganoon talaga kapag alaga ng Mister. Hindi agad tumatanda dahil laging nadidiligan “malandi nitong wika sabay tawa. Napangiwi naman ako sa sinabi nito. Nakatuluyan nito ang hindi niya tunay na kapatid na si Jonathan. Hindi ko napansin kung kailan nag-umpisa ang kanilang relasyon pero nalaman ko na lang na buntis na ito sa anak nila ni jonathan...

“Ikaw talaga. Hindi ka pa rin nagbabago. Napaka parin ng bunganga mo natatawa kong wika dito na siya naman nitong ikinatawa.

“siya nga pala, nasaan si Carmela?” tuloy ko sa nag-isa nitong anak. “Aba si carmela, nandoon kasama ni Bella. Alam mo naman na mag close friend ang mga iyun” sagot nito.

.

“Hmmm mabuti naman para ma enjoy niya din ang party.” Nakangiti kong sagot.

“Oo nga e Parang tayo lang noon.. hayst nakakalungkot lang. hindi na naman makakadalo ang baklang si  Roldan.

as usual busy na naman sa kanyang mga business” sagot ni Roxie “Hayaan mo na Bestie. gusto yatang magpayaman ng magpayanman eh. Naaambunan din naman tayo ng

Grasya dahil bongga kung magbigay ng regalo at pasalubong nakangiti kong sagot dito.

“Sabagay ok din naman yun Bestie kaya lang hindi din talaga maiwasan na mamiss ko ang bakla. Alam mo bang selos na selos si Jonathan diyan noon? Hindi niya lang magulpi dahil nag-iisang anak ng Mayor eh: tumatawang wika ni Roxie. Natawa naman ako dito.

“Saya nga pala Bestie, dalagang dalaga na talaga ang anak ni Ara noh.. Sorry kung itanong ko ito. Wala ka bang balak sabihin sa kanya ang totoo? I mean tungkol sa tunay niyang pagkatao?” seryosong tanong

Ni Roxie. “Ewan ko Bestie. Napamahal na talaga siya sa amin at ayaw namin na makikita siyang nasasaktan.”

Malungkot kong sagot dito.

“So...Ililihim niyo na lang ito sa kanya habang-buhay? Pero Bestie payo lang ha? Alam naman natin na maraming nakakaalam tungkol sa pagkatao ng bunso niyong anak kuno na si Arabella... Maraming nakakaalam na mga tsismosa at tsismoso na dalawa lang ang anak niyo at ito ay sila Miracle at Christian lang.” Seryosong wika ni Roxie.

“Kilala si Gabriel sa business world. Alam ng lahat kung sino ang legit anak ng mga Villarama. Kaya hindi malabong magiging sekreto ito habang-buhay.” Payo ni Roxie. Nabahala naman ako sa sinabi nito. Tama ito, maaring bukas o makalawa malalaman ni Arabella ang katotohanan. 

Hindi man galing sa aming mga bibig kundi maraming tao na mas nakakaalam. Hindi ko lang alam kung paano ito umpisahang open-up sa kanya na hindi siya masasaktan. Hindi habang-buhay mapoprotektahan namin siya. Ayaw din naman ni Gabriel na magtapat kay Arabella. Pareho kami. Takot kaming masaktan ang bata.

“Ewan ko Bestie. Bahala na. Hihintayin na lang siguro namin na kusang sumiwalat lahat ng sekreto.

Tungkol sa pagkatao ni Arabella. Sa ngayun hayaan na lang muna namin siyang mag-enjoy sa pagiging dalaga.” Sagot ko dito. Nakakaunawa namang tumango si Roxie.

“Hello Sweetheart, seryoso ang mag best friend ngayun ah? Baka kung ano naman ang mga kalukuhan na tinuturo mo sa mahal ko Roxie ha?” biglang wika ni Gabriel mula sa aking likuran. Nakangiti ito kaya alam kong binibiro nito ang bestfriend ko. Pagkalapit nito ay agad itong yumapos sa akin at hinalikan ako sa pisngi. Naamoy ko pa dito ang samyo ng alak na ininom nito.

Uy Gabriel huwag kang ganyan sa Misis mo. Mabait iyang Roxie ko na iyan.. The best Misis in the world iyan kaya hinay-hinay ka.” Sabay naman ni Jonathan na lumabas sa kung saan. Lumapit ito kay Roxie at agad na yumakap din sa asawa.

Napangiti naman ako. Alam kong biruan lang ang lahat. Alam na namin ang ugali ng bawat isa.

“Hahhaha! Joke lang pare. Parang kailan lang para kang nagngangawa kanang hinahanap si Roxie eh.”

Natatawang biro ni Gabriel kay Jonathan.

“at nagsalita ang hindi din nabaliw sa kakahanap kay Carissa. Halos lumabas na nga ang uhog mo sa Kakaiyak at pagmamakaawa mahanap mo lang iyan asawa mo.” Natatawang ganting biro ni Jonathan. “Naku naku Tama na nga iyan. 

Kung saan-saan na naman napupunta ang usapan na iyan. Babe, diba may meeting ka pa bukas early in the morning? Kailangan na siguro nating umalis total tapos naman na ang program.” Wika ni Roxie sabay tingin sa amin.

“Ganoon? Aalis kaagad kayo? Akala ko ba dito kayo magpapalipas ng gabi?” sagot ko kay Roxie.

“Iyun nga sana ang plano Bestie. kaya lang biglang tumawag kanina ang secretary, Babyahe daw sa France bukas ang CEO ng crystal holdings kaya naman kailangan gawin na bukas ang meeting,” sagot ni Roxie.

Ah ganoon ba? Sige hindi ko na kayo pipigilan. Pero mag-ingat kayo ha?” sagot ko dito.

“Dont worry Bestie may driver naman kami. At isa pa balak kung iiwan na lang muna dito si Carmela. Mukhang nag-eenjoy pa siya eh. Ipapasundo ko na lang siya bukas sa kanyang Yaya at Driver.” Wika ni Roxie sabay tingin sa kinaroroonan ni Carmela. Kausap ito ni Arabella at Nikka.

Much better Bestie. Para naman may makabonding si Arabella. Kami na ang bahala kay Carmela.”

Wika ko dito.

Agad naman nagpaalam ang mag-asawang Roxie at Jonathan. Inikot pa namin ang buong bulwagan at nang mapansin namin na iilan na lang ang mga bisita ay nagpasya na din kami ni Gabriel na magpahinga.

Sila Mommy Moira at Daddy Ralph naman ay maagang pumasok ng kanilang kwarto. Pagkatapos pa lang ng program kanina ay nagpaalam na ang mga ito na matutulog na. nakita ko pa na masaya ang aming mga anak sa pakikipag-usap sa kanilang kanya-kanyang kaibigan. 

Nag inuman ang mga ito pero hindi naman ako nag-aalala lalo na sa kambal na sina Miracle at Christian. Disiplinado ang mga ito at kayang-kaya dalhin ang mga sarili sa mga ganitong klaseng okasyon. Aakyat na din ang mga iyan kapag makaramdam ng pagkalasing. Tinapunan din namin ng tingin si Arabella. 

Masaya pa rin itong nakikipagkwetuhan sa dalawang

Kaibigan. Hinayaan na lang namin at binilinan ang mga staff na kapag wala ng ipinapagawa sa kanila ang mga bata ay pwede na din silang magpahinga. Kinabukasan na lang ligpitan ang mga kalat dahil alam kang pagod na ang lahat. Private ang buong area kaya alam kong safe ang lahat lalo na ang mga bata.

Chapter 59

CARISSA

KINAUMAGAHAN

Sinulyapan ko ang orasan na nakapatong sa center table dito sa kwarto namin. Alas-sais pa lang ng Umaga. Kahit na bahagya akong napuyat kagabi ay maaga pa rin akong nagising: Ewan ko ba nasanay na ang aking mga mata sa ganitong oras palagi.

Babangon na sana ako ng maramdaman ko ang mahigpit na yakap ni Gabriel sa akin. Hindi ko alam kung gising na ito o nagtutulog-tulugan lamang. Alam naman nito na ganitong oras akong gumigising kaya lang kung makayakap parang ayaw pa ako nitong pabangunin sa higaan.

“Gab, bitaw na muna para hindi maistorbo ang tulog mo. Babangon na ako bulong ko dito at hinawi.

Ang buhok na nakatakip sa noo nito.

“Sweetheart, masyado pang maaga Wala tayo sa mansion, nandito tayo sa resort kaya mamaya ka na

Bumangon. “malambing na wika nito at lalo pang hinigpitan ang pagyakap sa akin.

“Hindi na ako makakatulog Gab protesta ko dito.

“Pwes patutulugin kita” wika nito at biglang pumaibabaw sa akin. Napahagikhik naman ako dahil sa

Ginawa nito.

“Ano kaba. Hanggang ngayun talaga ginagamitan mo pa rin ako sa mga ganyan mong tiknik. 

Umalis ka nga diyan sa ibabaw ko. Kung anu-ano na naman iyang mga naiisip mo eh kunyaring reklamo ko dito. Napahalakhak naman si Gabriel at pinaghahalikan ako nito sa mukha. Natawa na lang din ako sa ginagawa nito. Habang lumilipas ang taon sa buhay mag-asawa namin lalong naging clingy si Gabriel.

Umaasta minsan na parang isip bata kapag kami lang dalawa ang magkasama.

“One round lang Sweetheart. .malambing na wika nito sa akin. at akmang hahalikan ako sa leeg pero pinigilan ko bagkos ay hinawakan ko ang mukha nito at pinanggigilan.

“Gabriel ha? Kay aga-aga Kung ayaw mo ng matulog bumangon ka na diyan. Ichecheck pa natin ang mga bata. Baka nagpakalasing ang mga iyun kagabi.” Wika ko dito.

Natigilan naman si Gabriel sa aking sinabi, kapagkuwan ay hinalikan ako nito sa leeg at bumangon na din. Inalalayan pa ako nitong makababa sa kama. Napangiti naman ako sa simpleng gesture na ginagawa nito. Sabay na kaming pumasok ng banyo para gawin ang aming morning routine, Gusto pa sana nitong ipilit ang one round na gusto. kaya lang ayaw ko muna talaga. Nasa isip ko kasi ang mga bata at hindi ako

Mapalagay hangga’t hindi ko masigurado na ayos lang sila. Baka mamaya naglasing ang mga ito kagabi at nakatulog na lang kung saan-saan.

Pagkatapos ay hawak kamay kaming lumabas ng kwarto. Agad namin pinuntahan ang kwarto ni Miracle para icheck kung sa kwarto ba ito natulog. Sabay na gumuhit ang ngiti sa aming labi ng makita namin na mahimbing itong natutulog. Pagkatapos ay tiningnan din namin ang kwarto ni Christian, tulog din ito habang nakadapa.

Huli namin pinuntahan ang kwarto ni Arabella. Nadatnan namin si Carmela sa loob. Nasa harap ito ng salamin at abala sa pag-aayos sa sarili. Nang makita kami nito ay agad itong ngumiti sa amin at lumapit sukbit ang kanyang maliit na backpack. “Good Moming Tita Ninang, Good Morning Tito.” Nakangiti nitong wika sabay lapit sa amin at halik sa pisngi sabay naman kaming napangiti ni Gabriel. Kahit kailan talaga super lambing ng anak nila Roxie at Jonathan.

“Hello Carmela, ang aga mo ngayun nagising ah? Nasaan nga pala si Arabella? Agad na tanong ko dito. Napansin ko kasi na bakante ang kama nito, Ibig sabihin wala si Arabella sa kwarto.

Napansin ko naman na nagulat si Carmela sa aking tanong. Umilap ang mga mata nito at parang kinakabahan.

Hmmmm i dont know Tita, nauna po kasi akong umakyat dito sa room niya kagabi. Kailangan ko pa kasi umalis ng maaga ngayun kasi nandiyan na sila Yaya at driver na inutusan nila Mommy na sunduin ako sagot nito. “Ganoon ba? So hindi mo kasama si Arabella na natulog dito kagabi?” nagtatakang tanong ni Gabriel.

Bakas sa boses nito ang pag-aalala.

“Sorry po Tito. Hindi ko po napansin Basta pagkagising ko po wala po si Arabella dito sa kwarto.” Sagot

Naman ni Carmela.

“So hindi siya natulog kagabi dito sa kwarto?” tanong ulit ni Gabriel.

Napansin ko naman naman na umilap ang mga mata ni carmela. Hindi ito makatingin ng diretso sa amin.

“Hi Hindi ko po napansin.” Sagot ni Carmela na halata sa boses nito ang kaba.

“Hmm Tita, Tito mauuna na po ako. Nandiyan na sila Yaya sa labas.” Kapagkawan ay paalam nito “Sige Halika na. Samahan ka na namin sa labas “wika ni Gabriel at nagpatiuna ng maglakad. 

Agad naman kaming sumunod dito. Nakayuko lang si Carmela habang naglalakad. Halata sa kilos nito na hindi ito komportable.

“Carmela” tawag ko dito. Lumingon naman ito sa akin. Nginitian ko ito.

“Tell me the truth Saan natulog si Arabella kagabi. Bakit hindi mo siya kasama sa kwarto?” mahinahon kong tanong dito habang dahan-dahan kaming naglakad. Nauna na kasi si Gabriel sa amin. Halatang nag-aalala din ito kay Arabella.

“Hmmmnm Tita... Sorry po nagpromise kasi ako na wala akong pagsasabihan eh” kiming sagot ni Carmela. Huminto ako sa paglalakad at hinarap ito.

Sabay titig sa mga mata nito.

“Dont worry Carmela. Hindi ako magagalit sa iyo. Tell me where is Arabella?” mahinahon kong wika. .

“Sa cottage po. Kasama niya si Kurt” mahinang wika nito. Nagulat naman ako sa narinig. Halos hindi ako maka paniwala sa sinabi ni Carmela. Biglang nanginig ang buo kong kalamnan. Naipikit ko pa ang aking mga mata upang pakalmahin ang aking sarili. 

“Sorry Tita. Iyan ang gusto ni Arabella eh. Malaki daw po kasi ang pagkagusto niya kay Kurt at gusto niya ng maging boyfriend. Sagot ni Carmela. Nanginginig na ang boses nito at may namuo ng luha sa mga mata. Halata din sa boses nito ang takot.

“Lets go. Ituro mo sa amin kung saang cottage.” Sabay kaming nagulat ni Carmela ng biglang nagsalita si Gabriel sa aming likuran. Halata sa mukha nito ang tinitimping galit.

“Tito, sorry po “naiiyak na wika ni Carmela. Takot na takot ito. lalo na ng mapansin ang galit na nakarehistro sa mukha ni Gabriel.

“Not your fault Carmela. just tell us where the hell they are.” Ma awtoridad ang boses nya wika ni Gabriel dito.

Naglakad si Carmela. Tumingin sa labas si Gabriel at hinawakan ang aking mga kamay na nanginginig na dahil sa takot at tensyon. Napakabata pa ni Arabella para sa ganitong bagay. 

Hindi ko alam pero natatakot ako. Pakiramdam ko nagbalik na naman kami sa dati. Naramdaman ko pa ang bahagyang pagpisil ni Gabriel sa aking kamay, Napansin marahil nito ang panginginig ko. dumiretso kami sa labas ng villa. Pagkatapos ay huminto si Carmela sa isa sa mga cottages. 

Naikuyom naman ni Gabriel ang kanyang mga kamao. habang nakatitig sa pintuan nito Kapagkuwan ay bigla nitong itinulak ang pinto. Lumikha ito ng malakas na ingay at sabay pang napabangon ang dalawang tao sa loob nito. Parehong nagulat at natulala pagkakita sa amin.

“Da Da Daddy??? Mommy???” nangangatal ang boses na wika ni Arabella. Halata sa mukha nito ang takot ng masulyapan nito ang galit na mukha ni Gabriel. Agad naman na nilapitan ang mga ito at pwersahang hinila sa kama si Kurt. Walang damit pang-Itaas pero suot pa rin naman nito ang pantalon. 

Pagkatapos ay inundayan ng suntok sa mukha na siyang ikanabagsak sa sahig ng Napasigaw ako sa sobrang takot. Ganoon din si Arabella. Agad kong dinaluhan si Gabriel para pigilan ito sa muling pagsugod kay Kurt. Niyakap ko ito “Gabriel, Tama na. Baka mapatay mo siya! Please tamana! Umiiyak kong wika dito habang mahigpit na nakayakap mula sa likod nito. 

Alam kong galit ito at hindi kontrolado ang sariling emosyon. Ayaw kong makapatay ang asawa ko dahil lang sa ganitong pangyayari.

Siya namang pagdating ni Miracle. Sandali itong natigilan sa nasaksihan. Kapagkuwan ay lumapit kay Arabella na noon ay iyak ng iyak. Nagtatanong ang mga mata nitong nakatitig sa kapatid.

“Naramdaman ko naman na bahagyang kumalma si Gabriel. Hinila ko ito palabas ng cottage habang panay ang iyak ko. Mabuti na lang at sumunod ito sa aking paghila. Pagdating sa labas ay huminga ito ng malalim at hinarap ako.

“Tama na Sweetheart Sorry. Sorry hindi ko napigilan ang sarili ko.wika nito sabay haplos sa aking mukha. Pinunasan pa nito ang luha sa aking mga mata. Agad akong kinabig nito at niyakap ng mahigpit.

“Tama na.. Wala na tayong magagawa pa. Nangyari na ang lahat” wika nito sabay hagod sa aking likod.

“Stay here Let me talk to them Sweetheart. Hindi ako papayag na ganun ganoon nalang Dapat.

Panindigan nila ang ginawa nilang ito” wika ni Gabriel sa akin.

“Gab, please not now. Masyado pang mainit ang lahat. Baka kung ano na naman ang magawa mo.”

Nakikiusap kong wika dito.

“No Sweetheart its ok hindi ko na uulitin ang ginawa ko kanina Promise!” wika nito sa akin at kinintalan pa ako ng halik sa labi.

“Kung ganoon sasama ako. Ina ako Gabriel at gusto ko din masiguro na nasa maayos ang lahat.” Sagot ko dito.

“Ok kung ganoon, lets go inside. Pero huwag ka ng mag-alala pa. Wala akong gagawin na hindi mo magugustuhan. Nadala lang ako sa matinding emosyon kanina. “yaya nito sa akin.

“Arabella, Kurt ano ito? Anong kalokohan ito narinig pa naming wika ni Miracle sa mga ito.

“Miracle, please listen to me. Nothing happen. Lasing tayo kagabi diba? Tapos heto. hindi ko alam kung bakit magkatabi kami ni Arabella. Pero promise nothing happened. Diba Arabella? Natulog lang tayo diba?” wika ni Kurt sabay tingin kay Arabella na noon ay yukong yuko. Hawak hawak pa ni Kurt ang nasaktang panga dahil sa malakas na pagkakasuntok ni Gabriel dito kanina. Samantalang si Carmela naman ay tahimik lang ito sa isang tabi. 

Hindi na pala ito nakaalis. Tiyak na naghihintay na ang Yaya at driver nito. Arabella? Ano ba? Hindi ka ba sasagot diyan? Ano ito? Hindi mo ba nakita na halos mapatay na ni Daddy si Kurt? Halos maghisterikal na si Mommy?” inis na wika ni Miracle sa kapatid. “Ano ba ate Tama na Ang ingay mo na eh.” Naiinis naman na wika ni Arabella sa kapatid. Tinakpan pa nito ng dalawang kamay ang tainga. Naikuyom ko ang aking mga palad. Nakuha niya talaga ang ugali ni Ate Ara na labis kong kinatatakutan.

“Abat Arabella huwag mo akong pagsalitaan ng ganyan. Mas matanda ako sa iyo kaya matuto kang lumugar.” Galit na wika ni Miracle. “Oh, ano ngayun kung may nangyari sa amin ni Kurt kagabi? May magagawa ka ba para maibalik ang oras at mapigilan ang hindi dapat mangyari? Galit na sagot ni Arabella.

“No! Hindi totoo iyan. Nagsisinungaling si Arabella. Imposible!!!” tanggi naman ni Kurt.

“Paano mo malalaman gayong lasing na lasing ka Kurt. Ang sabi mo pa nga mahal na mahal mo ako.”

Ganting sagot ni Arabella sa lalaki.

“Hindi! Wala akong matandaan Arabella. Hindi ko alam yung mga pinagsasabi mo galit na wika ni Kurt

Dito.

“Pwes isipin mo ng maigi Kurt. Dahil kahit anong deny mo may nangyari sa atin kagabi” galit na sigaw ni Arabella dito. Hindi na nakaimik pa si Kurt.

“tumahan kayo” sigaw ni Gabriel sa mga ito. Agad naman natahimik ang lahat. “Ikaw lalaki ano ang plano mo?” galit na wika ni Gabriel kay Kurt. Dinuro niya pa ito.

“Tito, promise wala pong nangyari sa amin kagabi. Lasing po ako at alam ko nakatulog ako kasama ng mga kainuman ko. Nang mga kaibigian ko.” Tumatangging wika ni Kurt.

“Nobody know Kurt. Kayo lang dalawa ang nakakaalam niyan. Pero hindi ako papayag na madidihado si Arabella dito, Kailangan mo siyang panagutan.” Galit na wika ni Gabriel.

“But Tito” hindi na natuloy pa ang sasabihin ni Kurt dahil agad itong pinutol ni Gabriel.

“No more Buts. Gusto kong makausap ang parents mo. Bukas ng umaga. Sa mansion Villarama. Aasahan ko ang pagdating ng pamilya mo Kurt. Dahil kung hindi alam mo na lang ano ang mangyayari!” galit na wika ni Gabriel. Hindi na nakaimik si Kurt. Tahimik lang itong yumuko habang nababakas pa rin sa mukha nito ang pagkalito.

Chapter 60

ARABELLA

NAndito ako ngayun sa kwarto. Nagkukulong ayaw ko na munang lumabas. Tiyak na bubungangaan na naman ako nila Mommy at Ate Miracle dahil sa mga nangyari. Ayaw ko munang marinig ang mga sermon nila. Gusto ko munang namnamin ang saya dahil sa wakas nagtagumpay ako sa plano ko. 

Sa wakas magiging akin din si Kurt. Wala na siyang ligtas sa akin. Hindi siya makakatakas sa galit ni Daddy kung sakaling hindi ito sumunod sa gusto ko. at gusto ng pamilya ko. Sa mga nakikita ko kanina kay Daddy hindi ito papayag na hindi ako pananagutan ni Kurt.

Paniwalang-paniwala sila na may nangyari sa amin. Ang hindi nila alam natulog lang talaga kaming magkatabi. Paanong may mangyari sa amin ni Kurt eh tulog na tulog ito. habang pinag-tulungan namin itong buhatin nila Carmela at Nikka dahil sa kalasingan. Pagkatapos ay hinaburan namin ito ng damit pang-itaas tsaka ako tumabi dito at pinaalis na ang aking mga kaibigan.

Sakto talaga at nadatnan kami nila Daddy at Mommy na magkatabi sa kama. Alam kong isinumbong ako ng epal na si Carmela. pero ayos na din. Nagiging mabuti naman ang kinalabasan. Huling-huli kami sa akto na magkasama sa iisang silid.

Napalingon pa ako sa pintuan ng may kumatok. Hindi ko sana ito papansinin ng marinig ko ang boses ni Mommy Carissa. Sa tono ng boses nito alam kong galit pa rin ito.

“Bella, buksan mo ang pinto... Mag-usap tayo.”maawtoridad na wika nito. Kinakabahan man pero lumapit pa din ako at pinagbuksan ito. Alam kong lalo itong magagalit kapag deadmahin ko.

“Mom, please I want to sleep. Hindi ako masyadong nakatulog kagabi at sumasakit ang ulo ko. “kunwari ay hawak ko ang aking ulo habang sinasabi ko ang katagang iyun. Bahagya ko din pinapungay ang aking mga mata para mapaniwala ito na talagang puyat ako.

“Bella ano bang nangyayari sa iyo? Bakit mo nagawang matulog sa isang silid kasama ang lalaking iyun “galit na sagot ni Mommy. Pinanlisikan pa ako nito ng mata.

“Mom please nangyari na ang lahat. Pwede po bang maging masaya na lang kayo para sa akin? I love Kurt and he love me kaya nangyayari ito.” Pagsisinungaling ko dito. Pigil ang galit ko habang sinasagot ito. Hindi ko pwedeng ipakita ang pagkainis ko. .dahil Tiyak na lalo akong malilintikan. Ayaw na ayaw pa naman ni Daddy na nagagalit si Mommy.

Iyan nga ang malaking tanong ko. Bakit hinayaan mong nangyari. Hindi ka man lang ba nag-isip na napakabata mo pa para sa bagay na ito.” Galit ba sagot ni Mommy “Mom please. Eighteen na ako. Alam ko na ang ginagawa ko.” Katwiran ko dito namang ikinainis ni Mommy.

“Yes Bella eighteen ka na.. Eighteen ka pa lang masyado pang maaga para pasukin mo ang bagay na ito.” Galit na wika ni Mommy.

“Mom, tama na. Isipin niyo na lang na nagmana lang ako sa inyo. Maaga din naman kayong ikinasal kay Dad ah.!” Hindi ko mapigilan ang inis na wika ko dito. Nagulat ako ng bigla akong sampalin ni Mommy. Lumagapak ang palad nito sa kaliwa kong pisngi. Hindi ko inaasahan na magagawa niya ang bagay na ito sa akin kaya kusang tumulo ang luha ko sa mga mata. Ito ang kauna-unahang sampal na natikman ko mula dito simula ng nagkaisip ako.

“How dare you to say that. Iba ang sitwasyon namin noon sa sitwasyon mo ngayun Arabella. Galit na wika ni Mommy. Pulang-pula ang mukha nito dahil sa sobrang galit. Napaiyak naman ako ng malakas habang iniinda ang nasaktan kong pisngi. Matalim kong tinitigan si Mommy. habang unti-unting nabubuo sa puso ko ang galit dito.

“Ano lalaban ka? Lalabanan mo na ako Bella? Tigil tigilan mo ako sa mga ganyang tingin mo dahil hindi ako nasisindak sa iyo Bella.” Galit na galit na wika ni Mommy. Dinuro pa ako nito. Nasulyapan ko naman si Ate Miracle na nakatingin sa amin. Matalim din itong nakatitig sa akin habang nakahalukipkip.

“Mom what happened? Bella what have you done? Bakit mo ginalit ng ganito si Mommy”

Wika ni Kuya Christian ng biglang sumulpot sa kung saan. Kakagising lang nito at halatang wala pang kaalam-alam sa mga nangyari sa paligid.

“Alam mo ba kung ano ang nagyari kagabi Christian? Buong magdamag na magkasiping ang magaling mong kaibigan na si Kurt Santillan at Bella” galit na wika ni Mommy. Gulat naman na napatingin si Kuya Christian sa akin.

“Bella? Anong kalukohan ang nagawa mo? Paanong nangyari na magkasiping kayo ni Kurt eh tulog na tulog na iyun kagabi. sa kalasingan kasama ng iba ko pang mga kaibigan bago ko iniwanan kagabi?” nagtatakang wika ni Kuya Christian. Tiningan pa ako nito ng makahulugan.

Hindi ko sinagot si Kuya Christian. bagkos ay isinara ko ang pintuan. Mukhang Pagtutulungan ako ng buo kong pamilya. Agad kong inilock ang siradura ng pinto para hindi na nila ako mapasok. Ayaw ko silang makausap. Panira sila ng kaligayahan kong nararamdaman kani-kanina lang.

Narinig ko pang kinakalampag ni Kuya Christian ang pintuan ng kwarto pero nagbingi- bingihan ako. Humiga ako sa kama. Tinakpan ko ng unan ang aking tainga at nagtalukbong ng kumot. Bahala sila diyan. Wala akong pakialam. Total nasampal na man na ako ni Mommy. kaya hindi ko silang lahat kakausapin. Manigas sila diyan.

Dahil sa puyat kagabi ay hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. Pagkagising pinakiramdaman ko muna ang labas ng aking kwarto. Wala na akong narinig na kahit anong ingay. Tiningnan ko ang orasan, ala-una na ng hapon. Kaya pala nakaramdam na ako ng gutom. Wala man lang nagtangkang katukin ako dito sa kwarto para gisingin upang kumain? First time yata itong nangyari ah?

Siguro galit pa rin sila Mommy at Daddy. Haysst dapat nga ako ang magalit eh. Hanggang ngayun masakit pa rin ang pisngi ko. dahil sa pagkakasampal kanina sa akin. Agad akong bumangon at pumasok ng banyo.

Naligo na din ako dahil pakiramdam ko nanglalagkit na ako. Pagkatapos ay tiningnan ko ang mukha ko sa salamin. Bahagayang naghimagsik ang aking kalooban ng makita kong namumula ang aking pisngi. dulot sa pagkakasampal sa akin kanina ni Mommy Kung ganoon sobrang galit talaga nito sa akin.

Pero balewala sa akin ang lahat. Lilipas din ang galit nila sa akin. Basta ang importante mapapasaakin na si Kurt. Wala na itong kawala sa akin gayung nasa isip nilang lahat na may nangyari na sa amin. Kung baga naisuko ko na ang bataan. Pero hindi nila alam natulog lang talaga kami.

Alam kong hindi papayag si Daddy na babaliwalain ako ni Kurt. Simula ngayung araw na ito alam kong iniisip ng lahat na official na kaming mag boyfriend at girlfriend. Lahat ng babaeng aaligid-ligid kay Kurt ay may karapatan na akong supladahin at awayin.

Napangisi pa ako habang iniisip ang bagay na iyon. Kapagkuwan ay taas noo akong lumabas ng kwarto. Bahagya pa akong nagtaka dahil naramdaman ko ang sobrang katahimikan ng paligid.

Dumiretso ako sa dining room. Gutom na ako at mamaya ko na aalamin kung nasaan sila Mommy at Daddy. gayundin ang kambal kong kapatid. Pati sila Grandmama at Grandpapa. 

“Magandang tanghali po Mam. Nakahanda na po ang pagkain niyo.” Bating nadatnan kong katulong. Abala ito sa pag-aayos ng kung ano sa cupboard. Inirapan ko lang ito at

Umupo na sa mesa upang umpisahan ng kumain.

Nasa kalagitnaan na ako ng pagkain nang biglang dumating si Ate Miracle. Seryoso ang mukha nito at naupo sa tapat ko. Kapagkuwan ay mataman ako nitong tinitigan. “Umuwi na sila Mommy sa Manila.” Seryosong wika nito. Gulat naman akong napatingin

Kay Ate Miracle.

“Galit pa rin ba sila sa akin Ate?” tanong ko dito.

“Hindi mo maaalis ang bagay na iyun Bella. They are so disappointed. Lalo na si Mommy. Hindi niya matanggap na magagawa mo ang mga bagay na iyun.” Seryosong sagot nito.

“Im sorry Ate. I love Kurt very much. Hindi niya kasi ako pinapansin eh kaya nagawa ko iyun.

“nakayuko kong wika dito. Nilaro-laro ko pa ang pagkain na nasa aking pinggan.

“Then you should face the consequences Bella. Hinintay lang talaga kitang magising. Pagkatapos mong kumain, maghanda ka na. Uuwi na tayo ng Manila” sagot nito sa akin. Agad naman akong kinabahan sa sinabi ni Ate “Why Ate? Akala ko ba one week pa tayo dito?” maang kong tanong. Ang alam ko talaga nag leave ng one week si Daddy sa office upang magbonding kami buong pamilya dito sa resort.

“Nagbago na ang plano. Nawalan na ng gana ang lahat dahil sa mga nangyari.” Sagot ni Ate Miracle.

“Dahil ba sa akin? Dahil ba sa nangyari sa amin ni Kurt?” malungkot kong tanong dito.

Hindi ako sinagot. Bagkos ay tinitigan lang ako nito at tumayo na! Pagkatapos ay naglakad ito ng ilang hakbang at huminto.

“Huwag mo ng isipin ang bagay na iyan. Tapusin mo muna ang pagkain mo at maghanda ka na Uuwi na tayo ng Manila: Bukas ng umaga pupunta ang mga magulang ni Kurt sa mansion para mamanhikan” wika ni Ate. Gulat naman akong napatayo dahil sa narinig.

“Ate?. You mean?””””gulat kong tanong dito.

“Yes!!! Ipapakasal ka nila Daddy kay Kurt You are Villarama, Bella. Hindi basta-basta ang apelyedo na dala mo. Kahit nasa new era na tayo conservative pa rin ang pamilyang ito.

Kaya wala kang magagawa kundi ang magpakasal kay Kurt.” Wika nito sabay alis. Naiwan naman akong nakatulala sa dining room. Naiwan akong naguguluhan. 

Hindi. Hindi ito ang gusto ko. Wala pa sa plano ko ang kasal na iyan. Ang gusto ko lang naman ay maging boyfriend ang isang Kurt Santillan. Agad akong tumayo at hinabol si Ate Miracle.. Nawalan na ako ng ganang kumain. Naabutan ko ito sa may hagdan. Paakyat na ito at marahil ay babalik na sa kwarto.

“Ate Miracle.” Tawag ko dito. Huminto naman ito at muli akong hinahanap “May gusto ka pa bang sasabihin?” tanong nito sa akin.

Ate, please tulungan mo ako. Ayaw ko pang magpakasal kay kurt. Hindi.. Wala pa sa plano ko ang bagay na iyan. “ wika ko dito.

“Im sorry Bella. Wala akong maitulong sa iyo. Buo na ang desisyon ni Dad at ng buong pamilya. Hindi ka na makakawala pa dito. Magpapakasal kayo ni Kurt sa ayaw at sa gusto niyo.” Sagot nito.

“kung ganoon Ate tulungan mo ako. Kumbinsihin natin sila na huwag muna. Na ipagpaliban muna ang kasal na iyan. Ayaw ko pa Bata pa ako at hindi ko pana-enjoy ang buhay ko bilang isang dalaga. Ayaw ko pang magpatali sa isang kasal.” Sagot ko dito.

“Pwes kung hindi ka pa pala ready bakit ka pumayag na sumama sa isang lalaki at magkatabi pa kayong natulog buong magdamag?” naiinis na sagot ni Ate Miracle.

“Dahil mahal ko siya. Pero hindi ibig sabihin noon na magpapakasal ako dahil lang magkasiping kami magdamag. Ate hindi na uso ngayun ang mga ganyang bagay. Yung iba nga naglilive-in muna bago magpakasal eh. Tapos kami ni Kurt nahuli niyo lang na magkasama sa higaan buong magdamag kasal kaagad?” mahaba kung paliwanag dito.

Iyan ang sabihin mo kina Mommy at Daddy. Sabihin mo sa kanila ang bagay na iyan at ewan ko lang kung maiintindihan ka nila Bella. alam mo naman na may iniingatang reputation ang pamilyang ito. “inis na sagot ni Ate.

“Eh di wow!!! Sinasabi mo ba na pakawala ako Ate? Na ako ang sisira sa pangalan ng pamilyang ito? Baka nakalimutan mong anak din ako nila Mommy at Daddy at hindi ibig sabihin noon bawal na akong gumawa ng hakbang na ikaliligaya ko.” Galit ko ng sagot kay Ate, Then face the consequences Bella. Iyun lang!! Wala akong pakialam kung matigas ang ulo mo. 

Wala akong pakialam kung ano ang gusto mong gawin sa buhay mo! Ang akin lang ayaw kong nakikita na nasasaktan sila Mommy at Daddy. dahil sa mga pinagagawa mo!” galit na sigaw ni Ate. Hindi ako nakasagot dito. Maang akong napatitig sa magandang mukha ni Ate Miracle na noon ay namumula na sa sobrang galit.

“ Mag-ayos ka na. Aalis na tayo mamayang kunti. Hinihintay na tayo nila Mommy at Daddy sa mansion.” Galit na wika nito at padabog na umakyat ng hagdan. Narinig ko pa ang malakas na kalabog ng pinto nito ng makapasok na ito sa kwarto. 

Marahil ay binalibag nito dahil sa matinding galit sa akin. Halatang naubos ko talaga ang pasensya ng kapatid ko. Sa kauna-unahang pagkakataon ngayun ko lang ito nakitang nagalit sa akin ng todo.

Chapter 61

CARISSA

Malungkot akong nakaupo dito sa garden ng mansion. Nakatingin ako sa mga nagagandahang bulaklak na alagang alaga ni Mommy Moira. Marahan itong isinasayaw ng mahinang hangin. Nakakarelax tingnan kahit na sa kalooban ko maraming agam-agam na nararamdaman.

Hindi ko natupad ang pangako ko kay Ate Ara. Hindi ko napalaki ng maayos ang anak nito. Ngayun pa lang nakikita ko na ang unti-unting pagtubo ng sungay nito. Sabagay noon ko pa napapansin ang hindi magandang ugali ni Arabella lalo na ang pakikitungo nito sa ibang tao. Pero pinilit kong iniintindi ang lahat sa pagbabakasakali na mababago ito hanggang sa magdalaga. Pero mukhang nagkamali ako.

Dapat nasa resort pa kami ngayun kung hindi nangyari ang malaking iskandalo na nagawa ni Arabella. Sana masaya ang aming buong pamilya habang nagbabonding, Iyun naman sana ang plano eh. Kaya nga nagleave ng isang linggo si Gabriel sa opisina niya dahil gusto niya kaming bigyan ng quality time. Pero nagbago ang lahat dahil kay Arabella.

"iha," huwag mo ng masyadong damdamin ang mga nangyari. Para saan ba at maayos din

ang lahat " narinig kong wika ni Mommy Moira. Hindi ko namalayan ang paglapit nito.

"Mom, hindi ko alam. Pakiramdam ko kasalanan ko ang lahat. Hindi ko nagabayan ng maayos si Arabella. kaya lumaki siyang ganyan." umiiyak kong wika kay Mommy.

"Tama na iha. Baka mamaya makita ka pa ni Gabriel sa ganyang kondisyon at mag-aalala sa iyo." wika ni Mommy sa akin habang hinahawakan ako sa kamay. "Mom, pasensya na po kayo. Hindi ko lang mapigilan ang sarili ko." wika ko dito.

"I understand iha. Pero huwag mong sisihin ang sarili mo. Wala kang kasalanan. Siguro ganito na talaga ang mga kabataan sa panahon ngayun. Masyado ng mapupusok." wika ni Mommy.

"Pero iba sya Mommy Iba si Arabella..." sagot ko dito.

"Alam ko. Iba ang ugali ni Arabella. Pero hindi na natin mababago iyan Iha. Ganyan na siguro siya. Huwag mong sisihin ang sarili mo kung hindi mo siya napalaki katulad sa iniexpect mo. Hindi mo na kasalanan kung kakaiba siya. Malaki na si Arabella. Minsan may mga desisyon na siya sa buhay na hindi natin kayang kontrolin." mahinahon na wika ni 

Mommy Moira.

hindi ko lang po kasi maiwasan na hindi ma stress Mommy. Mataas ang expectation namin kay Arabella. Ginawa namin ang lahat upang lumaki siya ng maayos. namin na kumalat ang mga balita tungkol sa nakaraan niya.

Iniiwasan Tungkol sa tunay niyang Ina." malungkot na sagot ko kay Mommy,

"Iha, hindi pa katapusan ng mundo.

Kung iniisip mo na hindi ka naging successful sa pagpapalaki sa kanya, isipin mo na may iba ka pang anak. Si Miracle at Christian... Ang mga apo ko." nakangiti na wika ni Mommy Moira.

"Iyun po ang ipinagpasalamat ko sa Diyos Mommy. Lumaki silang mababait at magagalang. Hindi sila maluho sa mga kayamanan na nakahain sa kanilang harapan." sagot ko kay Mommy.

"They are from a good seeds iha.. I mean normal lang talaga na mababait ang mga anak mo. Galing sila sa inyong dalawa ni Gabriel. 100% na magagandang klaseng binhi sila." bakas ang pagbibiro sa boses Mommy habang sinasabi ang katagang iyun. Natawa naman ako.

Mommy naman, para namang sinabi niyo na galing sa bad seeds si Arabella."

"Ayyy wala akong sinabi na ganoon Iha. Teka ano ba ito bakit napunta sa seeds ang usapan na ito. Ginagaya naman natin sila sa tanim." natatawang wika ni Mommy Moira.

"Pero thankful talaga ako kasi naging mabubuting anak ang kambal Mommy. Soon sila na ang mamamahala sa Villarama Empire. Pangarap ni Gabriel iyan Mommy." 

sagot ko.

"I know. At alam kung hindi siya mabibigo. Ngayun pa lang nakikita ko na kung gaano kaseryoso sina Miracle at Christian na pamahalaan ang mga negosyo ng pamilya." nakangiti na wika ni Mommy Moira.

"Iha, maraming salamat sa pagbibigay sa aming ng mga mababait na apo. Proud na proud kami sa iyo alam mo ba iyun. Sa kabila ng lahat ng mga naranasan mo sa buhay hindi ka pa rin nagbabago. Ikaw pa rin ang Carissa na nakilala namin noon hanggang ngayun." nakangiti na wika ni Mommy habang pinipisil ang aking kamay.

Ngumiti naman ako dito at yumakap kay Mommy Moira.

Mommy thank you din po. Thanks sa pagmamahal mo sa akin like a real daughter. Sa inyo ko po naranasan ang pagmamahal ng isang Ina na hindi ko naranasan sa tanang buhay ko. Thank you Mommy!" nakangiti kong wika dito.

"Anong drama ito?" biglang wika ni Gabriel mula sa aming likuran. Gulat naman akong napabitaw kay Mommy Moira.

"Gab, gising kana pala?" wika ko dito.

"Nagising ako ng wala ka sa tabi ko. Kaya dali dali kitang hinanap nakangiting wika. Lumapit pa ito sa akin at hinalikan ako sa noo. Pagkatapos ay nakangiti nitong binalingan ang ina at hinalikan sa pisngi. Ngiting ngiti naman si Mommy sa sobrang tuwa.

"Wala pa ba sila Miracle?" tanong nito sa amin. Umiling naman kami ni Mommy. Napabuntung-hininga naman si Gabriel at niyaya kaming mag-miryenda na lang muna, Nagugutom daw kasi ito.

Santillan Residence

"Talaga Kurt Iho? Pinapatawag tayo ng pamilya Villarama?" excited na wika ni Misis Amara Santillian sa kanyang nag-iisang anak. Hindi maalis sa mga labi nito ang matamis na ngiti habang tinatanong ang bagay na iyun. Nasa dining area sila ngayun. Kumakain ng dinner ng iopen-up ni Kurt ang tungkol sa sinabi ng Tito Gabriel niya.

"Yes Mom.... Tomorrow morning" walang gana na wika ni Kurt sa kanyang ina.

"But why? There should be a reason." sagot naman ng kanyang ama. Si Ramon Santillan.

Hindi ito tumitingin sa kanila habang sinasabi ang bagay na iyun. Abala ito sa pagkain. "Gusto nilang pakasalan ko ang anak nila. May hindi kasi magandang nangyari pagkatapos ng party kagabi." buntong-hininga na wika ni Kurt.

"Oh my God!" excited na wika ni Misis Santillan. Nabitawan pa nito ang hawak na kutsara at tinidor sa matinding pagkabigla.

"Anong ibig mong sabihin? Bakit girlfriend mo na ba ang anak niya? Hindi bat ilang beses ka ng binasted noon?" sagot ni Ramon Santillan.

"Oh come on Ramon. Hindi ibig sabihin na kapag basted na wala pa ring pag-asa. Malay mo naman nagpapakipot lang.

Oh God sa wakas magiging manugang ko na ang unika iha ng mga Villarama. Maganda ang magiging epekto nito sa ating negosyo." ngiting ngiti na wika ng nito.

Napakunot naman ang noo ni Kurt dahil sa sinabing Ina. Anong ibig sabihin nito. Sinong Unica Iha. Eh dalawa naman ang anak na babae ng mga Villarama.

"Sisiguraduhin kong maging bongga ang kasal niyo Kurt. Tiyak na lalo akong kaiinggitan ng aking mga kaibigan kapag malaman nila na ikakasal na ang aking nag-iisang anak sa Isang Villarama." masayang wika nito.

"Mom, what you mean? Hindi kita maintindihan." naguguluhang wika ni Kurt sa kanyang Ina. May mga bagay ba siyang hindi nalalaman sa pamilya ng mga kaibigan niya? Sa pamilya Villarama?

"Kurt huwag kang magpuyat ngayun. Kailangan maagang maaga tayong pupunta doon bukas Excited na ako. Sa wakas ikakasal na kayo ni Miracle." pagpapatuloy na sabi ng kanyang Ina. Hindi nito pinansin ang kanyang tanong. Mas naroon ang isip nito sa napipintong pagpapakasal niya sa anak ng mga Villarama.

"Miracle, Mom No! Not Miracle "tanggi ni Kurt sa Ina. Naglaho naman ang masayang ngiti sa labi ng Ina ni Kurt ng sinabi niya ang katagang Iyun. Magtatanong ang mga matang tumitig ito sa anak.

"Not Miracle? Then who?" tanong nito.

"Arabella." sagot ni Kurt.

"Arabella? That bastard?" hindi mapigilang wika ng Ina nito. Napalitan ng pagkayamot ang boses.

Kung kanina ay para itong nanalo sa lotto dahil sa sobrang tuwa ngayun naman ay para itong nalugi habang galit na nakatingin sa anak.

"Arabella Mom. The youngest daughter of Villarama." pagtatama nito sa Ina.

"Anong sabi mo? Si Arabella? Nababaliw ka na ba Kurt. Hindi ayaw ko. Ayaw ko sa bastardang iyun... Hindi ako makakapayag na sya ang magiging asawa mo." galit nitong wika.

"Mom, hindi kita maintindihan. Kanina mo pa tinatawag na bastarda si Arabella," takang- taka na wika ni kurt sa Ina.

"Hindi mo ba alam? Hindi ba nababanggit sa iyo ng mga kaibigan mo?. Diba best friend mo si Christian? Hindi niya ba nabanggit sa iyo na iyang Arabella na iyan ay anak ng kriminal na si Ara Perez?" galit na daldal ng Ina nito. Gulat naman napatingin si Kurt sa kanyang Ina. Samantalang ang kanyang ama ay marahas na napabuntong-hininga.

"Kung ganoon. Maaring sinikreto talaga ito ng mga Villarama sa kanilang anak-anakan.

Pinanindigan na talaga nila ang pagiging magulang sa anak ng malditang iyun." dagdag na wika ng kanyang Ina:

"Ramon do something. Hindi ako papayag na basta na lang ikasal ang anak ko sa babaeng iyun. Hindi ako papayag! Anak siya ng makasalanan at walang kwentang babae. Nakakahiya dahil hindi niya nga maituro ang tunay na ama ng anak niya bago siya nalagutan ng hininga sa kulungan. Ayaw ko sa kanya.

Ayaw ko sa walang kwentang anak ng kriminal na iyun.!!" galit na baling nito sa kanyang asawa.

"At ano ang gusto mong gawin ko Amara? Ano ba kasi ang nangyari Kurt. Bakit nagdemand ng kasal ang mga Villarama?" galit na wika ng ama nito ng binalingan si Kurt.

"Nahuli kasi kami kaninang umaga ni Tito Gabriel na magkatabi sa higaan ni Arabella. Pero Mom, Dad hindi ko alam kung paano nangyari iyun. Naging escort lang ako ni Arabella. sa kanyang 18th birthday dahil hindi dumating ang kanyang partner. at pagkatapos ng party nag inuman kami ng mga kaibigan ko. tapos pagising ko kinabukasan katabi ko na siya sa kama. Sobrang weird ng mga nangyari. " paliwanag nito sa mga magulang.

"Eh gago ka pala eh. Pinakialaman mo pala ang ampon nila kaya natural lang na magdemand sila ng kasal" naiinis na sagot ng ama nito.

"Yes but wala akong maalala. Ni Hindi ko nga alam kong paano ako nakarating sa kwartong iyun. Ang alam ko kasama ko lang ang mga kaibigan kong nakatulog pagkatapos namin malasing.

"Sinasabi mo bang pinikot ka ng Arabella na iyun?" galit na wika ng kanyang Ina. Hindi nakasagot ni Kurt.

"Aw mukha nga! Sabagay, hindi na ako nagulat kung magagawa iyan ng malditang iyun. Like mother like daughter talaga. Pero hindi... Hindi ako papayag na sa kanya ka lang babagsak Kurt. Hindi ako makakapayag na ikasal ka sa anak anak ng prostitute at kriminal!! galit na wika ng kanyang Ina.

"Amara, wala na tayong magagawa pa tungkol sa bagay na ito. Sa ayaw at gusto ni Kurt mapipilitan tayong ipakasal sila. Hindi pwedeng sumuway tayo sa gusto nila. Tiyak na babawiin ng Villarama Empires ang lahat ng shares nila sa Kompanya natin. Kapag mangyari iyan malaki ang posibleng maging epekto ito sa ating negosyo lalo na at nag- uumpisa pa lang tayong makabawi mula sa pagkalugi." mahabang paliwanag ng ama Ni Kurt.

"Dad wala na bang ibang paraan? Ayaw ko makasal sa babaeng iyun. Ni hindi ko nga nakakausap iyun eh. Tapos heto at bigla akong ikakasal sa kanya? NO WAY!" Inis na wika ni Kurt sa kanyang Ama,

"At ano ang gusto mo Kurt? Isasawalang bahala na lang natin lahat ng pinaghirapan natin para maisalba ang kompanya? Kurt sa palagay mo ba? Itutuloy pa nila ang kanilang investments sa atin kapag malaman nila na. Hindi tayo sumunod sa gusto nila. Kaya niyo bang magdildil ng asin at magpaalipin sa iba? Sobrang laking hirap na ang pinuhunan ko sa Kompanyang iyan para lang makabawi. 

Halos lumuhod ako kay Gabriel para lang mag- invest siya sa atin, tapos dahil lang sa ganitong bagay mawawala lahat iyun... Hindi ako papayag. Kailangan mong pakasalan si Arabella kung ayaw mong magkaletse letse ang pamilya natin." mahinang wika ng kanyang ama habang nakakuyom ang mga kamao.

Napayuko naman si Kurt sa sinabi ng kanyang ama. Samantalang ang kanyang Ina naman ay hindi maipinta ang mukha dahil sa matinding pagkainis. Kung ganoon pala talaga wala silang magagawa pa kundi tanggapin ang lahat. Kailangan nilang magpakabait sa mga Villarama para hindi masira ang tiwala nito sa kanila lalong lalo na sa negosyo.

Chapter 62

ARABELLA

VILLARAMA MANSION

Halos hindi makatulog si Arabella sa sobrang pag-iisip, Buong gabi siyang balisa. Hindi din siya kinausap ng kanyang mga magulang. ng dumating sila kahapon ni Miracle galing resort. Alam nitong galit pa rin ang kanyang ina at ama.

Nagmumuni-muni pa siya sa higaan at wala pa sanang balak na bumangon ng marining niyang may kumatok sa pintuan ng kanyang kwarto. Agad niyang sinabi na pwedeng pumasok ang sino man sa labas dahil bukas naman ang pinto.

Nakita niyang dahan-dahan na pumasok ang isang katulong. Nakayuko itong lumapit sa akin.

"Mam ARABELLA. Pinapatawag na po kayo ng Mommy ay Daddy niyo po. Parating na daw ang bisita at kailangan nandoon na daw po kayo sa receiving area bago pa sila dumating" wika ng katulong. Napabuntung-hininga naman ako at inis na bumangon.

"Sige. Sabihin mo sa kanila na bababa na ako." inis kong wika dito. Agad naman tumalima ang kasam-bahay at mabilis lumabas ng kwarto. Agad akong nag-ayos. Basta na lang akong nagtooth-brush at naghilamos. Hindi na ako nag-abala pang maligo. Pagkatapos ay naglagay ako ng kunting make up sa mukha at Nagpasya ng lumabas ng kwarto pagkatapos magbihis. 

Wala ako sa mood maligo ngayung araw. Pagdating sa receiving area ay nadatnan ko sila Mommy at Daddy na naghihintay sa akin. Nakita ko pang seryoso silang nag-uusap pero ng mapansin na parating ako ay sabay na tumingin ang mga ito sa akin.

Lumapit ako sa mga ito at humalik sa kanilang pisngi. Kahit na alam kong galit ang mga ito sa akin kailangan ko pa rin ipakita ang aking pagalang. Baka sakaling madala ko pa sa lambing na hindi muna ituloy ang balak na pagpapakasal sa akin kay Kurt.

"Mabuti naman at bumaba ka na. Pwede kang pumunta muna sa dining room kung nagugutom ka. Hindi pa naman dumadating si Kurt pati na ang mga magulang nito." wika ni Mommy sa akin.

"Hindi pa naman po ako nagugutom. Hmmm Dad Mom, pwede ko po ba kayong makausap. "wika ko sa mga ito. Nilakipan ko ng paglalambing ang tono ng aking boses. Baka sakaling umepekto at pagbigyan nila ako.

"Tungkol saan?" tipid na sagot ni Mommy. Seryoso lang din na nakikinig si Daddy sa amin. "Pwede po bang ipagpaliban muna ito.. I mean hindi pa kasi ako ready..." wika ko dito.

Tumaas naman ang kilay ni Mommy habang masakit na nakatitig sa akin.

"Pinag-usapan na namin ito Arabella, Hindi na pwedeng baguhin pa. Pati si Grandmama at Grandpapa mo sumang-ayon na dito. Wala ng dahilan para umatras ka sagot ni Mommy sa akin.

"But Mom, masyado pa akong bata para magpakasal. Pwede naman boyfriend-girlfriend na lang muna." hindi ko maiwasan na magmaktol habang sinasabi ang bagay na iyun.

"Enough Arabella. Kahit anong gawin mo hindi na mababago ang lahat. Magpapakasal ka kay Kurt sa ayaw at gusto mo. Hindi kami papayag na pagkatapos ng isang gabi niyong

pagniniig parang wala lang iyun. Hindi ka namin pinalaki para matulog sa isang kwarto kasama ng isang lalaki na hindi mo kaano-ano..mawtoridad na sagot ni Daddy.

"Ayusin mo na ang sarili mo. Huwag mo kaming biguin dahil parating na ang pamilya ng magiging asawa mo." dugtong na wika ni Daddy. Napayuko naman ako at pinigilan kong maluha dahil hindi napagbigyan ang gusto ko. Lumipas pa ang ilang minuto ng dumating sila Kurt. 

Kasama nito ang kanyang mga magulang. Nakamata lang ako habang nagbabatian ang dalawang pamilya. Hindi ako pinansin ng mga bagong dating na bisita. Abala lang ang mga magulang ni Kurt sa kakapuri kina Mommy at Daddy. Napansin ko din ang galit na mga mata ni Kurt na hindi inaalis ang tingin sa akin. Inismiran ko lang ito.

"Oh by the way meet our daughter Arabella!" kapagdaka ay wika ni Daddy ng matigil na ang walang humpay na batian. Dumako naman ang tingin sa akin ng mag-asawang Santillan. Napansin ko pa ang bahagyang pagtaas ng kilay ng Ina ni Kurt. 

Wala naman akong nagawa kundi ang lumapit sa mga ito. Nagmano ako sa Ama ni Kurt at humalik ako sa pisngi ng Ina nito. Wala man lang reaksiyon ang future byanan ko babae. 

Napansin kong pasimple nitong pinunasan ang bahagi ng mukha na dinampian ko ng halik. Parang biglang kumulo ang dugo ko sa inis sa Mommy nito. pero pinigilan ko ang aking sarili. Ayaw kong magmaldita lalo na at kaharap sila Mommy Carissa at Daddy Gabriel.

"Siya ba? Wow hindi ako makapaniwala. Akala ko talaga si Miracle ang papakasalan ni Kurt. Ohh Sorry, I didnt mean it... I mean hindi lang ako makapaniwala kasi parang kaka- eighteen lang niya." maarteng wika ng Mommy ni Kurt habang nakatingin sa akin. Bahagya naman naghimagsik ang aking kalooban. Sa nakikita ko ngayun halata naman na hindi boto sa akin ang pamilya ni Kurt. Samantalang sila Mommy at Daddy ay nagkatinginan lang.

"Well, mahirap man tanggapin dahil napakabata pa ni Arabella. pero nangyari na eh. Hindi naman kami makakapayag na maaagrabyado ang anak namin ng ganoon-ganoon na lang." sagot ni Daddy Gabriel.

"I understand Mr. Villarama. Ayaw din naman namin na maka-agrabyado ang anak namin. Kaya kami nandito upang mapag-usapan na natin ang detalye ng kasal." nakangiting wika naman ng ama ni Kurt. Saglit pang tinapunan nito ng nagbabantang tingin ang kanyang asawa.

"Pwede ko po bang makausap muna sandali si Arabella Tita, Tito." narinig kong pagpapaalam ni Kurt kina Mommy at Daddy.

"Sure Kurt. Bibigyan namin kayo ng ten minutes na makapag-usap ng masinsinan. After that uumpisahan na natin ang pag-uusap sa detalye ng kasal niyo." sagot ni Daddy dito.

"Salamat po Tito." sagot ni Kurt at sunulyapan ako. Nagpatiuna naman akong naglakad palabas ng receiving room. Dumiretso ako sa garden habang nakasunod si Kurt.

"Arabella Right?" wika nito. Nilingon ko naman ito at tinitigan ng masama. Sa lagay ba eh ngayun niya lang ako nakilala samantalang lagi itong pumupunta dito sa amin tuwing may okasyon ang pamilya. Siya din ang escort ko noong nagdaang gabi. "Anong gusto mong pag-usapan?" yamot na sagot ko dito.

"I just want you to know na ayaw ko pang magpakasal. Kung ano man ang nangyari sa atin noong nakaraang gabi hindi ko matandaan iyun." wika nito. Halata sa boses nito ang yinitimping inis habang sinasabi ang bagay na iyun.

"Who cares! Nahuli tayo nila Daddy na magkasama sa higaan. Pero dont worry wala din akong balak na magpakasal sa iyo. Ang gusto ko lang naman maging boyfriend ka." diritsahan kong wika dito.

Nakita ko ang pagtaas ng kilay ni Kurt ng sinabi ko ang mga bagay na iyun. Hindi ito makapaniwala sa pranka kong pag-amin.

"Boyfriend? Nagpapatawa ka ba? Hindi kita type para gawing girlfriend Arabella. Iba ang gusto ko. "yamot na sagot nito. Agad naman nagpanting ang tainga ko sa mga narinig "Pwes wala ka ng magagawa pa. Akin ka na simula noong nakaraang gabi. Hindi ka na pwedeng manligaw at makipagrelasyon sa iba dahil akin ka na!" galit kong sagot.

"Ah wow! Totoo nga ang narinig ko na spoiled brat ka nga! Pero sorry ka. Hindi ikaw ang tipo kong babae at wala akong balak na pakasalan ka" inis na sagot nito.

"Wala akong pakialam kung gusto mo o ayaw mo akong panagutan. Wala ka ng magagawa dahil iyun ang gusto nila Daddy At Mommy. Magpapakasal tayo at hindi na mababago iyun. yamot kong wika dito. Nakita ko naman ang galit na rumihistro sa mga mata nito.

"Sabihin mo nga ang totoo. May gusto ka ba sa akin?" kapagkuwan ay tanong nito. Gulat naman akong napatitig dito.

"sa palagay mo ba papayag akong tumabi sa iyo kung wala akong gusto sa iyo Kurt? Oh by the way hindi lang gusto, mahal na kita. Kaya akin ka lang sa ayaw at gusto mo." diritsa kong wika habang nakatingin dito. Siguro nga kailangan kong pumayag na makasal kami upang matotohan ako nitong mahalin.

"Bumalatay ang pagkagulat sa mukha ni Kurt habang sinasabi ko ang bagay na iyun. Pero ilang sandali pa ay nagulat ako dahil bigla itong humalakhak. Tumawa ito ng tumawa na parang may nakakatawa sa mga sinabi ko.

"May nakakatawa ba sa sinabi ko Kurt?" galit kong wika dito. Pinamaywangan ko pa ito habang pinanlalakihan ng mata.

"Wala naman. May naalala lang ako sa mga sinasabi mo ngayun. Kung hindi ako nagkamali, parehong pareho nga kayo ng ugali. Siguro nagmana ka nga sa kanya." pahaging na wika ni Kurt. Hindi ko naman ito maintindihan kaya naman kinunutan ko ito ng noo.

"Anong ibig mo sabihin?" galit kong tanong.

"Nothing Arabella!" I think sooner or later malalaman mo din ang katotohanan. Tingnan ko lang kung magiging ganyan ka pa ka maldita kong malaman mo ang totoo. nakangisi na wika ni Kurt. Napakurap naman ako sa sinabi nito. Hindi ko talaga ma-gets ang kanyang ibig sabihin.

"wala akong pakialam sa mga sinasabi mo. Ihanda mo ang iyung sarili Kurt dahil sisiguraduhin ko na walang ibang babaeng makakalapit sa iyo kapag kasal na tayo." pagbabanta ko dito,

"Well Arabella, matutuloy man o hindi ang lintik na kasalan na ito wala akong pakialam. Hindi mo ako mapipigilan sa lahat ng gusto kong gawin sa buhay ko! At ito ang tandaan mo puputulin ko ang sungay ng kung anong meron ka man ngayun! Tandaan mo iyan!" galit nitong wika sa akin.

"Pwes tingnan natin Kurt. Tingnan natin kung sino ang mas matibay sa ating dalawa... Actually ayaw ko pa naman sana talagang magpakasal sa iyo eh.. 

Balak ko pa naman sanang kombinsihin sila Mommy at Daddy na ipagpaliban muna ang kasalan na ito. pero sa mga pinapakita mong ugali ngayun sa akin parang gusto ko na lang ikasal tayo agad-agad." galit kong wika. Nakita ko naman ang pagkagulat sa mga mata ni Kurt. Natameme ito ng ilang sandali at mataman akong tinitigan.

"Your sick Arabella. You need professional Help "wika nito at pinandilatan ko ito ng mga mata.

Nginisihan ko lang ito at tinalukuran. Bumalik ako sa kinaroroonan nila Mommy At Daddy. May pagkain na nakahain sa mahabang mesa ng dumating ako. Nandito na din sila Grandmama at Grandpapa. Pigil ang inis ng umupo ako sa isang bakanteng upuan.

Tapos na ba kayong mag-usap?" tanong ni Mommy sa akin. Tumango lang ako at kumuha ng Ham at inilagay sa plato ko.

Ilang saglit pa ay dumating naman si Kurt. Umupo ito sa tabi ko. Hindi na ako kumibo.

Chapter 63

ARABELLA

Tahimik lang akong nakikinig sa pag-uusap ng dalawang pamilya tungkol sa kasal. Hindi na ako nagbigay pa  suggestions o kung ano pa man. Pinapaubaya ko na sa kanila ang lahat.

Masama kasi ang loob ko. Ngayun pa lang mukhang hindi ko na makakasundo ang byanan kong babae. May pagka-maatitude kasi. Harap-harapang pinapakita sa lahat na mas gusto nito si Ate Miracle kaysa sa akin. Hindi ko alam kung bakit kailangan pa nitong maging plastik at pumayag na magpakasal kami ng anak niya. Pwede naman niyang diritsahin sila Mommy at Daddy na huwag ituloy ang kasalan. kung ayaw nila sa akin.

Hindi ko naman ipipilit ang sarili ko. kahit hindi kami makasal ng anak niya. Ang importante lang naman sa akin ay magiging official kaming mag boyfriend at girlfriend. Pero ang gusto ng mga magulang ko ay tutuhanang kasalan Kaya no choice kundi panindigan ko ito. 

Kailangan maikasal kami ni Kurt. para matapos na ang lahat. Bahala na kung ayaw sa akin nito at ng pamilya niya. Darating din ang araw na matutunan din nila akong mahalin at tanggapin. Hindi ako makakapayag na mapupunta lang sa wala ang lahat ng pinaghirapan ko. Inumpisahan ko na kaya hindi ko na pakakawalan pa.

"next month na natin gaganapin ang kasalan? Hindi ba tayo mahahabol ng oras para sa preparation? narinig kong wika ni Mommy Carissa. Bahagya pa ako nitong sinulyapan. Kita ko sa mga tingin nito ang pag-aalala sa akin.

"Oo nga. Masyadong maaga. Maraming dapat asikasuhin at i-finalized. Baka gahulin tayo sa oras" sagot ni Amara, ang Mommy ni Kurt Halata sa boses nito ang hindi maisatinig ng pagtutol.

No worries about sa preparation. Maghahire tayo ng mga tao tungkol dyan. Mabilis lang matapos ang lahat ng bagay kapag maraming kumikilos sagot naman ni Daddy Gabriel.

Agad naman sumang-ayon si Ramon ang Daddy ni Kurt. Agad na nagkasundo ang magkabilang panig.

Nagpaalam na ang pamilya Santillan at naiwan kaming buong pamilya sa living room.

"Miracle kailangan mong tulungan ang kapatid mo dito. One month preparations lang ang gagawin kaya huwag magsayang ng oras " wika ni Mommy. Agad na sumang-ayon si Miracle.

Kinahapunan, niyaya ako ni Mommy na samahan itong dumalaw sa puntod ng aking Lolo at Lola pati na din sa kapatid nito. Ayaw ko sanang sumama kaya lang naisip ko na kailangan ko nga palang magpakitang gilas dito. 

Alam ko kasing hindi pa rin ako tuluyang napapatawad nito sa aking ginawa. Hindi na din sumama si Daddy dahil may biglaan daw meeting sa opisina. Dumating daw kasi ang mga investors at hindi pwedeng ipagpaliban lahat. Samantalang si Ate Miracle at kuya Christian naman ay may biglaang Importanteng lakad.

Agad kaming nakarating ng sementeryo. Tahimik lang akong nakasunod kay Mommy Carissa. Pagdating namin sa mausoleum ng pamilya ay agad na nagtirik ng kandila si Mommy. Agad naman dumako ang aking paningin sa isang partikular na larawan. Ang larawan ng kapatid ni Mommy Carissa Si Ara Perez.

Ewan ko ba sa tuwing nandito kami sa libingan ay parang nahihipnotismo ako palagi. Hindi maalis-alis ang aking mga mata sa pagtitig dito. Siguro dahil sa mga narinig kong usap usapan minsan sa mga katulong sa mansion. na evil sister daw itong si Tita Ara. Namatay umano ito sa kulangan habang pinagdudusahan ang mga kasalanan na nagawa kay Mommy.

Hindi ko alam pero sa tuwing nakatitig ang aking mga mata dito ay parang sobrang bigat sa pakiramdam. Parang gusto kong umiyak. Kaya hanggat maaari ayaw kong sumama dito sa loob. Mas gustuhin ko pang palaging nakatambay sa labas lalo na kapag anniversary ng kamatayan nito. Lagi kasi kaming dumadalaw buong pamilya kaya hindi talaga maiwasan na lagi kong nakikita ang larawan nito.

Ang alam ko lang ay hindi maganda ang ugali ng kapatid ni Mommy. Three years old pa lang kasi ako ng namatay ito. kaya wala akong kahit na isang memory dito. Wala din akong alam kung anong klaseng babae ito. liban sa pagiging masama ang ugali dahil hindi ito napag usapan kapag nasa mansion kami. Parang laging iniwas ang topic kapag nababanggit ang pangalan ni Ara.

"Mom, totoo po bang sagad hanggang buto ang kasamaan niya? I mean naririnig ko lang naman po minsan sa mga katulong ng mansion" tanong ko kay Mommy Carissa.

Gulat naman na napatingin si Mommy sa akin. Kapagkuwan ay agad nitong iniwasang tingin. Tapos malungkot napabuntong-hininga.

"Lahat ng tao pwedeng magbago. Arabella Kung naging masama man siyang kapatid nakita ko naman ang pagbabago niya. sa mga huling sandali na nagkasama kami" Sagot ni Mommy sa akin. Lalo naman akong naguluhan.

"Bakit po siya nakulong Mommy?" tanong ko dito.

"Marami siyang kasalanan na dapat niyang pagbayaran. Pero alam mo bang bago siya bawian ng buhay, may isang regalo siyang iniwan sa akin na kahit kailan ay lagi kong pahahalagahan at iningatan" sagot ni Mommy Carissa. habang nakangiting nakatitig sa akin. Sumikdo ang dibdib ko. Parang may gustung ipahiwatig ang mga tingin ni Mommy Carissa sa akin. Hindi ako nakasagot. Sa kauna-unahang pagkakataon napag-uusapan namin ang tungkol sa kapatid niya. Never kasi namin naging topic si Ara Perez sa mga usapin namin.

Pero hindi ko alam kung natupad ko ba ang pangako ko sa kanya. Pakiramdam ko kasi ay hindi ko naibigay ang last na kahilingan niya "malungkot na wika ni Mommy. Napakunot noo naman ako dahil sa sinabi ni Mommy. Napansin ko pang bahagyang tumulo ang mga luha sa kanyang mga mata. Marami pa sana akong itanong pero napansin kong medyu naging emotional na ito kaya sinarili ko na lamang.

Mabilis na lumipas ang mga araw. Palapit ng palapit ang aming kasal. Wala akong excitement na nararamdaman. Hindi kasi ako kinakausap ng groom to be ko: Last na pag- uusap namin ay noong namamanhikan sila. Kapag nagkikita naman kami ay parang hindi ako kilala. Katulad ngayun, kasama ko ito dito sa isang boutique. Ngayun Naka schedule ang pagsukat ng aking gown.

Lumabas ako mula sa fitting room na suot ang wedding gown ko. Nang humarap ako dito ay wala man lang itong reaksiyon. Malamig lang ako nitong tinitigan na siyang ikinainis ko.

"Ano ba Kurt! Kung ganyan rin lang na wala kang karea-reaksiyon diyan mabuti pang hindi mo na lang ako sinamahan!!" singhal ko dito. Agad naman tumingin sa amin ang mga staff ng boutique. Hindi ko pinansin ang mga ito.

"pwede ba Arabella, huwag mo ngang dalhin dito ang pagiging brat mo: Ano ba ang gusto mong maging reaksiyon ko habang suot suot mo iyang gown? Maglulupasay sa tuwa?" asar na wika ni Kurt.

"At least man lang purihin mo ako. Sabihin mo man lang sana kung maganda ba ako sa gown na ito o kung bagay ba sa akin!!" galit kong sagot dito.

"Pwede ba Arabella tigil-tigilan mo ako sa ganyang ugali! Nakakahiya ka na! Walang pinipiling lugar iyang katarayan mo!" Inis na sagot nito sa akin.

"I dont care! Sino ang matutuwa na ang kasama kong husband to be ay parang robot?

Walang pakiramdam at walang pakialam!" galit na sagot ko. Humaliiplop pa ako.

"Ano ba naman Bella, this in not the right place para pagtalunan ang napakaliit na bagay! Tumigil ka na nga sa kakadaldal diyan. at gawin mo na ang mga dapat mong gawin dito. dahil maraming oras na ang nasasayang. .galit din na wika ni Kurt. Lalo naman nagpanting ang tainga ko sa sinabi nito.

Ah ganoon? Waste of time pala ang pagsama sa akin ha? Kung ganoon lumayas ka sa harap ko! Hindi ko kailangan ang presensiya mo dito. Alis!! Tsupi!" bulyaw ko dito sabay alis sa harap nito. Diretso akong pumasok sa loob ng fitting room. Napahilamos ako sa matinding inis. Parang gusto kong magwala at sumigaw. Inuubos talaga ang pasensya ko ni Kurt.

"Mam Bella, ok lang po ba kayo?" narinig kong wika ng staff sa labas ng fitting room. Kumatok pa ito ng tatlong beses.

"Pwede bang iwan mo muna ako?" nainis kong sagot dito.

"Ehhh Mam Bella, pinapasabi po ni Sir Kurt na lalabas daw muna siya. Tawagan niyo na lang daw po kapag tapos na kayo magsukat." sagot nito. Lalo naman akong nagpupuyos sa sobrang galit. Inis kong hinubad ang gown na suot ko. Pagkatapos ay nagpalit ako ng damit.

Paglabas ko ng fitting room ay gulat na napatingin sa akin ang staff na nag aassist sa akin "Mam hindi na po ba kayo magsusukat? Baka may iba pa po kayong gustong design" wika

nito umiling naman ako.

"akina yung suot ko kanina. Iyun na lang ang kukunin ko" Walang gana kong sagot at dumiretso na ako sa labas ng boutique. Agad akong pumara ng taxi at nagpahatid sa tabing dagat. 

Pagkababa ko ng taxi ay agad akong dumiretso sa isang bakanteng upuan. Maraming pamilya ang namamasyal dito. Dati na kaming dinadala nila Mommy at Daddy sa lugar na ito kapag nagba-bonding kami. 

Kaya kabisado ko ang lugar. Umupo ako sa isang bakanteng upuan. Ipinikit ko ang mga mata upang hayaan ang aking sarili. na kung patuluin ang kanina pang nagbabadyang luha sa mga mata. Pakiramdam ko simula noong debut ko may nagbago sa pagkatao ko. Walang peace of mind at puro sama ng loob ang aking nararanasan.

Ang gusto ko lang naman ay maging boyfriend ang lalaking matagal ko ng crush. Pero bakit parang puro sakit ng kalooban. ang aking natatangap simula ng nakatuparan ko lahat ng gusto ko. Bakit ang hirap maging masaya?

Alam kong hindi ako perfect na anak. Masama ang ugali ko sa paningin ng lahat. Pero ganito na ako. Pero hindi ibig sabihin na hindi ako marunong masaktan. May damdamin din ako at ang gusto ko lang naman ay maging masaya.

ilang oras pa akong nanatili sa lugar na ito bago naisipan umuwi. Halos magtatakip silim na din kasi. Agad akong sumakay ng taxi at nagpahatid sa Mansion.

Pagdating sa mansion ay ang nag-aalalang mukha ni Ate Miracle ang sumalubong sa akin.

Nagtaka naman ako.

"Bella saan ka ba galing? Alam mo bang kanina pa nag-aalala sila Mommy at Daddy sa iyo?"

salubong nito sa akin. Napakunot naman ang aking noo sa sinabi nito.

"Tumawag kanina si Kurt dito. Hinahanap ka niya. Bigla kana lang daw kasing nawala sa boutique kanina. Lumabas lang daw siya saglit. pagbalik niya wala ka na daw doon." dugtong na wika ni Ate Miracle. Umismid naman ako. Himala sa kauna-unahang pagkakataon nagpakita ng concern ang lokong iyun sa akin.

"Nagpahangin lang ako sa labas Ate. Alam mo naman na hindi kami ayos ni Kurt. Nagkaroon kami ng pagtatalo kaya umalis muna ako. para makapag-isip" seryoso kong sagot dito. Tinitigan naman ako ni Ate Miracle.

"Naiintindihan kita Bella. Alam kong masyadong komplekado ang lahat na mga nangyari sa yo. Pero pamilya mo kami. Hindi namin maiwasan na mag-alala, Lalo na si Mommy, Kanina ka pa niya pinapahanap. Kanina pa nag-aalala sa iyo." sagot nito sa akin. Para namang hinaplos ang puso ko sa sinabi ni Ate Miracle. Napayuko na lang ako Halika na. Magpakita ka muna kila Mommy at Daddy. Para hindi na sila mag-alala sa sayo".

yaya ni Are Miracle sa akin. Hinawakan pa ako nito sa kamay. Pagkakita ni Mommy sa akin ay agad ako nitong niyakap. Ramdam ko ang matinding pag- aalala nito sa akin. Napaluha naman ako.

"Sorry Mommy, Dad nauna na po akong umalis ng boutique kanina. "nakayuko kong wika.

pagkatapos akong kumalas sa pagkakayakap kay Mommy.

"Saan ka ba galing? Alam mo bang kanina pa kami nag-aalala sa iyo? Akala namin napaano ka na sagot ni Daddy sa akin. Hindi na ako sumagot dito. "Bella, sa susunod huwag ka namang gumawa ng mga bagay na ipag-aalala namin. Lalo na ng Mommy mo. 

Kung may hindi man kayong napagkakasunduan ni Kurt. huwag kang basta -basta umalis ng hindi namin alam." wika ni Daddy, Napayuko naman ako. Alam kong hindi sanay ang aking mga magulang na umaalis akong mag-isa.

"Sorry po. Hindi na po mauulit. Masyado lang po siguro akong na-stress sa nalalapit kong kasal kaya gusto ko munang mapag-isa." Sagot ko dito.

"Ano ba kasi ang gusto mo Bella? Gusto mo ba talaga si Kurt o pinagkakatuwaan mo lang siya? Sabihin mo nga sa amin ang totoo para habang maaga pa mailagay natin sa ayos ang lahat." wika ni Daddy.

"Hindi ka pa ba ready? Ayaw mo pa ba talaga magpakasal sa kanya?" tanong ni Mommy sa akin "Hindi naman sa ganoon. mommy Mahal ko na po si Kurt at masaya akong magpapakasal sa kanya" sagot ko.

"Kung ganoon dapat pag-aralan mo ng maging mabuting asawa kay Kurt. Alam namin na bata ka pa pero sana maging responsable ka sa lahat ng desisyon mo." sagot ni Daddy. Tumango naman ako.

.Chapter 64

CARISSA

Malungkot akong nakatingin sa natutulog na si Arabella. Nandito ako sa kwarto nito, Hindi ko alam pero pakiramdam ko ito na ang huling pagkakataon na makasama ko ito ng ganito katagal. Parang pagkatapos ng kasal ay tuluyan na ako nitong iiwan.

Alam kong gusto nito si Kurt. Matagal ko ng napapansin ang mga klase ng tingin nito sa lalaki kapag nandito sa bahay. ang huli kapag iniimbitahan ng kambal.

Hindi ko akalain na magawa nitong gawin ang isang bagay na ayaw na ayaw ng pamilya.

Ang matulog sa iisang kama ng may katabing lalaki.

Kamukhang-kamukha niya talaga si Ate Ara. Parang muling nabuhay si Ate sa katauhan nito. Nakakalungkot nga lang at maaga itong sasabak sa buhay may-asawa. Bukas tuluyan ng mababago ang buhay nito. Dalangin ko lang na sana maging maayos ang pagsasama nila ni Kurt.

Naawa ako kay Arabella dahil kitang-kita ko na ayaw sa kanya ni Amara, ang ina ni Kurt Santillan. Hindi ko alam pero kahit na may asawa na ito patuloy ko pa rin siyang poprotektahan at huwag hayaan na saktan ng ibang tao.

Hinaplos ko ang buhok ni Arabella bago lumabas ng kwarto nito. Hindi man lang nito naramdaman ang aking presensiya. Pagkatapos ay tuluyan na akong lumabas ng kwarto. Diritso akong pumunta sa kwarto namin ni Gabriel. Naabutan ko itong nakahiga sa kama at halatang hinihintay ako.

“Kumusta? Nakapag-usap ba kayo?” tanong ni gabriel sa akin. Umiling ako.

“Hindi eh. Tulog na tulog siya. Napagod siguro sa maghapong pag-aasikaso para mai- finalized ang kasal nila bukas.” Nakangiti kong wika dito. Sa Manila Cathedral gaganapin ang kasalan at bukas ng umaga ay magche-check-in kami sa hotel para doon gagawin lahat ng paghahanda. Doon kami magbibihis at mag-aayos kasama ang bride at pamilya ng groom. Sa hotel na din na iyun gaganapin ang reception.

“Hayaan mo na lang. Para naman makapagpahinga ang bata. Bukas ang big day niya at tiyak na excited iyan.” Nakangiti na wika ni Gabriel sa akin kasabay ang pagtapik ng isang kamay sa kama. Hudyat iyun na gusto na nitong tumabi ako sa kama.

Agad naman akong tumalima at sumampa na din ng kama. Nakangiti akong tumabi dito at yumakap.

“Hmmm naglalambing ang Misis ko ah?” natatawang wika ni Gabriel at niyakap din ako nito ng mahigpit. Agad naman akong sumubsob sa dibdib nito.

“Hmmppp hindi noh? Malungkot lang ako. Bukas tuluyan ng magiging maybahay ang bunso natin.” Sagot ko dito. Natawa naman si Gabriel,. 

“Ayos lang iyan Sweetheart. At least nasunod ang gusto ni Bella. Gusto niya talaga si Kurt at alam kong siya ang gumawa ng first moved para mapasakanya ang lalaki.” Sagot ni Gabriel.

“Paano iyan Gab, alam naman natin na walang pagtingin kay Bella si Kurt? Dapat kasi hindi na natin pinilit ang mga bata na magpakasal eh. Natatakot ako baka masaktan lang si Bella.

Sagot ko dito, Naramdaman ko naman ang paghaplos ni Gabriel sa likod ko.

“Kasama sa buhay pag-aasawa iyan Sweetheart. Bakit ako ilang beses akong lumuha bago ka tuluyang napasa-akin? Nakaya ko naman diba?” biro sa akin ni Gabriel. Natawa naman ako dito.

“Anong lumuha? Loko ka ha? Ako yata ang mas nasaktan noon at maraming luha na

Nailabas..” wika ko dito sabay kurot sa tagiliran nito. Natawa naman si Gabriel sa sinabi ko.

“No Sweetheart.. Ramdam na ramdam ko kaya ang sakit. lalo na noong mga panahon na wala ka sa tabi ko.” Sagot ulit ni Gabriel at hinawakan ang mga kamay ko sabay pisil.

“Ayy ewan ko sa iyo. Basta ang alam ko hate na hate mo ako noon.” Kunyari ay nagtatampo kong wika. Napahagalpak lalo ng tawa si Gabriel sa akin.

“Aminin mo nga Gab, hindi ka ba talaga nagagandahan sa akin noon? Kasi kapag

Bumibisita ka sa amin noon. hindi mo ako pinapansin. Halos nga ayaw mo akong tingnan eh.

“ nakanguso kong wika dito.

“Eh kasi naman Sweetheart, para ka kasing tomboy noon. Akala ko kasi babae din ang hanap mo kaya iyun hindi kita napapansin. Tsaka malay ko bang may nararamdaman ka palang matinding pagnanasa sa akin?” biro nito sa akin. Kaya naman bigla akong napaupo sa kama at naiinis na tinitigan ito.

Hoy talaga namang hindi kita type noh? Ang sungit mo kaya tsaka hindi ka naman namamansin. Kaya bakit kita papansinin? “inis kong sagot dito sabay humalikipkip.

“ Kaya nga. Dapat kasi ikaw na ang gumawa ng first move. Tulad ng ginagawa ngayun ni Bella kay Kurt.” Natatawang wika ni Gabriel. Umismid naman ako. “Eh bakit galit na galit ka sa akin noong umagang nahuli tayong magkatabi sa kama?” 

Wika ko dito. Nakita ko ang pagkislap ng mga mata ni Gabriel sabay titig sa akin.

“Eh sino ba naman ang hindi maiinis Sweetheart. Nakatabi nga kita sa kama buong magdamag at napaniwala ang sarili na may nangyari sa atin. pero hindi ko naman ramdam lahat iyun. Akala ko nga napaka-liberated mo talaga dahil nagawa mong pagsamantalahan ako kahit tulog ako.”ngisi nitong sagot. Namula naman ako sa sinabi nito.

“Uy Gabriel Villarama! Hindi ko magagawa iyun noh? Anong tingin mo sa akin ganoon ka expert pagdating sa kama? Sa murang edad kong iyun pinag iisipan mo ako ng masama. “ galit na wika ko dito. Natawa naman lalo si Gabriel.

“Aba malay ko ba Sweetheart. Pero nakabawi ka naman noong first night natin mag sex. Napa wow talaga ako sayo Sweetheart.

Hindi ko akalain na may babae pa palang virgin sa panahon na iyun.” Nakangisi nitong Wika.  Lalo namang nanlaki ang mga mata ko. “Gusto ko pa nga sanang angkinin ka ng paulit-ulit ng gabing iyun, kaya lang umiiyak ka na sa sakit eh. Syempre maawain akong asawa kaya naman pinagpaliban ko muna.”

Natatawa nitong wika at hinila ulit ako para mapahiga ulit sa kama. Napatili naman ako sa

Gulat.

“Pero alam mo laking pasasalamat ko dahil hindi ka sumuko Sweetheart. Sa lahat ng mga kalupitan ko noon sa iyo, nandito ka pa rin sa tabi. Thank you talaga dahil pinapaligaya mo ako sa araw-araw na buhay. Kaya simula ng marealized ko na nagkamali ako, ipinangako ko sa aking sarili at sa Diyos na gagawin ko ang lahat upang maging masaya ka.” Wika ni Gabriel at hinalikan ako sa noo. Maluha-luha naman ako habang nakatitig dito sa mga mata nito.

“Alam mo Sweetheart, kung pwede nga lang na ipasok kita sa bulsa ko tuwing aalis ako ng bahay gagawin ko.” Wika ni Gabriel. Natawa naman ako dito.

“Ano? At bakit naman?” tumatawa kong wika.

“Eh kasi namimiss kasi kita lagi eh. Kung pwede nga lang huwag ng pumasok ng opisina gagawin ko eh. Kaya nga tinitrain ko ng maigi sila Miracle at Christian. Para sila na muna ang humawak ng negosyo. Kahit mga isang taon lang. Masulo lang kita at makapagliwaliw tayo sa kahit saang lugar natin gusto. “ nakangiti nitong sagot. Kinilig naman ako.

“Ikaw talaga! Baka mamaya malaman-laman ko masyado mong pini-preasure ang mga bata ha? Kukutusan talaga kita.” Sagot ko dito.

Dont worry Sweetheart. Mababait ang mga anak natin. Alam kong naiintindihan nila tayo. Isa pa nasa ganyang edad din ako nag-umpisang humawak ng negosyo. Kaya alam kong willing na willing ang mga anak natin na gawin ang mga nagawa ko na noon.” Ngiting sagot nito. Pagkatapos ay kinabig ako at pinaunan sa dibdib nito.

“Narinig mo ba ang tibok ng puso ko Sweetheart? Tumitibok lang iyan para sa iyo.” Nakangiti nitong wika habang hinahaplos ang likod ko.

Napangiti naman ako habang ipinipikit ko ang aking mga mata. Alam kong maswerte ako kay Gabriel. Simula ng malagpasan namin ang unos na dumating sa aming buhay, naging tuloy-tuloy ang masaya namin na samahan. Never itong tumingin sa ibang babae. Nagiging loyal ito sa akin kahit alam kong marami pa ring mga babae ang nagpapapansin dito magpasa-hanggang ngayun.

Marami pa ring babae sa paligid na kahit alam nilang may asawa na ang isang tao patuloy pa rin nang-aakit at pumapayag na maging second choice.

“Sweetheart? Tulog ka na ba?” narinig ko ang malambing na bulong sa akin ni Gabriel.

Agad naman akong napadilat at tinunghayan ito.

“Bakit?” tanong ko habang nakatitig dito. Nakita ko ang naglalarong ngiti sa labi nito.

Natawa naman ako. “One round lang Sweetheart. Uunahan na natin ang honeymoon ng mga bagong kasal

Bukas” biro pa nito. Napahagikhik naman ako at ako na ang naunang humalik sa labi ng asawa ko.

Why not? Mag-asawa kami at normal lang sa amin ang magsex. Kahit na malalaki na ang aming mga anak masyado pa rin kaming active sa sex ng aking asawa. Siguro ganoon talaga kapag wagas ang nararamdamang pagmamahal sa isat isa.

Napaungol ako ng maramdaman ko ang kamay ni Gabriel sa aking dibdib. Ito talaga ang pinakamatindi kong weakness. Napapaungol ako tuwing hinahaplos nito at nilalaro ang aking mga bundok.

Ilang sandali pa ay naramdamn kong nasa ilalim na ako ni Gabriel. Unti-unti na nitong hinuhubad ang damit kong pantulog. Ganito kami magsex ng aking asawa. Parang laging bagong kasal. Hindi nawawala ang foreplay.

Habang abala si Gabriel sa itaas ko ay hinawakan ko ang laylayan ng kanyang sando. Gusto ko na din itong mahubaran at maramdaman ang init ng katawan nito. Agad naman nakuha ni Gabriel ang ibig kong sabihin kaya sandali itong umalis sa ibabaw ko at hinubad ang sariling saplot sa buong katawan. Nakatitig lang ako habang ginagawa ang bagay na iyun.

Pagkatapos ay muli itong bumalik sa higaan. Hinubad muna nito lahat ng saplot ko sa katawan bago sumampa sa kama. Nakita ko pa kung paano ako nito titigan mula ulo hanggang paa.

“Ang ganda mo pa rin Sweetheart. Hindi ka pa rin nagbabago. Sobrang nakaka – adik pa rin ang katawan mo.” Wika nito at hinalikan ako sa leeg.

Napayakap naman ako ng mahigpit sa ginawa nito. Pareho na kaming hubot hubad ng asawa ko kaya ramdam na ramdam ko ang init ng katawan nito.

Damang dama ko ang matitigas na muscle nito na hanggang ngayun ay alagang-alaga ng gym. Yes, pareho naming hindi pinapabayaan ang aming mga sarili kahit na malalaki na ang mga anak namin. Sinisiguro namin na fit at healthy kami.

Napahalinghing ako ng dumako ang mga kamay ni Gabriel sa bukana ng aking kweba. Alam kong basang basa na ako kaya naman agad kong hinagilap ang anaconda nito. Hinawakan ko ang matigas nitong pagkalalaki at hinaplos-haplos. Narinig ko naman ang pag-ungol ni Gabriel kaya naman lalo ko pang pinag-igihan

“Ohh Sweetheart..I cant wait na. Spread your legs and let me in.” Paungol nitong wika.

Agad naman akong sumunod at agad na ipinusisyon ni Gabriel ang kanyang sarili upang tuluyan kaming maging isa. Sabay kaming napaungol ng maramdaman kong tuluyan ng nakapasok si Gabriel sa akin. Napuno ng ungol namin ang buong paligid ng kwarto. 

Pagkatapos ng ilang sandali sabay din kaming nilabasan at parehong nakatulog na hubot hubad sa ilalim ng comforter na magkayakap. 

Masasabing masaya at kontento ang sex life namin na mag-asawa. Kung maglambingan kami talo pa namin ang mga teenager. Kaya hindi nakakapagtaka na pareho kaming masaya at kontento sa kung anong buhay meron kami ngayun.

Kinaumagahan

Maaga pa lang ay abala na ang lahat. Kahit pagod sa aming paglalaro kagabi ay maaga pa rin akong nagising. Tulog na tulog pa si Gabriel. kaya hinayaan ko na lang muna ito. Agad akong lumabas ng kwarto. pagkatapos kong magbihis para asikasuhin ang mga bata. Kahit malalaki na ang mga ito ay sinisigurado ko pa rin na magabayan ang mga ito at icheck kong nasa maayos ba ang lahat.

Kailangan kasi maaga pa lang ay nasa hotel na ang bride. Alas tres ng hapon ang kasal kaya naman hindi dapat ma-late dahil aayusan pa ang lahat. Sa hotel na lahat gagawin ang preparation kaya naman paunahin ko na ang mga bata at susunod na lang kami dahil hangang ngayun tulog pa rin si Gabriel.

Dumiretso ako ng dining area. Naabutan ko sila Mommy, Daddy, Miracle at Christian na nag -aalmusal. Agad na bumati ang mga anak ko at humalik sa pisngi ko. Binati ko naman sila Mommy Moira at Daddy Ralph. Pareho kong hinalikan sa pisngi ang mga ito.

“Tulog pa ba si Gabriel?” narining kong tanong ni Mommy Moira.

“Opo Mom, hindi ko na lang po muna ginising dahil medyo maaga pa naman. Balak kasi namin na paunahin na lang muna ang mga bata sa hotel. para naman maayusan na sila. Baka kasi kulangin na tayo sa oras.” Sagot ko dito.

“Sure Mommy. After namin kumain aalis na agad kami.” Sagot naman ni Miracle. Ito ang bridesmaid ni Arabella.

“Nasaan nga pala si Bella?” tanong ko.

“Naku Mommy, hindi pa bumababa. Kinatok ko na iyun kanina. kaya lang sabi niya susunod na lang daw. Mag-aayos daw muna siya.” Sagot ni Miracle.

“Good morning Mommy... Good Morning Grandpapa, Good morning GrandMama.” Naman kaming napalingon kay Miracle ng dumating ito. Bakas sa mukha nito ang agad

Matinding excitement sa nalalapit na kasal.

“Oh here na pala ang bride. Sige na Bella kumain ka na. Aalis na daw kayo kaagad pagkatapos kumain.” Wika ni Mommy Moira.

“Hindi na po GrandMama. Sa hotel na lang po ako kakain.”nakangiti nitong sagot.

“Kung ganoon hintayin mo na lang matapos kumain. ang mga kapatid mo para sabay- sabay na kayong umalis. Susunod na lang kami dahil tulog pa si Daddy niyo.” Sagot ko dito.

Ok po Mommy.” Nakangiti nitong sagot.

“Mag-ingat kayo sa byahe. Hihintayin ko lang magising si Daddy niyo at susunod agad kami. “wika ko sa mga ito at nagpaalam na kina Mommy Moira at Daddy Ralph na babalik na ng kwarto. Doon ko na lang hihintayin magising ang asawa mo. May Mga gamit din kasi akong dadalhin sa hotel na dapat iprepare.

Chapter 65

ARABELLA

Katulad ng napag-usapan nauna kami sa hotel kung saan kami mag antay. Malapit lang kasi dito ang simbahan kung saan gaganapin ang pag-iisang dibdib namin ni Kurt.

Masaya ako kasi kahit papaano naging smooth naman ang paghahanda namin. Although hindi pa rin kami ayos ni Kurt pero alam kong matutunan din ako nitong mahalin. Kung kinakailangan na ako palagi ang magpapakumbaba gagawin ko. Matutunan lamang akong tanggapin ng mahal ko at ng pamilya nito.

“Siya nga pala, mamayang 9 AM pa ang dating ng make-up artist mo. May time ka pa para kumain ng breakfast” narinig kong wika ni Ate Miracle.

“Parang hindi ako makakain sa excited Ate. Alam mo yung pakiramdam na parang hindi ako mapalagay. Excited na akong maging Misis Santillan.” Sagot ko dito habang parang nangangarap.

Narinig ko naman na natawa si Kuya Christian.

Kunot noo ko itong tiningnan.

“Hindi pwedeng hindi ka kumain. Baka mamaya mahimatay ka sa simbahan. Mamayang alas-tres pa ang kasal at mahaba pa ang oras.” Sagot nito. Inirapan ko naman si Kuya Christian.

“Ano nga pala ang balak niyo pagkatapos ng kasal? Saan kayo titira? Sa mansion ba o sa pamilya ni Kurt?” tanong ni Ate. Nagulat naman ako. Sa totoo lang hindi ko naisip ang bagay na iyun. Hindi din naman namin napag-usapan ni Kurt. Sabagay hindi naman kasi talaga kami nag-uusap.

“Hindi ko pa alam Ate. Pero mas gusto ko sa mansion. Ano po ba kasi ang sabi ni Daddy?” tanong ko.

“Wala pa namang nababanggit.

Pero narinig ko na parang house and lot yata ang balak iregalo sa inyo... Well malalaman natin mamaya.” Sagot naman ni Ate Miracle.

“Nakss gusto na talaga ni Mommy at Daddy na humiwalay ka na ng bahay Bella. Masyado ka na daw kasing pasaway,” sabat naman ni Kuya Christian. Agad naman itong pinandilatan ni Ate Miracle. Tumawa lang ito.

Agad kaming nakarating ng hotel. Nagkanya-kanya na kami ng punta ng aming kwarto Pagdating ko sa aking room ay agad kong hinagilap ang aking cellphone. Nag picture picture ako at ipinost sa aking social media account. Nag message din ako sa iba kong kaibigan, Sina Nikka at Carmela, Naghahanda na din daw ang mga ito. Sa simbahan na kami magkikita kita mamaya. Abay ko ang dalawa kaya naman palagay ang aking kalooban na hindi ako indiyanin ng mga ito.

Nang magsawa sa kaka-cellphone ay tiningnan ko ang aking relo. Halos alas-otso pa lang ng umaga. May isang oras pa bago dumating ang aking make up artist kaya naman Nagpasya akong bumaba muna para magbreakfast.

Agad akong naglakad sa hallway. Pero agad akong natigilan ng pagtapat ko sa isang pintuan ng kwarto ay may narinig akong pamilyar na boses. Boses ito ng pamilya Santillan. Kaya naman dahan-dahan akong sumilip sa nakaawang na pinto. Nakita ko si Kurt at ang mga magulang nito. Seryosong nag-uusap. Dala ng curiosity ay nakinig ako sa pinag-usapan ng mga ito. Parang narinig ko kasi ang pangalan ko.

“Wala na ba talaga itong atrasan? Ipapakasal mo talaga ang anak mo sa Bastardang iyun?” narinig kong wika ng Ina ni Kurt. Galit ito. Napakunot naman ang aking noo kung sino ang tinutukoy nitong bastarda.

“Pwede ba Amara? ilang beses na nating pinag-usapan ito.” Sagot naman ng ama ni Kurt.

“Hay hindi ko talaga matanggap na ang kaisa-isa nating anak ay mapunta lang sa anak ng kriminal. Imagine ipinanganak ang babaeng iyan na hindi man lang nalaman kung sino ang tatay dahil babaing mababa ang lipad  ang Ina. Anak ng prostitute.” Galit pa ring wika ni Amara.

“Mom please stop it! Baka mamaya may ibang makarinig sa iyo.” Sagot naman ni Kurt sa Ina.

“Oh come on Kurt. Kung hindi lang tagilid ang negosyo natin ngayun never akong pumayag sa kasal na ito. Nakakasuka! Buti sana kung si Miracle ang bride pero si Arabella..

Oh my Goodness hinding hindi ko matatanggap ang babaeng iyun.” Galit na wika pa rin ni Amara. Samantalang hindi ko maiintindihan ang pinag-uusapan ng mga ito. Sino ang tinutukoy ng mga ito? Ako ba? Pero paano? Ampon ba ako? Mga katanungang naglalaro sa isip ko.

Agad na bumilis ang kaba sa aking dibdib. Para akong ipinako sa aking kinatatayuan.

“Tama na Amara, Matagal ng nanahimik si Ara Perez sa hukay para ungkatin mo ulit ang bagay na iyan. Inako na ni Carissa ang anak ng kapatid niya kaya nga isa na din siyang Villarama diba? Isang Villarama ang magiging asawa ng anak mo kaya tigilan mo na ang kakaungkat sa nakaraan.”galit na wika ni Ramon.

Para akong binuhasan ng malamig na tubig sa aking narinig. Unti-unting tumulo ang luha sa aking mga mata. Hindi ako makapaniwala. Bakit hindi ko ito alam? Bakit hindi man lang nababanggit ang bagay na ito sa bahay namin?

Totoo ba ang sinabi mo? Na hindi ako anak ng mga magulang ko?” agad kong wika sabay lapit sa mga ito. Gulat naman silang napatitig sa akin. Nakita ko pang namutla si Amara. Hindi marahil inaasahan ng mga ito na nakikinig ako sa kanilang pag-uusap. “Arabella iha.. kanina ka pa diyan?” nauutal na tanong ng Ginang. Agad akong tumango habang hindi mapigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

“Totoo ba ang mga narinig ko? Totoo ba na hindi ko tunay na pamilya ang mga Villarama?” tanong ko sa mga ito.

“No iha, nagbibiro lang kami. Hindi ikaw ang pinag-uusapan namin Ibang tao yun. Uhmmm diba Kurt, Ramon ibang tao yun diba?” wika ng Ina ni Kurt. Pilit pa itong ngumiti. Umiling naman ako.

“Imposible ang sinasabi niyo. Dinig na dinig ko ang lahat. Huwag na kayong magkaila pa. Alam kong ako ang pinag-uusapan niyo.” Galit kong wika sa mga ito at tinalikuran na. Mabilis ang mga hakbang na bumalik ako sa aking kwarto. Akmang papasok na ako sa loob ng may biglang humawak sa aking kamay. Nang lingunin ko ay si Kurt ito.

“Kailan mo pa alam ang bagay na ito?. Kaya ba hindi mo kayang makipag lapit sa akin dahil hindi ako tunay na Villarama? Na ampon lang ako at anak ako ng pinakamasamang babae sa balat ng lupa?” galit kong wika kay Kurt. Yumuko naman ito.

“Im sorry Bella.. Im sorry kung sa amin mo nalaman ang katotohanan. Wala kaming karapatan na ipagkalat ang bagay na ito, pero nangyari na. Please talk to your Mom regarding this matter. Siya lang ang nakakaalam kung ano ang totoo sa pagkatao mo.” Sagot ni Kurt.

“Anong ibig sabihin nito Kurt?”narinig kong wika ni Ate Miracle. Puno ng pagtataka ang mga titig nito sa amin. Lalo itong naguluhan ng makita nitong umiiyak ako.

“Ate totoo ba? Totoo bang hindi ako tunay na anak nila Daddy at Mommy? “umiiyak kong tanong dito. Nakita ko kung paano nagulat si Ate Miracle. Galit itong tumitig kay Kurt.

“Im sorry Miracle. Aksidente niyang narinig kay Mommy ang bagay na ito. Hindi namin alam na nakikinig siya,” paliwanag ni Kurt. Napabuga naman sa hangin si Ate Miracle bago tumitig sa akin.

“Not true. Ikaw ang bunso namin Arabella. Anak ka man nila Mommy at Daddy. it doesn’t matter. Mahal na mahal ka namin at hindi magbabago ang bagay na iyun.” Wika ni Ate Miracle at hinawakan ako sa kamay. Agad naman akong pumiksi at umiiyak na pumasok sa loob ng kwarto ko.

Agad kong inilock ang pintuan ng kwarto upang hindi na makasunod ang mga ito. Kung ganoon totoo nga. Kaya pala hindi ko kamukha si Mommy. Kaya pala halos pinagbiyak na bunga ang hitsura namin ni Tita Ara. Kaya pala iba ang pakiramdam ko kapag nakatitig ako sa larawan nito. Siya pala ang Mommy ko ang nanay ko na kahit sa panaginip ay hindi ko man lang nasip.

Kinuha ko ang aking cellphone. Agad akong nagdial sa number ni Mommy. Hindi na ako makapaghintay pa.

Gusto kong sa sarili nitong bibig marinig ang lahat. Lahat ng katotohanan tungkol sa pagkatao ko.

Akmang pipindutin ko ang call botton ng cellphone ng marinig ko ang boses ni Mommy sa Labas. Agad akong tumakbo ng pintuan at binuksan ito. Tumampad sa akin ang nag aalala nitong mukha. Nasa likuran nito si Daddy Gabriel. Wala na si Kurt at Ate Miracle.

Agad akong yumakap dito. Umiyak ako ng umiiyak sa bisig ng kinikilala kong ina sa mahabang panahon.

“Mommy totoo ba? Totoo bang hindi niyo ako anak.” Humihikbi kong wika dito habang dahan-dahan na kumakalas sa pagkakayakap dito. Nakita ko pa kung paano natigilan si Mommy. Pagkatapos ay nilingon nito si Daddy Gabriel.

“Lets talk inside Arabella. Ikukwento namin sa iyo lahat ng totoo.” Sagot ni Daddy at nagpatiuna ng pumasok sa loob ng kwarto. Agad naman akong inakay ni Mommy papasok ng kwarto.

Pinaupo ako ng mga ito sa kama. Seryosong nakatitig sa akin si Daddy. Samantalang si Mommy naman ay nakita kong maluha – luha na.

Siguro panahon na para malaman mo ang katotohanan. Nasa wastong edad ka na at unfair naman sa tunay mong Ina. kung habang-buhay namin itong ililihim sa iyo.” Panimulang wika ni Daddy Gabriel. Lalo naman akong napaiyak.

“kung ganoon si Tita Ara ang tunay kong Mommy?” tanong ko dito.

“Yes Bella. Pero kahit na ganoon pa man ginawa namin ang lahat upang ipadama sa iyo kung gaano ka namin kamahal. Huwag ka sanang magtampo sa amin kung inilihim namin ito sa iyo sa matagal na panahon. Masyadong mapaghusga ang mundo. Maraming mga tao ang nakakaalam dito kaya iniiwasan namin na masaktan ka kapag malaman mo ang katotohanan.” Mahabang wika ni Daddy Gabriel.

“Kung ganoon ako ang naging bunga sa pagiging pakawala ng Ina ko? Nabanggit niya ba kung sino ang tatay ko? Napakahirap tanggapin na anak pala ako ng kriminal at prostitute na babae “galit kong wika.

“Arabella! Hindi kita pinalaki para maging bastos sa tunay mong Ina. dahil kahit pagbali- baliktarin mo man ang mundo, nanay mo pa rin siya!” galit na wika ni Mommy Carissa.

No Mommy!!!!

Hindi ko matanggap na ang Ara na iyun ang tunay kong Ina. Ayaw ko!!! Wala akong Inang kriminal at prostitute at kahit kailan hindi ko siya matatanggap “galit na sigaw ko.

Arabella Stop it!!! Naririnig mo ba ang sarili mo? Patay na ang taong pinagsasabihan mo ng ganyan. kaya magkaroon ka naman sana ng kahit na kaunting respeto.” Galit na wika ni daddy.

Tama po kayo patay na siya pero bakit nakakabit pa rin sa pagkatao ko ang karma na nagawa niya noong nabubuhay pa siya. Ako ang sumalo sa lahat ng kasalanan niya. Hindi ako matanggap ng pamilya ng mahal ko dahil sa kanya!!! Alam mo bang dinig na dinig ko kanina kung paano nila hamakin ang Ara na iyun. Halos manliit ako dahil bunga ako ng isang pagkakamali.?” Galit kong wika habang umiiyak.

“Bella huwag.. Please huwag mong isipin ang bagay na iyan. Kahit na ganoon si Ate Ara pinilit niya pa rin na mabigyan ka ng magandang buhay. Kaya nga pinaampon ka niya sa amin. Kaya nga kahit na masakit sa kanya ipinaubaya ka niya sa amin.” Umiiyak na paliwanag ni Mommy Carissa.

Hindi ako nakaimik sa sinabi ni Mommy Carissa sa akin. Patuloy lang akong umiiyak.

“Tama na Bella. Pag-usapan na lang natin ang bagay na ito sa mga susunod na araw. Kasal mo ngayun kaya dapat na mag-enjoy ka.. Huwag mong isipin ang mga sasabihin sa iyo ng ibang tao. Anak kita, anak ka namin ng Daddy mo at hindi magbabago iyan kahit kailan.” Madamdamin na wika ni Mommy. Niyakap pa ako nito ng mahigpit. Lalo naman akong napaiyak.

“Huwag ka ng umiyak. Nandito na ang make up artist. Aayusan ka na nila. Hindi ba ito ang dream wedding mo? Pilitin mo munang iwaglit sa isip mo ang lahat ng hindi magandang nangyari ngayung araw. Pagtoonan mo muna ng pansin ang kasal mo Bella.” Nakangiting wika ni Mommy habang pinupunasan ang luha sa aking mga mata.

Hindi ko alam pero bigla akong nainggit kila Ate Miracle at Kuya Christian. Buti pa sila. May perfect na pamilya. May perfect na Ina at Ama. Samantalang ako na pinaka spoiled sa lahat hindi pala tunay na anak. 

Ang yabang yabang ko pa sa kanila. Kung makapagdemand ako talo ko pa ang tunay na anak. Sobrang hirap isipin na kung kailan akala ko perfect na ang lahat tsaka ko naman nalaman ang hindi katanggap tanggap na katotohanan.

CARISSA

“Sweetheart everything will be ok. Dont worry... Alam kong nahihirapan ngayun si Bella dahil sa mga nalaman niya pero parasaan ba at lilipas din ang lahat. Matatanggap din niya ang katotohanan.” Wika ni Gabriel.

Nandito kami sa loob ng aming hotel room.

“Naaawa lang kasi ako sa bata Gabriel. Alam kong masakit sa kanya ito. Nagtaon pa talaga sa araw ng kanyang kasal. Masaya siya dapat ngayun pero nasira dahil sa mapait na katotohanan.” Malungkot kong sagot dito.

“I know.. Pero wala na tayong magagawa pa. Hayaan na lang natin ang panahon gumawa ng paraan upang maghilom ang sugat sa puso niya.” Sagot naman ni Gabriel.

Nasa ganoon kaming pag-uusap ng biglang may kumatok sa pinto ng hotel room. Agad

Naman pinagbuksan ni Gabriel. Nagulat pa kami ng makita namin sa labas si Miracle. Hingal

Na hingal ito at halatang importante ang sasabihin.

“What happened?” agad na tanong ni Gabriel dito.

“Dad, malaking problema. Ayaw na ni Arabella ituloy ang kasal. Kanina pa namin siya kinakatok sa kanyang room pero ayaw niyang buksan. Hindi na daw siya magpapakasal kay Kurt.” Wika ni Miracle. Agad naman kaming naglakad papunta sa hotel room ni Arabella. Malakas namin itong kinatok.

Arabella, open the door. We need to talk!” wika ni Gabriel habang patuloy na kumakatok.

“Bella baby, pagbuksan mo muna kami. Gusto ka namin makausap. Please Bella!!! Huwag mo naman kaming pag-alalahanin ng ganito!” wika ko din. Umaasa na sana makinig si Bella. Nag-aalala kasi kami baka kung ano na naman ang maisip nitong gawin.  Bella at nakakatakot itong magalit. Baka magawa nitong saktan ang sarili.

Nakahinga kami ng maluwag ng bumukas ang pintuan. Iniluwa ang miserableng hitsura ni Arabella. Sabog ang buhok nito at namamaga ang mga mata. Tanda ng kanina pa ito umiiyak.

Im sorry Dad, pero ayaw ko ng ituloy ang kasalan na ito.” Umiiyak na wika nito. Sinulyapan pa nito ang kapatid na si Miracle.

“But why? Arabella please dont do this! Nasa ayos na ang lahat. Nakakahiya sa mga bisita kung ngayun ka pa aatras. Ilang oras na lang at matutupad na ang pangarap mo na maging Misis Santillan.” Sagot ko dito. Hindi umimik si Arabella.

“Gusto ko po munang mag-isip. Ang hirap kasing tanggapin na hindi niyo pala ako tunay na anak. Sana sinabi niyo na sa akin noon pa. Hindi sana ako masasaktan ng ganito. Alam ko Sana kung saan ako lulugar “umiiyak na wika nito.

Im sorry Wala kaming lakas ng loob na sabihin sa iyo ang lahat. Natatakot kami na masaktan ka Bella “malungkot na sagot dito.

“Mom, sa palagay niyo ba hindi ako nasasaktan ngayun? Ang hirap tanggapin na ang totoong Nanay na nagluwal sa akin namatay sa kulungan dahil sa mga nagawa niyang kasalanan sa iyo. sa pamilya nyo “umiiyak na sagot nito. Napaluha naman ako dahil sa sinabi nito.

“Anak hindi namin ginusto na mangyari sa kanya ang bagay na iyun. Ilang beses namin siyang dinalaw sa kulungan. pero ayaw niya ng makipagkita o makipag-usap sa amin. Huling pagkikita namin ay yung mga panahon na ipinaubaya ka niya sa amin. Hindi kami nagpabaya Bella. Pero mismong ang Ina mo na ang lumayo sa amin. “ umiiyak na sagot ko dito.

“Kahit na Mom. Kahit na. Hindi ko ma-imagine kung paano siya nagdusa sa loob ng kulungan. Hindi ko matanggap na anak ako ng isang babaeng halos isumpa ng lahat ng nakakilala sa kanya. “umiiyak na sagot nito.

“Bella mahal na mahal kita. Itinuring ka na naming anak sa kabila ng lahat ng gulo na nangyari sa amin ni Ate Ara. Ilang beses kong hiniling na sana nabigyan siya ng pagkakataon na maalagaan ka din niya. Pero wala eh... Huli na ng malaman namin na may sakit pala siya. Huli na Bella.” Sagot ko dito. Umiling naman si Arabella at tumakbo paalis. Agad namin itong hinabol.

Hirit itong tumakbo. Nakasalubong pa namin ang nag-aalalang si Kurt. Hahawakan pa sana nito ang galit na si Arabella. pero pumiksi ito. Mabilis na lumayo at lumabas ng hotel.

Lalo kaming Nataranta ng paglabas ng hotel ay diri-diretso itong tumawid papuntang kabilang kalsada. Hindi nito ininda ang mga sasakyan. Dahil sa pagkataranta ay agad itong sinundan ni Gabriel. Huli na ng mapansin nito ng may mabilis na sasakyan na parating. Sabay kaming napasigaw ni Miracle ng mabundol si Gabriel. Nakita pa namin kung paano ito tumilapon.

“Gabriel!!!” sigaw ko habang patakbong nilapitan ang nakahandusay kong asawa. Napako ako ng makita kong may umaagos na dugo sa ulo nito. Hindi ko alam kung paano hahawakan ang aking asawa. Nanginig ang buo kong pagkatao.

“Miracle bilisan mo tumawag ka ng ambulansiya” sigaw ko kay Miracle na noon ay tulalang nakatingin sa ama. Nang matauhan ay agad nitong kinuha ang cellphone sa bulsa at mabilis na tumawag ng 911.

“Gabriel please. Huwag naman huwag kang bumitaw. Dadalhin ka namin sa hospital.

Please iyak kong wika dito. Naramdaman ko naman ang pagdantay ng isang palad sa balikat ko. grabe ang mga luha sa aking mga mata ng lingunin ko ito. Si Miracle, ang anak namin. Kakatapos lang nitong humingi ng tulong. Umiyak din ito habang nakatitig sa nakahandusay na ama sa gitna ng kalsada.

Nang makita kong tulalang nakatitig si Arabella sa kabilang gilid ng kalsada ay agad ko itong nilapitan. Galit na galit ako dito dahil sa katigasan ng ulo nito. Kung hindi sana ito basta na lang tumakbo palabas ng hotel hindi sana nangyari ang aksidente.

“Look what have you done Bella!” galit na wika ko dito. Tumulo lang ang luha nito habang nakatitig sa akin. Hindi ito umimik. Sinampal ko ito dahil sa matinding galit at pighati.

“Hindi kita mapapatawad kapag may mangyaring masama sa kanya!!!” galit kong wika. Hinila naman ako ni Miracle palayo kay Arabella na noon ay iyak ng iyak. Na shock din siguro ito sa nangyari. Pero wala akong pakialam. Masyadong matigas ang ulo ni Bella at kung ginusto man niya o hindi ang nangyari hindi ko ito mapapatawad kapag may masamang mangyari kay Gabriel. Bumalik ako kay Gabriel at marahan na hinawakan sa kamay habang patuloy ang aking pag-iyak.

Ilang sandali pa ay dumating na ang ambulansiya. Agad na isinakay si Gabriel sa ambulansiya at sumama naman kaming dalawa ni Miracle. Iyak ng iyak ako sa biyahe. Hinding hindi ko matatanggap kapag may masamang mangyari dito. Bahagi na ng buhay at pagkatao ang asawa ko at pakiramdam ko wala ng halaga ang buhay ko kung sakaling mawala ito sa akin.

“Mom calm down. Baka mapaano kayo niyan. Malakas si Daddy at makakaya niya lahat. Hindi niya hahayaan na mag-alala kayo ng ganiyan. Kaya please lakasan niyo ang loob niyo. Wika nito sa akin. Lalo namang tumulo ang luha sa aking mga mata.

Pagdating sa hospital ay agad na dinala sa emergency room si Gabriel. Naiwan naman akong hindi malaman kung ano ang gagawin. Patuloy ako sa pagluha habang nakaupo sa isang sulok. Ilang sandali din ay dumating si Christian. Nag-aalala nitong sinilip ang ama sa Emergency room na noon ay inaasikaso na ng mga Doctor.

“What happened? Bakit naaksidente si Dad?” tanong ni Christian.

“Hinabol niya si Bella kanina. Hindi niya napansin ang mabilis na parating na sasakyan.” Naiiyak na sagot ni Miracle. Napahilamos naman si Christian sa kanyang mukha.. Bakas dito ang matinding pag-aalala sa kalagayan ng ama.

Nilapitan ako ni Christian at mahigpit na niyakap. Mom, tama na iyang pag-iyak. Magiging maayos din si Dad. Tingnan mo ginagamot na siya ng mga Doctor. He will be ok soon. Kaya dont worry na.”. Madamdamin na wika ni Christian habang yakap-yakap ako.

“Hindi ko kaya anak. Hindi ko kayang mawala ang Daddy niyo sa akin.” Umiiyak na sagot ko dito.

“Walang masamang mangyari sa kanya magagamot siya ng mga Doctor kaya please huminahon kayo. Baka kayo naman ang mapaano niyan.” Sagot ni Christian.

“Miracle tawagan mo si Kurt. Sabihin mo sa kanya na hindi na matutuloy ang kasal para hindi na sila mag expect pa. Sila na din ang bahala magsabi sa mga bisita.” Utos ni Christian sa kapatid nito. Agad naman tumalima si Miracle.

Chapter 66

ARABELLA POV

Halos manginig buo kong katawan ng makita kong nakahandusay sa kalsada si Daddy. Hindi ko akalain na sinundan pala ako nito sa pagtawid. Ang gusto ko lang naman sana ay makalayo sa lugar na ito upang makapag-isip. Pero hindi ko akalain na mapupunta sa trahedya ang lahat.

Parang kinurot ang puso ko ng makita ko kung paano umiyak si Mommy. Nakita ko ang matinding sakit na nakaguhit sa mukha nito habang hindi alam kung paano hahawakan si Daddy. Lalo akong kinain ng konsensya. Napaiyak ako sa takot sa katotohanan na ako ang dahilan kung bakit naaksidente ang kinikilala kong ama.

Alam kong wala silang ibang ginawa kundi mahalin ako. Never nilang ipinaramdam sa akin na iba ako. Itinuring nila akong isang prinsesa. Ibinigay lahat ng luho ko. Pero ito lang pala ang kaya kong isukli sa kanila. Sama ng loob.

Kung ganoon wala akong pinagkaiba sa tunay kong Ina. Masama din ako. Kapag may masamang mangyari kay Daddy Gabriel kasalanan ko ang lahat.

Tahimik lang ako ng lumapit si Mommy sa akin. Hindi ako umimik dahil totoo lahat ng sinabi nito. Hindi na din ako nagreact pa ng sampalin niya ako. Wala eh.. Manhid na ako.. Hindi na ako nakaramdam ng sakit physically. Mas mabuti pa sigurong bugbugin niya ako hanggang hindi na ako makatayo ng sa ganoon mabawas-bawasan ang matinding usig ng konsensya na nararamdaman ko ngayun.

Pagkaalis ng ambulansiya ay mabagal akong naglakad pabalik ng hotel. Walang patid ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Ito sana ang pinakamaligayang araw ko pero kabaliktaran ang lahat. Sana hindi ako naging makasarili. Hindi sana nangyari ang aksidenteng iyun kung hindi ako nagpadala sa bugso ng damdamin.

Natigil ako sa paglalakad ng may humawak sa mga kamay ko. Nang lingunin ko ito ay ang malungkot na mukha ni Kurt ang sumalubong sa akin.

“Im sorry Bella. Kung hindi sana sa kadaldalan ni Mommy. hindi mangyayari ang lahat ng ito” malungkot na wika nito. Umiling naman ako.

“Sabihin mo na lang sa Mommy at Daddy mo na humihingi ako ng dispensa. Wala ng mangyayaring kasalan. Tama ka, isang pagkakamali ang ginawa ko. Selfish ako at sarili lang ang iniisip.” Sagot ko dito. Natigilan naman si Kurt.

“Isa na lang ang hihilingin ko sa iyo Kurt. Ikaw na ang bahalang magsabi sa mga bisita. Wala na akong mukhang maihaharap pa sa kanila.” Umiiyak na wika ko dito. .

“Bella, Im sorry! Im sorry!!” wika nito sa akin. Umiling ulit ako dito. Kung tutuusin wala itong kasalanan. Biktima lang ito sa pagiging brat ko.

“ako ang dapat humingi ng sorry sa iyo. Sorry sa lahat ng abala na Ibinigay ko sa inyo. Sa pamilya mo. Asahan mong ito na ang huli. Paalam Kurt!” bulong ko at hirit sa paglakad pabalik ng hotel room. Pasalampak akong umupo sa sahig. Ibinuhos ko lahat ang hinanakit sa mundo.

Sa isang iglap sinira ko ang masayang samahan ng pamilya na kinagisnan ko. Ginulo ko ang tahimik na pagsasama nila Mommy Carissa at Daddy Gabriel. Anak ako sa pagkakasala at hindi ako bagay sa pamilyang nagpalaki sa akin. Masyado silang naging mabait sa akin at inintindi ang pagiging mapusok ko.

Kaya pala marami ang nagsasabi na ibang-iba ang ugali ko sa lahat. Sa tunay na ina ko pala ako nagmana. Kay Ara Perez. Siguro kung nabubuhay ito baka hindi ko din naranasan na lumaki sa isang masayang pamilya na puno ng pagmamahalan. Siguro mula pagkabata miserable ang buhay ko.

Napakasakit lang dahil ni hindi man lang daw nito alam kung sino ang aking ama. Sa sobrang daming lalaki na gumamit sa katawan nito hindi man lang nito malaman kung kanino ako galing. Nakakahiya!!! Walang wala ako sa mga taong tinatarayan ko araw-araw. Sa mga taong tingin ko mas mababa sa akin dahil isa akong Villarama. Ang yabang ko! Sobrang yabang.

Chapter 67

CARISSA

“Doc kumusta ang asawa ko?” agad na tanong ko sa doctor na tumitingin kay Gabriel paglabas pa lang nito ng emergency room. Umaasa ako na sana ok lang ang asawa ko.

“Misis Villarama? Don’t worry nasa maayos ng kalagayan si Mister Villarama. Hindi naman masyadong napuruhan ang kanyang ulo. May kaunting galos siya sa ibang parte ng katawan pero hindi naman serious. Kailangan niya lang munang magpahinga.” Sagot ng Doctor sa akin. Napaluha naman ako sa sobrang tuwa. Rumihistro naman ang tuwa sa mga mukha nila Miracle at Christian ng marinig nito ang sinabi ng doctor. Wala na kaming dapat pang ipag- alala. Nasa maayos ng kalagayan si Gabriel..

“Salamat! Salamat sa Diyos kong ganoon.”umiiyak kong sagot dito. Para akong nabunutan ng tinik sa lalamunan dahil sa magandang balita ng Doctor. Akala ko talaga tuluyan ng mapapahamak ang aking asawa. Mabuti na lang at hindi malala ang kalagayan nito.

Ngumiti naman ang Doctor at nagpaalam na. Agad naman inilipat si Gabriel ng private room. Tulog ito kaya hindi ako umaalis sa tabi nito. Gusto ko paggising nito ako ang una niyang masilayan.

“Mom, bumili na kami ng food sa restaurant. Kumain na po muna kayo.” Wika sa akin ni Miracle habang inaayos nito ang biniling pagkain sa maliit na lamesa.

“Mamaya na lang anak. Hindi pa naman ako nagugutom.” Sagot ko dito habang hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Gabriel. May benda ito sa ulo.

“Mom, kumain na po muna kayo. Baka mamaya magising si Dad at malaman niyang hindi pa kayo kumakain. ako naman ang malalagot niyan. Baka sabihin niya pinapabayaan namin kayo.” Nakangiting wika ni Miracle. Yumakap pa ito mula sa likod ko. Napangiti naman ako dito.

“Ikaw talaga! Para mo namang sinasabi na masyado akong iniispoiled ng Daddy niyo. “ nakangiti kong sagoy dito.

Bakit hindi ba? Hay naku Mom marami ngang nagsasabi na parang lagi kayong bagong kasal ni Daddy. kapag maglambingan eh.” Natatawang sagot ni Miracle. Namula naman ako sa hiya. dahil sa sinabi ng anak ko. Sabagay masyado naman kasing visible kung maglambing sa akin ang asawa ko. Halos ayaw akong padapuan ng langaw. OA na kung OA pero ganoon siya ka protective sa akin. Hindi ito nagsasawa na iparamdam sa akin kung gaano ako kahalaga dito.

“Hayy naku ikaw talagang bata ka. Kung anu-ano iyang mga sinasabi mo. Sige na nga sabayan mo na akong kumain.” Wika ko at tumayo na mula sa pagkakaupo.

“Ha? Naku sorry Mom, kumain na po kami kanina ni Kuya Christian. Gutom na talaga kasi kami eh. Siya nga pala sabi ni Kuya babalik daw muna siya ng hotel. Siya na daw muna ang bahalang mag-asikaso kay Arabella.” Sagot ni Miracle sa akin. Napabuntung -hininga naman ako ng maalala ko si Arabella. Nakaramdam ako ng kalungkutan tungkol dito. Alam kong mahirap tanggapin sa panig dito ang katotohanan. Pero ano nga ba ang magagawa ko. Uunahin ko muna si Gabriel bago ko ulit ito

Kausapin ng masinsinan.

“Pakisabihan mo si Kuya mo na huwag hayaan si Arabella na gumawa ng mga bagay na makakasama sa kanya. Kakausapin ko siya kapag nakauwi na kami ng mansion.” Bilin ko kay Miracle. Tumango naman ito.

“Siya nga pala Mom, since gabi na bukas na lang daw ng umaga pupunta sila Grandmama at Grandpapa. Medyo na-highblood daw kanina si Grandpapa noong malaman nito na naaksidente si Dad. pero maayos naman na daw ito ngayun.” Balita sa akin ni Miracle. Nalungkot naman ako. Grabe talagang gulo ang nangyari ngayung araw. Instead na party ang gaganapin sama ng loob ang aming napala. Pero laking pasalamat na lang din dahil nasa maayos na kalagayan na si Gabriel. Iyun ang pinakaimportante sa lahat.

Kaming dalawa na ni Miracle ang nagbantay kay Gabriel sa hospital magdamag. Kahit hindi ako masyadong nakatulog excited pa rin akong harapin ang panibagong araw ng aming buhay. Alas siyeta pa lang ng umaga ay dumating na sila Mommy Moira at Daddy Ralph. May dala ang mga ito na personal gamit namin ni Miracle.

“inuwi nga pala kagabi sa mansion ni Christian si Arabella. Binilinan ko ang mga guard na huwag itong palabasin ng mansion. Baka kung ano ang maisip ng batang iyun at baka mapahamak.” Agad na balita ni Mommy Moira sa akin pagkatapos makita nito ang kalagayan ni Gabriel. Si Daddy Ralph naman ay tahimik na nakaupo sa sofa habang nakikinig sa pag- uusap namin ni Mommy Moira. Si Miracle naman ay saglit na nagpaalam upang bumili ng kape. 

Ganoon po ba? Mabuti naman po kung ganoon Mommy. At least magiging panatag ang kalooban ko kapag nasa mansion lang siya.”Sagot ko dito.

“Kawawang bata. Masyado niyang dinamdam ang nalaman niya kahapon. Halos ayaw kaming kausapin Ralph.” Wika ni Mommy. Nalungkot naman ako. Talagang kailangan kong makausap si Arabella pagkatapos ng problema dito sa hospital.

Napatayo ako ng makita kong gumalaw ang kamay ni Gabriel. Agad ko itong nilapitan ng makita kong dahan-dahan na dumilat ang mga mata nito.

“Gab? Kumusta ang pakiramdam mo?” excited na wika ko dito. Hindi ito sumagot kaya naman kinabahan ako. Tumitig lang ito sa akin pagkatapos ay iginala ang paningin sa paligid.

“Anak ayos na ba ang pakiramdam mo? Thanks God at mukhang maayos ka na. Alam mo bang alalang- alala kami sa iyo?” wika ni Mommy Moira.

“Anong nagyari sa akin? Nasaan ako?” tanong nito sa seryosong boses. Pagkatapos muli itong tumingin sa akin.

“Gab may masakit ba sa iyo? Gusto mo bang tawagin namin ang Doctor?” nakangiti kong wika dito. Hahawakan ko sana ang kamay nito ng bigla itong pumiksi. Gulat akong napatitig dito. Gayundin sila Mommy Moira at Daddy Ralph, Nagtatanong naman ang mga matang tumingin ako dito.

“What are you doing here?” galit na wika nito. Agad naman napalapit si Daddy Ralph sa higaan ni Gabriel.

“Gabriel, ano bang nangyari sa iyo?” Bakit parang

Hindi ka masaya na nandito ang asawa mo?” tanong

Ni Daddy Ralph. “Ohh come on.. Stop it Dad! Alam ko naman na kayo Lang ang may gusto para makasal ako sa babaeng iyan. “ galit na sagot ni Gabriel sa ama nito. Napatigil naman ako dahil sa narinig. Kunot noo namang nakatinginan sila Mommy Moira at Daddy Ralph.

“For God sake Gabriel. Huwag mo ngang biruin ng ganyan ang asawa mo. Ano bang nangyari sa iyo? Bakit biglang nagbago iyang ugali mo?” inis na wika ni Mommy Moira.

“Gabriel ano ba ang Problema? Bakit bigla kang nagbago?” hindi ako nakatiis na wika dito. Nanlilisik naman ang mga mata nitong tumingin sa akin.

“At ano ang iniexpect mo? Ikaw ang sumira sa pagmamahalan namin ni Ara?” galit na sagot nito. Napaatras naman ako dahil sa sinabi nito. Hindi ako makapaniwala. Bakit parang may nagbago kay Gabriel.. Anong nangyari?

“Hindi ko alam kung ano ang ibig mong sabihin. Hindi ko alam kung bakit ka nagkaganyan..” naguguluhan kong sagot dito.

“Go to hell Carissa! Ayaw na ayaw kong makita iyang pagmumukha mo! Ikaw ang sumira sa relasyon namin ni Ara!” galit na wika nito.

“Stop it Gabriel!! My God! Anong nangyari sa utak mo? Bakit parang bumalik ka sa dati? Nababaliw ka na ba? Epekto ba ito ng pagkakabangga sa iyo?” galit na wika ni Mommy Moira.

Napaiyak naman ako dahil sa sinabi ni Gabriel. Nagtatanong ang mga matang tumingin ako kina Mommy Moira at Daddy Ralph.

“Hi Dad! Ohh thanks God gising na po kayo. Alam mo bang alalang-alala kami sa iyo?” biglang wika ni Miracle pagpasok sa kwarto. Masaya itong lumapit sa ama at humalik sa pisngi. Nakita ko naman ang pagkagulat ni Gabriel. Gulat itong napatitig kay Miracle.

“And who are you?” tanong nito. Agad na natigilan si Miracle. Nagtatanong ang mga matang tumingin ito sa akin pati na din kina Mommy at Daddy Ralph.

“Dad? Dont tell me nakalimutan mo ang nag-iisa mong unica iha? Im Miracle!!!” natatawang sagot ni Miracle sa ama.

“Im sorry hindi kita maalala. And besides kailan pa ako nagkaanak?” sagot nito. Nagulat naman si Miracle sa sagot ng ama. Pagkatapos ay muli itong ngumiti.

“Nice joke Dad!” natatawa nitong wika. Kinunutan naman ito ng noo ni Gabriel.

“Seriously? Hindi kita kilala. Hindi ko alam. Wala akong maalala na nagkaanak ako... Kami ng babaeng iyan.” Galit na wika ni Gabriel at dinuro ako. Biglang nawala ang ngiti sa labi ni Miracle. Napalitan ito ng matinding pagkagulat. Pagkatapos ay lumapit ito sa akin hinawakan ako.

“Where is Ara! I want to see her.” Pagkatapos ay tanong nito. Para namang gustong sumabog ang ulo ko sa gulat. Gulat naman na napatitig si Mommy at Daddy kay Gabriel. 

“Siguro kailangan natin makausap ang doctor. Mukhang malala ang tama sa utak ng anak mo Moira. “ wika ni Daddy Ralph.

“And you!. Pwede bang umalis ka sa kwarto na ito? Ayaw kitang makita. Get lost!!!” galit na wika nito sa akin. Napaatras naman ako. Samantalang galit na susugurin naman sana ni Miracle ang ama pero pinigilan ko ito. Nakikiusap ang mga tingin ko na tumitig dito. Agad naman akong naunawaan ni Miracle kaya bahagya itong kumalma. Laylay ang balikat na lumabas ako ng kwarto.

Parang nanghihina ang tuhod ko na umupo sa bakanteng upuan ng hallway. Tulala akong napatingin sa kawalan. Paanong Biglang nagbago si Gabriel. Hindi niya ba maalala ang mga masasaya naming pagsasama? Si Ate Ara? Bakit si Ate Ara ang lagi niyang bukambibig?

Napansin ko ang Doctor na sumusuri kay Gabriel na parating. Binati naman ako nito bago diretsong pumasok sa loob ng kwarto kung nasaan si Gabriel. Nagpaiwan ako sa labas ng kwarto. Hindi ko kayang makita ang galit na mga tingin ni Gabriel sa akin. Tatanungin ko na lang mamaya si Miracle kung ano ang sinabi ng Doctor sa mga ito. Kung bakit nagkaganoon si Gabriel. Ipinikit ko ang aking mga mata. Nakaramdam ako ng takot. Paano kung tuluyang magbago ang pakikitungo sa akin ni Gabriel?

Sa mga tingin niya sa akin kanina, para kaming bumalik 24 years ago. Noong mga panahon na galit na galit pa ito sa akin. Noong mga panahon na halos isumpa ako nito dahil nilayuan ito ni Ate Ara. 

“Mom bakit nandito po kayo sa labas? Anong nangyari? Kumusta si Dad?” napadilat ako ng marinig ko ang boses ni Christian. Nakatunghay ito sa akin. Agad naman akong napatayo at yumakap sa anak ko.

“Hey what happened? May nangyari bang hindi maganda kay Daddy?” naguguluhan nitong tanong sa akin. Umiling naman ako.

“So bakit nandito po kayo sa labas? Lets go inside, baka hinahanap na kayo sa loob.” Yaya nito sa akin. Umiling naman ako.

Sige lang anak. Dito na lang muna ako. Gusto kong mapag-isa muna. Sagot ko dito. Napakunot noo naman si Christian.

“Ok.. Kukumustahin ko lang si Dad tapos babalikan kita agad dito.” Wika nito at tuluyan ng pumasok ng kwarto. Naiwan naman akong naluluha.

Mahabang diskusyon. Matagal na pag-uusap. Iyun ang naiisip ko habang matiyagang naghihintay sa labas. Hindi pa rin kasi lumalabas ang Doctor na sumuri kay Gabriel. Malungkot akong napatingin sa malayo.

“Mom?” tawag sa akin ni Miracle. Malungkot akong tumitig dito.

“Im sorry! Pero ayun sa sumuring Doctor kay Dad... he is suffering from selective amnesia. Masama ang bagsak ni Dad at maaring naapektuhan ang memory nito. Kaya pala iba ang trato niya sa iyo kanina.. Kahit kami ni Kuya Christian hindi niya halos maalala.” Malungkot na paliwanag sa akin ni Miracle. Napaluha naman agad ako.

Kaya pala si Ate Ara ang agad nitong hinanap. Siya ang unang pumasok sa isip nito pagkagising pa lang.

May... May pag-asa pa bang bumalik sa dati ang Daddy mo?” pigil ang pag-iyak na tanong ko dito.

“Hindi ko alam Mom. Ayun sa Doctor walang kasiguraduhan. Maaring bumalik sa dati maari ding hindi na.” Malungkot na sagot ni Miracle. Napaiyak naman ako dahil sa sinabi nito.

“Hindi ko alam Mom, pero ang laging bukambibig ni Dad ay si Tita Ara. Maaring iyun lang ang nalala niya. Hindi nya naalala ang kasal niyo sa simbahan fifteen years ago.” Malungkot na sagot ni Miracle.

“Ilang beses ko siyang pinaliwanagan.. Pero sarado ang isip niya. Ayaw niyang makinig. Mom, ganoon ba talaga katigas ang ulo ni Dad bago kami ipinanganak?” puno ng pagtataka ang boses ni Miracle na tanong sa akin. Malungkot naman akong tumitig dito.

Chapter 68

Carissa

“Get lost! Hindi totoo iyan! Hindi pa patay si Ara!” nanlilisik ang mga matang nakatingin sa akin si Gabriel. Isang linggo na kaming nakauwi galing hospital. Hindi ako halos makalapit dito dahil nagagalit ito sa akin. Hindi ito nakikinig sa kahit anong paliwanag namin.

Kahit ang mga anak ay ayaw nitong pakinggan. Imposible daw kasi na nakalimutan nito ang kanyang pinakamamahal na si Ara. Imposible umanong patay na ito kahit na dinala na namin ito sa libingan ni Ate pagkalabas pa lang nito ng hospital.

Lalong hindi nito matanggap ng malaman niyang halos 15 years ng patay si Ate Ara. Sa akin nito isinisisi ang lahat. Imposible umanong mamahalin ako nito dahil masama akong tao. Masama akong babae.

Galit na galit ito sa akin. Ayaw nitong makikita akong nasa paligid lang niya.. Ang dating masaya naming pagsasama ay napalitan ng hindi pagkakaintindihan. Napakasakit tanggapin na wala na ang dating Gabriel kung saan para akong Reyna kung pagsilbihan. 

Sa isang iglap nabago ang lahat. Nabago ang buhay ko pati na din ng mga anak ko. Ang dating masayang mansion ay napalitan ng katahimikan at kung may ingay man na maririnig ay ang galit na sigaw ni Gabriel. Nabago ang masayang atmosphere sa loob ng mansion. 

Nawala ang dating masayang pagsasama ng buong pamilya. Ang mga anak namin ay halos hindi ko na makita. Si Christian ay laging nasa Criction condo. Si Miracle at Arabella naman ay laging nakakulong ng kwarto. Sila Mommy Moira at Daddy Ralph naman ay lagi akong kinakausap. Pilit na pinapatatag ang aking kalooban.

Hindi ko alam kung kaya ko pa ba. Parang gusto ko ng sumuko. Ayun sa Doctor wala daw kasiguraduhan kung babalik pa sa dati si Gabriel. Kung babalik pa ba ang ala-ala nito. Kung maaalala pa ba nito ang masaya naming pagsasama.

Bumalik sa Kung anong klase ng pakikitungo sa akin nito twenty four years ago. Laging galit at halos isumpa ako.. Tuluyan na nga ako nitong nakalimutan. Nabura sa isipan nito ang masayang ala-ala na mga nagyari sa amin.

Laglag ang mga balikat na umalis ako ng kwarto. Hindi na din naman ako dito natutulog. Nailipat ko na ang mga gamit ko kung saan ako natutulog 24 years ago. Masakit kasi kung kailan nagkaka-edad na kami tsaka naman kami nagkakaproblema ng ganito.

“Mom?” tawag sa akin ni Miracle, Malungkot itong nakatingin sa akin. Agad kong pinahid ang luhang namuo sa aking mga mata.

“Hindi ko akalain na may ganiyang pag-uugali si Dad. Nawala na ang dating perfect dad namin. Nang dahil sa litseng aksidente na iyun nagbago lahat naiiyak na wika nito. Malungkot akong napabuntong -hininga.

“Kumusta si Kuya Christian mo? Hindi pa na siya umuwi?” tanong ko dito.

“No. Ayaw niya daw makita kung anong klaseng pakikitungo ang ginagawa ni Dad sa iyo. Sa condo na lang daw po muna siya.” Sagot nito.

“Hindi pwede ang ganoon anak. Masyadong malulungkot sila Grandmama at Grandpapa. .kapag hindi kayo kompleto. Sabihin mo sa kanya na umuwi siya kahit sa Sunday. At least man lang kompleto tayo. Hindi naman galit sa inyo ang ama niyo. Kahit anong mangyari anak niya kayo at ama niyo siya kaya dapat lang ng intindihin niyo siya. “ pilit ang ngiting sagot ko.

Hindi naman nakasagot si Miracle. Pagkatapos ay malungkot itong tumingin sa malayo,

“Sige Mom, sasabihin ko kay Kuya Christian. “ tipid na sagot ni Miracle. Nasa ganoon kaming pag-uusap ng biglang bumukas ang pintuan ng kwarto ni Arabella. Agad na dumako ang tingin nito sa amin ni Miracle..

“Mommy, can I talk to you?” tanong nito sa akin. Nakayuko ito at halatang malungkot din sa mga nangyari. Sabagay isa ito sa mga matinding naapektuhan. Dinibdib nito ang lahat at sinisisi ang sarili.

“Para saan pa? Ikaw ang dahilan kung bakit unti- unting nasisira ang pamilyang ito.”. Galit na wika ni Miracle dito.

“Buti pa hindi ka na lang dumating sa pamilyang ito. Eh di sana masaya pa kami ngayun kung hindi dahil dyan sa pagiging spoiled brat mo.. Mana ka talaga sa.

“Tama na iyan Miracle! Hindi na maganda ang lumalabas sa bibig mo. Huwag mong sisihin si Bella sa mga nangyari. Hindi din naman niya ginusto ang lahat.” Wika ko dito.

“No Mom,. Kung hindi dahil sa katigasan ng ulo ng babaeng iyan masaya pa sana tayo ngayun. Hindi sana naaksidente si Daddy.” Sagot ni Miracle. Matalim ang mga matang nakatitig ito kay Arabella..

“Sige na Miracle, iwan mo na muna kami. Mag-usap lang kami ng kapatid mo.” Sagot ko. Galit si Miracle at ayaw ko ng dagdagan pa ang samaan ng loob ng magkapatid. Ayaw kong balang araw may pagsisisihan ito dahil sa naging trato nito kay Bella.

“Hmmmpp! Kakainis!” asar na wika ni Miracle tsaka kami tinalikuran. Niyaya ko naman si Arabella sa kwarto ko.

Doon na lang kami mag-usap baka makita na naman kami ni Gabriel at iinit na naman ang ulo nito.

“Mom Im sorry! Ang laking epekto sa pamilya natin an mga nagawa ko. Kung alam niyo lang po kung paano ko pinagsisihan ang lahat.” Umiiyak na wika nito.

“Bella, huwag mo ng isipin ang bagay na iyun. Nangyari na ang lahat at wala na tayong magagawa pa.”pilit kong ngiti na sagot dito,

Pero galit silang lahat sa akin. Si Kuya Christian, si Ate Miracle... Ako ang sinisisi nila. Hindi ko po alam kung bagay pa ba akong manatili sa pamilyang ito. “ umiiyak nitong wika.

Bella please, huwag kang magsalita ng ganyan.

Intindihin mo na lang ang mga kapatid mo. Mga nagtatampo lang ang mga iyan pero parasaan ba at mapapatawad ka din nila.” Pilit ang ngiti kong wika. Napayakap naman sa akin si Arabella.

“Sana nga Mom... Kasi masyado ng masakit ang mga nangyari. Pakiramdam ko kasi isa akong anay na unti -unting sumira sa pamilyang ito.” Umiiyak na sagot nito sa akin. Kumalas ako sa pagkakayakap nito at tinitigan ito sa mga mata. Hinawakan ko din ang mga kamay nito.

“Bella, No.. Isa kang magandang blessings na dumating sa buhay namin. Hindi man kita anak, pero minahal kita ng sobra. Magkadugo pa rin tayo. Lahat ng kaya kong ibigay sa iyo ginawa namin. Kaya huwag kang mag-isip ng ganiyan. Mahal na mahal kita lalo na at ikaw ang nag-iisang ala-ala na iniwan sa akin ng kapatid ko. “ lumuluha kong wika dito. Lalo namang napaiyak si Arabella.

Mommy, bunga po ako ng kasamaan ng tunay kong Ina. Hindi lingid sa akin ang mga kasamaan na nagawa niya noong nabubuhay pa siya. Kinalkal ko lahat ng records niya kaya alam ko kung gaano siya kasuklam-suklam. Hindi mo ako dapat mahalin tulad ng pagmamahal na ibinigay mo kina Kuya at Ate. 

Dapat ay pahirapan mo din ako tulad ng pagpapahirap na ginawa ng Tunay kong Ina sa iyo. Humihikbi nitong wika. Pilit ko namang hinawakan ang mukha nito at pinahid ang luha na patuloy na dumadaloy sa mga mata nito. Nasasaktan ako sa mga nakikita ko ngayun sa pamilya ko. Doble ang problema kaya doble din ang sakit.

Ako ang dahilan kung bakit halos isumpa ka ni Daddy ngayun. Ako ang dahilan kung bakit kasumpa-sumpang nilalang na nabuhay dito sa mundo. Masama ako Mommy...

Katulad din ako ni Ara na masama.” Lalong lumakas ang pag-iyak ni Arabella habang binabanggit ang katagang iyun. Napailing naman ako.

“Kaya please Mom, please....gusto kong maramdaman mula sa inyo na galit kayo sa akin. Nang sa ganoon, mabawas-bawasan man lang ang konsensyang nararamdaman ko! Pakiramdam ko kasi mababaliw na ako Mommy.” Iyak nitong wika. Napahagulhol naman ako dahil sa mga sinabi nito.

“Anak, please huwag naman.

Huwag ka namang mag-isip ng ganyan. Mahal na mahal kita. Kahit kailan hindi ako magagalit sa iyo dahil malaki ang kasalanan ng iyung Ina sa akin. Matagal ko na siyang pinatawad. Inako na kitang anak. Ako ang nagpalaki sa iyo at hindi ako papayag na magiging ganito ka dahil sa nakaraan mo. Hindi ko pinagsisihan na minahal kita tulad ng pagmamahal ko kina Miracle at Christian.” Wika ko dito.

“Hindi Mommy.

Please nakikiusap ako sa iyo... Please, kamuhian mo ako.. Gawin mo akong alila o ano pa man.. Pahirapan mo ako!! Huwag mo na akong ituring na anak pa para naman makabawi kami sa iyo.. Kami ng aking tunay na Ina. “humihikbi na sagot nito sa akin. Agad itong tumayo at diritsong lumabas ng kwarto habang umiiyak. Naiwan naman akong hindi mapatid

-patid ang pagtulo ng aking mga luha. Naawa ako sa sarili ko. Naawa ako kay Arabella. Masyado itong apektado sa mga nangyari.

Makuha kung ano ang gusto. Pati tuloy si Kurt nadamay... Si Kurt na wala akong ibang gusto kundi maramdaman ang pagmamahal nito sa akin. Dapat pala hindi ko ipilit ang sarili ko. Dapat pala nagiging mabait ako... Hindi sana nangyari ito.

Gusto kong talikuran ang sakit. Ilang beses na akong nagtangka pang magpakamatay pero sa tuwing gagawin ko ang bagay na iyun ay biglang lumilitaw sa imagination ko ang umiiyak na mukha ni Mommy Carissa. Si Mommy na walang ibang ginawa kundi iparamdam sa akin kung gaano ako kahalaga. 

Si Mommy na naging isang perfect na Ina sa akin. Alam kong kapag gagawin ko ang pagpapakamatay ay ito ang mas maapektuhan. Lalong madadagdagan ang nararamdaman nitong kalungkutan kapag sasaktan ko ang aking sarili. Kaya kahit sobrang sakit na pinipilit ko pa rin na maging matatag.

Sa mga nangyari ngayun hindi ko man lang naramdaman na nagalit ito ng todo sa akin. Hindi man lang nagbago ang pakikitungo nito sa akin. Bagkos lalo kung naramdaman ang pagmamahal nito. Lalo kong nakikita kung paano niya ako inililigtas sa galit nila Kuya Christian at Ate Miracle.

Wala na ang dating pamilyang masaya. Sira na! Ako ang sumira. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Hindi ako makapag-isip ng maayos,

Agad akong napatingin sa aking cellphone ng bigla itong tumunog.

Nakita ko na tumatawag si Kurt. Hindi ko alam pero simula ng hindi natuloy ang kasal namin lagi na itong tumatawag. Pero ni isang beses hindi ko ito sinasagot. Ayaw ko ng magkaroon pa ng kahit kaunting communication dito. Masyado akong nahiya dahil sa mga nagawa ko dito. Ginulo ko din kasi ang buhay nito.

Kinuha ko ang aking cellphone. Malungkot ko itong ini-off at inihagis sa kung saan. Ito ang tama. Ayaw ko ng dagdagan pa ang sakit ng aking kalooban. Tatalikuran ko na si Kurt at pipilitin ko ng kalimutan ang kung ano mang nararamdaman ko dito.

Pumasok ako sa loob ng aking walk in closet. Hindi ko alam pero parang gusto ko na lang munang umalis sa lugar na ito. Agad kung kinuha ang maliit kong backpack.

Isa-isa kong binuksan ang drawers. Kinuha ko ang mahahalaga kong gamit at pilit na pingkakasya sa loob ng bag. Hindi ko alam kung bakit ginagawa ko ito. Pero ito lang ang nasisiguro ko, kapag hindi ko na talaga kaya ang sakit at mga nasasaksihan ko aalis na lang ako sa lugar na ito. Duwag na kung duwag pero gusto ko ng takasan ang sakit at  magpakalayo-layo........

Chapter 69

CARISSA

LINGGO..

Nandito kami sa harap ng hapag-kainan. Sa buong linggo, ito sana ang pinakamasayang araw ng pamilya. Family Day. Pero iba na ngayun. Napalitan ng matinding katahimikan ang buong dining area. Lahat nakikiramdam. Walang sino man ang gustong magsalita.

Tahimik ang mga anak ko habang kumakain. Tahimik din si Arabella habang nakayuko lang. Ilang beses din akong napatingin sa gawi ni Gabriel at lagi ko itong nahuhuli na nakatitig ng Masama sa akin. Halos hindi ko malasahan ang aking kinakain. Pakiramdam ko ay parang karayom na unti-unting tumutusok sa puso ko ang mga galit na titig sa akin ni Gabriel.

“Mom, Dad, mauna na po ako.” Paalam ko kina Mommy Moira at Daddy Ralph. Agad naman napatingin sa akin ang mga anak ko. Nagtatanong ang mga mata ng mga ito habang nakatingin sa akin.

“Bakit parang ang kunti naman ng kinain mo Iha.” Sagot ni Mommy Moira sa akin. Ngumiti naman ako dito.

“Busog na po ako Mommy.” Matipid kong sagot at tuluyan ng umalis. Diritso ako sa aking kwarto upang matakasan ang galit na titig sa akin ni Gabriel.

Pagdating ng kwarto ay agad akong napaupo sa aking kama. Malungkot akong tumitig sa kawalan. Akmang tatayo na sana ako para pumunta ng banyo ng walang sabi-sabing bumukas ang pintuan ng kwarto.

“Medyo matagal ka na din palang nag-stay sa bahay na ito. Nagkaanak na tayo.. Kailan ka aalis?” walang prenong wika ni Gabriel. Gulat naman akong napatitig dito. Kung ganoon gusto na din nitong umalis na ako sa pamamahay na ito.

“Ayaw na kitang makita pa Carissa dahil sa tuwing nakikita ko ang pagmumukha mo lalo kung naaalala si Ara. Kaya please lang, umalis ka na sa bahay na ito. Huwag ka ng magpakita ulit sa akin.” Galit na wika nito. Pigil naman ang luha sa aking mga mata habang gulat na napatitig dito.

“Dad! What are you talking about!” galit naman na sagot ni Miracle. Hindi namin namalayan na nasa pintuan ito at nakikinig sa mga sinabi ng ama nito.

“Ito ang tama Miracle. Hindi na maayos ang pagsasama namin ng Ina mo. Dapat lang na isa sa amin ang umalis sa bahay na ito. “galit na wika ni Gabriel sa anak. Napasimangot naman si Miracle habang nakatitig sa ama.

“Dad, please huwag mo naman itong gawin kay Mommy. Ayaw namin siyang malayo sa amin. Sagot naman ni Miracle.

“Mamili ka Carissa, ikaw ang aalis sa bahay na ito o ako? Wala ng dahilan pa para magsama tayo dito.” Galit na wika nito sa akin napapikit naman ako upang pigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Pagkatapos ay agad kong kunuha ang aking shoulder bag.

Taas noo akong naglakad sa harap ni Gabriel. Kung hindi niya na naaalala ang aming masayang nakaraan, well ito na siguro ang tamang pagkakataon para maghiwalay na nga kami. Masyado ng maliit ang mansion para sa aming dalawa.

“Huwag kang mag-aala. Ako ang aalis sa bahay na ito.” Matatag kong wika dito habang tinitigan ito sa mga mata. Nakita ko kung paano nito iniiwas ang tingin sa akin kaya naman binalingan ko si Miracle. Pilit akong ngumiti dito.

Pagkatapos ay diretso na akong lumabas pa ng kwarto.

“Carissa saan ka pupunta? “ agad na salubong sa akin ni Mommy Moira. Pilit akong ngumiti dito.

“Magpapahangin lang po Mommy.” Sagot habang pilit na pinapatatag ang boses.

“Ganoon ba? Sige mag-ingat ka. Pasensya kana kay Gabriel ha? Hayaan mo pagsisihan niya din ang mga ginawa niya kapag bumalik na ang alaala niya. .sagot ni Mommy Moira. Tipid naman akong ngumiti dito.

Diretso akong naglakad palabas ng mansion. Hindi ako marunong magdrive ng sasakyan kaya naman balak ko na lang maglakad at mag-abang ng taxi. Ang importante makalayo ako sa lugar na ito.

Hindi pa ako tuluyang nakalabas ng gate ng tawagin ako ni Christian.

“Mom lalabas po ba kayo? Nagtataka nitong tanong. Tumango naman ako dito.

Pupunta ako kina Roxie anak. Medyo matagal na din kaming hindi nagkita. “sagot ko dito.

Kung ganoon ihahatid ko na po kayo. “sagot nito sa akin. Pilit naman akong ngumiti.

Huwag na. Magko-commute na lang ako. Puntahan mo si Miracle sa kwarto ko. Baka inaaway na naman niya ang ama niyo.” Sagot ko dito. Nag- aalala naman na tumingin sa akin si Christian.

Kung ganoon, magpahatid na lang muna kayo sa driver. Hindi po ako papayag na babyahe kayo mag- isa. Masyado pong dilikado ang panahon ngayun”. Wika nito at agad na tinawag ang aming family driver. Napabuntong-hininga na lang ako at nagpaubaya na.

Alam kong hindi ako mananalo kay Christian kaya naman sumakay na lang ako ng kotse.

Nasa kalagitnaan na kami ng byahe ng bigla akong nagsalita. Itinuro ko dito ang isang kilalang mall dito sa Makati. Pinahinto ko ito.

“Umuwi na po kayo ng mansion Manong. Ako na po ang bahala sa sarili ko.”wika ko dito. Gulat naman na napatitig sa akin ang aming personal driver ng maitabi na nito ang sasakyan.

“Huwag kayong mag-alala. May bibilihin pa kasi akong pasalubong para kina Roxie. Magtataxi na lang ako papunta sa kanila.” Sagot ko dito.

“Eh Mam baka po magalit si Sir Christian kapag malaman niya pong hindi ko kayo inihatid kina Mam Roxie.” Sagot nito sa akin na puno ng pag-alala ang mukha nito.

Huwag kang mag-alala, ako na ang bahalang kakausap sa kanya.” Sagot ko dito at tuluyan ng  Bumaba ng kotse. Agad akong naglakad palayo dito. Wala ng magawa ang aming driver kundi mag abante ang sasakyan at tuluyan na akong iniwan.

Mabilis akong naglakad patungo sa isang coffee shop. Agad akong umorder at umupo sa isang bakanteng lamesa habang humihigop ng kape. Umorder din ako ng cake at bottled water at pinalagay ko sa isang paper bag. Wala lang. Gusto ko lang na may makain mamaya kapag magutom ako. Hindi kasi ako masyadong nakakain kanina.

Hindi ko alam kung anong hakbang ang susunod kong gawin. Masyadong masakit na ang lahat. Gusto kong lumayo na lang ng tuluyan. Sa lugar kung saan walang nakakakilala sa akin. Gusto kong mag- umpisa ng panibagong buhay. Gusto kong makalimot. Gusto kong mabuhay na malayo sa mga galit na mata ni Gabriel.

Agad kong kinalkal ang aking dalang bag. Hindi ko alam kung matatawa ba ako o malulungkot. Wala man lang pala akong kadala-dalang gamit. Tanging wallet at cellphone lang ang laman ng bag. Sino ba namang tanga na ang lakas ng loob maglayas pero wala man lang dalang kahit ni isang gamit.

Buo na ang loob ko. Lalayo muna ako. Total malalaki na naman ang mga anak ko. Kaya na nila ang sarili nila. Tulungan ko munang maghilom lahat ng sugat. Gusto ko munang bigyan ng katahimikan ang mansion. Nakakarindi na kasi ang ingay.

Agad akong tumayo mula sa pagkakaupo. Diritso ang hakbang ko papunta sa nakabukas na bangko. Kailangan ko ng Pera. Ito ang mas kailangan ko.

Ngayun para kahit saan ako mapadpad mabubuhay ako. Buti na lang may mga bangko pa ring bukas kahit gabi na. Nagmadali akong naglakad at diritsong pumasok sa loob ng bangko.

Agad akong nagwidraw. Over the counter kasi medyo malaking halaga ang kailangan ko. Agad naman akong inasekaso ng teller. Walang tanong-tanong ibinigay nito sa akin ang halagang gusto kong i- widraw. Pagkatapos makuha ang pera ay agad akong lumabas ng banko at pumara ng taxi. Nagpahatid ako sa pinakamalapit na terminal.

Pagdating ng terminal ay isa-isa kong tiningnan ang mga bus na paalis. Lahat byaheng probensiya at ni sa panaginip ay hindi ko pa nararating. Grabe, hindi ko alam kung adventure ba itong naiisip ko o isang impulsive na desisyon.

Siguro kapag may makakakilala sa akin dito baka isipin nila na nababaliw na ako. Pwede naman kasi akong sumakay ng eroplano kung gusto kong bumyahe pa probensiya. Pero dahil walang deriksyon ang pupuntahan ko, bahala na. Hindi naman ako nagmamadali. Gusto ko lang matakasan ang masasakit na nangyayari ngayun sa buhay ko.

Agad kong pinili ang byahe papuntang Bicol. Bahala na kung anong naghihintay sa akin doon. May halos isang oras pa bago aalis ang bus. Kaya naman inilibot ko ang tingin sa paligid. Naghahanap kasi ako ng medyo malaking bag at mapagbilhan ng ilang pirasong damit.

Nang makakita ako ng maliit na shop ng damitan ay agad akong pumasok. Swerte at kahit maliit ang shop ay nandito naman lahat ng kailangan ko. Bumili ako ng medyo malaking bag at ilang pirasong damit.

Inayos ko na din sa loob ng bag ang mga gamit na nabili ko. Pwede na din at least may mapaglalagyan na ako sa Pera na winidraw ko kani-kanina lang. Delikado din kasi baka mai-misplace ko. Nasa paper bag lang kasi.

“Mam, paalis na po tayo. Pwede na po kayong sumakay ng bus. May mga bagahe po ba sila?” tanong sa akin ng konduktor pagkatapos kong ipakita dito ang hawak kong ticket.

“Ito lang ang dala ko Kuya.” Sagot ko dito.

“Ah maliit lang pala. Pwede na po yan sa may uluhan niyo Mam o di kaya sa paahan niyo.” Sagot sa akin. Tumango naman ako at umakyat na ng bus. Hinanap ko ang set number ko. At ng makita ay agad akong naupo. Iniligay ko na lang sa paahan ko ang gamit kong bag samantalang ang isa ko pang bag ay kinandong ko na lang.

Malungko akong tumingin sa labas ng bintana ng mag-umpisa ng tumakbo ang bus. Wala na talaga itong atrasan pa. Bahala na kung saan ako dadalhin ng tadhana.

ARABELLA

Malungkot kong nasundan ng tingin ang pag-alis ni Mommy Carissa sa hapag kainan. Alam kong apektado talaga ito sa mga nangyayari. Maayos naman ang pakikitungo ni Daddy sa amin na mga anak niya. Ibang-iba lang talaga pagdating kay Mommy.

Nakita ko din na galit na umalis si Daddy sa hapag-kainan. Sinundan din naman ito ni Ate Miracle. Naiwan kaming apat sa hapag-kainin. Nakita ko pa kung paano napa-iling sa sobrang pagkadesmaya si GrandMama at Grandpapa. Tahimik lang akong kumakain. Pilit kong binabaliwala ang mga nangyari sa paligid.

Pagkatapos at umalis din si Kuya Christian. Tumunog kasi ang Cellphone nito. Marahil ay importante ang tawag. Hanggang naiwan akong mag- isa sa hapag-kainan. Umalis na din kasi sila GrandMama at Grandpapa. Maaga daw silang magpapahinga. Marahil ay dismayado ang mga ito sa mga nangyayari sa paligid. Malungkot kong tiningnan ang halos hindi pa nabawasan na pagkain sa hapag-kainan.

Pagkatapos ay tumayo na din ako at dahan-dahan na naglakad papuntang kwarto. Napahinto ako pagpasok ng kwarto ng makita ko ang mangiyak- ngiyak na mukha ni Mommy. Palabas ito ng kwarto habang bitbit ang maliit nitong bag. Na-curious ako. kaya naman agad akong pumasok ng kwarto at diritsong kinuha ang nakalapag kong bag sa walk-in closet ko.

Agad akong lumabas ng kwarto upang sundan si Mommy. Wala akong nakitang tao sa hallway at sa lahat ng dinaanan ko palabas ng Mansion. Kaya diri – diritso lang ako. Naabutan ko pa ang masinsinan na pag-uusap nila Kuya Christian at Mommy. Hindi na ako nag-abala pa at diritso na akong lumabas ng gate. Wala namang pakialam ang guard. Nginitian lang ako nito.

Paglabas ko ay sakto naman na may dumaan na taxi. Agad akong sumakay at pinakiusapan ang driver na gumilid muna upang hintayin ang paglabas ni Mommy. Hindi naman ako nainip dahil wala pang halos dalawang minuto pagkasakay ko ng taxi ay lumabas sang kotse kung saan sakay si Mommy.

Inutusan ko ang driver ng taxi na sundan ang sasakyan. Agad naman itong sumunod sa utos ko. Bumaba ako ng taxi ng makita ko na bumaba na din si Mommy ng kotse. Matiyaga ko itong sinundan hanggang sa nakarating kami ng bus terminal. Nakita ko pa ang pagkuha nito ng ticket. Agad naman din akong kumuha ng ticket pagkaalis nito ng booth. Byaheng bicol ang napili nito kaya nagtataka ako.

Hindi ko na ito sinundan pa. Pagod na din kasi ako. Talo ko pa ang detective. Nauna na akong sumakay ng Bus. Habang nasa bus ay hindi ako mapakali. Buti na lang at nakita ko itong pasakay na kaya naman agad akong yumuko ng makita kong patungo ito sa direksyon ko.

Iniiwasan kong makita ako nito na nandito din sa bus.. Baka mamaya magbago ang isip nito kapag malaman nito na nakasunod ako dito. Nasa unahan ko lang naupo kaya nakampante ako. At least mababantayan ko si Mommy. Kahit sa pamamagitan nito makakabawi man lang ako sa lahat ng kasalanan ko dito.

Ilang oras na kaming bumibyahe. Sobrang naiinip na ako at ngalay na ang puwetan ko. Grabe hindi ko inaakala na ganito katagal itatagal ang byahe. Tahimik lang si Mommy sa harapan ko kaya naman kampante akong hindi nito mahuhuli Pero ano ba naman ito.. 

Bakit walang katapusang pagtakbo ng bus ang nangyayari ngayun. Parang palayo ng palayo kami sa kabihasnan. Natatakot din naman akong mag tanong sa konduktor kung ilang oras pa bago makarating sa pupuntahan. Ayaw ko kasing isipin ng mga kasakay namin na first time kung bumyahe.

Nabuhayan ako ng loob ng biglang huminto ang bus. Pero terminal lang pala ito ayun sa narinig ko sa konduktor. Kumain na daw ang gustong kumain dahil malayo pa kami. Dios Mio ilang oras pa ba? Sa yamot ko ay tumayo ako sa aking upuan at tiningnan si Mommy. Tulog yata ito dahil may nakatakip na panyo sa mukha nito. Napailing ako at bumaba na din upang mainat ko din ang aking balakang. Pakiramdam ko hindi ko na maramdaman ang pwet ko sa pagkatagtag.

Hindi ko na kaya ang boring ng byahe na ito. Mabuti na lang at may kilalang past food malapit sa kinapaparadahan ng bus. Nakita ko ang iba kong mga kasakay.. bumibili ng makakain. Kaya naman pumila na din ako at bumili.

Bumili ako ng tatlong bucket meal at softdrinks. Dinagdagan ko na din ng mga tuna pie at apple pie pati na din burgers. Para naman hindi magutom sa byahe. Mahirap ng malipasan ng gutom. Mukhang sa dulo ng walang hanggang ang punta namin. May cr naman sa loob ng bus kaya hindi na ako nag-a -abala pang pumila sa napakahabang pila ng tao sa mga public toilet. Pagkabili ko ng foods ay bumalik na ako ng bus. Sakto naman na nagsibalikan na din ang ibang pasahero.

Sinulyapan ko si Mommy

Mukhang tulog talaga ito. Wala itong pakialam sa ingay sa paligid. Nginitian ko ang katabi nito at inalok ko ang isang bucket ng fried chicken.

“Hmmm Manang, pwede po ba tayong magpalit ng  upuan.” Wika ko dito sabay abot ng pagkain. Bahala na, ito lang ang alam kong paraan para makatabi si Mommy. Bored na talaga ako at sa layo ng ibyenahe namin alam kong malabo ng utusan ako nitong pauwiin kapag makita ako.

Gulat pang napatitig sa akin ang matandang babae at sa pagkain na hawak ko. Nginitian ko ito ng napakatamis.

“Nanay ko po kasi ang katabi niyo eh. Magkahiwalay kami ng set number kaya nasa likod nya ako.” Wika ko dito at itinuro ang upuan ko. Napatango naman ang matanda kaya naman lalong lumaki ang ngiti ko sa labi.

“Ganoon ba Ineng? Ay siya sige.. Mas mainam na din na magpalit tayo. Gusto ko din kasi sa may Bintana. Tulog na tulog kasi itong Nanay mo kaya nahihiya akong makipagpalit sa kanya.” Sagot naman ng matanda at tumayo na mula sa pagkakaupo. Pagkatapos ay pumwesto na ito sa dati kong upuan. Napangiti naman ako at inabot dito ang pagkain na inialok ko dito kanina. Tatanggi pa sana ito pero ipinilit kong ibigay.

“Marami naman po akong binili Manang. Hindi naman namin kayang ubusin ito lahat.” Wika ko dito at itinaas ang iba ko pang hawak na plastic.

“Sige Ineng, maraming salamat..napakabait mo namang bata ka.” Nakangiti nitong puri sa akin. Ngumiti na din ako dito at tuluyan ng naupo sa upuan katabi ni Mommy.

Tulog na tulog pa din si Mommy at walang kamalay- malay sa mga nangyayari sa paligid. Halos lahat ng pasahero ay kumakain na kaya naman na-engganyo na din akong buksan ang isang burger para kumain na din. Nakakagutom kasi ang amoy sa paligid. Amoy ibat-ibang klase ng pagkain.

Chapter 70

CARISSA

Bigla akong napamulat ng maramdaman kong umalog ang bus na sinasakyan ko. Napasarap ang tulog ko kahit nakaupo lang habang bumibyahe. Agad kong tiningnan ang mga dala kong bag. Pagkatapos ay hinawi ko ang kurtina sa gilid ko para masilip ang labas. Madilim na din kasi ang loob ng bus at halos lahat ng pasahero ay tulog na.

Agad kong kinuha ang phone ko. Napangiwi pa ako ng makita ko ang sangkatutak na misscalls mula kay Miracle.

Siguro nag-aalala na ito sa akin dahil hindi pa ako nakakauwi ng mansion. Nang tingnan ko ang oras ay halos alas- 3 na ng madaling araw. Kung ganoon kanina pa kami bumibyahe at medyo napahaba ang tulog ko.

“Mommy Im tired na”. Gulat pa akong napatingin sa katabi ko ng bigla itong nagsalita at inihilig ang ulo sa balikat ko.

Puno ng pagtataka na tiningnan ko ito. Laking gulat ko ng mamukhaan kung sino ang katabi ko.....Si Arabella.. Diyos ko paanong kasama ko ito dito sa bus? Sa pagkakaalam ko nasa mansion lang ito nang umalis ako ng bahay.

“Arabella??? Arabella?” bulong ko dito habang tinatapik ang mukha. Agad naman itong dumilat at tumingin sa akin. Pagkatapos ay malapad itong napangiti na parang tuwang-tuwa pa. Ngiti na ngayun ko lang ulit nasilayan pagkatapos maaksidente si Gabriel...

Pagkatapos ang hindi natuloy na kasal nito.

“Surprise Mommy!” wika nito sa akin. Napakunot ang noo ko dito.

“Paanong nandito ka din sa loob ng bus? Paano ka nakarating dito?”. Takang-taka kong wika.

‘Syempre sinundan kita. “ nakangiti nitong wika.

“Arabella, hindi mo dapat ginawa ito? Tiyak na mag- aalala sa iyo ang mga tao sa bahay. “ sagot ko dito.

Dapat hindi mo din ito ginagawa Mom,. Mag-alala din nito sila Kuya at Ate.. Pati na din sila Grandmama at Grandpapa.” Sagot nito sa akin. Napangiwi naman ako. Kung ganoon pareho kaming naglayas.

“Hayst ikaw talagang bata ka. Sino ba naman kasi ang nagsabi sa iyo na sundan mo ako?” naiinis kung wika. Nakita ko naman pag ngiti ni Arabella. Parang masaya pa ito. Hindi nito pinapansin ang inis ko.

“At least masusulo na kita Mommy. Basta sasama ako sa iyo kahit saan ka magpunta. Kahit magalit ka pa sa akin.” Nakahalukipkip nitong sagot.

“Kanina pa kaya tayo bumibyahe. Pagod na nga ang pwet ko eh.” Reklamo pa nito habang nagkakandahaba ang nguso. Kahit na naiinis ay natatawa na lang ako. May magagawa pa ba ako. Andito na eh. Alam kong hindi na ito hihiwalay sa akin kahit anong gawin ko.

“Sige na nga. Pero bawal ang maarte ha? Probensya itong pupuntahan natin kaya ayaw kong makarinig ng reklamo galing sa iyo.” Sagot ko dito.

“Dont worry Mom, hinding-hindi po kayo makakarinig ng kahit na anong reklamo galing sa akin. Good girl yata ako.” Nakangiti nitong wika sa akin.

“Ikaw talaga hindi ko man lang namalayan na nakasunod ka pala sa akin. Pasaway ka talaga!” sagot ko dito.

Lalo naman lumawak ang pagkakangiti ni Arabella.

“Basta Mom, promise hindi kita iiwan. Sasama ako sa iyo kahit saan ka mag punta.” Seryosong wika nito sa akin. Napaluha naman ako.

“Salamat Anak. Pero sana hinayaan mo na lang ako. Babalik din naman ako ng Maynila kapag makapag- isip-isip na. Gusto ko lang lumanghap ng sariwang hangin.” Sagot ko dito.

“Pwes, sabay tayong lumanghap ng sariwang hangin Mommy. Gusto ko din naman makalayo muna sa magulong Mundo ng syudad.” Sagot nito sa akin at lumamlam ang mga mata. Kitang kita ko kung paano nito pinipigilan ang sarili na umiyak. Kaya naman niyakap ko si Arabella.

“Thank you Bella! Akala ko talaga magagalit ka sa akin kapag malaman mo ang totoo. Akala ko kamumuhian mo ako.” Wika ko dito.

“Mahal na mahal kita Mommy. Utang ko sa iyo ang kung anong meron man ako ngayun.

Pinalaki mo ako ng maayos. kaya hinding-hindi ako magagalit sa iyo. Ikaw ang Mommy ko at susundan kita kahit saan ka pa magpunta.” Madamdamin na sagot ni Bella. Napaluha naman ako. Kung ganoon, hindi ako nagkamali. Napalaki ko ng maayos ang anak ni Ate Ara.

Oo may pagka-maldita ito. Pero ngayun ko napatunayan na handa ako nitong damayan lalo na ngayung down na down ako. Alam kong nasasaktan din ito sa katotohanan na hindi kami ni Gabriel ang tunay na mga magulang.. Pero heto pa rin ito ngayun sa tabi ko handang dumamay sa akin.

“Thank you Anak at patawarin mo si Mommy kung naglihim man ako sa iyo.” Wika ko dito.

“Dont worry Mom, hindi ko na iniisip ang bagay na iyun. Tinanggap ko na ang katotohanan. Marealized ko na hindi ako dapat magdamdam dahil nandiyan naman kayo. Hindi kayo nagkulang na iparamdam sa akin kung gaano ako kahalaga sa inyo. Ako pa rin naman ang bunso niyo diba?” umiiyak na wika nito. Hinaplos ko naman ang buhok nito.

“Of course Bella. Hinding hindi mababago iyun.

Ikaw pa rin ang bunso namin. “ nakangiti kong wika. Lalo ko namang narinig ang impit na pag-iyak nito.

“Shhh tama na. Baka mamaya maalarma ang mga kasakay natin. Baka mag-isip pa sila ng masama kapag makita kang umiiyak diyan. “ saway ko dito. Kaagad naman nitong pinahid ang luha sa mga mata at ngumiti.

“Mom malayo pa ba tayo?” pagkatapos ay tanong nito sa akin. Tumingin naman ako sa labas ng bintana. Naghahalo na ang liwanag at dilim sa paligid. Magbubukang-liwayway na. Agad kong tiningnan ang suot kong relo. Halos alas-singko na pala ng hapon. Puro green na ang nakikita ko sa labas.

“Malapit na siguro tayo anak. Pagod na din ako pero palagay ko kunting tiis na lang.” Sagot ko dito.

“Ang layo na natin sa Manila Mommy. Yari tayo nito kila Ate at Kuya. Tiyak na hahanapin tayo ng mga iyun.” Sagot nito sa akin. Malungkot naman akong napabuntong-hininga. Pagkatapos ay kinuha ko ang aking cellphone ng marinig kong tumunog ito.

Sasagutin ko na sana ang tawag ng biglang sumigaw ang konduktor. Maghanda na daw ang lahat dahil bababa na kami. Agad kong ibinalik ang aking cellphone sa bag. Tiningnan ko ang isa ko pang bag ko sa ilalim ng upuan at kinuha at agad na naghanda na sa pagbaba. Samantalang si arabella naman ay abala sa kakaayos ng dalang plastic galing sa isang kilalang past food. Napailing na lang ako. Hindi naman masyadong halata na takot magutom ang anak ko.

Pagbaba ng bus ay pareho kaming nagpalinga-linga ni Bella. Puro bago sa aming paningin ang paligid.

Walang duda, nasa probensiya na nga kami. Malayo sa lahat.... Abala halos lahat ng pasahero sa kakacheck ng mga bagahe nila. Samantalang kami ni Arabella hindi alam ang gagawin at kung saan pupunta.

“Mommy saan tayo ngayun pupunta?” nag-aalalang wika ni Arabella.

ARABELLA POV

“Hindi ko din alam Anak. Teka lang magtatanong tanong tayo,” sagot ni Mommy sa akin. Pagkatapos ay pinasadahan ako nito ng tingin mula ulo hanggang paa, Nakita ko pa ang pagngiwi ni Mommy ng makita ang suot ko. Nakapantulog pala ako. Shocks!! Ngayun ko lang din napansin. Buti na lang naka-ternong pajama ako. Hindi mahalay at medyo desente tingnan. Pero iyun nga lang halatang pantulog talaga..

Hindi na kasi ako nag-abala pang magpalit ng damit kagabi noong katukin ako ng katulong para kumain na.

“Bella naman bakit pala hindi ka man lang nagbihis? “Hindi mapigilan na tanong ni Mommy, pagkatapos ay natawa ito. Natawa na lang din ako.

“Eh kasi nga Mommy takot akong maiwanan mo. Malay ko bang may plano ka palang maglayas..” sagot ko dito. Lalo namang natawa si Mommy sa akin.

“Sige na nga.. Halika na. Maghanap tayo ng lugar kung saan ka pwedeng magpalit.

Ikaw talagang bata ka.” Pagyaya nito sa akin. Agad naman akong tumalima at sumunod na kami sa ibang pasahero kung saan ang direksyon nila.

“Ale, anong lugar ito?” narinig ko pang tanong ni Mommy sa may edad ng babae. Ito yung binigyan ko kanina ng pagkain sa bus.

“Naku Iha, nandito tayo ngayun sa Bicol. Saan ba punta niyo? Doon sa unahan may Roro. Pwede kayong sumakay para makatawid sa isla kung saan niyo balak pumunta.” Wika nito. Nagkatinginan naman kami ni Mommy.

“Saan ba kayo pupunta mga Ineng?” Tanong ulit sa amin ng matanda. Palipat-lipat ang tingin nito sa amin ni Mommy.

“Hindi pa po namin alam eh.” Ako na ang sumagot.

“Ha?. Bakit ano ba kayo?. Mga turista ba kayo?” sagot nito.

“Parang ganoon na nga po.” Sagot ko dito.

“Naku mga bata kayo. Mahirap ang panahon ngayun. Bakit kayo gumagala sa lugar na hindi niyo pa pala napuntahan.” Sagot nito sa amin.

“May alam po ba kayong lugar kung saan kami pwede mag-stay?” sagot ni Mommy.

“Sasakay pa ako ng Roro. Kung gusto niyo naman pwede kayong sumama sa akin. Tutal nama mag-isa lang naman ako sa bahay ko.” Alok ng matanda sa amin. Nagkatinginan naman kami ni Mommy.

“Puro na kasi professional ang anak ko. Lahat sila sa Manila na nagtatrabaho. Pwede muna kayo sa bahay kung gusto niyo.” Alok nito.

“Hmmm sige po. Kahit na magbabayad na lang kami ng renta.” Sagot ni Mommy. Natawa naman ang matanda.

“Kayo ang bahala. Ohh siya halina kayo. Marami ba kayong dala?” tanong nito sa amin. Umiling naman kami ni Mommy at ipinakita ang sukbit namin na bag.

“Manang,. May mabibilhan po ba dito na mga gamit? Tanong ni Mommy ulit dito.

“Maraming tindahan doon sa pantalan. Pwede kayong mamili doon ng mga kailangan niyo. Teka lang mga Ineng... Naglayas ba kayo?” tanong ng matanda sa amin.

“Naku Manang, hindi po. Sa katunayan nga mag-ina kami. Ako po si Carissa at ito naman ang anak ko.. Si Arabella.

Agad naman napatanggal ng salamin sa mata ang matanda. Pagkatapos ay palipat-lipat kami nitong tiningnan.

“Naku mag-ina pala kayo? Akala ko magkapatid lang. Sino sa inyo ang Nanay?” tanong ng matanda. Natawa ako samantalang gulat naman na napatingin si Mommy sa matanda. Sabagay kahit sino ang makakita sa amin hindi talaga nila aakalain na mag- ina kami. Hindi kasi tumatanda si Mommy. Parang nasa late twenty's pa rin ito tingnan gayung 42 years old na ito.

“Ako ang Nanay nitong si Arabella Manang. “ sagot ni Mommy lalo naman akong natawa.

“Ah eh pasensya na. Tawagin niyo na lang din akong Manang Rosing.” Pakilala ng matanda sa amin.

Agad naman kami nitong sinamahan para mamili ng gamit. Binili na namin lahat ng kailangan namin. Mas maganda na yung ready kami sa lahat ng oras. Hindi namin alam kung anong naghihintay sa amin sa Isla. Mukhang magandang adventure itong gagawin namin ni Mommy.

CHAPTER 71

VILLARAMA MANSION

Abala si Christian sa paghigop ng kape sa dining area ng pumasok si Miracle. Halata sa mga mata nito ang puyat dahil sa naglalakihan nitong eyebags.

“Na-contact mo na ba si Mommy?” tanong agad nito pagkalapit sa kapatid. Napakunot noo naman si Christian ng tumingin sa kakambal.

“Bakit wala pa ba siya? Hindi bat pumunta siya kahapon kina Tita Roxie?” tanong nito. Agad namang napaupo si Miracle habang nakatingin sa kakambal.

“Anong nasa kina Tita Roxie? Tumawag ako doon kagabi.. Hindi nagpunta si Mommy sa kanila.” Sagot nito na puno ng pag-aalala ang boses. Agad naman napatayo si Christian mula sa pagkakaupo pagkatapos ay agad na dinial ang number ng Ina.

Yamot siyang nagpalakad-lakad ng hindi sinasagot ng Ina niya ang cellphone. Ring lang ito ng ring kaya naman lalo siyang kinabahan.

“Kagabi ko pa sinusubukan tawagan si Mommy.

Pero ayaw niyang sagutin.” Wika ni Miracle.

“Nasaan si Mang Raul?” tukoy nito sa Driver na inutusan niyang ihatid ang Ina kina Tita Roxie. Agad naman itong tinawag ng katulong.

“Manong diba hinatid mo si Mommy kina Tita Roxie kahapon?” agad na tanong ko dito. Napayuko naman ang driver.

“Eh Sir, sa mall po magpahatid si Mam kahapon. Sabi niya bibili lang daw siya ng pasalubong at pinauwi niya na ako. Magtataxi na lang daw po siya.” “ sagot ng Driver. Naihampas naman ni Christian ang kanyang kamay sa lamesa dahil sa matinding pagkayamot. Takot naman na napaatras ang driver.

“Anong nagyayari dito? Bakit ang aga-aga mong magwala Christian?” gulat ba wika ni Grandmama Moira.

“Hindi pa po umuuwi si Mommy.” Maiksing sagot ni Miracle.

“Ano? At saan naman nagpunta si Carissa buong gabi? Tinawagan niyo na ba siya sa cellphone niya?” nag-aalalang wika ni Grandmama Moira.

“Hindi po niya sinasagot. Kagabi ko pa sinubukan tawagan.” Naiiyak na sagot ni Miracle. Napahilamos naman sa mukha niya si Christian.

Siya namang pagpasok ni Gabriel. Bakas ang pagtataka sa mga mata nito habang inisa-isang tingnan ang mga anak. Ganoon din ang kanyang mga magulang.

Anong nangyari? Bakit kay aga-aga ganiyan ang hitsura niyo.” Nagtataka nitong wika at sininyasan ang nakaantabay na katulong. Nanghingi ito ng kape.

“Hindi umuwi kagabi si Mommy Dad..” wika ni Christian sa ama. Agad na natigilan si Gabriel. Kunot noo itong tumingin sa anak. Pagkatapos ay tumingin ito kay Miracle na halata sa mga kilos nito ang matinding pag-aalala sa Ina.

“Hindi niya kasi sinasagot ang tawag eh. Kainisss!!” galit na wika ito sa mangiyak-ngiyak na boses.

“Saan naman siya nagpunta? Baka mamaya na- kidnap na naman ang Mommy niyo!! Diyos ko huwag naman sana.” Sagot din ni Mommy Moira. Lalo naman natigilan si Gabriel sa narinig na kataga.. Kidnap??? Si Carissa???

Kasunod nito ang sunod-sunod na larawan ang nag- flash sa kanyang isipan... Sa kanyang imagination... Mga mukha ni Carissa.. Iba-iba! Sa hospital?... Sa higaan kung saan puro tubo ang katawan nito.. Mga mukha ng anak namin.. Si Miracle at Christian noong mga baby pa sila... Kidnap? Ang pagkakakidnap nito... Ang takot na mukha nito habang humihingi ng tulong.... Agad niyang nahawakan ang kanyang ulo at yumukyok sa lamesa.

“Gabriel, anak anong nangyari sa iyo.” Narinig niya pang wika ng kanyang Mommy Moira. Pakiramdam niya kasi parang puputok ang ulo niya sa dami ng ala -ala na nagflash-back. Lalong nagdilim ang kanyang paningin. Narinig niya pa ang sigaw nila Mommy Moira at Miracle bago siya nawala sa ulirat.

CARISSA

Nandito kami sa Pier. Naghihintay sa pag-alis ng Roro na sasakyan namin papuntang kabilang Isla. Wala na talaga itong atrasan pa... Iiwan ko sandali ang mga mahal ko sa buhay upang makapag-isip at magkaroon muna kami ng space ni Gabriel. Hindi naman pwedeng araw-araw kaming magbangayan. Mas maganda na ito, lumayo muna para sa katahimikan ng lahat.

Kinuha ko ulit ang aking cellphone sa bag. Napabuntong-hininga ako dahil nag-shut down na pala ito. Naubusan na ng battery. Gagawa sana ako ng message para sa mga anak ko para hindi naman sila mag-alala. Alam kong hinahanap na ako ng mga ito.

“Bella!” tawag ko kay Arabella. Nakupo ito sa isang sulok at abalang kumakain ng cup noodles. Ewan ko ba sa batang ito..mukhang nagiging mahilig sa pagkain. Hindi naman ito ganito katakaw noong nasa mansion pa kami. Mukhang tataba ito dito sa probensiya.

“Yes Mommy?” sagot nito sa akin habang patuloy sa pagnguya sa kinakain.

“Pahiram muna ako ng cellphone mo..tatawagan ko lang ang mga kapatid mo para hindi sila mag-alala sa atin.” Sagot ko dito.

“Naku Mommy! Sorry po, nakalimutan ko dalhin ng cellphone ko...huli na ng maalala ko na nakalimutan ko palang damputin kahapon bago umalis.” Sagot nito at napakamot pa sa batok.

“Ano? Imposible yata yan Bella? Ikaw pa ba naman.. eh hindi ka nabubuhay kong hindi mo kasama iyang cellphone mo.” Sagot ko dito.

“Eh nakalimutan ko talaga Mommy, kahit tingnan niyo pa sa bag ko.hindi ko talaga nadala yung cellphone....kaya nga dinadaan ko na lang sa kain itong pagkabored ko.” Sagot nito sa akin. Napabuntong-hininga naman ako.

“Nasaan po pala ang cellphone mo Mommy?”

Kapagdakay tanong nito sa akin.

“Lowbat.” Maiksing sagot ko dito pagkatapos ay tumingin sa karagatan. Ang ganda ng panahon kaya lang habang tumatagal nakakaramdam ako ng init. Patirik ng patirik kasi ang sikat ng araw.

Charge na lang natin Mommy pagdating sa kabilang Isla.” Sagot nito sa akin. Kaya lang bigla akong nanlumo ng maalala ko na wala pala akong dalang charger. Hayst ang pagkakataon nga naman.... Paano ko mapapakinabangan ang Cellphone na ito kung wala akong dalang pang-charge.

Halos isang oras din kaming naghintay bago kami naglayag sa karagatan. Nag-enjoy naman kami sa biyahe kaya hindi namin namalayan ang oras. Pagkadating namin sa kabilang Pier ay agad kaming sumakay ng tricycle at nagpahatid sa bahay ni Nanay Rosing. 

Typical na bahay probensiya ang bahay nito. Gawa ang ilang bahagi sa kahoy at ang iba naman ay gawa sa semento. Mukhang safe naman tirhan dahil may bakod na kahoy,

“Mommy, dito tayo titira? Hindi ba ito tatangayin ng hangin?” bulong nito sa akin. Agad ko naman itong sininyasan na itikom ang bibig. Baka mamaya marining kami ni Nanay Rosing, nakakahiya... nagmagandang loob na nga ang matanda kung anu- ano pang hindi magandang salita ang maririnig sa amin.

“Pasensiya na kayo sa bahay ko Carissa, Arabella.... huwag kayong mag-alala...safe naman ang lugar na ito..mababait ang mga kapitbahay at halos magkakakilala ang mga nakatira dito.” Wika nito sa amin.

“Ok lang po Nanay Rosing...ok na din ito kaysa naman wala kaming matutuluyan ng anak ko. Huwag po kayong mag-alalala..magbabayad po kami ng renta sa inyo” sagot ko dito:

“Naku kayo talaga...kahit huwag na..ok na din na nandito kayo sa bahay para naman may makakasama ako, Malungkot din ang nag-iisa. Halos hindi na kasi ako madalaw ng mga anak ko dahil busy sila sa kanilang mga trabaho. Sa pera naman ayos na din ako dahil retired teacher naman ako, kahit papaano nakakatanggap ako ng pension buwan- buwan.” Sagot ni Manang Rosing sa amin.

“Kahit na po Manang....Magbabayad po kami sa inyo ng buwanang renta. May budget naman kami ni Arabella diyan.” Nakangiti kong sagot dito. Ngumiti naman ang matanda sa amin at iginiya na kami sa aming magiging silid. Bale share kami ni Arabella ng kwarto at ayos na din sa akin iyun...hanggat maaari ayaw ko din ito .

Ihiwalay sa aking paningin dahil baka kung saan- saan magpupu-punta.

“Wala pong foam Nanay Rosing.” Narinig kong reklamo ni Arabella. Huli na ng pigilan ko ang bunganga nito.

“Naku pasensya na Ining...papag lang at banig ang nandito. Wala kasing budget para sa foam eh.” Nahihiyang sagot ng matanda.

“May mabibilhan po ng foam dito Manang? Bibili na lang po kami at ilan pang mga pangangailangan namin dito sa kwarto.” Sagot ko.

“Ay oo naman Carissa. Meron diyan sa kabilang Street. Malapit sa bahay ng Mayor...may mga foam sila doon at unan na binibinta.” Magiliw na sagot ng matanda. Kahit pagod sa biyahe ay agad kaming sinamahan ng matanda para mamili ng iba pang gamit. Bumili na din ako ng electric fan at Unan, kumot, kurtina. Basta lahat ng kailangan binili ko na at pinahatid sa bahay ni Nanay Rosing.

Pagkatapos namin mag-ayos ng kwarto ay kumain lang kami at humiga na sa aming higaan. Pareho kaming bagsak ni Arabella at agad na nakatulog dahil sa matinding pagod.

GABRIEL

Para akong nagising sa isang mahabang panaginip. Agad kong kinapa ang katabi kong si Carissa. Nang maramdaman kong wala ito sa tabi ko ay napabangon ako. Puno ng pagtataka na inilibot ko ang aking paningin sa paligid.

“Carissa, Sweetheart nasaan ka?” sigaw ko pa at tuluyan ng bumangon ng kama. Dahan dahan ko pang binuksan ang banyo sa pag-asang matatagpuan ko ito doon. Pero nadismaya lang ako dahil hindi ko ito nakita.

Yamot akong tumingin sa labas ng bintana. Gabi na at imposibleng wala si Carissa dito sa tabi ko. Saan ito nagpunta ng ganitong oras?

Agad akong lumabas ng kwarto at dumiritso ng living room. Nadatnan ko si Mommy at Daddy na nakaupo at parang may importanteng pinag- uusapan.

“Nakita mo ba si Carissa Mom?” agad na tanong ko dito. Gulat naman na napatitig si Mommy sa akin. Si Daddy naman ay napatitig din sa akin habang nakakunot ang noo.

“Bakit mo hinahanap ang asawa mo?” sagot ni Mommy. Naguluhan naman ako sa tanong nito kaya naman umupo ako sa harap ng mga ito

“Natural dahil asawa ko siya..Wala kasi siya kanina sa tabi ko paggising ko.” Sagot ko sa mga ito.

“Nakakaalala ka na ba Gabriel?” tanong ni Daddy sa akin. Kunot noo akong napatingin kay Daddy. Nagtatanong ang aking mga mata.

“Mukhang nagbalik na nga ang ala-ala mo. Bigla mo na lang kasing naalala ang asawa mo. Nitong mga nakaraang araw kasi halos isumpa mo si Carissa. Sagot naman ni Mommy.

“What you mean Mom?” tanong ko..gulong-gulo ako sa kung anong ibig sabihin nito sa akin.

“Ilang araw ka ring walang maalala Gabriel. Nagkaroon ka ng Selective Memory Loss dahil sa pagkakabangga sa iyo noong kasal ni Arabella.” Sagot ni Mommy sa akin.

Gulat naman akong napahawak sa aking ulo habang iniisip ang lahat. Kung ganoon hindi panaginip ang lahat. Totoong nangyari ang mga nasa alal-ala ko....

Kung ganoon, nasaan ang asawa ko?” tanong ko kay Mommy. Tinitigan muna ako nito bago sumagot.

Pinalayas mo daw...sumbong ni Miracle sa amin kanina.” Sagot ni Mommy. Para naman akong binuhusan malamig na tubig sa sinabi nito. “What? Thats impossible Mom!” sagot ko dito.

Umiling-iling naman si Daddy..

“That is possible son. Wala ka sa sarili mong pag- iisip....halos isang buwan din iyun. Wala kang ibang ginawa kundi awayin ang asawa mo tuwing nakikita mo.Ni hindi mo nga pinapapasok sa kwarto niyo.. kaya ayun lumayas dahil gusto mo na daw makipaghiwalay...kung ano ang trato mo sa kanya 24 years ago, ganoon din ang trato mo sa kanya nitong nakaraang linggo.” Mahabang sagot ni Daddy. Napiiling naman ako.

Imposible kasi. Hindi ko magagawa sa asawa ko iyun...Mahal na mahal ko si Carissa at hinding-hindi ko kayang saktan ito..... Pero sa kaloob-looban ng puso at isip ko, alam kong nagsasabi ng totoo sila Mommy at Daddy...naalala ko na ang lahat.

Ang lahat ng pagpapahirap ko kay Carissa nitong mga nakaraang araw ay nakatatak sa isip ko.

Kung ganoon ang laki ng kasalanan ko sa asawa ko. Nasaan na ito ngayun kung ganoon.

“Alam niyo po ba kung saan siya nagpunta Mom, Dad...nagpaalam ba siya sa inyo?” tanong ko sa mga ito. Sabay naman umiling ang mga ito.

Gabriel, walang naglalayas na nagpapaalam...wala kaming kamalay-malay na hindi na pala babalik ang asawa mo. Wala man lang kahit anong dalang gamit noong umalis ng mansion...akala namin mamasyal lang at magpapalipas ng sama ng loob. Pinahatid pa nga ni Christian sa driver dahil ayaw niyang mapahamak ang iyung asawa. 

Akala talaga namin kay Roxie lang siya pupunta, iyun pala hindi naman tumuloy doon at sabi ng Driver nagpababa daw ito sa isang mall sa Makati.” Mahabang wika ni Mommy Moira..napasabunot naman ako sa buhok ko at ipinikit ang aking mga mata...agad na kumabog ang aking dibdib sa katotohanang walang sino man ang nakakaalam kung nasaan ang asawa ko.

“Si Christian at Miracle, nasaan sila? Baka alam nila kung nasaan ang Mommy nila...” wika ko kay Mommy.

“Kanina pa nagwawala si Miracle...kanina niya pa tinatawagan si Carissa, pero hindi sumasagot. Ilang beses na din nilang inikot ang mall kung saan ito nagpababa sa driver pero walang palatandaan kahit na anino ng asawa mo. Kahit sila Roxie tumulong na sa paghahanap pero wala talaga....” sagot ni Mommy sa tono ng pag-aalala ng boses,

“Parang gusto ko naman magwala dahil sa sobrang pag-aalala..ano na naman ito..maghahanapan na naman ba kami ni Carissa....sana lang hindi ito mapahamak kung nasaan man ito ngayun dahil tiyak na hindi ko mapapatawad ang aking sarili kapag may masamang mangyari dito.

Agad akong napatayo ng makita kong dumating na si Miracle..mugto ang mga mata at halatang galing sa matinding pag-iyak. Nakasunod naman dito si Christian na noon ay tahimik lang pero bakas sa mga mata nito ang matinding lungkot at pag-aaalala.

“Kumusta ang lakad niyo? Nakita niyo ba ang Mommy niyo.” Agad na wika ni Mommy...

“Wala pa rin po Grandmama....kanina pa po namin siya tinatawagan pero naka-off na po ang cellphone niya.” Sagot ni Miracle at sumulyap pa ito sa akin na may pagtatampo sa mga mata.

“Diyos ko! Nasaan na ba ang Mommy niyo, masyado talaga siguro niyang dinamdam ang lahat ng pang- aaway mo Gabriel” wika ni Mommy sabay tingin sa akin. Agad naman akong tumayo at galit na sinuntok ang pader. Napasigaw naman si Mommy Moira at gulat naman na napatingin sa akin sila Miracle at Christian.

“Nagbalik na ang ala-ala ng ama niyo...kanina niya pa hinahanap si Carissa.” Narining ko pang pabulong na wika ni Mommy Moira sa dalawa kong anak.

“Talaga Grandmama? Buti naman po kung ganoon... at least may kasama na kaming maghanap kay Mommy...parang gusto na nga namin ireport sa mga pulis ang pagkawala ni Mommy eh..kaya lang baka mapahamak ito lalo kapag malaman ng mga masasamang loob na nawawala ang isang Villarama. Baka ikapapahamak lalo ni Mommy kapag may ibang nakakaalam na wala ito sa manison.”

Mahinang wika ni Miracle sa Lola nito.

Buti naman at naisip niyo iyan...hindi pwedeng ipaalam natin sa lahat ang pagkawala niya...tiyak na maraming makisawsaw at lalong mapahamak ang Ina niyo......sa ngayun ang gawin natin tahimik natin siyang hanapin...baka nasa paligid lang iyun at nagpapalamig....kung kinakailangan na maghire tayo ng private detective para mapabilis ang paghahanap gagawin natin..” sagot ni Daddy Ralph... agad naman sumang-ayon si Christian at tinawagan nito ang kanyang kakilala.

“Tahimik naman akong nag-iisip sa isang tabi. Pagkatapos ay agad akong lumabas ng mansion at dumiritso ng sasaktan. Hindi ako pwedeng manatili ng mansion. Kailangan kong mahanap ang asawa ko sa lalong madaling panahon. Hindi ako papayag na may masamang mangyari dito.

Agad naman akong sinalubong ng aming family driver ng makita akong palabas ng mansion. Agad akong dumiritso ng sasakyan. Kinuha ko na lang dito ang susi ng sasakyan at agad sumakay ng kotse.. kaka -start ko lang ng makina ng biglang dumating si Christian....

“Ako na ang magdadrive Dad.” Wika nito sa akin. Napabuntong-hininga ako at agad bumaba ng driver set. Hinayaan ko na lang si Christian ang magdrive... mas mabuti na din siguro dahil alam kong hindi ako makapag-focus sa sitwasyon ngayun...balak ko lang naman ikutin ang mga paboritong lugar na pinipuntahan ni Carissa...baka sakaling nandoon lang ito at nagpapalipas ng sama ng loob sa akin.

Chapter 72

GABRIEL

Laglag ang aking balikat ng umuwi kami ng mansion. Hindi namin nahanap si Carissa. Halos ikutin namin ni Christian ang buong Metro Manila pero walang palatandaan na nasa paligid lang ang asawa ko.

Hindi ko alam pero parang nababaliw na ako sa matinding pag-alala. Kung saan bumalik na ang ala-ala ko tsaka naman ito nawala at hindi na nagpakita sa akin..Ilang beses na namin itong sinubukan tawagan pero naka-off na ang cellphone nito.

Pinuntahan na din namin ang bahay nila Roxie at Jonathan pero hindi din daw nagawi doon si Carissa. Kung ganoon saan ito nagpunta? Kailangan ko na sigurong gumawa ng malawakang imbestigasyon. Hindi pwedeng ganito. Baka mapahamak ang asawa ko.

Pagdating ng mansion ay nadatnan ko sila Mommy at Daddy sa living room. Nagtaka naman ako dahil halos alas dose na ng gabi gising pa ang mga ito.

"Kumusta ang paghahanap niyo?" agad na tanong nito sa amin. Hindi ako sumagot at hapong-hapo akong napaupo sa sofa habang sinasabunutan ko ang aking sariling buhok.

"Negative Grandmama...hindi namin nahanap si Mommy!" sagot ni Christian.

"Naku, nasaan na ba kasi ang Ina niyo...imposible namang maglayas iyun ng totohanan, wala namang kadala- dalang gamit iyun." sagot ni Mommy Moira. Hindi na nakaimik pa si Christian habang isinandal ang sarili sa malambot na sofa.

"Siya nga pala...may isa pa tayong problema...nawawala si Arabella."

sabat naman ni Daddy. Natigilan naman akong napatitig kay Daddy. Ngayun ko lang din naalala si Arabella. Simula kanina, hindi ko pala ito napapansin.

"Ano pong nawawala? Paanong nangyari iyun?" sagot ko na puno ng pagtataka.

"Kanina lang din namin napansin. Pinapuntahan namin sa kwarto si arabella kanina sa kasambahay. Wala daw si Arabella sa kwarto kaya naman agad kaming nag -double check... Wala nga ang batang iyun at hindi namin mahanap sa paligid." sagot ni Mommy Moira.

"Tinawagan niyo ba sa cellphone niya? Baka nasa mga kaibigan lang at nagpapalipas din ng sama ng loob. Alam niyo naman pong may pagka-maldita at matigas ang ulo niyang si Arabella. Nagrerebelde pa rin dahil sa katotohanang hindi kami ang tunay niyang mga magulang" sagot ko sa mga ito habang hinihilot ang aking sintido. Doble-doble ang kinakaharap na problema ngayun ng pamilya.

"Sinubukan ng tawagan ni Miracle kanina, kaya lang hindi din namin matawagan dahil nasa kwarto ang cellphone niya. Walang kahit na anong paraan para mahanap ang batang iyun. Tinawagan na din namin ang mga kaibigan niya pero hindi daw nagagawi sa kanila si Bella." mahabang sagot ni Mommy Moira. Puno ng pag-alala ang boses nito.

Haysst saan ba nagpunta ang batang iyun? Itong si Arabella dumagdag pa talaga sa problema....pasaway talaga!" sagot ni Christian sabay tayo. Agad nitong kinuha ang cellphone at tinawagan ang kaibigang si Kurt.

"Hello Christian!" sagot naman ni Kurt sa kabilang linya... Halata sa boses nito na naistorbo sa pagtulog.

"Alam mo ba kung nasaan si Arabella? " tanong niya dito. Agad naman natigilan si Kurt sa kabilang linya. Pagkatapos malakas itong napabuntong -hininga.

"Wala na akong balita kay Arabella simula ng hindi natuloy ang kasal namin." sagot ni Kurt.

"Kung ganoon nasaan pala ang babaeng iyun? Kanina pa siya nawawala at kung lumabas man hindi namin alam kong saan nagpunta." sagot ni Christian dito.

"Wala eh. Ilang beses ko din siyang tinawagan nitong mga nakaraang araw pero hindi niya ako sinasagot. Gusto ko lang naman sana mag-sorry sa mga nangyari. Pero wala eh, ayaw niya akong kausapin." sagot ni Kurt habang bakas ang kalungkutan sa boses nito.

"Sige Kurt....Tawagan mo na lang ako

kapag may balita ka na kay Arabella.

Pasensiya na sa abala." sagot ni Christian at ibinaba na ang tawag. Pabuntong-hininga itong muling umupo sa sofa.

"Hindi kaya magkasama ang dalawang iyun?" wika ni Daddy Ralph

"Imposible....Hindi ko nakita na sumakay ng kotse si Arabella kahapon. Mag-isang umalis si Mommy, Kaya malabong magkasama ang dalawang iyun. At isa pa naiwan siyang mag-isa sa dining area." wika ni Christian. Napabuntong-hininga naman ako.

"Bweno, siguro magpahinga na muna tayo ngayun. Masyado nang malalim ang gabi, Bukas na lang natin ituloy ang paghahanap, Malay mo baka bukas o makalawa kusang uuwi ang mga iyun dito sa bahay." wika ni Daddy Ralph at tumayo na. Sumunod naman si Mommy Moira at sabay ng umakyat ang mga ito ng hagdan upang makapahinga sa kwarto.

Naiwan namin kaming dalawa ni Christian.

"Dont worry Dad, mahahanap din natin si Mommy. Baka nagpapalipas lang talaga iyun ng sama ng loob. Hindi tayo matitiis ni Mommy...Alam kong ayaw niyang mag-alala tayo. Kaya huwag po kayo masyadong mag-isip ng kung ano pa man..." wika ni Christian sa akin. Malungkot naman akong tumitig dito.

"Matured ka na nga Christian. Parang kailan lang baby ka pa namin, pero look at you now, marunong ka ng magbigay ng payo sa akin. Thank you anak...malaki ang kasalanan kong nagawa sa Mommy niyo, pero nandiyan ka pa rin, nag-aalala at dumadamay sa akin." sagot ko sa anak ko.

"Naiintindihan kita Dad. Nagka-selective memory loss ka pagkatapos ng aksidente. Hindi mo naalala ang matamis niyong pagmamahalan ni Mommy kaya ka nagkaganoon, pero kahit kailan patuloy kitang iintindihin at irerespeto, dahil ama ka namin at iyun lagi ang sinasabi sa amin ni Mommy na kahit anong mangyari, bumalik man ang ala-ala mo o hindi... hindi pa rin mababago ang katotohanan na ikaw ang ama namin ni Miracle. Naging Perfect Father po kayo Dad...naging isang mapagmahal na asawa kay Mommy...kaya ngayung bumalik na ang ala-ala mo...nandito lang ako,, tutulungan kitang maibalik si Mommy sa mansion na ito." sagot ni Christian. Masaya naman akong napangiti dahil sa sinabi nito. Napakaswerte ko talaga...nagkaroon ako ng isang anak na napakabait at nakapaka-responsable.

"Sige na Dad, magpahinga na muna

tayo. Bukas ng umaga, uumpisahan ulit

natin ang paghahanap kay Mommy.

Hihingi na din ako ng tulong sa aking mga kaibigan. Kung kainakailangan na i -trace natin lahat ng cctv kung saan dumaan at nagpunta si Mommy gagawin natin..mahanap lang agad natin siya at maiuwi dito sa mansion." mahabang wika ni Christian at tumayo na. Tumayo na din ako at nagpatiuna ng umakyat ng hagdan. Diritso akong pumasok ng kwarto at hapo-hapong umupo ng kama.

Inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng kwarto. Napakalungkto ng paligid. Pakiramdam ko mababaliw ako kapag hindi agad mahanap ang asawa ko. Saan ba kasi ito nagpunta. Miss na miss ko na siya at pakiramdam ko mawawalan na ng halaga ang lahat kung sakaling tuluyan na itong mawala sa akin.

Nakakatakot isipin na baka napahamak na ito. Paano kung nakuha ito ng mga masasamang loob.. Isipin ko pa lang

ang bagay na iyun, para na akong mamamatay sa pag-aalala.

CARISSA

Hingal na hingal akong napadilat ng aking mga mata. Agad kong inilibot ang aking paningin sa paligid at bahagya pa akong nanibago sa aking kapaligiran. Ipinikit ko ang aking mga mata at naalala ko na wala pala kami sa mansion. Umalis pala kami ng Metro Manila kasama si Arabella.

Agad kong tiningnan ang pwesto ni Arabella. Nagulat pa ako dahil wala ito sa tabi ko. Nag-aalala akong bumaba ng higaan at mabilis na lumabas ng kwarto. Baka mamaya kung saan- saan na naman magsusuot ang batang iyun.

Maingat akong naglakad palabas ng bahay. Agad na nawala ang matindi kong pag-aalala ng makita ko itong nakaupo sa isang shade house. Nasa gitna ng bakuran ito kaya naman magandang mamumuni-muni dito.Tahimik itong nakatitig sa bilog na buwan. Dahan-dahan ko itong nilapitan at ng mapansin ako nito ay mabilis nitong pinunasan ang mga mata. Kung ganoon umiiyak si Bella.

"Bella, bakit nandito ka. Madilim pa at kailangan mo pang matulog." malumanay kong wika dito.

"Hindi na po kasi ako makatulog Mommy. Maaga po tayong natulog kanina at ng magising ako, hindi na ako makabalik pa sa pagtulog." sagot nito sa akin. Naramdaman ko pa ang bahagyang pagpiyok ng boses nito.

"Umiiyak ka ba Bella? Gusto mo na bang bumalik tayo ng Manila?" tanong ko sa nag-aalalang boses dito.

"No Mom, Im ok. May mga naalala lang po kasi ako eh. Malungkot po ako pero hindi po ibig sabihin noon na babalik na tayo ng Manila. Parang ang sarap kaya mamuhay sa lugar na ito. Napakatahimik ng paligid at wala akong nakikitang naglalakad ng kahit sino sa kalsada. Wala na ring sasakyan. " sagot nito sa akin at pinilit na ngumiti.

"Kung ganoon bakit ka umiiyak? Naalala mo ba si Kurt?" pabirong tanong ko dito. Agad naman natigilan si Bella ng marinig ang pangalang iyun. Pagkatapos ay yumuko.

"Sus sabi ko na nga eh. Naalala mo si Kurt. Ikaw talaga, ok lang naman na mamimiss mo siya. Natural lang iyan dahil in-love ka doon sa tao." nakangiti kong sagot dito. Nakita ko naman na bahagyang namula ang pisngi ni Bella kaya natawa ako dito.

"Normal lang iyang nararamdaman mo Bella sa opposite sex mo. Pero isipin mo din sana na hindi lahat ng bagay dito sa mundo ay kaya nating angkinin. Minsan matuto din tayong tumanggap ng pagkatalo." makahulugan kong wika dito. Nakangiti namang tumitig sa akin si Bella.

"I understand Mommy. Kaya ng marealized kong walang nararamdaman na pagmamahal sa akin si Kurt, nadesisyon akong huwag na lang ituloy ang kasalan. Ayaw kong tumulad kay......hmmmm......sa kanya... Kay Ara, sa tunay kong Ina." sagot nito sa akin. Agad ko namang hinawakan sa mga kamay si Bella.

"Im so proud of you Bella. Alam mo bang nangako ako sa Nanay mo na palalakihin kita ng maayos? Actually, iyan ang huli niyang kahilingan ng ipinaubaya ka nya sa amin. Kaya alam kong kahit nahihirapan ang Nanay mo na ipaubaya ka sa amin,...na mawalay ka sa kanya..., buong puso niya yung ginawa dahil mahal ka niya. Gusto

niyang maging maayos ang buhay mo." sagot ko dito. Agad naman napapunas ng luha niya si Bella.

"Sabihin mo sa akin Mommy? Ganoon ba talaga siya kasama? I mean... demonyita ba talaga siya?" tanong nito patungkol kay Ate Ara. Ngumiti ako at pinunasan ang luha nito sa mga mata. "Nabulag lang si Ate Ara sa kanyang Ambisyon at pagmamahal. Nakalimutan niyang may mga tao na siyang nasasaktan. Alam mo bang nagalit ako sa kanya ng maraming beses? Pero dahil kapatid ko siya at nakita ko siyang nagbago pinatawad ko siya ng buong puso Bella..... at isa pa binigay ka niya sa amin..isa ka sa pinakamagandang regalo na natanggap ko mula sa kanya." naiiyak kong wika dito. Lalo namang napahagulhol si Bella.

"Kaya huwag kang magtanim ng sama ng loob sa kanya Who cares kung hindi niya alam kung sino ang tunay mong ama? Naging biktima din si Ate Ara sa Kamay ng mga malulupit na tao. Nagiging malupit din ang mundo sa kanya....Kinaya niya ang lahat Bella hanggang sa naisilang ka na nga niya. Para sa akin, napakabait niyang kapatid..lalo na ng iniligtas niya ako sa mga kidnappers. Nagiging hero siya sa paningin ko. Kahit na masama ang tingin sa kanya ng mga tao, para sa akin..isa siyang hero." nakangiti kong wika dito. Agad naman yumakap sa akin si Bella. Nakangiti kong tinapik ang likod nito.

Nang mahimasmasan ay nakangiti

itong kumalas sa pagkakayakap ko. Buong tamis itong ngumiti sa akin.

"Thank you Mommy!' wika nito.

"Para saan?" tanong ko.

"Sa lahat ng sinabi mo sa akin ngayun... sa pagmamahal at pag-iintindi mo sa

akin..Hindi mo ako itinuring na iba... Hindi ko naramdaman sa iyo na hindi mo ako anak...pantay ang pagtingin mo sa akin...sa amin nila Ate Miracle at Kuya Christian." nakangiti nitong wika.

"Of course, dahil bunso kita!"

natatawa kong sagot dto. tumawa

naman si Arabella.

"Abay mga bata kayo...kay aaga niyo namang gumising." agad na wika ni Nanay Rosing sa amin. Gulat naman kaming napalingon dito. Hindi namin ito namalayan na lumabas ng bahay dahil abala kami sa pag-uusap ni Bella.

"Good Morning po Nanay! nakangiting bati namin dito. Masaya namang lumapit sa amin ang matanda at umupo sa aming harapan.

"Ang aga niyo namang nagising... Hindi ba kayo komportable sa kwarto niyo? Malamok ba?" nag-aalala nitong tanong sa amin. Agad naman kaming

umiling ni Arabella.

"Hindi naman po. Maaga po kasi kaming nakatulog kagabi Nay." sagot ko dito.

"Sabagay, baka nga naninibago pa kayo sa paligid. Teka lang? Anong oras na ba?' tanong nito. Agad ko namang sinipat ang suot kong relo.

"Alas-kwatro na po ng madaling araw Nay" nakangiti kong sagot dito.

'Ganoon ba? Naku, mabuti at maaga

kayong nagising..gusto nyo bang pumunta tayo sa daungan ng mga mangingisda? Mag-abang tayo ng mga huli nilang isda para may maulam tayong sariwa mamaya." wika ni Nanay Rosing. Agad naman kaming na- excite sa sinabi nito. Sabay pa kaming napatayo ni Arabella.

'Talaga po? Meron bang ganoon dito?

agad na tanong ni Arabella.

"Oo naman Iha. karamihan sa mga tao dito, sa pangingisda nabubuhay. Kaya sige na magbihis kayo ng komportableng damit...aalis agad tayo.

Excited naman kaming bumalik ni Bella ng kwarto. Agad kaming nagbihis at kumuha ng pera para sumama kay Nanay Rosing. Pareho kaming excited ni Bella sa bagong karanasan dito sa probensiya. Siguro nga kailangan muna namin mag-enjoy. ito na din ang magiging bonding namin hanggang sa makalimutan namin ang sama ng loob na naranasan namin sa Manila.

Chapter 73

CARISSA

Nakita ko sa mga mata ni Arabella ang saya habang nakatitig sa mga isda na bagong huli ng mga mangingisda dito sa probensiya ng Bicol. Ngayun ko lang ito nakitang ganito kasaya. Para itong naging bata muli habang amaze na amaze sa ibat ibang klase ng isda na nasa kanyang harapan.

'Ano Carissa? May mga napili na ba kayong pwede natin ulamin mamaya?" tanong sa akin ni Nanay Rosing. Natigilan naman ako dahil wala din akong idea kung anong luto ba ang pwedeng gawin dito. Aaminin ko na hindi ko pa talaga naranasan ang magluto sa tanang buhay ko. Ngayun ko lang narealized na hindi pala naging kompleto ang buhay ko, bilang isang asawa at Ina ng mga anak ko. Hindi ko man lang sila naipagluto dahil meron naman kaming taga-luto sa mansion.

"Nay alin po diyan ang pinakamasarap

na isda. Iyun na lang po siguro ang bilhin natin." Wika ko kay Nanay Rosing. Pagkatapos ay mataman nito akong tinitigan. May nakaguhit na pagtataka sa mga mata nito.

"Magtapat ka nga sa akin Carissa. Naglayas ba kayo ng anak mong si Arabella? Sa mga hitsura niyo kasi alam kong galing kayo sa hindi basta- bastang pamilya. Masyado kasi kayong makinis para maging isang normal na mamamayan lang." wika ni Nanay Rosing. Natigilan naman ako.

"Huwag kang mag-alala, sa nasabi ko na sa iyo, mababait ang mga tao dito Carissa. Safe kayo sa lugar na ito. Basta magtapat ka lang sa akin, sabihin mo lang sa akin ang totoo para naman alam ko kung paano kita matulungan, lalo na ngayun..Nakita ko sa mga mata ni Arabella na first time niyang naranasan ang ganitong bagay. Masyado siyang masaya sa mga

nakikita niya. "Nakangiti nitong wika habang tinitingnan si Arabella na noon ay tuwang-tuwa na hinahawakan na ang isang malaking isda.

"Pasensiya na kayo Nanay Rosing. Pati tuloy kayo nadamay pa sa problema namin ni Arabella." wika ka dito. Napangiti naman ang matanda sa akin.

"Aaminin ko po sa inyo na wala po talaga akong idea sa ganitong buhay.. siguro po dahil lumaki kami sa Maynila. "Nakangiti kong dugtong na wika dito.

"Kung ganoon, ako ang bahala sa inyo. Tiyak na mag-eenjoy kayo sa lugar na ito." nakangiti nitong wika sa akin. Masaya naman akong tumango. Pagkatapos ay inabot ko dito ang dala kong pera.

"Diyos ko Iha napakalaking pera naman nito. Hindi naman katulad sa Manila ang presyo ng mga Isda dito kaya sobra-sobra na ito." wika ni

Nanay Rosing

"Kung ganoon bilihin niyo po lahat ng kaya nating bilhin Nanay tsaka mukhang marami ng napili si Bella eh. " sagot ko dito habang itinuturo si Bella na papalapit sa amin kasama ang isang mangingisda na may bitbit na timba na puno ng isda.

"Mommy, ,what takes you so long.... nakapili na ako ng bibilhin natin." excited na wika nito sabay turo sa isang timba na puro isda. Napangiwi naman ako dito gayundin si Nanay Rosing.

"Sobrang dami naman nito Bella. Kaya ba natin itong kainin lahat?" Nagtataka kong tanong dito.

"Kaya natin ito Mommy...masasarap daw lahat ang fish na ito kaya sige na, ito na lang ang bibilhin natin, and besides I felt hungry na...I want to eat something different..' maarteng sagot ng anak ko.

"Ah eh ganoon ba? Sige iyan na lang ang bibilhin natin... Tatawagin ko na lang ang kapitbahay natin na lagi kong nauutusan para maglinis ng mga isda na iyan." nakangiting sagot ni Nanay Rosing. Pumalakpak naman si Arabella dahil sa sobrang tuwa. Napailing naman ako.

"Kaya ba natin itong bitbitin?" tanong ko habang nakatingin sa mga isda. Mukha kasing mabigat dahil sa sobrang dami. Agad naman napaisip si Nanay Rosing. Pagkatapos ang tinitigan ang lalaki na may bitbit na timba ng isda.

Mam Rosing, kung gusto niyo po ihatid ko na lang sa bahay niyo itong mga isda." magalang na wika nito.

"Wala na ba kayong ibang huli? Naku baka mamaya maistorbo namin kayo Aldrin." sagot ng matanda. Ngumiti naman ito.

"Ubos na po ang isda namin Mam Rosing..Inubos na po niya." nakangiti nitong sagot sabay turo kay Arabella na noon ay proud na proud dahil sa kanyang mga pinamili.

"Ganoon ba? Ah Ehhh sige...mas mabuti na nga na ikaw na ang maghatid ng mga iyan sa bahay para hindi kami mahirapan sa pagbitbit. Magkano ba lahat ito Aldrin?." tanong ni Manang Rosing. Umiling naman si Alrin at tumingin kay Arabella.

"Binayaran na po niya." sagot nito sabay turo kay Arabella na noon ay masayang nakangiti sa amin.

"You heard it right Mom. Binayaran ko na lahat iyan." taas noo nitong wika. Natawa naman ako dito. Napailing naman si Nanay Rosing.

"Nagbigay na si Mommy mo ng pera sa akin para sa mga isda na iyan Arabella. " wika ng matanda at inaabot kay Bella

ang pera na ibinigay ko dito kanina.

"No Nanay Rosing. Tsaka mo na gastusin iyan. Sa ngayun sagot ko muna ang foods natin." wika nito at hinarap si Aldrin.

"Aldrin? You can help me how to cook that fish right?" tanong nito sa lalaking halos kasing-edad lang nito. Napangiwi naman ako lalo na ng makita ko ang matinding pag- aalinlangan sa mga mata ni Aldrin habang nakatingin kay Arabella. Natawa naman si Nanay Rosing.

"Bella, speak tagalog please. Ikaw talaga, hindi lahat ng tao ay kayang magsalita ng English tulad mo lalo na at nandito ka sa probensya." Natatawa nitong wika kay Bella. Agad naman napahawak sa kanyang bibig si Bella at tumingin sa akin. Tinawanan ko naman din ito.

"Oh Im sorry! " hinging paumanhin

nito at muling hinarap si Aldrin. Nahihiyang tumango naman is Aldrin.

"Great! Im so excited!" wika ni Bella at humarap sa akin. Pagkatapos ay nagyaya na si Nanay Rosing upang umuwi na. Mabuti na lang ay may motor na may sidecar itong si Aldrin. Doon na kami sumakay kaya naman mabilis kaming nakarating ng bahay. Kakasikat lang ng araw ng dumating kami ng bahay. Agad naman inumpisahan ni Aldrin na linisin ang mga isda samantalang si Bella ay seryosong nanoond dito. Kami naman ni Nanay Rosing ay nakaupo sa shade house habang umiinom ng kape at kumakain ng isang kakanin na binalot sa dahon ng saging.

"Hindi ba kayo hahanapin ng pamilya niyo sa Maynila Iha?" tanong ni Nanay Rosing habang nakatitig sa akin. Ibinaling ko ang aking mga mata sa

kalsada na noon ay unti-unti ng naging

abala ang paligid dahil may mga ilang

sasakyan na ang dumadaan. Karamihan ay tricycle at mga motor lang naman but Still medyo maingay na din which is normal lang kahit nasa probensya na kami. Natanaw ko na din ang mga katabing bahay namin na unti -unting naglalabasan na din ang mga nakatira. Ang ibang tao lalo na ang mga kabataan ay napapasulyap dito sa amin. Nagtataka marahil kong sino ang mga bisita ni Nanay Rosing.

"Siguro, lalo na ng dalawa ko pang

mga anak. Pero babalik din naman po

kaagad kami Nay ng Manila. Magpapalipas lang kami ng sama ng loob ng dito sa probensya...at isa pa mukhang masaya naman si Bella dito kaya naman dito muna siguro kami." nakangiti kong sagot dito. Tumango naman ang matanda at sumubo na ng kakanin. Pagkatapos ay tiningnan sila Bella at Aldrin na noon ay abala sa Pag- iihaw ng isda.

"Mam Rosing, Good morning po! Narinig kong bati sa amin ng isang dalagita. Agad naman akong tumingin sa gate ng bahay ni Nanay Rosing. May nakatayo ditong isang binatilyo at dalagita na may bitbit ng kung anu- anong mga prutas. Nakangiti ito habang nakatingin kay Manang Rosing.

"OH Venus, Robin kayo pala. Pasok kayo dito..ano ba iyang mga dala niyong paninda?" tanong ni Nanay Rosing habang nakatingin sa dalawang bagong dating.

"Mga prutas mo Mam. Bagong harvest po ito ni Tatay sa mga pananim namin sa bukid." Sagot ng dalagita na si Venus ng makalapit na sa amin. Agad ko namang nakita si Arabella na naglakad palapit sa amin. Makiki- usyuso na naman siguro kung anong meron.

"Oh wow!!! What is it?" nakangiti nitong wika habang pinasadahan ng

tingin ang mga prutas sa loob ng basket.

"Bella tagalog please!!!" bulong ko dito. Ewan ko ba sa batang ito, napapadalas ang pagsasalita ng English. Samantalang noong nasa Manila naman kami Bihira ko naman itong marinig na magsalita ng ganong lenggwahe.

"Mukhang masarap! Magkano ba lahat ito?" tanong nito sa dalawang teenagers na nagtitinda. Napatingin naman ang dalawa kay Nanay Rosing.

"Ako magbabayad nito lahat kaya come on! Sabihin niyo sa akin ang presyo." dagdag na wika ni Bella at hinarap ang dalawa. Nahihiya ang mga itong tumingin sa anak ko. Samantalang si Bella naman ay isa-isa ng kinuha ang laman ng basket.

"Huwag kayong mahiya sa akin. Hindi ako nangangain ng tao. I want you guys

to be my friend." wika pa nito habang inaamoy ang isang hinog na manga. Matamis itong ngumiti sa dalawa.

"Hay naku, masanay na kayo kay Bella. Mabait na bata iyan kaya wala kayong dapat ipag-alala. Tsaka halos magkasing-edad lang naman kayo, eh sakto naghahanap ng friends iyan kaya ipagpalagay niyo ang kalooban niyo." natatawang wika ni Nanay Rosing.

"Ang ganda niya po kasi Mam eh." Nahihiyang wika naman ni Robin. Napabungisngis naman si Arabella. Natawa naman din si Venus.

Iyan na nga ba ang sinasabi ko Mommy eh. Mukhang magkakaroon ako dito ng maraming tagahanga." natatawang sagot ni Bella. Nagtawagan naman kami ni Nanay Rosing. Pagkatapos ay hinarap na nito ang dalawang teenager.

"Seriously speaking! Ako na talaga ang

bibili sa lahat ng paninda niyo.. But in one condition, dito muna kayo sa bahay..tulungan niyo kaming linisin ni Aldrin ang Isda, sobrang dami pala at hindi namin alam kung anong luto ang gagawin." nakabungisngis na wika ni Bella.

"Ewan ko sa iyong bata ka. Ang dami mo kasing binili eh." wika ko dito at tumayo na. Pagkatapos ay nagpaalam ako dahil bigla akong nakaramdam ng antok. Para din akong nahihilo.

"Iidlip muna ako Nay.' paalam ko kay Nanay Rosing. Pagkatapos ay binalingan ko si Bella.

"Ayusin mo iyang mga pinamili mo Bella ha? Huwag din pasaway kay Nanay Rosing. Iidlip lang ako." wika ko dito. Nakita ko namang tumango si Bella.

"Dont worry Mom, ako ang bahala dito. Sige na po magpahinga na muna

kayo." nakangiti nitong wika tsaka ako hinalikan sa pisngi. Diritso naman akong pumasok sa loob ng bahay at dumiritso ng kwarto para mahiga na muna. Hindi ko alam pero pakiramdam ko bigla akong nanghina. Nahihilo ako. Siguro dahil maaga kaming nagising kanina.

VILLARAMA MANSION

Tahimik na humhigop ng kape si Gabriel. Sila Christian at Miracle naman ay abala sa kani-kanilang mga cellphone. Samantalang sila Mommy Moira at Daddy Ralph naman ay napapailing na lang habang tinitingnan ang mga ito.

"Ano ang plano niyo ngayun?" putol ni Daddy Ralph sa katahimikan ng buong paligid. Napabuntong-hininga naman si Gabriel.. Nangangalumata ito at halatang hindi nakatulog ng maayos.

"Maghahanap. Inutusan ko na si Aron.

na i-check lahat ng cctv kung saan pwedeng dumaan si Carissa. Kakausapin ko din mamaya ang mga private detective na iha-hire ko para mahanap agad si Carissa. Ganoon na din si Arabella." wika ni Gabriel.

"How about the company Dad. I heard na parating na si Mr. Johnson galing ng tour sa Europe. Nai-set na daw ang inyong close door meeting." sagot naman ni Christian

"Well, I dont have time for that. Bahala na kayo ni Miracle makipag-meeting sa kanya." balewalang sagot ni Gabriel. Nagkatinginan naman ang magkapatid.

"But Dad ini-expect ni Mr. Johnson na ikaw ang haharap sa kanya. Tiyak na magagalit iyun." sagot naman ni Miracle sa Ama.

"I dont care. Kung magagalit man siya o hindi wala akong pakialam. Sabihin niyo sa kanya na busy ako at gusto

kong kayo ang humarap sa lahat ng appointments meron ako this week. Ito na siguro ang right time para pamahalaan niyo na ang kompanya." seryosong wika ni Gabriel sa mga anak nito. Napangiwi naman si Miracle habang si Christian naman ay seryosong nakatitig sa ama.

"Dad, we can help you to find Mommy. Pero ang pamamahala sa kompanya hindi pa namin kaya ni Miracle.! sagot ni Christian habang seryoso itong nakatingin sa ama.

"Well ito na yung right time para matutunan niyo ang pamamalakad sa kompanya. Hanggat hindi ko pa natatagpuan si Mommy niyo kayo na muna ang bahala." seryosong sagot ni Gabriel. Napabuntong-hininga naman si Daddy Ralph samantalang napailing naman si Mommy Moira.

Kilala kasi ng mga ito si Gabriel ONce na magdesisyon ito ay hindi na talaga

mabago pa. Lalo na ngayung nawawala si Carissa.

Chapter 74

ARABELLA

Sinundan ko ng tingin ang pagpasok ni Mommy Carissa ng bahay. Bahagya akong nag-alala dahil parang namumutla ito. Siguro dahil hindi pa ito nakakabawi sa pagod ng biyahe namin kahapon. Nakangiti kong hinarap ang mga bago kong kakilala. Gusto kong maging friends silang lahat. Parang ang babait kasi nila eh.

"Venus, Robin, huwag na kayong mahiya sa akin. Dito na muna kayo kasi hindi naman namin kayang kainin lahat ng isda na binili namin kanina eh. pag-aaya ko sa mga ito. Nakita ko ang pag-aalinlangan sa mga mata ng mga ito bago tumingin kay Nanay Rosing.

"Ay Siya ako na ang bahalang kakausap sa mga magulang niyo kapag hanapin

kayo." sagot ni Nanay Rosing. Agad naman akong pulakpak. Pagkatapos ay niyaya ko na ang mga ito sa kinaroroonan ni Aldrin na noon ay abala sa pag-iihaw ng isda.

"Iihawin ba natin lahat iyan?" Agad na tanong ko dito habang inisa-isang tingnan ang mga isda na nakasalang sa ihawan. Pinipili ko ang pinakamaganda para ipakain kay Mommy mamayang paggising nito.

"Pwede na din natin sabawan ang iba. Lagyan natin ng malungay at tanglad." sagot naman ni Aldrin sabay tingin kay Venus.

"Sige ako na lang ang magluluto ng isdang may sabaw." sagot naman nito sa nahihiyang boses. Sumulyap pa ito sa akin kaya naman nginitian ko ito.

"Wow mukhang masarap iyang naiisip niyo. Excited na ako." nakangiti kong sagot.Hindi naman umimik ang mga

ito. Nahihiya pa rin sa presensiya ko.

"Siya nga pala, dito ba kayo lumaki sa isla na ito? Ako kasi sa Maynila lumaki eh. Ngayun ko lang ito naranasan kaya naman bago sa akin ang lahat." pag- amin ko sa mga ito.

"Saan nga pala kayo sa Manila Arabella?" nahihiyang tanong ni Venus

sa akin. Ngumiti naman ako dito.

"Sa Alabang." maiksi kong sagot.

"Talaga? Wow malapit ka lang pala sa Ate ko. Sa Alabang din iyun nagtatrabaho eh." nakangiti nitong sagot sa akin. Medyo nawala na ang pagkailang nito sa akin kaya naman natuwa ako.

"Talaga? wow naman, baka malapit lang sa amin." sagot ko dito.

"Mommy mo iyung babae kanina? Para kasing napakabata niya pa. Tsaka ang ganda niya." wika ulit ni Venus.

Carissa. Huwag kayong mag-alala, mabait iyun. Kung gaano siya kaganda, ganoon din siya kabait. Kabaliktaran ang ugali niya sa akin." natatawa kong sagot ko dito. Nakita kong natigilan naman si Venus.

"Bakit, mukhang mabait ka naman ah?

sagot nito.

"Iyun ang akala mo. Dati kasi maldita ako eh. Muntik na nga akong maikasal sa lalaking gusto ko." sagot ko dito. Pareho namang natigilan ang mga ito at hinihintay ang mga susunod ko pang sasabihin. Malungkot naman akong tumingin sa malayo.

"Pinipilit ko lang na maging masaya. Pero alam niyo ba, sobrang lungkot ko. Kasi nadamay si Mommy sa pagiging maldita ko. Sa pagiging matigas ang ulo ko." patuloy kong wika sa mga ito. Naramdaman ko naman na bahagyang

tumulo ang luha sa aking mga mata ng maalala ko ang lahat.

"Bakit mo naman nasabi iyan Arabella? Para sa amin mabait ka kasi gusto mo kaming maging kaibigan." sagot naman ni Robin.

"Salamat kong ganoon. Gusto ko din naman kayong maging kaibigan eh. Pakiramdam ko mas panatag ang kalooban ko sa lugar na ito."sagot ko at pinalis ang luha sa aking mga mata.

"Tama na ngang drama ito." nakangiti ko pang wika. Pagkatapos ay binalingan ko si Aldrin na noon ay binabaliktad na ang isang malaking Isda sa Ihawan.

"Sandali lang Arabella, bibili lang ako ng softdrinks sa tindahan." wika ni Aldrin pagkatapos nitong i-check lahat ng Isda na nakasalang sa Ihawan.. Agad naman akong napatayo mula sa pagkakaupo.

"Talaga? Sige Aldrin, pero sasama ako sa iyo. Gusto ko kasing makita kong ano pang pwedeng mabili dito eh." sagot ko dito. Pagkatapos ay sinulyapan ko si Nanay Rosing na noon ay abala sa pag-aayos ng mga prutas sa mesa.

"UY Aldrin ingatan mo iyang si Bella ha? Marami pa naman mga tsismosa diyan sa tindahan." wika nito pagkatapos kong magpaalam dito. Natawa naman ako sa sinabi ni Nanay Rosing.

Malapit lang naman pala sa bahay ni Nanay Rosing ang tindahan. Halos tatlong bahay lang ang agwat. Marami din naman paninda kaya naman namili na din ako ng iba pang pwedeng kainin. Bumili ako ng ibat-ibang klase ng softdrikns pati na din chichirya. Bumili na din ako ng ice cream.

Hindi ko na pinansin ang klase ng

tingin ng mga tao sa akin. Naninibago siguro sila dahil ngayun lang nila ako nakita sa lugar na ito. Magiliw naman akong inaasikaso ng tindera dahil siguro lahat ng itinuturo ko, binibili ko na.

CARISSA POV

Nagising ako na parang umiikot ang buo kong kapaligiran. Dahan-dahan akong bumangon ng maramdaman ko na para akong naduduwal. Parang hinahalukay ang aking sikmura at may gustong ilabas. Patakbo akong lumabas ng kwarto habang sapo ko ang aking bibig upang pigilan ang paglabas ng suka. Diritso akong pumasok ng CR at inilabas ko ang gustong ilabas ng aking sikmura. Parang hinahalukay ang aking sikmura at hindi ko maintindihan kung bakit nararamdaman ko ito ngayun. Bahagya pa akong napaluha ng malasahan ko ang mapait na likido sa bibig ko.

Umiikot din ang paligid kaya naman

napahawak ako sa pader habang

pinipilit na tumayo.

"Mom, are you ok?" narinig kong wika ng nag-aalalang si Arabella. Agad ako nitong inalalayan sa pagtayo. Pagkatapos ay pinunasan ang butil- butil na pawis na lumabas sa noo ko.

"I dont know Bella, nahihilo ako." sagot ko dito habang dahan-dahan na inihahakbang ko ang aking paa.

"Kaya mo ba Mommy? Gusto mo dalhin kita sa hospital. Siguro naman may malapit na hospital sa lugar na ito. "nag-aalala nitong wika sa akin. Umiling naman ako.

"Ok lang ako anak. Siguro mawawala

din ito mamaya ng kaunti." sagot ko

dito.

"Baka naman nagugutom lang kayo Mommy. Sandali, doon ka na lang muna sa kwarto Dadalhin ko na lang

ang foods mo doon." wika nito sa akin. Agad naman akong tumango.

"Anong nangyari sa iyo Carissa? Masama ba ang pakiramdam mo?" narinig ko pang wika ni Nanay Rosing.

"Nagsuka po siya kanina Nay. Tapos nahihilo daw po." Bakas ang matinding pag-aalala sa boses ni Bella bang sinasabi ang bagay na iyun. Agad naman natigilan si Nanay Rosing.

"Naku baka naman naimpatsu ka kanina sa kinain natin." nag-aalalang sagot ng matanda.

"Baka nga po Nanay. First time po kasi kumain ni Mommy ng ganoon eh." sagot naman ni Bella.

"Hindi naman po siguro iyun ang dahilan. Baka po masyado lang akong napagod sa biyahe. " nanghihina ko namang sagot habang dahan-dahan na inihahakbang ang aking mga paa pabalik ng kwarto. Pagdating ng

kwarto ay agad na pinagpatong-patong nito ang mga unan at pasandal akong inihiga. Ipinikit ko naman ang aking mga mata dahil pakiramdam ko umiikot ang buong paligid. Ilang minuto din akong nanatili sa ganoong posisyon ng marinig ko muli ang boses ni Bella.

"Mom, heto na po ang food. Kain na muna kayo." narinig kong wika ni Arabella. Dahan-dahan ko namang idinilat ang aking mga mata. Nakita ko itong may dalang kanin at isdang may sabaw at inihaw. Parang gusto ulit bumaliktad ang aking sikmura ng maamoy ko ang ulam. Umiling ako dito at sininyasan si Bella na ilayo muna ang pagkain.

"Pasensiya ka na anak. Parang wala akong ganang kumain ngayun. Takpan mo na lang muna iyan. Kakainin ko na lang iyan mamaya kapag maayos na ang pakiramdam ko." wika ko kay Arabella.

Nakita ko naman kung paano ito

nalungkot. Pagkatapos ay muli itong

ngumiti.

"Hindi niyo po ba gusto ang pagkain Mommy? Anong gusto niyo po ba para maghanap kami sa labas ng mga kaibigan ko." wika nito. Nakaramdam naman ako ng awa kay Arabella kaya naman hinawakan ko ito sa mukha at pilit na nginitian.

"Wala Bella. Hayaan mo na lang muna akong magpahinga. Siguro magiging maayos din ako mamamaya." sagot ko dito at ipinikit muli ang mga mata. Hindi ko namalayan na nakatulog na pala ulit ako.

ARABELLA POV

Pabalik ako ng kwarto upang tingnan kung gising na ba si Mommy. Halos alas -dos na ng hapon pero hindi pa rin ito lumalabas ng kwarto.

Bigla akong napatakbo pasunod dito ng makita kong nagmamadali itong pumasok ng banyo sapo ang kanyang bibig. Wala sa sariling sinilip ko ito ng marinig kong sumusuka ito habang nakasalampak sa sahig ng banyo. Agad kong dinaluhan si Mommy dahil baka kung anong mangyari dito. Lalo akong kinabahan ng makita kong namumutla at butil-butil na pawis ang lumalabas sa noo nito kaya naman dali-dali ko itong inalalayan para bumalik ng kwarto.

Hindi ko alam kung anong nangyari kay Mommy. First time kung nakitang nagkaganito ito. Pakiramdam ko may hindi ito sinasabing sakit sa akin. Awa- awang tinitigan ko si Mommy. Pagkatapos ay pinunasan ko ang luhang tumulo sa aking mga mata ng

hindi ko namamalayan. Bigla kasi

akong nakaramdam ng matinding

takot at pag-aalala dito.

Pagkatapos kung maibalik sa higaan si Mommy ay akmang lalabas na sana ako ng kwarto ng makita ko si Nanay Rosing sa labas ng pintuan. Agad ko itong nilapitan.

"Kumusta si Mommy mo Bella?" Agad na tanong nito sa akin. Malungkot naman akong napailing.

"May malapit po bang hospital dito Nanay Rosing?" tanong ko dito. Natigilan naman ito at nag-isip.

"Meron kaya lang tatawid pa tayo ng dagat. Meron diyan sa Malapit kaya lang clinic lang iyan. By schedule lang ang doctor." sagot nito sa akin. Nalungkot naman ako. Iba nga talaga ang buhay dito sa probensiya. Hindi tulad sa Manila na maraming doctor at minsan isang tawag lang namin sa aming family doctor nandiyan na agad ito.

"Matanong nga kita Bella, ilang taon

na ba ang Mommy mo?" wika ni Nanay Rosing.

"42 po. Maaga kasi silang naging mag- asawa ni Daddy." sagot ko naman dito. Tumango-tango naman si Nanay Rosing at naglakad papunta ng sala. Sumunod naman ako dito.

"Hindi kaya buntis ang Mommy mo?" patanong na wika nito.. Agad naman akong natigilan. Pero imposible... Minsan ko na kasing narinig sa usapan nila ni Daddy na hindi pwedeng mabuntis si Mommy dahil nagkaroon ito ng heart problem noon. Hinang- hina akong napaupo sa sofa.

"May problema ba Iha?" nagtatakang tanong nito sa akin. Tumango naman ako.

"Ang alam ko po kasi hindi na pwedeng magbuntis si Mommy eh. Minsan ng malagay sa alanganin ang buhay niya dati at natatakot akong maulit muli

iyun. Actually hindi lang po ako kundi ang buong pamilya" sagot ko dito na halata ang takot sa tinig. Nagtataka namang napatitig sa akin si Nanay Rosing.

"Mukha namang malakas si Mommy mo Iha. At isa pa hindi din halata ang hitsura niya sa tunay niyang edad. Kung titingnan ng maigi halos nasa late twenty's lang ang edad niya. Akala ko nga magkapatid lang kayo eh." sagot naman ni Nanay Rosing.

"Kailangan kong makausap ni Ate Miracle. Nay, saan po dito pwedeng bumili ng cellphone?" tanong ko kay Nanay Rosing. Natigilan naman ito.

"Diyan lang sa labasan Iha. Maraming nagtitinda ng cellphone diyan malapit sa Pier." sagot ng matanda. Agad naman akong tumayo at bumalik ng kwarto. Kinalkal ko ang aking bag at kumuha ng tiglilibuhing pera.

Pagkatapos ay diritso akong lumabas.

ng bahay at dinaanan ang mga bago kong kaibigan upang magpasama sa mga ito.

Agad na nagsitayuan ang mga ito ng makita akong palabas ng gate.

"Arabella, saan ka pupunta?" tanong ni Aldrin. Bakas sa boses nito ang matinding pag-aalala.

"Aldrin, Robin, Venus, samahan niyo naman ako oh.... Bibili sana ako ng cellphone..kailangan ko kasing tumawag ng Maynila eh." sagot ko sa mga ito. Agad naman nagsitanguan ang mga ito at dumiritso kami sa motor ni Aldrin na may sidecar. Kanya-kanya kaming pwesto.

Pagdating sa bilihan ng cellphone agad akong pumili. Pagkatapos ay pinalagyan ko na agad ng simcard para ready to use na. Nakita ko naman na tahimik lang na nanonood ang mga bago kong kaibigan sa akin. Pagkatapos

ay niyaya ko sila sa tindahan upang bumili ng mga liquid drinks kay Mommy. Hindi kasi ito kumakain kaya nag-aalala ako na baka madehydrate ito. Kung magkataon makasagot ako lalo kina Ate Miracle at Kuya Christian. Dagdagan pa ang galit nila Grandmama at Grandpapa. Hindi ko lang alam kay Daddy kasi nawalan naman iyun ng ala-ala. Wala namang pakialam iyun kay Mommy.

Pagkatapos mamili ay agad akong nagyaya pauwi. Naupo ulit kaming apat sa shade house habang pinag-iisipan kong tatawagan ko ba si Ate Miracle. Tiyak na bubungangaan ako nito kapag malaman nitong may sakit si Mommy. Memorize ko naman ang cellphone number ni Ate Miracle kaya naman isang pindot lang makakausap ko na ito agad.

"Ano na Bella, akala ko ba tatawagan

mo na ang Ate mo?" narinig kong wika

ni Robin na noon ay abala sa kakakutkot ng chichirya.

Kahit kinakabahan ay inumpisahan ko ng i-enter ang number ni Ate Miracle. Bahala na....dapat nga magpasalamat sila sa akin eh. Buti nga sinundan ko si Mommy noong naglayas ito. Paano kung hindi ito nasundan, eh baka habang-buhay ng hindi nila makita si Mommy.

Chapter 75

MIRACLE POV

Kakarating ko lang ng mansion galing ng opisina. Hapong-hapo ang buo kong katawan. Halos ako kasi ang pumalit sa lahat ng mga appointments at meetings na hindi dinaluhan ni Daddy. Pambihira naman kasi, biglaan naman ang desisyon ni Daddy na huwag sumipot ng opisina.

Pagdating ng living room ay pasalampak akong umupo sa sofa. Pakiramdam ko wala na akong lakas para umakyat pa ng hagdan papuntang kwarto. Sobrang drain na talaga ang energy ko. Ubos lahat ng lakas ko. Nakakapagod pala makipag-usap sa ibat-ibang tao. Si Kuya Christian naman kasi may sariling trabahong inaasikaso na hindi pwedeng puntahan. Pakiramdam ko maaga akong tatanda kong ganito araw-araw ang gagawin ko.

Hindi ko nga alam kung paano nakayanan ni Daddy ang ganito ka- hectic na schedule. Kapag tinitingnan ko kasi eh, parang wala lang naman sa kanya ang ganitong trabaho. Parang easy lang kay Daddy.

Akmang hihiga ako sa sofa dahil gusto kong magrelax ng marining kong nag- ring ang aking cellphone. Kunot-noo akong kinuha ito sa aking bag.

Pagkatapos ay tiningnan ko ang screen kung sino ang tumatawag. Lalo akong nainis ng makita kong unregistered number ang tumatawag. Baka nakuha na naman ng mga scammers ang

number ko kaya hindi ko ito pinansin. Yamot ko itong inilapag sa center table at itinuloy ang balak kong paghiga sa sofa.

Pero muli akong napaupo ng maayos ng marinig ko na may paparating. Nakita ko na si Daddy pala at nagmamadali itong naglakad palapit sa

akin. Pagkatapos ay tiningnan nito ang aking cellphone na walang tigil sa pag- ring.

"Bakit ba ayaw mong sagutin? Baka importante iyang tumatawag sa iyo." wika nito sa akin at naglakad na papuntang kusina. Nasundan ko lang ito ng tingin at wala sa sariling sinagot ko ang kanina pa nag-iingay na cellphone.

"Hello!" yamot ko pang sagot. Pakatapos ay ipinatong ko ang aking paa sa center table. Bahala na kung ano ang iisipin ng kung sino man ang makakita sa akin ngayun. First time ko itong gagawin dahil sobrang pagod na talaga ako. Lalo akong nakaramdam ng pagkainis ng wala akong nakuhang sagot sa kabilang linya. Bagkos ay puro tunog lang ng sasakyan at kunting bulungan.

"Hello? Pwede ba kung ayaw mong sumagot diyan, huwag kang istorbo."

galit kong wika sa kung sino man ang tumawag. Ubos na talaga ang pasensiya ko ngayung araw na ito.

"A-------ate?" narinig kong wika sa kabilang linya. Napakunot noo naman ako ng mabosesan ko kung sino ito........" Si Arabella.

"Arabella?" Wika ko at biglang napatayo sa sobrang gulat. Pagkatapos ay dumako ang aking paningin sa parating na si Daddy. May bitbit itong baso ng juice at umupo sa bakanteng sofa habang nakatitig sa kanyang cellphone.

"Nasaan ka ngayun? Alam mo bang nag -aalala kaming lahat dito sa bahay?' tanong ko dito habang pinipigilan kong magalit. Baka mamaya bigla na lang nitong patayin ang tawag kapag pagsalitaan ko ito ng hindi maganda. Narinig ko naman ang mahina nitong paghikbi sa kabilang linya. Nakita ko din na naagaw na ang attention ni

Daddy, Kunot noo itong nakatingin sa akin.

"Im sorry Ate! Sinundan ko lang naman kasi si Mommy eh." wika nito sa akin. Agad naman nanlaki ang aking mga mata sa matinding pagkagulat habang nakatitig kay Daddy na noon ay nagtatanong ang mga mata na nakatingin sa akin.

"Si Arabella ha kanya na umuwi na siya" wika ni Daddy pagkatapos ang muling itinoon nito ang pansin sa hawak na cellphone.

"Anong ibig mong sabihin? Magtapat kanga sa akin Bella... Magkasama ba kayo ni Mommy? Nasaan kayo?" nababahala kong tanong dito. Narinig ko ang mahinang hikbini Bella sa kabilang linya.

"Ate nandito kami sa Bicol ni Mommy. .Sinundan ko lang naman siya noong

umalis siya ng mansion eh. Wala naman talaga akong balak maglayas. Kaya lang sa kakasunod ko kay Mommy nakarating kami dito sa Bicol. " umiiyak na wika nito sa akin.

"Kung ganoon nasaan si Mommy? Bakit hindi niya sinasagot ang mga tawag ko sa kanya? Alam mo bang halos mabaliw na kami dito sa kakahanap sa inyo." sagot ko dito. Narinig ko naman ang impit na paghikbi ni Bella. Hindi ito nakasagot. Samantalang si Daddy naman ay agad na lumapit sa akin. Umupo ito sa tabi ko.

Agad ko naman pinindot ang loud speaker para makausap din ni Daddy si Bella.

"Bella, nasaan kayo ngayun? KUmusta si Mommy mo?" agad na wika ni Daddy habang salubong ang kilay. Lalo naman napaiyak si Bella sa kabilang linya kaya naman nagkatinginan kami

ni Daddy.

"Ano ba Bella, tinatanong ka ni Dad. Nasaan kayo ngayun para masundo na namin kayo." naiinis kong tanong dito. Masyado pa kasing pa-suspense eh. Halos hindi na nga kami makahinga dahil sa matinding pag-aalala.

"Bella, Let me talk to your Mom. Tell her na hindi na ako galit sa kanya. Na nakaalala na ako."wika naman ni Daddy. Puno ng pag-aalala sa boses nito.

"Shes sleeping right now Dad. Masama po ang pakiramdam ni Mommy kaya nga ako napatawag kay Ate Miracle eh. Umiiyak nitong sagot. Bigla naman napatayo si Daddy dahil sa matinding pagkagulat.

"What? why? Paanong nangyaring maysakit si Mommy mo eh two days pa lang naman kayong umalis dito sa mansion." sagot ko dito. Napansin ko

kasing biglang natulala si Daddy.

"Hindi ko alam...basta bigla na lang siyang nagsuka kanina. Actually nabanggit niya na kaninang umaga na masama ang pakiramdam niya..kaya hinayaan ko na lang munang matulog, iniisip ko kasi na baka napagod lang siya sa byahe." umiiyak nitong sagot.

"Bakit nasaan ba kayo ngayun?" puno ng pagtataka kong tanong dito

"Nandito nga kami sa Bicol Ate." sagot naman nito. Muntik ko ng mabitawan ang cellphone ko dahil sa matinding pagkagulat. Pagkatapos ang bumaling ako kay Daddy.

"ANO ka ba Bella, bakit ang layo ng nakarating niyo?" tanong ko dito.

"Bella Tell me the exact location.

Pupuntahan namin kayo ngayun din. " sagot naman ni Daddy.

"I dont know Dad..Wait I will ask

Nanay Rosing. Kasi nandito kami sa Island eh. Pagbaba namin ng bus sumakay pa kasi kami ng banka. Actually whole night kami nagtravel ni Mommy tapos parang four hours sa banka. And I forgot to ask Nanay Rosing kung anong place ito." sagot nito sa kabilang linya. Agad naman napahilamos ng mukha si Daddy.

"Paano ba kayo nakarating diyan? Wala naman pala kayong idea sa lugar na iyan bakit diyan kayo pumunta? Pwede naman sa Boracay na lang." sagot ko dito.

"I dont know..basta sinundan ko lang si Mommy. Wait Ate, I will ask my friends kung ano ang address dito." wika nito at narinig ko pa ang pag- uusap sa kabilang linya. Great, nagkaroon agad ng circle of friends itong si Bella sa Probensiya? Bilib din naman ako sa karisma ng bunso namin.

"Ate nai-send ko na sa inyo ang

address ng lugar. Bilisan niyo Ate, nag- aalala ako kay Mommy, nagsuka po kasi siya kanina eh tapos ayaw niyang kumain."Wika nito.

"Sige na, gagawin namin ang lahat para makapunta agad diyan...Please Bella, huwag mong pababayaan si Mommy. Kung maari dalhin mo muna siya ng hospital para matingnan ng doctor."Wika ko dito.

"Eh Ate iyun nga ang problema eh. Wala pa lang hospital dito..... doon pa raw sa bayan at kailangan pang sumakay ng bangka. Eh ang problema bukas pa ng umaga ang biyahe. May clinic naman sana kaya lang wala daw pong doctor." sagot nito. Parang gusto ko naman sabunutan ang aking sarili dahil sa narinig. SAang lupalop ba ng lugar nakarating sila Mommy. Bakit mukhang napakaliblib na lugar naman yata.

"OK fine, hintayin mo kami diyan,

Gagawa kami ng paraan para makarating agad sa lugar na iyan. Huwag mong hiwalayan ng tingin si Mommy." Bilin ko dito. Pagkatapos ay pinatay ko na ang tawag at hinarap si Daddy na noon ay may kausap na din sa kabilang linya.

"Yes, I need chopper. Bicol Region... Shit nandoon ang asawa ko kaya kailangan mapuntahan ko kaagad siya..........I dont care!!!! Gusto ko ngayun na agad!!!!" narinig kong wika ni Daddy. Galit na ito sa kausap kaya hindi na ako nangahas pang magsalita.

"Pwes gawin mo kaagad! Nandiyan ang address at mabilis lang hanapin ang lugar na iyan kapag gustuhin!!! " halos pasigaw na wika nito sa kausap. Pagkatapos ay ibinaba na nito ang tawag at binalingan ako.

"Sumama ka sa akin. Aalis tayo ngayun din. Pupuntahan na natin si Mommy mo kung nasaan man siya ngayun."

wika nito sa akin. Tumango naman ako at sumunod na kay Daddy. Hindi na ako nagtaka kung bakit sa Villarama Empire Building ang aming punta. Gamit ang Helipad ng Building sasakay kami ng chopper papuntang Bicol. Ito ang pinakamabilis na paraan para makarating agad doon.

Knowing Daddy, hindi talaga ito

mapipigilan kapag ginustong gawin

ang isang bagay.

ARABELLA

"Mom drink this.' wika ko kay Mommy nang magising ulit ito. Ibinigay ko dito ang hawak kung orange juice na binili ko kanina sa tindahan. Agad naman niya itong inabot sa akin at inamoy muna bago inumin

"KUmusta ang pakiramdam mo MOm? " tanong ko dito habang nagdadasal na sana ay maayos na ito.

"Ok na ako Anak. Pasensiya ka na kung pinag-alala kita. Teka, anong oras na pala?" tanong nito sa akin.

"Alas-syete na ng gabi Mom!" sagot ko dito.

"Nasaan na pala ang mga bago mong kaibigan? Nag-enjoy ba kayo?" tanong nito sa akin.

"Umuwi na sila Mom. Sila Robin at

Venus sinundo na ng tatay nila. Medyo nagalit nga Tatay nila eh, pero noong kinausap ni Nanay Rosing kumalma naman. Si Aldrin naman umuwi na din kasi mangingisda pa raw sila mamaya. sagot ko dito.

"Hmmm ganoon ba? Mabuti naman at nag-enjoy ka anak. Siya nga pala, kumain ka na ba?" tanong nito sa akin.

Agad naman akong umiling

"Hindi pa Mommy. Gusto ko kasi sabay tayo eh." naglalambing kong sagot dito.

"Ganoon ba? Kung ganoon, halika na, kain na muna tayo...Parang nakakaramdam na din ako ng gutom eh." sagot nito sa akin. Kaya naman masaya akong tumayo at inalalayan itong makababa ng higaan.

Diritso kaming naglakad ng Kusina. nagtaka pa kami dahil wala si Nanay Rosing sa paligid. Wala din ito sa shade house. Baka lumabas lang ito kaya hindi na namin pinansin ni Mommy. Pinaupo ko muna si Mommy habang iniinit ang sabaw ng isda. Pagkatapos ay binuksan ko na din ang takip ng inihaw na isda at kanin.

"Wow, mukhang ang sarap nito Bella ah?" wika ni Mommy at kumuha ng inihaw na isda at inilagay nito sa pinggan. Magana itong kumain na labis ko namang ipinagpasalamat.. Kanina

kasi halos ayaw nitong titigan ang pagkain.

"Syempre naman. Ang dami ko na ngang nakain niya Mommy eh." nakangiti kong sagot dito. Hindi na sumagot si Mommy at seryoso itong kumain ng Inihaw na isda kaya hinayaan ko na lang. Nagsandok na din ako ng sarili kong pagkain at nag- umpisa na din kumain.

Halos inabot din ng isang oras bago natapos kumain si Mommy. Wala din naman siyang ibang nilantakan kundi ang inihaw na isda lamang. Enjoy na enjoy pa ito sa pagkain kaya naman hinayaan ko na lang. Hindi ko pa rin napapansin si Nanay Rosing. Hindi ko alam kung saan ito nagpunta. Eh baka nakiki-marites lang sa mga kapit- bahay kaya hinayaan ko na lang.

"Pagkatapos namin kumain ay tumambay naman kami sa shade house para magpababa ng kinain. Pero

nagulat pa ako kay Mommy ng bigla nitong hawakan ang isang hilaw na mangga.

"Mommy baka sumakit na naman ang tiyan mo ha? masyadong maasim iyan... tsaka gabi na." wika ko dito ng hindi na ako makatiis. Nakita ko naman na natigilan si Mommy. Pagkatapos ay napabuntong-hininga ito.

"Parang ang sarap kasi kumain ng maasim ngayun eh. Hayaan mo na Bella, minsan lang naman ito." sagot nito sa akin. Hindi ko alam pero napaka -weird na talaga ni Mommy. Baka naman na-dedepress na ito dahil sa hiwalayan nila ni Daddy.

"Hinayaan ko na lang ito at kinuha ko ang cellphone sa akin bulsa. Naka- open ang GPS ko dahil ito ang susundan nila Ate Miracle para mabilis kaming mahanap nito. Wala akong balak sabihin kay Mommy na tumawag ako kay ATe Miracle kanina Nag-

aalala din ako baka magalit ito sa akin.

Pero hayaan na nga, tsaka ko na poproblemahin ang galit ni Mommy. Bukas pa naman siguro kami mapupuntahan nila Ate dito sa Bicol. Gabi na at kung magbus man sila tulad ng ginawa namin ni Mommy tiyak na buong gabi silang babyahe.

Napatingala pa ako ng makarinig ako ng tunog ng chopper. Masyadong mababa ang lipad kaya alam kong pa- landing ito.

"Marami din palang mayayaman dito Mom noh? Tingnan niyo po may private plane na dumaan." wika ko dito. Natigilan naman si Mommy sa pagnguya ng mangga.

"Well, kahit saang lugar na man may mga mayayaman. Karamihan siguro sa mga nakatira sa lugar na ito mga hasyendero at hasyendera. kaya hindi nakapagtataka kung may dumaan man.

na mga private plane dito at isa pa masyadong malayo sa siyudad ang lugar na ito." sagot naman ni Mommy. Tumango na lang din ako at inisa-isa kong tingnan ang mga pictures na kuha namin kanina ng mga bago kong kaibigan. Balak ko itong iupload sa social media account ko kaya lang namimili pa ako ng mga magagandang shots.

Bahagya akong natigilan ng makita kong tumatawag sa  messenger ko si Kurt. Aba ang kumag na iyun at naalala pa pala ako. Agad kong kinancel ang tawag nito. Bahala siya sa buhay niya... ayaw ko ng makipag-usap sa kanya. Nagmo-moved on na nga ako tapos tatawag-tawag siya sa akin? Ano siya sira?

Hindi ko na ipipilit ang sarili ko sa kanya noh? Magiging mabait na ako at susundin ko na ang yapak ni Ate Miracle. Magiging dalagang Pilipina.

ako katulad ni Venus na parang napaka -inosente. Parang gusto ko tuloy itong ipakilala kay Kuya Christian. Wala lang para naman magkaroon ng karibal si Carmela kung sakali. Malay mo baka sakaling ma-inlove si Kuya Christian dito eh di Masaya. Parang gusto ko na kasi ang lugar na ito. Parang ang sarap i-explore

Chapter 76

GABRIEL POV

Nakakunot ang aking noo ng bumaba ako ng chopper. Hindi ko alam kung

anong lugar ito at wala akong pakialam, Basta ang importante sa akin makita at maiuwi ulit ang asawa ko. Sobrang miss na miss ko na ito at lahat gagawin ko maibalik lang sa dati ang aming pagsasama.

Narinig ko pa ang mahinang reklamo ni Miracle ng makababa ito ng chopper.. Alam ko na kung ano ang kinakainis nito. Nabasa kasi ang paa nito ng tubig. Hindi ko alam pero ang sabi ng piloto ito lang daw ang pinaka- safe na lugar na pwede namin babaan.

"Boss, Pasensya na po. Ito lang po ang area na hindi ma-puno. Wala naman po ditong airport para pwede tayong lumanding ng maayos. Buti na nga lang po at low tide." nagpapakumbabang wika ng Piloto.

"Ano ba naman ito. Bakit parang ang dilim. Hindi po ba nakakatakot dito?" tanong naman ni Miracle at nag- umpisa na kaming maglakad,.

"Hindi naman po Mam tsaka na- inform ko na po ang Mayor na darating kayo. Tiyak na naghihintay na sila sa inyo sa may baybayin." sagot ulit ng piloto. Hindi na ako nagsalita pa at seryoso na lang na naglakad. Hindi ko mai-magine na nakarating sa lugar na ito ang asawa ko. Parang napakahirap kasi puntahan at parang napakadilim ng paligid. Sabagay halos alas- diyes na pala ng gabi.

"Tinawagan mo ba si Christian kanina? "tanong ko kay Miracle habang naglalakad kami.

"Oo Dad na-inform ko na sa kanya na nandito si Mommy sa Isla. I dont kow, pero sabi niya susubukan daw niyang makasunod dito. Masyado din po kasing nag-aalala iyun kay Mommy eh. Alam niyo naman po na sa aming dalawa si Christian ang pinaka-

Mama's Boy." natatawang sagot ni Miracle. Napangiti naman ako at

itinuloy ang mabilis na paglalakad.

"Mister Villarama, good evening!!! narinig kong bati ng isang may edad na lalaki sa akin. Halos kasing edaran lang ito ni Daddy Ralph kaya naman magiliw akong nakipagkamay dito. Ito marahil ang sinasabi ng Piloto kanina na mayor ng lugar na ito. Mabuti naman at kahit gabi na magiliw pa din kami nitong tinanggap at inabangan ang pagdating. Magbibigay na lang siguro ako ng donation sa mga projects nito kung sakali bilang tanda ng pasasalamat dahil kahit papaano safe sa lugar nila ang asawa ko.

"Good Evening Mayor. Maraming salamat sa inyong mainit na pagtanggap at pasensiya na po sa abala. nakangiti kong sagot dito.

"Naku isang malaking karangalan sa amin na nakabisita dito sa aming lugar ang isa sa pinakamayaman at pinaka- successful na negosyante ng bansa."

nakangiting sagot naman ng Mayor,

"Sinundan ko lang po kasi ang asawa ko. May kunting tampuhan kaya nag- alsa balutan," nakangiti kong sagot ko, Narinig ko naman ang mahinang pagtawa ng Mayor,

"Hindi ko akalain na nandito pala sa lugar namin ang asawa mo Mister Villarama, Sila siguro ang pinag- usapan ng mga constituents ko kaninang umaga," wika ng Mayor at nag-umpisa na kaming maglakad sa isang hindi ganoon kalawak na kalsada. Tahimik na ang buong paligid although may mga nakikita akong mga mangilan -ngilan na nakabukas na tindahan.

"Gusto niyo po bang tumuloy muna tayo sa bahay, Ipasundo ko na lang sa bahay ni Mam Rosing ang iyong asawa at anak." akin. pagyayaya pa ng mayor sa

"Naku Mayor, pasensiya na po kayo,

gusto ko kasing i-surprise ang asawa ko "nakangiti kong tanggi dito.

"Mahirap talaga kapag magtampo ang isang babae, naglalayas! Buti na lang at dito sila sa lugar namin napadpad. Mababait ang mga tao dito lalo na sa mga bisita" sagot ng Mayor. Hindi naman ako umimik. Excited akong makita ulit si Carissa. Naiinip na nga ako dahil parang ang haba na ng nilakad namin pero hindi pa rin kami nakakarating sa aming pupuntahan.

"Mayor, medyo malayo na pala ang lugar na ito sa Maynila. Mukhang ang sarap magbakasyon dito." nagpasalamat ako at biglang sumabat sa usapan si Miracle.

"Naku Iha, sinabi mo pa. Minsan masarap din magbakasyon sa ganitong probensya na malayo sa ingay ng Maynila. Hayaan niyo, sabihin niyo lang sa akin kung gusto niyong mag- stay sa lugar na ito. Ako ang bahala sa

inyo." nakangiting wika ng Mayor.

"Naku! Thank you talaga Mayor. Hayaan niyo po kapag hindi busy sa negosyo babalik kami sa lugar na ito para magbakasyon. Sa ngayun kasi sinusundo lang namin sila MOmmy at Arabella eh." narinig kong sagot ni Miracle. Bahagya naman akong dumistansiya sa mga ito para hayaan na sila na ang mag-usap. Wala kasi akong ganang makipag-usap kahit kanino dahil ang nasa isip ay kay Carissa. Tiyak na malaki ang tampo nito sa akin.

"Kayo po ba sir ang asawa ni Carissa?" Narinig kong tanong ng isang matanda sa akin. Napahinto naman ako sa paglalakad at hinarap ko ito.

"Ako nga po. Bakit niyo po siya kilala? " tanong ko dito.

"Naku! Nasa bahay ko sila. Mabuti naman at nasundo niyo kaagad sila,

dahil parang hindi maganda ang pakiramdam ng asawa mo. Balak nga sana naming dalhin bukas sa hospital." sagot nito sa akin at sumabay na sa paglalakad sa amin ang matanda.

"Malapit na tayo sa bahay. Sana gising na ang asawa mo dahil iniwan ko siya kanina na natutulog. Pero binabantayan naman siya ni Arabella kaya huwag kang mag-alala." wika ulit ng matanda pagkatapos ang itinuro nito ang isang bahay sa hindi kalayuan. Mabilis ko namang inihakbang ang aking mga paa.. Pagdating sa gate ay sumilip muna ako sa loob. Una kong nakita si Arabella. Nakaharap ito banda sa akin at agad na nanlaki ang mga mata ng makita ako nito. Napatayo pa ito kaya naman sininyasan ko na tumahimik muna.

Alam kong si Carissa ang nakaupo patalikod sa kinaroroonan ko. Kaya naman dahan-dahan akong lumapit

dito samantalang si Arabella naman ay pinipigilan ang sarili na huwag ngumiti

"Sweetheart?" Bulong ko dito at agad na niyapos. Wala na akong pakialam kung ano ang ginagawa nito basta ang importante ay mayakap ko uit ang mahal ko.

Nakita ko ang pagkagulat sa mga mata ni Carissa ng tumitig ito sa akin. Pinikit

-pikit pa nito ang mga mata pagkatapos ay tumingin ito sa gate dahil nagsipag-datingan na ang aking mga kasamahan.

"Gabriel? Anong ginagawa mo dito?" bakas ang pagkagulat sa boses nito habang nagtatanong?

"Of course, sinusundo ka....Alam mo bang sobra ang pag-aalala ko sa iyo noong gumising ako ng wala ka na sa tabi ko?" sagot ko dito. Umiwas naman ang tingin nito sa akin.

"Baka naman napipilitan ka lang..." bakas ang tampo sa boses nito habang sinasabi ang bagay na iyun. Napangiti naman ako pagkatapos ay muli itong niyakap.

"Hindi!!! Sorry sa mga nangyari Sweetheart....Promise hindi na mauulit iyun." sagot ko dito.

"Dad nagbalik na ba ang ala-ala mo?" narinig kong tanong sa akin ni Arabella.

"Kahapon pa ng umaga. Kaya nga halos mabaliw-baliw ako sa kakahanap sa inyo eh." sagot ko dito tapos sininyasan ito na umalis muna dahil susuyuin ko pa si Carissa. Mabuti naman at naintindihan agad ako nito at lumakad ito papunta kina Miracle. Narinig ko pa ang matinis na boses nito na tinatawag ang kanyang Ate Miracle na noon ay kausap si Nanay Rosing at Mayor.

"Sigurado ka bang nagbalik na ang ala-

ala mo? Baka mamaya ipagtabuyan mo na naman ako!" bakas sa boses nito ang matinding pagtatampo habang nagsasalita. Napansin ko din ang pamumuo ng luha nito sa mga mata.

'Of course Sweetheart. Naalala na kita! Ang lahat lahat ng tungkol sa iyo! Sorry kung nasaktan kita ha? Naalog lang kasi ang utak ko dahil sa aksidente pero promise ok na ako ngayun." nakangiti kong paliwanag dito at akmang yayakapin ko ulit ito pero umiwas ito sa akin.

Tumalikod ito sa akin at humalikipkip. Pagkatapos narinig ko ang marahan nitong pagbuntong-hininga kaya naman kinabahan ako. Narinig ko din ang mahina nitong paghikbi.

"Bumalik na kayo ng Manila. Ok na ako dito sa probensiya. Babalik na lang ako doon kapag magsawa ako dito. Isama niyo na si Arabella kung gusto niya." sagot nito sa akin.

"Sweetheart naman eh. Huwag naman ganito. Hindi ko kayang mabuhay ng wala ka." Malambing wika ko dito at hinawakan ko ito sa balikat.

"Hindi ako maniniwala sa iyo. Kinalimutan mo na nga ako eh. Alam mo bang napakasakit para sa akin noong tinataboy mo ako?" sagot nito habang mahinang umiiyak. Niyakap ko na ito. Mahigpit.

"Sorry na!!! Sorry na Sweetheart! Promise hindi na mauulit iyon. Promise Sweetheart!!! Hindi naman mangyayari iyun kung hindi lang ako naaksidente eh." Malambing kong wika dito at hinalik-halikan ito sa buhok. Naramdaman ko ang marahang pagyugyog ng balikat nito tanda ng umiiyak pa rin ito. Pagkatapos ay humarap ito sa akin.

Parang kinukurot ang puso ko ng makita kong hilam ng luha ang mga

mata nito. Marahan ko itong pinunasan gamit ang palad ko pagkatapos ay hinalikan ito sa noo. Pagkatapos ay niyakap ko ulit ito ng

mahigpit.

Sorry Sweetheart! Sorry na please! Huwag ka ng magalit sa akin...Promise babawi ako!" bulong ko dito. Lalo naman itong napahagulhol kaya naman lalo akong kinabahan.

"Tama na kasi iyan..Huwag ka ng umiyak..." malambing na wika ko dito at hinaplos-haplos ang buhok nito.

"Eh gago ka kasi eh." narinig kong wika nito. Natawa naman ako dahil sa tagal naming mag-asawa ngayun ko lang narinig sa kanya ang salitang iyun. Hindi ko alam pero parang napakasarap sa pandinig habang sinasabi niya ang bagay na iyon.

"I know Sweetheart. Gago ako! At

babawi ako sa iyo promise!" wika ko dito. Naramdaman ko naman na kumalas ito mula sa pagkakayakap ko at umupo sa harap ng lamesa. Nagtaka pa ako dahil bigla nitong kinuha ang isang hiwa ng mangga isinawsaw sa asin at biglang isinubo.

"Sweetheart ano iyan? Bakit ka kumakain ng ganyan. Sobrang asim niyan." wika ko habang pinakatitigan ang kinakain nitong mangga. Nagulat pa ako ng bigla itong kumuha ng isa pang hiwa at akmang isusubo sa akin.

"Sige na..kapag hindi mo ito kakainin hindi ako sasama sa inyo." seryosong wika nito sa akin. Wala na akong

nagawa kundi ibinuka ko na lang ang bibig ko. Napapikit ako ng malasahan ko kung gaano kaasim ang kinakain nito. Gusto ko sanang iluwa kaya lang nakita kong nakangiting nakatitig sa akin si Carissa kaya naman wala na akong nagawa kundi nguyain at pinilit

na nilunok.

"Ang sarap diba?" nakangiti pang wika nito sa akin. Kumuha pa ulit ito ng isang hiwa at walang sabi-sabing isinubo.

"You want more?" tanong nito. Agad naman akong umiling. Pagkatapos ay nakita ko ang papalapit na si Miracle. Agad nitong nilapitan ang ina at niyakap.

"MOmmy, bakit naman kayo umalis ng bahay. Alam mo bang sobrang nag- alala kami sa iyo?" wika ni Miracle sa Ina. Pagkatapos binalingan nito si Arabella at pinandilatan.

"Ikaw namang bruha ka, bakit hindi ka man lang tumawag kaagad? Alam mo bang halos hindi kami makatulog sa kakahanap sa inyo?" wika ni Miracle kay Bella.

"Sorry naman! Sinundan ko nga lang si Mommy eh Hindi ba Mom?" sagot ni

Arabella at sabay binalingan ang ang Ina.

"Sa bus ko na lang iyan napansin si Bella kaya huwag mo ng pagalitan. Huli na ng mapansin ko na nakasunod pala sa akin yan." sagot naman ni Carissa na noon ay abala sa kakain ng mangga.

"Mom, ano iyan? Gosh, hilaw na mangga? Gabi na ah, bakit pa kayo kumakain niyan?" tanong naman ni Miracle ng mapansin ang kinakain ng Ina. Pagkatapos tumingin ito sa akin at nagtatanong ang mga mata.

"What?" tanong ko dito. Hindi ko alam kung bakit ganito makatingin ang anak ko. Parang may gusto itong i-confirm.

"Dad? Dont tell me na buntis si Mommy?" sagot ni Miracle. Gulat naman akong napatingin kay Carissa. Nakita ko naman na bahagya itong natigilan at mabilis na ibinaba ang hawak na mangga.

Agad naman kaming nagkatinginan ni Carissa. Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan. Bigla akong natakot. Nagkaroon ng matinding agam-agam ang aking puso.

"What? Ibig niyo pong sabihin hindi na ako ang magiging bunso? Kaya pala nagsusuka ka kanina Mommy at walang ganang kumain. Pero nitong gabi naman halos maubos mo ang buong inihaw na isda tapos ang takaw mo pa sa mangga." sabat naman ni Arabella. Halata sa boses nito ang excitement. Pagkatapos ay tumingin pa ito sa tiyan ni Carissa.

Tulala namang napatitig sa akin si Carissa. Pagkatapos ay hinawakan nito ang impis pang tiyan. Walang anu-ano ay sumilay ang matamis na ngiti nito sa labi.

"Not sure pa naman. Kailangan

matingnan ng Doctor si Mommy."

sagot naman ni Misaela habang hindi

maikakaila ang pag-aalala sa boses

nito.

Chapter 77

CARISSA POV

Halos hindi ako makapaniwala na nandito ngayun si Gabriel. Walang pagsidlan ang aking kaligayahan dahil magaling na ito at nagawa agad akong sundan dito sa probensiya. Wala naman talaga akong balak na magtagal sa lugar na ito. Iniisip ko din naman kasi ang kapakanan ni Arabella. Malapit na ang pasukan sa School at

ayaw kong maantala ang pag-aaral nito.

Balak ko naman na talagang tiisin ang pagsusungit ni Gabriel sa akin. kung sakaling hindi pa rin ito magaling. Pero heto ito ngayun, nagmamakaawa na mapatawad ko dahil sa mga nangyari. Syempre magpapakipot pa ba naman ako eh miss na miss ko na din naman ito.

"Mommy!" agad akong napalingon sa gate ng makita ko ang kararating lang na si Christian. Agad itong lumapit sa akin at mahigpit akong niyakap.

"Haysst nandito na ang Mama's Boy." narinig ko pang wika ni Miracle kaya naman natawa ako. Humahalakhak naman si Gabriel. Samantalang masama naman ng tingin ni Christian kay Miracle at si Arabella naman ay tawa ng tawa.

"Mommy, ok ka lang ba? Halos dalawang araw din kayong nawala sa amin. Bakit naman kasi bigla ka na lang umalis. Hindi ka man lang nagpapaalam." tanong ni Christian sa akin. Ngumiti naman ako dito at hinaplos ang mukha nito. Kuhang- kuha talaga ni Christian ang feature ng kanyang ama.

"I think kailangan na nating bumalik ng Maynila para ma-check-up si Mommy ng Doctor." wika ni Miracle. Kunot noo namang napatitig si Christian sa kanyang kapatid.

"Why may sakit ba si Mommy? May dinaramdam ba siya?" nag-aalala nitong tanong habang mataman akong tinititigan.

"Not sure pa naman, pero baka preggy si Mommy." sagot naman ni Arabella. Saglit na natigilan si Christian at tumitig sa ama. Napabuntong-hininga naman si Gabriel habang nababakas sa mukha nito ang pag-aalala. Alam ko na ang iniisip nito. Nag-aalala ito sa kalagayan ko. Hanggat maaari kasi wala na itong planong buntisin ako dahil nga sa nangyari sa akin noong ipinanganak ko sila Christian at Miracle. Pero para sa akin, buntis man o hindi, blessings pa rin ito mula kay God na dapat ay buong pusong tanggapin.

"Huwag na muna nating isipin ang bagay na iyan. Buntis man ako o hindi, walang problema. Pero much better na din siguro na buntis ako para naman magkaroon na ulit ng baby ang mansion. Wala naman kasi kayong pinakilalang kasintahan sa amin kaya malabo pa kaming magka-apo sa inyo. Si Arabella naman hindi natuloy ang kasal kay Kurt." nakangiti kong wika sa mga ito.

"At buti na lang Mommy hindi natuloy ang kasal ko. Kasi ngayun ko lang na- realized na bata pa pala ako para mag-asawa." nakangiti namang sagot ni Arabella.

"HOy Arabella, ilang araw ka ng hina -hunting ni Kurt. Hindi mo daw sinasagot ang tawag niya?" wika naman ni Christian at hinarap ang kapatid.

"Manigas siya!!! Ayaw ko na siyang makausap Kuya. Naka-moved on na ako." Sagot naman nito. Sabay naman kaming nagkatawanan.

'Paano ba iyan? Uuwi na ba tayo?' Biglang wika naman ni Miracle at humikab pa. Kita na sa mukha nito ang pagod.

"Pwede namang dito na muna kayo magpalipas ng gabi." Medyo maluwang naman itong bahay ko at pwede na siguro kayong magtabi-tabi. Masyado ng malalim ang gabi at ipagpabukas na lang ang pag-alis para makapagpahinga muna kayo." sagot

naman ni Nanay Rosing. Kanina pa ito masayang nakamasid sa amin.

"Hindi ba delikado dito Dad?" agad na bulong naman ni Christian sa kanyang ama. Tiningnan naman ako ni Gabriel at umiling ako.

"Ok naman dito anak. Marami na ngang friends si Arabella dito eh." sagot ko naman. Gusto ko din na ipagpabukas na ang pag-uwi ng Maynila. Gusto ko kasing bumili pa ng Manggang hilaw para dalhin sa Maynila. Gusto ko din na may maipasalubong ako kina Mommy Moira at Daddy Ralph. Tiyak na sobra na naman ang pag-aalala ng mga ito sa akin.

"Ilang bodyguard ba ang kasama mo Christian?" seryosong tanong ni Gabriel sa anak.

"Tatlo lang Dad. Hindi ko kasi natawagan si Aron kanina eh sa kakamadali ko." sagot naman ni

Christian.

"OK na din siguro. Mas mabuti na ngang dito na tayo magpalipas ng gabi. Bukas na lang ng maaga tayo babalik ng Maynila. Sabihin mo sa piloto na bukas na tayo babalik ng Manila dahil gabi na." Utos ni Gabriel sa anak at agad naman nitong sinunod.

"Saglit lang..kumain na ba kayo..... Arabella may natira pa ba sa Isda na niluto niyo kanina?" tanong naman ulit ni Nanay Rosing. Tumango naman si Arabella at pumasok ng loob ng bahay. Paglabas nito ay may dala-dala na itong isang malaking pinggan.

"Bawal maarte ha?" wika pa nito habang tinitingnan si Miracle. Nakita ko naman ang pagngiwi ni Miracle ng makita ang mga inihaw na isda.

"Walang rice or bread?" tanong nito kay Arabella. Pigil-pigil naman ang pagngiti ko. Agad naman bumalik si

Arabella sa kusina at dala-dala pa nito ang isang may kalakihang kaldero. Maitim ang katawan ng kaldero dahil isinalang nila ito kanina sa apoy na nagliliyab. Kahoy yata ang ginamit nilang pansaing kanina.

"Hindi ba madumi iyan?" nagtatakang tanong ni Miracle na parang diskumpiyado sa binibigay na pagkain ni Bella.

"Hindi noh? Ikaw talaga Ate, napaka- inosente mo. Hindi mo ba alam na ganito ang buhay sa probensiya? Sige na kumain ka na dahil bibilhan pa kita ng malamig na softdrinks sa tindahan. "Natatawang wika nito kay arabella.

"Uy Bella tumigil ka nga diyan. Malalim na ang gabi at huwag ka ng lumabas ha? Hinayaan na nga kitang makipag-bonding maghapon sa mga friends mo." sagot ko naman dito. Napabungisngis naman si Arabella at

nag-peace sign sa akin.Ang laki na

talaga ng pinagbago nito. Hindi na ito ang dating Arabella kung saan halos kasing-ugali ni si Ate Ara.

"Gab, sumabay ka na kay Christian at Miracle sa pagkain." baling ko naman kay Gabriel na noon ay nakaakbay pa sa akin. Halos ayaw na ako nitong bitiwan.

"Mister Villarama, Gusto niyo bang sa bahay na lang namin magpalipas ng gabi?" nagulat pa ako ng may biglang nagsalita sa aming likuran. Bumitaw naman sa pagkaka-akbay sa akin si Gabriel at hinarap nito ang may edad ng lalaki.

"Thank you Mayor, pero ok na din siguro kami dito. Salamat sa paanyaya. Dito na lang kami magpalipas ng gabi. Mukhang malaki naman itong space ni Nanay Rosing." nakangiting tanggi ni Gabriel. Nakipagkamay pa ito.

Pagkatapos ay inakbayan ulit ako nito at ipinakilala sa kausap.

"Meet my wife Mayor. Carissa Villarama..." nakangiting

pagpapakilala ni Gabriel sa akin sa Mayor. Malugod namang nakipagkamay sa akin ang matandang lalaki.

"Wow, hindi ko akalain na nandito pala sa lugar namin si Misis Villarama. Maraming salamat at itong lugar namin ang napili niyong puntahan Mam. Dapat pala isinama ko si Misis. Naku tiyak na matutuwa iyun." wika nito sa akin. ngitian ko naman ito.

"Kasama mo din pala ang tatlong anak mo Mister Villarama. Abat mga dalaga at binata na pala." Natutuwang wika ni Mayor habang nakatingin kina Miracle, Christian at Arabella. Nakangiti naman na tumango si Gabriel. Nagulat pa kami ng lumapit si Arabella at nagmano sa Mayor. Tuwang-tuwa naman ito at nagsabi na napakabait na bata daw ni Arabella. Samantalang si Miracle at

Christian naman ay nakipagkamay dito. Ilang minuto din nag-usap at nagpaalam ng aalis na si Mayor. Huwag daw kaming mahiya na tawagin ito kapag may kailangan pa kami. Lubos naman ang pasasalamat namin dito dahil sa mainit na pagtanggap sa amin.

Agad naman binalingan ni Gabriel at ng aking mga anak ang pagkain pagkaalis ng Mayor. Nakita ko pa na naninibago ang mga ito sa kinakain. Lalo na at kailangan pa nilang himayin ang ulam bago kainin. Masaya naman akong nanonood sa kanila habang kumakain samantalang ang mga bodyguard na kasama ng mga ito ay isa -isa din binigyan ng pagkain ni Arabella. Buti na lang talaga at sa maiksing sandali ng pananatili namin sa isla nagbago ang ugali ng batang ito. Narealized nito ang pagkakamali na nagawa. Sana magtuloy-tuloy na at huwag na masyadong spoiled kung

umasta. May magandang naidulot din ang paglalayas namin kahit papaano.

Naramdaman ko pa ang pagyakap ni Arabella sa akin. habang abala ang mag- ama ko na kumakain. Samantalang si Nanay Rosing naman ay nakangiting nakatingin lang sa amin.

"Nay, gusto niyo po bang sumama sa amin sa Manila?" narinig ko pang tanong ni Bella sa matanda. Nakita ko naman kung paano natigilan si Nanay Rosing. Maluha-luha pa habang nakatingin kay Bella.

"Naku Bella, nakakahiya naman. Baka magiging pabigat lang ako sa inyo doon." sagot na matanda.

"Naku hindi po Nanay Rosing.

Malungkot po kasi kung iiwan namin kayo dito. Wala kayong kasama tsaka malulungkot lang kayo. Sige na po, kahit bakasyon lang sa amin." paglalambing ni Bella dito.

"Ah.eehhhh naku, ikaw talagang bata ka. Nakakahiya sa Mommy at Daddy mo." tanggi ng matanda.

"Ok lang po Nay Rosing. Hindi naman na po kayo iba sa amin. At least kapag nasa Manila kayo, mabilis niyong madalaw ang mga anak niyo," nakangiti ko naman sagot dito. Nagsipagtanguan naman ang mag- ama ko na noon ay abala sa pagkain. Hindi naman masyadong halata na gutom ang mga ito, o baka naman nasasarapan ang mga ito sa kinakain. Bago kasi sa kanilang panlasa.

"Ahhh...si----sige..kung hindi ba nakakahiya. Tutulong na lang siguro ako sa mga gawaing bahay sa inyo para hindi naman masyadong nakakahiya." sagot ng matanda. Napapalakpak naman si Bella dahil sa tuwa. Nagthumbs-up naman ang kambal na abala sa kakanguya sa pagkain.

"Naku tiyak na matutuwa sila Grandmama at Grandpapa. May bago silang makakachika sa Mansion." wika naman ni Arabella at kinuha ang cellphone sabay pinikturan sila Gabriel habang kumakain.

"Napakasarap naman ng fish na ito. Saan niyo po ba ito nabili." wika ni Christian sa kabila ng pagnguya. Taas noo naman na nagsalita si Arabella.

"ehhmmmm!!! Ako ang pumili at bumili niyan. Galing sa allowance ko ang pinambili diyan kaya dapat sa pasukan sa School doble ang allowance ko." sagot ni Arabella. Natawa naman kami ni Gabriel. Samantalang nginisihan ito ni Christian. Si Miracle naman ay seryoso sa kinakain.

"Well no problem sa allowance Bella, kapag makabili ka ulit ng ganitong isda bukas, titriplihin ko ang allowance mo. "Nanghahamon na wika ni Christian.

kay Bella. Gumuhit naman ang masayang ngiti sa labi nito.

"Sure!!! Naku sinisigurado ko sa iyo Kuya Christian...matatalo talaga kita. May suki na kaya ako dito." nagmamalaking sagot ni Bella. Lalo naman kaming nagkatawanan.

"oh siya mga anak, mauna na ako sa inyo matulog, medyo malalim na ang gabi. Kayo na ang bahala sa mag-aama mo Carissa. Mauna na ako sa inyo." paalam ni nanay Rosing sa amin. Agad naman kaming sumang-ayon. Nakakahiya na din dahil masyadong malalim na ang gabi at heto kami nagkaka-ingayan pa din.

"Mabuti naman at marunong ka ng pumili ng masarap na ulam Bella. Lalo na kitang papayagan na mag-asawa." Biro ni Gabriel kay Bella. Sumimangot naman ito.

"No Dad. wala na sa plano ko ang pag-

aasawa. Mag-aasawa lang ako kapag thirty Years old na ako. " seryosong sagot ni Bella kay Gabriel. Napapalatak naman si Christian dahil sa narinig.

"Paano ngayun iyan, mukhang tuluyan pa namang na-inlove sa iyo si Kurt. Alalang-alala nga sa iyo eh. Gusto nga sanang sumama kanina kaya lang may importanteng meeting na dadaluhan at gagabihin daw." nanunudyong sagot ni Christian kay Arabella. Nakita ko naman na sumimangot si Bella.

"Pwes, sabihin mo sa kanya na expired na iyung nararamdaman kong Love sa kanya." sagot ni Bella. Nagkatawanan naman kami.

"Hmmppp baka naman nagpapakipot ka lang." nakataas ang isang kilay na sagot naman ni Miracle pagkatapos namin magtawanan. Lalo namang sumimangot si Bella.

"Hindi noh? Wala ng appeal sa akin si

Kurt. Ayaw ko sa Nanay niya...

masyadong mainit ang dugo sa akin. Ayaw kong magkaroon ng in-laws na hindi boto sa akin." seryosong sagot ni Bella. Nagkatinginan naman kami ni Gabriel.

"Tama lang iyan anak. Huwag kang magmadali. Darating din ang para sa iyo. Masyado ka pang bata para sa mga ganiyang bagay. Mag-aral ka muna at tuparin mo lahat ng pangarap mo sa buhay." wika ko dito habang hinahaplos ang buhok nito. Mahigpit naman itong yumakap sa akin.

"Naks mukhang nakakalamang ka na kay Mommy ah? Kanina ka pa kasi yakap ng yakap eh. "wika na naman ni Christian. Talagang may balak itong asarin si Bella ngayung gabi.

"Bakit inggit ka ba Kuya Christian? Sorry ka ako ang kasama ni Mommy lagi kaya natural lang na mas love niya ako kaysa sa inyo." nang-iinis na wika

ni Bella sa kambal. Pinandilatan naman ito ni Miracle at sinamaan ng tingin ni Christian.

"Tama na nga iyan, mamaya magkakapikonan na naman kayo. Bilisan niyo na ang pagkain para makapag-pahinga na tayo." utos ko sa mga ito. Mukhang wala pang balak na tapusin ng mga ito ang pagkain. Nag- eenjoy pa rin.

Pagkatapos kumain ay agad kaming pumasok ng loob ng bahay. Nagkanya- kanyang pwesto naman ang mga bodyguard na kasama nila Gabriel at Christian. Dahil medyo malaki naman ang kwarto ay agad kaming naglatag ng banig at kumot sa sahig. Walang choice eh. Hindi naman kami kasyang lima sa papag. Kaya naman napagpasyahan namin na sa sahig matutulog si Gabriel at Christian. Katabi ko naman sila Miracle at Bella sa papag na may foam. Noong una ay

ayaw pang pumayag ni Gabriel at gustong sumiksik sa papag pero pinandilatan ko ito ng mata. Masyado ng masikip at baka bumigay pa ang papag nakakahiya naman kay Nanay Rosing.

Chapter 78

ARABELLA

Eksaktong alas-sinko ng umaga nagising ako. Kaagad kong tiningnan si Mommy at Ate Miracle. Mahimbing na natutulog ang mga ito. Dahan-dahan akong bumabangon ng biglang magising si Ate Miracle. Pupungas- pungas itong bumangon sa higaan at tinitigan ako.

"Naiihi ako." Bulong nito sa akin. Sininyasan ko ito na lumabas sa kwarto. Saktong tumayo ito ng marinig namin na impit na humiyaw si Kuya Christian. Nakita ko pang napakagat ng labi si Ate Miracle. Nagtatanong ang mga matang tumingin dito, Hindi kasi pwedeng mag-ingay kami dahil natutulog pa sila Mommy at Daddy.

Sabay kaming napatingin ng bumangon si Kuya Christian. Agad

nitong ipinakita sa amin ang kanang kamay tapos matalim na tinitigan si Ate Miracle. Nag-peace sign naman ito sa kapatid at dahan-dahan na kaming lumabas ng kwarto. Pagdating sa bakuran ay napansin namin na nakasunod si Kuya Christian.

Nakakunot ang noo nito at halatang masama ang loob.

Bakit ka ba nang-aapak Miracle." Agad na wika nito at ipinakita ang namumulang kamay. Natawa naman ako at nakita ko naman na sumimangot si Ate Miracle.

Sorry naman, hindi ko sinasadya. Naalimpungatan kasi ako eh." SAgot nito habang iniikot ang paningin sa buong paligid. Yamot naman na napabuntong-hininga si Kuya Christian at binalingan ako.

"Bakit ang aga mong gumising?" Yamot na tanong nito sa akin. Ngumiti naman ako dito at taas noong sumagot.

"Pupunta ako sa tabing dagat.

Mamimili ako ng isda." sagot ko dito. Natigilan naman si Kuya Christian.

"Bakit ang aga?" Nagtataka nitong tanong sa akin.

"Syempre para makarami. Hindi ko nakakalimutan ang promise mo Kuya." sagot ko dito. Pumalatak naman ito at inilibot ang tingin sa paligid.

"Kung ganoon sasama ako sa iyo." sagot nito sa akin. Agad naman nanlaki ang aking mga mata.

"Sama din ako. Wait lang iihi ako. sagot naman ni Ate Miracle at nagmamadaling pumunta sa banyo. Pinipigilan ko namang mapangiti.

Pagkatapos ang napalingon ako sa gate na makita ko na kumakatok sila Venus at Robin, Sinabihan ko kasi ang mga ito kahapon na bumalik ng maaga dito sa bahay dahil magpapasama ako sa kanila papuntang tabing dagat. Buti na

lang at pinayagan ito ng ama. Sabagay pa-sekreto ko kasing inabutan ito ng pera kaya siguro pinayagan ang mga ito kaagad.

Nagmamadali akong pumunta ng gate. Agad kong pinagbuksan ang magkapatid. Nakita ko pa na parehong nagulat ang mga ito habang nakatingin sa likuran ko. Lalo naman lumawak ang aking pagkakangiti ng mapasino kung sino ang tinitingnan ng mga ito. Si Kuya Christian.

"Ah siya nga pala si Kuya Christian. Kagabi lang sila dumating.....Kuya mga bagong friends ko. Sasamahan doon sa tabing dagat.." pagpapak ko kay Kuya sa mga kaibigan ko. Sakto naman na dumating na din si Ate Miracle, Nagmamadali pa itong lumapit sa amin na akala mo ay iiwanan. Agad na gumuhit ang matamis na ngiti sa labi nito ng makita kung sino ang kausap ko. Pinakilala ko

naman ito sa mga bago kong kaibigan. at nahihiyang ngumiti pa ang mga ito sa Ate ko.

"Sasakay ba tayo o maglalakad na lang? " bulong sa akin ni Venus habang hindi makatingin ng diritso kay Kuya Christian. Mukhang tinamaan yata ni Kopido ang bago kong kaibigan. Well, sino ba naman ang hindi mabibighani sa hitsura ng kuya ko. Ang pogi kaya at kuhang-kuha niya ang hitsura ni Daddy Gabriel. Halos maghubad nga ang mga kababaihan sa Manila kapag makita nila si Kuya Christian eh  kaya nga din patay na patay dito si Carmela,.

"Sasakay na lang. Maarte iyang Ate ko. Ayaw niyan maglakad ng malayo." Bulong ko naman kay Venus. Tumango naman ito at sabay na nag-abang kami ng masasakyan sa gilid ng kalsada. Tahimik lang naman sila Kuya Christian at Ate Miracle. Malamang naninibago ang mga ito sa paligid.

Napakapayak ng pamumuhay ng mga tao at wala kang makita na kahit na anong matataas na building. Simple lang ang mga kabahayan. Parang gusto ko tuloy tumira sa ganitong lugar. Paano kaya kung dito na lang ako maghahanap ng mapapangasawa? hAHAHAH! Char lang!.

Hindi naman kami nagtagal sa paghihintay ng masasakyan. Agad naman huminto sa tapat namin ang isang tricycle. Agad kaming sumakay at nagpahatid sa tabing dagat. Excited akong pumili ng mga magagandang isda. Tiyak na mag-eenjoy sila Christian at Ate Miracle.

"Pagdating namin sa tabing dagat ay marami ng nag-aabang na mamimili. Kapansin-pansin din na naagaw ng mga ito ang aming presensiya. Gulat na napatitig ang mga ito sa amin kaya naman lihim akong napangiti. Grabe naman kasi ang mga tingin nila. Halos

hindi sila makapaniwala na may dayo silang makikita sa lugar na ito. O baka naman nagagandahan lang sila sa amin. hihihih!!!

Agad kong hinagilap ng tingin si Aldrin. Sinabi ko kasi dito kahapon na ako ang bibili sa lahat ng huli nila. Nakita ko itong kinakawayan ako kaya naman mabilis akong lumapit dito. Tahimik naman na nakasunod lang sa akin sila Ate Miracle at Kuya Christian. Pati na din ang aking mga kaibigan. Sandali pang natulala si Aldrin at ang mga kasamahan nito ng makalapit na kami. Hindi marahil nito inaasa may mga kasama ako. Agad ko na ipinakilala sa mga ito sila Ate at KUya. Nakita ko pa kung paano sila nailang sa presensiya nila Kuya at Ate. Agad namin binili lahat ng huli nila Aldrin, Nakita ko naman sa mga mata nila Ate at Kuya ang pagkamangha habang nakatitig sa mga isda. Tapos hindi pa sila nakontento at tumingin- tingin pa sila sa ibang huli ng mga mangingisda. Hindi ko alam kung may balak ba ang mga kapatid ko na magbenta ng isda. Halos kasi pakyawin nila ang huli ng mga mangingisda dito. Tuwang-tuwa naman ang mga napagbilhan kasi nagbigay pa ng sobrang bayad ang galanteng kambal.

CARISSA POV

Nagising ako ng may nakadagan sa akin. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at tumampad ang mukha ni Gabriel. Nakangiti ito sakin habang titig na titig sa mga mata ko, Pagkatapos ay hinawi nito ang ilang hibla ng buhok na tumatabing sa mukha ko. Pagkatapos ang kinintilan ako ng halik sa noo ko.

"Gab, nasaan ang mga bata." tanong ko dito ng mapansin na kaming dalawa na lang sa kwarto. Pagkatapos ay tiningnan ko ang relong nakasabit sa dingding. Halos alas-sais pa lang ng umaga. Ang aga naman nagsipag- gising ng mga anak ko.

"Maaga silang umalis. Bibili daw sila ng isda sa tabing dagat. At alam mo ba kung sino ang pasimuno? Si Arabella.... "nakangiting sagot sa akin ni Gabriel na patuloy pa ring nakatunghay sa akin. Matamis ko naman itong nginitian. Pagkatapos ay dahan-dahan akong hinalikan sa labi. Maingat.... Matamis....

Agad ko namang tinugon ang mga halik nito sa akin. Ilang sandali naging mapusok na ito. Lalong lumalim ang mga halik nito sa akin.

"Gab baka maabutan tayo ng mga bata. " bulong ko dito. Mahirap na baka maabutan kami sa ganitong eksena. Nakakahiya..

"Dont worry, sinisigurado kung naka-lock ang pinto. Hindi din sila makapasok. Sige na Sweetheart, pagbigyan mo na ako ngayun. Kagabi ko pa ito gustong gawin eh." bulong nito sa punong tainga ko habang patuloy na naglalakbay ang kanyang mga kamay sa buo kong katawan. Lalo naman akong nadala sa ginagawa nito. Nag-init na din ang buo kong katawan sa bawat haplos nito.

"ahmmm Gabriel.." may kasamang pag -ungol na bulong ko dito. Hindi kami pwedeng mag-ingay; Nakakahiya kung may makarinig sa amin. Hindi ito katulad ng kwarto namin sa mansion na kahit magsigawan kami, walang sino man ang makakarinig sa amin.

"Yes Sweetheart? I love you!"bulong sa akin ni Gabriel habang bumaba ang halik nito sa aking dibdib.

Naramdaman ko din na unti-unti na ako nitong hinuhubaran. Wala na talaga sigurong makakapigil dito sa kung ano mang gusto nitong gawin. Akala ko nga ay maaga kaming babalik ng Maynila pero sa ginagawa nito ngayun, wala yata itong balak na bumiyahe ng maaga. Ibang biyahe ang iniisip nito.

Nagpaubaya naman ako dito. Sobrang na-miss ko ang asawa ko kaya naman buong puso kong tinutugon ang halik nito. Hanggang sa namalayan ko na lang na pareho na kaming walang saplot sa katawan.

Muli pa ako nitong hinalikan sa labi bago nito pinaghiwalay ang aking hita. Hanggang sa naramdaman ko na ipinupwesto na nito ang sarili para maging isa ang aming katawan. Tanging mahinang ungol lang ang naririnig sa buong paligid ng tuluyan ng mapasok ni Gabriel ang aking perlas. Napayakap ako ng mahigpit dito habang walang humpay na ulos ang pinapakawalan nito sa itaas ko.

"I love you Carissa Sweetheart!!! Hinding-hindi ako magsasawa sa iyo." wika nito sa akin at muli akong kinintan ng halik sa labi. Pagkatapos ay buong pagamamahal akong tinitigan habang patuloy pa rin ito sa paglabas pasok sa aking pagkababae.

"Gab, I love you too Malapit na ako... aghhhh!!! " mahinang anas ko dito at ipinikit ang aking mga mata. Kumapit pa ako ng mahigipit dito.

"Me too sweetheart. Malapit na ako.. Sabay na tayo." anas ni Gabriel at lalong binilisan ang ginagawa nitong pag-ulos sa akin. Ilang sandali lang ay naramdaman ko ang paglabas ng mainit na katas nito sa aking sinapupunan. Lalo naman akong napayakap ng mahigpit dito.

Parehong may ngiti sa aming mga labi ng matapos ang mainit na sandali sa aming dalawa, Kasabay nito ang mga naririnig naming ingay sa labas ng bahay. Dumating na marahil ang aming mga anak mula sa pamimili ng isda. Hinalikan muna ako ni Gabriel bago ito bumangon. Pagkatapos ay naghanap ito ng pwede namin ipunas sa aming sarili.

"Gab, may mga bago kaming damit na pinamili ni Arabella. pwede na siguro iyun." wika ko kay Gabriel kaya naman agad nitong hinalungkat ang bag sa ilalim ng papag. Kumuha ito ng isang damit at muli akong nilapitan upang ito na mismo ang magpunas sa aking pagkababae. Nasa labas pa kasi ang banyo at nakakahiya naman kung sabay kaming pumasok doon.

Pagkapos naming maglinis sa loob ng kwarto at makapagbihis ay sabay na kaming lumabas ng kwarto. Nakaakbay pa sa akin si Gabriel habang naglalakad kami at Naabutan namin si Arabella at mga kaibigan nito na abala sa paglilinis ng Isda. Tumutulong din sa mga ito ang ilan sa mga bodyguard na kasama ni Gabriel at Christian na dumating kagabi.. Napansin ko din na may mga kakanin na sa lamesa ng shade house at nakaupo ang kambal na si Christian at Miracle na abala na pagkain. Nandito si Nanay Rosing at abala din ito sa pagtitimpla ng kape.

Nang mapansin ng mga anak ko na parating kami ay matamis ang mga itong nakangiti sa amin. Tumayo pa ang mga ito at humalik sa aming pisngi. Pagkagapos ay bumalik sa kanya -kanyang upuan para ituloy ang pagkain. Nagpaalam naman si gabriel na magbabanyo muna kaya naman agad naman akong tumango dito.

"Grabe Mom, ang sarap ng kakanin na ito." wika ni Miracle habang abala sa pagnguya. Halata dito na nag-eenjoy sa kinakain.

"Sakto kasi na may naglako kanina. Eh kakilala ko naman iyun kaya bumili na lang ako. at ng may matikman naman ng mga anak mo ang mga pagkain dito sa probensiya." Sagot naman ni Nanay Rosing. Pagkatapos ay tinawag nito ang mga bodyguards para sabihin na kumuha na ng tinimplang kape. Nagbigay galang muna ang mga ito bago kanya-kanyang kuha ng kape at kakanin. Tinanguan naman ang mga ito ni Christian.

"Nay, nabanggit mo ba kina Venus na oorder ako ng mangga? yung katulad kahapon." wika ko kay Nanay Rosing. Agad naman tumango ang matanda.

"Aba oo naman Carissa. Mamya daw ng kaunti dadalhin na daw nila mamaya dito, Siguro namimitas na ang mga iyun ngayun kaya hintayin na lang natin," sagot naman ni Nanay Rosing.

"Mabuti naman po kung ganoon. Baka kasi wala akong mabiling katulad ng lasa ng mangga na iyun eh." sagot ko kay Nanay Rosing. Pagkatapos ay tiningnan ko si Arabella at ang mga kaibigan nito na abala na naman sa mga isda. Katulad kahapon ang kanilang ginagawa.

"Parang gusto ko tuloy bumili ng property dito. Wala lang parang ang sarap magbakasyon ng matagal dito. Kung pwede nga lang huwag na muna tayong bumalik ng Manila. Kaya lang ang daming trabahong naghihihtay sa amin Mom." sagot naman ni Christian.

"Hayaan mo, kakausapin ko si Daddy niyo tungkol diyan. Parang gusto ko din i-explore itong lugar." sagot naman. Hindi na sumagot ang kambal at inabala na lang ng mga ito ang mga sarili sa pagkain.

Napaigtad pa ako ng muling bumalik si Gabriel galing banyo. Umupo ito sa tabi ko at isa-isang tiningnan ang mga kakanin na nakahahain sa mesa. Agad akong ngumiti at kumuha ng isa.

Nakabalot ito sa dahon ng saging kaya naman binalatan ko muna bago ibinigay sa kanya.

"Tikman mo Gab! Masarap ito..." nakangiti kong alok dito. Kinuha niya naman at isinubo. Pumikit pa ito pagkatapos ay tumango-tango.

"Masarap nga...Wow! Ang mabuti pa siguro bumili pa tayo ng ganito para dalhin sa Manila. Parang gusto kong ipatikim ang ang mga ito kina Mommy at Daddy. Tingnan mo ang dalawa, halos hindi na makapag-salita. Abala sa kanilang mga kinakain." nakangiting sagot ni Gabriel sa Pareho namang natawa ang magkapatid.

Agad naman sumang-ayon si Nanay Rosing, Sasabihin daw niya doon sa nabilhan niya na gumawa pa. Napagpasyahan namin na sa kinahapunan na lang babalik ng Maynila. Masyado pa kasing maraming dapat tapusin. Dagdagan pa sa mga isdang nabili ng kambal na dapat pang linisin. Gusto din daw nila itong dalhin sa Manila. Hinayaan ko na lang kung ano ang kanilang desisyon. Basta ang importante sa akin masaya ako dahil magaling na si Gabriel. Nagkakasundo na ang aming pamilya at wala na akong naging problema pa kay Arabella.

Kinahapunan ay agad kaming nagayak. Sumakay kami ng chopper para bumalik ng Manila. Bale dalawang chopper ang aming sinakyan. Sumama na lang ulit sa amin si Nanay Rosing. Nakakaawa naman din kasi ito. Sa Maiksing panahon na nakasama n ito masyado siyang napalapit sa ami Lalo na kay Arabella. Nakita ko sa mga mata ni Arabella ang lungkot ng nagpaalam na ito sa mga bagong kaibigan.

Chapter 79   

ARABELLA

Eksaktong alas-sais ng hapon ng lumapag ang aming sinasakyang chopper sa helipad ng Villarama Empire Building. Magkahalong lungkot at saya ang aking nararamdaman.

Malungkot dahil sa maiksing panahon na pananatili ko sa probensiya nagkaroon ako ng mga kaibigan. pero kailangan ko din silang iiwan at masaya dahil sa wakas maging ma na ulit ang aming pamilya. Lalo na an pagsasama nila Mommy at Daddy. Gumaan ang aking kalooban sa kaalamang magaling na si Daddy Gabriel, Kasalanan ko ang lahat kung bakit ito naaksidente at talagang inuusig ako ng aking konsensiya kapag nakikita kong inaaway niya noon si MOmmy.

Kailangan ko ng harapin ang tunay kong buhay dito sa Maynila. Alam kong hindi pa tapos ang eskandalong kinasangkutan ko kasama si Kurt, pero pipilitin kong baliwalain ang lahat at mamuhay ng kung sino ako at ano ako. Pipilitin kong maging masaya at kalimutan ang lahat ng mga masasakit na nangyari. Magiging mabuti akong tao at huwarang kapatid kina Ate Miracle at Kuya Christian. Tatanggalin ko na ang pagiging spoiled brat ko. Ayaw ko ng ako pa ang maging sakit ng ulo ng mga Villarama. Masyado na silang naging mabait sa akin at nakakahiya na kung magpapasaway pA ako. Nang dahil din sa kanila nararamdaman kong naging kompleto ang aking pagkatao na labis kong ipinagpasalamat.

Oo, hindi ako tunay na Villarama pero niyakap nila ako kung sino ba talaga ako. Minahal nila ako ng sobra kaya dapat lang na suklian ko din ang lahat

ng iyun. Anak ako ng isang masamang babae, pero pipilitin kong huwag matulad sa kanya. GAgawa ako ng sarili kong kapalaran. Magiging isa akong mabuting tao at kakalimutan ko na ang kung anong nakasanayan kong pag- uugali noon.. Magiging masunurin akong anak kina Mommy Carissa at Daddy Gabriel. Magiging mabait akong kapatid kina ATe Miracle at Kuya Christian.

Inalalayan pa ako ng isa sa mga bodyguards namin na makababa ng chopper. Nauna na sila Mommy at Daddy. at nakita kong ako na lang ang kanilang hinihintay. Kasama na ng mga ito si Nanay Rosing, Ate MIracle at Kuya Christian, Pagkatapos ay sabay na kaming naglakad pababa ng building. Nakakaramdam na din ako ng pagod dahil sa maghapon naming activities sa probensiya. Tiyak na bagsak talaga ako nito sa aking higaan mamaya.

Naramdaman ko pa ang paghawak ni Ate Miracle sa aking kamay habang patuloy kami sa paglalakad papunta sa sasakyan na naghihintay sa amin. Matamis itong ngumiti sa akin.

"Welcome back Bella." wika nito. Agad naman nangilid ang luha sa aking mga mata. Napakabait talaga nito. Nagmana ang ugali nito kay Mommy Carissa..

"Thank you Ate." sagot ko dito habang iniiwasan na pumiyok ang boses ko dahil sa matinding emosyon na nararamdaman.

"Alam mo bang hinahanap ka sa amin ni Kurt? Gusto ka daw niyang makausap. Hindi mo daw sinasagot ang tawag niya." wika nito sa akin. Ipinikit-pikit ko naman ang aking mga mata upang huwag maiyak. Nang dahil sa pagiging makasarili ko pati pamilya ni Kurt nabulabog,

"Pakisabi na lang sa kanya Ate, ayaw ko muna siyang makausap. At pakisabi po sorry sa mga nagawa ko. Promise po hindi ko na siya guguluhin. Nakakahiya po ang ginawa ko sa kanya at sa pamilya niya kaya wala na akong mukha pang maiharap sa kanila." wika ko kay Ate Miracle.

"Wala kang dapat na ipag-alala Bella. Alam kong naiintindihan ka ni Kurt. Mabait naman siyang tao. Hnidi naman siguro nagtanim ng sama ng loob sa iyo Iyun. Mukhang na-inlove pa nga sa iyo ang loko dahil lagi kang hinahanap sa amin eh." nakangiti nitong Malungkot naman akong ngumiti.

"Wala na sa isip ko iyan Ate Miracle. Gusto ko na munang magfocus sa pag- aaral. Gusto ko din kasi na maging proud sa akin sila MOmmy at Daddy. Nakakahiya naman po kung hindi ako makapagtapos." nangingiti kong sagot dito. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Ate Miracle.

Masaya kaming sumakay ng kotse. Nagiging maayos naman ang aming biyahe. Lahat kami ay pagod pero masaya. Agad naman kaming nakarating ng mansion at masayang sumalubong sa amin sila Grandmama at Grandpapa. Nakita ko kung paano naluha si Mommy Moira ng yakapin nito si Mommy Carissa. Pagkatapos ay binalingan ako nito at mahigpit na hinalikan sa pisngi at niyakap. Agad naman akong napaiyak.

"Hey tama na iyan. Ano bang nangyari dito kay Bella at masyado na yata iyakin." pagbibirong wika ni Grandmama Moira ng kumalas ito sa pagkakayakap sa akin. Nagtawanan naman ang lahat at ipinakilala na din namin dito si Nanay Rosing, Naging maayos naman ang pagtanggap nila Grandmama at Grandpapa dito. Nagpasalamat din ang mga ito kay Nanay na pansamantala kaming kinupkop ng matanda at ligtas kaming

nakabalik ng Manila.

Pagpasok ko ng kwarto ay agad kong kinuha ang aking cellphone na nakapatong sa aking kama. Naka-off pa rin ito kaya naman agad ko itong binuksan. Agad na tumampad sa akin ang maraming miss-calls galing kay Kurt. Mayroon din mga messages galing kina Carmela at Nikka. Bukas ko na itong siguro sila kakausapin. Masyado akong napagod ngayung araw.

Agad akong pumasok ng banyo para maglinis ng katawan. Dalawang araw na lang at pasukan na naman sa School. Tiyak na alam na ng mga classmates ko ang tungkol sa akin. Alam kong maraming nagtataas ng kilay at natatawa dahil sa kaalamang hindi naman ako tunay na Villarama. Nabalita din naman kasi sa television ang tungkol sa kasal namin ni Kurt at ang dahilan ng pagka-aksidente ni Daddy.

Siguro kailangan ko na lang baliwalain ang lahat. Kailangan kong maging matatag para maipagmalaki ako nila MOmmy at Daddy.

GABRIEL POV

KINAUMAGAHAN

Naalimpungatan ako ng maramdaman

ko ang biglang pagbangon ni Carissa kama. Hindi nito napansin ang aking pagtawag at tuloy-tuloy itong pumasok sa loob ng banyo. HIndi na nga nito naisara ang pintuan sa sobrang pagmamadali. Wala pang ilang segundo ay narinig ko na nagsusuka na ito.

Nagmamadali akong bumangon mula

sa kama. Kinakabahan akong sinundan

ito sa loob ng banyo at nakita kong nakasalampak ito sa sahig katapat ng toilet bowl. Wala pa ring humpay ang pagsusuka nito kaya naman ay agad ko itong nilapitan at hinimas ang likod.

"Sweetheart anong nangyari sa iyo? Masama ba ang pakiramdam mo? May nakain ka bang hindi maganda na siyang nagpasama ng nararamdaman mo ngayun?" nag-aalala kong tanong dito. Hindi ito sumagot at muli itong dumuwal. Halos wala naman itong mailabas kaya naman labis na akon nag-aalala. Kumakabog ang dibdib sa tuwing dumuduwal ito. Parang ako ang mas lalong nahihirapan.

"Hindi ko alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. Parang hinahalukay ang aking sikmura Gab." maya-maya ay sagot nito sa akin. Namumutla ito at halatang may dinaramdam. Agad ko itong inalalayan na makatayo at muling ibinalik sa

kama. Nakapikit ito kaya naman binuhat ko at maingat na inilapag sa kama.

"Nahihilo ako." pabulong na wika nito sa akin. Lalo naman akong natakot kaya agad kong kinuha ang aking cellphone. Agad kong tinawagan ang aming family doctor. Pagkatapos namin mag-usap ay pansamantala kong iniwan si Carissa at kinatok ang kwarto nila Mommy at Daddy. Agad naman na nagsilabasan ang mga ito.

"Diyos ko tawagan niyo si Doctor Lee. Kailangan niyang matingnan a natatarantang wika ni Mommy.

Wala pang isang oras ay dumating agad si Doctor Lee. Agad naman nitong sinuri si Carissa. Pagkatapos nitong masuri ay seryoso akong kinausap ni Doctor Lee.

"Mister Villarama, congratulations! Confirm ang pagdadalang tao ng asawa

mo." nakangiti nitong wika. Magkahalong saya at pag-aalala naman ang aking nararamdaman. Nag- aalala ako dahil hanggat maaari ayaw ko na sanang mabuntis pa si Carissa..... dahil sa naging kalagayan nito noon. Natatakot kasi akong baka maulit na naman ang mga nangyari noon...Pero kahit paaano masaya dahil mabibiyayaan pa rin kami ng anak sa kabila ng edad namin. Katunayan lang na hindi nagbabago ang aming pagmamahalan kahit na malalaki na ang aming mga anak.

"Hindi po ba makakasama sa kalusugan niya ang muling pagbubuntis Dok?" seryoso kong tanong Kay Doctor Lee. Seryoso niya naman akong tinitigan at napabuntong -hininga,

"Dont worry Mister Villarama. Healthy naman si Misis Villarama. Siguro kailangan lang niyang mag-ingat.

Bawal siyang ma-stress at hanggat maaari hindi siya pwedeng mapagod. Magrereseta ako ng mga vitamins na pwede niyang inumin. Dadalawin ko din siya from time to time para masiguro natin ang kanyang kaligtasan. " nakangiting wika ni Doctor Lee.

Tumango naman ako at agad na nagpasalamat. Wala na kaming magagawa pa. Kailangan naming magdoble ingat para sa kaligtasan ni Carissa at sa baby sa kanyang sinapupunan. Kailangan siguro ako mismo ang tututok dito. Ito na talaga ang panahon para umpisahan pamunuan nila Miracle at Chris ang negosyo. Mas kailangan ako ngayun ng asawa ko. Hindi ako pwedeng umalis sa tabi nito.

Bumalik ako ng kwarto pagkatapos namin mag-usap ni Doctor Lee. Nadatnan kong nakahiga sa Kama si Carissa samantalang nasa tabi naman

nito si Mommy Moira. Masayang nag- uusap ang mga ito. Mukhang nasa maayos na ang kalagayan nito dahil bumalik na sa dati ang kulay nito. Hindi na din ito nagrereklamo na nahihilo.

"Umalis na ba si Doctor lee?" AGad na tanong ni Mommy Moira sa akin. Tumango naman ako sa umupo sa gilid ng kama. Hinaplos ko pa ang noo ng asawa ko upang makasiguro na maayos na talaga ito.

"Isang napakalaking blessings ulit a dumating sa atin. Ilang buwan na lan ang bibilangin natin may baby na naman dito sa mansion. Alam mo bang tuwang-tuwa ang Daddy niyo ng malaman niya ito?" nakangiting wika ni Mommy Moira, Pareho naman kaming napangiti ni Carissa.

"Hindi po talaga namin akalain na makakahabol pa kami ng isa pang anak Mom. Akala ko talaga hindi na masusundan pang muli ang kambal." nakangiting wika ni Carissa. Halata sa mga mata nito ang matinding kaligayahan.

"Kaya dapat natin sundin lahat ng bilin ng Doctor mo. Iwasan mo muna ang mga physical activities. Bawal ma- stress at laging kumain ng mga masusustansya. Ikaw Gabriel, dapat nakatutok ka lagi sa asawa mo. Normal lang naman ang pagsusuka sa umaga ni Carissa. Pero ingatan mo na huwag siyang matumba. Kaya dapat lagi mo siyang alalayan. Siguro kailangan munang mag-leave sa trabaho para maalagaan mo ng maayos ang asawa mo, Hayaan mo na muna sila Christian at MIracle ang mamamahala sa kompanya, Siguro kaya na nila iyun gawin," mahabang wika ni MOmmy Moira,

"Iyan po ang plano ko Mommy, Mas kailangan ako ngayun ng Sweetheart ko. Good! Kung sakali ito ang kauna- unahang mapagsisilbihan ko ang asawa ko sa kanyang pagbubuntis. Excited na ako sa mga cravings mo Sweetheart!" Nakangiti kong wika. Narinig ko naman ang pagtawa ni Mommy Moira. Samantalang si Carissa ay nakangiti lang.

"Dapat lang maranasan mong mapagsilbihan ang iyong asawa kapag buntis. Nakalibre ka na nga kina Miracle at Christian eh. Humanda ka sa mga request na cravings ng asawa mo Gabriel. Bakabiglang pumuti ang buhok mo sa kakahanap kung ano ang gusto niyang kainiin." natatawang sagot ni Mommy.

"Sisiw sa akin iyan Ma. Lahat ng gusto ng Sweetheart ko ibibigay ko." nakangiti kong sagot. Napailing naman si Carissa.

"Siya nga pala Sweetheart, kaya mo bang bumangon? Gusto mo bang kukuhaan na lang kita ng foods sa baba?" masuyo kong tanong dito ng maalala ko na hindi pa pala ito kumakain ng agahan. Nakaramdam na din ako ng gutom.

"Dont worry Gab, maayos na ang kalagayan ko. Sa baba na lang tayo kakain para sabay-sabay na tayo." Sagot naman ni Carissa at tinangka ng bumangon. Agad ko na naman itong inalalayan. Nakangiti namang pinapanood kami ni Mommy.

Agad kaming bumaba ng dining area. Nadatnan pa namin ang aming anak na masayang nag-uusap dahil sa kaalamang buntis ang kanilang ina. Excited ang lahat. Magana namang kumain si Cairssa. Pagkatapos kumain ay umupo pa ito sa aming garden habang masayang nag-uusap sila Mommy MOira. Ako naman ay kinausap ang aming driver at kasambahay na si Lisa para pumunta ng drugs store upang bumili ng mga vitamins na reseta ni Doctor Lee.

Agad ko namang kinausap ang kambal. Masaya ang mga ito sa nalamang buntis ang kanilang ina at nangako naman sila na gagawin nila ang lahat para maging maayos ang pamamalakad sa kompanya hanggat wala ako.

"Dont worry Dad, kami na muna ang bahala ni Christian sa company. Magsisipag kami lalo na at alam namin na may bagong baby pala ang parating sa ating pamilya. Oh Good! Excited na ako!" nakangiting sagot ni Miracle habang nag-uusap kami.

"Ayos lang po ba kay Mommy na muling magbuntis Dad? Hindi daw po ba ito makakasama sa kanya?" tanong naman ni Christian. Bakas pa rin ang pag-aalala sa mukha nito kahit ilang beses ko nang sinabi na maayos naman daw ang kalagayan ng Ina.

"Wala na tayong magagawa Christian. Ayon naman kay Doctor Lee. healthy naman daw si Mommy mo. Kailangan lang talaga siyang ingatan. Kaya kayo, magpakabait kayo palagi dahil bawal ma-stess si Mommy niyo. Huwag kayong gumawa ng mga bagay na ipag- aalala niya." sagot ko sa mga ito. Agad naman nagkatinginan ang kambal.

Chapter 80

CARISSA

Mahirap ang magbuntis pero masaya. iyun ang napatunayan ko sa ngayun. Lagi akong pinapahirapan ng mga morning sickness ko pero sa lahat ng iyun ay laging nakasuporta sa akin si Gabriel. Lalo kong naramdaman ang kanyang pagmamahal sa bawat araw na nagdaan. Halos hindi ito umaalis sa tabi ko at kitang-kita ang pag-aalala sa mukha nito kapag inaatake ako ng morning sickness.

Ayon naman sa Doctor maayos naman ang kalagayan namin ni Baby. monitor ito lagi sa amin at sinisigurado ang aming kaligtasan. Tuluyan ng pansamantalang hinawakan nila Chritstian at Miracle ang pamamahala sa kompanya. Si Arabella naman ay bumalik na sa pag- aaral. Masaya ako at kahit papaano ay tuluyan na itong nagbago.

"Sigurado ka ba diyan Gabriel? Baka naman kung saan-saan lang gagala iyan kapag regaluhan mo ng kotse." kontra ko kay Gabriel sa sinabi nitong balak niyang regaluhan ng kotse si Bella. Nasa tamang edad naman na daw kasi ito at naaawa siya kasi ang mga kasing-edaran nito may mga sarili ng sasakyan.

"Responsableng bata naman iyang si Arabella. Tingnan mo nga at bahay - iskwelahan lang ang ginagawa. Hayaan mo ng ma-enjoy niya naman ang pagiging dalaga niya." nakangiti namang sagot ni Gabriel.

"Sabagay!!! Kakaawa din si Bella. na katulad ng dati na panay hinge mga bagay-bagay. Hindi katulad noon na panay shopping, Ngayun bahay at school na lang talaga ang ginagawa. Hindi ko na din naririnig sa kanya ang dati niyang hilig na mamasyal or magshopping kasama ang mga kaibigan. Minsan nakakapag-alala na din ang kanyang pagiging seryoso sa buhay.." nakangiti kong sagot dito.

"Pinanindigan na ang pagiging mabait at responsableng anak." nakangiting sagot naman ni Gabriel habang hinihaplos ang buhok ko. Nandito kami sa garden at masayang tinitingnan ang mga tanim na halaman ni Mommy Moira. Limang buwan na din ang baby sa aking sinapupunan at lahat ay excited na sa kanyang paglabas. Wala pa kaming naisip na pwedeng ipangalan sa kanya.

"Siya nga pala nabanggit sa akin ni Miracle na gusto daw bigyan ng scholarship ni Christian ang mga kaibigan ni Arabella na nasa probensiya, Sayang naman daw kasi ang pangarap kung hindi masusuportahan dahil kapos sa buhay. " wika ko kay Gabriel. Tumango naman ito.

"well, mas mabuti kung gagawin nila ang bagay na iyun. Matuto silang tumulong sa mga naghihikahos sa buhay. Mukhang mababait naman ang mga batang iyun kaya dapat lang na bigyan ng tulong kung gusto nilang ipagpatuloy ang kanilang pag-aaral." sagot naman ni Gabriel.

"Alam mo, sobrang proud ako sa mga anak natin.. Lumaki silang mga mababait at responsable. Kaya lang hanggang ngayun wala pa din ipinakilalang mga kasintahan. Nag- aalala ako baka masyado silang malibang sa pamamalakad sa kompanya at makalimutan na ang pag- aasawa." wika ko kay Gabriel.

'Huwag mo munang isipin ang bagay na iyan Sweetheart. Baka hindi pa nila nakikita ang gusto nilang makasama habangbuhay, Hindi naman kasi dapat magmadali pagdating sa ganitong bagay. Masyadong seryosong bagay.

ang pag-aasawa kaya siguro nag- iingat sila." sagot naman nito.

Hayst isa na lang ang ipinagdadasal ko para sa kanila. Sana makahanap sila ng magiging kapareha na hindi sila sasaktan...." sagot ko.

"Naku, huwag na huwag nilang gawin iyan sa mga anak ko. Lalo na kay Miracle at Arabella, kundi ako ang makakalaban nila." sagot naman nito sa akin. Natawa naman ako dito.

'Hay naku, ikaw talaga masyadong advance kung mag-isip. Wala pa ngang pinakilalang manliligaw ang mga bata eh." sagot ko naman. Natawa din naman si Gabriel pagkatapos ay hinimas nito ang umbok ng aking.

ARABELLA.

Kakapasok pa lang ng aking sasakyan sa loob ng mansion ng mapansin ko ang mga bisita ni Kuya Christian.

Saturday pala ngayun tiyak na magbabonding ang buong tropa nila Kuya Christian at Ate Miracle. Paraan daw ng mga ito para maglabas ng stress sa buong linggong trabaho sa opisina. Hindi na din kasi lingid sa aking kaalaman na ang Ate at Kuya na ang namamalakad sa negosyo ng Villarama. simula ng nabuntis muli si Mommy Carissa. Well ayos lang naman sa akin iyun...mas mabuti nga iyun para kahit papaano makapagpahinga na si Daddy. Wala din kasi akong balak makialam sa negosyo ng pamilya dahil malayo ito sa kinukuha kong kurso ngayun. Gusto ko kasing mag-doctor.

Yes...Doctorate ang kinukuha kong kurso, Wala naman akong narin pagtutol mula kina Mommy at Daddy. Liban lang kina Kuya Christian at Ate Miracle, Parang gusto ko daw takasan ang pamamalakad ng kompanya kung nagkaganoon. Pwede naman daw business related ang kurso na kukunin ko para daw makatulong sa kompanya pagdating ng araw. Hindi ko na lang pinansin dahil wala talaga akong hilig sa ganoong bagay. Isa pa suportado naman ni Mommy Carissa ang aking gusto. Ayaw ba nila noon, ako ang mangangalaga sa kanilang kalusugan pagdating ng araw.

Agad akong bumaba ng kotse. Didiritso na sana ako sa loob ng mansion ng bigla akong tawagin ni Ate Miracle.

"Bella, halika muna." narinig kong tawag nito. kahit na nag- aatubili, lumapit pa din ako dito. Hindi ko na lang pinansin ang mga kausap nito kasama na si Kurt. Matagal na ito nagtangka akong kausapin pero di ko binibigyan pansin. Hanggat maari ayaw ko ng bigyan pansin pa ang nararamdaman ko dito. Ayaw ko ng yumabong ang nararamdaman kong pagkagusto dito. Baka mamaya makagawa na naman ako ng hindi

kanais-nais na bagay dahil sa matinding atraksyon na nararamdaman ko dito. Bakit ba kasi hindi pa rin mawala sa puso ko si Kurt? Ilang beses ko ng sinubukan burahin sa isip ko pero wala talaga. Bigo ako.

"Yes Ate?" agad kong tanong kay Ate Miracle ng makalapit ako. Sinabayan ko din ng pilit na ngiti.

"Tapos na ang klase mo diba? Join ka naman sa amin para naman makilala mo din ang friends namin ni Kuya. Dont worry mababait silang lahat tiyak na marami kang matutunan sa kanila." wika ni Ate Miracle sa akin. Tipid naman akong ngumiti habang nag- iisip kung paano ito tatanggihan.

"Sige na Bella. Napapansin ko kasin iskwelahan -bahay ka lang eh. Akala ko ba kapag dese otso ka na gusto mo ng maranasan ang mga night out. Heto na oh....Magbihis ka na muna at magjoin sa amin. Nakangiti naman na wika ni

Kuya Christian. Lima lang naman sila at lahat sila ay nakangiti sa akin na parang sinasabi na huwag na akong killjoy.

"Sige try ko Kuya....magpapaalam muna ako kina Mommy at DAddy." sagot ko sa mga ito.

"Kahit huwag ka ng magpaalam. Alam na nila Mommy at DAddy ang tungkol dito. By the way anim lang naman tayo. Diba na-meet mo na sila? Si Adrian Jessica at syempre si Kurt." nakangiting wika ni Ate Miracle. Tumango naman ako.

"Sige na, magbihis ka na muna at bumalik ka kaagad dito. Hihintay namin Bella," ani Miracle.

"Sige na Bella, mas masaya kung marami tayo dito." wika naman ni Ate Jessica, Kasing edad din ito nila Miracle at magkakaibigan na sila since Elementary pa lang kaya naman kilala

ko na sila noon pa.

BAgo ako tumalikod ay tinapunan ko muna ng tingin si Kurt na nooon ay seryosong nakatitig sa akin. HIndi ko ito pinansin at tuluyan ng pumasok sa loob ng mansion. Didiritso na sana ako sa aking room ng madaanan ko ang kwarto nila Mommy. Kumatok muna ako bago sumilip. Nanonood pala sila ng movies kaya naman nakangiti akong pumasok sa loob ng kwarto. Humalik muna ako sa pisngi ni Mommy Carissa at Daddy Gabriel pagkatapos ay umupo ako sa sofa. Tiningnan ko pa ang medyo may kalakihan ng tiyan ni Mommy. Ilang buwan na lang magkakaroon na kami ng baby dito sa mansion. Super excite na ako,

"Dumating ka na pala Bella...Kumusta ang pag-aaral mo?" tanong ni Mommy sa akin

"Ayos lang naman Mom. Medyo

mahirap pero masaya naman. Paninindigan ko talaga ang gusto kong course Mom, Gusto ko po talagang maging doctor." Sagot ko dito. Agad naman ngumiti si Mommy sa aking sinabi.

"Kahit anong gusto mo Bella, magiging proud kami sa iyo. Susuportahan ka namin. As long as masaya ka walang problema." nakangiti nitong sagot sa akin.

"Thank you Mom....... ...Siya nga pala nandiyan sa ibaba ang mga friends nila ATe Miracle at Kuya Christian. Niyayaya nila akong makihalubilo sa kanila." wika ko. Nagkatinginan naman sila Mommy at Daddy.

"Then, pwede kang makipagbonding sa kanila, Bella nasa tamang edad ka na. Hindi ka na namin pipigilan sa lahat ng gusto mo. As long as hindi napapabayaan ang iyong pag-aaral, walang problema sa amin." sagot

naman ni Daddy na noon ay hindi inaalis ang mga mata sa pinanood.

"Bakit ayaw mo ba? Dahil ba kay Kurt? "prankang tanong ni Mommy sa akin. Napayuko naman ako.

"Ikaw ang bahala Bella. Kung hindi ka naman komportable dahil nandiyan si Kurt, maiintindihan ka naman nila Miracle at Christian. Kaya ka siguro niyayang makihalubilo sa kanila dahil medyo nakalimutan mo na ang social life mo. Iskwelahan at bahay na lang kasi ang ginagawa mo. Hindi din naman kasi kita mayayang mag- shopping sa ngayun dahil dito sa kalagayan ko." wika ni Mommy sa akin, Hinimas pa nito ang medyo may kalakihan ng tiyan. Natawa naman ako.

"Hindi naman po sa ganoon Mom. Masaya kasi ako sa ganoong routine ng buhay ko, Gusto ko po kasi talagang magfocus ngayun sa pag-aaral. Lalo na at medyo mahirap na kurso ang aking

kukunin." sagot ko.

"Well, ikaw ang bahala Bella. Kung ano ang makakapag-pasaya sa iyo walang problema sa amin." sagot ni Mommy.

Hindi na din naman ako nagtagal sa kwarto nila Mommy. Agad akong pumasok sa loob ng aking kwarto at nagbihis. Siguro nga kailangan kong harapin si Kurt ngayun. ANg tapang ko noon tapos ngayun para akong basang sisiw.

"Nagpalit lang ako ng maiksing maong shorts at maluwang t-shirt bago muling bumaba para puntahan sila Ate Miracle at Kuya Christian. Nakaupo na ang mga ito sa isang mahabang at nagkakantahan na sila. Sabay ang napapansin kong libangan nila noon pa man.

"OHHh nandito na pala si Bella." Narinig ko pang wika ni Adrian habang palapit ako sa kanila. Agad naman

tumayo si Ate Miracle at masayang pumalakpak. Tipid naman akong ngumiti at umupo sa katabi nitong upuan. Huli na ng marealized kong magkatapat pala kami ni Kurt. Napansin kong nakatitig ito sa akin kaya naman pinilit kong baliwalain ang presensiya nito..

"Wow! lalong gumaganda si Bella ah?" narinig kong wika ulit ni Adrian.

"Syempre naman. Walang pangit sa pamilya namin noh?" sagot naman ni ATe Miracle at sinabayan pa nito ng mahinang pagtawa.

"Alam naman namin iyun noh? Hindi mo na kailangan pang ipagdiinan" sagot naman ni Ate Jessica. Medyo nailang ako dahil hindi naman talaga ako close sa mga ito. Hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ng kambal kong magkapatid bakit gusto nila akong makasama sa kanilang bonding.

Maraming pagkain ang nakahain sa mesa. May mga Beers at wine din. Wala akong napapansin na hard liqour. Ayaw siguro malasing ng mga ito. Saktong kantahan lang yata ang kanilang gagawin. Pampatanggal pagod sa maghapong trabaho sa opisina.

Nagulat pa ako ng pinagbuksan ako ng isang bote ng Beer ni Adrian at agad na inilapag sa aking harapan. Napatanga naman ako dahil kahit na suwail akong anak hindi ko pa naranasan na tumikim nito. Napatingin naman ako kay Ate Miracle at nakangiti akong tinanguan nito.

"Uyyy Bella, huwag kang mahiya sa amin ha? Ganito lang talaga kami mag usap, Masanay ka na sa amin.... naman ni Adrian.

"Hindi sanay si Bella sa alak Adrian ha........ kung makapaglagay ka naman ng beer sa harap niya akala mo naman uminom !! narinig

kong wika ni Ate Miracle. Nagkatawanan naman si jessica at Adrian. Seryoso lang si Kurt na nakatitig sa akin.

"Uhyyy Kurt tama na nga iyang kakatitig kay Bella. Baka mamaya matunaw na iyan eh." wika ulit ni Adrian. Nagkatawanan naman ang lahat maliban sa akin at kay Kurt. Agad na nag-init ang aking mukha kaya naman wala sa sariling kinuha ko ang bote ng beer na bigay ni Kurt at ako tinungga. Napapikit pa ng malasahan ko kung gaano kapait ang lasa.

"Nang muling dumako ang paningin ko kay Kurt ay nakita kong galit na itong nakatitig sa akin. Hindi ko maintindihan kung bakit kaya naman binaliwala ko pa rin. Nag-umpisa ng kumanta si Ate Miracle kaya naman tahimik kaming nakikinig. Samantalang si Ate Jessica naman ay

naghahanap ng pwede nitong kantahin. Si Adrian naman at Kuya Christian ay may ibang topic na pinag-uusapan at hindi naman ako interesado dahil tungkol ito sa negosyo. Mukhang mali nga na sumama ako sa mga ito. Maa- out of place lang ako dahil hindi naman talaga ako close sa kanila. Inabala ko na lang ang aking sarili sa pagkain. Sakto para hindi na ako magdinner mamaya. Kumuha ako ng isang hita ng fried chicken at inumpisahan ng kainin. Sakyan ko na muna kung ano ang trip ng mga kapatid ko. Ang kaharap ko namang si Kurt ay wala yatang balak magsalita.

Hindi ko alam kung bakit mukhang galit ito sa akin. Wala naman akong ginagawang masama dito. Mas masaya sana siya kung natuloy ang aming kasal. Pinalaya ko na nga siya sa pagiging selfish ko tapos ngayun aastahan niya ako ng ganito.

"Uyyy pwede kayong mag-usap ha?" narinig kong wika ni Ate Miracle. pagkatapos nitong kumanta. Palipat- lipat ang tingin nito sa aming dalawa ni Kurt.

"Pwede ko bang makausap si Bella in private?" sa wakas nagsalita din ang kumag. Akala ko habang-buhay na ako nitong titigan ng masama.

"Wow, huwag mong sabihin uumpisahan mo ng ligawan si Bella? Wow naman Kurt...Bata pa masyado iyan." sabat naman ni Jessica.

"Sure, pwede naman pero dito lang sa loob ng bakuran namin. Bawal sa labas o kahit saan dahil baka malagot kami kina Mommy at Daddy," sagot ni Ate Miracle. Kinindatan pa ako. Wala na akong magawa kundi ang tumayo at naglakad sa kabilang bahagi ng bakuran, Sakto lang na hindi marinig ng iba ang aming pag-

uusapan.

"What is it?" Agad kong tanong dito habang hindi makatingin ng diritso nito.

"Bakit hindi mo sinasagot ang tawag ko? Alam mo bang masyado akong nag- aalala sa iyo?" agad naman na sagot nito. Nagulat naman ako. Hindi ko ma- gets kung ano ang ibig nitong tumbukin. Ang alam ko kasi halos isumpa ako nito dahil ayaw nitong magpakasal sa akin. Bakit ngayun parang nagbago ang ihip ng hangin??

Chapter 81

ARABELLA

Gulat naman akong napatitig kay Kurt. Hindi ako makapaniwala sa mga lumalabas sa bibig nito. Ano kaya ang nakain ng lokong ito at basta na lang nagagalit sa akin. May nagawa na naman ba akong hindi nito nagustuhan? Aba naman masyado na itong namumuro sa akin ah?

"Uyy ano bang kinakagalit mo diyan? For the record dapat nga matuwa ka pa dahil nilubayan na kita eh. Alam mo hindi kita maintindihan. Ikaw itong halos isumpa itong kagandahan ko noon. Bakit kung umasta ka ngayun para tayong may magandang pinagsamahan noon. Ano ba kita?" naaasar kong sagot dito.

Napasabunot naman ito. Pagkatapos ay matiim ako nitong tinitigan.

Tumalikod pa sa akin na parang nag-

iisp ng sasabihin.

"Bakit ba kasi hindi mo sinasagot ang tawag ko? Naka-blocked pa ako sa messenger mo." Inis na tanong nito.

"Hindi kita feel kausap kaya ganoon. Tsaka hindi naman siguro big deal ang bagay na iyun diba? Kurt, tapos na ang lahat sa atin. Nangako na ako sa sarili ko na hindi na kita kukulitin." sagot ko dito.

"Sa nag-aalala nga ako sa iyo!. Hindi ka mawala sa isip ko simula ng hindi natuloy ang kasal natin. Hindi ko alam pero sobra mo akong pinag-alala Bella!. sagot naman nito.

"Ok fine...Pasensya na....Hindi na mauulit ang lahat ng katangahan na ginawa ko noon. Pasensya na talaga Kurt. Masyadong makulit lang talaga ako noon. Siguro dala ng pagiging brat kaya nangyari iyun." sagot ko dito, Pinilit ko pang ngumiti. Tinitigan naman ako nito.

"Ituloy natin ang kasal natin.." sagot nito. Natigilan naman ako. Hindi ako makapaniwala sa kanyang sinabi. Tama ba ang narinig ko? GUsto nitong Ituloy ang kasal namin?"

"TEka! Teka.! Teka....! TAma ba iyang narinig ko? Gusto mo ng ituloy ang kasal natin?" takang-taka kong sagot dito. Naguguluhan pa ako. Bakit niya naman nasabi ang bagay na iyun?

"yes Bella. TAma ang narinig mo. Ituloy na natin ang naudlot natin na kasal. Payag na akong maging asawa ka. "sagot nito. Napaismid naman ako ng makabawi sa pagkabigla. Kung ganoon tama ang narinig ko sa lokong ito. Gusto niya talagang magpakasal kami? Bakit?

"Kurt magsabi ka nga ng totoo sa akin..... Nakadrugs ka ba? Naku huwag mo akong pinagbibiro ng ganiyan dahil

hindi kita papatulan." sagot ko naman dito.

"Seryoso ako Bella. Ituloy na natin ang kasal natin. Total naman nakahanda na ang lahat. Yung mga damit na isusuot natin nandyan pa naman. Nakaready na ang lahat. Tayo na lang ang hinihintay para matuloy na. Diba ito naman ang gusto mo? Ang maging asawa ko?" seryosong sagot nito. Napabuntong hininga ako at sumulyap sa kinaroroonan nila Ate. Abala pa rin ang mga ito sa pagkakantahan.

"Well, Pa--Pasensya ka na sa abala na binigay ko sa iyo Kurt noon. Sa inyo ng pamilya mo. Siguro nga masyado lang akong nagiging childish. Hindi ako nag -iisip kung ano ang magiging kinabukasan ko kapag mag-asawa ako ng maaga." sagot ko dito.

"So, payag ka na ba na ituloy na natin ang naudlot nating kasalan? Sasabihin ko na ba kila Tita at Tito? Huwag kang mag-alala may contacts pa rin naman ako sa mga organizers at simbahan." bakas ang excited sa boses habang sinasabi ang katagang iyun. Napataas naman ang aking kilay.

"Kurt please! Hindi ko alam kung ano ang nakain mo. Kung bakit pinu- pursue mo na ituloy natin ang kasal. Look, alam kong kasalanan ko ang lahat. Nahihiya nga ako sa iyo at sa mga magulang mo eh. Pero mas mabuti na din ang ganito. Sorry, wala na akong plano pang magpakasal sa iyo. Isipin mo na lang na isang masamang panaginip ang lahat. Huwag kang mag-alala, wala naman talagang nangyari sa iyo noong gabing iyun. Natulog lang talaga tayong magkatabi sa kama." mahinahon kong sagot dito. Nakita ko naman ang pait sa mga mata ni Kurt habang nakatitig sa akin.

"Bakit, hindi mo na ba ako gusto? Wala ka na bang pagmamahal na nararamdaman sa akin Bella?" sagot nito. Natameme naman ako pagkatapos ay tumingin ako sa malayo.

"Kung may pagmamahal man o wala akong nararamdaman sa iyo Kurt it doesn't change anymore. Wala tayong relasyon para magpakasal." sagot ko dito.

"Nakaready na ang lahat Bella. Oo mo na lang ang hinihintay. Huwag kang mag-alala, magiging maayos din ang lahat. Pipilitin kong maging mabuting asawa sa iyo. Handa akong ibigay lahat ng gusto mo." sagot nito. Pilit pa rin nitong iniinsist ang tungkol sa kasal namin pero ano ang magagawa ko. Wala na talaga eh. Ayaw ko na. GUsto ko na lang magfocus ngayun sa aking pangarap na maging doctor. GUsto kong maging proud sila Mommy at Daddy at isa pa masyado pa akong bata para sa ganitong bagay.

"Im sorry Kurt. Kung hindi ko alam kung ano ang tumatakbo diyan sa utak mo...... kung bakit gusto mo talagang magpakasal sa akin....sorry...Hindi na mangyayari iyun. Cancelled na ang kasal natin. Hindi na pwedeng ibalik ang tapos na. Hindi ko alam kung bakit ini-insist mo pa rin ang tungkol sa kasal natin. Hindi naman naapektuhan ang negosyo niyo diba? Hindi naman itinuloy ang banta ni Daddy na mag- pull-out ng shares kapag hindi mo ako pakasalan. Ako na mismo ang umaatras sa kasalang iyun. Hindi kasi tama. Isang malaking pagkakamali ang nagawa ko noon. Pasensya na talaga Kurt." sagot ko dito at akmang tatalikuran na. nang bigla akong hawakan sa braso. Gulat akong napatitig dito.

"Hindi ako papayag na hindi matuloy ang kasal natin Bella. Inumpisahan mo na ang bagay na ito kaya gusto kong tapusin na natin." sagot nito at bakas sa mga mata ang tinitimping galit. Naguguluhan naman ako sa inaasta nito ngayun. Ano ba ang problema ng taong ito. Nakadrugs ba ito? Pero malabo dahil ang alam ko ito na din ang nagma-manage ng kanilang negosyo. Kaya alam kong nasa katinuan ito ngayun.

"Ano ba Kurt! Tumigil ka na nga!. Kalimutan mo na ang kasalan na iyun dahil wala na akong plano pang balikan ang lahat. Kinalimutan ko na ang mga kalokohang nagawa ko." naiinis kong sagot dito.

"Hindi...Ayaw ko Bella. Kakausapin ko sila Tita at Tito tungkol dito. Kakausapin ko ang mga kapatid mo. Hindi pwedeng basta ka na lang umatras sa napagkasunduan na." bakas sa boses ni Kurt ang galit habang sinasabi ang katagang iyun. Lalo naman akong naguguluhan dito.

"Ayy naku! Ewan ko sa iyo KUrt. Bahala ka na nga sa buhay mo. Hindi kita maintindihan,: sagot ko dito sabay bawi ng aking braso na hawak pa din nito. Nagmamadali akong bumalik sa kinaroroonan nila Ate at Kuya.

Nagtatanong naman ang mga mata ni Ate Miracle ng makalapit ako dito. Pagkatapos ay tiningnan nito sa Kurt na muling umupo sa katapat ko. Agad itong kumuha ng isang bote ng beer at walang sabi-sabing nilagok. Mukhang mainit pa rin ang ulo ng lokong ito. Hay ano ba kasi ang nakain at bigla na lang gustong ituloy pa ang kasalan na iyun.

"Wow Pare, mukhang mainit ang ulo natin ngayun ah? Dahan-dahan lang baka mamaya malasing ka kaagad niyan. Hanggang bukas ng umaga pa tayo dito ha?" natatawang wika ni Adrian habang nakatingin kay Kurt. Hindi naman sumagot si Kurt at tinitigan lang ako. Inirapan ko lang ito at muling itinuloy ang aking pagkain. Bahala siya sa buhay niya. Ayos na siguro iyun. Hindi na siguro ako nito kukulitin dahil nakapag-usap naman na kami.

"Bella Baby, Balita ko mag- dodoctorate ka ah? Wow, bongga ang kurso mo. Alam mo pangarap ko din iyan dati kaya lang parang hindi kakayanin ng utak ko isa pa takot ako sa dugo eh." nakangiting wika ni Ate Jessica.

"Ang sabihin mo hindi ka pinapayagan nila Tita at Tito. Nag-iisa kang tagapag -mana tapos magdodoctor ka?" pang- aasar na sagot naman ni Adrian kay Ate Jessica. Tawanan naman ang lahat.

"Hmmp sige asarin mo pa ako Adrian.. mabubukulan ka talaga sa akin ngayun.!!!" naiinis naman na sagot ni Ate Jessica. pagkatapos ay muli akong binalingan.

"Bella Baby, siguro ang dami mong admirer. Kakaiba kasi ang beauty mo eh. Hay parang gusto tuloy kitang gawing endorser sa mga beauty product na binibinta namin." wika ulit ni ATe Jessica. Hindi ko naman mapigilan na matawa sa sinabi nito.

"Well, hindi na nakakapagtaka kung maraming admirer si Bella noh? Ayos lang naman sa amin na tumanggap siya ng mga manliligaw. As long as hindi mapapabayaan ang pag-aaral walang problema." sagot naman ni Kuya Christian,

"Iyun oh? napakabait mo talagang Kuya Bro. Ganyan dapat! Buti na lang hindi natuloy ang kasal niyo ni Kurt. kung hindi maaga ka sanang matatali sa playboy naming kaibigan.'

natatawang sagot na naman ni Adrian. Pansin ko sa kanilang magkakaibigan mahilig itong mang-asar. Parang hindi boring kung ito ang kasama.

"Sabay naman kaming napatingin sa gawi ni Kurt ng marinig namin na bigla nitong ibinagsak ang hawak na beer sa lamesa. Buti na lang at hindi nabasag. Nagtataka man sa kinikilos ni Kurt ay nginisihan lang ito ni Adrian. Parang hindi ito apektado sa ikinikilos ng kaibigan. Nagkibit balikat lang din si Kuya Christian at makahulugan naman na nagkatinginan sila Ate Jessica at Ate Miracle.

"Sorry." wika naman nito ng mapansin na lahat kami napatingin dito dahil sa kanyang ginawa. Baliw talaga. Nakabatak nga talaga ang loko kaya ganito ang pag-uugali. Mukhang sinapian na ng masamang ispiritu.

"Ohhh sige na...ituloy na natin ang kantahan. Kurt, ano ba ang gusto mong kantahin? ikaw Bella, mamili ka na din.. Aba hindi pwede dito ang manginginain lang ng pulutan ha? Dapat kumanta at uminom ka din. Tayu-tayo lang naman ang nandito eh." nagbibirong wika ni Adrian.

"Im sorry, hindi ako mahilig kumanta, Kayo na lang. Taga-palakpak na lang ako." natatawa kong sagot kay Adrian. Kinindatan naman ako nito. Hindi ko na pinapansin ang kakaibang pag- uugali ni Kurt. Bahala siya sa buhay niya. Mag-eenjoy ako dahil bukas magrereview ako ng mabuti. Hindi ko na lang papansinin kung gaano kagaspang ang ugali nito. Bahala na siya.

Halos alas-dyes na ng gabi ng maisipan kong magpaalam sa mga ito. Nakaramdam na din kasi ako ng antok at isa pa sobrang busog ko na din. Bahala na sila ATe at KUya sa kanilang mga kaibigan. Wala akong balak na samahan sila hanggang mamayang madaling araw. Safe naman sila kahit na maglalasing sila kasi may mga katulong naman na nakabantay at guard. Wala naman sigurong mangyayaring hindi maganda.

"Paano ba iyan mga Ate at Kuya. Maiiwan ko na kayo. Nakakaramdam na kasi ako ng antok eh." paalam ko sa mga ito at sinabayan ko na ng pagtayo. Grabe hindi ko alam na natagalan ko ang pakikipag-usap sa mga ito. Well mas mabuti na din na dalasan ko ang pakikipagbonding sa kanila para naman magiging matured din ang takbo ng utak ko. Mas maigi na mas matanda sa akin ang magiging kaibigan ko para naman marami akong matutunan sa mga buhay-buhay.

"Sasamahan na kita Bella," nagulat pa ako ng biglang nagsalita si Kurt ng papatalikod na ako sa kanila. Nagkatinginan naman sila Ate at KUya ganoon din si Adrian at Jessica.

"Uyy Kurt, nandito tayo sa sarili naming bahay. Hindi ako maliligaw," sagot ko dito Nanahalakhak naman sila Ate at Kuya. Ganoon din ang dalawa pa nilang kaibigan.

"pwede ba kita maikama Bella?" ito. Medyo mik kayo? kausapin ko si Kurt sa mga alak kaya Matahimik nito at paghahanap ng kaibigan.

"Hay Tumigil ka na nga KUrt. Lasing ka na kaya magpasundo ka na sa Driver niyo! Baka mamaya dito ka pa magkalat eh.!" asar na wika ko dito at tuluyan ko na itong tinalikuran. Medyo malawak ang bakuran ng mansion kaya naman kailangan pa ng medyo mahabang lakaran. Dadaan pa ako sa garden kung saan nakatanim lahat ng collection na halaman ni Grandmama Moira. Napapapikit pa ako ng mga mata habang sinasamsam ang bango at halimuyak ng paligid. Kaya siguro nahihilig sa halaman sila Grandmama at Mommy kasi sobrang bango naman talaga kapag nag-uumpisa ng mamulaklak ang mga ito.

bigla akong napasigaw ng maramdaman kong may humawak sa aking kamay. Pero ng tingnan ko naman kung sino ay si Kurt lang pala. Walang-hiya talaga! Kanina pa ba siya nakasunod sa akin? Akmang bubungangaan ko na naman ito ng bigla niya akong kabigin payakap at halikan sa labi. Biglang nanlaki ang aking mga mga mata dahil sa ginawa nito.

"anak ng!! Ang first kiss ko!!!" HIyaw ng aking utak habang hindi ko naman alam kung paano magreact. Nagulat talaga ako sa ginawa nito.

Chapter 82

ARABELLA

Para akong idinuduyan sa alapaap ng maramdaman ko ang matamis na halik ni Kurt sa aking labi. Aaminin ko na bigla akong nawala sa aking sarili. Paano ba naman kasi ang tamis ng labi nito kahit na nalalasahan ko dito ang alak na ininom nito kanina. walang duda, mahal ko pa nga ito. Malakas pa din ang tama nito sa puso ko.

Pero teka lang..ito ng First ko First ko ito eh." agad na aking mga mata sa isiping ito. Naramdaman ko pa ang marahan na pagkagat ni Kurt sa aking labi kaya naman naitulak ko ito. Hindi ko pa napigilan ang aking sarili at agad ko itong sinampal,

"Walang hiya ka talaga! Bastos!! " kulang na lang ay sumigaw ako habang sinasabi ang katagang iyun. Nakita ko naman ang saya sa mga mata nito habang tinititigan ako.

"Bakit first time mo ba?" pang-aasar na tanong nito sa akin kaya naman lalong nanlaki ang butas ng ilong ko sa matinding inis. Nagawa pa talagang magtanong ang lokong ito. Kahit naman masama ang ugali ko noon. hindi naman ako pariwara. Walang hiya talaga, anong palagay niya sa akin, malandi na ng kung sinu-sino lang diyan? Mataas ang standard ko lalo na kapag ang first kiss ang pag-uusapan. Katulad din sayo kung saan ibibigay ko lang asawa ko,.

"Dont worry, pakakasalan naman kita!. nakangisi nitong wika habang hawak ang namumulang pisngi. Lalo ko naman itong pinandilatan dahil sa sobrang inis, Hindi man lang naapektuhan ang loko sa malakas kong sampal.

"Nababaliw ka na talaga! Iba na ang takbo ng utak mo!" galit kong sagot dito. Humalakhak naman nito. Pagkatapos ay muli akong sinipat ng tingin mula ulo hanggang paa. Napayakap naman ako sa aking sarili.

"Sa susunod huwag kang magsuot ng ganiyang damit. Hindi bagay sa iyo." wika nito sa akin. Lalo naman kumulo ang aking dugo dahil sa matinding inis dito.

"Tumigil ka na nga Kurt. ka talaga!. Nagawa mo halikan sa labi............... pakialam mo sa suot ko?" manyak kong wika dito. Ngingiti-ngiti naman itong tumitig lang sa akin. Yamot ko itong tinalikuran at nagmamadali akong naglakad papasok ng mansion. Pakiramdam ko masisiraan ako ng bait hiya kapag magtatagal pa ang pag-uusap namin. Buti na lang at hindi na ako nito sinundan. Grabe talaga! Hindi ko ini-expect na nagawa ako nitong sundan at halikan sa labi.

Yamot akong pumasok sa loob ng aking kwarto. Pagkatapos ay tulala akong napatitig sa kawalan. Totoo ba talagang nangyari iyun?

"Hayst walang hiya talaga ang Kurt na iyun. Hindi ko alam na may tinatago din palang kamanyakan. Akala ko pa naman desenteng lalaki siya? Bigla na lang nanghahalik. shit hindi ako Ready...para lang iyun sa future husband ko." sigaw ng isip ko habang hawak-hawak ang akin akong pumasok ng banyo ang aking mukha sa salamin. Namumula pala ako at namamaga pa ang aking labi, Pakiramdam ko hanggang ngayun, ramdam na ramdam ko pa rin ang labi nito na nakadikit sa labi ko, Shit talaga! lalo lang ginulo ni Kurt ang aking sistema. Kailangan ko na talaga itong iwasan. dahil baka magugulo lang ang aking buhay kapag nasa paligid ko lang ito.

Yamot kong binuksan ang shower at agad na naghubad ng saplot. Agad akong tumapat sa rumaragasang tubig at ipinikit ang aking mga mata. Parang gusto kong iuntog ang aking ulo ng makita ko ang nang-aasar na mukha ni Kurt sa aking balintataw.

Hindi naman ako masyadong nagtagal sa paliligo. Agad akong lumabas ng banyo ng maramdaman kong kahit papaano naginhawaan ang aking katawan. Tinuyo ko ang gamit ang hair dryer ang buhok ko. evening routine ko bago matulog.

Pabaling-baling pa rin ako sa aking higaan habang pinipilit ko ang aking sarili na makatulog. Ayaw talaga ako dalawin ng antok. Laging bumabalik sa isip ko ang halik kanina ni Kurt. Aaminin ko man sa aking sarili pero nag-enjoy ako kahit sandali lang ang halik na iyun. Kung natuloy kaya ang kasal namin ni Kurt baka hindi lang halik ang pinaranas nito sa akin?

"Hayyy ano ba ito? Bakit hindi ako makatulog? Litse talaga ang halik na iyun...kung anu-ano tuloy ang naiisip ko." sigaw ng isipan ko habang sumasakit na ang aking mga mata sa kakapikit. Inis akong bumangon at sinabunutan ko ang aking buhok. Kinuha ko ang aking cellphone at tiningnan ang orasan. Alas tres madaling araw pero dilat na rin ako. Gusto ko ng matulog.

KINAUMAGAHAN

"Aba mukhang puyat ang Bella natin ngayun ah?" Narinig kong wika ni Daddy Gabriel pag-upo ko sa dining table, Kapag ganitong linggo kailangan sabay-sabay kaming kakain ng agahan. Katabi nito si Mommy Carissa na noon ay sobrang blooming kahit buntis. Sana all na lang talaga. Kahit buntis si Mommy hindi pa rin nagbabago ang ganda nito. Halatang alagang-alaga ni Daddy. Sana kapag makapag-asawa ako kagaya ni Daddy na maalaga.

Nadatnan ko na din sila Ate Miracle at Kuya Christian. Mukhang mas puyat pa ako sa mga ito gayong mas nauna akong nagpaaalam para matulog. Nasa kabilang bahagi naman sila Grandmama at Grandpapa.

"Kayo talaga...baka sinasanay niyo si Bella na uminom ha? nakatingin sa akin. kapag maapektuha aaral niyan." wika naman habang nakatingin sa gawi ng kambal. Nagkatinginan naman ang mga ito.

"Naku Mom, hindi nga naubos kagabi ang isang bote ng beer. Huwag po kayong mag-alala mukhang hindi mahilig uminom si Bella," nakangiting sagot naman ni Ate Miracle. TUmango naman si MOmmy at binalingan ako.

"Siya pala Bella, bakit nga pala mukhang hindi ka nakatulog? Sabi ni Kuya Christian mo maaga ka naman daw nagpaalam kagabi. Pinuyat mo na naman ba ang sarili mo sa kakabasa ng mga lessons niyo?" tanong sa akin ni Mommy. Napayuko naman ako.

"Huwag mo masyadong pini- pressured ang sarili mo Bella. Hayaan mo lang... Gawin mo lang kung ano ang kaya mo. Magiging Doctor ka din balang araw." sagot naman ni Daddy habang inuumpisahan na nitong ipagsandok ng pagkain si MOmmy. Hayst may lalaki pa kayang katulad Daddy Gabriel. Hindi kumukupa pagsisilbi na ginawa nito kay Mom. Habang tumatagal lalong naging sweet sa isat isa. Lalo na ngayung hindi na pumapasok ng opisina si Dad.

"Hindi naman po. Nag-eenjoy nga po ako ngayun sa course ko eh. Masyado pong challenging.," sagot ko naman.

Tahimik kaming kumain ng agahan. Pasulyap-sulyap naman sa akin si Ate Miracle na parang may gustong itanong. Pero deadma lang ako. Ayaw ko kasing sabihin kina MOmmy at Daddy ang tungkol sa napag-usapan namin kagabi ni Kurt. Hindi...kung ano pala ang gusto ni Kurt.

Pagkatapos kumain ng agahan ay agad akong lumabas at tumambay ng garden. Nakita ko naman sila Mommy at Daddy malapit sa pool. Masayang nag-uusap ang mga ito. Napapangiti na lang ako habang pinapanood sila. Grabe, wala na akong masabi pa. Para talaga silang bagong kasal umasta.

"Ano ang sinabi ni Kurt kagabi?" napaigtad pa ako ng biglang nagsalita sa likuran ko si Ate Miracle, Gulat akong napalingon dito. Agad naman itong umupo sa katapat kong upuan.

Agad kong iniwas ang tingin dito.

Tumingin ako sa malayo.

"Come on...Siya ba ang dahilan kaya ka puyat ngayun?" Seryosong tanong sa akin ni Ate. Tumitig naman ako dito. Sa totoo lang nahihiya akong magkwento dito. Kaibigan nito si Kurt noon pa man. Actually, dati nga niyang manliligaw. Pero ilang beses din binasted dahil wala daw kasi itong kahit na kaunting nararamaman sa binata.

"Come on Bella. Huwag kang mahiya sa akin. Ate mo ako at pwede mong sabihin sa akin. kung ano man ang gumugulo sa isipan mo." mahinahon nitong wika.

"Gusto ni Kurt na ituloy ang aming kasal," sagot ko dito. naman si Ate Miracle. Gulat itong napatitig sa akin.

"Talaga? BAkit daw? I mean, hindi ko maintindihan...hindi naman apektado ang negosyo nila kahit hindi natuloy ang kasalan na iyun ah? Balita ko nga nag-expand pa sila eh. May papasukin pa sila na ibang negosyo kaya nakapagtataka kung bakit gusto pa din ni Kurt na makasal kayo." nagtataka nitong wika.

"Hindi ko din alam. Wala na sa isip ko ang kasal na iyun Ate. Naka-moved on na ako sa kalokohang iyun. Hindi ko alam kung bakit gusto niya pa rin kaming ikasal gayun kung tutuusin hindi naman talaga ako tunay na Villarama. Sampid lang ako sa pamilyang ito at alam ko kung sino ang  gusto ng mga magulang nya maging asawa.." sagot ko kay Ate Miracle. Pinunasan ko pa ang luha na bahagyang tumulo sa aking mga mata. Nagulat naman si Ate sa aking mga sinabi.

"No Bella, huwag mong sabihin iyan. Hindi ka sampid sa pamilyang ito.

Hindi ka anak ni Dad at Mommy pero magkadugo pa rin tayo. Isa ka pa ring Villarama. dahil simula ng magkaisip ka nandito ka na sa amin. Huwag mo naman sanang isipin na iba ka. Mahal na mahal ka namin at hindi ka namin tinitingnan na iba." wika naman ni Ate Miracle. Napaluha naman ako.

"Sorry Ate pero hindi mawawala sa akin ang nararamdaman kong insecurities. Lalo na kung maririnig ko sa ibang ang mga bagay. tungkol sa tunay kong pagkatao. Napakahirap tanggapin na kahit piniplit kong magpakatatag lagi pa rin sumasagi sa isip ko ang nakaraan. Sobra umiiyak na sagot ko.

"Tama na iyan..huwag ka namang ganiyan Bella, Look, buntis si Mommy, baka mamaya mapansin ka niyang malungkot pa rin dahil sa nakaraan. Baka ma-stress pa siya kapag mapansin niyang hangang ngayun nakalingon ka pa rin sa nakaraan." sagot nito. Hinawakan pa nito ang aking mga kamay at pinisil.

"Sorry Ate. Nakapakahirap kasi eh. Hayaan mo pipilitin kong magpakatatag. Magiging

Doctor ako para mapatunayan kong hindi ako karapat-dapat husgahan." sagot ko dito habang pilit na ngumiti.

:"Wow, thats our Bella. Now tell me.. ano ang sabi ni Kurt? Kinukulit ka pa rin ba niya?" masuyong tanong ni Ate.

"Ewan ko doon Ate, gusto nya ituloy namin ang kasal. Hindi alam kung ano ang nakain iyun? Ang naaalala ko kasi halos isumpa niya ako noon. Ilang beses pa siyang nakiusap sa akin na huwag ng ituloy ang kasal at tigilan ko na siya.... pero ngayun kabaliktaran naman ang gusto niya" sagot ko dito. Natawa naman si Ate.

"Loko talaga iyun...Hindi namin akalain na seryoso pala siya sa nabanggit na dapat natuloy na lang daw ang kasal niyo. Wala naman siyang dapat ipag-alala dahil hindi naman itinuloy ni Daddy ang banta tungkol sa shares ng kompanya." naiiling na sagot ni Ate Miracle.

"Kaya nga Ate eh. Nagbabaliw-baliwan kagabi. Hayst baka naman ginu- goodtime lang ako. Hayaan na natin siya. Baka lasing lang kaya walang ibang nakita kagabi kundi ako para kulitin." sagot ko naman.

"I think he's serious." wika Natigilan naman ako.

"Ha?" maang na tanong ko.

'I said, palagay ko seryoso siya. Look Bella. Lagi ka niyang tinatanong sa amin. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip ni Kurt pero simula ng hindi natuloy ang inyong kasal lagi niya kaming kinakulit. Nakikiusap siya na sana makapag-usap kayo." sagot naman ni Ate.

"Baka naman guilty lang siya Ate kaya ganoon. Isa pa  dahil sa Ina niya kaya nalaman ko ang katotohanan. Masyado kasing mapagkunwari si Misis Santillan. Ayaw na lang kong diritsahin na ayaw niya sa akin. Nakakaintindi naman ako eh." natatawa kong sagot dito. Natawa naman si Ate Miracle.

"Naku, kapag ako mag-asawa, ayaw ko sa ganiyang byanan. Gusto ko katulad nila Grandmama Moira at Grandpapa Ralph. Napansin mo ba nila si Mommy. kaysa kay tumatawang wika ni Ate Miracle. Natawa naman ako. Kahit papaano sa pag-uusap naming ito gumaan ang aking kalooban.

"ssshhhh baka marinig ka ni Daddy. Lagot tayo," sagot ko naman. Lalo namang natawa si Ate Miracle.

"May gagawin ka ba ngayun? Gusto mo magpa-salon tayo tapos magshopping? maya-maya ay wika ni Ate Miracle. Namilog naman ang aking mga mata. Medyo matagal na ngang panahon na hindi ako nakapagpagupit ng buhok. Kailangan ko na din at pedicure.. magpa-manicure.

"Talaga?Wow gusto ko iyan Ate. Pero dapat ilibre mo ako ha? Kasi student pa lang ako at wala pang income. Umaasa lang ako sa mga allowance na bigay ni Daddy at Kuya Christian. sagot dito gayung -sobrang pera ang binibigay sa akin. Naipon na nga sa account ko kasi hindi naman na ako mahilig gumastos ngayun. Hindi katulad noon na lagi akong laman sa mga shopping center at mamahaling restaurant. Ang hilig ko pang manlibre. Agad naman ngumiti si Ate at masayang tumayo.

"Sige maghanda ka na. Magpapaalam lang tayo kina Mommy at Daddy tapos aalis agad tayo." natutuwa nitong sagot. Masaya naman akong bumalik ng kwarto at nagbihis. Wala pang isang oras ay masaya na naming tinatahak ang kahabaan ng EDSA. Sa Megamall daw kami pupunta dahil marami ang mapagpipiliang saloon dun. Magsa- shopping din kami. Pumayag naman ako dahil ito naman ang magbabayad. Sunod-sunuran lang ako sa gusto nito. Siya naman gagastos sa lahat eh.

Chapter 83

ARABELLA

Sobrang nag-enjoy ako sa pagpapa- salon namin ni Ate. Pinabawasan ko ang aking buhok. Nagpa-facial at nagpaayos din kami ng kuku. Talagang sinulit namin ang buong maghapon na magkasama kami.

Pagkatapos namin magpa-salon ay dumiritso na kami sa shopping center. Masaya kaming namimili ng mga gusto naming bilhin. Mula damit hanggang sapatos pati bags hindi pinalagpas.

"Sige na kunin mo lahat ng gusto mo. Sa mga susunod na araw o buwan baka hindi na natin magagawa ito. Mas magiging busy kasi kami ni Christian sa kompanya at ikaw naman sa iyong studies," wika ni Ate Miracle sa akin habang sinisipat nito ang isang bag.

"Sure Ate. Pagkakataon ko na ito na mabili lahat ng gusto ko na hindi na kailangan pang bawasan ang allowance ko." pagbibiro ko dito. Ngumiti ito sa akin at humarap.

"Ikaw talaga. Masyado ng halata iyang pagiging kuripot mo ha? Baka mamaya tinitipid mo na iyan sarili mo Bella ha? Huwag kang mahiyang magsabi sa akin kapag may mga ibang kailangan ka pa. Pamilya tayo at ayaw namin na tinitipid mo ang iyong sarili. gayung kaya naman natin bilihin lahat ng pangangailangan mo." sagot naman ni Ate sa akin. Tipid naman akong ngumiti at kinuha ang bag na nasa aking harapan.

"Parang gusto ko ito...." wika ko upang iwasan ng sagutin ang sinasabi ni Ate Miracle,

"Wow, bagay sa iyo iyan Bella. Sige mamili ka pa pagkatapos dito punta na naman tayo sa damitan " sagot nito.

"OK na sa akin itong isang bag Ate. Marami akong collection sa closet ko. Parang itong style lang ang wala sagot ko naman dito. pa ako.

"Hmmm.....kung ganoon bayaran na natin pagkatapos diritso na tayo sa mga damitan."

"Well, much better. Parang ang sarap mamili ng damit ngayun." nakangiti kong sagot dito.

Agad na binayaran ni Ate ang mga bags na binili namin sa boutique na iyun. Habang namimili kami ng susunod na pupuntahan naming boutique.  may biglang tumawag kay Miracle.

"Miracle, ikaw ba iyan?" narinig kong wika ng kung sino mula sa aming likuran. Agad naman kaming napalingon ni Ate Miracle dito.

"Tita Amara.!" natutuwang wika ni Ate Miracle ng mapagsino ang tumawag dito. Kasama nito ang kanyang asawa at nakasunod naman dito si Kurt. Aba, buong pamilya ah? Mukhang galing sa event ang mga ito base sa kanilang mga suot.

Agad na nakipagbeso-beso si Ate Miracle sa mga ito. Tahimik lang akong nakatayo at kunwari ay inililibot ko ang aking paningin sa buong paligid. Wala akong balak na makipagbeso sa mga ito. Hindi naman talaga ako close sa kanila eh. Nagulat pa ako ng dumako ang paningin ko kay Kurt ay titig na titig ito sa akin. Ano kaya ang nasa isip mokong na ito? Mukhang sinapian naman ng masamang espiritu.

"Ito na ba si Arabella? Naku, lalong gumanda ang batang ito ah?" narinig ko pang wika ng ina ni Kurt. Pigil ko ang aking sarili na huwag umismid. Plastik pa rin itong Ina ni Kurt. Hanggang ngayun nagkukunwari pa rin na mabait sa harap ko. gayung halos pandirihan ako nito noong narinig kong pinag-uusapan nila kung sino ba talaga ang tunay kong ina.

"Hello po! Kumusta po kayo!" tanging bati ko na lang dito at sinabayan ng tipid na ngiti.

"Hello din Iha." sagot nito sabay lapit at hinalikan ako sa pisngi. Nagulat naman ako sa ginawa nito at muling dumako ang tingin ko kay Kurt na parang na-istatwa na sa kagandahan ko. Hindi kasi maalis-alis ang titig sa akin. Naiilang man pero hindi ko na lang pinansin. Baka sabog na naman ang utak nito.

"Mabuti naman at nagkasalubong tayo.....ang mabuti pa sumama na lang muna kayo sa amin. Nagpareserve kami sa isang restaurant doon banda, sumabay na kayo sa amin sa pagkain." agad na paanyaya ng Ina ni Kurt.. Agad akong napatingin kay Ate Miracle.

Gusto kong sabihin dito na ayaw ko pero nahihiya naman ako sa mga kaharap namin. Baka sabihin nito na hindi naman talaga ako ang gusto nilang makasama sa pagkain. kundi si Ate Miracle talaga. Since na kasama ako wala silang choice kundi anyayahan na din ako.

"Naku! Nakakahiya naman po Tita Amara. Mukhang may family bonding kayo ngayung araw. BAka po makaistorbo kami sa inyo." sagot naman ni Ate Miracle.

"Naku Miracle Iha, walang problema... Mas maigi na din na medyo tayo para masaya." sagot nito.

"So lets go na? Medyo gutom na din ako eh." sabat naman ng ama ni Kurt. Sa wakas nagsalita din ito. Akala ko nalunok na nito ang sariling dila. Nag- aalangan naman akong tumingin kay Ate, Nagulat pa ako ng biglang may humablot sa hawak kong paper bag kung saan nakalagay ang bag na kabibili lang namin kanina.

"Ako na ang magbibibitbit." maikling wika ni Kurt. pagkatapos ay nagpatiuna ng maglakad. Napatingin naman ako kay Ate Miracle at nakangiti ako nitong tinanguan sabay hawak sa aking kamay. Napabuntong-hininga na lang ako at sumabay na lang sa paglalakad ni Ate. May choice pa ba ako? Kinuha na ng lokong si Kurt ang mga pinamili namin na bag. Sayang din iyun dahil mahal ang bili ni Ate sa mga iyun.

Agad kaming nakarating ng restaurant. Nagkanya-kanya ng upo ang mag asawang Santillan. Samantalang Kurt naman ay nagpaalam na muna. Umupo na din kami ni Ate Miracle, Agad naman kaming inabutan ng Menu ng waiter na nakaantabay sa amin,

"Ano ang gusto niyong kainin?" tanong ni Misis Santillan sa amin. Agad

naman kaming nakapili ni Ate kung ano ang gusto namin kainin.

"So kumusta sila Mommy at Daddy niyo? Balita ko buntis si Mommy niyo? Alam niyo bang naiinggit ako sa kanya? Hay naku, ako kaya may pag-asa pang magbuntis? Parang gusto ko pa kasing magkaroon ng isa pang anak eh." wika ni Misis Santillan.

"Naku Tita, posbile pa pong masusundan si Kurt..bata pa naman po kayo eh. Regarding naman sa pagbubuntis ni Mommy, of course super excited ang buong pamilya." nakangiti namang sagot ni Ate Miracle.

""Ipaabot niyo na lang ang aming pagbati sa inyong mga magulang Miracle, Masaya kami dahil kahit papaano may isa pang Villarama na dadagdag sa pamilya niyo," Sagot naman ni Mister Santillan.

"Hay Naku Ramon, parang gusto ko din talagang subukan. Gusto kong magkaanak ulit. Kahit isa lang. Para kahit papaano maramdaman naman ni Kurt ang magkaroon ng kapatid." wika ni Misis Santillan sa asawa. Tumawa naman si Mister Santillan at masuyo nitong tinitigan ang asawa.

"By the way, kumusta ka pala Bella? Balita ko busy ka ngayun sa iyung pag- aaral ah? Pasensiya ka na sa akin noon ha? Masyado lang kasi akong madaldal kaya nangyari iyun." baling naman sa akin ni Misis Santillan.

"Naku! Wala po sa akin ang bagay na iyun Misis Santillan. Mas mabuti na na nangyari ang bagay na iyun at nalaman ko kung ano ang sekreto tungkol sa pagkatao ko." pilit ang ngiti na sagot ko dito.

"Alam mo bang nakokonsensiya ako sa mga nangyari, Pakiramdam ko kasalanan ko ang lahat. Pasensya ka na Iha....tsaka huwag mo na akong tawagin na Misis Santillan, masyado ka namang pormal. you can call me Tita. " nakangiti nitong sagot sa akin.Napatingin naman ako kay Ate Miracle bago tumango.

"Gusto ko na din po sanang kunin ang pagkakataon na ito para mag-sorry sa mga nangyari noon Tita, Tito. Napaka- impulsive ko po kasi talaga eh. Nadala lang talaga ako sa matinding pagkakagusto ko kay Kurt noon. Kaya sorry po talaga. Asahan niyo na hinding hindi na mauulit ang bagay na iyun." nagpapakumbaba kong wika sa mga ito. Hindi naman nakasagot mag-asawang Santillan. at tinitign ako ng mga ito. Nagulat pa ako ng may biglang tumabi sa akin. Nang lingunin ko ito ay nakita ko si Kurt. Seryoso ang mukha nito. Gusto ko sanang mag- react dahil sa dami ng pwedeng maupuan dito pa talaga sa tabi ko.

"Dont worry Iha. Hindi kami galit sa iyo. Minsan talaga nakakagawa tayo ng desisyon sa buhay ng hindi pinag- iisipan." nakangiting sagot ni Misis Santillan at tiningnan si Kurt.

"Oo nga po eh. Buti na lang talaga at hindi natuloy ang kasal namin. Nitong huli ko na lang po kasi narealized na masyado pa akong bata para mag- asawa. Siguro tutuparin ko muna ang pangarap ko." nahihiya kong sagot sa mga ito.

"Pwede mo pa rin naman tuparin ang pangarap mo kahit may asawa ka na ah?" biglang sabat naman ni Kurt. Nagulat naman ako sa sinabi nito. Hindi ko alam kung iniinis na naman ba ako ng lokong ito.

"Pero iba pa rin kung single ka habang nag-aaral pa. Tama naman si Bella, masyado pa siyang bata para sa pag- aasawa. Kailangan niya muna i-enjoy ang pagiging buhay dalaga para naman kapag mag-asawa na sya, wala siyang dapat pagsisisihan. May pagkakataon pa para makapili ng lalaking gusto niya talaga." sabat naman ni Mister Santillan.

"May mga manliligaw ka ba ngayun Iha? Huwag mong sabihin na walang nanliligaw sa iyo na kasing edaran mo? "nakangiti namang sabat ni Misis Santillan. Nahihiya naman akong yumuko.

"Naku hindi po ako nag-eentertain ngayun ng manliligaw. Gusto ko pong maging doctor muna." sagot ko. Agad na namilog ang mga mata ni Misis Santillan.

"Talaga? Buti pinayagan ka? Sa negosyo ng pamilya niyo wala ka bang balak na tumulad sa Kuya at Ate mo?" tanong naman ni Mister Santillan.

"No problem po sa amin iyun Tita, Tito, Kung ano po ang desisyon ni Bella 100% po kaming nakasuporta. Ok nga din po yun para kahit papaano may doctor sa pamilya namin." sabat naman ni Ate Miracle.

"Medyo matagal-tagal nga lang na pag -aaral ang gugugulin bago maging Doctor. Sabagay kapag gusto mo ang isang bagay walang imposible." sagot naman ni Mister Santillan.

"Kaya iyan ng Bella namin Tito. Nagsisipag na iyan ngayun mag-aral eh. Buti nga nabitbit ko pa iyan dito sa mall ngayun. Balak kasi niyang magkulong sa kwarto at magbasa ng kung anu-anong mga libro related sa medicine." nakangiting sabat naman Ate Miracle.

"Naku, mukhang matatagalan bago magkaroon ng apo ang mga Villarama. Itong si Kurt kasi parang nagbabalak ng mag-asawa. Balak na yatang yayain magpakasal ang girlfriend niyang si Trina," sagot naman ni Misis Santillan. Para namang may kung anong kurot sa puso ko ng marinig ang bagay na iyun.

"Ah talaga? Kayo pa rin ba ni Trina? Akala ko ba nakipagbreak na iyun ng malaman niyang magpakasal ka na kay Bella?" tanong naman ni Ate Miracle sa kaibigan. Nagsalubong naman ang kilay ni Kurt.

"Mom, ano ba iyang pinagsasabi mo?" sagot naman ni Kurt sa Ina. Natawa naman si Misis Santillan samantalang pigil na pigil ko namang tumulo ang aking luha. Nakakahiya kong dito pa ako mag-iiyak. Dahil wala pa naman ang aming order nagpasya akong magpaalam muna para magbanyo. Parang gusto na kasing tumulo ang luha ko sa mga mata ito.

"Ate CR muna ako." wika ko kay Ate Miracle. Tiningnan muna ako nito bago tumango.

Agad akong naglakad papuntang CR ng Restaurant. Pagpasok sa loob ng cubicle ay agad kong pinakawalan ang luha na kanina ko pa pinipigilan. Walang-hiya talaga, totoo ngang gini- good time lang ako kagabi ni Kurt. Walang katotohanan ang kanyang sinasabi na gusto nitong ituloy ang kasal namin. Peste talaga! Kinuha pa nito ang first kiss ko.

Naikuyom ko ang aking kamao. Parang gusto kong sapakin si Kurt para naman makaganti ako dito. Ang lakas ng tama nito kagabi eh.

Agad kong pinakalma ang aking sarili. Kailangan ko ng bumalik sa aming lamesa. Baka dumating na ang amin order na pagkain at magtaka sila na bakit ang tagal ko dito sa CR.

Naghilamos muna ako para hindi mahalata ng mga ito na umiyak ako. Pinatakan ko pa ng eye mo ang namumula kong mata. Naglagay ako ng face-powder at lipstick. Nagwisik na din ako ng pabango, Buti na lang may dala akong kikay kit. Huminga muna ako ng malalim bago nagpasyang lumabas ng CR.

Naglalakad na ako patungo sa aming mesa ng biglang may tumawag sa aking pangalan. Agad ko namang tiningnan kong sino. Nagulat pa ako ng makita ko mula sa hindi kalayuan sa aming table sina Nikka, Carmela at Paul. Parehong business add ang kinukuhang kurso ni Nikka at Carmela samantalang si Paul naman ay pareho kami ng kurso. Gusto din daw nito maging Doctor.

Lumingon muna ako sa aming table bago nagpasya na pumunta sa table mga kaibigan ko. Seryoso naman kase silang nag-uusap nila Mister and Misis Santillan at Ate. Wala pa ang aming order kaya naman malakas ang loob ko na huwag munang bumalik sa aming table. Agad na nagsitayuan ang aking mga kaibigan ng makalapit ako. Nagbeso kami nila Camela at Nikka at niyakap naman ako ni Paul na siyang labis kong ikinagulat. Ito kasi ang unang pagkakataon na ginawa nito ang bagay na iyun at in public place pa talaga. Well ayos lang naman kasi gwapo din naman si Paul. Briton ang tatay nito at Pilipina naman ang Nanay. Kaya hindi na ako nagtaka kung bakit napakagwapo nito. Parang artistahin kung baga.

"UYyy, hindi namin akalain na nandito ka din pala.." nakangiting wika ni Carmela at tumingin pa ito sa gawi nila Ate Miracle.

"Niyaya kasi ako ni Ate na magshopping at mag-salon ngayun. Bagay ba ang bago kung style ng buhok?sagot ko sa mga ito. Nagpose pa ako.. Actually kunti lang naman ang ipinabago ko sa buhok ko. Nagpalagay lang ako ng kaunting bangs at pinatrim ng kaunti.

"Wow, bagay na bagay sa iyo Bella. Lalo kang gumanda. Magpapa-salon din kami pagkatapos kumain. Naku sayang naman, dapat sa amin ka na lang sumama eh. Kasama mo pala ang Ate mo at ang hilaw mong in-laws." nakangising bulong ni Nikka. Pigil ko naman ang aking pagtawa.

"Luka, nagkita lang kami kanina sa labas ng boutique at nag-ayang kumain. Alam mo naman, botong-boto ang mga iyan kay Ate Miracle." Bulong ko din sa mga ito. Napabungisngis naman sila.

"Sige, pero next time sa amin ka sasama ha? Matagal na tayong hindi nakapag-bonding eh." sagot naman ni Carmela,

"Sure, SAbihin niyo lang ako in advance para makapagpaalam ako kina Daddy," sagot ko tsaka binalingan si Paul na noon ay hindi maalis ang pakakatitig sa akin.

"UYyy Paul, para kang timang diyan, kanina mo pa ako tinititigan, huwag mong sabihin ngayun mo lang napansin ang kagandahan ko?" pabirong wika ko dito at kaunti na lang ay kukutusan ko na ito. Tumawa naman ito ng mahina.

Muli akong lumingon sa aming table. Napansin ko na dumating na ang aming order kaya naman nagpasya na akong magpaalam sa aking mga kaibigan.

Bye na muna. Dumating na ang order namin. Kain muna kami guys." Wika ko sa mga ito at nagmamadali ng bumalik sa aming table. Agad akong umupo dati kong pwesto.

"Sila Carmela ba iyun?" tanong ni Ate Miracle sa akin. Nakangiti akong tumango at muling sumulyap sa gawi ng mga kaibigan ko.

"Sino iyung kasama nilang lalaki?

Bakit ka nakipag-flirt sa kanya." Bahagya naman akong kinilabutan ng marinig ko ang bulong ni Kurt sa aking tainga. Agad akong napalingon dito. Nagulat pa ako ng mapansin ko na nakabusangot ito habang nakatitig sa akin. Tinaasan ko ito ng kilay at ibinalik ang attention sa pagkain.

Chapter 84

ARABELLA

Hindi ko pinansin ang tanong ni Kurt. Nagkunwari akong walang narinig. Itinoon ko ang aking attention sa pagkain. Hindi na din naman nagsalita pa ang mga magulang ni Kurt at si ATe Miracle. Naging abala na din ang mga ito sa pagkain.

Pero napaigtad ako ng biglang dumantay ang palad ni Kurt sa legs ko. Kahit na nakamaong pants ako ay ramdam ko pa rin ang init ng palad nito sa hita ko.Walang-hiya talaga... nananatsing ba ang lokong ito?

Pasimple kong tinabig ang kamay nito. Pagkatapos ay matalim ko itong sinulyapan. Tiningnan naman ako nito ng masama na siyang labis kong ipinagtaka. Pigil na pigil ako sa aking sarili na huwag itong sigawan.

Nakakahiya sa mga magulang nito. Baka isipin ng mga ito masama talaga ang ugali ko at nagmanana kay Ara Perez. Papanindigan ko ang pagiging mabait ko noh. Pero lintik talaga itong si Kurt, nananahimik na nga ako tapos nag-umpisa na namang mang-asar ang lokong ito. Ibinalik ko ang attention ko sa pagkain ng bigla na naman nitong agawin sa akin ang knife na panghiwa ng steak at tinidor. Pagkatapos ay dumikit ito sa akin at ito na ang naghiwa sa maliliit na piraso ng steak na nasa pinggan ko. Napatanga ako dahil sa ginawa nito. Nakuha naman nito ang attention ni Ate Miracle at mga magulang nito. Pero hindi naman sila nagcomment pa at muling ibinalik ang attention sa pagkain.

Pahablot kong inagaw dito ang tinidor. Pambihira istorbo sa pagkain ko. Hindi naman ito nagreact na at parang walang nangyari na muling ibanalik ang attention sa pagkain. Nang tingnan ko si Ate Miracle ay nanunukso ang mga mata nitong nakatingin sa akin. Hindi ko na lang sila pinansin at muli kong itinoon ang aking attention sa pagkain hanggang sa natapos kami.

"So, saan ang punta niyo ngayun?" tanong ni Tita Amara sa amin habang hinihintay namin ang bill na dapat bayaran.

"Hmmmm itutuloy namin ang pagsashopping Tita. Magiging abala na kasi kami sa mga susunod na araw eh. Alam niyo naman po, sa amin na ni Christian tuluyang pinapaubaya ni DAddy ang pamamalakad ng kompanya. dahil nga po sa kalagayan ni Mommy ngayun......... si Bella naman magiging busy na sa pag-aaral. Alam mo naman po ang kurso niya,

kailangan talaga ng matinding concentration. at oras." sagot naman ni Ate Miracle.

"Sige mga Iha, mag-enjoy kayo sa pagsashopping niyo. Gusto ko sanang sumama sa inyo kaya lang pagod na din talaga! sagot naman ni Tita Amara at sinulyapan pa nito ang anak na si Kurt.

"Salamat po Tita. Sige po mauna na kami sa inyo kung ganoon. Maraming salamat po sa food." sagot naman ni ATe Miracle. Nakipagbeso pa ulit sa amin si Misis Santillan. Tumango naman si Mister Santillan.

"Paano ba iyan Kurt, mauna na kami. Salamat ulit sa libreng food" baling ni Ate kay Kurt na noon ay tahimik lang na nakamasid sa amin. Tumango lang ito sa amin. Agad ko naman kinuha ang paper bag na inagaw nito sa akin kanina na nakapatong sa katabing upuan nito. Mahirap na,, baka makalimutan ko pa ito at mahal pa naman ang presyo ng bag. Luxury item kasi kaya halos nasa three hundred thousand din ang presyo.

Agad naman akong dumaan sa lamesa ng mga kaibigan ko. Masaya ang mga ito habang kumakain. Nang mapansin ng mga ito na palapit ako ay sabay- sabay na ngumiti ang mga ito sa akin.

"Aalis na kayo?" Kaagad na tanong ni Paul. Tumayo pa ito at naghello kay Ate Miracle.

"Hindi, magsashopping pa kami. By the way kita na lang tayo bukas sa School guys." agad kong wika sa mga ito at naglakad na kami ni Ate palabas ng restaurant.

KURT POV

Hindi ko inaalis ang tingin kay Arabella ng magpaalam itong pupunta ng banyo. Gusto ko sana itong sundan kaya lang baka mailang ito at bigla na lang ulit akong tarayan. Alam ko kasing sariwa pa sa isip nito ang kapangahasan na ginawa ko kagabi. Well, hindi ko naman pinagsisihan ang lahat ng iyun. Proud pa nga ako lalo na ng halikan ko ito. Feeling ko ang labi nito ang pinakamatamis na natikman ko sa tanang buhay ko. Wala sa sariling napangiti ako ng maisip ko na ako pa lang ang unang lalaking nakahalik dito. Halata naman kasi eh. kasi hindi nito alam kung paano tumugon.

Hindi na ako sumabat pa kung ano man ang pinag-uusapan nila Mommy at Ate Miracle. Nasa kay Arabella ang buong attention ko. Napakaganda talaga nito. Hindi ko alam kung kailan nag-umpisa ang nararamdaman kong pagkahumaling dito pero bigla na lang akong nagising isang umaga na hinahanap-hanap ko ito. Hinahanap ko ang pangungulit nito sa akin. Akala ko magiging masaya na ako noong hindi natuloy ang kasal namin. Kahit papaano ay makakalaya na ako sa kakulitan nito. Pero nag-alala ako dito ng sobra. Lalo na kapag maalala ko kung gaano ito nasaktan ng marinig kay Mommy ang katotohanan tungkol sa pagkatao nito. Alam kung kasalanan ng aming pamilya ang lahat kung bakit nagkagulo ang mga Villarama ng araw na iyun.

Nababaliw na nga yata ako sa kakahabol dito. Tinutukso na nga ako ng mga kaibigan ko dahil kung kailan sinukuan na daw ako ni Arabella para naman daw akong asong ulol na habol ng habol. Halos mawalan ng bait  ako ng mabalitaan kong naglayas ito. Gumawa pa ako ng paraan para mahanap ito kaya lang laking pasalamat ko ng ibalita ni Christian na kasama lang pala nito ang Mommy nila sa probensya. Gustuhin ko mang sumama sa pagsundo dito kaya lang may biglaan akong meeting na hindi pwedeng ipagpaliban.

"Mabait din naman pala itong kapatid mo Miracle. Akala ko talaga noon pinalaking spoiled brat ng pamilya Villarama ang batang iyun." narinig ko pang wika ni Mommy Amara kay Miracle. Natawa naman si Miracle.

"Naku Tita! Marami pong nagsasabi na masungit nga daw po si Bella. Kahit ang mga katulong sa mansion ilag sa kanya, pero mabait po talaga iyan.... siguro dahil sa feature ng kanyang mukha. At hindi din kasi mahilig ngumiti kaya ganoon." sagot naman ni Miracle.

"GAnoon ba? Mabuti at naka-moved on na siya kay Kurt. Hayst mga kabataan nga naman ngayun masyadong mapupusok. Buti na lang at narealized niya na masyado pa siyang bata para mag-asawa. Kung hindi baka puro away na lang ang ginagawa nilang dalawa ni Kurt. Buti na lang talaga at hindi na din natuloy ang kasal na yun..........ang kasal kasi ay hindi maganda sa dalawang taong hindi nagmamahalan. " mahabang paliwanag ni Mommy sabay sulyap sa akin. Hindi ko na lang pinansin at itinoon ko ang aking attention sa gawi ng CR. Inaabangan ko ang pagbalik ni Bella.

Pero Naikuyom ko ang aking kamao ng sa pagbalik nito ay dumiritso ito sa isa pang table. Nakipag-batian ito sa dalawang babae at naikuyom ko ang aking kamao ng biglang tumayo ang lalaki at yakapin ito..

"shit!" wala sa sariling sambit ko habang nakatitig kay Bella. Lalong uminit ang aking ulo ng makita kong matamis itong ngumiti sa mga kausap. Gusto ko ng tumayo at pabalikin dito sa lamesa namin ng mapasulyap ako kina Mommy at Daddy. Buong pagtataka na nakatitig ang mga ito sa akin.

"Alam mo anak, kung hindi lang kita kilalala, iisipin kong nagseselos ka sa mga kausap ni Bella." prangkang wika ni Mommy. Malalim akong napabuntong-hininga.

"Gusto kong ituloy ang kasal namin."wika ko habang galit na nakatitig sa kinaroroonan ni Bella.

"Kanino? Kay Bella o Kay Trina?" naguguluhang tanong ni DAddy. Napabuntong hininga ako at ibinalik ang attention kina Mommy at DAddy.

"Kay Bella." sagot ko. Nasapo naman ni Mommy ang kanyang dibdib habang gulat naman na napatitig sa akin si DAddy. SAmantalang tatawa-tawa naman si Miracle.

"Ewan ko sa iyo! Noon todo tanggi ka tapos ngayun sasabihin mong gusto mong pakasalan na si Bella? Naku Kurt umayos ka nga." sagot naman ni Miracle.

"Im serious. Gusto kong maging asawa si Bella." sagot ko at tinitigan sila Mommy at Daddy.

"IHo, ano ba iyang mga pinagsasabi mo. Nakakahiya kina Carissa at Gabriel kapag malaman nila ito. Settled na nga ang gulo. tungkol sa kasal niyo ni Bella .tapos gusto mo pang balikan ngayun? Umayos ka Kurt ha! Hindi pwede ang gusto mo." sagot naman ni DAddy.

"Bakit hindi pwede? Wala namang problema dahil nakatakda na talaga ang kasal namin noon. Nagkaroon lang ng kaunting gusot pero pwede naman ituloy." sagot ko sa mga ito.

"Naku Tita, mukhang tinamaan ni Kopido ang anak niyo." natatawang sagot naman ni Miracle.

"Gusto kong makausap sila Tito Gabriel at Tita Carissa. Tungkol dito Miracle. Please tulungan mo naman ako." baling ko kay Miracle na noon ay patawa-tawa lang.

"Naku Kurt hindi pwede iyang gusto mo ngayun. Buntis si Mommy at hindi siya pwedeng ma-stress. At isa pa sinabi na ni Bella na ayaw niya ng magpakasal sa iyo. Buo na ang desisyon noon kasi nga gusto niya pa daw maging doctor. Wala na kaming magagawa pa tungkol sa bagay na iyan. sagot naman ni Miracle.

"Mag-usap tayo mamaya pagdating sa bahay tungkol sa bagay na ito Kurt." seryosong sagot naman ni Mommy. Tumango naman ako at muling tumingin sa gawi ni Bella. Hindi ko alam pero nagseselos ako sa mistisong bangus na kausap nito. Napansin ko kasi kung paano nito titigan si Bella. Parang gusto ko ng tumayo at lapitan ito para hilahin pabalik dito sa aming table.

Buti na lang at dumating na ang aming order at nakita kong pabalik na dito sa

amin si Bella. Kahit papaano bahagya akong kumalma lalo na ng makita ko na umupo na ito sa kanyang upuan.

Hindi ako nakapagpigil at idinantay ko ang palad nito sa kanyang hita. Nagulat naman ako sa ginawa nito dahil malakas nitong tinabig ang kamay ko. Maldita talaga. Hindi niya ba alam na ito ang aking way para maiparamdam sa kanya ang aking pagmamahal? Tinitigan pa ako nito ng masama bago ibinalik muli ang attention sa pagkain.

Lintek talaga. Mukhang wala na itong nararamdaman sa akin. Sabagay sa edad nito, maaaring puppy love lang ang nadarama nito sa akin noon. Maaring tuluyan ng naglaho at napunta sa mistisong bangus na iyun. SA isiping iyun ay hindi ko napigilang manggigil. Nawalan na din ako ng ganang kumain. Hindi ko na din kasi malasahan ang pagkain dahil sa matinding selos na aking nararamdan.

Napapansin ko din ang pasulyap- sulyap na tingin ni Mommy sa gawi ko. Samantalang si Bella ay maganang kumakain. Confirmed nga, wala na itong nararamdaman sa akin kahit na kaunting pagkagusto.

Pero hindi ako papayag. Nauna akong nagusutuhan ni Bella kaya dapat sa akin lang siya mapunta. Kailangan kong gumawa ng hakbang para maitali ito sa akin. Hindi ako makakapayag na sa iba ito mapunta. Bukas na bukas hihiwalayan ko na lahat ng girlfriend ko. Magseseryoso na ako kay Bella para naman wala itong masabi sa akin. Isa pa baka hindi ako tutulungan ng kambal tungkol sa balak kong panliligaw kay Bella. kapag malaman ng mga ito na may girlfriend pa ako. Alam pa naman ng kambal lalo na ni Christian kung gaano ako ka-playboy. Kaya dapat idespatsa ko muna silang lahat bago ko umpisahan ang seryosong panliligaw dito.

Kung bakit naman kasi kung saan ayaw na nitong magpakasal tsaka ko naman naramdaman ang ganitong bagay.

Mukhang seryoso pa naman ito sa balak na magdoctor. Kapag nagkataon mahihirapan na akong makalapit dito dahil magiging abala na ito. Buti sana kung ang bilis nitong lapitan. Pero hindi eh...kapansin-pansin ang pagiging ilag nito sa akin lalo na kapag tumatambay kami ng buong barkada sa mansion. Baka malalagot pa ako sa Daddy nito kapag magsumbong ito na nangungulit ako. Over protected pa naman ang ama ng mga Villarama na si Tito Gabriel sa kanyang mga anak.

Nagulat pa ako ng biglang nitong habultin ang paper bag na sapilitan kong inagaw dito kanina. para lang hindi ito makatanggi sa paanyaya ni Mommy. Nakita ko kasi ang pag- aalinlangan sa mga kilos nito kaya agad kong kinuha ang hawak nito kanina.

Hindi na ako nakaimik ng tuluyan na itong nagpaalam sa amin. Nasundan ko na lang ito ng tingin habang naglalakad paalis. Pero agad na bumalik ang inis ko ng dumaan na naman ito sa table ng mistisong bangus kasama ng mga kaibigan nito. Nagawa pa nitong ngumiti ng matamis sa lalaking iyun. samantalang sa akin laging nagsusungit at nakakunot ang noo.

"iho masyado ka ng halata ha? HIndi ka man lang nahiya sa magkapatid dahil sa inaasal mo. Halos iharass mo na si Bella sa ginagawa mong iyan." wika ni Mommy sa akin.

"Sa palagay mo Mom, wala na talagang pagtingin sa akin si Bella?" tanong ko naman dito. Tumaas naman ang kilay ni Mommy.

"Kurt, masyado pang bata si Bella. Baka naman ang nararamdaman niya noon sa iyo eh Crush lang na nagtatagal lang ng ilang buwan. Kalimutan mo na siya at itoon ang iyung attention sa ibang bagay. Nakakahiya iyang mga pinaggagawa mo. Nakakahiya sa mga Villarama kapag malaman nila ito." sabat naman ni Daddy.

"Wala akong Dapat na Ikahiya Dad. Si Bella naman ang nag-umpisa nito eh. Dapat tahimik ang buhay ko ngayun kung hindi lang ako ginulo ng babaeng iyun. Tapos ngayung wala na siyang nararamdaman sa akin, bigla na lang niya akong itapon na parang basahan? Hindi ako makakapayag sa ganoon Dad, Mom.

"So ano ngayun ang plano mo?" nagtatakang tanong ni Mommy.

"Liligawan ko siya. Gagawin ko ang lahat para matuloy ang naudlot naming kasal." sagot ko.

Nagkatinginan naman si Daddy at Mommy,

"Hayyy naku, ewan ko sa iyong bata ka. Malaki ka na at alam mo na ang tama at mali. Pero huwag na huwag kang gumawa ng kahit anong hakbang na makakasama sa mabuting samahan ng dalawang pamilya ha? Huwag mo ng i- harass pa si Bella dahil halata naman na wala ng gusto sa iyo yung dalaga." sagot ni Mommy. uminit naman ang aking ulo dahil sa matinding inis. Kailangan siguro gumawa ako ng magandang stratergy para mapansin ng isang Arabella Villarama.

Chapter 85

CARISSA

Nandito kami ngayun sa bakuran ng mansion. Hinihintay namin ang pagdating nila Bella at Miracle.

Ngayung araw nakatakda naming ibigay ang regalo kay Arabella. Tiyak na matutuwa ito dahil ibig sabihin pinapayagan na namin itong lumabas- labas mag isa kapag gusto nito. Nasa Tamang edad na si Arabella kaya dapat lang na bigyan na namin ito ng kalayaan sa mga nais niyang gawin. Pero syempre with limit pa din. As long as hindi napapabayaan ang pag-aaral walang problema sa amin. Ganito din naman ang ginawa namin sa kambal na Christian at Miracle ng nagdesi- otso anyos sila. Niregaluhan din namin pareho ng kotse at lalo silang naging responsable sa kanilang mga kilos at tiwala sa sarili. Nagiging independent sila at masaya kami dahil doon.

"Sa Palagay mo magugustuhan kaya ni Arabella ang bago niyang kotse?" tanong ni Gabriel sa akin.

"Kung ayaw niya sa kotse na iyan, akin na lang." nagbibiro kong sagot dito. Napahalakhak naman ito pagkatapos ay sinundot nito ang ilong ko.

"Para namang papayagan kitang mag- drive ng kotse Sweetheart." nakangiti nitong sagot. Kunwari ay napasimangot naman ako.

"Bakit iyung mga bata isa-isa mong nireregaluhan ng kotse, samantalang sa akin hindi mo ginagawa ang bagay iyan. Mayado ka namang unfair eh. himig may pagtatampo kong wika. Tinitigan naman ako ni Gabriel pagkatapos ay umiling.

"Hindi ka naman kasi marunong magdrive Sweetheart." sagot nito sa akin Sinimangutan ko naman ito.

"Papaano ako matuto eh ayaw mo akong pahawakin ng manibela. Ayaw mong mag-practice ako." sagot ko naman.

"Well hindi na kailangan. Nandito naman ako. Pwede kitang ipadrive kahit saan mo gusto. Bakit may gusto ka bang puntahan? " Malambing nitong tanong sa akin.

"Iba rin kasi na marunong pa din akong magdrive. Ako lang yata ang hindi marunong magdrive sa bahay na ito eh. Sabihin mo nga sa akin, wala ka bang tiwala sa akin GAb?" kunwari ay seryoso kong tanong dito. Tinitigan naman ako kapagkuwan ay ngumiti.

"Carissa, Sweetheart, Alam mo ba kung bakit hind kita nireregaluhan ng kotse? Actually kaya kong ibigay lahat sa iyo.. Kotse? Mabilis lang iyan kung sakali. pero ayaw ko kasi eh. Pakiramdam ko hindi safe kung hahayaan kitang magdrive. Kaya nga ikinuha kita ng professional driver eh. DAhil gusto ko lagi kang safe. Para sa akin, nag-iisa ka lang Sweetheart.

Napaka-importante mo sa buhay ko at pakiramdam ko hindi ko na alam kung ano ang mangyayari sa akin kung sakaling mapahamak ka. Ilang beses ng sinubok ng tadhana ang pagsasama natin. Ilang beses ka ng muntik mawala sa akin. Hindi ko na mapapayagan pa ulit iyun Sweetheart. Gusto ko lang na lagi ka sa tabi ko. Ayaw kong matuto kang magdrive dahil baka kapag may tampuhan tayo bigla ka na lang umalis. Ayaw ko ng ganoon Sweetheart!!!" madamdamin na wika ni Gabriel. Para namang lumundag ang puso ko dahil sa sobrang kilig.

"It doesn't matter at all dahil hindi din naman ako interesado sa kotse na iyan. Takot kaya akong magdrive. Binibiro lang kita noh???! Ikaw naman,

napakaseryoso mo. Muntik na tuloy akong maiyak." nakangiti kong sagot dito. Nakita ko naman ang pagtawa nito pagkatapos ay bigla akong hinalikan sa labi at niyakap.

"Akala ko talaga nagtatampo na ang Sweetheart ko eh." paglalambing nito sa akin. Napahagikhik naman ako.

:"Teka lang, nasaan na ba sila? Akala ko ba parating na sila?" tanong ko kay Gabriel. Nakaramdam na kasi ako ng pagkainip.

"Malapit na daw Sweetheart. Gusto mo na bang umakyat na muna tayo ng kwarto? pwede naman nating ibigay ng diritso sa kanya ang susi ng kotse eh." sagot naman nito sa akin. Umiling naman ako.

"No, ok lang ako. Gusto ko din kasing makita ang maging reaction ni Bella. Tiyak na matutuwa iyun." nakangiti kong sagot dito.

Wala pang labing-limang minuto ng sa wakas ay dumating na sila Bella at Miracle mula sa pagsashopping. Kasunod naman na dumating si Christian.

"Wow new car? Para kanino?" wika ni Bella pagkatapos nitong humalik sa aming pisngi tanda ng pagbati. Agad kasi nitong napansin ang isang nakaparadang bagong sasakyan. May ribbon pa kaya halatang panregalo ang mga ito. Hindi naman na nagulat ang kambal dahil alam na din nila ang tungkol dito. Sa katunayan ay meron na ding budget na ibinigay si Gabriel sa kanila para sila na mismo ang mamili kung anong klaseng sasakyan ang gusto nila.

"Nakangiting tumingin sa akin si Gabriel na siyang napansin naman ni Bella. Malawak naman akong ngumiti at iniabot dito ang susi.

"Pwede mong i-test drive..kapag hindi mo magustuhan papalitan natin." nakangiti kong wika. Nanlaki naman ang mga mata ni Bella habang palipat- lipat ang tingin nito sa sasakyan at sa susi na hawak ko.

"Talaga po? Para sa akin ang car na iyan?" bakas sa boses nito ang matinding excitement. Lumapit pa ito sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Natawa naman ako samantalang si Gabriel ay agad na sinaway si Bella.

"Bella! Huwag masyadong mahigpit ang pakakapit kay Mommy mo! Alam mo namang buntis eh.!!" saway ni Gabriel dito. Natawa naman ang kambal at agad na lumapit sa amin.

"Sorry po! Sobrang natuwa po talaga ako sa gift na ito...Alam niyo po bang matagal ko ng pangarap ito? Sila Nikka at Carmela kasi may sarili ng sasakyan. Ako na lang ang wala." naluluha nitong wika habang kumakalas sa pagkakayakap sa akin. Binalingan naman nito si GAbriel at yumakap din.

"Thank you Dad. Thank you talaga sa inyo ni Mommy!!" masaya nitong wika sa ama. pagkatapos kumalas na din ito sa pagkakayakap. Binalingan nito ang kambal at nakangiting iwinawagayway ang hawak na susi. Natawa naman sina Christian at Miracle.

"Bakit marunong ka na ba magdrive?" tukso naman ni Christian dito.

"Syempre naman. Nagpractice na ako Kuya. Yung car ni Carmela kapag may free time kami sa School noon. Kaya nga puro gasgas na eh." natatawa nitong sagot sa kapatid. Natatawa naman kaming nagkatinginan ni Gabriel. Actually nababanggit na ni Roxie sa amin ang bagay na ito. Umuwi daw kasi ng bahay si Carmela na puro bangas ang sasakyan. Sa takot daw sa ama umamin ito na pinagpractisan daw kasi ni Bella ang kotse kaya nagkaganoon.

"Kailangan mo pa rin pumasok sa driving school Bella. para naman may idea ka sa mga traffic signs at makakuha ka ng driving license. Hindi porket marunong ka ng humawak ng manibela ok na iyun. Hindi mo pa rin pwedeng gamitin ang kotse hanggat wala kang hawak na lisensya ha? Bukas na bukas din asikasuhin mo iyan. Si Kuya Christian mo na ang bahalang mag-guide sa iyo mula sa pag -enroll sa driving school hanggang makakuha ka ng lisensya." mahabang paliwanag ni Gabriel kay Bella.

Tumango naman ito at tumingin kay Christian.

"Marunong naman na si Bella Dad. Pwede na siguro sa kanya ang student driving licence. Para naman pwede na niyang gamitin ang kotse sa mga malalapit na lugar. Tapos eenroll ko na lang siya doon sa kakilala ko para kapag may free time siya sa school pwede niyang gamitin iyun para makapagpractice pa." mahabang paliwanag naman ni Christian sa ama.

"Well kung ano ang mas mabuti. Alam kong excited na din si Bella na magamit ang sasakyan niya. Kung ano ang pinakamadaling paraan para magamit niya agad ang sasakyan doon kayo." sagot naman ni Gabriel.

Excited naman na nilapitan ni Bella ang sasakyan. Tinanggal agad ang ribbon at agad na tiningnan ang loob. BAkas sa kilos nito ang sobrang saya.

"Congratulations Bella! Sa wakas natupad na din ang isa sa mga nasa bucket list mo." masayang wika ni Miracle sa kapatid. Nilapitan niya pa ito.

"Sige na, kayo na ang bahala diyan. Aakyat na kami ni Mommy niyo sa kwarto. Kailangan niya ng magpahinga! Christian ikaw na ang bahala kay Arabella." Wika naman ni Gabriel sa mga anak. Agad naman nagsitanguan ang mga ito.

Inalalayan naman ako ni Gabriel sa paglalakad. Limang buwan na ang aking tiyan at lahat ay excited na sa paglabas ng aming baby. Laking pasasalamat ko sa Diyos dahil hind namin inaakala na kaya pa pala namin magkaroon ng anak sa kabila ng lahat ng pinagdaanan namin. Dalangin ko lang na sana wala ng darating pang problema sa aming pamilya.

"Siya nga pala Sweetheart. Tumawag kanina sa akin si Jonathan. Bibisita daw sila bukas dito sa mansion. Namimiss ka na daw kasi ni Roxie." masayang wika ni Gabriel Masaya naman akong tumango dito.

"Well mabuti naman kung ganoon. Miss na miss ko na din ang kaibigan kong iyun." Masaya ko namang sagot kay Gabriel. Agad naman kaming nakarating ng kwarto at nagpasyang magpahinga na muna. Para kasi akong nakakaramdam ng pananakit ng tiyan. Pero normal lang naman siguro ito sa isang katulad kong buntis.

KINABUKASAN

Palabas kami ng mansion ni Gabriel ng marinig ko ang matinis ng sigaw ni Roxie. Grabe, hindi naman masyadong halata dito na excited ito sa kung anong gustong ibalita nito sa akin. Nasa likuran nito si Jonathan at halatang sinasaway ang asawa dahil sa napakaingay na bunganga nito.

"Bestie, Gosh ang ganda mo pa rin kahit buntis ka! Hay naku! Inggit naman ako sa iyo!" masaya nitong wika habang nagbebeso-beso kami. Natawa naman ako dito at sabay kaming naupo sa aming garden. Katunayan ito talaga ang pinaka-favorite spot ko ng mansion. Dahil pakiramdam ko nasa paraiso ako dahil habang tumatagal lalong gumaganda ang garden ni Mommy Moira sa aking paningin. Samantalang si Gabriel at Jonathan naman ay parehong naglakad sa direksiyon papuntang pool.

"Kumusta ka na Bestie?" tanong ko dito kahit alam ko namang masaya ito sa kanyang buhay. Wala din itong ginawa kundi ang mamasyal sa ibat- ibang bansa kasama si Jonathan.

"Heto, walang pagbabago! Masaya pa rin ako sa bisig ni Jonathan my loves ko. "Malandi nitong sagot sa akin. Natawa naman ako dito.

"Hindi naman masyadong halata Bestie." Natatawa kong sagot dito Kahit kailan talaga hindi pa rin ito nagbabago.

"Uyyyy alam mo bang inggit na inggit ako sa iyo. Parang gusto ko din tuloy masundan si Carmela. Hindi ka ba nahihirapan sa pagbubuntis mo Bestie? seryosong tanong nito sa akin.

Matamis naman akong ngumiti.

"Well, hindi naman. Feeling ko nga para akong prinsesa eh. Halos ayaw akong pakilusin ni Gabriel. Alam mo bang may mas magandang benefits itong pagbubuntis ko na ito?" tanong ko dito.

"Ano yun Bestie? Sabihin mo naman sa akin dahil mamaya pag-uwi namin ni Jonathan uumpisahan ko ng magpabuntis ulit sa kanya!" malandi nitong wika.

Lalo naman akong natawa dito.

"Ibig kong sabihin Bestie, mas ok ngayung buntis ako kasi hindi umaalis ang asawa ko sa tabi ko. Hindi katulad noon na maghapon siya sa opisina at sa gabi na lang kami nagkikita. Ngayun buong araw kaming nagla-loving- loving." pang-iinggit ko dito. Agad naman nanlaki ang mga mata nito.

"Ibig mong sabihin, kahit buntis ka na Bestie, inaaraw-araw ka pa rin ni Gabriel?" Nanlalaki ang mga mata nitong tanong. Tulala naman akong napatitig dito at ilang sandali pa ay napahagalpak ako sa pagtawa. Grabe talaga itong si Roxie. NApaka-wild talaga ng imagination nito.

"Sabagay, pwede pa naman siguro iyun. Hindi ko kasi nasubukan kasi naglayas ako noong pinagbubuntis ko si Carmela. SAbihin mo sa akin Bestie, yummy pa rin ba na magsex kahit buntis?" interesadong tanong nito sa akin. Namula naman ako. Hindi ko alam kung tatawa ba ako o hindi. Sobrang seryoso kasi ng mukha ni Roxie na akala mo napakahalagang impormasyon ang makukuha nito sa akin magkwento ako.

"Huuuyyy tumigil ka nga! Ikaw talaga! Magbuntis ka na muna tapos subukan mo." natatawa kong sagot dito.

Napasimangot naman ito.

"Hayyysst ito naman! Binitin mo pa ako! Pero palagay ko naman mas yummy kapag buntis na magsesex. Kasi sa nakikita ko sa hitsura mo ngayun, mukhang lagi kang nadidiligan ni Gabriel." tawang-tawa nitong wika. Parang gusto ko naman itong kutusan dahil sa mga lumalabas sa bunganga nito.

"Siya nga pala may balita ka ba kay Roldan?" kapagkuwan ay pag-iiba ko sa aming usapan. Hindi ko na kasi matagalan pa ang pagiging wild ng imagination ng aking kaibigan.

"Ahhh si Roldan? Yesss lagi naman kaming nagbabalitaan eh. Minsan nga nagseselos na si Jonathan doon sa tao eh. Paano ba naman kasi lalong pumugi ang loko." natatawa na naman nitong sagot sa akin. Napakunot naman ang aking noo sa sinabi nito.

"HOyyy Bestie! Anong pumugi" Diba bading ang lokong iyun? Dapat gumanda ang term na ginamit mong lukaret ka!" tatawa-tawa kong sagot dito. Natigilan naman si Roxie.

"Not at all Bestie! Nagbagong buhay na si Roldan! Actually hindi ko naman talaga totally na masasabing nagbagong buhay siya kasi never naman siyang nagladlad noh? Hanggang pabading-bading lang naman iyun kapag kasama tayo...Hindi ko nga alam kung nakatikim ng boylet iyun eh." parang kinikiliting tumatawa habang sinasabi ni Roxie ang katagang iyun. Agad naman akong napaisip ng maalala ko ang tungkol kay Roldan. Yes alam kong gay si Roldan pero kahit kailan never itong na-involved kahit sa kaninong lalaki. Never din itong nagkwento. Basta tuwing nagbabakasyon ito noon ng Pilipinas lalaki pa rin itong kumilos which naintindihan naman namin dahil

ganoon naman talaga ito lalo na kapag may ibang taong nakatingin.

"What you mean Bestie? Alam mo hindi kita maintindihan! May alam ka ba sa mga nangyayari kay Roldan na hindi ko alam?" takang-taka kong tanong dito. AGad naman sumeryoso si Roxie.

"Nagkita kami ni Roldan sa France last month. Alam mo ba ang natuklasan ko sa lokong iyun? May Jowa siyang model!!! Babaeng model Bestie." Napatakip naman ako sa aking bibig sa narinig ko dito. Hindi ako makapaniwala.

"Talaga? Hindi nga?? Seryoso ka ba diyan Roxie? Uyyy huwag kang magbiro ng ganyan ha? Imposible naman yata iyang sinasabi mo eh, diring-diri nga yun sa mga babae. AYaw na ayaw nga noon na may lumalandi sa kanya." seryoso kong sagot dito.

"Hayy naku Bestie, kahit ako hindi makapaniwala sa nakita. Kaya nga itong si Jonathan ko selos na selos.

kapag makikita niyang nag-uusap kami ni Roldan online. Lagi kasing tumatawag sa akin at nakikibalita!" natatawa nitong sagot sa akin. Nagtaka naman ako. Sabagay, bihirang bihira lang naman din kasi kaming nag- uusap ni Roldan. Masyado kasi akong naging abala sa mga bata at kay Gabriel. Halos buong oras ko ibinibigay ko sa aking pamilya at aaminin ko na wala talaga akong panahon makipag- usap sa aking mga kaibigan lalo na kay Roldan. Hindi ko nga alam kung itinuturing pa ako nitong Bestfriend eh. Pero kahit ganoon pa man, hinding- hindi ko makakalimutan ang

napakalaking tulong nito na ibinigay sa akin noon. Tumayo itong parang kapatid ko. Inalagaan at itinuring akong higit pa sa kadugo niya lalo na noong mga panahon na nawawalan na ako ng pag-asa pang mabuhay.

"Uuwi yata siya dito sa Pilipinas soon! Well malalaman mo din kung ginu- goodtime kita Carissa. Pero hindi pwedeng magkamali ang dalawa kong mata. Hindi na gay si Roldan at may girlfriend na talaga siya!

Chapter 86

CARISSA

"Pero alam mo Bestie, much better na din kung straight na lalaki na din ang Bestie Roldan natin. Pangarap ko din naman kasi na magkaroon siya ng sarili niyang pamilya. Parang hindi na din naman siya iba sa atin eh. Naalala mo ba? Siya ang taga-pagtanggol natin noon." wika ni Roxie sa akin.

"Hmmm, oo naman. Sobrang laki ng utang na loob ko kay Roldan Roxie. Siguro kung wala siya, matagal na akong patay. Siya kaya ang nagdala sa akin sa hospital noon at gumawa ng paraan para madugtungan ang buhay ko." sagot ko kay Roxie habang inaalala ang nakaraan. Hindi ito nakaimik.

"Thank you sa inyong dalawa Bestie ha? Hinding-hindi ko makakalimutan ang ginawa niyong pagtulong sa akin noon. Thank you talaga dahil nandyan kayo at dinamayan niyo ako." naluluha kong wika dito. Agad naman hinawakan ni Roxie ang aking kamay at masayang nagsalita.

"Susss ikaw talaga! Pareho lang naman tayo eh. Nandiyan ka din noong mga panahon na kailangan ko ng karamay. ANg laki din kaya ng naitulong mo sa love story namin ni Jonathan. Tsaka tama na nga iyan Carissa. BAka nakakalimutan mo buntis ka at bawal kang ma-stress." natatawa nitong wika.

"ANO ka ba naman, porket naalala ko lang ang ating kahapon, stress agad iyang naiisip mo? SAbi naman ng Doctor maayos naman ang kalagayan namin ni Baby! Sadyang OA lang talaga itong si Gabriel. Parang siya pa ang mas nahihirapan eh." natatawa kong wika dito.

"Katunayan lang iyan kung gaano ka niya kamahal Bestie. Hay napakaswerte natin sa ating mga asawa noh? Akalain mo iyun, ang dati nating pangarap na lalaki ang siyang napangasawa natin. Ang bait talaga ni Lord sa atin Bestie." sagot naman ni Roxie.

"Yes...kaya super duper thankful and Bless talaga ako Bestie. Lalo na at biniyayaan niya kami ng maraming anak." natatawa kong wika dito.

"Kaya nga eh. Hayst kakausapin ko nga din itong si Jonathan, kailangan makabuo ulit kami. ABa! Hindi ako papayag na hindi magkakaroon ng kapatid si Carmela noh?" natatawa nitong wika.

Masaya kaming nag-uusap ng biglang lumapit sila Jonathan at Gabriel. Tungkol sa negosyo siguro ang pinag- uusapan ng mga ito kaya lumayo sa amin kanina ni Roxie.

"Baby, napag-usapan namin ni Pareng GAbriel, paano kaya kung pag- asawahin natin si Carmela at Christian. Para naman mas magkakaroon ng ugnayan ang pamilya natin." walang prenong wika ni Jonathan kay Roxie. pagkalapit na pagkalapit nito. Gulat naman akong napatitig kay Gabriel. Nagulat din si Roxie at pinandilatan ang asawa.

"Tumigil ka nga diyan Baby! Ikaw talaga! Napakabata pa ni Carmela para sa ganitong usapin noh? KUng anu-ano iyang mga naiisip niyo." sita ni Roxie sa kanyang asawa. Binalingan ko naman si Gabriel at nagtatanong ang mga matang tumingin ako dito. Nagkibit balikat lang ito at niyakap ako.

"Well, napag-uusapan lang naman. Pero hindi naman ibig sabihin na i- pupursue namin ito. Nasa mga bata pa rin naman ang desisyon. Isa pa, tama si Roxie, masyado pang bata si Carmela." sagot naman ni Gabriel.

"Hayst kayo talaga! Huwag niyo ng pangunahan ang mga bata. Hayaan niyo silang pumili ng kung sino ang magugustuhan nila. Sa akin naman kasi, basta mahal ng anak ko, ok lang sa akin. Hindi ako maghihimasok sa magiging lovelife nila." sagot ko naman. Nagkatinginan naman si Gabriel at Jonathan. Samantalang masaya namang napatango si Roxie.

**:

**

ARABELLA

Mabilis na lumipas ang mga araw. Sa wakas hawak ko na din ang Student driving licence ko. Ibig sabihin pwede na akong magdrive mag-isa papasok ng school. Hindi ko na kailangan pang magpahatid at sundo sa aming driver.

Sabi ni Kuya Christian magaling naman na daw akong magdrive.

Minsan kasi ako nitong pinagdrive sa buong paligid at nagulat naman siya dahil alam ko naman na daw ang aking gagawin. Kaya naman lalo akong nagkaroon ng kompiyansa sa aking sarili. Bahay at School lang naman ang aking gagawin at wala naman akong balak gumala.. Siguro tsaka na lang kapag makapanganak na si Mommy. Sa, ngayun kasi bawal pa kaming magpasaway.

Kinuha ko ang aking bag at ang susi ng kotse at nagmamadali akong bumaba papuntang dining. Kakain muna ako ng breakfast bago pumasok ng School para makatipid. Medyo pricy kasi ang pagkain sa labas at di hamak na mas masarap ang pagkain dito sa mansion. Ayaw ko din gumastos ng gumastos sa mga walang kabuluhang bagay.

Sila Mommy at Daddy na lang ang nadatnan ko sa dining area. Nakaalis na siguro ang kambal kaya naman lumapit ako sa kanila sabay pagbibigay ng galang.

"Good Morning Mom, Good Morning DAd!" wika ko sabay halik sa pisngi nila. Tumango naman si DAddy at abala ito sa pag-aasikaso sa paglalagay ng pagkain sa pinggan ni Mommy.

Samantalang nakangiti naman akong . tiningnan ni Mommy.

"Balita ko hindi ka na daw ngayun magpapahatid sa driver ah? Kaya mo na bang mag-isang magdrive?" tanong ni Mommy sa akin. Kababakasan ang pag-aalinlangan sa magandang mukha nito. Hindi man nito pinahahalata pero alam kong nag-aalala ito sa akin.

"Ayos na ako Mom. Gamay ko na po ang manibela ang kotse. Huwag po kayong mag-alala sa akin." nakangiti kong wika at umupo na sa bakanteng upuan para kumain.

"Basta mag-ingat ka lang palagi. Kung may problema tawagan mo agad kami ha?" sagot ni Mommy.

"Yes Mom. Huwag mo kayong mabahala, mag-iingat po ako palagi. Love ko kaya ang kotse ko at ayaw kong magasgasan ito noh?" biro ko dito. Ngumiti naman si Mommy at nag- umpisa na din itong kumain.

Pagkatapos mag-almusal ay agad akong sumakay ng kotse para pumasok ng iskwela. Maayos naman akong nakarating at dumiritso na sa aking first subject. Mamaya pa naman kami magkikita nila NIkka, Carmela at Paul pagkatapos ng klase. May usapan kasi kami na ililibre ko sila bilang selebrasyon dahil may bago na akong kotse. TAtawagan ko na lang mamaya sila Mommy at Daddy para ipaalam sa kanila na mali-late ako ng kaunti ng uwi. Nakalimutan kong magpaalam kanina dahil sa matinding excitement.

Pagkatapos ng klase ay agad kaming nagkita sa parking. May kanya-kanya kaming sasakyan kaya naman mag- convoy na lang siguro kami kung saan man kami pupunta. Hindi naman pwedeng iiwan ang sasakyan namin dito sa School. Actually matagal na nila itong ginagawa pero bihira lang akong nakakasama dahil after ng klase sinusundo na agad ako ng personal driver ko.

"So paano ba iyan, magkikita na lang tayo doon sa dati nating tambayan." wika ni Paul. Alam ko na kung anong tambayan ang tinutukoy nito kaya naman agad akong tumango. Nagkanya -kanya na kaming sakay ng kotse at magkasunod na umalis. Dahil baguhan pa lang akong driver ako ang Matagal pa akong nakahanap ng mapagparkingan kaya naman nahuli.

tinatawagan ako ni Carmela. Sinabi ko na lang dito na nasa malapit na ako at huwag silang mag-alala.

Nang sa wakas ay nakapag-park na ako ay agad akong bumaba ng sasakyan. Ganito pala kahirap kapag may dala kang sasakyan. HIndi pwedeng iiwan kong saan at kailangan talagang mag- abang para magkaroon ng mapagparadahan. KUng bakit naman kasi ang daming sasakyan ngayun sa lugar na ito.

Dinuble check ko muna ang lock ng sasakyan at nagmamadaling naglakad papuntang entrance ng stablishment. Pero Hindi pa ako nakakalayo sa sasakyan ko ng biglang may mahigpit na humawak sa aking braso. Inis akong napalingon dito at nagulat ako ng bumungad sa akin ang pagmumukha ni Kurt. Inis akong pumiksi upang mabitawan niya ako.

Ngayun ko lang ulit ito nakita pagkatapos noong nagshopping kami ni Ate Miracle. Sabagay, iniiwasan ko kasi ito. Ilang beses na itong tumatawag sa akin pero hindi ko sinasagot. Paninindigan ko na talaga ang pag-iwas dito. BAhala na siya sa buhay niya.

"Ano na naman Kurt?" Inis kong tanong dito. Kung kailan nagmamadali ako tsaka naman ito haharang-harang.

"Anong ginagawa mo sa lugar na ito?" seryoso nitong tanong sa akin. Lalo ko naman itong sinimangutan.

"Magkikita kami ng mga kaibigan ko dito. Pwede ba tsupi ka muna dahil nagmamadali ako." sagot ko dito sabay tinalikuran ito. Nagmamadali akong pumunta sa restaurant kong saan naghihintay sa akin sila Carmela. Nagpasalamat ako dahil hindi na din sumunod sa akin si KUrt.

MAbilis naman akong nakarating ng restaurant. Buti na lang at nakaorder na ang mga kaibigan ko. AMinado akong natagalan talaga ako dahil sa kakahanap ng parking.

'Akala namin hindi ka makakarating eh." Biro sa akin ni Nikka. Ngumiti naman ako dito at pagod na naupo.

"Hayyy parang ayaw ko ng gumamit ng kotse kapag sa mga ganitong lugar ang punta. Ang hirap ng parking eh." reklamo ko.

"Ganoon naman talaga kapag nag- uumpisa ka pa lang. Kalaunan masasanay ka rin." sagot naman ni Carmela.

"Sana nga! Mabuti naman at umorder na kayo. Gutom na talaga ako eh." sagot ko sa mga ito. Kinuha ko ang aking cellphone at agad na nag-send ng message kay Mommy. Sinabi ko dito na mali-late lang ako ng uwi dahil kasama ko sila Carmela. Agad naman itong pumayag at sinabihan ako na huwag daw masyadong magpagabi dahil dilikado sa daan.

Masaya kaming nagkukuwentuhan ng aking mga kaibigan habang kumakain. Inabot din kami ng halos dalawang oras bago nagpasya na mag-siuwian. Nagpaalam ako sa mga ito na mag- CCR lang ako at mauna na sila. Pero hindi pumayag si Paul. Hihintayin na lang daw niya ako at mauna na si Nikka at Carmela dahil tiyak na hinahanap na ang mga ito sa kani-kanilang bahay.

Sabay na kaming naglakad ni Paul palabas ng stablishment na iyun pagkalabas ko ng CR. Panatag naman ang aking kalooban kapag kasama ito dahil matagal na kaming magkakilala. Alam kong may gusto ito sa akin base sa kwento sa akin ni Carmela. Minsan na daw kasing nalasing si Paul noong nag-outing sila at nagkwento ito tungkol sa nararamdaman sa akin.

"Mabuti naman at lumabas ka din! Napapitlag pa ako sa pagkagulat ng may bilang nagsalita sa aming likuran.

Malapit na ako sa kinapaparadahan sa aking sasakyan ng biglang sumulpot si Kurt. Madilim ang aura nito at galit na nakatitig kay Paul.

"Who is he Arabella?" tanong ni Paul sa akin. Hindi ako nakaimik at pinaningkitan ko ng mga mata si Kurt. Hindi ko alam kung talagang hinihintay ako ng lokong ito. Ano na. naman kaya ang kailangan at bakit mukhang bad mood na naman ito.

"Sige na Paul mauna ka na! Kita na lang tayo bukas sa School." Sa halip na sagutin ang tanong nito iyun na lang ang sinabi ko kay Paul. Mukhang mainit ang ulo ni Kurt at baka magkaroon pa ng trouble.

""Are you sure? Kilala mo ba siya?" bakas ang pag-aalinlangan sa boses ni Paul habang palipat-lipat ang sulyap sa aming dalawa ni Kurt. Tumango naman ako.

"Family friend namin siya kaya huwag kang mag-alala. Ayos lang talaga ako." nakangiti kong sagot. Tumango naman si Paul at tumalikod na pagkatapos nitong muling sulyapan si Kurt.

"Ano na naman ito Kurt? Bakit nandito ka na naman?" asar na tanong ko dito habang hinahanap ang susi sa aking bag.

"Boyfriend mo na ba ang gagong iyun? may bahid na galit ang tono ng boses nito na tanong sa akin. Maang naman akong napatitig dito.

"Anong sabi mo?" tanong ko dito.

"Sabi ko boyfriend mo na ba ang mistisong bangus na iyun? Siya ba ang ka-date mo dito?" galit ng tanong nito sa akin. Pinaningkitan ko ito ng mata sabay lapit sa aking sasakyan. NAhanap ko na kasi ang susi ko sa bag.

"Pakialam mo ba!." sarkastikong sagot ko dito at pinindot ko  ang open botton ng susi ng sasakyan ko. Hinawakan naman ni Kurt sa aking braso na nagpakaba sa akin. Lalo akong nakaramdam ng kaba dahil paglingon ko dito ay lalong nagdilim ang awra nito. Mukhang galit na galit na ito sa hindi ko malaman na dahilan.

"Pakialam ko? Malaki ang pakialam ko. Bella dahil fiancee mo ako. Hindi ka pwedeng tumanggap ng manliligaw dahil ikakasal na tayo!"Asar na sagot nito sa akin.

"Alam mo, kung hindi lang kita kilala, iisipin kong may latak na iyan utak mo Kurt. Para kang sira diyan! Kailan mo pa ako naging fiancee?" asar na tanong ko dito. Lalo naman nagdilim ang awra nito.

"Basta Bella, ayaw na ayaw kong mabalitaan na nag-eentertain ka ng manliligaw dahil gagawin ko ang lahat upang matuloy ang kasal na natin!"

asar na sagot nito sa akin. Inirapan ko naman ito.

"Pwede ba Kurt, kung wala kang ibang pinagkakaabalahan ngayun sa buhay mo, huwag mo akong pagtripan! Matagal na akong nananahimik kaya pwede bang lubayan mo na ako! Nag sorry na nga ako sa mga nangyari noon tapos heto ka pa inuungkat parin! Lagi mo pa rin kasal na iyan!" galit kong sagot dito. Natigilan naman ito.

"Wala ng kasalan na mangyayari sa ating dalawa. Isa lang yung malaking pagkakamali na nagawa ko na ayaw ko ng balikan pa! Kaya sorry na! Magfocus ka na lang sa mga girlfriend mo dahil balita ko marami ka noon!" galit na sagot ko dito at akmang bubuksan ko na ang pinto ng sasakyan na hilain ako nito at niyakap. BAhagya naman akong natulala sa ginawa nito sa akin. Hindi ko alam pero biglang nag-init ang aking pakiramdam. RAmdam ko din kasi ang init ng katawan ni Kurt.

"Bitawan mo nga ako!" mahinang wika ko dito ng makabawi dahil sa pagkabigla. Hindi ko alam pero pakiramdam ko biglang nanginig ang tuhod ko dahil sa simpleng yakap nito.

"Tandaan mo Bella, akin ka lang! HIndi ako papayag na may ibang lalaking aali-aligid sa iyo." bulong nito sa aking tainga na siyang nagpatayo ng balahibo ko sa buong katawan. Hindi pa ito nakontento at kinintalan ako ng halik sa labi bago ako binitawan. Agad naman nanlaki ang aking mga mata dahil sa ginawa nito. Nakakarami na talaga ang lokong ito sa akin.

"Bastos ka talaga!" inis na wika ko dito. Nginisihan lang ako nito at sumakay na din sa katabing sasakyan na siyang labis kong ikinagulat.

"Magdrive ka na! Susundan kita hanggang makarating ka ng mansion."

wika nito sa akin bago tuluyang pumasok sa kanyang sariling kotse. Padabog naman akong pumasok sa loob ng aking kotse at wala sa sariling ini-start ko ang makina. Tulala pa rin ako sa mga nangyari kani-kanina lang. Para kasing nasanay na si Kurt na hahalik-halikan ako. HIndi ito maaari. Baka tuluyan na akong mahulog dito.

Chapter 87

ARABELLA

Sinundan nga ako ni Kurt hanggang sa makarating kami ng Mansion.

makarating kami ng Mansion.

Nagtataka naman ang mga tao sa Mansion dahil nakabuntot sa akin si Kurt. hanggang sa makapasok kami sa loob. HIndi man lang nahiya ang loko. Hindi naman iniimbitahan pumasok sa loob pero feeling at home na.

Nagtatanong ang mga matang tumingin sa akin si Mommy Carissa ng madatnan namin ito sa loob ng living room. Nagbigay galang naman agad si Kurt kina Mommy at Daddy.

"Good evening Tita, Tito!" pagbibigay galang ni Kurt kina Mommy at Daddy. Tumango naman si Daddy at ngumiti naman si Mommy dito.

"Nagkita lang kami sa labas Mommy. sagot ko kay Mommy sabay halik sa pisngi nito.

"Ganoon ba? Akala namin mamaya ka pa makakauwi. Bweno ikaw na ang bahala kay Kurt. Asikasuhin mo siya at huwag mong tarayan! Magpapahinga na kami ng Daddy mo. dahil inaantok na ako." wika ni Mommy sabay hawak sa braso ni Daddy at nagyaya na itong umakyat. Hindi ko alam kung tatango ba ako o hindi kaya nasundan ko na lang sila ng tingin.

"Salamat po Tita, Tito." pahabol pang wika ni Kurt sa mga ito. Inis ko naman itong tinitigan. Nagsign peace lang ito. sa akin habang nakangisi. Parang lalo pa ako nitong inasar.

"Bakit pumasok ka pa dito sa loob? Ano ba ang gusto mong patunayan?" yamot kong tanong kay Kurt ng kami na lang dalawa.

"Napagod ako sa paghihintay sa iyo sa labas kanina Bella. Kaunting konsiderasyon naman." sagot nito sa akin sabay upo sa sofa.

"Bahala ka diyan! Wala akong panahon na makipag-usap sa iyo. Magrereview pa ako." inis kong sagot dito. Tinaasan naman ako nito ng kilay.

"Bahala ka. Kapag iiwan mo ako dito isusumbong kita kina Tita at Tito." Sabi nila asikasuhin mo daw ako." pananakot naman nito sa akin. Nanlaki naman ang aking mga mata. Inis naman akong umupo sa katapat nitong sofa.

"Good Girl." natatawa nitong wika. Kapagkuwan ay biglang sumeryoso ang hitsura nito.

"Sino yung kasama mo kanina? Bakit ka nag-eentertain ng manliligaw?" tanong na naman nito sa akin. Parang gusto ko na itong kutusan.

"Pwede ba Kurt? Wala ka na doon kung gusto ko man mag-entertain ng manliligaw! Hindi naman kita kaano- ano para mag-react ka ng ganyan." sagot ko dito. Pinaningkita naman ako nito ng mata.

"Fine! Para katahimikan ng atay at balun-balunan mo...hindi ko manliligaw si Paul Ok? Friend ko siya at pareho kami ng kinukuha na course. "inis kong sagot dito. Seryoso naman ako nitong tinitigan.

"Talaga lang ha? Bakit feeling ko karibal ko sa iyo ang mistisong bangus na iyun? Tandaan mo Bella ha? Hindi ka pwedeng mag-entertain ng manliligaw. Magagalit talaga ako!" sagot ni Kurt.. Ipinikit ko ang aking mga mata sabay hilot sa aking sintido. Sumasakit na talaga ang ulo ko sa taong ito. Napakakulit talaga.

"Wala ka na doon Kurt! Ano ba kasi ang pakialam mo. Talo mo pa ang sila Mommy at Daddy kung maghigpit sa akin eh." asar kong sagot dito.

"Malaki ang pakialam ko Bella. Magiging asawa na kita kaya ayaw kong may ibang lalaking aali-aligid sa iyo. Dapat sa akin lang nakatoon ang mga mata at attention mo. Seloso akong tao at ayaw kong may kahati sa babaeng gusto ko." seryosong sagot nito sa akin. Sinamaan ko naman ito ng tingin. Kung pwede nga lang iuntog ko ang ulo ni Kurt para matauhan ginawa ko na sana. Grabe na talaga ang lalaking ito. Hindi ko na alam kung ano ang pumapasok sa kukute nito ngayun. Mukhang nasisiraan na ng bait.

"Ewan ko sa iyo! Umuwi ka na nga! Masyado mo na akong iniisturbo." gigil kong wika dito. Tumayo naman ito at akmang lalapit sa akin kaya agad naman akong napatayo. Kailangan ko na kasing maging alerto baka mamaya bigla na naman akong hahalikan nito. Nakakarami na kasi ito sa akin.

"Aalis na ako pero ihatid mo ako sa labas." pagdedemand na naman nito. Yamot akong napabuntong hininga at nauna ng maglakad palabas ng bahay.

Diritso akong naglakad papunta sa kotse nito para naman wala na masyado pang maraming request ang lokong ito. Masyado ng demanding wala naman kaming relasyon.

"Ano? Ayos na ba dito? Kung may request ka pa sabihin mo na agad para naman matapos na ito." asar kong wika dito ng makarating kami sa nakaparada nitong kotse. Lalo naman akong nainis dito ng luminga-linga pa ito sa paligid pagkatapos ay agad na kinabig ako nito at hinalikan na naman sa labi. Hindi na naman ako nakahuma dahil sa matinding pagkagulat. Ito na naman siya. Sinipsip na naman ang labi ko. Hindi ko alam kung tao ba ito o dracula? Ang hilig kasing manipsip ng labi.

Pilit akong kumakawala sa halik ni Kurt. pero mas lalo itong naging mapusok. kinagat-kagat ulit nito ang nakatikom kung bibib at pilit na itinataas ng dila nito.

"Kiss me back Honey!" Bulong pa nito sa akin ng saglit na pinakawalan ang aking labi. Pero wala pang segundo muli nitong pinagdikit ulit ang aming mga labi. Napapikit naman ako at napaawang ang aking labi ng dumako ang mga kamay ni Kurt sa dibdib ko. Bahagya niya kasing pinisil ang kaliwa kong bundok kaya naman napaawang ang aking bibig sa matinding pagkagulat at kiliting naramdaman. Nanlaki ang aking mga mata kasabay ng pag-iinit ng buo kong katawan. Para akong lalagnatin.

Nararamdaman ko na lang na ipinasok na ni Kurt ang dila nito sa aking bibig. Tumugon naman ako at pilit na ginagaya ang ginagawa nito. Nadarang na din ako sa init ng halikan namin. Hindi ko alam pero nagustuhan ko na din ang ginagawa nito ngayun. Para kasing nasa alapaap ako at hindi ko maipaliwanag ang saya na aking nararamdaman.

Hindi ko alam kung gaano katagal magkadikit ang aming labi pero naramdaman ko na lang ang unti- unting pagbitaw ni Kurt sa akin. Nang tingnan ko ito ay bigla akong nakaramdam ng matinding hiya lalo na ng makita ko ang matamis na ngiti. nito sa labi.

"Your so sweet Bella. Kung wala lang tayo dito sa lawn niyo baka hindi ko na mapigilan pa ang aking sarili. Baka mas higit pa sa halik ang gagawin ko sa iyo." wika nito sa akin. Napamulagat naman ako at lalong nakaramdam ng hiya ng maisip ko na baka may nakakita sa amin. Diyos ko, ano ba naman itong katangahan na ginawa ko? Bakit nadala na naman ako sa halik ng Kurt na ito? Mabuti na lang at medyo madilim sa lugar na kinaroroonan namin. Mabuti na lang at tulog na din ang mga tao dito sa mansion. Kung hindi, nakakahiya talaga lalo na kapag may ibang nakakakita sa amin.

"I have to go! Baka magbago pa ang isip ko at bigla kitang maitanan." masuyong wika nito sa akin. Pagkatapos ay kinindatan pa ako nito bago tuluyang sumakay ng kotse. Naiwan naman akong para na- eengkanto. Hindi ako makakilos dahil sa matinding pagkabigla.

Nang makabawi na ay napakurap- kurap ko ang aking mga mata. Nakaalis na ang kotse ni Kurt pero heto pa rin ako, parang baliw...tulalala! Nahawakan ko pa ang aking labi at ninanamnam ang pinagsaluhan naming dalawa kani-kanina lang.

"Bella! Bella?!!!" napalundag pa ako sa pagkagulat ng may biglang nagsalita sa aking tagiliran. Sapo ang aking dibdib ng lingunin ko ito.

"Ano ba ang nangyari sa iyo? Bakit para kang wala sa iyong sarili? May nakita ka bang multo?" tanong ni Ate Miracle sa akin. Kunot noo itong nakatitig sa akin sabay hawak sa aking noo.

"Wala ka namang lagnat? Bakit ang pula ng mukha mo?" nagtataka nitong tanong. Napahawak naman ako sa aking pisngi. pagkatapos ay nahihiya akong napatingin kay Ate. Lalo akong nahiya sa isiping baka nakita nito ang ginawa namin ni Kurt kanina. Yari talaga ako kapag magsumbong ito kila Mommy at DAddy. Kung bakit naman kasi nag-enjoy din ako sa halikan namin...HIndi!!! HIndi pala halikan ang nangyari sa amin kanina..... Laplapan pala iyun dahil nagpapalitan na kami ng laway kanina ni Kurt.

"Ano? Ikaw ha? Para kang timang dyan! Nakadrugs ka ba?" kunot noong tanong sa akin ni Miracle.

"So--sorry Ate, pero kanina ka pa ba diyan?" tanong ko dito.

Sumilay naman ang nanunudyo nitong ngiti sa labi. Pagkatapos ay seryoso akong tinitigan na siyang ikinakaba ko pa lalo.

"Bakit? May ginagawa ka bang milagro dito?" tanong nito na may himig pagbibiro. Napaiwas naman ako ng titig dito. Tumawa naman si Ate Miracle.

"HOyyyy??? Ano ka ba..joke lang! Kakarating ko lang. Pinuntahan kita sa kwarto mo kanina pero wala ka doon kaya hinanap kita dito sa baba. May favor kasi akong hihingiin sa iyo eh." wika ni Ate Miracle sa akin. Nakahinga naman ako ng maluwag.

'Ano yun ATe?" tanong ko dito.

"Diba maaga ang pasok mo bukas? Sasabay sana ako sa iyo eh. Ayaw ko na kasing magpahatid sa driver kasi maaga din aalis sila MOmmy at daddy bukas. Tinatamad naman akong magdrive kaya pwede bang i-drop-off mo ako sa office? Aagahan na lang natin ang alis bukas para hindi ka ma- late sa klase." wika ni Ate Miracle sa akin. Agad naman akong tumango at nakahinga ng maluwag sa isiping mukhang hindi naman nito nakita ang laplapan namin kanina ni Kurt.

"Sure Ate, iyun lang pala eh. Pero paano pag-uwi mo?" tanong ko dito.

"Dont worry, baka kay Christian na lang ako sasabay. Ewan ko ba natatamad na kasi ako ngayung magdrive eh. Siguro dahil sa traffic na din minsan kaya ganoon. Dapat kay Christian ako sasabay kaya lang may morning apointment siya sa Alabang. Eh sa ortigas ang office natin kaya pasabay ako ha?" mahabang wika ni Ate. Nakangiti naman akong tumango dito.

"Thank you Bella! Sige na, mauna na ako sa iyo. Basta maaga kang gumising bukas ha? Ayaw ko din kasi na ma-late ka sa School ng dahil sa akin." wika nito. Tumango ulit ako. Agad naman akong iniwan ni Ate at nagmamadali ng pumasok ng mansion. Naiwan naman akong nakatulala na naman habang naiisip ulit ang nangyari sa amin ni Kurt.

"Hayssst minsan talaga nauunahan ako ng pagiging marupok ko! Bakit ba naman kasi nadala ako sa init ng labi ni Kurt!" bulong ko pang wika sa aking sarili at nagpasya ng pumasok sa loob ng mansion para makapagpahinga na din.

KINAUMAGAHAN

Wala pang alas-syete ng umaga ng tinatahak na namin ni Ate Miracle ang kahabaan ng EDSA. Buti na lang maaga pa rin akong nagising kahit na late na akong nakatulog kagabi. Paano ba kasi hindi talaga mawaglit sa aking isipan ang nangyari sa amin ni Kurt. Parang hinahanap-hanap ko na kasi ang labi nito at para akong naaadict. Tuwing pumikit ako mukha ni Kurt ang aking nakikita.

"Bella, sigurado ka bang hindi ka nahihirapan sa kurso mo? Para ka kasing lutang palagi eh. Tsaka anong nangyari sa mga mata mo? Eyebags ba iyang nakikita ko?" wika ni Ate Miracle sa akin habang nakatitig sa mukha ko. Hindi ko naman ito pinansin at itinoon ang mga mata ko sa kalsada.

"Ok lang naman Ate, medyo mahirap pero kaya ko pa naman." sagot ko dito at pilit na ngumiti.

"Well kung hindi mo naman kaya pwede ka naman mag-shift ng course kung gusto mo. Sabagay narinig ko din na mahirap daw talaga ang course na

Medicine." sagot nito sa akin. Ngumiti lang ako dito.

"Balita ko kasama mo si Kurt kagabi sa mansion ah? Well nabanggit lang naman sa akin ni Mommy kaninang umaga. Kumusta naman? Nagkaayos na ba kayo?" tanong ulit ni Ate sa akin.

'O---ok naman kami Ate.... nangungulit pa rin siya." maikli kong sagot dito.

"HMmmm, mukhang nahulog talaga sa kagandahan mo ang luko. Pwede mo naman siyang e-entertain para naman may inspiration ka sa pag-aaral mo." nakangiti nitong sagot sa akin. Hindi ko naman alam kong matatawa ako sa sinabi nito.

"EH...ikaw Ate? Wala ka pa rin bang nagugustuhan sa mga manliligaw mo?  pag-iiba ko sa aming usapan. Baka kasi kapag hayaan ko na tungkol kay Kurt ang topic baka kung saan pa mapunta ang pag-uusap namin.

"Well, wala pa. Hindi ko pa rin nahanap ang Mister RIght ko...Pero ok lang naman...hindi naman ako nagmamadali..kung darating siya ok lang pero kung hindi naman...ok na din." sagot nito sa akin.

Napatango naman ako. Pihikan talaga si Ate Miracle. Hindi ko man lang narinig dito na may crush ito. Wala din itong ipinakilalang manliligaw kina Mommy at Daddy, Minsan nga naiisip ko na lesbian ito eh. Pero hindi, napakaganda ni Ate Miracle para maging Lesbian. Kuhang kuha nito ang mala-anghel na mukha ni Mommy Carissa. Marami nga ang nagkakagusto dito at isa na si Kurt pero never talaga itong tumanggap ng manliligaw. Kahit si Kurt ay ilang beses nitong binasted.

"Ayyy Bella ano ba iyan!!!' Narinig kong wika ni Ate Miracle pagkatapos kong maihinto ang aking kotse. Tulala akong napatingin sa aming harapan habang hawak ko ang aking ulo. Diyos ko...hindi ko alam kung dahil sa pagiging lutang ko pero nakabangga ako ng sasakyan. Hindi ko kasi napansin...naka-stop na pala ang stop light sa gawi namin pero tuloy-tuloy pa rin ako sa pagpapatakbo ng sasakayan.

"Naku, lagot tayo Bella..Nakabangga ka?" nanlalaki ang mga matang wika ni Ate sa Akin. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala habang sinisipat ang kotse na aking nabangga.

"Ate, anong gagawin ko? Hindi ko napansin ang stop light!" nanginginig ang boses kong tanong dito. Napakamot naman si Ate sa kanyang ulo.

Lalo naman akong kinabahan ng bumaba ang sakay ng Rolls Royce na nabangga ko at lumapit sa aming sasakyan. Si Ate naman ay tahimik lang at nakikiramdam din sa paligid. Sabagay, ako ang nakabangga kaya dapat ako ang dapat mamroblema.

"Relax ka lang. Mukhang kaunting gasgas lang naman ang natamo ng kotse na nabangga mo. Madadala pa siguro sa pakiusap iyan."wika ni Ate sa akin. Parang gusto ko naman maiyak lalo na ng makita ko ang kotse na nabangga ko. Sa dami ng sasakyan sa EDSA ang latest model pa talaga ng Rolls Royce ang aking nabangga.

Chapter 88

ROLDAN VALDEZ POV

Napakamot na lang sa ulo si Roldan Valdez habang inis na bumaba ng kanyang sasakyan. Kakarating lang niya kahapon dito sa Pilipinas galing France pero ito agad ang sumalubong sa kanya. Isang aksidente sa kalsada.

"Kung saan naman puyat siya dahil hindi siya masyadong nakatulog kagabi dahil sa magdamagan nilang romansa ng kanyang fiancee. Yes, isa ito sa mga dahilan kung bakit niya piniling umuwi ng Pilipinas sa kabila ng pangako noon na hindi na siya babalik pa dito sa Pilipinas dahil sa natamong suntok at pagpapalayas sa kanya ng sarili niyang amang Mayor noong mga panahon na iyun. Gusto niyang patunayan sa mga ito na kaya niyang bumuo ng sariling pamilya sa kabila ng kanyang edad. na nasa Well, sa ibang lalaki na masyadong nag-enjoy sa pagiging buhay single ito na yung right age para bumuo ng sariling pamilya. Ayaw din naman niyang tumanda mag-isa. Gusto din naman niyang makabuo ng sariling pamilya.

Sinabihan ba naman siya dati ng kanyang Daddy na wala daw siyang mararating sa buhay dahil sa kanyang pagiging binabae. EH hindi pa naman siya sigurado noon kung babae o lalaki ba talaga ang hanap niya.. Aminado siyang malamya kumilos noon pero hindi ibig sabihin na ready na siyang makipag-chukchakan sa kung kani- kaninong lalaki. Confused lang talaga siya noon sa kanyang tunay na pagkatao lalo na at nagkaroon siya ng dalawang magagandang matalik na kaibigan...............SI Roxie at Carissa.

Kumusta na kaya ang dalawang iyun? Excited na siyang makita ang dalawang bestfriend niya halos ituring niyang kapatid. Tiyak na magugulat ito sa kanyang transformation. Ang alam kasi ng mga ito gay pa rin talaga siya.... pero hindi nila alam na biglang nagbago ang ihip ng hangin ng makarating siya ng New York. Bigla kasi siyang nakatikim ng mani at perlas ng minsan siyang nalasing. Nasarapan kaya naging MACHETE siyang bigla. Simula noon hindi na siya nawawalan ng babae. Iba-ibang babae na ang kanyang naikama. Nag-enjoy siya ng todo kaya hindi niya namalayan ang paglipas ng panahon. Minsan din nawaglit sa isip niya ang kanyang mga kaibigan at pamilya dahil naging abala siya sa pagbubuhay-binata sa New York at France. Dagdagan pa ang pagiging abala niya sa kanyang mga negosyo.

Sa New York pala niya mahahanap ang tunay niyang pagkatao. Sa piling ng kanyang mga naging girlfriends. Ilang babae na ba ang kanyang naka-flirt?

Pero lahat ng ito, never niyang sinabi sa kanyang mga kaibigan. Alam niyang hanggang ngayun ini-expect pa rin ng mga ito na siya pa din si Roldan. o Roda na bading. Nagiging abala din naman ang dalawa niyang bestfriend sa buhay may-asawa dito sa Pilipinas kaya dumalang na ang kanilang communication sa paglipas ng mga taon.

Inis niyang nilapitan ang nakabanggang sasakyan sa kanila. Wala yatang balak bumaba ang driver dahil hanggang ngayun tahimik ito. Nag cause na din ng traffic isa pa din kalsada na siyang ikinainis niyang lalo. Hanggat maari ayaw niyang makaabala ng ibang tao. Kung hindi ba naman ito iresposableng driver hindi sana sila maaaksidente. Buti na lang at pareho silang hindi nasaktan. Minor lang naman pero still kakabili lang niya ng kotse na ito kagabi at wala pang 24 hours nabangasan agad.

"Inis niyang kinatok ang bintana ng kotse. DAhan-dahan naman itong bumakas at tumampad sa paningin niya ang mukha ng isang teenager. Shit mukhang minor pa yata ang kanyang nakabanggaan. KInunutan niya ito ng noo bago nagsalita.

"Bumaba ka dito Miss. Mag-usap tayo. Kailangan mong bayaran ang damage ng kotse."seryosong wika ni Roldan dito. Napansin niya pang nag-aalangan ang driver pero bumaba din naman ito. Kita sa maganda nitong mukha ang takot.

"Alam mo ba kong gaano kalaking perwisyo itong ginawa mo Miss? Tingnan mo ang laking gasgas ang naiwan mo sa kotse ko." iinis na wika ni Roldan dito. Nanginig naman si Arabella at sinipat ang parehong sasakyan. Tapos bumuntong-hininga ito.

"Pasensiya na po kayo Mister...

Hindi ko po napansin na naka-stop na pala sa gawi namin ang traffic light." hinging paumanhin ni Arabella dito. Lalo naman nainis si Roldan.

May lisensiya ka ba? Bakit ka nagdadrive kung simpleng pagsunod sa traffic light hindi mo magawa?" bulyaw ni Roldan kay Arabella.

Napayuko naman si Arabela dahil sa takot. Mukhang mapapa-trouble pa siya sa lalaking ito. Aminado naman siyang kasalanan niya lahat.

"BAbe, matagal pa ba iyan? Im sleepy na!" Sigaw ng sexing babae kay Roldan.......Si Bianca fiancee niya. Bumaba pa ito ng kotse at sinipat ng tingin ang bagong bili na Rolls Royce ni Roldan. Inis nitong binalingan si Arabella na noon ay mangiyak-ngiyak na.

"Tssssk! Tssssk!" Are you Stupid? Bakit ka nagpakalat-kalat dito sa kalsada gayung hindi ka naman pala marunong magdrive? My God! Hindi mo ba alam na nagmamadali kami ng BAbe ko?" pagtataray nito kay Arabella. Lalo naman nakaramdam ng panliliit si Arabella. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na may sumigaw na ibang tao sa kanya. Nakakaramdam lalo siya ng takot ng mapansin niyang may mga pulis ng dumadating.

"Hoy babae! Ang kapal ng apog mo para pagsalitaan ng ganiyan ang kapatid ko!!!." Sigaw naman ni Miracle. Nanlilisik ang mga mata nito na lumapit. Walang sino man ang nakapansin dito sa pagbaba ng kotse. Natulala naman si Roldan habang nakatitig sa kakalapit lang na si Miracle.

"Bakit?Ayaw mo bang sabihin kong stupid ang kapatid mo? Anong gusto mong itawag ko sa kanya? TANGA?" Pagtataray na sagot ni Bianca. Lalo naman namula sa galit si Miracle at walang sabi-sabing sinampal nito si Bianca. Nagulat ang lahat dahil sa nangyari. Tulala naman na napatitig si Arabella kay Miracle. Hindi makapaniwala na may tinatago palang ganitong ugali ang kanyang Ate Miracle. Mahinahon ito sa lahat ng oras pero ibang-iba ito ngayun.

"Oooops hindi ko napansin na bigla pa lang lumipad ang aking palad sa malandi mong mukha! Pero sa susunod na tawagin mo pang ganyan ang kapatid ko hindi lang sampal ang matitikman mo sa akin!! Puputulan kita ng dila malandi ka!" galit na wika ni Miracle. Napakurap-kurap naman si Roldan ng marinig niyang umatungal ng iyak ang kanyang nobya. Wala siyang pakialam kung nasampal man ito ng babaeng nasa harap niya. Basta ang alam niya... isang Diyosa ang biglang dumating sa kanyang harapan. Napakaganda nitong tingnan kahit na nanlilisik ang mga mata nito sa galit.

"MISS? Hindi tama ang ginawa mo? Wala kang karapatan na sampalin ang fiancee ko!" wika ni Roldan ng makabawi sa pagkatulala. Hindi niya alam pero gandang-ganda siya sa kaharap na babae. May mala-anghel na mukha pero mala-demonyo na ugali. Bigla ba naman lumapit at basta na lang manampal. Pero ganoon pa man, nakakatawang hindi man lang nakaramdam ng inis si Roldan dito. Bagkos napapantas-tikuhan pa siya. Hindi niya alam pero biglang sumikdo ang puso niya.

"Mam, Sir pwede niyo naman po itong pag-usapan ng maayos ng walang sakitan na nangyayari.: awat sa kanila ng policeman. Nagpapalipat-lipat ang tingin nito sa magkabilang panig. Alam niyang hindi siya pwede gumawa ng kahit anong maling hakbang dahil sa mga porma at sasakyan pa lang na gamit ng sangkot sa aksidente,

maaring galing ito sa mga hindi basta- bastang pamilya. Banggaan ba naman sa pagitan ng Mercedes Benz at Rolls Royce.

"Mister Whatever? I dont care! Sa susunod disiplinahin mo iyang ugali ng fiancee mo. Tapalan mo ng packing tape ang mabahong bunganga niyan para naman hindi kung anu-anong masamang salita nang lumabas sa bibig niyan." galit na wika ni Miracle kay Roldan. Pagkatapos ay binalingan nito si Arabella na noon ay takot na takot na dahil may pulis ng dumating.

"Miss, Im sorry ok? Pero hindi pwedeng basta ka na lang maging bayolente. Sinampal mo ang fiancee ko kaya dapat magsorry ka sa kanya." Mahinahong sagot ni Roldan. Tumaas naman ang kilay ni Miracle at sinipat nito ang kanyang girlfriend mula ulo hanggang paa. Pagkatapos napa-ismid ito.

"Bakit ako magsosorry sa kanya?Siya itong nauna na insultuhin ang kapatid ko? Ano ba ang gusto niyong mangyari? Gusto niyo bang palitan namin ng bago ang kotse na iyan?Wala ka bang insurance?" tanong ni Miracle kay Roldan. Lalo naman nakaramdam ng atraksiyon si Roldan sa babaeng kaharap. Hindi niya pa ito kilala pero pakiramdam niya may malaking parte ng puso niya ang nakuha nito. Hindi niya alam pero gandang-ganda talaga siya dito. Para kasi itong may kamukha.

"Roldan, wala ka man lang gagawin? SInampal ako ng babaeng iyan!" galit naman na singit ni Bianca. Umiiyak ito habang hawak ang pisngi na nasaktan.. Napaismid naman si Miracle at humalikipkip.

"Bianca stop it! Hindi ka pwedeng makialam dito. Bumalik ka na sa loob ng kotse at ako na ang bahalang makipag-usap sa kanila." sagot ni Roldan dito.

Nanlaki naman ang mga mata ni Bianca at nakaramdam ng sobrang inis dahil sa pagkapahiya. Mukha yatang walang balak na ipagtatanggol siya ni Roldan sa mga babaeng ito.

"Hindi mo man lang ako ipagtanggol sa babaeng iyan? Bakit parang kasalanan ko pa gayung ako na nga ang nasampal?" galit na sagot ni Bianca kay Roldan. GAlit naman na tinitigan ni Roldan. Hindi niya alam pero nag- uumpisa na naman si Bianca sa ugaling hindi niya gusto. Ang gusto niya kasi sa babae ay iyung sunod sunuran sa lahat ng gusto niyang sabihin. Ayaw niyang sinusuway siya.

"Did you hear that MISS? Hindi ka kailangan dito. Wala kang maitulong para malutas ang problemang ito kaya tsupi!" pang-iinis na wika ni Miracle. Hindi naman malaman ni Roldan kong matatawa siya o maiinis sa babaeng kaharap. Hindi niya alam kong bakit?

Siguro na-ko-kyutan talaga siya dito. Sa tuwing nagsasalita kasi ito parang isang magandang awit ang kanyang naririnig. Kung gaano kaganda ng mukha nito ganoon din kaganda ang boses nito.

Nagdadabog naman na bumalik ng kotse si Bianca pero bago iyun matalim muna nitong sinulyapan si Miracle. Lalo naman itong tinaasan ng kilay ni Miracle.

"Well, buti naman at pinalayas mo na ang asungot mong fiancee? Ano ang gusto mong gawin namin para mabayaran ang damage ng kotse mo or in correct question, magkano sa palagay mo ang damage? Name it! Babayaran ko ngayun din dahil masyado na kaming naabala. May klase pa ang kapatid ko at hinihintay na ako sa opisina." seryosong wika ni Miracle kay Roldan. Lalong napantistikuhan naman si Roldan sa mindset ng

babaeng kaharap. Imagine, sila pa ang naabala gayung sila na nga ang nakabangga. Well ayaw niya na lang patulan dahil aminin man niya o hindi sa kanyang sarili, nagkaroon siya ng matinding atraksiyon sa babaeng kaharap. daw

"Actually, maliit lang naman ang damage. Hindi naman makakapekto ito sa performance ng sasakyan. Siguro magpapalitan na lang tayo ng calling card pagkatapos tatawagan na lang kita." sagot ni Roldan. SA totoo lang kanina niya pa gustong tanungin ang pangalan ng kaharap pero hindi niya alam kung paano. Baka ma-preskuhan ito sa kanya kapag bigla na lang niyang tanungin ang pangalan nito. Baka siya naman ang tatalakan nito. Mukhang nasa bad mood pa naman ang babae dahil sa pagtawag ni Bianca na tanga at stupid sa kapatid nito.

"HIndi ako nagbibigay ng calling card sa mga hindi ko kakilala. Arabella, ibigay mo sa kanya ang number mo. Sabihin mo na lang sa akin kung ano ang demand niya sa nasirang kotse. Masyado na tayong late at kung wala naman siyang reklamo wala ng dahilan pa para magtagal tayo dito." wika ni Miracle. Pagkatapos binalingan nito ang police officer.

"Tama ba Tsip? Kapag walang reklamo, walang kaso?" tanong nito sa pulis. Agad naman itong napatango.

"Opo Mam, pero kailangan niyo na pong tanggalin ang inyong sasakyan. Nagko-cause na po kasi ng matinding traffic." Sagot ng pulis officer. Wala ng nagawa si Roldan kundi kunin na lang ang number ng nagngangalang Arabella. Mukhang wala talagang balak na makipagkilala ang magandang binibini sa kanya. Hindi na nga nagpaalam at sumakay na ulit ng kotse.

Medyo masama talaga ang ugali pero

hindi siya papayag na ito na ang huli nilang pagkikita.

Agad naman siyang bumalik ng kotse ng makuha niya ang number ni Arabella. Not bad din naman dahil magkapatid ang dalawa at tiyak na magkikita pa din sila ng babaeng iyun. Super ganda talaga at palagay niya hindi niya makakalimutan ang maganda nitong mukha hanggang sa pagtulog.Maaga pa para madesisyon, pero mukhang walang kasalan na magaganap sa amin ni Bianca.

Naabutan niya sa kotse si Bianca na bakas pa rin sa mukha ang inis. Well, sino ba naman ang hindi maiiinis gayung nakatikim ka na nga ng sampal sa taong noon mo pa lang nakita tapos hindi ka man lang pinagtanggol ng boyfriend mo.

"Babe! Bakit wala ka man lang bang reaksiyon sa ginawa sa akin ng babaeng iyun? Hindi ka man lang nagalit sa kanila at ipagtanggol ako?" bakas sa himig ni Bianca ang pagkadismaya habang sinasabi ang katagang iyun. Ilang taon niya na bang girlfriend si Bianca? Hindi niya na din matandaan dahil on and off naman ang kanilang relasyon. Pareho silang abala sa kani-kanilang buhay sa New York. Model kasi ito at siya naman ay mayamang businessman. Basta ang alam niya tuwing magkikita sila sa kama ang bagsak nila palagi.

NItong huling mga araw ay nagsawa na siya pagiging buhay single kaya naman nag-propose na siya dito ng kasal.

Wala naman kasing ibang mapili sa kanyang mga ka-flirt kundi ito lang. Si Bianca kasi ang pinakatagal niyang nagiging babae. Nasa 30s na din ito kaya alam niyang magiging mabuti itong maybahay.

"Ihahatid na kita sa hotel. Kailangan magamot iyang maga mo sa pisngi.."

tanging sagot lang niya dito at nag- umpisa ng magdrive. Lalo naman nainis si Bianca.

"What? Akala ko ba ngayung umaga mo ako ipakilala sa iyong parents?" asar na sagot nito. Ngayung umaga talaga nakatakda ang pagpapakilala niya kay Bianca sa kanyang mga magulang. Actually hindi pa pala siya nagpakita sa kanilang bahay simula ng dumating siya kahapon. Dumiritso lang sila ni Bianca ng hotel para makapagpahinga upang kahit paano fresh silang haharap sa kanyang pamilya. Pero sa nangyari ngayun parang bigla na naman siyang nagdalawang isip dahil sa babaeng kanyang nakita kanina. Feeling niya kasi malaking bahagi ng kanyang puso ang nakuha ng istrangherang babaeng iyun.

"I change my mind. Magkikita kami mamaya ng aking mga kaibigan. Hindi

pwedeng isama kita dahil ito ang kauna -unahan naming pagkikita paglipas ng ilang taon." sagot niya dito.

"whats wrong with you Roldan? Bakit parang bigla mo na lang akong ikinakahiya ngayun? Nagiging pabago- bago na ang iyong desisyon...!" inis na sagot ni Bianca. Naihampas naman ni Roldan ang kanyang kamay sa manibela.

"Bianca, hindi ko hinihingi ang iyong reaksiyon sa lahat ng desisyon ko. Makakapaghintay ka naman siguro kung kailan kita ipapakilala sa kanila diba? Bakit ka ba nagmamadali?" asar na sagot niya dito. Natigilan naman si Bianca.

"Fiancee mo ako at dapat lang na ipakilala mo ako sa pamilya at kaibigan mo dito sa Pilipinas. Para ano pa at isinama mo ako dito kung buburuhin mo lang pala ako sa hotel?" galit na wika nito.

"Stop it! Kung ayaw mo sa mga desisyon ko malaya kang bumalik ng New York ngayun din! Alam mong sa lahat ng ayaw ko yung pinaghihimasukan lahat ng desisyon ko sa buhay!" Galit na sagot ni Roldan. Natameme naman si Bianca.

Pagdating sa hotel ay padabog itong bumaba ng kotse. Iiling-iling naman na nasundan na lang ng tingin ito ni Roldan. Alam niyang nagiging unfair siya kay Bianca. Pero ano ang magagawa niya. Masadong nagulo ang kanyang sistema dahil sa nakaharap niyang babae kanina.

Agad niyang kinuha ang kanyang cellphone para tawagan si Roxie. Sa kanilang dalawa ni Carissa, si Roxie lang ang may contact sa kanya. Mamayang 10 AM sila magkikita sa Sea side coffee ang Resto. Ang alam niya pag-aari ng asawa ni Roxie ang naturang Resto at doon napagdesisyunan na magkita dahil sa kalagayan ni Carissa na buntis. Malapit daw kasi sa tabing dagat at tahimik ang lugar.

Chapter 89

CARISSA

Excited kami ako habang nasa biyahe kami ni Gabreil. Ngayung araw nakatakda kaming magkita ni Roldan. Napapangiti pa ako ng maalala ko ang aming matalik na kaibigan ni Roxie. Kumusta na kaya ito? Siguro nagmumukha na itong babae ngayun.

"Are you sure na kaya mong makipagkita sa kanila ngayun Sweetheart? Pwede naman sabihin natin kina Roxie na sa mansion lang nila pupuntahan." wika ni Gabriel. 

"Ayos lang ako Gab. Nasa tabing dagat naman ang restaurant nila Roxie kaya naman makakapagrelax pa rin ako doon. At isa pa medyo matagal na din akong hindi nakakalabas ng mansion. Nabo-bored na din kaya ako."

malambing kong sagot dito. Narinig ko naman ang marahan na nagbuntong-hininga ni Gabriel at kinabig ako ng payakap habang nakaupo kami dito sa likod ng kotse.

"Ok... Fine! Pero sabihin mo sa akin kapag may kakaiba kang nararamdaman ha? Kapag nakakaramdam ka na ng pagod sabihin mo agad." nag-aalala pa rin nitong wika.

"Oo naman Gab! Dont worry, sinabi naman ng Doctor natin na wala tayong dapat ipag-alala. Pareho kaming healthy ni Baby." natatawang sagot dito. Hindi ko alam pero ha tumatagal lalong naging malambing si Gabriel sa akin.

"Hayyy, ilang years na ba kayo hindi nagkikita ni Roldan Sweetheart?" pagtatakang tanong nito sa akin. Napaisip naman ako,

"Hindi ko na din matandaan eh. Pero medyo matagal na din talaga," sagot ko

dito.

"Bweno, mabuti na din na sa Restaurant nila Jonathan kayo magkita -kita. May importante din kasi kaming pag-uusapan ngayun ni Pareng Jonathan." wika naman ni Gabriel. Napatitig naman ako dito.

"Tungkol saan? Kayo ha baka kung anu -anong naiisip niyo na kalukohan ha? Sinasabi ko sa iyo Gabriel, huwag kayong gumawa ng mga bagay na sangkot ang damdamin ng mga anak natin." sagot ko dito sabay titig kay Gabriel. Natawa naman ito.

Alam niya kasi na nilulutong  love story ni Carmela at Christian. Kung tutuusin ayos lang naman sa akin. Pero hanggat maaari ayaw ko talagang paghimasukan ang lovelife ng mga anak ko. Gusto kong sila mismo ang pumili ng mga makakapareha habang buhay.

"Hindi tungkol doon Sweetheart!" labas sa ilong na sagot ni Gabriel. Hindi ko alam kung matatawa ba siya dito. Halata naman kasi na guilty ang kanyang asawa.

Pagdating ng restaurant ay halos magkasabayan lang naming dumating ang mag-asawang Jonathan at Roxie. Agad na lumapit si Roxie sa amin at nakipagbeso-beso.

"Oh my God, you look so Beautiful and fabulous Bestie! How to be you ba?" hindi ko alam kung seryoso sinasabi o kung nagbibiro lang. ang alam ko sumubra na talaga ang kadaldalan ng kaibigan kong ito. Tinawanan ko na lang ito.

"Pasensiya na kayo sa Misis ko. Medyo lumuwang na naman kasi ang turnilyo kaya ganyang ang mga ikinikilos." nagbibiro na wika naman ni Jonathan sa amin. Pinandilatan naman agad ito ni Roxie. Natawa na lang kami ni Gabriel.

"Lets go inside na. Tamang-tama at kanina pa si Roldan sa loob. Ang aga tumawag ng bakla kanina.

Mapapaaga daw yang pagpunta niya dito ngayun sa restaurant dahil wala naman daw siyang ibang mapupuntahan." balita ni Roxie sa amin. Tumango naman ako at humawak na sa balikat ni Gabriel para maglakad na papasok ng Restaurant.

"Pagdating sa loob at aga iginala ang paningin. hinahanap ang aming kaibigan at kunti  pa lang naman ang tao sa loob ng restaurat. dahil karamihan sa mga customer na pumapasok dito ay may mga sinabi sa buhay,

Nagkatinginan kami ni Roxie ng may biglang kumaway sa amin. Naagaw naman nito ang attention ng aming asawa.

"Siya na ba si Roldan? Bakit mukhang hindi naman gay?" bulalas ni Jonathan. Pareho naman kaming natitigilan ni Roxie at nagmamadali kaming lumapit dito.

"OH.......... ...MY................GULAY!!!! Roldan! Bestie!!! Ikaw na ba iyan????" patili na wika ni Roxie. SAndali naman akong natigilan sa mga nakita. Ibang Roldan kasi ang nasa aming harapan, HIndi bading kundi lalaking lalaki.

"Nice to see you aga nakangiting sagot ni Bestie ko." sa amin. Lalaking lalaki ang boses nito at wala ng kahit katiting na kabaklaan. Anong nangyari sa kaibigan namin? BAkit parang biglang naghimala ang langit at nagiging lalaki ito?

"Roxie, Carissa! Im so excited to see you again Guys, Grabe ang gaganda niyo pa rin." nakangiti nitong sagot.

Napaawang naman ang labi ni Roxie dahil sa nakita. Agad naman itong niyakap ni Roldan.

"Eeehhhmmmm! Ehhhmmmm! asawa ko ang niyayakap mo Pare." wika ni Jonathan at biglang hinila si Roxie. Natawa naman kami ni Gabriel dahil dito. Bigla naman nahimasmasan si Roxie ng marinig ang boses ng kanyang asawa.

"Sorry! Nabigla lang ako. Matagal din kaming hindi nagkita kaya ganoon." hinging dispensa ni Roldan kay Jonathan. Tumango na pero bakas pa rin ang pagkalito nito, Marahil ay nagselos ito sa pagyakap ni Roldan kay Roxie kanina.

Pagkatapos ay ako naman ang binalingan ni Roldan. Nakangiti itong tumitig sa akin.

"HIndi ko akalain na ikaw na talaga si Roldan na Bestfriend namin. Grabe ang

laki ng ipinagbago mo! Hindi mo man lang nabanggit sa amin na hindi na pala lalaki ang hanap mo Bestie." natatawang wika ko dito. Hindi naman malaman ni Roldan kung tatawa ba siya o ano. Ang sama kasi ng tingin sa kanya nila Gabriel at Jonathan.. Maling hakbang lang nito tiyak na makakatikim siya ng sapak sa dalawang lalaki.

"Na-surprised ko ba kayo? Pasensiya na kung hindi ko nabanggit sa inyo ang bagay na ito. Masyado kasi tayong abala sa sari-sarili nating buhay eh." natatawang sagot ni roldan at lalaki na talaga ito.

"We are happy for you Bestie. Nabigla lang kami pero hindi pa rin naman nagbabago ang lahat diba? Kami pa rin ang angels mo at ikaw ang tagapag- tanggol namin." natatawa kong sagot dito, Pagkatapos ay muli akong humawak sa braso ni Gabriel.

"Of course. kinurrect ko lang ang Gender ko pero ako pa din ito. Si Roldan na kaibigan niyo." natatawa nitong sagot. Pagkatapos ay inilahad nito ang palad kina Jonatahan at Gabriel.

"Hope you dont mind mga Pare! Masyado ko lang na-miss ang mga asawa niyo na mga kaibigan ko. kaya naman ipagpalagay niyo ang inyong kaloobang." seryosong wika nito kina Gabriel. Nakikiusap naman ang aking mga tingin na tiningnan si Gabriel. Ngumiti ito at nakipagkamay kay Roldan.

"Of course! Kahit anong ma friend ka ng asawa ko at malaki ang utang na loob ko sa iyo noon. Im happy for you Pare. Na shock lang kami lahat dahil ang ini-expect namin na katagpo ng asawa namin ay ang binabaeng si Roldan." natatawang wika ni Gabriel. Nakahinga naman ako ng maluwag. Iba kasi ang naging reaksiyon ni Gabriel kumpara sa naging reaksyon ni Jonathan.

"Uyyyy Jonahtan, tigilan mo na iyang kaseselos mo ha? Makapag-shake hand ka na din kay Rodan!" utos ni Roxie sa kanyang asawa. Napakamot naman sa kanyang ulo si Jonathan. Wala yatang balak sumunod sa sinabi ni Roxie pero ng pandilatan ito ng asawa ay pilit itong ngumiti kay Roldan.

"Nice to see you again Pare! Pasensiya ka na sa reaksiyon ko. Nabigla lang ako. Huwag ka yakap sa babaeng pag- sagot naman ni Jonathan at inilahad ang palad kay Roldan. Nakangiti naman na tinanggap ni Roldan ang pakikipagkamay ni Jonathan.

"Pasensiya na mga Pare. Nadala lang ako sa bugso ng damdamin.

Nakalimutan ko na hindi na pala kami mga teenager." sagot nito. Sinabayan pa ng mahinang pagtawa.

"Ano na mga Mister? Diba may pag- uusapan kayong dalawa? Doon na muna kayo at hayaan niyong mag-usap kaming magkakaibigan." wika ni Roxie. Nag-aalangan naman na umalis ang dalawa pero ng muling pandilatan ni Roxie si Jonathan ay agad itong napatalikod. Nakangiti ko namang sinulyapan si Gabriel at tinanguan. Kinintalan pa ako ng magaan na halik sa labi bago sumunod kay Jonathan na noon ay kinakain ng selos ang sistema.

"Ahay ang sweet. Ibang iba sa ugali ng Jonathan na napakas wika ni Roxie, Nagkatawanan naman kaming dalawa ni Roldan at naupo na para maumpisahan na ang aming tsismisan.

"So kumusta ka na Roldan? Akala ko talaga hindi ka na magpapakita sa amin eh. Kung hindi kay Roxie wala man lang akong kahit na anong balita

sa iyo." tanong ko dito. Ngumiti ito sa akin tsaka nagsalita.

"Pasensya na kayo mga Bestie ha? Masyado kasi akong naging abala. Pero promise, babawi ako sa inyo.?" nakangiti nitong sagot sa amin,

"Dapat lang noh? Ang tagal mo nawala dito sa Pilipinas. Siya nga pala wala ka man lang pasalubong sa amin?"

Chapter 90

CARISSA

Natawa naman ako kay Roxie. Hindi ko

alam pero ang lakas talaga ng tama ng aking kaibigan. Ngayun lang ulit nagpakita sa amin si Roldan pero pasalubong agad ang hanap ni Roxie dito.

"Of course, pwede ba namang wala? Siyempre may mga pasalubong ako sa inyo. Kayo kaya ang angels ng buhay ko. Hindi pwedeng wala akong maabot sa inyo noh?" natatawa nito sabay abot ng dalawang pa gilid nito. Nakangiti nitong inabot sa amin ni Roxie.

"Wow! Ikaw na talaga Bestie! Hindi talaga kami nagkamali sa pagpili sa iyo na maging bestfriend namin!" wika ni Roxie at excited nitong binuksan ang dalang pasalubong ni Roldan.

"Ikaw talaga Roxie, hindi ka pa rin nagbabago. Madaldal ka pa rin." sagot naman ni Roldan dito. Nagkatawanan naman kami.

"So, ano ang balita sa iyo? Of course liban sa pagiging lalaki mo na pala ano ang good news? Nagkabati na ba kayo ng parents mo?" tanong ni Roxie dito pagkatapos nitong isinantabi ang dalang regalo ni Roldan. Sumeryuso naman si Roldan at napabuntong- hininga.

"Yesterday lang ako dumating dito sa Pilipinas at hindi pa nila nandito ako. Hindi kasi ako dumiritso ng bahay dahil kasama ko ang fiancee ko," sagot ni Roldan. Agad naman namilog ang aming mga mata dahil sa sinabi nito,

"Fiancee? Ibig sabihin your getting married na Bestie? Wow! As in Wow talaga! Congratulations Bestie."

Natutuwang sagot ni Roxie.

"Sa wakas makikita na din namin ang iyong magiging babies Roldan.

Tingnan mo kami ni Roxie, may dalaga at binata na. Sabagay, halos magiging kasing-edad ng baby ko ang magiging panganay mo kung nagkataon." masaya kong wika dito.

"Yes..and balak ko din magbuntis ulit. Para ang mga anak natin magiging katulad sa atin noon. Magiging magbest friend sila kung sakali." natutuwa namang sagot ni Roxie.

"But I have a problem sure sa fiancee kong ito. na kami may relasyon ni Bianca pero hindi ko naramdaman ang spark na nararamdaman ko kanina sa babaeng naka-inkwentro ko sa kalsada. Super ganda niya and until now hindi siya mawaglit sa isip ko." wika ni Roldan sa amin. Agad naman kaming nagkatinginan ni Roxie.

"Really? Nakuha mo ba ang name ng girl? I mean how come? Meaning to say hindi mo talaga nararamdaman ang LOVE feelings sa fiancee mo ngayun?" nagtatakang sagot naman ni Roxie.

"Maybe...I dont know..Naguguluhan ako Rox, Carissa. I know na masyado pang maaga para sabihing attracted talaga ako sa stranger na babaeng iyun. Hindi ko nga nakuha ang name niya pero nakuha ko naman ang number ng kasama niya. I Think ito na iyung LOVE na matagal ko ng hinahanap She's really beautiful at  ang mala-anghel niyan mukha,. i think mababaliw ako kapag hindi ko siya makita ulit." pabuntong-hininga na sagot nito.

"Naku, masama iyan Roldan. Masasaktan ang fiancee mo niyan kapag malaman niya ito. You know, napaka-unfair ng feelings mo sa kanya. Pagkatapos ng mga

pinagsamahan niyo, basta mo na lang siya ipagpalit sa ibang babae na kailan mo palang nakita?" nanlalaki ang mga matang wika ni Roxie.

"Well, much better na din na habang mas maaga pa alamin mo na ang feelings mo. Mas mahirap naman kung saan kasal na kayo tsaka naman marerealized mo na wala ka palang nararamdaman sa kanya. Na ibang babae pala ang may-ari ng puso mo." sagot ko naman. Napatitig naman sa akin si Roldan pagkatapos ay napailing ito.

"Im getting older. Gusto

bumuo ng pamilya kaya ko yaya ng kasal si Bianca. Pero dahil sa istrangherang iyun, nabago ang lahat. Ewan ko ba, naguguluhan talaga ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko ngayun," sagot ni Roldan.

"Wala ka ng magagawa diyan kundi ayusin ang lahat. Kailangan mong

umamin sa fiancee mo para naman hindi unfair sa kanya ang lahat. Dont worry, maiintindihan ka naman siguro noon." sagot ko dito.

"So, sabi mo kanina, hindi ka pa nagpapakita sa mga magulang mo? Naku Roldan, masyadong matagal na panahon mo na silang tinatakasan. Siguro naman ito na ang time para makipagbati ka sa kanila." pag-iiba sa usapan ni Roxie. Natigilan naman si Roldan at tumingin sa akin.

"Yup! Mahirap sa isang magulang na mapalayo sa anak. Siguro hindi mo iyan nararamdaman at hindi mo pa naranasan na isang magulang, pero kapag maging tatay ka na malalaman mo ang ibig namin sabihin." wika ko dito, Napathumbs up naman si Roxie. Pagkatapos ay sininyasan nito ang waiter na kanina pa pala naghihintay sa aming order. Nilingon ko din sila Gabriel at Jonathan, abala ang mga ito sa pag-uusap. Muli kong ibinalik ang attention ko sa aking kaharap ng tanungin ako ni Roxie kung ano ang gusto kong kainin. Umorder lang ako ng fresh juice at pasta.

Nagpatuloy naman ang aming kumustahan habang kumakain. Mga nangyayari sa nakaraan ang kadalasan namin na topic kaya naging masaya naman ako. Masasabi kong ibang-iba na nga si Roldan ngayun. Lalaking-

lalaki na at hangad kong magkaroon na din ito ng sariling pamilya. Naging mabuti itong kaibigan sa akin noon at habang buhay kong tatanawin na utang na loob dito ang effort na ginawa para madugtungan lamang ang aking buhay.

ARABELLA.

Papunta na ako sa parking ng School ng maalala ko  kanina pa pinoproblema, May yupi ang harapang bahagi ng aking kotse at kapag mapansin ito nila Mommy at Daddy tiyak na pagagalitan ako ng mga ito. Baka pagbabawalan pa ako ng mga ito na magdrive.

Hindi na nga ako pumasok sa kasunod kong klase kase dahil gusto kong madala agad sa pagawaan ng sasakyan ang nayuping bahagi ng kotse ko. Ayaw kong umuwi ng bahay hanggat hindi naaayos ang damage. Tiyak na puputaktihin ako ng tanong sa mansion kung sakaling mapansin nito ang kondisyon ng sasakyan.

Alam kung hindi ako ilaglag ni Ate Miracle pero ano ako ngayun. Kailangan maiayos agad ang nayuping kotse kung hindi malalagot talaga ako. Hindi naman pwedeng abalahin ko si Kuya Christian dahil busy din ito. Si Ate Miracle naman ganoon din. Ibinigay pa nito sa akin ang kanyang debit card kanina para ako na lang ang bahalang magpagawa sa nasirang kotse dahil wala talaga itong time ngayun dahil sa sunod- sunod na meetings na dapat puntahan sa opisina.

Nasa matindi akong pag-iisip ng biglang tumunog ang aking cellphone. Wala sa sariling sinagot ko ito ng hindi tinitingnan kung sino ang tumatawag.

"Hello!" maiksi kong sagot dito.

"Buti naman at sinagot mo ang tawag ko. Nasaan ka ngayun?" agad na tanong ng taong nasa kabilang linya na walang iba kundi si Kurt. Nagkasalubong naman a at akmang papatayin ko na bigla itong magsalita.

'Pupuntahan kita kung nasaan ka ngayun. Tumawag kasi kanina si Miracle sa akin. Naaksidente daw kayo at kailangan magawa kaagad ang nasira sa kotse mo," wika ni Kurt. AGad naman akong nabuhayan ng loob kahit papaano. Wala na akong choice kundi magpatulong kay Kurt na ito. Kahit na makulit ito pero pwede na din pagtiyagaan. Kaysa naman mabuko ako nila Mommy at Daddy.

"Ok fine...may alam ka bang lugar kung saan pwede ako magpaayos ng kotse? Look, this is my first time at wala talaga akong idea kung ano ang gagawin ko." pag-aamin ko dito.

"Dont Worry, may kakilala akong mga mekaniko. Tutulungan kita. Nasaan ka ba ngayun?" tanong nito sa akin.

"Nandito ako ngayun sa School palabas na ako. Hindi na ako papasok sa huli kong klase. kailangan na talagang magawa itong kotse ko," sagot ko. 

"Hintayin mo ako diyan. Papunta na ako. " wika ni Kurt at agad na pinatay ang tawag. Wala pang tatlumpong minuto ay dumating naman agad ito. Tinitigan

muna ako nito mula ulo hanggang paa

pagkatapos ay napatango

"Magconvoy na lang tayo papunta sa pagawaan ng kotse. Huwag kang mag- alala, mabilis lang gawin iyan." seryoso nitong wika sa akin. Agad naman akong napatango. Buti na lang at mukhang wala yata akong balak asarin ni Kurt ngayun. Seryoso kasi ang mukha nito ngayun eh.

"Agad naman kaming nakarating ng talyer at inasikaso ng mga staff doon. Inumpisahan agad nilang komponihin ang yupi ng aking kotse.medyo matatagalan pa pwede daw naming balikan sasakyan. Agad naman sumang-ayon si Kurt at hinila ako nito papunta sa kanyang kotse. Hindi na ako pumalag pa dahil malaki ang naitulong sa akin nito ngayung araw.

"Kakakusapin ko sila Tito at Tita na ako na lang ang maghahatid at sundo sa iyo sa School." Agad naman napataas ang aking kilay ng marinig sa bibig ni Kurt sa kanyang sinabi. Hindi ko alam kung seryoso ba ito o ginu- goodtime ba ako. Pero mukha naman itong seryoso kaya naman seryoso ko din itong sinagot.

"At bakit mo naman gagawin iyan? Look Kurt, minor accident lang ang nangyari kanina at walang may gusto noon. Normal lang din naman siguro ito dahil baguhan pa lang akong driver. Isa pa hindi naman nagdemand ng kung ano pa man ang nabangga sasakyan." sagot ko dito.

"Huwag na nating hintayin pa na malalang aksidente ang mangyayari bago pa ako kikilos Bella. Paano kung napuruhan ka? Buti na nga lang at minor accident lang ang nangyari sa iyo kaya ngayun pa lang iwasan mo muna ang pagdadrive." seryosong

sagot nito. Umiling naman ako tanda ng hindi pagsang-ayon.

"No! Hindi ako papayag sa gusto mo Kurt. Kaya ko ang aking sarili at hindi mo ako sagutin para umasta ka ng ganyan." sagot ko dito.

"Pero delikado kung hahayaan kitang magdrive Bella. Look at your car? Paano kung napahamak ka?" seryosong sagot ni Kurt.

"Bakit ka ba nakikialam? Hindi porket pumayag akong tulungan mo basta- basta ka na lang makikialam sa buhay ko Kurt! Look, hindi kita boyfriend para manghimasok ka buhay ko." inis na sagot ko dito. Natigilan naman ito at mariin akong tinitigan,

"Mahal kita kaya may pakialam ako!" seryosong sagot ni Kurt sa akin. Natigilan naman ako sa aking narinig.

Hindi ko alam kong seryoso ba talaga

ito sa sinasabi o hindi.

"Anong sabi mo? Ma...mahal... mo..... ako? Nahihibang ka na ba Kurt?" hindi makapaniwalang tanong ko dito. Pagkatapos ay tumingin ako sa labas.

"Alam kong mahirap itong paniwalaan Bella. Pero maniwala ka man o hindi, iyan ang nararamdaman ko sa iyo ngayun. Sana naman intindihin mo ang nararamdaman ko. Ayaw kitang mapahamak ka kaya sundin mo ang gusto ko.." sagot nito.

"Hindi.......imposible iyang sinasabi mo Kurt. Hindi pwedeng magkagusto akin ang isang katulad mo! Hindi "wala sa sariling sagot ko dito.

"Bakit hindi? Bella, alam kong. marami akong kasalanan sa iyo.....Pero sana naman maniwala ka sa akin. Mahal kita at gusto kong ituloy na natin ang ating kasal," seryosong sagot ni Kurt. Napapikit naman ako sa aking mata.

Pakiramdam ko biglang sumakit ang ulo ko sa mga narinig. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa mga sinasabi nito. Pero para sa akin, natatakot ako. Hindi kami bagay ni Kurt sa isat-isa kaya nga pinipilit ko ang aking sarili na kalimutan ito.

"NO! Kalimutan mo na ako Kurt. Maghanap ka na lang ng ibang babae kung atat na atat ka ng magpakasal. Hindi ako ang babaeng para sa iyo. Isang malaking kalukuhan lang ang mga nangyari noon na matagal ko ng pinagsisisihan." Sagot ko dito.

"Hindi isang malaking kalukuhan ginagawa mo noon Bella. Para sa a wake up call iyun para marealized ko na mahalaga ka pala sa akin.... Hindi ko alam pero minahal kita sa kung ano at sino ka. Please naman, bigyan mo naman ako ng chance na iparamdam sa iyo ang pagmamahal ko!" nakikusap na sagot nito. Napabuntonghininga ako

tsaka umiling.

"Im Sorry Kurt! Wala na sa isip ko ang maagang pag-aasawa. Gusto ko munang tuparin lahat ng pangarap ko sa buhay bago ako papasok sa isang seryosong relasyon. Maghanap ka na lang ng ibang mamahalin. Huwag ako dahil hindi tayo bagay." seryosong sagot ko dito.

Nakita ko ang sakit sa mga mata ni Kurt ng sabihin ko ang katagang iyun. Pero wala na akong magagawa pa. Gusto kong maging proud sa akin sila Mommy at Daddy.

"Hindi ako papayag sa gusto mo. Mahal kita at kahit na anong sabihin mo wala akong pakialam. Papatunayan ko sa lahat kung gaano ka ka- importante sa akin." Seryosong wika nito at kinabig ako, Mahigpit akong niyakap at napatigagal ako ng lumapat ang labi nito sa labi ko...... Napapikit naman ako sa kakaibang sensasyon na

aking nararamdaman. Pagkatapos ay parang nawala ako sa aking sarili. Pakiramdam ko biglang tumigil sa pag -ikot ng mundo. Nagiging mapusok ang halik ni Kurt sa akin na siyang dahilan ng pag- -iinit ng buo kong katawan. Hindi na ako nagdalawang isip pa at agad na tinugon ang halik nito. Nakalimutan kong nasa loob pala kami ng sasakyan at nakakahiya kapag may nakakapansin sa amin.

Hindi ko alam kung ilang minutong nanatiling magkalapit ang aming labi. Basta pakiramdam ko ay nasa alapin ako at ayaw ko ng matapos pa ang lahat. Sobrang sarap sa pakiramdam ang ginagawa ni Kurt sa akin ngayun lalo na ng maramdaman ko na nag- uumpisa ng maglikot ang kamay nito. Pumailalim kasi ang palad nito sa aking blouse at hinimas-himas ang aking tiyan papunta sa aking dibdib. Napaungol ako dahil sa kanyang ginawa lalo na ng itaas nito ang aking bra at sinakop ng palad ang kanan kong bundok.

"I want you Bella!" bulong nito sa punong tainga ko ng pakawalan nito ang labi ko. Nasa loob pa rin ng blouse ko ang kamay nito at salitan na nilalamas ang magkabilaan kong bundok. Lalo naman akong nag init dahil sa kanyang ginagawa. Pagkatapos ay muling naglapat ang aming labi. Mapusok.....Mapaghanap ang paraan ng paghalik sa akin ni Kurt.

Matagal na magkahinang ang aming labi. Pakiramdam ko nasa alapaap ng mga oras na ito.. Maraming beses kaming naghalikan at pakiramdam ko naaadict na ako sa mga halik nito sa akin. Alam kong hahanap-hanapin ng Sistema ko ang lahat ng ito. Kasabay ng pagtatapos ng aming halikan ay ang paglabas naman ng kamay ni Kurt sa loob ng aking blouse. Ibinaba pa nito ang nakataas nakataas kong blouse.

Hindi ko napansin na natanggal na din pala ang hook ng aking bra dahil sa panggigil nito sa aking bundok kanina. kaya naman agad kong inayos. Nakatingin lang sa akin si Kurt at kita sa mga mata nito ang hindi maipaliwanag na kakaibang kislap ng mata.

"Ngayun mo sabihin sa akin na hindi ako mahalaga sa iyo Bella. Iba ang sinasabi ng katawan mo sa lumalabas sa labi mo. Alam kong may nararamdaman ka din sa akin at natatakot ka lang na umamin." Seryoso nitong wika. Nag-init na ang aking mukha. HIyang-hiya ako dito,

"Simula bukas ako na ang maghahantid sundo sa iyo sa School. Hindi ka pwedeng umangal dahil isusumbong kita kina Tita at Tito." wika ulit nito at muling naglapat ang aming labi.

Chapter 91

CARISSA

Dinner time

Nandito na kami sa hapag kainan ng mapansin ko na wala si Arabella. Agad kong binalingan si Miracle na noon ay kakababa lang din mula sa kanyang silid. Nakangiti itong humalik sa aking pisngi tsaka naupo sa kanyang pwesto dito sa hapag-kainan. Tahimik naman si Christian sa kanyang upuan.

"Mira, wala pa ba si Arabella?" tanong ko dito, Natigilan naman ito at napansin ko ang pilit na ngiti. Nilingon muna nito ang kapatid bago sumagot sa akin,

"GAgabihin daw po yata siya ngaun Mom....Mukhang marami siyang dapat tapusin sa School.' sagot nito sabay yuko. Nagdududa naman akong napatitig dito.

"Hayaan mo na Sweetheart. Kaya nga natin siya binigyan ng kotse para malaya niyang gawin lahat ng gusto niya." sabat naman ni Gabriel.

"Nagtataka lang ako. Hindi naman ginagabi sa pag-uwi ang batang iyun. Hindi din nagtext sa akin para magpaalam." sagot ko kay Gabriel.

"Hayaan mo na. Mamaya lang siguro ng kaunti nandito na si Bella.. Responsableng bata naman siya at alam kong mag-iingat iyun." Masuyong wika ni Gabriel. Pagkita ko ay nilagyan na ng pagkain ang aking pinggan,

"Hayaan niyo Mom, pagsasabihan ko po si Arabella mamaya. Hindi pwedeng hindi siya magpapaalam sa atin kung gagabihin siya." sabat naman ni Christian.

"Mabuti pa Christian. Baka masanay ang kapatid mo sa ganitong uwi. Delikado sa labas lalo na at wala siyang kasama. Isa pa alam niya namang sabay -sabay tayong kumakain ng dinner." sabat naman ni Mommy Moira.

"Hayaan niyo na! Ganito talaga ang mga teenager. Kapag wala pa rin siya ng 9PM tsaka na tayo maalerto. Maaga pa naman at baka na-traffic lang." sabat naman ni Daddy Ralph. Tumango na lang ako.

"Siya nga pala Sweetheart, ano ang sabi ni Roldan kanina? Magpapakasal na daw siya? Buti naman at naging straight na lalaki na ang inyong kaibigan. Pareho kaming na-surprised ni Jonatahan kanina. Lalong nadagdagan ang nararamdaman insecurities ni Jonathan kay Roldan ng makita niya kanina. Alam mo naman iyun, noon pa selos na selos kay Roldan ang loko." natatawang wika ni Gabriel.

Napangiti naman ako. Naiintindihan ko naman si Jonathan. Pogi naman talaga ang aming best friend at bigla na lang niyakap si Roxie kanina. Alam kong noon pa man mainit na ang dugo ni Jonathan kay Roldan.

"Hay naku! Alam mo naman iyang si Jonathan. Napakaseloso! Akala mo naman aagawin sa kanya ang asawa niya. Hindi niya ba nakita na halos patay na patay sa kanya si Roxie?" natatawa kong sagot sa kay Gabriel.

"You mean Mom, umuwi na sa Pilipinas ang Tito Roldan namin? mean hindi ba at Ninong namin sya Miracle sa binyag? Iyun po ba yung gay niyo na friend na nasa new york na naka-base?" tanong naman ni Christian. Agad naman akong tumango.

"UY, hindi na siya gay ngayun. Lalaking lalaki na ang loko at may balak pang magpakasal. Kaya lang,

masyado pa ring magulo ang isip niya.. Hindi pa daw siya sigurado sa nararamdaman niya sa kanyang present fiancee." sagot ko.

"Hmmmp baka naman lalaki talaga ang hanap niya? Choosy pa siya...eh oldie na nga eh. Hindi ba niya naisip na napag-iiwanan na siya ng panahon? sagot naman ni Miracle. Natawa naman si Christian. Natawa naman si Mommy Moira at Daddy Ralph.

"Pero huwag ka Mira...maraming utang sa atin iyun. Ang daming birthday at pasko ang dumaan.hindi man lang tayong natatanggap na regalo sa kanya. Kapag makita ko iyun, sisingilin ko talaga siya. Pwede na siguro ang latest edition ng Lamborghini noh?' tatawa-tawang sagot ni Christin. Napa-thumbs up naman si Miracle. Samantalang nagkatinginan naman kami ni Gabriel. Gulat sa tumatakbong usapan ng kambal.

"Sa akin kaya? Ano kaya ang hihingiin kong regalo sa kanya? Hmmp ayaw ko ng kotse! Alam mo naman na tamad akong magdrive." napapaisip na sagot naman ni Miracle. Agad ko naman silang inawat.

""Ano iyan? Kayo ha? Nakakahiya iyang mga iniisip niyo. Huwag nga kayong ganyan sa Ninong niyo. Ayos lang naman na hindi siya magbigay ng regalo. Lahat naman ng gusto niyo mula pagkabata binibigay namin ah?" seryoso kong wika sa mga ito. Nagkatinginan naman ang mga anak ko.

"Iba pa rin naman ang galing sa kanya Mom. Para san pa naging ninong namin siya kung hindi naman nagbibigay ng regalo, Hindi naman siya naghihikahos ah? Magpapakasal na nga eh." Natatawang sagot ni MIracle.

"Kahit na. Nakakahiya pa rin. Mabait

na tao si Roldan at huwag niyong abusuhin ang kabaitan niya. Malaki ang naitulong ng taong iyun sa akin. noon." sagot ko sa mga ito.

"Pero Mom, bakit nga pala ang tagal niyang nag-stay sa ibang bansa? Kung talagang magbestfriend kayo, bakit hindi man lang namin siya nakikita simula noon?" nagtatakang tanong ni Christian.

"Galit kasi siya sa kanyang mga magulang niya. Pinalayas kasi noong ng malaman na Gay siya. Kaya ayun, sa matinding tampo na nararamdaman sa kanyang ama biglang nag-alsa balutan." sagot ko.

"Ah ganun ba? May katigasan din pala ang ulo niya, Suwail na anak!!!." natatawang sagot ni Miracle,

Nasa ganoon kaming pag-uusap ng biglang dumating si Arabella. Nagtaka ako dahil kasama nito si Kurt.

Nagtatanong ang aking mga mata na tumitig dito pagkatapos nitong humalik sa aking pisngi.

"Ginabi ka yata ngayun Bella?" tanong ni Mommy Moira. Natigilan naman ito at napatingin kay Kurt.

"Sorry po, kasalanan ko. NIyaya ko kasi si Bella na samahan ako sa pagbili ng regalo para sa birthday ni Mommy next week. Hindi namin namalayan ang oras kaya siya ginabi." sagot ni Kurt. Nagdududa naman akong napatingin kay Bella na noon ay hindi makatingin ng deretso sa akin.

"Ganoon ba? Kung ganoon, umupo na kayo, Sumabay na kayo sa pagkain sa amin," sagot naman ni Daddy Ralph.

"Hindi mo man lang ba naisip na tumawag sa amin Bella? Nag-aalala na si Mommy mo sa iyo. Sa susunod huwag mong kalimutan magtext man lang para hindi kami mag-isip ng kung anu-ano." sagot naman ni Gabriel.

"Sorry Dad! Hindi na po mauulit." mahina ang boses na sagot ni Arabella. Nakayuko ito at pakiramdam ko may nagawa talaga itong kalokohan.

"So, ok na ba kayo? I mean bati na kayo?" bakas ang panunudyo sa boses ni Christian na tanong sa dalawa. Namula naman si Arabella. Lalo itong napayuko.

"Iyun nga po ang dahilan kaya sinamahan ko si Arabella dito. Gusto ko po sanang magpaalam kina Tita Tito. Liligawan ko po sana si Arabella. Nahihiyang sagot ni Kurt.

"Wow, grabe naman...kinikilig naman ako sa inyong dalawa! talagang gusto mo ng bakuran ang little sissy namin Kurt ah?" bakas ang kilig sa boses ni Miracle habang sinasabi ang katagang iyun.

"Wala namang problema sa amin ang bagay na iyun kurt. Basta ipangako mo lang na hindi mo siya sasaktan.

Magkakasundo tayo sa bagay na iyun at wala kang maging problema sa amin hindi ba Sweetheart? sagot naman ni Gabriel sabay nakangiti na binalingan ako.

"Well, may magagawa pa ba ako. Kung ayos lang naman kay Bella walang problema sa akin. Basta ang gusto ko ipriority niya muna ang kanyang pag- aaral. Iba pa rin kung makatapos sagot ko naman. Masaya naman ngumiti si Kurt.

"Thank you Tita, Tito. Hayaan niyo po hindi ako gagawa ng ano mang bagay na makakasakit at makakasama kay Bella," sagot naman ni Kurt. Tumango naman si Gabriel at ipinagpatuloy na namin ang pagkain.

ROLDAN POV

VALDEZ RESIDENCE

Mabuti naman at naisipan mo pang magpakita sa amin!" Dumadagundong ang boses ng aking ama na si Conrad Valdez kasalukuyang Congressman sa aming distrito. Seryoso itong nakatitig sa akin samantalang umiiyak naman ang aking Ina na si Misis Ofelia Valdez na nakayakap sa akin. Ngayung gabi lang ako nakauwi ng bahay namin dahil inasikaso ko pa si Bianca kanina. Tuluyan na kasi itong nagtampo sa akin. Nagbago na kasi ang isip ko. Aya ko munang ipakilala ito kina Mommy at DAddy. Baka mag-expect ang aking mga magulang na magpapakasal na talaga ako, Hindi pa talaga ako

sigurado ngayun,

"Conrad, tama na iyan. ANo pa ba ang gusto mo? Nandito na si Roldan kaya huwag mo na siyang pagalitan." naiiyak na saway dito ni Mommy pagkatapos bumitaw sa pagkakayakap

sa akin. BAkas sa mga mata nito ang sobrang kaligayahan sa muli naming pagkikita.

"Sinong hindi magagalit sa magaling mong anak Ofelia. Ang tagal niya tayong tinakasan.... Hindi man lang niya naiisip na matanda na tayo..Akala ko nga hindi na magpapakita iyan hanggang sa mailibing tayo sa hukay eh. "nanggigil naman na sagot ni Daddy.

"Sorry Dad. Malaki ang kasalanan ko! Masyado akong nag-enjoy sa naging buhay ko sa ibang bansa at nakalimutan kong may pamilya pala naghihintay sa akin dito sa Pilipinas." hinging paumanhin ko dito. Sa totoo lang, ngayun ko lang na-realized ang pagkakamali ko sa kanila. Masyado akong nagpadala sa matinding galit na nararamdaman ko noon kay Daddy. Pati si Mommy nadamay dahil sa kalukohan ko,

Bahagya naman kumalma si Daddy

dahil sa sinabi ko. Pagkatapos ay nagpalakad-lakad ito. Bumuntong hininga habang hinihilot-hilot ang kanyang sintido. Sa edad na sixty five years old matikas pa rin si Daddy. Tumanda na ito sa politika at paghawak sa ibat ibang negosyo na meron ang aming pamilya.

"Bweno, wala na akong magagawa pa. Nangyari na ang lahat! Tama ang Mommy mo, ang importante nandito ka na." sagot nito. Pagkatapos ay mataman akong tinitigan.

"Alam ko kung gaano katigasan ang ulo mo Roldan. Pero dapat bumawi ka sa amin ng Mommy mo kung talagang nagsisisi ka sa iyong kasalanan sa amin. seryoso nitong wika at umupo sa katapat na sofa.

"Matanda na ako. Marami na akong sakit na nararamdaman sa katawan. Sana man lang bago ako kunin ni Lord makita ko man lang ang magiging apo

ko sa iyo." malungkot nitong wika tsaka ako tinitigan. Napakurap-kurap naman ako. Pagkatapos ay marahas akong napabuntong-hininga.

"Dad, huwag po kayong mag-alala. iyan po talaga ang isa sa mga plano ko kaya umuwi ako ng Pilipinas. Hahanapin ko ang babaeng pakakasalan ko." nakangiti kong sagot dito. Natigilan naman ito.

"Ano? Huwag mong sabihin na sa edad mong iyan wala ka pa ring babaeng napupusuan? Roldan! Ano bang nangyayari sa iyo! Aakala ko ba matagal mo ng tinalikuran ang pagiging bading mo?" bigla na naman itong nagtaas ng boses. Napailing naman ako. Hanggang kailan talaga hindi pa rin nagbabago ang ugali ng aking ama., Bigla na lang nanininigaw. Malaking kabaliktaran sa ugali ni MOmmy na napakamahinahon.

"May mga naging girlfriends ako pero hindi ko mahanap ang pagiging ideal wife sa kanila. Hindi naman pwedeng basta na lang akong magpakasal sa isang babae na hindi ako sigurado na liligaya ako at magtatagal ang aming pagsasama katulad ninyo ni Mommy... Dad, gusto ko na din mag-asawa kaya lang.............. putol kong sagot dito.

"Kaya lang ay ano???" tanong naman ni Daddy. Namumula na ito at halatang bumalik na naman ang galit sa akin.

"Fine...may napupusuan na akong babae. Kaya lang hindi ko pa alam ang kanyang pangalan. Masyado po kasi mailap eh." pag-amin ko dito. Para natatawa naman na tinitigan ako n DAddy, Hindi marahil ito makapaniwala sa aking sinabi.

"Paanong hindi mo pa kilala ang babaeng napupusuan mo? Aba Roldan, sa hitsura at tindig mo ngayun, malabo iyang sinasabi mo! Nagmana ka ng kapogian sa akin at imposibleng

aayawan ka ng mga babae." sagot nito. Bakas sa boses nito ang pagmamalaki habang sinasambit ang katagang iyun.

"Anong magagawa ko. Mukhang kakaiba siya sa lahat." sagot ko naman

"Saan mo siya nakilala? At kailan pa?" tanong nito.

"Kahapon lang...SA Show boulevard traffic light. Binangga kasi ng kasama niya ang kotse ko." sagot ko naman.

"Kahapon lang? Tapos siya na kaagad ang napili mong pakasalan? Nahihibang ka na ba? Paano kung may asawa na ang babaeng iyun?" nanlalaki na naman ang mga mata na sagot ni Daddy, Napakamot naman ako ng ulo. Paano nga ba kung may asawa na ito.

"Basta DAd, kung gusto niyong makapag-asawa agad ako, tulungan niyong mahanap ko ang babaeng iyun." final na sagot ko dito. Napapailing

naman si Daddy. Napapantastikuhan pang napatitig sa akin.

"Nakuha mo ba ang pangalan niya?" seryosong tanong nito. Umililing naman ako.

"Tonto! Paano natin mahahanap ang isang tao kung ni kahit pangalan hindi mo nakuha?" galit na naman si Dad. Pakiramdam ko ang tanga-tanga ko tuloy na anak sa klase ng tingin nito sa akin.

"Ibigay mo sa akin ang plate num ng sasakyan na nakabangga sa iyo. Magpapa-imbistiga ako sa mga tau ko!" patuloy na wika nito. Napangiti naman ako dahil sa sinabi nito.

"Thank you Dad! Huwag kayong mag- alala, Kapag makita ko ulit ang babaeng iyun, sisiguraduhin ko na mabibigyan ko kaagad kayo ng apo ni Mommy," excited na sagot ko sa mga ito. Napabuntong hininga naman si

Daddy.

"Hindi lang apo ang kailangan ko sa iyo Roldan. Liban sa apo gusto kong manatili ka na dito sa Pilipinas. Matanda na ako at gusto kong ikaw na ang mamahala sa ating mga negosyo. Tama na siguro ang ilang taon mong paglamiyerda sa ibang bansa. Sapat na siguro iyun upang harapin mo ang tunay na hamon ng buhay dito sa Pilipinas." seryoso nitong wika. Natigilan naman ako.

"Dad, may sariling mga negosyo din ako sa ibang bansa. Hindi pwedeng basta ko na lang pabayaan ang mga iyun." wika ko kay Daddy. Bakas sa boses ko ang pagtutol. Nakita ko naman kung paano lumamlam ang mga mata ni Daddy, Nakadama naman ako ng konsensya. Alam kong walang ibang hangad ang mga ito kundi ang aking magandang kinabukasan. Masydo lang matigas ang ulo ko bilang anak.

"Ok.....sige....hanggat nandito ako sa Pilipinas, pag-aaralan ko ang takbo ng negosyo ng pamilya natin." sagot ko. Nagliwanag naman ang mukha ni Daddy dahil sa narinig mula sa akin. Masaya itong ngumti at nilapitan ako. Tinapik ang aking balikat at tumayo naman ako upang yakapin ito.

"Thank you son! Ito ang matagal ko ng gustong gawin mo." wika nito.. Tipid akong ngumiti.

"Para sa inyo Dad. Tama kayo, kailangan ko na din sigurong pamahalaan ang ating negosyo dito sa Pilipinas, Matagal akong naging suwail na anak at ito na din siguro ang paraan para makabawi sa inyo! Sorry Dad... Mom!" madamdamin kong wika. Ngumiti naman si Daddy at naupo sa tabi ni Mommy,

"Magpahinga ka na muna Roldan.

Huwag kang mag-alala. Ako ang bahalang magpahanap sa babaeng napupusuan mo. Bukas na bukas din malalaman na natin ang tungkol sa kanya." nakangiti nitong sagot.

Chapter 92

ROLDAN

KINABUKASAN

Nandito ako ngayun sa loob ng restaurant, Kausap ko si Bianca. Gusto ko ng manghingi ng space dito. Ayaw kong maging unfair sa kanya. Gusto

kong lumayo muna ito sa akin hanggat hindi pa ako sigurado sa nararamdaman ko.

Halos hindi ako nakatulog kagabi sa kakaisip sa istrangherang babaeng iyun. Hindi ko alam pero malaking bahagi ng puso ko ang bigla na lang nitong inangkin.. Sana makagawa agad ng paraan si Daddy na mahanap agad ang babaeng iyun. Ayaw ko na magsayang pa ng oras. Gusto ko ng makapag-asawa dahil pakiramdam ko napag-iiwanan na ako. TAma si Roxie.... kung nag-asawa ako kaagad, malalaman na din sana ang aking mga anak.kaso wala eh, masyado akong nag-enjoy pagbubuhay binata. Masyado akong nag -enjoy sa pakikipag-flirt kong kani- kaninong babae.

"Your so unfair Roldan! Kinancel ko lahat ng fashion show appointments ko dahil dito. Pagkatapos, bigla mo na lang sasabihin sa akin na ayaw mo ng ituloy ang kasal?" galit na wika ni Bianca. Wala itong pakialam sa ibang mga customers na kumakain dito sa loob ng restaurant. Isa ito sa mga ugali ni Bianca na ayaw ko. Wala itong kahihiyan paminsan-minsan. Walang breeding kung baga.

"Im sorry! Kahit ako naguguluhan din. Alam kong unfair ito para sa iyo pero ano ang magagawa ko. Ayaw kong mag -expect ka pa kaya sinabi ko na agad sa iyo ngayun." Pagpapaliwanag Yamot itong napabuntong-hininga. Tinitigan ako ng masama at halos tumulo ang luha nito sa matinding galit.

"Ganoon lang ba kadali sa iyo ang lahat? Paano ang mga pangarap natin? Roldan, trentay dos na ako! Hindi ko alam kung may time pa ba akong makahanap ng lalaking seseryoso sa akin. Kaunting taon na lang mag me - menopause na ako!" galit na wika nito.

Agad naman akong nakaramdam ng awa kay Bianca. Pareho kami ng pinuproblema. Ayaw ko din tumandang mag-isa pero hindi ibig sabihin noon na magpapakasal ako kung kani- kanino lang.

"Sorry! Hindi natin pwedeng ituloy ang napag-usapan na natin. Marami pang lalaki diyan na mas karapat-dapat sa iyo." Seryoso kong wika dito. Galit naman na tumayo s Bianca at padabog na naglakad paalis. Naiwan naman akong naguguluhan.

"Break na kayo?" Napaigtad ako ng may biglang magsalita ng kung sino sa aking tagiliran. Agad naman akong napalinga at halos lumuwa ang aking mga mata ng makita ko ang babaeng laman ng aking panaginip. Ang babaeng hindi ako pinatulog kagabi, Hindi ko man lang namalayan ang paglapit nito. Nakasuot ito ng formal attire pero hindi pa rin nababawasan

ang angkin nitong ganda. Napakakinis ng kutis at halatang galing sa hindi basta-bastang pamilya base sa suot nitong kwentas at hikaw.

"ohhhh..ha....hi!" pautal-utal kong wika dito. Tinaasan lang ako ng kilay at walang sabi-sabing umupo sa tapat ko.

"Small world! Kakatapos lang ng meeting ko! At napansin kita kaya ako napalapit sa iyo. Sabi kasi ng little sissy ko hindi ka pa daw tumatawag sa kanya para maningil sa damage ng kotse." wika nito.

"Forget about it! Hindi naman ganoon kalaki ang damage at kaya ko naman bayaran ang pagpapaayos noon." tanging sagot ko lang. Tumaas naman ang kilay nito,

"Alam mo.......you looks so familiar! Hindi ko lang matandaan kung saan kita nakita!" Kapagkwan wika nito sa akin tsaka ako pinakatitigan. Nailang

naman ako dito.

"Bye the way Im Miracle! Hindi ako nakapagpakilala sa iyo pagkatapos ng aksidente. Masyado kasing pinainit ang ulo ko noong kasama mong chikababes. " wika nito at agad na inilahad ang palad nito. Parang lumundag naman ang puso ko sa tuwa.

"Roldan...Roldan Valdez." agad kong sagot. Inabot ko ang kamay nito para makipag-shake hands. May kun anong kuryente na dumaloy papunta sa puso ko ng mahawakan ko ang malambot nitong palad. Napansin kong bahagyang napakunot ang noo nito pagkatapos kong banggitin ang pangalan ko. Agad din nitong hinila ang kanyang palad. Pagkatapos may kung anong kumislap sa mata nito. Ngumiti ito at nagwika.

"Ohhh! I know it! Naalala ko na kung saan kita nakita!" natatawa nitong sagot sa akin. May ngiti sa labi at halata dito ang matinding galak. Nagtataka naman akong napatitig dito.

"Ang tagal mong hindi nagpakita Ninong?" natatawa nitong wika. Inabot ulit ang kanang kamay ko at nagmano. Shock ako sa ginawa nito. Ito ang kauna-unahang pagkakataon na may nagmano sa akin. Ganoon na ba ako katanda sa paningin nito. Ilang sandali din akong natulala.

"Ahay Grabe siya! Palibhasa marami ka ng utang sa amin kaya ganyan ka kung makaasta! Hindi mo ba ako naaalala o namumukhaan man lang? Ako ito..........Si Miracle Villarama! Anak ng bestfriend mong si Carissa Perez Villarama!" wika nito. Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig sa tinuran nito. Hindi ako makapaniwala. Ang babaeng buong gabi kong pinagnanasaan ay anak ng bestfriend ko? Anak ni Bestie Carissa Villarama at Gabriel Villarama?

Ganoon na ba kabilis lumipas ang panahon? Talagang napag-iiwanan na ako. Napakaganda nito. Manang-mana kay Carissa.

"So, kumusta ka na? Wala ka man lang bang pasalubong sa amin ni Christian? Ilang birthday at Christmas na ba ang dumaan na wala kang gift sa amin?" tanong nito. Humulakipkip pa na parang nagtatampo. Para namang nahihipnotismo akong napatitig dito. Tinaasan ulit ako ng kilay ng hindi makapagsalita.

"Hey! Bakit hindi ka na yata makapagsalita Ninong? Dont worry, tumatanggap kami ng kahit anong gift ni Christian. Hindi naman kami choosy, "natatawa nitong wika. Halata sa boses nito ang pagbibiro. Pero hindi ko magawang matawa. Nakaramdam ako ng matinding agam-agam. Kung ganoon hindi talaga kami pwede dahil inaanak ko ito. Alangan naman na liligawan ko ang sarili kong inaanak at worst best friend ko pa ang Nanay nito. Napaayos naman ako ng upo tsaka tumikhim.

"Wa---wala! Nabigla lang ako! Ang laki mo na pala." pilit ang tawa kong wika. Hindi ko alam kong paano ito pakikiharapan ng maayos. Parang biglang gumuho ang mundo ko na anak pala ito ng bestfriend ko. Ito yung baby na dinadala ni Carissa habang nag- aagaw-buhay noon sa hospital. Ang bilis lumipas ng panahon. Sinong ma aakala na ang batang karga ko pa noon ay pinagnanasahan ko na ngayun! Shit! ANg sakit magbiro ng tadhana.

"Well, I have to go! May mga trabaho pang naghihintay sa akin sa opisina..........and ohhh by the way, pwede bang huwag mong banggitin kay Mommy na nasangkot sa aksidente si Bella? Alam mo na...ayaw namin siyang ma stress lalo na at preggy."

may tono ng pakiusap na wika nito sa akin. Awtomatiko naman akong napatango.

"Great!!! Have a nice day Ninong! See yah next time!" Wika nito sabay tayo. Nagmamadaling naglakad palabas ng restaurant. Naiwan naman akong halos ilang minutong nakatulala. Hindi pa nga ako nag-uumpisang manligaw sa babaeng iyun mukhang basted na agad ako. Isa pa nakakahiya kina Carissa kapag malaman nila na ang kanilang unica Iha ay pinagnanasahan ko. Parang gusto kong sumigaw sa matinding inis. Mukhang tatanda talaga ako nitong mag-isa. Kung bakit naman kasi sa inaanak ko pa nakaramdam ng ganito. Walastik talaga!!!

Tinawag ko na ang waiter. Gusto ko ng makaalis sa lugar na ito! Gusto kong mapag-isa at mag-isip. Kailangang maalis sa sistema ko ang nararamdaman kay Miracle. Tiyak na pagtatawanan ako ng mga kakilala ko kapag malaman nila na sarili kong inaanak ang pangarap kong maging kabiyak. Sa dami ng babaeng dumaan sa buhay ko sa isang bawal na tao pa talaga nahulog ang loob ko. Ito na ba iyung tinatawag nilang karma dahil sa pagiging mapaglaro ko?

Pagkagaling sa restaurant ay agad akong umuwi ng bahay. Nadatnan kong naghihintay si Daddy sa living room. Mukhang may good news itong da base sa pagkakangiti nito sa akin.

"You know what?" Alam ko na kung sino ang babaeng tinutukoy mo...Hindi ko alam na napakataas pala ng taste mo sa babae Roldan...sinasabi ko na nga bang nagmana ka sa akin eh." natatawang wika ni Daddy. Kinuha nito ang isang folder at inabot sa akin.

Hindi na ako nagdalawang isip pang buksan ang iniabot ni Daddy. Hindi na ako nagulat pa ng tumampad sa akin

ang mga pictures ni Miracle..kasama ang Villarama family.

"The only Daughter of Gabriel Villarama. Although meron silang adopted daughter still hindi pa rin maikakaila na only daughter siya ng pamilya. She's young but hindi naman dihado ang pamilya nila sa atin kapag yaman ang pag-uusapan." bakas ang pagmamalaki sa boses ni Daddy. Wala pa man pero hatalang boto ito sa kanila  ni Carissa.

"Dad, I know them! Kaibigan ko si Carissa since high School.' Sagot ko. Kitang-kita ko naman ang pagkagulat sa mga mata ni Daddy dahil sa aking sinabi, Hindi ito makapaniwala.

"Inaanak ko pala ang babaeng iyan." wika ko, Napatayo ito sa gulat. Hindi makapaniwala sa mga narinig. Sinipat- sipat muna ako nito ng tingin bago napabuntong-hininga.

"Inaanak? I think wala namang problema sa bagay na iyan. Hindi naman kayo magkadugo. As long as nagkakaintindihan kayo walang problema." wika ni Daddy. Parang gusto ko naman maghimutok. Bakit napakasakit naman magbiro ng tadhana?

"Sa palagay mo Dad, ano kaya ang magiging reaksiyon ng kaibigan ko kapag liligawan ko ang anak nila? Dad parang anak ko na din pala si Miracle. Mukhang hindi kami bagay." sagot dito. Sinipat naman ako ni Daddy ng tingin.

"Iyan na nga ba ang sinasabi ko sa iyo Roldan! Kapag hindi mo pa mapaamo ang babaeng iyan, tiyak na tatanda ka talagang mag-isa. Wala ka ng choice kundi ipaglaban ang nararamdaman mo, Ligawan mo si Miracle at kapag gusto ka din niya walang problema! Walang magagawa ang mga Villarama.

kapag anak na nila ang magdedesisyon. Isa pa mas gusto ko ang batang iyan dahil tiyak na mabibigyan niya kami ng maraming apo.... Huwag kang mag- asawa ng kasing edad mo baka tuyo na ang matris at hihinto ang pagkalat ng apelyedo natin dito sa mundo." seryosong wika ni Daddy. Halatang- halata talaga dito na gusto nitong mapangasawa ang anak ng bestfriend ko. Lalong nakaramdam ako ng sakit ng ulo at kalooban.

"Dad, I dont know! Nakakahiya! di ko alam kong anong susunod na hakbang ang gagawin ko. Sobang komplikado ng lahat!" sagot ko dito. Napabuga naman ito ng hangin. Pagkatapos ay tinitigan ako.

"Look Roldan! Walang mangyayari kung hindi mo susubukan. Gumawa ka ng magandang diskarte para ma- inlove sa iyo si Miracle. Mabilis ka lang makakalapit sa kaniya dahil close friend mo naman pala ang kanyang

mga magulang." sagot ni Daddy. Hindi ko naman alam ang aking gagawin. Kung alam ko lang na problema pala ang sasalubong sa akin pag-uwi dito ng Pilipinas, sa NEw York na lang sana ako nag-stay.

Chapter 93*

VILLARAMA RESIDENCE

KINAGABIHAN

Nandito sa loob ng living room ang buong pamilya. Ito ang kadalasang ginagawa ng Villarama Family pagkatapos kumain ng hapunan.

Umiinom sila ng tea para pambaba ng

kinain. Ito na din ang kanilang bonding. Nagrereport din ang magkapatid na Miracle at Christian sa kanilang ama tungkol samga kaganapan na nangyayari sa loob ng opisina.

"You know what? Magugulat kayo sa nakita ko kanina sa Restaurant pagkatapos kong makipag-meeting kay Mister Chan." wika ni Miracle. Napatingin naman dito ang buong pamilya.

"What is it?" tanong ni Christian. Abala ito sa kanyang cellphone.

"Nagkita kami kanina ni Ninong Roldan, Sakto na paglabas ko ng meeting room nakita ko siya sa restaurant na may kausap na babae. Parang familiar kasi sa akin ang kanyang hitsura kaya naglakas loob akong kausapin siya. And you know what? Napag-alaman ko nga siya pala ang ating Ninong Roldan dahil nakilala niya ako ng banggitin ko sa kanya ang aking pangalan. Such a small world talaga.!!!" wika ko dito.

" So anong sabi niya?" Ano ang naging reaksiyon niya pagkakita sa iyo?" tanong ni Christian.

"Nagulat siguro! Pero alam mo parang may something sa kanya kanina. Alam mo yung parang wala siya sa sarili kapag kinakausap? Ganoon ba talaga siya Mom? May abnormality ba ng Ninong namin?" baling ni Miracle sa kanyang ina na si Carissa Villarama. Natigilan naman ito at pinigil ang sariling hindi matatawa. Nagtatakang napatitig kay Miracle.

"Anong ibig mong sabihin?" nagtatakang tanong ni Carissa.

"Well, habang kausap ko kasi siya kanina parang wala sya sa sarili. IMposeble naman na tatanga-tanga siya kasi mukha naman siyang matinong

tao. At isa pa mukha din naman siyang matalino." wika ko.

"Baka natyempuhan mo lang na may problema iyung tao. Nabanggit niya kasi sa amin ni Roxie na may hinahanap siyang babae. Kaya lang may fiancee na siya at kasal na lang ang kulang sa kanila. I dont know... baka nahahati ang isip niya between two girls." sagot ni Carissa sa anak. Hinihimas-himas pa nito kalakihan ng tiyan.

"Ganoon ba? I think break na sila noong girl. Nakita ko kasing nagwalk- out kanina habang umiiyak eh. Haysst kaya ayaw kong ma-inlove eh. Sakit lang sa damdamin lalo na kapag ang lalaki ay katulad sa ugali ng Ninong namin na iyun. Nakakita lang ng ibang babae gusto na agad idispatsa ang present girlfriend niya. ANg sakit niya sa bangs ha?" wika ni Miracle. Natawa naman si Christian.

"Ganoon talaga siguro kapag tumatanda ng binata. Mabilis magbago ang feelings." natatawang sabat ni Christian.

"Kaya ikaw Christian mag-asawa ka na bago ka mag 30s. Aba mahirap na... baka matulad ka sa ninong niyo na hanggang ngayun hindi pa malaman kung ano ang gusto sa buhay." sagot ni Gabriel. Binanatan naman ni Miracle si Christian.

"Hayyy Naku Dad...masyado pa akong bata para problemahin ang ganyan. Gusto ko munang magamay ang pagpapatakbo ng kompanya bago pumasok sa isang seryosong relasyon." sagot ni Christian sa ama. Tinitigan pa nito ng masama ang kambal.

"Feeling ko mauuna pang makapag- asawa sa atin si Arabella. Mukhang binabakudan na talaga ni Kurt eh." biglang wika naman ni Miracle sabay

baling kay Arabella na abalang -abala sa kanyang cellphone.

ARABELLA

Nakahanda na ako pagpasok ng School ng bigla akong lapitan ng aming Security Guard dito sa mansion. Nasa labas daw si Kurt at kanina pa ako hinihintay. Kung ganoon tinutoo nito ang paalam kina Mommy at Daddy.. ihahatid ako nito sa School. Inis akong lumabas ng gate at agad kong nakita si Kurt sakay ng kanyang kotse na matiyagang naghihintay sa akin.

"Good Morning my Loves!" Agad na bati nito sa akin. Sinamaan ko ito ng tingin at nilapitan.

"Ano na naman ito Kurt? Kaya kong magdrive at hindi mo na kailangan pang sunduin ako dito sa bahay! Bakit ba ang kulit mo?" asar na tanong ko dito. Nawala naman ang matamis na ngiti sa labi nito at seryoso akong tinitigan.

"Late ka na sa School Bella kaya sumakay ka na! Kailangan pa ba natin itong pagtalunan? Tapos na ang usapin na ito at pumayag na sila Tito at Tita na liligawan kita," bakas ang inis sa boses nito habang sinasabi ang

katagang iyun.

Wala na akong magawa pa kundi padabog na sumakay sa kotse nito. Alam kong hindi ako mananalo sa kakulitan ng taong ito.

"Good Girl!" narinig ko pang wika nito tsaka inumpisahan ng magmani-obra ng sasakyan. Tahimik lang akong nakaupo habang nakatanaw sa labas ng bintana. Ipinagpasalamat ko na din dahil hindi na umimik pang muli si Kurt. Seryoso lang ito sa pagdadrive hanggang sa makarating kami ng School.

"Susunduin ulit kita mamaya." nito at akmang lalabas ng kotse pagbuksan ako ng pintuan pero inunahan ko na. Agad kong binuksan ang pintuan sa gilid ko at padabog na bumaba. Napailing-iling naman si Kurt habang seryosong nakatitig sa akin. Hindi ko pinansin at mabilis na akong naglakad palayo dito.

Hindi ko alam kung paano ito iiwasan ngayun. Lalo ng nahuhulog ang loob ko kay Kurt at kaunting-kaunti na lang bibigay na ako. Kapag magkataon hindi ko na matutupad ang pangarap kong maging doctor. Baka maaga akong makapag-asawa nito. Lalo na ngayun, nakikita ko kung gaano kapusok si Kurt

tuwing magkasama kami. Nadadarang

din ako sa init ng halik nito. Tinatraydor ako ng sarili kong katawan...Dumiritso na ako sa aking first subject at halos wala akong naitindihan sa mga lecture ng aming professor dahil lumilipad ang utak ko papunta kay Kurt. Ewan ko ba. Nagtatalo ang aking kalooban kung papayag na ba ako na maging girlfriend nito,

Naglalakad na ako para pumunta sa kasunod kong subject ng bigla akong lapitan ni Nikka, Kakarating lang nito dahil magkaiba naman kami ng schedule sa mga subjects dahil hindi

naman kami pareho ng course.

"May naghahanap sa iyo sa labas ng campus." wika nito sa akin. Natigilan naman ako. Hindi ko ini-expect na may maghahanap sa akin sa labas ng school.

"Sino daw?" Nagtataka kong tanong.

"Labasin mo na lang. Kilala mo daw eh. Sige na...mauna na ako. Malilate na ako eh." wika ni Nikka kasabay ng pagtalikod nito sa akin. Natigilan naman ako at sinipat ang suot kong relo. May 15mins. pa ako para puntahan ang naghahanap sa akin sa labas. Baka importante ang kailangan kaya naman nagmamadali akong lumabas ng campus.

Pagkalabas ko ay nagulat pa ako a nakita ko si Misis Amara Santillan, Kinakawayan ako nito kaya naman wala na akong magawa kundi ang lumapit,

"Mabuti naman at hindi mo na ako

pinahintay pa ng matagal Bella. Importante ang kailangan ko kaya kita dinaanan dito." seryoso nitong wika sa akin. Kinabahan naman ako. Hindi ako sumagot at hinayaan ko lang itong magsalita.

"Balita ko nililigawan ka daw ng anak ko.....Well, kung ikaw si Miracle siguro hindi ako tututol....kaya lang ikaw si Arabella ..alam kong magiging kontra bida ako sa paningin mo pero gusto na kitang diritsahin....Ayaw kita para sa anak ko! Iwasan mo si Kurt dahil kahit kailan hindi kita matatanggap sa pamilya namin. Hindi ko alam kong ano ang nakita sa iyo ni Kurt at patay na patay sa iyo...pero ito lang ang masasabi ................hindi kayo bagay anak ko, Masisira lang ang buhay niya kapag ikaw ang papakasalan niya." wika ni Misis SAntillan. Para namang bomba na sumabog sa pandinig ko ang sinabi nito.

Oo, alam kong noon pa man hindi na ito boto sa akin. Nang dahil sa negosyo kaya ito napapayag na i-set ang kasal namin at nakikipagplastikan sa akin noon. Pero ngayun, lumabas na ang tunay nitong kulay. Hindi nga ito boto sa akin kaya walang dahilan para patulan ko si Kurt.

"HUwag po kayong mag-alala. Hindi ko po papatulan ang anak niyo. Alam ko po kung saan ako lulugar." mahinahon kong sagot habang pigil ang luha sa aking mga mata. Matamis itong ngumiti sa akin.

"Good! Mabuti naman at hindi mo na ako pinahirapan pa. Akala ko makikipagmatigasan ka pa sa akin Bweno...iyun lang ang kailangan ko sa iyo. Huwag kang mag-alala papadalhan ko ng invitation ang pamilya mo kung sakaling ikasal na si Kurt sa babaeng gusto namin." nakangiti nitong wika tsaka

tinalikuran ako. Naiwan naman akong hindi napigilan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

KURT

Mainit ang ulo ko pagkarating ng opisina. Hindi ko na alam kong ano ang gagawin ko kay Arabella. Habang tumatagal lalong hindi naging maayos ang pagtrato nito sa akin. Pakiramdam ko napipilitan lang itong pakiss at kausapin ako.

"Gusto ko na talagang maging asawa ito. Hindi ko alam pero nakakaramdam ako ng anxiety sa tuwing hindi ko siya nakikita at nakakausap. Naisip kona

nga na parang gusto ko na itong itanan

at sapilitang angkinin.

Sumandal ako sa aking swivel chair at nag-isip. Hanggang dito sa opisina dala- dala ko pa rin ang problema ng puso ko. Kung bakit naman kasi nauso pa ang ganitong klaseng feelings. Iyan tuloy para akong nababaliw ngayun. Hindi ako makapagtrabaho ng maayos dahil si Arabella lang ang laman ng aking isipan.

Nasa malalim akong pag-iisip ng biglang pumasok si Mommy sa loob ng opisina. Bakas ang pagtataka sa mukha nito habang nakatitig sa akin. Hindi ko alam kung ano ang kailangan nito. May malalim na naman sigurong dahilan kaya napasugod dito sa opisina akong napaayos ng upo at hi Mommy,

"Anong nangyari sa iyo Kurt? Bakit parang pinagbagsakan ka ng langit at lupa diyan? May sakit ka ba?" tanong  sa akin.

Nilapitan pa ako at dinama ang

aking noo.

"i am ok Mom! Wala akong sakit..May

iniisip lang ako." sagot ko dito.

"Mukhang malalim ang iniisip mo ah? Tungkol saan? SA negosyo? Sa babae?" tanong ni Mommy.

"Hindi ko alam kung paano paamuhin si Arabella." Wala sa sarili kong sagot dito. Natigilan naman si Mommy. Nakita ko ang pagtutol sa mga mata nito ng banggitin ko ang pangalan ni Arabella.

"Sigurado ka na ba diyan sa nararamdaman mo sa kanya Kurt? Baka naman naawa ka lang o nakukonsensya dahil hindi natuloy inyong kasal." sagot ni Mommy. Hindi ako nakasagot.

"Look! As we promise...HIndi ka na namin pakikialaman kung sino man ang mapupusuan mo. But please...

huwag si Arabella!. Alam mo naman siguro ang background ng babaeng iyun...ang kanyang pinangagalingan? Bunga siya sa pagkakasala ng kanyang ina na si Ara. Ayaw kong pagtatawanan ka ng mga tao kung siya ang makatuluyan mo Kurt. Gusto kong protektahan ang dignidad ng pamilya natin kaya kita pinapaiwas sa babaeng iyun!" bakas ang inis sa boses ni Mommy habang sinasabi ang katagang iyun. Umiling naman ako.

"Mom, wala akong pakialam kung ano man ang kanyang pinagmulan. Hindi niya kasalanan kung anak man siya ni Ara Perez...Basta ang importante Mahal ko siya! Iba si Ara Perez at iba din si Arabella. Hindi kasalanan ni Bella na si Ara Perez ang kanyang naging Ina," Sagot ko dito.

"Hindi Kurt! Naguguluhan ka lang sa nararamdaman mo sa kanya. Kalimutan mo na ang babaeng iyun at mas mabuti pang kay Trina mo na lang ibaling ang iyong attention. Look! Mas gugustuhin ko pang si Trina ang makatuluyan mo kaysa sa Arabella na iyan. Kahiya-hiya ang kanyang pinagmulan at hindi ko matanggap na magka-apo sa babaeng iyun." inis na sagot ni Mommy. Natigilan naman ako.

"Hindi mo ako madidiktahan kung ano

ang gusto ko Mom. Ako ang magdedesisyon kung sino ang gusto kong mapangasawa at makasama habang-buhay. Hiniwalayan ko na si Trina...." sagot ko. Agad na nanlaki ang mga mata ni Mommy sa pagkagulat pagkatapos ay rumihistro ang galit sa mga mata nito.

"What? Kurt, alam mo ba ang ginagawa mo? Hindi! hindi ako papayag na ang Arabella na iyun ang makakatuluyan mo! Ano na lang ang sasabihin ng mga amiga ko kung malaman nila ito? Ano na lang ang

sasabihin ng ina ni Trina na ipinagpalit mo ang anak nila sa bastardang si Arabella??? Kurt mag-isip ka nga! Walang dignidad ang ina ng babaeng iyun kaya huwag ka ng makipaglapit sa kanya! Hindi na nagdemand ang mga Villarama ng kasal sa iyo... Kaya ano pa ang ginagawa mo? LUbayan mo si Arabella kung hindi ako mismo ang sisira ng tuluyan sa buhay ng babaeng iyun!" galit na wika ni Mommy. Napatanga naman ako dahil sa sinabi nito.

"Mom! Please! Huwag mo naman sanang panghimasukan pa ang personal life ko! Sinusunod ko naman lahat ng gusto niyo ah? But not this time. Not for Arabella. I love her at ipaglalaban ko ang nararamdaman sa kanya," sagot ko dito. Tinitigan naman ako ng masama ni Mommy.

"Kung ganoon, mamili ka Kurt... sisirain ko ang buhay ng babaeng iyun

o susundin mo ang gusto ko na pakasalan si Trina? Mamili ka! Kilala mo ako Kurt, mabilis akong kausap!" galit na sagot ni Mommy. Napahilot naman ako sa aking sintido.

"Ayusin mo ang sarili mo! Gusto kong umuwi ka ng bahay pagkatapos ng trabaho mo dito sa opisina. This weekend, mamanhikan na tayo kina Trina! Huwag kang humindi, kundi malilintikan sa akin ang Arabella na iyun." Wika ni Mommy....Napasabunot naman ako sa sarili kong buhok.

"Arabella is nothing than Trina! Oo, mas mayaman ang mga Villarama! Pero isang fake na Villarama ang babaeng iyun! Kaya kahit ano ang gawin mo, hindi ko siya matatanggap pamilya natin Kurt!" wika ni Mommy. Naikuyom ko naman ang aking kamao. Dumagdag pa si Mommy sa aking suliranin,

Hindi ko alam ang aking gagawin.

Kapag magmamatigas ako tiyak na si Arabella ang masasaktan. Kilala ko si Mommy. Kung ano ang sinasabi nito ginagawa nito.

"Aalis na ako...aasahan ko na tatapusin mo na ang kahibangan na ito Kurt.

Huwag mong kalimutan ang pamamanhikan natin kina Trina this weekend." wika ni Mommy sabay alis. Naiwan akong nakatulala habang nakakuyom ang kamao. Kung ganoon, wala na akong magagawa pa. Siguro ito na ang sign para tuluyan ko ng bitawan si Arabella.

Hindi ako halos makapag- concentrate sa buong maghapon kong trabaho sa opisina. Bigla na lang akong natutulala sa kakaisip kong paano makukumbinsi si Mommy na huwag ituloy ang gusto nito. Hiwalay na kami ni Trina at wala akong nararamdaman kahit na katiting sa babaeng iyun. Aaminin ko na naikama ko na ito ng

maraming beses, pero hindi ibig sabahin na pananagutan ko na siya. Hindi pang wife material si Trina at malabong matutunan ko itong mahalin gayong ang puso ko ay si Arabella ang sinisigaw.

"Maaga pa lang ay nakaantabay na ako sa paglabas ni Arabella sa School.

Siguro, ito na ang huli kong pagsundo dito. iiwasan ko na siya kaysa mapahamak o masaktan pa ito ng tuluyan dahil kay MOmmy. Alam kong hindi nagbibiro si Mommy sa kanyang sinabi.

Hindi naman nagtagal ay dumating na si Arabella. Nang mapansin nito ang aking kotse ay nagmamadali itong sumakay, Agad kong namang pinaarangkada ang sasakyan hanggang sa nakita ko na lang na tinatahak na namin ang daan patungong mansion ng Villarama,

"Can I talk to you?" Seryoso kong

tanong dito. Napasulyap naman ito sa akin tsaka tumango.

"Sure...may importante ka bang sasabihin." seryoso nitong tanong. Marahas akong napabuntong-hininga at itinabi ang sasakyan sa gilid ng kalsada.

"IM getting married." wika ko dito. Napansin kong hindi man lang ito nagulat sa aking sinabi. Bagkos ay iniwas nito ang tingin sa akin. Narinig ko pa ang marahan nitong pagbuntong hininga,

"To whom?" tanong nito sa mahinang boses.

"To Trina!" maiksi kong sagot.

Tumitig ito sa akin. Napansin ko ang bahagyang pamumula ng mga mata nito, Nakadama ako ng matinding awa dito,

"Good! Mabuti naman kung ganoon... lulubayan mo na ba ako? Hindi mo na

ba ako kukulitin?." wika nito. Halata sa boses nito ang panginginig.

"Iyun naman ang gusto mo diba? Ayaw mo sa akin.... Ayaw din sa iyo ng pamilya ko..pareho lang tayong mahihirapan kapag ituloy ko pa ang panliligaw sa iyo." sagot ko. Nakita ang pagpikit ni Arabella. Pagkatapos ay malungkot tumingin sa labas ng bintana.

"IHatid mo na ako sa amin. Salamat sa time na binigay mo sa akin Kurt!. Hangad ko ang iyong kaligayahan" wika nitong halata sa boses na pinipigil ang maiyak.

Napayuko naman ako. Hindi ko kung kaya kung tiisin ang nararamdaman ko kay Arabella. Pero alam kong ito ang tama.

"Im sorry!" wika ko dito. Napakurap- kurap ito tsaka ako hinarap. Napansin ko na nag pagtulo ng luha sa mga nito.

.

kaya naman parang kinukurot ang puso ko sa nakikitang paghihirap ng kalooban nito.

"No! Wala kang kasalanan sa akin. Ako ang nag-umpisa ng lahat na ito Kurt. Noon pa man humihingi na ako ng patawad sa mga nagawa kong pagkakamali sa iyo at sa pamilya mo... Hangad ko ang inyong kaligayahan.... Salamat sa masasayang alaala." wika nito sabay sunod-sunod ang pagpatak ng luha sa mga mata. Akmang yayakapin ko sana ito dahil sa matinding awa kong nararamdaman ng pumiksi ito.

"Huwag na natin pahirapan pa ang ating mga sarili. Paalam Kurt! Masakit pero kailangan kong tanggapin lahat! Huwag kang mag-aalala....hinding hindi ako gagawa ng hakbang na ikakasira ng pamilya mo...hindi ako gagawa ng mga bagay na ikakagalit ng pamilya ko sa pamilya mo...alam mo

naman ang ibig kong sabihin diba???" tukoy ko sa susyohan ng negosyo between Villarama at Santillan. Hindi nakapagsalita si Kurt.

"Huwag kang mag-alala kakausapin ko si Tito Gabriel tungkol dito. Hindi na ako natatakot sa galit ng pamilya mo Arabella. Ito ang gusto ng parents ko at wala na akong magagawa pa kung itutuloy ni Tito Gabriel ang banta niya sa pagbawi ng kanyang investment sa aming kompanya." sagot ko dito.

"Fine! Pero asahan mong hindi ako maging dahilan para mangyari iyun ihatid mo na ako." sagot nito sakin. akong nagdrive hanggang sa makarating kami ng mansion. Agad na bumaba ng kotse si Arabella at walang lingon- lingon na pumasok sa loob ng gate. Malungkot ko itong pinagmasdan hangang sa mawala ito sa aking paningin.

Chapter 94

ARABELLA

Parang kinukurot ang puso ko habang naglalakad papasok sa loob ng mansion. Diritso akong umakyat at pumasok sa aking kwarto. Pasalampak akong umupo sa kama at inilabas lahat ng kinikimkim na sakit na nararamdaman ng puso ko. Hindi ko akalain na hanggang ngayung araw na lang pala matatapos ang panunuyo sa akin ni Kurt. Balak ko pa naman sana itong bigyan ng pagkakataon na ligawan ako. Pero hanggang doon na lang pala. Hindi na pwedeng maging kami dahil nakatakda na itong ikasal sa iba.

Sabagay, alam ko naman na matagal ng girlfriend ni Kurt si Trina. Noon pa man ay nababanggit na ito nila Ate Miracle, Siguro hindi naman talaga 100 % na mahal ako ni Kurt. Kasi ang alam ko, kapag mahal mo ang isang tao kaya kang ipaglaban kahit kanino, Gagawa ka ng paraan para mapaligaya ang minamahal mo. Katulad nila Mommy at Daddy....si Grandmama at Grandpapa. Hanggang ngayun, kitang kita ko pa rin kung gaano kasaya ang kanilang pagsasama.

Dapat talagang unti-unti ko ng burahin sa isip ko si Kurt. Kahit masakit...hindi siya ang karapat dapat na lalaki sa akin. Malaki ang ipinagkaiba niya kina Daddy at Grandpapa. Hindi niya ako kayang ipaglaban.

Napahagulhol ako sa pag-iyak. Alam kong noon pa man ay ayaw na sa akin ng mga magulang nito. Alam ko naman ang dahilan eh. Dahil anak ako ni Ara Perez, Hanggang ngayun sinusundan pa rin ako ng multo ng nakaraan. Siguro wala na talagang pag-asa pa na lumigaya ako, Ako yata ang sumalo sa lahat ng karma na iniwan ng Nanay ko, Bakit ganoon, naging mabait naman ako ah? Hindi na nga ako naghangad pa ng kahit ano sa mundo, pero ang lupit pa rin ng tadhana sa akin....Bakit ang hirap sumaya? Bakit hindi ako kayang tanggapin ng pamilya ng mahal ko? Bakit napakahirap kumuha ng peace of mind. Tuwing kilos ko na lang inihahalintulad ako ng ibang tao sa aking Ina. Kahit na nababalutan ako ng palamuti galing sa mga Villarama, hindi pa rin maikakaila ang tunay kong pagkatao....ang aking pinanggalingan.

Alam kong hindi nagkulang sila Mommy Carissa na ipadama sa akin kung gaano ako kahalaga pero pakiramdam ko hindi pa rin ako masaya. Siguro kailangan ko munang magdesisyon para sa sarili ko. Siguro kailangan ko munang lumayo sa lahat para naman matutunan kong mahalin ang sarili ko at matanggap ang tunay kong pagkatao,

Alam kong maiintindihan ako nila

Mommy kung ano man ang maging desisyon ko. Kailangan kung hanapin ang aking sarili ng mag-isa para naman hindi na ako makakaramdam pa ng insecurities sa aking sarili. Kailangan kong patunayan sa lahat na

kaya kong magtagumpay sa kung

anong gusto kong marating.

Pangako! Magiging Doctor ako at papatunayan ko sa lahat ng mga nagmaliit sa akin ngayun na hinding- hindi ako matutulad kay Ara Perez. Hinding hindi ako gagaya sa kanya...

Hindi ko alam kong anong oras lang ako ng iyak sa loob ng aking kwarto. Natigilan lang ako ng may kumatok sa pintuan. Agad kong pinahid ang luha sa aking mga mata tsaka tumahan sa pag iyak.

"Sino iyan? Bukas ang pintuan...pwede kang pumasok." sagot ko sa kabila ng paghikbi.

"Mam, nakahanda na po ang hapag. Kayo na lang po ang hinihintay." sagot ng isang kasambahay sa akin ng makapasok ito sa kwarto ko.. Agad naman akong napatingin sa orasan na nasa bed side table ko. Hindi ko namalayan ang oras. Halos alas siyete na pala ng gabi. Oras na ng hapunan ng buong pamilya.

"Pwede bang sabihin mo muna sa kanila na hindi muna ako makakasabay? Masakit kamo ang ulo ko at bababa na lang ako mamaya kapag makakaramdam ako ng gutom. Pakisabi na lang sa kanila na humihingi ako ng pasensya." malumanay na wika ko sa katulong. Tumango naman ito at nagpaalam ng umalis, Naiwan naman akong patuloy pa rin sa pag-iyak. Gusto kong ibuhos lahat ng sakit na nararamdaman ko ngayun sa pag-iyak. Siguro kapag maubos na ang luha ko sa mga mata mawawala din siguro ang sakit ng

kalooban na nararamdaman ko ngayun.

Makalipas lang ng halos isang oras narinig ko na naman na may kumatok sa pintuan ng kwarto ko. Hindi ko na sana ito papansinin pa pero biglang narinig ko ang boses ni Ate Miracle.

"Bella, pwede ba akong pumasok?" narinig kong wika nito.

"sige Ate..Pasok ka!" maiksi kong sagot. Agad naman pumasok si Ate Miracle at nag-aalala akong nilapitan.

"Ayos ka lang ba? Bakit hindi ka sumabay sa pagkain?" tanong nito bakas sa boses ang pag-aalala. Pagkatapos ay tinitigan ako sa mga mata,

"Anong problema? Bakit namamaga ang mata mo? Totoo nga ang sinabi ng kasambahay natin, umiiyak ka nga…….. Bella, sabihin mo sa akin..Ate mo ako at huwag kang maglihim. Pwede mong sabihin lahat ng nararamdaman mo

ngayun. Handa akong makinig at damayan ka." wika nito. Lalo naman akong napaiyak. Kahit na lagi akong ikinukumpara kay ATe Miracle ng mga tao lalo na ng Nanay ni Kurt, still hindi pa rin ako nakakaramdam ng selos dito. Genuine ang ipinapakita nitong pagmamahal at pag-aalala sa akin.Kaya wala akong karapatan na magalit dito kahit na ang tingin sa kanya ay isang anghel at sa akin naman ay isang demonyita.

"Si Kurt ba ang dahilan? Bakit anong ginawa niya sa iyo?" tanong ulit ni Ate Miracle sabay hawak sa dalawa kong kamay.

"Ate, ikakasal na si KUrt sa iba!" Sagot ko sa kabila ng pag-iyak. Natigilan naman si Ate Miracle. Tapos napansin ko ang pagtalim ng tingin nito. Hindi marahil nagustuhan ang aking sinabi.

"I know it! Walang hiya siya! Ilang beses ko siyang sinabihan na kung

liligawan ka niya, huwag na huwag kang sasaktan! Shit siya, ang lakas ng loob niyang gawin ito sa iyo!" galit na sagot ni Ate Miracle. Lalo naman akong napaiyak.

"Ano ang gusto mong gawin ko para matulungan ka? Gusto mo bang kausapin namin si Kurt?" masuyo nitong tanong sa akin. Umiling ako at tumitig kay Ate Miracle.

"Hindi na kailangan Ate. Tanggap ko na...hindi kami para sa isat isa. Hindi boto sa akin ang pamilya ni Kurt at may iba silang babaeng napupusuan para sa kanya. Kinausap ako ng Mommy ni Kurt kanina, tinapat niya ako, Sinabi niya sa akin na hindi sila boto sa akin para maging asawa ni Kurt, Masakit pero tanggap ko naman na lahat, Pipilitin ko na lang ang aking sarili na makalimot." naiiyak kong sagot kay Ate,

"Im sorry Bella kung nakakaranas ka

man ng ganito. Kung may magagawa lang sana namin para maibsan lahat ng sakit na nararansan mo ngayun ginawa na namin..pero hindi eh..walang sino man ang pwedeng tumulong sa iyo kundi ikaw lang. Pilitin mong kalimutan siya at itoon sa ibang bagay ang iyong attention. Nandito lang kami Bella. Pamilya tayo dito at handa kaming umalalay sa lahat ng gusto mo. sagot ni Ate Miracle. Napaluha naman ako lalo.

"Huwag kang mag-alala. Kami ang bahala magturo ng leksyon kay Kurt! Hinding hindi ko mapapalagpas ang ginawa niyang ito sa iyo. Kakausapin ko din si Christian tungkol dito.

"Ate, huwag na. Ayaw ko na ng gulo pa. Hayaan na natin siya. Isa pa balak ko din sanang magpaalam kina Mommy at DAddy, Parang gusto ko kasing lumayo muna, Gusto kong hanapin ang sarili ko at para na din makalimot. Sa

palagay mo ba Ate papayag sila Mommy at Daddy kapag hihilingin ko sa kanila na sa Amerika ko na itutuloy ang aking pag-aaral?" tanong ko dito. Bahagya naman nag-isip si Ate Miracle.

"Iiwan mo kami? Bakit ayaw mo na bang makasama kami Bella? Hindi mo na ba gusto ang pinapasukan mong School ngayun? Pwede ka namang magtransfer ah? Pero bakit sa America pa? Ang layo noon Bella, at tiyak na mamimiss ka namin....lalo na ni Mommy." sagot ni Ate Miracle. Napayuko ako. Aaminin ko na nakaramdam ako ng guilty sa desisyon kong ito pero wala namang masamang subukan kong magpaalam kila Mommy at DAddy,

"Soryy Ate, Lalayo muna ako...kasi kung nandito lang ako sa Pilipinas, baka makakagawa ako ng bagay na pagsisisihan ko lang. Mas magandang malayo ako. Lalong lalo na kay Kurt. Hindi naman habang-buhay

mawawala ako dito sa Mansion. Pansamantala lang naman ito kaya sana payagan niyo na ako Ate. Tulungan mo akong kumbinsihin si Mommy at Daddy. kung sakaling ayaw nilang pumayag. Please! Please!" nagsusumamo kong wika. Naawa naman akong tinitigan ni Ate Miracle pagkatapos ay tumango ito. Agad naman akong napayakap dito.

CARISSA

Anong sabi mo? Gusto mong sa Amerika na lang ipagpapatuloy ang iyong pag-aaral? " gulat kong tanong kay Arabella habang pinakatitigan ang namamaga nitong mga mata. Alam kong galing ito sa pag-iyak kaya naman labis akong nakaramdam ng pag -aalala dito. Parang may malalim itong pinagdadaanan,

"Yes Mom! Gusto ko po sanang sa ibang bansa na lang itutuloy ang pagdo -doctor ko. Iyun kong ok lang naman

sa inyo." wika nito sa akin. Kaming dalawa lang ang nandito sa garden kaya malaya kaming nakakapag-usap.

"May problema ka ba Bella? Bakit napakalungkot ng mga mata mo?" tanong ko dito. Yumuko ito at nag- umpisa ng humikbi.

"Mom, Kurt is getting married. Masakit po... Hindi ko alam kung kaya ko bang makita siyang ikinakasal sa iba. " sagot nito. Para namang kinurot ang puso ko sa nakikitang sitwasyon ni Bella.

"Kaya gusto mong sa ibang bansa na lang muna mag-aral?" malumanay kong tanong dito. Tumango naman.

"Im sorry Mom. Gusto ko pong makalimot kaya gusto ko munang lumayo, Pwede po bang kayo na lang po ang magkumbinsi kay Daddy?" tanong nito sa akin. Agad ko naman hinawakan sa kamay si Bella at

ngumiti.

"Dont worry Bella, lahat ng gusto mo ibibigay namin. Kung ano sa palagay mo ang makakabuti sa iyo...eh doon tayo! Ganoon talaga ang buhay...hindi lahat ng gusto natin nakukuha natin. Minsan kailangan din nating magpaubaya para sa ikabubuti ng lahat. " wika ko dito. Hinaplos ko pa ang mukha nito. Lalo naman tumulo ang luha sa mga mata nito.

"IM sorry Mom. Pati tuloy kayo nadamay sa problema ko. Pero wala na po kasi akong ibang mapagsasabihan eh. Alam kong kayo lang ang makakaintindi sa akin higit kanino pa man." humihikbi nitong wika.

"At salamat dahil sa bagay na iyun Bella. Thankful din ako dahil nandiyan ka. Walang sino man ang dapat magdadamayan kundi tayo-tayo lang. Tandaan mo...pamilya tayo at dapat na magtiwala tayo sa isat isa. nakangiti

kong sagot.

"Thank you Mommy! Kaya idol kita kasi napakabait niyo. Hindi ko man lang naramdaman na sampid ako sa pamilyang ito. Hindi mo ako itinuring na iba. Patas ang pagmamahal na ibinigay mo sa amin." sagot nito sa akin. Ngumiti naman ako dito.

"Natural lang iyan Bella. Anak kita kaya kung ano mang pagmamahal ang ibinibigay ko kina Miracle at Christian ganoon din sa iyo. Walang lamangan. Kaya dapat mahalin mo din ang sarili mo dahil labis akong masasaktan kapag nakikita kong nahihirapan ka." sagot ko. Agad naman tumango si Bella at pilit na ngumiti sa akin.

"Thats my girl! Normal lang sa ating mga tao na makaramdam ng ganito. Pero maniwala ka sa akin, malalagpasan mo din iyan. Hindi sa lahat ng oras masaya tayo. Dumadating talaga ang mga pagkakataon na

katulad nito kaya lumaban ka sa takbo ng buhay Bella. Huwag kang panghinaan ng loob. Isipin mo na lang na maswerte ka pa rin kompara sa iba. " wika ko. Yumakap naman sa akin si Bella. Tinapik-tapik ko ang likod nito.

"Mommy...da best po talaga kayo... hayaan niyo po magiging katulad niyo po ako balang araw. Pipili din ako ng lalaki na kaya akong ipaglaban katulad ni Daddy Gabriel." nakangiting sagot ni Bella. LUmapad naman ang pagkakangiti ko dito.

"So kailan mo balak pumunta ng Amerika? HIndi ka na ba papasok ng School?" tanong ko dito. Pilit kong pinapasaya ang aking mukha kahit na ang totoo ay nakakaramdam ako ng kalungkutan. Ito ang unang pagkakataon na mawalay sa akin si Arabella. Siya na lang ang natitirang ala -ala na iniwan ng kapatid ko kaya masakit sa akin na malayo ito. Pero

ayaw kong maging selfish. Gusto kong ibigay dito kung ano ang mas makakabuti sa kanyang kinabukasan.

"Depende sa takbo na pag-aayos ko ng mga documents ko. Gusto ko sana agad -agad. kaya lang may mga proseso pa na dapat gawin." sagot nito sa akin.

"Dont worry, magpapatulong na lang tayo kay Daddy Gab mo. Mas may alam siya pagdating sa mga ganyang bagay. Marami siyang kakilala kaya makakaalis ka kaagad kong kailan mo gusto." sagot ko dito. Nakita ko naman ang pagningning ng mga mata nito. Halatang natuwa ito sa aking sinabi.

Pagkatapos namin mag-usap ni Bella ay agad itong bumalik ng kwarto.

Uumpisahan na daw nitong maghanda ng mga documents na kailangan. Naglakad naman ako papuntang garden, Hindi pa masyadong masakit ang sikat ng araw sa balat kaya naman gustong i-check isa-isa ang mga

magagandahang bulaklak na tanim ni Mommy Moira.

Nang magsawa ako sa kakaikot sa garden ay naisipan kong bumalik na lang muna sa kwarto ng bigla kong narinig na may bumusina. Excited akong naglakad kung saan pumarada ang sasakyan dahil sa wakas dumating na din si Gabriel. Bigla kasi akong nag- crave sa seafoods at gusto kong ito ang bumili para sa akin. Agad naman itong sumunod at nagmamadaling umalis ng bahay kanina kasama ang chef at driver ng mansion.

"Gab, Nakabili ka ba ng mga favorites ko?" agad na tanong ko dito. Masaya naman ito lumapit sa akin at kinintalan ako ng halik sa labi.

"Of course! Pwede ba namang wala. Basta gusto ng Sweetheart ko gagawa ako ng paraan para maibigay sa iyo," wika pa nito akin. Masaya naman akong ngumiti dito.

"Gusto ko steam lang yung shrimp at crabs ha? Tapos sawsaw lang sa suka. Ayaw ko ng ibang luto." malambing kong sagot dito. Agad naman itong tumango at sininyasan ang mga kasambahay na ipasok na ang mga pinamili nito.

"So paano ba iyan? Gusto mo bang ako na ang magluto ng food mo ngayun?" boluntaryo nitong tanong.

"Syempre naman! Naku, excited na ako. Kanina pa naghahanp ng foods ang baby natin sa tummy ko." nakangiti kong sagot.

Agad naman ako nitong inakay papuntang kusina. Naabutan namin ang ilang kasambahay na abala sa pag- aayos at paglilinis sa mga pinamili ni Gabriel, Mukhang sobrang dami ang binili nitong hipon at crabs. Agad naman itong namili ng mga lulutuin para sa akin. Pagkatapos niyang malinisan ay agad niyang inilagay sa

steam pot at isinalang. As usual sinunod nito ang gusto ko na steam lang ang hipon at crabs at gagawan niya na lang ako ng paborito kong sawsawan.

Nasa dining area kami ng maisipan ko ang napag-usapan namin ni Arabella kanina.

"GAb, nakausap ko nga pala si Arabella. May hiniling siya sa akin kanina at gusto daw niyang sa ibang bansa na ituloy ang pag-aaral niya." agad kong wika kay Gabriel habang abala ito sa paghihimay ng hipon at crabs.

"Well, Kung anong gusto niya walang problema sa akin. Kung mas komportable siya na sa ibang bansa, ipapaasikaso ko kaagad kay Aron ang mga documents niya. Pero ang ipinag- aalala ko lang papayag ka ba na malayo sa atin si Arabella?" wika ni Gabriel, Natigilan naman ako.

"Siyempre malulungkot ako at mamimiss ko siya. Alam mo naman na bunso ang turing natin sa kanya. Sa atin siya lumaki kaya naman hindi magiging kompleto ang buhay natin dito sa mansion kapag kulang ng isa. Pero kung ang kapalit naman nito ay ang kanyang magandang kinabukasan, siguro wala ng dahilan pa para tumutol ako. "sagot ko kay Gabriel at nag- umpisa ng sumubo ng hinimay nitong hipon.

Chapter 95

Third Person POV

Wala pang isang buwan ay agad na naayos ang lahat ng mga doKumentO ni Arabella. Itutuloy ang pag-aaral nito sa Amerika ng ayon na din sa kahilingan nito. Hindi naman ito nahirapan sa pag -aayos ng documents dahil sa laki ng impluwensiya ng mga Villarama sisiw lang sa kanila ang ganitong bagay.

Si Kurt naman ay nakatakda ng ikasal kay Trina. pagkatapos ng anim na buwan. Wala na itong magagawa pa. tanggapin ang gusto ng mga magulang. Pero isa lang ang alam na Si Arabella ang tinitibok ng puso at hinding hindi siya magiging masaya sa piling ni Trina. Masyado din siyang nalungkot ng mabalitaan niyang umalis na ng bansa si Arabella.

Pagdating Amerika ni Arabella ay agad itong naging abala. Hindi din

naman ito nahirapan dahil may malaking bahay na pag-aari ang mga Villarama sa bansang ito. Doon siya tumira at sinisiguro ng Mommy Carissa niya at Daddy Gabriel na kompleto lahat ng kanyang pangangailangan. Mula kotse hanggang sa pera ay wala siyang naging problema. Nagkaroon na din siya ng mga bagong kakilala kaya naman kahit papaano nag-enjoy siya sa bago niyang buhay. Nagiging abala siya sa kanyang pag-aaral na naging malaking tulong para kahit papaano ay mawaglit sa isip niya si Kurt.

Mabilis na lumipas ang mga araw buwan. Mahimbing na natutulog si Gabriel katabi ang kanyang magbahay na si Carissa ng bigla itong namilipit sa sakit ng tiyan. Humihilab ang kanyang tiyan kaya naman agad niyang niyugyog si Gabriel na noon ay walang kamalay-malay sa mga nangyayari sa

kanya.

Pakiramdam niya kasi ay manganganak na siya. Pero imposible dahil ang sabi ng Doctor niya ay next week pa gagawin ang operasyon.

Caesarian operation ang gagawin sa kanya dahil masyado daw malaki ang bata sa kanyang sinapupunan at hindi niya kayang ilabas ng normal delivery.

"GAb...Gabriel!!! Gising ka muna.." wika niya sa kanyang asawa sabay yugyog. Agad naman itong naalimpungatan at pupungas-pungas na bumangon sa higaan at nag-aalala siyang tinunghayan.

"Bakit Sweetheart?" tanong nito.

"GAb, ang sakit nang tiyan ko! Manganganak na yata ako!" sagot niya dito. Hindi niya na din mapigilan pa ang maluha dahil sa sobrang sakit na kanyang nararamdaman. Pakiramdam din niya mahahati ang kanyang

balakang sa sobrang sakit... Agad na napatalon sa higaan si Gabriel at hindi

malaman ang unang gagawin. Biglang itong nataranta hindi alam kong lalabas ba ng kwarto, kukunin ba ang cellphone para tawagan ang doctor o bubuhatin ang asawa na noon ay umiiyak na at namimilipit sa sakit ng tiyan.

"Gab...Please, huwag ka naman mataranta. Tawagin mo sila Mommy. Hind ko na kaya...ang sakit na talaga... ahhhhh!" sigaw ni Carissa sa kanyang asawa na noon ay kanina pa paikot- ikot sa kwarto.

Agad naman itong tumalima at malakas na kinatok lahat ng pinto kanyang madaanan. Agad naman nagsipalabasan ang kambal na si Miracle at Christian gayundin sila Mommy Moira at Daddy Ralph.

"Gabriel ano bang nangyari sa iyo. BAkit gabing gabi nambubulabog ka!" tanong ni Daddy Ralph.

"Dad manganganak na yata ang asawa ko.!" natatarantang sagot ni Gabriel at nagmamdaling bumalik ng kwarto at lalo siyang natakot ng makita niyang sumisigaw na sa sakit ang kanyang asawa. Bigla siyang naistatwa sa kinatatayuan.

"Gabriel, ano pang ginagawa mo. Dalhin na natin sa hospital si Carissa. Miracle, katukin mo ang driver. sAbihin mong ihanda ang kotse..bilisan mo!" wika ni Mommy Moira at agad na nilapitan si Carissa na noon ay halos maghistirikal na sa sakit. Hinaplos- haplos niya ang tiyan ni Carissa at pilit na pinaparelax.

"Iha, relax ka lang, Pupunta na tayo sa hospital ok? Kaunting tiis lang.!" wika ni Mommy Moira, Pagkatapos ay binalingan nito si Gabriel na noon ay halata ang panginginig dahil sa mga nasaksihan. Dumating na ang kinatatakutan niya. Ang panganganak

ng kanyang asawa Although excited.

siyang makita ang baby pero natatakot siya para kay Carissa. Ayaw niya kasing makita itong nahihirapan.

Pakiramdam niya ay triple ang mas nararamdaman niyang sakit habang nakatitig dito. Si Carissa talaga ang kanyang greatest weakness kung baga..

Parang karayom na tumutusok sa kanyang puso ang bawat luha na lumalabas sa mata at sigaw na parang hindi masabi sa bibig nito dahil sa nararamdamang sakit.

"Christian, mukhang hindi kaya ng Daddy mo na buhatin ang Mommy mo papuntang sasakyan. Halika na... buhatin mo na lang siya para maisugod agad natin ng hospital. Ano mang pwede ng pumutok ang kanyang palatubigan. Ralph tawagan mo si Doctor Lee, SAbihin mong maghanda na sila dahil manganganak na si Carissa." utos ni Mommy Moira sa mga ito. Doctor din si Mommy Moira kaya kahit papaano ay may mga nalalaman siya sa mga ganitong bagay.. Agad naman tumalima ang lahat malibang kay Gabriel. Bihuhat naman ni Christian ang kanyang Ina at buong ingat na naglakad pababa ng hagdan para maisakay ng kotse.

"Gabriel, umayos ka nga! ANo bang nangyayari sa iyo. Ngayun higit kailangan ng asawa mo ang attention mo. Bilisan mo...magbihis ka para makaalis na tayo!" Wika ni Mommy MOira. Noon naman parang bumalik sa kanyang ulirat si Gabriel. Naka-boxer short lang siya kapag natutulog kaya naman wala sa sariling pumasok sa loob ng walk in closet para kumuha ng maisusuot, Samantalang si Mommy Moira naman ay agad na kinuha ang mga gamit na dadalhin ni Carissa sa Hospital, Nakaready na ang mga ito at alam niya din ang tungkol dito dahil tinulungan niya pa si Carissa na mag- ayos ng mga gamit na dadalhin.

Magkasunod sila ni Gabriel na lumabas ng Mansion at agad na sumakay ng kotse. Naabutan nila si Carissa na umiiyak na sa sakit ng tiyan habang kandong ni Christian. Buti na lang at dito natulog si Christian sa mansion kung hindi lagot na. Wala pa rin talaga sa huwesyo si Gabriel at halata ang panginginig habang nakatingin sa asawa.

"Sweetheart! Sweetheart!" iyun lang ang paulit-ulit nitong sambit. Tinapik naman ito ni Daddy Ralph.

"Umayos ka nga diyan! Lalong natataranta ang asawa mo sa ginagawa mong iyan eh. Imbes na kausap siya na lakasan ang loob ikaw pa yata ang dapat payuhan. Huminga ka ng malalim at kumalma ka. Malapit na tayo sa hospital." pabulong na wika ni Daddy Ralph. Unti-unti namang kumalma si Gabriel at hinawakan ang kamay ni Carissa.

"Sweetheart, kaunting tiis lang.... malapit na tayo!' wika nito sa asawa sa kabila ng takot na nararamdaman. Para kasing bumalik sa ala-ala niya ang mga nangayari ng ipinanganak nito ang kambal. TAkot siyang maulit ang bagay na iyun kaya naman napakasakit sa pandinig niya ang bawat iyak nito.

Pagdating ng hospital ay nakahanda na ang mga medical staff para salubungin sila. Nakaready na din ang mga doctor para isagawa ang agarang caesarian procedure kay Carissa. Agad siyang tiningnan ng mga doctor at ng makompirma nila na manganganak daw si Carissa at agad nila itong dinala sa delivery room,.

Sa waiting area naman ay hindi mapakali si Gabriel, Samantalang si Miracle at Chirsitan naman ay agad na inasikaso ang kwarto na paglilipatan kay Carissa pagkatapos ng procedure.

Agad silang nagrequest ng VIP ROOM at buti na lang ay available pa ang nasabing kwarto kaya naman agad nilang dinouble check at ng makita na maayos ang lahat ay sinabihin nila sila Mommy Moira at Daddy Ralph doon na nila pwedeng hintayin sa kwarto si Mommy Carissa. Para naman kahit papaano makapagpahinga ang dalawang matanda. Naistorbo ang tulog ng mga ito at sa kanilang mga edad hindi na sila dapat pang magpuyat.

Si Gabriel naman ay tahimik lang na naghihintay sa kabilang sulok ng hallway. Matiyaga nitong hinihintay ang paglabas ng Doctor.mugto Naman ang mga mata nito at halatang pinipigilan na ang maiyak. Agad naman itong nilapitan ni Christian at inabutan ng dalang bottled water. Wala sa sariling inabot ni Gabriel at

tinungga. Napailing-iling naman si Christian habang nakatitig sa ama. Buti

na lang wala itong sakit sa puso kong hindi baka kanina pa ito inatake.

"Dad, relax lang. Everything will be ok... Kayang-kaya ni Mommy ang lahat ng ito.

Dapat excited tayong lahat dahil ano mang sandali lalabas na bagong miyembro ng ating pamilya." wika ni Christian sa kanyang ama at tinapik pa ang balikat nito.

"Yah!" maiksing sagot ni Gabriel. Parang gusto naman matawa ni Christian sa sagot ng ama. Wala nga ito sa sarili. Hayyy sino ang mag-aakalang ang isang Gabriel Villarama na nabansagan na matinik sa negosyo may malaking kinatatakutan. Si Carissa lang talaga ang katapat nito.

"Dad, ang mabuti pa magpustahan na lang tayo, Hulaan natin kung babae o lalaki ba ang kapatid namin. Kapag ako ang manalo, bibilhan mo ako ng Ferrari. Kung ako naman ang talo, susundin ko lahat ng gusto mo sa loob ng limang taon. Suhistiyon nito sa ama.. Tumingin lang si Gabriel sa anak tsaka umiling.

"Walang problema sa sinasabi mo Christian. Bukas na bukas pwede kang bumili ng Ferrari. Hindi na natin kailangan pang magpustahan. sagot nito." Napailing na lang si Christian sa sagot ng kanyang ama. Oo nga naman bakit pa sila magpustahan gayung kung tutuusin ay kaya naman nilang bilhin lahat ng gusto nila. Nakailang sports car na ba siya? Napakarami na.... at hindi naman niya nagagamit pangporma dahil bahay at opisina lang naman ang routine niya ngayun. Wala na din siyang time na gumala dahil sa sobrang hectic ng kanyang schedule.

Pareho silang napadiritso ng tayo ng makita nilang lumabas si Doctor Lee. Agad nila itong sinalubong at nagtanong.

"Doc, kumusta ang pasyente? Babae po ba o lalaki?" agad na tanong ni Christian. Hindi kasi sila nagpa-gender reveal sa bagong magiging miyembro ng pamilya dahil gusto nila Mommy at DAddy na masorpresa paglabas ng baby. Gusto daw kasi nilang mag-isip ang lahat kong ano ba talaga ang kasarian ng kapatid nila.

"Congratulations! Its a boy. Lilinisin lang sila pareho at ililipat na sila ng kwarto." nakangiting sagot ni Mister Lee. Lumapad ngiti sa labi ni Christian at hinarap ang ama para I-congrat. ngunit pareho silang nagulat ni Doctor Lee ng biglang matutumba Gabriel, Mabuti na lang at nasalo ni Christian ang ama. kung hindi mas malaking problema kung nabagok ang ulo nito sa sahig. Agad naman silang nilapitan ng mga staff ng hospital at agad na dinala sa emergency room si Gabriel. Tulala naman na napasunod si Christian.

Ayos naman daw ang kalagayan ni Gabriel ayon sa doctor na sumuri dito. Nakahinga naman ng maluwag si Christian. Apektadong-apektado talaga ang kanyang ama dahil sa mga nangyari. Isang pagpapatunay kong gaano kawagas ang nararamdaman nitong pagmamahal sa kanilang Mommy Carissa.

Agad naman nagrequest ang magkapatid na Christian at Miracle ng extra bed para kay Gabriel. Tulog ito ng dinala sa kwarto kaya hinayaan na lang nila. Si MOmmy Carissa naman ay ganoon din. Marahil ay dahil sa epekto ng anesthesia na itinurok dito. Sabi naman ni Doctor Lee walang dapat na ipag-aalala, Mamaya ng kaunti ay dadalhin na ng nurse ang baby dito sa loob ng kwarto. Healthy naman daw ito kaya walang problema. Sinilip na din

nila ito sa nursery room kanina kaya naman excited na silang makarga ang kanilang kapatid.

"Itong si Gabriel talaga napakahina ng loob. Nahimatay pa talaga ang loko sa sobrang tuwa." napailing na wika ni Grandpapa Ralph. Natawa naman si Grandmama Moira.

"Suss kanino pa na magmamana iyan.. Eh di sa iyo! Diba ganyan ka din naman noon." todyo ni Grandmama Moira sa asawa. Napahalakhak naman si Grandpapa Ralph.

Sakto naman na kagigising lang Carissa ng pumasok ang nurse dala ang kaniyang baby. Agad itong napaluha ng makita ang kanyang anak. HIndi niya akalain na kaya niya itong mailuwal ng maayos, SA wakas dumating na ang pinakamatagal na nilang hinihintay. Dumating na ang pinakabagong miyembro ng pamilya.

"Congratulations Iha! Ang cute ng apo namin." wika ni Grandmama Moira. Ngiti lang ang naisagot ni Carissa sa kanyang mabait na byanan.

"alam niyo bang ako ang pinakamasayang tao ngayun? Hay salamat may isa na namang miyembro ng pamilya na magpapalaganap ng ating apelyedo." sagot ni Grandpapa Ralph. Bakas ang saya sa mukha na nakatingin sa apo nito.

"Thank you din ро kasi nandyan kayo palagi! Ang cute ng baby ko. Teka nasaan si Daddy niyo?" agad na tanong nito kina Miracle at Christian. Nakatinginan naman ang dala sumagot,

"He's ok Mom. Nahimatay lang kanina noong sinabi ng Doctor na nakaraos na kayo," natatawang sagot ni Christian sa Ina. sabay tingin sa ama na nasa kabilang kama na tuloy na tulog pa rin.

"Ganoon ba? Sinabihan ko na siya kanina na magrelax eh. Naibigay niya na ba ang pangalan ng baby?" sagot naman ni Carissa sa anak.

Naku Mommy hindi pa. Ano daw po ba kasi ang pangalan ni Baby?" nagtatakang tanong ni Miracle.

"Hayy naku gisingin niyo na nga iyan.. Itong Gabriel talaga akala siguro nasa bahay lang siya. Kung alam ko lang na matutulog lang pala iyan dito sa hospital. buti pa hindi na natin isinama pa dito." sagot naman ni Daddy Raph. Bahagya naman itong siniko ni Mommy Moira upang patigilin sa kakadaldal ang kabiyak.

Agad naman nilapitan ni Miracle ang ama at marahang niyugyog. Agad naman itong nagising, Kumurap-kurap ang mga mata at dali-daling bumangon. Agad na sumilay ang ngiti sa labi ng mapansin nito ang asawa na nakahiga sa kabilang kama. kasama ang

kanilang baby.

"Sweetheart! Kumusta ang pakiramdam mo? Wala na bang masakit sa iyo?". Nag-aalala nitong tanong sa asawa. Pagkatapos ay dinampian ng magaan na halik sa noo.

"Ayos lang ako. Look! Ang cute ng baby natin Gab!" maluha-luhang sagot ni Carissa.

"Yahhh.... Ang ganda niya. Our baby Rafael...yes from now on.. Ikaw na si Baby Rafael Perez Villarama." naluluha na wika nito sa anak at hinawak maliliit nitong kamay.

"I like that name! Halos kahawig sa pangalan ko!" sabat naman ni Daddy Raph. Agad naman itong kinurot ni Mommy Moira. Para itong nanalo sa lotto dahil sa pinakitang sobrang tuwa.

Chapter 96

CARISSA POV

"Bestie, oh my God ang cute naman ng baby niyo!" boses ni Roxie ang nag- echo sa loob ng kwarto pagkapasok pa lang nito. May bitbit itong bulaklak habang nakasunod naman ang asawa nitong si Jonathan na may bitbit na basket ng prutas. Napansin ko pa ang pagkalabit ni Jonathan dito dahil napalakas na naman ang boses nito pagkapasok pa lang ng VIP room dito sa hospital. Hindi naman ito nakinig sa asawa bagkos dumiretso sa akin at masayang humalik sa pisngi ko.

"Oh my God... Ang laki na ng pamilya nyo Bestie!.. Parang gusto ko ng yayain mag-overtime si Jonathan na gumawa ng baby! Hanggang ngayun kasi hindi pa rin kami nakakabuo ulit. Naku! Naku! Hindi ko talaga matatanggap na hindi magkaroon ng

kapatid si Carmela namin." Wika nito.

Mabuti na lang talaga at wala na sila Mommy Moira at Daddy Ralph. Umuwi na ng mansion para kahit papaano makapagpahinga. Kahit naman kasi may extra bed dito sa room na kinaroroonan ko iba pa rin kung sa sarili mong bahay ka magpapahinga. Si Gabreil lang ang kasama ko ngayun sa kwarto dahil si MIracle ay lumabas sandali para makabili ng pagkain. samantalang si Christian naman ay pumasok na ng opisina.

"Kaya niyo iyan Bestie. Kami naman ni Gabriel, napag-usapan namin na talagang last na ito. Ang hirap kase manganak! Halos tinawag ko ng santo dahil sa sobrang sakit na aking naranasan." sagot ko kay Roxie. Agad na namilog ang mga mata nito dahil sa narinig,

"Talaga? Sabagay, noong unang panganganak mo kasi tulog ka kaya wala kang nararamdaman. Pero ok na din yun Bestie, at least ngayun naranasan mo na kung paano ang pakiramdam na panganganak na may malay tao. Hay naku, ewan ko, ang sarap makipag-sex tapos kapag makabuo napakahirap manganak. Lalo na kapag normal delivery na tulad ko. Naku Bestie parang nawasak ang kepyas ko noon ng manganak ako kay Carmela." natatawa sagot ni Roxie. Napangiti naman ako dito. Sanay na ako sa bunganga ng kaibigan ko. Kahit talaga napaka-bulgar nito.

"Siya nga pala dumalaw na ba sa iyo si Roldan?" pag-iiba nito sa usapan namin. Umiling naman ako. Simula kasi noong nagkita-kita kami sa restaurant nila Roxie hindi na muli nagpakita pa si Roldan. Hindi din ito tumatawag.

"Kayo nakakapag-usap ba kayo?" tanong ko dito. Tumango naman si Roxie pagkatapos ay sumulyap sa asawa at kay Gabriel na noon ay abala din sa pag-uusap.

"Tumawag siya sa akin kanina..

Actually ako na din ang nagbalita sa kanya na nanganak ka na. Sabi niya dadalaw daw siya sa iyo kapag hindi na siya busy. Pinag-aaralan niya na yata ang pamamalakad ng negosyo ng pamilya nila eh. Yung mga businesses naman niya sa ibang bansa pinahawakan niya na lang muna sa pinagkakatiwalaan niyang tao doon. Wala siyang choice eh. Talagang dumito na sa Pilipinas. kinukulit siya ni Congressman na sya ang mamalakad ng negosyo nila.

Pero alam mo ba Bestie, hindi pala sila ng tuluyan ng fiancee nya. Balita ko kasi ayaw daw ni Congressman sa may edad na babae. 32 years old na daw kasi yung si Bianca kaya hindi boto ang Congressman para mapangasawa ng nag-iisa nilang anak.forty two year old na kase si roldan. mahabang kwento ni Roxie. Kapag ganitong chismisan talaga hindi ito pahuhuli. Lagi itong upadated.

"Akala ko ba ayaw niyang ipakilala ang fiancee niya sa mga magulang niya? Paano nalaman ng tatay ni Roldan ang age ng fiancee niya kung hindi naman ipinakilala ni Roldan yung Bianca sa parents niya." tanong ko dito.

"Hayy naku Bestie, makapal pala ang mukha ng babaeng iyun, pagkatapos daw makipa-break ni Bestie Roldan, sumugod daw sa bahay nila.

Nagpakilala daw na fiancee ni Roldan. Noong una maayos naman daw ang pagtanggap ni Congressman kay Bianca pero noong nalaman nito ang tunay edad ng babae, naku Bestie, tinabangan daw si Cong. Diriktang sinabi ni Congressaman na hindi sila bagay ng anak niya," pagmamarites ni Roxie. Nagulat naman ako sa kwento nito.

"Naku, bakit sino ba ang gusto nilang mapangasawa ng anak nila? Ang choosy naman nila Bestie. kwarentay dos na din ang anak nila at anong edad ang hanap nila para mapangasawa ng anak nila, daisy otso?" nagtataka kong tanong kay Roxie. Natawa naman si Roxie dahil sa sinabi ko.

"ayyy ewan ko sa kanina. Actually iyan ang kwento ni Roldan sa akin kaninang umaga. Bumalik na yata ng New York si Bianca. Imagine that, akala niya papanigan siya ng mga magulang ng fiancee niya pero ayaw pala sa kanya. kasi trentay dos na? Kaloka diba? Feeling ko talaga tatandang binata itong Bestie Roldan natin Carissa. Masyado pa kasi silang choosy pa naman kung totoosin ang thirty two years old. Kaya pang mag-anak noon.' Sagot ni Roxie,

"Hayaan natin sila. Problema na nila iyan. Baka may ibang plano sila para kay Roldan," sagot ko kay Roxie. Tumango naman ang  kanyang kaibigian.

ROLDAN POV

Halos tatlong buwan din akong nagtiis na hindi nakikita ang babaeng pangarap ko. Hindi ko kasi alam kong paano umpisahan ang panliligaw kay Miracle. Ilang beses na din akong kinukulit ni Daddy. Buti na lang nagkaroon ako ng dahilan para sabihin dito na abala pa ako sa pag-aaral sa aming negosyo. Kahit papaano natuwa naman ito sa aking dahilan at sinabi nito na kapag gamay ko na ang paghawak sa negosyo namin umpisahan ko na ang diskarte para kay Miracle. Ang problema ko ngayun tatlong buwan na ang mabilis na lumipas, Muli na naman akong tinanong ni Daddy sa aking plano dahil gusto na daw nitong magka-apo.

Wala na sa Pilipinas si Bianca. Tuluyan na din itong bumalik ng New York na masama ang loob sa akin lalo na ng diritsahin ito ni Daddy na hindi siya boto dito. Naawa ako kay Bianca pero wala akong magagawa. Tuluyan nang inangkin ni Miracle ang puso at isip ko...

"Kung hindi mo makuha sa santong dasalan, Kunin mo sa santong paspasan!" parang umaalingawngaw pa sa pandinig ko ang sinabi sa akin ni Daddy. Huwag daw akong pumayag na babastiden ako ng isang Miracle Villarama dahil ipinanganak ito para maging akin. Agree naman ako sa sinabi ni Daddy pero kalabisan naman siguro na dadaanin ko sa dahas panunuyo dito. Isa pa hindi ko nakakalimutan na anak ito ng matalik kong kaibigan,

Alam ko din sa aking sarili na medyo malayo ang agwat ng aming edad. Twenty four lang ito samantalang ako ay fourty two na. Pero wala naman sigurong problema iyun. Marami naman ang nagkakatuluyan na magkalayo ang agwat ng edad sa isat isa. Isa na dito Vic Sotto at Pauline Luna. Mas maigi nga na ako ang maging asawa ni Miracle Villarama dahil marami na akong karanasan sa buhay. Mapapaligaya ko pa ito sa kama dahil sa sobrang dami ng babae na dumaan sa buhay ko, masasabi kong expert na talaga ako pagdating sa ganitong bagay.

Ipinarada ko muna ang aking kotse sa isang restaurant katapat ng hospital kung saan nabalitaan kong nanganak na si Carissa. Balak kong dalawin ito pero nag-iipon pa ako ng lakas n dahil baka magkita kami ni Miracle doon. Baka hindi ako makapagpigil at maiuwi ko ito sa bahay. Kaya dapat kailangan ko munang mag-warm up dito sa kotse. Kailangan nasa wisyo ang katawan at isip ko. Baka mahalata ni Carissa at Gabriel na pinagnanasaan ko ang kanilang unica iha.

Hindi pa man natatapos ang aking pagmumuni-muni ng mapansin ko ang paglabas ni Miracle sa galing sa loob ng restaurant. Mukhang namili ito ng pagkain base sa dami ng bitbit nito. Naka maong shorts lang ito at crop top. Lalong tumampad sa paningin ko ang makinis nitong hita at maliit na baywang dahil sa kanyang suot. Napaka -seksi nitong tingnan at napapansin ko din ang pagsunod ng tingin dito ng mga kalalakihan na makakasalubong nito. Agad na nag-init ang aking ulo dahil sa kasiksihan. Ang lakas ng loob nitong maglakad mag-isa pag ganyan pa ang suot.

Shit pakiramdam ko bigla akong nakaramdam ng matinding pag init ng akin katawan ng mapansin ko ang magandang hubog ng katawan nito. Para itong Diyosa na naglalakad kaya naman parang hindi ko kayang pigilin ang-init ng aking katawan. Biglang nagreact ang aking anaconda na parang gustong makawala at magbuga ng likido halos tatlong buwan na din hindi nakakatikim ng perlas. Simula kasi ng maghiwalay kami ni Bianca hindi na ulit ako tumikim ng ibang babae. Isa pa ng dahil kay Miracle nawawalan na ako ng gana pang tumingin sa iba.

Sinundan ko lang ng tingin si Miracle hanggang sa mawala ito sa aking paningin. Marahas akong napabuntong -hininga. at hinawakan ang naninigas kong pagkalalaki at hinimas himas ko ito at iniisip ang hubog na katawan ni miracle. at parang gustong kumawala ang aking anaconda kaya nilabas ko muna ito at pinisil at subrang tigas na talaga.... what more pa kung malapitan ko ito at mahaplos ang balat. Baka lalong nawala ako sa sarili at baka biglang matuklaw nito si miracle.

Nagrelax muna ako ng ilang minuto at ng mapansin kong medyo kumalma na ang aking pakiramdam ay tsaka ako nagpasya na bumaba ng kotse at maglakad na lang din paputang hospital. Nakakahiya naman kung hindi ko madalaw si Carissa at nandoon din si Roxie. Tiyak na makakatikim na naman ako ng hindi magandang salita kay Roxie kapag hindi ako magpapakita sa kanila.

Kinuha ko ang mamahaling bouquet of flowers sa likod ng kotse kasama ang isang maliit na box. tsaka ako naglakad papuntang hospital. Alam ko na kung saang room nandoon ang kaibigan ko kaya diri-diritso lang akong naglakad papasok.

Pagdating sa pintuan ng VIP room agad akong kumatok. Bumungad sa paningin ko ang mukha ni Miracle. Nakangiti ito ng makita ako.

Ohhh Ninong! Buti naman at nandito ka na, Kanina ka pa hinihintay nila Tita Roxie," sagot nito sa akin tsaka nila niluwagan ang pagkakabukas ng pintuan. Napalunok naman ako bago nagpasya na pumasok sa loob ng kwarto. Naabutan ko na masayang

nagkukwentuhan si Roxie at Carissa. samantalang sa kabilang bahagi naman ng kwarto nakita ko si Gabriel at Jonathan.

"Agad na tumayo si Gabriel ng makita nito ang pagdating ko. Nilapitan ako at nakipagkamay sa akin. Masasabi kong casual naman ang trato sa akin ni Gabriel Villarama noon pa. Malaki kasi ang pasasalamat nito sa akin dahil inalagaan ko daw ng maayos si Carissa noon. at ako din ang gumawa ng paraan para makahap ng donor para sa operasyon sa puso ng kanyang asawa noon. Kaya hanggang ngayun alam kong tumatanaw pa rin ito ng malaking utang na loob sa akin.

"Congratulation Mister Villarama sa bagong miyembro ng pamilya. Nakangiti kong bati dito. Tumango naman ito sa akin tsaka tinapik ako sa balikat.

"Thank you! "sagot nito at naglakad papunta sa kama ng kanyang asawa. Sumunod nama ako dito. Nakangiti namang nakatingin sa akin sina Roxie at Carissa.

Agad na inabot ko ang dala kong bulakalak at maliit na box kay Carissa. Nakangiti naman niya itong tinanggap at nagpasalamat.

"Buti naman at nagkaroon ka pa ng time para madalaw kami ni Baby dito sa hospital." wika nito sa akin pagkatapos na mailapag sa gilid nito ang dala ko. Ngumiti naman ako dito sabay sulyap kay Roxie.

"Wow mukhang may gift ka na agad baby ah?" sabat ni Roxie. Sinulyapan pa nito ni ang maliit na box na dala ko.

"Syempre naman, ikaw na din ang maysabi sa akin noon na kailangan kong bumawi diba?'sabe ko dito. Kaming tatlo na lang ulit ang nag- uusap dahil muling binalikan ni Gabriel si Jonathan sa sofa. Si Miracle naman ay nakaupo lang din sa isang sulok at abala sa kanyang cellphone. Wala na itong pakialam pa sa aking presensiya. Sino kaya ang ka-text nito ngayun? May boyfriend na kaya ito?

"Wow! Thank you Roldan! Ang aga mo naman magbigay ng mamahaling gift kay baby. Hindi pa ito magagamit. " wika ni Carissa sa akin. Nabuksan na nito ang dala kong regalo at tumampad sa paningin nito ang pinasadya ko na diamond bracelet para sa baby. Wala kasi akong maisip na pwedeng iregalo. Hindi din ako sure kong magagamit ba ito ng anak niya. Ang importante lang naman sa akin ngayun ay may maiabot akong regalo sa baby,

"Wow! ang ganda!" Biglang singit naman ng boses ni Miracle. Bahagya pa akong nagulat dahil hindi ko man lang namalayan ang paglapit nito, Amoy na amoy ko ang pabango na gamit nito. at parang nasa alapaap ang aking pakiramdam sa subrang bango nito at nakakaaddict. 

kaya naman parang ang init sa loob ng VIP room kahit malamig ang buga ng aircon. Pakiramdam ko biglang gustong lumabas ang aking anaconda na gustong kalabitin si miracle.

"Grabe ka naman Ninong! Nagawa mong magregalo kay Baby Rafael agad- agad pero sa aming dalawa ni Kuya Christian wala ka man lang maiabot." May halong pagbibiro na wika nito sa akin. Nagkatawanan naman sila Carissa at Roxie.

"Naku, singilin mo iyang Ninong mo Miracle. May jewelry shop iyan sa Paris. kaya hindi pwedeng hindi magbigay ng regalo iyan! Kahit nga kay Carmela wala din maibigay eh." sagot naman ni Roxie,

"Kayo talaga! Tama na nga iyan. Kung makapagdemand naman kayo ng regalo akala niyo naman naghihirap kayo, Pwede niyo naman bilhin kong ano ang gusto niyo ah?" sabat naman ni Carissa.

"Hayy naku Bestie, iba pa din ang regalo noh? Hindi pwedeng thank you na lang ang mga birthday at Christmas na dumaan sa buhay ng mga anak natin. Magandang magpaparinig ngayun ng regalo kay Roldan. dahil wala pa siyang asawa. Kapag magkaasawa iyan baka hindi na natin iyan malapitan." wika ni Roxie. Nagkatawanan naman ang tatlo.

"Bakit nga pala hindi ka pa nag-asawa Ninong? Pogi ka naman ah tsaka matso pa? Mukha ka namang yummy! " wika ni Miracle. Bahagya naman akong natulala sa sinabi nito. YUmmy ba ako sa paningin ito? kung ganoon malaki ang pag-asa ko sa inaanak ko. Ang problema ko na lang ngayun kung paano ko sasabihin ito kina Carissa at Gabriel, Tiyak na magagalit ang mga ito kapag sasabihin ko na gusto kong ligawan ang unica iha nila. Baka magkakasaulian pa kami ng kandila kapag mangyari iyun.

Ano ba kasing diskarte ang dapat kong gawin. Hindi naman pwedeng hanggang panakaw-nakaw lang ako ng tingin kay Miracle. Baka mamaya maunahan pa ako ng iba. Hayyy napakahirap ng sitwasyon ko ngayun. Nakakatakot! Baka ito na ang karma ko sa pagiging mapaglaro ko sa mga babae. Na-inlove ako sa anak ng Best Friend ko and worst inaanak ko pa.

Chapter 97

CARISSA

Sa wakas nakauwi din kami ng mansion. Halos tatlong araw din kami nag-stay ng hospital pagkatapos napagpasyahan na naming umuwi ng mansion. Dito na lang ako magpapagaling ng aking sugat dahil sa caesarian operation na ginawa sa akin. Masaya ang buong Villarama family dahil sa ligtas kong panganganak.

Katulad noon, sila Mommy at Daddy na naman ang nagiging abala sa pag- aalaga ng kanilang apo. Hindi na din kami kumuha pa ng Yaya ni RAfael dahil kina Mommy Moira at Daddy Ralph pa lang ayaw na halos pakawalan ang apo nila.. Si Gabriel naman ay lagi din sa tabi ko habang nagpapagaling ako,

Sina Roxie at Roldan naman ay laging dumadalaw dito sa akin Sa Mansion. Inggit na inggit pa rin ang loka kasi hindi pa rin daw sila nakakabuo ni Jonathan. samantalang si Roldan naman ay wala na yatang balak pang mag-asawa.

Lumipas ang halos anim na buwan. Lalong naging abala sila Miracle at Christian sa mga businesses ng pamilya. Pumapasok na din minsan si Gabriel ng opisina dahil hindi pa talaga masyadong gamay ng kambal ang pamamalakad sa negosyo.

Nagrereklamo na minsan ang mga ito na kung pwede ay tulungan muna sila ng Daddy nila hanggang masanay sila sa pasikot-sikot sa pamamalakad. Agad naman pumayag si Gabriel sa kondisyon na dapat silang mag-focus dahil hindi habang buhay nandyan para sa negosyo. Gusto na daw kasi nitong magkaroon ng quality time sa bunso naming baby at sa akin.

"Bella,, kumusta ka diyan?" tanong ko kay Bella, Kausap ko ito ngayun sa cellphone at sorbang miss ko na ito.

"Ayos lang ako Mommy. Medyo nahihirapan sa pag-aaral pero kaya naman. Miss na miss ko na po kayo. Gusto ko na po makita si baby Rafael." sagot nito sa kabilang linya. Bakas sa boses nito ang matinding pananabik.

"Hayaan mo muna Bella. Pwede ka naman umuwi dito sa bakasyon eh... huwag mong pabayaan ang sarili mo ha? Mahal na mahal ka namin." Sagot ko dito.

"I love you too Mommy! Mahal na mahal ko kayong lahat diyan! Pasenya na po kung wala ako sa tabi niyo noong ipinanganak niyo si baby Rafael. Pero promise po, babawi ako pagkauwi diyan sa Pilipinas." sagot nito. Napangiti naman ako sa narinig ko dito.

"Dont worry Bella. Basta mag-aral ka lang ng mabuti, Lagi mong tandaan na nandito lang kami. Handang umalalay sa iyo sa lahat ng oras." sagot ko dito.

"Thank you Mommy! Thank you po

talaga!" bakas ang tuwa sa boses nito habang binabanggit ang katagang iyun.

"Siya sige Bella! Tatawagan na lang kita ulit ha? Ingat ka palagi. Tatawagan ka daw ng Ate Miracle mo kapag may time siya." sagot ko dito. Umuo naman ito tsaka nagpaalam na din.

Kahit papaano masaya ako para kay Arabella. Mukha naman itong naka- moved on na sa kabiguang natamo ay Kurt.

"Sweetheart, tulog na ba si baby Rafael?" Napakislot pa ako ng biglang

magsalita si Gabriel sa aking likuran. Ginanap kanina ang binyag ni Baby rafael at napagdesisyonan namin na dito sa resort sa batangas gaganapin ang party. Mga Ninong at ninang lang naman ang mga bisita at mga matatalik na kaibigan.

"Yes, napagod yata kanina sa byahe. Binabantayan siya ngayun ni Elsa." tukoy ko sa isa sa pinakatamatagal na naming kasambahay. Siya na din muna ang ginagawa naming substitute sa pag -aalaga kay Baby Rafael lalo na may mga okasyon na ganito.

"Well, nasa ibaba na ang mga bisita natin. Hayaan na lang muna natin magpahinga si baby at babain muna natin ang mga bisita. Nandiyan na din yata ang mga friends ng kambal pati na din si Sila Jonathan, Roxie at Roldan.' imporma nito. Tumango naman ako dito at humawak sa braso ni Gabriel at sabay na kaming naglakad palabas ng Villa.

Agad na bumulaga sa akin ang magandang ayos ng bakuran ng Villa. Kailan pa ba kami huling nagparty dito? Ah tama noong debut party ni Arabella. Nakakalungkot nga lang at wala ito ngayun, kahit papaano miss na miss ko na siya pero kung ang kapalit naman ay ang maganda nitong kinabukasan, ayos na din. Alam kong uuwi din ng Pilipinas si Arabella kapag matupad na nito ang pangarap na maging doctor.

Agad kaming sinalubong ng mag- asawang Roxie at Jonathan pagkababa. Kasama ng mga ito si Carmela. Agad kaming nagbeso. Nakangiti ko silang tinitigan,

"Thank you sa pagpapaunlak niyo sa aming imbetasyon. Nakangiti kong wika dito. Agad naman itong ngumiti.

"Naku! Kahit siguro hindi kami invited kusa kaming dadalo noh?" biro nito sa amin. Napansin ko naman ang pagkalabit ni Jonathan dito. Hindi nito pinansin ang asawa at muling nagsalita.

"Bestie, hindi pa rin nagbabago ang private resort niyo. Napakaganda pa rin." wika nito sa akin.

"Thank you Bestie! Mabuti na lang at hindi kayo nagsasawa sa lugar na ito. Tuwing may okasyon na lang dito namin kayo dinadala eh." nakangiti kong sagot dito. Mas gusto kasi na dito gaganapin lahat ng okasyon pamilya dahil maluwang at maraming maiikutan ang buong pamilya pati ba din ang aming mga bisita. Isa pa feeling namin mas safe ang lugar na ito para sa aming mga anak.

"Naku Bestie, sa sobrang ganda ng resort na ito, hindi ako magsasawang magpabalik-balik dito." sagot naman nito sa akin. Pagkatapos ay inilibot ang paningin sa paligid.

"Nasaan si Roldan?" tanong ko kay Roxie. Kanina ko pa napapansin na wala ito gayung nabanggit sa akin ni Gabriel kanina na dumating na daw ito.

"I think kausap niya si Christian. Not sure ha pero parang masaya yata si Christian habang kausap kanina ang Ninong niya." imporma ni Roxie. Napakunot naman ang noo ko. Baka kasi kung anu-anong kahilingan na naman ang ginagawa nito sa Ninong nila. Matagal na kasi nila itong pinaparinggan tungkol sa rega-regalo na iyan buti na lang at mukhang hindi naman siniseryoso ni Roldan ang ganitong bagay,

"Sweetheart, usap muna kayong dalawa ni Roxie ha? May importante lang kaming pag-uusapan ni Pareng Jonathan." Wika ni Gabriel sa akin. Tumango naman ako at sabay na

umalis ang dalawa. Naiwan kami ni Roxie na masayang nag-uusap.

"Mommy nasaan si baby Rafael? Pwede ko po ba siyang hiramin sandali? Ipapakita ko lang siya sa mga friends ko." wika ni Miracle ng makalapit ito sa amin. Saglit itong humalik sa pisngi ni Roxie at Carmela.

"Natutulog pa siya Mira. Pagkagising na lang siguro." sagot ko dito.

"Ayy ganon po ba? Sige po mamaya na lang. Gusto ko kasing ipakita sa mga friends ko eh. Tiyak matutuwa sila kung gaano ka-cute ang bunso. nitong sagot. Pagkatapos ay binalingan nito si Carmela.

"Join ka na lang muna sa amin Carmela para hindi ka ma-bored. Wala kasi si Arabella kaya wala kang makakasama ngayun." wika nito kay Carmela, Bumaling muna ito kina Roxie tsaka nahihiyang tumango kay

Miracle. Napangiti naman si Miracle at hinawakan sa kamay si Carmela.

"Uyyy baka turuan niyong uminom

iyan si Carmela ha? Minor pa iyan at bawal pang tumikim ng kahit anong alak." saway naman ito kay Miracle. Natawa nalang.

"I know Mom! Alam ko po ang limit ni Carmela, dont worry po hindi ako gagawa ng bagay na ikapapahamak niya. Ipapakilala ko lang siya kina Jessica at Adrian. Kami-kami lang naman lima kasama si Christian at wala si Kurt. Ikakasal na kasi next week ang loko." sagot nito. Tumango naman Nakadama ako ng pagkahabag kay Arabella ng banggitin ni Miracle ang tungkol sa kasal ni Kurt. Alam kong si Kurt ang isa sa mga dahilan kong bakit pinili ni Arabella ang pansamantalang lumayo, Gusto nitong makalimot sa kabiguan na tinamo.

"Basta ha? Alagaan niyo iyang prinsesa

namin. Ayaw kong ma-out of place siya.." may halong pagbibiro na sagot naman ni Roxie.

"Dont worry Tita! Ako ang bahala sa prinsesa niyo! Lets go Carmela." SAgot ni Miracle kay Roxie at agad na niyaya si Carmela paalis. sinundan naman na lang namin ito ng tingin.

"Grabe, napakaganda talaga ni Miracle. Kuhang-kuha niya ang hitsura mo Bestie. Swerte ang magiging kasintahan niya." wika ni Roxie.

"Oo nga eh. Kaya lang napakapihikan. Hanggang ngayun wala pa ring ipinakilalang boyfriend sa amin." sagot ko dito,

"GAnoon ba?Naku, ibang-iba talaga ang mga anak natin kumpara noon sa atin noh? Noong tumuntong tayo ng desi-otso alam na natin kung sino ang LOVE natin eh. Nabuntis ka na nga agad ni Gabriel," natatawang wika ni Roxie. Namula naman ako dahil sa sinabi nito. Ang aga ko nga talaga lumandi noon.

"Aminado naman ako doon Bestie. Grabe ka talaga sa akin, para namang pinapamukha mo sa akin na maaga akong lumandi." natatawa kong biro dito. Natawa naman ako.

"Bakit hindi ba? Hihihih!" natatawa nitong sagot.

"UUyyy grabe!!!, mukhang nasa magandang mood ang mga Bestie ngayun ah?" biglang wika ni Roldan sa amin. Hindi namin namalayan ang paglapit nito.

"Bakit masama bang magbalik-tanaw sa ating nakaraan? Siya nga pala, saan ka ba galing?" tanong ni Roxie dito.

"Kausap ko ang inaanak kong si Christian, Ibinigay ko lang sa kanya ang regalo ko. Nakakahiya na kasi sa inaanak kong iyun matagal na ding panahon na hindi ako nakapagbigay sa kanya ng regalo." sagot nito.

"Hindi lang matagal na panahon! sobrang tagal na talaga! Ikaw talaga.. kung saan nagbinata na ang inaanak mo tsaka mo pa naisipan magregalo. Ano ba ang ibinigay mong regalo sa kanya?" pag-uusyusong tanong ni Roxie. Saglit na tumingin muna sa akin si Roldan tsaka sumagot.

"Kung ano ang pwede sa kanya. Iyung nababagay sa edad niya ngayun. Actually, alam kong marami na siyang ganoon, kaya lang wala na akong maisip.. ano ba ang dapat ibibigay sa sagot ni Roldan. Tahimik lang akong nakikinig sa dalawa.

"Siguro mamahalin noh? Teka lang ano ba iyun? Alahas ba? Relo?" tanong ni Roxie,

"Ferrari limited edition sports car." maiksi nitong sagot. Pareho naman kaming nagulat ni Roxie.

"What? Roldan, ano ka ba hindi mo dapat magregalo ng ganoon kamahal kay Christian. Marami ng pera iyun at kaya niyang bumili ng mga ganyang bagay." kompronta ko dito.

"I know, kaya lang iyun lang ang naisip kong ibigay sa kanya ngayun. Ayaw din sana niyang tanggapin buti na lang at naipilit ko. Fully paid na sasakyan na iyun at alangan na ibalik ko pa. Alam niyo naman sigurong made to order ang mga ganoong sasakayan.. Pinasadya ko talaga dahil special sa akin ang mga anak mo Carissa. Actually, si Christian pa lang na ang aking nabigyan. Sila Miracle at Carmela sa susunod na lang." natatawa nitong sagot. Lalo naman akong napailing,

"Ayy wow! gusto ko din tuloy na Ferrari ang i-regalo mo sa anak ko Roldan. Kahit yung pinakamura lang..

basta Ferrari!" Natatawang sagot ni Roxie. Natawa naman ako dito. May mumurahin bang Ferrari? Grabe! Ang lakas ng tama ng kaibigan kong ito. Ito naman si Roldan, ang bilis mauto. Siguro wala na itong mapaglagyan ng pera kaya kung makapagbigay ng regalo hindi basta-basta ang presyo.

"Fine! Kung iyan ang gusto mo masusunod Bestie. Bukas na bukas din oorder ako ng para kay Carmela." sagot nito. Napatalon naman sa tuwa si Roxie. Napailing naman ako. Hindi ko alam kong bakit nagsasayang ng pera itong si Roldan. Kung tutuusin hindi naman niya dapat gawin ang bagay ito. Hindi materialistic ang mga anak ko kaya naman hindi siya dapat magbigay ng ganoon kamahal na bagay.

"Ayyy bongga! Excited na ako! Grabe! Ikaw ang pinakagalanteng ninong na nakilala ko Bestie Roldan! Parang gusto ko tuloy mag-anak ulit at ikaw

ulit ang kukunin kong Ninong!" tatawa -tawa nitong sagot.

"Sure! Walang problema Bestie. Basta para sa inyo walang problema!" sagot naman ni Roldan. Pagkatapos ay luminga-linga ito sa paligid.

"Grabe ang ganda ng lugar na ito Bestie. Parang gusto ko tuloy bumili ng kagandang resort!. Ireregalo ko sa mapapangasawa ko." wika ni Roldan. Agad naman kaming nagkatinginan ni Roxie.

"Marami namang mga resort dito Pilipinas na binibinta. Minsan nga buong isla Roxie, eh." pa sagot naman ni roldan.

"Bakit, nagkita na ba ulit kayo ng babaeng napupusuan mo?" tanong ko dito,

"YUp! nakita ko na siya! Actually hindi ko lang alam kung magugustuhan niya

din ba ako. Nag-aalangan akong lapitan siya eh." bakas sa boses nito ang lungkot habang sinasabi ang katagang iyun.

"Bakit naman? Huwag mong sabihin natutorpe ka? Akala ko ba sanay ka na sa mga babae? Naku bestie, kapag hindi ka kumilos ngayun, baka maunahan ka pa ng iba! Tatanda ka talagang mag-isa niyan! Lalo kang malalagot kay Congressman." Biro ni Roxie dito. Hindi ko naman mapigilan ang matawa. Malalim naman na napabuntong-hininga si Roldan.

"Ano ba kasi ang gagawin ko? sa tingin mo Bestie, magugustuhan niya kaya ako? Actually, medyo malayo ang agwat ng edad namin. Pero mahal ko na siya!" wika ni Roldan. Napakunot naman ang noo ko sa sinabi nito.

"Wala namang masama kung subukan mo Roldan. Marami namang mag- asawa diyan na malayo ang age gap. Teka, sino ba kasi ang napupusuan mo? May picture ka ba nya? Gusto mo bang tulungan ka namin ni Bestie Carissa para mapasagot siya? Kakaibiganin agad namin para naman mabilis mo lang siyang maligawan kung sakali." suhestiyon na wika ni Roxie. Nakita ko kung paano na natigilan si Roldan. pagkatapos ay sumulyap sa akin. Nagtaka naman ako sa ikinikos nito. Hindi ko alam pero pakiramdam ko nakaramdam ako ng kakaiba. Para akong biglang kinabahan.

Chapter 98

ROLDAN

Kanina pa ako patingin-tingin sa kinaroroonan nila Miracle at mga kaibigan nilang dalawa ni Christian. Ayun kina Carissa at Roxie, sila-sila lang naman ang magclose friends simula noon. Halos ganito daw palagi ang kanilang ginagawa kapag may okasyon. Nag-iinuman, kantahan at kulitan hanggang sa malasing. Tapos na ang party at nagsiuwian na lahat ng bisita liban sa akin at pamilya ni Roxie. May mga activities pa daw kasi kaming gagawin bukas kaya hindi pumayag ang mag-asawang Gabriel at Carissa na uuwi kami ngayun. Marami naman daw bakanteng guest room sa Villa. May mga cottages din kaya walang dahilan na tumanggi kami. Muli akong napatingin kina MIracle. Wala yatang balak na tapusin ng mga ito ang pag- uusap at pagkakasiyahan. Halatang may mga tama na ng alak ang mga ito dahil napansin kong napapalakas na ang kanilang boses.

Ilang buwan na ba ang mabilis na lumipas? Pagod na akong magbilang, Hanggang ngayun hindi ko pa rin alam ang gagawin para mahulog sa akin si Miracle. Paano ko nga ba ipapaalam sa lahat ang nararamdaman ko sa sarili kong inaanak? Ilang beses na akong kinulit ng pamilya ko, lalo na si Daddy. Pinapili pa nga ako kung gusto ko daw ipakidnap na lang si Miracle at pilitin na pakasalan ako total naman gamay ko na ang paghawak ng negosyo ng aming pamilya. Kabisado ko na ang pasikot-sikot kaya ang pag-aasawa naman daw ang aking atupagin.

"Roldan, nakaready na ang guest room para tulugan mo ha? Huwag ka na munang umuwi iikutin pa natin ang buong resort bukas." Narinig kong wika ni Carissa mula sa aking likuran.

Kasama nito sa Gabriel kaya naman nginitian ko ang mga ito. Isa ito sa mga dahilan kung bakit hindi ko magawang gumawa ng kahit first move sa anak nila. Alam kong kahit gaano pa kami ka close kapag malaman nila na may nararamdaman ako kay Miracle. tiyak na hindi nila ako maiintindihan. Sino ba kasing mga magulang ang pumapayag na ligawan ang anak nila ng halos kasing edad ko. Tiyak na magagalit ang mga ito sa akin at baka hindi na ako papansinin habang buhay. Alam kong mabait sila kung sa mabait, pero iba pa rin ang usapan kapag anak na ang involved.

"Nagpapahinga na din sila Roxie. Feel at home Roldan. Iwan ka na namin dito. Pasensiya ka na at may anak na naghihintay sa amin sa kwarto.." wika ni Carissa.

"Naku, hwuag niyo akong alalahanin, Gabriel, Carissa. Kaya ko na ang sarili

ko. Parang ang sarap tumambay dito sa labas. Napakasarap ng simoy ng hangin. Gusto ko tuloy bumili ng katulad nito. Ireregalo ko din sa mapapangasawa ko." may halong biro nitong sagot.

"tama iyang nasa isip mo, kaya nga noong nakita ko ang lugar na ito noon, hindi na ako nagdalawang isip na bilhin at idevelop itong resort para iregalo ko sa pinakamamahal kong asawa." sagot naman ni Gabriel. Matamis naman na ngumiti si Carissa sa asawa.

"At sobrang naappreciate ko ang lugar na ito GAb. Imagine, tuwing may okasyon ang pamilya dito natin sini- celebrate... Hinding hindi ko ipagpapalit ang lugar na ito sa ibang mga mamahaling resorts at hotel. I love this place. May peace of mind at safe buong pamilya." sagot nainan ni Carissa. Tumango naman ako bilang pagsang-

ayon.

"Huwag kang mag-alala Roldan, kapag may makita akong lugar na kagaya nito, ikaw ang una kong sabihan. Marami din kasing mga nag-ooffer sa amin ni Jonathan ng katulad nito. kaya lang nag-stop na akong bumili ng mga properties kasi hindi na kayang asikasuhin." sagot naman ni Gabriel.

"Great! Ngayun pa lang nagpapasalamat na ako sa inyo Gabriel, Carissa. Kung alam ko lang na ganito ka peaceful ang mga ganitong lugar, noon pa sana ako bumili. Pero wala na eh, tapos na. Pati nga ang pag- aasawa parang nawala na sa isip ko." sagot ko sa mga ito.

"Naku, huwag kang magsalita ng ganiyan Rodan. POrmahan mo na kasi agad iyung sinasabi mong napupusuan mong babae. Ikaw din, kapag babagal-

bagal ka pa tatanda ka talagang mag- isa." pabirong sagot ni Carissa. Pagkatapos ay humawak na ito sa braso ni Gabriel.

"Sige na Roldan, mauna na kami. See you tomorrow na lang. Huwag mo na lang pansinin ang ingay nila Christian. Ganyan talaga ang mga iyan kapag nagkikita-kita. Magpahinga na lang ng kusa ang mga iyan kapag makaramdam na ng pakalasing. Safe naman ang lugar na ito kaya hinahayaan na lang namin." wika pa ni Carissa sa akin tsaka sila naglakad papasok ng Villa. Naiwan naman akong ninanamnam ang sarap ng simoy ng hangin. Pumikit pa ako para kahit papaano ay marelax ang aking isipan.

"Ninong, join ka na muna sa amin dito. nagulat pa ako ng bigla akong tawagin ni Christian. Tatanggi sana ako pero laking gulat ko ng lumapit sa akin si Miracle at hinawakan ako sa kamay sabay hila sa akin papunta sa kinaroroonan ng kanyang mga kaibigan. Bahagya naman akong nailang sa kanyang ginagawa. Isa pa ramdam na ramdam ko ang mainit nitong palad. Para itong isang kuryente na humahaplos sa puso ko. Nagpatianod na lang ako at pagkadating sa harap ng kanyang mga kaibigan ay agad akong ipinakilala.

'Friends, Ninong namin ni Chrsitian... Si Ninong Roldan, Ninong meet Jessica and Adrian.....katulad niyo nila Mommy at Tita Roxie magbestfriends kami since high School. Actually kulang kami ngayun, wala si Kurt dahil ikakasal na ang gago. Pero pinag- iisipan kong itakwil na siya sa grupo namin dahil sinaktan niya si Arabella my little sissy. Masyadong bahag ang buntot at hindi niya kayang ipaglaban ang Arabella namin. kaya ayaw na namin siyang maging kaibigan at never ever akong aattend sa kasal nila ng Trina na iyun! " Madaldal na wika ni Miracle. Halatang lasing na ito. Nagpapakilala lang sa amin pero kung saan na napupunta ang sinasabi. malay ko ba kung sino ang taong kinikwento nito.

"Wow, siya ba iyung nagbigay sa iyo kanina ng Ferrari Christian? Grabe! Alam mo bang matagal ko ng pangarap ang sasakyan na iyun? Ang swerte niyo sa ninong niyo Christian." sagot naman ni Adrian. Tumawa naman si Miracle.

"Si Christian lang ang maswerte. May favoritism si Ninong eh. Nagbigay na siya ng gift kay Christian, sa akin wala pa rin...oh diba bias siya." natatawang sagot naman ni Miracle. Napatingin naman ako dito. Namumula na ang mukha nito at halatang lasing na talaga. Mukhang hindi na maawat ang kadaldalan.

"Hindi ka naman kasi mahilig magdrive....kaya hindi ka binigyan ng kotse.." natatawang sagot naman ni Jessica. Mukhang lasing na din ito dahil katulad ni Miracle namumula na din ang mukha.

"Bakit kotse lang ba ang pwedeng iregalo? Marami namang pwede. Hindi naman ako mapili. Hindi din ako materyalistic...basta ang importante sa akin meron maibigay as a sign na naalala ako ng ninong ko." sagot naman ni Miracle. Nagkatawanan naman ang mga kaibigan nito. Napailing na lang ako.

"Ninong, inom po muna kayo. Marunong po ba kayong kumanta. Huwag niyo ng pansinin si MIracle, lalo kasing naging madaldal iyan kapag nakakainom mg alak." natatawang wika naman ni Christian. Ngumiti ako dito at inabot ang ibinibigay nitong alak. Agad ko itong tinungga.

"Pero Ninong, bakit nga pala hindi pa kayo nag-asawa? I think kasing edad mo lang sila Mommy at Tita Roxie diba? Best of friends daw kayo since high school." banat na naman ni Miracle. Natigilan naman ang dalawang mga kaibigan nito na sina Adrian at Jessica. Sabay sabay pa akong sinipat ng tingin.

"Talaga po? Single pa kayo? Paano pong nangyari iyun eh ang pogi niyo. Hindi din halata sa mukha niyo ang tunay niyong edad. Grabe, bulag ba ang mga kababaihan noong mga kapanahunan niyo?" sagot naman ni Jessica. Napahalakhak naman si Miracle.

"Grabe ka naman Jessica kung makagamit ng word na kapanahunan!. Maaga lang talaga nag-asawa sila Mommy at Daddy kaya maaga silang nagkaroon ng dalaga at binata at kami iyun!! Pero hayaan niyo na may pag-asa pa naman si Ninong namin na makapag-asawa. Tingnan mo ang katawan niya..Diba ang yummy niya?" natatawang wika naman ni Miracle, Hindi ko tuloy alam kong paano sumagot sa mga kulitan ng mga ito.

"Bakit nga po pala hindi pa kayo nag- asawa Ninong? Gwapo naman po kayo tapos mayaman?" tanong naman ni Christian. Tumungga muna ako ng alak bago ito sinagot.

"Sabihin na natin na hindi ko pa natagpuan ang babaeng napupusuan ko. Isa pa masyado akong naging abala sa negosyo sa New York. Hindi ko namalayan na lumilipas na pala ang panahon. Ngayun ko lang narealized na kailangan ko na pala ng asawa." sagot ko dito.

"SAbagay, hindi pa naman huli ang lahat. Marami pa po kayong mahahanap na maging asawa dito sa Pilipinas. Sa gwapo at yaman niyong iyan, tiyak pag-aagawan kayo ng mga kababaihan." sagot naman ni Jessica.

"Basta ba kapag mag A-asawa kayo Tito kunin mo kaming abay ha? Parang tropa na din tayo. Malay mo kami din pala ang kukunin mong Ninong at Ninang ng magiging anak niyo." may halong pagbibiro naman na sagot ni Adrian. Nagthumbs up naman si Christian.

"Sure, no problem! Hinding hindi ko kayo makakalimutan kapag ikasal ako. Liban kina Roxie at Jonathan at sa Mommy at Daddy nila Christian..., wala na din talaga akong masasabing matalik na kaibigan dito sa Pilipinas. Kaya kapag ikasal ako, kayo talaga ang nangunguna sa listahan." sagot ko dito. Agad naman nagpalakpakan ang mga ito.

"Iyun oh! Iyan ang gusto namin. Kung ganoon simula ngayun kasama na kayo

sa tropa namin!" natutuwang sagot ni Adrian. Agad naman akong tumango at itinaas ang hawak kong baso.

"Cheers!" sabay-sabay naming wika tsaka nilagok ang laman ng aming mga baso. Napatitig pa ako kay Miracle. pagkatapos kong uminom ng alak. Napakaganda talaga nito. Mas maigi na din na nakajoin ako sa inuman ng mga ito. At least mababantayan ko ito ngayung gabi. Ito na din siguro ang pagkakataon ko upang makuha ang loob nito.

Hindi naman ako sumabay sa inuman nila. Hinayaan ko na lang din sila sa kanilang mga pag-uusap. Sumasagot ako paminsan minsan pero ang buong pansin ko ay nasa kay Miracle. Para itong magnet. Hindi maalis-alis ang mata ko dito. Hindi ko alam kung nahahalata na ba ako ng mga kaibigan niya pero mukhang hindi naman kasi nakita kong lasing na din sila.

Napansin ko nga na humiga na si Jessica sa couch. Nakayuko naman si Adrian.

"Sige na Guys, mauna na ako sa inyo. Ayaw kong matulog dito." paalam ni Christian at halatang lasing na din dahil hindi na tuwid ang paglakad nito. Lumingon pa ito sa akin at nagwika.

"Mauna na ako sa inyo NInong. Thank you pala ulit sa gift na ibinigay niyo. "Wika nito at tuluyan ng lumayo.

Naiwan naman akong hindi alam ang gagawin. Tulog na si Jessica gayundin si Adrian. Si Miracle ay gising pa naman pero mukhang abala sa kanyang cellphone.. Mukhang may kausap ito.

"Tsssskkkk! Nang-iwan na naman si Christian!" narinig kong bulong nito. Pagkatapos ay tumingin ito sa akin. Mapungay na ang mata nito at alam kong tinamaan na din ng alak.

"Ayaw mo pa bang matulog Ninong? Ayos lang kami dito. Pwede na po kayong pumunta ng guest room para makapagpahinga. Dito na lang din muna ako." wika nito sa akin. Pagkatapos ay muling ibinalik ang attention sa cellphone.

"Grabe, ang lakas pala ng immune system mo sa alak. Parang hindi ka man lang nalasing ah? Tumba na lahat ng kaibigan mo pero ikaw nagawa pang mag-cellphone." May halong biro kong tanong dito. Nakita kong natigilan ito.

"Hindi naman sa ganoon. Hindi lang talaga ako masyadong nakikipagsabayan sa kanila sa pag- inom. Oo, nakikita mong tumungga ako ng alak pero pakunti-kunti lang. Nagtitira pa rin ako ng para sa sarili ko. Ayaw kong mag passed out dahil sa kalasingan noh?" sagot nito sa akin.

"Good, mabuti naman kung ganoon. Hindi din maganda sa Isang  dalaga na

tulad mo ang magpakalasing." sagot ko dito.

"Ayaw mo pa bang matulog? Gusto mo bang maglakad lakad muna?" tanong nito. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti. Ito na ang pagkakataon na hinihintay ko. Mukhang ito na ang umpisa para subukan kong maging close sa akin si Miracle. Bahala na. Gusto kong mapasa - akin si Miracle sa lalong madaling panahon. Hindi na ako makapaghintay pa dahil habang tumatagal lalong lumalabo ang pag- asa ko dito. Isa pa baka maunahan ako ng iba.

"Sure...parang gusto ko iyan suggestion mo! MUkhang ang ganda ng gabi at ang sarap maglakad-lakad sa beach." sagot ko dito. Tumango naman ito at tumayo na. Pagkatapos ay nagpatiuna ng maglakad. Agad naman akong sumunod dito.

Chapter 99 ROLDAN POV

Agad akong sumunod kay Miracle ng mag-umpisa na itong maglakad. Tahimik lang kami pareho hanggang sa makarating kami ng tabing dagat. Dinig na dinig ko ang mahinang alon kaya naman lalo akong nakaramdam ng kapanatagan ng kalooban. Isa pa kasama ko ngayun ang babaeng gusto kong makasama habang buhay. Si Miracle.

"Ninong, totoo ba ang naririnig ko noon na dati daw kayong gay?" Nagulat ako sa tanong ni Miracle. Kahit papaano may alam pala ito tungkol sa aking nakaraan.

"Paano mo nalaman ang tungkol sa bagay na iyan?" tanong ko dito.

"Kina Mommy at Tita Roxie. Lagi ko silang naririnig na pinag-uusapan ka noon. Kaya nagtataka ako ng una kitang makita. Ang iniexpect ko kasi isang maganda at sexing Ninong. ang makikilala ko ng ibalita ni Mommy na uuwi daw kayo ng Pilipinas." sagot nito sa akin. Parang gusto ko naman matawa sa sagot nito. Kung ganoon hindi talaga nakaligtas sa kaalaman nito ang pagiging asal babae ko noon.

"Nawalan kaming tatlo ng communication ng umalis ako ng bansa. Ang alam nila bading talaga ako, at iyun din ang pagkakaalam ko sa sarili ko. Pero ewan ko ba, biglang nagbago ang lahat ng nakatuntong ako ng New York. Marami kasing magaganda kaya biglang nagbago ang tingin ko sa sarili ko. Narealized ko na hindi pala lalaki ang gusto ko." sagot ko dito.

"Ganoon ba? Kung ganoon matagal na panahon pala talaga kayong hindi umuwi ng Pilipinas. Pero bakit mo hiniwalayan ang fiancee mo? Siya ba iyung nakita ko na kasama mo sa restaurant?" tanong nito ulit. Hindi ko alam kung bakit naging interesado ito sa buhay ko pero mas mabuti na din iyun. Lahat ng katanungan nito ay malugod kong sasagutin. Ito na din siguro ang step para mas makilala niya ako.

"Bigla kasing nagbago ang feelings ko sa kanya noong nakarating kami ng Pilipinas. Narealized ko na hindi kami compatible kaya habang mas maaga tinapat ko na sya. Ayaw kong......... kung kailan kasal na kami tsaka ko naman marealized na hindi pala siya ang gusto kong makasama habang buhay.? sagot ko dito.

"Sabagay...pero feeling ko masakit din sa part noong ex fiancee mo ang nangyari. Pero syempre mahirap din naman pilitin ang puso kong ayaw na talaga." sagot nito.

ikaw ba ano ang ideal mong lalaki?.

May boyfriend ka na ba?" lakas loob kong tanong dito. Nakita kong natigilan ito.

"Boyfriend? NO! Hindi ko pa naranasan ang bagay na iyan. Although my mga crush ako noong high school days ko. pero hanggang doon lang. Sabi nila pihikan daw ako. Siguro totoo. Ewan ko ba. Wala talaga akong mapupusuan sa mga manliligaw ko." sagot nito sa akin. Agad naman pumalakpak ang tainga ko sa sinabi nito.

"How about the other question? ano ang ideal man mo?" tanong ko dito.

"I dont know. Hindi naman ako naghahanap ng gwapo. Pero gusto ko katulad ni Daddy. Nakikita ko kasi kung paano niya alagaan si Mommy simula ng nagkaisip kami. Although alam ko kung paano nag-start ang pagmamahalan nila pero acceptable naman lahat Ganoon talaga siguro ang

buhay, kailangan dumaan muna sa pagsubok para lalong tumibay ang pagmamahalan." sagot nito sa akin. Natigilan naman ako.

"By the way Ninong, alam mo bang super thankful ako sa iyo? kahit bago lang kita nakilala ng personal pero ina- idolized kita. Isa po kayo ang naging dahilan para ligtas na maisilang kami ni Mommy dito sa mundo. Isa din kayo sa naging dahilan para madugtungan ang buhay ni Mommy. Alam ko ang tungkol sa bagay na iyan dahil lagi iyan nababanggit sa amin ni DAday at Mommy. Kaya nga Miracle ang pangalan ko dahil isang malaking himala ang pagkabuhay namin dito sa mundo ng kakambal ko na si Christian. sagot nito. Para namang may kung anong humaplos sa puso ko dahil sa sinabi nito.

"Wala sa akin ang bagay na iyun Miracle. Magbest friend kami ng

Mommy mo at hindi ako magdadalawang isip na damayan siya sa lahat ng probema..' sagot ko.

'Still Ninong...Ikaw ang hero namin kaya thank you talaga!" wika nito sabay harap sa akin. Nakita ko ang kislap ng mga mata nito. Biglang kumabog ang dibdib ko na matitigan ang mapulang labi nito. Agad akong nag -iwas ng tingin at napabuntong hininga. Kailangan kong pigilan ang aking sarili. Malaki ang respeto sa akin ni Miracle at ayaw kong sirain iyun. Bumuntong hininga ako tsaka muling naglakad. Sumabay naman ito sa akin. Pareho kaming tahimik lang at hindi namin namalayan na napapalayo na pala kami sa villa.

"Pwede bang magpahinga muna tayo? Mukhang malayo na ang nalakad natin at parang gusto ko munang maupo." wika ni Miracle at biglang tumigil sa paglalakad. Napahinto naman ako at tumingin dito. Nakita kong umupo ito sa buhanginan kaya naman wala akong choice kundi tumabi dito.

"You know what? I love this place. Sobrang tahimik na kapag ganitong oras. Hay nakakapagod maglakad!" wika nito sabay higa sa buhanginan. Nagulat naman ako sa ginawa nito. Pero ilang saglit lang ay naramdaman ko ang kamay nito sa braso ko. Pilit akong hinahatak kaya napahiga na din ako sa tabi nito. Naamaze ako sa mga nakita kong bituin sa langit. Grabe ang ganda ng buong paligid at feeling ko nasa paraiso ako kasama ang babaeng iniibig ko.

"Ang ganda noh? Ito ang laging ginagawa ko kapag nandito sa resort. Buti na lang kasama kita ngayun Ninong. At least may kasama akong tumitig sa mga bituin na iyan." wika nito. Hindi ako sumagot bagkos ay ipinikit ko ang aking mga mata.

Ramdam na ramdam ko kasi ang malakas na kabog ng dibdib ko. Biglang nag-init ang aking pakiramdam ng magkasagian ang braso namin ni Miracle. Pakiramdam ko lover kami ngayun at kaming dalawa lang sa paraiso.

"Ninong, ano kaya ang pakiramdam kapag nahahalikan? I mean, curious ako kasi wala akong naging boyfriend ever since. Minsan nga nagdududa na ako sa kasarian ko eh. Baka lesbian ako kaya hindi ako nakakaramdam ng love sa opposite sex ko." wika nito sa akin. Napalunok naman ako. Hindi ko alam kung ano ang gustong ipunto ni Miracle. Pero nakakaramdam ako ng pag-iinit ng katawan.

"Bakit never mo pa bang naranasan mahalikan? Kung ganoon hindi ka pa marunong kung paano humalik?" mahinang tanong ko dito.

"hmmm yes! Kaya curious ako eh. ANO kaya ang feeling ng nahahalikan. Sabi ng mga classmates ko noong college, dapat daw magaling humalik ang isang babae para hindi iiwan ng boyfried, I don know if thats true, pero pwede ba ako himingi ng favor sa iyo Ninong? Pwede mo ba ako turuang humalik para naman kapag makita ko na ang Mister Right ko marunong na ako." natatawa nitong wika. Napakunot naman ang noo ko. Hindi ko alam kung nagbigiro lang ba ito o ginu-good time ako o baka epekto lang ng alak.

"Feeling ko lasing ka na. Kung anu-ano na ang pinagsasabi mo eh." tanging nasagot ko lang dito. sabay napapalunok ako ng laway. Lalong nabuhay ang init na nararamdaman ko sa katawan ko.

"Bakit ayaw mo ba akong turuan? Well, ok lang. Sa iba na lang ako

magpapaturo." wika nito. Halata ang

tampo sa boses nito habang sinasambit ang katagang iyun kaya naman napakunot ang noo ko.

"Are you serious? Baka naman lasing ka lang at pagsisisihan mo ito bukas Miracle? Alalahanin mo Ninong mo ako at bawal iyang nasa isip mo?" sagot ko dito, pero sa totoo lang kanina pa ako nagpipigil na halikan ito. Na ipadama dito kung gaano ko ito kamahal.

"Seryoso ako Ninong. At oo hindi ko nakakalimutan na best friend ka ng Mommy ko. Kaya nga malaki ang tiwala kong matuturuan mo ako ng maayos eh. Siguro, sa edad mong iyan, marami ka ng karanasan. Kaya sige na... turuan mo na akong humalik." wika nito sa akin na may kasamang lambing na ang boses. Bumagon pa ito at tinunghayan ako kaya kitang kita ko ang mapupula nitong labi na may nakaukit na mabining ngiti. Ipinikit ko ang aking mga mata at kinabig ang ulo nito palapit sa akin. Agad na naglapat ang aming labi.

Para akong nakaramdam ng libo- libong bultahi ng kuryente ng maglapat ang aming labi. Napakalambot ng labi nito. Naramdaman ko naman ang paninigas ng katawan ni Miracle.

Kinabig ko ito upang muling mahiga sa buhanginan tsaka iniyakap ko ang braso ko sa katawan nito at muling idiikit ang labi ko sa labi nito. Nakita ko ang panlalaki ng mga mata nito dahil sa ginawa ko. Pero hindi ako nakarinig ng kahit na pagpoprotesta kaya naman lalo kong diniinan sa paglapat ang labi ko sa labi nito.

"Ibuka mo ang labi mo Miracle at gayanin mo ang ginagawa ko sa iyo." bulong ko dito ng sandali kong inihiwalay ang labi ko dito. Tumango naman ito at ipinikit ang mga mata. Napangiti naman ako at muling

pinaglapat ang aming labi. Agad kong hinanap ang dila nito tsaka sinipsip. Narinig ko ang mahinang pag-ungol nito tanda na nagustuhan niya ang aking ginagawa.

Lalo akong nakaramdam ng saya ng tumugon ito sa halik ko. Gusto talaga sigurong matuto kaya ganoon. kaya hindi na ako dapat magsayang pa ng oras. Sisiguraduhin ko na hindi makakalimutan ni Miracle ang mangyayari sa amin ngayung gabi. Lalo kong ginalingan ang paghalik sa labi nito. Halos magpalitan na kami ng laway sa aming ginagawa. Game na game naman ito kaya naging panatag ang aking kalooban hanggang sa nag- umpisa ng maglikot ang aking kamay sa katawan nito.

Nakadress ito kaya naman ibinaba ko na ang zippers sa likod ng dress nito upang malayang makapasok ang aking kamay sa katawan nito. Partikular na

gusto kong mahawakan. Ang kanyang dalawang bundok.

Nang ma unzip ko na ang dress nito ay tuluyan ng nahawakan ng aking kamay ang tiyan nito. Papunta sa kanyang dibdib. Nagulat ako dahil wala pala itong suot na bra. Padded ang suot nito kaya hindi na kailangan magsuot ng ganoon.

"hmmmm" narinig kong ungol nito ng tuluyan ng sakupin ng kanan kong kamay ang bundok nito. Hindi ko pa rin tinantanan ang labi nito. Pero hindi nagtagal ay pinadausdos ko na ang aking labi papunta sa leeg nito. Lalo akong nakaramdam ng init ng iniyakap ni Miracle ang kanyang mga braso sa aking katawan. Kung ganoon, pareho kami ng nararamdaman. Nadadarang na din ito sa init ng aming katawan.

"Miracle, your so sweet." bulong ko pa sa tainga nito bago ko dinilaan.

Naramdaman ko naman na lalong

humigpit ang pagkakayakap nito sa akin. Nang tingnan ko ito ay nakapikit pa din ito. Pero kitang kita na sabik na sabik ito sa ginagawa ko dito.

Hindi na ako nakatiis pa. Itinaas ko na ang suot na dress nito para makita kung gaano kaganda ang bundok nito.

Gusto ko munang masilayan bago ko

ito tikman. Parang gusto kong

maglaway ng makita ko kung gaano ka perfect ang hugis ng dibdib ni Miracle. Sa tulong ng sinag ng buwan, kita ko kung gaano kaganda ng katawan nito. Nakataas ang dress niya at tanging

underware na lang ang tumatakip sa katawan nito. Lalo akong nanggigil at lumingon-lingon. Hindi na ako

makatiis pa. Gusto ko ng maangkin si Miracle ngayung gabi. Bahala na! Hindi ako papayag na hindi siya mapasaakin habang buhay. Ito na ang matagal ko ng hinihintay. Sa wakas dumating na ang pagkakataon.

Sumilay ang ngiti sa labi ko ng makita ko ang isang cottage sa hindi kalayuan sa amin. Agad kong inayos ang suot na dress ni Miracle. Dumilat naman ito at nagtataka akong tinitigan sa namumungay niyang mata.

"Hindi mo ba gusto ang katawan ko? Bakit ka tumigil Ninong?" tanong nito sa akin. Halata sa boses nito na nabitin sa aming ginagawa.

"I think kailangan natin lumipat ng lugar. Baka may makakakita sa atin dito." wika ko dito. Kumunot naman ang noo nito tsaka ako tinitigan.

"Halika na. Doon tayo sa cottage. Mahirap na... Baka may makakita sa gagawin natin dito." wika ko at hinila na ito patayo. Agad naman itong tumalima at hawak kamay kaming naglakad papuntang cottage. Excited na ako sa mangyayari sa amin ngayung gabi.

Chapter 100 (WARNING SPG)

ROLDAN

Pagpasok pa lang ng cottage ay agad kong sinibasib ng halik sa labi si Miracle. Pareho kaming mapusok sa isat isa. Wala akong naririnig na kahit na anong katiting na reklamo mula dito kaya naman naging palagay ang aking kalooban.

Agad ko itong iginiya paputang kama. Mabuti naman at maayos ang loob ng cottage. Halatang malinis ito dahil sa amoy nitong sobrang bango. Pareho kaming baliw na baliw ni Miracle sa isat kaya naman muli kong kinapa ang zipper ng dress nito sa likuran. Ibinaba ko iyun kasabay ng pakatanggal ng suot nito sa katawan nito. Tumampad sa mga mata ko ang magandang hubog ng katawan kaya napalunok ako. Para itong isang diyosa sa harap ko.

NApalunok na ako ng ilang ulit bago ko

ito hawakan sa mukha at haplusin ng palad ko ang baba nito. Nakatingin lang si Miracle sa aking gingawa. Agad kong idinikit ang labi ko dito. Hinanap ko ang dila at sinipsip..Ahhh so sweet! Nakaka-addict. Hinding hindi ako magsasawa dito.

Dahan-dahan ko itong inihiga sa kama ng hindi naghihiwalay ang aming labi. Muling naglakbay ang aking kamay papunta sa tiyan nito pababa sa kanyang hita. Lalo akong nakaramdam ng libog na makapa ko ang suot nitong panty na tumatakip sa kanyang kasalen. Nakaramdam ako ng matinding excitement at unti-unti kong ibinaba ang kanyang panty hanggang sa mahubad at basta na lang inihagis kung saan. Agad kong sinalat ang kanyang pagkababae at naramdaman kong basa na ito. Lalo naman naglilikot ang katawan nito. Iniyakap pa sa akin ang kanyang braso

at mainit na tinutugon ang aking halik.

Ginaya din nito ang ginagawa ko dito. Hinuli nito ang dila ko at sinipsip din. Grabe para ang akong mababaliw sa sarap.

"Hmmmm..." Lalong naging musika sa pandinig ko ang ungol nito. Lalo kong pinag-igihan ang paghalik sa labi nito.

"Miracle, ang ganda mo talaga." bulong ko dito ng iniwan ko ang labi nito. Tinitigan ko sa mukha at kitang kita ko ang mapupungay na mata nito na nakatitig din sa akin. Hindi ko ito nakikitaan ng kahit na kaunting pagtutol.

"Ang gwapo mo talaga Ninong!" sagot nito sa akin kasabay ng pagngiti. Lalo naman nagdiwang ang aking kalooban at inumpisahan ko ng halikan ang kanyang leeg. Patuloy na naglalakbay ang aking mga palad sa ibat ibang parte ng katawan. Lalong napapaliyad si Miracle kapag nasasalat ko ang kanyang pagkababae kaya naman na

excite ako. Parang gusto ko na talaga itong angkinin ngayun kaya lang gusto ko munang kumuha ng magandang tyempo. Gusto kong ma-excite muna ito tulad ko.

BAgo ko sakupin ng labi ko ang utong nito ay pinakatitigan ko muna. Sobrang ganda at kulay pinkish ang nipple nito. Halatang wala pang ibang lalaki na nakahawak at nakahalik dito.

"Is this your first time Sweetie?" bulong ko dito. Nahihiya naman itong tumango. Tipid akong ngumiti at agad kong dinilaan ang kanyang kabilang utong kasabay ng paglamas ko sa kabila naman. Lalong napaliyad si Miracle sa aking ginawa.

"Ahhmmm...ughhhh!? narinig ko pa. Kaya lagi kong pinag-igihan. Sinipsip ko ang kanyang utung. Salitan kaya lalong humigipit ang pagkakapit sa akin ni Miracle. Nang magsawa ako sa kakadede sa nipple nito ay bumaba na ang aking halik papunta sa kayang tiyan. Grabe, sobrang sexy talaga nito. Nilaro ko muna ang pusod nito bago ako dumiritso sa kanyang perlas ng silangan. Halatang init na init na din si Miracle dahil sobrang basa na ng perlas ng silangan nito. Sabagay, kanina ko pa itong niroromansa at sino ba naman ang hindi madadarang sa init na ginagawa ko sa katawan nito. Kinapa ko ang kanyang butas. Shit napakasikip pa. Tiyak na mahihirapan akong pasukin ito mamaya kaya babaliwin ko muna si Miracle.

Ibinuka ko ang kanyang pagkakababae. Tinitigan ko kung gaano ito kasarap. Ang ganda talaga. Tikom na tikom pa at halatang wala pang sino man ang nakakahawak nito. Ako pa lang siguro. Pwes, sisiguraduhin ko na akin lang ito. Ipinanganak si Miracle para maging akin.

Inamoy ko muna ang perlas na silangan nito.

Grabe sobrang bango. Inilabas ko ang aking dila at dinilaan ito. Napasabunot sa buhok ko si Miracle tanda ng nasasarapan ito.

"Hmmm..ughhh Ninong.. anong ginagawa mo?" wika nito sa kabila ng pag-ungol. lalo nitong idiniin sa labi ko ang pagkakababae nito...pero muli kong tinitigan ang kanyang hiwa. Sobrang ganda at talagang tikom na tikom pa.

Ginamit ko ang aking daliri upang maibuka ng kaunti ang hiwa nito. Pagmamasdan ko muna ito ng maigi kong gaano ito kaganda bago ko papasukin mamaya. Siguradong hindi makakalakad bukas si Miracle sa gagawin ko dito. Naisip ko pa lang ang bagay na iyun lalo akong na-eexcite.

Pinatulis ko ang aking dila at

sinimulan ko ng dungol-dungulin ang kanyang hiwa. Lalong nagwala si Miracle at hindi alam kong saan

ihahawak ang kamay. Nasasabunutan na din ako kaya lang ayos lang sa akin. Kahit na kalbuhin niya ako ngayun ayos lang basta matikman ko lang ang kanyang perlas na silangan. Nakaka-addict talaga at parang ayaw ko ng tigilan.

Napansin ko pa na lalong ibinuka niya ang kanyang hita upang bigyan ng laya ang aking ginagawa dito. Lalo ko naman ginalingan at sinipsip ang tinggil nito. Lalo naman itong napaungol.

"Ahhmmmm..uggghhh..bakit ang sarap niyan." sabe nito. Hindi ko pa rin ito pinansin bagkos ay hinawakan ko ang aking anaconda. Grabe sobrang tigas na at halos nasasakal na ito sa suot kong underware..

Pasimple kong tinanggal ang zipper ng pantalon ko habang abala ako sa pagdila sa perlas ng silangan ni Miracle.

Nakaramdam ako ng kaunting

kaginhawaan at lalo kong ginalingan

ang pagsisid dito. Walang anu-ano ay nararamdaman kong lalabasan na ito. Lalo kong pinag-igihan at ilang sandali pa ay lumabas na ang katas nito. Agad ko iyun dinilaan. Wala akong pinaglagpas na kahit na isang patak sa inilabas nitong katas. Napakasarap ng juice na inilabas nito mula sa kanyang pagkababae. Lupaypay na napaayos ng higa si Miracle. Habol ang hininga nito habang nakapikit. Napangiti ako pagkatapos ay tumayo ako at dahan- dahan kong itinaas ang suot kong damit para maghubad. Napadilat naman si Miracle at pinagmamasdan nito kung ano ang aking ginagawa.

"Pagkatapos kong mahubad ng suot kong damit ay isinunod ko ang aking pantalon. Tahimik lang si Miracle na nakatingin sa akin. Titig na titig naman ako sa hubad nitong katawan habang isa-isa kong hinuhubad ang suot ko. Napapalunok ako lalo na kapag

dumako ang tingin ko sa pagkababae nito.

Napansin kong nanlaki ang mga mata ni Miracle ng tuluyan ko ng mahubad ang brief ko. Paano ba naman kasi bumulaga dito ang napakatigas ko ng anaconda. Halos maglabasan na ang ugat dahil sa matinding libog. Napatakip pa si Miracle sa kanyang bibig dahil sa pagkagulat. Pagkatapos nakita ko ang takot at pag-aalangan sa mga mata nito.

"Dont Worry Sweetie...hindi ka

tutuklawin niyan." pagbibiro ko dito

tsaka dahan-dahan na tumabi dito sa

kama. Hindi naman ito umimik. Hinawakan ko ang kamay nito at pilit na dinadala sa aking pagkalalaki.

Noong una ay nag-alangan pa ito pero ng sumayad na ang palad nito sa aking anaconda. Hinawakan niya ito at diniinan. Ramdam na ramdam ko ang malambot at mainit nitong palad. Napa Ohhh pa ako ng bigla nitong itinaas baba ang kanyang palad na nakahawak sa anaconda ko. Shit jinajakol niya ako na lalong nagparamdam sa akin ng matinding libog. Pakiramdam ko may kung anong gusto ng kumawala sa akin. Binalikan ko ang soso nito at muling nilaro.

"Ahhh..ahmmmm Ninong...Ninong!" ungol nito. Hindi na ako nakatiis pa. Agad kong tinaggal ang kamay nito na nakasakal na sa aking anaconda. Pumatong ako kay Miracle at agad na naglapat ang aming kaligayahan. Napaigtad pa ito ng maramdaman niya ang aking anaconda sa bukana ng kanyang kweba. May takot itong nakatitig sa akin pero hinalikan ko ito sa buong mukha. Pagkatapos ay muli kong binalikan ang kanyang labi. Bahala na, papasukin ko na si Miracle ngayun din. Hindi na ako makapagpigil pa. Pakiramdam ko mababaliw ako sa

matinding libog na aking

nararadaman. Ayaw ko na munang isipin pa ang bukas. Ang importante sa ngayun ay kami. Na magiging masaya kami pareho sa pag-iisa ng aming katawan.

Habang abala ako sa pagsipsip sa labi nito ay itinaas ko ang kabila nitong hita. Sinalat ko muna ang kanyang hiwa. Lalo itong dumulas ngayun kaya naman agad kong ikiniskis ang aking anaconda. Napaliyad si Miracle pero hindi ito nagprotesta.

Nilaro ko muna ang kanyang hiwa at hinanap ang kanyang butas. Nang makapa ko ito ay agad kong itinapat ang ulo ng aking anaconda. Idiniin ko ito.

Nagmulat ng mga mata si Miracle at kunot noo na tumitig sa akin. Nagtatanong ang mga tingin nito. Ngumiti ako at lalo kong idiniin ang anacondako sa butas nito. Shit, sobrang sikip talaga Kailangan diinan ko na

para makapasok kahit ang ulo man

lang. Umulos pa ako ng medyo malakas. Sa wakas pumasok din ang ulo pero napaigik si Miracle. Tanda ng nasaktan ito.

"Ninong, anong ginagawa mo? Masakit po." agad na wika nito sa akin. Hindi ko ito pinansin bagkos lalo ko pang itinaas ang isang hita nito sabay malakas na kadyot. Sa wakas nakapasok din pero hindi pa buo.

Kalahati pa lang. Isa pang malakas na kadyot at ramdam kong naipasok ko na lahat. HUmiyaw ito dahil sa sakit at agad na nag-uunahan sa pagpatak ang luha sa mga mata.

"Ninong, hindi ko kaya, ang sakit!!!" wika nito sa akin. Tuloy-tuloy ang pagtulo ng luha sa mga mata nito at nakaramdam naman ako ng awa habang nakatitig dito. Pero wala na. Hindi ko na din kayang hugutin pa ang aking anaconda na nakabaon dito.

Huminto muna ako sa paggalaw at hiyaan siyang umiyak. Ang tanging nagawa ko na lang ay punasan ang luha nito.

"sorry, ganito talag kapag first time. Pero mawawala din iyan." malambing kong wika dito at hinalik-halikan ito. TUmitig naman ito sa akin at huminto sa pag-iyak.

"Punong-puno ang pagkababae ko Ninong. Bakit ayaw mo pang tanggalin?

tanong nito sa akin. Hindi ako umimik at nag-umpisa ng gumalaw sa itaas niya. Mukhang nakarecover na ito sa sakit kasi huminto na ang pagtulo ng luha sa mga mata. Dahan-dahan kong inilabas pasok ang aking anaconda sa kweba nito. Napapakagat pa sa labi niya si Miracle pero hindi nagtagal ay sumasabay na din ito sa bawat pag- ulos ko. Ibig sabihin nagustuhan niya na ang aking ginagawa.

"Miracle grabe ang sikip mo!" bulong

ko dito at lalo kong binilisan ang aking ulos. Nag-umpisa ng umungol si Miracle kaya naipikit ko ang aking mga mata. Ninanamnam ko ang bawat paglabas pasok ko dito. Walang kapantay na sarap.

Ilang minuto na kaming ganito. Patuloy ako sa paglabas pasok kay Miracle. Lalong humigpit ulit ang pagkapit sa akin ni Miracle. Tandang tanda na gusto na nito ang aking ginagawa.

"Ahhggghhhh...umhhhhh! Ang sarap na Ninong!" sambit nito. Lalo ko naman pinag-igihan. Lalo akong ginaganahan sa ginagawa ko sa kanya.

"Ang sarap mo din Sweetie. Akin ka lang ha? Nakakabaliw kah...." sabe ko dito.

"Masarap ka din Ninong! Grabe, punong puno ako..uhmmmh!.." sagot nito habang nakapikit.

"I know.. I know...ito ang start Sweetie. Sisiguraduhin ko na ito ang umpisa. Hinding hindi ako magsasawa sa katawan na ito Miracle. Akin ka!! akin ka lang!!!" wika ko dito at bahagyang kinagat ang labi habang patuloy ako sa pag-ulos.

Binilisan ko na ang aking ginagawa. Alam kong ano mang sandali ay lalabasan na ako.. Ayaw ko na sanang matapos pa pero alam kong pagod na din si Miracle.

"Ninong ayan na ako. May lalabas na naman sa akin.uhmmm!" sambit nito sa kabila ng mabilis kong pagbayo dito.

"Yes Sweetie. Malapit na din ako. Sabay tayo!!!Ughhh?Sagot ko dito at ilang sandali pa ay pumalandit na ang mainit kong tamod sa loob ng matris nito. Naramdaman ko pa ang pag- apaw ng katas na pinaghalo mula sa aming dalawa papuntang bed sheet.

Pareho kaming habol ang paghinga. Tumigil muna ako ng ilang minuto sa ibabaw ni Miracle bago ko tuluyan hugutin ang lanta ko ng anaconda.

Bumalik na ito sa dating size. Pagod akong bumaba sa ibabaw ni Miracle at humiga sa tabi nito. Iniyakap ko ang braso ko dito at isiniksik ang mukha ko sa leeg nito. Hindi ko na narinig pang muling umimik si Miracle. Nakapikit lang ito habang habol ang paghinga kagaya ko.