Billionaires True Love Part 7

 

Chapter 301

CHARLOTTE POV

Sinipat ko ang suot kong relo. Mag aalas dose na ng hating - gabi at kung hindi lang ako nabiktima sa pag- iinarte nitong si Maureen, nakauwi na sana kami.

Piste kasi talaga ang Maureen na ito. Kung hindi ba naman isa at kalahating kinain ng katangahan ang utak. Akala niya siguro basta-basta niya na lang akong mabubully? Well, malas niya dahil wala sa ugali ko ang basta-basta na lang na nagpapatalo.

Hindi ako ipinanganak ng mga magulang ko na maging mahina. Nag- aral ako ng martial arts para madispensahan ko ang sarili ko kaya naman hindi ko mapapalagpas ang ginawang ito ni Maureen sa akin. Magbabayad siya!

"No need na! Hindi na kailangan. Lets enjoy na lang! Magbibihis lang ako at tuloy ang party!" malambing na wika Maureen. Napataas ang kilay ko. Talagang takot ang bruha na malaman ng lahat ang katotohanan.

Binigyan lang ito ng balabal para hindi masyadong lamigin dahil hindi ako pumayag na umalis siya sa eksena na ito para makapag-bihis. Ginusto niyang tumalon sa pool kaya magdusa siya. Buti na lang at kahit papaano nakinig si Peanut sa gusto ko.

May tinawagan na din ito kanina para i -check ang CCTV. Alam nya siguro na hindi ko siya titigilan. Isa pa, hindi ako nangingimi na isumbong siya kay Uncle Rafael kapag hindi niya masunod ang gusto ko.

Aba, kung walang CCTV, ako talaga ang talo sa laban na ito. Lalabas akong kahiya-hiya at tiyak na lagot ako nito kila Mama at Papa. Umattend lang ako ng party tapos, may maiuuwi pa akong iskandalo? Hindi ako makakapayag na mangyari iyun. Ayaw kong ako ang maging dahilan para madungisan ang pangalan ng pamiya namin.

"Ngayun pa lang, humihingi na ako ng despensa sa mga nangyari. Kaunting minuto na lang at makukuha na natin ang hinihintay natin." narinig kong wika ni Peanut. Hindi ko ito sinagot bagkos masama ko itong tinitigan.

"Alam kong ayaw mong maghintay ng ganito katagal. Pasensya na sa abala." muling wika nito.

"Ikaw na din ang nagsabi na naabala ako diba? Hindi ako basta-basta tumatangap ng pasensya lang Peanut. Hihintayin ko lang ang kuha ng CCTV at uuwi na din kaagad ako. Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, pinanindigan ko na sana ang hindi pag-attend sa party mo." prangka kong sagot.

Hindi ko alam kung namamalik-mata lang ba ako pero kita ko ang lungkot na gumuhit sa mga mata nito dahil sa sinabi kong iyun.

Narinig ko pa ang pagsinghap ng ibang mga bisita na nakapaligid sa amin. Siguro napatunayan na nila kung anong klaseng ugali meron ako. Bahala na sila, ito ang totoong ako at hindi ako magbabait-baitan ngayung para lang ipakita sa kanila na mabait akong tao.

Alam kong hinusgahan na ako ng karamihan kanina. Ang galing kasi talagang umakting ng Maureen na ito eh. Sabagay, sikat na artista siya at hindi siya magtatagal sa industriya kung hindi siya magaling mag-drama.

Pero sorry nalang sya. Huwag niya akong itulad kay Cinderella na nagpapaapi. Hindi ako ganoon. Alam ko kung ano ang mga karapatan ko at hindi ako papayag na aapi-apihin lang ako ng kahit na sino.

"Kuya, hindi magagawa ni Charlotte ang ibinibentang ng girl friend mo. Come on, parang hindi niyo naman kilala ang pamilya namin. Hindi siya pinalaking spoiled ng pamilya namin para basta na lang manulak ng kung sino." narinig ko pang wika ni Christopher. Napansin ko na din ang pagkainis sa mukha nito. Kilala ko ang kapatid kong ito, ayaw nitong naghihintay dahil lang sa walang kwentang bagay.

"I know, pero kailangan natin ng proof na hindi niya talaga ginawa iyun. Para naman malinis din ang pangalan niya sa mga bintang na ibinabato sa kanya." sagot naman ni Peanut.

"I have a proof na hindi tinulak ni

Charlotte si Maureen." nagulat pa ako ng biglang dumating si Lucas. Hindi ko alam kung saan ito galing pero kaagad akong nabuhayan ng loob dahil sa sinabi niyang iyun.

"Sorry, Pero may hawak akong video na nagpapatunay kung ano ba talaga ang nangyari kanina" muling wika ni Lucas.

Kita ko kung paano natigilan si Maureen. Hindi ko naman maiwasang mapangiti dahil sa aking narinig. Mukhang hindi ko na kailangan pa ang video mula sa cctv. Mukhang kay Lucas pa lang, mabibigyan ko na ng leksyon ang Maureen na iyan.

"Really... That's good!" nakangiti kong sagot. Kaagad naman na iniabot ni Lucas ang kanyang hawak na cellphone kay Peanut. Hindi ko maiwasang mapangisi habang masamang tinitigan si Maureen na noon ay halos magkulay papel na ang hitsura dahil sa takot.

"Boss Peanut...nakita ng dalawa kong mga mata ang buong pangyayari. Nakita ko kung paano lapitan ni Maureen si Charlotte kanina. Hindi siya itinulak at kusa siyang tumalon sa pool." nakangiting paliwanag ni Lucas habang titig na titig naman si Peanut sa hawak niyang cellphone. Hindi ko naman maiwasan na mapa-ismid.

Kita ko ang pagtiim bagang nito at masamang tinitigan si Maureen. Kuyom ang kamaong nilapitan niya pa ito bago nagsalita.

"Ano na naman ba ito Maureen? Sa birthday ko pa talaga? Ano ba ang pumasok sa kukote mo at bakit kailangan mong gawin ito?" galit na wika ni Peanut. Mataas ang tono ng boses nito kaya kaagad na napaiyak si Maureen.

"Peanut, please...sorry...sorry! Hindi ko sinasadya. Nagulat din ako kanina... Sorry!" wika nito at akmang hahawak pa ito kay Peanut pero kaagad nitong tinabig ang kamay ni Maureen. Hindi ko maiwasang mapangiti.

"Grabe, sabi ko naman sa iyo, may itinatago talagang ugali ang Maureen na iyan eh. Primadona pa at talagang gumawa pa siya ng iskandalo sa pary ng kanyang fiancee. Good luck na lang sa kanya." narinig kong wika ng isa sa mga bisita.

Sabagay, ibat ibang komento ang naririnig ko sa buong paligid. Mga komento na pabor sa akin at pangungutya para kay Maureen.

"Hinding hindi ko mapapalagpas ang ginawa mong ito Maureen. Hindi mo ba alam na isa si Charlotte sa mga special guest ko? Bakit ginawa mo ito sa kanya? "narinig ko pang wika ng galit na boses ni Peanut.

Hindi naman ako makapaniwalang marinig sa mismong bibig nito na isa ako sa itinuring niyang special guest ngayun gabi. Bakit?

"Sorry, ready akong humingi ng dispensa sa kanya. Patawarin mo lang ako." Umiiyak naman na wika ni Maureen. Umiiyak itong naglakad palapit sa akin at akmang hahawakan ako sa kamay pero kaagad akong umiwas.

"Charlotte, aminado akong nagkasala ako sa iyo. Patawad!" umiiyak na wika nito. Hindi ko maiwasang mapangisi. Ramdam ko na hindi sincere ang paghingi niya ng dispensa kaya naman wala akong balak na patulan ang sinasabi niya ngayun.

"Really? Pero hindi ako ganoon kadali magpatawad Maureen. Ang laking oras ang nasayang sa akin dahil sa kagagahan mo kaya gusto kong pagbayaran mo iyun." seryoso kong sagot sabay hakbang papuntang gilid ng pool. Kaagad naman itong napasunod sa akin.

"Lahat gagawin ko mapatawad mo lang ako. Hindi ko talaga sinasadya ang lahat. Aminado ako na nagkamali ako kaya please lang kalimutan na natin ang mga nangyari..." nagpapakumababa nitong sagot. Tinaasan ko ito ng kilay sabay sulyap sa mga taong nanonood sa amin.

"Kung ganoon ready ka bang tanggapin kung ano ang gusto kong ibigay na parusa sa iyo ngayung gabi?" tanong ko. Walang pag-aalinlangan naman na tumango ito. Napangiti ako.

"Kung ganoon gusto kong totohanin ang bintang mo sa akin kanina na itinulak kita." wika ko at mabilis kong iniunat ang aking dalawang kamay at buong pwersa itong itinulak pabalik ng pool.

Malakas na sigaw ang umalingawngaw sa buong paligid mula kay Maureen.

Nagulat naman ang lahat ng nakasaksi sa aking ginawa.

Chapter 302

CHARLOTTE POV

"Ooops! Sorry! Hindi ko sinasadya!" plastic kong bulalas habang nakatingin kay Maureen.

Parang gusto kong matawa habang pinagmamasdan si Maureen na nasa pool. Hindi marahil nito akalain na magagawa ko siyang itulak kanina. Ang akala niya siguro ganoon lang kadali sa akin ang patawarin siya sa ginawa niyang abala sa akin ngayung gabi.

Well, sorry na lang siya. Nagkakamali siya ng taong kinalaban. Nasa mood akong patulan ang kagagahan niya ngayung gabi.

Gusto niya ng gulo? Pwes buong puso kong ibibigay sa kanya iyun. Sa tanang buhay ko ngayun lang ako napaaway at mukhang exciting din pala sa pakiramdam.

Pinagbigyan ko lang naman siya sa gusto niyang mangyari. Ang hindi ko lang maintindihan sa bruha na ito, sa dinami-dami ng mga tao na nandito sa party na ito, ako pa talaga ang kinanti nya.

Wala sa sariling inilibot ko ang tingin sa buong paligid. Samut saring reaction ang nakikita ko sa mukha ng mga nakiki-usyuso.

"Oh my God! Si Maureen!" dinig kong sambit ng isa sa mga bisita. Marahil nagulat din sa bilis ng pangyayari.

"Hmmp buti nga sa kanya! Hindi naman pala siya itinulak kanina ni Ms. Charlotte eh!" narinig ko pang wika ng isa pa.

"Charlotte, come on..ayos na! Solve na ang problema! Bakit kailangan mo pang gawin ito?" wika naman ni Peanut sa akin. Bakas sa boses nito ang matinding pagka-dismaya dahil sa ginawa ko.

Tinaasan ko lang ito ng kilay at muli kong ibinaling ang tingin kay Maureen na parang basang sisiw na nasa pool pa rin. Hinihintay marahil na i-rescue siya ulit ni Peanut. Pinaghalong pagkagulat at galit ang nakalarawan sa mukha nito habang nakatitig sa akin.

"Ngayun, hindi mo na kailangan pang gumawa ng kwento na itinulak kita. Ginawa ko na ang wish mo. Ano ngayun ang susunod mong gagawin? Mag-papaawa ka na naman? Feeling mo inapi kita?" Nang-iinis kong wika dito. Talagang nilakasan ko ang boses ko para marinig ng lahat.

"Nag-sorry na ako sa iyo kanina! Bakit ba kailangan mo pang palakihin ang issue na ito?" galit naman na sagot nito sa akin.

"oohhh nag-sorry ka ba? sorry ha? Wala akong naramdaman na sensiridad! Ang besides, gusto mo pala pool party bakit hindi mo ito sinabi sa boyfriend mo? Eh di sana na-inform lahat ng guest na magdala ng swimsuit para makijoin sa iyo!" nakangisi kong sagot.

"Charlotte, please tama na! Masydo mo ng pinalaki ang issue. Tapos na dapat ito kung hindi mo iyun ginawa." awat naman ni Peanut. Seryoso ko itong tinitigan

"Sorry sa nangyari...Aware ako na isa ako sa mga dahilan kung bakit nasira ang party mo. Kung gusto mong hindi na maulit pa ang nangyari ngayun, turuan mo ng leksyon ang girl friend mo. Hindi biro ang ginawa niya sa akin kanina. Gusto niya akong ipahiya sa lahat ng bisita mo!" sagot ko.

Iiling-iling naman na pinagmasdan ako nito. Sa klase ng tingin nito ngayun, ako pa yata ang lumabas na masama.

"Hindi ko akalain na magagawa mo ito. Pinilit kong ayusin ang problemang ito tapos gusto mo pang dagdagan!' wika nito sa akin.

"Ginawa ko lang kung ano ang alam kong tama. Hindi ako santa para hindi marunong pumatol sa mga taong nagmamaldita sa akin. Hindi ko kilala ang babaeng iyan at lalong wala akong ginawang masama sa kanya para pag- initan niya. Ngayun, kung gusto niya. akong ihabla dahil sa ginawa kong paganti sa kanya hindi ako natatakot!" pranka kong wika dito. Hindi naman ito nakaimik kaya naman itinuloy ko na ang gusto ko pang sabihin sa kanya.

"Isa pa, ano ba ang ipinuputok ng butse niya? Gusto ko lang naman i- fulfilled ang pangarap nya na itinulak ko siya sa pool. May mali ba sa ginawa ko?" tanong ko. Matiim ako nitong tinitigan bago mabilis na nilusong si Maureen sa pool.

Kita ko kung paano yumakap si Maureen dito. Umiyak pa ito sa dibdib ni Peanut na parang aping api. Nakita ko pa kung paano ito buhatin ni Peanut paalis ng pool.

Pakiramdam ko may libo-libong karayom ang biglang ibinaon sa puso ko dahi sa nasaksihan. Masakit sa mga mata ko ang nakikita ko ngyaun at parang gusto kong maiyak.

"Peanut, tingnan mo, ang sama ng ugali niya. Naghingi na nga ako ng sorry, pero itinulak niya pa rin ako!" narinig kong sumbong ni maureen. As usual umiiyak pa rin ito. Nagpapaawa.

"Lets talk about this issue later. Sa ngayun kailangan mo ng makapagpalit ng damit. Baka magkasakit ka pa!" 

sagot naman ni Peanut habang buhat- buhat si Maureen naglakad ito papasok ng bahay. Kuyom ang kamao na nasundan ko na lang sila ng tingin.

Hindi ko akalain na masasaktan ako sa mga nasaksihan ko ngayun lang.

Well, ano pa nga ba ang dapat kong ang i-expect ko? Nobya ni Peanut ang babaeng iyun at kahit na nagkamali ang Maureen na iyun kakampi at kakampihan niya pa rin.

Mananatiling kontra bida ako sa paningin niya at sino ba naman ako para kampihan niya? Pamangkin lang naman ako ng best friend niya at kaya lang naman siguro niya ako ininvite dahil inihatid niya ako noon sa bahay. Walang ibig sabihin iyun kaya hindi ako dapat umasa. Hindi dapat ako magpadala sa nararamdaman ko ngayun.

Siguro, mula ngayun mag-iiba na ang tingin niya sa akin. First time niya akong nakitang nagmaldita at alam kong iiwas na siya sa akin.

Masama pa rin ang loob ko na binalingan si Christopher para yayain ng umuwi. Dapat talaga pinanindigan ko na ang hindi pagpunta sa party na ito eh. Wala talagang magandang maidulot sa akin ang pagdalo-dalo ng mga ganitong klaseng pagtitipon.

"Lets go home! Masyadong late na. Baka hinihintay na tayo sa bahay." wika ko bago ko binalingan si Lucas para magpasalamat.

"Pasenya ka na sa mga nangyari at maraming salamat sa tulong mo!" pilit ang ngiting wika ko dito. Kaagad naman itong tumango.

"No problema Chalortte! Nagkataon lang na na-vedieohan ko ang mga pangyayari sa pagitan niyong dalawa kaya naman lumapit ako." nakangiti nitong sagot sa akin. Tumango naman ako at akmang tatalikuran na siya ng muli itong nagsalita.

"Sana, hindi ito ang huli nating pagkikita!" wika nito. Binalingan ko ito at pilit na nginitian.

"Of course...maliit lang ang mundo at alam kong muling magku-krus ang landas nating dalawa." sagot ko naman sa kanya bago ako humawak sa braso ng kapatid ko at sabay na kaming naglakad paalis.

Matiwasay naman kaming nakaalis ng bahay ni Peanut. Aminado ako na masama ang loob ko dahil sa mga nangyari. Imbes na mag-enjoy ako sa party, konsumisyon pa yata ang napala ko.

Chapter 303

CHARLOTTE POV

Mabilis na lumipas ang mga araw. Kung ano man ang nangyari noong birthday party ni Peanut hindi na lumabas ang mga iyun sa media. Mabuti na din kung ganoon. Ayaw ko din naman makaladkad ang pangalan ko sa issue. Ayaw ko din naman pag- usapan ng ibang tao.

Sa wakas, pinayagan na din ako ni Papa Christian na magkaroon ng sariling kotse. Masaya ako dahil ito ang matagal ko ng pinapangarap. Makakaalis na ako ng bahay na hindi na kailangan pang tawagan palagi ang family driver namin. Nag-promise naman ako sa mga magulang ko na iiwasan ko nang pagiging kaskasera.

"Charlotte, may lakad ka ba after class? " tahimik akong nakaupo dito sa loob ng classroom ng bigla akong i- approach ng isa sa mga classmates ko. 

Si Jecille. Isa sa itinuturing kong kaibigan. Actually, marami akong naging kaibigan sa School na ito. Iyun nga lang hindi ako nakakasama sa mga gimmick nila. Ayaw ko dahil wala akong hilig.

"Why?" tanong ko. Matamis itong ngumiti sa akin bago sumagot.

"Malapit na matatapos ang semister. Yayayain ka sana namin mag-bar. Sayang naman kasi. Next sem na naman tayo magkikita-kita tapos hindi ka man lang nakakasama sa amin tuwing night out namin." nakangiti nitong wika. Tinitigan ko muna ito bago sinagot

"Sinu-sino ba ang mga makakasama natin?" tanong ko.

"Sila Marco, Jasper, Hairo at Abril lang naman. Tayong anim lang naman. Ayaw ko din ng maramihan tayo, masyado ng magulo iyun." nakangiti nitong sagot. Hindi ako nakasagot

Kilala ko ang mga pangalan na binigkas niya. Kagaya ko, ang ilan sa kanila ay magdo-doctorate din. Masasabi kong mga kaibigan ko sila dahil maraming beses na kaming nagsasabay kumain sa restaurant kapag lunch time.

"Ano, sama ka? Sige na please? Kapag tumanggi ka tuluyan na talaga kaming magtatampo sa iyo." nakangiti nitong muling wika. Wala na akong choice kundi dahan-dahan na tumango.

"Sure, pero kung papayagan ako ni Mama. Alam mo naman, medyo strict ang parents ko kaya sa bawat kilos ko dapat kong ipaalam sa kanila." 

nakangiti ko namang wika sa kanya. Kita ko ang biglang paguhit ng masayang ngiti sa labi nito bago tumango.

"Sure naman! Kahit ako hindi pa nakapag-paalam kay Mommy eh. Pero sure naman na papayag iyun. Malaki ang tiwala ni Mommy sa mga makakasama natin kaya walang dapat na ipag-alala ang mga magulang mo. Naku! Naku, excited na ako!" nakangiti nitong sagot at kaagad na umayos ng upo dahil dumating na ang professor namin. Hindi ko naman maiwasan na mapailing.

Sabagay, walang masama kung pagbigyan ko sila. Nakakahiya naman kung aayaw ako. Baka sabihin nila masyado na akong killjoy.

Mabilis na lumipas ang mga oras. Nag- message na ako kay Mama tungkol sa plano naming magkakaibigan after class at kaagad naman itong pumayag. As usual sinabihan ako nito na huwag masyadong magpagabi. Kaagad naman akong sumang-ayon.

Since, halos lahat sa amin ay may kanya-kanyang sasakyan nag convoy na lang kami papuntang bar. Excited ako siyempre dahil ito ang kauna- unahang pagkakataon ko na pumasok sa ganitong lugar. Never talaga kasi akong sumasama sa kanila tuwing niyaya nila ako.

Pagdating sa bar talagang pinili namin ang pwesto malapit sa stage. May magpeperform daw kasi na banda ngayung gabi at talagang isa iyun sa inaabangan nila Jecille. Nagpatianod na lang ako dahil mas sanay silang kumilos sa mga ganitong lugar.

"Ayun oh...hanggang ngayun hindi pa rin kami makapaniwala na kasama ka namin ngayun Charlotte!" kaagad na untag ni Hairo habang hinihintay namin ang aming mga orders. Tanging ngiti lang ang naging sagot habang inililibot ang tingin sa buong paligid.

Mukhang malakas ang bar na ito. Unti- unti na kasing nagkakaroon ng mga tao ang kaninang mga bakenteng mesa.

"Uyyy sayaw tayo mamaya ha? Bawal ang killjoy!" narinig kong wika ni Abril. Hindi ko naman mapigilan ang mapangiti.

"Naku, mukhang hindi ko yata keri ang sumayaw. Parehong kaliwa ang paa ko eh." sagot ko.

"Kahit na! Espiritu lang ng alak ang katapat mo at mapapasayaw ka din namin." natatawa namang sagot ni Jecille. Hindi na ako nakasagot pa dahil isa-isang nagsipagdatingan na ang mga orders namin. Beer para sa mga boys at Margarita naman sa aming mga girls. May mga inorder na din kaming ibat ibang klaseng pulutan.

Actually, hindi naman ito ang first time kong uminom ng alak. Nakakatikim naman ako ng ganitong klaseng inumin kapag may party sa pamilya namin. Hindi naman ako pamilya namin. Hindi naman ako pinagbabawalan uminom nila Mama at Papa lalo na noong tumuntong ako ng eighteen years old.

"Cheers!" masayang wika ni Marco sabay taas ng baso nito. Ginaya namin siya at sabay-sabay kaming nagbigkas ng salitang "Cheers"!

"Sana ganito tayo palagi. Kahit mga Doctors na tayo huwag pa rin natin kalimutan na magbonding! Lalo ka na Charlotte! Dapat bumawi ka sa amin eh. Ngayun ka lang sumama sa amin!" malakas ang boses na wika ni Abril.

Sumasaliw sa tugtugin ang katawan nito kahit na nakaupo. Nag-uumpisa ng kumanta ang banda at may ilan na din sa mga guest ang nag-uumpisa ng umindak.

Sabagay, halos dalawang oras na pala ang nakalipas. Hindi ko namalayan iyun dahil nag-enjoy ako sa pakikipag- usap sa mga kaibigan ko.

Pakiramdam ko bigla akong nakaramdam ng kalayaan. Ganito pala ang feeling kapag nakaka-bonding mo ang halos kasing edad mo. Ang gaan sa pakiramdam.

"Ano sayaw na tayo?" tanong naman ni Jecille. Tumayo pa talaga ito at umindak-indak sa harap namin. Hindi ko mapigilan ang matawa.

"Kayo na lang guys! Mukhang hindi ko kaya eh. Parehong kaliwa ang mga paa ko." natatawa kong sagot. Nagulat pa ako ng bigla akong hawakan ni Abril sa dalawang kamay.

"Charlotte, ano ka ba! Hindi bat sabi ko sa iyo, bawal ang killjoy? Lets go Jecille, turuan natin si Charlotte kung paano igiling ang kanyang mala- diyosang katawan!" tatawa-tawang wika ni Abril. Sabay pa talaga nila akong hinila patungo sa umpukan ng mga taong nagsasayaw. Tatatawa- tawang nasundan na lang din kami ng tingin ng mga kasama naming mga boys. Wala na akong choice kundi ang magpatianod na lang.

Masasabi kong eksperto pagdating sa Disco itong dalawa kong kasama. Ang galing kasi nilang gumiling.

"Come on Charlotte! Dance!'" malakas pang wika ni Abril. Wala akong choice kundi igalaw-galaw ang katawan ko. Dahil na din siguro sa epekto ng alak na nainom ko kanina kaya nawala ang inhibesyon ko sa katawan.

Ilang saglit lang sumasabay na ako sa indak ng tugtugin. Tuwang tuwa naman ang dalawa kong kasama.

Sinabi pa nila na wala naman daw tao ang hindi marunong sumayaw.

Sadyang ayaw ko lang daw talagang subukan.

Aaminin ko na nag-enjoy ako. Sobrang saya at ilang saglit lang nakijoin na din sa amin sila Hairo at Jasper.

Nagpaiwan naman si Marco sa table dahil ka-text daw nito ang kanyang girl friend na nag-aaral sa US.

"Oh My God! Ang galing mo naman palang sumayaw eh. Tuwing pagkatapos ng exam natin ganito ang gawin natin. Pampa-release ng stress! "sigaw ni Hairo at talaga namang ayaw magpakabog sa aming mga girls. Magaling din palang sumayaw ang loko. Lalo tuloy akong ginanahan na igiling pa ang aking katawan.

Nakakatangal pala talaga ang alak ng hiya sa katawan. Iyun ang napatunayan ko dahil kayang kaya ko nang makipagsabayan sa mga kasama ko.

Natigilan lang ako ng mula sa likuran ko may biglang humawak sa baiwang ko kaya wala sa sariling napalingon ako para sana kumprontahin pero pakiramdam ko biglang nanigas ang buo kong katawan ng mapagsino ang taong iyun....

"Pe-Peanut? Hindi ko maiwasang bulong kasabay ng pagdampi ng labi nito sa pisngi ko.

Chapter 304

CHARLOTTE POV

Hindi ako makapaniwala sa ginawa niya. Pinilit kong kumawala sa pagkakayapos niya sa akin pero talagang mas malakas ito sa akin.

Paanong nandito din siya bar? Bakit bigla na lang siyang lumapit sa akin?

Simula noong pagkatapos ng birthday party niya hindi ko na ulit ito nakitang muli. Huling balita ko pa nga ay lumabas ito ng bansa. Hindi lang din ako sigurado dahil talagang iniwasan ko na din ang makibalita tungkol sa kanya. Ayaw ko kasing i-entertain kung ano man ang umuusbong na damdamin ko para sa kanya. Hindi talaga pwede!.

"Sabi ko na nga ba eh...ikaw iyan!' narinig kong bulong sa akin. Talagang itinapat pa niya ang bibig niya sa punong tainga ko kaya naman ramdam ko ang init ng hininga nito at parang libo-libong boltahe ng kuryente na biglang tumulay sa buo kong pagkatao.

"Peanut? A-ano ang ginagawa mo dito? "hindi ko maiwasang sambit at pilit pa rin na kumakawala sa mahigpit niyang pagkakakapit sa akin. Patuloy lang ang mga kaibigan ko sa pagsayaw at mukhang hindi nila napapansin ang struggle ko mula sa bisig ni Peanut.

"Of course, sinusundan kita. Dance with me Babe! Sabi mo sa akin noong birthday party ko hindi ka marunong sumayaw. Parang gusto ko na tuloy magtampo sa iyo!" nakangiti nitong bulong sabay galaw ng kanyang palad sa may tiyan ko. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa ginawa niyang iyun at pilit na kumakawala sa kanya.

Patuloy naman sa kanilang pag-indak ang mga kasama ko. HIndi pa rin nila napansin ang presensya ni Peanut.

"Pwede ba! Umalis ka nga dito! Kasama ko ang mga friends ko at ayaw kitang makasayaw! Angal ko dito at inipon ko ang buo kong lakas para makawala. Mabuti na lang at napag- tagumpayan ko ang bagay na iyun. Kahit papaano nakahinga ako ng maluwag.

Baka ano pa ang iisipin ng mga taong makakilala kay Peanut. May girl friend na ito at hindi pwedeng basta na lang nya akong yapusin.

"Can I talk to you?" tanong nito. Hindi ko naman mapigilan ang pagkunot ng noo ko dahil doon.

"For what?" tanong ko. Akmang sasagot ito ng biglang may humawak sa kamay ko. Si Hairo?

"Peanut Smith?" tanong nito. Bigla kong napansin ang pagseryoso ng mukha ni Peanut sabay titig sa kamay ni Hairo na nakahawak sa kamay ko.

"Yah! Nice to meet you guys!... Inapproach ko lang si Charlotte. Hindi ko akalain na nandito din pala siya sa lugar na ito." sagot nito at mabilis na naglakad paalis. Hindi ko naman mapigilan na sundan ito ng tingin.

"Wow, si Peanut ba iyun? Grabe, ang pogi niya pala sa malapitan!' narinig ko din komento ni Abril. Huminto na ito sa pagsasayaw ng napansin niya din ang presensya ni Peanut.

"Nag 'Hi' lang siya sa akin. Alam mo na, best friend siya ng Uncle ko at kilala niya din ako kahit papaano." nakangiti kong sagot. Tinitigan muna ako ng dalawa bago sabay na tumango.

"Sige na..balik muna ako sa table natin. Nakakangalay din pala ang sumayaw!" pilit ang ngiting bigkas ko at naglakad na pabalik ng table. Naabutan ko si Marco na hawak niya pa rin ang kanyang cellphone. Mukhang kausap pa rin nito ang kanyang girl friend.

Nginitian lang ako nito ng napansin nito ang pagdating ko at muling ibinalik ang kanyang buong attention sa kanyang hawak na cellphone.. Hinayaan ko na lang siya at muling inilibot ang tingin sa paligid.

Muling bumalik sa kanilang pagsasayaw ang mga kaibigan ko. Mahilig pala talaga sila magdisco. Kaya pala ang gagaling nilang umindak eh.

Hindi ko maiwasan na mapabuntong hininga ng muli kong maalala si Peanut. Ano ang ginagawa niya dito sa bar? Totoo ba ang sinabi niya sa akin kanina na sinusundan niya ako?

Pilit kong hinahagilap ang presesya ni Peanut. Hindi ko talaga akalain na mangangahas itong yakapin ako kanina. Grabe, hanggang ngayun, ramdam ko pa rin ang init ng kanyang katawan. Wala sa sariling nainom ko tuloy ang alak na nasa harap ko.

Bakit ba ang sarap din sa ilong ng amoy niya? Lalaking lalaki si Peanut at sa tindig pa lang nito siguradong maraming mga babae ang nahuhumaling dito.

Kung wala lang itong girl friend baka pinatulan ko na ito eh. Kaya lang hindi pwede...ayaw kong makasira ng relasyon ng ibang tao.

Natigil lang ako sa pagmumuni-muni ng biglang magsalita si Marco. Nagpaalam lang ito sa akin na magsi- CR lang daw siya. Kaagad naman akong pumayag.

"Sure! Ako na ang bahala sa table natin. Sige lang..." sagot ko pa sa kanya sabay ngiti. Nginitian din muna ako nito bago mabilis na tumalikod. Kaagad ko namang tinawag ang waiter para umorder ng panibagong inumin.

Tiyak na maghahanap ng alak ang mga kasama ko pagkatapos nilang sumayaw. Nag-order ako ng panibagong set ng inumin pati na din ng pulutan. Isang oras pa siguro at mauuna na akong umuwi sa kanila.

"So, may mga kasama ka pala? Sino sa kanila ang manliligaw mo?" napaiktad pa ako ng may biglang nagsalita sa likuran ko. Mabilis akong napalingon at muling tumampad sa paningin ko si Peanut. May hawak itong kopita na naglalaman ng alak at seryosong nakatitig sa akin.

"Ano ka ba? Ang hilig mo namang manggulat! Bakit ba bigla ka na lang sumusulpot diyan?" inis kong wika sa kanya. Napansin ko pa ang pag-ismid nito bago naupo sa tabi ko.

"Masyado ka lang sigurong abala sa mga kasama mo kaya hindi mo ako napapansin." sagot nito sabay tungga sa hawak niyang kopita na may lamang alak. Wala sa sariling napatitig ako dito at mukhang marami na itong nainom na alak base na din sa kanyang hitsura. Namumungay na kasi ang kanyang mga mata at pulang pula na din ang kanyang mukha.

"May mga kasama ka ba? Lasing ka na yata eh. Umuwi ka na kaya!" inis kong wika sa kanya. Natawa ito at matiim akong tinitigan.

"Nag-aalala ka ba sa akin?" tanong nito. Teka, lasing ba talaga ang Mani ( Peanut) na ito? Bakit parang bangag kong makipag-usap.

"Uuwi lang ako kapag sasama ka sa akin...you know, hindi mapapanatag ang loob ko hangat nandito ka ра. HIndi bagay sa iyo ang tumambay sa mga ganitong lugar...Bakit ka pinayagan ng mga parents mo?" 

muling wika nito. Tinaasan ko lang ito ng kilay bago sumagot.

"Malaki ang tiwala sa akin ng mga parents ko. Alam nilang lahat na kaya kong ipagtanggol ang sarili ko." naiinis kong sagot sa kanya. Narinig ko pa ang mahina nitong pagtawa bago ko naramdaman ang biglang pag-akbay nito sa akin. Nagulat naman ako sa kanyang ginawa kaya wala sa sariling napatitig ako dito.

"Alam mo ba na matagal na kitang pinapangarap? Bakit ba napaka-hirap mong abutin? Dahil ba apo ka ng isa sa pinakamayaman na tao ng bansa? Dahil ba pamangkin ka ng Best friend ko?" Mahinang wika nito sa akin.

Sakto lang na marinig ng dalawa kong tainga ang katagang binigkas niya kaya naman hindi ko maiwasang makaramdam ng kilabot. Lalo na ng mapansin ko ang kakaibang titig nito sa akin

CHAPTER 305

CHARLOTTE POV

Lalo akong nakaramdam ng pagka- asiwa dahil sa sinabi niya ngayun lang.

Bakit kaya ganito ang Mani (Peanut) na ito ngayun? Bakit habang tumatagal lalo itong nagiging weird sa paningin ko.

"Naku! Naku! Baka mamaya marinig ka ng girl friend mo. Baka pagbintangan na naman ako ng babaeng iyun!" sagot ko sa kanya at umayos ng upo.

Pasimple ko pang hinawakan ang kamay nito para sana tanggalin ang kanyang braso na nakaakbay sa akin.

Kaya lang hindi ko napaghandaan ang ginawa niya. Pinagsalikop niya ang palad namin at pinisil pisil pa iyun. Lalo tuloy lumakas ang kabog ng dibdib ko.

Kung kanina, wagas itong makayapos sa akin ngayun naman para itong boyfriend ko sa kanyang ginagawa. Aba, mukhang lumuwag na yata ang turnilyo sa utak nito. Kung anu-ano na ang naiisip na gawin. Ako pa talaga ang gusto niyang pagdiskitahan.

"No worries, hiwalay na kami. May iba na akong napupusuan kaya hiniwalayan ko na siya." sagot nito sa akin kaya naman hindi ko maiwasang mapaisimid.

"Eh di wow! Congratulations! Grabe ka, ang bilis mo talagang magsawa sa mga babae." sagot ko sa kanya at pasimpleng umusog palayo dito para makawala mula sa pagkakaakbay niya. Hinila ko na din ang kamay ko na wala yatang balak na bitawan iyun. Shit! Bakit nakakapaso ang init ng palad niya?

Mabuti na lang at napag-tagumpayan ko ang nais ko. Tuluyan akong nakawala sa kanya. Sinabi ko naman kasi...ayaw kong magdidikit-dikit sa playboy na ito. Hindi ko talaga hahayaan ang sarili ko na mahulog sa kanya.

"Ang sama naman pala ng reputasyon ko pagdating sa iyo. Hindi ko naman siguro kasalanan kung hinahabol ako ng mga kababaihan. Pinilit ko naman sila iwasan paminsan-minsan pero sila talaga ang kusang lumalapit sa akin eh. " narinig ko pang sagot nito. Hindi ko alam kung nagyayabang ba ito or hindi sa kanyang sinabi pero ng titigan ko ang mukha nito kita ko kung gaano ito ka-seryoso.

"Eh di wow! Ikaw na ang gwapo! Ikaw na ang pinagkakaguluhan ng lahat!"

naiinis ko namang sagot. Sa hindi inaasahang pagkakataon bigla itong tumawa. Umusog ulit papunta sa akin na parang gusto talaga niyang idikit ang katawan niya sa katawan ko.

Muli tuloy akong nakaramdam ng pagkaasiwa. Gustuhin ko man na umusog palayo sa kanya pero dead end. Wala ng space....Hayysst, ano ba ang gustong patunayan ng Mani (Preanut) na ito? Inaakit nya ba ako?

"Ano ba! Bakit ka ba usog na usog papunta sa akin...Lumayo ka nga sa akin! Gusto mo bang pitpitin ang katawan?" nandidilat kong saway sa kanya.

Piste talaga! Supposed to be nag- eenjoy ako ngayun eh. First time ko ngang pumasok sa ganitong lugar pero mukhang kukunsimihin pa ako nitong si Peanut. Ano ba ang nangyayari sa taong ito?

"Bakit? Wala naman akong nakikitang masama sa ginawa ko ah? Bakit ba ang sungit mo palagi pagdating sa akin?" sagot naman nito.

"Ano ba Peanut? Tigilan mo nga ako!

Wala ako sa mood para makipagbiruan sa iyo! Sino ba ang kasama mo? Umalis ka na dito dahil baka makita ka pa ng mga friends ko." sagot ko naman sa kanya. Hindi naman ito nakaimik. Napansin ko pa na inalog-alog nito ang ilang mga bote ng alak na nasa mesa at ng mapansin nito na may laman iyun isinalin niya iyun sa sarili niyang baso. Naiiling na lang akong pinagmamasdan ito.

"Dont worry! Wala akong kasama ngayun. Wala akong matawagan na pwedeng sumama sa mga kaibigan ko dahil lahat sila may mga asa-asawa na! Ako na lang yata itong napag-iiwanan ng panahon." seryoso nitong sagot. Ramdam ko ang lungkot sa boses niya kaya naman muli akong napatitig dito. Sakto naman na inisang lagok na naman niya ang alak na nasa baso niya.

Talaga bang gustong maglasing ang Mani na ito? Wala pala siyang kasama pero ang lakas ng loob niyang uminom na uminom ng alak.

"Eh wala ka palang kasama tapos maglalasing ka! May kasama ka bang driver?" muli kong tanong sa kanya. Kaagad naman itong umiling.

"Hindi mo naman siguro ako hahayaan kung sakaling malasing ako diba? Medyo marami na din akong nainom na alak at hindi na ako pwedeng magdrive. Kaya nga nilapitan kita dahil ikaw na lang ang pag-asa ko na makauwi ng matiwasay ngayun. Hindi ko na kayang magdrive!" sagot nito at muling tinungga ang laman ng bote. Hindi na ito nag abala pang isalin man lang sa kanyang kopita ang alak.

Ano ba ang problema ng Peanut na ito? Bakit parang ang laki ng problema niya? Huwag nyang sabihin na bibigyan niya pa ako ng responsibilidad ngayun gabi? Naku naman!

"Hmmp! Bahala ka dyan! Sige lang, magpakalunod ka sa alak. Hindi kita responsibilidad kaya huwag mong asahan na tutulungan kita kapag hindi ka na makatayo diyan sa kinauupuan mo sa sobrang kalasingan!" inis kong sagot sa kanya. Hindi naman na ito nagsalita pa bagkos ibinaling ang tingin sa mga sumasayaw.

Ilang saglit lang naman ay napansin ko ng nagsipagbalikan na sa table namin ang mga kasama ko. Pawis na pawis ang mga ito at mukhang nag-enjoy talaga sa pagsasayaw.

Napansin ko pa ang pagkagulat sa kanilang mga mukha ng mapansin nila ang presensiya ni Peanut.

"Pa-pasensya na kayo guys! Naki-join na akho! Wala kasi akhong mga kasa- ma at si Char-lotte lang ahang

kakhilala ko di-to!" naringi ko pang paliwanag ni Peanut sa mga kasama ko. Kapansin-pansin na lasing na ito dahil bulol na kung magsalita. Naku naman, pasaway talaga ang Mani ( Peanut) na ito.

"Ayos lang..Masaya kaming makainuman ang isang sikat na personalidad na kagaya mo Mr Smith!" nakangiting sagot naman ni Hairo sabay naglahad ng kanyang kamay kay Peaut para makipag-shake hands. Kaagad naman itong pinagbigyan ni Peanut kaya nagsipagsunuran na din ang iba ko pang mga kaibigan.

"Ang gwapo niya! Naku crush ko na yata siya!" narinig ko namang bulong ni Abril sa akin. Parang gusto ko tuloy itong kurutin sa singit. Sa dami ng lalaking pwede niyang magustuhan kay Peanut pa talaga na saksakan ng playboy!

Dahil sa presensya ni Peanut lalong naging masaya ang mga susunod na kaganapan sa aming table. Tuwang tuwa ang lahat. Nakalimutan yata ng mga ito na maghinay-hinay sa pag- inom ng alak dahil maya-maya ang ginagawa nilang pag-order. Nakakaloka talaga!

"Mukhang naparami na tayo ah? Baka mamaya mahirapan na kayong magdrive niyan!" awat ko pa sa kanila. Kaaga naman sumabat si Peanut.

"Hindi mo naman shiguro akho pababayaan kung sakaling malashing ako diba? Dapat kahshi turu-an mo na ang sharili mo na maha-lin akho dahil mstagal na kitang Lo--Love!" ngiting ngiti nitong sagot. Parang gusto ko naman lumubog sa kinauupuan ko dahil sa sobrang hiya. Napansin ko kasi ang makahulugang tingin sa akin ng mga kaibigan ko.

Ano ba ang gustong palabasin ng Peanut na ito? Bakit ganito ito kung bumanat ng salita sa akin ngayun?

Nakakahiya! Baka mamaya iisipin ng mga kaibigan ko na may relasyon kami. Baka bigla akong ma-tsismis sa buong campus namin kapag mangyari iyun. Marami pa naman ang nagkaka-crush dito kay Peanut at baka makuyog ako ng wala sa oras.

Chapter 306

CHARLOTTE POV

"Parang gusto ko din maging model noon kaya lang hindi ako makapasa- pasa sa audition. Masyadong mataas ang qualifications nila. Hindi lang pala ka-pogihan ang labanan diyan. Kailangan din pala ng ganda ng katawan!" narinig ko pang wika ni Jasper. Bulol na din ang loko at mukhang unti-unti ng tinamaan ng ispiritu ng alak. Good luck nalang talaga mamayang uwian nito.

"Naku, paano ba iyan, lasing na sila. Tinatawagan na ako ni Mommy. Pinapauwi na ako! " narinig kong wika ni Jecille kay Abril.

"Paano ba ito, Charlotte lasing na din si Mr. Smith oh? Paano uuwi iyan pati na din sila Jasper at Hairo?" sagot naman ni Abirl. Parang gusto ko naman sabunutan si Peanut sa sobrang inis

Siya ang dahilan kaya napadami ng inom itong mga kasama ko eh. Bakit ba kasi nakijoin pa ang Mani na ito sa amin? Iyan tuloy, problema pa ngayun kung paano makakauwi sa kani- kanilang bahay itong mga kasama namin.

Mabuti na lang itong dalawang babaeta naging alalay ang pag-inom nila. Itong mga lalaki lang talaga ang problema namin ngayun.

"Ako na ang bahalang maghatid kina Jasper at Hairo." boluntaryong wika ni Marco. Sa kanilang apat na kalalakihan, ito lang yata ang hindi nalasing.

"Are you sure? Kaya mo pa bang magdrive?" kaagad ko namang tanong. Tumango naman ito.

"Kaunti lang naman ang nainom ko. Dont worry, kaya ko pa naman. Problema lang natin ngayun ay ang maghahatid kay Mr. Smith. Mukhang lasing na lasing na siya eh." sagot naman ni Marco. Muli akong napatitig kay Peanut na noon ay halos nakayukyok na sa mesa.

"Naku! Paano ngayun iyan..hindi pwedeng iwan natin siya dito. Ang ganda pa naman niyang lalaki. Baka mamaya ma-rape siya dito." sagot naman ni Jecille. Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi.

Kung sakaling ma-rape man ang Peanut na ito tiyak na hindi ito magrereklamo. Alam ko ang karakas ng taong ito. Sa sobrang hilig nito sa mga babae baka matuwa pa ito eh.

"Alam ko ang bahay niya kaya ako na ang maghahatid sa kanya." sagot ko naman. Wala eh...wala na akong lusot. Hindi naman pwedeng pabayaan ko siya dito sa bar. Kaibigan pa rin siya ng Uncle ko at baka ako pa ang masisisi kapag may mangyaring masama dito.

"Tyun naman pala eh. So okay na! Kailangan ko na talagang makauwi. Baka mamaya hindi na ako papayagan nila Mommy na lumabas sa susunod kapag magtagal pa ako dito." sagot ni Jecille.

"Patulong na lang tayo sa mga staff para madala natin sila ng kotse. Pambihira naman...ang sarap pag- untugin nitong si Jasper at Hairo eh. First time nilang nalasing ng ganito!" sagot naman ni Abril

"Paano ba naman kasi, nakikipagsabayan ba naman sa pakikipag-inuman kay Peanut!

Akala mo naman ang tataas ng tolerance pagdating sa alak." sagot naman ni Jecille. Napapailing na lang ako habang pinagmamsdan si Peanut. Hayyy binigyan nga ako ng obligasyon ng lalaking ito.

Wala kaming choice kundi magpatulong sa mga bouncer para madala sa kotse ang mga lasing naming mga kasama. Mabuti na lang talaga at safe naman daw mag-iwan ng kotse dito sa parking ng bar kaya kotse ko na lang ginamit ko. Mabuti na lang din at natatandaan ko pa ang way papunta sa bahay ng Mani na ito dahil hindi ko talaga alam kung saan ito ihahatid. Alangan naman iuwi ko siya sa bahay namin...ako naman itong malalagot kina Mama at Papa.

Humugot pa ako ng malalim na buntong hininga habang pasulyap- sulyap ako kay Peanut. Nasa likuran na bahagi siya ng sasakyan at nakatulog na yata.

Kung hindi lang talaga ako nag-aalala sa kalagayan nito hindi ko talaga ito gagawin. Pasalamat talaga siya at hindi ko siya matititiis eh.

Pagdating namin sa kanyang bahay nagulat pa ako dahil walang nagbubukas ng gate. Napababa tuloy ako ng kotse at inilibot ko ang tingin sa paligid para siguraduhin kung ito ba talaga ang bahay ni Peanut.

"Wala ba siyang mga kasama dito? Bakit walang nagbubukas?" bulong ko pa. Wala akong choice kundi buksan ang likurang bahagi ng sasakyan kung nasaan kumportableng natutulog si Peanut at kinapa-kapa ang bulsa ng suot na pantalon nito. Kaagad akong nakahinga ng maluwang ng maramdaman ko ang susi sa kanyang bulsa,

"Naku, ikaw na Mani ka! Humanda ka sa akin! Hinding hindi na talaga ako papayag na muli mo itong gawin sa akin. Ginawa mo pa akong personal alalay mo!" naiinis ko pang bulong at naglakad papuntang gate. Mabuti na lang at unang try ko sa susian ng gate at nagbukas kaagad ito. Hindi na ako pinahirapan pa.

Wala akong choice kundi ang magsariling sikap. Binuksan ko ang gate at ipinasok ang kotse. Mukhang wala ngang kasama sa bahay ang Mani na ito. Napakatahimik ng buong paligid eh. Sinigurado ko pang naisara ng mabuti ang gate bago ko muling binalikan si Peanut na nasa loob pa rin ng kotse at nahihimbing na yata sa pagtulog

"Uyy Peanut! Gumising ka na diyan dahil uuwi na ako! Huwag mong sabihin na magpapabuhat ka pa sa akin? Masyado ka naman na yatang sini -swerte kung ganoon!" talagang sinadya kong lakasan ang boses ko habang sinasabi ang katagang iyun. Walang kahit na anong reaction akong nakuha dito kaya naman parang gusto ko ng sabunutan ang sarili ko.

Huwag niyang sabihin na problema ko pa din kung paano ko siya dadalhin papasok sa loob ng bahay niya? Hayysst kung minamalas ka nga naman.

Masyadong late na at kapag mapansin ni Mama na hindi pa ako nakauwi malalagot talaga ako nito. Bakit ba ako umabot sa ganitong sitwasyon? Ang gusto ko lang naman ay mag-enjoy ngayung gabi kasama ang mga kaibigan ko. Hindi ko naman akalain na aalalay pala ako sa taong lasing.

Humugot pa ako ng malalim na buntong hininga bago ko tinapik sa kanyang pisngi si Peanut. Kailangan na talaga nitong magising. Hindi ko siya kayang buhatin mag-isa papasok ng bahay

"Mani! Mani! Peanut! Gumising ka nga! Tatadyakan kita diya eh!" halos pasigaw ko pang wika sa kanya. Tanging ungol lang ang naging sagot nito kaya naman naiinis akong malakas na tinapik ito sa kanyang mukha. Wa epek pa rin kaya wala akong choice kundi hilahin ito palabas ng kanyang kotse.

Pagkalabas nito ng kotse hinayaan ko na isampay niya ang braso niya sa balikat ko. Halos yakapain ko na ito at dahan-dahan na hinila papasok sa kanyang bahay. Mabuti na lang at nagawa kong ipark ang kotse ko sa malapit sa pintuan ng bahay kaya kaunting lakad lang nandito na kami sa loob ng bahay.

"Ang bigat mong loko ka! Bakit ka ba naglasing?" galit ko pang bigkas sabay itinulak ko ito papuntang sofa. Nakapikit pa rin ang loko at hindi man lang naramdaman kung gaano ako naghirap maiuwi lang siya.

"Ngayung nandito ka na sa loob ng bahay mo, bahala ka na sa buhay mo! Siguro naman safe ka na dito dahil uuwi na ako!" wika ko pa sa kanya at akmang aalis na ng marinig ko ang biglang pagbigkas nito sa pangalan ko.

"Charlotte, water! Nauuhaw ako!"

wika pa nito habang nakapikit. Sinipat ko muna ito ng tingin bago ko inilibot ang tingin sa buong paligid.

First time kong nakapasok sa bahay na ito at hindi ko alam kung saan dito ang kusina. Naku talaga naman! Namimihasa na talaga ang Mani na ito. Ang sarap patikimin ng kahit isang flying kick lang makabawi man lang sa perwisyo na ginawa niya sa akin ngayun gabi!

Chapter 307

CHARLOTTE POV

Pipihitin ko na lang ang seradura at makakalabas na ako eh. Pero bigla namang nagrequest ang lasing na ito ng tubig! Nasaan ang konsensya ko kung hindi ito pagbibigyan? Paano kung ma-dehydrate ito at ako pa ang masisisi dahil simpleng tubig hindi ko siya nabigyan?

"Hayssst! Ano ba naman iyan Peanut! Kung anu-ano ang nirerequest mo eh. Mag-isa ka lang ba dito sa bahay?" hindi ko mapigilang sambit habang inililibot ang tingin sa paligid.

Pambihra! Nasaan ba ang kusina ng bahay na ito? Mabuti na lang at may nahagip akong isang nakasaradong pintuan kaya mabilis akong naglakad papunta doon. Binuksan ko iyun at tumampad sa paningin ko ang dining area.

Mabilis akong pumasok. Ilang hakbang pa ay kaagad kong napansin ang isang malaking ref kaya naman kaagad kong binuksan iyun at naghagilap ng tubig. May nakita akong bottled water kaya kaagad kong kinuha at nagmamadaling binalikan si Peanut.

Kung anong posisyon nito kanina ng iniwan ko ganoon pa rin ngayun. Malakas akong napabungtong hininga at tinapik ito sa kanyang pisngi.

"Peanut! Heto na ang tubig mo! Uminom ka na!" malakas na wika ko. Hindi ito umimik kaya naman binuksan ko na ang bote ng tubig at itinapat sa kanyang bibig.

"Hindi bat gusto mong uminom? Bilisan mo na dahil uuwi na ako!"

naiinis kong wika at nilakasan ko na ang pagtapik nito sa kanyang pisngi. Sa lakas niyun lumikha pa ito ng tunog kaya napadilat ito.

"A-aray naman! Bakit ka ba nana- nakit?" reklamo pa nito. Inismiran ko ito at itinapat sa kanyang mukha ang hawak kong tubig.

"Nirequest mo ito kanina diba? Inumin mo na ito dahil uuwi na ako! Lalasing- lasing hindi naman pala kaya!" naiinis kong wika sa kanya. Hindi ito nakaimik bagkos pahablot nitong kinuha sa kamay ko ang tubig.

Tinaasan ko lang ito ng kilay sabay halukipkip.

"Siguro ayos ka na dito sa bahay! Nag- effort pa ako na ihatid ka kaya quits na tayo sa paghatid mo sa akin noon!'" wika ko pa sa kanya at hindi ko na hinintay pa ang sagot nito. Mabilis ko na itong tinalikuran at akmang lalabas na ako ng marinig ko ang mahinang d* **g nito at ang pagsuka.

Wala sa sariling napalingon ako. Tama nga ang narinig ko. Sumusuka ang lasing na si Peanut habang nakaluhod sa sahig. Kahit na naiinis sa sitwasyon hindi ko naman ito kayang pabayaan. Baka mamaya kung ano pa ang mangyari dito kung iiwan ko siya sa ganitong sitwasyon.

Kahit amoy na amoy ko ang baho ng suka nito wala akong choice kundi ang lapitan pa din ito at hinagod ang likod nito.

"Peanut naman! Nagkalat ka pa! Deni- delay mo talaga ang pag-uwi ko!" reklamo ko pa dito. Hindi naman ito sumagot pa kaya pinabayaan ko na lang.

Nang mapansin ko na tapos na itong sumuka inalalayan ko na itong makahiga kahit sa sofa man lang. Dito na lang siya magpalipas ng oras hanggang sa mahimasmasan siya. Ang problema nga lang, kailangan niyang magpalit ng damit para maginahawaan siya. Amoy suka na din ito kaya kailangan din nitong malinisan.

Nandito na rin lang ako lubos-lubusin ko na din siguro ang pagtulong sa kanya. Kahit anong gawin ko talagang late na ako makakauwi ng bahay. Wish ko lang na hindi ito mapansin ni Mama kundi malalagot talaga ako.

Isa pa kailangan ko din linisin ang kalat nito. Ang problema nga lang hindi ko alam kung saan mag-uumpisa.

Sa huli muli akong bumalik ng kusina. Kinuha ko iyung kitchen towel at iyun ang ginamit kong pamunas sa suka na nagkalat sa sahig. Binuhusan ko ng maraming alcohol para mawala ang amoy at diretso kong itinapon sa basurahan

Pagkatapos kong gawin ang bagay na iyun muli kong sinulyapan si Peanut. Napahimbing na yata ang tulog nito kaya naman nagpasya akong mag- explore sa bahay nito. Umakyat ako ng second floor at hinanap ang kanyang kwarto.

"Last na talaga ito, promise. Pupunasan ko lang siya at papalitan ng damit tapos aalis na ako. Siguro naman magiging ayos na siya sa gagawin kong ito. Kaysa naman wala akong ginawa para mapabuti ang kalagayan niya diba?" bubulong-bulong ko pang wika habang isa-isang binuksan ang mga pintuan ng silid dito sa second floor. May tatlong silid at hindi ko alam kung saan dito ang kwarto ni Peanut.

Wala naman akong gagawing masama. Kukuha lang ako ng damit na pamalit nito pati na din towel para mapunasan ito. Pagkatapos, sisibat na talaga ako dahil halos alas dos na nag madaling araw.

Mabuti na lang talaga at wala akong pasok bukas. Iyun nga lang, kailangan pala naming bumisita ng mansion pero baka magdahilan na lang ako. Balak kong matulog buong araw dahil napuyat ako ngayung gabi.

Sa pangatlong pinto na binuksan ko tumampad sa akin ang kwarto na inaakala ko na ginagamit ni Peanut. sa lahat ng kwarto ito kasi ang pinakamalaki.

"Wow! Ito pala ang kwarto ni Peanut! Napaka-boring naman ng ayos." hindi ko pa mapigilang bulong sa aking sarili habang inililibot ang tingin sa paligid. Malinis ang buong kwarto at sa sobrang laki nito wala man lang akong nakita na kahit na anong naka-display. Wala ni kahit abubot. Ni paintings wala din. Tanging malaking kama, sofa at side table lang ang nandito sa loob.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa, kaagad akong pumasok sa loob at hinanap ang walk in closet nito. Pagkapasok ko sa loob kaagad na bumungad sa akin ang maraming personal na gamit ni Peanut. Maayos ang pagkasalansan ng lahat ng iyun at mukhang mitikuluso naman ito pagdating sa kaayusan. Mas maayos pa nga yata ang walk in closet nito kumapra sa akin eh.

Naghalungkat ako ng pwedeng pamalit ni Peanut pero wala kong nakitang pantulog. Maliban sa mga damit marami akong nakikitang mamahaling gamit nito. Mahilig yata mangulekta ng relo at eyeglasses si Peanut dahil halos mapuno na ng mga ito ang isa sa kanyang mga drawers. Iyun nga lang, ang pantulog na hinahanap ko hindi ko mahagilap.

"Hindi siya nagsusuot ng pantulog? Ano ang isinusuot niya tuwing natutulog siya? Naghuhubad siya?"

hindi ko napigilang tanong sa aking sarili. Binuksan ko na yata lahat ng cabinet wala talaga akong nakitang pantulog.

Maraming damit pero wala ang hinahanap ko kaya sa huli nagpasya na lang akong kumuha ng white t-shrit at shorts. Pumasok na din ako ng banyo para kumuha ng face towel. Balak kong punasan muna siya bago palitan ng damit.

Bago ako lumabas ng kwarto binitbit ko pa ang isang unan at kumot bago nagmamdaling bumaba. Naabutan ko si Peanut na nakahiga pa rin sa sofa at naghihilik na.

"Paano ko ba umpisahan ang pagpupunas dito. First time ko itong gagawin eh." bulong ko pa habang hawak ko ang basang face towel. Malakas akong napabuntong hininga at nilapitan ito.

Inumpisahan kong punasan ang kanyang mukha. Umungol pa ito at mukhang nagising ito.

"Mag-behave ka! Pasalamat ka nga at nag-effort pa akong punasan ka eh." angil ko sa kanya. Napansin ko ang dahan-dahan nitong pagdilat sabay ngiti.

"My Charlotte, sabi ko na nga ba hindi mo ako matitiis eh." wika nito at mabilis akong kinabig. Hindi ko napaghandaan iyun kaya naman napasubsob ako sa dibdib nito.

"Ano ba! Umayos ka nga!'" pagalit ko pang wika sa kanya at pilit na nagpupumiglas. Kahit lasing siya mas malakas pa rin siya sa kumpara sa akin.

Chapter 308

CHARLOTTE POV

Nalintikan na! Paano ko maiiwasan ang mga ganitong klaseng eksena? Kahit naman may nararamdaman ako kay Peanut hindi ako basta-basta magpapadala sa mga ganitong the moves niya. Mas matimbang pa rin naman ang dikta ng isipan ko kaysa sa dikta ng puso ko.

"Litse naman Peanut! Ano ba iyang ginagawa mo! Ang baho mo eh!" naiinis ko pang reklamo dito at ibinuhos ko buong lakas ko para makawala sa kanya.

Mabuti na lang at nagawa ko naman iyun. Naiinis ko itong tinitigan at ibinato ko sa kanya ang hawak ko pa rin basang face towel.

Ngayung gising ka na, linisan mo na iyan sarili mo dahil uuwi na ako!" galit kong wika sa kanya at mabilis itong tinalikuran. Bahala na siya sa buhay niya! May malay tao na siya at siguro naman nahimasmasan na siya dahil nakasuka na. Hindi naman pwedeng buong gabi ako nitong gawing alipin.

"Ingat!" narinig ko pang wika nito sa akin bago ako nakalabas ng pintuan. Padabog kong isinara ang pintuan at mabilis na naglakad papunta sa aking kotse.

Ini-start ko na ang makina ng kotse ng maisip ko na kailangan ko palang buksan ang gate. Walang magbubukas noon dahil walang ibang tao dito sa loob ng bahay. Wala akong ibang aasahan kundi sarili ko lang. Naiinis akong bumaba at mabilis na naglakad papuntang gate para buksan iyun.

"Ano ba naman itong Peanut na ito! Mag-isa lang ba talaga siya sa bahay na ito? Ang kunat naman niya kung ganoon. Sa laki ng bahay na ito wala ba siyang balak na mag-hire kahit isang kasambahay man lang?" frustrated ko pang bulong habang binubuksan ang gate. Nang magawa ko iyun mabilis akong bumalik ng kotse at dahan- dahan akong nagdrive palabas, Mukhang walang balak lumabas ang Peanut na iyun kaya naman pagkalabas ng kotse bumaba ulit ako para isara ang gate.

Sariling sikap talaga ito! Si Peanut na siguro talaga ang pinaka-kuripot na tao na nakilala ko. Walang kasambahay eh. Wala man lang mautusan.

Ang ending, halos alas kwatro na ng madaling araw ako nakauwi. Kailangan ko pang kuntsabahin ang security guard na huwag akong isumbong kina Mama at Papa kung sakaling tanungin sila kung anong oras ako nakauwi. Baka masabon ako ng wala sa oras. Nag -aalala din ako na baka pagbawalan na naman akong gumamit ng kotse. Ayaw ko ng bumalik sa dati na kahit saan ako magpunta kailangan pa akong ipadrive ng driver namin.

Pahamak talaga itong Peanut na ito! Talagang sinira nito ang buong gabi ko!

Nakahinga lang ako ng maluwag ng makapasok na ako sa loob ng kwarto. Wala na akong sinayang na oras, kaagad akong naglinis ng katawan bago nahiga sa kama para matulog na. Ngayun ko lang naramdaman ang pagod at antok.

Pagkahiga ko ng kama kaagad naman akong nakatulog at nagising lang sa mahinang katok sa pintuan ng kwarto ko.

Pupungas-pungas akong bumangon at pasimpleng sinulyapan ang orasan na nasa bedside table ko. Halos alas diyes na pala ng umaga. Siguro sa mga oras na ito nasa mansion na sila Mama. Himala at hindi nila ako ginising ng mas-maaga. Kaagad akong bumaba ng kama at naglakad papuntang pintuan para pagbuksan ang kumakatok.

"Good Morning po Mam! Pinapagising na po kayo ng Mama niyo!" kaagad na bati sa akin ng isa sa aming mga kasambahay pagkabukas ko pa lang ng pinto.

"Good Morning din po Manang. A-ano po ang sabi nila Mama at Papa. Kanina pa po ba ako hinahanap?" kaagad na tanong ko. Guilty talaga ako dahil inumaga na ako sa labas. Takot akong mapagalitan.

"Hindi naman po siguro Mam. Maaga din po silang umalis para bumisita sa Lolo at Lola niyo. Tumawag lang po sila kanina para tanungin kung gising na daw po kayo dahil kanina pa daw kayo tinatawagan pero hindi daw po kayo tinatawagan pero hindi daw po kayo sumasagot." sagot naman ni Manang.

Natigilan naman ako at mabilis na naglakad pabalik ng kama. Hinagilap ko ang aking cellphone at ng maalala ko na nasa bag ko pala kaagad kong kunuha ang bag ko at inilabas ang aking cellphone.

Tama si Manang, maraming miss calls ang nakaregister sa cellphone. Lahat galing kay Mama at talagang hindi ko maririnig dahil naka-silent ang phone ko. Mukhang malalagot talaga ako nito. Magtataka iyun dahil first time kung nagising ng ganito ka-late.

"Ihahanda ko na po ang pagkain niyo Mam." muli akong napatingin kay Manang ng muli itong nagsalita. Dahan -dahan naman akong tumango.

"Sige po Manang! Susunod din po kaagad ako!" pilit ang ngiting sagot ko dito. Kaagad naman itong umalis pagkatapos niyang maisara ang pintuan ng aking kwarto.

Parang gusto ko naman sabunutan ang sarili ko ng mapag-isa ako. Dapat pala talaga hindi na ako sumama sa mga kaibigan ko na mag-bar eh. Ayan tuloy, malalagot talaga ako nito kay Mama kapag malaman niya kung anong oras na ako nakauwi.

Kahit naman binilinan ko na ang gurad namin kanina na huwag magsusumbong, wala pa rin akong ligtas sa cctv. Malalaman at malalaman pa rin ni Mama kung anong oras ako nakauwi kapag i-check niya ang footage. Hindi pa rin ako pwedeng magsinungaling kung sakaling tatanungin ako nito.

Kakamot-kamot ako'ng ulo na nagpasyang pumasok ng banyo para gawin ang aking morning routine. Nagpasya na din akong maligo para gumaan ang pakiramdam ko. Kulang pa rin ako sa tulog at kailangan kong maging alive dahil balak kong sumunod kila Mama sa mansion. Isa pa, gusto kong makita sila Grandma at Grandpa pati na din ang mga baby pinsan ko na mga anak nila Veronica at Uncle Rafael.

Pagkatapos kong maligo at magbihis kaagad akong bumaba ng dining area para kumain. Sakto naman na may pagkain ng nakahanda kaya kaagad na akong kumain. Balak ko din tawagan si Mama mamaya bago ako umalis dito ng bahay. Kailangan kong malaman kung ano ang mood ni Mama. Mahirap na, baka masabon ako nito eh. Wala pa namang preno minsan ang bunganga noon.

Nasa kalagitnaan ng ako ng pagkain ng napansin ko ang pagpasok ng isa pa sa mga kasambahay namin na hawak- hawak ang isang wireless telephone. Kunot noo ko itong tinitigan habang iniaabot niya sa akin ang telepono.

"Mam, gusto daw po kayong makausap ng Mama niyo." wika nito. Mabilis ko namang tinangap ang telepono at itinapat sa aking tainga.

"Ma, Good Morning po! Kumakain lang po ako tapos susunod ako diyan sa mansion." kaagad na wika ko sa kanya. Bahagya pa akong kinabahan ng marinig ko ang malakas na pagbuntong hininga nito. Palatandaan na malalagot ako.

"Mabuti naman at gising ka na! Alam mo ba na kanina pa ako tumatawag sa iyo?" sagot nito. hindi naman kaagad ako nakaimik. Ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Mukhang makakatikim yata ako ng diiplina mula kay Mama.

"Sorry po!" sagot ko.

"Sorry? Pumunta ka ngayun din sa mansion. Gusto kang makausap ng Grandma at Grandpa mo. Bilisan mo Charlotte!: wika nito. Lalo naman akong nakaramdam ng kaba.

"Ba-bakit po? I mean, tungkol po saan? " tanong ko.

"Tungkol saan? Hindi mo ba alam ang kung ano ang ginawa mo kagabi sa bar? Bakit nagkalat sa mga newspapers ang picture nyong dalawa ni Peanut Smith sa bar kagabi na magkayakap? At isa pa, anong oras ka ng nakauwi?" bakas sa boses nito ang tinitimping galit habang sinasabi ang katagang iyun. Natameme naman ako at pilit na binabalikan ng isipan ko ang mga nangyari kagabi.

Chapter 309

CHARLOTTE POV

Pagkababa ko ng tawag kaagad kong tinapos ang pagkain at nagmamdaling nag-drive papuntang mansion.

Sa tono ng boses kanina ng ina kong si Mama Carmella alam kong seryoso ito. Lagot na talaga ako! Ano ba ang sinasabi nito kanina na nakuhaan daw kami ng larawan sa bar ni Peanut na magkayakap? Paanong nangyari iyun? Ibig bang sabihin kahit nasa loob ng bar may mga paparazzi na nagkalat?

Hindi naman ako celebrity para idamay nila sa mga bali-balitang showbiz. Alam kong sikat si Peanut pero hindi nila ako dapat idamay dahil isa akong private citizen.

Haysst, ngayun pa lang na-iimagine ko na ang mala- armaLite na bunganga ni Mama. Lagot na talaga ako nito. Baka pagbawalan na naman akong magdrive ng sarili kong kotse. Bakit ba kasi nangyari ito sa akin? Hindi na talaga pupunta sa mga bar na iyan. Last na talaga iyung kagabi.

Pagkaraparada ko pa lang ng sasakyan kaagad kong napansin ang paglapit ni Mama sa akin. Hindi ko maiwasang kabahan lalo ng ng mapansin ko kung gaano ito ka-seryoso. May hawak pa itong news paper na kaagad na iniabot sa akin.

"Bago ka humarap kina Mommy Carissa at Daddy Gabriel, pwede bang paki-explain sa akin ito?" kaagad na wika nito. Sinipat ko ng tingin ang ibinigay nitong news paper at kaagad na nanlaki ang aking mga mata sa mga nakita.

Kaming dalawa ni Peanut! Magkayakap? Naalala ko na, ito iyung time na sumasayaw ako kasama ng aking mga kaibigan at bigla akong hinawakan ni Peanut. Sino ang kumuha ng larawan na ito?

"Mayroon ka bang hindi sinasabi sa amin? May relasyon ba kayo ng lalaki na iyan? Siya ba ang kasama mo kaya inumaga ka na ng uwi?" sunod-sunod na tanong ni Mama. Nag-uumpisa na itong magbunganga kaya hindi ko mapigilang mapalunok.

"Charlotte, ilang beses ko bang sinabi sa iyo na kapag magpaligaw ka, dapat sa bahay! Hindi sa kung saan-saan!" muling wika nito. kaagad naman akong umiling..

"No Ma! Hindi! Nagkamali po kayo! Wa -wala akong relasyon sa lalaking iyan! Hindi po siya nanliligaw sa akin!" sagot ko naman. Tinitigan lang ako nito sabay iling.

"Sa palagay mo ba maniniwala ako? Hindi ako ipinanganak kahapon para hindi maintindihan ang mga nangyayari ngayun! Kilala kita dahil

anak kita at hindi ka basta-basta papayag na yakapin ka ng lalaking iyan ng walang dahilan!" galit na sagot nito. Natameme naman ako

Muli kong sinipat ng tingin ang newspapaer. Sa mga kuha namin, kahit sino ang makakakita, mapagkakamalan talagang may relasyon kami. Ang sweet namin tapos nakasubsob pa ang mukha ni Peanut sa balikat ko.

'Shit! TAma si Mama, kahit sino ang makakakita sa larawan naming dalawa ni Peanut, iba ang kanilang iisipin. May kuha din ng larawan habang nakaupo kaming dalawa at naka-akbay sa akin si Peanut.

"Ma, hindi po totoo ang nasa larawan. Promise, wala po akong relasyon sa Peanut na iyan! Hindi ko po alam kung paano kami nakunan ng larawan pero wala po talaga! Ni hindi nga nanligaw sa akin iyan eh." muling wika ko. Umaasa ako na maniniwala ito sa akin.

"Huwag mo akong pinag- luluko Charlotte! Inumaga ka ng uwi kanina. Kasama mo sya diba? Kasama mo ang Peanut na iyun! Saan kayo nakarating? " muling tanong nito. Hindi ko tuloy maiwasan na mapalunok ng sarili kong laway. Ito na nga ba ang sinasabi ko. Wala talagang maitatagong sekreto kay Mama. Dating miyembro ng Military ito kaya naman magaling itong mag- imbistiga.

"Ma naman! Wa-wala po akong ginawang masama kagabi. Promise, hindi ko na po ito uulitin. Hindi na po ako lalabas kapag gabi. Hindi na ako magba-bar!" sagot ko.

"Ang tanong ko ang sagutin mo Charlotte! Bakit umaga ka na nakauwi? Ang Peanut na iyun ba ang kasama mo halos buong gabi?" muling tanong nito!

Kita ko kung gaano ka-seryoso si Mama ngayun. Hindi ko maiwasang mapayuko. Wala na, suko na ako at wala akong choice kundi sabihin sa kanya ang totoo.

"Na-nalasing po si Peanut! ni-hindi niya po kayang umuwi mag-isa kaya inihatid ko siya." mahina kong sagot. Sapat lang iyun para marinig ni Mama. Kaagad naman nanlaki ang mga mata nito.

"Ano? Ikaw pa mismo ang naghatid sa kanya? Saan? Sa sarili niyang bahay?" sagot nito at sinipat ako ng tingin. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng pagkailang.

Alam kong may ibig sabihin ang mga tingin na iyun ni Mama sa akin.

"Ma naman, mali po iyang iniisip niyo! Dalagang pilipina po itong anak niyo at hindi po ako basta-basta bumibigay! Promise, hinatid ko lang talaga si Peanut tapos umalis din po kaagad ako. " sagot ko naman.

Parang gusto kong sisihin si Peanut ng mga sandaling ito. Kung hindi sana sa kanya, wala sana ako sa ganitong sitwasyon

"May nangyari sa inyong dalawa o wala, wala akong pakialam. Isa kang Villarama at dapat kang umiwas sa mga ganitong klaseng iskandalo. Hindi lang sa newspapers lumabas ang larawan niyong dalawa pati na din sa internet. Lumikha iyun ng sari-sarilng ispikulasyon sa mga tao at alam mong malaking iskandalo ito sa pamilya natin. Lalo na at alam ng halos lahat kung gaano ka-playboy ang Peanut na iyan." sagot ni Mama. Hindi ko naman alam kung ano ang ibig nitong sabihin.

"Hindi papayag si Grandpa Gabriel mo na hayaan na lang ang issue na ito. Kung ano man ang maging desisyon ng pamilya kailangan mong sundin sa ayaw at gusto mo!" muling wika nito.

"A-ano po ang ibig niyong sabihin?" tanong ko. Sa hindi malamang dahilan bigla akong nakaramdam ng kaba. Alam kong may laman ang sinabi ni Mama. Sa sinasabi nito ngayun, mukhang mas mahigit pa sa pagbabawal muli na magdrive ang maging hatol nito sa akin.

Kung bakit naman kasi nadamay pa ako sa iskandalong ito. Apo ako ng isa sa pinaka-mayamang tao dito sa bansa at alam kong hindi talaga sila papayag na makaladkad sa iskando ang isa sa mga miyembro ng pamiya. Ngayun pa lang, kinakabahan na ako sa posibleng maging hatol sa akin

Sino ba kasi ang kumuha ng larawan na iyun? Bakit ba napakamalas ko kagabi? Kainis naman kasing Peanut na ito? Bakit ba bigla na lang siyang nangyayayakap. Nadamay pa tuloy ako sa katangahan niya!

Chapter 310

CHARLOTTE POV

Naguguluhan man sa mga nangyari sa kapaligiran, wala akong choice kundi ang sumunod kay Mama papasok ng mansion. Ilang beses ako nitong binilinan na huwag sumuway sa kung anong sasabihin ni Grandpa. Para naman daw sa kabutihan ko ang gagawin nila

Ewan ko lang talaga, kinakabahan talaga ako sa mga susunod na mangyari. Pakiramdam ko may mga desisyon na mangyayari na labag sa kalooban ko.

Pagkapasok namin sa loob ng living room kaagad na napako ang tingin ko isang lalaki na nakaupo sa kabilang bahagi ng sofa. Nagulat pa ako ng mapagmasdan ang hitsura nito dahil may pasa ito sa kaliwang bahagi ng pisngi.

Si Peanut, paanong nagkapasa siya? Ang natatandaan ko, wala siyang kapasa-pasa kaninang madaling araw bago ko siya iniwan sa bahay niya. Isa pa, ano ang ginagawa niya dito sa mansion?

Kinakabahan at nagtataka man sa presensya niya dito sa mansion, wala akong choice kundi ang lumapit kay Grandpa at Grandma para magbigay galang. Samantalang si Mama naman ay naupo na sa tabi ni Papa na kanina pa seryosong nagpapalipat-lipat ang tingin sa aming dalawa ni Peanut.

"Good Morning po Grandma, Grandpa! "wika ko sabay halik sa kanilang pisngi. Pagkatapos kong gawin iyun sumenyas si Grandpa na maupo na ako. Itinuro nito ang espasyo sa tabi ni Peanut kaya wala akong choice kundi sundin ang nais nito.

Malaki ang respeto ko kay Grandpapa Gabriel. Pero sa mga sandaling ito hindi ko maiwasang matakot sa seryosong hitsura nito. Mukhang big deal talaga sa kanila ang tungkol sa kumakalat na larawan namin ni Peanut sa pahayagan at internet.

Bago ako naupo, tinitigan ko pa ng masama si Peanut. Ano ang ginagawa niya dito? Sana lang makatulong siya para mabawasan ang parusa na ibibigay sa akin ni Grandpa. Pati na din ng mga magulang ko.

Mabuti pa si Grandma Carissa. Nginitian ako nito pagkadating ko kanina. Sabagay, sa buong Villarama clan, sa Grandma Carissa ang pinakamabait. Kaya nga Love na love ko siya eh at alam kong ipagtatangol ako nito kahit na anong mangyari.

"Bweno, mabuti naman at dumating ka na! Tapos ng magpaliwanag si Peanut sa amin, ang side mo na naman ang pakikinggan ko!" kaagad na untag ni Grandpa pagkaupo ko. Sumulyap muna ako kay Mama at Papa bago ko ibinaling ang tingin kay Grandpa.

"Granpa, wa-wala pong ibig sabihin ang tungkol sa kumakalat na larawan. Nagkita lang po kami ni Peanut kagabi sa bar.." paunang wika ko. Nagulat pa ako ng biglang sumabat si Peanut.

"Grandpa, I am sorry! Pero kung ano man ang nangyari, hindi ko po tatakbuhan iyun. Willing po akong panagutan kung ano man ang namagitan sa aming dalawa ni Charlotte!" wika nito na siyang labis na nagbigay sa akin ng matinding pagkagulat.

Ano ba ang sinasabi ng Mani na ito? Anong panangutan? Sa naalala ko wala namang nangyari? Nagkita kami sa bar, niyakap niya ako pagkatapos hinatid ko siya sa bahay niya dahil nalasing siya!

"Iyan ang gusto kong marinig sa iyo.

Iyan ang tunay na lalaki! Hindi basta- basta tumatakbo sa responsibilidad!'" sagot naman ni Grandpa. Hindi ko namang maiwasang umalma

"A-ano po? Pananagutan? Hoy Mani, ano bang pinagsasabi mo? Walang nangyari at walang dapat panagutan!" naiinis kong sagot. Sa sinabi nito kanina, kulang na lang na sabihin niya kina Grandpa na may nangyari sa amin.

"Charlotte! Sinusubukan naming ayusin ang gulong nangyari kaya huwag ka ng sumabat! Kung ito ang paraan para matigil na ang iskandalong ito, wala kang choice kundi pumayag sa gusto naming mangyari. Isa pa, hindi kami papayag na hindi ka panagutan ng lalaking iyan. Kasalanan mo din naman eh, kung nag -ingat ka kagabi hindi mangyayari ito! sagot naman ni Mama. Natameme naman ako.

Ngali-ngaling sabunutan ko naman si Peanut dahil sa mga sinabi nito. Pwede naman nyang sabihin sa lahat na walang nangyari. Wala kaming relasyon kaya hindi pwedeng mangyari sa aming dalawa ang inisip ng lahat ng tao na nandito sa living room.

"Bweno, gusto kong makausap ang pamilya mo Peanut Smith. Gusto kong idaos kaagad ang engagement niyong dalawa ni Charlotte. " sagot ni Grandpa na lalong nagpawindang sa utak ko. Hindi kayang tanggapin ng sestima ko ang takbo ng usapan ngayung araw.

"Po? No! Grandpa, please, hindi po bat gusto niyong magkaroon ng Doctor na apo? Hindi pa ako ready na magpakasal lalo na sa lalaking iyan!'" kaagad kong tutol. Umaasa ako na pakinggan nila ako. Kung alam ko lang na mangyayari ito, nag-insist na lang sana ako na pumasok sa military. Mas gustuhin ko pang tumira ng bundok kaysa naman

magkaroon ng ganitong klaseng problema.

Hindi ba pwedeng ayusin sa ibang

paraan ang tungkol sa kumakalat na

picture na iyun? Engagement kaagad? Wala ba akong right para tumutol? Kinabukasan ko ang nakataya dito at kahit na may gusto ako sa Mani na ito hindi ako papayag na maging asawa niya.

Baka mamaya habang mag-asawa kami kung sinu-sinong babae ang ikakama nito. Alam ng lahat kung gaano ito kababaero. Kung magpalit nga daw ito ng babae, parang nagpalit lang ng damit eh. Tapos papayag silang lahat ng ipakasal ako sa kanya? Nasaan ang hustiya?

"I insist! Alam nating dalawa kung ano ang nangyari sa pagitan natin at tama sila Grandpa...hindi pwedeng pabayaan kita! Paano kung magbunga iyun?

Ayaw kong isilang ang magiging baby natin na wala ako sa tabi mo. Na hindi man lang kita naiharap sa altar! Gusto kong ayusin ang buhay ko kasama ka. Kaya please lang, huwag ka ng tumanggi!" nakangiti pang wika ni Peanut. Kaagad ko naman naikuyom ang aking kamao. Parang gusto kong dagdagan ang pasa nito sa pisngi para tumigil na siya.

Sobrang advance niyang mag-isip. Walang nangyari at paano ako mabubuntis? Gago ba siya? Naka- drugs ba ang Mani na ito? Kainis! Ang sarap suntukin sa nguso para tumigil na!

"Ano ba ang pinagsasabi mo? Anong mabubuntis? Nahihibang ka na ba? Baliw ka ba?" galit kong sigaw sa kanya. Sa sobrang inis ko dito nakalimutan ko na kaharap pala namin si Grandpa. Sinitsitan lang ako ni Mama kaya kahit papaano bumalik ako sa huwesyo.

"Grandpa, wala pong nangyari! Promise, kahit na ipacheck-up niyo po ako, hindi po totoo ang sinasabi ni Peanut!" nakikiusap kong wika kay Grandpa. kaagad naman itong umiling.

"Wala ng dahilan pa para pag-usapan ang tungkol sa bagay na ito. Since, gusto ka namang panagutan ni Peanut, kailangan nating ma-iset ang engagement niyo sa lalong madaling panahon!'" finale na wika ni Grandpa at kaagad na tumayo. Tumiting pa ako kay Grandma para humingi ng tulong pero tinanguan lang ako nito at hawak kamay na lumabas sila ni Grandpa dito sa living area. Nagpapaawa naman akong tumingin kina Mama at Papa.

"Mag-usap kayong dalawa. Kung ano man ang napag-usapan ngayun, hindi na mababago iyun....and ikaw lalaki, aasahan namin na kung ano man ang sinabi mo ngayun lang, hindi na mababago iyun." seryosong wika ni Papa at tumayo na din. Sabay silang dalawa ni Mama na lumabas ng living room kaya naman naiwan kaming dalawa ni Peanut dito sa loob.

Sa sobrang inis na nararamdaman ko kaagad ko itong hinarap at malakas na sinampal sa kanyang pisngi. Kanina ko pa ito gustong gawin sa kanya at dahil kaming dalawa na lang ang naiwan dito gagawin ko kung ano man ang naisip kong gawin sa kanya.

"Ano ba? Talagang gusto mo pang dagdagan ang pasa sa pisngi ko?" inis naman nitong wika pagkatapos makabawi sa pagkagulat. Inismiran ko lang ito at dumistansya sa kanya. Maganda na ang maging alerto. Baka bigla akong gantihan eh.

"Kulang pa iyan sa mga pinanggagawa mo! Imbes na tulungan mo akong kumbinsihin silang lahat na wala naman talagang nangyari sa atin, ginatungan mo pa talaga! Ano ba ang gusto mong palabasin? Natatakot ka ba kaya hindi ka maka-hindi?" galit kong wika sa kanya. Kaagad kong napansin ang pagsalubong ng kilay nito. Palatandaan na hindi niya nagustuhan ang sinabi ko ngayun.

"Hindi mo pa nga ako kilala Charlotte. Ako ang taong walang kinatatakutan at may prinsipyo! Ihanda mo ang sarili mo dahil wala kang choice kundi magpakasal sa akin!'" sagot naman nito habang bakas sa boses nito ang tinitimping pagkainis sa akin.

"Bakit? Naubusan ka na ba ng babae at ako naman ang pinagdiskitahan mo? Peanut, ano ba! Hindi kita type at lalong ayaw kitang maging asawa!" galit kong sagot sa kanya.

Bahala na pero ilalaban ko ang karapatan ko! Hindi ako papayag na

maitali sa isang playboy na kagaya niya! Ang pagpapakasal kay Peanut ay maging sakit lang ng ulo ko. Kailangan kong makumbinsi sila Grandpa na huwag ituloy ang kanilang plano. Ako ang magdedesisyon kung magpapakasal ba ako or hindi!

"Wala kang choice kundi ang pumayag Charlotte. Matatali ka sa akin at ako ang puputol sa sungay mo! Hindi ka pwedeng umayaw dahil gagawin ko ang lahat para ma-iset ang kasal natin sa lalong madaling panahon!'" naiinis na sagot nito. Hindi naman ako makapaniwala.

Talaga bang seryoso siya sa mga sinasabi niya ngayun? Bakit?

"No! walang kasalan na mangyayari at papatunayan ko kina Grandpa na wala naman talagang nangyari sa ating dalawa. Isa pa hindi ikaw ang lalaking pangarap ko na makasama habang buhay!" galit kong wika sa kanya. Kita ko ang lungkot na biglang rumehistro sa mga mata nito pero hindi ko na pinanasin pa iyun. Ang mahalaga sa akin ngayun ay ang matakasan ang problemang ito. Masyado pa akong bata para pumasok sa buhay may- asawa.

"Hindi mo gusto? Pwes, gagawin ko ang lahat para magustuhan mo ako! Wala pang babae ang tumatanggi sa akin Charlotte at hindi ako papayag na hindi ka maging akin!'" sagot naman nito.

"Oh, really? Well, sorry ka dahil hindi ako katulad sa mga babaeng nakilala mo. Hinding hindi kita magugustuhan at ayaw ko sa iyo!' diretsahan kong wika sa kanya. Lahat gagawin ko mapaniwala lang ito na wala akong naramdaman sa kanya. Para naman ma -discouraged siya sa akin. Maraming babae diyan na pwede iyang pagtripan.

Hindi ako papayag na maisama niya ako sa listahan niya.

"Tingnan natin! Magpakasal ka sa akin at tingnan ko kung hanggang saan ang tapang mo! Remember, nasa likod ko ang pamilya mo, mukhang boto sila sa akin kaya kaagad silang pumayag sa suggestion ko kanina. Dont worry, sisiguraduhin ko na hindi mo

pagsisisihan ang pagpapakasal sa akin. " nakangisi naman nitong wika. Lalo ko namang naikuyom ang aking kamao dahil sa matinding pagkainis.

Chapter 311

CHARLOTTE POV

Kung pwede lang tirisin sa sarili kong mga palad ang Peanut Smith na ito kanina ko pa sana ginawa. Ano ba ang gusto niyang mangyari? Bakit sa dinami-daming babae na pwede niyang pagdiskitahan, bakit ako pa talaga?

"Bahala ka! Pero isa lang ang nasisiguro ko! Walang kasalan na mangyayari dahil ayaw ko!" galit kong wika at akmang tatalikuran ito ng bigla nya akong hawakan sa braso.

"Where are you going? Hindi mo ba narinig ang sinabi sa iyo kanina nila Mama at Papa? Mag-uusap daw tayo!"" sagot naman nito gamit ang seryosong boses. Galit ko itong tinitigan sa kanyang mga mata sabay piksi.

"Ano pa ba ang pag-uuspan natin? Walang patutunguhan ang lahat at hangat hindi mo binabawi ang mga kasinungalingan na itinanim mo sa utak ng pamilya ko ayaw kitang makausap!'" galit kong sagot sa kanya. Kaagad naman itong napangisi.

"Ang akala mo ba ganoon lang kadali sa akin ang lahat para bawiin ang nasabi ko na ? May paninindigan ako Charlotte at lahat ng nasabi ko na hindi na magbabago. Magpapakasal ka sa akin sa lalong madaling panahon at walang dahilan para tumutol ka!" Giit nito.

"In your dreams! Hindi ako ganoon kadaling diktahan Peanut! Isa pa, bakit ba atat kang magpakasal? Dahil ba naiinggit ka sa mga kaibigan mo na may mga asawa na? Ayaw mong mapag - iwanan?" sagot ko sa kanya. SAglit itong natigilan bago dahan-dahan na sumilay ang ngiti sa kanyang labi.

"Isipin mo ang mga gusto mong isipin, wala akong pakialam!" sagot nito at akmang lalabas na ng living area ng muli akong nagsalita.

"Bakit ako? Marami namang babae diyan na pwede mong maging asawa, bakit ako pa?" tanong ko sa kanya. Hindi ito nakaimik.

"May fiancee ka na diba? Si Maureen? Bakit hindi na lang siya ang yayain mong magpakasal? Bakit gusto mo pa akong isali sa kalokohang ito?" galit kong tanong sa kanya.

Hindi ko napaghandaan ang sumunod niyang ginawa. Kaagad ako nitong kinabig at mahigpit na hinawakan sa likod ng aking ulo at pinaglapat ang aming labi. Hindi naman ako nakapalag sa bilis ng pangyayari.

Ito ang first kiss ko at aaminin ko na nagulat talaga ako? Bakit ang bilis kumilos ng Peanut na ito? Ganito ba talaga siya ka-expert pagdating sa mga babae?

Halos nawindang ang takbo ng utak ko ng maramdaman ko ang mabining galaw ng labi nito sa bibig ko. Parang bigla akong nawalan ng lakas na tumutuol. Bakit pakiramam ko bigla akong nakarating sa alapaap dahil sa simpleng halik na ito? Ano ang meron kay Peanut na hindi ko mahindian?

Hindi ko na namalayan pa kung ilang minuto nang magkalapat ang aming labi. Basta ang alam ko, nag-eenjoy ang buo kong sistema sa mga nangyayari sa aming dalawa ngayun. Gustong gusto ko ang lasa ng labi ni Peanut. Ang tamis at parang biglang huminto ang oras sa pagitan naming dalawa.

"Charlotte, pinapa-----" Kaagad kong naitulak si Peanut ng marinig ko ang boses na iyun. Si Mama at huling huli kaming dalawa ni Peanut sa nakakahiyang sitwasyon.

Napansin ko din ang pagkagulat sa mga mata ni Mama habang nagpapalipat-lipat ng tingin sa aming dalawa ni Peanut. Sa dinami-dami ng tao dito sa loob ng mansion, siya pa talaga ang nakahuli sa amin.

"Tita, sorry po! Hi-hindi lang po namin napigilan ang silakbo ng damdamin namin. Promise po, papakasalan ko po siya sa lalong madaling panahon." si Peanut ang unang nakabawi sa pagkagulat kaya ito ang unang nakapagsalita.

Parang gusto ko naman lumubog sa kinatatayuan ko dahil sa mga nangyari? Paano pa nito maniniwala si Mama sa akin na walang nangyari sa aming dalawa gayung huling huli niya kaming dalawa ni Peanut. Bakit ba feeling ko, hindi umaayon ang pagkakataon sa akin. Bakit ba lagi na lang akong pumapalpak.

"Mukhang nagkakagustuhan talaga kayo ng anak ko, kaya kahit mahirap sa amin, wala kaming choice kundi ang ibigay sa inyo ang basbas. Kailangan niyong maikasal bago magkaroon ng laman ang tiyan ng anak ko. Ayaw kong iharap mo siya sa dambana na buntis na Peanut!'"seryosong sagot ni Mama. Kaagad na nanlaki ang aking mga mata dahil sa narinig.

"O-opo Tita! Kung papayag po kayo, gusto kong sa susunod na buwan na idadaos ang kasal naming dalawa ni Charlotte. Ayaw ko din pong makaladkad ang pangalan niya sa kontrobesiyal kaya naman po gagawin ko ang lahat para maiayos po ito kaagad!" sagot naman ni Peanut.

Parang gusto ko naman maiyak sa mga naririnig. Pakiramdam ko, wala na talaga akong kawala. Pinagkaisahan na nila ako at pakiramdam ko wala man lang kumakampi sa akin. Walang gustong maniwala sa akin.

"Bweno, sumunod na kayong dalawa sa dining area. Lunch time na at gusto nila Daddy Gabriel na sabay-sabay tayong kumain para mapag-usapan ang detaltye na kasal niyong dalawa ni Charlotte!" wika naman ni Mama sabay talikod. Kaagad naman akong napasunod dito pero nagulat na lang ako ng pasimple akong hinawakan ni Peanut sa kamay at pinagsiklop niya pa talaga ang aming palad.

Muli akong nakaramdam ng pagkailang. Libo-libong bultahe ng kuryente ang naramdaman ko na biglang tumulay sa buo kong pagkatao dahil sa simpleng pagdikit ng aming balat.

Wala ako sa aking sarili hanggang sa natapos kaming kumain ng tanghalian. Lutang ako at wala na akong panahon pa na tumutol lalo na ng muling i- declare ni Peanut na sa susunod na buwan gagaanapin ang aming kasal,

Masyadong mabilis para sa akin iyun. Ayaw din akong pakinggan nila Mama at Papa. Mas mahalaga sa kanila ang reputasyon ng aming pamilya. Hindi din nila matangap ang mga kumakalat na balita na nagkaroon ako ng relasyon sa kilalang playboy na si Peanut Smith.

Labag man sa loob ko ang mga nangyayari, wala akong choice kundi ang umaasa na walang kasalang mangyayari sa pagitan naming dalawa.

Chapter 312

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kumain ng lunch kaagad akong umiskapo. Pasimple akong lumabas ng mansion at mabilis na sumakay ng taxi.

Walang sino man ang nakapansin sa pag-alis ko dahil naging abala ang lahat. Kausap ni Peanut si Uncle Rafael at nasa nursery room naman si Veronica para asikasuhin ang kambal. Sila Mama at Papa ay kausap ang mga Tita's at Tito's ko pati na din sila Grandma at Grandpa.

Gusto kong mapag-isa at magmuni muni. Gusto kong mag-isip at at ayaw kong makarinig ng karagdagang salita mula sa pamilya ko.

Nagpahatid ako sa driver malapit sa tabing dagat. Palagi kong nadadaanan ang lugar na ito pero hindi ako nag- abalang bumaba noon. Maraming tao ang namamasyal sa buong paligid at may nakita akong coffee shop kaya kaagad akong pumasok doon.

Pagkatapos kong umurder ng kape kaagad akong naghanap ng bakateng mesa. May bakante pa sa bandang sulok kaya iyun ang pinili ko. Isa pa, mas maganda ang pwesto dahil mula doon kita ko ang kalmadong karagatan.

Medyo mahal ang kape na sini-serve dito kaya kaunti lang ang mga tao na pumapasok. Pabor sa akin iyun dahil gusto ko ng tahimik na lugar. Mas maraming tao sa labas, lalo na sa tabing dagat. Karamihan mga pami- pamilya kaya naman hindi ko maiwasang makaramdam ng lungkot.

Pakiramdam ko biglang nagbago ang lahat sa akin. Bigla din nagbago ang pagtrato sa akin ng sarili kong mga magulang. Ayaw din nila akong pakinggan.

Aaminin ko, may gusto din ako kay Peanut pero hindi ibig sabihin noon na magpapatali ako sa kanya. Na basta na lang ako papayag na maging asawa niya.

Alam ko ang karakas ni Peanut. Hindi ito nawawalan ng babae at hindi ako sigurado kung magbabago ba ito pagkatapos naming ikasal.

Nasa malilim akong pag-iisip ng maramdaman ko na may umupo sa tapat ko. Kaagad akong napatitig dito at kaagad na sumalubong sa paningin ko ang isang lalaki na nakasuot ng facemask at sunglass.

"Charlotte?" patanong pang wika nito habang nakaharap sa akin. Kaagad naman napakunot ang noo ko. Inaanalisa ko kung sino ang kaharap ko ngayun dahil hindi naman kita ang kanyang mukha.

"Sorry, ako ito si Lucas! Lucas Martinez!" muling wika at kaagad na tinanggal ang suot niyang facemask at salamin. Nagulat naman ako.

Yes, Si Lucas, naalala ko na. Siya ang actor na nakilala ko noong birthday party ni Peanut. Siya din ang nagligtas sa akin sa kahihiyang gustong ibigay sa akin ni Maureen.

Kaagad akong napangiti sabay tayo. Mabait si Lucas at walang dahilan para isnabin ko ito. Sa totoo lang, gusto ko siyang maging kaibigan.

"Lucas? Hi! Kumusta?" kaagad na sambit ko sabay lahad ng kamay sa harap nya. Kaagad naman niyang tinangap iyun.

"Ayos lang...Kakatapos lang ng shooting ko malapit sa lugar na ito kaya naisipan kong dumaan dito sa coffe shop. Swerte naman at nakita kita kaya kaagad kitang nilapitan." 

nakangiti nitong sagot. Hindi ko maiwasang mapangiti

Kahit papaano, nakaramdam ako ng gaan ng kalooban. Sana lang, mag stay si Lucas para naman may makausap ako.

"Ano nga pala ang ginagawa mo dito? Sino ang kasama mo?" tanong nito. Bumalik ako sa pagkakaupo ko at malakas na napabuntong hininga.

"Mag-isa lang ako. Wala eh....gusto kong mag-isip. Masyadong toxic na ang buhay at gusto kong lumanghap ng sariwang hangin." sagot ko naman sa kanya. Natigilan ito. Tinitigan muna ako nito bago na din naupo sa harap ko.

"Parang alam ko na ang pinuproblema mo ah? Tungkol ba ito sa mga larawan na kumalat kaninang umaga? Sa pagitan niyong dalawa ni Peanut Smith?" tanong nito. Natigilan naman ako.

Kung ganoon, kalat na kalat na pala talaga ang larawan na iyun. Kaya pala nawindang ang pamilya namin. Kaya pala gusto nila akong ipakasal kay Peanut para matapos na ang issue na iyun.

"Yes...iyun nga! As you can see, hindi ako sanay sa mga issue na ganiyan. First time din nakaladkad ang pangalan ko sa ganitong iskandalo." sagot ko naman.

"Naku, maliit na bagay lang naman iyun. Wala naman talagang malisya ang larawan na iyun. Isang click lang ng picture iyun at kayo lang dalawa ni Peanut ang nakakaalam kung ano ba talaga ang istorya sa likod ng larawan na iyun. Hayaan mo na lang, ilang araw lang ang itatagal ng issue na iyan at matatapos din." sagot naman nito.

Showbiz ito at ganoon lang ka-simple ang pananaw niya. Paano naman sa akin na isang private citizen? Hindi pwedeng baliwalain iyun lalo na at may iniingatang pangalan ang pamilya na kinabibilangan ko.

"Hindi pwedeng baliwalain dahil gusto ng pamilya ko na ipakasal kaming dalawa ni Peanut Smith!" sagot ko. Magaan ang loob ko kay Lucas at pwede ko naman sigurong sabihin sa kanya kung ano ang problema ko. Hindi ito lalapit sa akin kung ayaw niya din akong maging kaibigan.

"What? Kasal? Kay Peanut Smith?" gulat naman na bulalas nito. Kaagad akong napatango.

"Ganoon kahigpit ang pamilya mo? At pumayag ka?" muling tanong nito? Kaagad naman akong umiling.

"Iyan ang gumugulo sa isipan ko ngayun. Ayaw ko sanang pumayag. Ang problema nga lang, ayaw din nila akong pakinggan.'" sagot ko naman. Blanko ang expression sa mukha nito habang nakatitig sa akin.

Dahil wala akong mapagsabihan ng sama ng loob ko sinabi ko lahat ang gusto kong sabihin kay Lucas. Pakiramdam ko siya lang ang karamay ko sa mga sandaling ito. Hindi ko na nga namalayan pa ang paglipas ng oras.

"I am sorry kung pati ikaw napagsabihan ko ng problema ko. Pakiramdam ko kasi down na down ako ngayun. Nahihirapan ako sa sitwasyon ko." wika ko sa kanya. Kaagad naman ako nitong nginitian.

"Dont worry! Masaya ako dahil sa dinami-dami ng tao sa mundo, ako pa talaga ang napili mo na bahagian ng iyung problema. Dont worry, maayos din ang lahat ng ito. Masyadong sariwa pa kasi ang mga nangyari pero pasasan ba at pakikinggan ka din ng pamilya mo. Huwag ka lang panghinaan ng loob.

" sagot pa nito sa akin. Pilit naman akong ngumiti. 

Sinipat ko ang suot kong relo at kaagad na napatayo lalo na ng mapansin ko na halos alas singko na ng hapon. Baka hinahanap na ako sa mansion. Wala din akong dalang cellphone na pwede nilang tawagan.

"Salamat talaga Lucas. Malaking tulong sa akin na nandiyan ka. Salamat dahil kahit na bagong magkakilala pa lang tayo nandyan ka kaagad para damayan ako." wika ko sa kanya. Tumayo muna ito bago sumagot.

"So, ihahatid na kita sa inyo?" patanong nitong wika. Muli kong naalala na wala pala akong dalang sasakyan kaya dahan-dahan akong napatango.

"Hindi ba ako makakaabala sa iyo? Baka mamaya busy ka. Ayos lang ako, marami namang taxi sa labas. Kaya ko ng umuwi mag-isa." sagot ko naman

"Charlotte, please..magkaibigan tayo diba? Hayaan mo akong ihatid kita. Mas mahalaga sa akin ang sandaling ito kumpara sa aking trabaho kaya huwag mo sanang isipin na pabigat ka sa akin." sagot naman nito. Tipid akong tumango at nagpatiuna ng naglakad palabas ng coffee shop.

Dahil talagang nag-insist ito na ihatid ako wala akong choice kundi pumayag na lang. Isa pa mas pabor sa akin ang offer nito. Mahirap din ang mag- commute lalo na at mag-isa lang ako.

Sa mansion na ako nagpahatid kay Lucas dahil nandoon ang aking kotse. Nasa kotse din ang aking cellphone pati na din ang mga gamit ko sa School. Isa pa baka hinihintay ako nila Mama at Papa doon. Hindi pa naman ako nagpaalam at tiyak na malalagot na naman ako nito.

"Lucas, thank you sa paghatid ha?" kaagad na wika ko kay Lucas pagkababa ko sa kotse nito. Talagang bumaba pa ito ng kotse para pagbuksan ako ng pintuan. Kahit nasa showbiz siya napaka-gentleman niya pa rin. Mabait din ang awra ng mukha nito kaya siguro kaagad naging palagay ang loob ko sa kanya.

"No worries! Hope na hindi ito ang huli nating pagkikita Charlotte!" nakangiti nitong sagot bago muling pumasok sa loob ng kotse.

Hinintay ko munang makaalis ang kotse ni Lucas bago ako nagpasyang pumasok sa loob ng mansion. Pagkapasok ko ng gate kaagad kong napansin ang sasakyan ng mga magulang ko kaya baka after dinner pa kami nito uuwi ng bahay.

"So, lumabas ka! At sino ang naghatid sa iyo? Si Lucas? Matagal na kayong magkakilala?" nagulat pa ako ng may biglang nagsalita sa likuran ko. Palingon ko kaagad na tumampad sa mga mata ko si Peanut.  Namumula ang mga mata nito at mukhang nakainom na naman.

Hindi ko maiwasang mapaismid! Hindi pa man kami formal na mag-fiancee pero mukhang gusto na nitong pakialaman ang buhay ko. Eh ano ngayun kung kasama ko si Lucas Martinez?

Hindi ko ito pinansin at tuloy-tuloy akong naglakad papasok ng mansion. Simula ngayung araw, hindi ko na papansinin ang Peanut Smith na ito. Hindi ako papayag na paghihimasukan niya ang buhay ko.

"Charlotte, kinakausap pa kita! Bakit kasama mo ang kutong lupa na iyun? Saan kayo nagpunta? Hindi ka pwedeng mag-entertain ng kahit sino dahil malapit na kitang maging asawa!' " muling wika ni Peanut. Sa pagkakataon na ito ramdam ko na kung gaano ito ka-seryoso. Galit ko itong hinarap at pinamaywangan.

"Ano ba ang problema mo? Masyado kang feeling! Sa palagay mo ba papayag akong magpakasal sa siyo? Isa pa, wala kang karapatan para magtanong ng mga ganyang bagay! Hindi kita kapatid at lalong hindi tayo magkaanu-ano!' galit kong wika sa kanya.

Lalong nagdilim ang awra nito. Kita ko ang tinitimping galit sa mga mata nito habang nakatitig sa akin. Nilapitan ako nito at hinawakan sa magkabilang balikat.

"Wala akong pakialam kung galing ka man sa isa sa tinitingalang pamilya ng bansa Charlotte. Ngayung na-plantsa na ang tungkol sa pagpapakasal nating dalawa hindi ako papayag na may iba pang lalaki na aali-aligid sa iyo.

Tandaan mo, hindi mo pa ako kilala at hindi mo alam ang pwede kong gawin sa mga taong gusto kang agawin sa akin." Seryoso nitong bigkas habang titig na titig sa mga mata ko. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng kaunting takot dahil sa ipinapakitang asal nito sa akin.

Aminando ako na hindi ko pa nga masyadong kilala si Peanut. Ang alam ko lang best friend siya ni Uncle Rafael at maliban doon, wala akong ni kahit na anong impormasyon kung anong klaseng pagkatao meron siya.

Dapat ba akong kabahan sa kanya? Hindi na ba ako makakatakas pa sa kasal na ito dahil talagang pursigido siya na maikasal kaming dalawa? Pero bakit ako pa?

Chapter 313

CHARLOTTE POV

Ilang beses na pakiusapan at paliwanagan ang nangyari sa pagitan ko at ng mga magulang ko, walang nangyari.

Mabilis na na-iset ang kasal naming dalawa ni Peanut. Isang buwan na paghahanda at tuluyan na akong maging asawa nito.

Hindi ko alam kung anong klaseng buhay ang naghihintay sa akin kapag tuluyan na kaming magsama bilang isang tunay na mag asawa. Pero ito lang ang nasisigurado ko, hindi ito ganoon kadali.

"Wow! Bagay na bagay po sa inyo ang gown Mam!" naipilig ko ang aking ulo ng marinig kong nagsalita ang isang staff na nag-aassist sa akin sa pagsusukat ng gown. Tama ang sinabi nito, bagay sa akin ang gown na suot ko pero hindi man ang ako nakaramdam ng saya. Ang pagpapakasal sa isang babaero ay isang malaking parusa para sa akin.

Hindi ko alam kung ano ang pinakain ni Peanut sa mga magulang ko kung bakit niya napapayag kaagad na magpakasal kami. Kung tungkol sa kumakalat na picture ang dahilan mabilis lang naman sanang resulbahin iyun. Hindi na dapat humantong pa sa kasalan ang lahat lalo na at hindi pa ako ready.

Pagkatapos kong magsukat ng gown na isusuot ko sa kasal kaagad akong lumabas ng fitting room. Kaagad kong nakita ang matiyagang naghihintay na si Peanut. Sa hitsura nito mukhang kanina pa ito naiinip kaya kaagad ko itong nilapitan.

"Pwede mo na akong iiwan dito. May ilang detalye pa kaming pag-uusapan kaya baka matagalan pa." malamig kong wika dito.

Simula ng nai-set ang kasal naming dalawa naging malamig na ang pakikitungo ko sa kanya. Kinakausap ko lang ito kapag kailagang-kailangan at pagkatapos noon wala na.

"Isasama kita mamaya sa airport. Susunduin natin ang Mommy ko. Aattend siya sa kasal natin next week kaya sana magkasundo kayong dalawa. " sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na magtaka

Sa buong panahon na napag-usapan ang tungkol sa kasal namin walang iniharap na pamilya si Peanut. Bunga siya ng broken family at parehong may kanya-kanyang pamilya na ang kanyang mga magulang. Ang pagdalo ng Ina nito ay malaking bagay para sa kanya. Hindi din naman ako intersado na ma-meet ang Nanay niya. Pakiramdam ko ang kasalan na magaganap sa pagitan naming dalawa ay isang malaking parusa sa akin.

Naupo ako sa isang upuan bago tumango.

"Kung ganoon, magkita na lang tayo mamaya sa isang mall. Iwan mo na ako dito." sagot ko. Saglit itong natigilan habang seryoso akong pinagmamsdan. Nagulat pa ako nang naupo ito sa tapat ko.

"Hihintayin na kita. Wala naman akong ibang appointment na gagawin ngayung araw kaya masasamahan kita buong araw." sagot nito

Hindi ko na ito kinibo pa. Inabala ko ang sarili ko sa kakatingin sa mga magazine na nasa harap ko. Kunwari naging abala ako para maiwasan ang pakikipag-usap kay sa kanya.

"Alam kong hindi mo gusto ang nangyayari ngayun pero wala na akong magagawa pa para bawiin ko na ang nasabi ko na. Huwag kang mag-alala, kahit kasal ka na sa akin, bibigyan pa rin kita ng kalayaan para magawa mo lahat ng gusto mo." Napahinto ako sa aking binabasa ng marinig ko ang sinabing iyun ni Peanut. Nagtataka akong napatitig dito.

"A-anong ibig mong sabihin?" tanong ko

"Ibibigay ko sa iyo ang gusto mo, magiging kasal lang tayo sa papel pero hindi tayo magsasama bilang mag- asawa." sagot nito. HIndi naman ako nakasagot. Pilit na inaanalisa ng utak ko ang mga sinabi niya ngayun.

"Alam kong wala kang gusto sa akin. Napipilitan ka lang diba? Well, the feeling is mutual. Hindi din kita gusto at wala akong balak na itali ka habang buhay sa akin. Malaki lang ang respito ko sa grandma at grandpa mo kaya nag - offer kaagad ako ng kasal sa kanila para matigil na ang issue na pilit na pinapakalat tungkol sa ating dalawa ng media. "Muling wika nito.

Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa mga sinasabi niya ngayun pero bakit ganoon? Bakit may kirot sa puso akong nararamdaman sa mga sinasabi niya ngayun. Bakit lalo akong nakaramdam ng matinding lungkot?

Kung tutuusin, maganda ang sinasabi niya ngayun. Pabor dapat sa akin iyun. Pero bakit masakit sa kalooban?

"Bakit mo ito ginagawa? Kung napipilitan ka din sa kasalang ito, bakit ka pumayag? Bakit ka nagsinungaling sa kanila?" sagot ko sa kanya. Malungkot akong tinitigan nito bago sumagot.

"Dahil iyan ang pakiusap sa akin ng mga magulang mo. Iniisip nila na ang kasal na ito ang maging dahilan para tuluyan mo ng kalimutan ang pangarap mong pumasok sa military." sagot nito. Lalo akong nagulat sa sinabi niya. "Anong sabi mo?" tanong ko.

"Yes, iyan ang totoo Charlotte! Alam kong nagtataka ka kung bakit sobrang bilis ng pagpayag nila sa kasal na ito. Kahit na hindi maganda ang reputasyon ko, sumugal pa rin sila. Ganyan ka nila kamahal. Itatali ka nila sa kasal na ito para tuluyan mo ng talikuran ang pangarap mo." sagot nito. Hindi ko na napigilan pa ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

Sa mga sandaling ito, hindi ko alam kung magagalit ba ako sa sarili kong mga magulang. Hindi pa ba sapat sa kanila ang pangako ko na susundin ko muna ang gusto nila? Na hindi muna ako papasok sa military dahil iyun ang gusto nila. Pero bakit kailangan pang umabot kami sa ganito. Wala ba silang tiwala sa akin?

Gustuhin ko mang magalit pero ano pa nga ba ang saysay noon! Hindi na ako pwedeng umatras sa kasal na ito dahil lalo itong magbibigay ng malaking issue sa pamilya namin. Naka-ready na ang lahat at ang araw na lang ng kasal ang hinihintay. Hindi na pwedeng umatras dahil mas malaking issue ang mangyayari kung gagawin ko iyun.

Mabilis na lumipas ang mga araw. Dumating din ang araw na ayaw ko na sanang mangyari pa. Ang araw ng aming kasal.

Naayusan na ako at naisuot ko na din ang damit pangkasal ko habang wala kakurap-kurap kong tinitigan ang sarili kong reflexion sa salamin. Malungkot akong napangiti. Hindi ito ang pangarap kong kasal. Hindi sa ganitong paraan at hindi sa ganitong edad.

"Mam, kailangan na po nating pumunta ng simbahan. Kayo na lang po ang hihintay doon." napakurap pa ako ng makailang ulit habang pilit na pinapakalma ko ang sarili ko.

Kung tutuusin may oras pa ako para tumakas at gawin lahat ng gusto ko. Pwede kong ituloy ang pangarap ko na pumasok sa military na hindi na kailangan pang isaalang-alang ang opinions ng aking pamilya. Iyun ay kung kaya ko silang ipahiya. Iyun at kung kaya kung baliwalain ang kagustuhan nila. Iyun ay kung kaya kong talikuran ang pamilya ko dahil sa pangarap ko.

Sa totoo lang, naguguluhan ako. Hindi ko alam kung alin ang susundin ko. Prensipyo ko ba or kagustuhan ng mga magulang ko at mga taong nakapalibot sa akin? Hindi ko alam.

Chapter 314

CHARLOTTE POV

'Ang pagpapakasal ay isang sagradong bagay at hindi dapat gawing laro.' iyan ang tumatakbo sa isipan ko habang naglalakad ako sa gitna ng isle. Present lahat ng mga mahal ko sa buhay at mga malalapit na kaibigan.

Sa totoo lang, hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayun. Lalo na ng makita ko si Peanut na nakatayo sa harap ng altar at seryosong nakatitig sa akin.

Pagkalapit ko sa kanya, walang emosyon na tinangap nito ang aking kamay. Hindi ko tuloy malaman kung masaya or malungkot ba ito.

Gayunpaman, hindi ko nalang binigyang pansin pa. Wala din namang halaga pa kung aalamin ko pa ang nararamdaman niya.

Natapos ang seremonya ng kasal na

wala akong naintindihan. Kahit nga ng sabihin na ng pari ang katagang 'you may now kiss the bride' hindi naging exciting sa lahat. Lalo na sa akin.Paano ba naman kasi, sa pisngi ulit ako hinalikan ni Peanut. Palatandaan lang na hindi naman talaga kami magsasama bilang tunay na mag- asawa.

Dapat nga maging masaya ako eh. Magiging malaya pa din naman ako after ng kasal na ito. Walang mababago sa buhay ko.

Pagkatapos ng kasal, kabi-kabilaang pagbati ang narinig ko. Puro ngiti at tango lang naman ang naging sagot ko.Pagkatapos, diretso kami sa isang hotel kung saang gaganapin ang reception at doon din kaming dalawa magpalipas ng gabi bago kami lilipad bukas ng umaga papuntang Japan para sa aming honeymoon.

Natatakot man sa mga posibleng

mangyari sa sandaling magkasama kami ni Peanut, pinilit ko pa rin magpakatatag. Mukha naman itong mabait at umaasa ako na paninindigan niya ang sinabi niya sa akin na mag- asawa lang kami sa papel. Na hahayaan niya akong maging malaya at magagawa ko pa rin lahat ng gusto kong gawin.

Sabay na kaming pumasok sa loob ng aming hotel room. Walang kahit na anong seremenoya na nangyari. Sabagay, ano pa ba ang aasahan ko? Iyung bubuhatin niya ako sa loob ng hotel room katulad na mga napapanood kong love story? Na maging sweet kami?

Of course, hindi mangyayari iyan at never na mangyari sa aming dalawa iyun.

"Mauna ka ng gumamit ng banyo. Alam kong kanina ka pa init na init

diyan sa suot mo." kaagad na wika nito sa akin pagkapasok pa lang namin. Tintigan ko muna ito bago tumango at mabilis na sinunod ang gusto niya.

Nakakailang pala talaga na may kasama kang lalaki sa iisang kwarto. Pero, kailangan ko ng sanayin ang sarili ko. Wala eh, kahit na ano pang sabihin ko, mag-asawa na kaming dalawa ni Peanut at hindi pwedeng magbangayan kami sa lahat ng oras. Masyadong toxic iyun.

Pwede naman siguro kaming mag- umpisa sa pagkakaibigan. Tama, pwede muna kaming maging magkaibigan hangat kinikilala pa namin ang isat isa. Malay mo naman, baka kaming dalawa talaga ang nakatakda sa isat isa diba?

Kaagad kong ipinilig ang ulo ko ng maisip iyun. Ano ba itong nangyayari sa akin? Bakit biglang inasam ng puso ko na magkakaroon talaga kami ng tunay na romnace ni Penaut? Hindi dapat ako mag-isip ng ganito dahil baka ako lang ang umaasa ng ganoon. Baka nga mauwi lang din sa hiwalayan ang lahat eh.

Nagpasya na lang akong maligo at nagbihis ng pinaka-desente kong pantulog. Blouse at pajama at nagmamadaling lumabas ng banyo pagkatapos kong gawin ang evening routine ko.

Nagtaka pa ako dahil walang Peanut akong naabutan. Inilibot ko pa ang tingin sa paligid ng hotel room pero wala talaga siya.

"Saan siya nagpunta ng ganitong oras? " hindi ko pa napigilang bulong sa aking sarili at kaagad na napakunot ang noo ko ng mapansin ko na may note na nakapatong sa bedside table. Kaagad iyung kinuha at binasa.

Sinabi lang nito na lalabas daw siya. Pwede na daw akong magpahinga dahil maaga pa ang alis namin bukas.

Sa nabasang iyun, bigla akong nakaramdam ng kurot sa puso. First night naming dalawa ngayun pero kung saan-saan siya magpupunta.

Pwede naman siyang mag-stay dito sa hotel room namin. Kahit hindi namin pwedeng gawin ang ginagawa ng tunay na mag-asawa, pero gusto ko pa din siya makasama. Gusto ko sanang maka -kwentuhan ang isang Peanut Smith hanggang sabay kaming makatulog.

Pero, mukhang malabo mangyari iyun. Hindi siguro talaga ako dapat na umasa na maging maayos ang pagsasama namin.

Dahil sa sobrang pagod, kaagad na akong nakatulog. Naalimpungatang lang ako sa sunod-sunod na tunog ng aking cellphone. Noong una, nagtataka pa ako kung nasaan ako, pero noong sumagi sa isip ko na ikinasal na pala ako kay Peanut at nandito ako sa isang hotel kaagad kong inabot ang cellphone ko para alamin kung sino ang nag-memessage sa akin.

Messenger message. isang video clip at kaagad kong binuksan. Kaagad na nanlaki ang aking mga mata ng mapansin ko kung sino ang nasa video. Si Peanut, may kahalikang babae at walang iba kundi ang ex fiance nitong si Maureen.

Bago lang ang video na ito dahil kung ano ang suot ni Penaut kanina, iyun din ang nasa video. Parang may kung anong bagay ang biglang kumurot sa puso ko. Hindi ako makapaniwala na sa unang gabi na pagsasama namin bilang mag-asawa, ibang babae ang gusto nitong makatabi sa kama.

Hindi ko na mapigilan pang maluha

ang maluha ng mag-send ito ng panibagong message kung saang hotel ito nangyari. Dito lang din sa hotel na kinaroroonan namin at kung hindi ako nagkamali number iyun ng katapat na room lang namin. Kaagad akong napatayo at naglakad patungo doon.

Room 603, iyun ang nakalagay kaya

naman pagkalabas ko ng pintuan ng

room naming dalawa ni Peanut iyun kaagad ang nahagip ng tingin ko. Nagmamdali akong naglakad patungo doon at dahan-dahan na itinulak ang pintuan.. naka-lock iyun at wala akong choice kundi ang kumatok ng kumatok hanggang sa magbukas iyun at ang nakangising mukha ni Maureen ang una kong nasilayan.

"Oh, Hi! Nandito pala ang mang aagaw? Ano ang maipaglilingkod ko sa iyo?" tanong pa nito sa akin na bakas sa boses ang pang-iinis. Tinitigan ko ito at malakas na itinulak na siyang dahilan para mapaupo ito at mabilis akong pumasok sa loob ng kwarto.

Parang gusto kong umiyak ng malakas ng makita ko si Peanut sa gitna ng kama. Tulog na tulog at kung wala lang itong kumot sa pang-ibabang bahagi ng katawan, iisipin ko na hubot hubad ito. Magulo ang kama at mukhang katatapos lang maganap ang matinding bakbakan sa pagitan nilang dalawa ni Maureen katulad ng video clip na isenend nito sa akin.

"Tingnan mo nga naman, ikaw ang pinakasalan, pero ako pa rin ang hinahanap niya. Hindi mo ba alam kung bakit ka pinakasalan ni Peanut? Gusto niyang maging mabango ang pangalan niya. Maraming tao dito sa Pilipinas na nangangarap na maging bahagi ng pamilya niyo kaya noong nagkaroon ng chance si Peanut, hindi niya na pinalagpas pa!" nang-uuyam na wika ni Maureen. Hindi ko maiwasang maikuyom ang kamao ko. Ibayong sakit ang nararamdaman ng puso ko ngayun.

Hindi ko akalain na sa unang gabi na pagsasama naming dalawa ni Peanut, ito kaagad ang sasalubong sa akin.

Chapter 315

Charlotte POV

Wala naman talagang kami pero bakit pakiramdam ko aping api ako ngayun? Bakit nasasaktan ako sa isiping imbes na ako ang kasama ni Peanut, ibang babae ang gusto niyang makatabi?

Worst! Sa unang gabi pa talaga ng kasal namin. Pigil ko ang sarili kong huwag maiyak. Bagkos hinarap ko si Maureen at ubod tamis na nginitian.

"Well, Sa palagay mo ba magagalit ako kapag malaman ko na ikaw ang kasama niya ngayung gabi? Hindi ka yata aware na napipilitan lang din naman akong magpakasal sa kanya. Hindi porket kasal na kami, pagbabawalan ko na siyang makasama ka o kahit na sinong babae na type niya! Para sabihin ko sa iyo, wala akong pakialam kung ubusin niyo man pareho ang lakas niyo ngayung gabi sa p********k! Maganda nga iyan eh...

hindi na ako kukulitin pa ng Peanut na iyan na ikama dahil sa iyo pa lang, mukhang satisfied na siya!" mahabang wika ko kay Maureen.

Tigagal siyang napatitig sa akin. Hindi marahil niya inaasahan na ganito ang magiging reaction ko. Muli kong sinulyapan si Peanut na nahihimbing pa rin sa kanyang pagtulog.

manyak nga talaga ang Gago! Ni hindi man lang pinalipas ang ilang araw pagkatapos maganap ang kasal naming dalawa. Masyadong excited sa pakikipagtalik sa ibang babae. Well, talagang ganyan na siguro siya at kahit masakit sa akin, kailangan kong magbulag-bulagan.

"May gusto ka pa bang sabihin sa akin? Kung wala na, babalik na ako sa kwarto ko. Huwag kang mag-alala, ipapaubaya ko siya sa iyo ngayun at sa mga susunod na araw. Iyun nga lang, hangat kasal na siya sa akin, mananatili kang kabit sa paningin ng ibang tao. Nakakahiya iyun diba? Lalo na at may iniingatan kang pangalan." nakangisi kong muling wika bago taas noong naglakad papuntang pintuan

Oo, mukha akong matapang ngayun. Pero kung may kakayahan sigurong makita ni Maureen ang nilalaman ng puso ko, baka magdiwang siya sa sobrang saya. Durog na durog ako ngayun at hindi ko alam kung hanggang saan at kailan ako maging matapang. Pero isa lang ang nasisiguro ko, hindi maging madali ang maging asawa ni Peanut Smith.

"Bilib din naman ako sa fighting spirit mo! Hindi ko akalain na ganito ka pala katapang. Well, since sa mismong bibig mo na din nanggaling na wala kang pakialam kay Peanut, itutuloy-tuloy ko na ang pakikipaglaro ng apoy sa kanya. " nakangisi nitong sagot.

"Dont worry Maureen, wala kang

maririnig na kahit na anong salita sa akin. Pero payo ko lang din sa iyo, tigilan mo ang kaka-send ng video clip niyong dalawa ni Peanut. Baka mamaya, hindi ako makapagpigil at mai-share ko ito sa social media. Alam mo na siguro ang mangyayari sa iyo kapag gagawin ko iyun diba?"

nakangisi ko namang sagot sa kanya. Kaagad na nagsalubong ang kilay nito dahil sa sinabi ko. Palatandaan lang na hindi niya nagustuhan ang lumabas sa bibig ko ngayun.

"Isang simpleng pagbabanta ba ito Charlotte Villarama? Sa palagay mo ba matatakot ako? Kapag ilabas mo sa social media ang video clip na nai-send ko sa iyo kanina, sa palagay mo ba, pangalan ko lang ang masisira? Kasiraan mo din ito Charlotte dahil ibig lang sabihin noon, hindi kontento ang asawa mo sa iyo kaya siya naghanap ng iba!" nakangisi naman nitong sagot Kaaagad ko itong tinaasan ng kilay.

"Oh really? Sa palagay mo ba may pakialam ako? Gusto mo bang gawin ko na ngayun din ang sinasabi mong pagbabanta ko? Total naman, magandang issue ito sa paparazzi. Wala pang halos bente kwatro oras kaming kasal ni Peanut, nasa kandungan mo na siya kasi malandi ka!

" natatawa kong sagot sa kanya. Lalong namula ang mukha nito at nagsalubong ang kanyang kilay dahil sa sinabi ko. Mukhang affected ang bruha.

"Kung talagang wala kang gusto sa kanya, bakit kailangan mong pumayag na magpakasal sa kanya? Kami dapat ang ikinasal kung hindi ka umiksena!' galit na wika nito sa akin. Inismiran ko ito.

"Bakit hindi si Peanut ang tanungin mo? Wala sa forte ko ang magpaliwanag sa iyo dahil hindi naman tayo closed diba? Hindi din tayo magka-level! Pero payo ko lang sa iyo bilang isang babae, sa susunod na may gagawin pa kayong milagro, huwag mo ng ipaalam sa akin. Hindi ako apektado at wala akong pakialam sa inyong dalawa." sagot ko sa kanya at mabilis na naglakad palabas ng silid na iyun.

Pigil na pigil ko ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Hindi ko maintindihan ang sarili ko kung bakit ako nasasaktan ng ganito. Dapat wala akong pakialam eh. Hindi kami magtuturingan na mag-asawa ni Peanut at dapat lang na hindi ko siya pakialaman dahil hindi din ako papayag na papakialaman niya!

Pagkapasok ko sa loob ng hotel room namin, kaagad akong nahiga sa kama. HInayaan kong tumulo ng tumulo ang luha ko sa aking mga mata hanggang sa hindi ko na namalayan pa na nakatulog na pala ako.

Nagising na lang ako sa mahinang tapik sa aking pisngi kinaumagahan. Dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata at nagulat pa ako ng masilayan ko si Peanut. Nakatunghay ito sa akin at mukhang bagong ligo na.

"Good Morning! Mukhang napasarap ang tulog mo ah? Kailangan mo na sigurong maghanda. Baka maiwan tayo ng flight!'" nakangiti nitong wika sa akin.

Hindi ko naman maiwasan na mapatitig dito. Kung tutuusin, napaka- gwapo nito. Iyun nga lang, hindi talaga pwedeng mahalin siya. May iba ng nagmamay-ari sa kanya at hindi dapat ako magpadala sa nararamdaman ko dahil alam kong ako din ang maging talo pagdating ng araw.

"Kailangan pa ba nating umalis ng bansa? Tinatamad ako at kung gusto mong umalis, pwede mong gawin iyun. " sagot ko. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang biglang pagbabago ng expression ng mukha nito. Mariin akong tinitigan kaya kaagad akong bumangon at bumaba ng kama.

"Bakit ayaw mo ba? Sayang naman ang tiket kung hind natin gagamitin." sagot nito.

"Pwede mo pa din naman gamitin kung gusto mo. Pero wala akong balak na sumama. Marami akong rereviewhin lalo na at patapos na naman ang isang semister." sagot ko sa kanya. Ilang saglit din ako nitong tinitigan bago umiling.

"Charlotte, gusto kong makilala pa kita. Mag-asawa na tayo at siguro ang trip na ito ang paraan para makilala natin ng lubos ang isat isa.' sagot nito. Bakas sa boses nito ang tinitimping inis kaya naman kaagad kong dinampot ang cellphone ko na nakapatong sa bedside table.

"No! hindi ako interesado! Huwag na tayong maglukuhan pa Peanut. Alam kong hindi ako ang gusto mong makasama. Dont worry, pwede niyong gamitin ni Maureen ang honeymoon ticket. Total naman, siya ang kasama mo buong magdamag. Lubus-lubusin niyo ang pagkakataon. Isipin niyo na kayong dalawa ang ikinasal. Na hindi ako nag-eexist sa buhay niyo!' direktang sagot ko sa kanya habang pigil ko na naman ang sarili ko na maiyak.

Gulat na gulat akong tinitigan ni Peanut. Pinamywanang ko ito at binigyan ng piking ngiti.

"Nagulat ka ba? Bilib din naman ako kay Maureen, talagang isinend niya pa sa akin ang ginawa niyo kagabi. Pinuntahan ko pa nga kayo sa kabilang

Chapter 316

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kong maligo at pakalmahin ang sarili ko tsaka pa lang ako lumabas ng banyo. Naabutan ko pa si Peanut na nakaupo sa kama at mukhang may malalim na iniisip.

"Sorry!" narinig ko pang wika nito sa akin ng mapansin nito ang paglabas ko. Titig na titig ito sa akin na parang may gustong sabihin.

"For what?" sagot ko.

"For what happened! Alam kong napipilitan ka lang na magpakasal sa akin. I am sorry!" sagot nito. Seryoso ko itong tinitigan bago sinagot.

"Dont mention it! Nangyari na ang lahat at wala na tayong magagawa pa kundi sundin kung ano man ang napag- usapan natin." sagot ko sa kanya habang isa-isa kong inilalagay sa bag ang mga personal na gamit ko.

"Ayaw mo ba talagang gamitin ang ticket natin para sa honeymoon? Look, maaga pa, pwede pa tayong humabol." muling wika nito. Kaagad naman akong umiling.

"Buo na ang desisyon ko. Hindi ako lalabas ng bansa. Kung nanghinayang ka sa tickets, pwede niyong gamitin ni Maureen iyun." kaswal kong sagot pero sa totoo lang, masakit sa kalooban ko ang sinasabi kong iyun.

"Charlotte, please, pwede bang huwag mo na siyang isali sa usapang ito? Wala akong balak na gamitin ang ticket sa ibang babae. Mag-asawa na tayo at ikaw lang ang gusto kong makasama sa buong period ng honeymoon natin." sagot nito. Natigilan ako sa aking ginagawa at seryoso itong tinitigan.

"Sigurado ka ba diyan? Bakit iba ang lumalabas sa bibig mo kumpara sa

ginagawa mo?" sagot ko. Natigilan ito.

"Ano ang ibig mong sabihin?" tanong ito.

"Peanut, please...huwag ka ng magkunwari pa! Alam kong mas gusto mong makasama si Maureen kumpara sa akin. Alam mo, hindi ko talaga maintindihan kung bakit kailangan pa tayong humantong sa ganito. Ano ba talaga ang gusto mo? Bakit kailangan mo pa akong pakasalan gayung ibang babae naman pala ang gusto mong makasama!" sagot ko sa kanya. Sa pagkakataon na ito, gusto kong malaman kung ano ba talaga ang gusto niyang mangyari.

Imagine, kahit naman may usapan kami na hindi kami magsasama bilang isang tunay na mag-asawa, ang pangit naman ng ugali niya para i-check-in niya sa kabilang room lang si Maureen. Malaking insulto sa akin iyun kung tutuusin.

"Sorry!" Muling wika nito. Sa totoo lang, nakakaumay na ang kakahingi nito ng sorry. Hindi kayang bawasan ng salitang iyun ang sakit na nararamdaman ng kalooban ko.

"Sana hindi makarating kila Mama at Papa ang tungkol sa hindi pagamit natin ng ticket. Maghahanap ako ng apartment na tutuluyan dahil wala na akong balak pa na umuwi sa amin." sagot ko sa kanya.

"Hindi mo na kailangan pang gawin iyan. Kung talagang gusto mo ng tahimik na buhay pwede mong gamitin ang isa sa mga bahay ko. Charlotte, huwag mo sanang kalimutan na sa mata ng ibang tao, legal na tayong mag -asawa. Hindi tayo pwedeng maghiwalay ng tinitirhan." sagot nito.

"At bawal din ang kabit diba? Well, pwede siguro pero sana itago niyo naman. Huwag namang harap- harapan." sagot ko. Kaagad naman

itong nag-iwas ng tingin. Palatandaan na guilty ang gago!

"Sorry, hindi na mauulit pa ang nangyari kagabi. Nalasing lang talaga ako at hindi ko namalayan na sa kwarto ni Maureen ako nakatulog." sagot nito. Hindi ko naman mapigilan ang mapaisimid. Natulog lang ba talaga siya? Bakit iba ang nakikita ko sa video na isinend sa akin ni Maureen?

"Hindi mo na kailangan pang magpaliwanag. Hindi ako interesado." sagot ko. Ayaw ko ng dagdagan pa ang sama ng loob na nararamdaman ko ngayun. Mahirap tangapin na nakipag- sex kaagad siya sa ibang babae gayung ako ang asawa niya. At talagang may video pa. Sanay talaga sa sex scandal ang Peanut na ito.

Hindi na natuloy pa ang trip to abroad honeymoon namin. Hindi niya ako mapilit. Nang umagang iyun, nilisan namin ang hotel at dumiretso kami sa isa sa mga bahay ni Peanut. Ibang bahay ito at may makakasama na akong mga kasambahay.

Mabilis na lumipas ang mga araw. Kahit papaano nasanay na ako sa bagong buhay ko. Bihira lang din. naman kung umuwi si Peanut sa bahay kung saan ako nakatira ngayun. Kung tutuusin, wala talagang kwenta ang kasal namin. Parang inilayo lang ako ng kasal na ito sa tunay kong pamilya.

Balik iskwela din ako. Pinilit kong ibaling buong attention ko sa pag- aaral ko. Balak kong mangibang bansa pagka-graduate ko. Malaki ang tampo ko sa mga magulang ko kaya naman bihira lang din akong sumisipot sa family day namin. Hind na din kami masyadong nag-uusap ni Veronica dahil nagiging maselan ang pangalawa niyang pagbubuntis. Naka-bedrest ito hanggang sa makapanaganak at ayaw ko ng dumagdag pa sa stress niya.

Tahimik buong gabi at sinadya ko talagang matulog ng mas maaga nang maalimpungatan ko na may biglang tumabi at yumakap sa akin. Noong una, hindi ko pinansin iyun pero nang maramdaman ko na may mainit na hininga na dumadampi sa pisngi ko, unti-unti kong naimulat ang aking mga mata at kaagad na sumalubong sa paningin ko si Peanut. Seryoso ang mukha nito habang titig na titig sa akin.

"Peanut? Anong ginagawa mo? Paano kang nakapasok sa kwarto ko?" kaagad na tanong ko dito at akmang babangon na ng bigla ako nitong daganan. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko dahil s pagkagulat.

"Correction! Kwarto nating dalawa! Hindi pwedeng sa iyo lang dahil mag- asawa tayo!" sagot nito.

Mukhang nakainom ang mani (Peanut) na ito. Amoy alak ang hininga nito kaya naman pilit akong nagpumiglas para makabangon. Lalo naman niyang idiniin ang kanyang katawan sa akin.

"Ano ba? Umalis ka nga diyan! Hindi ka na nakakatuwa ha? Kung umuwi ka lang dito para mang-inis, pwede ba? Huwag ako! Gusto ko pang matulog at kung gusto mong makipag-usap sa akin hintayin mo ang umaga para mag- usap tayo." sagot ko sa kanya. Hindi naman ako nito sinagot bagkos titig na titig pa rin ito sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan na makaramdam ng pagkailang.

"Sino ang nagsabi sa iyo na ang pakikipag-usap ang pakay ko? Iba ang gusto kong gawin kaya ako nandito Charlotte." wika nito kasabay ng pagbaba ng mukha nito sa mukha ko. Hindi ko inaasahan ang kaagad na paglapat ng labi nito sa labi ko. Hindi ko iyun inaasahan kaya hindi ako nakapag-react kaagad at biglang naging blanko ang utak ko.

Ito ang pangalawang pagkakataon na hinalikan niya ako sa labi at pakiramdaman ko nagugustuhan ko iyun. Para akong idinuduyan sa alapaap na hindi ko maintindihan.

Ni hindi man lang ako nakakaramdam ng pagtutol sa kaloob-looban ng puso ko. Bagkos excited ang katawang lupa ko sa mga susunod na mangyayari sa aming dalawa.

Hindi ko na nga namalayan kung ilang minuto ng magkalapat ang aming labi. Parang uhaw na uhaw si Peanut na ginalugad bawat sulok ng bibig ko. Wala itong kasawaan at pakiramdam ko nga nangangapal na ang labi ko sa sobrang tagal nang halikan naming dalawa.

Yes...naming dalawa dahil natuto na din akong tumugon. Ginagaya ko lang naman ang galaw ng labi niya. Masaya ang puso ko kung ano man ang ginagawa namin ngayun.

Gusto ko pa ngang magprotesta ng maramdaman ko na umangat ang mukha nito dahilan para magkahiwalay ang kaninang magkalapat naming labi. Muli akong tinitigan sa aking mga mata habang may ngiti sa kanyang labi.

"Bakit hindi na lang natin tutuhanin ang lahat. Pwede naman talaga tayong magsama bilang tunay na mag-asawa diba? Pwede tayong bumuo ng isang masayang pamilya" narinig kong sambit nito. Hindi naman ako nakaimik.

Posible kaya ang sinasabi nito ngayun? Magiging masaya kaya kami? Kung mahal niya ako, posible iyun pero kung pag-aari ng ibang babae ang puso niya handa ba akong maging panakip butas?

Kahit kailan, hindi nababanggit ni Peanut ang tunay nyang nararamdaman para sa akin. Oo, pinakasalan niya ako pero hindi ibig sabihin noon na mahal niya ako.

Paano kung katawan ko lang din ang habol niya sa akin? Kaya ko bang matulad sa ibang mga babae na dumaan sa buhay niya? Na pagkatapos niyang pagsawaan basta niya na lang itinapon na parang basahan.

Chapter 317

CHARLOTTE POV

"No! kaagad kong wika kay Peanut at mabilis akong nakabangon at bumaba ng kama. Para akong napapaso na biglang lumayo sa kanya.

Hindi ko dapat pairalin kung ano man ang sinisigaw ng puso ko. Hindi pwede! Ayaw kong sumugal sa isang bagay na alam kong bandang huli ako din ang magiging talo.

"Ano ang ginagawa mo? Akala ko ba sa umpisa pa lang nagkasundo na tayo na walang pakialaman at hindi natin pwedeng gawin ang ginagawa ng isang tunay na mag-asawa? Ano ito? Bakit may mga ganitong moves ka? Oo, hindi porket ikinasal tayo pwede mo ng gawin sa akin ang gusto mong gawin. Mag-asawa tayo sa papel lang at huwag mo naman sana akong itulad sa mga babaeng dumaan na sa buhay mo!' seryoso kong sagot sa kanya.

Kita ko ang biglang pagbabago ng expression ng mukha nito. Akmang lalapit ito sa akin pero umatras ako. Hindi naman nakaligtas sa pandinig ko ang marahas nitong pagbuntong hininga.

"Charlotte, gusto mo din naman diba? Ano ba ang pumipigil sa iyo? Pwede nating gawin ang ginagawa ng tunay na mag-asawa dahil ikinasal na tayo." sagot naman nito sa akin. Kaagad ko itong pinanlakihan ng mga mata.

"Gago ka ba? Ano ba ang pinagsasabi mo? Nakalimutan mo na ba ang pinag- usapan natin noon?." galit ko namang sagot sa kanya. Hindi naman ito nakasagot kaya muli akong nagsalita.

"Hindi ko kayo pinakikialaman ni Maureen kaya huwag mo din sana akong pakialaman!"

"Charlotte, hanggang kailan ka maging ganito? Kalabisan ba para sa iyo ang gusto kong mangyari sa ating dalawa? Hanggang kailan tayo mamuhay na parang isang istranghero ang turingan sa isat isa?" sagot nito.

"Ano ba ang sinasabi mo? Peanut, nagpapatawa ka ba? Alam natin pareho na walang patutunguhan ang lahat ng ito. Hindi ka pa ba kontento sa mga babae mo at pati ako gusto mo pang pakialaman?" diretasahan kong sagot. Tigagal itong napatitig sa akin.

"Papalipasin ko lang ang dalawa or tatlong taon at magpa-file ako ng divorce or legal separation. Sapat na siguro iyun para matapos na ang lahat ng kalokohan na ito. Hindi na din naman siguro ako lalabas na masamang anak dahil naging masunurin naman ako sa mga magulang ko diba?" muling wika ko sa kanya.

"Anong sabi mo? Divorce? Legal

separation? Nagpapatawa ka ba? Wala sa usapan natin ang tungkol sa bagay na iyan." sagot naman nito. Kita ko sa mukha nito ang tinitimping galit.

Galit? Tama ba ang nakikita ko? Galit siya? Bakit? Sa pagkakaalam ko, sa hiwalayan din ang patutunguhan naming dalawa dahil sa sitwasyon namin ngayun.

"Teka lang...bakit? Ayaw mo? At ano ang gusto mo? Habang buhay mo akong itatali sa kasal na ito na alam mo naman na sa umpisa pa lang, tutol na ako!' inis ko din na sagot sa kanya. Muli itong natigilan. Blanko ang mukha nito na tumitig sa akin. Hindi naman ako nagpatinag. Nakipagtitigan ako dito. Matira ang matibay sa aming dalawa.

Tama lang ang ini-insist ko sa kanya ngayun. Walang dahilan para magsama kami ng matagal. Wala akong balak na buruhin ang sarili ko sa kanya. Hintayin nya lang na maka-graduate ako at hindi ako magdadalawang isip na iiwan ng tuluyan kung ano mang buhay meron ako dito sa Pilipinas.

Mukhang hindi na ito nakapagtimpi at inilang hakbang ang pagitan naming dalawa at mabilis akong hinawakan sa magkabilang balikat. Ramdam ko ang gigil sa mga hawak nito kaya hindi ko maiwasan na makaramdam ng kaba.

"No! Hindi ako papayag. Walang hiwalayan na mangyayari sa ating dalawa! Tandaan mo! Pinaghirapan ko ang lahat ng ito kaya naman hindi ako papayag na basta-basta mo na lang akong iiwan." galit na wika nito sa akin. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig dito.

"Charlotte, alam mo ba ang rason kung bakit kita pinakasalan? Noon pa man, may gusto na ako sa iyo at naipangako ko na sa sarili ko na ikaw lang ang kaisa -isang babae na ihaharap ko sa altar!'" muling wika nito sa akin na lalong nagpagulat sa aking sistema. Ano ang ibig niyang sabihin?

"A-anong sabi mo?" sagot ko.

"Noon pa man, gusto na kita! Ikaw palagi ang laman ng isipan ko. Noon pa man gusto na kitang ligawan. Gusto na kita Charlotte Villarama at talagang hinintay ko na dumating ka sa tamang edad para ma-umpisahan ko na sana ang manligaw sa iyo." sagot nito na lalong nagpalito sa nararadaman ko ngayun.

Sinasabi ba ni Peanut ngayun na noon pa man mahal niya ako? Pero bakit hindi ko iyun napansin? Bakit kabi- kabilang babae ang nauugnay sa kanya noon pa man.

Parang bomba na sumabog sa pandinig ko lahat ng rebelasyon niya kaya naman nakatanga lang akong napatitig dito. Wala man lang akong naapuhap na kahit na anong salita na pwedeng isagot sa kanya.

"Kung gusto mo ng masayang buhay, ngayun pa lang turuan mo na ang sarili mo na matutunan akong mahalin dahil mananatili ka sa piling ko habang- buhay.!'" muling wika nito.

Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa sinabi niya ngayun. Baka mamaya hindi naman talaga para sa akin ang binabanggit niyang salita.

Imposible! Sa dinami-daming babae na dumaan sa buhay niya, sa akin pa talaga siya ma-iinlove? Baka naman ginu-goodtime nya lang ako. Baka naman gusto niya lang akong ikama kaya niya nasasabi ang mga ganitong kataga. Sanay na magpaikot ng babae si Peanut dahil playboy ito. Kaya dapat lang na mag-ingat ako. Hindi ako dapat magpadala sa mga matatamis na salita mula dito.

Akala siguro niya hindi ko alam na kapag wala siya dito sa bahay, si Maureen palagi ang kasama niya. Na parang asawa ang turing niya kay Maureen samantalang bihira lang nya akong maisipan dalawin dito sa bahay.

"Akala mo ba maniniwala ako sa mga sinasabi mo? No! Basang basa ko na ang mga lalaking kagaya mo Peanut! Nagtatahi ka lang mga ganyang salita dahil gusto mong pati ako mahulog sa mga kamay mo. Tandaan mo, huwag mo ako itulad sa mga babae mo na kaunting kalabit mo lang, bumibigay kaagad! Ibahin mo ako sa kanila!" gigil kong sagot sa kanya na lalong nagpadikit sa mga kilay nito.

"Let see Charlotte! Wala din naman akong pakialam kung maniniwala ka or hindi eh! Ang importante sa akin ngavun, kas ka na sa akin. Hindi mo

ako pwedeng iwan ng basta-basta. Bihag na kita! Asawa na kita at bubuo tayo ng pamilya kapag ready ka na!" sagot nito sa akin. Kaagad ko itong pinanlakihan ng aking mga mata.

"Isa pa, ano ba ang ini-expect mo sa kasal na ito? Isang laro? Na aayaw ka na lang bigla kapag hindi pabor sa gusto mo ang mga nangyari? No! Nagkakamali ka! Kung talagang may paninindigan ka, noon pa man pinanindigan mo na sana ang pagtanggi sa kasalang naganap sa ating dalawa! Pero hindi eh...pumayag ka na ikasal ka sa akin kaya wala kang choice kundi harapin lahat nang ito." sagot nito sa akin.

"Hayop ka! Ano pa ba ang gusto mo? Hindi ka pa ba kuntento sa mga babae mo? Kay Maureen? Bakit kailangan pang pati ako bwesitin mo ng ganito?? "halos pasigaw kong wika sa kanya. Nginisihan lang ako nito habang makahulugan akonh tinitigan.

Chapter 318

CHARLOTTE POV

Gabing-gabi na at dapat masarap pa ang tulog ko ngayun, pero heto ako. Inisturbo lang naman ako ng Peanut na ito at pinakulo ang dugo ko.

Ano ba ang gusto niyang ipaglaban tungkol sa kasal naming dalawa? Gusto niya daw akong makasama habang buhay? Sinong masamang ispiritu ang biglang sumanib sa Mani (Peanut) na ito at biglang nagbago ang kanyang mga linyahan?

Wala sa hitsura nito ang magseryoso sa iisang babae. Imagine, si Maureen naman talaga ang kanyang fiance pero ako ang kanyang pinakasalan. Diba, ang gulo ng takbo ng utak. Sa dami sigurong babae na nakapila dito, hindi na niya malaman kung anong desisyon ang gusto niyang gawin sa buhay niya. Sabagay, alam kung halos lahat ng babaeng iyun nagdedemand din ng

kasal sa kanya. Kaya siguro ako ang pinakasalan niya dahil alam niyang hindi ako maghahabol sa kanya.

"Umalis ka na! Hindi na magbabago ang desisyon ko. Two to three years from now, tatapusin ko na ang kalokohang ito. Pwede ka ng magpakasal sa iba na pasok sa standard mo!" sagot ko sa kanya. Kaagad na nagsalubong ang kilay nito at akmang hahalikan na naman ako nito pero kaagad akong umiwas.

"Tigilan mo na ang kakahalik sa akin dahil baka kung ano pang germs ang dala mo at baka mahawa pa ako. Nakakadiri ka! Kung sinu-sinong babae na ang dumaan sa buhay mo tapos ako itong nananahimik, gusto mo pang guluhin!" malamig kong wika sa kanya sabay piksi. Muli akong umatras palayo sa kanya habang hindi inaalis ang pagkakatitig sa kanyang mukha. Kita ko ang pagtagis ng kanyang bagang marahil dahil sa sinabi ko.

"Ag ganoon? Ganyan ang tingin mo sa akin? Tingnan natin kung hanggang kailan ang tapang mo! Hindi ako ganoon kadali mapasuko Charlotte. Kapag ginusto ko ang isang bagay, nakukuha ko kaagad sa isang iglap kaya humanda ka!' sagot naman nito. Muli ko itong inismaran at masamang tinitigan.

"Hindi ikaw ang pangarap kong lalaki. Ayaw kong makasama habang buhay ang isang lalaki na kung kani-kanino lang pumapatol kaya sorry ka na lang.. " muling wika ko at mabilis na naglakad papasok ng banyo. Kaagad kong inilock iyun para masiguro na hindi niya ako masusundan.

Alam kong nagkakainitan na kaming dalawa at bago pa lumala iyun kailangan ko ng umiwas. Baka lalo lang kaming magkasamaan ng loob kapag patuloy pa kaming mag-uusap. Mas maganda na huwag na muna siyang magpakita sa akin para naman magkaroon kahit papaano ng katahimikan ang mundo ko.

Hindi ko maiwasang sipatin ng tingin ang sarili ko sa harap ng salamin. Alam ko sa aking sarili na malaki na ang ipinagbago ko. Wala na ang dating Charlotte na masayahin at easy go lucky. Alam kong marami ang nagbago sa akin simula ng ikasal ako kay Peanut.

Pagkatapos ng mainit na pagtatalo sa pagitan naming dalawa ni Peanut hindi na ulit ito nagpakita sa akin. Lumabas ako ng banyo na wala na siya. Hindi ko na lang pinansin pa dahil alam kong bumalik na iyun sa kandungan ni okMaureen. Pumunta lang talaga ito sa bahay para inisin ako.

Mabilis na lumipas ang mga araw. Kasalukuyan akong nasa books store nang may biglang tumawag sa pangalan ko. Kaagad akong napalingon at hindi ko mapigilang mapangiti ng mapansin ko si Lucas. Naka- disguise pa ito para siguro hindi makilala ng kanyang mga fans.

Simula ng aksidente naming pagkikita sa coffee shop, ngayun lang ulit nagkatagpo ang aming landas. Alam kong busy ito. Isa pa, mahirap ang sitwasyon nito. Sikat ito at hindi ito pwedeng tumambay sa mga matataong lugar dahil tiyak na kukuyugin ito ng kanyang mga fans.

'Anong ginagawa mo dito? Naku, baka mamaya makilala ka at pagkaguluhan ng mga fans mo." nakangiti kong wika sa kanya pagkalapit nito. Matamis muna akong nginitian bago sinagot.

"Hayaan mo sila! Na excite ako ng makita kita kanina kaya kaagad kitang sinundan. Ibigay mo na kasi sa akin ang phone number mo para naman matawagan kita." natatawa nitong sagot.

"Hayy naku, ikaw talaga! Sandali lang, magbabayad lang ako para makaalis na tayo dito. Lipat tayo sa coffee shop para naman makapag-usap tayo ng maayos.

" nakangiti kong sagot sa kanya. Tumango naman ito at talagang sinamahan pa ako sa counter para magbayad.

"Ikinasal ka na pala kay Peanut Smith? Ang daya mo, hindi mo man lang ako inimbitahan.!" naglalakad na kami palabas ng bookstore ng marinig ko ang sinabi niya. Natigilan naman ako.

"Pasensya na....." malungkot kong sagot na siyang kaagad naman nitong napansin.

"Teka..iyun lang ba ang masasabi mo? Sorry kung tunog pakialamero ako pero may problema ba ang pagsasama niyo? tanong nito. Hindi ko na muna ito sinagot hanggang sa makapasok kami sa loob ng isang coffe shop.

"Alam mo naman siguro na bago kami ikinasal ni Peanut, si Maureen ang fiance niya diba. A-alam mo na siguro ang ibig kong sabihin." malungkot kong sagot. Blanko ang expression ng mukha nito na tinitigan ako.

"Bakit ka kasi pumapayag?" tanong nito. Nagtataka naman akong napatitig dito.

"Ikinasal nga kayo, pero nakakapagtaka naman na tuluyan ng ibinahay ni Peanut si Maureen. Buntis siya ngayun kaya nga tinanggihan niya ang ilang mga projects na ino-offer sa kanya." sagot nito habang hindi inaalis

ang pagkakatitig sa akin. Kaagad na nanlaki ang mata ko dahil sa pagkagulat.

Pakiramdam ko biglang yumanig sa buong pagkatao ko ang balitang iyun ni Lucas. Hindi ko ini-expect na aabot sa ganito ang lahat. Kaagad kong naikuyom ang kamao ko kasabay ng sunod-sunod na pagdaloy ng luha sa aking mga mata.

Bahala na kung makita man akong umiyak ngayun ni Lucas. Sobrang sakit ng balita na dala niya at hindi ko na kaya pang magpigil ng emosyon.

"Ano ba talaga ang meron sa inyong dalawa? Bakit ang bilis niyan lokohin ka Charlotte?" muling wika nito. Bakas sa hitsura nito ang simpatiya sa akin.

"Sorry kung nabanggit ko kaagad ito sa iyo. Hindi ko lang napigilan ang sarili ko. Hindi mo deserved na masaktan ng ganito at lokohin niya kaya naman hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa na ipaalam sa iyo ang lahat ng nalalaman ko." muling wika nito. Kaagd akong umiling.

"Hindi...ayos lang ako. Dapat ko pa ngang ipagpasalamat sa iyo na sinabi mo ito sa akin. At least, hindi ako magmumukhang tanga sa harap ng ibang tao." sagot ko naman sa kanya at pasimpleng pinunasan ang luha sa aking mga mata.

Chapter 319

CHARLOTTE POV

Balik tabing dagat ako pagkatapos ng pag-uusap namin ni Lucas. Nakakahiya nga, dahil hindi maampat-ampat ang pagtulo ng luha sa aking mga mata habang nagpapalam ako sa kanya.

Ilang beses pa ako nitong pinaalalahanan na huminahon ako pero walang epekto ang salitang iyun sa isang pusong sugatan.

Inalok pa nga ako nito na ihahatid niya daw ako sa pupuntahan ko dahil baka kung mapano ako pero mahigpit ko iyung tinanggihan. Gusto kong mag- isa. Ayaw ko ding umiyak na may nakakatingin sa akin. Gusto kong sarilinin ang pait ng pagkasawi sa pag- ibig. At least ngayun, malaya kong mailabas ang hinanakit ko sa mundo.

Umaasa ako na sa pamamagitan ng luha na ito maibsan man lang ang sakit na nararamdaman ng kalooban ko.

Mahirap tanggapin ang lahat. Kahit naman na hindi kami nagsasama ni Peanut katulad ng isang normal na mag -asawa, masakit pa rin tanggapin na nakabuntis siya ng ibang babae.

Nabuntis ni Peanut si Maureen! Ang babaeng dapat niyang pinakasalan sa umpisa pa lang.

Dapat ko pa bang hintayin ang dalawa or tatlong taon para makipag-divorce sa kanya? Ano ba talaga ang silbi ng pagpapakasal niya sa akin? Bakit masyadong masakit ang lahat ng ito?

Pakiramdam ko ng mga sandaling ito nag-iisa ako. Wala akong makausap at wala man lang magpapayo sa akin kung ano ang dapat kong gawin.

Natigil lang ako sa pagmumuni-muni ng marinig ko ang pagtunog ng aking cellphone. Wala sa sariling kinuha ko iyun sa loob ng aking bag para icheck kung sino ang tumatawag.

Lalo akong napaiyak ng mapansin ko na si Peanut ang tumatawag. Sa kauna- unahang pagkakataon, tumawag ito sa akin. Huminga muna ako ng malalim bago ako nagpasyang sagutin ang tawag niya.

"Hello!" wika ko sa pinaka-kaswal na boses. Iniiwasan ko na huwag niyang mahalata sa boses ko na umiiyak ako ngayun. Baka pagtawanan pa ako nito

"Nasaan ka?" kaagad na tanong nito sa akin. Luminga-linga ako sa paligid bago ito sinagot.

"Nasaan ako? Pakialam mo ba! Bakit ka napatawag? May kailangan ka ba?" tanong ko sa kanya.

"May pakialam ako dahil asawa kita! Nakalimutan mo yata ang oras. Kanina pa tapos ang klase mo! Bakit hindi ka pa umuuwi?" tanong nito.

Nagulat naman ako. Kahit kailan hindi ko nabanggit sa kanya ang schedule ko sa aking klase. Hindi din nito alam kung anong oras ako umuuwi.

Huwag niyang sabihin mino-monitor niya bawat kilos ko? Pero bakit niya naman gagawin iyun eh abala siya kay Maureen. Kay Maureen palagi umiikot ang mundo niya at madagdagan pa siguro iyun ngayun dahil magkakaanak na sila.

"Mind your own business Peanut! Huwag mong pakialam ang lakad ko. Uuwi ako kapag gusto ko!" naiinis kong wika sa kanya kasabay ng pag-off ng tawag. Hindi ko na kasi mapigilan pa ang muling mapahikbi. Baka marinig niya iyun at kung ano pa ang iisipin niya sa akin.

Ilang beses pang nagtangkang tumawag si Peanut sa akin pero hindi ko na sinagot pa. Ilang text message din ang natangap ko mula sa kanya pero hindi ko na din inabala pang basahin. Basta ang alam ko lang, gusto kong mapag-isa. Gusto kong namnamin ang sakit ng unang kabiguan.

Nakakahiya kung tutuusin. Iniiyakan ko ngayun ang isang lalaki na iniwasan kong mahalin. Iniiyakan ko ang isang lalaking malabong maging akin.

Halos dalawang oras pa akong nanatili sa lugar bago ako nagpasyang bumalik sa aking kotse. Nagdrive ako ng walang naiisip na destinasyon. Wala akong balak na umuwi ngayung gabi sa bahay ni Peanut. Hindi ko alam kung saan ako pupunta dahil wala din naman akong balak na umuwi sa amin.

May tampo pa rin akong nararamdaman para kina Mama at Papa. Kung hindi sana nila ako pinilit na ipakasal kay Peanut baka hindi ko

mararanasan ngayun ang matinding sakit ng kabiguan.

Sa kakadrive ko bigla kong naisip si Grandmama Carissa. Tama, si Grandma. Mahal ako noon at alam kong handa siyang makinig sa akin.

Wala akong choice kundi umuwi ng mansion. Ang lugar kung saan alam kong may isang tao na maiintindihan ako at handa akong damayan. Ang taong alam kong walang ibang hangad kundi ang aking kaligayahan. Si Grandmama Carissa.

Pagkadating ng mansion kaagad kong pinarada ang aking kotse at mabilis na naglakad papasok sa loob. Nakasalubong ko pa ang isa sa mga kasambahay at tinanong ko kaagad kong nasaan si Grandmama. Sinabi nito sa akin na nasa labas pa daw kasama si Grandpapa Gabriel pero pauwi na daw.

Si Veronica naman, nasa kwarto kasama si Uncle Rafael. Hindi naman sila ang sadya ko kaya nagpasya akong dumiretso na lang muna sa isa sa mga guest room na palagi kong ginagamit kapag nandito ako sa mansion para makapag-pahinga. Wala akong ibang gustong makausap ngayun kundi si Grandmama lang.

Siya lang ang gusto kong pagsabihan ng sama ng loob ko. Alam ko din na siya lang ang magiging kakampi ko at karamay ko.

Pagkapasok ko sa loob ng guest room tinanggal ko lang ang suot kong sapatos at nahiga ng kama. Nagtalukbong pa ako ng makapal na comforter habang hinayaan ko ang muling pagtulo ng luha sa aking mga mata.

"Pisteng pag-ibig na ito. Bakit sa kanya pa? Hindi ba pwedeng ang isip na lang ang pumili ng lalaking

pwedeng mahalin? Sa dinami-dami ng lalaking pwede kong mahalin, bakit ba sa playboy na iyun?" sigaw ng isipan ko habang patuloy sa pag-iyak. Para tuloy akong isang bata na inagawan ng laruan at nag-ngangawa ngayun.

CHAPTER 320

PEANUT SMITH POV

Kanina pa ako paroon at parito sa harap ng gate. Kanina ko pa hinihintay si Charlotte. Alas otso na ng gabi at hindi pa rin ito nakakauwi.

"Shit! Nasaan ka na ba? Bakit ba ayaw mong makinig sa akin?" galit kong sambit at parang gusto kong magwala dahil sa pinaghalong galit at pag- aalala. Muli kong kinuha ang cellphone ko sa loob ng bulsa ko at muling tinitigan ang picture na isenend sa akin kanina ng isang anonymous na account. Picture iyun ni Charlotte habang kausap si Lucas sa isang coffee shop.

Tinitigan ko iyun at hindi ko maiwasan na makaramdam ng matinding selos.

Ano ba ang gustong patunayan ni Charlotte. Na wala akong kwenta at mas gusto niyang makipag-usap sa labas kasama si Lucas?

Simula ng ikinasal kami ni hindi ko nga ito mayaya sa labas eh. Takot akong ireject nito. Hindi din kami nakakapag-usap ng maayos dahil palagi ako nitong binabara. Palagi niyang isinasali sa usapan si Maureen gayung simula ng ikinasal kaming dalawa iniiwasan ko na ang babaeng iyun.

Kaya lang naman hindi ako umuuwi sa bahay na ito dahil alam kung hindi komportable si Charlotte na kasama ako. Gusto kong maging palagay ang loob nito sa akin bago ko siya suyuin. Pero sa mga nakikita ko ngayun, hindi pala ako dapat magpapakampanti. Baka magising na lang ako isang umaga na naagaw na pala siya ng iba sa akin.

Muli kong tinawagan ang number nito pero hindi nya na sinasagot. Halos ma- lowbat na ang cellphone ko sa kakatawag sa kanya pero nagsayang lang ako ng oras. Wala talagang Charlotte na sumagot at mukhang wala talaga itong balak na makipag-usap sa akin. Naiinis akong napabuntong hininga para man lang mabawasan ang galit na nararamdaman ko ngayun.

"Nasaan ka na ba! !" galit kong sigaw at naihagis ko ang aking cellphone sa sobrang galit ko. Sobrang kinain na ng selos ang puso ko at sa sobrang lakas ng pagkahagis ko kaagad iyung naghiwa-hiwalay sa sahig. Galit akong napasabunot sa aking buhok at nagmamadaling naglakad patungo sa aking kotse.

Hindi pwedeng wala akong gagawin. Hindi pwedeng maghintay lang ako dito sa loob ng bahay habang hindi ko alam kung saan nagpunta ang babaeng mahal ko. Kailangan kong gumawa ng paraan para mahanap siya sa lalong madaling panahon dahil baka mabaliw ako sa kakaisip kung saan siya nagpunta.

Pagkasakay ko ng kotse, kaagad kong pinaharurot iyun palabas ng gate. Isang lugar lang ang napili kong puntahan. Iyun ay ang bahay kung saan nakatira si Lucas.

Baka mamaya kung saan na nya dinala si Charlotte! Hindi ako papayag na basta na lang akong aagawan ng kutong lupa na iyun. Kaya nga nagpursige akong pakasalan si Charlotte para hindi na ito makawala sa akin tapos biglang i-eksena ang Lucas na ito? Hell, maghahalo ang balat sa tinalupan. Talagang makakapatay ako kapag mangyari iyun.

Pagkatarating ko sa bahay ni Lucas, hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Sunod-sunod kong pinindot ang Doorbell hanggang hindi iyun nagbubukas. Wala akong pakialam kung mabulabog man ang mga nakatira sa loob. Ang gusto ko lang ay mahanap si Charlotte.

"Ayyy Sir! May...may kailangan po ba kayo?" kaagad na tanong sa akin ng nagbukas ng gate. Katulong ito ni Lucas at galit ko itong tinitigan.

"Nandyan ba ang amo mo?" galit kong tanong. Kaagad naman itong napatanga habang nakatitig sa akin.

"Nandyan ba ang amo mo?" Muli kong tanong. Sa pagkakataon na ito lalo ko pang nilakasan ang boses ko para maintindihan niya.

"Po? Si Sir Lucas po? Na-nasa kwarto niya po! Nag--nag- papahinga!" pautal -utal na sagot nito. Akmang magsasalita pa ako ng mapansin ko ang pagdating ng nakangiting si Lucas.

Galit ko itong tinitigan habang hinihintay na makalapit ito sa akin.

"Ano ang maipag---" hindi na nito natuloy pa ang kanyang sasabihin ng walang sabi-sabing sinapak ko ito. Plakda ito sa sahig habang umaagos ang dugo sa kanyang ilong. Sa sobrang lakas ng pagkakasapak ko dito mukhang nayanig yata buo niyang pagkatao. Samantalang ang kasambahay naman nito ay impit na napahiyaw at kaagad na dinaluhan ang kanyang amo.

"Sa susunod na lumapit ka pa ulit sa asawa ko, hindi lang iyan ang matitikman mo sa akin!" galit kong wika sa kanya habang inaalalayan ito ng kanyang kasambahay na makabangon.

"Peanut Smith! Hindi ka pa rin nagbabago! Mainitin pa rin ang ulo mo! '" wika pa nito nang tuluyan ng makatayo. Nginisihan ko ito bago sinagot.

"Yes...hindi ako nagbabago at never akong magbago. Mas magiging

mabagsik ako kapag may gustong umagaw sa babaeng mahal ko!" galit kong wika sa kanya na kaagad naman nagpahalakhak dito. Kaagad ko namang naikuyom ang aking kamao.

"So, naniwala pala ang inosente mong asawa sa akin kanina? Good news! Nakikipaghiwalay na ba siya sa iyo?" nakangiti nitong sagot sa akin.

"Ikaw ang kausap niya kanina? Ano ang sinabi mo sa kanya?" nagtitimpi sa galit na tanong ko dito. Muli itong napahalakhak kaya naman muli ko itong nilapitan at sinipa. Muli itong napahiga sa sahig dahil sa aking ginawa.

"Peanut Smith! Kahit ano pa ang gawin mo, unti-unti kong aagawin sa iyo si Charlotte Villarama. Hindi ako papayag na palagi mo na lang akong malalamangan sa lahat ng bagay!"

Galit na wika nito habang iniinda ang

sakit ng muling pagbagsak.

"Subukan mo lang....Hindi ako nagbibiro sa sinabi ko sa iyo kanina Lucas. Kayang-kaya kitang pabagsakin kapag tuluyan mong maubos ang pasensya ko!' galit kong sagot sa kanya.

Galit naman itong tumitig sa akin. Nginisihan ko naman ito.

"Pwede kitang patanggalan ng mga projects kapag gustuhin ko. Hawak ko ang career mo sa showbiz at kapag gumawa ka ng mga bagay na hindi ko magustuhan, aasahan mo na sa kangkungan ka pupulutin.... Now tell me...ano ang sinabi mo kay Charlotte kanina? Bakit hindi siya umuwi?"

tanong ko sa kanya habang mariin na inapakan ang kanyang isang kamay. Napahiyaw ito sa sakit. Hindi naman ako nagpatinag at galit kong tinitigan habang hinihintay ang kanyang sagot.

Gusto pa nga sana itong daluhan ng

kanyang kasambahay pero masama ko iyung tinitigan. Natatakot itong napaatras.

"Shit!  Peanut! May balak ka bang patayin ang kuko ko?" galit na hiyaw nito dahil sa sakit.

"I am waiting...Kapag hindi ako makontento sa sagot mo ngayun..... aasahan mo na bukas na bukas din, wala ka ng babalikan pang trabaho." nakangisi kong sagot sa kanya habang nanlilisik ang aking mga mata.

"fine...fine...sasabihin ko na! Sinabi ko lang naman kanina na nabuntis mo si Maureen. Iyun lang at----

ahhhhh!' hindi na natuloy pa ang sasabihin nito ng muli ko iton sapain sa kanyang tagiliran. Napaubo pa ito sa sakit pero ni kahit na kaunting awa, wala akong nararamdaman sa kanya. BAgay lang sa kanya ito. Gusto niyang sirain ang pagsasama naming dalawa ni Charlotte, pwes sisirain ko din ang buhay nito.

"Kaya pala nagalit ang asawa ko! Kaya pala hindi siya umuwi kanina... Well, now I know! Pero payong kaaway lang Lucas....sa susunod na gawin mo pa ito ulit...hindi ako mangingimi na paputulan ka ng dila para mabawas- bawasan iyang kadaldalan mo! Isa ka lang sisiw sa paningin ko Lucas. Subukan mong lumapit ulit sa kanya dahil sisiguraduhin ko na susunod na pagkikita natin, paglalamayan ka na!" pagbabanta ko dito at mabilis akong naglakad pabalik ng aking kotse.

Chapter 321

PEANUT POV

Tulero ang isipan pero wala akong choice kundi dumiretso ng mall at bumili ng cellphone. Pamalit sa cellphone na nabasag ko kanina. Iyun na lang kasi talaga ang paraan para ma -contact ko si Charlotte. Kung bakit naman kasi biglang umiral ang pagiging bayolente ko, wala sana ako sa mall na ito para bumili ng bago. Pati tuloy cellphone ko, napagdiskitihan ko. Pwede naman pala si Lucas.

"Mabilisang pagbili ng bagong cellphone lang ang ginawa ko pagkatapos mabilis akong naglakad pabalik ng aking kotse. Napakunot pa ang noo ko ng mapansin ko ang familiar na mukha na naglalakad pasalubong sa akin. Tinitigan ko ito at bahagya akong nabuhayan ng loob ng ngumiti ito sa akin.

"Kuya Peanut? Good evening. Ano po ang ginaggawa mo dito?" kaagad na bati nito. Pilit ko naman itong nginitian.

"Charles?" sambit ko. Hindi ako sigurado kung si Charles or Christopher ba ito. Magkamukha kasi silang dalawa. Siguro, dahil triplets sila. Si Charlotte lang ang naiiba sa kanila dahil babae iyun. Itong dalawa talaga hirap na hirap akong kilalanin kung sino si Charles or Christopher sa kanila.

"Christopher po Kuya. Ako po si Christopher. Mas hamak na pogi ako kaysa sa kapatid ko." pabiro nitong sagot sa akin. As usual, mali ako. Si Christopher nga pala ito. Siguro mula ngayun, pag-aaralan ko na kung ano ang pwede kong maging palatandaan sa kanila. Palagi na lang akong nagkakamali sa pagtawag sa pangalan nila. Mabuti na lang at hindi sila nao-offend sa akin. SAbagay, hindi din nila ako masisisi. Carbon copy kasi talaga ang dalawang ito eh.

"Teka lang, nag-iisa po yata kayo? Hindi niyo po isinama ang pasaway kong kapatid?" nakangiti pa nitong tanong sa akin.

"Ah hindi eh. Katunayan nga hinahanap ko siya. Nagtampo kasi sa akin." sagot ko naman. Kaagad naman itong natigilan.

"Naglayas si Charlotte?" tanong nito. Kaagad naman akong umiling.

"Hindi naman siguro. Walang dalang gamit eh. Baka nagpapalamig lang." sagot ko naman. Pumalatak muna ito bago sumagot.

"Ang hirap ispelingin ng kapatid ko minsan noh? Pagpasensyahan mo na lang. Medyo may katigasan kasi ang ulo noon eh. Teka lang, ano ang

ikinagalit niya? Naku, delikado, baka hindi na magpapakita sa iyo iyun. Sa aming tatlo na halos sabay-sabay na iniluwal dito sa mundo, siya ang may pinakamatigas ang ulo." muling sagot ni Christopher.

Bigla tuloy akong kinabahan. Pansin ko nga, sa kanilang tatlo, si Charlotte ang pinaka-m*****a at pinaka-mainitin ang ulo. Normal lang naman siguro iyun dahil babae siya. Isa pa, mas lalo siyang gumaganda sa paningin ko kapag nagagalit siya eh. Lalo siyang naging cute lalo na kapag namumula na ang kanyang mukha.

"Ang mabuti pa, sumama ka na lang muna sa akin Kuya. Magkikita kaming magpipinsan sa bar. Birthday ngayun ng isa kung pinsan at balak namin mag happy-happy sa bar. Hayaan niyo muna si Charlotte. Uuwi din po iyun kapag malamig na ang ulo." pagyaya naman nito sa akin na kaagad ko namang tinanggihan.

"Naku, huwag na. Hahanapin ko pa siya bago pa lalong uminit ang ulo noon." sagot ko naman. Hindi ako basta -bastang mapapakampante ngayun. Kailangan ko munang i-priority si Charlotte higit kanino pa man.

"Okay....pero malabong uuwi iyun ng bahay namin. Ang alam ko nagtatampo pa rin kina Mama at Papa iyun eh. For sure nasa mansion iyun, wala namang ibang mapupuntahan iyun kundi doon lang. Suyuin mo na lang. Mahilig sa white roses ang white chocolates iyun kaya pasalubungan mo bilang peace offerings. Samahan mo na din ng one bucket ng fried chicken na galing sa fast food chain na may mascot na bubuyog. For sure mawawala kaagad ang init ng ulo noon." mahabang litanya nito na siyang ikinatuwa ko naman. Nasabi na kasi nito ang mga impormasyon na dapat kung malaman tungkol sa asawa ko.

Kung siswertehin ka nga naman. Tama si Christopher, tiyak nasa mansion ng mga Villarama si Charlotte. Ang pagkakaalam ko sa ugali nito, hindi naman talaga ito mahilig lumabas kasama ang mga barkada. Mas gugustuhin pa daw nito ang tumambay sa mansion para makipag-usap sa asawa ni Rafael. Mabuti na lang at nakasalubong ko itong si Christopher.

"Paano ba iyan Kuya. Mauna na ako. Baka hinihintay na nila ako. Good luck sa pagsuyo s kapatid ko." paalam pa nito sa akin sabay tapik sa aking balikat. Kaagad naman akong nagpasalamat dito at mabilis na naglakad pabalik ng mall. Maghahanap ako ng white roses at white chocolate pati na din ng 1 bucket fried chicken. Iyun pala ang paborito ng asawa ko na kung hindi pa nabanggit ng kapatid niya hindi ko talaga malalaman.

Mabilis kong nabili ang mga bagay na hinahanap ko. Ngingiti-ngiti pa akong naglakad pabalik ng aking kotse. Kahit papaano naibsan ang pag-aalala ko para kay Charlotte sa isiping nasa mansion lang ito at kailangan ko lang suyuin para bumalik sa bahay ko. Hindi talaga ako mapalagay hangat hindi ito umuuwi sa bahay namin.

"Litse kasing Lucas iyun. Alam kong may gusto siya kay Charlotte kaya niya nagawang magtahi ng istorya. paano ako makakabuntis ng babae gayung maingat ako. Isa pa, simula ng nagpakasal ako kay Charlotte iniiwasan ko ng makipagtalik kahit kanino. Ilang buwan na nga akong tigang at nagtitiis eh. Gusto kong maging loyal sa asawa ko kaya nagpapakatino ako ngayun tapos gagawan ako ng istorya ng Lucas na iyun na nakabuntis ako?

Humanda talaga sa akin ang lalaking iyun. Kapag mabalitaan ko pa na aali- aligid pa siya ulit kay Charlotte, pipilayan ko na talaga siya.

Mabilis akong nakarating ng mansion Villarama. Dahil itinuring na akong bahagi ng pamilya Villarama at kilala na ako ng mga guard kaagad akong pinagbuksan ng gate at pinapasok sa loob. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapansin ko ang sasakyan ni Charlotte na maayos naka-park sa parking area ng mansion.

Kung ganoon, positive. Nandito sa loob ang asawa ko kaya naman may dahilan na talaga para kumalma ako.

"Peanut! Bro!" malawak pa akong napangiti ng mapansin ko ang pagsalubong sa akin ng best friend kong si Rafael. Tatay na tatay na talaga itong tingnan dahil karga-karga nito ang isa sa kambal niyang anak na si Ralph Alexander. Hindi ko tuloy maiwasan na makaramdam ng inggit.

Hayy, kailan kaya ako magkakaanak? Halos magkasing edad lang kami ni Rafael at heto siya, malapit ng maging tatlo ang kanyang anak samantalang ako, ni pagsasama namin ni Charlotte, hindi ko pa maayos-ayos.

Chapter 322

CHARLOTTE POV

Sa kakahintay kay Grandma at kaka- emote ko, hindi ko na namalayan na nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako sa banayad na haplos sa aking noo at pagmulat ko ng aking mga mata kaagad kong nasilayan ang nakangiting mukha ni Grandmama.

Kaagad akong napabangon at napayakap dito.

"Grandmama!"pabulalas kong wika kasabay ng pag-iyak. Naguguluhan naman itong kumalas mula sa pagkakayakap sa akin.

"Teka lang, may problema ba ang maganda kong apo? Bakit ka umiiyak?" nag-aalala pa nitong bigkas. Lalo naman akong napahagulhol ng iyak. Sa pagkakataon na ito, ramdam ng puso ko na may kakampi na ako.

"Gradmama, please help me po! Gusto ko na pong makipag-divorce sa kanya. Ayaw ko na po kay Peanut!" sagot ko. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagkagulat sa mukha nito. Mataman pa ako nitong tinitigan bago sumagot.

"Anong sabi mo? Gusto mo ng makipaghiwalay sa asawa mo? Why? Sinasaktan ka ba niya? Inaapi ka ba niya?" seryosong tanong nito. Kaagad naman akong umiling.

"Hindi po kaya lang hindi ko na kaya pa na nakikitang maraming umaali- aligid na babae sa kanya. Masyado po siyang gwapo para sa akin Grandmama at pakiramdam ko ang dami kong karibal sa kanya!" naiiyak kong sagot na kaagad namang nagpangiti kay Grandma. Hindi ko tuloy malaman kung kakampi ko pa ito or hindi na dahil sa reaciton ito ngayun.

"Ha? Iyun lang at gusto mo nang  makipag-divorce sa kanya?" sagot naman nito sa akin at ito na mismo ang nagpunas ng luha ko sa pisngi ko. Dahan-dahan naman akong tumango.

"Sweetie, hindi porket maraming babaeng aali-aligid sa kanya magseselos ka na kaagad. Normal lang iyun. Mapa-gwapo or pangit man ang isang tao, once na may makating babae na magkagusto sa kanya, wala tayong choice kundi ipaglaban ang taong mahal natin." nakangiti nitong sagot sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapatitig kay Grandmama Carissa.

Sana, nakuha ko ang ugali niya. Napaka -positive kasi talaga nito sa lahat ng bagay. Isa pa, napaka-sweet din nito sa akin. "Sweetie" talaga ang tawag nito sa akin simula noong maliit pa ako. Ayaw man niyang aminin pero alam kong ako ang kanyang pinaka- paboritong apo.

"Ano po ba ang gagawin ko? Alam niyo naman po na ikinasal kami ni Peanut na labag sa kagustuhan ko diba? Kasi nga playboy siya! Kahit kasal na kami marami pa rin ang nagpapa-cute sa kanya at ayaw ko ng ganoon, Grandmama!' sagot ko naman. Kaagad naman ako nitong hinawakan sa magkabilang balikat. Seryoso akong tinitigan sa aking mga mata bago ito muling nagsalita.

"Ikaw ang pinakasalan kaya ibig sabihin noon, ikaw ang mahal niya. Apo, huwag kang magpatalo. Ipaglaban mo ang karapatan mo! Isa kang Villarama at sa lahat ng laban mo, nasa likod mo kami." sagot naman nito. Naguguluhan naman akong napatitig dito.

"Hindi niya ako mahal Grandmama. Ibang babae ang gusto niya.? Tsaka may ugnayan pa rin sila ng dating niyang fiance " sagot ko.

"Dating fiance? Nahuli mo ba sila na magkasama kaya nasabi mo iyan?" tanong nito. Kaagad naman akong umiling.

"Hindi po, pero alam kong doon siya pumupunta kapag hindi siya umuuwi ng bahay." malungkot kong sagot. Kaagad naman na natawa si Grandmama.

"Ikaw talagang bata ka! Iyan ang sisira sa relasyon niyo eh. Tamang hinala ka palagi." sagot nito.

Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng lungkot. Ano kayang relasyon ang tinutukoy ni Grandmama. Wala kami noon eh. Ni hindi ko nga alam kung anong papel ba talaga and dapat gampanan ko kay Peanut. Nakabuntis na nga ito ng ibang babae at hindi ko naman malaman kung paano ito isusumbong kay Grandmama. Baka kasi malaman ito ni Grandpapa at parusahan nila si Peanut.

Hindi ko din naman kayang makita na masaktan si Peanut. Mahal ko na ang playboy na iyun at tanging pag-iwas sa kanya ang alam kong paraan para makalimutan sya.

"Look Sweetie. mag-usap kayong dalawa. Dapat maging open ka sa kanya sa lahat ng nararamdaman mo." muling wika nito. HIndi naman ako nakasagot.

"Kanina ka pa daw dito sa mansion. Alam ba ng asawa mo na nagpunta ka dito? BAka hinahanap ka na noon." patuloy na wika ni Gradmama. Kaagad naman akong umilig.

"Malabo po na hahanapin niya ako Grandmama. For sure, wala din sya sa bahay ngayun." malungkot kong sagot na siyang kaagad na nagpailing kay Gradmama.

"Bakit ba napaka-negative mong bata ka? Ang hilig mong manghusga sa asawa mo. Hindi pwedeng palaging ganyan. Tiyak na hindi kayo magkakasundo niyan at hindi kami papayag na mauuwi sa hiwalayan ang pagsasama niyong dalawa." muling wika ni Grandmama.

"Paano nga po kami magkakasundo Grandmama, marami po akong karibal sa kanya. Sobrang daming babae ang nali-link sa kanya." sagot ko naman.

"Normal lang iyan iha. Alam mo namang model iyang asawa mo. Marami talagang babae ang maghahabol diyan. Kaunting pasensya at pakikipaglaban sa mga babaeng aali- aligid sa asawa mo at maayos din ang lahat." nakangiti namang sagot ni Grandamama. Hindi ko tuloy maiwasan na matawa. Paano naman ako aastang asawa ni Peanut eh hindi naman kami nagsasama bilang isang tunay na asawa.

"Oh siya, sige na...kanina ka pa pala dito, Kumain ka na ba? Tulog ka daw kanina kaya hindi ka na ginising noong kumain sila Rafael at Veronica. Kami naman ng Grandpapa mo kumain na din kami sa labas kanina. Gusto mo bang ipaghanda kita ng makakain mo Sweetie? Para naman malamnan iyang sikmura mo." Muling wika nito. Kaagad naman akong umiling.

Brokenhearted ako at hindi pa ako nakakaramdam ng gutom. Parang mas gusto kong itulog nalang muna ang sama ng loob ko.

"Ayos lang ako Grandmama. Kumain na po ako kanina bago ako nagpunta dito." nagsisingungaling kong sagot. Kapag hindi iyun ang sasabihin ko tiyak na pipilitin ako nitong bumaba ng dining area para kumain.

"Sigurado ka ba? Okay, magpahinga ka na at medyo gabi na. May pasok ka pa bukas sa School." sagot naman nito at hinalikan pa ako sa pisngi bago tuluyang nagpaalam.

Bago lumabas ng kwarto, ilang beses pa ako nitong binilinan na bumaba daw ako sa dining area kapag nakakaramdam ako ng gutom para kumain. Tanging pagngiti na lang ang sagot ko kay Grandmama. Alam kong pagod din ito kaya ayaw ko na siyang kulitin.

Pagkalabas ni Grandama muli akong nakaramdam ng lungkot. Pinilit kong iwaglit sa isip ko si Peanut. Unfair kung isipin ko pa siya. Baka nga nasa kandungan na naman iyun ni Maureen.

Grabe...halos dalawang buwan pa lang kaming ikinasal pero nakabuntis na kaagad siya ng ibang babae?

Muli akong nagtalukbong ng kumot at pilit na matulog ulit. Hindi pwedeng isipin ko pa ang Mani na iyun. Ayaw ko ng umiyak.

Hindi ko alam kung ilang minuto ng dilat ang aking mga mata sa ilalim ng comforter ng maramdaman ko ang pagbukas-sara ng pintuan ng kwarto. Dahil inaakala ko na si Grandma lang iyun, kaagad kong ipinikit ang aking mga mata at nakiramdam. Baka pipilitin na naman ako nitong bumaba ng dining para kumain eh. Wala talaga kasi akong gana ngayun at ayaw ko namang mag-alala ito sa akin

Naramdaman ko pa ang pag-upo nito sa gilid ko kaya naman iniiwasan kong gumalaw. Papanindigan ko ang pagtutulog-tulugan ko. Akmang ididilat ko ang aking mga mata ng nagulat pa ako ng bigla itong nagsalita.

"Charlotte, tulog ka na ba?" tanong nito. Nagulat naman ako. Bakit boses lalaki? Bakit parang boses ni Peanut?

Hayssst, ito na nga ba ang sinasabi ko eh. Hindi ko dapat isipin ng isipin si Peanut. Kahit hindi siya ang kaharap ko ngayun, boses niya pa rin ang naririnig ko.

"Muli akong napapikit ng maramdaman ko ang paghawi nito ng comforter na nakatakip sa akin. Baka mahuli ako ni Grandma na gising ako eh.

Nagulat pa ako ng may dumamping palad sa pisngi ko. Humahaplos ito doon papunta sa ilong ko.

Nagtaka pa ako dahil bakit parang hindi naman iyun kamay babae. Hindi ganito ang texture ng kamay ni Grandma eh. Magaan lang ang kamay ni Grandma samantalang itong humahaplos sa akin ngayun, bakit ang bigat naman yata ng kamay niya? Bakit parang kamay lalaki?

Sa isiping iyun bigla kong naimulat ang aking mga mata. Muntik pa akong napasigaw ng pagdilat ko, mukha ni Peanut ang kaagad na sumalubong sa akin.

Shit! Si Peanut nga! Hindi ako nagha- hallucinate. Hindi si Grandmama ang nandito sa kwarto ko. Hindi si Grandma ang humahaplos sa pisngi ko. Si Peanut! Paano niya nalaman na nandito ako sa mansion? Paano siya nakapasok dito sa kwarto?

Kaagad akong napabangon at galit na tinitigan ito. Napababa pa nga ako ng kama ng wala sa oras eh. Mabuti na lang at tapos na ang pag-iiyak ko. Kung hindi mas nakakahiya iyun sa parte ko.

"Anong ginagaw mo dito? Sino ang may sabi sa iyo na pwede kang pumasok dito sa kwarto ko?" galit kong tanong sa kanya. Pinamaywangan ko pa ito para effective ang galit- galitan kong ito sa kanya.

"Bakit hindi ka umuwi? Kanina pa kita tinatawagan pero hindi mo ako sinagot. " sagot nito sa akin.

"Eh ano ngayun. Pakialam mo kung dito ako umuwi. Isa pa, hindi ko obligasyon na sagutin palagi ang mga tawag mo. Busy din ako kaya huwag kang istorbo." inis ko pa ring sagot sa kanya. Kaagad naman akong pinagtaasan nito ng kilay.

"Busy ka? Kanino? Kay Lucas?" tanong nito. Kaagad naman akong natameme.

Paano niya nalaman na nakausap ko kanina si Lucas? Wala naman akong pinagsabihan tungkol doon eh.

"Pakialam mo ba? Mas hamak na matinong kausap si Lucas kumpara sa iyo!" nakalabi kong sagot. Kaagad ko namang narinig ang pagpalatak nito.

"Yahh...kailan pa naging matino ang sinungaling? Iwasan mo na ang gagong iyun. Hindi mo siya kilala kaya huwag kang magtiwala sa kanya." sagot nito na siyang napgpataas ng aking kilay. Talagang may time pa siyang siraan si Lucas sa akin.

"Bakit? Dahil ibinuko ka niya sa akin na nabuntis mo si Maureen?" sagot ko naman. Parang gusto ko na naman tuloy maiyak. Nasasaktan talaga ako isiping makakaanak na sa ibang babae ang playboy na ito eh.

"Yah....pero hindi ibig sabihin noon,

totoo ang sinasabi niya. Gusto niya

lang akong siraan sa iyo kaya niya nasabi ang tungkol sa bagay na iyun." seryosong sagot naman nito sa akin. HIndi ko naman maiwasan na magtaka.

Bakit siya sisiraan ni Lucas? Eh ang bait kaya ni Lucas para magsinungaling.

Chapter 323

CHARLOTTE POV

"Umalis ka na nga dito. Hindi ka welcome dito at dito ako matutulog ngayung gabi kaya huwag kang ano diyan! Ayaw muna kitang makita." naiinis kong wika sa kanya.

Kung nagpunta lang siya dito para manira ng kapwa niya at mapagtakpan ang kalokohan na ginawa niya, wala akong time na makinig sa kanya. Hindi na mibabalik pa ang mga nangyari na. Nakabuntis na siya at hindi ako papayag na hindi ma- annulled ang kasal namin. May basehan na para mag-file ng divorce dahil mahigpit na pinagbabawal sa batas ng bansang ito ang pakikiapid.

"Tsk! Sa iyo lang ako hindi welcome, pero sa lahat ng mga taong nakatira dito, masaya nila akong tinangap..." sagot naman nito. Kaagad naman akong napahalukipkip.

"Gabi na...naisturbo mo na naman ang tulog ko. Pwede bang umalis ka na!" gigil ko namang sagot sa kanya. Nagulat pa ako dahil malakas lang itong tumawa. Sinipat pa ako nito ng tingin bago ito nagsalita.

"Teka lang...bakit namamaga ang mga mata mo? Dont tell me, umiyak ka? Iniyakan mo ang paninirang kwento ni Lucas tungkol sa akin?" may halong panunudyo ang boses na wika nito. Kaagad tuloy akong napaiwas ng tingin sa kanya. Nakakahiya kapag malaman niyang iniyakan ko nga ang pagkakabuntis ng kabit niya. Baka lalong bumilib sa sarili niya ang Mani na ito at kung ano pa ang isipin sa akin.

Kahit anong mangyari, hindi talaga ako aamin na may gusto ako sa kanya.

Ano siya siniswerte? Iniiwasan ko talaga na matulad sa mga babaeng dumaan sa buhay niya.

"Bakit naman ako iiyak? For your information, na-isturbo mo ang tulog ko kaya mukhang puyat ngayun ang mga mata ko." pagdadahilan ko na nagpatawa ng malakas sa kanya.

Nagtataka naman akong napatitig dito? May saltik ba talaga ang Peanut na ito? Bakit parang hindi siya apektado sa mga sinasabi ko ngayun? Lahat ginagawa niyang biro gayung durog na durog na nga ang puso ko.

"Anong nakakatawa Mani?" nandidilat ang mga matang tanong ko sa kanya. Muli akong nitong nginitian sabay higa ng kama.

"Halika na! Masyadong mainit ang ulo mo eh. Matulog na tayo or umpisahang na nating gawin ang panganay natin. Para naman hindi ka magpapaniwala sa mga sinasabi ni Lucas sa iyo. Isa pa, iwasan mo na ang taong iyun. Hindi maganda ang hangarin noon kaya sinisiraan niya ako."muling wika nito.

Hindi ko naman maiwasang makaramdam ng kilabot dahil sa sinabi niya.

Anong panganay ang tinutukoy niya? Nagpapahiwatig ba siya na gusto niyang magturingan na kami na parang tunay na mag asawa? Shit, hindi pwede iyun! Ayaw kong i- entertain kaya hindi ko na binigyang pansin.

"So, ibig mong sabihin, pinapabulaan mo ang sinabi ni Lucas sa akin? Na dene deny mo ang pagkakabuntis kay Maureen?" tanong ko

"Bakit buntis daw ba si Maureen? Hindi ko alam iyun ha?" sagot naman nito na. Pigil ang sarili ko na lapitan ito at pagsasampalin. Ang hirap niyang kausap.

"Pwede ba Peanut, tigilan mo na nga iyang mga pagkukunwari mo! Pinapaikot mo lang ako eh. Paanong hindi mo alam na buntis si Maureen gayung siya ang palagi mong kasama sa tuwing hindi ka umuuwi ng bahay?" nandidilat ang mga matang tanong ko dito. Kaagad naman itong napabangon ng kama at seryoso akong tinitigan.

"Sino ang may sabi sa iyo na si Maureen ang kasama ko tuwing umaalis ako ng bahay? Si Lucas? tsk! Dapat pala pinutulan ko na ng dila ang hayop na iyun eh! Kung anu-anong mga kasinungalingan ang tinatanim diyan sa utak mo!" naiinis namang sagot nito. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig dito.

Bakit kailangan niya pang ikaila ang lahat ng ito? Isa pa, putulan ng dila. May tinatago din yatang pagka- bayolente ang Mani na ito. Hindi ako nagptinag at talagang nakipagtitigan pa ako sa kanya.

"Sinungaling! Lumayas ka na kasi! Ano pa ba ang ginawa mo dito!" asar kong wika at hindi na ako nakatiis pa. Nilapitan ko ito at hinawakan sa kanyang kamay at hinila patayo ng kama.

Nagulat pa ako ng malakas niya din akong hilain pabalik na siyang dahilan ng sabay na pagbasak namin ng kama. Nasa itaas niya ako at halos magdikit ang labi namin dahil sa nangyari. Hindi ko tuloy maiwasan na mapalunok ng sarili kong laway habang patuloy na nakipagtitigan sa kanya.

"God! Ang ganda mo talaga!" bulong pa nito at kaagad na sinakop ng bibig niya ang labi ko. HIndi naman ako nakapalag dahil sa bilis ng pangyayari. Namalayan ko na lang na naipasok na nito ang dila niya sa bibig ko.

Sobrang ng lakas ng tibok ng puso ko. Hindi tuloy ako makapag isip ng matino lalo na ng maramdaman ko ang mga palad niya na nag-uumpisa ng humaplos sa likuran ko.

Lahat ng dipensa ko, biglang naglaho. Naging sunod-sunuran ako sa lahat ng ginawa niya at hindi ko na namalayan pa na tinutugon ko na pala ang halik niya.

Nagising lang ako sa katotohanan nang naramdaman ko na nasa loob na ng blouse ko ang kanyang isang palad at pumipisil-pisil ito doon. Nanlaki ang aking mga mata dahil sa kakaibang sensasyon na nararamdaman. Bigla akong bumalik sa huwesyo at nagkukumahog na umalis sa ibabaw niya.

'Diyos ko! Nakakahiya! Bakit ba nawala ako sa sarili ko?' sigaw ko isipan ko habang mabilis na inayos ang suot ko. Narinig ko naman ang mahina nitong pagtawa at kahit hiyang hiya sa mga nangyari, pinukol ko ito ng masamang tingin.

"Manyak!" gigil ko pang wika para mapagtakpan ang kahihiyan na tinamo ko ngayun lang. Baka isipin niya na wala akong pinagkaiba sa mga babaeng dumaan sa buhay niya. Na easy to get din ako.

"Tsk! Manyak! Come on, Charlotte, bakit ba ayaw mo pang aminin sa sarili mo na nagustuhan mo din ang ginawa natin kanina." nang-aasar na wika nito. Kaagad ko naman itong inirapan

"Ano ba kasi ang kailangan mo! Ayaw na kitang makita at makausap kaya lumayas ka na kasi!" galit kong sagot. Muli itong natawa bago dahan-dahan na tumayo at naglakad patungo sa pintuan.

"Huwag mo akong itaboy dahil nandito ako para suyuin ka. Wala akong pakialam kung buntis man si Maureen or hindi. Basta ang alam ko, wala na kaming ugnayan simula noong gabi after natin ikinasal." sagot nito

"Eh di inamin mo din. May nangyari sa inyo ng gabing iyun kaya posbile na ikaw ang Tatay." sagot ko naman. Abat, huwag niya akong pinagloloko. Hindi ako pinanganak kahapon para utuhin niya ngayun.

"Bakit, tinapos mo ba ang video?" seryoso nitong tanong. Natameme naman ako

Hindi ko tinapos ang video dahil sumasakit ang kalooban ko kapag patuloy ko pang panoorin iyun. Narinig ko pa ang marahan na pagbuntong hininga ni Peanut bago ito nagsalita.

"Lasing ako ng gabing iyun, at kapag lasing ako, malabong makapag- perform pa ako. Iniinis ka lang ni Maureen dahil masama ang loob niya dahil ikaw ang pinakasalan ko." muling wika nito. Hindi tuloy ako nakasagot.

Parang gusto ko tuloy kutusan ang sarili ko. Na-delete ko na ang video na hindi ko man lang tinapos panoorin. Hindi ko tuloy malaman kung nagsasabi ba siya ng totoo ngayun or hindi.

"Sagrado para sa akin ang nangyaring kasal sa pagitan nating dalawa at hindi ako gagawa ng kahit na ano mang hakbang na ikakasira ng kasal natin. Maniwala ka man or hindi, nagbagong buhay na ako. Hindi na ako ang dating Peanut na mahilig sa mga babae..." muling wika nito.

"At alam mo ba kung bakit? Dahil iyun sa iyo Charlotte! Mahal na kita at sana naman, sa pagkakataon na ito, maniwala ka naman sa akin." muling wika nito na siyang nagpayanig sa buo kong pagakatao.

Chapter 324

CHARLOTTE POV

Muli akong napatulala dahil sa sinabing iyun ni Peanut sa akin. Hindi pa nga ako sigurado kung tama ba iyung narinig kong salita mula sa kanya. Nagdududa na tuloy ako sa sarili ko. Baka naman sa sobrang stress ko kung anu-ano na ang naririnig ko mula sa kanya.

Pagkasabi niya ng katagang iyun, mabilis na itong lumabas ng kwarto. Nasundan ko na lang ito ng tingin. Sinasabi ko na nga ba eh. Ibang kataga ang sinabi niya kanina. Mali ang narinig ko.

Malungkot akong muling napaupo ng kama. Ganoon-ganoon na lang ba iyun? Pagkatapos niya akong isturbuhin at banggitin ang salitang mahal kita basta niya na lang akong iniwan. Pero, nabanggit niya ba talaga yun? Baka naman guni-guni ko lang.

"Haysst! Charlotte. Sabi ko naman kasi sa iyo iwasan mo na ang kakaisip sa kanya. Wala talagang magandang maidulot sa akin ang Peanut na iyun. Hindi magandang palagi ko siyang iisipin.

Akmang tatayo na ulit ako para pumasok ng banyo upang umihi ng muling bumukas ang pintuan ng kwarto ko. Saglit pa akong napatanga ng muling bumungad si Peanut. Sa pagkakataon na ito, may bitbit na ito. Isang white roses bouquet at ano iyung naaamoy ko? Bakit amoy pagkain?

Ngiting-ngiti itong naglakad palapit sa akin at kaagad na iniabot sa akin ang hawak niya. Noong una, atubili pa akong tanggapin iyun pero ng medyo dumikit na ito sa akin, kaagad ko namang tinangap ang bulaklak at pasimpleng dumistansya sa kanya.

Ano kaya ang nakain ng Mani na ito? Bakit may pabulaklak siya ngayun? Isa pa, bakit kulay puti? Sinipat ko pa ito ng tingin at hindi din nakaligtas sa paningin ko na may kasama din pala itong white chocolates.

"For you! Iyan iyung sign ko na simula ngayun, mag-uumpisa na akong suyuin ka...I mean ligawan ka!" nakangiti nitong wika sa akin na nagpatayo yata ng lahat ng balahibo ko sa katawan kasabay na malakas na pagkabog ng dibdib ko.

"Ha? anong sabi mo?" lutang kong tanong sa kanya. Muling naging blanko ang takbo ng utak ko. Bakit ba pa- bigla -bigla naman itong si Mani? Aware ako na isa ako sa pinaka-matalino sa klase namin pero itong sinasabi ni Peanut ngayun, bakit kay hirap yatang initindihin ng utak ko?

"I said, simula ngayung araw na ito, uumpisahan ko ng manligaw sa iyo." 

ngiting-ngiti pa rin nitong sagot. Wala sa sariling napatitig ako sa hawak kong bulaklak. Hindi ko din alam kung ano ang isasagot ko sa kanya. Hindi ako makapag-isip ng tama.

Ano ba ang isasagot ko sa kanya? Liligawan niya daw ako? Paano ko iha- handle iyun?

Mula sa pagkakatitig sa mga bulaklak na hawak ko, muling bumalik ang tingin ko kay Penaut. Nakangiti pa rin itong nakatitig sa akin habang hawak niya pa rin ang isang plastic bag. Sigurado ako na doon nagmumula ang amoy pagkain na kumalat na yata sa buong silid ko.

"Liligawan? Ako? Bakit?" parang tanga kong sagot. Talo ko pa ang nag- telegrama dahil sa sobrang tipid ng salita na lumabas sa bibig ko.

"Because, I love you! Yes, kasal na tayo, pero gusto ko pa rin na ligawan ka! Para naman wala kang masabi sa akin at may maikwento ka din sa magiging anak natin kung sakaling tanungin ka nila kung paano ako manligaw sa iyo." sagot naman at sinabayan niya pa talaga ng pagkindat na lalong nagpagulo ng sistema ko

"Ha? Mahal mo ako? Kailan pa at bakit? "muli ay lutang kong sagot. Lalong lumawak ang pagkakangiti nito sa akin. Pakiramdam ko nga pinagtatawanan niya na ako sa naging expression ko ngayun. Piste talaga, bakit pakiramdam ko bigla akong nilisan ng utak ko? Hindi ako makapag -isip ng tama.

"Yes..mahal kita! Simula ngayung araw, pagbabawalan ko na ang mga lalaking gustong umali-aligid sa iyo." muling sagot nito.

"Well, dinig ko paborito mo daw itong pagkain na ito. Dinalhan na din kita dahil baka hindi ka pa kumakain eh." muling wika nito. Hindi na kasi ako nakaimik eh. Para akong naistatwa sa aking kanatatayuan habang yakap- yakap ko pa rin ang bigay niyang bulaklak.

Nakasunod lang ang tingin ko dito habang binubuksan niya ang plastic na kanina niya pa bitbit at kaagad na bumungad sa paningin ko ang isang bucket ng fried chicken na galing sa isang kilalang fast food chain. May mga ibat-ibang pagkain pang kasama iyun.

'Really, talagang nagdala pa siya niyan? Ano iyan, pasalubong niya sa akin?' naglalaro sa isipan ko habang isa -isa niyang nilalabas kung ano mang nasa loob ng plastic. Bigla tuloy akong nakaramdam ng gutom. Hindi ako mahilig sa fried chicken pero in fairness ang bango. Nakakatakam!

"Teka, anong ginagawa mo?" hindi ko maiwasang bulalas. Lalo na ng mapansin ko na isa-isa niya ng nilalatag ang mga pagkain. Mabilis tuloy akong napalapit sa kanya at kinuha sa mga kamay niya ang plastic na hawak-hawak nya at muling ibinalik sa loob ang mga pagkain.

"Teka...ayaw mo? Hindi mo gusto?" tanong pa nito sa akin. Kaagad ko itong sinimangutan.

"Gusto..kaya lang bakit dito sa loob ng kwarto? Alam mo bang isa sa mga rules dito sa mansion ay ang pagbabawal ng pagdadala ng mga pagkain sa loob ng kwarto?" sagot ko naman sa kanya. Kaagad naman itong natigilan. Kitang kita ko ang pagpakapahiya sa mukha nito dahil siguro sa sinabi ko.

"May ganoong rules dito?" sambit niya. Kaagad naman akong tumango.

"Yes..at bakit fried chicken pa talaga? Iniiwasan ko pa namang kumain ng mga oily foods dahil nakakatagihawat!! muling wika ko. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagkagulat sa mga mata nito dahil sa sinabi ko. Hindi ko tuloy maiwasan na mapangiti habang unti-unting bumalik ang kumpyansa ko sa sarili ko.

"Ha? Hindi ka mahilig sa fried chicken? Pero, bakit sinabi sa akin ng kapatid mo na iyan daw ang favorite mo?" sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na magtaka.

Huwag niyang sabihin na nakakapag- usap sila ng kapatid ko? Bakit hindi ko yata alam ito?

"Sinong kapatid?" nagtataka kong tanong.

"Si Christopher. Nakasalubong ko kanina sa mall." sagot nito. Hindi ko maiwasan na matawa. Kaya naman pala. Lahat kasi ng dala nito ngayun, opposite sa mga gusto ko.

Chapter 325

CHARLOTTE POV

Kahit anong pigil ko sa aking sarili, hindi ko talaga mapigilan ang matawa. Tinitigan ko ulit ang mga bulaklak at white chocolates. Hindi nga talaga alam ni Peanut na hindi ako mahilig sa mga white roses. Mas gusto ko ang pink roses dahil masarap sa mata. Napaka-plain kasi talaga ng kulay na white at boring tingnan.

Gayunpaman, dahil ayaw kong mainsulto ito sa naging reaction ko pinilit kong magseryoso. Baka mamaya mainis ito sa akin at bigla na lang bawiin ang sinabi niya sa akin kanina na liligawan niya daw ako. Gusto ko pa naman ma- experience kung paano manuyo at manligaw ng isang babae ang isang Peanut Smith.

Wala naman sigurong masama kung pagbibigyan ko siya diba? Isa pa, kahit anong gawin ko, mag-asawa na ang tingin sa amin ng mga taong nakakakilala sa amin. I-enjoy ko na lang siguro kaysa naman palagi na lang akong magmumomok at magkunwari na hindi ako masaya kapag kasama siya.

"Ayaw mo? Hindi mo fav ang mga dala kong pagkain?" seryoso nitong tanong. Parang gusto ko ulit matawa sa hitsura nito ngayun. Kitang kita ang pagkadismaya sa mukha nito.

Big deal ba talaga sa kanya kung fav ko or hindi ang dala niya? Bakit kasi mali- mali ang impormasyon na ibinigay ng magaling kong kapatid sa kanya?

At bakit ngayun ko lang napansin ang ganitong side ni Peanut? Lalo tuloy itong naging cute sa paningin ko.

Parang hindi talaga ito ang ini-expect niya na magiging reaction ko sa mga dala niyang pasalubong sa akin.

Eh, alangan naman maglulundag ako sa tuwa dahil sa mga pasalubong niya diba? Eh, gusto ko lang naman magpakatotoo. Kapag hindi ko gusto ang isang bagay, talagang sinasabi ko.

Baka mamaya, palagi niyang gawing pasalubong sa akin ang mga ganitong bagay. Ayaw kong magpaka-purga sa fried chicken at hindi ako nagagandahan sa white roses. Maganda na ngayun pa lang, aware na siya sa mga ayaw at gusto ko para naman kumpleto ang saya na mararamdaman ng puso ko tuwing nag -eeffort siya na bigyan ako ng regalo or pasalubong.

Gusto pa naman daw niya akong ligawan. Ibig sabihin noon, marami- maraming pasalubong pa ang pwede kong matangap mula sa kanya. Hindi ko tuloy maiwasan na kiligin. Paano kaya manligaw ang isang Peanut Smith? Totoo kaya na wala na silang ugnayan ni Maureen?

Kung ganoon, nagsisinunaling pala si Lucas. Pero bakit kailangan niyang gawin iyun? Mukha pa naman siyang mabait pero ubod naman pala ng sinungaling. Minsan pala talaga, mahirap pa rin magtiwala sa isang tao na minsan mo lang nakikita at nakakausap.

Pero bakit nga ba kailangan niyang magtahi ng kwento? Kung talagang hindi totoo na nabuntis ni Peanut si Maureen, nagsasayang lang pala ako ng luha. Nagsayang lang din ako ng sama ng loob. Wala naman pala talagang dahilan para mag-emote ako sa tabing dagat. Hayssst, sa lahat pa naman ng ayaw ko iyung niluluko ako.

"Hey, hindi ka na sumagot diyan? Okay fine...kung ayaw mo talaga, papalitan na lang natin. Bibili na lang ako ulit ng kung anong gusto mong kainin ngayung gabi." wika nito na nagpabalik ng aking ulirat.

"Hindi! Ayos na ito. Isa pa, gabi na... halos lahat ng mga restaurant sarado na sa ganitong oras. Dont worry, kakainin ko ang mga pagkain na ito dahil hindi pa ako kumakain ng dinner. " sagot ko sa kanya. Muli ko itong tinitigan sa kanyang mukha at kita ko na hindi pa rin ito kumbinsido sa sinabi ko. HIndi ko na naman tuloy mapigilan ang mapangiti.

"Actullay, hindi naman sa ayaw ko ang mga pakain na ito.. Katunayan nga, bigla akong nagutom eh. Sabayan mo na lang akong kumain sa dining area. Hindi pwede dito sa kwarto dahil bawal iyun." muli kong wika sa kanya at kaagad na binitbit ang plastic na may lamang pagkain at mabilis na akong naglakad palabas ng pintuan ng kwarto. Kaagad naman itong napasunod sa akin.

Tahimik itong nakasunod sa akin hanggang sa nakababa kami ng dining area. Tahimik na ang buong mansion at mukhang kaming dalawa na lang ni Mani ang gising.

Mabilis kong inilabas ang mga pagkain na dala niya at inilapag sa dining table. Fried chicken, burgers at spaghetti. Mga pagkain na taliwas sa gusto ko pero wala akong choice kundi tikman lahat ng ito dahil pinaghirapan itong dalhin ni Peanut sa akin. Ayaw ko din naman magsayang ng grasya. Para sa akin ang mga pagkain na ito kaya titikman ko. Tikim lang naman, sa sobrang dami nito hindi ko din naman ito kayang ubusin.

"Kakain ka din..." wika ko sa kanya. Seryoso pa rin ang mukha nito. May inner tantrums yatang nararamdaman ang loko.

"Pwede tayong lumabas at maghanap ng mga pagkain na gusto mong kainin.

"wika ulit nito na kaagad na nagpataas ng aking kilay. Hindi niya na ba naintindihan ang sinabi ko sa kanya kanina na kakainin ko ang mga dala niyang pagkain?

"Hindi...Ayos na ito. Sa susunod, mag- research ka kasi ng maayos." pabiro kong sagot at naupo na para maumpisahan nang kumain.

Nagulat pa ako dahil naupo din ito sa tabi ko. Muli tuloy akong nakaramdam ng matinding pagkaasiwa lalo na ng maramdaman ko ang hindi maiwasang pagdidikit ng aming braso. Ibayong sensasyon ang nararamdaman ko sa buo kong katawan dahil doon.

Para mapagtakpan ang pagkailang ko, ako na mismo ang naglagay ng mga pagkain sa pinggan niya. Sinadya kong damihan para naman maging abala siya. Natuwa pa ako dahil hindi man lang ito umangal.

"Kumain ka na! Walang tatayo hangat hindi natin maubos lahat ito." nakangiti kng wika sabay kuha ng isang fried chicken at inumpisahang kainin. Wala naman akong narinig na kahit na anong reaction mula sa kanya. Nang sulyapan ko ito, nakatutok ang mga mata nito sa kanyang mga pagkain kaya naman kaagad na naging palagay ang loob ko.

Ilang minuto din ang lumipas ng bigla na lang nitong itinaas ang kanyang hawak na tinidor na may spaghetti at kaagad na isinubo sa akin. Hindi ko napaghandaan iyun kaya naman kaagad akong napanganga para tanggapin ang pagkain. Pagkatapos niya akong subuan, ngingiti-ngiti itong muli niyang ibinalik ang pansin sa pagkain.

Muli tuloy akong nakaramdam ng pagkailang habang nilulunok ko ang pagkain. May itinatago din palang ka- sweetan ang Mani na ito. Mukhang kailangan ko pa siyang kilalanin para hindi naman ako mangangapa kapag kasama ko siya.

Dahil sa hindi maipaliwanag na saya na nararamdaman ng puso ko, hindi ko na namalayan pa na naparami na pala ang aking nakain. Busog na busog ako at mukhang mahihirapan na ako nitong makabalik sa pagtulog.

Masayang masaya ako dahil ito ang kauna-unahang pagkakataon na nagkasabay kaming kumain ni Peanut simula noong ikinasal kami.

Chapter 326

PEANUT POV

Laking pasalamat ko dahil pagdating ko kanina, masaya akong sinalubong ng best friend kong si Rafael. Kaagad nitong nabanggit sa akin na nandito nga raw si Charlotte at natutulog sa isa sa mga guest room na paborito niyang gamitin tuwing dumadalaw siya dito sa mansion.

Nakausap ko din si Grandma Carissa al nabanggit niya nga sa akin na nagagalit daw si Charlotte dahil nakabuntis daw ako ng ibang babae na mahigpit ko namang itinanggi. Kaagad kong pinabulaan ang tungkol sa issue at sinabi ko kay Grandma na wala sa bokabularyo ko ang lokohin si Charlotte. Mabuti na lang at hindi na ito nagtanong pa ng kung anu-ano at mukhang naniwala naman kaagad ito sa mga paliwanag ko.

Bwesit talaga ang Lucas na iyun. Nananahimik na ako pero gusto niya pa rin guluhin ang buhay ko. Alam kong may gusto siya Kay Charlotte kaya gusto niyang sirain ang pagsasama naming dalawa. Mabuti na lang at mabait ang pamilya Villarama at willing silang makinig sa mga paliwanag ko. Kapag nagkataon, baka nagkalabo-labo na. Kung naging ibang pamilya ito, baka habang buhay ko na sigurong hindi makikita si Charlotte.

Buti na lang at open minded ang mga kamag-anak ng babaeng mahal ko. Si Charlotte lang yata ang mahirap paliwangan dahil ang bilis sumama ng loob niya, Ang hirap din nitong suyuin. Sabagay, sino ba namang asawa ang matutuwa kapag may kumakalat na tsismis na nakabuntis ng ibang babae ang lalaking pinakasalan mo? Kahit sino talaga magagalit at kapag hindi pa kami makapag-ayos ni Charlotte, babalikan ko talaga ang Lucas na iyun at lalo siyang malilintikan sa akin.

Dahil mag-asawa kami ni Charlotte kaagad akong pinayagan na makapasok sa kwarto kung saan ito nagpapahinga. Naabutan ko pa nga itong nakatalukbong ng comforter at mukhang tulog. Mabuti pa siya at relax na relax samantalang ako halos atakihin na sa puso sa sobrang pag- aalala sa kanya. Kung hindi ko siguro nakasalubong si Christopher kanina baka hanggang ngayun hindi ko pa alam kung saan ito hahanapin.

Hindi ko na napigilan pa na hawiin ang comforter na nakatakip dito. Hindi ko maiwasan na mapangiti ng masilayan ko ang napakaganda nitong mukha. Kung ganda ang pag-uusapan, napaka- perfect nito. Walang wala sa taglay na ganda ni Charlotte ang mga model na nakakasama ko tuwing may fashion show ako. Kaya siguro unang kita ko pa lang sa kanya noon talagang nabihag niya na kaagad ang puso ko.

Ang tagal ko kayang naghintay na humantong ito sa tamang edad para maligawan ko. Kaya lang, napakahirap pala nitong lapitan. Napaka- aloof at napakataray. Mahirap din pormahan lalo na at pamangkin siya ng best friend ko.

Kaya nga noong napansin ko ito sa bar kasama ang kanyang mga kaibigan. hindi na ako nag-aksaya pa ng panahon. Kaagad ko itong nilapitan at hindi ko maiwasan na makaramdam ng selos dahil may mga kaibigang lalaki itong kasama. Bigla tuloy akong nakaramdam ng takot sa isiping baka isa sa kanila ay nililigawan na si Charlotte.

Wala tuloy akong choice kundi bakuran ito. Niyakap-yakap ko pa siya para ipakita sa mga kasama niya na hindi nila pwedeng pormahan ang babaeng matagal ng gusto. Mukhang nakikiayon sa akin ang pagkakataon ng gabing iyun dahil may reporter din pala sa bar at kinakunan kami ng larawan. Nag trending at pagkakataon ko na iyun para makausap ang kanyang mga magulang.

Nasapak pa nga ako ng ama ni Charlotte na si Papa Christian pero hindi ko iyun ininda. Masarap kaya sa feeling na masapak ka ng taong malapit mo ng maging beyanan. Malaki ang respeto ko sa kanila kaya hindi ako umangal. Hindi din ako nakaramdam ng galit at pagtatampo. Kahit ilang beses niya pa akong sapakin, tatanggapin ko basta mapasa- akin lang ang anak nila. 

Of course, kaagad kong inamin sa kanila kung ano ang intentions ko sa anak nila. Hindi ko na din itinama ang pagdududa nila na may nangyari sa aming dalawa ni Charlotte. Dagdag points ko kaya iyun para mapasa-akin ang babaeng mahal ko.

Inamin ko din naman sa kanila na mahal ko si Charlotte at lahat kaya kong gawin para mapaligaya ito. Nagulat pa nga ako dahil kaagad silang pumayag sa alok kong kasal. Siguro, malaki din ang tiwala nila sa akin at naniniwala sila hindi ko sasaktan ang anak nila na siyang gagawin ko naman.

Bubusigin ko ng pagmamahal si Charlotte. Gagawin ko din ang lab upang matutunan ako nitong mahalin. Walang ibang lalaki ang magmamay- ari dito kundi ako lang.

Ngayung gabi, bahagya pa akong nadismaya ng sabihin nito na hindi naman daw pala niiya paborito ang dala kong pagkain. Mukhang naisahan ako ng isa sa mga ka-triplets niya at maling impormasyon ang naibigay nito sa akin.

Pero kahit papaano masasabi kong mabait pa rin naman ito. Pinilit niya pa rin ang kanyang sarili na kainin ang mga dala kong pagkain. Tinanggap din naman niya ang bulaklak kong dala kaya naman kahit papaano gumaan ng kahit kaunti ang pakiramdam ko. Akala ko talaga, bokya ako ngayung gabi eh. Mabuti na lang din at mukhang naniwala ito sa akin sa sinabi ko na hindi ko naman talaga nabuntis si Maureen.

Kahit simpleng pagkain ang dala ko sa kanya, masasabi ko pa rin na ito ang pinaka-masarap na dinner na nakain ko. Sino ba ang hindi gaganahang kumain kung katabi mo lang ang babaeng mahal mo. Nagawa ko pa siyang subuan kanina kaya masasabi kong kumpleto na buong gabi ko.

"Hindi ka na ba galit? Pwede ka na bang sumama sa akin pauwi ng bahay? "kakatapos lang namin kumain ng sa wakas nasabi ko din kung ano ba talaga ang pakay ko. Iyun ay ang muli itong miuwi sa bahay.

"Gabi na! Bukas na lang siguro ako uuwi pagkatapos ng klase ko." sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng lungkot. Ibig sabihin nito, kapag iiwan ko siya dito sa mansion, bukas ng hapon ko na siya ulit makikita.

"Ganoon ba? Well, okay...bukas na lang din pala ako uuwi. Gabi na at parang hindi ko na kayang magdrive pauwi eh. " pagdadahilan ko. Sana lang talaga pumayag siya. Gusto ko sana siyang makatabi sa pag-tulog buong gabi. Never pa kasing nangyayari sa amin iyun simula ng ikinasal kami

Hindi naman ito nakasagot. Sabay pa kaming napalingon sa pintuan ng dining area ng makita namin ang pagdating ni Grandma Carissa. Napangiti pa ito ng makita kaming dalawa ni Charlotte na parehong nakaup sa harap ng dining table.

"Naku naman! Mabuti naman at napilit mo iyang asawa mo na kumain ng dinner." wika nito. Kaagad naman akong napatayo at yumukod dito tanda ng pagalang.

"Good Evening po Grandma!" bati ko. Kaagad naman lumapit si Charlotte dito at tinanong niya ang kanyang Lola kung bakit gising pa ito. Sinabi nito na kukuha lang ng tubig kaya naman si Charlotte na mismo ang kumuha ng botteled water sa ref at iniabot nito kay Grandma.

"Bukas ng umaga na kayong dalawa umuwi. Magpapahanda ako sa cook natin na magluto ng special na agahan para sabay-sabay na tayong kumain ng breakfast." bilin pa nito sa aming dalawa ni Charlotte bago kami iniwan dito sa dining area. Naiwan nman kaming dalawa na nagkatinginan.

"Saan ka ngayun niyan matutulog? Hindi ko alam kung nakaready ba ang mga guest room." kaagad na sambit nito sa akin. Halata sa mukha nito ang pagkailang. Hindi marahil nito ma- imagine na magsasama kami sa iisang silid ngayung gabi.

"Pwede naman ako sa kwarto mo diba? Isa pa kapag maghihiwalay tayo ng kwarto baka kung ano ang isipin nila sa ating dalawa." sagot ko naman sa kanya.

Umaasa ako na pumayag siyang makatabi ko siya sa kama kahit ngayung gabi lang. Sobrang excited ko na talagang makatabi siya sa pagtulog at ang mukha niya ang unang masilayan ko pagkagising ko kinaumagahan.

"Pero, hindi ako sanay na may kasamang ibang tao sa loob ng room eh. Mas sanay akong mag-isa." sagot naman nito.

"Ayos lang naman kahit sa sahig ako. Sa kama ka, sa sahig ako. Dont worry, harmless ako at hindi naman kita gagahasain noh!" pabiro kong sagot sa kanya. Kaagad kong napansin ang biglang pamumula ng pisngi nito. Lalo tuloy itong naging cute sa paningin ko.

"Sige na nga! Pero, ipangako mo na mag-behave ka ha? Black belter ako at hindi mo naman siguro hahayaan na lumabas ng kwarto bukas ng umaga na sira-sira ang mukha mo diba?" 

sagot nito na nagpakaba sa akin.

Oo nga pala, muntik ko ng nakalimutan. Magaling sa self defense si Charlotte dahil mahilig itong mag- enroll noon sa mga martial arts. Sumali pa nga daw ito sa taek wondo noon. Hindi talaga malabong magkalasog-lasog ang boto ko sa kanya kapag gumawa ako ng bagay na hindi niya magustuhan.

Chapter 327

CHARLOTTE POV

Hindi ko akalain na mag-eenjoy ako sa mga pagkain na dala ni Peanut. Halos maubos nga namin eh.

lyun nga lang, problema ngayun kung paano ako makatulog. Busog na busog ako dagdagan pa na kailangan kong patulugin si Peanut sa kwarto ko. Hindi ko talaga ma-imagine sa sarili ko kung paano ang magiging pwesto namin nito sa pagtulog.

First time ko yatang matulog sa iisang silid na may kasamang lalaki at ngayun pa lang nakakaramdam na ako ng matinding pagkailang.

Tahimik kami pareho na umakyat ng hagdan para bumalik sa kwarto pagkatapos naming pagtulungan ligpitin ang aming mga pinagkainan. Kahit naman maraming kasambahay dito sa mansion, hindi din naman

pwedeng iiwan na makalat ang buong dining area. Kahit papaano, tinuruan naman ako ni Mama Carmela na maglinis at huwag iasa lahat sa kasambahay.

"Malaki naman itong kama kaya ayos lang kung sa kabilang gilid ka pumuwesto at dito naman ako sa kabila. "kaagad kong wika sa kanya pagkapasok pa lang namin ng kwarto. Hindi ko naman maatim na patulugin ito sa sahig. Hindi naman ako ganoon kasamang tao na hayaan na sumakit ang kanyang likod na matulog sa matigas na sahig.

"Are you sure? I mean malapit naman na mag-umaga. Kaya kong i-handle ang tigas ng sahig maging komportable ka lang sa iyung pagtulog." sagot naman nito. Pigil ko naman ang sarili ko na mapaismid.

Huwag niyang sabihin na ayaw niya akong makatabi sa kama? Ako na nga itong nagmamagandang loob, siya pa itong may ganang mag-inarte.

"Pero kung hindi naman makakaapekto sa pagtulog mo, of course buong puso kong tatanggapin ang suggestion mo. Medyo pagod din ako at naghahanap ang katawan ko ng medyo malambot na kama." nakangiti nitong muling wika sa akin na siyang nagpataas ng aking kilay.

Ang arte talaga nito. Gusto niya din naman pala pero ang dami niya pang pasakalye.

Hindi ko na ito sinagot pa. Kaagad kong inayos ang kama. Naglagay pa ako ng unan sa gitna para siguradong may boundary kami sa isat-isa.

Meaning bawal lumagpas ang isa sa amin sa unan na iniharang ko.

"Gets mo na siguro ang ibig kong sabihin diba?" wika ko pa sa kanya sabay turo ng unan sa gitna ng kama. Nangingiti naman itong tumango.

"May kumot ka na diyan. May unan na din. Isang rules lang kailangan mong sundin. Bawal kang lumagpas sa boundary na iyan. Kapag mangyari iyun, hindi ako nangingimi na tadyakan ka para malaglag ka sa kama! " muling wika ko na nagpahalakhak dito. Kunot ang noo ko naman itong

tinitigan.

"Sorry! Sorry! Natawa lang ako. Kailangan ko nga pala talagang mag- ingat kung ayaw kong ma-balda." sagot nito. Inirapan ko lang ito at naglakad na papunta sa pwesto ko.

"Mauna ka ng gumamit ng banyo. Nakatulog na ako kanina kaya hindi pa naman ako inaantok." wika ko sa kanya. Kaagad naman itong tumango at nagmamadali ng pumasok sa loob ng banyo. Nasundan ko na lang ito ng tingin.

Mukhang harmless naman si Peanut. Maayos din itong kausap kaya mukhang wala akong dapat na ipag- aalala. Mukha naman itong gentleman at hindi bastos. Babaero lang siguro talaga ito pero hindi naman yata ito marunong mang-harass ng babae.

Sabagay, mangha-harass pa ba ito gayung babae na ang kusang lumalapit sa kanya? Liban sa pagiging pogi nito, ano pa ba ang meron sa isang Peanut Smith para kabaliwan siya ng mga babae?

"Baka naman magaling lang siyang magpa-ikot ng babae sa kama? Sa sobrang dami ng babae na dumaan sa buhay niya, tiyak expert na itong playboy na ito sa pagpapaligaya sa mga babae eh." hindi ko maiwasang bulong habang nakatitig sa pintuan ng banyo.

Nagtataka lang talaga ako. Marami namang pogi diyan sa paligid pero hindi naman katulad niya na habulin talaga ng mga babae. Hindi kaya masyadong malaki ang k ^ **** a niya kaya nababaliw sa kanya ang nakakatikim noon?

Sa isiping iyun, hindi ko maiwasang makaramdam ng pag-iinit ng aking pisngi. Kung anu-ano ang tumatakbo sa utak ko. Kung saan-saan na din nakakarating ang wild imagination ko.

Hindi ko tuloy maiwasan na masabunutan ko ang sarili kong buhok. Ano ba ang nangyayari sa akin, bakit ba iyun ang tumatakbo sa utak ko? Nakakahiya!

Oo, wala pa akong experience sa sex pero hindi naman ako ganoon katanga para hindi malaman ang ibat iba sizes ng ari ng tao. Magdo-doctor ako kaya napag-aaralan ko iyun.

Ilang minuto din itong nanatili sa loob ng banyo at nang lumabas ito na nakasuot na ng bathrobe. Maraming malinis na bathrobe sa loob ng banyo kaya normal na lang iyun. Ang problema nga lang wala pala itong dalang damit na pamalit. Huwag niyang sabihin na matutulog siyang nakasuot ng bathrobe?

Gustuhin ko man siyang hiraman ng pamalit na damit kay Uncle Rafael pero dis oras na ng gabi. Hindi pwedeng kumatok na lang ako sa kwarto nila dahil tyak tulog na ang mga iyun. Hindi pwedeng isturbuhin lalo na at maselan ang pagbubuntis muli ni Veronica. Baka makutusan pa ako ni Uncle kapag isturbuhin ko pa sila.

"Wala ka bang dalang pamalit?" hindi ko maiwasang tanong kay Peanut. Kaagad naman itong umiling.

"ibig mong sabihin matutulog kang naka-bath robe?" tanong ko. Nangingiti muna ako nitong tinitigan bago umiling.

"Nope! Sanay akong natutulog ng n***

****d kaya ayos lang kung walang pamalit." sagot nito na siyang nagpalaki ng aking mga mata. Wala sa sariling napatitig tuloy ako sa gitnang bahagi ng katawa niya. Parang na- iimagine ko tuloy na roba lang talaga ang suot nito at nakalawit ang anaconda nito dahil wala siyang underware.

Parang gusto ko tuloy sabunutan ulit ang sarili ko. Ano ba itong naiisip ko. Ang tanga-tanga ko. Dapat pala hindi na ako nag-offer na sa kabilang side siya matulog ng kama. Paano kaya ma- relax ang utak ko gayung ang katabi ko mamaya walang ni isa mang saplot sa katawan?

"Sanay ka naman siguro matulog ng walang ilaw diba? Dont worry, hindi ako lalagpas sa boundary na ginawa mo." untag na wika nito na nagpabaik ng ulirat. Nagmamadali tuloy akong tumayo ng kama at mabilis na naglakad patungong banyo. BAgo ako pumasok sa loob muli akong nagsalita.

"Kung gusto mo ng matulog, patayin mo na lang ang ilaw. Buksan mo na lang ang lampshade." wika ko sa kanya at hindi ko na hinintay pa ang sagot nito. Nagmamadali na akong pumasok sa loob ng banyo at ini-lock iyun.

Wish ko lang talaga na sana, paglabas kong muli ng banyo tulog na ito at nakabalot ang hubad niyang katawan sa kumot. Hindi ko kayang makita ang buhay na anaconda ni Peanut. Baka mahimatay ako ng wala sa oras.

Chapter 328

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kong gawin ang evening routine ko, nagtatalo pa ang isipan ko kung lalabas pa ba ako ng banyo. Kung pwede nga lang sana na dito na ako matulog sa loob ng banyo ginawa ko na sana huwag lang makasama sa iisang kama si Peanut.

Duda na din kasi ako sa sarili ko. Alam kong kaunting kalabit lang nito bibigay na din ang katawan ko at iniiwasan kong mangyari iyun. Hindi pa ako ready na tuluyang magpaka-baliw kay Peanut.

Pagkabukas ko ng pintuan, dahan- dahan pa akong sumilip para masiguro kung ano ang ginagawa nito?

Nakahinga ako ng maluwag ng mapansin ko na tanging lampshade na lang ang nakabukas at nakahiga na siya sa pwesto niya at mukhang tulog na.

Dali-dali akong lumabas ng banyo at sinipat ito ng tingin. Mukhang nahihimbing na siya kaya naman dahan -dahan na din akong nahiga sa pwesto ko at agad na nagtalukbong ng kumot.

Tama nga ang kanina ko pa na ipinag- aalala. Hindi ako madalaw-dalaw ng antok. Kahit na nakahiga na ako dito sa kama, pinapakiramdaman ko pa din si Peanut.

Nakaramdam lang ako ng kapanatagan ng kalooban ng marinig ko na ang mahina nitong paghilik. Ibig lang sabihin noon na nahihimbing na siya sa kanyang pagtulog na siyang kabaliktaran naman sa nangyayari sa akin ngayun.

"Haysst, Charlotte, ano ba iyan. Matulog ka na! May pasok ka pa sa School bukas eh." mahina ko pang sambit para lang makumbinsi ko ang sarili ko na matulog na. Hindi pwedeng magdamag akong dilat. Tiyak na mangingitim na naman ang ilalim ng aking mga mata dahil sa puyat.

Kung saan-saan na ako dinala ng imagination ko hanggang sa hindi ko na namalayan pa na nakatulog na pala ako.

Nagising na lang ako kinaumagahan sa isang mainit na hangin na dumadampi sa aking pisngi. Noong una, ayaw ko pa sanang pansinin iyun pero nang maalala ko na may pasok pala ako sa School, kaagad kong naidilat ang aking mga mata at nagulat pa ako dahil mukha ni Peanut ang kaagad na sumalubong sa akin.

"Good Morning!" kaagad na anas nito nang mapansin niya na nakatitig na din ako sa kanya. Mukhang nauna itong nagising sa akin base na din sa kanyang hitsura ngayun.

Diyos ko, bakit ba napaka-pogi ng taong ito? Kahit kakagising niya lang hindi man lang nabawasan ang taglay niyang karisma.

Tulala pa akong napatitig dito hanggang sa sumagi sa isipan ko na katabi ko pala siyang natulog kagabi dito sa kama. Sinundan niya ako dito sa mansion para magpaliwanag sa akin na hindi niya daw nabuntis si Maureen.

Pero teka, bakit magkadikit na kami ngayun? Tsaka, Tama ba ito? Bakit nakayapos na siya sa akin? Halos magkaamauyan na nga kami ng hininga eh. Ang huli kong natatandaan, may unan akong iniharang sa pagitan naming dalawa. Bakit nakayakap na siya sa akin ngayun at halos magdikit na ang aming mukha?

Sa isiping iyun, hindi ko maiwasang maitulak si Peanut palayo sa akin. Hindi marahil nito inaasahan ang aking gagawin kaya naman dire- diretso itong nahulog sa kama.

"BAstos! Hindi bat sinabi ko sa iyo na bawal kang lumagpas sa boundary?" halos pasigaw kong wika sa kanya.

"Charlotte, ano ba! Balak mo ba akong pilayan?" angal naman nito habang nakaupo sa sahig. Hindi naman ako makatingin ng diretso dito dahil wala itong suot na damit pang-itaas. Kitang kita ko tuloy ang yummy nitong dibdib pati na din ang kanyang abs.

Mukhang maalaga talaga sa katawan iton si Mani. No wonder, kung bakit nag -uumapaw ang kanyang sex appeal.

"Bakit ba kasi hindi ka sumunod sa usapan natin? Hindi bat sinabi ko sa iyo na bawal kang lumagpas? Bakit mo ginawa iyun? Minamanyak mo ba ako? " galit kong muling wika. Hindi ko tuloy maisip kung paano ako nakatulog ng mahimbing habang nasa bisig niya.

Hanggang ngayun, ramdam pa rin ng katawan ko ang init ng kanyang katawan.

"Bakit ako ang sisisihin mo? Ikaw kaya ang lumagpas sa boundary?" sagot naman nito kaya naman hindi ko mapigilang ilibot ang tingin sa paligid.

Kaagad na nanlaki ang aking mga mata ng mapansin ko na nandito nga ako sa pwesto ni Peanut.

Kung ganoon, ako itong hindi sumunod sa usapan? Ako itong malikot matulog at napunta sa pwesto niya?

Parang gusto kong lumubog sa aking kina-uupuan dahil sa naramdamang pagkapahiya. Ang lakas ng loob ko na itulak siya sa kama gayung ako naman ang may kasalanan.

"So-sorry! mahina kong bikas sabay iwas ng tingin dito. Isang malakas na buntong hininga naman ang narinig ko sa kanya bago ito d*****g ng malakas na parang nasasaktan.

"Ouch! Ang sakit ng likod ko! Napuruhan vata ako!" sambit pa nito na kaagad na nagpababa sa akin sa kama. Kaagad ko itong dinaluhan at hindi ko maiwasan na makaramdam ng takot ng mapansin ko na nakahawak na ito sa kanyang likod at parang may iniinidang sakit ang kanyang mukha.

"Naku! Naku! Sorry talaga! Hindi ko sinasadya!" sagot ko naman at hindi ko alam kung saan ito hahawakan.

Shocks! Wala siyang kahit na ibang sapot sa katawan maliban lang sa kanyang boxer short. Parang gustong manginig ang aking laman ng napako ang tingin ko sa gitnang bahagi ng kanyang katawan. Partikular na sa bahaging natatakpan lang ng karampot na tela. Bumubukol iyun at mukhang galit na galit ang kanyang anaconda.

"Tulungan mo ako Charlotte! Pakiramam ko nabalian ako dahil sa pagkakalaglag ko sa kama!" wika pa nito sa akin. Napalunok pa ako ng maka -ilang ulit bago ko ito hinawakan.

"Ha? Naku, sorry talaga! Sandali, tatawag lang ako ng tulong. Kailangan mong madala sa hospital." taranta ko namang sagot sa kanya

"NO! I mean, tulungan mo muna akong makaupo sa kama. Gusto kong i-relax muna ang likod ko bago tayo humingi ng tulong. Na dis-locate yata ang buto ko at hindi ako makakilos ng maayos." Nagpapaawa pang sagot nito.

Naiilang man na maidikit ko ang katawan ko sa hubad niyang katawan wala akong nagawa kundi hayaan ito na isampay niya ang kanyang braso sa balikat ko para tulungan itong makatayo. Kasalanan ko din naman ito kaya kahit sobrang bigat nito wala akong choice kundi magtiis hanggang sa makaupo ito sa kama.

"Pasensya na talaga! Haysst bakit ba ang lampa mo? Hindi ka man lang kumapit sa kama para hindi ka mahulog." paninisi ko pa sa kanya. Alam ko naman na kasalanan ko ang lahat pero gusto ko pa din ibangon ang pride ko. Ako na nga itong lumabas na kahiya-hiya at nasaktan ko pa siya.

"So kasalanan ko pa rin? Simpleng ' g' sorry'mula sa iyo, masaya na ako!" angal nito. Kaagad naman akong natameme at nakaramdam ng guilt.

"Dito ka lang, hihingi lang ako ng

tuong para madala ka sa hospital." sagot ko naman sa kanya at akmang iiwan ko na ito pero mabilis niya akong nahawakan sa braso.

"Dito ka lang...huwag mo akong iiwan. " wika pa nito sa akin. Hindi naman ako nakasagot.

"Hindi ko kailangan ng Doctor. e massage mo ang likod ko at baka naipit lang ang ugat at gagaling din naman kaagad." wika pa nito. Hindi ko naman maiwsan na pagtaasan ito ng kilay.

Nahulog siya sa kama tapos pagkaipit ng ugat ang posibleng epekto? May saltik nga talaga ang Mani na ito!

Chapter 329

CHARLOTTE POV

"Ibaba mo pa! Ganiyan nga! Nice!" d** *g ni Peanut habang patuloy ako sa kakapisil sa likod nito. Wala akong choice kundi pagbigyan siya sa kanyang ka-pritso. Pagiging masahesta niya ang bagsak ko ngayung umaga. Nakadapa na ito ngayun sa kama habang patuloy sa kakareklamo na napasama daw ang bagsak niya at parang napuruhan daw ang isa sa kanyang ribs.

Ang problema lang talaga, kahit anong pilit ko na dalhin ko na lang siya sa hospital ayaw niya namang pumayag. Hindi daw niya gusto ang atmospera doon at lalo lang daw siyang magkakasakit.

Noong una nakakaramdam pa ako ng pagkailang nang sumayad ang palad ko sa likod niya, pero sa dami ng request niya ngayun parang gusto ko na lang pilipitin ang leeg nito para matigil na siya sa kakarequest niya.

Anong tingin ng Mani na ito sa akin? Professional massager? Kainis! Lakas ng tupak!

Kung hindi lang mukhang yummy ang likod nito, never ko talaga itong pagbigyan.

"Ayos ka ba? Bakit ba ayaw mong magpadala hospital. May pasok pa ako sa School mamaya at kailagan ko nang mag-ayos." reklamo ko sa kanya.

"Hindi naman kita pinipilit kung masama ang loob mo eh. Pero kapag may masamang mangyari sa akin, hindi ka sana patutulugin ng iyung konsensya." sagot nito sa akin. Kaagad naman akong napairap

Ginagawa na akong bata ng Mani na ito eh. Porket kasalanan ko ang pagkahulog niya sa kama gagawin niya na akong masahesta ngayun at talagang kinu-konsensya pa ako.

"Pagod na ako! Maliligo pa ako at maghahanda sa pagpasok sa School. Isa pa, baka hinihintay na tayo nila Grandma sa ibaba." sagot ko sa kanya at kaagad na dumistansya dito.

"OKay...Fine! Pero last na lang...iyung dibdib ko ang masahiin mo. Para kasing biglang kumirot eh." wika nito at mabilis na tumihaya. Nagulat ako sa kanyang ginawa lalo na at muling tumampad sa paningin ko ang kanyang medyo mabalahibong dibdib at nakumutok na abs.

Wala sa sariling tinitigan ko ito mulu ulo hanggang paa. Sino ba ang hindi mawiwindang gayung nasa harap mo ang isang mala-adonis na katawan. N* ******d at tanging boxer short lang ang kanyang soot habang may bumubukol sa harap nito na tanging kakarampot na tela lang ang takip noon.

"Mahabaging Diyos! Ilayo mo ako sa tukso!" hindi mapigilang sigaw ng isipan ko habang titig na titig sa katawa ni Peanut. Patikular na sa pagkalalaki nito. Paano ba naman kasi, sa lahat ng parte ng katawan nito, iyun ang may pinakamagandang view.

"Enjoying the view? Ano na, halika na dito! Baka mamaya ma-late ka na sa School eh." wika nito sabay tapik sa higaan.

Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng pagkapahiya. Nahuli yata ako ni Peanut kung paano pagmasdan ang anaconda niya. Bakit ba masyadong napaka-makasalanan nitong mga mata ko? Baka kung ano pa ang iisipin ng Peanut na ito.

Pero, curious talaga ako! Bakit parang dumubli ang laki noon? Oo, bumubukol ang bahaging iyun kanina pero hindi ganoon kalaki. Ano kaya ang totoong hitsura noon kapag wala ang takip na boxer shorts?

Sa isiping iyung parang gusto ko na tuloy kaltukan ang sarili ko. Kung saan saang dimension na ako dinala ng aking makasalanang utak. Pero bakit ba walang kahihiyan itong si Peanut. Hindi man lang kasi ito nakikitaan ng pagkailang habang nakabuyangyang ang katawan niya sa harap ko.

"Ano na Charlotte? Akala ko ba nagmamdali tayo? Halika na! Umpisahan mo na para matapos na!" wika nito na muling nagpagising sa aking natutulog na diwa. Tinitingan ko ito at inriapan para mapagtakpan ang pagkapahiya ko.

Alam kong pinagluluko lang ako nitong si Mani pero para naman akong tanga na muling naglakad palapit dito. Naupo pa ako sa tagiliran niya at gamit ng nanginginig na kamay, dahan-dahan ko iyung inilapat sa kanyang dibdib.

"Pa-paanong masahe ba? Likod lang tumama at hindi dibdib bakit pati ito gusto mo pang gawin ko!" Angal ko pa sa kanya habang nakalapat ng palad ko sa dibdib niya. Kailangan ko ng katakot -takot na tapang at pagkontrol sa sarili ko para hindi haplusin ang matigas nitong dibdib.

"Hindi ganiyan, ganito dapat!' wika nito at mabilis na gumalaw at malakas akong hinila dahilan para mapasubsob ako sa dibdib niya. Kaagad kong naramdaman ang pagpulupot ng braso nito sa baiwang ko na siyang dahilan para hindi ako makagalaw.

"Charlotte, please, pagbigyan mo na ako. Hindi ko na kayang magpigil. Ilang buwan na akong tigang." narinig ko pang bulong ito. Kaagad kong naramdaman ang pag-init ng punong tainga ko dahil sa sinabi niya.

"A-ano ba ang sinasabi mo. Bitawan mo nga---" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng kaagad na sinakop ng labi niya ang labi ko.

"I want you now Wife! Mababaliw ako kapag hindi mo ako mapagpbigyan ngayun. Mag-asawa tayo kaya normal lang ang gagawin natin ngayun." mahinang wika nito pagkatapos niyang pansamantalang iwan ang labi ko.

Hindi ako nakaimik. Nakakalunod kasi ang halik na pinapakawalan ni Peanut ngayun. HIndi ako makapg-isip ng tama lalo na at ramdam ko ang kakaiba nitong kapusukan ngayun.

Hindi na ako nakaangal pa ng bigla nitong pagpalitin ang pwesto namin. Nasa itaas ko na siyang ngayun, habang ako naman ay nasa ilalim niya.

Patuloy ito sa pagbibigay ng mapusok na halik sa aking labi.

Gustuhin ko mang tutulan ang ginagawa niya ngayun sa akin, hindi ko naman malaman kong paano gawin. Unti-unting nauubos na kasi ang dipensa ko.

Nang maramdaman ko ang paglisan nito sa labi ko ay kaagad akong nagsalita.

"Teka lang..hi---" hindi ko na natulog pa ang sasabihin ko ng muli nitong balikan ang labi ko at muling binigyan ng mapusok na halik. Lalo tuloy akong nadala sa darang ng init ng katawan. Hindi na ako nakapalag pa kasabay ng pagpikit ng aking mga mata.

Tama ito, wala ng dahilan pa para tumutol. Mag-asawa kami at normal lang na gawin namin ito. Sino ba naman ang hindi madadala sa mga halik at haplos nitong si Peanut. Ang tamis ng labi nito at ang bango ng hininga. Para akong nasa alapaap.

"Hmmm, hindi ko mapigilang ungol habang patuloy na nakikipag-halikan kay Peanut. Baliw na baliw na ako sa mga nangyari sa amin at excited na ang katawan ko sa mga susunod pang magaganap.

Naging mapusok ang mga sumunod na sandali sa aming dalawa. Biglang nawala sa isipan ko ang tungkol sa pagpasok ko sa School. Biglang naging abala ang bibig ko sa papgpapakawala ng ungol lalo na ng mag-umpisa ng maglakabay nag labi nito patungo sa aking leeg at sinipsip ito doon.

"Oh God! Charlotte!" Bulong pa nito habang isa-isang tinatagal na ang botones ng aking blouse. Hindi na ako umimik pa habang seryosong nakatitig lang sa kanyang mukha. Lalong naging kaakit-akit sa mga mata ko ang hitura ni Peanut

Oo na..sige na..Ready na akong ipagkaloob sa kanya ang perlas na silangan ko, Bahala na!

Chapter 330 (SPG)

CHARLOTTE POV

Wala akong ibang ginawa kundi pumikit at umungol habang abala naman si Peanut sa pagsamba sa katawan ko.

Tuluyan niya ng natangal ang botones ng aking blouse at inuumpisahan niya ng panggigilan ang aking dalawang bundok. Halos mamilipit ang daliri sa aking paa habang walang humpay nitong sinipsip ang aking pasas na pink at naging abala naman ang isang kamay nito sa paghimas sa aking kabilang bundok.

S****p, banayad na pagkagat at salitan pinagpapala niya ang pagkabilaan kong pasas na pink. Hindi ko mapigilang mapaarko ang katawan ko sa kakaibang sensasyong hatid na ginagawa niya sa akin.

"Shit! Ganito pala ang pakiramdam!

Ang sarapp!" hindi ko mapigilang sigaw ng aking isipan. HIndi na ako nakatiis pa. Kusa ko ng hinawakan ang buhok ni Peanut na noon ay parang gutom na sanggol na patuloy sa pagsipsip sa aking pasas na pink. Ilang minuto na siyang namalagi doon at halos mapugto na ang aking hininga dahil sa kakaibang sensasyon na nararamdaman.

Ilang saglit lang, naramdaman ko na ang pagbaba ng halik nito patungo sa aking tiyan. Pababa ng pababa hanggang sa hawakan nito ang garter ng aking pajama at kusa niyang ibinaba iyun. Kusang umangat ang aking puwitan para tuluyan niyang mahubad iyun at maipagpatuloy ang na-umpisahan niya ng gawin.

"Peanut! Anong balak mong gawin! Huwag diyan!" hindi ko pa maiwasang bigkas ng bigla itong naupo sa paanan ko habang titig na titig sa gitnang bahagi na aking katawan. Tanging mainipis na panty na lang ang aking suot at hindi ko maiwasang mapaigtad ng biglang sinalat ng isang palad niya ang aking hiwa.

Kahit na may suot pa akong panty, ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa kanyang palad. Lalong nawindang ang isipan ko at lalong nakaramdam ng matinding excitement.

"Dont worry, Gagawin ko ang lahat para hindi mo makalimutan ang gabing ito." wika nito at muling bumaba ang labi nito sa gilid ng garter ng aking panty.

Gamit ang kanyang ngipin, ibinaba niya ang garter noon hanggang sa tumampad sa kanya ang wala ng saplot kong perlas na silangan. Hindi ko mapigilang maipikit ang aking mga mata lalo na ng mapansin ko kung paano niya iyun pagmasdan.

Oo, aminado ako. Masyado akong maselan sa bahaging iyun kaya inaahit ko ang buhok sa parteng iyun. Kalbo ang bahaging iyun kaya alam kong kitang kita ni Peanut kung ano ang hitsura ng hiwa ko.

"shit! Charlotte! Ang sarap nito!" anas pa nito at muli akong napatili ng bigla siyang sumubsob sa bahaging iyun.

Ramdam na ramdamn ko ang pagpapala ng labi niya sa perlas na silangan ko kaya naman lalo akong nag-ingay. Hindi ko na din alam kung saan ko ikakapit ang aking kamay.

"Uggghh! Shit! Peanut ano iyan...tama na!" hingal kong sambit pero parang wala itong narinig. Bagkos naramdaman ko pa ang dila nito na pilit na isiniksik sa hiwa ko. Ilang beses niya iyung ginawa hanggang sa kinagat kagat niya ng magaan ang perlas ko. Habol ang hininga ko habang ninanamnam ang sarap na una ko lang naranasan at sa playboy pa talagang si Peanut.

Kahit na malamig dito sa kwarto, ramdam ko ang namumuong pawis sa noo ko dahil sa ginagawa ni Peanut sa akin. Walang humpay ang pagpapala nito sa kweba ko. Napapaarko na lang ang buo kong katawan tuwing nasasagi ng dila nito ang clitoris ko. Ang sarap sa pakiramdam ....habang unti-unti ko ng naramdaman na may kung anong namuo sa puson ko na gustong lumabas.

"OH God! Umalis ka diyan! Naiihi akooo!" halos pagsigaw kong wika sa kanya kasabay ng pag-angat ng balakang ko at ang pagsabog na kung ano mula sa kaloob-looban ko.

Hindi iyun ihi. Orgasm ko iyun at hindi man lang natinag si Peanut. Patuloy pa rin siya sa pagsipip sa bahaging iyun habang lumpaypay naman akong napahiga ng maayos sa kama.

Grabe..hingal na hingal ako. Para akong nagjogging ng tatlong oras dahil sa lakas ng tibok ng puso. Pinunasan ko pa gamit ng palad ko ang pawis na nasa noo ko.

Nagulat pa ako ng muling dumagan sa akin si Peanut. Sa pagkakataon na ito, may nakaguhit ng masayang ngiti sa labi nito habang titig na titig sa akin mga mata.

Napakunot ang noo ko ng maramdaman ko ang kaselan nito na dumidikit sa isa kong hita. Ibig sabihin noon, nahubad na din niya ang sarili niyang boxer short ng hindi ko man lang namalayan.

Magsasalita pa sana ako pero hindi na natuloy iyun ng muling sakupin ng labi niya ang labi ko. Nalasahan ko pa nga sa labi niya ang katas na inilabas ko kanina. Kakaiba ang lasa at hindi ko alam kung bakit parang addict si Peanut kanina. Sinaid niya kasi ang lahat ng katas na inilabas ko.

Muling bumaba ang halik niya sa leeg ko patungo sa dalawa kong bundok. Lalo itong naging mapusok at ramdam na ramdam ko pa rin ang gigil mula sa kanya habang patuloy ito sa paglapirot sa bahaging iyun. Napaliyad na lang ako dahil sa kakaibang sarap na nararamdaman.

"Ughh Peanut1 Peanut!" hindi ko maiwasang bigkas. Saglit itong natigilan at muli akong tinitigan sa mga mata. Kinintalan pa nito ng halik ang noo ko bago ito nagsalita.

"I love you Charlotte! Hindi mo lang alam kung gaano ako ka-excited na maangkin ka!' wika nito kasabay ng pagdiin ng pang-ibabang bahagi ng kanyang katawan sa katawan ko.

Hindi ko maiwasang mapapikit ng maramdaman ko ang matigas na bagay na tumutusok sa aking tiyan. Ang anaconda ni Peanut at kahit na hindi ko pa nakikita iyun, alam kong galit na galit iyun.

Muli nitong binalikan ang s ^ C ko. Walang kasawaan niyang paulit-ulit na s******p ang magkabilaan kong pasas na pink. Napaigtad pa ako ng maramdaman ko ang palad niya na sumasalat sa basa ko ng kaselan.

Yes..basang basa na ako sa bahaging iyun. At nagtataka ako dahil hindi pa ako kontento sa ginagawa sa akin ngayun ni Peanut. May gusto pang maabot ang katawan ko na hindi ko mawari.

"You're so wet Charlotte. Nakakagigil ka!" anas nito sa akin habang patuloy sa paghaplos ang palad niya sa perlas na silangan ko. Tinatantya na marahil ang kahandaan ko at ng mapansin niya na hindi ako umiimik kusa niya nang pinaghiwalay ang hita ko at kaagad na ipinosisyon niya ang kanyang sarili sa akin.

Napadilat pa ako ng maramdaman ko ang pagkiskis ng anaconda niya sa labi ng aking perlas na silangan. Kaagad na sumalubong sa paningin ko ang seryosong mukha nito habang titig na titig sa akin. Nababasa ko ang matinding pagnanasa sa kanyang mga mata na siyang nagpakaba sa akin.

Oo, excited ako na kinakabahan sa mga

susunod na mangyari sa aming dalawa. Ano kaya ang pakiramdam kapag tuluyan ng maging isa ang katawan namin.

"Masakit sa una, pero dadahan- dahanin ko lang..." malambing na bulong pa nito sa akin. Dahan-dahan naman akng tumango.

Ready na ako ng ipagkaloob ng buo ang sarili ko sa kanya. Tuluyan ko ng paninindigan ang pagiging Mrs. Charlotte Villarama Smith. Hindi ako papayag na pagkatapos nito may iba pang babae na makisawsaw sa pagitan naming dalawa.

Chapter 331 (SPG)

CHARLOTTE POV

Hindi ko na kaya, may kulang pa! Iyun ang naglalaro sa isipan ko habang ipinuposisyon ni Peanut ang sarili niya sa ibabaw ko.

Ramdam ko ang pagkiskis ng mainit at matigas niyang anaconda sa bukana ng aking perlas na silangan at ang alalay na pagtapat nito sa butas ko at ang dahan-dahan nitong pagkadyot.

Hindi ko mapigilang mapasigaw dahil sa sakit. Pakiramdam ko biglang may napunit sa kaloob-looban ng perlas na silangan ko na siyang nagbigay sa akin ng matinding sakit.

"Oh Shit! Sabi mo dadahan-dahanin mo lang. Pero bakit ang sakit!" galit kong wika kay Peanut. Pigil ko ang sarili ko na bigwasan ito. Parang gusto ko itong itulak para maalis siya sa ibabaw ko.

"Sorry! Ganito talaga sa una. Pero masasanay ka rin." malambing nitong wika at tumigil siya pagalaw sa ibabaw ko. Kinintalan pa nito ng halik ang tuktok ng ilong ko kasabay na paghaplos nito sa pisngi ko. Hindi ko naman maiwasan ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

Ang sakit talaga! Pakiramdam ko may kung anong bagay ang nakabara sa bukana ng aking perlas na silangan. Ni hindi ko alam kung gaano na kahaba ang naipasok niya. Pero sa hitsura ngayun ni Peanut, kita ko ang pagpipigil niya.

Kahit papaano, hindi ko maiwasan na makaramdam ng awa dito. Alam kong bitin na bitin na ito pero gusto niya pa rin isaalang-alang ang nararamdaman ko.

"Ulo pa lang ang nakapasok Charlotte! Kaunting tiis lang at mawawala din iyan. Magugustuhin mo din kapag masanay ka na." sagot naman nito.

Kaagad na nanlaki ang aking mga mata sa sinabi nito.

Ulo pa lang iyun? Bakit pakiramdam ko nakapasok na ng buo? Ganoon ba kalaki ang anaconda niya? Shocks! Baka sobrang sira na ng kabibe ko pagkatapos nito.

Sa isiping iyun, pilit kong pinakalma ang sarili ko. Nag-inhale at exhale pa ako at umaasa na maibsan man lang ng kahit kaunti ang sakit. Para maipagpatuloy niya na ang kanyang nasimulan.

"Okay...Sige...pwede mo ng ituloy."

sagot ko naman sa kanya sabay pikit. Titiisin ko na lang. Sandali lang naman siguro ito. Total naman, siya na din ang nagsabi na mawawala din ito. Kailangan lang siguro makapasok ng buo para mawala ang sakit.

Isang mabilis na halik sa labi ko ang ginawa niya bago ko naramdaman ang malakas at buong gigil nitong pag- ulos. Naipasok nya na yata ng buo pero hindi na yata mai-drawing ang mukha ko dahil sa sakit na nararamdaman. Sobrang sakit at pahirap itong ginagawa ni Peanut sa akin.

"Ouchhh! shit naman Peanut! Ang sakit talaga!" umiiyak kong wika. Sa kauna-unahang pagkakataon, hinayaan ko itong makita akong umiyak. Lintik na anaconda iyan, gaano ba kalaki at bakit ganito ang epekto sa akin? Akala ko ba mawawala din ang sakit? Pero bakit parang kalbaryo na itong nararanasan ko ngayun?

Parang ayaw ko na tuloy itong ulitin. Kung ganito naman kasakit, last na talaga ito. Never na talaga akong magdidikit sa Mani na ito.

Hindi ako nito sinagot bagkos muli ako nitong hinalikan sa pisngi. Tinuyo niya ang luha nagkalat sa aking pisngi sa pamamagitan ng kanyang labi. Ilang saglit lang, muling naglapat ang aming labi. Hindi na din muna ito gumalaw para siguro hayaan na masanay ang perlas na silangan ko sa laki niya.

Ramdam na ramdam ko ang laki nito sa loob ko. Ilang saglit din itong hinayaan akong manahimik hanggang sa dahan-dahan itong muling gumalaw. Sa pagkakataon na ito, kaunti na lang ang sakit. Tolerable na kaya naman hindi na umangal pa ng dahan-dahan nitong ilabas at ipasok ang anaconda niya sa akin.

"Ughh...Ugmmm!" hindi ko maiwasang ungol. Nawala na ang sakit bagkos kakaibang kiliti na ang nararamdaman ko ngayun. SA wakas, nasanay na din ako sa laki nya.

Mula sa banayad na pag-ulos, naging mapusok na ito. Pabilis ng pabilis hanggang sa napayakap na ako sa kanya.

"Ohh Charlotte! You're so tight! I love you so much!" paulit-ulit na bigkas nito sa akin. Hindi naman ako magkamayaw sa kakaungol. Hanggang sa naramdaman ko nang may kung anong bagay ulit na namuo sa puson ko. Mahigpit na din akong nakakapit kay Peanut habang parehong tumatagaktak ang pawis sa aming noo. Wala na kaming pakialam pa sa aming paligid. Ang importante sa ngayun ay ang ma-satistifed ang isat isa sa amin.

"I am coming Baby! Oh God!" halos paungol na sambit nito at ang kasunod niyun ay ang mainit na katas na sumirit sa aking sinapupunan. Kasabay ng kung anong bagay na lumabas din sa kaloob-looban ko. ILang ulos pa ang ginawa nito bago ito pabagsak na nahiga sa tabi ko.

Parehong habol namin ang aming hininga. Pakiramdam ko bigla akong nawalan ng lakas at hindi man lang makakilos. Kung hindi pa ako kinumutan ni Peanut baka hayaan ko na lang ang sarili ko na nakabuyangyang ang hubad na katawan sa kama.

Ilang sandaling katahimikan ang namagitan sa aming dalawa. Walang ni isa man sa amin ang gustong magsalita. Ayaw ko din magsalita.

Pagkatapos ng ilang sandali, biglang dagsa ng reyalisasyon sa aking utak. Wala na, naipagkaloob ko na ang pagiging birhen sa kanya. Hindi na maibabalik pa ang nangyari sa aming dalawa.

Sa isiping iyun, hindi ko mapigilan ang muling pagtulo ng luha sa aking mga mata. Bigla akong nakaramdam ng takot. Paano kung isang laro lang pala ang lahat kay Peanut. Gaano ba siya ka- seryoso sa akin?

"Hey...are you okay? Bakit ka umiiyak?

Masakit pa rin ba?" natigil ako sa malalim na pag-iisip ng marinig ako ang mahina nitong anas. Patunghay itong tumitig sa akin habang bakas ang pag-aalala sa kanyang mga mata. Wala sa sariling napunasan ko ang luha sa aking mga mata.

Ano ba ang nangyayari sa akin? Bakit ba napaka-emosyonal ko? Wala naman dapat na ipag alala dahil mag-asawa naman kami. Normal lang ang nangyari sa aming dalawa.

"Ngayung may nangyari na sa ating dalawa, may permit na ba ako para mang-kalbo ng mga malalanding babae?" tanong ko sa kanya. SA dinami -dami ng pwede kong sabihin sa kanya iyun pa talaga ang unang namutawi sa labi ko.

Hindi naman nakaligtas sa pandinig ko ang mahina nitong pagtawa kasabay ng pagpindot ng ilong ko. Kaagad ko itong sinimangutan.

"Of course, malaya kang gawin iyun. Pwede mong gawin lahat ng gusto mo. Tandaan mo, nasa likod mo ako palagi at ako ang magiging alalay mo sa tuwing may gusto kang kalbuhin."

nakangiting sagot pa nito sa akin na siyang ikinataas na aking kilay.

"Sure ka? Walang samaan ng loob?" tanong ko. Kaagad itong tumango.

"Sure...pero sa isang kondisyon....ayaw na ayaw ko din makita na may ibang lalaki na aali-aligid sa iyo." sagot nito at mabilis akong kinintalan ng halik sa aking noon. Hindi ako nakaimik kaya seryoso ako nitong tinitigan.

"Kapag may mapansin akong lalaki na lalapit sa iyo, hindi ako magdadalawang isip na basagin ang kanilang mukha. I mean it!" wika nito. Tinitigan ko ito bago dahan-dahan na tumango.

"Deal!" sagot ko. Hind nakaligtas sa paningin ko ang kislap ng tuwa sa mga mata nito at mahigpit akong niyakap. Iniangat pa nito ang ulo ko at pilit na pinapaunan sa kanyang braso. Hinayaan ko na lang dahil feeling ko, safe na safe ako sa ganitong posisyon.

Pagkatapos ng mainit na sandali na nangyari sa aming dalawa, parang gusto kong bumalik sa pag- tulog. Pagod na pagod ang katawan ko at wala akong ibang gustong gawin ngayung araw na ito kundi ang magpahinga.

Chapter 332

CHARLOTTE POV

Hinayaan kong nakayakap sa akin si Peanut hanggang sa nakatulog ako. Gusto ko na din kasi buwagin ang hindi maayos na samahan naming dalawa.

Nandito na eh. Siguro naman magtitino na ang Mani (Peanut) na ito. Kung hindi pa ba naman siya magtanino, baka mag ala dragon na ako sa pagsugpo sa mga babae niya. Hindi siya pwedeng magloko habang nagsasama kami.

Hindi ko alam kung ilang oras akong nakatulog. Basta nagising na lang ako na masama ang pakiramdam ko at tuyong-tuyo ang lalamunan ko. Dagdagan pa ng pananakit ng buo kong katawan.

Kinapa ko pa ang katabi ko pero kaagad na napukunot ang noo ko ng mapansin ko na wala na si Peanut sa tabi ko.

Kung gaanon, saan siya nagpunta? Basta niya na lang akong iniwan pagkatapos ng mainit na sandali na nangyari sa aming dalawa?

Kaagad akong nakaramdam ng lungkot. Dahan-dahan akong bumangon ng kama at muling napahiga ng maramdaman ko ang pagkirot ng katawan ko. Partikular na sa gitnang bahagi ng aking katawan. Manhid din ang balakang ko at sobrang kirot ng perlas na silangan ko.

Napuruhan talaga siguro ako ni Peanut kanina. Teka anong oras na ba? Wala sa sariling napatitig ako sa orasan na nasa bedside table at nagulat pa ako ng halos ala una na pala ng hapon.

May isang basong tubig na nakapatong malapit sa akin kaya naman dali-dali kong kinuha at ininom iyun. Gumaan ng kahit kaunti ang pakiramdam ko pagkatapos kong maubos ang isang baso ng tubig.

Muli akong umayos ng higa at nagtalukbong ng kumot. Ngayun ko lang napansin na hubot hubad pa rin pala ako. Sobrang lamig ng buong paligid at pakiramdam ko tatrangkusuhin pa yata ako.

Naku! Naku, humanda sa akin ang Mani na iyun. Basta-basta niya na lang akong iniwan pagkatapos niyang magpakasarap kanina? Malilintikan talaga siya sa akin!

liyak na sana ako ng biglang bumukas ang pintuan ng kwarto. Napatitig ako doon at hindi ko mapigilan ang malakas ng pagtibok ng puso ko ng iniluwa ang gwapong mukha ni Peanut. May bitbit itong isang tray na kung hindi ako magkamali, pagkain ang laman noon.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang kaagad na paguhit ng masayang ngiti sa labi nito nang dumako ang tingin niya sa akin. Nahihiya naman akong nag-iwas ng tingin sa kanya.

"Good Afternoon! Gising na pala ang Baby ko!" wika nito at ipinatong sa side table ang dala niya at lumapit sa akin. Dumukwang pa ito at kinintalan ako ng mabilis na halik sa labi.

Baby? Baby ang endearment nya sa akin? Ano ang itatawag ko sa kanya? ' Mani?' Naglalaro sa isipan ko habang hindi maalis-alis ang pagkakatigtig sa kanyang mukha.

Sa tindig pa lang, lalaking lalaki talaga itong si Peanut! Alam ko iyun dahil nakita ko na ang buo niyang katawan kagabi. Hindi ko man nakita or nahawakan ang nasa pagitan ng kanyang hita pero ramdam ko naman kung gaano kalaki iyun. Anaconda nga talaga at feeling ko, wasak na wasak talaga ang perlas ko.

Sa isiping iyun parang gusto kong kaltukan ang sarili ko. Sobrang sama na nga ng pakiramdam ko, naisip ko pa talaga ang kanyang anaconda! Napaka- laswa ko na yata!

"Gusto mo bang mag-banyo muna bago kumain? Tutulungan kita!" muling wika nito at akmang hahawiin niya na ang kumot na nakatakip sa kahubdan ko ng gulat kong natabig ang kanyang kamay. Nagtataka itong napatitig sa akin.

"Ka-kaya ko na!" tipid kong sagot sabay iwas ng tingin sa kanya. Isang makahulugang ngiti ang gumuhit sa labi nito habang hindi inaalis ang pagkakatitig sa aking mukha.

"Ngayun ka pa ba mahihiya sa akin? Nakita ko na lahat iyan ah?"

nanunudyo nitong sagot. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko dahil sa sinabi niya. Bigla ko tuloy nakalimutan na masama pala ang pakiramdam ko dahil sa sinabi niyang iyun.

Ganito ba talaga ka-chessy si Peanut? Haysst lalo tuloy akong na-iinlove sa kanya eh.

"HMmmp, hindi porket nakita mo na ang lahat sa akin, masanay ka ng titigan iyun!" sagot ko sa kanya. Isang malakas na pagtawa ang naging sagot nito sa akin. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig dito.

Si Peanut ba talaga ang kaharap ko ngayun? Bakit ang saya-saya niya? Isa pa ngayun ko lang ito nakitang tumawa ng ganito. Sabagay, hindi nga pala kami closed noon.

"Halika na! Huwag nang maarte ang baby ko. Alam kong hindi mo kayang maglakad mag-isa papuntang banyo kaya tutulungan na kita! Alam kong kasalanan ko kung bakit muntik ka ng malumpo eh." wika nito sabay kindat sa akin at malagkit akong tinitigan. Kaagad ko naman itong pinanlakihan ng mata na siyang nagpahalakhak ulit sa kanya.

Hindi ko tuloy mapigilan na muli itong titigan. Ang gwapo talaga! Ang sarap sa tainga ng tawa niya. Parang ayaw ko na tuloy lumabas ng kwarto. Parang gusto ko na sya na lang palagi ang aking makakasama.

Impit akong napatili ng bigla niyang hawiin ang kumot na nakatakip sa kahubdan ko. Kasabay noon ang pag- angat ko mula sa kama dahilan para hubot huba niya akong kinakarga ngayun papuntang banyo.

Diyos ko! Hindi kaya ng powers ko ito! Para akong bagong panganak na sangol na kinakarga niya ngayun na walang kahit na isang saplot sa katawan. Napansin ko pa ang pag-igting ng panga niya habang nakatitig sa akin.

"You're so beautiful Baby! Ang nangyari sa ating dalawa kani-kanina lang ang hindi ko makakalimutan habang buhay." wika nito sa akin. Hindi ko na nga namalayan pa na nakapasok na pala kami ng banyo.

Titig na titig kami sa isat isa habang nararamdmaan ko ang dahan-dahan nitong pagbaba sa akin sa bathtub na puno ng maligamgam na tubig at mahalimuyak na sabon. Nagulat pa ako ng pagkababa niya sa akin, kusa din niyang nilubog ang sarili sa bathtub at niyakap ako ng mahigpit.

Chapter 333

CHARLOTTE POV

"Teka lang, maliligo ka din?" wala sa sariling tanong ko kay Peanut. Kaagad kong naramdaman ang pagpulupot ng braso nito sa katawan ko. Pareho kaming nakaupo dito sa bathtub na puno ng bula at nakakandong ako sa kanya.

Parang gustong manginig ang katawan ko ng maramdan ko ang isang matigas na bagay na tumutusok sa puwetan ko. Alam kong kay Peanut iyun kaya naman hindi ko maiwasan na makaramdam ng matinding pag-iinit ng aking katawan kahit na pareho kaming nakalubog ngayun sa bathtub.

"Hmmm, nope! Papaliguan kita!" sagot nito kasabay ng pagdampi ng labi nito sa punong tainga ko. Hindi ko tuloy maiwasan na mapalunok ng sariling laway.

Papaliguan niya daw ako? Pero bakit parang iba ang gusto niyang mangyari? Bakit iba ang ipinapahiwatig ng mga haplos niya?

Hindi ako nakaimik ng maramdaman ko ang muling paghaplos ng palad nito sa dalawa kong bundok. Parang minamasahe niya ako sa parteng iyun kasabay ng pagkagat-kagat niya sa punong tainga na siyang nagbigay sa akin ng kakaibang init sa katawan.

"Hmmm! Peanut! Akala ko ba maliligo lang?" hindi ko maiwasang sambit. Wala akong nakuhang sagot sa kanya bagkos pinasandal niya ako sa kanyang dibdib at mabilis na hinuli ang labi ko.

Mapusok ako nitong hinalikan. Hindi ko na nga namalayan pa ang pagbabago ng pwesto namin. Magkaharap na kami ngayun, habang patuloy na magkalapat ang aming labi.

"Charlotte, Baby! Nakakagigil ka!"

bulong pa nito sa akin habang dahan- dahan na dumausdos ang halik niya papunta sa leeg sa ko. Hinayaan ko na lang siya dahil sarap na sarap din naman ako sa kanyang ginagawa hanggang sa dumako ang labi niya sa dibdib ko. Para na naman itong uhaw na sanggol habang sinipsip niya ng salitan ang dalawa kong pasas na pink.

"Teka lang...akala ko ba maliligo tayo? " hindi ko maiwasang bulong sa kanya. Sobrang nag-iinit na din kasi talaga ang katawan ko ngayun. Gusto ko ng tapusin ang paliligo namin para muli kaming makabalik ng kama.

"OKay..Leave ito to me. Ako ang magpapaligo sa iyo." paos ang boses na sagot nito. Dahan-dahan akong iniangat sa bathtub at tinapat sa shower. Hinayaan ko na lang siya ng umpisahan niyang shampuhin ang buhok ko at sabunin ang buo kong katawan.

Sa bawat hagod ng kamad niya sa katawan ko habang sinasabon niya ako hindi ko maiwasan na makaramdam ng ibayong init sa buo kong pagkatao. Hubot hubad ako samantalang si Penaut tanging naka-short ito at puting t-shirt ang suot niya. Bumabakat ang maskulado niyang dibdib at ang kanyang anaconda.

"Maliligo ka din diba? Bakit ayaw mo pang hubarin ang mga saplot mo?"

tanong ko sa kanya at ako na mismo ang humawak sa laylayan ng kanyang t -shirt habang hindi inaalis ang pagkakatitig sa mga mata nito. Isang matamis na ngiti ang naging hudyat niya para itaas ko ang kanyang tshirt para tuluyang mahubad.

Kaagad kong kinuha ang sabon sa kanyang kamay at inihagod ko iyun sa kanyang dibdib. Para itong na-istatwa na hindi makakilos.

"Ikaw ang magpapaligo sa akin? Kaya mo ba?" taong nito. Isang tipid na ngiti ang naging sagot ko sa kanya at nag- concentrate sa pagsabon sa kanyang dibdib pababa sa kanyang tiyan.

"Ohh God! More Baby! Ang galing mong humagod!' bulong pa nito at habang hinahaplos ang pisngi ko. Nginitian ko lang ito hanggang sa dumako ang kamay ko sa garter ng kanyang shorts.

"I got it! Ako na ang maghuhubad niyan." wika nito. Kaagad akong umiling

"Ako na! Ako nga ang magpapaligo sa iyo diba kaya hayaan mo na ako."

kunwari naiinis kong sagot. Isang malagkit na titig ang pinakawalan nito sa akin kaya naman muli kong itinoon ang pansin ko sa suot niyang short. Mahigpit kong hinawakan ang garter noon at dahan-dahan na ibinaba.

Muntik pa akong napatili ng kaagad na tumampad sa mga mata ko ang galit na galit niyang anaconda. Naglalabasan ang halos ugat nito sa sobrang tigas.

"Ga-ganito siya kalaki kanina?" wala sa sariling tanong ko. Kaagad kong naramdaman ang paghawak ni Peanut sa kamay ko at ang pagiya nito papunta sa kanyang anaconda.

"Hawakan mo! Gustong gusto niyang hinahawakan.'" sagot nito hanggang sa sumayad ang kamay ko doon.

Kahit pareho kaming nakababad sa tubig ramdam ko ang init na nagmumula sa pagkalalaki nito. Sobrang tigas din at kailangan ko pang gumamit ng dalawang kamay para mahawakan ng buo iyun.

"Oh God! Haplusin mo Baby! Gustong gusto niyang hinapalos." wika nito habang ramdam ko ang diin ng paglapirot nito sa isa kong pasas na pink. Buong gigil niya din s******p ang kabila kaya hindi ko maiwasang mapahigpit ang kapit sa kanyang anaconda na siyang lalong nagpasiklab sa sobrang kapusukan ni Peanut at muling balikan nito ang labi ko para bigyan ako ng makapugtong hininga na halik.

"I love you! Say, you love me too Baby! Say it!" Pautos na wika nito habang habol ang hininga na nakatitig sa akin. Kaagad akong ngumiti at kinintalan ito ng halik sa ilong bago ko ito sinagot.

"I love you too Penaut! Simula ngayung araw na ito, akin lang ito ha?" sagot ko na may halong landi ang boses. HIndi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas ng loob para sabihin iyun. Pero makasarili ako. Kung ano ang para sa akin, akin lang talaga

"Promise, hindi na ako titingin sa iba." sagot nito na siyang nagpangiti sa akin kasabay ng pag-upo ko sa harap niya. Nakatayo ito at nakaupo ako ngayun habang nakatapat sa mukha ko ang kanyang galit na galit na anaconda.

"What are you doing! Baby! Hindi mo dapat gawin iyan." nagpapanic na wika pa nito sa akin. Hindi ko siya pinakinggan bagkos hinalos-haplos ko ang kanyang alaga na siyang nagpadaing dito. D***g na nasasarapan.

"Shit, ang sarap niyan. Ang sarap ng palad mo Baby!" wika pa nito. Hindi ko mapigilang mapangiti. Gusto kong ako naman ang magpapaligaya sa kanya. Para naman hindi niya na kailangan pang tumingin sa iba.

Wala sariling inamoy-amoy ko ang ulo ng kanyang anaconda na may kaunting katas ng lumabas. Dinilaan ko iyun na parang ice cream na siyang lalong nagpalakas ng ungol ni Peanut. Hinawakan pa ako nito sa ulo ko bilang pahiwatig na nagugustuhan niya ang ginawa ko "Bakit ganito ang lasa? Bakit parang ang sarap?" hindi ko maiwasang bigkas. Siguro gutom lang ako kaya naman kahit ang kauting katas na lumabas sa anaconda nito pinagdiskitan kong dilaan at lunukin.

" Anong ginagawa mo Baby! Tumayo ka na! I will hunt you..... hard now!" wika ni Penaut. Bastos na ang lumabas sa bibig ito pero hindi ko na iyun pinansin pa.

Gusto ko pa sanang subukan na isubo ang anaconda niya pero mabilis na ako nitong itinayo. Pinatalikod sa kanya at itinaas ang isa kong hita.

"What are you doing? Hindi pa ako tapos!" pagpoprotesta ko.

"Naughty girl! Huwag mo akong sisihin kung hindi ka makalakad ngayung araw." sagot nito sa akin at mabilis na kumadyot. Sapol ang kabibe ko na kanina pa basang basa.,

Dire-diretsong pumasok sa kailaliman ko ang kahabaan ni Peanut. Hindi ko mapigilang mapasigaw ng malakas!

Chapter 334

CHARLOTTE POV

"Say Ahhh Baby!" malambing na wika ni Peanut sa akin habang nakasandal ako sa headboard ng kama. Sinusubuan niya ako ngayun dahil pakiramdam ko naubos ang buo kong lakas dahil sa nangyari sa amin kanina. Masakit ang buo kong katawan at lalong sumama ang pakiramdam ko.

Awtomatiko naman akong napanganga. Kailangan ko talagang kumain ngayun para manumbalik kahit kaunti lang ang lakas ko. Hindi ko na binigyan pansin ang rules dito sa mansion na bawal kumain sa loob ng kwarto. Hindi ko pa nga alam kung paano nakapuslit ng pagkain ang Mani (Peanut)na ito mula sa kusina. Kanina niya pa ito dala bago niya ako dinala sa banyo para maligo lang sana pero nauwi naman sa mainit na sandali.

Paulit-ulit niya akong inangkin sa loob ng banyo. Wala itong kapaguran at ako na nga lang ang sumuko.

Halos dalawang oras yata kaming nanatili sa banyo. Napaka-halimaw pagdating sa sex nitong asawa ko! Ako na nga ang naunang sumuko dahil sobrang hapdi na talaga ng perlas na silangan ko at nanginginig na ang tuhod ko, pero siya parang hindi man lang napagod. Para ngang lalo itong lumakas. Katulad na lang ngayun, talagang asikasong-asikaso ako ngayun at sinusubuan pa.

Isa pang inaalala ko ngayun ay ang hindi ako makatayo ng maayos.

Talagang pati balakang ko napuruhan yata. Ni ayaw ko ngang magkikilos dahil sumasakit talaga. Hindi naman pwedeng ganito ako lalo na at nandito kami sa mansion. Nakakahiya sa lahat ng nakatira dito kapag malaman nilang hindi ako halos makatayo pagkatapos namin mag sex ni Peanut.

"Teka lang....gu-gusto ko na sanang umuwi sa bahay." mahinang wika ko kay Peanut pagkatapos kong lunukin lahat ng isinubo niyang pagkain. Nakangiti akong tinitigan nito.

"Well, uuwi tayo. Kung ano ang gusto ng Baby ko, susundin ko! Teka, kaya mo bang bumiyahe?" malambing na tanong naman nito. Kaagad naman akong tumango.

Siyempre, kakayanin ko talaga! Baka magtaka sila Grandma na hapon na hindi pa rin ako lumalabas ng kwarto.

"Oo naman! Kaya ko!" sagot ko sabay iwas ng tingin dito. Hanggang ngayun, hindi pa rin ako makapaniwala na naipagkaloob ko na ang sarili ko sa kanya. Hindi lang isang beses kundi makailang ulit pa. Kinain ko din ang pangako ko sa sarili ko na hindi ako mahuh¨¹log sa kanya.

Haysst, magtiwala na lang talaga ako ngayun sa instinct ko. Panghahawakan ko na lang ang pangako niya na hindi na siya titingin sa ibang babae.

"Good! Much better kung nasa bahay ka natin Baby! Iyan naman talaga ang gusto ko kaya sinundan kita dito eh. Magandang bonus na lang talaga dahil sa wakas natupad din ang matagal ko ng inaasam." nakangiti nitong sagot sabay kindat sa akin. Tulalala na naman tuloy akong napatitig dito.

Kung hindi pa ako nito pinunasan sa bibig gamit ang tissue baka kung saan- saan na naman ako dadalhin ng imagination ko.

"Pwede na tayong umuwi ngayun pagkatapos mong kumain kung gusto mo. Mahirap maabutan ng rush hour sa daan. Mahirap sumuong sa traffic." nakangiti nitong wika sa akin na kaagad ko namang sinang-ayunan.

"Teka lang.....hindi ba ako hinanap nila Grandma kaninang umaga?" maya- maya ay tanong ko sa kanya. Kaagad naman itong umiling.

"Hindi ko ba nabanggit sa iyo? Nasa Carissa Villarama Beach Resort sila ngayun. Mga tatlong araw daw silang mananatili doon." imporma nito sa akin na kaagad ko namang ikinatuwa. Ibig lang sabihin nito, ligtas ako mamayang paglabas ko ng kwarto. Ayaw kong makita ni Grandma na iika- ika ako sa paglakad. Nakakahiya! Iyan kasi talaga ang kanina pa na isa sa mga gumugulo sa isipan ko.

"Talaga? Kung ganoon, uuwi na tayo!' sagot ko sa kanya at nagmamdaling bumaba ng kama pero kaagad din natigilan ng maramdaman ko ang pagkirot ng perlas na silangan ko. Hindi ko maiwasan na mapangiwi dahil sa hapdi.

Feeling ko talaga, magang maga iyun eh. Napuruhan ba naman ng

dambuhalang anaconda ni Peanut Feeling ko talaga, isang linggo ko itong ihihiga sa kama. Ibig lang sabihin nito, isang linggo din akong absent sa School.

Bakit naman kasi ganito? Sarap na sarap ako habang ginagawa namin ang bagay na iyun at pagkatapos tsaka naman ako nakaramdam ng ibayong sakit. Kainis talaga! Kailangan ko na talaga sigurong uminom ng anti- inflammatory na gamot para mawala kaagad ang pamamaga ng perlas na silangan ko.

"Hey, dahan-dahan lang. Alam mo naman na hindi pa maayos ang kondisyon mo eh." malambing naman nitong pagpigil sa akin. Muli akong inalalayan nito makabalik sa dating pwesto. Seryoso ko naman itong tinitigan.

"Kailangan na nating makaalis!" sagot ko naman sa kanya. Seryoso ko pa itong tinitigan sa kanyang mga mata. Puno ang pagtataka sa mukha nito habang nakatitig din sa akin

"Why? I mean...anong reason? Bakit ka nagmamadali? Hmmm Baby?" nagtataka naman nitong tanong na may lakip na paglalambing sa tono ng boses nito. Naiinis naman akong napahalukipkip.

"Bakit ba dami mo pang tanong? Basta uwi na tayo. Ayaw kong makita nila Grandma sa ganitong kondisyon."

sagot ko naman sabay iwas ng tingin sa

kanya. Umamin din ako sa reason ko. Sabagay, walang dahilan para maglihim ako sa kanya dahil kasalanan naman niya kung bakit halos malumpo ako ngayun. Kaagad kong narinig ang mahina nitong pagtawa. Lalo tuloy akong napasimangot.

"I got it! Okay, fine...dont worry, liligpitin ko lang ang mga kalat natin tapos uuwi na tayo." sagot nito

"Okay.....doon na ako sa sofa. Ikaw na ang bahalang magligpit. Dapat malinis na malinis ha? Tangalin mo din itong bedsheet dahil may bahid na dugo ohhh? Iuuwi natin." sagot ko naman sa kanya at akmang bababa ulit ng kama ng maagap niya akong pinigilan. Bagkos, kaagad ako nitong binuhat at iniupo sa sofa. Hindin naman ako nakapagsalita dahil sa matinding pagkagulat.

Ramdam na ramdam ko talaga ang pag -aalaga niya sa akin. Parang normal na lang sa kanya na buhat-buhatin ako. Ngayun ko lang napatunayan na ang sarap niya pala talagang magmahal. Ramdam ko ang pag-iingat niya sa akin.

"Dito ka lang muna Baby! Aayusin ko lang ang kalat natin tapos uuwi kaagad tayo." nakangiti pa nitong wika sa akin at mabilisan akong kinintalan ng halik sa labi. Tanging tango na lang din ang naging sagot ko sa kanya. Umaapaw na naman kasi ang ligaya at pag-ibig sa puso ko.

Chapter 335

CHARLOTTE POV

Pagkatapos magligpit ni Peanut dito sa loob ng kwarto at ayusin ang mga dapat ayusin, nagpasya na kaming umuwi na. Wala daw sa paligid ang halos lahat ng miyembro ng pamilya at tanging si Veronica lang daw ang naiwan dito sa mansion. Pabor sa akin iyun dahil ayaw kong makita nila ako sa ganitong kondisyon

"Sigurado ka ba na kaya mong maglakad Baby? Bubuhatin na lang kaya kita?" muling wika sa akin ni Peanut habang nakasilip ako dito sa pintuan ng kwarto. Sinisgurado ko talaga na walang tao. Ayaw kong may makakita sa hirap ng paglalakad na pinagdadaanan ko ngayun.

Ilang ulit nang sinabi ni Peanut sa akin na bubuhatin niya na lang daw ako pero mariin kong tinanggihan. Kahit masakit pa rin, kakayanin kong maglakad.

"Kaya ko nga! Bakit ba ang kulit mo?" naiirita ko pang sagot sa kanya. Bitbit nito ang bag ko at isang plastic bag na laman ang bedsheet na may bahid ng dugo. Ayaw ko talagang iiwan iyun dito. Gusto kong ako ang maglaba noon.

"Okay..sabi mo eh. Alam mo naman, kahit na anong gusto mo susundin ko." sagot naman nito na niluwagan na ang pagkakabukas ng pintuan. Nagpatiuna na itong humakbang palabas kaya kaagad na akong napasunod dito.

Sa bawat paghakbang ko, hindi ko mapigilang mapangiwi. Kailangan ko na sigurong magpatingin sa doctor. Mukhang hindi lang pamamaga ang natamo ko. Parang may sugat na din eh.

Mas pahirapan pa talaga ang paghakbang sa hagdan. Nakakailang hakbang pa lang ako at parang gusto ko ng sumuko. Haysst, promise..hindi na muna ako uulit. Hindi muna ako magpapagalaw ulit sa Mani na ito. Baka sa susunod mapuruhan na ako at

hindi na ako makabangon.

"Are you okay? Sabi ko naman sa iyo, bubuhatin na kita eh." nag-aalalang wika nito. Kanina pa pala ito nakatitig sa akin nang hindi ko man lang napapansin.

"Ayos lang ako. Dont worry!'" sagot ko at pilit na ngumiti. Iiling-iling naman ito at impit pa akong napatili ng bigla ako nitong hawakan sa baywang at kinarga.

Princess style ang ginawa nitong pagbuhat sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan na muling mapatitig sa seryoso nitong mukha. Hindi siguro ito natuwa sa pagpapakipot ko gayung kapansin-pansin naman na nahihirapan ako.

"Pwede mo naman sabihin sa akin kung hindi mo kaya eh. Dedericho muna tayo ng hospital bago tayo umuwi. Ayaw kitang nakikitang nahihirapan." wika nito at nag-umpisa ng humakbang. Kaagad naman akong napakapit sa leeg nito. Mahirap na... baka mahulog ako eh.Ayaw ko ng dagdagan pa ang sakit ng katawan ko.

"Kailangan pa ba iyun? I mean, hindi na siguro kailangan. Kaya ko na ang sarili ko." sagot ko sa kanya pero kaagad itong umiling. Huminto ito sa paghakbang ng tuluyan na kaming nakababa ng hagdan. Seryoso ako nitong tinitigan sa mga mata.

"Hindi porket nagpromise ako sa iyo kanina na susundin ko ang lahat ng gusto mo, hindi na ako pwedeng magdecide kung ano ang mas makakabuti sa iyo. Kasalanan ko kung bakit ka nahihirapan ngayun, kaya hayaan mo munang ako ang magdesisyon kung ano ang mas makakabuti sa iyo." seryoso naman nitong sagot. Hindi ko tuloy maiwasan na mapalunok ng aking laway.

Nakakalunod ang mga titig na pinapakawalan niya sa akin. Medyo nakakatakot pala itong maging seryoso.

Pero hindi eh...dadalhin niya ako sa hospital, so ibig lang sabihin nito makikita ng ibang tao ang kondisyon ng kabibe ko? Gosh..nakakahiya!

"Pero, pahinga lang siguro ang kailangan ko at magiging maayos din ako..Sige na please..uwi na tayo!" sagot ko sa kanya. Nilakipan ko pa ng lambing ang boses ko na kauna- unahan kong ginawa sa kanya. Pilit din akong nagpaskil ng matamis na ngiti sa labi ko para mas kapani-paniwala.

"Hasst, still No! Ang gusto ko ang masusunod ngayung araw." sagot nito at nag-umpisang humakbang. Kaagad naman akong napasimangot habang nakakapit na mariin sa leeg nito.

Palabas na kami ng mansoin ng marinig ko na may bigalng nagsalita sa likuran namin. Kaagad naman pumihit paharap si Peanut dito at parang gusto kong mahimatay sa hiya ng sumalubong sa paningin ko si Veronica. Haplos-haplos nito ang kanyang medyo may kalakihan nang tiyan at nagtatakang nagpapalipat-lipat ng tingin sa amin.

"wow! Ang Sweet niyo naman!" kaagad na wika nito. Siguro, sobrang sweet nga namin tingnan dahil karga-karga ako ni Peanut.

"Hello! Kumusta ka na?"" bulalas ko naman. Gusto kong mapagtakpan ang nararamdaman kong hiya ngayun pero hindi ko alam kung paano.

"Ang daya mo ha? Kagabi ka pa pala nandito pero hindi ka man lang nagpakita sa akin." sagot nito na bakas sa boses ang pagtatampo. Hindi ko naman maiwasan na mapatitig kay Peanut.

Seriously? Wala ba talaga siyang balak na ibaba ako?

"Pasensya na Nica..nagtatampo kasi sa akin eh, kaya walang balak na makihalubilo sa iba." sagot naman ni Peanut. Buti na lang at mukhang valid ang sagot niya. Hindi na ako mahihirapan pa na mag-isip ng palusot.

"Hmm okay, kanina ko pa sana kayo gustong katukin eh. Hindi kayo lumabas kaninang lunch time. Lumamig tuloy ang mga pagkaing ipinahanda ko para sa inyo." nakangiti nitong sagot.

Hindi ko maiwasang mapatitig kay Veronica..kahit ang laki na ng tiyan , nito pero hindi man lang nabawan ang angkin nitong kagandahan. Tingin ko nga, mas lalo pa itong gumanda eh. Sobrang ganda ng shape ng mukha nito dagdagan pa ng napaka-inosenteng tingnan ng mga mata nito. Kaya siguro, halos mabaliw-baliw sa kanya si Uncle Rafael. Mapapa-sana all na lang talaga ako.

Paano kaya kung ako ang mabuntis? Ano kaya ang hitsura ko? Hindi malabong mabuntis kaagad ako, ilang beses akong pinaputukan sa loob ng Mani na ito. Sa sobrang dami ng katas na ibinaon niya sa bahay bata ko, tiyak na hindi aabutin ng taon, mabubuntis talaga ako nito. Wala pa naman kami parehong kaprote-proteksiyon.

"Uuwi na ba kayo? Hintayin niyo na si Rafael. Dito na kayo kumain ng dinner. " nakangiti nitong pagyayaya sa amin. Sinenyasan ko si Peanut na ibaba niya muna ako pero patay malisya lang ito. Bagkos siya na ang sumagot kay Nica.

"Gusto sana namin....kaya lang dadalhin ko pa sa Doctor si Charlotte." sagot nito na kaagad na ipinanlaki ng aking mga mata. Gusto niya ba akong ibuking kay Nica. Gosh!

"Ha? Bakit? " nagtatakang tanong ni Nica sabay titig sa akin. Napalunok pa ako ng makailang ulit bago naiinis na tinitigan si Peanut na noon ay alam kong nagpipigil na matawa.

"Parang naglilihi na din eh. Matindi kong maglambing na hindi niya naman ginagawa dati sa akin. " sagot naman nito na lalong ikinangiti naman ni Veronica. Piste, naglilihi kaagad eh kanina lang kami nagchukchakan? Grabe ang palusot ng ulupong na ito. Halatang hindi pinag-isipan.

"Talaga? Ibig niyong sabihin, malapit na din kayong magka-baby?" ngiting ngiting sagot naman ni Veronica. Halatang na-excite ito sa kasinungalingan ni Mani.

Himas-himas pa nito ang kanyang malaking tiyan. Kaagad ko naman naramdaman ang pagtango ni Peanut.

"Yup! Pareho na nga kaming excited. Kaya gustuhin man namin mag-stay hind talaga pwede eh..dadaan pa kasi kami ng hospital" sagot ni Peanut. Na kaagad naman ikinatango ni Veronica. Wala akong choice kundi sakyan ang kalokohan nito kung gusto kong makaalis kaagad ng mansion.

"Okay, sige....wala ng dahilan para pigilan ko kayo..Mag ingat kayo ha? Congratulations in advance sa inyong dalawa." nakangiti namang sagot ni Nica. Para naman akong nabunutan ng tinik sa dibdib.

Chapter 336

CHARLOTTE POV

"Inga kayo!" nakangiting kaway pa ni Veronica sa amin habang palabas ang kotse na sinasakyan namin sa gate ng mansion Villarama. Hindi talaga ito pumayag na hindi kami ihatid sa labas. Mabuti na lang hindi na din ito nagtanong pa kung bakit buhat-buhat ako ni Peanut. Baka hindi ko na talaga alam kung ano ang isasagot sa kanya.

"Uwi na tayo?" baling ko kay Peanut ng nasa kahabaan na kami ng highway. Tutok ang mga mata nito sa kalsada habang ang kanyang kamay ay palipat- lipat ang paghawak sa kamay ko at sa brake ng sasakyan. Ewan ko ba sa taong ito, akala mo naman tatakbuhan kung umasta. Kung hindi lang ito nagdadrive baka hindi na talaga nito pakakawalan ang aking kamay.

"Sa hospital muna tayo. Hindi maayos ang kalagayan mo kaya kailangan mo ng attention medical." sagot naman nito sa akin. Hindi ko maiwasan na mapasimangot.

Hindi nya pa rin pala nakakalimutan ang tungkol sa pagpapa-hospital na iyan. Ayaw ko sanang pumayag.

Nakakahiya na may makakita ng ibang tao sa kalagayan na kabibe ko. Pero ano nga ba ang magagawa ko? Talagang pursigido siya eh! Hindi ko talaga ito mapipigilan sa gusto niya.

Sabagay, baka masyado lang siyang nag -aalala sa kalagayan ko.

"Sa bahay na lang kasi. Kaunting pahinga lang at magiging maayos din ang kalagayan ko." sagot ko naman. Sinulyapan lang ako nito at muling itinoon ang kanyang attention sa kalsada. Naiinis naman akong napabuntong hininga lalo na ng mapansin ko na ibang daan na ang tinatahak namin. Hindi ito ang daan pauwi ng bahay namin.

"Dont worry, babaeng doctor din ang titingin sa iyo. HIndi ka dapat mahiya dahil kailangan talagang matingnan iyan at marisetahan ka ng gamot. Hindi ako mapalagay kapag nakikita ka sa ganyang sitwasyon. Ako ang mas nahihirapan eh." sagot naman nito. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti.

Haysst, siguro may pampaamo iyung pinakain niya sa akin kanina. Ang bilis kasi magbago ng mood ko eh. Haysst ganito talaga siguro ang in-love. Napapangiti kaagad sa simpleng salita lang mula sa minamahal.

Isa pa, talagang nag-aalala pala siya sa akin. Sige na nga...itatago ko na lang muna ang hiya ko. Sanay naman na siguro ang doctor na makakita ng namamagang kabibe. Mas okay nga ivun para naman maibsan itong sakit na nararamdaman ko.

Pagkarating namin ng hospital kaagad naman akong inasikaso ng doctor. Tiningnan ang dapat tingnan sa akin kahit na hiyang hiya ako. Hindi naman umaalis sa tabi ko si Peanut na siyang labis kong ipinagpasalamat.

Malaking tulong sa akin ang presensya niya. Pampalakas loob.

Iyun nga lang, parang bad news sa kanya ang sinabi ng doctor. Masyado daw namamaga ang kabibe ko at bawal daw muna ang sex hangat hindi maghilom ang sugat. Siguro mga one month daw. Halos matawa nga ako sa hitsura niya kanina pagkatapos makausap ang Doctor. Halatang hindi niya matangap ang sinabi ng Doctor.

Well, sorry na lang siya. Masyado niya akong pinuruhan kaya magtiis siya.

Sandali kaming nanatili sa hospital.

May inilagay lang na parang cream ang doctor sa kabibe ko at may pinainom na gamot at pagkalipas lang ng halos isang oras bumuti-buti na ang pakiramdam ko. Malaking tulong sa akin iyun kaya naman hindi niya na dapat pa akong buhatin nang payagan na kami ng doctor na umuwi na.

May mga niresta na gamot kaya naman balak naming dumaan sa botika nang mapansin ko ang babaeng naglalakad pasalubong sa amin.

Nagulat pa ako habang tinititigan ito. Hindi ako maaring magkamali. Si Jeann iyun habang parang wala sa sarili na naglalakad pasalubong sa amin. Ano kaya ang ginagawan niya dito sa hospital? Magpapa-check up din ba siya? Kaagad ko naman tinawag ang pangalan nito ng mapatapat sa amin ni Peanut.

"Jeann?" sambit ko. Natigilan ito at blanko ang mukha na tumitig sa akin Halos hindi ko ito makilala. Sa hitsura nito, halata ang pagiging problemado. Nangingitim ang ilalim ng mga mata nito na halatang kulang sa tulog.

"Ano ang ginagawa mo dito? Kasama mo ba si Drake?" tanong ko kanya. Dahan-dahan itong umiling. Kaagad kong na-sense na may problema ito kaya kaagad kong binalingan si Peanut.

"Hmmm pwede bang ikaw na lang muna ang bumili ng mga gamot na niresta ng doctor? Magkita na lang tayo sa kotse. Sasamahan ko lang si Jeann." nakikiusap na wika ko kay Peanut. Halata sa mukha nito ang pagtutol pero wala itong choice kundi ang tumango. Binuksan nito ang bag ko na hawak niya pa rin at kinuha ang aking cellphone at iniabot sa akin.

"Tawagan mo ako kapag may problema." wika pa nito sa akin at hinalikan ako sa noo. Nakangiti naman akong tumango sa kanya.

"Aasikasuhin ko lang saglit si Jeann. Hindi niya pala kasama si Drake kaya ako na lang muna ang bahala sa kanya. " sagot ko. Kaagad naman itong tumango at iniwan na kaming dalawa ni Jeann.

"So, sino ang doctor mo? Magpapa- check up ka din ba? Sasamahan na kita para makapag-usap pa tayo..."

nakangiti kong wika sa kanya. Nagulat pa ako nang mapansin ko na may ilang butil na ng luha na nalaglag sa pisngi nito. Kaagad ko itong hinawakan sa kamay.

"May problema ba? Bakit ka umiiyak?" nag aalala kong tanong. Kaagad ko itong hinila malapit sa medyo kubling lugar. Sa lugar kung saan bihira lang ang may dumadaan na tao.

"Hi-hindi ko na alam ang gagawin ko! Pakiramdam ko mababaliw na ako Charlotte!" sagot nito.

"Ano ang ibig mong sabihin? Nasaan si Drake? Bakit ka hinahayaan mag isang pumunta dito sa hospital? Sabihin mo sa akin, kailan ka pa nagkakaganito?" tanong ko. Kaagad naman itong nagpunas ng luha sa kanyang mga mata at puno ng lungkot na tumitig ito sa akin.

"Gusto ko ng makipag-divorce kay Drake. Hindi ko na kaya!" sagot nito na lalo kong ikinagulat.

Matagal kaming hindi nagkita ni Jeann at wala talaga akong balita sa sitwasyon ng pagsasama nila ni Drake. Bago ako ikasal, hindi na ito umaattend sa family day sa mansion dahil muli itong nabuntis. Wala sa sariling napatitig ako sa tiyan nito at hindi ko maiwasan na magduda. Nanganak na ba si Jeann? Isinalang niya na ba ang pangalawang anak nila ni Drake? Pero bakit walang umbok sa tiyan niya? Ang naaalala ko, halos sabay lang silang dalawa ni Veronica nagbuntis? Nakunan ba siya, kaya ganito ang hitsura nito ngayun?

Chapter 337

CHARLOTTE POV

Anong sabi mo? Gusto mo ng hiwalayan si Drake? Bakit?" Gulat na gulat kong tanong kay Jeann. Hindi ito ang inaasahan ko sa muling pagkikita namin. Hindi ko din akalain na may pinagdadaanan ito ngayun.

Mabuti na lang at maunawain si Peanut. Pumayag ito na hayaan muna kaming mag-usap ni Jeann. Sabagay, wala naman siyang magagawa dahil talagang i-insist ko ang gusto ko. Pinsan ko si Jeann at talagang may pakialam ako sa mga nangyayari sa buhay niya.

"Masyado ng masakit ang pagsasama namin. Hindi ko na kaya. Ayaw ko ng maging martir. Hindi ko na siya kayang pagtakpan sa pamilya ko." lumuluha na sagot nito.

"Alam ba ito nila Tita at Tito?" tanong ko naman. Durog na durog ang puso ko sa nakikita ko sa kanya ngayun. Kung may magagawa lang sana ako para maibsan man lang ang pighati na nararamdaman ng puso niya ginawa ko na sana.

"No! Itinago ko ito sa kanila. Isa pa busy sila Mommy at Daddy sa resort na ipinapatayo nila malapit sa probensya nila Veronica, Puspusan ang construction dahil malapit ng matapos kaya naging hands-on sila Mommy at Daddy doon. Which is akala ko mas okay para hindi nila mapaghimasukan ang pagsasama namin ni Drake..pero nagkamali ako. Nagkamali ako Charlotte. Ngayun ko sila higit na kailangan!" sagot nito sa kabila ng paghikbi. Seryoso ko naman itong tinitigan.

"Tell me...ano ang reason? Bakit gusto mong makipaghiwalay? Sinasaktan ka ba niya?" tanong ko.

"Hindi niya ako mahal. Bumalik na -bumalik na---ang childhood sweetheart niya at ----at halos hindi niya na ako inuuwian." pautal-utal na sagot nito. Bakas sa boses ni Jeann ang paghihirap ng kalooban. Kaagad naman nanlaki ang mga mata ko dahil sa pagkagulat.

Hindi ko akalain na magagawang saktan ni Drake ng ganito ang pinsan ko. Nangako siya sa pamilya namin na aalagaan niya so Jeann. Hindi ko akalain na magdurusa ng ganito si Jeann sa mga kamay niya.

Ang walang hiyang iyun!! Ang kapal ng mukha niyan para lokohin ang pinsan ko! Ang kapag ng mukha niya para saktan ng ganito si Jeann.

Hindi ito deserve ni Jeann. Hindi siya dating ganito. Sa aming tatlong magkakaibigan ni Veronica, siya ang pinaka-matapang. Siya ang pinaka- palaban. Nabuntis lang talaga ito ni Drake kaya siya napilitan magpakasal sa lalaking iyun. Pero bakit ganito? Bakit nagawang saktan ni Drake ang pinsan ko?

"Na-nakunan ako da-dahil sa sobrang --stress! Nagalit siya at lalo siyang nakipag-tikisan sa akin. Ang--ang balita ko nagsasama na sila ni Jasmin...

ayaw na sa akin ng asawa ko Charotte. Ayaw niya na!" umiiyak na muling wika nito. Hindi na ako nakapagpigil pa. Kaagad ko na itong niyakap.

Sa pagkakataon na ito, alam kong ako lang ang karamay nito. Ako pa lang ang nakakaalam sa sitwasyon niya. Hindi ko akalain na makikita ko ito sa ganitong sitwasyon. Hindi ko akalain na darating sa ganitong punto ai Jeann.

"Namatay ang anak ko dahil masyado akong nagpaapekto sa mga nangyayari. HIndi ko siya---hindi ko siya naalagaan. Kung hindi lang sana ako naging tanga sa kakabuntot sa ama niya, hindi sana siya nawala sa akin. Malapit ko na sana siyang maipanganak..Malapit ko na sana siyang masilayan....." lalong lumakas ang iyak nito habang sinasabi ang katagang iyun. Ramdam ko ang sakit ng kalooban ni Jeann.

Gusto kong sumigaw sa galit. Gusto kong hanapin si Drake para pagsasampalin. Pero alam ko kung saan ako lulugar. Hindi pwede dahil away mag-asawa ito.

Akala ko talaga maayos ang pagsasama nila. Ngayun ko lang napatunayan na kahit gaano pa kaayos ang pagsasama ng mag-asawa, posibleng darating din pala sa ganitong sitwasyon ang lahat. Magkakaroon din pala talaga ng lamat ang lahat.

Dapat ko bang iready ang sarili ko? Paano kung mangyari din sa akin ang ganitong bagay? Kaya ko bang tanggapin?

Mukhang suko na si Jeann. Mukhang hindi niya na kaya. Sabagay, kung masyadong masakit na, wala ka naman talagang magagawa kundi ang sumuko. Hayaan na lang ang lahat at pilitin na muling mabuo ang sariling pagkatao.

"Pakiramdam ko, wala ng halaga sa akin ang lahat. Kung hindi nga lang sa panganay naming anak ni Drake, bakal matagal ko ng kinitil ang sarili kong buhay." muling wika nito na lalong nagpabigat ng kalooban ko. Unti-unti akong kumalas sa pagkakayakap dito at tinitigan ito sa mga mata.

"No! Huwag mong gawin iyan. Jeann, matapang ka! Nandito kami na pamilya mo! Hindi mo kailangan maglihim. HIndi mo kailangang sarilinin ang problema mo! Maiintindihan ka ng lahat!" sagot ko naman sa kanya. Muli ko itong tinitigan

Hindi ako makapaniwala. Parang tumanda si Jeann ng ilang taon kumpara sa edad niya. Kung gaano ka- blooming si Veronica, siyang ka- miserable naman ni Jeann. Swertehan lang siguro talaga ang pag-aasawa. At isa si Jeann ang isa sa mga hindi pinalad.

"Charlotte, ano ang gagawin ko? Halos isang buwan ng hindi umuuwi si Drake sa bahay namin. Hindi ko na kaya ang magtagal doon. Pakiramdam ko, mababaliw ako sa sobrang sama ng loob na nararamdaman ko. Hindi ko na kaya. Hindi na! Masakit isipin na nasa kandungan siya ng ibang babae habang naghihirap ang kalooban ko!'" muling wika nito. Kaagad akong umiling

Kahit parang gusto kong magpahinga ngayun dahil masama din ang pakiramdam ko, wala akong choice kundi tulungan ito. Pinsan ko si Jeann at hindi kayang dalhin ng konsensya ko na makita ito sa ganitong sitwasyon.

"Nasa Carissa Villarama Beach Resort sila Grandmama Carissa at Grandpapa Gabriel. Pwede ka naming dalhin ni Peanut doon. Kasama si Baby of course. Kailangan mong sabihin sa kanila ang sitwasyon mo. Sila lang ang mas makakatulong sa iyo Jeann." sagot ko naman. Biglang gumuhit ang pag- aalangan sa mukha nito sabay iling

"Hindi ko kaya. Natatakot ako!" sagot nito.

"Bakit naman? Jeann, mabait sila. Kayang kaya ka nilang ipagtanggol laban sa Drake na iyun." sagot ko naman.

"Iyan din ang inaalala ko. Kahit gaano pa kasama ang ginawa ni Drake sa akin, hindi ko kayang makita itong mapahamak. Ibang klase magalit si Grandpa. Alam kong igaganti niya ako kapag malaman niya ang panloloko na ginawa ni Drake sa akin. Baka ipapatay niya ang asawa ko Charlotte." sagot nito

Parang gusto ko naman itong kutusan. Niloko na nga siya lahat-lahat ni Drake, kaligtasan pa rin ng animal na iyun ang kanyang inaalala.

"Huwag ka namang ganiyan. Mabait si Grandpa. Hindi siya mamamatay tao gaya ng iniisip mo." sagot ko. Kaagad naman itong napayuko. Sapol yata sa sinabi ko.

"Tutulungan mo ako?" parang bata nitong tanong. Kaagad naman akong tumango.

"Tutulungan ka namin ni Peanut. Pwede ka namin dalhin sa resort ngayun din. Ito na ang pagkakataon mo para iiwan ang walang kwenta mong asawa. Ayusin mo ang sarili mo Jeann. Sa nangyayari sa iyo ngayun, alam mong walang ibang higit na masasaktan kundi ang Mommy mo. Si Tita Arabella.

Chapter 338

CHARLOTTE POV

Pagkatapos ng madamdamin na pag- uusap, sinamahan ko si Jeann sa kanyang doctor para sa kanyang check up. Hanggang ngayun, hindi ko lubos maisip na mauuwi sa ganitong sitwasyon ang buhay mag-asawa nila ni Drake. Ang akala ko talaga, nagmamahalan sila, pero nagkamali ako.

"Kayo po ba ang kamag-anak ng pasyente?" nagulat pa ako ng bigla akong lapitan ng Doctor. Inaasikaso ng isang nurse si Jeann kaya naman malaya kaming makakapag-usap. Pabor sa akin iyun para malaman ko din ang totoong kalagayan ng pinsan ko. Balak ko din tawagan mamaya si Tita Arabella para malaman din nila ang kalagayan ng kanilang anak. Sila ang higit na kailangan ni Jeann ngayun.

"Nagsa-suffer ng postpartum depression ang pasyente. May mga pinapakita siyang sign na hindi maganda. May mga pagkakataon din na nababanggit niya sa akin na gusto niya ng tapusin ang paghihirap niya. Nag-aalala ako sa posibleng gawin ni Mrs. Jeann Santillan Davis. Kailangan niya ng palaging may nakakausap at mapag-lilibangan para maibsan ng kahit kaunti ang paghihirap ng kanyang kalooban." wika nito na lalong nagpagulo sa sistema ko.

Hinid ko akalain na ganito na pala kalala ang pinsan ko. Wala man lang kaming kamala-malay sa paghihirap niya sa kamay ni Drake.

Bakit ba siya naglihim? For sure hindi din ito alam nila Tita Arabella at Tito Kurt. Hindi nila alam kung ano ang sitwasyon ng unica iha nila ngayun. Sabagay, masyado nga pala silang busy. Hindi marahil din nila naisip na Dosible pa lang maging demonyo si

Drake at saktan si Jeann hindi man physically, pero emotionally at mentally.

"Ano po ang maipapayo niyo Doc? May problema siya sa asawa niya kaya siya nagkakaganyan. Dagdagan pa ng pagkalaglag ng kanyang second baby." sagot ko.

"Kailangan ng matinding monitoring sa kanya. Iwasan na iwan syang mag- isa. May posibilidad na tuluyan niyang saktan ang sarili niya. Hindi sapat ang mga synthetic na gamot na niresata ko para mapawi ang sakit na nararamdaman ng sugatan niyang puso.'" sagot nito. Hindi ko na namalayan pa ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

Muli akong napasulyap kay Jeann. Awang awa ako sa nakikitang sitwasyon niya ngayun. Katulad ng napansin ko kanina nang magkasulubong kami, tulala na naman ito at parang wala sa sarili. Naging responsive lang siya habang nag-uusap kami kanina. Pero alam kong pinipilit niya lang ang sarili niya para maging okay sa paningin ko. Kahit na ang alam niya durog na durog na sya. Na masyadong masakit na ang lahat.

"Salamat po Doc! Pamilya Villarama na ang baliala sa pasyente." sagot ko-at pasimpleng pinunasan ang luha sa aking mga mata. Tumango naman ang Doctor at binalikan na nito si Jeann. Naiwan naman akong dahan-dahan na napaupo na parang nauupos na kandila.

"What happened?" Napalingon ako ng may biglang nagsalita. Si Peanut at nag -aalalang nakatitig sa akin. Na-bored na siguro ito sa paghihintay sa akin sa kotse kaya binalikan ako.

"Alam mo ba kung ano ang pinang- gagawa ng magaling mong kaibigan?" kaagad na tanong ko sa kanya.

Natigilan ito. Kita ko ang pagkatigagal sa mga mata ni Peanut dahil sa sinabi kong iyun.

Best friend niya si Drake kaya alam kong may idea siya sa ibig kong sabihin. Best friend nilang dalawa ni Uncle Rafael si Drake, pero hindi ko alam kung may nalalaman din si Uncle Rafael tungkol dito. Siguro naman hindi niya hahayaan na masaktan ang sarili niyang pamangkin diba?

"Sorry, ilang beses ko nang pinaalalahanan si Drake pero ayaw niyang makinig. Oo magkaibigan kami, pero hindi ko pa rin hawak kung ano man ang desisyon niya sa buhay. Hindi ko nga lang talaga lubos maisip na magawa niyang saktan ng ganito ang pinsan mo." sagot nito.

"So, totoo pala ang sinabi ni Jeann kanina sa akin. Na tuluyan ng nagsasama si Drake at ang childhood sweetheart niya. Alam ba ito ni Uncle Rafael?" tanong ko. Kaagad naman itong umiling.

"No, hindi niya alam. Sa aming apat na magkakaibigan, ako lang ang nakakaalam. Malihim si Drake at nagkataon lang na nahuli ko siya kaya wala siyang choice kundi ang umamin sa akin. Childhood sweetheart niya si Jasmine at matagal silang nagkarelasyon. Akala nga namin, mauwi sa kasalan ang lahat noong sila pa pero nagkamali kami. Biglang nakipag hiwalay si Jasmine para sundan ang kanyang mga magulang na naka-base na sa italy." sagot nito.

"Kung ganoon, hindi totoong minahal niya si Jeann. Ginamit niya lang pinsan ko para makalimot sa una niyang pag- ibig?" tanong ko. Awang awa ako sa pinsan ko. Hindi niya talaga deserve ito. Masyado siyang matinong babae para lang lokohin ng kung sino lang.

"I dont know. Parati niyang nababanggit noon na mahalaga sa buhay niya si Jeann. Lalo na ng nagkaanak na sila. Hindi ko lang alam kung bakit nagkaganito ang lahat. HIndi din ako pabor sa ginawa ni Drake. Kahit kaibigan ko siya, hindi ko siya kukunsintihin sa mga mali niyang nagawa." sagot nito habang titig na titig ito sa mga mata ko. Para bang sinasabi niya na hindi siya tutulad sa manloloko niyang kaibigan

Sana nga lang talaga, dahil kung sa akin mangyari iyun, hinding hindi ko talaga siya mapapatawad.

"She needs our help. Gusto niya ng umalis muna sa bahay nila. Of course, sa pagkakataon na ito, gusto kong matulungan si Jeann para manumbalik sa dati. Hindi ko kayang nakikita siyang ganyan." sagot ko naman sa kanya.

"Kaya mo ba? I mean, hindi maayos ang kalagayan mo." sagot nito. Bakas sa mukha nito ang pag-aalala.

"Hindi din naman ako mapalagay kapag alam kong hindi okay si Jeann. Tulungan muna natin siya. Gusto ko siyang dalhin muna sa resort. At least nandoon sila Grandma at mapapayuhan siya ng mga elders namin. Pwede din naman tayo mag- stay doon?. Hindi ka naman busy diba? " sagot ko sa kanya.

Kung hindi ito pwede, wala akong choice kundi kay Uncle Rafael hihingi ng tulong. Hindi pwedeng basta pabayaan ko na lang si Jeann. Masyado siyang fragile ngayun at kailangan niya talaga ang pag-unawa ng buong pamilya.

"Okay...sige. Dadalhin natin siya sa resort. Dont worry Baby! Ako ang bahala sa lahat." nakangiti naman nitong sagot sa akin sabay haplos sa pisngi ko. Biglang ragasa ng tuwa ang puso ko. Hindi ko akalain na ganito pala kabilis pakiusapan ang asawa ko.

"Talaga? Tutulong ka?" excited kong tanong. Kaagad itong tumango.

"Of course....Paano at naging asawa mo pa ako kung hindi man lang kita matulungan sa ganitong problema. Dont worry, isa ako sa magpaparusa kay Drake. Hindi nakakatuwa ang ginawa niyang ito kaya gagawa ako ng paraan para ma-reallized niya ang kamalian na nagawa niya." sagot nito sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan na mapakapit sa braso nito. Buong lambing naman na hinalikan ako nito sa noo.

Chapter 339

CHARLOTTE POV

"Thank you ha?" bigkas ni Jeann habang tinatahak namin ang kalsada pauwi ng bahay nila. Nasa passenger sit ako, katabi ni Peanut samantalang nasa hulihan naman ito na bahagi ng sasakyan. Ngayun ko lang ulit narinig ang boses nito simula nang umalis kami ng hospital

"Nasaan pala ang kotse mo? Nag-taxi ka lang ba kanina?" tanong ko sa kanya. Gusto ko lang naman may mapag-usapan kami. Actually, marami akong gustong itanong sa kanya pero hindi ko alam kung paano umpisahan. Baka mas lalo lang siyang ma-stress kapag uungkatin ko pa ang mga nangyari sa kanilang dalawa ni Drake. Isa pa, alam kong iinterviewhin din siya mamaya nila Grandma at Grandpa.

"Hindi! Iniwasan ko nang magdrive.

Minsan ko ng naibangga ang kotse ko. Sayang nga eh hindi pa ako napuruhan. Hindi ko man lang kasi nakitaan ng pag-aalala si Drake nang mangyari iyun. Bagkos puro paninisi pa ang naririnig ko mula sa bibig niya." sagot nito. Damang dama ko sa boses niya ang sobrang lungkot. Hindi ko tuloy maiwasan na mapalingon dito.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang muling pagtulo ng luha sa mga mata nito. Mabuti pa siguro, tumabi na lang ako sa kanya kanina. Mayakap ko man lang sana siya habang nasa biyahe kami. Maiparamdam ko man lang sana sa kanya na hindi siya nag-iisa.

Naaksidente siya at wala man lang ni isa sa amin ang nakakaalam? Bakit ba napaka-malihim niya?

Lintik ang Drake na iyun. Huwag na huwag siyang magpapakita sa akin kung hindi tatanggalan ko talaga siya ng bavag. Kainis siya! Pinakasalan niya pa si Jeann kung hindi naman pala siya sigurado kung mahal niya ba!

"Gago talaga ang asawa mo! Alam mo, tama lang ang desisyon mo na iiwan na siya eh. Hindi mo deserved na saktan niya ng ganito!." sagot ko naman. Ayaw ko na sanang pag-usapan muna namin ang tungkol kay Drake kaya lang hirap magpigil eh. Nanggigil ako!

Ang balak namin na magpahinga ni Peanut sa bahay at kilalanin pa ang isat isa ay hindi na muna matutupad. Sabagay, marami pa namang araw. Ang importante sa ngayun ay ang matutulungan namin si Jeann. Mahirap nang mauwi sa depression ang nangyari dito. Hindi kayang tangapin ng konsensya ko na mapahamak ito.

Kailangan naming iligtas si Jeann dahil baka kung ano pa ang gawin niya sa sarili niya.

Alam kong hindi din masaya si Peanut sa mga nangyayari. Kanina ko pa kasi ito napapansin na tahimik. Sabagay, kulang nga pala sa pahinga itong asawa ko! Ni hindi ko nga alam kung nakatulog ba ito kanina eh. Tatanungin ko na lang siya mamaya kapag wala si Jeann sa tabi namin.

"Charlotte, kung sakaling hindi ko makayanan ang lahat nang ito, pwede bang mangako kayong dalawa ni Peanut, kayo na ang ang mag-alaga sa baby ko? Ayaw kong mapunta kay Drake ang anak namin. Baka api- apihin lang siya ni Jasmine." mahinang sambit ni Jeann. Kaagad naman akong kinilabutan. Ano ang ibig niyang sabihin? Gusto niya na bang sumuko?

Ramdam ko sa boses niya ang pakikiusap. Para namang kinurot ang puso ko dahil sa narinig. Ramdam na ramdam ko talaga ang paghihirap ng kalooban ng pinsan ko. Sa pagkakataon na ito, wala akong ibang hiling na sana malagpasan niya ito.

Mukhang tama ang findings ng doctor na tumingin kay Jeann kanina. Sobrang depressed na nito at mukhang may balak talaga siyang saktan ang sarili niya

"Ano ka ba? Bakit mo ba nasasabi ang ganiyan. Jeann naman, matapang ka eh. Walang ibang pwedeng mag-alaga sa baby mo kundi ikaw lang. Hindi pa katapusan ng mundo kaya huwag kang magsalita ng ganiyan." sagot ko. Hndi ko na napigilan pa ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Sobrang hirap nang pinagdadaanan niya ngayun at hindi ko alam kung ano ang pwede kong maitulong para malagpasan niya iyun.

"Hindi ko na kasi alam kung ano ang gagawin ko. Pakiramdam ko, hindi ko na din maalagaan ng maayos ang anak ko eh. Pagod na ako! Hindi ko na kayang lumaban pa." sagot nito at tuluyan ng napahagulhol ng iyak.

Kaagad ko namang sininyasan si Peanut na ihinto muna sa tabi ang sasakyan. Lilipat ako sa likurang bahagi para madamayan ko si Jeann. Para maipadama dito na hindi naman siya nag-iisa.

Kaagad naman tumalima si Peanut. Mabuti na lang talaga at masunurin pala ito. Bumaba pa nga ito ng kotse para pagbuksan ako ng pintuan. Oh diba, gentelman pa rin kahit sa ganitong kahirap na sitwasyon. Magrerequest pa sana ako ng isang kiss eh, kaya lang baka mainggit si Jeann.

Masarap sanang maglambing kay Peanut pero kailangan muna naming ipag-paliban. Isa pa, kailangan ko din talaga munang magpagaling. Hindi pa kaya ng katawan ko ang addtional na harutan.

"Pasensya na kayo ha? Na-isturbo ko pa yata kayo." kaagad na sambit ni Jeann pagkaupo ko sa tabi niya. Kaagad ko naman itong hinawakan sa kanyang kamay.

"Ayos lang...pareho naman kaming hindi busy kaya marami kaming time para samahan ka." sagot ko naman. Nag-uumpisa na ulit umusad ang sasakyan. Hindi na umimik ulit si Jeann bagkos tumitig ito sa labas ng koste. Nag-uumpisa ng dumilim ang buong paligid pero hindi pa rin nakaligtas sa paningin ko ang malamlam na mga mata ni Jeann.

Ano ang ginawa ni Drake? Bakit pakiramdam ko biglang naglaho ang masayahing si Jeann? Bakit niya pinabayaan ang pinsan ko?

Ang sarap ipakain sa buwaya nang Drake na iyun sa totoo lang. Lagot talaga siya sa buong pamilya Villarama. Alam kong hindi basta- basta mananahimik ang buong angkan namin dahil sa ginawa niyang ito.

Mabilis kaming nakarating ng bahay. Kaagad na sumalubong sa amin ang isa sa mga kasambahay nila Jeann. Karga- karga nito ang umiiyak na halos dalawang taon pa lang nilang anak ni Drake. Kaagad naman itong kinuha ni Jeann at inalo-alo ang anak para tumigil na sa kaiiyak.

"Bakit po umiiyak si Baby Manang?" Hindi ko mapigilang tanong sa kasambahay. Sa hitura nito, halatang stress din ito sa alaga. Baka nga kanina pa umiiyak ang bata at hindi nito mapatahan.

"Ganiyan po palagi si Baby Rusell Mam. Mawala lang saglit ang Mommy niya, hinahanap niya kaagad.: sagot naman nito. Natigilan naman ako.

Kung ganoon, lalong hindi pwedeng manatili sa ganyang kondisyon si Jeann. Kawawa ang anak nilang dalawa ni Drake.

Muli kong hinarap si Manang. Pilit ko itong nginitian.

"Manang, pwede bang makisuyo? Gusto ni Jeann magbakasyon. Pwede bang pakihandaan sila ng ilan nilang gamit? Isasama na din po namin kayo. Para may makakatulong pa rin siya sa pag-aalaga kay Baby." nakikiusap na wika ko kay Manang. Kita ko ang pag- aalangan sa mukha nito kaya mariin ko itong tinitigan.

"Ikaw ang mas higit na nakakaalam kung ano ang sitwasyon ng pinsan ko ngayun. Kailangan ko po ang cooperation mo Manang. Please...." nakikiusap kong wika.

"Sige po Mam. Noon pa man nasa kay Mam Jeann na po ang loyalty. Mas maganda na din ito, para naman hindi na siya mahirapan pa." sagot naman nito. Kaagad naman akong napangiti at nagpasalamat. Marami din akong gustong itanong kay Manang. Tiyak na marami itong nalalaman sa sigalot sa pagsasama ng kanyang mga amo na sila Jeann at Drake.

Mukhang pati sa pag-iimpake, hindi na kayang gawin pa ni Jeann. Pagkatapos kasi nitong kargahin si Baby Rusell, basta na lang ito naupo at parang wala ng balak umalis kaya naman nagpasama na din ako kay Manang sa kwarto ni Jeann at ako na mismo ang kumuha ng ilang mga gamit na pwedeng mapakinabangan habang nasa resort siya. Ilang pirasong damit at undies lang naman dahil pwede naman namin siya ipag- shopping anytime.

Pagkatapos ng mabilisang empake muli kaming lumarga. Tama lang pala na isama namin si Manang dahil mag- isa lang naman pala siyang kasambahay. Mapera naman sana si

Chapter 340

CHARLOTTE POV

"Alam kong pagod ka na. Mauna ka na

munang magpahinga sa akin....

kakausapin ko lang sila Grandpa." nakangiti kong wika kay Peanut nang saglit kaming nagpaalam kina Grandma at Grandpa.

Of course, kailangan ko din asikasuhin ang asawa ko. Baka magtampo na ito sa akin eh. Nag-uumpisa pa lang kaming magkamabutihan tapos mauuwi din sa tampuhan ang lahat? Hindi naman ako papayag noon.

"How about you? Alam kong pagod ka din at hindi mo pwedeng baliwalain ang sigaw ng iyung katawan na kailangan mo na din magpahinga."

sagot naman nito. Bakas sa boses nito ang pag-aalala. Natigilan naman ako at pilit itong nginitian.

"Nakalimutan mo na ba? Nakatulog ako kanina. Ikaw yata ang hindi nakatulog eh, kaya magpahinga ka na muna sa kwarto." nakangiti ko namang sagot. Tinitigan naman ako nito at buong pagsuyo na hinaplos ang aking mukha.

"Fine...pero samahan mo muna ako sa kwarto Baby. Gusto pa kasi kitang i- kiss eh. Baon lang sa pag-tulog ko." malambing nitong sagot. Natawa naman ako. Muli akong napasulyap kina Grandma at Grandpa na noon at seryosong kausap si Jeann.

"Okay..sabi mo eh! Malakas ka sa akin kaya sasamahan kita!" natatawa kong sagot. Kaagad itong napangiti at hinawakan pa ko sa baiwang at sabay na kaming umakyat ng kwarto.

Malaki ang Villa. May mga kwarto kaming nagagamit tuwing nagbabakasyon kami dito. Marami ding cottages sa labas kung hindi namin bet na mag-stay sa kwarto. As in super comportable ang lugar na ito kaya naman paborito itong bakasyonan ng buong pamilya Villarama.

Dito din ginaganap ang mga special na celebration ng pamilya. Regalo ito ni Grandpa Gabriel noon kay Grandma Carissa kaya maraming magagandang memories ang nangyari sa resort na ito.

Pagdating ng kwarto kaagad nang nahiga sa kama si Peanut. Pagod nga talaga siguro ito kaya hahayaan ko na lang muna siyang magpahinga. Isa pa, very good siya ngayung araw dahil pumayag siyang ihatid namin si Jeann dito sa resort kahit na halos tatlong oras din ang itinagal ng pagda-drive niya. Ni wala man lang akong narinig na reklamo dito kaya naman masaya ako sa ipinapakitang ugali ni Peanut.

Siguro nga, mabait naman talaga ito. Hindi ko pa lang marahil siya masyadong kilala kaya naman kikilalanin ko siya sa mga susunod na araw.

Kahit na anong mangyari, mag-asawa na kami. Legal ang aming kasal kaya naman dapat lang na magpaka-asawa din ako sa kanya.

"Lalabas ka pa ba? Gusto sana kitang pigilan dahil alam kung kailangan mo din ng pahinga eh." wika pa nito sa akin. Kahit nakahiga na ito, hawak- hawak niya pa rin ang kamay ko na para bang ayaw niyang umalis ako sa tabi niya. Gustuhin ko mang mag-stay, hindi din talaga pwede...kailangan din ako ni Jeann sa labas at kailangan ko din tawagan sila Tita Arabella at Tito Kurt. Sila ang mas higit kailangan ni Jeann ngayun.

"Kailangan eh. Alam mo na, kailangan ni Jeann ang presensiya ko. Kailangan ko din tawagan sila Tita at Tito para naman aware sila sa nangyayari sa anak nila." nakangiti kong sagot sa kanya.

"Eh, kailangan din kita eh...." naglalambing na sagot nito. Para pa itong bata na nakausli ang nguso habang sinasabi ang katagang iyun. Hindi ko tuloy maiwasan ang matawa..

Ang cute kasi talaga niyang maglambing eh. Mas lalo akong nai - inlove sa kanya.

"Ikaw talaga! Kailangan mo munang magpahinga. Paubos na ang lakas mo oh?" Pabiro kong sagot. Kaagad naman itong napangiti.

"Fine...alam kong ayaw mong papigil. I understand! Dont worry, igaganti ko si Jeann kay Drake sa paraan na alam ko." Nakangiti nitong wika. Kaagad naman akong napasimangot.

"Haysst, nakakainis ang taong iyun!

Hinding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niya kay Jeann. Mag enjoy na kamo siya at magdasal na hindi niya ako makakasalubong dahil babalian ko talaga siya ng buto!" galit kong sagot. Kaagad naman itong napabangon.

"NO! Hindi ako papayag. Hindi mo na kailangan pang gumawa ng effort para makaganti kay Drake. Ako na ang bahala sa kanya, or should I say, kami nang dalawa ni Rafael ang bahala sa kanya." nakangiti nitong sagot sa akin sabay haplos sa pisngi ko. Para naman akong namamagnet na napatitig sa mga mata nito.

Parang ayaw ko na tuloy lumabas. Parang gusto ko na lang mag-stay muna dito sa tabi niya. Ang sarap kasi talaga niyang kasama eh. Bakit ba ngayun ko lang ito nalaman? Haysst, matapos lang talaga ang problemang ito, susulitin ko talaga ang mga araw na kasama ko si Peanut. BAbawiin namin ang mga araw na sinayang namin na hindi kami nagsasama bilang isang tunay na mag-asawa.

"Okay...sabi mo iyan ha? Aasahan ko iyan!" sagot ko. Kaagad naman itong tumango at mabilis akong kinintalan ng halik sa labi. Pagkatapos noon mabilis na itong bumalik sa pagkakahiga sa kama.

"Yah...sige na. Asikasuhin mo na muna si Jeann. Ipapahiram muna kita sa kanya ng ilang oras." nakangiti nitong sagot sabay kindat sa akin. Nangingiti akong umalis sa pagkakaupo sa kama at kinuha ang kumot para kumutan ito.

"Thank you Baby! See you later!" anas pa nito. Tumango naman ako bago ako naglakad palabas ng kwarto.

Mabilis akong naglakad palabas ng villa. Natanaw ko pa sila Grandma at Grandpa na pilit inaalo si Jeann. Kulang na lang maglupasay na ito sa kakaiyak. Muling binalot nang lungkot ang puso ko dahil sa nasaksihan habang dahan-dahan na kinuha ang cellphone sa aking bulsa.

Ayaw ko nang magsayang ng oras. Kailangan ko ng matawagan sila Tita Arabella. Malaki ang maitulong nila para maging maayos ang kalagayan ng unica iha nila.

Nakakailang ring din muna bago may sumagot sa kabilang linya. Mukhang busy talaga siguro sila kaya hindi kaagad nila naasikaso ang tawag.

"Hello, Charlotte. Ikaw ba ito Iha? Napatawag ka?" kaagad na bungad ni Tita Arabella sa kabilang linya. Marahan akong bumuntong hininga bago sumagot.

"Tita..pwede po bang pumunta muna kayo dito sa Villa. May nangyari po kasi...kailagan po kayo ni Jeann!!"

direktahan kong wika. Hindi yata uso sa akin ang paligoy-ligoy na salita. Lalo na sa ganitong sitwasyon.

"A-ano? Why? May nangyari ba kay Jeann?" nagtataka naman nitong tanong. Medyo mataas na ang tono ng boses nito gayunpaman hindi maikakaila ang pag-aalala sa boses nito. Unica iha nila si Jeann at alam kong hindi sila papayag na basta na lang may mang-aagrabyado dito.

"May---may babae po si Drake. Gusto ng makipaghiwalay-----" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng biglang sumabat si Tita Arabella.

"Whattttt? Anong sabi mo?? Nambabae ang lintik na Drake na iyun? Niloko niya ang anak ko????" sagot nito sa kabilang linya. Hindi ko man nakikita si Tita Arabella ngayun pero alam kung nanlilisik na ang mga mata nito sa galit. Kung mataas ang tono nito kanina...mas mataas ngayun. Parang sumisigaw na nga ito eh.

Haysst, Bakit ba nakalimutan ko? Ganito talaga ang ugali ni Tita Arabella. Ito ang pinaka-tigre sa lahat at ngayung nasa hindi maayos na kalagayan si Jeann, mukhang malalagot talaga nito si Drake.

"Sagutin mo ako Charlotte. Niluko ng gagong iyun ang anak ko?" muling tanong nito. Napalunok pa ako ng sarili kong laway bago sumagot.

"Opo! Nandito siya ngayun sa villa. Umiiyak at pilit na pinapatahan nila Grandma. Uwi na po muna kayo Tita! Hindi na po namin alam ang gagawin sa kanya eh. Nagkita lang kami kanina sa hospital at kanina ko lang din nalaman ang problema niya. Nakausap ko din po ang doctor niya at may nabanggit ang Doctor na dapat niyo din pong malaman." sagot ko naman

"Paanong nangyari ito? Hindi namin alam ito at wala namang nababanggit si Jeann na may problema siya sa asawa niya." sagot naman nito sa kabilang linya.

"Iyun nga po eh. Kanina ko lang din po nalaman ang lahat. Nakakaawa po si Jeann Tita. Ang laki ng ipinayat niya at halatang stress siya. Sige na po Tita... uwi na po muna kayo. Kailangan niya po kayo." sagot ko naman.

"Sige..babyahe kami ngayun. Charlotte, alagaan mo siya. Ikaw ang nandiyan kaya sana naman kasuapin mo siya. Baka mapaanak ng wala sa oras iyan." sagot naman nito na lalo kong

ikinagulat. Kung ganoon, hindi pa alam nila Tita at Tito na nakunan ang anak nila?

Muli akong napatitig kay Jeann. Bakit ba siya naglihim? Gaano niya ba kamahal si Drake at nagawa niyang magpaka-martir at maglihim sa sarili niyang mga magulang?

"Teka po Tita...hindi niyo pa po ba alam na nakunan si Jeann?" Wala sa sarili kong bigkas. Sapat lang na hindi nakaligtas sa pandinig ni Tita Arabella. Lalo tuloy itong napasigaw.

"Ano? Nakunan si Jeann? Kailan pa? Bakit hindi namin alam ito? Ano ang ginawa ng gagong iyun sa anak ko? " sagot naman nito sa kabilang linya. Pakiramdam ko talaga, naghihistirikal na ito. Nakakatakot pa naman magalit si Tita Arabella. May dugong amasona iyun kaya mahirap makaaway.

"Uwi na lang po kayo. Tsaka na lang po ako magki-kwento kapag nandito na kayo." sagot ko naman.

"! Humanda sa akin ang Drake na iyun. Papatayin ko siya! Hindi ako papayag na basta-basta niya na lang kakawawain ang anak ko! Humanda sila ng kabit niya!! " galit na sagot nito sa kabilang linya. Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi. Parang mababasag na kasi ang ear drum ko sa lakas ng boses ni Tita eh.

"O-opo. Sige po! Kami na muna ang bahala sa kanya." sagot ko naman at kaagad ng nagpaalam dito. Hindi ko na kaya pang makausap ng matagal si Tita. Baka mabingi pa ako sa lakas ng boses niya.

Chapter 341

CHARLOTTE POV

Pagkatapos makausap si Tita Arabella, kaagad akong naglakad palapit kina Jeann. Wala na yatang katapusan ang pag-iyak nito habang pinapayuhan nila Grandma at Grandpa.

"Natawagan mo na ba ang Tita Arabella mo?" kaagad na bungad na tanong ni Grandpa Gabriel sa akin. Kaagad naman akong tumango.

"Po? Tinawagan niyo po si Mommy?" sagot naman ni Jeann. Bakas sa mukha nito ang pagtutol.

"Karapatan nilang malaman ang sitwasyon mo ngayun Jeann. Bakit ka ba naglihim sa kanila? Bakit kailangan mo pang magtiis sa mga kamay ni Drake?" ako na ang sumagot. Sa pagkakataon na ito, manghihimasok na kami. Sa sobrang pagmamahal nito kay Drake, hindi na makakapag-isip ng maayos which is hindi naman siya ganito dati.

"Grandma, Grandpa, ako na po ang bahala kay Jeann. Magpahinga na po muna kayo." nakangiti kong baling kay Grandma Carissa at Grandpa Rafael.

"Ganoon ba? Abat sige at papadalhan ko na lang kayo ng miryenda dito. Basta Jeann, tandaan mo ang sinabi ko. Huwag mong ipagpilitan ang sarili mo sa lalaking hindi karapat-dapat mahalin. Hindi nakakahiya ang magiging single parent." wika ni Grandma bago nila kami tuluyang iniwan. Nagtataka namang napasunod ang tingin ko sa kanila.

Sabagay, tama naman talaga ang sinabi ni Grandma. Bakit pa kailangang ipagpilitan na mabuo ang isang relasyon kung may third party nang involved.

"Haysst, ano na..iiyak ka na lang ba diyan? Jeann naman eh...Cheer up! Hindi pa katapusan ng mundo!" baling ko kay Jeann nang tuluyan ng makapasok ng villa si Grandma at Grandpa. Sa totoo lang, nakakaramdam na ako ng inis dito. Hindi pa ba ito sawa sa kakaiyak? Kailan ba siya titigil? Kapag tuluyan na siyang madehydrate dahil naubusan na siya ng tubig sa katawan?

"Hindi mo lang alam kung gaano kasakit ito. Mahal ko si Drake. Mahal na mahal!" sagot nito habang lumuluha.

"Oo! Alam ko iyan. Hindi ka naman magtitiis sa toxic niyong relasyon kung hindi mo siya mahal diba? Pero ang tanong, mahal ka ba niya? Jeann naman, tulungan mo ang sarili mo na kalimutan siya. Niluko ka niya at hindi siya karapat-dapat sa pagmamahal mo!" sagot ko. Bahala siya kung sasama ang loob niya sa mga sasabihin ko ngayun. Ang gusto ko lang naman magising siya sa katotohanan. Nakakasawa nang pakinggan ang iyak niya!

"May iba na siya! Siguro nga hindi nya ako mahal..or hindi niya ako minahal!" malungkot na sagot nito. Paulit-ulit? Haysst, nasaan na ba ang dating Jeann? Bakit biglang nawala ito sa direksyon?

"Eh, oo nga...iyun ang sinabi ko sa iyo kanina......Jeann naman, matagal ka nang nagluksa sa pagmamahal na iyan para sa kanya. Nawalan ka pa nga ng anak ohh at dahil din iyun sa kanya! Move on, move on din kung may time!" sagot ko. Natigilan ito. Seryoso akong tinitigan sa mga mata bago nagsalita.

"Nasabi mo lang iyan ngayun dahil hindi mo naranasan ang nararanasan ko ngayun. Mahirap mag-moved on lalo na at ikinasal kami. Sobrang sakit sa kalooban!" sagot nito.

Marahan akong umiling. Oo, hindi ko pa nararansan ang nararanasan niya ngayun, pero kung sa akin mangyari iyun, hindi ako tutulad sa kanya na basta nalang iiyak sa isang tabi. Ipaglalaban ko kung ano ang karapatan ko.

Siguro nga, magkaiba kami ng pananaw sa buhay. At hindi ko masisisi si Jeann kung hanggang ngayun, umaasa pa rin siya na babalikan siya ni Drake.

"Fine...hindi ko pa nga nararansan ang nararanansan mo ngayun pero tama ba na basta ka na lang umiyak diyan samantalang ang asawa mo nagpapakasarap sa kandungan ng ibang babae? Jeann naman, Wake up! Lumaban ka! Legal wife ka diba? Ipakita mo sa kanila kung sino ka!"

sagot ko naman. Hinawakan ko pa ito sa kamay para lang maramdaman niya ang presesnya ko. Natigilan ito.

Huminto din sa pag-iyak at tumitig sa akin. Hindi din ito nakasagot.

"Hindi ka dating ganiyan. Matalino ka! Mas matapang ka pa nga sa akin eh... pero bakit ka nagkakaganyan sa isang walang kwentang lalaki? Huwag mong sayangin ang luha mo sa lintik ng Drake na iyun. Hindi ikaw ang nawalan kundi siya!" seryoso kong muling wika. Umaasa ako na sana naman hipuin ang puso niya ng kanyang anghel dela guardia at makinig sa akin.

Miss na miss ko na ang dating Jeann. Miss na miss ko na ang pagiging masayahin nito. Hindi ako papayag na lamunin siya ng kalungkutan habang buhay.

"Charlotte, sabihin mo sa akin, ano ang pwede kong gawin para makalimutan siya? Pakiramdam ko mababaliw ako sa sobrang sakit na nararamdaman ng puso ko" sagot nito. Sa wakas, tumigil din sa pag-iyak. Nakuha ko kata ang buo niyang attention.

"Eh di gumanti ka! Nasa sa iyo ang lahat ng capacity para makaganti. Nasa sa iyo ang anak nyo at nasa likod mo ang buong Villarama Clan. Tiyak na susuportahan ka ng lahat sa mga bagay na gusto mong gawin." nakangiti kong sagot. Natigilan naman ito. Napatingin sa malayo at parang nahulog sa malalim na pag-iisip.

"Naiinitindihan kita sa sitwasyon mo ngayun. Pero, Jeann may anak ka. Kailangan ka niya. Kailangan mong magpakatatag para sa kanya. Wala na nga siyang Daddy, pati ikaw mawawala pa diba? Hindi mo man lang ba naisip na siya ang mas kawawa sa laban na ito?" muling tanong ko. Napakurap pa ito ng makailang ulit bago blanko ang mukha na tumitig sa akin.

"Paano ako ulit mag-uumpisa? Hindi na ako katulad ng dati Charlotte. Mahirap nang ibalik ang dating Jeann.

Masyado na akong nasaktan at pakiramdam ko hindi ko na kilala ang sarili ko!" sagot nito. Hindi ko mapigilan ang mapa-buntong hininga.

"Much better! Dapat mo na ngang kalimutan ang dating ikaw! Iyung hindi basta-basta maluluko! Iyung Jeann na mas matatag at matapang!" nakangiti kong sagot.

"Hindi ko alam. Hindi ko yata kaya!" malungkot na sagot nito at muling tumitig sa kawalan. Ngani-nganing kaltukan ko naman ito para maalog ng kaunti ang utak at magising sa katotohanan.

Wala na...naubos na yata lahat ng baon kong payo sa kanya pero mukhang wa epek. Pabalik-balik lang kami. Ang ending nang usapan na ito ay ang pagmamahal niya sa Drake na iyun. Na masakit ang ginawang panluluko sa kanya at hindi niya kayang kalimutan si Drake.

"Charlotte, pagod na ako, gusto ko munang magpahinga!" maya-maya wika nito. Kaagad naman akong tumango. Mabuti pa nga siguro magpahinga muna siya para malinawan ang pag-iisip niya.

"Ganoon ba? Well, okay..mas mabuti pa nga. Para naman makapgrelax ka. Sasamahan na lang kita sa kwarto mo." sagot ko sa kanya at nagpatiuna ng maglakad. Kaagad naman itong sumunod sa akin.

"Pasensya ka na ha? Naisturbo ko pa tuloy kayo ni Peanut. Hayaan mo, ito na ang last. Magiging maayos din ang lahat." maya-maya ay wika nito. Hindi ko namam maiwasan ang muling mapangiti.

Ito na ang last, so ibig sabihin nito tangap niya na hindi talaga sila ni Drake para sa isat isa? Haysst, mabuti naman kung ganoon.

"Nasaan nga pala si Baby Rusell? Gusto ko muna siyang makita. Feeling ko, napabayaan ko na ang Baby kong iyun. "maya-maya ay wika nito. Kaagad k naman itong nilingon.

"Nasa isa sa mga kwarto. Kasama niya si Manang. Pwede natin siyang daanan ngayun. Gusto mo ba syang itabi sa pagtulog mo?" masuyo kong sagot sa kanya. Kaagad naman lumarawan ang malungkot na ngiti sa labi nito.

"No...mas magandang masanay siya na hindi ako katabi niya sa pagtulog. Gusto ko lang siyang makita ngayun." sagot naman ito. Kaagad naman akong tumango.

Mabilis kaming nakaakyat. Dumiretso kami sa kwarto kung saan nagpapahinga si Baby Rusell at si Manang. Naabutan naming tulog si Baby kaya naman hinalikan lang ito sa noo ni Jeann at kaagad na din kaming lumabas ng kwartong iyun at dumiretso sa isa pang kwarto kong saan pwede siyang magpahinga.

"Gusto mo bang samahan kita dito?" tanong ko pa sa kanya nang makaupo na ito ng kama. Kaagad naman nitong umiling.

"Ayos lang ako Charlotte. Mas gusto kong mapag-isa. Hayaan mo muna ako. sagot nito at pilit pang ngumiti sa akin. Wala naman akong nagawa pa kundi tumango na lang.

"Okay, fine..babalikan na lang kita mamaya kapag oras na ng pagkain ng dinner. Matulog ka muna Jeann. Ang laki ka ng eyebags mo oh!? Huwag mo siyang isipin. Oo, masakit pero kailangan mong tanggapin." wika ko. Tango lang naman ang naging sagot nito at nahiga na ng kama. Pumikit pa ito kaya hindi ko maiwasang mapabuntong hininga at naglakad patungo sa pintuan para iwan na muna ito.

"Charlotte, thank you ha? Thank you sa pagdamay sa akin." naudlot pa ako sa tuluyan kung paglabas ng muli itong nagsalita. Sa pagkakataon na ito, nakatitig na sa akin ang malamlam nitong mga mata.

"Ano ka ba! Ayos lang. Magpinsan tayo at walang ibang magdadamayan kundi tayong dalawa lang." sagot ko naman. Tumango naman ito at muling pumikit.

Wala na akong nagawa pa kundi tuluyan ng lumabas ng kwarto. Hahayaan ko muna siya. Mamaya ko na lang siya ulit kakausapin at babalik na muna ako sa kwarto namin ni Peanut para makapag-pahinga.

"Oh, iha, nagpapahinga na ba si Jeann?

"Nasa tapat na ako ng pintuan ng kwarto na inuukupa namin ni Peanut ng marinig ko na may nagsalita mula sa likuran ko...Si Grandmama Carissa.

"Opo Grandmama. Gusto niya daw po munang magpahinga." sagot ko naman.

"Mabuti naman kung ganoon. Hayyy, kawawang bata! Matagal na pala siyang pinapahirapan ng Drake na iyun, ni hindi man lang natin nalaman.

" sagot nito.

"Oo nga po eh...hayaan niyo po Grandma, matapang po si Jeann at kayang kaya niya pong malagpasan ito.

" sagot ko naman.

"Sana nga iha. Sobrang sakit sa kalooban na nakikita ko siyang ganiyan. Huwag ang mag-alala. May dadating bukas ng psychiatrist. Nirekomenda ng Mama Carmela mo. Kailangan ni Jeann iyun para sa kanyang mental conditon. Para may makatulong sa kanya upang matangap kung ano man pinagdadaanan niya ngayun." sagot naman ni Grandma.

"Alam na po ba ito ni Uncle Rafael Grandmama? Best Friend niya ang Drake na iyun at dapat lang na bigyan niya ng leksiyon. Hindi po pwedeng ganoon-ganoon na lang. Sinaktan niya si Jeann at hindi ako papayag na hindi tayo makaganti sa kanya." sagot ko naman.

"Alam na ng Uncle mo. Kausap siya ngayun ng Grandpapa mo. Oh, siye sige magpahinga ka din muna. Ipapatawag na lang kita kapag kakain na ng dinner. " wika ni Grandma sa akin. Nakangiti naman akong tumango.

"Thank you po Grandma. See you later na lang po." nakangiti ko pang wika at lumapit muna dito para humalik sa pisngi.

Sa sobrang dami ng nangyari kanina, nakalimutan ko palang humalik dito pagkadating namin. Hind na kasi kumawala si Jeann sa pagkakayakap dito kanina kaya hindi ako nagkaroon ng chance.

Pagkapasok ko ng kwato, naabutan ko pa si Peanut na mahimbing na natutulog. Hindi ko maiwasan na makaramdam ng awa dito. Mukhang pagod na pagod talaga siya at ayaw ko na siyang isturbuhin kaya naman dahan -dahan akong naglakad patungong banyo para maglinis muna ng katawan bago mahiga sa tabi niya.

Pakiramdam ko nanlalagkit na ang katawan ko. Ngayun ko lang din nararamdaman ang pagod ko. Kailangan ko din magpahinga habang nagpapahinga si Jeann.

Balak kong bumalik kaagad ng Manila pagkadating nila Tita Arabella. Kaya na nilang asikasuhin si Jeann. Hindi din kasi pwedeng umasent ng umabsent sa School. Malapit naman na ang sem break kaya kaunting tiis na lang.

Pagkatapos kong maglinis ng katawan, kaagad akong nahiga sa tabi ni Peanut. Nagising pa nga yata ito at kinabig ako ng yakap. Hinayaan ko na lang siya at hindi na din ako nagsalita. Gusto kong sulitin ang oras na makapagpahinga muna kasama ito.

Hindi ko alam kung ilang oras na akong nakaidlip pero naalimpungatan ako sa malakas na katok sa pintuan. Naramdaman ko pa ang pagbangon ni Peanut kaya naman kahit antok na antok pa, wala akong choice kundi ang idilat ang aking mga mata.

"Mam, Sir, pasensya na po. Pero pinapatawag po kayo nila Madam Carissa at Senyor Gabriel...si Mam Jeann po kasi- tarantang wika ng isa sa mga kasambahay ng villa. Biglang sumigid ang kaba sa puso ko at wala sa sariling napabangon ako at halos takbuhin ko ang kwarto kung saan iniwan ko kanina si Jeann para magpahinga. 

Narinig ko pa ang tanong ni Peanut sa kasambahay kung ano ba ang nangyari pero hindi ko na binigyan pa ng pansin. Mabilis akong nakarating sa kwarto ni Jeann at para lang magulantang dahil naabutan ko si Grandma Carissa na yakap-yakap niya ang walang malay na katawan ni Jeann. May nagkalat na dugo sa kama nito kaya kaagad akong naluha.

Para akong biglang nawalan ng lakas. Hindi ako makapaniwala na magagawang saktan ni Jeann ang sarili niya.

Hindi siya ganito. Ni sa hinagap, hindi ko akalain na magawa niyang saktan ang sarili niya dahil lang sa walang kwentang lalaki.

Hindi siya nakinig sa mga payo namin. Tuluyan na siyang nagpatalo sa lungkot na nararamdaman ng puso niya.

Nanginginig ang tuhod ko naglakad palapit dito kasabay ng pagtulo ng luha sa aking mga Mata.

Chapter 342

CHARLOTTE POV

Pakiramdam ko biglang nanlaki ang ulo ko habang pinagmamsdan ang walang malay na katawan ni Jeann na halos kandungin na ni Grandma Carissa. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang sugat na nasa pulso nito na patuloy sa pagdurugo. Kung ganoon, naglaslas siya? Gusto niyang kitlin ang sarilli niyang buhay dahil lang sa walang kwentang Drake na iyun?

Hindi ko maiwasan na maluha. Pinaghalong takot at pag-aalala ang kaagad na naramdaman ng puso ko. Hindi ako makapaniwalang magawang saktan ni Jeann ang sarili niya.

"Jeann...why?" mahina kong bigkas kasabay ng pagtulo ng luha sa aking mga mata. Ngayun ko lang lalong narealized ang hirap na pinagdaanan nito ngayun.

Kaagad kong hinawakan ang braso nito na may laslas. Kaagad akong naghagilap ng tela at binalutan iyun. Para kahit papaano, maampat man ang pagdurugo ng sugat nito.

"Kailangan natin siyang madala ng hospital ngayun din! Bilisan niyo ang kilos. Ihanda ang kotse." halos pasigaw naman na wika ni Grandma Carissa. Kita ko ang matinding pag-aalala sa mukha habang makailang ulit na tinatapik ang pisngi ni Jeann. Pilit nya itong ginigising.

"Bubuhatin ko na po siya. Ako na din po ang magda-drive. Hindi tayo pwedeng magsayang ng oras." kaagad na sabat ni Peanut. Ni hindi ko na namalayan pa ang pagpasok nito dito sa loob ng kwarto. Mabilis nitong binuhat si Jeann at patakbong lumabas ng kwarto. Wala sa sariling kaagad

akong napasunod dito

Pagdating ng kotse, kaagad akong nag-boluntaryo na ako na ang kumandong at umalalay kay Jeann. Mabilis naman nagsikapg-sakayan ang nag-aalalang sila Grandma at Grandpa. Hindi ko naman maiaalis ang tingin ko sa mukha ni Jeann. Lihim akong nagdarasal na sana malagpasan niya ang pagsubok na ito.

Hindi ko akalain na ganito ito karupok. Hindi ko akalain na sa kabila ng mga payo na narinig niya kanina hindi lang galing sa akin kundi galing na din kina Grandma at Grandpa nagawa pa rin nitong magpakamatay.

Gusto kong umiyak. Gusto kong sumigaw! Ano ang ginawa ni Drake sa pinsan ko? Maayos na ipinagkatiwala sa kanya si Jeann ng buong pamilya pero bakit nagawa iyang lokohin? Gaano ba siya kawalang-kwentang lalaki?

"Jeann, please lumaban ka! Malapit na tayo sa hopital. Kailangan mong kayanin ang lahat! Huwag kang madaya! Kailangan ka namin..may anak ka na dapat mo pang gabayan hanggang sa kanyang paglaki." hindi ko maiwasang sambit kasabay ng sunod- sunod na pagpatak ng luha sa aking mga mata. Hindi na iba sa akin si Jeann, simula ng nagkaisip ako, siya na ang palagi kong nakakasama.

Siya ang kalaro ko at siya ang kabiruan ko. Palibahasa solong anak na babae ito ni Tita Arabella kaya naman sobrang lapit nito sa akin to the point na imbes na tawagin ko itong Ate dahil mas matanda ito sa akin, pero first name basis na lang dahil para na din kaming matalik ng magkaibigan.

"Ang daya mo naman eh...BAkit ba hindi ka nakinig sa akin kanina. Sabi ko naman sa iyo, nasa likod mo kaming lahat kung gusto mong gumanti kay Drake eh...bakit mo ito nagawa sa sarili mo Jeann?" Umiiyak kong sambit. Walang kasing sakit na ang taong palagi mong kasama mula mga bata pa kayo, nandito sa ganitong sitwasyon. Ang taong masayahin ay sa isang iglap makikita mo sa ganitong sitwasyon.

"Kung alam ko lang na gagawin mo ito, nag-insist na lang sana ako na samahan ka. Hindi na lang sana kita iniwan kanina. Kaya pala gusto mong mapag-isa eh...may balak ka na palang masama sa sarili mo." muling bigkas ko. Hindi ko talaga matatangap kong may masamang mangyari dito.

Mabilis ang mga sumunod na nangyari. Namalayan ko na lang na huminto na ang sasayan sa harap ng hospital.

Kaagad naman lumapit sa amin ang ilang medical staff at mabilis ang kilos na itrinasfer nila si Jeann sa stretcher. Mabilis ang pagkilos ng lahat at walang gustong magsayang ng oras.

Mabilis na naipasok ng emergency room si Jeann. Tahimik lang kaming nakaantabay sa labas habang hinihintay ang paglabas ng Doctor.

"Hey, relax lang...everything will be okay." narinig ko pang sambit ni Peanut sa akin. Para naman akong nauupos na kandila na napasandal dito.

"May kasalanan din ba ako? Dapat talaga hindi ko na siya iniwan kanina eh. Dapat talaga sinamahan ko na lang siya sa kwarto kahit na ipagtabuyan niya ako! Hindi nya sana maisip na magpakamatay!" mahina kong bigkas. Sapat lang para marinig ni Peanut ang katagang iyun.

"No! Baby please, huwag mong isipin ang tungkol sa bagay na iyan. Huwag mong sisihin ang sarili mo dahil pagbabalik-baliktarin man ang mundo, kasalanan lahat ni Drake ito. Na-depress si Jeann dahil sa pambababae niya." seryosong sagot ni Peanut. Hindi ko naman maiwasan na maikuyom ang aking kamao.

Hwag na huwag magpapakita ang Drake na iyun dahil mapapatay ko talaga siya! Demonyo siya sa lahat ng demonyo dahil sa ginawa niya kay Jeann.

Kaagad akong napatingin sa pintuan ng emergency room ng biglang bumukas iyun. Mula doon, may lumabas na nakaputing lalaki at kung hindi ako nagkakamali ito iyung Doctor na nag assist kay Jeann.

"Sino po dito ang pamilya ng pasyente? "kaagad na tanong ng doctor.

"Apo ko siya! Kumusta ang kalagayan niya? Doc, gawin niyo ang lahat mailigtas lang siya sa tiyak na kapahamakan. Handa akong magbayad ng kahit na magkano, masiguro lang ang kaligtasan ni Jeann!" kaagad naman na sagot ni Grandpa Gabriel.

Napatitig tuloy sa kanya ang Doctor. Mukhang nakilala pa yata siya. Kilala sa business world si Grandpa kaya hindi nakakapagtaka kung mamukhaan din siya ng Doctor na ito.

"Mr. Gabriel Villarama?" sambit pa nito. Nagulat nga. Hindi marahil inaasahan ng Doctor na may mapapadpad na mga Villarama sa hospital na ito. Sabagay, maliit na hospital lang ito at ito marahil ang pinakamalapit na hospital mula sa resort kaya dito kami napadpad.

"Opo, gagawin ko ang lahat para mailigtas ang apo niyo. Pero kailagan pong masalinan ng dugo ang pasyente sa lalong madaling panahon. Masyadong maraming dugo ang nawala sa kanya at kung hihintayin pa natin ang dugo galing blood bank baka hindi na kayanin ng pasyente." sagot naman ng doctor. Kaagad naman akong sumabat.

"Type +B si Jeann. Magkapareho kami ng blood type. Willing po ako na mag donate ng dugo sa kanya. Kahit na gaano pa kadami iyun, basta maililigtas niyo lang po siya." sagot ko naman. Kaagad naman akong hinawakan ni Peanut sa braso. Wala sa sariling napalingon ako dito.

"No! BAka may iba pang paraan. Hindi pwede. Baka hindi mo kayanin." tutol naman nito. Kaagad akong umiling.

"Peanut, please! Buhay ni Jeann ang

nakataya dito at lahat kaya kong gawin mailigtas lang sya sa kapahamakan. Dont worry, hindi ko ito ikapapahamak. Wala ng time para maghanap pa tayo ng ibang donor. Hindi ko matangap na may masamang mangyari kay Jeann. "sagot ko naman. Unti-unti naman nitong binitiwan ang braso ko at binalingan ang Doctor.

"Kung ganoon, magbabantay ako. Gusto kong masigurado ang kaligtasan mo Charlotte." seryoso nitong sagot.

Tumango na lang ako para wala ng marami pang debate. Binalingan ko muna sila Grandma at Grandpa bago kami sumundo ni Peanut sa Doctor na nagptiuna ng naglakad pabalik ng emergency room. Umaasa ako na sa pamamagitan ng dugo, muling madugtungan ang buhay ni Jeann.

Chapter 343

PEANUT POV

"Kailangan lang pong magpahinga ni Misis para muling manumbalik ang dati niyang lakas." kaagad na imporma ng Doctor sa akin pagkatapos nitong makunan ng dugo si Charlotte.

Nagpasya na din akong kumuha ng private room para dito upang makapag -pahinga muna siya ng maayos.

Nagrereklamo kasi ito kanina na nahihilo daw na siyang labis kong ipinag-aalala.

Kung pwede nga lang na ako na lang ang nagpakuha ng dugo para hindi na ito mahirapan kaya lang hindi ganoon kadali ang lahat. Si Charlotte lang talaga ang pwede dahil magkapareho sila ng blood type ni Jeann.

Hindi talaga ako pabor sa pagdo- donate ng blood ni Charlotte. Nag- aalala ako dahil kahapon pa ito walang maayos na pahinga. Puyat din ito dagdagan pa ng sakit sa katawan na naranasan nito mula sa akin dahil sa aming p********k. Ang gusto ko lang naman sana mangyari pagkatapos itong angkinin ay iuwi sa bahay at pagsilbihan ito hangat sa umayos ang kanyang kalagayan. Hindi ko naman akalain na sasabay pa ang problema ni Jeann at Drake.

Humanda ang Drake na iyun. Itatakwil ko na talaga siya bilang kaibigan. Pati kaming dalawa ni Charlotte na nananahimik, nadamay pa sa kabulastugan niya eh. Ano pa ba ang nagustuhan niya sa Jasmine na iyun eh makailang ulit na siyang niluko?

Natigil lang ako sa pagmumuni-muni ng mapansin ko ang pagalaw ni Charlotte. Nakatulog kasi ito pagkatapos kunan ng dugo. Kaagad ko itong dinaluhan at hinapos ang medyo maputla nitong pisngi. Epekto yata sa dami ng dugo na nawala sa kanya.

"Peanut, nahihilo talaga ako eh. I need water. Nauuhaw ako." Narinig kong sambit nito.

"Water? Okay, kaya mo na bang maupo para makainom ka ng maayos?"

malambing kong tanong sa kanya at ini

-adjust ko ang hospital bed nito para makasandal siya ng maayos. Mas maganda siguro na ganito ang posisyon niya lalo na at nahihilo pa rin siya ngayun

Inabot ko ang tubig sa gilid lang ng higaan nito at tinulungan itong makainom. Nagpadala ng ibat ibang klaseng Juice sila Grandma at Grandpa kanina sa kanilang mga kasambahay habang kinukunan ng dugo si Charlotte kanina. Iyun daw kasi ang kailangan ni Charlotte para manumbalik kaagad ang kanyang lakas.

Of course, hindi naman din papayag ang mga Villarama na may masamang mangyari sa isa sa kanilang mga apo. Kung may choice lang din siguro kanina, hindi din siguro sila papayag na si Charlotte ang magpa-extract ng dugo para ibigay sa pinsan.

"Kumusta nga pala si Jeann? Ayos na ba siya?" tanong pa nito. Napaka- maaalahanin talagang pinsan ni Charlotte. Nahihirapan na nga siya eh, si Jeann pa rin ang kanyang inaalala.

"Sinasalinan na siya ng dugo ngayun. Dont worry, magiging maayos din ang kalagayan niya. Ang kailangan mo ngayun ay magpahinga para manumbalik ang lakas mo." sagot ko naman sa kanya habang pinipisil ang isa nitong palad.

"Hmmm, wala nga talaga siguro akong ibang pwedeng gawin kundi itulog muna ang pagkahilo ko. Pasensya ka na Peanut ha? Imbes na ikaw ang inaasikaso ko ngayun, heto ako iniisip ang kalagayan ni Jeann." sagot naman nito. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti.

Hindi ko naman iniisip ang tungkol sa bagay na ito. Proud nga ako sa kanya dahil nakita ko kung gaano siya kabait sa pamilya niya.

Karapat dapat lang talagang mahalin ang isang Charlotte Villarama. Napa- busilak ng puso nito. Noong unang kilala ko dito, panalo ito sa pagiging m *****a. Lagi din ako nitong binabara kesyo playboy daw ako at may sex scandal. Ayaw niya daw sa isang lalaking katulad ko.

Pero tingnan mo naman ngayun. Ang galing talagang maglaro ng tadhana. Imagine mo iyun, ang babaeng pangarap ko lang noon, asawa ko na ngayun. Natupad din ang ilang taon ko ng pangarap.

Pinainom ko muna ito ng juice at pagkatapos lang ng ilang minuto, muli kong ini-adjust ang hingaan nito pahiga. Kapag bumuti-buti na talaga ang kalagayan nito, yayayain ko muna itong umuwi ng resort para mas lalo siyang makapag-pahinga. Iba pa rin ang atmospera kapag nasa labas ng hospital. Papayag naman na siguro ito dahil darating na din naman ang mga magulang ni Jeann pati na din ang iba pang mga Villarama family.

Pinagmasdan ko muna si Charlotte at nang mapansin ko na nahihimbing na ito sa pagtulog hindi ko maiwasan na mapangiti. Umaasa ako na sana pagising niyo nasa mas maayos na siyang sitwasyon. Ang gagawin ko ngayun, tatanungin ko ang doctor kung ano ang mas magandang pagkain na pwedeng ipakain dito para kaagad na makabawi.

Halos hindi ko na maalis -alis ang pagkakatitig sa mukha ni Charlotte ng maramdaman ko ang pag-vibrate ng cellphone sa bulsa ko. Kunot noo ko iyung kinuha at kaagad na nagsalubong ang kilay ko ng mapansin ko na si Drake ang tumatawag. Yamot ko iyung sinagot.

"Napatawag ka?" malamig kong wika. Humakbang ako palayo sa higaan ni Charlotte dahil ayaw kong ma-isturbo ito sa pagtulog. Alam kong labas na ako sa problema nila Drake at Jeann pero kailangan ko pa ring manghimasok lalo na kung pati si Charlotte ay apektado. Ngayun ko lang higit na mas napatunayan kung gaano niya kamahal ang pinsan niya

"Bro, nilayasan na ako ni Jeann. Nandito ako ngayun sa bahay namin at hindi ko naabutan ang mag-ina ko. Baka naman may alam ka, sabihin mo sa akin para mapuntahan ko ang mag- ina ko!" sagot naman ni Drake sa kabilang linya. Halata sa boses nito ang pagka-taranta.

"Bakit ako ang tinawagan mo? Bakit hindi mo tawagan ang mga kamag-anak ng asawa mo?Sila ang mas higit na nakakaalam kung nasaan ang asawa mo ngayun." yamot ko namang sagot sa kanya. Ilang saglit din itong hindi nakasagot. Natatakot din siguro ang gago na malaman ng pamiya ng asawa niya ang pinanggagawa niya.

"Hind ako nagkulang sa iyo Drake sa pagpapaalala na tigilan mo na ang kabaliwan mo kay Jasmine. Ngayun, pwede ka ng mamimili kung sino ang mas mahalaga sa iyo. Si Jasmine ba or ang asawa mo at anak mo! Mamili ka Bro hindi iyung isa sa kanila ang pinapahirapan mo!" muli kong wika.

Alam kong hindi din ako perpektong tao pero ngayung may asawa na din ako, hindi ko tutularan si Drake. Magiging tapat ako kay Charlotte habang buhay.

"May alam ka kung nasaan si Jeann ngayun diba? For sure, nabanggit sa iyo ni Charlotte--" muling wika nito. Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ko ito sinagot.

"Yes..alam ko kung nasaan si Jeann. Nandito siya sa hospital dahil tinangka niyang kitlin ang buhay niya dahil sa kagaguhan na ginawa mo!" Walang paligoy-ligoy kong sagot. Bahala na siya kung tamaan man siya ng konsensya. Ang importante malaman niya ang naging bunga sa ginawa niyang kawalang-hiyaan sa asawa niya.

Chapter 344

PEANUT POV

"A-ano? Si Jeann, nasa hospital? Kailan pa? Bakit hindi mo ako tinawagan? Alam mo bang kanina ko pa sila hinahanap?" tanong naman kaagad ni Drake. Ramdam ko ang pagkataranta sa boses nito habang sinasabi ang katagang iyun. May naririnig din akong kumakalampag say backgroud nito na parang nagbukas sara na pintuan. Sa wakas, mukhang nagising ang loko sa katarantaduhang ginawa niya sa asawa niya.

"Hinahanap? Nagbibiro ka ba? Bro, kung hindi pa namin nakasalubong ni Charlotte sa hopsital ang asawa mo hindi pa malaman ng buong Villarama ang pinanggagawa mo! Ano ba ang nagyayari sa iyo? Bakit ka ba patay na patay sa Jasmine na iyan na walang ibang ginawa kundi saktan ka!" naiinis ko namang sagot sa kanya. Noon pa man, hindi talaga ako pabor sa mga pinang-gagawa nito. Ninong ako ng anak nila ni Jeann at ngayun pa lang naaawa na ako sa bata. Mukhang matutulad sa amin na lumaki na walang kumpletong pamilya.

Parang kapatid na ang turing ko kay Drake. Pareho kami ng halos na istorya ng buhay. Pareho kaming galing sa broken family at bago pa namin nakilala sila Arthur at Rafafel, talagang matalik na kaming magkaibigan. Kinder pa nga lang kami magkakilala na kami dahil magkakilala din ang aming mga Ina. Hindi ko lang talaga akalain na maliligaw ng ganito si Drake. Na mas gugustuhin niyang talikuran ang anak niya dahil lang sa isang babae katulad ng ginawa ng ama niya sa kanya noon.

Matagal ko ng alam ang tungkol sa pakikipag-balikan nito kay Jasmine. Ilang beses ko na din itong pinagsabihan pero ayaw makinig. Mahal niya daw eh at wala naman daw magagawa si Jeann kung hindi niya ito uuwian. Ipinagmamalaki niya pa nga na patay na patay si sa kanya si Jeann at wala daw itong ginawa tuwing magkikita silang dalawa kundi magmakaawa at pagsilibihan siya.

Oo, playboy din ako. Aminado ako doon. Pero simula ng ikinasal kami ni Charlotte never na akong tumingin sa ibang babae. Hiniwalayan ko na lahat ng ka-fling ko. Lalo na si Maureen na hanggang ngayun ipinagkakalat niya pa rin sa buong madla na ako daw ang ama ng kanyang anak. Isa pa nga iyan ngayun sa pinu-problema ko. Baka malaman ni Charlotte ang issue na ito at baka magwala ito. Lalo na ngayun at balita ko hindi daw tumitigil si Maureen na magpa-interview kung kani-kanino at pinaninindigan na ako daw talaga ang ama ng bata.

Paano mangyari iyun eh napakaingat ko. Hindi ako nakikipag sex sa kanya kapag wala akong gamit na protection. Palagi akong may dalang condom noon kahit saan ako magpunta.

Haysst problema talaga ito. Kailangan talaga namin mag usap ni Maureen para magkalinawan lalo ka at mqgkasundo na kami ni Charlotte ngayun. Baka kapag hindi pa rin mamatay-matay ang issue na ito tuluyan nang magalit sa akin si Charlotte na hindi ko mapapayagan.

"Well, ayos lang naman kung magalit ang asawa ko sa akin. Normal lang din siguro iyun. Pwede niya akong saktan physically pero huwag na huwag niya lang akong iiwan. Mababaliw talaga siguro ako kapag mangyari iyun kaya naman pagbalik namin ulit ng

Maynila, aasikasuhin ko talaga muna ang tungkol sa Maureen na iyun. Kung kinakailangan magsampa ako ng kaso dahil sa paninira niya s akin gagawin ko. Kaysa naman kaming dalawa ni Charlotte ang magkasiraan.

"Bro, please, kailan pa? Hi..hindi ko kailangan ang panghuhusga mo ngayun pero kahit na ano pa ang mangyari, asawa ko pa rin si Jeann. May karapatan akong malaman kung kumusta ang sitwasyon niya!" muling wika ni Drake sa kabilang linya. Hindi ko alam kung nagkakamli lang ako ng dinig, pero nahihimigan ko ang lungkot sa boses nito. Hindi ko maiwasan na mapabuntong hininga.

"Kanina lang at hanggang ngayun hindi pa rin tapos ang pagsalin ng dugo sa kanya. Mabuti na lang at kaagad namin siyan naitakbo dito sa hospital" sagot ko.

"Kumusta na siya? ayos na ba siya? Malayo na daw ba siya sa piligro?" tanong nito.

"I dont know. Wala pang balita kina Grandma at Grandpa! Sila ngayun ang naka-monitor sa tunay na kalagayan ni Jeann. Binabantayan ko din ngayun ang asawa ko dahil siya ang nagbigay ng dugo kay Jeann kanina. Kung hindi ka ba naman tanga, hindi sana mangyayari ito!" naiinis ko pa ring sagot sa kanya.

"Kung ganoon, alam na nila ang sitwasyon namin? A-ano ang reaction nila? galit ba sila?" tanong nito.

"Natural! Kahit naman siguro sino, hindi matutuwa sa mga pinang- gagawa mo! Kaya naman kung talagang mahal mo si Jasmine kumpara sa asawa mo, magtago ka muna. Tiyak na babalikan ka ng mga Villarama. Grabe ang perwisyon na ginawa mo kay Jeann. Grabe ang pahirap na ginawa mo sa asawa mo Drake. Ano ba ang nangyayari sa iyo? Kung si Jasmine talga ang makakapg- pasaya sa iyo bakit hindi mo na lang siya hiniwalayan sa tamang paraan? Bakit kailangan mo pa siyang paasahin at saktan?" sagot ko naman. '

Wala na akong pakialam pa kung nagmumukha na akong nanghihimasok sa problema nilang mag-asawa. Ang ayaw ko lang talaga kasing makita ay pati si Charlotte nagiging apektado sa problemang ito,

"Nasaang hospital siya ngayun? Pupuntahan ko siya. Asawa niya ako at dapat lang na nasa tabi niya ako."sagot nito.

"Ano? Naririnig mo ba ang sinasabi mo? Drake, ikaw ang dahilan kung bakit nagawang saktan ni Jeann ang sarili niya. Mabuti pa sigurong huwag ka na munag magpakita. Galit sa iyo ang mga Villarama at baka magkagulo pa kung makita ka nila." sagot ko.

"No! Kasalanan ko ang lahat at hindi ako naduduwag na makaharap sila. Gusto ko lang masiguro na nasa maayos na kalagayan si Jeann. Mag- asawa kami kaya dapat lang na kaming dalawa ang magdadamayan." sagot nito

"Sana noon mo pa ginawa iyang sinasabi mo. Pero nangyari na ang lahat Drake! Besides, kung talagang gusto mong malaman kung nasaan ngayun si Jeann, mag-effort kang hanapin dahil hindi ko sasabihin sa iyo. Mga magulang niya ang magdedesisyon kung pwede mo pa ba siyang makita." sagot ko sabay patay ng cellphone. Walang patutunguhan ang pag-uusap namin. Sapat na sigurong malaman niya na napahamak ang asawa niya dahil sa mga kalokohan niyang ginawa.

Nakatulong na kami. Lalo na si Charlotte. Sapat na muna siguro iyun para sariling buhay naman namin ang aming aatupagin.

Ilang beses pang nagtangkang tumawag si Drake sa akin pero hindi ko na siya sinagot. Kung gusto niya kay Rafael siya tumawag at magtanong.

Gumawa-gawa siya ng problema kaya dapat alam niya din kung paano lusutan.

Chapter 345

CHARLOTTE POV

Nagising ako na medyo nanghihina pa ako. Medvo mav pagkahilo pa akong nararamdaman pero tolerable naman na. Hindi katulad kanina pagkatpos kong makunan ng dugo.

Kaagad kong inilibot ang tingin sa paligid. Alam kong nandito pa rin kami sa hospital pero mag-isa lang ako dito sa kwarto. Nasaan kaya si Peanut.

Muling sumagi sa isip ko ang nangyari kay Jeann. Hindi ko maiwasan na makaradam ng lungkot. Sana lang naging sapat ang dugo ko para mailigtas ito sa kapahamakan.

Dahan-dahan akong bumangon. Maraming katanungan sa isipan ko na nangangailangan ng kasagutan. Kung kumusta na si Jeann at kung dumating na ba sila Tita Arabella at Tito Kurt.

Parang gusto ko munang umuwi ng resort at magpahinga. Pakiramdam ko, magkakasakit ako. Sobrang bigat ng pakiramdam ko at parang gusto kong matulog nang matulog muna.

"Ohhh Baby! Gising ka na pala. Sandali, huwag ka munang bumangon at baka matumba ka!" kasabay ng pagbukas ng pintuan ay ang pagsasalita ni Peanut. May bitbit itong mga plastic bags na kaagad na ipinatong sa maliit na lamesita at nagmamadaling lumapit sa akin at inalalayan akong makatayo.

"Gusto mo bang mag-banyo?" tanong naman nito sa akin. Para akong malulunod sa klase ng pagkakatitig nito sa aking mga mata. Kaagad akong tumango kahit na ang totoo wala naman talaga akong balak na mag- banyo.

"Oo eh..pero dont worry kaya ko na!' sagot ko naman. Pero wala yata itong balak makinig. Naramdaman ko na lang kasi ang biglang pag-angat ko. Diyos ko! Parang wala lang sa kanya ang buhatin ako.

Gustuhin ko mang magprotesta pero wala naman na akong magawa. Nandito na kami sa loob ng banyo eh.

Kaya mo bang maglinis ng sarili mo?" tanong pa nito sa akin. Kunot noo ko naman itong tinitigan.

"Nakalimutan mo na ba? May cream na ibinigay sa iyo ang Doctor. Bumalik pa ako ng resort para kunin iyun. Kailangan nating pahiran ng cream iyan 'ano' mo para tuloy-tuloy ang pagaling." sagot nito. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat. Hindi ko malaman kung tatawa ba ako or hindi. Diyos ko, naalala niya pa talaga iyun sa kabila ng mga nangyaring kaguluhan?

May niriseta ang Doctor sa akin na isang uri ng cream na dapat daw ipahid ko sa namamaga kong perlas na silangan. Sa sobrang dami nang nangyari nawala na sa isip ko. Aminado akong nakakaramdam pa rin ako ng sakit at kirot pero pilit ko na lang binabaliwala..

Lalo na at sobrang nataranta talaga kami dahi sa ginawa ni Jeann.

"Huwag ka ng mahiya sa akin. Gawin mo na muna ang mga gusto mong gawin dito sa banyo para malagyan na natin ng gamot ang 'kuwan" mo." sagot nito at mabilis na akong iniwan dito sa loob ng banyo.

Nasundan ko na lang ito ng tingin sabay naglakad ako patungo sa harap ng salamin. Wala sa sariling napahaplos ako sa pisngi ko. Pulang pula kasi iyun dahil sa biglang hiya na nararamdaman kay Peanut.

"Dioyos ko, seryoso ba siya? Siya daw ang maglalagay ng cream sa kabibe ko? Hindi ba nakakahiya iyun?" hindi ko maiwasang sambit. Bigla tuloy akong namroblema. Kaya ko bang bumukaka sa harap ni Peanut?

Gosh..parang gusto kong sabunutan ang sarili ko. Oo, may nangyari na sa amin pero hindi pa rin ako sanay na basta bumukaka sa harap niya noh? Sobrang nakakahiya iyun!

Pero ano nga ba ang pwede kong gawin? Hindi ko din naman kaya na ako lang mag-isa ang mag-apply ng gamot. HIndi ko makita iyun kung saan banda ko ipapahid.

Haysst naman! Bakit ba ngayun ko lang naisip ito? Dapat pala talaga oral na gamot na lang ang pinaresita ko sa doctor. Ilang pahid pa ba ang kailangang gawin ni Peanut para tuluyang gumaling ang kabibe ko?

Hindi ko tuloy maiwasan na maipikit ang aking mga mata. Muling nanariwa sa isip ko ang mga nangyari sa aming dalawa ni Peanut sa mansion. Kung hindi lang siguro ako naging abala baka iyun ang palagi kong naiisip. Hindi ko pa rin lubos maisip na naisuko ko na kaagad ang Bataan ko sa lalaking hindi ko alam kung kaya ba talagang magpakatino.

Baka mamaya bigla na lang siyang magbago pagkatapos niya akong pagsawaan? Naku! Naku, huwag niya talagang gawin iyun kung ayaw niyang ako mismo ang puputol sa kaligayahan niya

Sa sobrang hirap na pinagdaanan ko sa mga kamay niya noong una niya akong angkinin hindi ko talaga deserved na lokohin niya.

"Done?" napaigtad pa ako ng muling bumukas ang pintuan ng banyo at pumasok si Peanut. Hindi ko maiwasan na mapangiwi. Nasaan na ba ako? Wala pa pala akong nagagawa sa sarili ko dito ba banyo dahil nakatulala akong nakatitig ngayun sa harap ng salamin. Haysst!

"Ha? Ah...eh, hindi pa eh. Hintayin mo na lang ako sa labas." sagot ko at pilit na ngumiti dito. Hindi ito sumagot bagkos tinitigan ako nito.

"Nahihirapan ka ba? Dont worry, ako ang bahala. Ako na din ang maglilinis bago natin lagyan ng gamot." sagot nito at muli akong binuhat. Impit naman akong napatili lalo na at nag- umpisa na itong humakbang pabalik ng kwarto.

Inihiga niya ako sa hospital bed kasabay ng paglilis nito sa hospital gown na suot ko. Wala sa sariling napahawak tuloy ako sa kamay nito bilang tanda ng pagpo-protesta.

"Te-teka lang. Sure ka? Hindi ba nakakahiya?" tanong ko. Alam kong pulang pula na ang mukha ko dahil sa hiya. Hindi ko yata kayang bumukaka sa harap niya ngayung araw.

"Bakit ka mahihiya? Nakita ko na iyan at ako pa nga ang dahilan kaya namamaga iyan eh. Dont worry, dadahan-dahanin ko lang. Hindi ka masasaktan sa gagawin natin." sagot nito. Kaagad niya ng naitaas ang suot ko at hinawakan na nito ang garter ng panty ko. Muli tuloy akong napahawak sa kanyang kamay.

"Teka lang ulit..baka may pumasok. " sagot ko sabay tulyap sa pintuan ng kwarto. Natawa ito ng mahina.

"Dont worry. Naka-lock na iyang pintuan. Hindi naman ako papayag na may ibang taong makakita sa isang treassure na ako lang dapat ang magmamay-ari. " buong tamis nitong sagot sabay kindat sa akin. Hindi ko tuloy maiwasan ang mapangiwi.

Bakit ba napakasarap sa tainga ang mga salitang lumalabas sa bibig niya? Haysst mas lalo tuloy akong nai-inlove sa kanya eh!!!

Chapter 346

CHARLOTTE POV

Alam kong pulang pula ang mukha ko habang nakahiga at nakabukaka sa harap ni Peanut. Mahigpit ang pagkakahawak ko sa bed sheet ng hospital bed.

Sa bawat dampi kas ng daliri niya sa pwerta ko nagbibigay iyun sa akin ng kakaibang pakiramdam. Feeling ko naman, malapit ng gumaling dahil hindi na masyadong masakit.

"Ta-tapos na ba?" hindi ko maiwasang tanong. Para kasing ang tagal na niyang nakatunghay sa Treasure ko. Ayaw niya na yatang umalis sa paanan ko eh. Ano pa kasi ang tinititigan niya diyan.

"Ka-ka-kaunti na lang. Matatapos na! " miksi nitong sagot. Pansin ko ang pamamalat ng boses niya habang nagasasalita. Wala naman itong ubo or sipon pero bakit nag iba ang boses niya? Hindi ko tuloy maiwasan na napapatitig dito.

Hindi nakaligtas sa paningin ko ang kakaibang kislap ng pagnanasa sa mga mata nito. Sabagay, sino ba namang lalaki ang hindi mag-iinit kung may perlas na nakabuyangyang sa harap niya.

"Tapusin mo na kasi. Ano pa bang tinitingnan mo diyan? tanong ko naman. Kung alam niya lang, kanina ko pa talaga nilalalabanan ang hiya ko eh.

"Baby, pwede bang kahit kiss lang? Promise kiss lang talaga! Parang ang yummy kasi talaga eh." sagot nito na kaagad na ipinanlaki ng aking mga mata.

Seryoso ba siya? Baka naman nakalimutan nyang nandito kami sa hospital? Tsaka ano ang makukuha niya sa kiss? Isa pa, nakakahiya dahil feeling ko ang baho niyan. Hindi pa ako nakapaghugas at punas-punas lang ang ginawa niya kanina bago niya nilagyan ng gamot. Feeling ko amoy bagoong na eh dahil kahapon pa ang last ligo ko at kaninang umaga pa ang last hugas ko.

"Peanut, tumigil ka diyan ha! Ibalik mo na ang panty ko. Ang lamig na kaya at isa pa, huwag mong kalimutan na nandito pa tayo sa hospital?"

nandidilat ang mga mata ko habang sinasabi ang katagang iyun. Napadasal tuloy ako ng wala sa oras na huwag niyang ituloy ang iniisip niya.

Pero sadyang pasaway talaga ang asawa ko. Naramdaman ko na lang ang pagsayad ng labi nito sa labi ng kabibe ko. Napaangat tuloy ang puwet ko sa pagkagulat. Pangahas na nilalang pero kahit namamaga at may sugat ang kabibe ko bakit ang sarap pa din?

"Peanut, ! Ano ang ginagawa mo! Umayos ka nga!" hindi ko mapigilang bigkas. Halos mapunit na kasi ang bed sheet dahil sa mahigpit kong pagkakakapit. Isa pa, hindi ko na pinansin pa ang bastos na salita na lumabas sa bibig ko Nakakataranta naman kasi itong ginagawa ni Peanut. Walang pinipiling lugar ang pagiging hayok sa laman. Kaya pala playboy dahil mahilig sa kabibe.

"Shit, ang sarap! Pagaling ka kaagad Baby! Hindi ko alam kung hanggang kailan ako makakapagtimpi!" bigkas pa nito sabay tayo. Nagpupunas pa ito ng labi habang nakatitig sa akin. Kaagad ko naman itong inirapan at ako na mismo ang nagbaba ng hospital gown ko para matakpan ang kabibe ko.

Tatawa-tawa naman itong naglakad patungong banyo. Kung hindi lang masama ang pakiramdam ko, kanina ko pa kinaltukan itong si Peanut eh. Parang tanga!

liling-iling na lang akong bumaba ng higaan. Hinagilap ko ang damit ko na maayos na nakatupi sa isang upuan at kaagad na pinalitan ang hospital gown na suot ko. Unti-unting bumubuti na ang kalagayan ko at gusto ko din malaman kung kumusta na ang sitwasyon ni Jeann. Although, inassure ng Doctor kanina na out of danger naman na si Jeann pero gusto ko pa rin makasiguro.

Nagulat pa si Peanut ng pagkalabas nito ng banyo napansin niyang nakabihis na ako. Kaagad ko itong pinagtaasan ng kilay lalo na ng mapansin ko na namumula ang mukha nito. Kahit na hindi ko itanong, alam kong may milagro itong ginawa sa banyo base na din sa kanyang hitsura ngayun..

Sabagay, kahit ako hindi pa rin kasi maka-get over sa ginawa niya kanina. May saltik talaga. Next time, ako na lang talaga ang maglalagay ng gamot sa sarili ko. Baka sa susunod, kung saan -saan pa makakarating ang pagpapahid na iyan eh.

"Are you sure ayos ka na? Hindi ka na ba nahihilo?" tanong nito sabay lapit sa akin. Kaagad naman akong tumango at nag-iwas ng tingin dito.

"Medyo ayos na ako. Kaya lang feeling ko lalo akong nanghihina kapag nakahiga lang ako. Gusto kong kumilos kilos. " sagot ko

"Okay....pero kailangan mong kumain muna. Hindi na tayo nakapag-dinner kanina at halos mag-uumaga na."

sagot nito sabay titig sa relo na naka- hang sa wall. Kaagad naman akong napasulyap doon at nagulat ako dahil halos alas kwatro na pala ng madaling araw. Ang bilis ng oras.

Napansin ko pa na kaagad na naglakad si Peanut patungo sa isang lamiseta at hinalungkat ang isang plastic na nakapatong doon. May inilabas siyang mga tupper ware na kung hindi ako nagkakamali, mga pagkain ang laman noon.

"Halika na! Kumain ka muna. Huwag mo na munang isipin si Jeann. Nasa maayos na siyang kalagayan at ano mang oras, ililipat na siya ng kwarto." muling wika nito. Kaagad na gumuhit ang masayang ngiti sa labi ko dahil sa sinabi niya.

"Talaga? Ligtas na siya kapahamakan? " masaya kong tanong. Kaagad naman itong tumango.

"Dumaan ako sa emergency room kanina. Wala pa sila Tita Arabella at Tito Kurt pero nandoon na si Kenneth. Siya ngayun ang nagbabantay kay Jeann dahil sila Grandma at Grandpa, umuwi muna sa resort para makapag pahinga. Hind din sila pwede mag-stay ng matagal dito sa hospital." sagot nito. Ang Kenneth na tinutukoy niya ay ang nag-iisang kapatid ni Jeann. Dalawa lang sila at si Kenneth ang panganay.

"Mabuti naman kung ganoon. Balak ko din umuwi muna ng resort para makapagpahinga. Balik na lang siguro tayo kapag bumalik na ng 100% ang lakas ko. Parang gusto ko pang matulog eh." sagot ko. Kaagad naman itong tumango.

"Sure....pero kumain ka muna. Kahapon ka pa walang matinong kain eh. Baka mamaya, ikaw naman ang magkasakit niyan. Lalo na at medyo- medyo madami-dami ding dugo ang nawala sa iyo." sagot nito na kaagad ko namang sinang-ayunan.

Chapter 347

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kumain kaagad akong nagyaya kay Peanut na puntahan na kaagad si Jeann. Tamang tama ang pagdating namin dahil ililipat na ito sa private room. Si Kenneth lang ang naabutan namin na matiyagang nagbabantay sa kanyang kapatid habang bakas sa mukha nito ang pagiging seryoso.

Sabagay, kahit sino sasama talaga ang loob sa nangyari sa kapatid niya. Naiinitindihan ko kung ano man ang nararamdaman nya ngayun.

"Kumusta siya?" kaagad na tanong ko pagkalapit sa kanya. Pilit naman itong ngumiti nang mapansin niya ang presensya naming dalawa ni Peanut.

"Nakausap ko kanina ang Doctor. Maayos na siya physically pero kailangan pa rin i-monitor ang mental health niya. Pwede kasing ulitin niya ang ginawa niya sa sarili niya." malungkot na sagot nito. Awang awa naman akong nasulyap kay Jeann. Sobrang laki talaga ng epekto sa kanya ang ginawa ni Drake sa kanya.

"'Salamat nga pala Charlotte. Mabuti na lang magkapareho kayo ng type ng dugo ng kapatid ko. Baka may masamang nangyari na sa kanya kung hindi kaagad siya nasalinan ng dugo kanina." muling wika ni Kenneth. Tipid ko naman itong nginitian.

"Ayos lang! Magpinsan tayo at walang ibang magtutulungan kundi tayo-tayo lang." sagot ko naman.

"Yah at thankful ako diyan! Parang gusto kong sisihin ang sarili ko sa nangyari sa kanya. Kasalanan ko din siguro dahil masyado kaming naging busy. Nakalimutan namin siyang kumustahin nitong mga nakaraang buwan dahil busy kaming lahat sa negosyo. Hindi ko akalain na niluluko na pala siya ng asawa niya na hindi nya man lang nababanggit sa amin!'" Tiim bagang na muling wika ni Kenneth. Hindi nakaligtas sa paningin ko ang pagbalasik ng awra nito. Grabe talaga siguro ang tinitimping galit nito sa kanyang puso dahil sa nangyari kay Jeann.

Sabagay, hindi ko talaga siya masisisi. Mahirap tangapin na sa dinami-dami ng pwedeng lokohin ni Drake, si Jeann pa talaga na walang ibang ginawa kundi ang mahalin siya.

"Tumawag sa akin kanina si Drake. Hinahanap niya si Jeann. Of course, sinabi ko kung ano ang nangyari pero hindi ko sinabi kung saang hospital siya. Kayo na ang magdesisyon kung papayagan niyo siyang dumalaw! Kahit kaibigan ko siya, hindi ko kukunsintihin ang ginawa niyang ito."

sabat naman ni Peanut. Pilit naman itong nginitian ni Kenneth.

"I understand! Patatapusin ko lang ang problemang ito at magtutuos kaming dalawa. Hindi ako papayag na hindi makakaganti ang kapatid ko sa katarantaduhan na ginawa niya. Halos ayaw naming padapuan ng langaw si Jeann pagkatapos ganito lang ang gagawin niya? Mananagot siya sa akin! Ako mismo ang magbibigay ng hustisya sa nangyari sa kapatid ko."

gigil naman na sagot Kenneth. Kita ko ang nag-aapoy na galit sa mga mata nito habang sinasabi ang katagang iyun.

Oo, mabait si Kenneth pero kapag ang kapakanan na ni Jeann ang pag- uusapan nag-iiba ang ugali nito. Palibhasa dalawa lang silang magkapatid kaya super closed sila sa isat isa.

Sa aming magpipinsan si Kenneth din ang pinaka-matapang at pinaka- barumbado! Ilang beses na nga itong nakick-out sa School noon dahil palaging napapaaway. ibang iba ang ugali ni Kenneth sa lahat at ngayun pa lang mukhang kailangan nang magtago ni Drake kung ayaw nitong maputukan sa galit ni Kenneth.

Hinintay muna naming mailipat si Jeann sa private room bago kami nagpasya ni Peanut na umuwi muna ng resort. Wala pa ring malay si Jeann pero alam namin na hindi naman ito pababayaan ni Kenneth. Isa pa malapit na daw makarating sila Tita Arabella. Marami na ang magbabantay kay Jeann at ito na din siguro ang chance namin ni Peanut para makapagpahinga.

Alam kong hindi lang ako ang napagod sa mga nangyari. For sure, puyat din si Peanut. Buong gabi na naman yata itong hindi natulog. Kailangan talaga namin makabawi ng lakas.

"Thank you sa ginawa niyo kay Jeann. Ako na muna ang bahala sa kanya.

Pakisabi kina Grandma at Grandpa na huwag na silang mag-alala." huling bigkas ni Kenneth bago kami tuluyan naglakad palabas ng private room ni Jeann. Tanging tapik sa balikat ang naging tugon ni Peanut bago namin siya tuluyang iniwan.

Kasalukuyan kaming naglalakad sa hallway ng hospital ng mamataan namin ang isang familiar na bulto. Si Drake at palinga-linga itong naglalakad habang pasalubong sa amin. Hindi ko naman maiwasan na mapakapit ng mahigpit sa braso ni Peanut dahil sa biglang pag-usbong ng galit sa puso ko.

"Akala ko ba hindi mo sinabi sa kanya ang kinaroonan ni Jeann? Bakit nandito ang kumag na iyan?" halos pabulong na tanong ko kay Peanut.

"Ma-pera si Drake. Hindi nakakapagtaka kung ma-lolocate niya kaagad si Jeann." sagot naman ni Peanut.

Bago pa kami nakalapit isang nagmamadaling si Kenneth ang biglang dumaan sa harap namin ni Peanut at diretsong naglakad papunta kay Drake. Hindi namin namalayan na nakasunod pala ito sa amin.

Biglang sinugod ni Kenneth si Drake at malakas na binigwasan sa mukha. Sapol si Drake habang hawak ang dumudugong ilong. Saglit akong natulala dahil sa nasaksihan. May alam ako sa martial arts pero ngayun lang ako nakakita ng tunay na laban.

"Ang kapal ng mukha mo na magpakita sa kabila ng ginawa mong kawalang-hiyaan sa kapatid ko!" Galit na wika ni Kenneth, Kaagad naman kaming napalapit ni Peanut sa kanya. Kitang kita ko ang nagliliyab sa galit ang mga mata ni Kenneth habang nakatitig sa nakahandusay na si Drake na sandaling nahilo yata dahil hindi kaagad nakabangon. Kaagad itong dinaluhan ni Peanut at pilit na pinapaupo

"Umalis ka dito! Hindi ka kailangan ng kapatid ko! Simula ngayung araw, pinuputol na ng buong pamilya Villarama-Santillan ang kung ano mang ugnayan sa iyo! Tandaan mo Drake, tatapusin ko lang ang problema sa kalusugan ni Jeann at gagantihan kita. Mata sa mata, ngipin sa ngipin... > hinding hindi ka mapapatawad ng buong pamilya dahil sa ginawa mo!"

muling wika ni Kenneth. Halos maghistirikal na ito sa galit kaya kaagad ko itong hinawakan sa braso at hinila palayo kay Drake.

Si Peanut naman ang umalalay kay Drake hanggang sa tuluyan itong nakatayo. Dumudugo ang ilong nito at mabuti na lang napukaw ang attention ng mga guards ng hospital at kaagad na nagsipaglapitan para na din umawat.

"Asawa ko ang ipinunta ko dito at may karapatan ako na makita at kumustahin siya! Kung ano man ang problema naming dalawa, labas ka na doon Kenneth. Huwag kang makialam! "At talagang sumagot pa ang Drake na ito. Kainis! Ayaw na lang manahimik, gusto pa yata madagdagan ang dugo sa ilong niya.

"Asawa? Kailan pa? Kailan ka pa naging asawa sa kanya? Talaga bang minahal mo ang kapatid ko? O baka naman ginawa mo lang siyang trophy? " galit namang sagot ni Kenneth. Kaagad namang natameme si Drake. Sapol yata sa mag katagang lumbas sa bibig ni Kenneth.

"Malalaman at malalaman ko din ang mga katarantaduhan na ginawa mo sa kapatid ko! At kahit na ano pa ang mangyari, hindi kami papayag na muli mong mahawakan kahit na ang dulo ng buhok ng kapatid ko!" muling wika ni Kenneth na nagpalambong sa expression ng mukha ni Drake. Kaagad ko namang hinila si Kenneth pabalik ng kwarto ni Jeann bago pa lalong magkainitan.

Hindi pa nga ako nakakabawi ng lakas, heto na naman! Ang akala ko matiwasay kaming makaalis ng hospital ngayung umaga pero nagkakamali ako. Baka nga kailangan muna naming hintayin sila Tita Arabella para naman may makasama si Kenneth sa pagbabantay kay Jeann. Masyadong mainitin ang ulo nito at baka mapatay niya pa si Drake kapag patuloy pa itong mangungulit.

Chapter 348

CHARLOTTE POV

Mabuti na lang at matiwasay na naayos ang gusot sa problema nilang dalawa ni Drake at Kenneth. Ang pamunuan at security ng hospital na din ang nakiusap kay Drake na umalis na muna siya para humupa ang tension sa pagitan nilang dalawa ni Kenneth.

"Kenneth, relax! Hindi pwedeng basta ka na lang magpadala sa galit mo. Alalahanin mo na si Jeann ang mas apektado kapag magkasakitan pa kayong dalawa ni Drake!" kaagad na bigkas ko pagkabalik namin sa private room ni Jeann. Mabuti na lang talaga at wala pang malay si Jeann. Ano kaya ang magiging reaksyon niya kapag makita niyang nagsasakitan ang asawa niya at ang kapatid niya?

Baka mas lalo nya pang ika-stress iyun. Haysst, bakit ba kasi sugod nang sugod ang Drake na iyun? Ayaw na lang manahimik sa kandungan ng kabit niya! Kung sumagot-sagot kay Kenneth akala mo naman isa siyang ulirang asawa.

"Bakit ba kasi ang hilig niyong magpapatol sa mga playboy?" narinig kong bigkas ni Kenneth. Kaagad akong napatanga dito. Mabuti na lang at wala si Peanut dito sa kwarto. Baka mamaya pati ang asawa ko, sasama ang loob kapag marinig niya ang katagang lumabas sa bibig ni Kenneth. Playboy din kasi si Peanut eh.

"Eh sa na-inlove kami eh. Isa pa, mas hamak naman na matino ang asawa ko compare kay Drake noh!" sagot ko naman. Naiiling namang tinitigan ako ni Kenneth. Parang hindi yata kumbinsido sa sagot ko kaya kaagad ko itong pinagtaasan ng kilay. Ano ang gusto niyang iparating sa akin sa sinabi niya? Na mag-ingat din ako? Na baka mangyari din sa akin ang nangyari Kay Jeann dahil playboy din si Peanut? Haysst isipin ko pa lang iyun sumasakit na ang kalooban ko.

"Sorry! Hanggang ngayun naiinis pa rin kasi talaga ako eh. Ang lakas ng loob niyang magpakita dito sa hospital. Ang sarap balian ng buto ng hayop na Drake na iyun!" muling wika ni Kenneth. Naiiling na tinitigan ko lang ito.

Masyadong mainitin ang ulo. Ako itong kahapon pa gigil na gigil kay Drake eh, pero siya itong unang nakapanakit! Hasst! Sana lang talaga matapos na ang gulong ito sa lalong madaling panahon.

Pati kami kasi ni Peanut apektado na eh. Imbes na sariling problema namin ang inaasikado ko ngayun, problema pa nila Jeann at Drake. Hindi ko naman sila pwedeng talikuran dahil mga kadugo ko sila.

Sabay pa kaming napalingon ni Kenneth nang marinig namin ang mahinang pag-ungol ni Jeann. Nagmamadali akong tumayo at nilapitan ito sa kanyang hospital bed at laking tuwa ko ng napansin kong gising na si Jeann.

"Jeann! Kumusta ang pakiramdam mo? Ayos ka ka na ba? May masakit ba sa iyo? Tatawagin namin ang Doctor mo? "kaagad kong bigkas. Hinawakan ko pa ito sa kanyang kamay at pinisil. Kaagad naman itong napatitig sa akin.

"A-anong nangyari? Nasaan ako?" tanong nito. Napasulyap muna ako kay Kenneth bago ko ito sinagot.

"Nandito ka sa hospital. Ano ba ang nangyari sa iyo? Bakit ba nagawa mo iyun Jeann?" sagot ko. Natigilan ito. Tumingin sa malayo kasabay ng pagpatak ng luha sa mga mata.

"Sana hinayaan niyo na lang akong mamatay eh. Hindi ko na alam kung paano haharapin ang problemang ito Charlotte." sagot nito. Muli kong pinisil ang palad nito para makuha ang attention nito.

"Jeann naman! Huwag ka namang ganiyan! Alam mo bang halos maubos ang dugo ko para lang mailigtas ka? Sana naman huwag mong sayangin ang effort naming lahat. Huwag mo naman sanang hayaan ang sarili mo na kay Drake lang umikot ang mundo mo. Nandito kami na pamilya mo at sana huwag mo din kalimutan na may anak na nangangailangan ng iyung aruga." mahaba kong sagot. Umaasa ako na sana tumalab na sa kanya ang payo na lumabas sa bibig ko.

Muli itong nanahimik. Patuloy lang ito sa pagluha na parang walang ipinagbago. Kung paano ito umiyak kahapon, ganoon pa rin hanggang ngayun! Haysst, sana lang dumating na sila Tita Arabella. Payo na nila ang kailangan ni Jeann para magising ito sa katotohanan.

"Pa-pasensya ka na Charlotte ha? Ang laking abala na ang ginawa ko sa iyo. Nahihiya na ako sa inyong dalawa ni Peanut!" sagot nito. Pilit ko naman itong nginitian.

"Wala namang ibang magdadamayan kundi tayo lang eh. Jeann, magpinsan tayo. Alam kong matapang ka! Please, huwag ka namang magpadala sa lungkot. Huwag mong sayangin ang buhay mo dahil lang sa Drake na iyun!" muli kong wika. Kaagad kong naramdaman ang paghigpit ng pagkakahawak nito sa kamay ko.

Sumilay ang malungkot na ngiti sa labi nito bago seryosong nagsalita.

"Okay....susubukan ko. Pero sa isang kondisyon!" malungkot na sagot nito. Nagtatanong ang mga matang tumitig ako dito.

"Pwede bang ipalabas mo kay Drake na patay na ako? Gusto kong makita kung ano ang magiging reaciton niya." sagot nito. Kaagad naman kaming nagkatinginan ni Kenneth.

"Anong sabi mo? Jeann? Ano ba ang pumasok sa isip mo at gusto mong ipalabas sa lahat ng patay ka na?" sagot naman ni Kenneth. Bakas sa boses nito ang tinitimping inis.

"Kung gusto niyong maka-moved on kaagad ako, ipalabas mo sa lahat na patay na ako. Na hindi ako naka- survived." sagot naman ni Jeann. Naguguluhan akong napatitig dito.

Posible ba yung hinihiling niya? Pero bakit? Paano namin gawin iyun? Ang tanong, papayag kaya ang buong pamilya sa nais ni Jeann?

"Gusto kong magbagong buhay. Gusto ko nang kalimutan ang dating ako. Kaya kung gusto niyong maka-moved on ako, ipalabas mo kay Drake na natuluyan ako. Or kahit na kanino. Kung kinakailangang ibalita niyo ito sa diaryo, ayos lang." sagot ni Jeann.

"At ano ang sasabihin namin? Na namatay ka dahil nagpakamatay ka? Jeann, hindi mo ba naisip kung gaano kalaking epekto ito sa pamiya natin?" sagot naman ni Kenneth.

"I dont care! Basta ang gusto ko ang susundin mo Kuya Kenneth! Magpapalakas lang ako at lalayo ako. Kami ng anak ko! Gusto ko na din makalimot Kuya! Gusto ko ng kalimutan ang mga masasakit na alaala na nangyari sa buhay ko!' sagot ni Jeann. Muling pumatak ang luha sa mga mata nito kay naman kaagad na napatango si Kenneth.

"Fine.....kakausapin ko ang Doctor mo." sagot nito sa kapatid. Kaagad naman napangiti si Jeann. Ngiti na hindi man lang umabot sa mga mata nito.

"Charlotte, may mga make up ka bang dala? Sige na, make-apan mo ako! Galingan mo! Iyung make up na katulad sa mga patay tapos kunan mo ako ng larawan. Iyung makatotohan ha? Gusto ko kumplito rekado ang akting natin." ako naman ang binalingan nito. Hindi ko naman maiwasan na mapangiwi.

Mukhang malapit ng maka-moved on si Jeann. Nakakapag isip na ng kabaliwan eh. Imagine, gusto niyang ipalabas sa madla na natuluyan siya? Bakit? Dahil ba umaasa siya na makokonsensya ang Drake na iyun?

Pero imposible! Sa hilatsa ng mukha ni Drake, mukhang malabo ang ini- expect ni Jeann. Baka mamamya magpaparty pa ang gagong iyun kapag malaman niya na natuluyan ang asawa niya eh....

Chapter 349

CHARLOTTE POV

Gusto ng pasyente naming broken hearted na si Jeann kaya dapat sundin. Kung ang hiling niya ay makatulong para maka-moved on siya kaagad sino ba naman kami para pigilan siya. Ang gusto lang naman naming lahat ay maging maayos si Jeann at magkaroon ng katahimikan ang buhay nito. Kaya naman wala akong choice kundi tulungan siyang lagyan ng make up ang kanyang mukha na katulad daw sa isang patay para sa picture taking.

Oh diba...kahit broken hearted may itinatago pa ring kabaliwan. Kaya naman pagdating nila Tita Arabella at Tito Kurt, kita ko ang gulat sa mga mata nila dahil sa hitsura ni Jeann.

Dahil sa make up para itong walang dugo. Muntik na ngang atakihin si Tita Arabella buti na lang naipaliwanag namin sa kanya kung ano ang gusto ng kaniyang unica iha.

Noong una, katakot-takot pang pagtatalo pero hindi naglaon pumayag din naman. Hindi naman talaga nila matitiis si Jeann eh. Noon pa man, lahat ng gusto ni Jeann ay nasusunod. Ganoon ito ka-spoiled sa kanila kaya nga hindi namin maiwasang masaktan nang malaman namin ang mga katarantaduhan ginawa ni Drake.

Pagkatapos ng picture taking, si Tita Arabella na ang naglinis ng mukha ni Jeann. Nagpasya na din kaming magpaalam ni Peanut dahil parang pipikit na talaga ang mata ko. Bahala na sila. Nagampanan ko ang tungkulin ko at bahala na silang dumiskarti na ipalabas sa publiko ang kunwaring kamatayan ni Jeann. Si Tita Arabella na din siguro ang bahala magpliwanag sa lahat at sa buong pamilya. Labas na kami doon at sasakay na lang sa agos ng mga pangyayari.

Wish ko lang, mapanindigan ni Jeann ang pag-iwas kay Drake. Tsaka ko na lang ulit aasikasuhin ang problemang ito kapag makapagpahinga na ako.

"Mag-ingat kayo..and Charlotte thank you sa ginawa mo!" nakangiting wika pa ni Tita Arabella bago kami nakaalis. Tanging ngiti na lang din ang naging sagot ko dahil parang lumulutang na ako sa alapaap sa sobrang pagod at antok. Mabuti na lang at nakaalalay sa akin si Peanut kung hindi baka mapipilitan akong dito muna magpalipas ng buong maghapon sa hospital para matulog.

Kaagad kaming naglakad patungong parking. Pagkasakay ko pa lang ng kotse kaagad ko ng ipinikit ang aking mga mata. HInayaan lang naman ako ni Peanut. Naramdaman din marahil niya ang pagod ko. Ibayong panghihina din talaga ng katawan ang nararamdaman ko siguro dahil sa dami ng dugo na nawala sa akin.

Pero ayos lang...sulit naman ang pagsasakripisyo ko. Nailigtas sa kapahamakan si Jeann at masaya na ako doon.

HIndi ko na namalayan pa ang pagdating namin ng mansion. Basta nagising na lang ako na nandito na ako sa isang kwarto, komportableng nakahiga sa kama habang nakaunan sa braso ni Peanut.

Hindi ko tuloy maiwasan na mapatitig sa orasan na nasa bedside table. Napansin ko na halos alas sais na ng gabi. Kung ganoon, sobrang haba ng tulog ko. Hindi ko na din pala namalayan ang pagdating namin kanina ni Peanut dahil sa kotse pa lang, tuluyan na akong nakatulog. Siguro binuhat na lang ako ni Peanut paakyat dito sa kwarto.

Hindi ko tuloy maiwasan na mapatitig sa payapa nitong mukha habang nahihimbing sa pagtulog. Hindi ko maiwasan na mapangiti. Ngayung nasa maayos na kalagayan si Jeann, siya naman ngayun ang aatupagin ko. Gagampanan ko na ang papel nang pagiging asawa dito. Pipilitin kong maging masaya kaming dalawa at hindi ako tutulad kay Jeann na hindi marunong lumaban sa hamon ng mga kabit.

Magiging matatag akong may -bahay ni Peanut. Of course, hindi ako papayag na magkaroon ng kahati sa kanya noh? Maghahalo ang balat sa tinalupan.

"Bakit ba kasi ang gwapo mo?" hindi ko maiwasang bigkas habang nakatunghay sa gwapo nitong mukha. Hindi na ako nakapag-pigil, pinisil ko ang matangos nitong ilong na siyang nagpagising dito.

"Hmmm, gising ka na pala? Kumusta ang pakiramdam ng Baby ko?" malambing pa nitong bigkas. Lalo pang hinigpitan ang pagkakayakap nito sa akin kaya hindi ko maiwasang mapahagikhik.

"BAkit hindi mo ako ginising kanina? For sure nahirapan ka sigurong iakyat ako dito sa kwarto. Ang bigat ko pa naman!" naglalambing ko namang sagot. Kaagad kong napansin ang paguhit ng masayang ngiti sa labi nito bago ako mabilisang kinintalan ng halik sa tuktok ng ilong ko.

"Nope! Walang mabigat sa akin basta Baby ko ang karga-karga ko!"

malambing nitong sagot. Natawa ako! Akmang babangon na ako ng lalo nitong hinigpitan ang pagkakapit sa akin. Dinantayan pa ako nito kaya hindi ako makakilos.

"Teka lang...gagamit ako ng banyo eh." nagpoprotesta kong wika sa kanya.

Natawa ito at sa wakas pinakawalan din ako. Dali-dali naman akong bumangon ng kama at halos takbuhin ko ang banyo dahil ihing ihi na talaga ako.

Mabuti na lang at sa wakas nagiging maayos din ang pakiramdam ko. Medyo mahaba ang tulog ko kaya naman kahit papaano gumaan ang pakiramdam ko.

Pagkatapos kong umihi, nagpasya akong mag-shower na lang din muna para lalong ma-energized ang katawan ko. Nakakaramdam na din kasi ako ng panlalagkit ng katawan kaya naman nagpasya na akong maligo muna para ma-preskuhan. Isa pa, nakakahiya na kay Peanut kung mangangamoy ewan na ako.

Mabilisang ligo lang naman ang ginawa ko dahil baka magtaka si Peanut kung bakit ang tagal ko dito sa banyo. Bukas ng umaga, balak kong yayain si Peanut na mag-swimming sa dagat. Susulitin namin ang mga oras na nandito kami sa resort dahil pagbalik namin ng Manila, tiyak na magiging abala na naman kami.

Pagkatapos kong maligo, nagsuot lang ako ng bath robe at kaagad na lumabas ng banyo. Naabutan ko pa si Peanut na may kausap sa kanyang cellphone kaya dahan-dahan ko itong nilapitan para makiusyuso.

"I am sorry Drake. Kahit kami, nasaktan din sa nangyari kay Jeann. Hindi namin siya nabantayan. Masakit ito lalo na sa asawa ko dahil hindi lang sila magpinsan, kundi sobrang malapit din sila sa isat isa! Pero gayunpaman, wala akong rights para panghimasukan ang kagustuhan ng pamilya ng asawa mo. Wala din ako sa poder na magsalita tungkol sa nangyari kay Jeann." narinig ko pang wika ni Peanut.

So, si Drake pala ang kausap niya. Nakikibalita na naman siguro ang kumag sa sitwasyon ni Jeann.

"Yah..kung ano ang lumabas na mga balita, iyun ang totoo. Ayaw ko ng mag- comment tungkol sa bagay na iyan bilang respito sa pamilya ng asawa mo. Hindi na maibabalik pa ang mga nangyari na kaya tanggapin mo na lang.

" muling wika ni Peanut na kaagad na napataas ang aking kilay.

Chapter 350

CHARLOTTE POV

Mukhang nailabas na sa publiko ang fake na pagkamatay ni Jeann. Ang bilis ha? Masyadong excited. Bilib na talaga ako sa bilis kumilos nila Tita Arabella at Tito Kurt. Basta para kay Jeann, ang bilis nilang tumalima.

Haysst, para sa akin, isang malaking kalokohan ang naging desisyon ni Jeann pero sino ba nama ako para kontrahin iyun? Siguro nga, iintindihin na lang namin ang naging desisyon nila.

"Naligo ka?" tanong ni Peanut sa akin ng mapatingin ito sa gawi ko. Kaagad nitong tinapos ang pakikipag-usap kay Drake at lumapit sa akin.

"Nanlalagkit kasi ako eh. Sino pala ang kausap mo?" kaswal kong tanong sa kanya.

"Si Drake..umiiyak! Lumabas na kasi ang balita tungkol sa fake na pagkamatay ni Jeann. Mukhang inuusig ng konsensya si Drake ngayun. Nagluluksa!" sagot ni Peanut. Hindi ko maiwasang matawa.

"Bagay sa kanya iyun. Makonsensya siya hangat gusto niya! Hindi na babalik sa kanya si Jeann." sagot ko. Hindi talaga ako maniniwala na magluluksa ang Drake na iyun.. Baka nga magpapa-party pa ang kumag na iyun dahil sa wakas malaya na siya. Pwede niya ng pakasalan ang kabit niya sa pag-aakala na patay na talaga si Jeann.

"Yah..and tumawag pala sila Tita Arabella. Sa Paradise Garden daw gaganapin ang lamay." wika nito na kaagad na nagpalaki ng aking mga mata. Parang bigla akong kinilabutan sa mga kalokohan ni Jeann.

"Lamay? tanong ko. Malakas na tumawa si Peanut.

"Yes...request ng pinsan mo na si Jeann. Para daw mas makatotohanan!" sagot nito. Hindi ko tuloy maiwasan na mapangiwi.

Habang tumatagal, lalong nagiging weird si Jeann. Bumalik ang pagiging pilya nito or mas matindi ang mga kalokohang naiisip ngayun.

"Pero paano iyun? I mean...hihiga siya sa kabaong para mas makatutuhanan? " nanlalaki ang mga matang sagot ko. Kaagad naman napahalakhak si Peanut. Tawang tawa sa naging reaction ko. Kaagad nitong pinisil ang pisngi ko na parang gigil na gigil.

"Of course not! May naisip na ibang paraan ang pinsan mo!" sagot nito. Kaagad naman akong napatitig dito. Naghihintay sa susunod niyang sasabihin.

"Pinalabas nila na pina-cremate kaagad ang katawan ng pinsan mo." sagot nito na lalong nagpagulat sa akin. Kung kaharap ko lang siguro si Jeann baka kinaltukan ko na iyun. Ang taba ng utak kung mag-isip ng kalokohan. Partida, hindi pa masyadong naka-moved on sa paghihiwalay nila ni Drake kung anu- ano na ang naiisip.

"By the way, dumating pala kanina sila Rafael at Veronica. Hinihintay nila tayo sa baba para sabay-sabay na daw tayong pumunta sa Paradise Garden para suputahan ang kalokohan ni Jeann. " muling wika ni Peanut. HIndi ko naman maiwasan na muling mapangiwi. Baliw talaga ang Jeann na iyun. Inabala buong clan para lang pagbigyan ang kanyang kalokohan.

Sa daming pwedeng pagkaabalahan para maka-moved on kaagad ito pa talaga ang naisip niyang gawin.

"Okay..so, maligo ka na din para sabay na tayong bumaba." sagot ko naman sa kanya. Nagulat pa ako dahil makahulugan ako nitong nginitian sabay taas ng isa niyang kamay na may na cream na pinapahid sa perlas na silangan ko. Kaagad na nanlaki ang aking mga mata.

Imagine, hindi nya talaga nakakalimutan ang pahiran portion na iyan? Sobrang active niya sa pagamot ng namamaga kong kweba.

"Ako na ang maglalagay. Kaya ko na!'" sagot ko sa kanya at kulang na lang pandilitan ito dahil sa pagkapahiya na - lumukob sa pagkatao ko. Ngayung nasa maayos na kalagayan ang katawan ko, hindi ko na siya hahayaan na makita ang nakakahiya at medyo namamaga ko pa ring kipay noh? Masyado nang nakakababa ng dignidad ko iyun.

Nagulat pa ako ng malakas itong tumawa. NIlapitan ako at hinawakan sa kamay at pilit na hinila papuntang kama.

"Hindi pwede! Gusto kong masiguro na nagagamot ng maayos iyan dahil hindi ko alam kung hanggang kailan ako makakapagtimpi!" seryoso nitong sagot habang titig na titig sa mga mata ko.

Kaagad kong nabasa ang pinaghalong damdamin sa mga mata nito. Kita ko kung gaano ka-seryoso ang kanyang mukha.

"You mean..." hindi ko na natuloy pa ang sasabihn ko ng mabilis akong pinahiga ng kama. Nasa paanan ko ito at talagang itinaas niya pa ang bathrobe ko sabay pinaghiway ang aking hita. Wala akong suot na underware kaya alam kong kaagad na tumapad sa kanya ang namamaga ko pang kabibe.

"Ako na nga lang kasi eh." muling protesta ko kasabay ng pag-iktad ko ng sumayad ang kanyang daliri sa aking hiwa. Parang may libu-libong bultahe ng kuryente ang biglang dumaloy sa buo kong pagkatao dahil sa ginawa niyang iyun

"Huwag kang malikot! Sandali lang ito.

"sagot nito sa akin kasabay ng pagsagi nito sa aking nakaumbok na perlas. Ibayong kiliti ang naramdaman ng buo kong pagkatao dahil sa ginawa nyang iyun. Bigla tuloy sumagi sa isip ko ang mga nangyari sa amin sa mansion. Pakiradamdam ko biglang nag-init ang buo kong pagkatao dahil doon.

"Peanut naman! Bakit ang tagal? Isa pa bakit may pasagi-sagi pa!" reklamo ko pa. Hindi ito umimik bagkos bigla ko na lang napansin ang makahulugan na pagtitig nito sa mga mata ko.

"Bilin ng Doctor mo, bawal muna tayong mag-sex. Pero pwede namang kahit kiss lang diba?" wika nito na kaagad na nagpatayo ng halos lahat ng balahibo ko sa katawan.

Wala na..tuluyan na nga sigurong nilukob ng pagnanasa si Peanut. Kaya ayaw ko na siya ang maglagay ng gamot sa akin dahil sa mga ganitong galawan niya eh.

Naipikit ko na lang ang aking mga mata ng maramdaman ko ang dila nito na biglang sumayad sa bukana ng kweba ko.

Ramdam ko ang init na nagmumula sa kanyang bibig dahil sa ginawa niyang iyun. Para akong mahihimatay sa tindi ng antisipasyon at wala sa sariling nahawakan ko ito sa kanyang ulo para lalong idiin sa perlas na silangan ko na buong puso niya namang sinunod.

"Ughhh! Peanut! Ano ba...sabi ko sa iyo ako na ang maglalayag ng gamot eh." hindi ko maiwasang bigkas habang patuloy ito sa pagpapala sa aking namamaga pang perlas na silangan. Wala na kahit na katiting akong naramdamang sakit bagkos kakaibang ligaya biglang lumukob sa buo kong pagkatao.

Napapaangat pa nga ang puwit ko lalo na ng maramdaman ko ang dila nito na pilit niyang isiniksik sa lagusan ko. Ibayong kiliti ang nararamdaman ng buo kong pagkatao dahil sa ginawa niyang iyun.

"Come on Peanut! Wait lang! Lalabas naaa!" halos pasigaw kong bigkas kasunod ng panginginig ng tuhod ko at ang paglabas ng katas ko mula sa aking sinapupunan.

Lupaypay akong napahiga ng maayos sa kama habang abala naman sa pagsaid si Peanut sa katas na inilabas ko. Para iyung isang masarap ng inumin dahil kita ko kung paano siya nag-enjoy sa kanyang ginagawa.

"Hoyyy! Maligo ka na!" nanghihina ko pang wika sa kanya. Para kasi akong biglang nawalan ng lakas dahil sa ginawan iya. Isang mahinang pagtawa ang narinig ko mula dito ng tuluyan nang iwan ng labi niya ang kweba ko.

"Hehehe! Mamaya! Pagkatapos kong malagyan ng gamot ang treasure mo." nakangisi nitong wika habang nangingintab ang labi nito dahil sa sarili kong katas.

Bahala siya. Mas lalo niyang pinapahirapan ang sarili niya eh. Alam kong siya din naman ang talo sa laban na ito. Siya itong nabibitin dahil hindi pwedeng ipasok niya ang sandata niya sa akin. Kailangan ko munang magpagaling dahil yun ang bilin ng Doctor.