Billionaires True Love Part 8

 

CHAPTER 351

CHARLOTTE POV

Sa dining area ang diretso naming dalawa ni Peanut pagkalabas namin ng kwarto. Naabutan ko pa sila Grandma at Grandpa na masayang kausap sila Veronica at Uncle Rafael. Ang tungkol sa pagbubuntis ni Veronica ang kanilang topic kaya naman ramdam ko ang saya sa buong paligid.

"Hello Charlotte, Peanut!" kaagad na bigkas ni Veronica nang mapansin nito ang pagdating naming dalawa ni Peanut. Nginitian ko muna ito sabay lapit kina Grandma at Grandpa sabay halik sa kanilnag pisngi tanda ng pagbibigay galang bago ako lumapit kay Veronica para makipagbeso. Ginaya naman ni Peanut ang ginawa ko at nakipag-shake hands naman ito kay Uncle at kay Veronica.

Hindi ko maiwasang makaramdam ng inggit kay Veronica habang pinagmamasdan ito. Bakit ba ang ganda niya pa rin tingnan kahit buntis? Napaka-blooming nito at kahit hindi ko sila nakakasama sa iisang bubong, halatang halata na alagang alaga talaga siya ni Uncle Rafael.

Si Peanut kaya? Magiging maalaga pa rin ba siya sa akin kahit na umabot ng taon ang pagsasama namin? Aaminin ko na nakakaramdam din ako ng takot na baka magsawa ito sa akin. Katulad nila Jeann at Drake.

"Hey Baby! Saan ka na nakarating? Upo ka na oh?" naputol lang ako sa pagmumuni-muni ng marinig ko ang boses ni Peanut. Kanina niya pa pala ako pinapaupo pero hindi ko iyun napansin. Kung saan saan na naman ako dinala ng imagination ko.

"Ayos ka lang ba iha? Huwag ka na lang din sumama sa kanila kung hindi pa rin maayos ang pakiramdam mo. Hindi naman pwedeng sa lahat ng oras pagbibigyan natin ang kapritso ng pinsan mo." Narinig ko pang wika ni Grandpa Gabriel. Kita ang pagiging seryoso sa awra nito at mukhang hindi ito pabor sa ginawa ni Jeann

"Naku, ayos lang po ako Grandpa. Nakatulog na po ako kanina kaya maayos na ang pakiramdam ko." nakangiti ko namang sagot.

"Napaka-nonsense naman kasi ng gusto ni Jeann. Ano ba ang ginagawa nila Ate Arabella? Bakit kailangan nilang konsintihin ang anak nila sa kalokohang ito?" sagot naman ni Uncle Rafael. Katulad ni Grandpa Gabriel, mukhang hindi din ito masaya sa mga nangyayari.

"Hayaan niyo na! Gusto lang siguro niyang konsensyahin si Drake dahil sa ginawa sa kanya." sagot naman ni Grandma Carissa.

"Nasa hospital pa din po ba si Jeann Grandma?" tanong ko naman. Kaagad naman itong umiling.

"Nakalabas na at dinala muna nila sa Farm." sagot ni Grandma. Nagtaka naman ako kung anong farm ang tinutukoy nila. Ang alam ko kasi resort ang pinagkakaabalahan ngayun nila Tita Arabella.

"Isang maliit na isla iyun. Farm lang tawag dahil sagana sa mga pananim at mga alagang hayop ang lugar. Matagal ng pag-aari ng Tito Kurt niyo ang property na iyun at sa sobrang layo, bihira lang nila kung bisitahin dahil kapag may special occasions dito naman sa resort ginaganap."

pagpapatuoy na wika ni Grandma. Dahan-dahan naman akong napatango. Hindi ko alam ang lugar pero parang gusto ko tuloy puntahan. Siguro ang ganda ng lugar na iyun dahil base sa pagkakalarawan ni Grandma, mukhang malayo sa kabihasnan.

Pagkatapos kumain ng dinner kaagad na kaming lumarga. Hindi na sumama sila Grandma at Grandpa dahil hindi sila pwedeng magpuyat dahil lang sa kapritso ni Jeann.

"Paano ba iyan? Required bang umiyak mamaya?" narinig ko pang tanong ni Veronica kay Uncle Rafael habang nasa byahe kami. Hindi ko maiwasang mapangiwi. Hindi pa naman ako magaling sa actingan kaya malabong maiyak ako mamaya.

"No need! Sapat na ang presensya natin. No reason para magsayang ng luha dahil lang sa kapritso ni Jeann." sagot naman ni Uncle Rafael. Halata sa boses nito ang hindi maisatinig na pagkainis. Sabagay, masyadong busy si Uncle Rafael at malaking abala talaga itong ginagawa ni Jeann.

Mabilis kaming nakarating ng Paradise Garden. Napansin pa namin na medyo maraming tao. Hindi ko mga kilala at hindi ko alam kung saan sila nahugot nila Tita Arabella at Tito Kurt. Tanging si Kenneth lang ang namukhaan ko na naninigarilyo sa hindi kalayuan at nang mapansin ang pagdating namin kaagad nitong pinatay ang sigarilyo at mabilis na naglakad palapit sa amin.

"Finally, dumating din kayo. Alam niyo bang kanina pa ako antok na antok?" kaagad na wika nito. Kaagad ko itong pinagtaasan ng kilay. Sino ba naman kasi ang nagsabi sa kanya na magpuyat siya? Nakalabas na pala ng hospital si Jeann at dapat pinaubaya nalang nila sa mga taong nandito ang lamay kuno ni Jeann.

Sisilip lang kami. Kuhanan mo kami ng larawan na dumating kami at uuwi na din kaagad kami." nakaismid naman na sagot ni Uncle Rafael. Hindi ko maiwasan na makaramdam ng tuwa dahil wala din akong balak na magtagal sa lugar ng ito. Nakakakilabot at kahit fake lang na lamay ito para kay Jeann hindi ko pa rin maiwasan na makaramdam ng pananayo ng balahibo.

"Dont worry, pagdating niyo pa lang, may kumukuha na sa inyo ng larawan. Well prepared yata kami dahil sa kapritso ng kapatid ko." natatawa namang sagot ni Kenneth. Mukhang maayos na nga talaga siguro ang kalagayan ni Jeann dahil nakakatawa na din ito ngayun.

Wala pang thirty minutes ang pananatili namin sa fake na lamay ni Jeanri ng nagyaya na si Uncle Rafael na umalis na. Katwiran nito, hindi pwedeng magtagal sa ganitong lugar ang buntis niyang asawa na si Veronica. Kaagad naman kaming sumang-ayon ni Peanut at nagpaalam na kay Kenneth.

Noong una, ayaw pa ni Kenneth pumayag pero wala din naman itong choice lalo na at si Uncle Rafael ang nag -insist. Mas mahalaga sa kanya ang sitwasyon ng buntis niyang asawa na si Veronica kaysa sa kapritso ni Jeann.

Pabalik na kami ng aming kotse ng namataan namin ang parating na si Drake. Kaagad kong napansin ang lungkot na nakalarawan sa mga mata nito habang naglalakad palapit sa amin.

"What are you doing here?" kaagad namang sambit ni Uncle Rafael at nagulat na lang kaming lahat ng bigla nitong sugurin si Drake at walang sabi- sabing sinikmuraan. Gulat kaming lahat at kaagad na napakalas sa pagkakahawak sa akin si Peanut para awatin sila Uncle at Drake.

"Hindi bat sinabi ko na sa iyo na tinatapos ko na ang ugnayan natin?

Hindi ka kailangan ng pamangkin ko kaya umalis ka na!" galit na wika ni Uncle. Hindi ko nga malaman kung umaakting ba ito or ano pero kita ko ang pamumula ng mukha nito palatandaan na galit talaga ito dahil sa mga nangyari.

Sabagay, kahit na hindi napuruhan si Jeann mahirap pa rin tangapin sa panig namin ang ginawang panloloko ni Drake sa aming kadugo. Walang kapatawaran ang ginawa niya kaya dapat lang na umiwas na siya sa pamilya namin. Simula ng niloko niya si Jeann, kaagad din naputol ang ugnayan niya sa angkan namin.

"I know na kasalanan ko ang mga nangyari...but please, asawa ko pa rin ang pinag-uusapan natin dito. Hayaan niyong makita ko siya..kahit ngayun lang..kahit sadali lang, maipadama ko man lang sa kanya na pinagsisisihan ko ang lahat!" umiiyak na sagot ni Drake.

Hindi ko maiwasang magtaka. Sa laking tao nito nagawa niyang lumuha sa harap naming lahat at magmakaawa. Akmang luluhod pa ito sa harap namin pero kaagad itong sinipa ni Uncle Rafael. Bagsak sa lupa si Drake habang patuloy sa pagtangis.

 

Chapter 352

CHARLOTTE POV

"Nakikiusap ako! Hayaan niyo akong makita siya kahit sa huling sandali lang! Hayaan mo akong maipakita sa kanya ang pagsisisi ko!" muling wika ni Drake. Bakas sa boses nito ang pakiusap. Hindi ko tuloy maiwasan na makaramdam ng awa sa kanya.

"Hayaan? Kahit na ano pa ang gawin mo, hindi na maibabalik pa ang nangyari na Drake. Sinira mo ang tiwala ng buong pamilya sa iyo! Kung hindi mo pala mahal ang pamangkin ko sana ibinalik mo na siya sa amin! Sana, hindi mo siya pinahirapan!" galit naman na sagot ni Uncle Rafael. Kaagad naman itong nilapitan ni Veronica para pakalmahin.

"Rafael, please..hayaan mo na siya. Total, last na din naman ito. Ibigay natin sa kanya ang kanyang karapatan kay Jeann kahit saglit lang" wika naman ni Veronica. Ayaw niya din naman na magkasakitan pa ang dating magkakaibigan. Hindi magandang tingnan iyun lalo na at may mga magaganda din naman silang pinag- samahan.

"Well, sasamahan na po namin siya ni Peanut! Nangako naman si Drake na saglit lang naman sya dito kaya hayaan na lang po natin Uncle." sabat ko naman. Baka kapag hindi pa namin ito samahan ngayun, baka muli din itong masaktan ni Kenneth. Ayaw ko din naman maging kriminal ang isa sa mga kapamilya namin dahil lang sa isang walang kwentang tao.

"Mabuti pa nga siguro! And Drake, sana ito na ang huli nating pagkikita! Walang kapatawaran ang ginawa mo sa kadugo ko kaya magkalimutan na lang tayo!" wika ni Rafael at mabilis na inalalayan ang buntis na asawa paalis.

Tinapik ni Peanut si Drake sa balikat bago kami nagpatiuna nang naglakad palapit sa altar kung saan makikita ang larawan ni Jeann at isang urn jar.

Hindi ko ulit maiwasan na makaramdam ng kilabot. Sa kagustuhan ni Jeann na makonsensya si Drake, nagawa niya talagang mag- isip ng kalokohan. Ako ang kinikilabutan sa mga pinaggagawa nang pinsan kong ito eh.

"Bakit pina-cremate siya kaagad? Ganoon na ba ako kasama sa lahat para tanggalan ng karapatan sa asawa ko?" mahinang wika ni Drake. Bakas sa boses nito ang pagluluksa kaya hindi ko maiwasang mapatitig dito.

Gusto ko lang masiguro kung nagdadrama lang ba ito. Pero sa nakikita ko ngayun sa awra nito, kita ko ang pait sa buo niyang mukha. Nangangalumata na din ito at may ilang balbas na din ang nag-uumpisang tumutubo sa kanyang mukha. Dagdagan pa ng pasa nito na nasa kaliwang pisngi galing sa sapak kahapon ni Kenneth.

Pero bakit? Huwag niyang sabihin na huli niya nang narealized na mahalaga pala sa kanya si Jeann? Ang galing naman niyang umakting kong nagdadrama siya ngayun?

"Iyun ang gusto nila Tita Arabella. Hindi daw nila kayang makita si Jeann sa ganoong kalunos-lunos na sitwayon. "Hindi ko maiwasang sagot. Hindi ko lang alam kung nahahalata ba ni Drake na nagsisinungaling ako dahil hindi ko maiwasang manginig ang aking boses.

Lensyak naman kasi! Hindi kaya ako sanay na magsinungaling at dahil sa Jeann na ito, nagagawa ko na ngayun. Haysst, sana matapos na ito. Hindi ko na kaya pang pagtakpan si Jeann sa mga kalokohan niyang naiisip.,

"I understand! Kasalanan ko din naman kaya humantong ang lahat sa ganito! Pinabayaan ko siya! Nagdusa siya sa mga kamay ko!" sagot ni Drake kasabay ng pagpatak ng luha sa mga mata. Bakas din sa boses nito ang matinding paghihinagpis.

Patuloy ang sunod-sunod sa pagtulo ang luha sa kanyang mga mata habang hinahaplos ang picture frame ni Jeann.

Pigili ko naman ang sarili ko na sumigaw ng "It's a prank!" nakakaawa na din kasi si Drake pagmasdan. Ramdam ko na galing sa puso ang kanyang pag-iyak kaya hindi ko maiwasan na mapakapit kay Peanut.

"Hayaan na muna natin siya dito. Bigyan muna natin siya ng time na magluksa!" wika ni Peanut sa akin. Tinapik niya pa sa balikat si Drake at tuluyan na namin itong iniwan sa harap ng altar kung saan nakapatong ang larawan ni Jeann at Urn Jar na hindi ko nga alam kung may laman ba or wala.

Palabas lang ang lahat nang ito pero mukhang may isang puso na labis na nagsisisi. Wala naman akong magawa kundi panoorin na lang ito. Masyadong masakit ang pinagdaanan ni Jeann sa mga kamay ni Drake at tanging si Jeann na lang ang makakapag-pasya kung mapapatawad niya pa ba ito.

Nasa kalagitnaan ng pagluluksa si Drake ng napansin ko ang paglapit ni Kenneth dito. Mukhang hindi mainit ang ulo ni Kenneth dahil maayos na itong nakipag-usap kay Drake. Mabuti na din kung ganoon. Baka malamog ang katawan ni Drake sa kakasapak nila. Baka mamaya si Drake naman ang magpakamatay dahil sa labis na paninisi nila.

Napansin ko pa ang pagtapik ni Kenneth sa balikat ni Drake bago ito iniwan at naglakad palapit sa amin.

Nagtatanong ang mga matang tinitigan ko ito.

"Si Drake na ang bahala dito. Kanina pa ako antok na antok at siya na ang tatapos ng lamay dahil gusto niyang gampanan ang pagiging asawa ni Jeann. "wika ni Kenneth nang makalapit sa amin.

"Anong ibig mong sabihin?" tanong ko.

"Nakiusap siya sa akin na siya na muna ang bahala sa Urn Jar na iyan. Iuuwi daw niya sa bahay nila. Pabor sa akin dahil gusto ko na din matapos ang kalokohan na ito. Pagod na pagod na ako at gusto ko ng magpahinga at matulog sa malambot kong kama."

sagot ni Kenneth. Hindi ko maiwasang mapangiwi. Hindi ko tuloy maiwasan na mapatitig kay Drake. Grabe pa rin ang iyak nito ngayun. Para itong batang nag-aalburuto na hindi nakuha ang gusto.

Kahit papaano, nakakaawa din naman siyang tingnan. Isang malaking panloloko sa emosyon niya ang ginawa naming ito. Pero sa tuwing naiisip ko ang ginawa niya kay Jeann, hindi ko pa rin maiwasan na makaramdam ng galit dito.

"Baka naman magtaka siya dahil bigla mo na lang ipinaubaya sa kanya ang lahat." sagot ko naman Kay Kenneth.

"Bahala siya! Ayaw din naman ni Jeann magpakita sa kanya kaya baka habang buhay niya na din dadalhin sa konsensya niya ang ginawa niya sa kapatid ko.. Sapat na siguro iyun na ganti dahil sa ginawa niyang kalapastangan sa kapatid ko." sagot ni Kenneth at nagpatiuna na itong naglakad palayo sa venue. Kaagad naman kaming nagkatinginan ni Peanut at naglakad palapit kay Drake

 

para magpaalam na din.

Ngayung gabi, matatapos na ang dramang ito pero alam kung may isang tao na patuloy na magluluksa at uusigin ng konsensya sa pag-aakala niyang siya ang dahilan ng pagkasawi ng kanyang asawa.

 

Chapter 353

CHARLOTTE POV

Mabilis na lumipas ang isang linggo. Nagiging masaya ang mga araw na lumipas sa buhay ko dahil tuluyan na nga naming napagkasunduan ni Peanut na magsasama na bilang isang tunay na mag-asawa. Nangako kami sa isat isa na uumpisahan na namin ang pagbuo ng isang masayang pamilya.

Abala ako sa harap ng salamin habang nag-aapply ng kaunting make up sa aking pisngi. Nandito ako sa loob ng banyo ng pinapasukan kong university. Kakatapos lang ng klase ko at susunduin ako ni Peanut kaya naman nagpapaganda ako ngayun. Gusto ko kasing magandang maganda ako sa paningin niya.

"Charlotte, bilisan mo na! Baka kanina pa tayo hinihintay ng mga sundo natin sa ibaba." nariniig ko pang wika ni April sa akin. Siya lang ang kasama ko dito sa banyo dahil nauna ng lumabas ang iba pa naming mga kaibigan at ka- classmates.

"Sure, sandali na lang ito. Pinapantay ko lang ang kilay ko.!" sagot ko naman at nagmamadaling inilagay sa loob ng make-up kit ko ang mga pampaganda na ginagamit ko sa aking mukha.

"Haysst, grabe ka. Para namang hindi kayo palaging nagkakasama ng asawa mo! Kailangan talaga perfect ang make up at mukhang fresh tuwing susunduin ka niya?" natatawang tanong ni April. Hindi ko maiwasang mapangiti.

"Maraming nakakasalamuha na magaganda ang asawa ko sa nature ng work niya kaya dapat lang na mag stand out ang ganda ko sa lahat. Hindi pwedeng lulusyang-lusyang at baka magsawa siya sa akin at palitan na lang ako bigla." sagot ko naman. Kaagad naman itong napaismid.

"Malabong papalitan ka noon. Ang ganda mo kaya. Kahit na hindi ka maglalagay ng mga make up na iyan, lulutang at lulutang pa rin ang ganda mo. Walang wala ang mga artista dito sa Pilipinas kung ganda rin lang ang pag-usapan noh kaya ipagpalagay mo ang kaooban mo Charlotte!" sagot naman ni April. Hindi ko naman maiwasan na mapabuntong hininga.

Oo, maganda ako, pero hindi pa rin maiaalis ang nararamaman kong insecurities. Lalo na at alam kong maraming haliparot ang aali-aligid kay Peanut. Model ito at puro model din ang halos makakasalamuha nito sa kanyang trabaho. Natatakot akong isipin na baka maakit ito sa ibang babae at maiiwan akong luhaan.

Although, nangako naman si Peanut sa akin nang maka-ilang ulit na iiwan niya na ang pagmomodeling pagkatapos ng kanyang contract. May mga naipatayo na din kasi itong mga negosyon at doon na lang daw siya magpo-focus. Gayunpaman, halos isang taon pa ang bibilangin ng contract na iyun at marami pa ang mga posibleng mangyari.

"Ewan ko ba! Basta, hindi mo naman siguro ako masisisi April. Maraming haliparot ang nakapaligid sa asawa ko at natatakot ako na magising na lang isang umaga na may iba na siyang gusto!" sagot ko. Kaagad ko namang narinig ang pagpalatak ni April.

"Hayy naku Charlotte. Tinatakot mo lang ang sarili mo eh. Magtiwala ka lang kasi sa asawa mo! Malabong lolokohin ka noon dahil nakikita ko naman sa mga mata niya kung gaano ka niya kamahal." sagot nito. Kahit papaano, bahagya namang gumaan ang pakiramdam ko sa sinabi niya.

Sana nga magdilang anghel siya at wala ng kahit na ano pang problema ang dumating sa pagsasama naming dalawa ni Peanut.

Nang masiguro ko na maayos na ang hitsura ko kaagad na kaming lumabas ni April ng banyo. Pagkadating namin ng parking area sakto naman na dumating na si Penaut kaya kaagad akong nagpaalam kay April na mauuna na ako na kaagad naman niyang sinang -ayunan.

Nakangiti akong naglakad palapit ng kotse ng mapansin ko na bumaba si Peanut at sinalubong ako. Kaagad ako nitong niyakap ng mahigpit at hinalikan sa noo.

"Kumusta ang School?" nakangiti nitong tanong sa akin. Kumalas muna ako sa pagkakayakap dito bago sumagot.

"Ayos naman. Medyo mahirap pero kakayanin." nakangiti kong sagot. Narinig ko pa ang mahina nitong pagtawa bago ako inalalayan papuntang kotse. Binuksan ang passenger set at inalalayan akong makapasok at makaupo sa loob bago ito umikot at naupo sa driver set.

"Kung nahihirapan ka, pwede ka namang magdrop out na lang. Kayang kaya ko namang ibigay lahat ng pangangailangan mo Baby!" Nakangiti naman nitong wika sa akin. HIndi ko maiwasan na muling mapangiti. Ito kasi ang palagi niyang bukang bibig sa akin sa tuwing d*******g ako sa kanya na nahihirapan ako sa School.

"Hindi ako pwedeng huminto dahil nangako ako kina Grandma at Grandpa na magtatapos ako. Isa pa, nag-eenjoy din naman ako sa pag-aaral ko kahit na medyo mahirap kaya ayos lang." sagot ko naman.

"Pero paano kung magbuntis ka?

Papasok ka pa rin ba ng School?" tanong nito habang may nakaguhit na ngiti sa labi. Maang naman akong napatitig dito.

"Bakit? Bubuntisin mo ba ako?" maang ko namang tanong sa kanya. Isang mahinang pagtawa ang narinig ko sa kanya bago ito sumagot.

"Bakit? Hindi na ba masakit ang ano mo? Pwede na ba ulit?" tanong nito at malagkit pa akong sinulyapan. Kaagad ko naman nakuha ang ibig nitong sabihin kaya hindi ko tuloy maiwasan na makaramdam ng kilabot.

Hindi ako tanga para hindi makuha ang gusto niyang ipabatid. Alam kong mahigit isang linggo na itong nagpipigil para muli akong maangkin.

"Hindi pa! Nakalimutan mo na ba ang sinabi ng Doctor na maghintay muna tayo ng isang buwan bago mag---" hindi ko na natuloy ang susunod ko pang sasabihin ng bigla itong sumabat.

"Isang buwan? Baby naman, wala akong narinig na isang buwan. Ang sabi ni Doc, kapag maghilom na pwede na!" Nagmamaktol nitong sagot. Hindi ko tuloy maiwasan na matawa lalo na ng matitigan ko ang nangungunsumi nitong mukha.

 

Chapter 354

CHARLOTTE POV

"Nagugutom ka na ba? Gusto mo bang dumaan muna tayo ng resto para makakain muna bago umuwi ng bahay? " narinig kong tanong ni Peanut habang naka-focus ang mga paningin nito sa harap ng kalsada. Patuloy sa mahinang pagtakbo ang kotse at feeling ko wala naman talaga itong balak na umuwi ng bahay muna.

Sabagay, maaga pa naman at weekend din kinabukasan. Parang gusto ko din magliwaliw at magtanggal ng stress sa buong linggo na wala akong ibang inatupag kundi bahay at iskwelahan lang.

"Hmmm, parang gusto ko ang idea na iyan. May alam ka bang restaurant na nagseserve ng masarap na mga pagkain?" tanong ko. Saglit itong nag- isip at tumango

"Yes...meron. Sa Manila Peninsula hotel. Makakapag bonding tayo ng maayos sa lugar na iyun." nakangiti nitong sagot sabay kindat sa akin. Kaagad ko namang nabasa ang ibig niyang sabihin kaya naman kaagad ko itong pinanlakihan ng aking mga mata.

"Peanut, seryoso ako! Kung anu-ano na naman ang tumatakbo sa kukute mo eh!" nakalabi kong sagot sa kanya. Natawa ito at mabilis na pinaarangkada ang sasakyan sa kahabaan ng expressway. Palabas ng Metro Manila ang daan na tinatahak namin kaya hinayaan ko na lang.

"May alam akong isang lugar kung saan pwede tayong magpalipas ng oras. Isa siyang bar and restaurant at karamihan sa mga parokyano nila ay mga celebrities at tinitingala sa lipunan." nakangiti nitong sagot. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng excitement. Ibig sabihin, pwede pala akong tumikim ng alak ngayung gabi.

"Talaga? Kung ganoon, doon na lang tayo." hindi maitago ang excitement sa boses ko habang sinasabi ang katagang iyun. Ngiting ngiti naman itong tumango at muling nagfocus sa kanyang pagdadrive.

Halos dalawang oras din ang itinagal namin sa pagbabyahe at nakarating kami sa Bar and Resturant na sinasabi ni Peanut kanina. Over looking ang lugar at mula sa napili naming pwesto, kitang kita ang buong paligid.

"Wow! Ang ganda naman dito. Mabuti naman at isinama mo ako dito Peanut. Sa susunod, yayayain ko din sila Veronica at Jeann dito. Parang ang sarap magbonding dito eh." nakangiti ko pang bigkas habang inililibot ang tingin sa paligid.

Kung sino man ang may ari ng bar and restaurant na ito, parang gusto kong i-congratulate. Sobrang ganda kasi talaga ng concept niya at kahit nasa medyo mataas na lugar ang negosyong ito, kapansin-pansin na dinadayo pa rin ito ng mga tao.

"Peanut, saan dito ang CR?" maya- maya tanong ko kay Peanut. Naiihi kasi ako at parang gusto ko din mag- retouch ng make up ko.

"Sasamahan ba kita Baby?" kaagad naman nitong tanong sa akin. Kaagad naman akong umiling.

"Huwag na! Umorder ka na lang ng food dahil nagugutom na ako." sagot ko naman sa kanya at mabilis na tumayo at tinahak ang way papuntang banyo.

Patuloy sa pagdagsa ang nga customers. Nag-uumpisa na din tumugtog ang banda na nasa maliit na stage. Nag-uumpisa na din ang ilang mga customers na magkasiyahan.

Feeling ko talaga, magiging masaya ang gabi kong ito. First time din namin lumabas n Peanut na kami lang dalawa kaya excited ako. Susulitin ko ang gabing ito para pareho kaming maging masaya.

Pagkatapos kong umihi ay kaagad akong naghugas ng kamay upang mag- retouch ng make up. Maayos pa namsn ang hitsura ko pero gusto kong maging perfect sa paningin ni Peanut. Marami daw mga artistang guest ang resto na ito at ayaw ko namang magpakabog. Asawa ako ng isang sikat na model at dapat lang presentable ako sa paningin ng lahat ng tao na nakakakilala kay Peanut.

Pagkatapos kong masigurado na maayos na ang hitsura ko ay akmang lalabas na sana ako ng banyo ng matigilan ako.

Mula sa nakasarang pintuan, biglang bumukas at iniluwa ang taong ayaw na ayaw ko sanang makasalubong. Si Maureen at hindi din nakaligtas sa paningin ko ang pagkagulat sa expression nito ng mapansin ang presensya ko bago ito nagpakawala ng nang-uuyam ng ngiti.

"So, nandito pala ang mang-aagaw?" madiin na bigkas nito. Kaagad naman nagpanting ang tainga ko dahil narinig na kataga mula sa kanya. Hindi kayang tanggapin ng sistema ko na pagbintangan niya akong inagaw ko sa kanya si Peanut.

"Anong sabi mo loser?" nang-iinis ko ding sagot sa kanya. Kaagad na nagsalubong ang kilay nito at halatang pikon na pikon sa bwelta ko sa kanya. Huwag na huwag niya akong umpisahan dahil hindi ako nagdadalawang isip na patulan siya.

"Loser? Tama ba iyung narinig ko sa isang malandi at mang-aagaw na babae?" malakas na sigaw nito at nagulat pa ako dahil bigla nitong hinablot ang buhok ko. Malakas nya iyung hintak kaya kaagad naman akong napaigik sa sakit. Feeling ko talaga, gusto akong kalbuhin ng bruha na ito kaya kaagad kong hinawakan ang kanyang kamay at pinilipit para matanggal niya iyun sa mahigpit na pagkakahawak sa buhok ko.

"Baliw ka ba? Akala mo ba hindi kita papatulan? Gusto mo ng sakitan, pwes pagbibigyan kita!" galit kong bigkas ng sa wakas natangal ko ang kamay nito na nakahawak sa buhok ko at malakas itong itinulak. Kaagad itong napaupo sa sahig habang sapo ang kanyang balakang.

Kaagad na namilipit ito sa sakit habang galit na nakatitig sa akin. Narinig ko pa ang malakas na pag-ungol nito bago sumigaw kasabay ng pagdaloy ng pulang likido mula sa kanyang legs patungo sa sahig. Nagulat ako at ngayun ko lang na-realized na nagdadalang tao pala si Maureen at posible pala siyang makunan dahil sa malakas kong pagkakatulak sa kanya.

Wala sa sariling napaatras ako at nagmamdaling lumabas ng banyo para lang matigilan ng kaagad na sumalubong sa akin ang nag-aalalang mukha ni Peanut. Hindi ko mapigilang mapaiyak dahil sa takot at kaagad na yumakap dito.

"Hindi ko sinasadya! Si Maureen---- " hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng hinawakan ako ni Peanut sa pisngi at mariin na tinitigan sa mga mata.

"Ano ang ginawa mo? Anong nangyari kay Maureen?" tanong nito. Sunod sunod naman ang pagtulo ang luha sa aking mga mata bago namin narinig ang mahinang pagsigaw ni Maureen mula sa banyo na nanghihingi ng tulong. Binitiwan ako ni Peanut at nagmamadaling pumasok sa loob at kaagad na nagsalubong ang kilay nito ng makita niya ang sitwasyon ni Maureen.

"Anong ginawa mo Charlotte?"

ramdam ko ang galit sa boses ni Peanut ng walang sabi-sabing nilapitan niya si Maureen at binuhat. Para namang sinaksak ng libo-libong karayom ang puso ko sa nasaksihan.

 

Chapter 355

CHARLOTTE POV

Kasalanan ko ba talaga? iyun ang tumatakbo sa isipan ko habang hinihintay ko ang result ng pagkakatulak ko kay Maureen.

Galit si Peanut! Ramdam ko iyun habang walang tigil ito sa pagpaparoon at parito sa hallway ng hospital. Sinisisi niya ako sa mga nangyari.

Kaagad akong napatayo ng mapansin ko ang paglabas ng Doctor. Nagmamdali namang lumapit dito ang nag-aalalang si Peanut.

"Mr. Smith! Maraming dugo ang nawala sa kanya at kailangan niya pong masalinan sa lalong madaling panahon." wika ng Doctor kay Peanut. Lalo naman akong kinabahan at wala sa sariling napatitig sa seryosong mukha ng Doctor.

Kung ganoon, malubha si Maureen at kasalanan ko iyun. Hindi ko maiwasang maluha dahil sa biglang sundot ng konsensya. Hindi naman ako ganoon kasamang tao para hindi usigin ng konsensya lalo na at may batang nasa sinapupunan ang involved dito.

"Kung ganoon, magkapareho din pala sila ng blood type ni Charlotte. Siya na lang, basta iligtas niyo ang mag ina ko!

" narinig kong sagot ni Peanut na siyang nagpanginig ng buo kong laman

Ano ang ibig niyang sabihin? Mag ina? Ibig sabihin, confirm na siya ang ama ng ipanagbubuntis ni Maureen? Hindi ko tuloy maiwasan na maluha lalo na ng naglakad ito palapit sa akin at seryoso akong tinitigan.

"Kasalanan mo ang lahat ng ito kaya wala kang choice kundi ibigay ang dugo mo kay Maureen." malamig ang boses na wika nito. Kaagad kong pinalis ang luha na tumulo sa aking pisngi bago ito tinitigan.

"Kung ganoon, ikaw ang ama ng ipinagbubuntis niya? Hindi nagsisinungaling sa akin si Lucas?" sagot ko. Seryoso akong tinitigan bago may hinugot na papel sa kanyang bulsa at iniabot sa akin.

Noninvasive Prenatal Paternity (NIPP) at sa nabasa kong mga figure na nasa papel, positive na si Peanut ang ama ng anak ni Maureen na nasa sinapupunan pa lang nito. Kaya pala kanina pa ito tarantang taranta dahil sa nangyari kay Maureen. Kaya pala halos isumpa ako nito ngayun.

Parang bigla akong nawalan ng lakas habang patuloy ang pagtulo ng luha sa aking mga mata. Hindi ako

makapaniwala dahil ilang beses nang nai-deny sa akin ni Peanut ang tungkol dito pagkatapos malalaman ko ngayun na siya pala talaga ang ama?

Kung saan, naipangako ko na sa sarili ko na siya lang ang kaisa-isang lalaki na gusto kong makasama habang buhay. Ang sakit naman magbiro ng tadhana. Sobrang sakit at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko para maibsan iyun.

"Mga dugo mo ang magliligtas sa mag ina mo kaya wala kang choice kundi ang pumayag. Mas mahalaga ang anak ko higit kanino pa man." narinig kong wika ni Peanut. Kaagad kong naikuyom ang aking kamao. Kaka-donate ko lang ng dugo kay Jeann at hindi ko alam kung kakayanin ko ba na magpa- extract ulit ng dugo. Baka ikapahamak ko iyun.

Isa pa, ngayun ko lang napatunayan na hindi ko pala 100% pag-aari ang puso ni Peanut. Napaka-unfair niya. Pagkatapos kong ibigay sa kanya ang 100% kong tiwala sa kanya ganito ang gagawin niya sa akin?

"Wala na pong time para mag-isip. Nasa critical na kondisyon ang pasyente at maari niyang ikapahamak kapag magtagal pa tayo." narinig kong wika ng Doctor. Atat lang? Wala sa sarilng tinitigan ko ito at kung hindi ako magkamali, kasing edad lang din ito ni Peanut.

Walang akong choice kundi ang pumayag na lang. May kasalanan din naman akong nagawa at wala akong choice kundi ang sundin kung ano ang kagustuhan ni Peanut. Hindi ko naman siguro ito ikamamatay.

Mabilis ang naging proseso. Naramdaman ko na lang na namamanhid na ang aking braso sa dami ng dugo na nawala sa akin. Walang hiya, bakit feeling ko gusto nilang sairin ang dugo ko? Kung hindi ko pa narinig ang pag-alma ni Peanut baka ayaw pa nila akong tigilan. Pagkatapos ko din kasi kuhaan ng ilang bag ng dugo. kaagad din akong nakatulog.

Naalimpungatan na lang ako sa mahinang pag-uusap ng mga nurse na nasa paligid ko.

"Kawawa naman siya noh? Hindi makatarungan ang ginawa sa kanya nila Doctor Carlos at ng artistang Maureen na iyun. Palibhasa kasi magkaibigan sila kaya

pinagkakaisahan nila ang kawawang babae na iyan." narinig ko pang wika. Hindi ko naman maiwasan na magtaka.

"Kaya nga...pinalabas talaga nila na magkapareho sila ng type ng dugo ng babaeng iyan para mauto nila. Naawa ako sa kanya kanina eh, feeling ko talaga gusto nilang ubusin ang dugo niya at kung hindi pa nawalan ng malay baka ayaw pa nilang tigilan." sabat naman ng isa pa.

"Nasaan pala ang dugo na iyun? Ang pagkakaalam ko, hindi naman kailangan ng dugo ang Maureen na iyun. Pinalabas lang nilang critical para mag-aalala ang asawa ng babae na iyan." narinig ko pang sagot ng isa pa. Hindi ko maiwasang maikuyom ang kamao ko kasabay ng pagtulo ng luha sa aking mga mata. Hindi kayang tangapin ng sistema ko na naisahan ako ni Maureen at baka nga kasabwat pa si Peanut.

Kung hindi lang ako nanghihina ngayun, parang gusto kong magwala sa galit. Hindi ako papayag na magaya ako sa nangyari kay Jeann. Mas matatag ako at pagbabayaran nila ang ginawa nilang ito sa akin.

Dahil mahina pa ako at wala akong lakas, nagkunwari akong umungol. Kaagad naman napalingon sa akin ang mga nurse na kanina pa nagti- tsimisan at nilapitan ako. Mukhang nandito ako sa ward dahil may mga kasama akong ibang mga pasyente.

Lalong nagpuyos sa galit ang puso ko sa isiping hindi man lang nag-effort si Peanut na kuhaan ako ng private room para makapagpahinga ako ng maayos.

"Mam, gising na po pala kayo. Kumusta po ang pakiramdam niyo?" kaagad na tanong nito sa akin.

"Nasaan ang asawa ko?" imbes na sagutin ang tanong nito si Peanut kaagad ang hinahanap ko. Umaasa ako na nasa paligid siya at hindi niya ako iniwan dito sa maliit na hospital na ito..

"Umalis na po Mama. Mga talong oras na din po ang nakalipas. Nadis-charge na din po kasi si Ms. Maureen." sagot ng nurse na kaagad na nagpatulo ng luha sa aking mga mata. Awa -awa namang napatitig ito sa akin.

"Nasaaan ang mga gamit ko? Pwede . bang pakiabot sa akin ang cellphone ko? " tanong ko. Kaagad naman itong tumalima at ibinigay sa akin ang aking cellphone.

"Salamat!" mahina kong bigkas bago ako nagdial. Kailangan kong makaalis sa hospital na ito dahil mukhang hindi ako ligtas dito. Kakilala ni Maureen ang Doctor na nakausap namin kanina at baka gawan ako ng masama.

Nakailang ring lang ako ng marinig ko na may nagsalita sa kabilang linya. Si Lucas ang tinawagan ko dahil hangat maari, ayaw kong ipaalam sa pamilya ko ang ginawa sa akin ni Peanut. Kakatapos lang ma-solved ang problema kay Jeann at ayaw ko na munang dagdagan iyun. Sarili ko itong laban kaya dapat lang na maging matapang ako.

Yes, matapang ako... at hindi lang ang isang katulad ni Maureen or ni Peanut ang magpapabagsak sa akin. Sisingilin ko sila sa lahat ng ginawa nilang kalapastanganan sa akin. Lahat sila pati na din ang Doctor na nag-assist kay Maureen kanina dahil sa panloloko nila sa akin.

"Lucas....pwede bang makisuyo sa iyo? "wala ng paligoy-ligoy kong bigkas ng marinig ko ang excited na boses nito sa kabilang linya.

 

Chapter 356

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kong makausap si Lucas, pinilit kong patatagin ang sarili ko habang hinihintay ko ito. Walang ibang higit na mas makakatulong sa kain ngayun kundi ang sarili ko lang.

Wala sa sariling tinitigan ang nurse na kanina pa din nakatitig sa akin. Bakas sa hitsura nito ang pakikisimpatiya sa akin. Mukha naman itong mabait kaya pilit ko itong nginitian. Halos kasing edad lang din yata ito ng iba ko pang mga pinsan.

"Matagal ka na bang nurse dito?" kaswal kong tanong sa kanya. Kaagad naman gumuhit ang ngiti sa labi nito bago sumagot.

"Magpa-five months pa lang po Mam. Kakapasa ko lang din po kasi ng board exam. Pasensya na po kung kanina niyo pa po napapansin na nakatitig ako sa

 

inyo. Para po kasing familiar ang hitusra niyo sa akin eh." sagot naman nito.

"Eh si Doctor Carlos, matagal na ba siyang Doctor sa hopital na ito?" muli kong tanong sa kanya. Natigilan ito at mabilis na lumapit sa akin.

"Medyo matagal na din Mam. Kaya lang, maraming mga nurses ang galit sa kanya. Jini-jowa niya po kasi ang ilan sa mga empleyado dito pagkatapos bigla niyang hinihiwalayan. Malayong kamag anak daw kasi noong aktres na si Maureen kaya masama din ang ugali. "halos pabulong naman na sagot nito. Kahit nanghihina pa ako, hindi ko naman maiwasan ma mapataas ang aking kilay.

Walang dahilan para palagpasin ko ang Doctor na iyun sa balak kong paganti. Lahat ng mga taong sangkot sa masakit na nangyari sa akin ngayun, babalikan ko.

Hindi pa nila tunay na kilala ang isang Charlotte Villarama. Sisiguraduhin kong luluhod silang lahat sa akin.

Sa isiping iyun hindi ko maiwasan ang muling pagpatak ng luha sa aking mga mata. Luha ng galit kasabay ng pag- usbong ng pagkamuhi sa puso ko.

"Kung sakaling oofferan kita ng trabaho, tatanggapin mo ba?" hindi ko namang maiwasang tanong dito. Kailangan ko ang nurse na ito para sa paghihigante ko. Ayaw kong magsayang ng oras. Hihintayin ko lang na muling manumbalik ang lakas ko at babalikan ko silang lahat.

"Po? Naku, gustuhin ko man kaya lang.. " hindi na natuloy pa ang sasabihin nito nang seryoso ko itong tinitigan.

"One million sa loob ng isang buwan. Alam mo naman siguro kung ano ang kondsisyon ng kalusugan ko ngayun diba? Kailangan ko ng makakasama

 

hanggang sa tuluyang gumaling ako." sagot ko sa kanya. Kaagad na rumihistro ang pagkagulat sa mga mata nito habang tinititigan ako. Inabot ko ang bag ko sa gilid ng hospital bed at kinuha ang wallet ko.

"I am Charlotte Villarama. Isa sa mga apo ng business tycoon na si Gabriel Villarama. Name your price nurse Ellaine dahil ikaw ang isa sa mga saksi sa mga nararanasan ko ngayun at kailangan kita para mapabilis ang paganti ko sa kanilang lahat." sagot ko habang titig na titig sa mga mata nito habang iniabot ko sa kanya ang isa sa mga Id's ko bilang patunayan sa kanya na hindi ako nagsisinugaling. Kaagad na nanlaki ang mga mata nito sa pagkagulat.

"Charlotte Villarama? Kayo po ang isa sa mga anak ni Christian Villarama? Apo po kayo ni Sir Gabriel?" sagot nito. Tumango naman ako. Kaagad naman

 

itong ngumiti.

"Naku Mam, ikinagagalak ko po kayong makilala sa personal. Malaki po ang utang na loob ko sa inyo dahil ang pamliya Villarama po ang nag sponsor sa akin para makatapos ako sa pag- aaral ko." sagot nito na kaagad ko namang ikinangiti. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon.

Sabagay, aware ako na maraming mga indibidwal at foundations ang tinutulungan ng Villarama clan. Nag- umpisa ang lahat ng iyun pagkatapos magretiro ng tuluyan si Grandpa Gabriel bilang CEO ng Villarama Empire. Hindi nakakagulat na isa sa mga nurse na kaharap ko ngayun ang nabibiyayaan ng pagtulong na iyun. Kaya naman, pagkatapos ng problemang ito, ipinapangako ko na magtatapos ako sa pag-aaral para makatulong din sa mga kapus-palad.

Kung ganoon, may malaking utang na loob ang nurse na ito sa pamilya namin. Malaking tulong sa akin iyun para makuha ko ang loyalty niya.

"I understand na kailangan niyo po ng tulong Miss Charlotte. Lalo na sa usaping medical. Huwag po kayong mag-aalala. Kahit na walang 1 Million, handa ko po kayong pagsilbihan sa abot ng aking makakaya mabayaran ko man lang po ang kabutihan ng pamilya niyo sa akin." nakangiti nitong sagot. Muli akong napangiti at nagpasalamat dito.

Tinanong ko na din ito kung may mga babayaran pa ako para ma-discharge. Sinabi niyang siya na ang bahala at sakto naman ng ilang oras na lang, matatapos na din ang duty nito. Napag- usapan namin na sasama siya sa akin at mag-a AWOL kung hindi siya papayagan ng hospital na magresign ng ura-urada. Wala siyang dapat ikabahala dahil matutulungan siya ng pamilya namin na makapasok sa isa sa mga malalaking hospital sa Metro Manila.

Hindi naman nagtagal, dumating na din si Lucas. Nagulat pa ito ng mapansin niya ang sitwasyon ko pero hindi na din nagtangkang magtanong pa. Napansin niya marahil na wala ako sa mood para magkwento.

Isinabay ko na si nurse Ellaine sa pag- alis sa hospital na iyun. Pero nangako ako sa sarili ko na babalik ako.

Babalikan ko ang Doctor na iyun at pagbabayarin sa kasalanan na ngawa niya. Laht sila magbabayad pati na din si Maureen at Peanut. Lintik lang ang walang ganti.

"Lucas, pasesnya ka na kung naistorbo kita. Ikaw kasi ang bigla kong naisip kanina na hingan ng tulong. Salamat dahil hindi mo ako binigo." kaagad na sambit ko habang tumatakbo ang kotse

 

na sinasakyan namin.

"Naku, ayos lang Charlotte. Magkaibigan tayo at walang ibang magdadamayan kundi tayo-tayo lang." sagot naman nito. Nakaupo ito sa tabi ng driver samantalang magkatabi naman kami ni Nurse Ellaine na kanina pa nakaalalay sa akin. Hindi talaga ako nagsisisi na kunin ang serbisyo nito. Matutulungan niya habang nagpapalakas ako.

"I think, kailagan muna natin dumaan ng hospital para matingnan ng mga eksperto ang kalagayan mo Miss Charlotte. Nag-aalala po ako.

Maraming dugo ang nawala sa inyo at para na din makakuha po tayo ng medical report niyo." narinig ko namang suggestion ni Ellaine na kaagad ko namang sinang-ayunan.

Dumaan nga kami ng hospital at dahil sa sitwasyon ko, kaagad na inirekomenda ng Doctor na i-confine muna ako. Pumayag na din ako dahil latang lata ang katawan ko at kailangan ko talaga ng seryosong medical attention. Kailangan kong maibalik ang dugo na nawala sa akin kung hindi baka magkakaproblema ako sa aking kalusugan. Malaking pasalamat ko dahil sa lahat ng sandali, nagiging karamay ko si Ellaine na sa unang araw pa lang na nagkakilala kami, hindi niya ako binigo at handa niya akong pagsilbihan sa lahat ng oras.

Ilang beses din akong kinumbinsi ni Lucas na sabihin sa pamilya ko ang nangyari sa akin pero tumanggi ako. Laban ko ito kaya haharapin kong mag- isa. Sisiguraduhin ko na makakaganti din ako sa kanilang lahat. Lalo na kay Peanut na nagawa akong lokohin sa kabila ng tiwala na ibinigay ko sa kanya.

 

Chapter 357

PEANUT POV

Alam kong malaking kalapastanganan ang nagawa ko kay Charlotte pero wala na akong gustong gawin ngayun kundi itama ang pagkakamali na nagawa ko sa kanya.

Pagkaalis pa lang ni Charlotte sa table namin kagabi ay dumating si Maureen at kaagad akong kinausap. Ininsist nito na ako daw talaga ang ama ng bata na nasa sinapupunan niya at nagpakita pa ito ng Pre Natal DNA certificate na ang nakasulat ako talaga ang biological father ng bata. Nagulat ako pero mas nagulat ako ng naglakad si Maureen papuntang banyo para umihi.

Sakto naman na hindi pa lumalabas si Charlotte kaya kaagad ko itong sinundan. Pero huli na dahil nagpang- abot na ang dalawa at nasaktan na si Maureen.

Knowing Charlotte, hindi din talaga ito nagpapatalo kapag ganitong bagay ang pag-uusapan. Palaban ito kaya siguro nasaktan niya si Maureen na siyang dahilan kung bakit muntik ng napahamak ang sanggol na nasa sinapupunan ni Maureen. Ang sanggol na iniinsist nito na anak ko daw.

Alam kong naging unfair ako kay Charlotte sa aspitong iyun pero wala na akong magagawa pa. Nangyari na ang lahat at susuyuin ko na lang ito at tatangapin ang galit niya. Ang importante ngayun, ligtas na si Maureen at ang bata na nasa sinapupunan nito.

Pagkahatid ko sa bahay kay Maureen ay nagmamdali akong nagdrive pabalik ng hosptal. Walang malay tao si Charlotte ng iniwan ko ito at hindi ko maiwasang mag-alala na baka mapahamak ito dahil sa dami ng dugo na nakuha sa kanya kanina. Kapag mapahamak ito, hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko.

Pagdating ng hospital, nagulat pa ako dahil kaagad na sinabi sa akin ng receptionist na nakaalis na daw si Charlotte. Pinigilan daw nila ito dahil delikado pa dito ang lumabas ng hosptal dahil sa kanyang sitwasyon pero ayaw daw nitong papigil. Ini- expect ko na iyun dahil alam ko kung gaano katigas ang ulo ni Charlotte. Lahat ng gusto nitong gawin ay ginagawa niya at hindi ito basta-basta nakikinig kahit kanino.

Sa sobrang pag-aalala, muli akong bumalik ng kotse at kaagad na tinawagan ang number nito. Kaagad akong nakaramdam ng frustrations ng nakapatay ang phone nito at hindi ko malaman kung saan ito hahagilapin. Delikado sa kanya ang magpagala-gala sa labas lalo na at sa kondisyon nya ngayun. Baka mapamahamak ito ng tuluyan.

Dapat talaga hindi ko na lang siya iniwan kanina. Pwede naman akong magtawag ng kaibigan para sunduin si Maureen pero hindi ko nagawa.

Ngayung biglang umalis si Charlotte dito sa hospital, saan ko siya hahagilapin?

Nagmamdali akong nagdrive pauwi ng bahay. Abot-abot ang aking dasal na sana umuwi na lang ito ng bahay at magpahinga. Willing naman akong tanggapin ang galit niya kung sakali dahil alam ko naman kung ano ang pagkakamali ko.

Pagdating ng bahay, kaagad akong dumiretso ng kwarto namin. Muli akong nakaramdam ng frustrations at takot ng mapansin ko na walang bakas ni Charlotte ang umuwi ng bahay. Para akong nauupos na kandila na napaupo sa kama habang sinasabunutan ang sarili ko.

"! Charlotte! Nasaan ka na ba? God! Ang tanga-tanga ko! Bakit ko ba siya iniwan sa hospital kanina?" hindi ko maiwasang bigkas at nagmamadaling tumayo ng kama at mabilis na naglakad pabalik ng aking kotse. Hindi pwedeng manatili lang ako sa bahay at maghintay kung kailan siya uuwi. Baka mapahamak si Charlotte at hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag mangyari iyun.

Wala akong choice kundi magdrive papuntang mansion. Naalala ko ang sinabi ng ka-triplets nito na si Christopher na kapag masama daw ang loob ni Charlotte, sa mansion ito dumideretso. Safe akong pumuta doon dahil alam kong nasa resort pa sila Grandma Carissa at Grandpa Gabriel, samantalang si Rafael naman tiyak nasa opisina.

Magtatanong- tanong lang naman ako kung nagawi si Charlotte doon. Tiyak din kasi na malaking gulo kapag malaman nila na nawawala si Charlotte.

Pagdating ng mansion kaagad akong pinagbuksan ng gate ng gwardiya. Hindi na ako nagtangka pang ipasok ang kotse ko sa loob bagkos bumaba na lang ako at nilapitan ng guard. Kilala na nila ako bilang asawa ni Charlotte kaya madali na lang akong makakuha ng impormasyon na kakailanganin ko.

"Manong, nagawi po ba dito si Mam Charlotte niyo?" walang paligoy-ligoy kong tanong. Saglit pa itong nag-isip bago umiling.

"Hindi po Sir. Wala pa pong dumadating na kahit sinong bisita ng mansion." sagot naman nito. Tumingin muna ako sa loob bago tumango.

"GAnoon po ba? Kung ganoon, salamat na lang po. " sagot ko naman at nagmamadali ng bumalik ng kotse.

Mahigpit kong hinawakan ang manibela at mabilis na nagdrive paalis.

Magulo ang isipin ko. Saan ko hahanapin si Charlotte? Alangan naman na umuwi siya sa bahay ng mga magulang niya? Kung umuwi nga siya doon, malalagot ako nito sa mga byanan ko. Tiyak na malalaman nila ang ginawa ko sa anak nila at sigurado akong kamumuhian nila ako dahil pinagkatiwala nila sa akin ang anak nila.

Muli kong dinampot ang aking cellphone. Tinatawagan ka ng makailang ulit ang number ni Charlotte kaya lang hindi talaga nito sinasagot. Parang gusto kong magwala sa galit.

Dinala ako ng mga paa ko pauwi ng bahay. Kumuha ng alak at pumasok sa loob ng kwarto. Binilinan ko pa ang kasambahay ko na kapag dumating si Charlotte kaagad nila akong katukin.

Hindi ako makakapag-isip ng tama dahil sa nangyari.

Hindi ko na namalayan pa ang pagkalasing ko. Nakatulog ako at muling nagising na madilim ang buong paligid. Walang palatandaan na umuwi si Charlotte kaya mabilis akong nagpalit ng damit at bumalik ng kotse.

Hindi ako pwedeng manatili ng bahay hangat hindi ko siya mahahanap! Baka iyun pa ang ikabliw ko.

Akmang magdadrive na sana ako ng marinig ko ang pagtunog ng aking cellphone. Dali-dali kong sinagot iyun at hindi ko maiwasan na makaramdam ng tuwa ng marinig ko ang boses ni Charlotte sa kabilang linya.

Lahat ng pag-aalala sa puso ko biglang naglaho at napalitan ng galak sa isiping nasa mabuting kalagayan siya.

"Baby nasaan ka ba? Binalikan kita ? kanina sa hospital pero nakaalis ka na daw? Alam mo bang kanina pa ako nag- aalala sa iyo? Sabihin mo sa akin kung nasaan ka, susunduin kita kaagad!" excited kong wika. Nilakipan ko pa ng lambing ang boses ko para maramdaman niya na walang nagbago sa damdamin ko para sa kanya. Ilang oras lang kaming hindi nagkasama pero miss na miss ko na siya. Mahal na mahal ko ito at ipinapangako ko na

itatama ko ang pagkamali kong ito.

Isang mahinang buntong hininga ang narinig ko dito bago ito sumagot.

"Hindi na kailangan! Kaya ko na ang sarili ko. Hindi ko kailangan ang isang manloloko at walang kwentang lalaki na kagaya mo Peanut!" sagot nito. Ramdam ko ang galit sa boses nito pero hindi ako nagpatinag. May kasalanan akong nagawa sa kanya kaya normal lang na magalit siya sa akin.

"Charlotte naman! Dont do this! Mag- usap tayo..please!" sagot ko. Hindi ito umimik bagkos naramdaman ko ang pagkawala nito sa kabilang linya. Kaagad ko itong tinatawagan pero dini- decline niya ang tawag ko. Katunayan lang na ayaw niya na akong makausap. Kaagad ko namang pinaghahampas ang ma kamay ko manibela ng sasakyan dahil sa matinding galit.

 

Chapter 358

CHARLOTTE POV

Halos tatlong araw din akong nag-stay ng hospital bago ako pinayagan ng Doctor ko na makalabas. Kaagad akong dumiretso sa condo unit ko na niregalo nila Mama at Papa sa akin noong nakaraang 18th birthday ko. Noong hindi pa ako kasal kay Penaut, ginagawa naming tambayan ito ng mga classmates ko kapag may mga projects kaming dapat tapusin

Hindi ko pa nababanggit kay Peanut ang tungkol sa condo ko na ito kaya safe akong tumira dito hanggang sa tuluyan nang maging maayos ang kalagayan ko.

Wala pa akong balak ng umuwi sa bahay namin ni Peanut. Nag-iipon pa ako ng tapang at lakas ng loob sa muling paghaharap naming dalawa. Mahal ko siya at sa pagkakaton na ito ayaw ko ng pairalin kung ano man ang nararamdaman ng puso ko.

Sariwa pa rin sa puso at isip ko ang gingawa niyang kawalang hiyaan sa akin. Mas pinaburan niya pa ang Maureen na iyun compare sa akin na asawa niya. Hinitayin niya lang talaga na makarecover ako ng tuluyan at magtotoos kami.

Hanggang ngayun, hindi pa rin ako makapaniwala sa mabilis na pagtatapos ng magandang samahan namin ni Peanut. Hindi man lang kami umabot ng isang buwan. Ni hindi pa nga ako masyadong nag-enjoy sa mga bisig niya.

Hindi ko maiwasan na mapabuntong hininga at tumitig sa kawalan.

Hanggang ngayun, nagtatalo pa rin ang kalooban ko kung sasabihin ko ba ito sa pamilya ko. Pero ayaw ko din talagang makaabala sa kanila. Buhay ko ito at dapat lang na harapin kong mag-isa.

Natigil lang ako sa pagmumun-muni ng tumunog ang door bell ng condo unit ko. Tumingin pa sa akin si Nurse Ellaine bago ito naglakad patungo sa pintuan para tingnan kung sino ang nasa labas.

"Miss Charlotte, lalaki po ang nasa labas. Parang siya po yata ang hinihintay niyong bisita." imporma sa akin ni nurse Ellaine habang nakasilip ito sa loophole ng pinto para makita kung sino ang nasa labas.

"Baka ang pinsan ko iyan. Pakibukas na lang ng pintuan." sagot ko. Kaagad naman itong tumalima at kaagad na pumasok si Kenneth habang seryoso ang mukhang inilibot ang tingin sa paligid.

Sa dinami-dami ng pwede kong tawagan, siya ang unang sumagi sa isip ko. Alam kong malaki ang maitutulong sa akin ni Kenneth. Isa pa, alam kong magaling din itong magtago ng sekreto at kahit hindi man kami ganoon ka- closed na magpinsan, alam kong hindi niya ako bibiguin.

"Kenneth!." kaagad kong tawag sa kanya kaya kaagad na dumako ang tingin nito sa akin. Kunot noong naglakad papunta sa akin at naupo sa tapat ko.

"Anong nangyari" Bakit ganyan ang hitsura mo? May sakit ka ba?" sunod- sunod na tanong nito. Hindi ko mapigilan ang maluha at biglang nakaramdam ng awa sa sarili ko. Feeling ko talaga hindi ko deserve na magkaganito eh.

Kaagad naman tumayo si Kenneth mula sa kanyang pagkakaupo at lumapit sa akin at tinabihan ako.

Kaagad naman akong napayakap dito at umiyak ng umiyak sa balikat nito.

"Si Peanut...niluko niya ako!" sambit ko sa kanya. Para akong bata na nagkaroon ng kakampi sa pagkakataon na ito. Kaagad ko namang naramdaman ang paghagod nito sa likod ko kaya naman lalo akong naiyak.

"What happened? Niluko ka niya? Akala ko ba 100% ka ng sure na hindi ka nya sasaktan?" tanong nito sa akin. Kaagad naman akong napakalas sa pagkakayakap dito at pasimpelng pinunsan ang luha sa aking mga mata.

"Iyun din ang akala ko. Pero niluko niya ako. Muntik niya na akong ipahamak dahil sa ex girl friend niya." sagot ko naman. Seryoso itong tumitig sa akin bago malakas na napabuntong hininga.

Si Kenneth ang tinawagan ko dahil sa aming lahat ito ang pinaka-astig. Isa pa, magaling itong magtago ng sekreto. Hindi kasi pwede ang mga ka- triplets ko na sila Charles at Christopher dahil tiyak magsusumbong kaagad ang mga iyun kina Mama at Papa kapag malaman nila kung ano ang nangyari sa akin. Hangat maari, ayaw kong makaladkad sa iskandalo ang pamilya namin dahil lang sa akin.

"Sabi ko naman sa iyo eh...kapag playboy, playboy talaga....hindi dapat pagkatiwalaan. Sa panahon ngayun, mahirap ng makahanap ng tapat at tunay na pagmamahal!" narinig kong pasaring ni Kenneth.

"Oo na...alam ko na iyan..huwag mo ng ulit-ulitin." sagot ko sa kanya habang pigil ko ang sarili ko na muling maluha.

"Bakit ba kasi ayaw mo pang ipaalam kina Tita at Tito ang problema mo. Mahal ka ng mga iyun at maiintindihan ka nila." muling wika nito. Hindi ko maiwasan na mapatitig dito bago ito sinagot.

"Sabihin na lang natin na ayaw kong makita nila ako sa ganitong sitwasyon. Ayaw kong mag-alala sila sa akin. Isa pa, nandito ka naman eh..tutulungan mo naman ako diba?" sagot ko. Malalim itong napabuntong hininga bago nagsalita.

"Yah..willing akong tumulong sa iyo. Para saan at naging businessman at soon to be lawyer ako kung hindi kita matutulungan sa simpleng problema na ito." nagyayabang pa nitong sagot.

Oo, kahit na nag-aasikaso ito sa mga negosyo ng pamilya mga magulang nito, patuloy pa rin itong pumapasok ng School para matuloy ang pangarap ng maging abogado. Sa aming magpipinsan, si Kenneth din ang may pinakamataas na pangarap. Mayaman naman na sana sila dahil ito na ngayun ang namamahala sa kompanya na naipundar ni Tito Kurt, pero hindi ito nakonteto. Mahilig ito sa mga challenges at marami itong pangarap.

Kinuha ko ang papel na nakapatong sa lamesita at iniabot dito. Kaagad nya namang iyung tinagap.

"Nabuntis ni Peanut ang isa sa mga ex girlfriend niya. Si Maureen! Iyan iyung katunayan, at dahil din sa lintik na papel na iyan kaya muntik na nilang ubusin ang dugo ko." muling wika ko dito. Kaagad naman napakunot ang noo nito at tinitigan ang papel na hawak nito.

"Non- Invasive Prenatal Paternity?" bigkas nito. Kaagaad akong tumango.

"And positive na si Peanut ang ama? Wow? Ang galing na ng technology ngayun ah. Fetus pa lang, nalalaman na kaagad kong sino ba talaga ang Tatay?" muling bigkas nito. Napansin ko pa na pinakatitigan nito ang hawak na papel. Biglang nangunot ang noo nito at tumitig sa akin.

"Napa check mo na ba ang legitimacy ng papel na ito?" maya-maya ay seryoso nitong tanong. Kaagad naman akong umiling.

"Iniabot lang sa akin ni Peanut iyan doon sa hospital. Bakit? May problema ba sa papel na iyan?" tanong ko. Kaagad itong umiling. Seryoso akong tinitigan bago ibinulsa ang papel na ibinigay ko sa kanya.

"Hindi pa ako sure pero titingnan ko kung ano ang magagawa ko. Siya nga pala..sigurado ka na ba na gusto mo ulit makausap ang Doctor na kasabwat ni Maureen? Ready ka na ba na muli siyang makaharap?" tanong nito. Kaagad akong tumango

"Maraming dugo ang nasayang sa akin kaya siya ang uunahin ko. May magagawa ka ba para maiharap mo siya sa akin?" tanong ko sa kanya. Natawa pa ito bago tumango.

"Of course....huwag kang mag-alala. Ako ang bahala. Magpapatulong ako sa mag ka-fraternity ko para magawa kaagad kung ano ang gusto mo."

nagyayabang na sagot na naman nito. Kaagad akong napangiti. Hindi talaga ako nagsisisi na ito ang nilapitan ko. Alam kong hindi ako bibiguin ni Kenneth.

 

Chapter 359

CHARLOTTE POV

"Dont worry, willing akong magbayad kahit magkano. Kahit naman hindi pa ako nag-uumpisang mag work, may malaking savings na ako sa banko. Pwede kong bawasan ang mga iyun para mabayaran kita Kenneth." muling wika ko kay Kenneth. Natawa ito at ginulo ang buhok ko. Kaagad naman akong napasimangot.

"Ano ba iyang sinasabi mo na babayaran mo ako? Alam mo, feeling ko hindi ka pa masyadong nagma- matured. Bakit ba ipinakasal ka nila Tita at Tito sa playboy na iyun kung ganiyan pa rin ang takbo ng utak mo?" natatawa nitong wika. Naiinis ko naman itong hinampas sa balikat.

"Nag-ooffer lang ako ng bayad. Alam kong sa panahon ngayun wala ng libre. Isa pa, gusto kong makaganti sa Doctor at Matireen na iyun!" naiinis kong sagot. Halos maluha -luha naman ito sa kakatawa.

Ito ang isa sa mga possitive vibes ni Kenneth. Basagulero pero mabilis patawanin. Malambot din ang puso nito kapag kapakanan na ng pamilya ang pinag-uusapan.

"No need! Hindi naman kita sisingilin eh. Kayang kaya kong gawin ang pinagagawa mo na hindi na kailangan gumastos ng malaki." sagot nito.

"Siya nga pala! Sino siya?" maya- maya bulong nito sa akin. Napasulyap ako kay Nurse Ellaine na noon ay abala sa kusina bago ko muling itinoon ang tingin ko kay Kenneth.

"Siya ang tagapag alaga ko. Nurse iyan sa hospital kung saan ako

 

pinagkaisahan nila Peanut at nakiusap lang ako sa kanya na sumama sa akin dahil kailangan ko ng may makakasama habang nagpapalakas ako.." kaswal ko namang sagot.

Isang makahulugang ngiti ang sumilay sa labi nito habang nakatitig kay Nurse Ellaine bago ibinalik ang attention sa akin.

"Pwede ko ba siyang maging personal secretary ko kapag hindi mo na siya kailangan?" sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na matawa.

Basang basa ko na ang mga ganitong galawan ni Kenneth eh.

"Hoyyy! Mabait iya..huwag mo ng pagtripan!" sagot ko. Natawa ito at nagmamdali ng tumayo.

"Basta! Parang iyan na lang din ang maging bayad mo sa akin kapag magawa ko ng maayos ang trabaho na pinapagawa mo sa akin. Kahit nurse siya..pwede pa din siyang maging secretary ko." natatawa nitong sagot.

"Ah basta! Hindi ako papayag. Nurse si nurse Ellaine at sa hospital lang siya pwedeng magtrabaho." kunwari ay seryoso kong sagot sa kanya. Kaagad itong napasimangot at nagmamadaling naglakad papuntang pintuan ng unit ko. Natatawa ko na lang itong nasundan ng tingin.

"Charlotte naman...iyan ang gusto kong kapalit sa pagtulong ko sa iyo eh. "natatawa pa nitong muling wika at nagmamdali ng lumabas ng unit ko. Natatawa ko na lang itong nasundan ng tingin.

Kahit papaano, gumaan nag pakiramdam ko sa presensya ni Kenneth. Ang sarap kasi talaga nitong kausap. Ramdam ko ang pakikisimpatiya niya sa akin kahit loko loko ito. Sabagay, parang kapatid naman na din kasi ang turingan naming magpipinsan. Naging parang " Kuya" ko na din kasi ito habang lumalaki ako.

Naging mabilis ang pag-usad ng araw. Sa wakas, naging maayos din ang kalagayan ko. Sa lahat ng mga nangyari sa aming dalawa ni Peanut, may mahalagang bagay akong na-give up. Iyun ay ang aking pag-aaral.

Yes...tuluyan kong napabayaan ang aking pag-aaral. Hindi na ako

nakakapasok ng School at tangap ko ng mapag iiwanan na ako ng mga kaibigan / classmates ko. Ganoon talaga siguro ang buhay. Hangat hindi ako makakaganti sa mga taong ginwang miserable ang buhay ko, hindi talaga siguro ako makakapg focus sa pangarap ko.

Mabuti na lang at naging smooth ang lahat sa akin. Nandiyan din si Nurse Ellaine na handang umalalay sa lahat ng oras.

"Miss Charlotte, tumawag nga po pala si Sir Kenneth habang naliligo kayo. Gusto niya daw po kayong makausap."

 

kakalabas ko lang ng kwarto ng bigla akong salubungin ni Nurse Ellaine tungkol sa pagtawag ni Kenneth sa akin. Kaagad naman akong nagpasalamat dito at kaagad na nag return call kay Kenneth.

Wala namang ibang sinabi si Kenneth kundi ang maghanda daw ako. Susunduin niya daw ako at may sorpresa daw siyang gustong ibigay sa akin. Kaagad naman akong naghanda at excited sa pagdating nito.

Simula ng dumating ako dito sa condo ko, hindi na din kasi talaga ako nakakalabas. Si Ellaine ang palaging inuutusan ko tuwing may mga kailangan akong bilihin. Malaking epekto talaga sa kalusugan ko ang ginawang pagkuha sa akin ng dugo noon sa hospital. Hanggang ngayun, masasabi kong hindi pa rin ako totally recovered.

"Are you ready?" kasalukuyan akong nakaupo sa sofa ng dumating si Kenneth. Kaagad akong tumayo sabay tango.

"Anong surprised ba iyan inihahanda mo sa akin?" kaagad na tanong ko sa kanya. Tumitig pa ito sa gawi ni Nurse Ellaine bago ibinaling ang tingin sa akin.

"Malalaman mo din mamaya! Hwag kang atat!" natatawa nitong sagot at nagptiuna ng naglakad palabas ng condo unit ko. Kaagad naman akong napasunod dito.

Nagulat pa ako nang pagkababa namin sa parking area, isang puting van ang naghihintay sa amin. Nahihiwagaan tuloy akong napatitig kay Kenneth. Natawa naman ito habang dahan- dahan na binubuksan ang pintuan at tumampad sa paningin ko ang seryosong mukha ng mga ka-triplets ko. Seryoso ang mga mukha ng mga ito habang titig na titig sa akin.

"Teka lang....a -- ano ang ibig sabihin nito?"

bigkas ko. Kaagad na bumaba si Charles at Christopher mula sa loob ng van at nilapitan ako sabay yakap sa akin.

"Silly girl! Bakit ba kailangan mong ilihim sa amin lahat ng mga nangyari sa iyo? Ganoon na ba kami kawalang kwenta sa paningin mo para isekreto mo sa amin kung ano man ang problema mo?" wika ni Charles sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapahikbi.

"Mukhang astig ka lang Sis, pero mahina ka pa rin. Ikaw ang naunang lumabas sa ating tatlo dito sa mundo kaya mga "Kuya' mo kami na dapat magtatanggol sa iyo sa mga ganitong klaseng sitwasyon." wika naman ni Christopher. Lalo tuloy nag-uunahan sa pagpatak ang luha sa aking mga mata. Hindi ko na tuloy malalaman pa kung ano ang sasabihin ko.

"Ssshhhh, tahan na! Gusto mong makaganti diba? Nandito na kami... gaganti ka! Gagawin namin ang lahat para makaganti ka! And regading naman sa tanga mong asawa...kami na ang bahala sa kanya." wika ulit ni Charles na nagpakalas sa pagkakayakap ko dito.

"Alam na din ba ito nila Mama at Papa?

" tanong ko. Sabay naman silang umiling.

"Nope! Nasa Europe siila Mama at Papa ngayun. Remember, tuwing nalalapit ang wedding anniversary nila, nagbabyahe sila abroad kaya kaming bahala sa mga taong nanakit sa iyo Sis. Pagbabayaran nila ang lahat ng ito at simula ngayung araw...mag- uumpisa na tayong maningil." wika ni Christopher.

"Dont worry, walang ibang nakakaalam tungkol dito kundi tayo tayo lang. Paglalaruan natin ang mga taong gumawa nito sa iyo hanggang sa lumuhod sila sa harapan mo Charlotte. "sabat naman ni Charles. Bakas sa boses nito ang panggigil kaya naman hindi ko maiwasan na mapangiti.

Sabay pa nila akong inalalayan pasakay ng van. Nagpatianod na lang ako habang hindi ko mapigilan na makaramdam ng excitement sa mga susunod na mangayayari. Kahit na hindi ako ang kumilos...may mga taong kikilos para makaganti ako sa mga nang api sa akin.

 

Chapter 360

CHARLOTTE POV

Tahimik akong nakatitig sa labas ng bintana ng kotse habang bumibyahe kami ng maagaw ang attention ko ni Kenneth. May iniabot ito sa aking envelope na kaagad ko namang tinangap.

"Ano ito?" tanong ko sabay bukas ng envelope. Hindi naman sumagot na si Kenneth kaya itinoon ko na lang ang attention ko sa laman nito.

Familiar sa akin ang mga papel. Ito iyung Pre-Natal Test na binigay sa akin ni Peanut. Kaagad na napakunot ang noo ko ng mabasa ko kung ano ang nilalaman niyon. Biglang sumikdo ang dibdib ko sa kaba dahil sa pinaghalong emosyon at wala sa sariing napatitig ako kay Kenneth.

"Fake...naisahan na naman ang tanga mong asawa." seryosong wika nito.

Halatang gigil na gigil ito kay Peanut base na din sa expression ng mukha nito habang sinasabi ang katagang iyun. Muli kong tinitigan ang papel nang hindi makapaniwala.

"Gawa-gawa lang ng karibal mo kung ano man ang nakasulat sa papel na iyan. Pinuntahan at nagpa-imbistaga na ako tungkol sa clinic na iyan pero hindi nag-eexist. Lahat ng mga nakasulat diyan ay peke." muling wika ni Kenneth. Hinid ko tuloy maiwasan na mapahigpit ang paghawak ko sa papel. Samot saring emosyon ang biglang naramdaman ng puso ko sa mga sandaling ito.

"Tingnan mo nga naman. Hindi ko akalain na may pagka-tanga din pala si bayaw. Ang bilis mapaniwala sa isang kasinungalingan. Huwag mo na syang balikan Charlotte ha? Hindi kayo bagay. 11 sagot naman ni ng ka-triplets ko na si Charles. Hindi ko tuloy maiwasan na maluha.

"Ibig sabihin, posibleng hindi anak ni Peanut ang ipinagbubuntis ngayun ni Maureen?" hindi ko maiwasang tanong. Kaagad naman tumango si Kenneth.

"Posible iyun! Nagpaimbistiga na din ako tungkol sa bagay na iyan at maliban sa tanga mong asawa, may iba pang dini-date si Maureen. Isang politiko na may asawa din." sagot ni Kenneth. Kaagad naman akong napatitig dito.

"So, may posibilidad na siya ang Tatay ng ipinagbubuntis ngayun ni Maureen? " sagot naman ni Christopher. Kaagad naman tumango si Kenneth.

"Yes. Posible iyun. Hayyyy, mga babae nga naman. Ang hirap ispelingin. Napaka-unfair nila. Imagine, lahat gagawin makuha lamang ang gusto." muling wika ni Kenneth. Kaagad ko namang pinalis ang luha sa mga mata ko bago ako sumagot.

"Napadalhan niyo na ba ng kopya tungkol dito si Peanut." tanong ko naman. Kaagad naman nagkatinginan ang tatlo bago sumagot si Kuya Charles.

"Hayaan mo siya. Tatanga-tanga at hayaan mo siyang maniwala na magkaanak na sila ng babaeng iyun." wika pa nito. Bakas sa boses nito ang inis kaya naman hindi ko maiwasan na maipikit ang aking mga mata.

Pakiramdam ko biglang sumakit ang ulo ko sa mga nalaman. Pakana pala lahat ito ni Maureen at talagang pinahirapan pa ako ng bruha dahil sa walang kwenta niyang paratang. Humanda talaga siya akin

"Sino ang politikong iyun? Ano ang pangalan ng asawa?" mahina kong tanong. Kaagad naman napatikhim si Charles bago sumagot.

"Bakit? Kalimutan mo na ang tungkol dito. Hayaan mo ang Peanut na iyan na maloko ng isang babae habang buhay. Pagkauwi nila Mama at Papa, ako na mismo ang magkikwento sa kanila tungkol sa ginawa sa iyo ng magaling mong asawa. For sure sila na din mismo ang gagawa ng paraan para makalaya ka sa kasal niyong dalawa ni Peanut." mahaba namang wika ni Charles. Sa kanilang dalawa ni Christopher, mas nararamdaman ko sa kanya na hindi ito boto kay Peanut.

"Charles..please! Hayaan niyo muna akong i-solve ang problemang ito. Huwag niyo munang ipaalam kina Mama at Papa lalo na ngayun na hindi pa ako nakakaganti. Ang tanong ko na lang kasi ang sagutin mo. Ano ang pangalan ng politiko na iyun." sagot ko. Kaagad naman sumabat si Kenneth sabay abot sa akin sa hawak nitong cellphone.

"Panoorin mo na lang. Kung mahilig ka sa politics, mamumukhaan mo ang lalaking kasama ni Maureen sa video." wika pa nito.

Kaagad ko namang naitakip ang kamay ko sa bibig ko habang nakatitig sa naturang video. Walang hiya...si Maureen, may ka-sex na naman? Ibang lalaki at hindi ko kayang panoorin iyun. Wala sariling nabitawan ko ang cellphone na hawak ko at namumutlang nagpaplipat-lipat ng tingin sa tatlo kong kasama na noon ay nagkatawanan na dahil siguro sa reaksyon ko.

"Hindi ko kayang panoorin. Walang hiya..bakit ba ang hilig nilang gumawa ng kahalayan tapos bini-video." sagot ko. Kaagad naman pinulot ni Kuya Charles ang cellphone sa sahig ng kotse. May ngiti sa labi nito habang pinagmamasdan ang video at ilang saglit lang ay naging abala na ito sa kakapindot sa cellphone.

"Make it sure na mai-share mo sa lahat ng social media outlet ang video na iyan. Maghintay lang tayo ng ilang oras at tiyak na may malaking gulo ang sisiklab sa mundo ng showbiz at sa pamilya ng politiko na iyan." natatawa namang wika ni Kenneth. Nagulat ako at kaagad kong tiningnan kong ano ang ginagawa ni Charles at nagulat ako dahli abala nga ito sa kaka-upload.

"Hi-hindi kaya natin ito ikakapahamak?" hindi ko maiwasang bigkas. Malawak ang mundo ng internet at siguro magbibilang lang kami ng minuto at kakalat kaagad ang scandal video na ito lalo na at isang sikat na personalidad ang sangkot nito. Baka din malagay kami sa alanganin kapag magpa-imbistiga ang kampo ni Maureen kung sino ang nasa likod ng pagpapakalat ng naturang mga videos.

"Dont worry. Hindi natin ito ikakapahamak dahil cellphone mismo ng Maureen na iyun ang gamit natin ngayun." natatawang sagot ni Kenneth sa akin.

"Ta-talaga? Pati cellphone ni Maureen, nakuha niyo? Paano niyo nagawa iyun?" tanong ko.

"We have our way! Mabilis kumilos kapag may perang involved. Halos naman lahat ng tao na nakapalibot sa kanya, mabilis masilaw sa pera kaya kaunting tapal lang, babaliktad kaagad. "natatawang sagot ni Kenneth.

Parang normal na lang sa kanya ang ginagawa niya. Pwede na palang maging detective itong pinsan ko sa sobrang bilis gumawa ng trabaho. Muli konng tinitigan si Charles habang abala pa rin ito sa cellphone ni Maureen. Patuloy ito sa pag-upload ng video at ilang oras lang ang bibilangin tuluyan ng masira nag reputasyon ng babaeng iyun.

NI wala man lang akong effort na ginawa para makaganti sa Maureen na iyun. Sapat na pala ang mga kapatid ko at pinsan ko na gumawa ng hakbang para mabigyan ng hustisya ang nangyari sa akin.

 

Chapter 361

 

PEANUT POV

Halos dalawang linggo na akong walang balita kay Charlotte at sa bawat araw na nagdaan ay parang unti-unti akong pinapatay. May mga taong binayaran na din ako para hanapin ito pero wala pa ring balita tungkol sa kanya. Parang bigla na lang itong naglaho na parang bula at ang ipinagtataka ko pa, hindi siya hinahanap ng mga Villarama sa akin. Ibig sabihin lang noon, hindi nagsumbong si Charlotte sa kanila.

Parang gusto kong magpakamatay sa tindi ng pag-usig ng konsensya ko sa akin. Hindi na din ako halos makatulog at makakain.

"Baby! Nasaan ka na ba? Umuwi ka na oh? Miss na miss na kita!" wika ko habang titig na titig sa wedding picture namin. Ilang ulit ko na bang sinasabi ang katagang iyun? Hindi ko na mabilang at para na akong mababaliw dahil sa mga nangyari.

Natigil lang ako sa pagmumuni-muni ng makarinig ako ng mahinang pagkatok sa pintuan ng kwarto. Kaagad akong tumayo at binuksan iyun at bumungad sa akin ang seryosong mukha ng isa sa mga kasambahay ko.

"May damating pong sulat sa inyo Sir." wika nito sa akin sabay abot sa akin ang isang sobre. Kaagad ko naman iyung kinuha sa kanya at muli kon isinara ang pintuan ng kwarto.

Muli akong naupo ng kama habang binubuksan ang sobre na naglalaman ng sulat.

Pagkabukas ko sa sobre kaagad na napakunot ang noo ko ng may mapansin akong isang familiar na papel. Ito iyung papel na ibinigay sa akin ni Maureen na ibinigay ko din kay Charlotte. Ang Pre Natal DNA Test at sa likod ng papel ay may nakatatak na katagang "fake result, clinic doesn't exist!".

Parang biglang nanlaki ang ulo ko sa mga nabasa. Pinakatitigan ko pa ang papel habang pilit na mini-memorized sa isip ko ang address ng naturang clinic na nagsagawa ng DNA test.

Kinuha ko ang susi ng aking kotse at hawak pa rin ang naturang papel, mabilis akong lumabas ng kwarto at diretso sa aking kotse at nagdrived paalis.

May gusto lang akong i-verify. Kung talgang fake ang papel na ibinigay sa akin ni Maureen, malinaw pa sa sikat ng araw na naloko niya ako at si Charlotte ang nag suffer dahil doon. Parang gusto ko tuloy iuntog ang ulo ko sa salamin ng bintana ng kotse ko dahil ngayun ko lang narealized kung gaano ako ka-tanga.

Mabilis akong nakaratating sa address na nakasulat sa papel. Nagtanong - tanong pa ako sa mga katabing istablishemento at hinanap ang clinic na nagsagawa ng DNA Test. Kahit sinuyod ko na ang buong lugar, walang makapagturo kaya naman lulugo-lugo akong naglakad pablalik ng aking kotse.

"Shit! Naisahan ako ni Maureen? Niloko niya ako?" bigkas ko habang nanlilisik ang aking mga mata na nakatitig sa Pre Natal DNA Test! Hindi kayang tangapin ng kalooban ko na naluko ako ng isang walang kwentang babae at ang malala pa nito, iyun ang naging dahilan kung bakit hindi ko mahanap-hanap ngayun si Charlotte.

Mabilis kong ipinaarangkada ang sasakyan paalis ng lugar. Ayaw kong magsayang ng oras. Pupuntahan ko si Maureen at magtotoos kami. Hindi ako papayag na hindi siya mabigyan ng leksiyon dahil sa ginawa niyang ito sa akin. Hindi ako papayag na lokohin niya ako ng ganoon ganoon na lang.

Dumiretso ako kung saan posibleng nandoon si Maureen sa mga oras na ito. May sinu-shoot ito ngayun na isang teleserye sa isa sa mga sikat na pasyalan sa Manila. Hindi na ako makapaghintay pa. Pupuntahan ko siya at matitikman niya ang galit ko.

"Halos paliparin ko ang aking kotse habang hindi malaman kung paano ilalabas ang galit ng kalooban ko. Pakiramdam ko pa nga, makakapatay ako ng tao dahil sa tindi na emosyon ko ngayun.

"Baby, promise...igaganti kita..... Kukunin ko sa Maureen na iyun kung ano man ang nawala sa iyo." sambit ko pa habang mahigpit ang pagkakakapit ko sa manibela. Hindi ko na nga namalayan pa ang patulo ng luha sa mga mata ko.

"Alam ng Diyos kong gaano kita na- miss Baby. Please umuwi ka na. Umuwi ka na Charlotte!" sambit ko pa at kung hindi ko kaagad naapakan ang brake ng kotse ko baka sumalpok na ako sa kasunuran ko. Nanlalabo na kasi ang mga mata ko dahil sa luha.

Mas dobleng sakit ang nararamdaman ng puso ko ngayun lalo na ngayung nalaman ko kung paano ako pinaikot ni Maureen at ang naging kabayaran ay posibleng tuluyang mawala sa akin ang babaeng pinakamamahal ko. Si Charlotte

Pakiramdam ko hindi na ako makakatagal pa sa ganitong sitwasyon. Kailangan ko siya. Ayaw kong masayang lahat ng effort at pinaghirapan ko na maging asawa ko siya. Hindi ko kayang tangapin na mawawala siya ng tuluyan sa akin. Baka iyun pang ikabaliw ko!

Pagdating sa lugar kung nasaan ang shooting ni Maureen pabalagbag kong ipinark ang aking kotse at mabilis na naglakad kung saan makikita ang mga umpukan ng mga productions at artista.

Napansin ko pa na nagkakagulo sa set kaya mabilis akong naglakad patungo doon. Kaagad pa nga akong sinalubong ng isa sa mga staff at kaagad na may ibinalita sa akin

"Boss Peanut, mabuti naman at nandito ka. Iyung fiance mo, si Maureen...binubugbog ng isang babae." taranta pa nitong wika. Kaagad na napakunot ang noo ko at naglakad palapit at laking gulat ko dahil hila- hila ng isang babae ang buhok ni Maureen na noon ay hindi makapanlaban dahil may nakahawak sa kanya na dalawang lalakin na kung hindi ako maaring magkamali mga kasamahan din ng babaeng pulang pula ang mulkha dahil sa galit

"Walang hiya ka! Ilang beses na kitang binalaan na tantanan mo ang asawa ko, pero makati ka pa rin! Papatayin kita at wala akong pakialam kung buntis ka!": Wika ng babae na kaagad na nagpalito sa akin. Ano ang ibig niyang sabihin?

Tumitig pa ako sa direktor na noon hindi din malaman-laman ang gagawin. Ngayun ko lang din napansin na maraming kasama ang babaeng halos lumabas na ang litid sa leeg dahil sa galit. Mukhang malaking tao din ito base na din sa mga bodygurads na kasama.

"Siya pala ang asawa ni Congressman? Haysst, makati kasi talaga iyang si Maureen kaya bagay lang sa kanya iyan! "narinig ko pang wika ng isa sa mga staff ng production na nagpakuyom sa kamao ko.

 

Chapter 362

PEANUT POV

Hindi ako makapaniwala na nagawa akong paikutin ng isang babae. Kilala akong playboy pero masakit pala kapag maloko ka ng isang babae na minsan mo din pinaikot at baka siya pa ang

 

dahilan kung bakit nagkakasira kami ngayun ni Charlotte. Ang asawa ko na hanggang ngayun hindi ko alam kung nasaan na.

"Peanut, help! Baliw ang babaeng iyan. Pinagbibintangan niya ako!" pang- hihingi ng tulong ni Maureen sa akin. Napansin na nito ang presensya ko kaya naman mabilis ko itong nilapitan at kaagad naman itong binitiwan ng dalawang lalaking may hawak dito samantalang ang babaeng galit na galit kay Maureen ay ako naman ang hinarap.

"Ipagtatangol mo siya? Hindi mo ba alam kung gaano kalandi ang babaeng iyan? Inakit niya ang asawa ko kaya naman may kalalagyan siya sa akin." galit pang wika nito. Nanlilisik ang mga matang dinuro-duro niya ulit si Maureen na kaagad namang lumapit sa akin at akmang yayakapin ako kaya lang kaagad kong tinangal ang kamay nito at nandidiri na lumayo sa kanya. Kita ang pagkagulat sa mga mata nito habang nakatitig sa akin.

"Peanut, maniwala ka sa akin. Hindi ko alam kung ano ang mga pinagsasabi niya. Huwag kang maniwala sa kanya! Inosente ako!" wika ni Maureen kasabay ng pag uunahan sa pagpatak ang luha sa kanyang mga mata. Kung hindi ko lang alam ang karakas nito, baka maniwala na ako sa drama niya. Pero iba na ngayun, hindi na ako papayag na patuloy niya akong paiikutin sa kanyang mga palad.

"Anong ibig nitong sabihin Maureen?

Akin ba talaga ang batang nasa a

 

sinapupunan mo? Bakit ka gumawa ng pekeng Pre Natal DNA Test." nang uusig na wika ko sa kanya. Pigil ko ang sarili ko na saktan ito lalo na at maraming mga matang nakamasid sa amin. Kita ko naman ang pagkagulat sa mga mata ni Maureen ng marinig niya ang sinabi ko. Hindi ito nakaimik at kita ko ang pamumutla niya.

"Malandi ang babaeng iyan at hindi dapat pagkatiwalaan. Ang kati naman talaga niya! Sinabi niya din sa asawa ko na siya ang ama ng batang nasa sinapupunan niya!" galit naman na sigaw ng babae. Mabilis itong nakalapit kay Maureen at kaagad na binigyan ng mag asawang sampal. Kahit naman harap-harapan ng sinasaktan si Maureen, wala na akong pakialam pa. Kung talagang manloloko siya, dapat lang sa kanya ito.

Ngayun ko lang lubos na napatunayan na malabo pa sa sikat ng araw na ako ang ama ng bata. Pinaglaruan lang ako ni Maureen at hindi lang ako ang itinuro niyang ama ng kanyang ipinagbubuntis kundi pati na din ang asawa ng babaeng galit na galit ngayun

"Ano ba! Tumigil ka na! Inuubos mo talaga ang pasensya ko! Wala kaming relasyon ng asawa mo dahil may fiance na ako!" galit naman na sigaw ni Maureen. Naramdaman ko pa ang pagkapit nito sa akin habang umiiyak. Kaagad ko namang pinalis ang kamay nito at muling lumayo sa kanya. Kahit na patayin pa siya ng babaeng kaharap niya ngayun wala na akong pakialam pa.

"Walang relasyon? Kung talagang wala kayong relasyon ng asawa ko bakit may mga kumakalat ng video online sa mga kalaswaan niyo?" muling sigaw ng babae at kaagad na sininyasan ang kanyang isang kasama at iniabot dito ang isang makapal na printed papers at inihagis sa pagmumukha ni Maureen. Wala sa sariling pinulot ko ang isa sa mga larawan at pinakatitigan kasabay ng pagtitig ko ng masama kay Maureen.

Lalong napaiyak si Maureen. Nag- uumpisa na din akong makarinig ng pangungutya sa buong paligid patungkol sa kanya. Na kesyo manloloko, malandi at p ^ ****k .

Maliwanag pa sa sikat ng araw kung anong klaseng babae siya. Nandito na ang ibidensya at may gana pa siyang magkaila ngayun. Kita ko naman kung paano nataranta si Maureen habang isa isang pinupulot ang mga nagkalat na mga larawan sa sahig.

"Hindi totoo ito! Gusto mo lang akong siraan sa fiance ko!" umiiyak na wika ni Maureen sa babae habang masama din ang tingin sa kanya.

"Talagang nag effort ako na pina-print ang mga larawan na iyan kahit nagkalat na online ang kalaswaan mo dahil gusto ko magtago ng ebidensya laban sa inyo ng asawa ko. Mga manloloko kayo! Mga immoral! Tingnan ko lang kung pagkatapos ng araw na ito, may mukha ka pang ihaharap sa mga tao. Artista ka pa man din at asahan mo na magsasampa ako ng kaso dahil sa mga kawalang hiyaan na ginawa niyong dalawa ng asawa ko!

"galit na wika ng ginang.

"Video? Anong video?" wala sariling tanong ni Maureen. Hindi ko naman alam kung anong video ang tinutukoy nila kaya kaagad akong natingin sa mga staff ng production at may isang matapang na lumapit sa amin.

"I think kaka-upload lang ng mga video's na ito. Look, Boss Peanut! Hindi po bat si Maureen itio?" wika pa nito sa akin sabay pakita sa hawak niyang cellphone. Kaagad ko namang tinitigan iyun at lalo akong nagulat ng makumpirma ko na si Maureen nga ang nasa video. Familiar sa akin ang mukha ng lalaking kaniig nito at mukhang ang kaharap namin ang asawa dahil halos umuusok ang mga mata nito sa galit.

"Yes...ang malanding iyan ang nasa video kasama ang asawa ko! Hindi bat napaka-immoral nila? Hindi ko alam kung saan humuhugot ng kakapalan ng mukha ang babaeng iyan para pumatol sa kung kani-kaninong lalaki.

Nagkagulo ang pamilya ko dahil sa kanya kaya papatayin ko siya!" galit na wika ng babae at akmang susugurin ulit si Maureen pero may biglang dumating na lalaki para umawat.

Kung hindi ako nagkakamali, ito iyung lalaking kaniig ni Maureen. Napansin ko kasi kaagad ang reaction ni Maureen ni ng makalapit ito. Bahagya pa itong tumalikod at pilit na itinatago ang

 

kanyang mukha.

"Bitiwan mo ako! Malandi ang hitad na iyan at papatayin ko iyan!" galit naman ng sigaw ng babae. Pero wala na siyang nagawa pa nang hilahin siya palayo ng lalaki at mabiilis na dinala sa nakahintong sasakyan.

Kaagad naman sumunod ang mga kasamahan nitong mga bodyguards samantalang naiwan naman si Maureen sa harap ko na hindi malaman ang gagawin.

"Peanut, hindi ko alam kung ano ang mga pinagsasabi niya. Maniwala ka sa akin, inosente ako at ikaw lang ang lalaking minahal ko!" nagmamakaawa nitong wika sa akin habang patuloy sa pag-iyak. Kaagad kong naikuyom ang kamao ko at nginisihan ito.

"Ganoon na ba ako katanga sa paningin mo para maniwala sa iyo? Maureen, hindi ako ipinanganak kahapon para maniwala sa sinasabi mo ngayun. Tandaan mo, oras na may mangyaring masama kay Charlotte, babalikan kita at ako mismo ang pipilipit sa leeg mo hanggang mawalan ka ng hininga." pagbabanta na wika ko dito at mabilis itong tinalikuran. Naiwan naman itong nag iiyak habang sinisigaw ang pangalan ko.

"Peanut! Mahal kita! Mahal na mahal! Maniwala ka naman sa akin!:" dinig ko sa kanya pero wala na akong pakialam pa. Simula ngayung araw, pinuputol ko na ang ugnayan kahit sa kaninong babae at tanging kay Charlotte ko lang itotoon ang attention ko.

 

Chapter 363

CHARLOTTE POV

Hindi ko maiwasang mapaismid habang nakatitig sa mga kaganapan sa shooting nila Maureen. Kitang kita ko kung paano sabunutan ng babaeng asawa ng politiko si Maureen at ipahiya sa lahat. Para lang akong nanonood ng live na teledrama habang patuloy sa paguhit ang masayang ngiti sa labi ko.

Tama ang mga kapatid ko at si Kenneth. Minuto lang ang bibilangin namin at kaagad na kumalat ang mga scandals na ini-upload nila. Politiko at aktres ba naman ang sangkot kaya talagang pinag uusapan ito sa social media.

Napawi lang ang ngiti sa labi ko ng mapansin ko ang pagdating ni Peanut. Halos dalawang lingo ko din itong hindi nakita kaya inaamin ko sa sarili ko na sobrang na-miss ko siya. Pakiramdam ko may kung anong matulis na bagay ang biglang tumusok sa puso ko habang pinagmamasdan ito habang naglalakad palapit sa

nagkakagulong si Maureen at ang legal wife ng politiko na kasama niya sa sex scandal.

"Wow! Double kill! Nandito din pala ang tanga mong asawa Charlotte."

madiiin na bigkas ni Charles. Bakas sa mga mata nito ang galit habang nakasunod ang tingin kay Peanut at akmang bababa pa ito ng kotse pero bigla ko itong hinawakan.

"Please..huwag ka ng makialam. Hayaan na muna natin sila."

nakikiusap kong wika. Tinitigan muna ako nito bago dahan-dahan na tumango kaya muli kong itinoon ang aking attention sa gulo na nangyayari sa labas.

Kung hindi lang siguro dumating ang asawa ng babaeng nagwawala baka hindi lang bugbog ang inabot ni Maureen. Masyado na din talagang nagkakainitan at hindi ko maiwasan na magtaka dahil hindi man lang nagtangkang ipagtanggol ni Peanut si Maureen laban sa babaeng ipinaglihi yata sa tigre dahil sa sobrang tapang. Wala ding pakialam ang mga taong tahimik lang na nanonood sa gulo. Baka natatakot din silang makialam dahil mukhang hindi basta bastang tao ang babaeng nagwawala. Marami itong kasama at mukhang ready talaga na sumabak sa giyera.

"Wow! Dumating si Congressman! Feeling ko pati career sa pulitika niyan, sirang sira na din. Nakipag-relasyon ba naman sa isang starlet at collector ng mga lalaki eh." tatawa-tawa pang wika ni Kenneth. Hindi ko naman maiwasan na mapabuntong hininga. Hindi ko din kasi maintindihan ang sarili ko kung

 

matutuwa or malulungkot ba ako sa mga nakikita kong gulo.

"Ito ba iyung surpresa na ipinagmamalaki niyo sa akin?" hind ko mapigilang tanong habang titig na titig kay Peanut. Hindi ko masyadong maaninag ang kabuuan nito pero pansin ko na parang nangangayayat ito. Hindi lang ako sure dahil medyo malayo itong kinaroroonan namin sa kanya.

"Siyempre...isa lang ito sa mga surpresa na inihanda namin sa iyo. Bahala na ang mga tauhan ko sa Maureen na iyan...punta tayo sa pangalawang supresa namin sa iyo." nakangising wika ni Kenneth at sininsyasan nito ang driver na magmaneho na kaagad naman

 

tumalima.

Sa isang medyo malayong lugar kami napadpad. Malayo sa kabahayan at maayos naman ang kapaligiran. Pumasok kami sa isang bahay na may mataas na bakuran at kung sisipatin sa labas ay hindi makikita ang loob. Kung talagang privacy ang pag-uusapan, talagang magkakaroon ng privacy kung sino man ang may ari ng lugar na ito.

"Kaninong bahay ito?" hindi ko maiwasang tanong ng tuluyan ng pumasok ang kotse sa loob ng bakuran at nag uumpisa ng magsibabaan ang mga kasamahan ko.

"Akin...Ibinenta ito sa akin ng kaibigan ko a year ago. Binili ko na lang dahil maganda ang lugar at kumpleto na sa mga kagamitan." sagot ni Kenneth. Bakas sa boses nito ang pagiging proud.

Wow lang..as in wow! Sa batang edad nito, may mga investments at mga property na pala itong naipundar. Mukhang sa aming magpipinsan ito yata ang mas seryoso sa lalong pagpapayaman.

Nagulat pa ako dahil may basement ang naturang bahay at doon kami dinala ni Kenneth. Ngiting ngiti pa ito sa akin habang itinuturo niya ang sorpresa na kanina niya pa ipinagmamalaki.

"Doctor Carlos?" hindi ko maiwasang bigkas. Gulat na gulat ako lalo na ng mapansin ko na mukhang binugbog muna ito bago iginapos sa isang sulok habang wala pa yatang malay tao.

"Na surprised ka ba? Dont worry, nagfile na din kami ng kaso sa Medical Association. Lalakarin natin na matangalan siya ng lisensya at tuluyang maghirap." sagot naman ni Charles. Hindi pa rin ako makapaniwala habang titig na titig kay Doctor Carlos na walang malay tao.

"Hi-hindi kaya tayo mapapahamak nito? I mean paano kung ireklamo niya tayo? Kidnapping itong ginawa natin sa kanya. Labag sa batas at baka balikan niya tayo at baka ito pa ang dahilan ng pagkakakulong natin." sagot ko. Kaagad ko namang naramdaman ang pabirong pagpingot ni Christopher sa tainga ko. Naiinis ko naman itong tinitigan.

"Alam mo napaka-advance mong mag isip. Akala ko ba matapang ka?" Natatawa pa nitong wika. Kaagad akong napasimangot.

"Huwag mong isipin iyan Charlotte. Kami ang bahala. Hindi tayo mababalikan ng gagong iyan dahil puputulan natin ng dila, paa at kamay ang taong iyan." tatawa tawang wika ni Kenneth. Parang normal lang sa kanya ang sinasabi niyang iyun pero sobrang kinikilabutan ako.

Willing ba sila na maging kriminal dahil sa akin? Shocks! Hindi ako

 

papayag.

"Gawin mo sa kanya lahat ng gusto mong gawin hanggang sa makaganti ka. Huwag mong isipin ang tungkol sa batas at rekamo ng gagong iyan dahil kami na ang bahalang gumawa ng paraan tungkol diyan." wika ni Kenneth sabay senyas nito sa isang lalaking may dalang timba na may lamang tubig at walang sabi-sabing ibinuhos kay Doc Carlos na kaagad naman nagising.

"Its showtime! Go Charlotte, kaya mo iyan. Kapag wala kang gagawin sa kanya, kami na lang tatlo ang magpaparusa sa kanya hanggang sa mawalan siya ng hininga." wika naman ni Charles habang mabilis ang hakbang na nilapitan si Doc Carlos na noon ay nag-uumpisa ng magmakaawa.

"Hindi ko kayo kilala. Maawa kayo sa akin. Huwag niyo akong saktan." wika nito habang umiiyak. Nakikita ko ang sobrang takot sa hitsura nito kaya hindi ko maiwasan na maikuyom ang kamao ko lalo na ng maalala ko ang ginawa niya sa akin sa hospital.

Halos ubusin niya ang dugo ko na siyang muntik ko ng ipahamak at naging dahilan kung bakit hindi ako nakapasok ng school kaya hindi din naman ako papayag na hindi ako makaganti sa kanya. Doctor siya at hindi siya dapat gumawa ng kahit na anong hakbang na posibleng ikakapahamak ng kanyang pasyente.

 

Chapter 364

CHARLOTTE POV

"Paanong wala kang kasalanan? Hindi mo ba alam kung ano ang ginawa mo sa kapatid ko? Ha?" galit naman na sagot ni Charles kay Doc Carlos at binatukan pa ito.

"Kapatid? Sinong kapatid? Wala akong kasalanam...hindi ko alam kung sino ang tinutukoy niyo!" sagot nito. Dahdan dahan naman akong naglakad palapit sa kanila at kaagad kong napansin ang pagkagulat sa mga mata ni Doc Carlos ng mapansin niya ako.

"Alam mo na siguro kong sinong kapatid ang tinutukoy nila diba?" seryoso kong tanong sa kanya. Lalo naman itong namutla habang titig na titig sa akin.

"Totoong isa kang Villarama? Patawad! Hindi ko alam. Wala akong alam!" sagot nito. Nginisihan ko naman ito at binalingan si Kenneth.

"Bigyan niyo ako ng gamit sa pagkuha ng dugo. Kung gaano kadami ng dugo ang nakuha niya sa akin noong gabing iyun, ganoon din ang kukunin ko sa kanya ngayun." nakangiti kong wika. Nagkatinginan pa ang tatlo bago dahan dahan na tumango.

"Sure..magpapabili ako. Mukhang exciting ito!" Sagot ni Kenneth at kaagad na may tinawagan. Samantalang hindi naman makatingin ng diretso sa akin si Doc Carlos.

"Miss, maniwala ka sa akin. Wala akong alam. Inutusan lang ako ni Maureen at dahil malaki ang utang na loob ko sa kanya, wala akong choice kundi pagbigyan siya!" wika pa nito.Kaagad ko naman itong nginisihan.

"Okay...naiintindihan ko! Pero sana, maintindihan mo din ang gagawin ko sa iyo ngayun." sagot ko sa kanya at naglakad palayo dito. Hihintayin ko ang mga kagamitan na iniutos ko kay Kenneth at itutuloy ko na ang balak ko sa Doctor na iyun. Walang labis, walang kulang. Dugo ko ang kinuha niya kaya iyun din ang hihingiin kong kabayaran sa kanya.

"Are you sure na iyan lang ang gagawin mo sa kanya? Magdo-Doctor ka din diba? Pwede mo siyang pagpraktisan! Tanggalan mo siya ng laman loob at idonate natin sa mga nangangailangan " nakangising wika pa sa akin ni Charles. Masyadong brutal ang suggestion nito at hindi ko kayang gawin. Hindi naman ako ganoon kasamang tao para pumatay ng taong kagalit ko.

Parang kinukumbinsi ako nitong maging kriminal. Kulang na lang na sabihin sa akin na patayin ko si Doc Carlos na hindi ko naman kayang gawin. Ayaw kong mabahiran ng pagiging criminal ang mga kamay ko noh?

"Ayos na sa akin na ibalik sa kanya ang ginawa niya sa akin." sagot ko naman at naupo sa isang bakanteng upuan. liling iling naman na pinagmasdan lang din ako ni Charles at naupo na din ito sa tabi ko. Samantalang si Christopher naman at Kenneth ay mukhang may seryosong pinag - uusapan sa hindi kalayuan sa amin.

"Kung ako lang ang masusunod, gusto kong ibaon sa hukay ang taong iyan. Walang kapatawaran ang ginawa niya sa iyo kaya kung ano man ang nais mong gawin sa kanya, nasa likod mo lang kami palagi." wika nito sa akin. Kaagad naman akong nakaramdam ng hindi maipaliwanag na lungkot sa puso ko.

Bakit nauwi sa ganito ang lahat? Sa totoo lang, hindi ito ang pangarap ko at ang gusto ko lang naman ay tahimik at masayang buhay. Wala akong balak na mandukot ng tao para maghiganti. Hindi ako dating ganito at nagiging maayos naman akong mamayan pero bakit parang sinusubukan yata ako ng tadhana.

Kung hindi sana kay Peanut at sa Maureen na iyun hindi sana ako aabot sa ganitong sitwasyon. Hindi sana ako nakakaramdam ng sobrang lungkot ngayun.

Hindi ko maiwasang maluha na kaagad naman napansin ni Charles.

"What? May masakit ba sa iyo? Bakit ka umiiyak?" nag aalala nitong tanong sa akin. Kaagad naman akong umiling.

"Wala, ayos lang ako. Naguguluhan lang ako sa mga nangyari sa buhay ko." sagot ko sa kanya habang patuloy ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

"Charlotte, kung ano man ang magiging desisyon mo pagkatapos nito, handa kaming suportahan ka! Wala kaming ibang hangad kundi magiging maayos ang buhay mo!" wika nito sa akin. Lalo naman akong naluha.

"Hindi ko alam kung magiging masaya pa ba ako. Ang sakit ng ginawang panloloko sa akin ni Peanut. Kung saan naman tuluyan ko na siyang pinagkatiwalaan tsaka naman niya ako

niluko!" sagot ko sa kanya.

"Dont worry! Bata ka pa naman at makakalimutan mo din ang mga nangyari sa iyo ngayun. Huwag kang mag alala. Ako ang bahala. Ako ang kakausap kina Mama at Papa tungkol dito." sagot naman ni Christopher. Tapos na siguro sila mag-usap ni Kenneth kaya muli itong lumapit sa amin.

"No! PLease, huwag niyo na itong banggitin kina Mama. Ayaw kong pati sila mag-alala pa sa akin." sagot ko. Pagkagulat ang rumihistro sa mukha nila Charles at Christopher kaya muli akong nagsalita.

"Sana maintindihan niyo ako. Promise, aayusin ko ito." sagot ko naman. Nakakaunawa namang tumango ang dalawa kong kapatid kahit na alam kong labag sa kalooban nila ang sinabi ko ngayun.

Ewan ko ba! Basta, natatakot din kasi ako na malaman nila Mama at Papa ito. Sa kaloob looban ng puso ko natatakot ako na baka ikapahamak ito ni Peanut. Tiyak na babalikan ng mga magulang ko si Penaut at mahihirapan talaga akong pigilan sila.

Kahit naman niluko ako ni Peanut, hindi ko din naman hinagad na mapahamak ito. Mahal ko eh at kahit masakit, palalayain ko na siya.

Naging mabilis ang pag usad ng oras.

Namalayan ko na lang ang sarili ko na makailang ulit ko ng tinusok ng karayom ang kamay ni Doc Carlos para kunan din ng dugo. D*******g ito sa sakit pero wala na akong pakialam pa. Gusto kong ibuhos lahat ng galit at pagkadismaya na nararamdaman ng puso ko ngayun.

Masamang maghiganti, pero kung ito naman ang ikakaluwag ng puso ko, gagawin ko. Sana lang pagkatapos nito, magkaroon na ng katahimikan ang puso ko.

"Babalikan ko kayo! Tandaan niya iyan! Wala akong pakialam kung anak man kayo ng mga makapangyarihang tao! Bawal sa batas itong ginawa niyo at ipakukulong ko kayo!" wika ni Doc Carlos. Hindi ito makagalaw dahil nakagapos ito habang patuloy sa pagdaloy ang kanyang dugo patungo sa blood bag.

"Iyan kung makakalabas ka pa ng buhay dito sa hideout namin!" sagot naman ni Kenneth at tinapik tapik pa ang pisngi ni Doc Carlos.

"Tandaan mo Carlos...pagkalabas mo dito, sisiguraduhin namin na wala ka ng babalikan. Ikaw ang idedemanda namin dahil sa ginawa mo sa kapatid ko. Ikaw ang mabubulok sa kulungan! Kayong dalawa ng kasabwat mong si Maureen, kaya kong ako sa iyo, maging cooperative ka sa amin. Kung gusto mo mabuhay, magpakabait ka!" nakangisi namang wika ni Christopher. Natigilan naman ang Doctor at tumitig sa akin

"Ano ang gusto mong gawin ko para mapatawad mo ako. Hindi ako ang dapat niyong balikan kundi si Maureen. Ang kasalanan ko lang ay naging tanga ako at sumunod sa utos niya. Please, tama na..mahina ang puso ko at bawal itong ginagawa niyo sa akin. Promise, lahat ng gusto niyo susundin ko! Hayaan niyo lan akong mabuhay!"

wika nito na kaagad namang nagpangiti sa akin. Binunot ko ang karayom na naka-connect sa ugat nito para matigil na ang pag extract ng dugo sa kanya. Baka mamatay ito at maging kriminal pa ako ng wala sa oras.

"Lahat ng gusto ko gagawin mo? Sigurado ka ba?" tanong ko. Kaagad naman itong tumango

"Okay...mabilis akong kausap eh...pero oras na hindi ka tumupad sa pangako mong ito ngayun, gagawin ko ulit ang ginawa ko sa iyo ngayun at wala na akong pakialam pa kung ikamatay mo man iyun." seryoso kong wika sa kanya. Nag aalangan naman itong tumango. Nababasa ko ang takot sa kanyang mukha kaya lalong nagdiwang ang kalooban ko.

 

Chapter 365

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kong makipag deal kay Doc Carlos kaagad namin itong iniwan para makapag pahinga muna.. Ayaw pa nga sanang pumayag ng mga kapatid ko pero wala na din silang nagawa pa dahil iyun ang gusto ko. Si Doc Carlos ang pakikilusin ko para makaganti ako kay Maureen. Mas masakit iyun dahil magkamag anak sila.

Muli akong hinatid nila Kenneth at mga kapatid ko sa condo. Umalis din naman kaagad sila pagkahatid sa akin kaya imbes na dumiretso sa unit ko kaagad akong pumara ng taxi at nagpahatid sa bahay ni Peanut.

"Yes, sa bahay ni Peanut kung saan magiging tirahan ko na din sana kung hindi niya lang ako niluko! Alam kong katangahan itong gagawin ko pero hindi na ako makapaghintay pa para komprontahin ito. Gusto ko siyang makausap para personal ng makipag hiwalay sa kanya. Gusto ko na din tapusin ang kasal namin.

Pagkahinto ng taxi sa tapat ng bahay ni Peanut kaagad akong bumaba. Binuksan ang gate ng bahay at mabilis na pumasok sa loob.

Nagulat pa ang isa sa mga kasambahay na si Manang ng mapansin niya ang presensya ko. Kaagad na lumapit sa akin at kinumusta ako.

"Mam Charlotte? Naku, salamat naman po at umuwi na kayo. Si Sir Peanut po kasi, walang ibang ginawa kundi ang uminom ng alak. Halos hindi na kumakain at kayo na lang palagi ang hinahanap!" kaagad na pagbabalita ni Manang. Nagulat naman ako. Hindi kasi ito ang inaasahan kong maging balita tungkol kay Peanut.

"Nasaan po siya Manang?" tanong ko.

"Nasa kwarto po. Wala naman po siyang ginawa kundi magkulong sa kwarto Mam!" sagot nito. Kaagad ko naman itong tinanguan at mabilis ng umakyat ng hagdan at dahan-dahan na naglakad patungong kwarto.

Sa totoo lang, magkahalong damdamin ang bumabalot sa puso ko.

Kinakabahan ako na na-eexcite na muling makita si Peanut. Halos dalawang linggo din akong hindi nagpakita sa kanya at sobrang namiss ko siya.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago dahan-dahan na binuksan ang pintuan ng kwarto. Amoy alak ang kaagad na sumalubong sa pang amoy ko habang inililibot ang tingin sa paligid.

"Baby? Ikaw ba iyan? Umuwi ka? Sabi ko na nga ba eh, hindi mo talaga ako matitiis." wika pa nito na kaagad tumayo at pasuray-suray nang naglakad palapit sa akin.

Biglang nanigas ang buo kong pagkatao ng bigla ako nitong yakapin at paghahalikan sa mukha.

"Ano ba! Bitiwan mo nga ako! Ang baho mo! Amoy alak ka!" gigil kong sigaw sa kanya at malakas itong itinulak. Dahil sa ispiritu ng alak mabilis lang akong nakawala sa kanya habang tulala itong napatitig sa akin.

"Baby sorry na! Hindi ko sinasadya ang mga nangyari! Patawarin mo ako!" wika nito sa akin habang ramdam ko sa boses niya ang pagsisisi.

"Maghiwalay na tayo!" malamig na wika ko sa kanya. Kaagad na gumuhit ang pait sa mga mata nito habang nakatitig sa akin.

"Galit ka pa rin sa akin? Sorry na Baby! Promise, hindi ko na uulitin. Oo, ang tanga-tanga ko pero huwag mo na akong iiwan. Promise, babawi ako sa iyo. Pwede mong gawin lahat sa akin, mapawi lang ang galit na nararamdaman ng puso mo huwag mo lang akong iiwan." wika pa nito sa akin at akmang lalapit ulit pero mabilis akong nakaiwas. Naiinis ko itong tinitigan.

"Kahit sino, magagalit sa ginawa mo Peanut! Alam mo bang muntik ko ng ikamatay ang ginawa niyo sa akin ng Maureen na iyun? Umuwi ako dito hindi para makipagbati sa iyo. Umuwi ako dahil gusto ko ng makipaghiwalay sa iyo at bukas na bukas din, magpa- file ako ng divorce or legal separation sa iyo!'" galit kong wika sa kanya at kaagad na naglakad papuntang pintuan ng kwarto pero mabilis itong humarang doon. Ni lock niya pa iyun kaya kaagad na nagsalubong ang kilay ko sa inis.

"Hiwalay? No! Hindi ako papayag.

Galit ka lang kaya nasasabi mo iyan pero pangako, hind na mauulit ang ginawa ko sa iyo Baby! Promise, babawi ako! Pwede mong gawin lahat ng gusto mo sa akin. Pwede mo din akong alipinin hanggang sa mawala ang galit sa puso mo." seryosong sagot nito. Ramdam ko ang pagsisisi sa boses nito kaya kaagad akong napaismid.

"Nakapagdesisyon na ako at wala kang magagawa kung gusto ko ng putulin kong ano man ang ugnayan natin. Sa sobrang laki ng kasalanan mo sa akin, hindi iyun mawawala sa simpleng " Sorry" lang Peanut!" sagot ko naman. Malalim itong napabuntong hininga at mabilis na naghalungkat sa drawer. Nagulat na lang ako dahil may inilabas itong cutter blade at mabilis na naglakad palapit sa akin.

"Baby, alam ko naman na walang kapatawaran ang ginawa ko sa iyo, pero maniwala ka sa akin...sobrang pinagsisisihan ko ang lahat. Mahal na mahal kita at handa kong ibigay ang buhay ko sa iyo...here, saktan mo ako.. kung gusto mo patayin mo ako gamit nito gawin mo! Mabayaran ko man lang ng kahit kaunti ang kasalanan na nagawa ko sa iyo....dahil kapag iiwan mo ako ng tuluyan, hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin." madamdaming wika nito sa akin at hinwakan ang isang kamay ko at ipinatong doon ang cutter. Tulala naman akong napatitig sa mukha ni Peanut.

Mukhang napabayaan talaga nito ang kanyang sarili. Hindi ko masyadong naaninag ang mukha niya kaninapero ngayun ko lang na-kumpirma na sobrang haggard ng hitsura nito. Medyo mahaba na ang balbas nito na ngayun ko lang nakita sa kanya. Humpak ang pisngi at mukhang ang laki na talaga ng ipinayat niya.

"Alam mo bang ginawa ko ang lahat para maikasal ka sa akin? Mahal na mahal kita at ayaw kong mawala ka sa akin Charlotte! Please, bigyan mo ako ng isa pang chance, ipapakita ko sa iyo na pinagsisisihan ko na ang nagawa kong pagkakamali sa iyo....isang chance lang!" wika nito at nag-uumpisa ng umiyak.

Para namang may kung anong bagay ang biglang tumusok sa puso ko dahil sa nakikita ko sa kanya ngayun. Sobrang naninibago ako kay Peanut. Nasasaktan akong nakikita siyang nahihirapan.,

"Patawarin mo ako Baby! Please...

parusahan mo ako pero huwag mo naman akong iiwan." wika pa nito at mahigpit akong niyakap. Naradamdaman ko pa ang paghalik nito sa tuktok ng ulo ko habang paulit- ulit na binibigkas ang katagang patawad. Hindi ko na namalayan pa ang pagtulo ng luha sa aking mga mata.

Chapter 366

CHAROTTE POV

"No! Sorry! Buo na ang desisyon ko! Ayaw ko na! Red flag sa akin ang isang lalaki na hindi ako kayang alagaan at pagkatiwalaan." sagot ko sa kanya at mabilis na kumalas sa pagkakayakap sa kanya. Maang itong napatitig sa akin habang kitang kita ko ang pait sa kanyang mga mata.

"Baby! Please, kahit isang chance lang... babawi ako! Pinagsisisihan ko na ang mga pagkakasala ko sa iyo at gagawin ko ang lahat mapatawad mo lang ako, huwag ka lang umalis sa tabi ko!!"

nagmamakaawa nitong wika. Nagulat pa ako dahil tuloy tuloy na ang pagtulo ng luha sa kanyang mga mata.

Talagang umiiyak siya ngayun makuha niya lang ang kapatawaran na nais niya.

"Hindi ko kaya!" sagot ko at mabilis na itong tinalikuran kasabay ng pagpatak ng luha sa aking mga mata.

Gustuhin ko mang pagbigyan ito pero natatakot na akong muling masaktan. Masyadong masakit ang ginawa niya sa akin at hindi ko alam kung hanggang kailan ko dadalhin sa puso ko ang mga nangyari na. Minsan niya na akong tinalikuran at natatakot ako na baka mangyari ulit iyun.

"Baby! Please, hindi ako papayag na iwan mo ako. Hindi ako papayag na tuluyan kang mawala sa akin. Sabihin mo sa akin, ano ang gusto mong gawin ko para mawala ang galit mo sa akin? Ano ang gusto mong gawin ko mapatawad mo lang ako?" muling wika nito kasabay na mahigpit na pagyakap nito muli sa likuran ko.

Yakap na wala na yata akong balak pang pakawalan. Hindi naman ako nakaimik. Ayaw kong magsalita dahil baka mahalata niya na umiiyak na din ako.

"Alam mo bang ginawa ko ang lahat maikasal ka lang sa akin? Unang kita ko pa lang sa iyo noon, minahal na kita! Alam kong bawal dahil masyado ka pang bata at ginawa ko naman ang lahat para makalimutan ko pero habang tumatagal, lalong yumayabong ang pagmamahal na nararamdaman ko sa iyo...." narinig kong muling bigkas nito. Hindi naman ako nakaimik. Hindi ko na napigilan pa ang aking paghikbi dahil sobrang sikip na talaga ng dibdib ko.

"Kaya nga naging playboy ako dahil akala ko iyun lang paraan para makalimutan kita. Nakakahiya kasing aminin noon ang nararamdaman ko sa iyo dahil masyado kang bata kumpara sa akin at isa pa pamangkin ka ng Best friend ko na si Rafael. Ayaw kong pag isipan ako ng masama ng lahat...."

 

pagpapatuloy na wika nito.

Kaagad naman niyang nakuha ang buong attention ko sa mga sinasabi niya kaya naman hindi ko maiwasang ma excite sa mga susunod niyang sasabihin.

Nagiging interesado ako lalo na ng sabihin niya na noon pa man minahal niya na ako. Bigla ko tuloy naalala ang mga araw na nagkikita kami noon. Akala ko talaga papansin lang siya kaya naiinis ako sa kanya at palagi kong inuungkat ang pagkakaroon niya ng sex scandal bilang pang asar.

"Pero alam mo bang nagkaroon lang ako ng lakas ng loob na bakuran ka noong ikinasal sila Jeann at Drake? Naisip ko, pwede naman pala kitang mahalin eh. Pwede naman akong maghintay hanggang sa humantong ka sa tamang edad! Noong araw ng kasal nila Jeann at Drake, ipinangako ko sa sarili ko na tayong dalawa na ang susunod na ikakasal at masayang masaya ako dahil nangyari iyun." pagpapatuloy na wika nito.

"Pero sinaktan mo ako! Sinisisi mo sa akin ang isang kasalanan na hindi ko naman nagawa. Alam mo bang sobrang saya ko ng gabing iyun? lyun sana ang unang date natin simula nang ikasal tayo pero nagbanyo lang ako, nasira ang lahat! Mas naniwala ka kay Maureen kumpara sa akin na asawa mo!" hindi ko napigilang sagot. Kaagad naman akong pinihit nito paharap sa kanya at tinitigan sa mga mata.

"I know! Walang kapatawaran ang nagawa ko sa iyo ng gabing iyun at nandito ako sa harap mo para humingi ng 'sorry' at humihiling na bigyan mo pa ako ng second chance. Mahal kita BAby! Wala akong ibang babae na hinangad na pakasalan at makasama habang buhay kundi ikaw lang..." sagot

 

nito. Ramdam ko ang sensiridad sa boses nito kaya lalo akong napaiyak.

Sa totoo lang, naguguluhan ako. Magkahalong takot ang nararamdaman ng buo kong pagkatao ngayun. Naniniwala ang puso ko sa mga sinabi ni Peanut ngayun pero tumututol naman ang utak ko.

Parang sinasabi ng puso ko na pagbigyan ko siya pero natatakot naman ang utak ko na baka saktan niya ulit ako. Kahit mahirap, tangap ko naman na hindi talaga kami para sa isat isa. Isang malaking pagkakamali na ikinasal kaming dalawa.

"Masyado lang akong nataranta ng gabing iyun at iyun ang kinuhang chance ni Maureen para mapaikot niya ako. Alam ko na ang totoo at kahit ano pa ang mangyari, simula ngyaun, ikaw na lang ang paniniwalaan ko! Basta bumalik ka lang sa akin Baby! Huwag mo akong iiwan! Huwag kang makipaghiwalay sa akin...please! please! Mag uumpisa tayo ulit at bubuo tayo ng isang masayang pamilya!" nakikiusap na wika nito. Lalo naman akong naluha kasabay ng pag iling ko.

"Pwede bang bigyan mo muna ako ng space para mapag isipan ito? Hindi ganoon kadali sa akin ang kalimutan ang mga nangyari na. Nasira ang pag aaral ko dahil dito at sobrang laking epekto sa akin ang ginawa niyo sa akin ng gabing iyun. Hindi basta-bastang matangap ng isip ko na nagawa mo akong ipagkalulong Penaut. Hindi ko alam kung kaya pa ba kitang pagkatiwalalan kaya hayaan mo muna akong makapag isip." malungkot kong sagot sa kanya kasabay ng pagkalas sa pagkakayakop sa kanya at mabilis itong tinalikuran.

Nagmamdalli na akong naglakad palabas ng kwartong iyun. Ayaw ko ng magtagal pa dahil baka bigla na lang akong kainin ng karupukan ko at muling maniwala sa mga pangako niya.

Ayaw kong magmadali. Gusto kong magmuni muni muna. Gusto kong makalimutan ng kahit kaunti lang ang sakit na naranasan ko sa mga kamay niya. Hindi ko din kasi talaga alam kung kaya ko pa ba siyang makasama sa kabila ng mga masasakit na

nangyari sa akin. Hindi ko alam at ayaw kong magmadali. Tama na ang isang beses na nasaktan ako.

Chapter 367

CHARLOTTE POV

Masakit man pero kailangan kong magpakatatag. Sa mga nangyari sa relasyon naming dalawa ni Peanut hindi dapat ako magpadala sa karupukan.

Mabilis kong tinahak ang daan palabas ng bahay. Halos mahigit dalawang buwan din akong nanatili sa bahay na ito at hindi ko alam kung makakabalik pa ba ako.

Masakit! Sobrang sakit! Ni sa hinagap, hindi ko inaasahan na makakaranas ako ng maagang kabiguan.

Akala ko matatag ako! Pero sa nangyayari ngayun parang gusto ko na lang magkulong sa apat na sulok ng kwarto at umiyak.

"Charlotte! Wait! No! Huwag mong gawin ito. Mag usap pa tayo!" narinig ko pang sambit ni Peanut mula sa likuran ko. Malungkot akong napangiti at mabilis nang naglakad palabas ng gate pero mas maagap si Peanut. Muli akong hinakan sa braso at malakas na kinabig payakap sa kanya.

"Huwag mo akong iiwan Baby! Miss na miss na kita! Bubuo pa tayo ng masayang pamilya. Please!" muling bigkas nito pero sarado na ang utak ko sa lahat ng pakiusap niya. Ilang beses ko ng narinig ang katagang iyun sa bibig niya pero parang wala ng epekto sa akin iyun. Masyadong masakit ang mga nangyari at ayaw kong magkunwari sa harap niya na ayos lang ako. Na pwede kong kalimutan lahat ng kasalanan na nagawa niya sa akin.

"Bitiwan mo ako! Kahit na ano pa ang gawin mo, buo na ang desisyon ko Peanut! Pinakinggan kita dati sa paliwanag mo tungkol sa ugnayan niyo ni Maureen pero bigo kang iparamdam sa akin kung sino ba talaga ang mas mahalaga sa iyo. Kung ang ibang babae kaya mong paikutin ng ganoon ganoon na lang...ibahin ko ako! Hayaan mo muna ako at huwag ka na munang magpakita sa akin!" malungkot kong wika sa kanya at kaagad na kumawala sa pagkakayakap dito.

Hindi ko na din ito nilingon pa at mabilis na akong naglakad palayo. Umaasa na sana malagpasan ko ang sakit na nararanasan ko ngayun.

Mabilis akong nakasakay ng taxi at nagpahatid sa condo ko. Buong byahe wala akong ginawa kundi ang umiyak ng umiyak kaya naman hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na nagpakita kay Peanut ngayung araw. Para kasing na doble ang sakit na nararanasan ng puso ko ngayun.

Pagkababa ko sa harap ng building ng condo kaagad akong naglakad papasok. Sumakay ng elevator at pinindot ang floor kung saan ako pansamantalang titira habang pinag iisipan ko pa ang susunod na hakbang na gagawin ko.

Gusto ko ng katahimikan. Pipilitin kong buuhin muli ang sarili ko at kalimutan ang kabiguang nangyari sa akin. Matapang ako at kakayanin ko ang lahat ng ito.

Akmang pipihitin ko na ang siradura ng pintuan ng unit ko ng bigla iyung bumukas. Nagulat pa ako dahil kaagad na tumampad sa paningin ko ang taong hindi ko inaasahan na makakaharap ngayung araw. Walang iba kundi ang mga magulang ko. Sila Mama Carmela at Papa Christian.

"Charlotte! Anak!" mahinang bulong ni Mama sa akin at mabilis akong niyakap. Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Kaagad akong napaiyak sa balikat nito.

"Ma! Ang sakit po! Ang sakit---sakit!"

 

sambit ko na parang isang batang nagsusumbong sa kanyang ina. Kaagad ko namang naramdaman ang paghaplos nito sa likod ko palatandaan na pilit niya akong pinapatahan sa aking pag iyak.

"I know...and I am sorry Sweetie!" sagot naman ni Mama Carmela sa akin. Kumalas ito sa pagkakayakap sa akin at tinitigan ako sa aking mga mata.

"Ang baby ko! Bakit nagkaganito? Bakit hindi mo kami tinawagan para madamayan ka sana namin sa problema mo!" wika ni Mama Carmela sa akin kasabay ng pagpahid ng luha sa aking mga mata. Lalo naman akong napaiyak habang dahan dahan na inaakay nito papasok sa loob ng unit ko. Hindi ko namalayan na nandito pa pala kami sa labas at hindi man lang ako nahiya sa isiping baka pinapanood ako ng mga kapitbahay namin habang umiiyak.

"Ma! Niluko niya ako! Pinagkaisahan nila ako!" pagsusumbong ko. Kaagad ko namang naramdaman ang paglapit ni Papa Christian sa akin at ang mahigpit nitong pagyakap.

"I know and I am sorry kung isa kami sa dahilan ng paghihirap mo anak! Sa kagustuhan namin na mabigyan ka ng magandang buhay pinilit ka naming magpakasal sa kanya. Patawad sa pakikialam namin sa buhay mo anak!" wika ni Papa Christian. Muli akong napahaguhol ng iyak. Hindi ko alam kong ano ang isasagot ko. Basta ang alam ko, punong puno ang puso ko ng pinaghalong damdamin. Masaya ako dahil sa kabila ng kalungkutan na nararanasan ko ngayun, nandito ang mga magulang ko at handa akong damayan.

"Huwag kang mag alala! Sisiguraduhin namin na magbabayad lahat ng mga taong sangkot sa paghihirap mo!'

 

narinig ko pang bulong ni Papa Christian sa akin. Inalalayan pa ako nitong makaupo sa sofa habang kaagad naman akong inabutan ni Mama ng isang basong tubig.

"Inumin mo muna ito. Tama na iyang kakaiyak na iyan anak. Narinig mo ba ang sinabi ng Papa mo? Magbabayad ang lahat ng sangkot sa pagpapahirap sa iyo. Walang sino man ang pwedeng kumanti sa inyo. Hindi namin pinapahihintulutan ang kahit na sino na saktan ka!" wika naman ni Mama Carmela. Bakas sa maganda nitong mga mata ang galit.

Kaagad ko namang tinangap ang tubig na binigay nito at inisang lagok. Kahit papaano nakatulong iyun para makaramdam ako ng kaunting ginhawa.

"Hayaan niyo na lang muna ako Ma, Pa. Pasasaan ba at makakalimutan ko din ang sakit na nararanasan ko ngayun." sagot ko naman na kaagad namang ikinailing ni Papa.

"No! Bago kami bumalik ng Pilipinas, ipinahanda na namin sa abogado ang kasong pwedeng kakaharapin ng mga taong nang api sa iyo." sagot naman ni Papa.

Sa hindi malamang dahilan bigla akong nakaramdam ng takot. Lahat ng tao..so ibig sabihin, posibleng madamay si Peanut. Hindi ako papayag! Kahit naman galit ako sa kanya ayaw ko din naman makulong siya. Hindi pwede....

"Ma, Pa...please...nakikusap ako! Hayaan niyo na lang muna. Ayaw ko po ng gulo!" sagot ko naman sabay yuko. Ayaw ko kasing mabasa ng mga magulang ko ang damdamin na biglang lumukob sa buo kong pagkatao. Nahihiya ako na makita nila na sa kabila ng kasalanan na nagawa ni Peanut sa akin, hindi na rin maikakaila na may pakialam pa rin ako sa kaligtasan niya.

 

Chapter 368

CHARLOTTE POV

"Okay, as you wish. Pero kailangan mong umuwi ng bahay. Alam kong masyadong masakit ang mga nangyari sa iyo kaya mas maiging umuwi ka na muna para mabantayan ka din namin." sagot ni Mama. Kaagad naman akong nakahinga ng maluwag. Kung hindil lang sana madadamay si Peanut sa balak nilang paghabla, ayos lang sa akin na ipakulong ang lahat eh. Kaya lang, hindi pwede.... Hindi kayang tangapin ng kalooban ko na mapapahamak din si Peanut. Gusto ko pa rin siyang protektahan sa kabila ng mga kasalanang nagawa niya sa akin.

Kahit naman malaki ang kasalan niya sa akin, mahal ko pa rin siya! Hindi ko pa rin kayang nakikitang nahihirapan ito.

"Okay po, pero parang mas gusto ko kina Lola Roxie at Lolo Jonathan na lang muna Ma, Pa." suhistiyon ko naman. Kaagad naman nagkatinginan sila Mama at Papa. Nagulat marahil sa sinabi ko dahil matagal nang nilisan nila Lolo at Lola Roxie ang Metro Manila. May minanang hasyenda sila Lolo at Lola mula sa mga magulang ni Lolo Jonatahan kaya naman nang tuluyan na nilang ipinasa ang responsibilidad ng kumpanya sa mga kamay nila Papa at Mama tuluyan na silang bumalik ng hasyenda at nanirahan doon.

"Are you sure? Masyadong malayo ang lugar na iyun at baka ma bored ka lang.

" sagot naman ni Mama. Kaagad naman akong umiling.

"Mas gusto ko nga pong lumayo muna dito sa Metro Manila. Gusto ko pong magmuni muni at hanapin ang sarili ko." sagot ko naman. Napansin ko pa ang bahagyang pagtango ni Papa Christian at seryoso akong tinitigan.

"Kung ano ang gusto mo, ibibigay namin sa iyo. Mabuti pa ngang doon ka muna habang inaayos namin ang kaguluhang ito." seryosong sagot ni Papa.

"Pero Pa...mangako kayo sa akin.. huwag niyo pong sasaktan si Peanut ha?" nahihiya ko namang wika. Nagkatinginan pa silang dalawa bagb sabay na ibinaling ang tingin sa akin.

"Depende pa rin sa pag-uusap namin. Dont worry, tuturuan lang namin siya ng leksiyon pero hindi ko siya papatayin." seryosong sagot naman ni Mama. Hindi ko naman maiwasan na mapasimangot.

"Maghanda ka na! Kapag ready ka na ipapahatid ka namin kaagad sa hasyenda. Doon ka muna hanggang sa maka-recover ka.'" wika naman ni Papa kaya kaagad naman akong napatango.

Naging mabilis ang mga sumunod na sandali. Namalayan ko na lang na sakay na ako ng chopper at tinatahak na namin ang way papuntang hasyenda. Alam kong magiging maayos din ang lahat kaya naman magpapalamig na muna ako at magpapalipas ng sama ng loob.

Pagkababa ko pa lang ng chopper, Isang nakangiting mukha ni Lola Roxie ang sumalubong sa akin. Nagtaka pa ako dahil mag isa lang ito at hindi niya kasama si Lolo Jonathan gayung hindi nga sila halos mapaghihiwalay noon.

"Naku, lalong gumanda ang apo ko ah? Mabuti naman at naisipan mong dalawin kami dito." nakangiting kaagad na salubong sa akin ni Lola

Roxie at kaagad akong niyakap. Kasing edad lang din nito si Grandma Carissa pero parehong malakas pa rin. Parang hindi man lang ito senior citizen kung kumilos. Maliksi pa rin at mukhang masaya sa kanyang buhay.

"Bigla ko po kasi kayong namiss ni Lolo eh. Bakit ba kasi kailangan nyo pang lumipat dito?" kunwari nagmamaktol kong tanong. Iiling iling naman akong tinitigan nito.

"Mas masaya dito Apo! Tahimik at sariwa ang hangin. Perfect na lugar para muli mong buuhin ang nawasak mong puso. "sagot nito na kaagad ko namang ikinagulat.

Para kasing may idea si Lola sa mga nangyari sa akin. Gayunpaman, hindi ko na binigyan ng pansin. Ayaw ko na din kasi magkwento muna. Lalong sumasakit ang kalooban ko.

"Nasaan nga pala si Lolo, La? tanong ko sa kanya para malipat sa ibang bagay ang topic namin.

"Naku, nasa palayan apo. Pero nandito din iyun maya-maya. May kinakusap lang na tao. Teka, kumain ka muna bago magpahinga." wika niyo at mabilis akong hinawakan sa braso at iginiya papuntang dining area.

Kumain lang ako at kaagad na nagpahinga sa isa sa mga kwarto. Nakaramdam din naman ako kahit papaano ng kapanatagan ng kalooban. Sabagay, malaking tulong din siguro ang tahimik na kapaligiran para makalimot.

Hindi ko na namalayan pa na nakatulog na pala ako. Nagising na lang ako sa tunog ng aking cellphone kaya kaagad akong napabalikwas ng bangon at pasimpleng sinulyapan ang orasan na nasa bedside table. Halos alas nwebe na pala ng gabi at kaagad kong tiningnan ang cellphone ko kung sino ang tumatawag at ng mapansin ko na si Christopher iyun kaagad kong sinagot.

"Yes? Nandito ako kina Lolo at Lola? Napatawag ka?" kaagad na bungad ko pagkasagot ng tawag.

"Charlotte, I am sorry kung na-isturbo kita. Pero kailangan mong malaman ito.." sagot naman ni Christopher sa kabilang linya. Hindi ko maiwasang mapakunot ang noo ko ng maramaman ko kung gaano ka-seryoso ang boses niya ngayun.

"Bakit? May problema ba? Nasaan ka ba ngayun?" nagtataka kong tanong. Sa hindi malaman na dahilan, bigla akong kinabahan. Ewan ko ba...feeling ko may nangyari na dapat kong malaman.

"Charlotte, I think kailangan mo munang bumalik ng Manila. Si Peanut... "hindi na natuloy pa ang sasabihin nito ng bigla akong sumabat.

"Si Peanut? Bakit? Christopher,

 

direstsahin mo nga ako..huwag mo naman akong bitinin. Ano ang nangyari kay Peanut?" kinakabahan kong tanong.

"Ipapasundo kita ngayun din..Nasa hospital ang asawa mo dahil naaksidente siya kanina." sagot nito na kaagad na ikananlaki ng aking mga mata. Pakiramdam ko biglang nanginig ang buo kong kalaman dahil sa masamang balita na sinabi ni Christopher

"A-anong sabi mo? Si Peanut? Na- naaksidente?" sagot ko sa nanginginig na boses. Muling napabuntong hininga si Christopher bago sumagot.

"Yes...driving under the influence of alcohol. Pumunta daw kanina sa bahay ng nakainom at hinarap sila Mama at Papa at hinanap ka. Noong nalaman niya na wala ka sa bahay mabilis daw na umalis at iyun na nga, sumalpok  ang sasakyan niya sa poste ng kuryente. " sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na maluha sa isiping baka mapahamak ito. Bigla akong nakaramdam ng takot sa isiping ano na lang ang mangyayari sa akin kapag may masamang mangyari kay Peanut?

"Kung gusto mo siyang makita, pababalikin ko diyan ngayun din ang chopper para sunduin ka." muling wika nito.

"Kumusta siya? Kumusta si Peanut?" umiiyak ko namang tanong.

"Inoobserbahan pa siya. Dont worry, ako muna ang bahala sa kanya habang wala ka." sagot nito at kaagad ng nagpaalam. Para naman akong nanlalata na muling napaupo ng kama habang hindi mapigilan ang umiyak ng umiyak.

 

Chapter 369

CHARLOTTE POV

Dali-dali akong nag ayos ng aking sarili at hinanap sila Lola Roxie para makapag-paalam. Ayaw ko maghintay pa ng kinabukasan para muling masilayan si Peanut. Masyado akong nag-aalala sa kalagayan niya at kailangan kong makauwi sa lalong madaling panahon para mabantayan kung ano man ang sitwasyon niya ngayun.

"Hey, relax!! Everything will be okay.

Manalig ka lang sa Diyos at hindi Niya pababayaan ang asawa mo apo!" kaagad na sambit ni Lola sa akin. Hindi ko na mapigilan ang mapaiyak. Hindi na nga yata masyadong nagpa- function ang utak ko sa tamang direksiyon. Puro Peanut na lang ang laman ng isip ko.

Paano na lang kung may mangyaring masama sa kanya?

"Lola, masyado po ba akong naging malupit sa kanya? Ilang beses po siyang nakiusap at humingi ng tawad sa akin pero hindi ko siya pinapansin. Feeling ko po kasalanan ko kung bakit siya naaksidente. Hinanap niya ako La at pilit niyang hinihingi ang kapatawaran ko! Kasalanan ko po talaga kung bakit siya naaksidente!" umiiyak na wika ko kay Lola.

Ewan ko ba, sa aksidenteng nangyari kay Peanut, wala na akong pakialam pa sa mga kasalanan na nagawa niya sa akin. Burado na lahat iyun sa isip at puso ko at wala akong ibang hangad ngayun kundi ang kaligtasan niya.

Bigla akong nakaramdam ng takot na baka tuluyan na siyang mawala sa akin. Na hindi ko na talaga siya makita or masilayan habang buhay.

"Charlotte, apo! Huwag mong sisihin ang sarili mo! Walang sino man ang may gusto na napahamak siya. Ang kailangan mong gawin ay magdasal na sana gabayan siya ng Diyos para makaligtas siya sa pagsubok na ito." sagot naman ni Lola. Ito na din ang nagpunas ng luha sa aking pisngi na hindi yata maubos- ubos dahil panay ang paglabas nito mula sa aking mga mata.

Mabilis na dumating ang chopper na susundo sa akin. Hindi na ako napigilan pa ni Lola sa muli kong pag alis. Hindi pa din daw kasi dumadating si Lolo Jonathan dahil may ongoing meeting daw ito sa mga tauhan ng hasyenda. Tiyak na hahanapin daw ako nito pero hindi na ako nagpapigil pa. Nangako naman ako na babalik din kaagad para muli silang makasama.

Pagkatarating ko ng Manila, wala na akong sinayang na sandali. Mabilis akong nagpahatid sa hospital kung saan ginagamot daw si Peanut. Umaasa ako na good news ang sasalubong sa akin. Umaasa ako na sana walang malubhang nangyari sa kanya.

"Mabuti naman at dumating ka na! Nailabas na siya sa emergency room at nilipat siya ng ICU para obserbahan." kaagad na salubong sa akin ni Christopher ng mapansin nito ang pagdating ko sa hospital.

"ICU? Bakit kailangan siyang ilagay doon? Ganoon na ba siya kalubha? " Hindi ko maiwasang bigkas. Parang gustong manginig pati laman ko. May idea ako sa sitwasyon ng isang pasyente kapag sa ICU ilagay. Malubha iyun at posibleng hindi siya maka- survived.

Sa isiping iyun muli akong napahgulhol ng iyak. Napayakap pa nga ako kay Christopher para kumuha ng kahit kaunting lakas. Pakiramdam ko drain na drain na ako at mauuna yata akong malagutan ng hininga dahil sa pinaghalong pag aalala at takot na nararamdaman ng puso ko.

"Halika! Tiyak na hinihintay niya. Sa ilang araw na hindi ka niya nakasama ikaw palagi ang hinahanap niya Charlotte." Wika pa nito at hinila ako papuntang ICU.

lalong nag uunahan ang pagpatak ng luha sa aking mga mata ng masilayan ko ang kawawang hitsura ni Peanut. Balot ng benda buong ulo nito pati na din ang kanyang mga binti. Marami ding mga aparato ang nakakabit sa kanyang katawan.

"Pwede mo siyang lapitan at kausapin. Maririnig ka niya. Pilitin mong pakiusapan siya na lumaban." muling wika ni Christopher. Kaagad naman kaming nilapitan ng isang nurse at sinabi sa amin na isa sa aming dalawa lang daw ang pwedeng pumasok sa loob ng ICU para makita ng malapitan ang pasyente. Kaagad akong nagpresenta kaya kaagad akong nagsuot ng blue gown at facemask dahil masyado daw maselan ang pasyente sa kahit na kaunting bacteria at pwede niyang ikamatay iyun.

"Mam, pwede niyo siyang kausapin. Kadalasan po sa mga pasyente namin na nasa critical na condition kinakausap ng mga mahal nila sa buhay at hinihikayat na lumaban sa kung ano mang nararanasan niya ngayun. Subukan niyo po Mam, baka sakaling pakinggan kayo ni Sir Peanut. "bilin pa ng nurse bago ako nito tuluyang iniwan sa ICU

Hindi ko naman malaman ang gagawin ko. Naupo ako sa upuan na nasa gilid ng hospital bed nito at gamit ang nanginginig kong kamay, kaagad kong hinaplos ang pisngi ni Peanut. Medyo mahaba na ang balbas nito at halata talaga na napapabayaan niya ang sarili niya.

"Peanut, sabi nila posibleng naririnig mo daw ako. Sorry...hindi kita pinakinggan sa mga pakiusap mo! Sorry kung masyado kitang sinisi sa mga nangyari... masakit kasi ang ginawa mo sa akin eh..hindi ko matangap pero mas masakit pala na nakikita kita sa ganitong sitwasyon." umpisa kong wika kasabay ng paghikbi.

"Lumaban ka naman ohh! Please, ngayun ko lang na realized na hindi ko pala kaya na mawala ka sa akin ng tuluyan. Nagpapalamig lang naman ako eh. Hindi porket Iniiwasan kita, hindi na kita babalikan. Siyempre, hangat kasal tayo, patuloy tayong magkakaroon ng koneksiyon sa isat isa. Mahal na mahal kita! Mahal kita!"

 

patuloy Kong sambit at hindi ko napigilan pa na mapasubsob sa dibdib nito habang patuloy sa pag - iyak.

"Kapag ba maging maayos ang kalagayan ko, hindi mo na ako iiwan? Mananatili ka na ba sa tabi ko?" wala sa sariling napaangat ang ulo ko ng marinig ko ang katagang iyun. Hindi ko alam kung nananaginip lang ako pero bakit parang sumasagot si Penaut? Sinipat ko pa nga siya ng tingin pero nakapikit pa rin ito. Walang ipinagbago sa hitsura nito at nang ilibot ko ang tingin sa paligid kaming dalawa lang naman ang nandito sa loob ng kwarto.

Hindi ko tuloy maiwasan na napabuntong hininga. Malapit na siguro akong masisiraan ng bait dahil sa sunod sunod na stress na naranasan ko kaya kung anu-ano na ang naririnig ko.

Muli kong itinoon ang buong attention ko kay Peanut. Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinisil-pisil. Kaagad akong nakaramdam ng pinaghalong tuwa at lungkot ng mapansin ko na suot niya pa rin ang wedding ring naming dalawa.

Kung ganoon, totoo talaga na wala siyang ibang babaeng minahal kundi ako lang. Totoo talaga na ako lang ang gusto niyang makasama habang bugay.

 

Chapter 370

CHARLOTTE POV

Parang hinihiwa ang puso ko habang pinagmamasdan ang walang malay na si Peanut. Hindi ko mapigilang sisihin ang sarili ko sa mga nangyari sa kanya. Kung pinakingan ko lang sana siya, siguro hindi siya naaksidente. Isa na lang ngayun ang hinihiling ko na sana gumising na siya. Sa sitwasyon niya ngayun, ipinapangako ko sa aking sarili na pagsisilbihan siya at tulungang maka-recover sa kung ano man ang sitwasyon niya ngayun.

"Please, gising na kasi!" muling bigkas ko sa nakapikit pa rin na si Peanut! Tinapik-tapik ko pa ang pisngi nito sa pag asang magigising na siya upang tuluyang mawala ang pag aalalang nararamdaman ng puso ko.

"Promise, maka-survived ka lang, kakalimutan ko na lahat ng kasalanan mo sa akin! As in lahat lahat basta gumaling ka lang para muli kitang makasama. Oo, nagalit ako sa iyo pero hindi ibig sabihin noon na tuluyan na kitang iiwan. Please idilat mo na ang mga mata mo! Please!" muli kong bigkas kasabay ng pagtulo ng luha sa aking mga mata.

Wala na din akong pakialam pa sa paligid ko at ilang beses ko na din pinaghahalikan ang kamay nito. Hindi ko na din matantiya kung gaano na kadami ang aking nailuha. Basta ang alam ko sobra akong natatakot sa sitwasyon niya ngayun.

Parang naninikip ang puso ko tuwing pinagmamasdan ang sitwasyon niya. Masakit! Sobrang sakit na parang gusto ko na lang palitan ang sitwasyon niya ngayun.

"Peanut! Peanut naman eh! Bakit ba kasi hindi ka nag iingat? Siguro galit ka talaga sa akin dahil ayaw mo pa rin gumising. Sorry na kasi!" muli kong bigkas habang patuloy sa pagluha. Nagulat pa ako dahil bigla kong naramdaman ang pagpisil nito sa palad ko.

"Bakit ba ang ingay ng Baby ko?'' narinig kong bigkas nito. Hindi naman ako makapaniwalang napatitig dito habang pilit na inaanalisa ng sarili ko kung siya ba talaga ang nagsasalita. Diskumpyado ako dahil baka pinaglalaruan lang ako ng pandinig ko. Critical nga siya diba tapos bigla siyang magsasalita ngayun.

"Te-teka lang...bakit?" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng mabilis itong bumangon ng higaan at mahigpit akong niyakap. Hindi naman ako nakakilos dahil sa matinding pagkabigla.

Bakit parang hindi naman napinsala ang katawan niya dahil sa aksidente?

Bakit ang lakas- lakas niya naman yata ngayun?

"Hindi ka na galit sa akin? Pinapatawad mo na ako? Hindi mo na ako iiwan Baby diba? God! Miss na miss kita! Thanks God dahil sa wakas nandito ka na Baby ko!" muling bigkas nito kasunod ng pagdampi ng labi nito sa noo ko. Hindi ko naman maiwasan na maluha dahil sa mga ginagawa niya ngayun. Ngayun ko lang biglang na- realized kung ano ba talaga ang mga nangyayari sa paligid ko.

"Teka lang....Paanong----Peanut... niluluko mo ba ako? Bakit----"'hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng bigla itong kumalas sa pagkakayakap sa akin. Isa-isa nitong inaaalis ang mga aparatong nakakabit sa kanyang katawan. Para akong namamalikmata habang pinapanood ang kanyang ginagawa.

"Hi--hindi ka totoong naasidente??!!!

 

bigkas ko habang mataman itong nakatitig sa akin at may ngiting nakaguhit sa kanyang labi. Natatawa naman itong tumango.

"At effective naman diba? You're here now! Alam mo bang halos hindi ako makatulog simula ng mawala ka sa akin? Baby, alam kong sobrang laki ng kasalanan na nagawa ko sa iyo pero bigyan mo naman sana ako ng chance na iparamdam sa iyo ang pagsisisi ko." wika nito. Kaagad naman akong naluha at mabilis itong pinaghahampas sa kanyang dibdib!

"Baliw ka talaga! Alam mo ba kung gaano ako natakot ng ibinalita sa akin ni Christopher na naaksidente ka? Sobrang natakot ako sa isiping baka tuluyan ka ng mawala sa akin."

umiiyak kong bigkas. Natatawa naman itong hinawakan ang dalawa kong kamay at mabilis na dumampi ang labi nito sa labi ko. Kaagad na nanlaki ang mga mata ko sa pagkagulat.

Talagang dinadaan ako ng Mani na ito sa biglaang galawan. Lahat talaga ng tsansa na nakukuha niya talagang hindi pinapalagpas. Dinadaan talaga sa galawang mabilisan.

"Mahal na mahal kita Baby ko! Kapag hindi ka pa bumalik sa piling ko, totohanin ko na talaga kung ano man ang nangyari sa akin." wika pa nito kaya mabilis ko itong hinampas. Naiinis ko itong tinitigan.

"Narinig ko ang sinabi mo sa akin kanina. Wala ng bawian!" muling bigkas nito. Malinaw pa sa sikat ng araw na nakipag-sabwatan si Christopher dito para pagkaisahan ako. Hayyy ang nakakainis lang, muntik na akong atakihin sa puso dahil sa mga kalokohan nila. Kung hindi lang ako natatakot na baka tuluyan itong magtampo sa akin, gusto ko sana itong awayin ngayun.

"Hayssst! So drama lang lahat at nakipagsabawatan pa talaga sa iyo ang kapatid ko? Ano ba ang pinakain mo doon at ang bilis mong paamuhin? Ang natatandaan ko galit din siya sa iyo pero magkasundo kaagad kayo ngayun? "seryoso kong tanong sa kanya at sinipat ito ng tingin mula ulo hanggang paa.

Dahil tangal na lahat ng naka benda dito, kaagad kong napansin na wala man lang itong kagalos-galos sa katawan maliban lang sa mukha nito na nakalimutan yata nitong ahitan.

"Baby naman eh...Nagpromise ka na kanina sa akin na hindi ka na magagalit. Wala ng bawian." nakangiti nitong sagot kaya kaagad kong inirapan. May magagawa pa ba ako? Wala na eh, tuluyan ng bumigay ang marupok kong puso.

"Fine, pero hindi ibig sabihin noon hindi ka na ligtas sa mga parusa na pwede kong gawin sa iyo. Remember, hindi ganoon kadali kalimutan ang mga kasalanan na nagawa mo sa akin." Kunwari nagtatampo kong wika sa kanya. Matiim naman akong tinitigan sa aking mga mata bago sumagot.

"Promise! Babawi ako! Mahal na mahal kita at habang buhay kong pagsisihan lahat ng mga pagkakamali ko." madamdamin nitong sagot habang damang dama ko ang sensiridad ng kanyang boses. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti. Mahal ko siya kaya naman muli akong aasa na magiging maayos din ang pagsasama namin. Bibigyan ko siya ng chance na iparamdam sa akin kung gaano ba talaga ako kahalaga sa kanya.

 

Chapter 371

CHARLOTTE POV

Sakay ng sasakyan ni Peanut tahimik ako habang tinatahak namin ang daan pauwi ng bahay. Tulad ng inaasahan hindi ko na nakita pa kahit ang anino ni Christopher pagkalabas namin ng ICU. Mukhang tinakasan na ko dahil alam niyang makakatikim siya sa akin ng flying kick.

Akala ko talaga galit siya kay Peanut eh. Pero tingnan mo nga naman, talagang tinawagan niya ako para pagbigyan ang gusto nitong luko- luko kong asawa. Talagang nakipag- sabwatan siya sa kalokohan na naisip ni Peanut para muling makuha ang loob ko

Wala eh. Wala na talaga akong lusot nito. May paiyak-iyak pa kasi ako kanina na patawarin ko na siya basta gumaling lang siya. Na kakalimutan ko na lahat ng kasalanan niya sa akin basta gumaling lang siya. Sino ba naman kasi ang nag aakala na nagdadrama lang pala ito at talaga namang napaniwala niya ako.

Sabagay, may maganda din namang nangyari. Heto na nga kami at magkasama ulit. Ang pag iisipan ko lang ngayun ay kung anong parusa ang ibibigay ko sa kanya. Kailangan talaga ng parusa para magtanda siya sa kasalanan niyang nagawa.

Hindi ko maiwasang mapapitlag ng maramdaman ko ang kamay nito sa may hita ko. Naka maong pants ako ngayun pero ramdam ko pa rin ang init na nagmumula sa kanyang palad. Wala sa sariling napatingin ako dito at napansin kong nakatutok pa rin ang mga mata nito sa daan. Hindi ko maiwasang mapangiti ng may idea na biglang pumasok sa akin.

Sisiguraduhin ko pa ring hindi pa rin ligtas ang Mani na ito. Hindi lahat ng gusto niya ay masusunod. Pasimple kong hinawakan ang kanyang kamay at inialis sa pagkakapatong sa hita ko. Napansin ko pa ang pagkunot ng noo nito sabay sulyap sa akin. Hindi ko naman maiwasan na mapangisi

"Why naman Baby? Galit ka pa rin ba sa akin?" May tampo sa boses nito habang sinasabi ang katagang iyun. Hilaw ko naman itong nginitian bago sinagot.

"Of course not! Nakikiliti kasi ako eh." Sagot ko. Kaagad naman gumuhit ang ngiti sa labi nito nang marinig niya ang sinabi ko. Parang may kumikiliti dito sa klase ng ngiti na nakaguhit sa labi nito na hindi ko mawari. Pigil ko naman ang sarili ko na matawa.

Alam na alam ko na kung ano man ang tumatakbo sa isip ng Mani na ito eh. Well, sisiguraduhin ko na mabibigo siya. Hindi niya magagawa sa akin kung ano man ang naiisip niya dahil hindi ako papayag. Kailangan muna niyang mag effort ng todo bago ko siya pagbibigyan. Hindi naman sa lahat ng oras, ibibigay ko ang gusto niya. Tama nang nakipagbati ako sa kanya ngayun.

Mabilis kaming nakarating ng bahay. Masaya kaming sinalubong ng mga kasambahay sa pangunguna ni Manang Milagros.

"Welcome back po Mam Charlotte." Sabay sabay na bati nila sa akin.

"Thank you po sa inyong lahat... Hmmmmm...manang, pwede po bang pakilinis ng guest room?" Kaagad ko namang bigkas at kaagad na namang napatitig sa akin si Peanut.

"Why?" Kunot noo nitong tanong sa akin. Bakas sa mukha nito ang pagtataka.

"Well, naisip ko lang. Maybe sa guest room muna ako matutulog. I need privacy." Ngiting ngiti ko namang sagot sa kanya. Kaagad naman lumarawan ang matinding pagtutol sa mga mata nito. Lalo namang nagdiwang ang kalooban ko.

Dahil malaki ang kasalanan niya sa akin, magtiis siya. Hindi naman pwedeng ibigay ko ang gusto niya gayung hindi pa nga napaparusahan ang mga taong may kasalanan sa akin. Actually, ito iyung isa sa mga parusa na naisip ko para sa kanya. Masyado naman yatang siniswerte ang Mani na ito kung makukuha niya agad agad ang gusto niya.

"But Baby, hindi naman ako papayag doon. I need you at sobrang namiss kita sa maraming araw na hindi tayo magkasama. Huwag mo naman itong gawin sa akin. Hindi ako papayag!" Pag aapila nito. Matamis ko itong

 

nginitian. Gusto kong ipakita sa kanya na seryoso ako. Hindi niya ako mapipilit kung ano man ang magiging desisyon ko ngayun.

"Pero ito ang gusto ko! And besides you need rest! We need rest! Kaya hayaan mo muna ako...please!" may lambing sa boses na bigkas ko. Malalim itong napabuntong hininga habang titig na titig sa akin.

"Fine... Pero ngayung araw lang. Bukas ba bukas dapat nasa kwarto ka na natin. Alam mo naman siguro kung paano ako nagtiis habang wala ka. Gusto kitang makasama sa kwarto at makatabi sa pag-tulog Baby ko!."

bakas sa boses nito ang lungkot habang sinasabi ang katagang iyun. Hindi ko maiwasan na mapangiti.

"Thank you!" sagot ko sa kanya. Pilit ko naman ang sarili ko na huwag matawa sa harap nito. Para kasing nalugi ang hitsura nito ngayun. Hindi yata matangap ng kalooban niya na hindi niya ako makakatabi sa pag- tulog at magawa kung ano man ang tumatakbo sa isip niya.

"Palagi naman pong malinis ang guest room Mam. Pwede niyo po iyung gamitin anytime." nakangiti namang sagot ni Manang. Kanina pa ito sa harap namin pero ang mga kasamahan nito ay kanina pa nagsisialisan. Ngayun lang nagsalita dahil ngayun lang yata nakasingit para ipaalam sa akin na malinis naman ang guest room.

Alam ko naman din talaga ang tungkol doon dahil napapansin ko naman na regular silang naglilinis sa buong bahay. Metikuluso si Peanut pagdating sa kalinisan kaya hindi na ako nagtataka tungkol doon.

"So, paano ba iyan. Pasok muna ako sa guest room. Pakibigay na lang kina Manang ang ilang mga gamit ko para dalhin nila sa guest room. Gusto kong magpahinga muna." nakangiti kong wika at nagpatiuna ng umakyat ng hagdan.

Ngarinig ko pa na tinawag nito ang pangalan ko pero hindi ko na pinansin pa. Paninindigan ko ang pagpaparusa na naisip ko sa kanya para magtanda siya. Bahala siya!

 

Chapter 372

Charlotte POV

Halos takbuhin ko ang hagdan paakyat papuntang guest room. Alam ko kasing nakasunod ang tingin sa akin ni Peanut at alam kong labag sa kalooban niya ang desisyon ko na sa guest room muna ako matutulog.

Pagkapasok ko ng ng guest room kaagad kong inilock ang pintuan. Mahirap na, baka pasukin ako ni Peanut eh. Hindi pwede lalo na at umiiral din paminsan minsan ang karupukan ko kapag nasa tabi ko siya.

Akmang hihiga na ako ng kama para makapag relax muna habang

hinihintay ko ang mga gamit ko nang marinig ko ang pagtunog ng cellphone ko. Dali dali kong sinagot iyun ng mapansin ko na si Charles ang tumatawag.

"Hello Brother! Napatawag ka?" Sagot ko.

"Charlotte, Nasaan ka ngayun? Alam mo na ba ang kumakalat na balita?" Kaagad na sagot nito sa kabilang linya.

"Bakit? May nangyari ba?" Nagtataka kong tanong. Mukhang seryosong balita ang hatid nito base na din sa tono ng kanyang boses kaya hindi ko maiwasan na mag alala.

"Natagapuang patay si Doc Carlos sa kanyang bahay. Pagpapakamatay ang tinitignang angulo ng mga pulis dahil sa baril na nasa kamay niya ng ma- recover ang walang buhay niyang katawan." Sagot nito sa kabilang linya. Hindi ko naman maiwasan na magulat. Ni sa hinagap hindi ko lubos maisip na nagpakamatay ang Doctor na iyun. Wala sa character niya.

"Nagpakamatay? Imposible naman yata yun." Hindi ko maiwasang bigkas. Nararamdaman ko na may mali sa mga nangyari.

"Iyan din ang naisip naming tatlo nila Kenneth at Christopher. Imposibleng nagpakamatay siya gayung kitang kita namin ang takot niya noong dinukot namin siya. Ilang beses din niyang nabanggit na gusto niya pang mabuhay at handa siyang ilaglag si Maureen pakawalan lang namin siya." Sagot nito. Lalo tuloy akong napaisip. Sino naman kaya ang posibleng pumatay sa kanya? Imposible namang si Kenneth at silang dalawa ni Christopher.

Sa isiping iyun hindi ko maiwasan na makaramdam ng kilabot. Paano nga ba kung isa sa kanila? Pero hindi eh...dahil hindi naman kami pinalaking criminal ng mga magulang namin.

"Pwede bang pa-imbestigahan natin ang nangyari sa kaniya? I mean---" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko ng biglang nagsalita ito.

"Iyun ang ginawa ngayun namin ni Kenneth. Hindi din kami naniniwala na nagpakamatay siya. May pumatay sa kanya at posibleng kakilala niya lang din dahil maayos ang pagkakagawa at sa loob pa talaga ng bahay niya." Sagot nito.

"Much better na tumulong na din tayo sa imbistigasyon. Seryosong kaso ito at posibleng may dahilan kung bakit siya pinaslang. Kahit naman gaano kasama ang ginawa niya sa akin dapat din siyang mabigyan ng hustisya..." Sagot ko.

"Don't worry, aalamin namin kung sino ang nasa likod ng pagkamatay niya. May tinawagan na kaming tao na magaling humawak sa mga ganitong kaso. Tumawag lang ako para ibalita ang pagkamatay ng taong iyun para aware ka din. As of now kailangan mo munang mag doble ingat. Sana nagkamali lang kami ng suspetsa pero mukhang may kinalaman si Maureen sa pagkamatay niya." Sagot ni Charles. Hindi ko naman maiwasan na napabuntong hininga.

Iyun din ang tumatakbo sa isipan ko. Mukhang may taong gustong patahimikin si Doc Carlos kaya siya pinaslang. Liban na lang kung meron siyang ibang kaaway na hindi namin alam. Pero kung wala, walang ibang susupect kundi si Maureen talaga kaya kailangan naming makakuha ng ibedensiya habang sariwa pa ang kaso.

Kahit papaano, naawa pa din naman ako sa kinahantungan ni Doc Carlos. Nagkasala man siya sa akin pero hindi ko naman hinangad na mapahamak siya. Hindi naman ako ganoon kasama para maging masaya sa sinapit niya.

"Kung ganoon balitaan mo na lang ako kung ano man ang development ng imbistigasyon ninyo ni Kenneth. Sana makamit niya ang hustisya sa lalong madaling panahon." Sagot ko bago ko tinapos ang pag-uusap namin.

Saktong kakatapos lang namin mag usap ni Charles nang marinig ko ang mahinang katok sa pintuan ng guest room. Dali dali akong naglakad papunta doon at nagulat pa ako dahil si Peanut ang nasa labas. Bitbit nito ang mga personal na gamit na kailangan ko.

"Bakit ikaw ang nagdala niyan dito? Dapat inutos mo na lang kina Manang. "Bigkas ko sa kanya sa kawalan ko ng masasabi. Kaagad naman bumalatay sa mukha nito ang lungkot.

"Bakit? Ayaw mo na ba akong makita?" Sagot nito. Bakas sa boses ang tampo kaya naman hindi ko maiwasan na makaramdam ng kaunting konsensya. Wala naman sanang ibig sabihin ang sinabi kong iyun pero bakit ba napaka- sensitive niya? Grabe talaga ang Mani

 

na ito. Ang bilis magtampo.

"Hi-hindi naman sa ganoon pero ayaw ko na din kasing maabala ka. You need to rest right kaya sana inutos mo na lang kina Manang." Pilit ang ngiting sagot ko. Kaagad naman itong napabuntong hininga bago ako malungkot na tinitigan.

"Bakit kasi kailangan mo pang humiwalay ng kwarto. Masyadong malaki ang kwarto natin at kung ayaw mo akong makatabi sa pag-tulog pwede mo naman itong sabihin sa akin ng diretsahan." Malungkot na wika nito. Hindi ko naman maiwasang makaramdam ng awa dito. Pero hindi eh, kailangan ko talagang panindigan ito. Hindi ako dapat magpadala sa awang nararamdaman ko sa kanya. Kailangan talaga niyang matuto ng leksiyon.

Pagkatapos namin mag usap iniwan niya na ako dito sa guest room. Naaawa naman akong nasundan ito ng tingin bago ako nagmamadaling bumalik sa loob ng kwarto dala ang mga gamit na ibinigay niya sa akin

Naligo lang ako at kaagad na natulog. Nagising lang ako sa mahinang katok ng pintuan at ng pagbuksan ko ito sinabi ng isa sa mga kasambahay na ready na daw ang dinner. Sinabi din nito sa akin na umalis daw si Peanut at hindi daw nabangit kung anong oras ito uuwi. Mukhang nagtampo talaga ang Mani sa desisyon ko na humiwalay muna ng silid sa kanya.

Chapter 373

CHARLOTTE POV

Pagkatapos kumain ng dinner, tumambay lang ako sa gilid ng pool para magpahangin. Kung tutuusin, halos kasing laki lang din ng bahay namin ang bahay na ito ni Peanut. May sariling pool at malawak na garden. Perfect sa isang malaking pamilya kung totoosin.

Marami naman din akong naririnig na naipundar ni Peanut. Ayun sa mga balita may mga negosyo na din itong naipundar na hindi ko na inalam. Nag iisang anak na galing sa isang broken family kaya playboy. Masyadong malungkot ang kanyang childhood at lumaki daw sa mga tagapag alaga dahil bata pa lang naghiwalay na ang kanyang mga magulang.

Hindi ko maiwasang mapabuntong hininga. Nasaan na kaya ang Mani ( Peanut) nasun? Ni hindi man lang nagpaalam sa akin na aalis pala siya. Sabagay, masama nga pala ang loob niya sa desisyon ko na sa guest room na lang muna mananatili.

Akmang papasok na ako ng bahay nang marinig ko ang malakas na busina sa labas ng gate. Kaagad na naagaw ang attention ko doon habang dahan dahan na binubuksan ng guard ang gate. Kaagad na napakunot ang noo ko ng mapansin ko ang isang hindi familiar na kotse na dahan dahan na pumapasok sa loob.

Tahimik akong nakamasid hanggang sa huminto iyun at nagulat pa ako ng mapansin kong si Drake ang lumabas mula sa driver set. Umikot ito sa kabilang bahagi ng pintuan ng sasakyan at binuksan iyun at kaagad akong naglakad palapit sa kanila ng mapansin ko na si Peanut ang inaalayan nito palabas ng kotse.

"Anong nangyari?" kaagad na tanong ko pagkalapit ko sa kanila.

"Lasing. Pinigilan ko pero ayaw makinig. Hindi pa nga bukas ang bar ko nandoon na siya at umiinom mag-isa. " sagot ni Drake sa akin.

Kaagad ko namang sinipat ng tingin si Peanut. May malay tao naman pero halata ang kalasingan dahil mapungay ang mga matang nakatitig sa akin. Hindi ko maiwasan na mapabuntong hininga.

Mukhang mag aalaga ako ng lasing na asawa ngayung gabi. Grabe naman kasi ang Peanut na ito, kaya pala matagal nawala dahil naglalasing pala. Mabuti na lang sa kabila ng mga sigalot na nangyari between kay Drake at sa angkan namin, nagawa pa rin nitong ihatid si Peanut sa bahay namin. Kung hindi, baka kung saan na pupulutin ang Mani na ito "Ganoon ba. Thank you sa paghatid sa kanya. Pwede bang pakialalayan na lang muna siya hanggang kwarto?" sagot ko naman. Tumango naman si Drake at akmang ihahakbang na nito ang mga paa patungo sa pintuan ng bahay nang magsalita si Peanut.

"Wife---Baby...huwag ka na--kasi- kashing maghalit sa akinn! hik! Nag- Nagsishi na akho eh...." pabulol pa nitong bigkas sa akin habang inaabot ang kanyang kamay pero hindi ko na binigyang pansin pa. Bagkos sininyasan ko ang isa sa mga guard na tulungan si Drake sa pag-alalay kay Peanut paakyat ng kwarto na kaagad naman tumalima.

Mahihirapan talaga si Drake na iakyat mag isa ng kwarto itong si Peanut. Malaking tao kasi ito at mas

 

matangkad din ng kaunti kay Drake. Isa pa, parang ang laki ng ibinagsak ng katawan ni Drake ngayun. Ang laki ng kanyang ipinayat kaya dehado talaga siya kung tindig ang pag uusapan.

Baka apektado talaga ito sa pinanggagawa ni Jeann. Papaniwalain ka ba naman ng isang tao na namatay dahil kasalanan mo, ewan ko lang kung hindi ka ma-stress. Well, sana maging maayos ang lahat at matigil na ang gulo sa pagitan nilang dalawa lalo na at may anak din sila.

Iyun nga lang, kung talagang may iba na si Drake, habang buhay na talaga sigurong hindi din babalik si Jeann sa piling niya. Pero may iba na ba talaga ang Drake na ito? Para kasing ayaw kong maniwala base na din sa hitsura ni Drake eh. Halatang napapabayaan nito ang sarili. Mahaba na ang buhok nito ngayun at mukhang hindi pa naliligo dahil gusot-gusot din ang damit niyang suot.

Bahala na nga sila. Basta ang priority ko ngayung gabi ay ang Mani na ito. Lasing at mukhang ako ang magiging tagapag alaga nito ngayung gabi.

Sa tulong ni Drake at ng isa sa mga gwardiya mabilis na naipasok sa loob ng kwarto si Peanut. Pagkadikit pa lang ng likod nito sa malambot na kama, kaagad itong nakatulog.

"Salamat Drake ha?" kaagad na sambit ko kay Drake nang naglalakad na ito palabas ng kwarto. Isang tango at tipid na ngiti lang ang naging tugon nito sa akin bago ito tuluyang umalis. Naiwan naman akong iiling iling habang tinititigan ang sitwasyon ni Peanut.

Sa totoo lang, hindi ko alam kung saan mag uumpisa. Basta ang alam ko kailangan ko siyang linisan at palitan ang kanyang suot na damit para maging kumportable ang kanyang pagtulog.

Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ko bago ako nagpasyang pumasok ng banyo at naghagilap ng malinis na bimpo. Binasa ko lang iyun gamit ang warm water at nagmamadaling bumalik ng kwarto.

Tinitigan ko muna ang gwapong mukha ni Peanut bago ko inumpisahang punasan buong mukha nito. Narinig ko pa ang mahina nitong pag ungol pero hindi ko na pinansin pa. Lalasing lasing siya kaya magtiis siya. Tiyak matinding hang over ang sasalubong dito bukas ng umaga.

Pagkatapos kong punasan ang buong mukha nito, sinunod ko na ang kanyang katawan. Hinubad ang tshirt niya at pinunasan mula dibdib hanggang tiyan. Hindi ko pa nga maiwasan na mapalunok ng sarili kong laway ng mapagmasdan ko kung gaano ka perfect ng abs nito. Sobrang yummy niya talaga at walang tapon kung kagwapuhan at tindig ang pinag uusapan. Kaya nga ang daming babaeng nagkakagusto sa kanya eh. Isa na doon si Maureen na gusto yatang pikutin si Peanut dahil sa pagbibigay ng fake na DNA test.

Pantalon na lang ang sunod kong huhubarin kay Peanut nang magbago ang isip ko. HIndi ko kaya at natatakot ako sa posibleng makikita sa loob ng kanyang underware. Tama na iyung nagawa ko na siyang punasan sa mukha at katawan. Sapat na din na napalitan ko na siya ng tshirt. Ayaw ko na din kasing isturbuhin ang mahimibing niyang pagtulog.

Chapter 374

CHARLOTTE POV

Nang masiguro ko na maayos na ang kalagayan ni Peanut, nagtatalo naman ang isipan ko kung iiwan ko na ba ito ng kwarto mag isa. Gusto ko na din kasing bumalik ng guest room para makapag pahinga na din.

Okay naman na siya. Napunasan ko na siya at nakumutan na din. Mahimbing na ang kanyang pagtulog at bukas na ng umaga ang gising nito.

Akmang maglalakad na ako papuntang pintuan ng marinig ko ang mahinang paghilik nito. Muli akong napalingon dito at sa huli nagpasya akong manatili na lang muna dito sa loob ng kwarto. Baka kung mapaano itong Mani na ito kung hahayaan ko lang siyang mag isa dito sa loob ng kwarto lalo na at lasing siya.

Pwede naman akong mag stay kahit ngayung gabi lang. Wala din naman sigurong mangyayari lalo na at tulog na tulog na din naman ito dahil sa matinding kalasingan.

Nagmamdali akong naglakad patungo sa walk in closet para maghanap ng pan tulog na isusuot.

Pagkatapos kong gawin ang aking evening routine kaagad na akong nahiga sa tabi ni Peanut. Inaantok na di n kasi talaga ako at balak kong gumising ng maaga kinabukasan para bumisita kina Mama Carmela at Papa Christopher. Hindi ko pa nababangit sa kanila na nandito na ulit ako sa Manila. Ang alam nila, nasa hasyenda pa ako kasama nila Lola Roxie at Lolo Jonathan.

Nasa kasarapan na ako ng aking pagtulog na maramdaman ko ang mainit na bagay na dumadampi sa aking pisngi. Dahan dahan akong napadiliat para lang magulat ng kaagad na sumalubong sa mga mata ko ang mukha ni Peanut. Nakangiti itong nakatitig sa akin kaya kaagad akong napabangon sabay baba ng kama.

"Teka...a-anong ginagawa mo? Anong oras na ba?" sambit ko pa sabay dako ng tingin ko sa bed side table. Napansin ko na halos alas siyete na pala ng umaga at mukhang napahimbing ako sa aking pagtulog.

"Good Morning Baby! Maaga pa. Tulog pa tayo!" malambing nitong bigkas. Parang wala kaming pinagdaanan pareho kung umasta siya ngayun. Mablis ang kilos nitong bumaba din ng kama at nilapitan ako sabay hila sa akin pabalik ng kama. Impit naman akong napatili sa sobrang bilis ng pangyayari. Namalayan ko na lang na nakahiga na ako ng kama at nakapatong na ito sa akin.

"Teka lang ano ba Peanut! Gigising na ako. Babalik na ako ng guest room." angal ko pa sa kanya. Parang wala itong narinig bagkos mas lalo pa nitong idiiin ang kanyang katawan sa akin. Pilit ko naman itong itinutulak.

"Peanut ha? Hindi ka na nakakatuwa." sambit ko pa. Gustuhin ko man na makawala sa ilalim nito pero masyado itong mabigat at mas hamak na malakas kaysa sa akin.

"Stay! Gusto lang naman kitang mayakap eh. Huwag kang malikot baka lalong magalit ang little brother ko!" wika pa nito gamit ang paos niyang boses. Hindi ko maiwasan na mapalunok ng sarili kong laway lalo na ng maramdaman ko ang init ng katawan nito na bumabalot sa buo kong sistema. Dagdagan pa ng mainit nitong hininga na dumadampi sa pisngi ko.

"Pero--- ang bigat mo eh! Bakit kasi may pagdagan-dagan ka pa diyan!" angal ko naman sa kawalan ko ng masabi. Narinig ko pa ang mahina nitong pagtawa habang pinakatitigan niya ako sa aking mga mata. Kaagad naman akong nag iwas ng tingin dito.

Hindi ko kayang makipag titigan sa kanya. Para akong nalulunod na ewan. Parang hinihigop nya pati kaluluwa ko.

"Galit ka pa rin ba sa akin?" malambing na tanong nito. Hindi naman ako nakaimik.

Sino ba naman ang makakaimik gayung unti unti ko ng nararamdaman ang bumubukol sa harap niya. Ngayun ko ang na-realized na naka boxer shorts na ito gayung hindi ko naman hinubad ang pantalon niya kagabi nang pinunasan ko siya.

"Hi-hindi na! U-malis ka na diyan ka- si!" sagot ko naman sa pautal-utal kong boses. Hindi pa rin ito natinag bagkos nanatili pa rin itong nakatitig sa akin. Hindi ko na tuloy maiwasan na mapakagat ako ng sarili kong labi dahil sa tensiyon na nararamdaman ko.

"Paano kung ayaw ko? Magagalit ka ba kung hahalikan kita ngayun? God! Kanina pa ako nanggigil sa iyo. Kanina ko pa gustong tikman ang labi na iyan... Baby...please, dont bite your lips. Ako lang dapat ang kakagat niyan." sambit nito kasabay ng pagsayad ng labi niya sa labi ko. Lalo naman akong hindi nakagalaw dahil sa kanyang ginawa.

Biglang naging blanko ang isip ko. Hindi na ako makapag isip ng tama dahil bigla na naman akong sinakop ng karupukan ko.

Chapter 375

CHARLOTTE POV

"Peanut, kung ano man ang tumatakbo sa isipan mo, huwag mo ng ituloy. Mabibigo ka lang!" pagbabanta ko pa sa kanya. Pilit kong nilalabanan ang karupukan ko. Bakit ba kasi may ganito pang eksena ang Mani na ito? Kung alam ko lang iniwan ko na ito kagabi dito sa room na ito pagkatapos ko siyang punasan eh.

"Are you sure? Paano kong gusto ko pa rin? Na itutuloy ko pa rin kung ano man ang nais ko. Magagalit ka ba? Hindi mo na ba ako kakausapin after this?" nanunudyo nitong tanong. Muli tuloy akong napalunok ng sarili kong laway. Bakit ba ang hot na Mani na ito? Ang hirap niyang tangihan.

Pasalamat siya at mahal ko siya. Ngayun ko lang napatunayan na ang hirap palang kalabanin ang nararamdaman ng puso. Kaunting haplos at suyo bigla na lang naglaho ang galit na nararamdaman ko sa kanya. Napalitan ng pag asa na magiging maayos din ang lahat.

Well, mag asawa kami at normal lang naman siguro na pagbigyan ko siya dib?. Pero paano kung muling maulit ang mga nangyari noon? Matatangap ko kaya ulit iyun?

"Okay...fine..pero before anything else, pwede bang mag promise ka muna sa akin na hindi mo na uultin lahat ng mga kasalanan na nagawa mo sa akin? " tanong ko habang titig na titig sa kanyang mga mata.

Marami ang nagsasabi na ang mga mata ay ang bintana ng kaluluwa ng isang tao. Doon mo nakikita kong nagsasabi ba ng totoo ang taong kausap mo or hindi. Gusto kong malaman kung gaano siya ka- sensiridad sa mga sasabihin niya ngayun. Gusto kong malaman kung gaano ba ako kahalaga sa kanya.

"Promise, hindi na mauulit lahat ng mga kasalanan na nagawa ko sa iyo. Lahat yun buong puso ko ng pinagsisisihan at wala na akong ibang paniniwalaan sa ngayun kundi ikaw lang." nakangiti nitong wika sa akin habang titig na titig din sa aking mga mata.

Talagang ipinapakita sa akin ng Mani na ito kung gaano siya ka-sensiridad kaya hindi ko na maiwasan na mapangiti.

"Iyun lang ba? Wala ka na bang ibang sasabihin para ma-sastisfy ako at muling bumalik ang tiwala ko sa iyo?" muli kong sagot. Kaagad itong natawa.

"Mag-reresign na ako sa pag- momodeling. Hindi ko na hihintayin na matapos ang kontrata ko. Hindi na ako tatangap ng bagong trabaho at magpo- focus na lang ako sa ilan kong mga negosyo. Kaya pa rin naman kitang bigyan ng magandang buhay kahit wala na ako sa trabahong iyun." nakangiti nitong bigkas.

Hindi naman ako makapaniwala na napatitig dito. Alam ko kung gaano kahalaga sa kanya ang trabahong iyun pero kaya niya talagang iiwan dahil lang sa akin? Isa pa, ang alam ko malapit ng matapos ang kanyang mga contracts at iyun na lang ang hinihintay niya para tuluyan na siyang mag retiro.

"Magreresign? Sure ka ba? Sayang naman ang mga kikiitain mo pa."

kagat labi kong bigkas. Hindi naman ako ganoon kasama para harangan kung ano ang passion niya. Alam kong malaking bahagi ng pagkatao niya ang pagiging model at ayaw kong ipagkait sa kanya iyun. Ayaw kong magretiro siya para ipakita niya sa akin kung gaano siya ka-sensiro sa mga sinasabi niya ngayun.

"Kailan pa naging mukhang pera ang asawa ko?" natatawa naman nitong bigkas sabat pisil sa ilong ko. Hindi ko naman maiwasan na mapairap. Hindi ba nangangalay ang Mani na ito sa ibabaw ko? Wala ba siyang balak umalis muna para naman makapag usap kami ng matino? Ang hirap kayang makipag usap na nandiyan siya sa itaas ko habang nararamdaman ko ang isang bagay na kanina pa bumubukol sa harapan niya. Hindi ako makapag-concentrate at hindi ako makapag isip ng maayos.

"Natatakot lang akong magutoman habang mag asawa pa tayo. You know, ayaw kong mapagkamalang pinaka- poorita sa aming magpipinsan." sagot ko. Kaagad naman itong napahalakhak ng tawa. Tawa na ngayun ko lang narinig mula sa kanya. Kaagad akong napaismid.

"No! Of course hindi mangyayari iyun. Hindi ko hahayaan na magutuman ang Baby ko. Mahal na mahal kita at magtatayo ako ng maraming restaurant para pwede mong kainin lahat ng gusto mo anytime, anywhere! "bigkas nito at mabilis na sumayad ang labi niya sa labi ko. Hindi na ako nagprotesta pa. Buong puso kong tinangap ang halik niya at pilit na tinutugon at ginagaya ang bawat galaw ng labi niya.

No more questions na. Handa kong ibigay kung ano man ang gusto ng Peanut na ito. Kontento na ako sa kung ano man ang narinig ko sa kanya ngayun. Simula ngayung araw, hindi na din naman ako papayag na may ibang babaeng aali-aligid sa kanya. Ako ang legal wife at ako ang may mas higit na karapatan sa kanya. Hindi ako papayag na may isang Maureen pa ang muling magpapaikot sa aming dalawa.

"God! Ito ang matagal ko ng inasam. Ang maangkin ka ulit Baby!" narinig ko pang usal ni Penaut habang abala na ang mga kamay nito sa pagtatangal ng botones ng aking suot na blouse na pantulog. HInayaan ko lang siya habang hinahagilap ko naman ang laylayan ng kanyang suot na t-shirt at itinaas iyun para mahubad. Gusto kong maramdaman ang matigas nitong abs. Ang mainit nitong katawan.

Naramdaman marahil ni Peanut ang gusto kong mangyari kaya saglit itong umalis sa ibabaw ko at isa isang tinangal lahat ng saplot niya sa katawan. Una ang kanyang tshirt at kaagad na sinunod ang kanyang boxer shorts. Hindi ko maiwasan na mapalunok ng aking laway nang muling tumapad sa mga mata ko ang galit na galit niyang alaga. Tayong tayo iyun at alam kong ano mang sigundo, ready na siyang manakmal.

Chapter 376

CHARLOTTE POV

Pagkatapos ng mainit na sandali sa aming dalawa ni Peanut, pareho kaming nakatulog. Tanghali na nang muli akong nagising at wala na ito sa tabi ko. Lulugo-lugo akong bumangon ng kama at nagmamdaling naglakad patungong banyo para mag toothbrush at maghilamos.

"Saan na naman kaya nagpunta ang asawa ko?" hindi ko maiwasang bigkas habang tinititigan ang sarili kong reflexion sa salamin. Hindi ko mapigilang mapangiti ng mapansin ko ang maaliwalas kong awra. Iba talaga kapag kabati mo na ang taong nagmamay ari ng puso mo.

Pagkatapos kong magbihis kaagad na akong lumabas ng kwarto at diretsong bumaba ng hagdan. Sakto namang pagkababa ko ng hagdan kaagad akong sinalubong ng isa sa mga kasambahay namin.

"Good Morning Maam. Nasa kusina po si Sir." Imporma pa nito. Mabuti naman at iyun kaagad ang sinabi niya.

Hindi ko na kailangan pang magtanong.

Pagkatapos kong magpasalamat sa kasambahay diretso na akong naglakad patungong kusina. Naabutan ko pa si Peanut na abala sa kung anong niluluto niya. Hindi ko tuloy maiwasan na humanga dito.

Marunong pala siyang magluto at base sa amoy ng kanyang niluluto, mukhang masarap iyun. Complete package talaga ang asawa ko. Ang pogi na at magaling pa sa kusina.

Dahan dahan akong naglakad palapit dito at walang sabi sabing niyakap ko ito mula sa kanyang likuran habang abala ito sa paghahalo sa kanyang niluluto.

Pwede namang maging showy paminsan-minsan diba? Bakit ba, gusto ko lang naman maglambing sa asawa ko. Pwede ko naman siya yakapin anytime kahit pinagpapawisan siya dahil mabango pa rin naman siya.

Kaagad nitong nabitawan ang hawak na sandok at kaagad na humarap sa akin. Kitang kita ko ang ngiting nakaguhit sa labi nito bago ako mabilisan na hinalikan sa aking labi at mahigpit ng niyakap.

"Good Morning! Gutom na ba ang Baby ko?" masuyo nitong tanong. Kaagad akong bumitaw sa pagkakayakap dito at pasimpleng tiningnan ang kanyang niluluto. Kaagad akong napangiti ng mapansin ko na beef steak ang nakasalang. Ang bango at parang kay sarap lantakan lalo na at gutom na ako.

"Gutom na ako eh....maluluto na ba iyan?" tanong ko. Natawa ito at muling kinuha ang sandok at muling hinalo ang pagkain habang ang kanyang isang braso ay nakapulupot sa baywang ko. Parang ayaw niya na akong pakawalan gayung sobrang busy niya sa kanyang niluluto.

"Malapit na ito Baby. Kaunting tiis na lang." sagot nito sabay kindat sa akin. Kaagad naman gumuhit ang masayang ngiti sa labi ko bago ako pasimpleng lumayo sa kanya para icheck kung may kanin na.

"Siguraduhin mo lang na masarap iyan ha? Gutom na ako at gusto kong kumain ng marami." wika ko at muling napangiti ng mapansin ko ang bagong saing na kanin sa rice cooker. Kanin si life ika nga at kakain talaga ako ng marami ngayun. Ilang araw na din kasi akong walang matinong kain dahil sa mga sigalot na nangyari kaya naman babawi ako ngayun.

Mabilis na natapos ni Peanut ang kanyang niluluto. Masasabi ko na masarap itong magluto na alam kong bihirang talent ng isang lalaki kagaya niya na abala sa kanyang career.

"How is it? Kumusta ang lasa? Masarap ba?" ngiting ngiti pa nitong tanong sa akin. Kaagad naman akong nag thumbs up kasabay ng pagtango ko.

"Approved! Ang sarap!" sagot ko sabay subo. Kita ko naman ang kislap ng tuwa sa mga mata ni Peanut habang pinapanood ako.

"Parang gaganahan na ako nitong magluto kung ganyan kagana kumain ng Baby ko ah?" nakangiti nitong bigkas. Kaagad naman akong tumango

"Thank God! Hindi mo na ako pinahirapan na kumbinsihin ka na palagi mo akong ipagluto. Kailan at kanino ka natutong magluto?" tanong ko naman sa kanya.

"Sa Culinary School. Unang negosyo kong itinayo ay isang restaurant kaya nag aral akong magluto noon kapag ay free time ako." nakangiti nitong sagot. Kaagad namang namilog ang aking mga mata sa pagkagulat

Talaga lang ha? May time pa pala talaga siyang mag aral noon kahit gaano pa siya ka-abala. Ang galing naman. Tsaka ang dami ko pa palang mga bagay na dapat alamin sa asawa ko.

"Kung ganoon, hindi ka lang model, Chef ka din pala?" tanong ko. Kaagad itong natawa.

"I dont know. Hindi ko naman masyadong nagagamit ang talent ko sa pagluluto dahil may sarili naman akong chef sa resto." sagot nito. Muli akong natigilan. Anong resto kaya iyun? Haysst dapat talaga dalas- dalasan namin ang mag usap ni Peanut para naman may idea ako kung ano ba ang meron sa kanya.

Sabagay, hindi din pala kami nagdi- date sa labas. Hindi ko pa rin naranasan kumain sa isang restaurant na kasama siya. Ang daming mga bagay na dapat pa naming gawin para makilala ko siya.

"Parang gusto ko tuloy kumain sa resto na iyun. Dapat libre mo ako dahil ako naman ang Misis mo." sagot ko naina

"Sure...kailan mo gusto? Mamayang dinner? Much better na din iyun para makilala ka ng mga staff ko at ipapaluto ko sa kanila lahat ng specialty para matikman mo at ikaw na din ang mag judge kung masarap ba or hindi." nakangiti nitong sagot.

"Sure...pero kailangan muna nating dumaan sa bahay namin. May dapat kang ipaliwanag kina Mama at Papa." seryoso ko namang sagot.

Ilang sigundo muna itong natigilan bago dahan-dahan na tumango.

"I know, at handa akong magpakumbaba at lumuhod sa harap nila mapatawad lang nila ako sa mga kasalanan na nagawa ko sa iyo." seryosong sagot nito habang titig na titig sa aking mga mata.

Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng tuwa dahil sa sinabi niya. Pero siyempre, hindi naman ako papayag na luluhod siya kila Mama at Papa. Alam kong mauunawaan nila si Peanut dahil wala naman silang hangad kundi ang maging masaya ako.

Chapter 377

CHARLOTTE POV

Kapansin pansin ang pagiging seryoso ng mukha ni Peanut habang tinatahak namin ang daan patungo sa bahay ng aking mga magulang.

Nararamdaman ko ang pag - aalinlangan nito pero mukhang nilalakasan niya lang talaga ang loob niya. Kahit papano masaya ako sa ginagawa niya dahil ramdam ko kung gaano siya ka-seryoso sa akin ngayun. Kumbaga, handa niyang suungin ang panganib magiging maayos lang ang lahat.

Hindi ko napigilan na hawakan ang isang kamay nito habang tumatakbo ang kotse. Kaagad itong napasulyap sa akin sabay ngiti.

"Are you okay? Kaya mo ba?" tanong ko sa kanya. Lalong lumawak ang pagkakangiti sa labi nito sabay pisil sa palad ko.

"Walang hindi ko kayang gawin para sa iyo Baby! Alam kong galit din sa akin ang mga magulang mo dahil sa mga nangyari at handa akong magpakumbaba ngayun at humingi ng sorry sa kanila para muling manumbalik ang tiwala nila sa akin." sagot nito. Awtomatiko naman akong napangiti. Kaysarap pakingan ang mga katagang lumalabas sa bibig niya ngayun. Nakakatuwa!

Mabilis kaming nakarating ng bahay. Kaagad akong inimporma ng isa sa mga kasambahay na sumalubong sa amin na nasa living room daw sila Mama at Papa. Kanina pa raw kami hinihintay kaya naman hawak kamay kaming naglakad ni Peanut papunta doon.

"Ma! Pa!" kaagad kong bigkas pagkapasok namin ng living room.

Naabutan pa namin sila Mama at Papa na seryosong nag uusap. Sabay pa silang napalingon sa aming dalawa ni Peanut ng marinig nila ang pagtawag ko kaya kaagad akong bumitaw kay Peanut at nakangiting lumapit sa kanila at humalik sa pisngi tanda ng pagalang.

Naramdaman ko pa nga ang mahigpit na pagyakap ni Mama sa akin tanda ng masaya ito sa pagdating ko.

"Kasama ko po si Peanut. May gusto daw po siyang sasabihin." nakangiti ko pang bigkas nang napansin ko na hindi gumagalaw sa Peanut sa iniwan kong pwesto kanina. Nakatayo lang ito at bakas sa mukha ang hiya at pag- aalinlangan.

Sa huli nagpasya itong lumapit kay Mama at kinuha ang kamay nito para magbigay ng galang. Tipit lang namang ngumiti si Mama Carmela dito kaya kay Papa Christian na naman lumapit si Penaut para sana magmano pero kaagad akong nagulat sa mga sumunod na kaganapan.

Si Peanut...kaagad na sinikmuraan ni Papa Christian. Dahan dahan pa itong napaupo sa sahig habang namimilipit sa sakit. Taranta ko naman itong dinaluhan.

"Pa naman! Wala naman pong ganyanan! Nagsisisi na nga po ang tao eh! Nandito po siya para humingi ng sorry!"" angal ko kay Papa. Parang gusto kong maiyak sa sobrang awa na nararamdaman ko para kay Peanut. Hindi ko inaasahan na ito pala ang ipapasalubong ni Papa sa asawa ko. First time ko din itong nakita na nanapak ng tao kaya nagulat ako and worst sa asawa ko pa talaga.

"Sinong ama ang matutuwa sa mga kalokohang pinanggagawa ng gagong iyan! Muntik ka ng mapahamak sa kamay ng taong iyan at gusto mo pa rin makisama sa kanya?" kaagad na sambit ni Papa. Bakas sa boses nito ang galit para kay Peanut kaya naman hindi ko maiwasang makaramdam ng takot.

Bihira lang itong magalit at kung magalit man, sobrang nakakatakot!

"Sorry po Pa! Promise po, hindi na mauulit. Bigyan niyo pa po sana ako ng isa pang pagkakataon na mahalin at ma -protektahan si Charlotte. Pangako... babawi po ako!" sabat naman ni Peanut. Bakas sa boses nito ang katapatan at akmang luluhod na ng bigla ko itong hilain patayo.

"Siguraduhin mo lang dahil sa susunod na magkamali ka pa hindi ko na hahayaan pa na makalapit ka pa sa anak ko!' galit naman na sagot ni Papa. Hindi ko maiwasang mapangiwi. Sila nga ang may gusto na makasal kami kaagad ni Peanut eh. Ngayung ayos na kami, tsaka naman siya magagalit nang ganito.

Sabagay, ganito talaga siguro ang mga magulang. Nagagalit talaga kapag naaagrabyado ang kanilang anak. Mabuti na lang at matapang itong si Peanut ko na humarap sa kanila at humingi ng 'sorry'. At least ngayun pa lang, alam kong magiging maayos din ang lahat.

"Umayos ka ng tayo at mangako ka na hindi mo na sasaktan ulit ang anak ko! Na po-protektahan mo na siya sa abot ng iyung makakaya!" maawtoridad na wika ni Papa Christian kay Peanut na kaagad naman tumalima at sinunod ang gusto ni Papa. Tumayo ito ng tuwid at kaagad na itinaas ang kanyang kanang kamay na parang nanunumpa.

"Pangako po! Hindi ko na ulit sasaktan pa si Charlotte! Aminado po ako sa mga pagkakamali ko pero labis ko na pong pinagsisisihan lahat iyun. Si Charlotte lang po ang mamahalin ko habang buhay at maraming salamat po sa inyong muling pagtitiwala sa akin.." wika naman ni Peanut.

"Good! Mabuti naman at nagkakaliwanagan na tayong lalaki ka! Tandaan mo, oras na mabalitaan namin ulit na sinaktan mo ang anak namin, matitikman mo kung paano magalit ang angkan namin!" sagot naman ni Mama Carmela. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti.

Mabuti na lang at mabilis paliwanagan ang mga magulang ko. Simula ngayung araw alam kong magiging maayos na ang pagsasama naming dalawa ni Peanut. Makakapamuhay na kaming dalawa ng maayos at matiwasay.

Bubuo kami ng masayang pamilya.

Chapter 378 (SPG)

CHARLOTTE POV

Naging maayos ang mga sumunod na sandali sa aming dalawa ni Peanut. Naging masaya ang aming pagsasama. Sinusulit namin ang bawat araw na nagdaan para makapag-bonding at i- enjoy ang isat isa.

"Hmmm! Peanut, inaantok pa ako eh... " malambing kong bigkas nang maramdaman ko ang palad ni Peanut na nakasapo sa isa kong dibdib. Kakatapos lang ng mainit na sandali sa aming dalawa at heto na naman siya. May gusto na namang ipahiwatig ang kanyang mga haplos.

Hindi naman ito nakaimik bagkos patuloy lang siya sa kanyang ginagawa. Ganito na talaga siguro ang magiging buhay ko. Palaging may nangangalabit sa tuwing kasarapan ng tulog ko.

Sabagay....kung totoosin, nasa honeymoon stage pa lang naman kaming dalawa. Hindi ko siya masisisi dahil pareho pa talaga kaming sabik sa isat isa.

Unti-unti kong idinilat ang aking mga mata nang maramdaman ko ang labi nito sa leeg ko. Nag-uumpisang nabubuhay ang pagnanasa ko sa tuwing hinahalikan niya ako sa bahaging iyun habang ang isang palad naman nito patuloy sa paghaplos sa magkabilaan ko ng boobs.

"Ahmmm! Peanut! Anong oras na ba ? " bigkas ko pa. Bago ako nakatulog kanina, kakatapos lang naming magtalik tapos heto na naman siya ngayun. Gusto na namang makaisa.

"I dont know! Pero bigla na lang tumayo si little brother ko. Gusto pa daw niya ng isa pang round!"

malambing na sagot nito sagot sabay hawak sa isa kong kamay at iginiya nito sa kanvang pagkalalaki.

Hindi ko pa maiwasang mapangiti ng maramdaman ko kung gaano katigas iyun. Napansin kong wala na naman itong soot na kahit brief lang kaya malaya kong nahahawakan ang mahaba at mataba niyang ari. Narinig ko pa ang mahina nitong pag ungol ng umpisahan kong laruin iyun sa pamamagitan ng paghaplos ko.

Ang totoo, sanay na ako sa ganitong bisyo ni Peanut eh. Bigla na lang nanggigising sa hating gabi para lang maka-score. Napakahilig talaga!

Well, ayos lang naman sa akin. Nag eenjoy din naman ako sa tuwing may nangyayari sa amin. Normal lang naman itong ginagawa namin dahil mag asawa naman kami.

Iyun nga lang...baka mabubuntis din kaagad ako nito. Wala kaming ginagamit na proteksyon at talagang diretso sa sinapupunan ko kung magpaputok itong si Peanut.

Hindi na ako nagprotesta pa ng umpisahan na naman nitong hubarin ang soot kong pantulog. Sabagay, siya din naman ang nagsoot noon sa katawan ko pagkatapos naming mag sex kanina kaya siya na ulit ang nagtatangal ngayun.

Nagiging sunod sunuran ako sa mga sumunod na sandali. PInaghiwalay ni Peanut ang hita ko kasabay ng pagsalat nito sa basang basa kong perlas na silangan.

Hindi ko maiwasang mapaungol lalo ng ng umpisahan na nitong laruin ang perlas ko.

"Ready?" malambing pang tanong nito sa akin habang titig na titig ito sa mukha ko habang patuloy niyang nilalaro ang kuntil ko. Kaagad naman akong napatango.

Daliri niya pa lang, napakasarap na! Paano pa kaya kung ang little brother niya na ang pumasok sa kweba ko.

Bigla tuloy akong na-excite.

Kaagad akong tumalima ng igiya ako ni Peanut patalikod sa kaniya. Alam ko na ang gusto niyang iparating kaya kaagad kong itinukod ang dalawa kong kamay sa ibabaw ng kama bilang suporta at naghihintay sa susunod na kaganapan na mangyayari sa aming dalawa.

Hindi ko maiwasang mapaungol ng malakas ng maramdaman ko ang pagkiskis ng pagkalalaki nito sa bukana ko kasabay ng dahan dahan na pagpasok nito sa loob ng kweba ko. Para akong mababaliw sa sarap.

"Peanut! Gosh! Ang sarap!" hinid ko maiwasang bigkas habang patuloy ito sa pagkadyot sa likuran ko. Basang- basa ako sa bahaging iyun kaya walang kahirap-hirap na kaagad itong nakapasok sa kaloob-looban ko. Ramdam ko ang pagbaon at paghugot na ginagawa niya sa perlas na silanganko. Hindi ko maiwasang mapakapit ng mahigpit sa bed sheet ng kama dahil sa hindi maipaliwanag na sensasyon na nararamdaman.

"Yahh I know! Ang sarap mo Baby! You're so tight! Habang tumatagal lalo akong nababaliw sa iyo." bigkas pa nito sa akin habang walang humpay ang ginagawa niyang pag ulos. Salpukan ng aming mga katawan ang naririnig sa buong paligid.

"Malapit na akooo!" halos pahiyaw kong bigkas nang maramdaman ko na parang naiihi na ako na hindi ko mawari. Lalo namang binilisan ni Peanut ang pagkadyot niya kaya naman halos mamilipit na pati daliri ng paa ko dahil sa matinding tension na nararamdaman ng buo kong pagkatao.

"Sabay tayo Charlotte! Malapit na din ako!" bigkas din nito sa akin hanggang sabay naming narating ang r***k ng kaligayahan. Ramdam ko ang muling pagbulwak ng katas nito diretso sa sinapupunan ko kaya naman hindi ko maiwasang mapapikit ng mariin.

Pagod na naman ako at mukhang tanghali na naman akong magising nito kinabukasan. Mabuti na lang at magaling magluto itong si Peanut kaya kaagad akong nakakabawi ng lakas ko.

KINAUMAGAHAN.....

Nagising ako sa malakas na tunog ng cellphone ko. Pupungas pungas akong bumangon ng kama at nagmamdaling sinagot ang tawag.

"Hello?" kaagad kong bigkas pagkatapos kong idikit sa tainga ko ang cellphone.

"Charlotte, alam mo na ba ang kumakalat na balita?" kaagad naman na tanong sa akin ng taong nasa kabilang linya. Ang ka-triplets kong si Charles.

"What is i t^ prime prime tanong ko naman.

"May person of interest na ang mga kapulisan sa pagkamatay ni Doc Carlos.

" sagot nito. Kaagad akong napaupo ng kama dahil sa sobrang pagkagulat. Biglang nagising ang dugo ko sa hatid na balita sa akin ni Charles.

"Who?" tanong ko.

"Si Maureen! Nakita sa CCTV na siya ang huling lumabas sa bahay ni Doc Carlos pagakatapos siyang natagpuan ng mga kasambahay na wala ng buhay.

" sagot nito. Hindi naman ako makapaniwala sa narinig.

"Ano? Talaga ba?" sagot ko.

"Yes...at pinaghahanap na siya ng mga pulis para makunan ng salaysay. Ilang araw na siyang hindi sumisipot sa kanyang mga rehearsals, workshops at mga tv guesting. Bigla na lang siyang naglaho na parang bula." sagot nito sa kabilang linya. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng pangamba. Hangat gumagala pa sa labas si Maureen tiyak na hindi din kami matatahimik ni Peanut. Baka bigla na lang siyang bumalik at manggulo.

Chapter 379

CHARLOTTE POV

May pictorial si Peanut ngayun sa isa sa mga produktong kanyang ini- endorse at dahil wala naman akong ginagawa kaagad akong pumayag na sumama sa kanya papuntang studio.

Ito ang kauna-unahang pagkakaton na mapapanood ko ang asawa ko kaya kahit papaano kaagad akong nakaramdam ng excitement. Gustong gusto ko din kasi talagang makita kung gaano ka-proffessional si Peanut pagdating sa trabaho.

Lalo pa akong nakaramdam ng tuwa nang proud niya akong ipinakilala sa mga kasamahan niya at mga kakilala pagdating ng studio. Sa kauna- unahang pagkakataon, nakilala ko din ang kanyang manager na nag aayos ng lahat ng schedules at contracts ni Peanut. Professional naman itong kausap kaya alam kong magkakasundo kami. Tawagin ko daw siyang Mama Lou ma game ko namang pinagbigyan.

"Ang ganda naman kasi talaga ng asawa nitong alaga ko eh kaya siguro gusto na talagang magretiro!" narinig ko pang bigkas ni Mama Lou habang kausap nito ang isa sa mga staff dito sa studio. Lihim naman akong napangiti.

"Alukin mo na din kasing mag artista. Tingnan mo naman, ang kinis at ang ganda niya at kaunting rehearsals and trainings tiyak na sisikat kaagad iyan." narinig ko namang sagot ng kausap nito. Lihim naman akong napangiti.

Hindi ako pwede sa ganyang propesyon dahil wala akong talent. Hindi din ako marunong mag pose sa harap ng camera. Ganda lang ang meron ako! Charrr!

Kung hindi ko sana pinigilan si Peanut sa kaagad niyang pagreretiro baka wala kami ngayun dito sa studio. Dapat pa nga silang magpasalamat sa akin dahil nagiging maunawain akong asawa ng alaga nila eh.

"Are you sure ayos ka lang? Saglit lang talaga ito and after this joyride na tayo pa-tagaytay!" nakangiti pang wika ni Peanut habang nakaupo ako dito sa loob ng studio. Kailangan na daw niyang pumasok sa loob ng dressing room para maayusan at makapagbihis na. Ayaw ko naman sumama sa kanya doon sa loob dahil gusto kong makapag focus ito sa kanyang ginagawa.

"Ayos larig ako. Bago sa mga mata ko ang mga kaganapan sa paligid kaya alam kong mag-ienjoy ako." nakangiti kong sagot sa kanya. Kinintalan muna ako nito ng mabilisang halik sa labi bago ako nito tuluyan iniwan para pumasok na sa loob ng dressing room. Naiwan naman akong hindi mapigilan ang mapangiti habang inililibot ang tingin sa paligid.

Ako lang yata ang naka setting pretty ngayun. Busy ang lahat sa kani- kanilang gawain. May mga kasamang models at artista din na makakasama si Peanut ngayun kaya medyo maraming tao ang nasa paligid.

"Charlotte! Ikaw ba iyan?" Kaagad akong napalingon ng marinig ko ang taong tumawag ng pangalan ko.

"Lucas! Hello! Kumusta ka na?" nakangiti ko namang sambit sabay tayo at inilahat ang kamay ko sa kanya para makipag shake hands.

Awkward naman kung makipag beso- beso ako sa kanya. Aware pa naman ako na pinagseselosan ito ni Peanut noon kaya kailangan kong mag ingat.

Ngingiti-ngiti naman itong tinagap ang pakikpag-kamay ko bago ito nagsalita.

"So kumusta na ang isang Mrs. Smith? Ang tagal nating hindi nagkita ah? Ini- ignore mo din ang mga messages ko." bakas ang pagtatampo sa boses nito habang sinasabi ang katagang iyun. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng sundot ng konsensya. Nag effort pa naman ito noon na tulungan ako noong mga panahon na kailangang-kailangan ko ng tulong.

"Pasensya ka na....super busy talaga nitong mga nakaraang araw eh." sagot ko naman. Pilit naman itong ngumiti sabay tango.

"Ayos lang. Naiintindihan ko. Sino ba naman ako para pag aksayahan mo ng oras diba?" sagot naman nito. Hindi ko naman maiwasan na mahampas ito sa braso dahil sa sinabi niya. Parang tanga kausap. Sa sobrang laki ng naitulong niya sa akin noon, gusto ko din naman siyang maging kaibigan.

Mabait naman si Lucas. Magaan nga ang loob ko sa kanya. Kaya lang kailangan ko din manimbang lalo na at may asawa na ako. Hindi naman pwedeng makipag best friend ako sa kanya gayung alam kong mabigat ang dugo sa kanya ni Peanut sa hindi ko malamang dahilan.

"You're late!' Sabay pa kaming napalingon ng pareho naming narinig ang seryosong boses ni Penaut. Nakabihis na ito at mukhang ready na sa kanyang photo shoot. Hindi ko maiwasang mapangiti ng mapansin ko kung gaano ito ka-gwapo ngayun. Para itong Greek God sa sobrang kisig. Lalo tuloy akong na-inlove sa Mani na ito.

"Paano ba iyan Charlotte. Maiwan na muna kita. Nandito na pala ang bantay mo!" nakangiti pang paalam ni Lucas sa akin. Talagang nilakasan niya pa talaga ang boses niya para siguro asarin si Peanut. Parang gusto ko tuloy itong batukan.

Kaya hindi sila palaging nagkakasundo ng asawa ko dahil palagi niyang inaasar eh. Akala ko nga si Peanut ang menthor niya pero bakit parang hindi naman sila magkasundo ngayun?

Napansin ko pa ang pagkuyom ng kamao ni Peanut at aktong susugurin pa nito si Lucas pero kaagad ko itong hinawakan. Hinawi ko pa ang ilang hibla ng buhok nito na nalaglag sa kanyang noo bago ako nagsalita.

"Ang gwapo naman talaga ng asawa: ko! Kaya naman pala ang daming gustong makabingwit sa iyo eh. Masyado mong ginalingan ang pormahan." malambing ko pang bigkas. Hindi ko nga alam kong tama ba iyung lumalabas sa bibig ko ngayun. Basta iyun na iyun. Gusto kong i-boost ang confidence niya kahit na alam kong sisiw na lang kay Peanut ang ganitong klaseng trabaho.

"Ano ba ang sinabi sa iyo ng gagong ?yun? Bakit ka niya nilapitan?" nakakunot ang noo nitong tanong sa akin. Ramdam ko ang selos sa boses niya kaya naman hindi ko maiwasang matawa.

"Wala...nangungumusta lang. Parang hindi ka naman sanay sa ugali ni Lucas eh." sagot ko. Hindi naman ito nakaimik.

"Bakit? Nagseselos ka ba sa kanya?" lakas loob kong tanong. Kaagad naman itong napatitig sa akin sabay haplos sa aking pisngi.

"Of course! Magseselos talaga ako kapag may ibang lalaki na aali-aligid sa iyo. Lalo na ang Lucas na iyan na alam kong matagal ng may gusto sa iyo. " sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na matawa.

Talagang selos na selos itong asawa ko kay Lucas na wala namang ibang ginawa ang taong iyun kundi gusto lang makipag kaibigan sa akin.

Chapter 380

CHARLOTTE POV

Naging maayos naman ang sumunod na kaganapan sa loob ng studio. Masasabi kong napaka-proffessional ni Peanut pagdating sa trabaho. Maayos niyang nagampanan ang kanyang parte hanggang sa natapos nag pictorial at kaagad ako nitong niyaya paalis para mag joyride daw kami papuntang tagaytay. Hindi na nga ako nakapag paalam kay Lucas.

Sakay ng kotse, excited ako sa unang date naming dalawa ni Peanut. Alam kong magiging masaya kaming dalawa ngayung araw.

"Are you sure na ayos ka lang. Hindi ka pa ba gutom?" tanong pa sa akin ni Peanut habang tumatakbo ang sasakyan namin sa kahabaan ng expressway. Kaaagad naman akong napailing.

"Ayos lang. Ito kaya ang first date natin simula noong ikinasal tayo kaya walang makakapigil sa akin para i- enjoy ang araw na ito." nakangiti kong sagot.

Mabilis kaming nakarating ng tagaytay. Kumain lang kami sa isang sikat na bulaluhan at nagpalipas ng oras. Niyaya kasi ako ni Peanut doon sa dati naming pinuntahang over looking na bar and restaurant. Iyung resto kung saan nag away kami ni Maureen.

"Ayos lang naman sa akin kung hindi ka komportable na balikan ang lugar. Nanghihinayang lang din ako kasi alam kong nagustuhan mo iyung lugar pero nasira dahil sa mga pinanggagawa ni Maureen." narinig kong muling wika ni Peanut. Kaagad naman akong umiling.

Gusto ko ng kalimutan ang mga nangyari. Gusto ko ng mag-moved on. Tinangap at pinatawad ko na si Peanut kaya naman ayaw ko nang ungkatin namin ang mga nangyari na.

"Ayos lang talaga ako. Hindi ibig sabihin na may masamang nangyari sa akin doon, hindi ko na babalikan. Ang ganda ng lugar at hindi ko sisirain ang pagkakataon na ito para ma-enjoy natin." nakangiti ko namang sagot sa kanya.

"Thank you Baby! Alam mo bang sising sisi ako sa mga nangyari. Salamat dahil nandiyan ka pa rin at handa mo pa rin akong tangapin sa kabila ng mga nagawa ko sa iyo. Pangako, hinding hindi na mauulit ang lahat ng iyun.'" nakangiti nitong sambit. Kaagad naman gumuhit ang ngiti sa labi ko kasabay ng pagdukwang ko sa kanya para bigyan ito ng matamis na halik sa labi.

Mabuti na lang at dark tinted ang koste kaya walang makakita sa amin.

Malakas ang loob kong gawin ito lalo na at alam kong pareho naman kaming nagmamahalan.

Pagkalapat ng labi ko sa labi ni Peanut kaagad naman nitong nabitawan ang kamay ko kasabay ng paghawak nito sa likod ng ulo ko. Mapusok nitong tinugon ang halik ko kaya naman lalo akong ginanahan.,

"Baby! God! Your lips is so sweet!" sambit pa nito ng sandaling naghiwalay ang aming labi. Kitang kita ko sa kanyang mga mata ang namumuong pagnanasa kaya umayos na ako ng upo. Baka kung saan pa mapunta ang halikan namin.

Narinig ko naman ang pagtikhim ni Peanut at ang pagtangal nito ng sarili niyang setbelt. Nagtataka naman akong napatitig dito at nagulat na lang ako ng muli niya akong kabigin payakap at muling inangkin ang labi ko.

"Hindi pa tayo tapos BAby. Inumpisahan mo kaya tatapusin ko.:" nakangiti pa nitong bigkas ng saglit niyang bitawan ang labi ko habang titig na titig sa aking mga mata. Hindi ko naman maiwasan na matawa.

"Hindi pwede iyang iniisip mo. Nandito tayo sa kotse. Baka may makakita sa atin." sagot ko. Kaagad naman itong natawa sabay pisil sa ilong ko.

"Of course hindi pwede dito sa kotse. Kaya hahanap tayo sa komportableng lugar." nangingiti nitong sagot sabay kindat sa akin. Ito na din ang nagkabit ng aking set belt at mabilis na pinaarangkada ang sasakyan paalis ng parking ng restaurant.

Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip ni Peanut kaya naman hinayaan ko na siyang magdrive. Iyun nga lang ilang beses na siyang muntik makasagi ng ibang kotse dahil sa pagmamdali.

Parang may humahabol dito na hindi ko maintindihan. Naghahabol ng time para muli siguro naming ma-solo ang isat isa.

Hayssst kung umasta naman ito akala mo naman hindi palaging nakaka- score eh. Mukhang late na kami nito makakapunta sa overlooking na bar. Mukhang iba na ang priority ng asawa ko eh.

"Bakit dito? May unit ka ba building na ito?" nagtataka kong tanong kay Peanut ng ihinto nito ang sasakyan sa parking area sa isang matayog na building. Hindi ito hotel kundi isang mga condo units.

"Basta...magtiwala ka lang sa akin." ngiting ngiti nitong sagot at nagmamadali ng bumaba ng sasakyan. Kaagad ko namang inilibot ang tingin ko sa paligid. Maganda ang lugar at puro puno ang makikita sa buong paligid. Typical na nasa tagaytay ang lugar at alam komg puro mga may sinabi sa buhay lang ang makaka- afford bumili ng kahit isang unit sa building na ito.

"Lets go?" narinig kong wika ni Peanut matapos nitong buksan ang pintuan sa gawi ko. Hinawakan pa ako nito sa kamay para alalayan na makalabas ng kotse.

Hinayaan ko na lang si Peanut na igiya ako papasok sa loob. Sumakay kami ng elevator at lumabas ng third floor at tinahak ang isang pintuan at binuksan niya iyun gamit ng pass code. Hindi ko naman maiwasan na mapataas ang aking kilay.

Walang duda. Mukhang pag aari nga ng Mani na ito ang condo unit na ito. Ayos din pala. At least hindi na kami mahihirapan kapag gusto namin mamasyal sa lugar na ito. Hindi na namin kailangan pang mag check in sa hotels at bumyahe na matagal para makapag-pahinga.

Nagulat pa ako ng pagkabukas ng pintuan bigla ako nitong hilain papasok sa loob ng unit. Nagmamdali ang kilos nitong isinara ang pintuan at sa akin kaagad ibinaling buo niyang pansin.

"Now...pwede na diba? Pwede na nating gawin lahat ng gusto nating gawin dito." nakangiti nitong wika at mabilis akong hinawakan sa baiwang at siniil ng halik sa labi. Hindi naman ako nakapalag. Alam kong kanina pa gigil na gigil sa akin ang asawa ko at sino ba ako para hindi ibigay kong anong nais siya.

 

Chapter 381 (SPG)

CHARLOTTE POV

Ang sanang balak naming pamamasyal ni Peanut ay nauwi sa mainit na sandali. Ngayun ko lang talaga higit na napatunayan na wala talaga itong kasawa-sawa pagdating sa kama.

Pagkapasok pa lang naming dalawa dito sa loob ng kanyang condo unit kaagad ako nitong sinibasib ng halik. Mainit, mapusok pero puno ng pagmamahal. Buong puso ko namang tinutugon ang halik niya kaya naman lalong nagiging mainit ang sumunod na tagpo sa aming dalawa.

Hindi ko pa nga maiwasang mapakunot ang noo ko ng saglit ako nitong pakawalan at binuhat niya ang center table dito sa sala. Pilit ko pang inaanalisa ang gusto niyang mangyari hanggang sa muli niya akong binalikan at giniya niya ako papuntang carpet at dahan dahan na inihiga. Kaagad naman akong nagpaubaya.

Mukhang alaga naman ng linis ang buong paligid kaya ayos lang. Medyo matigas sa likod pero keri naman.

Ito na din ang naghubad ng saplot ko sa buong katawan. Hinayaan ko na lang siya total kasama naman ito sa proseso ng aming paglalaro ng apoy.

Teka lang..Bakit dito? Wala bang kwarto?" hindi ko mapigilang tanong nang muli itong dumistansya sa akin upang hubarin na din ang sarili niyang saplot sa katwan..

"Meron...pero much better kung dito tayo mag start sa sala. Para naman maiba ang environment." Nakangiti nitong bigkas. Hindi ko naman maiwasan ang mapangiwi. Talagang may environment-environment pa siyang naiisip ha?

Sabagay, ayos din ito. First time naming mag sex sa sala dahil hindi naman namin pwedeng gawin ito sa bahay namin dahil maraming katulong doon. Sa kwarto lang talaga kami nagsesex. Minsan din sa banyo kapag nagsasabay kaming maligo.

Pagkatapos nitong hubarin ang sariling saplot sa katawan kaagad ako nitong dinaganan. Pareho na kaming hubot- hubad kaya ramdam na ramdam ko ang init na nagmumula sa aming mga katawan.

Hagod dito, hagod doon ang ginagawa ni Peanut sa akin. Para akong isang masarap na putahi na wala niyang sawa kung papakin. Ramdam ko ang pagmamahal sa bawat hagod niya kaya naman walang sawa ko namang tinutugon ang bawat haplos niya.

"Ahhh Shit...Peanut!..." Anas ko ng maramdaman ko ang labi nito sa tuktok ng dibdib ko. Salitan nitong

 

sinuso ang magkabilaan kong bundok na parang sanggol kaya naman hindi ko mapigilang mapaungol sa sobrang sarap. Ramdam na ramdam ko ang mainit na labi nito na siyang nagpasiklab lalo sa nararamdan kong pagnanasa.

Pagkatapos nitong pagsawaan ang magkabilaan kong bundok unti-unting bumaba ang halik nito papunta sa aking tiyan. Sinipsip ng bibig niya ang bawat madaanan na parte ng aking katawan. Ramdam ko ang gigil sa bawat paghagod niya sa katawan ko kaya feeling ko, pagkatapos ng tagpong ito puno siguro ng kissmark ang buo kong katawan.

Pababa ng pababa ang ginagawa nitong paghalik sa akin hanggang sa naramdaman ko na lang ang labi nito sa tapat ng aking perlas na silangan. Dahan- dahan nitong ibinuka ang aking mga hita at hindi ko mapigilang mapahiyaw nang lumapat ang labi nito sa aking kaselan na noon ay basang-basa na din.

"Peanut, ahhhh... Uhmmm..ughhh!!" ungol ko habang hindi ko alam kung saan kakapit at ibabaling ang aking paningin. Halos pasabunot ko pa siyang hinawakan sa kanyang buhok sa tindi ng sensasyon na aking nararamdaman. Para akong kakapusin sa paghinga na hindi ko maitindihan.

Ramdam ko ang bawat paghagod ng labi at dila nito sa kaselan ko. Napapaangat pa nga ang puwitan ko sa tuwing sinipsip nito ang perlas ko. Lalo yatang naging wild itong si Peanut.

"Peanut, !! Ano ang ginagawa mo! Tama na... Hindi ko na yata kaya."

Hinihingal kong wika. Nakakabaliw ang sarap na patuloy niyang ginagawa sa akin. Dagdagan pa na may kung anong bagay na akong nararamdaman sa aking puson na gustong kumawala.

Malapit na akong labasan pero patuloy pa rin ito sa pagpapaligaya sa ibabang parte ng aking katawan.

Halos napasigaw ako ng maramdaman ko na lumabas na ang kung anong namuo sa aking sinapupunan. Kasunod nito ang panginginig ng aking tuhod.. Wala pa rin itong kasawa-sawa sa pagdila sa aking perlas na silangan

 

. inuubos nito ang katas na lumabas sa akin kaya naman sinabunutan ko ito para tumigil na.

Agad naman nitong nakuha ang ibig kong sabihin kaya naman nakangiti itong muling umibabaw sa akin.

"How is it? Ayos ba ang performance ko?" usisa nito na may nakapaskil na ngiti sa labi. Napangiwi pa ako ng makita ko ang nangingintab nitong labi. Galing iyun sa katas ko na halos sairin niya kanina kung hindi ko pa pinigilan.

Akmang hahalikan ulit ako nito sa labi pero kaagad akong umiwas. Nakakadiri ang labi niya. Galing iyun sa perlas na silangan ko tapos ihahalik niya sa akin?

"Pwede bang magmumog ka muna?" hindi ko maiwasang bigkas. Kaagad naman itong natigilan at natawa.

"Why?" natatawa nitong bigkas at talagang dinilaan pa nito ang sariling labi. Hindi ko maiwasang mapangiwi. Bastos talaga itong asawa ko!

"Basta...pagkatapos mong ingudngod sa 'ano' ko iyang nguso mo hahalikan mo ako?" sagot ko naman. Lalo itong napahalakhak kaya hindi ko hindi maiwasang titigan ito. Sa sobrang gwapo ng asawa ko, tiyak na artistahin din ang magiging anak namin nito.

"No! Ayos na ito Baby! Hindi mo ba naramdaman? Galit na ang little Brother ko eh.. Ikaw din...lalo pa naman itong lumalaki kapag nabibitin."

nakangiti nitong sagot at kaagad na inangkin ang labi ko. Wala na akong nagawa pa kundi kaagad na tinugon ang halik niya. Nalasahan ko pa ang sarili kong katas pero wala na akong pakialam pa lalo na ng muli kong naramdaman ang muling paglalakbay ng mga palad nito sa katawan ko.

Chapter 382

PEANUT POV

Mabilis na lumipas ang anim na buwan. Nagiging masaya ang pagsasama naming dalawa ni Charlotte. Laking pasasalamat ko dahil wala na kaming na-encounter na kahit na anong problema sa aming pagsasama.

Wala na din akong naging balita pa kay Maureen. Pero isa lang ang nasisiguro ko, hindi ako ang ama ng kanyang ipinagbubuntis. Napaikot niya man ako pero dalangin ko na huwag na siyang magpakita sa akin dahil hindi ako mangingimi na ipakulong pa rin siya once na magkrus ang aming landas.

HInding hindi ko siya mapapatawad sa ginawa niyang panloloko sa akin. Muntik nang ikapahamak ni Charlotte ang ginawa niyang kalokohan kaya habang buhay ko talaga siyang hindi mapapatawad kaya galingan niya ang pagtatago niya dahil alam kong hina- hunting din siya ng mga alagad ng batas dahil sa pagkamatay ni Doc Carlos.

Siya na kasi ang prime suspect lalo na at bigla na lang siyang naglaho.

"Are you sure na ayaw mo na talagang pumirma ng panibagong contract? Maraming mga kumpanya na naka line up na mga projects para sa iyo at sayang naman kung basta-basta mo na lang tatalikuran lahat!'" kaagad na salubong sa akin ni Mama Lou ng bisitahin ko ito sa kanyang opisina. Ngayun ang huling araw ko under her supervision sa career modeling ko at nandito ako para personal na magpaalam sa kanya.

Kagaya sa pangako ko kay Charlotte, tuluyan ko ng iiwan ang modeling career ko. Hindi naman kami magugutom dahil marami na akong naipundar na negosyo sa ibat ibang bahagi ng bansa. Isa na dito ang fourteen branches ng jewelry shop na nag-aakyat sa akin ng limpak-limpak na salapi kahit nasa bahay lang ako at inaalagaan si Charlotte. May dalawang restaurant din akong pag aari na paborito naming puntahan kapag weekend.

Maliban sa pag-aaring mga bahay at condos pati na din Yate at mamahaling kotse, may malaking lupain din akong pag-aari na inoopahan ng mga malalaking negosyante para patayuan ng warehouse at gasoline station. Lahat ng iyun galing sa katas ng pagmomodeling ko kaya kahit na huminto ako alam kong maibibigay ko lahat ng pangangailang ni Charlotte pati na din ng magiging anak namin.

"Thank you sa gabay Mama Lou pero buo na po ang desisyon ko, gusto ko munang ibigay ang buong oras ko sa asawa ko." nakangiti ko namang sagot. Kaagad naman gumuhit ang malungkot na ngiti sa labi nito bago tumango.

"Ano pa nga ba ang magagawa ko! Desisyon mo iyan at naiinitindihan kita. Hindi ko lang kasi talaga maiwasan na malungkot lalo na at ikaw ang pinakamatagal kong alaga at pinaka-successful." sagot nito. Hindi ko naman maiwasan na matawa.

"Nandiyan naman po si Lucas. Magaling din naman iyun at seryoso sa trabaho niya." sagot ko naman.

Kaya lang naman ako naiinis noon kay Lucas dahil nagseselos ako. Alam ko kasing may gusto ito kay Charlotte kaya nagagalit ako tuwing nakikita ko ito na lalapit lapit sa asawa ko. Pero iba na ngayun, malaki ang tiwala ko sa asawa ko at kahit na ilang pang lalaki na aali-aligid sa kanya, alam kong ako pa rin ang pipiliin niya.

Hindi na din ako nagtagal pa sa opisina ni Mama Lou. Kaagad na akong nagpaalam dahil may dadaanan pa ako at isa pa hinihintay ako ni Charlotte sa bahay. Nitong mga nakaraang araw ang hirap pa naman ispelingin ng ugali noon.

Pagkagaling ng opisina kaagad akong dumiretso ng supermarket. May pinapabili sa akin si Charlotte at kabilin -bilinan niya pa, bawal daw akong magpakita sa kanya kung hindi ko dala ang bagay na gusto niyang kainin.

Diretso ako sa fruit section at kaagad na hinanap ang request na prutas ni Charlotte. Pumunta ako sa mga hilira ng isang partikular na prutas at kaagad na kumuha ng tatlong piraso at kaagad na pumunta sa counter para magbayad.

Pagkalabas ng grocery store, kaagad akong nagdrive pauwi ng bahay. Hindi nagtetext or tumatawag si Charlotte kaya alam kong naghihintay ito sa akin na siyang nangyari dahil pagkapasok ko pa lang ng sasakyan sa loob ng garahe, kaagad kong natanaw na naglalakad na ito palapit sa akin.

"Hello my Baby! Miss me ?^ prime prime prime kaagad ko pang sambit ng makalapit ito sa akin. Niyakap ko ito at ginawaran ng matamis na halik sa labi.

"Bakit ang tagal mo?" kaagad na tanong nito. Bakas sa boses nito ang pagtatampo kaya pabiro kong pinisil ang matangos nitong ilong. Kaagad naman itong napasimangot.

"Sorry po! Medyo natagalan ako sa office ni Mama Lou at dumaan pa ako ng supermarket para bilihin ang gusto mong ipasalubong ko sa iyo." nakangiti kong bigkas. Unti-unti namang sumilay ang ngiti sa labi nito kaya kaagad akong nakahinga ng maluwag.

"Talaga? Wow! Thank you! Alam mo ba na kanina pa ako natatakam sa pagkain na iyan?" excited na sagot nito. Mahina naman akong natawa bago ko binuksan ang pintuan sa likurang bahagi ng kotse at kinuha ang prutas na binili ko kanina sa supermarket. Kaagad naman humawak sa braso ko si Charlotte at niyaya na ako nitong pumasok sa loob ng bah

Diretso kami sa kusina. Mabigat ang tatlong pirasong pakwan na hawak ko sa kabila kong kamay pero hindi na ako nagreklamo pa...yes, pakwan ang pinabili niya sa akin dahil three months pregnant na si Charlotte.

Nagbunga din ang pagmamahalan naming dalawa at excited ako na masilayan ang magiging baby namin.

Isa ito sa mga dahilan na kahit na anong pilit sa akin ni Mama Lou na mag extend pa ng contract sa kanya hindi na ako pumayag pa. Gusto ko kasing itoon ang buong attention ko kay Charlotte hanggang sa pagkapanganak nito.

Although, maayos naman ang kanyang pagdadalang tao, pero iba pa rin kung nasa tabi niya ako palagi. Iba pa rin na napagsisilbihan ko siya lalo na at hindi biro ang mga nararanasan niyang morning sickness.

 

Chapter 383

PEANUT POV

"Bakit may mga seeds? Ayaw ko niyan! "kaagad na deklara ni Charlotte pagkahati ko pa lang ng pakwan. Kaagad naman akong natigilan at gulat na napalingon dito.

Titig na titig ito sa pakwan habang may bahid nang luha sa mga mata. Taranta ko namang nabitawan ang hinihiwa ko at nag-aalalang hinawakan ito sa magkabilang balikat.

"Why? Baby, normal lang sa prutas specially sa pakwan ang may buto!" mahinahon kong wika. Kaagad naman itong umiling habang sunod-sunod na ang pagdaloy ng masaganang luha sa mga mata. Para namang kinukurot ang puso ko dahil sa awa ko sa kanya.

Pambihira? Kakaibang cravings ito? May pakwan ba na walang buto? Bakit hindi ko yata alam iyun?

"HIndi ka nakikinig eh! Ang pangit niyan! Ayaw ko nyan! Ayaw ko ng pakwan ng may buto! Huhuhu!"

humahagulol na bigkas nito. Para itong batang biglang nagtatantrums dahil hindi naibigay ang gusto. Kaagad ko naman itong niyakap para sana patahanin.

"Baby naman! May buto talaga ang pakwan. Hindi naman nakakaapekto sa lasa iyan eh." sagot ko at kaagad na humiwa ng maliit at iniabot sa kanya. Tinabig lang niya iyun na siyang dahilan ng pagkalaglag ng prutas sa sahig. Hindi ko naman maiwasan na mapabuntong hininga.

Kaka-start pa lang kung maglihi itong asawa ko pero feeling ko makakalbo na ako ng maaga dahil sa stress. Noong nakaraang araw naghanap siya ng kulay pula na manga. Ang ending, hindi ako nakahanap kaya hindi ako nakapasok sa kwarto namin. Sa

 

sobrang pag alala ko, sa labas ng pintuan ako nakatulog. Mukhang kailangan ko na namang ihanda ang sarili ko ngayung araw dahil hindi na naman nakuha kung ano ang gusto nitong kainin.

"Sorry na Baby! Huwag ka ng umiyak. Masarap din ito promise! Pakwan din ito eh! Hindi naman alam na may pakwan pala na walang buto.! Huwa ka ng umiyak oh! Sorry na Baby ko! sorry na!" paulit-ulit kong hinging paumanhin at umaasa ako na baka makinig siya. Hinalikan ko pa ito sa noo para tumigiil lang sa kakaiyak pero wala epekto. Bagkos naramdaman ko pa ang pagtulak nito sa akin palatandaan na ayaw niyang hawakan ko siya.

Mahina akong napa-buntong hininga. Ganito ba talaga ka-selan sa mga bagay -bagay ang babaeng buntis? Feeling ko nga pinagti-tripan ako ni Charlotte eh pero kapag nakikita kong umiiyak ito dahil hindi niya nakuha ang gusto niya, bigla na lang nagbabago ang isip ko. Seryoso nga at napakababaw ng luha niya ngayung buntis siya.

"Hindi mo na yata ako love eh! Ayaw mong ibigay ang gusto ko!" nang- uusig nitong bigkas. Kaagad ko namang pinunasan ang luha nto sa pisngi bago ko ito sinagot.

"Sino ang nagsabi sa iyo na hindi na kita love? Of course, love na love kita! Ikaw lang ang Baby ko eh. Sorry na! Kung gusto mo, lalabas ulit ako.

Maghahanap ako ng pakwan na walang buto." Malambing kong sagot. Umaasa ako na makinig siya sa akin at tumigil na siya sa pag-iyak.

Sumasakit ang kalooban ko kapag nakikita itong lumuluha.

Pambihira naman kasi. Saan kaya ako maghahanap nito ng pakwan na

+35 BONUS

walang buto kung sakali.

Ngayun ko lang napatunayan na mahirap palang ispelingin ang buntis. Masyadong maselan at kaunting bagay, iniiyakan!

"Hindi na! Thank you na lang!" sagot nito at padabog akong tinalikuran. Kaagad ko naman itong sinundan. Baka kung ano ang maisip gawin lalo na at nagta-tantrums na naman eh.

"Diretso ito sa loob ng kwarto at kaagad na nahiga ng kama at nagtalukbong ng kumot. Ganoon pa man, Dinig na dinig ko pa rin ang bawat paghikbi niya. Parang gusto ko naman sabunutan ang sarili ko dahil sa stress na nararamdaman. Hinugot ko ang aking cellphone mula sa bulsa ng suot kong pantalon at lumabas ng kwarto para tawagan ang taong pwede kong hingan ng tulong para makahanap ng pakwan na walang buto.

Kaagad akong nag-dial sa number ni Christopher. Ang kapatid ni Charlotte na naging kaibigan ko na din.

"Hello Bayaw! Napatawag ka?" mabuti na lang at sumagot din kaagad ito ng ilang ring lang. Kaagad ko namang sinabi sa kanya ang pakay ko at narinig ko na lang ang malakas nitong pagtawa sa kabilang linya.

"Bayaw naman! Wala pa akong nakikitang pakwan na walang buto. Pambihira pala maglihi ang kapatid ko. Malalagot ka diyan kapag hindi mo maibigay ang gusto niya. Baka bigla na lang iyang maglayas!" wika nito.

Imbes na matulungan ako nitong si Christopher lalo pa yata akong nai - stress. Lalo na nang sambitin nito ang salitang paglalayas.

"So, wala kang maitulong? Baka naman pwede kang magbakasakali diyan sa place mo ng pakwan na walang boto. Hanapan mo naman ako. Hindi ko kayang nakikita ang kapatid mo na umiiyak dahil hindi niya nakuha ang gusto niya!" sagot ko naman. Kaagad kong narinig ang pagpalatak nito bago sumagot.

"Fine..susubukan ko pero hindi ako mangangako na makakahanap ako! Pero since, excited na akong makita ang pamangkin ko sa inyong dalawa ni Charlotte gagawa ako ng paraan!"

sagot nito at kaagad na nagpaalam. Muli akong pumasok sa loob ng kwarto at naabutan ko na si Charlotte na nakaupo ng kama habang nakasadal sa headboard.

Hindi ko maiwasang makaramdam ng kaba lalo na at seryoso itong nakatitig sa akin habang may pilyang ngiti na nakaguhit sa labi nito.

Bago ako lumabas ng kwarto kanina naririnig ko pa itong umiiyak pero iba na naman ang mood niya ngayun. Parang may naglalaro sa isipan nito na hindi ko mawari.

Chapter 384

PEANUT POV

"Baby? Hindi ka na galit diba?" alanganin kong tanong sa kanya. Kaagad na gumuhit ang matamis na ngiti sa labi nito bago dahan-dahan na bumaba ng kama at naglakad palapit sa akin.

"Galit pa rin! Pero kaunti na lang!" nakangiti nitong sagot. Nagtataka man sa ipinapakita niyang pag-uugali sa harap ko pero hinayaan ko na lang hanggang sa makalapit ito sa akin at naglalambing na ikinawit ang kanyang dalawang kamay sa leeg ko.

Kaagad ko naman itong hinawakan sa kanyang magkabilaang baiwang at akmang hahalikan ito sa labi ng bigla itong nagsalita.

"Ako ang magtatrabaho ngayun. Relax ka lang okay?" nakangiti nitong bigkas. Takang taka naman akong napatitig dito dahil hindi ko makuha ang ibig niyang sabihin hanggang sa naramdaman ko ang labi niya sa labi ko.

Banayad ang ginawang paghalik nito sa akin pero hindi ako kontento sa ganoong bagay. Mapusok kong tinugon ang halik niya kaya kaagad itong napakalas sa pagkakayakap sa akin.

"Anong ginagawa mo? Hindi bat sabi ko, ako ang magtatrabaho? Wala kang ibang gawin kundi hayaan ako!" wika nito. Bakas ang inis sa boses niya kaya nagtataka akong napatitig dito.

"Baby naman! Natural, magrereponse ako sa kiss mo! Ang lambot kaya ng labi mo tapos ang tamis pa." sagot ko naman

Kakaiba talaga ang trip nitong Baby ko! Kung anu-ano ang naiisip na gawin. Napansin ko pa ang pag-ismid nito bago naglakad palapit ng kama at naupo.

"Fine sige na nga! Hubarin mo na iyang lahat ng suot mo tapos gumiling ka sa harap ko." pautos na wika nito. Hindi ko maiwasang mapanganga dahil sa sinabi niya.

Ako, gigiling sa harap niya? Ano ang akala nya sa akin sexy dancer? Oo, model ako magaling mag-pose sa harap ng camera at rumampa pero hindi ako marunong gumiling. At ang gusto niya pa, hubot hubad daw ako?

Teka lang kasama pa ba ito sa paglilihi niya? Akala ko ba pagkain lang ang tanging cravings ng mga buntis. Bakit kakaiba naman yata ang gusto nitong baby ko?

"Peanut! Bilisan mo na kasi! I am waiting!" narinig ko pang muling bigkas nito. Nang titigan ko ito bakas na ang inis sa kanyang magandang mukha. Hindi ko maiwasang mapangiwi bago dahan-dahan na hinawakan ko ang laylayan ng aking tshirt para umpisahang hubarin iyun.

"Bilisan mo na kasi! Kapag ganyan ka, iiyak na talaga ako!" muling bigkas nito. Parang gusto ko namang matawa sa sinabi niya. Talagang tinatakot pa ako nitong pilya kong asawa.

Hayssst, kung ganito ito palaging magbuntis baka tatanda kaagad ako nito eh. Kung anu-ano ang naiisip gawin.

"Heto na Baby! Ikaw naman, masyado ka namang mainipin!" sagot ko at nagmamdali ko ng hinubad ang aking tshirt pati na din ang pantalon.

Nang muli kong sulyapan ito, kita ko ang matamis nitong ngiti sa labi habang pinapasadahan nito ng tingin ang buo kong katawan.

Ewan ko ba, nabuntis lang itong

 

asawa ko feelin ko, minamanyak na ako eh. Kakaibang cravings ito!

"Bakit hindi mo pa hinubad ang brief mo? Hubarin mo na din tapos umpisahan mo ng gumiling." muling wika nito.

Napalunok pa ako ng sarili kong laway bago dahan-dahan kong ibinaba ang aking brief. Wala akong choice kundi sundin ang gusto niya dahil baka magtantrums na naman. Mahirap pa naman itong amuhin.

Pagkahubad ko ng aking brief kaagad na kumawala ang nag-uumpisa pa lang na tumigas kong alaga. Napansin ko pa ang paglunok ni Charlotte ng sarili nitong laway habang titig na titig sa alaga ko.

"Sige na..giling na! Excited na ako!" pautos na wika nito. Parang normal lang sa kanya ang inuutos niya sa akin. Gusto pa yata akong gawing dancer.

"Pero Baby, hindi ko alam iyang pinapagawa mo. Sa tanang buhay ko, hindi ko pa naranasan ang gumiling." sagot ko. Kaagad kong napansin ang pag-iba ng awra nito at ang panunubig ng kanyang mga mata. Akmang liyak na naman ito kaya kaagad kong iginiling ang matigas kong katawan.

"Heto na Baby! Gigiling na!" taranta kong wika habang iginagalaw-galaw ko ang aking baiwang.

Kakaiba ito. Never pa akong gumiling sa harap ng babae before at ang malala pa gumigiling ako sa harap ni Charlotte na wala namang music. Kung hind lang ito buntis, never ko talaga itong pagbibigyan.

"Galingan mo naman Peanut! Bakit ba ang tigas ng katawan mo!" narinig ko pang reklamo nito. Kung hindi lang ito buntis, papatulan ko na talaga ang kapilyahan nito eh. Nagrereklamo pa gayung alam niya naman na hindi ko forte ang gumiling.

Aminado naman talaga ako na matigas ang katawan ko sa mga ganitong bagay. Hindi ako dancer at hindi ako mahilig gumiling.

"Ito lang talaga ang kaya ko Baby eh... " sagot ko naman. Napansin ko naman ang kaagad na patayo nito at paglapit sa akin kasabay ng pagsayad ng kamay niya sa pagkalalak ko.

Parang may dalang kuryente ang palad na iyun na kaagad na nagpabuhay sa aking dugo. Kaagad na nanigas ang aking alaga lalo na ng tuluyan nitong hawakan at pisilin.

"Hindi ka marunong gumiling...sige mahiga ka na lang sa kama. Walang kwenta iyang pagiling mo. Parang ewan! Ang sagwa!" mahina nitong bigkas at pinakawalan muna nito ang alaga ko bago ako dahan-dahan na

 

inakay papuntang kama.

Excited kong sinunod ang gusto niya. Mas pabor sa akin ang sinabi niya ngayun kumpara sa gumiling. Kaagad akong tumihaya sa kama samantalang pumwesto naman itong si Charlotte sa ibaba ko kasabay ng pagdakma niya ulit sa alaga ko. Nilaro-laro niya iyun kaya hindi ko mapigilang mapaungol ng malakas.

Sana ganito na lang ang cravings na hinahanap ng asawa ko. Kamay niya pa lang, parang gusto ko ng labasan.

Chapter 385

PEANUT POV

Para akong nilalagnat na hindi ko mawari ng nag-umpisa na akong paghahalikan ni Charlotte simula sa aking pisngi papunta sa aking labi.

Ang problema lang, nagrereklamo ito kapag tiutugon ko ang halik niya. Ayaw niya dahil siya daw ang magtatrabaho ngayun kaya kahit na gusto ko ng s ^ *** ***n ang malambot nitong dila hindi ko magawa.

Basta tihaya lang daw ako at siya na ang bahala. Kakaiba talaga. Feeling ko nga, pinagtitripan ako nitong si Charlotte eh.

Katulad na lang ngayun, ginagalugad ng bibig niya ang bibig ko. S******** p nito ang dila ko at ayaw niyang tugunin ko iyun.

Init na init na ako sa pinanggagawa ng asawa kong ito! Gusto ko ng hawakan at paglaruan ang kanyang pasas na pink pero hindi pwede. Bawal daw.

Pagkatapos nitong pagsawaan ang labi ko, unti-unting bumaba ang halik nito patungo sa aking leeg pababa sa aking dibdib. Isinubo pa nito ang pasas na pink ko at bahagyang s******p kaya hindi ko maiwasang mapa-ungol dahil sa kakaibang kiliti na nararamdaman.

"Baby, baka pwede na! Please, I want to taste your pasas na pink too!:"

nagsusumamo kong bigkas sa kanya. Kaagad naman itong natigilan bago seryoso akong tinitigan sa mga mata.

"Sure......pero saglit lang ha?" sagot nito. Hindi ko maiwasang mapangiti. Mapagbigay naman pala itong asawa ko eh kaya susulitin ko na.

Kaagad kong pinagpalit ang pwesto namin. Itinaas ko ang hindi pa nahubad nitong blouse at kaagad na hinagilap ang kanyang pasas na pink at mabilis na pinapagpala iyun gamit ang aking kanina pa na natatakam na bibig. Narinig ko naman ang mahinang pag- ungol nito palatandaan na nagustuhan nito ang aking ginagawan.

"Ughh Peanut! More! More!" sambit pa nito habang mariin na nakapikit ang kanyang mga mata.

Wala na akong inaksaya pang sandali. Kaagad ko ng inumpisahan na hubarin lahat ng saplot sa kanyang katawan. Wala akong itinira kahit isa. Lahat- lahat kasama na ang kanyang undeware kaya malaya kong pinalandas ang aking mga kamay sa makinis niyang katawan.

Nag-umpisa sa kanyang magkabilaang dibdib na salitan kong hinahalikan patungo sa namamasa niya nang pagkababae.

Nag-umpisa ko ng haplusin iyun at ng bitawan ko na ang kanyang pasas na pink para pababain na ang aking halik patungo sa kanyang tiyan nang kaagad kong naramdaman ang pagtulak nito sa akin.

Namalayan ko na lang na nagkapalit na kami ng pwesto. Nasa ibabaw ko na naman ito habang may ngiting nakaguhit sa kanyang labi.

"Ako naman! Pinagbigyan na kita diba? "sagot nito habang nakaupo ito sa aking tiyan. Damang dama ng buo kong pagkatao ang init na nagmumula sa kanyang pagkababae. Mamasa-masa na iyun at parang kay sarap ng pasukin

"Okay...galingan mo Baby ha?" sagot ko naman sa kanya. Tumango ito at inumpisahan na nitong pinaglandas ang kanyang labi mula sa dibdib ko pababa ng pababa.

Ginagawa nito ang ginagawa ko sa kanya tuwing nagsi-sex kami.

Nakakabaliw ang init na nagmumula sa labi nito na siyang dahilan kaya lalo akong kinain ng matinding pagnanasa.

"Baby, you dont have to do this!" malambing ko pang bigkas dito ng napansin ko na nakatunghay na ito sa tayong-tayo ko ng alaga. Kita ko ang pilyang ngiti sa labi nito bago niya dinilaan ang ulo noon. Hindi ko naman maiwasan na mapaungol dahil sa kakaibang sensasyon na nararamdaman.

Grabe, dampi pa lang ng labi niya parang gusto ng manginig ang aking laman. Paano pa kaya kung isubo niya iyun.

"Baby! Come on, dont do this! Hindi mo kailangang gawin ito!" sambit ko pa at hindi ko maiwasang muling mapaungol ng s******n nito ang ulo ng aking alaga. Para itong dumidila ng ice cream kaya hindi ko maiwasang

 

hawakan ito sa kanyang ulo para idiin pa patungo sa aking pagkalalaki.

Kakaiba ang pagiging wild nitong asawa ko ngayun kaya susulitin ko na lang siguro. 1-enjoy ko na lang total nasasarapan din naman ako.

Mariin pa akong napapikit ng subukan nitong isubo ng buo ang aking alaga pero kaagad din nitong niluwa kasabay ng pag-ubo niya. Nabilaukan yata ang wild kong asawa kaya nag-aalala akong muling napatitig dito at akmang babangon ako pero maagap niya akong pinigilan.

"Hindi ko kaya! Bakit ba kasi ang laki nito?" reklamo nito. Hindi ko maiwasang matawa kasabay ng paghaplos ko sa pisngi nito.

"Hindi mo naman kasi kailangang gawin iyan Baby! Tingnan mo, galit na siya ohhh, gusto niya ng pasukin ang kweba mo." malandi kong bigkas.

Napabungisngis ito ng tawa kaya hindi ko maiwasang mapangiti bago ko ito dahan-dahan na hinila patungo sa ibabaw ko.

Nakaalalay ako sa kanya habang daha- dahan nitong inuupuan ang galit kong alaga. Hawak ko ito sa kanyang baiwang para hindi ito mabigla habang dahan-dahan kong ipinasok ang aking alaga sa kanyang basang basa na lagusan.

"Ughhh! Peanut, wait lang...ang laki niya na lalo." rekamo nito gayung kalahati pa lang ang nakapasok.

"Yahhh, malaki pero masarap iyan Baby!" sagot ko naman habang mariin ko itong hinawakan sa kanyang baiwang sabay kadyot. Kaagad kong naramdaman ang pagbaon ko sa kailaliman niya kasabay ng malakas na pag ungol ni Charlotte.

"Gumalaw ka Baby! Kaya mo iyan."

wika ko pa sa kanya na kaagad nitong sumunod. Umindayog ito sa ibabaw ko kasabay ng pagyugyog ng kanyang dalawang bundok. Lalo tuloy akong nakaramdam ng libog kaya sa tuwing indayog niya sa ibabaw ko, sinasabayan ko iyun ng malakas na pagkadyot.

"Peanut, shit! Malapit na ako! Kaunti na lang." wika nito kasabay ng malakas nitong paghingal. Kaagad ko namang binaliktad ang aming pwesto habang hindi naghihiwalay ang aming mga kaselan. Alam kong pagod na si Charlotte kaya ako naman ang nasa kanyang ibabaw ngayun.

"Ughhh! Peanut! I'm cumming!" halos pasigaw na bigkas ni Charlotte kasabay ng lalong pagkabasa ng kanyang pagkababae. Alam kong nilabasan na ito pero patuloy pa rin ako sa gigil na gigil kong pag ulos sa kanya.

Chapter 386

PEANUT POV

Katapos ng pagsirit ng mainit kong katas sa kaloob-looban ni Charlotte hingal na hingal akong napahiga sa tabi niya. Sobrang intense ng bakbakan naming dalawa at parang mas gusto kong palaging buntisin itong asawa ko para magiging active pa lalo sa sex.

Hindi ko mapigilan ang paguhit ng ngiti sa labi ko ng mapansin ko nakapikit na ito. Bakas ang pagod sa maganda nitong mukha kaya kaagad kong hinila ang makapal na comforter para itakip sa mga hubad naming katawan. Masuyo ko pa itong binigyan ng halik sa kanyang noo para ipadama ko sa kanya ang labis kong pagmamahal.

"Tired?" malambing ko pang bigkas ng mapansin ko ang dahan-dahan na pagdilat nito. Nagsusumiksik ito sa katawan ko kaya mahigpit ko itong niyakap.

"A little bit!" sagot nito. Hindi ko maiwasang matawa habang hinahaplos ang maganda nitong mukha.

Litte bit daw pero kitang kita ko ang pagod sa kanyang awra. Mapagkunwari talaga itong asawa ko.

"Well, lets sleep first para makapagpahinga tayo pareho." sagot ko. Kaagad naman itong tumango bago ipinikit ang kanyang mga mata. Hindi ko naman maiwasan na mapatitig dito hanggang sa dalawin ako ng antok.

Muli akong nagising ng marinig ko ang tunog ng aking cellphone. Nang tingnan ko si Charlotte, tulog na tulog pa rin ito kaya dahan-dahan akong bumangon at inabot ang aking cellphone para sagutin.

Nagtaka pa ako dahli sa Kenneth ang tumatawag. Ang future lawyer na apo ng mga Villarama.

"Hello! Kenneth, napatawag ka?" mahina kong bigkas habang hindi inaalis ang pagkatitig ko sa mukha ni Charlotte. Sa pagod nito ni hindi man lang ito nagising sa pagtunog ng aking cellphone.

"May good news ako sa iyo...naaresto na ng mga pulis si Maureen."

diretsahang sagot naman ni Kennet sa kabilang linya. Muli kong sinulyapan si Charlotte bago dahan- dahan akong bumaba ng kama. Inayos ko pa ang makapal ng comforter na tumatakip sa katawan nito bago ko hinagilap ang roba at isinoot iyun. Diretso akong naglakad patungo sa balcony na kadugtong lang ng kwarto namin.

Hindi masyadong pansinin iyun lalo na at natatakpan ng makapal ng kurtina ang sliding door na palabas ng balcony.

"That's good news. Tiyak na matutuwa nito si Charlotte." sagot ko naman.

Sa wakas, nahuli din si Maureen. Siya ang dahilan kung bakit ayaw ni Charlotte maglalabas ng bahay. Baka daw abangan kami ni Maureen at kung ano ang gawin.

Siya talaga ang prime suspect sa pagkamatay ni Doc Carlos. Kung ano man ang naging dahilan niya, siya lang din ang nakakaalam noon.

"Nagbigay na siya ng statement. Inamin niya na siya ang pumatay kay Doc Carlos. Kausap ko siya kanina at nakiusap siya sa akin na dalawin mo daw siya." muling wika ni Kenneth. Hindi ko naman inaiwasan na mapataas ang aking kilay.

May dahilan pa ba para mag usap kaming dalawa ni Maureen? Muntik niya ng sirain ang buhay mag asawa namin ni Charlotte kaya dapat lang na pagbayaran niya iyun lalo na at nakapatay siya.

"I dont have time to visit her. Mas kailangan ako ni Charlotte kumpara sa kapritso niya." walang gana kong sagot ko.

"But...ito daw ang last request niya para sa iyo. Beside, nakapanganak na pala siya at pansamantalang nasa pangangalaga ng DSWD." sagot nito. Nagulat naman ako.

Oo nga pala. Buntis si Maureen bago ito nagtago. Posible ngang nakapanganak na siya sa mga sandaling ito.

Of course, sure ako na hindi ako ang ama noon. Pero kung may batang involved sa sitwasyon na ito sino ba naman ako para hindi pagbigyan ang hiling ni Maureen. For the last time, kailangan din siguro namin mag usap total, may pinagsamahan din naman kami.

Magpapaalam na lang siguro ako kay Charlotte. Maiintindihan niya naman siguro ang lahat lahat.

"Okay...fine...tingnan ko. Kailangan muna naming pag usapan ni Charlotte ang tungkol dito." sagot ko at kaagad na nagpaalam kay Kenneth.

Kahit papaano, gumaan din naman ang kalooban ko sa dalang balita ni Kenneth. Mapagbabayaran na nI Maureen lahat ng kasalanan na nagawa niya.

Mabilis akong bumalik sa loob ng kwarto. Pambihira naman itong si Kenneth. Halos alas dos na pala ng madaling araw kung tumawag. Mabuti na lang at hindi nagising si Charlotte.

Pinagmasdan ko muna si Charlotte bago ako dahan-dahan na nahiga ng kama. Mahimbing pa rin itong natutulog at feeling ko bukas na ng umaga ang gising nito.

Kinaumagahan.........

Nagising ako sa mahinang tunog na nagmula sa banyo. Napabalikwas pa ako ng bangon ng mapansin ko na hindi ko na katabi si Charlotte kaya nagmamdali akong bumaba ng kama at naglakad patungo sa banyo.

Naabutan ko si Charlotte na nakasalampak ng upo sa harap ng toilet bowl at nagsusuka.

"Baby! What happened? Masama ba ang pakiramdam mo?" kaagad kong bigkas at mabilis itong dinaluhan. Hindi ito nakaimik kaya nag aalala kong hinaplos ang kanyang likod.

"Its okay...Its okay!" bigkas ko pa pero nanginginig na ako sa takot at matinding pag aalala. Alam kong nahihirapan na ito sa sitwasyon niya. Tuwing umaga ganito ang palaging routine ni Charlotte.

Kung pwede nga lang na akuin ko na lang muna ang hirap na pinagdadaaanan niya ngayun, ginawa ko na sana. Ito din ang isa sa mga dahilan kung bakit tuluyan ko ng tinalikuran ang pagmomodeling ko. Gusto kong ako mismo ang personal na mag aalaga hanggang sa pagkapanganak niya. Magiging hands on Daddy din ako sa baby namin na never kong naranasan noong bata pa ako dahil maagang naghiwalay ang mga magulang ko.

Chapter 387

CHARLOTTE POV

Ang magbuntis pala kay hindi biro. Iyun ang napatunayan ko habang nakasalampak ako dito sa tiles ng banyo at halos yakapin ko na ang toilet bowl dahil sa matinding panghihina. Nagsusuka ako pero wala namang lumalabas maliban na lang sa mapait ng likido sa mula sa aking bibig.

Parang may kung anong bagay ang humahalukay sa aking sikmura na hindi ko maintindihan. Tagaktak na nga ang pawis ko mula sa aking noo.

Mabuti na lang at nasa tabi ko palagi ang aking very loving husband. Kung nagkataon, hindi ko ma-imagine ang sarili ko kung paano ba ang mangyayari sa akin sa ganitong sitwasyon kung sakaling wala siya.

"Are you okay? Sorry Baby kung wala man lang akong magawa para maibsan man lang ng kahit kaunti ang nararanasan mo ngaun. Sorry!" narinig ko pang bigkas ni Peanut habang patuloy ito sa paghaplos sa likod ko. Kahit na hirap na hirap ako, hindi ko naman maiwasan na mapangiti. Lalo na ng maramdaman ko ang pagdampi ng labi nito sa buhok ko.

"Dont worry, kakayanin ko. Relax ka lang diyan." sagot ko bago muli akong nasuka.

Kasabay ng pagsusuka ko ay ang tension na nararamdaman ko mula kay Peanut. Ramdam na ramdam ko na ang panginging ng kamay nito na patuloy na humahaplos sa likuran ko. Kung hindi lang siguro sa hirap ng sitwasyon ko ngayun, baka kanina ko pa ito tinawanan.

Halos limang minuto pa akong nanatili sa hindi magandang sitwasyon dahil sa pagsusuka ko bago ako dahan- dahan na tumayo at naglakad patungo sa lababo para makapag-hilamos at makapag mumog.

Nakaalalay sa akin si Peanut buong oras ng pananatili ko sa banyo. Mumog lang din muna ang kaya kong gawin kapag umaga dahil hindi ko talaga gusto kahit ang lasa ng toothpaste.

Tuwing morning lang naman sobrang selan ng panlasa ko. Kapag tanghali at hapon naman kaya ko namang magtoothbrush na hindi na naduduwal.

Sa mga pagkain naman, may mga specific na pagkain akong gustong kainin. Hangat maari, gusto ko iyung mga maasim kaya halos lahat yata ng klase ng siningang, nailuto na ni Peanut or hindi kaya ng sariling cook namin dito sa bahay.

Halos kargahin na ako ni Peanut pabalik ng kwarto namin. Maayos niya akong inilapag sa kama at ipinatong patong niya pa ang unan para pwede kong sandalan. Ganito ako tuwing umaga. Kailangan ko munang magrelax bago bumaba ng garden para magpaaraw.

"Anong gusto mong kainin?" narinig ko pang muling tanong ni Peanut nang masiguro nito kontento na ako sa posisiyon ko.

"Katulad pa rin ng dati..." nakangiti kong sagot. Kaagad na gumuhit ang lungkot sa mga mata nito bago nagsalita.

"Iyun pa rin? Hindi mo pa rin ba kayang kumain ng mga solid foods? Like bread, sinangag-----" hindi na natuloy pa ang sasabihin ni Peanut dahil sunod-sunod na akong umiling.

"Nope...as of now, iyan lang talaga ang kaya ko." malambing kong sagot sabay ngiti dito. Alam kong hindi lang ako ang nahihirapan sa sitwasyon na ito. Pati na din siya kaya nga hindi ko maiwasang makaramdam ng awa sa kanya. Nangangalumata na din ito at halatang kulang sa tulog.

Alam kong stress din ito minsan sa mga pagkain ng gusto kong kainin. Kung bakit naman kasi kakaiba ang mga naiisip kong pagkain eh. Mga mahihirap pa talagang hanapin at sa sobrang babaw ng luha ko nitong mga nakaraang araw, ang bilis kong umiyak kapag hindi ko makuha ang gusto ko.

"Okay...ikukuha kita ng makakain mo. Sandali lang.." sagot nito at mabilis akong dinampian ng halik sa labi bago ito nagmamadaling lumabas ng kwarto.

Hindi ko naman maiwasan na mapangiti. Sa kusina lang ang punta, may pahalik-halik pa eh.

Hindi naman nagtagal ang paghihintay ko. Muling bumalik si Peanut dito sa loob ng kwarto. Nagulat pa ako dahil marami itong dalang pagkain na alam niya naman na posibleng hindi ko rin kayang kainin.

Hindi ko na nga mapigilang mapangiti dahil maliban sa skyflakes at warm water na kaya ko lang kainin tuwing umaga, may dala itong isang tray na may laman na ibat ibang klase ng prutas tulad na lang ng strawberries, saging at marami pang iba. Maliban sa skyflakes may napansin din akong croissant na kaagad na ikinataas ng aking kilay.

"Bakit may croissant?" tanong ko. Kaagad na gumuhit ang ngiti sa labi nito bago sumagot.

"Narinig ko kina Rafael at Veronica na okay din daw ang croissant sa mga maseselan na buntis kagaya mo. Ito din daw ang palaging kinakain ni Veronica kaya naman naisip ko na baka pwede mo din subukan. Hindi iyung palagi na lang skyflakes laman ng sikmura mo tuwing umaga. Pwede mo din subukan ibang fruits Baby. Baka kaya mo ng kainin ang mga iyan." mahabang paliwanag ni Peanut.

Parang gusto ko tuloy kiligin sa isiping lahat kaya niyang gawin magiging kumportable lang ako.

Hindi talaga ako nagsisisi na binigyan ko pa ito ng isa pang chance. Hindi ko sana nararanasan ang kakaibang kaligayahan ng puso ko ngayun kung pinairal ko ang galit ko sa kanya.

Lahat naman tayo nagkakamali eh. Pinilit naman ni Peanut ituwid ang pagkakamaling iyun kaya sino ba naman ako para hindi siya pagbigyan diba.

Malapit na naming masilayan ang unang bunga ng pagmamahalan namin at alam kong lalo pang titibay ang pagmamahalan at pagsasama namin sa paglipas ng mga panahon.

"Bakit nga pala napatawag si Kenneth kagabi?" hindi ko mapigilang tanong kay Peanut habang inuumpisahan ko ng tikman ang croissant. In fairness mukhang tama si Peanut.

Nagugustuhan ko ang lasa. Mukhang graduate na ako sa skyflakes kong breakfast tuwing umaga. Mukhang nagugustuhan din ng baby namin dahil wala akong naramdaman na bad reaction mula sa kanya. Hindi ako naduduwal katulad ng palagi kong reaction tuwing may nakakain akong hindi angkop sa panlasa ko.

Chapter 388

CHARLOTTE POV

"Tumawag sa iyo kagabi si Kenneth diba? Ano ang sabi niya?" kaswal kong tanong kay Peanut.

Hindi nakaligtas sa mga mata ko ang pagkagulat nito dahi sa tanong kong iyun.

Kahit gaano ako kapagod kagabi, aware ako na may tumawag sa kanya kagabi. Narinig ko pa ang ang pagbangit niya ng pangalan ni Kenneth kaya alam kong importante talaga ang kailangan ng pinsan kong iyun dahil kahit dis oras na ng gabi, nagawa pa ring tumawag at mang-isturbo ng taong tulog na.

"Narinig mo? Sorry, akala ko mahimbing kang natutulog eh..." gulat na wika ni Peanut. Kaswal naman akong napatango.

"Yes...si Kenneth ang tumawag kagabi diba? Bakit daw?" nagtataka kong muling tanong. Huwag niyang sabihin na gusto niyang isekreto sa akin ang pagtawag ng pinsan ko na iyun sa kanya? Hindi ako makakapayag noon.

"Ahmmmm, nothing serious. Kumain ka muna." sagot naman nito sa akin sabay iwas ng tingin. Hindi ko tuloy maiwasan na mapataas ang aking kilay kasabay na pagbaba ko sa kinakain kong croissant.

"May sinisekreto ka sa akin diba? Ano ba kasi iyun? Bakit tumawag sa iyo ang pinsan ko kagabi? muli kong tanong. Kaagad naman itong napaupo sa tabi ko at muling dinampot ang binitiwan kong croissant at isinubo sa akin. Nakasimangot ko namang tinangap ang pagkain.

"About Moreen! Ibinalita niya na nahuli na daw si Maureen." nakangiti nitong sagot. Hindi ko naman maiwasan na magulat.

Nahuli na si Maureen? Sa wakas!

Tama lang iyun dahil mapagbabayaran niya na din sa wakas ang lahat ng mga kasalanan na nagawa niya.

"Talaga? Mabuti naman kung ganoon. At least hindi na ako kakaba-kaba na baka bigla na lang siyang lumitaw at muli kang agawin sa akin." sagot ko. Nagulat pa ako dahil kaagad na napahalakhak si Peanut.

"May nakakatawa ba?" Kaagad na tanong ko sa kanya. Parang gusto nang manlaki pati butas ng ilong ko dahil sa inis.

Ano kaya ang nakakatawa sa sinabi ko? Totoo naman ah? Nitong mga nakaraang buwan kaakibat ng saya na nararamdaman ko ay ang takot na baka biglang umitaw si Maureen at muling ipagdiina. nito na si Peanut talaga ang ama ng Baby nya. Itinanggi na ang issue na iyan ni Peanut nang makailang ulit pero ewan ko ba. Hindi pa rin ako kontento.

"Nothing. As if naman, magpapaagaw din ako diba? Ikaw yata ang love ko kaya malabo iyang iniisip mo Baby." nakangiti nitong sagot. Hindi ko naman maiwasan na mapaismid.

Talaga lang ha? Well, malalaman ko iyan kapag muli naming makaharap si Maureen.

"Ano ngayun ang plano mo? Ano ba ang sabi ni Kenneth sa iyo?" tanong ko. Muling natigilan si Peanut at kita ko ang pag aalangan sa hitsura nito.

"Sabihin mo na kasi. Promise, kung ano man ang magiging desisyon mo, nandito lang ako para sumuporta." muli kong bigkas.

"Nasa kulungn na siya ngayun pero gusto niya daw tayong makausap." sagot nito. Hadi ko naman maiwasan na mapataas ang aking kilay.

Pagkatapos ng mga kasalanan na nagawa niya sa akin, may gana pa siyang mag request ng mga ganitong bagay? Tingnan mo nga naman kung gaano kakapal ang mukha ng babaeng iyun.

"Fine...kapag umayos ang pakiramdam ko mamayang tanghali, pupuntahan natin siya." sagot ko na kaagad naman ikinagulat ni Peanut.

"Pero Baby! Hindi ka pwedeng pumunta sa mga ganiyang lugar. Baka makakasama sa iyo lalo na sa kondisyon mo ngayun." sagot nito. Halata sa boses nito na tutol ito sa gusto kong mangyari kaya kaagad akong umiling.

"Hindi pwedeng ikaw lang ang pupunta doon. Baka mamaya kung anong pang aakit na naman ang gawin sa iyo ng Maureen na iyun. Maganda na iyung nasabi mo ako para masampal ko kaagad ang babaeng iyun kapag gumawa siya ng mga hakbang na hindi ko magugustuhan." seryoso kong sagot.

Sa totoo lang, may tiwala naman ako kay Peanut. Kaya lang naman ito napaikot ni Maureen noon dahil sa pagpapaniwala nito na magkakaanak na sila. Gayunpaman, gusto kong sumama dahil curious din kasi akong makita kung ano na ang hitsura ng babaeng iyun ngayun pagkatapos ng ilang buwan niyang pagtatago.

"Okay, much better na din na kasama kita pagpunta doon. Magpapasama na lang din siguro tayo kay Kenneth." sagot nito. Kaagad naman akong napangiti at muling itinoon ang buong attention ko sa pagkain.

Kahit papaano, naging maayos naman ang buo kong umaga. Maliban sa pagsusuka na naranasan pagkagising ko, wala a akong naramdaman na kakaiba. Patapos kong kumain, kaagad akong nagyaya kay Peanut sa garden para magpaaraw.

Eksakto pagkatapos namin kumain ng lunch, dumating si Kenneth sa bahay para samahan kami sa presento.

Nakausap na daw niya si Maureen kagabi bago siya tumawag kay Peanut. May ipinapakiusap

daw ito sa kanya na labis kong ikinagulat.

"Gusto niyang ipaampon sa isa sa miyembro ng pamilya natin ang anak niya? Pero bakit? Wala ba siyang pamilya na pwedeng mag alaga sa baby " muli kong tanong. Hindi ko maiwasan na magtaka. Wala bang ibang kapamilya si Maureen na pwede niyang pag iwanan sa baby niya habang nasa kulungan siya?

"I don't know. Hindi ko na natanong sa kanya ang tungkol sa bagay na iyan. " sagot ni Kenneth. Hindi ko naman maiwasan na makaramdam ng awa sa anak ni Maureen. Napaka- bata niya pa para pagdaanan ito.

"Na-nasaan daw ba ang tatay ng batang iyun? I mean, sino ba talaga ang ama ng baby niya? " hindi ko maiwasang tanong habang hindi ko maiwasang mapasulyap kay Peanut. Hindi kasali ang inosenteng bata sa gulong ito kaya hindi siya dapat madamay.

"Dont worry Pinsan....confirm na hindi si Kuya Peanut ang ama ng anak niya, inamin niya sa akin kagabi." sabat naman ni Kenneth. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti.

Malaking bagay para sa akin ang sinabi ngayun ni Kenneth. At least, sure na talaga ako na hindi magkakaroon ng anak sa labas ang asawa ko.

Chapter 389

CHARLOTTE POV

Dali-dali na kaming bumyahe papuntang police station kung saan pansamantalang nakapiit si Maureen. Sa totoo lang, hindi ko akalain na darating siya sa ganitong sitwasyon. Isa siyang kilalang artista pero umabot siya sa ganito kalungkot na pangyayari ng buhay niya.

Hindi naman ako ganoon kasamang tao para maghangad ng hindi maganda sa kapwa. Nagkataon lang na hindi naging maayos ang una naming paghaharap kaya naging magka-away kami dahil lang sa iisang lalaki.

Pero kahit na ano ang mangyari, hindi ko matatangap sa sarili ko ang mga paratang niya sa akin noon na inagaw ko sa kanya si Peanut.

Si Peanut na din ang palaging nagsasabi sa akin na wala silang relasyon. Na never niyang niligawan si Maureen pero may nangyayari sa kanila kagaya na lang din sa iba pang mga babaeng dumaan sa buhay niya.

Kumbaga, ako ang pinaka special sa lahat. Hinintay nya nga daw ako na umabot sa tamang edad para maligawan. Siya din daw ang gumawa ng paraan para maikasal ako sa kanya na hinding hindi ko pagsisisihan lalo na at masaya ako sa piling niya at malapit na kaming magkakaanank.

"Are you sure ayos ka lang?" muling tanong sa akin ni Peanut habang nandito kami sa waiting area ng police station. Si Kenneth na ang nakikipag usap sa mga kapulisan at hinihintay na lang namin ang approval para makausap namin si Maureen.

"I am fine...a little hot pero ayos lang talaga ako." pilit ang ngiting sagot ko at pasimple ko ng pinunasan ang pawis sa aking noo.

May electric fan naman na nakatutok sa amin pero ewan ko ba, init na init talaga ako. Kung ganito kainit dito sa labas paano pa kaya sa loob ng kulungan.

Sa isiping iyun, hindi ko tuloy maiwasan na makaramdam ng awa kay Maureen. Alam kong hindi din siya sanay sa ganitong kainit na lugar dahil namuhay din naman siyang may pera at nabibili lahat ng gusto niya.

"SAbi ko naman kasi sa iyo, huwag ka ng sumama baby eh." narinig kong sagot ni Peanut sabay abot sa akin ng bottled water. Ilang beses ko ng narinig sa kanya ang mga katagang iyun dahil siguro nag aalala ito sa sitwasyon ko. Pero matigas din talaga ang ulo ko. Excited din akong makita ang sitwasyon ni Maureen ngaun.

Kaagad ko naman kinuha sa kanyang kamay ang bottled water at uminom ng kaunti.

"Hmmmp, maliit na bagay. Isa pa, gusto ko din makausap si Maureen." sagot ko kasabay ng paglabas n Maureen habang may nakaagapay sa kanya na dalawang pulis. Dahan dahan itong naglakad palapit sa amin habang bakas sa mukha nito ang hindi maisatinig na paghihirap.

Hindi ko maiwasang magulat sa hitsura niya ngayun. Ang dating Maureen na actress na palaging naka- postura ay biglang naglaho. Ibang Maureen na ngayun ang kaharap ko kung awra lang ang pag uusapan. Para din itong tumanda ng ilang taon sa hitsura niya ngaun.

Sabagay, sino ba naman ang hindi tatanda sa stress kung alam mong pinaghahanap ka ng batas. Ni ang pag aayos sa sarili ay nakalimutan niya na sigurong gawin dahil sa takot.

Iyung nga lang, kahit naman malaki ang kasalanan niya sa akin, hindi ko pa rin maiwasan na makaramdam ng awa sa kanya lalo na ng nakaposas pa rin ito at malungkot na nakatingin sa amin ni Peanut. Hindi ko na siya sasampahan ng kaso sa ginawa niya sa akin pero alam kong makukulong pa rin siya dahil siya ang prime suspect sa pagkamatay ni Doc Carlos and umamin na nga daw pala ito sa mga kapulisan.

Napakapit tuloy ako kay Peanut ng wala sa oras. Hinanap ng mga mata ko si Kenneth pero kausap nito ang isa sa mga pulis sa medyo hindi kalayuan sa amin kaya muli kong ibinaling ang tingin kay Maureen na noon ay inalalayan ng makaupo ng mga pulis sa harap namin.

"Salamat naman at pinagbigyan niyo ang hiling ko." paumpisa nitong wika kaya muli akong napatitig dito.

Ramdam ko din kasi ang lungkot sa kanyang boses kaya hindi ko tuloy malaman kung maawa or malulungkot ba ako sa sitwasyon niya ngayun.

"May gusto ka daw sabihin sa amin? Pwede mo ng sabihin ngayun dahil hindi kami pwedeng magtagal." seryosong sagot ni Peanut. Bakas sa boses nito ang kawalang interes sa sitwasyon ngayun ni Maureen.

"Una, gusto kong humingi ng sorry sa mga nangyari...Miss Villarama, alam ko kung ano ang mga pagkakamali ko... kinain ako ng pride ko at hindi ko matangap na ikaw ang minahal ni Peanut." paumpisang wika ni Maureen habang nakatitig sa akin kasabay ng pagtulo ng luha sa kanyang mga mata.

Nagulat naman ako sa tinawag niyang pangalan sa akin. Miss Villarama talaga? Hindi ba pwedeng Mrs. Smith na lang total legal wife na ako ni Peanut. Huwag nyang sabihin na kahit nakakulong na siya, hindi niya pa rin matangap na ako ang pinili ni Peanut. Hayssst, parang ayaw ko na tuloy siyang kaawaan ngayun.

"Stop it Maureen! Hindi kami pumunta dito para marinig iyang feelings mo. Alam mo naman na never na naging tayo. Sa umpisa pa lang, alam mo na kung ano ang papel mo sa buhay ko diba?" bakas na ang pagkabagot sa boses ni Peanut habang sinasabi ang katagang iyun. Hindi ko tuloy maiwasan na mapataas ng kilay. Kailan pa naging mainipin ang asawa ko?

"Paanong nangyari ito? Ikaw ba talaga ang pumatay kay Doc Carlos?" hindi ko maiwasang tanong. Kaagad kong napansin ang paglambong ng awra ni Maureen bago dahan dahan na tumango. Kaagad naman kaming nagkatinginan ni Peanut.

"Why...magkamag anak kayo diba? Magkakampi!" naguguluhan kong tanong.

'No! Hindi kami magkamag anak. Pinalabas lang namin ang ganoong istorya dahil ayaw kong pagpistahan kami ng media." sagot naman ni Maureen. Naguguluhan naman akong napatitig dito.

"Noong last na punta ko sa bahay niya, nagtalo kami. Inutusan niya ako na ilabas ko daw sa press ang katotohanan kung sino ba talaga ang tatay ng baby ko. Of course, hindi ako pumayag! Ayaw ko! Gusto kong habang buhay na paniniwalaaan ng mga tao at ng mga fans ko na si Peanut ang ama ni Baby. Umaasa pa rin ako na kaming dalawa pa rin ni Peanut hanggang huli. Na babalik pa rin siya sa akin!"

Umiiyak ng sambit ni Maureen.

Hindi ko naman maiwasan na maikuyom ang aking kamao. Ang sarap pagsasampalin ng Maureen na ito para magising siya sa katotohanan na hindi lahat ng gusto niya ay pwede niyang makuha.

Chapter 390

CHARLOTTE POV

Imagine, sa kabila ng mga nangyari, wala pa rin pala talaga siyang plano na sumuko. Gusto niya talagang sirain ang pagsasama naming dalawa ni Peanut. Hayssst! Maitim pala talaga ang budhi ng Maureen na ito kaya dapat lang siguro na hindi ko siya kaawaaan. Dapat lang talaga na makulong siya para matahimik na kami.

"Mahal mo siya pero nagawa mong magpabuntis sa iba?" hindi ko maiwasang bigkas. Nang uusig ang mga matang tinitigan ko ito. Pinunasan muna nito ang luha sa kanyang mga mata bago niya ako sinagot.

"Si Peanut na din ang nagsabi sa akin noon pa na walang label ang relasyon namin. Malaya siyang makipag- mabutihan sa ibang babae ganoon din ako. Doctor si Carlos at gusto niya talagang magkaaanak kami kaya ginawa niya ang lahat para ma-buntis niya ako." sagot nito

Well, confirm na nga! Si Doc Carlos nga pala talaga ang ama ng anak niya. Kapal ng mukha niya para ipaako kay Peanut ang bata.

Masyadong liberated. Pumapatol kasi sa walang label na relasyon kaya siya din ang talo sa huli. Alam naman pala niya na sa umpisa pa lang, naglulukuhan na silang dalawa ni Peanut pero patuloy pa rin na umaasa na silang dalawa ang forever.

Eh paano naman ako? Ako ang pinakasalan ni Penaut kaya ipaglalaban ko talaga ang karapatan ko!

"Ikaw ba ang pumatay kay Doc Carlos? Ikaw ba ang pumatay sa ama ng sarili mong anak?" hindi ko maiwasang tanong. Kahit naman may binitiwan na siyang salaysay tungkol sa pagkamatay ni Doc Carlos, gusto ko pa rin marinig sa sarili niyang bibig ang katotohanan.

"Aksidente lang ang nangyari. Alam ng Diyos na wala akong balak na patayin siya. Tinakot niya ako. Pinagbantaan na kapag hindi daw ako mapupunta sa kanya, papatayin niya daw ako. Kaming dalawa ng anak niya! "Umiiyak na sagot nito. Muli naman kaming nagkatinginan ni Peanut.

"Yes...siya ang ama! Kaya nga lahat ng iniuutos ko sa kanya sinusunod niya eh! Alam kong masyado akong naging masamang tao. SAbagay, wala naman siyang ibang choice kundi ang sumunod sa kung ano ang gusto ko dahil palagi ko siyang tinatakot noon na ipapalaglag ko ang bata kapag hindi matupad lahat ng plano ko. Iyun ay masira kayong dalawa ni Peanut para muli siyang bumalik sa akin." mahabang salaysay nito.

Kung wala lang siguro kami dito sa presento baka kanina ko pa ito sinabununtan eh! Nakakagalit pala talaga ang mga niisip nitong plano. Napaka-makasariling babae!

"Alam kong hindi na ako makakalabas dito sa kulungan. Malaki ang nagawa kong kasalanan at kailangan kung mapagbayaran iyun! Pero sana..sa hihilingin ko sa inyo ngayun, sana mapagbigyan niyo ako" muling bigkas ni Maureen. Pigil ko naman ang sarili ko na pagtaasan ito ng kilay. Sa lahat ng mga kasamaan na nagawa niya sa akin, may gana pa talaga itong humiling sa amin? Saan kaya siya kumukuha ng kapal ng mukha para gawin ito?

"Ito na lang ang last wish ko sa inyo at haharapin ko nang buong puso kung ano man ang parusa sa akin ng batas!" muling bigkas ni Maureen. Bakas sa boses nito ang pakiusap.

"Ano iyun? Maliban sa mga kini- kwento mo ngaun ano pa ang kailangan mo sa amin? Tama na ang paligoy-ligoy Maureen dahil wala na kaming time para manatili pa ng matagal sa lugar na ito." walang ganang sagot naman ni Peanut. Bakas pa rin sa boses nito ang kawalan ng interes. Ni hindi man lang ito nakikitaan ng pagiging apektado sa pag iyak ni Maureen ngayun.

"Pwede bang kayo na ang bahala sa anak ko? Alagaan niyo siya at sana ituring niyo siyang parang tunay niyo na ding anak!" umiiyak na pakiusap ni Maureen na labis kong ikinagulat.

Kung ganoon, totoo ang sinabi ni Kenneth na gusto niyang ipaampon ang baby at sa amin pa talaga! Hindi ko tuloy maiwasan na mapatingin kay Peanut sabay iling.

Naawa ako sa anak nito pero hindi pa ako ready mag alaga ng anak ng iba. Ni hindi ko pa nga alam kung paano alagaan ang magiging anak namin ni Peanut eh. Alam kong mangangapa pa ako kaya ayaw ko munang dagdagan kung ano man ang responsibiliad ng isang baguhang mga magulang.

"No! I am sorry, pero hindi pwede!" si Peanut na ang sumagot. Lalo namang nag uunahan sa pagpatak ang luha sa mga mata ni Maureen. Hindi ko na tuloy mapigilan pa ang makaramdam ng awa sa kanya.

Alam kong torture para sa kanya ang pagkakahuli niya ngayun at pagkawalay sa kanya ng kanyang anak. Lalo din yatang magpapahirap ng kalooban niya sa isiping walang mag aalaga sa kanyang baby.

Sabagay, nasa pangangalaga nga daw ng DSWD. Pero iba pa rin na lumaki ang anak nya na may kikilalaning kumpletong pamilya.

"Please, kayo lang ang alam kong pwede kong mapag iwanan sa kanya. Sa kabila ng mga nangyari sa atin, gusto ko pa rin ipagkatiwala sa inyo ang baby ko. Wala akong ibang hangad kundi ang kapakanan niya." umiiyak na sambit ni Maureen. Bakas sa boses nito ang pagmamakaawa. Para namang pinipiga ang puso ko dahil sa naramdaman kong habag sa kanya.

Malapit na din akong maging Mommy at parang ramdam ko na din ang nararamdaman niya ngayun. Pero hindi ko talaga kayang pagbigyan kung ano man ang hinihiling niya ngayun dahil hindi ko pa talaga kaya ang mag alaga ng anak ng iba. Lalo na ng anak nang taong minsan kung naging karibal sa puso ni Peanut.

"Aalis na kami! Kung gusto mong ipaampon ang anak mo, maghanap ka ng iba! Huwag kami!" malamig na sagot ni Peanut sabay tayo. Inalalayan din ako nitong makatayo kaya kaagad na din akong nagpaubaya.

"I am sorry Maureen. Dont worry, gagawa ako ng paraan para makahanap ng pwedeng umampon sa anak mo. Sorry"!" malungkot kong bigkas at sabay na namin siyang iniwan ni Peanut.

Alam kong malaking kasalanan ang pagtanggi sa gusto niyang mangyari pero wala kaming choice. Sariwa pa ang sugat sa mga nangyari at hindi ganoon kabusilak ang puso ko para pagbigyan kung ano man ang gusto niya.

Gusto ko kapag mag-alaga or mag ampon ako, gusto ko iyung bukal sa puso ko. Isang malaking responsibilidad ang pag aalaga ng bata lalo na kapag hindi naman siya nangaling sa iyo. Isa pa, malapit na din kaming magkaanak ni Peanut at gusto kong ibigay sa baby namin ang buo kong attention at pagmamahal.

"Dont worry, maghahanap ako ng tao na pwedeng umampon sa anak niya." narinig ko pang sambit ni Peanut habang naglalakad kami pabalik ng kotse. Ramdam niya din marahil ang bigat ng kalooban ko kaya niya nasabi ang katagang iyun.

 

Chapter 391

CHARLOTTE POV

"Apo, kumusta na ang maganda kong apo?" kaagad na salubong sa amin ng nakangiting si Grandmama Carissa habang papasok kami ng mansion

Family day ng Villarama clan ngayun at talagang inagahan namin ang pagpunta naming dalawa ni Peanut dito sa mansion dahil gusto kong sulitin ang araw na makasama ng buong pamiliya at mga mahal sa buhay.

Isa pa dadalaw din daw si Jeann ngayun kaya excited kaming lahat. Sa ilang buwan na pananahimik nito talagang excited na ako na muli itong makasama at makausap.

"Hello Grandmama! Good Morning po!" nakangiti kong bati sabay yakap dito. Kaagad ko namang naramdaman ang paghalik nito sa pisngi ko kaya naman lalong lumawak ang pagakakangiti ko sa aking labi.

"Kumusta na kayo mga apo? Naku, parang kailan lang at heto ka na... mabibigyan mo na din kami ng apo sa tuhod ng Grandpa mo!" nakangiting sagot ni Grandmama Carissa at kumalas pa ito sa pagkakayakap sa akin sabay haplos sa aking tiyan.

Four months pregnant pa lang naman ako pero halata na ang umbok ng aking tiyan. Kung noong mga nakaraang buwan napaka-selan ko sa pagkain, iba naman ngayun...sobrang takaw ko at wala akong inaayawan. Graduate na din ak sa aking mga morning sickness na siyang labis naming ipinagpasalamat ni Peanut.

"Good Morning Grandmama!" narinig ko namang bati ni Peanut sabay halik sa pisngi nito

"Thank you iho at napadalaw kayong dalawa dito sa mansion! Hindi ka naman ba masyadong pinapahirapan ng apo ko?" tanong ni Grandmama kay Peanut na kaagad na ikinangiti nito.

"Hindi na po Grandmama. Graduate na po kasi siya sa kaka-request ng kung anu-anong mga pagkain na minsan hindi ko kayang hanapin dito sa Pilipinas." ngiting ngiti namang sagot ni Peanut. Parang gusto ko tuloy kutusan itong asawa ko. Gusto pa yata akong siraan kay Grandmama.

"Ganiyan talaga sa unang trimester ng pagbubuntis. Kung anu-ano ang mga hinahanap na mga pagkain na hindi din naman kayang kainin."

nakangiting sagot naman ni Grandmama. Kaagad naman kaming nagkatinginan ni Peanut.

"Ayyy siya...sakto ang dating niyo. Sumabay na muna kayong kumain ng breakfast. Mamaya nang kaunti nandito na din iyung iba nyong mga pinsan kasama na si Jeann at ang mga Tito's at Tita's niyo." nakangiting Dagvavava ni Grandmama at nagpatiuna na itong naglakad papasok ng mansion.

Naglalambing naman akong humawak sa braso ni Peanut at kaagad na kaming sumunod kay Grandmama hanggang sa makarating kami ng dining area kung saan naabutan namin si Grandpapa Gabriel na halatang hinihintay kami.

"Good Morning Grandpapa!" sabay pa naming bati ni Peanut dito at kaagad akong naglakad palapit dito para halikan ito sa kanyang pisngi tanda ng pagbati at pagalang.

Naramdaman ko pa ang pagtapik ni Granpa sa balikat ko bago masaya akong tinitigan sabay haplos sa nakaumbok ko nang tiyan.

"Masaya kami at sa wakas nakadalaw din kayo sa amin mga apo." wika ni Grandpapa kasabay ng paglapit ni Peanut dito para magmano.

"Pasensya na po kayo Grandpapa kung ngayun lang kami nakadalaw." magalang na sagot naman ni Peanut dito. Kaagad naman gumuhit ang ngiti sa labi ni Grandpapa at sinenyasan kami nito na pwede na kaming maupo kaya kaagad naman kaming tumalima ni Peanut.

"Minsan talaga ang pag-aasawa ay hindi maiiwasan na magkaroon ng problema. Pero masaya kami ng Grandma niyo na nakikita kayong dalawa na masaya ang magkasundo na. "nakangiting wika ni Grandpa sa amin.

"Pasensya na po kayo sa mga nangyari Grandpa, Grandma. Promise po, kung ano man ang mga pagkakamali na nagawa ko, hindi na po mauulit iyun." nagpapakumbabang sagot ni Peanut.

"Aasahan namin iyan Iho. Hindi talaga kami pumapayag na may manakit sa aming mga apo pero kung ito naman ang way para mas matuto pa sila sa buhay, wala kaming choice kundi intindihin na lang ang lahat. Pero sana, iwasan mo ng paiyakin ang apo namin. Mahal namin iyan at hindi kami papayag na aapakan siya ng kung sinu-sino lang." mahabang wika ni Grandpapa.

Kita ko naman ang sinserong pagtango ni Peanut at itinaas pa nito ang kanang kamay na parang nanunumpa.

"Promise po, hinding hindi ko na hahayaan pa na muling masaktan si Charlotte." wika nito na kaagad namang ikinangiti ni Grandmama at Grandpapa.

Sobrang saya ng puso ko nang marinig ko ang pangakong iyun ni Peanut. Sana nga wala ng problemang darating sa aming pagsasama.

Pangarap ko din talaga na magkaroon ng masayang buhay kasama siya. Sana ang buhay mag asawa namin ni Peanut ay matulad kina Grandma at Grandpa na sa paglipas ng maraming taon nakikita naming lahat kung gaano sila ka-kontento at kasaya sa isat isa.

"Good Morning everyone!" naputol ako sa aking pagmumuni-muni ng marinig ko ang masayang boses na kakapasok palang dito sa kusina...

Si Uncle Rafael at Veronica habang nakagiting naglakad palapit kina Grandma at Grandpa para humalik sa pisngi bago ibinaling ang tingin sa aming dalawa ni Peanut.

"Well, sa wakas dumalaw din kayo! Ilang family day na ba ang absent kayo?

"si Uncle Rafael na ang unang nagsalita samatalang nilapitan naman ako ni Veronica para makipag beso- beso sa akin.

"Pasensya na Bro. Sa dami ng

 

problema na dumating sa amin ng Baby ko ngayun lang nagkaroon ng time na makadalaw." sagot naman ni Peanut na noon ay nakatayo na para makipagshake hands kay Uncle Rafael.

Napansin ko pa ang pag ismid ni Uncle Rafael at malakas nitong tinapik sa balikat si Peanut na kaagad namang ikinangiwi ng asawa ko.

"Sa susunod na gumawa ka pa ng kalokohan sa pamangkin ko, matutulad talaga ang kapalaran mo kay Drake. Ako na mismo ang gagawa ng paraan para liwan ka ng martir kong pamangkin." narinig kong banta ni Uncle. Hindi ko naman maiwasan na mapataas ang aking kilay.

Chapter 392

CHARLOTTE POV

Hindi ko naman maiwasan na maitaas ko ang aking kilay dahil sa sinabi ni Uncle Rafael. Martir talaga? Hindi ba pwedeng nagmahal lang ako at pilit na umaasa na sana maging maayos din kami? Hindi naman ako nabigo dahil naging okay ang pagsasama naming dalawa ni Peanut at malapit na nga kaming magkakaanak.

Nakakulong na din si Maureen kaya nakuha ko na ang hustisya na para sa akin. Although, hindi na ako nag abala pang magsampa ng kaso pero mabubulok pa rin siya sa kulungan dahil nakapatay siya. Tuluyan na din nasira ang career ni Maureen na matagal na panahon niyang iningatan.

Ang hindi ko lang maiwasang ipagtaka ay sobrang tahimik ni Uncle Rafael noong nagkaproblema kaming

 

dalawa ni Peanut. Ang akala ko talaga wala itong alam sa problema ko dahil masyado itong abala sa Villarama Empire pero base sa lumalabas sa bibig nito ngayun, mukhang may alam ito at ramdam ko na gusto nitong saktan si Peanut ngayun.

"Uncle naman..kung makatapik ka naman sa asawa ko parang tatangalin mo na ang balikat niya eh." apila ko pa. Nakakaawa kaya ang Peanut ko. Wala na nga siyang ginawa sa araw-araw kundi pagsilbihan ako eh tapos sasaktan niya pa.

"Iyan, ganiyan ka! Akala ko ba matapang ka! Pagkatapos kang saktan ng gunggong na ito talagang ipagtatangol mo pa siya ngayun!" sagot naman ni Uncle sa akin na ikinangiwi ko.

Bakit parang late na yata ang galit niya? Sabagay, ngayun lang pala kami nagpakita sa kanya kaya ngayun lang siguro niya nailabas ang galit niya.

Pambihira talaga itong si Uncle. Hindi nga nagagalit si Grandpapa Gabriel at Grandmama Carissa tapos siya itong gusto pa yatang disiplinahin si Peanut gayung mag bestfriend naman sana sila.

"Rafael, enough....ikaw talaga! Hindi na kailangan pang ibalik ang nakaraan na! Tapos na iyun at masaya na silang dalawa oh..." sabat naman ni Veronica at hinawakan pa nito sa kamay si Uncle para siguro pakalmahin. Naniningkit na kasi ang mga matang nakatitig kay Peanut at kung hind lang siguro sa presensya nila Grandmama at Grandpapa kanina pa nakatikiim ng sapak si Peanut dito.

"Kumain na muna tayo!" sabat naman ni Grandmama Carissa kaya kaagad nang naupo si Uncle Rafael at Veronica sa tapat namin. Hindi ko naman maiwasan na makahinga ng maluwag dahil natapos din ang tensiyon. Nakakatakot pa naman kung magalit si Uncle. Nambubugbog talaga minsan!

"So kumusta ka na Charlotte! Ilang buwan na nga ba ang tiyan mo?"

tanong ni Veronica sa akin. Kita ko ang excitement sa kanyang mga mata habang sinasabi ang katagang iyun.

Hindi ko tuloy maiwasan na mahawa sa ngiti niya. Kakapanganak pa lang din nito pero ang ganda niya pa rin. Napaka-masayahin at kita ko na kontento talaga ito sa attention at pagmamahal na ibinibigay ni Uncle Rafael dito.

"Four months na. Excited na nga kaming dalawa ni Peanut na masilayan siya eh." nakangiti kong sagot habang nilalagyan ni Peanut ang pingan ko ng pagkain.

"Good! Dont worry mahirap talaga ang magbuntis pero kapag makaraos ka na, walang kapantay na saya ang hatid noon sa atin lalo na kapag mahawakan na natin ang baby natin." sagot naman ni Veronica na lalo kong ikinangiti.

Yes.....nararanasan ko ngayun ang hirap sa pagbubuntis pero hindi ako susuko. Plano ko kayang bigyan ng maraming anak si Peanut para mas masaya.

Saktong kakatapos lang namin kumain ng dumating si Jeann kasama ang anak nilang dalawa ni Drake.

Hindi ko maiwasang mapangiti nang mapansin ko ang malaking pagbabago ng awra ni Jeann. Bumalik na ang dati nitong katawan na siyang nagpalutang ulit ng kanyang angking kagandahan.

Hindi katulad noong kakahiwalay lang nilang dalawa ni Drake na puro problema ang nakikita sa mga mata nito. Nakakangiti na ito although, bakas pa rin ang lungkot sa kanyang mga mata pero masasabi ko na unti- unti na itong nakaka-moved on sa kanyang pinagdaanang pagkabigo kay Drake.

"Kumusta ka na? Wow! Totoo nga... buntis na ang Charlotte namin!" ngiting ngiting wika ni Jeann at mahigpit akong niyakap. Ilang buwan lang naman kaming hindi nagkita pero sobrang na-miss ko siya.

"Kumusta ang bakasyon?" nakangiti ko namang tanong sa kanya at kumalas na ako sa pagkakayakap dito. HIndi pwedeng patagalin ang higpit ng yakap ni Jeann sa akin dahil baka mapitpit ang baby namin ni Peanut.

"Bakasyon talaga? Hindi ba pwedeng sandali lang akong umalis para maka- moved on?" natatawa nitong sagot. Sabay naman kaming napahagikhik ni

 

Veronica sa sinabi nito.

Sa wakas, bumalik na din ang dating Jeann. Hindi man totally healed ang sugat sa puso nito pero alam namin na magiging matapang na ito para harapin lahat ng pagsubok na darating sa kanyang buhay.

Nanghihinayang man kaming lahat dahil mabilis na natapos ang masayang pagsasama nilang dalawa ni Drake, wala naman kaming ibang hangad kundi matagpuan ni Jeann kung ano man ang makakapag-paligaya sa kanya

Hindi man ngayun pero sana sa mga susunod na buwan or taon.

"Grabe Jeann, sobrang na-miss ka namin. Nabangit nga pala nila Tita Arabella na dito ka na daw ulit sa Manila mag stay!" wika ni Veronica na kaagad na nagpangiti sa akin

"Talaga? Dito ka na ulit sa Manila?

Wow, as in Wow! Ibig lang sabihin nito, pwede na tayong mag-bonding tulad noon." nakangiti ko namang sabat.

"Hmmm, pwede din kaya lang sa kondisyon mo ngayun parang hindi ka muna pwedeng sumama." natatawang sagot naman ni Jeann na sinigundahan naman ni Veronica. Naka-moved on na nga ang pinsan ko dahil marunong nang mang-asar eh!

Hindi ko tuloy maiwasan na mapasimangot. Oo nga pala..hindi pa ako makakasama sa kanila sa ngayun dahil buntis pa pala ako. Kailangan ko munang iiri ang baby ko bago ako makasama sa mga bondings nila.

Haysst, kung noon halos hindi ako makasama sa kanila dahil minor pa ako, iba na naman ngayun. Hindi ako pwedeng sumama dahil buntis ako. Kailan kaya sasakto ang schedule ko sa kanila?

"Oooops! Huwag malungkot... nagbibiro lang si Jeann. Maraming mga outdoor bondings na pwede nating gawin na hindi naman makakaapekto sa pagbubuntis mo." natatawang wika ni Veronica na kaagad ko namang ikinangiti.

Chapter 393

CHARLOTTE POV

"So, kumusta ka na? I mean, naka- moved on ka na ba nangyari sa inyong dalawa ni Drake?" hindi ko mapigilang tanong kay Jeann. Nandito kaming tatlo sa garden samantalang kausap naman ni Uncle Rafael si Peanut sa hindi kalayuan sa amin.

"Ayos na ako...nasasaktan pa rin pero kakayanin. Minsan na akong naging baliw sa matinding pagmamahal ko kay Drake kaya magiging malaking lesson na iyun sa akin. Kailan ko lang din narealized na kailangan ko din palang magtira para sa sarili ko para kung sakaling lokohin man tayo ng lalaking mahal natin, hindi na sigu ganoon kasakit ang lahat. Kasalanan ko, minahal ko ng sobra si Drake at dumating pa sa point na hindi ako nagtira sa sarili ko kaya noong niluko niya ako, feeling ko wala ng bukas na naghihintay sa akin." madadaming sagot ni Jeann. Ramdam na ramdam ko ang hinanakit sa boses niya kaya hindi ko maiwasan na makaramdam ng awa dito.

"Of course, kaya ka nga nagbalik dahil kaya mo ng ihandle ang sakit diba?" sagot naman ni Veronica. Pilit ang ngiting tumango naman si Jeann.

"Yes...nagbalik ako dahil gusto kong ipagpatuloy ang buhay ko. Malungkot kaya tumira ng bukid. Kahit papaano, namimiss ko din ang buhay dito sa siyudad." pabirong bigkas ni Jeann kahit na bakas pa rin ang lungkot sa kanyang mga mata pilit pa rin nitong pinapasigla ang kanyang boses.

Sabagay, hindi ganoon kadaling maka moved on. Ilang buwan pa lang naman ang nakalipas kaya alam kong sariwa pa rin ang sugat sa puso ni Jeann.

"Ready ka na ba kung sakaling

 

magkrus ulit ang landas niyong dalawa ni Drake? In fairness ha, ang alam niya deads ka na talaga at dinig ko talagang nagluksa siya." sagot ko naman na kaagad na ikinataas ng kilay ni Jeann.

"Huwag kang maniwala sa lalaking iyun. Magaling magkunwari at magpaikot ng tao. Bahala na siya sa buhay niya!" sagot naman ni Jeann na kaagad naman naming ikinangiti ni Veronica.

Sa wakas, naging palaban na si Jeann. Ang laki na ng ipinagbago niya simula noong last kaming nagkita. Mukhang nagbalik na ang malditang Jeann.

Haayyy ano kaya ang magiging reaction ni Drake kung sakaling magkita sila ulit? Magagalit kaya siya dahil niluko siya ng buong Villarama Clan dahil pinaniwala siya ng lahat na patay na si Jeann or mas matutuwa siya dahil hindi naman pala talaga totoong binawian ng buhay si Jeann?

Well, mukhang exciting ang mga susunod na kabanata ah?

Gayunpaman, bahala na nga sila. Basta ako, masaya na sa piling ni Peanut. Nagmamahalan kaming dalawa at bubuo kami ng masaya at malaking pamilya.

Before lunch halos nagsidatingan na din ang halos lahat ng miyembro ng pamilya Villarama kasama na ang aking mga magulang na sila Papa Christopher at Mama Carmela.

Masayang kumustahan at batian ang maririnig sa buong paligid. Akala mo naman hindi palaging nagkikita kung makaasta eh!

Well, super swerte ako dahil nagiging bahagi ako ng pamilyang ito. Isang pamilyang nagkakasundo at puno ng pagmamahalan.

"Hindi pa ba dumadating si Kenneth? " narinig kong tanong ni Grandpa Gabriel sa lahat habang nakaupo kami sa mahabang dining table. Mag uumpisa ng kumain ng lunch at present na ang halos lahat ng pamilya maliban kay Kenneth.

"Sorry Dad! Baka mali-late lang." hinging paumanhin ni Tita Arabella.

"Gaano ba kaabala ang batang iyan at nakakalimutan yata ang routine ng buong pamilya kapag weekend?" sagot naman ni Grandma Carissa.

"Marami talagang drama sa buhay ang kapatid kong iyun Grandma. Hayaan niyo po, yari sa akin iyan mamaya pagdating niya." si Jeann naman ang sumagot. Dalawa lang silang magkapatid ni Kenneth pero akala mo mga aso at pusa. Palaging nag aaway at hindi magkasundo. Pero alam naman namin na sa kabila ng mga away nilang magkapatid, nakatago doon ang pagki-care at respito sa isat isa.

"Bweno, mauna na tayong kumain. Hindi pwedeng paghintayin ang grasya dahil lang sa isang taong walang disiplena pagdating sa oras." sagot ni Grandpa Gabriel na kaagad na ikinangiwi ni Tita Arabella. Mukhang may pinsan akong madidisiplina ngayung araw.

"Good afternoon everyone. Sorry I'm late!" sabay-sabay kaming napalingon nang marinig namin ang masiglang boses ni Kenneth. Kung makaasta akala mo naman hindi late dumating.

"Diyos Mio! Ano iyan...kaninong baby iyan?" narinig kong histirikal na tanong ni Tita Arabelle. Dali-dali itong tumayo at sinalubong ang parating na anak. Lahat kami ay nakatingin lang sa gawi ni Kenneth habang naghihintay ng kasagutan.

"Mom naman! Hinaan mo ang boses mo! Baka magugulat si Baby eh!"

 

saway naman ni Kenneth sa Ina.

"Ken...kaninong anak iyan? Bakit hindi mo man lang nabangit sa amin na nakabuntis ka pala?" kaagad namang sabat ni Tito Kurt. Halos lahat sa amin nawala ang attention sa kinakain. Kahit sila Grandpapa Gabriel at Grandmama Carissa ay kay Kenneth nakatoon ang buong attention.

"Dad naman! Hindi po ako nakabuntis...pero magiging anak ko na siya. Palalakihin ko siya at ibibigay ko sa kanya ng pangalan ko." nakangiti namang sagot ni Kenneth na lalong nagpagulo ng sitwasyon,

Hindi ko tuloy maiwasan na mapakalabit kay Peanut nang may biglang sumagi sa isipan ko. Si Maureen....ang anak ni Maureen...hindi kaya???

Kaagad akong napatayo at naglakad palapit kay Kenneth. Tinitigan ko ang mukha ng baby at napatitig kay Kenneth.

"Dont tell me, ikaw ang umampon sa anak ni Maureen?" diretashahan kong tanong. Kaagad namang napangiwi si Kenneth at sininyasan pa ako ma huwag maingay. Kaagad ko naman itong sinimangutan.

"Maureen who? Iyung actress na dating ka-fling ni Peanut?" si Uncle Rafael na ang sumagot na lalo kong ikinasimangot. Kailangan pa ba niyang kaladkarin ang pangalan ni Penaut sa ganitong usapin? Haysst, kung hindi ko lang ito Uncle, ang sarap bigyan ng flying kick kahit buntis ako.

Chapter 394 CHARLOTTE POV

"Ano ba ang pumasok sa kukute mo at bakit ka nag ampon ng bata?" bulyaw ni Tita Arabella sa anak. Kaagad namang napakamot ng ulo si Kenneth habang nakatingin kina Grandmama at Grandpapa na parang nagpapasaklolo.

"Eh, naawa po kasi ako eh... nakakulong na nga ang nanay niya baka kung saan-saan pa siya mapunta!

"katwiran ni Kenneth. Lalo naman itong pinaningkitan ng mga mata ni Tita Arabella dahil sa sobrang inis.

"Ibalik mo iyan! Ibalik mo ang batang iyan kung saan mo siya kinuha!"

malakas ang boses na wika ni Tita Arabella habang pulang pula ang mukha dahil sa galit.

"Mom! Hindi na siya pwedeng ibalik. Magiging kaawa-awa ang kanyang paglaki kapag hindi ko siya aampunin.

" sagot naman ni Kenneth. Talagang desidido itong ampunin ang bata.

Sabagay, sino ba namang Ina ang hindi mawindang kung ganitong bigla na lang nag uwi ang anak nila ng sanggol na hindi naman nila kaanu- ano.

Matatangap pa yata ni Tita Arabella na nakabuntis si Kenneth kaysa mag ampon and worst anak pa talaga ni Maureen.

"Aalagaan? Kenneth naman! Nag iisip ka ba? Kaya mo na bang mag alaga ng sanggol? Ni hindi ka pa nga halos marunong magligpit ng higaan mo tapos kukuha ka ng bata? Hindi mo ba alam kung gaano kalaking responsibilidad itong ginawa mo?"

naiinis na sagot ni Tita Arabella.

Kaagad naman napatayo si Jeann at nilapitan na din ang Ina at kapatid na nag uumpisa ng magtalo.

"Ma naman, ayaw niyo po ba noon. Magiging Daddy na ako at magiging responsible na ako sa bawat kilos ko. Pagibigyan niyo na po ako Mom. Kahit ngayun lang. Promise, magiging mabuting Daddy ako kay Baby at palalakihin ko siya na dala ang pangalan at apelyedo natin."

nakangiting sagot naman ni Kenneth. Parang hindi ito apektado sa galit ng Ina.

Wala na lang tuloy magawa si Tita Arabella kundi ang bumalik sa kanyang kinauupuan. Problemadong problemado ang mukha nito dahil kay Kenneth. Imbes na masayang family day ito para sa lahat naging malaking debate pa tuloy ang nangyayari ngayun.

"Hayaan niyo na! No choice tayo kundi suportahan na lang kung ano ang gusto ni Kenneth. Anghel din iyan at ngayung nandito na siya, wala tayong choice kundi tangapin siya sa pamilya natin." si Tita Miracle na ang sumagot na kaagad namang ikinangiti ni Kenneth. Nag thumbs up pa si Kenneth kay Tita Miracle na parang tuwang tuwa dahil sa wakas may kakampi na siya.

"Ohhh, kaya naman pala eh..ang cute naman pala ni Baby!" narinig ko namang sambit ni Jeann na lalong ikinataas ng kilay ni Tita Arabella. Hindi pa rin nito tangap ang desisyon ng anak. Kinuha pa ni Jeann ang baby si bisig ni Kenneth at inihihili.

Cute at maganda talaga ang batang iyan dahil anak ng dating artista eh. Maganda naman talaga si Maureen kaya lang nagiging lukaret dahil sa pagiging makasarili.

Sabagay, mukhang tama ang desisyon ni Kenneth na siya na lang ang umampon sa bata. Iwas sundot ng konsensya sa akin iyun dahil sa amin unang inalok ni Maureen ang pag aalaga na tinangihan ko. Ang problema lang talaga sa ngayun ay mukhang tutol si Tita Arabella tungkol dito.

"Hayaan niyo na! Anghel din ang batang iyan. Mas maganda nga yan para before mag asawa itong si Kenneth, may alam na siya kung paano mag alaga ng bata." si Grandmama Carissa na ang pumagitna. Mukhang sang ayon sila ni Grandpma sa gusto ni Kenneth kaya lalong lumapad ang pagkakangiti ni Kenneth. Feeling nanalo sa debate eh...

"For sure....100% hindi mo pa kayang alagaan ang batang iyan Kenneth. Haysst, feeling ko mamumuti ang buhok ko sa kunsumiyon sa iyong bata ka!" himutok na sagot naman ni Tita Arabella.

"Hayaan mo na! Marami naman tayo na pwede aalalay kay Kenneth sa pag aalaga sa bata. Ibigay niyo na kung ano an gusto niya total masaya naman siya sa ginagawa niya ngayun. Mas magiging maayos ang kinabukasan na naghihintay kay Baby kung si Kenneth ang kikilalanin niyang Daddy." sagot naman ni Grandpa.

"Pero Dad, sobrang abala sa buhay niyan, baka mapabayaan lang din ang baby na iyan at kung ano pa ang mangyari. Hindi iyan tuta...tao iyan at malaking responsibilidad iyan." ayaw pa pa rin papigil na sagot ni Tita Arabella.

Kung ganoon, magiging dalawa na pala ang apo niya. Isa kay Jeann at isa naman kay Kenneth. Magiging busy Lola na pala ito kaya siguro grabe ang pagtutol niya. Pero mukhang wala na siyang magawa dahil nakuha na ni Kenneth ang approval nila Grandpa at Grandma.

Malambot ang puso nila Grandma at Grandpa pagdating sa Baby kaya hindi talaga iyan sila magdadalawan isip na ibigay kung ano ang nais ni Kenneth. Kung tutuusin, marami naman talaga ang pwedeng mag alaga ng baby. Baka kukuha lang ng yaya itong si Kenneth at ayos na....

Ang importante ngayun nasa mabuting kamay na ang anak ni Maureen. Magiging palagay na din ang kalooban ko nito.

"Thank you Grandmama. Sabi ko na nga ba at maiintindihan niyo ako eh." nakangiting sagot ni Kenneth kina Grandmama at naglakad ito palapit para humalik sa pisngi. Humalik din ito kay Grandpapa bilang tanda ng pagalang bago naupo sa isang bakanteng upuan.

Samantalang karga pa rin ni Jeann ang baby nang muli itong bumalik sa kanyang kinauupuan kanina.

"Nandito tayo sa harap ng grasya. Tapusin muna natin ang pagkain bago ituloy ang pag usap sa issue na ito." Sambit ni Grandpapa kaya kaagad na naming tinuloy ang naudlot na pagkain.

Pagkatapos kumain muling pinag uspan ang desisyon ni Kenneth sa pag ampon sa anak ni Maureen. Hati ang opinyon ng bawat isa lalo na at pangalan ni Maureen ang sangkot dito pero hindi naman naglaon napapayag din ang lahat.

Aalalalayan na lang siguro si Kenneth sa pag aalaga at pagpapalaki sa bata. Nangako naman si Jeann na tutulungan niya palagi ang kapatid niya sa ganitong bagay kaya kahit labag sa kalooban nila Tita Arabella ang tungkol sa issue na ito wala na din silang nagawa pa kundi pumayag na lang.

Chapter 395

CHARLOTTE POV

Mabilis na natapos ang buong maghapon. Masasabi ko na ito ang isa sa pinaka-masayang araw ng buhay ko. Pagkatapos nang nangyaring unos na pinagdaanan ko, masasabi kong maswerte pa rin ako dahil lahat ng iyun ay napag-tagumapayan kong harapin at sa bandang huli ako pa rin ang nagwagi sa puso ni Peanut.

"Tired?" narinig kong sambit ni Peanut sa akin pagkauwi namin ng buhay. Kaagad naman akong tumango.

Wala naman sana akong ibang ginawa kanina sa mansion kundi ang makipag- kwentuhan lang kina Jeann at Veronica pero feeling ko ngayun pagod na pagod ako.

Siguro dahil sa pagbubuntis ko kaya mabilis na naubos ang energy ko.

Impit akong napatili ng maramdaman ko ang pag angat ko sa ire. Bigla kasi akong kinarga ni Peanut kaya hindi ko maiwasang magulat lalo na at feeling ko, dumuble na ang timbang ko ngayun dahil sa katakawan ko.

"Te-teka lang... Peanut mabigat ako. Kaya ko pa naman maglakad eh." nagpo -protesta kong saway dito. Hinalikan lang ako nito sa pisngi at nag umpisa na itong naglakad papasok ng bahay. Wala na akong nagawa pa kundi hayaan na lang siya at nanguyapit sa kanya habang hindi ko inaalis ang pagkakatitig ko sa kanyang mukha

Bahala siya. Magtiiis siya sa bigat ko tutal ito naman ang gusto niya. Pabor nga sa akin ito para hindi na madagdagan ang pagod ko.

Sa kwarto na ako ibinaba ni Peanut. Bilib din naman ako sa strength nito dahil kinaya niya akong buhatin hanggang dito sa loob ng kwarto. Sana lang hindi siya magbabago at magiging sweet pa rin siya hanggang pareho nang pumuti ang mga buhok namin.

Sana matulad ang relasyon naming dalawa ni Peanut kina Grandma at Grandpa na hindi man lang kumupas ang pagmamahalan na nararamdaman nila para sa isat isa sa paglipas ng panahon.

Sila ang perfect example na true love at habang buhay ko silang iidolohin at aasa ako na magiging katulad kami ni Peanut sa kanilang dalawa.

"Where are you going" kunot noong tanong nito sa akin nang pagkababa nito sa akin sa kama muli akong bumangon.

"Magto-toothbrush at maglilinis ng katawan. Alangan namang matulog ako nang nakaganito lang." sagot sa kanya. Kaagad naman itong natawa sabay kamot sa kanyang ulo.

"Ahhh ganoon ba? Sorry, nakalimutan ko...akala ko matutulog na tayo eh!" Sagot nito. Pabiro ko naman itong inirapan. Mga ganitong drama ng asawa ko basang basa ko na eh. Alam na alam ko kung ano ang gusto nitong ipahiwatig.

"Hmmmp! Kunwari ka pa eh." bigkas ko at nagmamdali ng naglakad patungong banyo. Hindi ko na nga pinansin pa ang pagtawag nito sa pangalan ko dahil pagod ako at gusto ko nang maglinis ng katawan para makatulog na.

Paggkapasok ko sa loob ng banyo, kaagad kong hinubad ang lahat ng saplot sa aking katawan. Wala akong tinira na kahit isa dahil balak kong mag half bath para maginhawaan.

Nag-toothbrush lang ako at mabilis na itinapat ang katawan ko sa maligamgam na agos ng shower. Hindi ko pa nga maiwasan na mapapikit ng kaagad akong nakaramdam ng ginhawa sa buo kong katawan. Feeling ko kasi nanlalagkit na ako kanina kaya hindi ako mapakali.

Ang balak kong half bath lang ay nauwi na sa tuluyang paliligo. Masyado akong nag-enjoy sa pagbababad ng tubig galing sa shower kaya hindi namalayan pa ang paglipas ng sandali.

"Baby! Ang tagal mo naman yata diyan! "Hindi ko malaman kung ano ang unang tatakpan ko nang biglang pagkadilat ko ng aking mga mata, mukha ni Peanut ang una kong nasilayan. Pinasok na naman ako dito sa banyo na wala akong kamalay- malay.

"Peanut, ano ba! Hindi mo ba nakikita? Naliligo pa ako eh!" bulyaw ko sa kanya para mapagtakpan ang pagkapahiya ko. Kahit naman mag asawa na kami, hindi pa rin ako sanay na nakikita niyang nakahubot hubad sa harap niya noh. Lalo na ngaun at feeling ko hindi na ako sexy dahil sa umbok ng aking tiyan.

"Baby, hanggang ngayun pa ba, mahihiya ka pa rin sa akin? Ang tagal mo kasi eh.. kaya sasabay na lang ako sa paliligo mo." sagot nito sabay kindat sa akin at mabilis na hinubad ang kanyang mga kasuotan. Walang itinira kaya hindi ko maiwasang mapalunok ng aking sariling laway nang kaagad na tumampad sa mga mata ko ang nakasaludo nitong alaga na nag- uumpisa ng tumigas.

"Peanut...lumabas ka muna! Patapusin mo------" hindi ko na natuloy pa ang sasabihin ko nang kaagad itong lumapit sa akin sabay yapos sa likuran ko. Pareho nang nakatapat ang aming mga hubad na katawan sa patak ng tubig galing sa shower. Lalo akong nakaramdam ng pag iinit ng buo kong katawan ng maramdaman ko ang alaga ni Peanut na kumikiskis sa ibabaw ng puwitan ko.

Mainit-init iyun na parang pumipintig -pintig. Shocks talaga! Imbes na balak kong magpahinga ng maaga ngayun, mapapasabak pa yata ako sa bakbakan.

Haysst, bakit ba napakahilig nitong asawa ko? Feeling ko nga, madikit lang ang balat nito sa balat ko, nagrereact kaagad ang kanyang Manoy. Ayos na din dahil nagiging m*****g na din ako ngayun. Siguro epekto ng pagbubuntis kaya ganoon.

Ang tahimik na paliligo ko ay nauwi na naman sa mainit na sandali sa pagitan naming dalawa ni Peanut. Game na game naman ako sa gusto niyang mangyari dahil nagiging mahilig na din ako nitong mga nakaraang araaw. Sabi nang OB ko, normal lang daw iy un dahil sa hormone ko

"Hindi ka ba nagugutom? Gusto mo bang kumain muna?" narinig kong tanong ni Peanut pagkatapos ng mainit na sandali sa pagitan naming dalawa. Alam kong pagod na din ito pero nagawa niya pa talagang itanong sa akin kung nagugutom daw ako.

"Nope! Ayos lang ako. Marami akong nakain sa mansion kanina kaya bukas na siguro ulit ng umaga ang susunod kong kain." sagot ko kasabay ng mahigpit na pagyapos ko sa kanya

Naramdaman ko naman ang masuyong paghaplos ni Peanut sa likuran ko. Hindi ko tuloy maiwasan na mapangiti.

"I love you my Baby Charlotte!" nakangiti nitong bigkas na kaagad ko namang ikinakilig.

"I love you too Peanut!" nakangiti kong sagot bago ko naramdaman ang pagdampi ng labi niya sa labi ko...............

Chapter 396 (JEANN AND DRAKE STORY)

JEANN POV

"Finally, I'm back!" iyun ang tumatakbo sa isipan ko habang inililibot ko ang tingin sa paligid ng kwarto ko sa mismong bahay ng mga magulang ko dito sa Alabang. Ang bahay kung saan ako lumaki at nagkaisip.

Wala namang nabago. Nandito pa rin ang mga kagamitan ko noong bago ako nag asawa. Maayos ang buong paligid at mukhang alagang alaga pa rin sa linis

Sabagay, hindi naman nakakapagtaka iyun dahil metikulusa si Mama pagdating sa kalinisan.

Kaagad akong humarap sa vanity mirror na paborito kong gawin noong dalaga pa ako. Pilit ngumiti sa harap ng salamin pero kaagad ding napa- seryoso nang dahan-dahan na pumatak ang luha sa aking mga mata.

Sa aming pamilya, ako yata ang pinaka -malas na babae. Minsang nagtiwala sa isang lalaki pero nabigo din kaagad. Hindi man lang umabot ng tatlong taon ang pagsasama namin ni Drake at ipinagpalit niya lang ako sa ibang babae. HIndi niya man lang naisip lahat ng sakirpisyo ko maging masaya lang ang aming pagsasama.

Minsan, napapatanong na lang ako sa sarili ko kung ano ba talaga ang kulang sa akin? Maganda naman ako, desenteng babae at galing sa kilalang pamilya. Pero bakit nagawa akong lokohin ni Drake na akala ko siya na ang makakasama ko habang buhay.

Impit akong napahikbi! Akala ko ayos na ako. Akala ko naka-moved on na ako! Hindi pa pala! Masakit pa rin pala!

Hinayaan ko muna ang sarili ko na umiyak ng umiyak. Wala namang nakakakita sa akin kaya ayos lang!

Hindi ganoon kadaling makalimot sa kabiguan sa pag-ibig. Minahal ko si Drake ng sobra-sobra pero ito ang napala ko.

Ipinapangako ko, hinding hindi ko na ulit hahayaan pa na paiikutin ako ng ibang tao. Ni ang sarili ko ngang pamilya hindi ako nagawang saktan ni kahit pitik lang...tapos sasaktan lang ako ng ibang tao? Mayado naman yatang unfair para sa akin iyun at sa buo kong pamilya.

Natigil lang ako sa pag iyak ng marinig ko ang mahinang katok sa pintuan. Dali-dali kong pinunasan ang luha sa aking mga mata at isinuot ang aking salamin na wala namang grado. Sa pamamagitan nito, maitatago ang mga mata kong namumula na naman dahil sa pag iyak

Pagka-bukas ko ng pintuan ng kwarto kaagad na tumampad sa akin si Manang. Karga-karga nito ang Baby Rusell ko na noon ay nahihimbing nang natutulog sa kanyang braso.

Ang anak ko na kahit na anong mangyari, hindi ko hahayaan na malapitan ng ama niyang si Drake. Makasarili na kung makasarili pero iyan ang gusto ko.

Hindi ko siya bibigyan ng kahit na anong karapatan sa anak namin. Niluko niya ako at walang kapatawaran iyun. Pwede naman siyang mag anak sa babaeng ipinalit niya sa akin hanggat gusto niya at hindi ko siya papakialaman basta huwag lang siyang lumapit sa anak namin.

Magdadalawang taon pa lang si Baby Rusell at naunsyami ang pagkakaroon nito ng kapatid dahil nakunan ako noon. Dahil iyun sa kagagawan ni Drake. Kung hindi sana siya nagloko, hindi sana ako ganito ka-miserable.

"Ihiga niyo na lang po siya sa kama Manang at pwede na din po kayong magphinga." sagot ko. Kaagad naman itong tumalima at maingat na inihiga si Baby sa kama.

"Ipi-prepare ko po muna ang milk bottle ni Baby Mam baka kasi maghanap ng milk mamaya ang anak niyo." nakangiting sagot naman ni Manang na kaagad ko namang sinang- ayunan.

Hindi talaga ako nagsisisi na isinama ko ito noong hiniwalayan ko si Drake. Napaka-maalaga niya kay Baby Rusell kaya malaki ang tiwala ko sa kanya na maaalagaan niya ng maayos ang anak ko kahit wala ako sa paligid.

Naging maayos ang mga araw na lumipas sa buhay ko. Wala pa ring nagbago at palaging nakaalalay si Mama sa akin.

Hindi na din muna ito umaalis. Palaging nakabantay sa akin dahil natatakot pa rin siya na baka gawin ko ulit ang ginawa ko noon which is never nang mangyari. Hindi na ako ganoon katanga at ka-vulnerable para maisip ko na saktan ang sarili ko ulit.

"Ma...ayos lang talaga ako dito. Pwede niyo nang bisitahin ang under constraction na resort ninyo sa visayas kung gusto niyo." Monday morning at kaharap ko si Mama at Papa dito sa dining area. Nandito din ang kapatid kong si Kenneth na halata sa mga mata nito ang puyat dahil sa kakaalaga siguro sa ampon niyang si Baby Jillian.. Well, ginusto niya ito kaya bahala siya.

"Mom, balak ko pong kumuha ng Yaya ni Baby Jillian. Ayos lang po ba?" pagpapaalam nito kay Mama. Hindi ko naman maiwasan na mapataas ang aking kilay. Hindi na nga nasagot ni Mama ang sinabi ko kanina tapos bigla naman siyang sumingit. Pero ayos lang din naman. Mas mahalaga ang concern niya compare sa akin.

Kapag may pasok itong si Kenneth sa office, isa sa mga kasambahay ang pansamantalang nagbabantay kay Baby Jillian. Iyun nga lang, katabi niya sa pagtulog kapag gabi. Sa sobrang hirap mag alaga ng baby, palagi itong puyat at nangangalumata.

Ayaw ni Mama sa desisyong ito ni Kenneth kaya pinapabayaan niya ang kapatid ko.

'Bakit pa? Kaya mo diba? Kayanin mo! " sagot ni Mama. HIndi ko naman maiwasan na mapangiwi.

"Bella, hanggang ngayun pa ba, against ka pa rin sa desisyon ng anak mo? Hayaan mo siya sa desisyon niya na kumuha muna ng Yaya dahil baka sa kakapuyat nyan, mapabayaan niya ang trabaho sa kumpanya." sagot ni Daddy Kurt.

Si Kenneth ang nakatakdang pumalit bilang CEO ng kumpanya na ilang taon ding pinaghirapan ni Daddy.

Mataas ang IQ ni Kenneth kaya sa batang edad nito, malaki na ang tiwala ni daddy sa kanya lalo na sa usaping negosyo. Kahit nagtatrabaho na sa kumpanya nag aaral din ito ng law sa isang sikat na University dito sa Metro Manila.

Sa sobrang abala nito, nagawa pa talagang mag ampon ng bata na siyang hindi namin maintindihan.

"Hayysst! Ano pa nga ba ang magagawa ko kundi pagbigyan ang batang iyan! Tatawagan ko mamaya ang agency para magpadala ng Yaya dito." sagot ni Mama. Kaagad namang gumuhit ang matamis na ngiti sa labi ni Kenneth.

 

CHAPTER 397

JEANN POV

"Thank you Mom, Dad! Naawa lang talaga ako kay Baby Jillian kaya hindi na ako nagdalawang isip na ampunin siya. Lalo na ngayun at wala na ang Nanay nya." sagot naman ni Kenneth. Nagtataka naman kaming lahat na napatitig dito.

"What you mean? Paanong wala na? Hindi bat nasa kulungan nga at pinagbabayaran lahat ng mga kasalanan niya?" tanong ko naman sabay sulyap kay Mommy. Nakita ko na natigilan din ito at seryosong tumitig kay Kenenth.

"Patay na siya. Natagpuan na lang siya sa kanyang selda na wala ng buhay. Ayun sa imbistigasyon nagpakamatay daw dahil sa suicide note na nasa tabi niya." sagot nito. Kaagad naman kaming nagtinginang tatlo. Sikat na personalidad si Maureen pero bakit hindi man ito naibalita sa social media.

"Alam na ba ito nila Charlotte?" tanong ko. Uminom muna ng tubig si Kenneth bago sumagot.

"Alam ni Peanut pero hindi niya pa ipinaalam kay Charlotte. Ayaw niya na kasing guluhin ang isipan ng pinsan natin. Kaya ikaw Ate Jeann, huwag na huwag mo itong mabanggit sa kanya ha? " sagot naman ni Kenneth. Kaagad naman akong tumango.

Kawawa pala talaga ang sitwasyon ng anak ni Maureen. Mabuti na din siguro at sa pamilya namin ito napunta dahil simula ngayung araw, pipilitin ko na maging bahagi ako sa paglaki niya.

"Dont worry Bro, kapag puyat ka na talaga at wala pang mahanap na Yaya, sa kwarto ko na lang muna patulugin si Baby Jillian. Diretso namang matulog sa gabi si Baby Rusell kaya ayos lang." nakangiti kong sambit. Ngayun higit na kailangan ng kapatid ko ang suporta naming lahat.

"Talaga Ate? Naku, thank you talaga! Sabi ko na nga ba eh...ikaw ang the best Ate in the world!" sagot nito. Hindi ko naman mapigilan ang matawa.

Oo, Kung the Best Ate in the world ako, the best kapatid ko naman siya. Ramdam ko kaya ang suporta niya noong down na down ako. Kung dati, palagi kaming nagbabangayan, mukhang magbabago na ang ihip ng hangin ngayun. Pareho na kaming nag matured kaya dapat lang na suportahan namin ang isat isa.

"Okay....sige na! Ayos na sa amin ng Daddy niyo ang lahat. Kailan niyo nga pala pabinyagan ang bata? Kami na ng Daddy niyo ang tatayo na legal parents ni Baby Jillian para naman makapag focus itong si Kenneth sa mga pangarap niya sa buhay." sagot naman ni Mommy Bella. Kaagad naman kaming nagkatinginan ni Kenneth.

"Ibig sabihin niyo po ba nito Mom na magiging little sister na namin si Baby Jillian? Na hindi na ako ang magiging bunso niyo?" tanong ni Kenneth na kaagad ko namang ikinangiti.

Bakit feeling ko masama ang loob ng kapatid ko na hindi na siya ang bunso sa pamiya? Huwag niyang sabihin na hindi sya papayag sa suggestion ni Mama? Naku, huwag naman sana dahil baka imbes na magiging maayos na ang lahat, baka lalo pang magkagulo.

Bihira lang si Mommy tumanggap ng suggestion. Kung ano ang gusto nito talagang kailangan pa naman sundin kung hindi matindi pa naman ito kung magtampo.

"Hi--hindi naman po! Kaya lang nakakapanibago kung hindi na ako ang bunso ng pamilya natin." nakangiwing sagot ni Kenneth. Kaagad naman itong pinagtaasan ng kilay ni Mommy samantalang si Daddy naman na kanina pa nakikinig ay hindi na napigilan pa ang matawa.

"Ito ang gusto mo diba? Bakit parang nagdadalawang isip ka na yata ngayun? "tanong ni Daddy. Humugot muna ng malalim na buntong hininga si Kenneth bago alanganing tumango.

"Well, may magagawa pa po ba ako? Okay na din ito, kaysa naman magiging batang ama pa ako. Sa totoo lang, hindi ko naman talaga maalagaan ng maayos si Baby Jillian dahil masyado akong abala. Sige na nga po, payag na ako..." sagot nito na parang masama pa ang loob. Kaagad naman kaming nagkatawanan.

Ang lakas ng loob mag ampon gayung napaka-bata niya pa. Mabuti na lang at pumayag na sila Mommy at Daddy kung hindi baka hindi ma-enjoy nitong kapatid ko ang pagiging buhay binata sa mga susunod na mga araw at taon.

Natapos ang masayang breakfast namin. Kaagad na nagpasya sila Mommy at Daddy na ipaayos ang nursery room ng bahay para maging kwarto nila Baby Jillian. Nakatakda din itong binyagan sa susunod na linggo kaya magiging abala na naman ulit kaming lahat.

"Mom, ako na lang po ang bibili ng milk ni BAby Jillian. Balak ko pong pumunta ng mall para mabili din po ang mga kailangan ni Baby Russell."

paalam ko kay Mommy pagkatapos naming kumain ng agahan. Nakaalis na sila Daddy at Kenneth ng bahay para pumasok ng opisina at kaming dalawa na lang ni Mommy at ang mga katulong ang naiwan dito sa bahay.

"Ahhh sige anak! Ako na muna ang bahala sa dalawang bata. Bilihin mo na lahat ng mga kailangan ng mga apo ko para naman hindi na tayo magkakaproblema pa sa mga susunod na araw." nakangiti nitong sagot habang karga-karga nito si Baby Jillian. Si Baby Rusell naman ay nagpapaaraw sa garden kasama ni Manang kaya alam kong hindi mahihirapan si Mommy kapag lumabas muna ako ngayun para bumili ng lahat ng mga pangangailangan ng mga bata.

Gamit ang bago kong kotse na binili ni Daddy para sa akin noong nagpasya akong bumalik dito sa Manila, kaagad akong nagdrive papuntang Villarama Mall. Ang Mall kong saan pag aari ng Villarama Empire. Mataas ang security ng mall na iyun kaya safe akong pumunta doon kahit mag isa lang ako.

Pagkadating ng mall kaagad na muna akong dumiretso sa department store. Bibili lang muna ako ng maraming damit ni Baby Jillian pati na din ni Baby Russell bago ako pupunta ng grocery story para bumili na din ng milk.

Pagkabayad ko sa lahat ng mga pinamili ko kaagad kong narinig na may tumawag sa pangalan ko. Wala sa sariling napalingon at kaagad na tumampad sa paningin ko ang nagtatakang hitsura ni Arthur. Isa siya sa mga bestfriend ni Uncle Rafael, Peanut at Drake.

"Diyos ko! Jeann, ikaw nga...tinakot mo naman ako...akala ko multo ang, nakikita ko ngayun!" muling bigkas ni Arthur na nagpangiwi sa akin.

Ang alam ng lahat patay na ako maliban lang sa buo kong angkan. Dapat pala nagsuot ako ng facemask at salamin para walang makakakilala sa akin...hayyy!

 

Chapter 398

JEANN POV

Sa dami ng pwedeng makakita sa akin dito sa mall, bakit si Arthur pa na best friend ng Drake na iyun?

"Jeann? Hindi ba ikaw 'yung asawa ni Drake Davis? Hi-hindi ka patay? Bu- buhay ka?" singit naman ng babaeng buntis sa harap ko. Namimilog ang mga mata nito sa gulat habang sapo niya ang kanyang may kalakihang tiyan. Sa naalala ko, Beatrice ang pangalan nito..,,, asawa ni Arthur.

Hindi ko tuloy malaman kung ngingiti ba ako sa kanila or hindi. Yari na...alam kong bago matapos ang araw na ito, malalaman at malalaman na ni Drake na nilululuko ko lang siya. Na buhay naman talaga ako at drama lang ang kunwaring patay na ako.

"Yes...ako nga..... si Jeann Villarama Santillan! Kumusta kayo?" hilaw kong sagot lalo na kay Arthur. Sa naalala ko, ang asawa ni Arthur na si Beatrice ay classmate ni Veronica noong nag aaral pa siya. Hindi ako closed sa kanya pati na din kay Arthur kaya alam kong kahit na pakiusapan ko sila na huwag sabihin kay Drake na nakita nila ako hindi din mangyayari. Nasa kay Drake ang loyalty ng Arthur na ito dahil mag- best friend sila.

"Paanong nangyari? Dont tell me na palabas lang ang lahat?" tanong ni Arthur. Bakas pa rin sa mukha nito ang pagkalito.

Parang gusto ko tuloy ito barahin. Nakita niya nga na buhay ako, magtatanong pa ng ganiyan. Siyempre, palabas lang talaga ang kunwaring kamatayan ko noon. Malala ang pagiging broken hearted ko noong ng pagkakataon na iyun kaya kung anu- ano ang naiisip ko.

"Ito ang alam kong paraan para maka-moved-on sa lahat ng mga panloloko na ginawa ni Drake sa akin."

seryoso kong sagot kaya kaagad namang nagkatinginan ang dalawa.

"We understand! Dont worry, ang pagkikita natin ngayun ay mananatiling sekreto sa mga mata ni Drake hanggat gusto mo. Kahit kami, hindi din sang-ayon sa ginawa ni Drake sa iyo, pero alam mo ba noong nalaman niya na namatay ka, labis siyang nagluksa. Kahit nga ang jar ng urn mo...I mean....iyung Jar na may laman daw na abo na ipanagkatiwala ni Kenneth sa kanya ay pinagawan niya sa isang mamahaling mausoleo para kahit wala ka na daw, magiging kumportable ka pa rin." sagot ni Athur.

Kaagad naman akong kinilibutan. Ipinagluksa daw so ibig sabihin ipinagtirik niya na din ako ng kandila? Ano ba ang pumasok sa isipan ko at bakit ko naisip ang ganong klaseng palabas? Buti na lang hindi ako natuluyan kung hindi kawawa ang anak kong si Russell.

Ilang beses pa naman sinabi ni Mommy sa akin na gusto daw makuha ni Drake ang custody ng anak namin. Hindi lang makaporma dahil natakot sa angkan namin at si Uncle Rafael na daw mismo ang nagsabi kay Drake na kapag itutuloy niya ang plano niya, magkakagulo daw talaga!

Mabuti nalang talaga marami akong kakampi. Hindi ako papayag na mapunta kay Drake ang custody ng anak namin noh. Baka mamaya paalagaan niya lang sa kabit niya ang anak ko at kakawawain. Maghahalo talaga sa balat ang tinalupan kapag mangyari iyun.

Ngayun ko lang din na-realized na nakakatakot pala ang palabas kong iyun. Imagine, ipinagluksa pa raw ako ng manloloko kong asawa? Baka naman tinablan ng konsensya!

Noong magkasama pa kami sa iisang bubong halos ayaw niya na akong pansinin simula noong bumalik sa buhay niya ang lintik na Jasmine nayun! Kaya hinding hindi na talaga ako madadala sa mga drama ng Drake na iyun!

Kaya siguro nagpagawa ng magandang mausoleum para ipakita sa lahat na mabuti siyang asawa! Huwag talaga siyang susumbat-sumbat sa akin kapag malaman niyang buhay pala ako kung hindi baka siya ang ilagay ko sa mausoleum na iyun kasama ang kabit niyang si Jasmine.

Hinding hindi na talaga ako maniniwala pa sa mga pautot ng Drake na iyun. Tama na ang minsan niya akong niluko at pinaikot sa palad niya. Hinding hindi na talaga ako papayag na maluko niya ulit.

"Maniwala naman kayo doon. Once a cheater is always a cheater." sagot ko at kaagad ng nagpaalam sa kanila. Pupunta pa ako ng grocery store para bumili ng milk ng mga bata.

"Okay Jeann. Nice to see you again Dont worry, kampi ako sa iyo at sana magkaroon tayong apat nila nila Veronica at Charlotte ng chance na makapag hang out sa labas." wika ni Beatrice sa akin bago ako umalis. Isang tipid na ngiti lang naman ang naging sagot ko at tuloy-tuloy na akong naglakad palabas ng mall para ilagay muna sa aking kotse ang mga pinamili ko dito sa department store bago ako pupunta sa grocery store.

Wala na akong pakialam kung sasabihin nila kay Drake ang pagkikita naming ito. Alam ko namang sooner or later, malalaman din ni Drake na palabas lang ang kamatayan ko. Wala din akong plano na habang buhay na magtago sa anino niya. Wala na akong pakialam sa kanya at huwag na huwag siyang magpapakita sa akin lalo na kapag kasama niya ang kabit niya.

 

Chapter 399

JEANN POV

Abala ako sa kakahanap ng milk sa shelves ng maramdaman ko ang pagkalabit ng kung sino sa akin. Nang iangat ko ang aking tingin ang nakangiting mukha ni Beatrice ang sumalubong sa akin.

"Nandito ka din." nakangiti nitong bigkas. Kaagad kong napansin na hindi niya na kasama si Arthur kaya kaagad akong napangiti..

"Mag isa ka lang?" tanong ko. Kaagad itong tumango.

"Bumalik na sa restaurant si Arthur. Bibili sana ako ng yakult kaya lang napansin kita dito kaya nilapitan kita kaagad." nakangiti nitong sagot. Kaagad naman akong napatango.

"Halos kasing edad lang ni Veronica si Beatrice pero parang spoiled ito mag isip. Gayunpaman, mukha itong mabait at mapagkakatiwalaan kaya naging palagay na din ang loob ko sa kanya.

"Pwede ba kitang yayain sa resto after mo mamili? I mean, medyo nakaka- bored kasi at kinulit ko kanina si Veronica na magkita kami pero busy daw siya eh. Check up daw ng Baby nila ngayun kaya hindi siya pwede." pagyayaya nito.

Mukha nga itong bored dahil alam kong kaya siya nandito sa grocery store dahi sinundan niya ako. Hayyy, mabait naman siya kaya pagbibigyan ko na lang siguro. Baka naghahanap lang talaga ito ng makakausap.

"Sure...total gutom na din naman ako eh. Magbabayad lang ako tapos punta na tayo sa resto niyo." nakangiti kong sagot kaya hindi nakaligtas sa mga mata ko ang kislap ng tuwa sa mga mata nito at mabilis akong hinila papuntang counter. Kaagad naman akong nagpatianod.

Pagkatapos magbayad, sa restaurant na pag aari ni Arthur kami pumunta. Halatang pang mayaman na restaurant at sa sobrang lawak ng buong paligid, may mga VIP room at conference room dito mismo sa loob ng restaurant. Dinala ako ni Beatrice sa isa sa mga VIP room at kaagad akong binigyan ng menu.

"Order ka na. Kahit mayaman ka, lilibrehin pa rin kita ngayun."

nakangiti nitong wika. Hindi ko naman maiwasan na matawa.

Mukhang magkakasundo kaming dalawa. Mabilis akong nakaorder ng mga pagkain kaya muli kong itinoon ang buong attention ko kay Beatrice.

"Alam mo ba kung gaano kalandi ang babaeng iyun?" muling wika nito.

Naguguluhan naman akong napatitig sa kanya.

"I mean..si Jasmine! Hindi ko maintindihan kung bakit ipinagpalit ka ni Drake sa babaeng iyun. Eh girl friend ng bayan iyun eh." muling wika nito na halata ang inis sa mukha. Hindi ko tuloy maiwasan ang matawa. Sa tono ng pananalita nito, halatang kilalang kilala niya ang Jasmine na iyun.

"Bakit mo naman nasabi iyan?" tanong ko. Imbes na masasaktan ako dahil napag uusapan namin ang tungkol sa pagluluko ni Drake sa akin, mas lalong naging interesado ako sa susunod na sasabihin ni Beatrice. Ano ba talaga ang meron sa Jasmine na iyun at bakit humaling na humaling sa kanya si Drake.

Ang alam ko lang, childhood sweetheart ni Drake si Jasmine. Umalis ng bansa dahil nag-migrate ang buong pamilya sa Europe at noong nagbalik ng Pinas, parang asong ulol si Drake na buntot ng buntot sa kanya na siyang dahilan ng palagi ang pag aaway namin ni Drake na nauwi sa pagkakalalaglag ng ipinagbubuntis ko noon.

Iyun din ang mga time na hindi na ako inuuwian ni Drake. Tuluyan na siyang nakisama sa Jasmine na iyun na lalong nagpa-trigger ng emotional at mental condition ko.

Ilang beses ko pa ngang kinwestiyon ang sarili ko kung ano ba talaga ang kulang sa akin? Bakit hindi ma- kontento sa akin ang asawa ko?

"Dahil naging sila din ni Arthur noon. " sagot nito na kaagad na ipinanlaki ng aking mga mata. Napatitig pa ako kay Beatrice kung ginu-goodtime niya ba ako pero kita ko kung gaano siya ka- seryoso ngayun.

"Paano mo nasabi? I mean, paanong naging sila?" tanong ko.

"Eh malandi nga kasi...hindi makontento sa iisang lalaki kaya kung kani-kanino pumapatol. Hindi lang talaga nagku-krus ang landas namin eh. Pero kapag bigyan ako ng chance ni Lord, kakalbuhin ko talaga siya kapag muli niyang aakitin ang asawa ko."

sagot nito. Ramdam ko sa boses niya ang pangigigil kaya nagtatanong ang mga matang tinitigan ko ito.

"Kaya alam ko ito dahil ampon ako ng mga magulang ni Arthur...I mean, sila na ang halos nagpalaki sa akin. Tauhan nang hasyenda nila ang mga magulang ko at noong pareho silang binawian ng buhay, inampon ako ng mga magulang ni Arthur at sila na ang nagpaaral sa akin...." pagki-kwento nito. Kaagad naman napukaw ni Beatrice ang interes ko kaya tahimik ko itong pinakingan.

"Minsang inuwi ni Arthur ang babaeng iyan sa bahay. Ipinakilala niyang fiance kina Mommy at Daddy at ikakasal na daw sila. Of course, sixteen years old pa lang ako noon kaya wala akong pakialam pero alam mo bang ako ang ginawang dahilan ng babaeng iyan kaya hindi natuloy ang kasal nila? Mainit ang dugo niya sa akin dahil alam niyang ampon ako at palagi akong pinagdidiskitahan." pagkiki- kwento nito.

"Palagi akong inaaway ng Arthur na iyan noon dahil kinakampihan niya ang malanding Jasmine na iyan. Nagtitiis na lang ako dahil wala naman akong ibang mapupuntahan. Pero alam mo pagkatapos noon, hindi ko akalain na ako pa rin pala ang pipiliin niya... heheheh!" natatawa nitong bigkas. Kaagad naman akong napangiti. Magulo ang kwento nitong si Beatrice pero parang gets ko na din...

Natigil lang sa pakiki-kwento si Beatrice nang dumating ang mga pagkain. Sabay na din kaming kumain dahil busy daw masyado si Arthur,

"Oh my God! Nakita mo ba ang nakikita ko?" natigil ako sa pagsubo ng marinig ko ang pagpalatak ni Beatrice. Nakatingin ito sa salaming dingding na VIP room at kaagad na nanlaki ang mga mata ko ng mapansin ko ang pagpasok ni Drake kasama ang babaeng ipinalit niya sa akin. Halata na ang umbok sa tiyan ni Jasmine kaya alam kong nagdadalang tao na ito.

"Ang kapal ng mukha nila para pumunta dito sa restaurant!" Narinig kong bigkas ni Beatrice kasabay ng pagtulo ng luha sa aking mga mata.

Masakit pa rin pala na makita ang asawa mo na may kasama nang iba. Sabagay, ang alam niya patay na ako kaya malaya niya nang ma-idisplay ang kabit niya sa ibang mga tao. Ang sakit! Mukhang tuluyan na nga akong ibinaon sa limot nI Drake.

 

Chapter 400

JEANN POV

"Jeann, ayos ka lang ba? Pasensiya ka na ha? Hindi ko akalain na pupunta sila ngayun dito. Nasa kabilang branch si Arthur kaya baka kakain lang talaga sila." narinig ko pang wika ni Beatrice. Biglang bumalik ako sa huwesyo at pasimple kong pinunasan ang luha sa aking mga mata at pilit itong nginitian.

"Ayos lang...nagulat lang ako." sagot ko habang mahigpit ang pagkakahawak ko sa kutsara at tinidor. Pigil ko din ang sarili ko na lumabas at puntahan si Drake at ang babae niya para kumprontahin. HIndi na ako ang dating Jeann na basta na lang manunugod at mang-iiskandalo. Binago na ako ng mga karanasan ko at wala ng dahilan pa para habulin ko si Drake.

"Saglit lang. Paaalisin ko na sila. Hindi sila welcome sa restaurant na ito kaya pagsasabihan ko ang mga staff ko na huwag silang istimahin." wika ni Beatrice at akmang tatayo na ito ng bigla ko itong pigilan.

"Ayos na. Hayaan mo na sila. Customer sila at karapatan nilang pagsilbihan. Isa pa, hindi pwedeng ihalo ang personal na damdamin sa negosyo." sagot ko at pilit na ngumiti dito.

"Pero Jeann, hindi pwede! Ikaw ang legal wife at lahat ng karapatan nasa sa iyo. Actually, pwede mo nga sila ipakulong kung gustuhin mo lalo na ngayung buntis ang hitad na Jasmine na iyan!" sagot naman ni Beatrice.

Hindi ko naman mapigilan na mapatitig sa kinaroroonan nila Drake. Nakaupo na sila pareho sa isang bakanteng mesa habang seryosong nag uusap. Sa hitsura nilang dalawa para silang may pinagtatalunan na hindi ko mawari.

"Beatrice, pwede bang humingi ng favor? May make up ka ba diyan? Bibilihin ko na lang." maya maya wika ko kay Beatrice. Napansin ko pa ang pagkagulat sa hitsura nito bago kinuha ang kanyang bag at inilabas ang kanyang mga make up kit.

"Hindi ka naman siguro maselan diba? "tanong nito. Hindi ko naman maiwasan na mapangiti. Ako na nga itong nanghihiram, mag iinarte pa ba ako? Baka nga si Beatrice ang maselan eh. Nakakahiya dahil personal na gamit itong hinihiram ko sa kanya.

"Dont worry, lahat ng magagamit ko ngayun, papalitan ko na lang." wika ko naman habang isa-isang tinitingnan ang mga make up na pwede kong gamitin.

"No need! Katulad mo, hindi din ako maselan." nakangiting sagot ni Beatrice. Nakikalkal na din ito sa mga make up na nasa harap ko bago nagsalita.

"Magaling akong mag make up! Gusto mo, ako na lang ang mag ayos sa iyo?" nakangiting tanong ni Beatrice. Kaagad naman akong tumango kaya kaagad niya akong inumpisahang ayusan.

Humanda sila sa akin. Wala akong plano na habang buhay silang papaniwalain na patay na ako. Ito na ang tamang pagkakaton para muling magtagpo ang aming landas. Makikita nila kung sino ba talaga si Jeann Villarama Santillan. Unica Iha ako ng mga Santillan kaya walang dahilan para magtago ako sa isang patay.

"Perfect! Ang ganda mo talaga Jeann! Anong shades ng lipstick ang gusto mong gamitin ko?"Naputol ako sa aking pagmumuni-muni ng muling nagsalita si Beatrice. Tapos niya na pala akong ayusan habang nakatulala ako sa kawalan.

"I think mas bagay sa iyo ang pulang lipstick na ito. Mas seductive at bagay sa make up mo." nakangiti nitong wika. Tumango lang ako kaya kaagad niya ng inaply sa akin ang red lipstick. Pagkatapos niyang gawin iyun iniabot niya sa akin ang salamin at kaagad kong tinitigan ang sarili kong reflexion.

Magaling mag make up si Beatrice. Napatunayan ko ngayun ito lalo na at feeling ko ibang tao ang nakikita ko sa salamin. Hindi ako ito lalo na at never akong gumagamit ng red lipstick. Parang kamukha ko na tuloy ang tunay na Ina ni Mommy Arabella....

Si Ara Perez! Hindi lingid sa kaalaman naming lahat ang nakaraan ni Mommy Arabella. Hindi siya tunay na anak nila Grandmama Carissa at Grandpapa Gabriel bagkos anak siya ni Ara Perez na nakikita ko ang mukha niya sa mukha ko ngayun.

Kung ano ang hitsura ko ngayun, ganoon din ang hitsura niya doon sa picture frame na nakalagay sa kanyang libingan. Ito ang dahilan kung bakit hindi ako gumagamit ng pulang lipstick dahil feeling ko, ako siya at siya ay ako! Para kaming pinagbiyak na bunga.

"So, ano ang plan mo? Susugurin na ba natin sila? Sayang naman ang red lipstick na iyan kung mananahimik lang tayo dito." naputol ako sa aking malalim na pagmumuni- muni ng muli kong narinig nag boses ni Beatrice. Dali-dali kong binitiwan ang salamin sabay tayo.

"Bagay ba sa make up ko ang suot kong damit?" tanong ko pa kay Beatrice. Naka-jeans t-shirt ako at hanging blouse. Ganito ako manamit noong dalaga pa ako.

"Ayos na iyan. Sexy nga eh. So ano ang plano? labas na tayo?" excited na tanong ni Beatrice. Humugot muna ako ng malalim na buntong hininga bago tumango.

"Dont worry! Kahit buntis ako, ako pa rin ang magiging back up mo ngayung araw!" muling wika ni Beatrice bago ako naglakad palabas ng VIP room.

Ngayun na ang tamang panahon para muli kaming magtotoos ng manloloko kong asawa. Sa pagkakataon na ito, sisiguraduhin ko na ako ang magwawagi!

Dire-diretso akong naglakad patungo sa table nila Drake at Jasmine. Ni hindi man lang lumingon sa gawi ko ang manloloko kong asawa at nasa kay Jasmine lang ang buo niyang attention.

"Husband! Tama nga pala ang nabalitaan ko na ibinulgar niyo na sa publiko ang relasyon niyong dalawa!" wika ko kasabay ng pag upo sa katapat ng mesa nila. Kaagad na nag angat ng tingin si Drake at diretsong tumitig sa akin.

Kita ko ang pagkagulat sa mga mata nito kasabay ng pagbanggit niya sa pangalan ko. Kaagad naman akong napaismid.

"Je-Jeann! I--ikaw!" gulat na gulat na bigkas ni Drake. Para itong nakakita ng multo sa paraan ng pagkakatitig sa akin. Talagang paniwalang-paniwala talaga ang manluluko na patay na ako.

Well, sorry na lang siya! Ngayung nagbalik na ako, hindi ako papayag na hindi ko maibalik sa kanila ang

 

pagdurusa na nararanasan ko noon sa mga kamay niya!