ANG DALAWANG BABAENG MINAHAL KO

                        Chapter 1

 

IT WAS Steve and Lisa's first wedding anniversary. Before going to work, Steve informed his wife, "Honey, let's have dinner outside tonight. Be ready before seven, okay?" "Okay, honey. Kailangan kong magpaganda mamaya, para sa iyo." Steve gave his wife a back embrace when he approached her. "Hmmm, no need, Honey; you'll look better if you keep it simple. There's no need to appear stunning; I already know that." Lisa turned and looked at her husband with a smile on her face. She touched his cheek and said."Don't you want me to seem attractive in the eyes of others, honey?" Steve kissed his wife on the lips and said, "Hmmm, yes, para sa akin lang ang ganda mo, honey." Lisa kissed him back, make them want it even more. Steve would like to take his wife to their bed, but he has a meeting today. They kissed so passionately that you'll be whisked away to a place only they know about. Her blood was boiling and running all over her body since she was so desperate for her husband at the time. But then Steve abruptly cut off their steamy kiss. "I'm sorry, honey, but I have to leave right now; I'm running late for my appointment." Lisa wanted to object to her husband’s leaving, to continue what they started. And made all the way. Her hubby is a fantastic bed partner. When they make love, he drives her insane, that way she loves him so much. She became glum all of a sudden. Steve noticed that his wife would be upset with him. He hugged her again. "Promise tonight, I will give you what you want, honey." He kissed her head. He loved his wife so much. Lisa's sulk disappeared immediately after what her husband did. Okay, I'll wait for you. Don't be late." "Of course, It's our anniversary. I won't be late. I don't want my wife to be angry with me. It's hard to be outside without a mosquito net tonight." Natawa si Lisa sa tinuran ng asawa."Okay go now, you said you will be late." "Okay I'm going now!" Isang mabilis na halik sa pisngi ng asawa ang iginawad ni Steve bago lumabas ng bahay nila."Bye!" Ngumiti naman si Lisa sa asawa. Kung hindi lang niya mahal ang asawa hindi pa sana siya papayag na magpakasal sila. Dahil nasa kasagsagang palang siya ng kanyang modeling career ng magkakilala sila ni Steve. Lisa is a professional model, not only here in the Philippines but also overseas. That night, she fell in love with Steve at a big event for famous jewelry. That night, she fell in love with him, despite the fact that he was the handsome and wealthy man she had fallen in love with. Steve Velarde was shining that night, dominating its handsome. He was wearing simple clothes that night, but they were dazzling: a blue long sleeve that was folded up to his elbows, with two open button sits in the front and tucked the other into his jeans. That night, she smiled all the time in order for her to notice him. She did not fail when Steve approached her. That night, their love began. Lumabas din si Lisa pagkaalis ng asawa, sa supermarket siya pupunta para bumili ng kanyang lulutuin, gusto kasi niyang supresahin ang asawa naiisip kasi niyang sa bahay na lang nila sila mag celebrate ng kanilang first anniversary. At paghahadaan niya ito she try to cook. Titignan na lang niya sa You Tube ang mga recipe na gustong lutuin. Habang nasa meeting niya si Steve, hindi siya mapakali nasa isipan ang asawa, alam kasi niyang may tampo ito sa kanya. Kilala niya ang asawa pag nasa ganon silang eksena ayaw na ayaw na nabibitin she will angry to him kahit sinabi kanina na okay na ito, matagal pa naman itong mapaamo, kailangan pa niyang lambingin ng todo para patawarin siya nito. "Steve, what do you think about this project?" he asked his meeting mates. Steve didn't seem to hear his mind running to his wife. "Steve, are you listening?" He lightly tapped the table for the other person to notice. Steve looked at it. "Your mind is flying away. Where did it land?" the speaker asked again. Natauhan siya bigla."Oh, sorry! May naiisip lang kasi ako, nasaan na ba tayo?" He smiled and shook his head. "Are you thinking of your wife, Steve?" Well, he can't blame him; his wife is stunning and seductive. And a supermodel. Sa isip nito sana siya ang unang nakakita kay Liza. Yeah he had crush on her. Steve smiled in agreement with what was said before. "Tell me again, what is your suggestion, Larry?"

"Okay , listen carefully. Please don't think of her now. Maybe later, when we're done here, Steve." Steve and Larry are friends. They own a realtor company. Their businesses do not compete, but they help each other like today. Larry has a million projects to share with Steve. "Okay, I'm listening now." Tumayo si Larry para ipakita ang design niyang building."Tignan mo ito, anong masasabi mo? And any suggestions too?" Kinuha ni Steve ang building sketch. Isa rin siyang arkitektor, lahat ng kanyang project ay talagang magaganda kaya, umangat ang kanyang pangalan sa real estate."Hmmm, not bad, Larry. Wala akong nakikitang mali. Ang suggestions ko lang." Itunuro niya ang itaas."Put a garden and swimming pool in that area." "Hmmm, you mean rooftop garden, and swimming pool, parang sa Singapore sa Marina Bay?" "Oo, para kasing maganda ang view pag gabi sa part na iyan makikita mo ang Manila Bay." "Okay, I revise it for that section, thank you. So, are you in for this project, Steve?" "Oo naman ikaw ang may design. I trust you, Larry. You know that. Just tell me when you started that project." "I will call you, Steve. Paano aalis na ako, may iba pa akong appointment." Humakbang na ito papalabas pero ng nasa pinto na ito."Oh, I remember today is your wedding anniversary right? Any plans for tonight?" "Tsismoso ka rin eh, Larry. Go now." "Steve, make it fast." Napakunot ng noo si Steve sa sinabi ni Larry."Make it fast, for what?" "A baby?" Napangiti si Steve yes he want it so badly to have a baby."On the way, Larry." tugon niya. "Good to hear that, bye." Tuluyan na itong umalis. Pagkatapos nilang mag-usap bumalik na sa opisina niya si Steve pagkaupo palang kinuha na agad ang cell phone para tawagang ang asawa. Tamang inihahanda na ni Lisa ang gagawin recipe para sa dinner nilang mag-asawa. Tumunog ang kanyang cell phone napangiti siya ng makita ang asawa ang tumatawag kaagad na sinagot ito."Yes, honey!" "What are you doing, honey?" Napatingin si Lisa sa mga sangkap na nasa lamesa."Nothing, waiting for you to tonight, honey." pagsisinungaling niya. "Okay, I'll be home at six to pick you up, honey. Be ready okay." "Okay, honey. I love you!" "I love you too, honey. Bye, see you later!" Nakahinga ng maluwag si Steve dahil malambing ang asawang nakausap. Habang nagluluto ng beef stew si Lisa, tumunog muli ang cell phone ang ina ito."Yes, mom?" "Lisa, I have a favor to ask you." "Ano ito Mommy, tell me?" "Di ba alam mo naman about sa sakit ko? And I agree to the doctor to their suggestion na sa America ako magpapa[1]surgery." "Hmmm, I'm happy that you already agree for that, Mom." "So, ang gusto ko samahan mo ako roon, Lisa. Okay lang ba sa iyo ito?" "Mommy, of course I will accompany you." "Papayag kaya ang asawa mo, Lisa?" "Don't worry, mommy; he'll agree for your sake. And I will talk to him later. "Okay, Lisa. Hihintayin ko ang kasagutan mo bukas." "Yes, mommy, bye." "Bye, and happy anniversary pala sa inyo ni Steve." pahabol ng ginang. "Thank you, mommy!" After finished cooking Lisa set the dining table with scented candles of vanilla and lavender. Her husband liked that smell. When she's done, she took a bath. The bathtub was fitted with vanilla scents. She needs to be stunning tonight for their first anniversary as a couple. Bago mag alas sais Steve call her wife para sabihin on the way home na siya. Malapit lang naman ang opisina niya sa kanilang condo unit sa The Pearl Place condominium sa Pasig. Mabilis na sinagot ni Lisa ang tawag ng asawa."Honey, where are you now?" "Honey, just five minutes nasa harapan na ako ng condo, you can come down now." Kailangan mag-isip ni Lisa ng dahilan para ang asawa ang umakyat sa condo nila."Ouch!" daig niya. Nag-alala bigla si Steve sa asawa dahil sa narinig na nasaktan ito."Honey, are you okay?" "Honey, I'm okay. But..." Pinutol muna niya ang sasabihin para mag-alala ng todo ang asawa."Ouch!" daig niyang muli.  "Honey, what's wrong?" Pagkaparada sa harapan ng condo sa kanyang kotse mabilis na bumaba si Steve. "Honey, my feet it is hurts. Ouch!" kunwaring daig niya. "Okay. Okay, paakyat na ako, honey. Wait for me." Mabilis na tinungo ni Steve ang elevator. Alam ni Lisa na nag-aalala ang asawa. Mabilis niyang tignan ang sarili sa salamin kung okay na ang kanyang itsura. She wearing a black silk dress na ang straps ay kumikinang na tila mga ginto."Hmmm, perfect!" She's running to the door para salubungin ang asawa. Pagbukas ni Steve sa pinto."Li..." ani palang niya. "Surprise!" She mouthed. And hug his husband. Napangiti si Steve."You prank on me, Honey?" "I'm sorry about that, Honey. Come see my surprise!" Iginiya ni Lisa ang asawa sa may dinning table."Look, honey. I made it!" "Really? Nagluto ka?" Actually her wife never cooks they order their food kung hindi siya busy siya ang nagluluto minsan. Pero kung pumupunta ang tagalinis nila nagluluto ito para sa kanila at saka aalis na ito."Are sure, honey?" paniguro pa niya. Sumimangot si Lisa. Sa totoo lang hindi siya marunong magluto pero sa tulong ng social media step by step ang ginawang pagluluto para perfect ang lasa."Of course, look napaso pa nga ako." Pinakita ang kamay na nataksikan ng mantika habang nag-gigisa siya. Steve take her wife hand."Oh, masakit ba?" Tatatango si Lisa."Lalagyan ko ng gamot." Hinalikan ni Steve ang kamay ng asawa kung saan ang natalsikan ng mantika. Ngiting-ngiti naman si Lisa."Are you hungry now, honey?" tanong niya. Tinignan ni Steve ang asawa mula ulo hanggang paa. He smiled to her wife with a naughty look."Hmmm, I think I am hungry right now!" Hinapit niya sa baywang ang asawa."Hmmm, you are the one I want to eat first, honey!" Hahalikan sana niya sa labi ang asawa pero inilagay ni Lisa ang daliri sa labi ng asawa. "Hmmm, let eat muna, honey. Nagkanda hirap kaya ako sa pagluluto, please taste it nag effort ako ng todo for that dishes." Tatatango si Steve."Okay, let's eat honey. Nagutom ako bigla, eh." Kinuha ni Steve ang red wine saka binuksan, at naglagay siya sa kanilang wine glasses."Cheers! Happy anniversary, honey!" "Happy anniversary too, honey!" Pareho silang may ngiti sa labi habang kumakain."Did you like it the taste, wehoney?" tanong ni Lisa sa kanyang asawa. Para kay Steve okay naman ito hindi masabing masarap tama lang."Perfect, honey!" For him it is a white lies ang kanyang sinabi. Lisa stepped up and approached her husband after they finished eating. and took a seat in front of it I adore you, sweetheart! " And kiss him on the lips three times. "You know, honey, I love you so much!" Steve said with a big smile. In exchange for what his wife done, he offered her a deep kiss. Lisa kissed her husband back, sending them into a frenzy for the rest of the evening.

 

 

 

Chapter 2

STEVE held his wife's head away from him. Why he feels his wife, it is so different now. She's so aggressive, like just now her kiss is so addicting. It’s different now than it used to be. Yes, her wife is hottie when it comes to bed. But it's really different now. "Honey, why are you so dangerous?" He put his finger to her wife's lips to halt it for a moment. Tinanggal ni Lisa ang daliri ni Steve, at inilapit ang labi sa tenga ng asawa saka bumulong ito na tila ba ayaw niyang may makarinig sa sasabihin kundi ito lamang."This night is for us. Honey. I want you to be happy and satisfied with me." Lisa licking his husband's ear. Alam niyang ito ang kahinaan ng asawa. "Ahhh!"Steve mounted, and automatically, he closed his eyes. He really liked what his wife was doing. In particular, when her tongue is in and out of his ear and licks all over. "Do you like it, Honey?!" kay lambing na sabi ni Lisa. Steve's eyes widened as he realized what was going on. He fixed his gaze on his wife. Its odd brilliance was visible to him. "You drove me insane with what you did, Honey!" Steve exclaims as he wraps his arms around his wife and kisses her passionately. That kiss transforms them into sword-wielding soldiers from the past. Steve's lips pressed against his wife's neck first and go down to her shoulder. He adores his wife's skin since it is so smooth and fragrant. "Ahhh! Honey. Please! I want you so badly!" Mahinang sabi ni Lisa sa tenga ng asawa at muling pinadaan ang labi at dila rito. Binuhat ni Steve ang asawa para dalhin sa kanilang kuwarto. Habang siya ay naglalakad, he kissed his wife again and again. Until they reached their bedroom. And he slowly putting down her wife. Steve caressedly undressed his wife. When he was done, he took off all her clothes. He stood up to watch the wife's enticing look. In particular, her smile attracted him. And that's not all. Lisa started moving her hand down to her two mountains, and she rolled her hand. " Lisa growled. After she did that, her hand slowly moved down to her womanhood. Steve's wife was shown the inside. What his wife was doing made Steve swallow hard. Particularly since his wife's femininity has grown bloated. They have sex once or twice a week, but this is the first time his wife has done so. The wife hissed one more as she felt her clitoris being touched. Steve begins to take off his clothing as well. All of his clothes were on the floor in an instant. Lisa stood up and knelt in front of her husband when she saw him naked. "Honey, can I?" she asked, implying that she intended to suck his manhood. "Honey, do it!" Lisa strokes her husband's manhood first, up and down. Steve growled steadily. "Honey! More!" Steve mounted it deliciously. As Lisa's husband said, slowly put her lips to his manhood. licking it and putting it in her mouth. The husband's armor goes out of her mouth; sometimes she absorbs the end of it into the very hole in his abyss. And she's enjoying what she does. "Honey! You're driving me insane. You're amazing!" He held his wife's head to make it straight and forward. Honey, I'm coming!" Steve couldn't stop himself from squeezing his rich sperm into his wife's mouth. Lisa tasted her husband's hot semen in her mouth. He swallowed it and said that in the study, the semen was good on the skin; it was youthful. Steve built the wife."I'm sorry, Honey. If I'm ahead of you, you're doing it well, that's why I put your mouth."Steve kisses her lips; he tastes his own semen, but it's okay sweet because of the wife's lips. Lisa kiss him back. They kiss so wild, ang halikan niyang nakakaputol hininga. Pinahiga ni Steve ang asawa sa kama. Siya naman ang magtratrabaho para paligayahin ito. He sucks her wife's nipple and absorbs it licking the lip to the two breasts of the wife. Lisa ascended, her husband's exquisite performance catching her eye. As her husband's lips fell from her abdomen to her womanhood, she moaned even louder. "Honey!" she muttered, her slit stinging from her husband's hot tongue. Steve stroked his wife's swollen clit vigorously. "Fuck."Lisa's strong scream made her even more excited because her husband was sucking her clitoris."Ho... Honey! Gosh, so good! Please do it more! "She ordered the husband. Steve followed her wife's instructions. He was sucking her clitoris and gilding her cut on both sides. Then, like his manhood, his tongue finds its way into the wife's hole. "Honey, you're a jerk! "Lisa didn't know where to hold hands; she tightened her grip on the bedsheet, which caused it to come loose; she was able to hold her husband's head because of the intense tickle she felt when she tweaked it. "Honey!" she exclaimed."honey! Now I'm going to cum! "He claimed her warm juice came out, and his body was still trembling, and she was breathing so hard, you could see her belly moving quickly," Steve stated as he licked his wife's sticky white juice. Umangat si Steve para pantayan ang asawa."Happy?" Lisa's smile was wide. "Yes, and we're not done yet, Honey." She turned to dominating her husband. Steve knew what his wife desire. Lisa holds her husband's hard man roots. And she pointed to her wet womanhood.  Steve hold her wife butt para suportahan sa gagawin nito. Panay ang ungol ni Lisa. Kay sarap sa pandinig ni Steve ang pag ungol ng asawa. Lisa slowly move deep to her husband hard man root. Ang ungol nilang dalawa ang tanggi mong maririnig na nanunulas sa lalamunan nila. After that Lisa moving faster up and down."Damnit it Honey! May gosh, I'm going crazy!" Itinukod ang dalawang kamay sa dibdib ng asawa upang lalong bumilis ang pag galaw nito sa ibabaw ng asawa. Steve couldn't stand it anymore. He got up and was greeted by her wife's kiss. While Lisa is dancing, their lips are dancing to bite, suck, and sword what they do. "My turn, Honey!" Steve put the wife to bed. That their bodies didn't even split apart. Steve continues what his wife did. He's moving fast on top of his wife. As he moved, he laid down on his wife. Steve whispered to her. "Honey, I want a baby!" "Honey, yes. Yes! I want it too!" Again their lips locked. Sa loob ng kanilang kuwarto sa bawat sulok nito tanggin ungol nilang dalawa ang maririnig. When they reach the climax ang kanilang mabilis na paghinga ang marinig sa tahimik na nilang silid. Nang matapos sila sa mainit nilang pagnanaig. Nakayakap si Lisa sa asawa."Honey, may sasabihin pala ako sa iyo." aniya. "Ano ito?" "Di ba alam mong may sakit si Mommy." "Yeah!" "Nakapagpasya na siya, and she will agree to her surgery." "Good for her, Honey. Mabuti naman at nakapag isip siya ng mabuti." Ayaw ng ina ni Lisa na magpa surgery. Sabi nito makukuha naman sa gamot lalo pa at kay mamahal ng iniinom baka kaya nitong lusawin ang bukol sa puso nito. But is not lalo itong lumalaki. Kung kayat natakot rin ang ina. Kaya pumayag na ito sa operation nito. "Honey, ang sabi ni Mommy, sasamahan ko siya sa hospital." "Oo naman, I can go too. Dalawa tayo," ang alam kasi niya rito sa Pilipinas gagawin ang operation ng biyanan. "Honey, my mother. Agree to do her surgery. Pero sa America. Ayaw niyang makipagsapalaran dito. Yeah, magagaling din ang mga doctor dito. Pero mas panatag siya sa ibang bansa gawin ito." "Gusto mo bang samahan siya?" "I want it, Honey. Alam mo naman si Daddy, busy sa office niya and my brother gano'n din ito. So, ako lang ang inaasahan ni Mommy." "Okay, how long?" sa totoo lang ayaw niyang mawalay asawa. "Pag okay na si Mommy, at puwede na siyang umuwi then we are coming home. Gusto ko sanang sumama ka rin pero alam kung busy ka sa work mo, marami ka yatang project ngayon." Yeah he has alot of work, need pa niyang pag sketch ng mga business building o mga bahay."When I'm free maybe, susundan kita roon. And I think mabilis lang maka-recover si Mommy, she's a strong woman." "Yeah, Honey. I'm praying for Mommy, fast recovery." May lungkot na nadama si Steve iisipin palang na iiwan siya ng asawa parang hindi niya kaya. He going to miss her so badly."Kailan naman kayo, aalis?" "Soon, Honey. Dahil urgent ang gagawin surgery kay Mommy, kung magtatagal pa maslalaki ang bukol sa puso niya." "Honey, I miss you already. You have not even left." Steve kissed his wife again, and then he said "Let's do it again, dear!" Again, their room was filled with their growls and moans.

 

 

Chapter 3

SA araw ng pag-alis ng asawa ni Steve, patungong America, sa paghatid niya sa airport sa mag-ina."Mag ingat ka palagi roon, Honey. You know wala ako sa tabi mo." Paalala ni Steve kay Lisa habang yakap-yakap ito. "Huwag kang mag-alala, Honey. Mag-iingat talaga ako. Saka araw-araw akong tatawag sa iyo." "Good, para alam ko kung ano ang nangyayari sa inyo, If you need important help, sabihin mo lang sa akin, I will fly immediately." Nang mag tawag ang airline na sasakyan nila Lisa."Hija, let's go." Ani ni ina nauna na itong naglakad patungo sa immigration. "Honey, bye. See you soon." Lisa kiss her husband. At mabilis na kumalas sa pagkakayakap sa asawa para sundan ang ina. Walang nagawa si Steve nakatingin lang siya sa asawang papalayo sa kanya."Honey, take care!" malakas niyang sabi para marinig siya nito. Lumingon si Lisa sa asawa."I love you!" Saka kumaway ito. "I love you too!" Kumaway din siya sa asawa. Nang wala na sa paningin ang asawa, saka palang nilisan ni Steve ang airport. Dumeretso siya sa kanyang opisina. Matamlay siya habang papasok sa building. Naiisip palang ang asawa namimiss na niya agad ito. Alam niyang matagal din sila na hindi magkikita. Magkikita sila pero sa video call lamang, he cannot hug or kissed her. "Steve?" may tumawag sa kanyang pangalan. Dahil malalim na iniisip ang asawa hindi niya narinig ito. At hindi rin niya namalayan ang paglapit nito."Hey! What are you thinking?" Sabay siko nito sa kinakausap. "Huh?" Napatingin si Steve sa nagsalita."Larry?" "Sino pa ba, teka may problema ka ba. Tuwing nakikita o magkasama tayo malayo ang iniisip mo. Saan na ba napadpad ito? Don't tell me ibang babae ha?" "No, maghahanap pa ba ako ng ibang babae, eh. Nasa asawa ko na ang lahat, Larry. She's perfect for me." "Oh yeah, I'm jealous you know. " "Kaya ikaw Larry, mag asawa ka na rin. You are getting older na." "Oo naman, when I met the woman that I deserve, Steve." Narating nila ang opisina ni Steve umupo sila sa sopa."Anong atin, Larry?" "Hindi na ako magpaligoy-ligoy pa, Steve. Gusto kung ikaw ang hahawak sa project natin na condominium." Natitig si Steve kay Larry."Why are you getting married?" Napatawa si Larry."Married? Girlfriend nga wala ako ngayon, eh. I wish na meet ko na ang babaeng pakakasalan ko." "Ganon naman pala, bakit mo sinasabing maging full charge ako sa project mo." "Si Mommy, kasi tumawag sa akin at nag drama siya. She tell me na miss na miss na niya ako. She wanted to see me asap. Eh, hindi ko naman siya matanggihan alam mo naman na matanda. At kung hindi mo ibigay ang nais, masmalala pa sa bata kung magtampo. At masmalala rin sa girlfriend kung suyuin mo."  Napangiti si Steve yeah ganon noong din ang ina. Lalo nong binata pa siya, mabuti na lang nagbago ito ng mag-asawa na siya."Kailan ka naman dadalaw kay, Tita?" "Soon, aayusin ko pa ang mga kailangan kong gawin before I go." "Para naman mawawala ka ng matagal, ah. Eh, dadalawin mo lang naman ang pamilya mo, Larry." "Malay natin ma-meet ko na ang babaeng magpapatibok ng puso ko, you know aakyat muna ako ng ligaw para makuha ko ang matamis niyang oo." Napatawa si Steve sa sinabing liligawan ang babaeng mapupusuan."Uso pa ba ang ligawan ngayon ha, Larry? Alam ko hindi na, just take her number, okay na di ba?" Yeah they always like that before. Nong hindi pa siya ikinasal. "let's see, Steve. O, siya may pupuntahan pa ako, bago ako aalis idadaan ko sa iyo ang mga dapat mong kailangan sa project okay." "Sige mag ingat ka, I pray na sa pagbalik mo rito kasama mo na ang asawa mo, Larrt." Napatawa si Larry."Agad-agad, kung atat ka mas atat ako, Steve." Tumayo na ito at lumabas na. Sa paglipas ng mga araw, at mga linggo tanging video call lang ang ugnayan nina Steve at Lisa. Walang hanggang miss na miss kita ang lumabas sa bibig ni Steve. Yes he really miss his wife lalo na sa gabing kailangan niya ng init ng katawan nito. Kapag ganon ang nadarama niya kaagad siyang nag sho-shower para maibsan ang damdamin nagliliyab. Mag-aala una ng madaling araw naalimpungatan si Steve, dahil nag-iingay ang telepono sa sala. Kinapa-kapa niya ang cell phone para tignan kung anong oras na ng makita ito."What? This earlier, sino ba ang taong may ganang tumawag sa ganitong oras!" huminto ang pag-ring pumikit siya kaso muli itong tumunog."Ahhh, sino naman kaya iyan?" Bumangon siyang pupungas-pungas lumabas siya sa silid deretso sa sala agad na dinampot ang telephone."Hello, sino ba ito? So early to call, hindi ba puwedeng pag sumikat na ang araw ka tumawag?" sagot niya na hihikab-hikab pa siya. "He-hello, Steve!" bigla na lang humagulgol ang nasa kabilang linya ang ina ni Lisa ito. Nagtaka si Steve kung bakit umiiyak ito."Mommy, what happens? Why are you crying? Something wrong?" Nakadama siya ng kaba.  "S... Steve, si Li... Li..." putol-putol ang pagsasalita nito dahil sa pag-iyak. Ang kanyang kaba napalitan nang pagkabog ng dibdib ni Steve."Mommy, what do you mean? What is Li, tell me?" "Steve, sh... she's dead!" "Wh... What?" Nang hina siya sa narinig at na bitawan pa ang teleponong hawak. He cannot think anything ang tangin nag sink in sa isip ay she's dead. Mean her wife is dead."NO!" sigaw niya at mabilis na kinuha ang telepono."Mommy, Mommy, what do you mean, she's dead?" Paghikbi na lang ang naririnig ni Steve mula sa kabilang linya."I'm sorry, Steve!" "MOMMY, WHO IS DEAD!" hindi napigilan ang sarili napasigaw siya. "I'm so-sorry, Lisa. Is dead, Steve!" Umiiyak muli ito. Napasabunot sa buhok niya si Steve. At gusto niyang sumigaw."Mommy, tell me this is a prank or a joke that Lisa, told you right? Because she always gave me a prank." Yeah ang biyanan sinunod lamang nito ang utos ng asawa para siya ay maniwala. "Hindi, Steve. Hindi isang biro o prank ang sabinin mong patay na ang isang tao. She's my daughter." Nararamdam ni Steve na nangangatog ang tuhod siya ay napaupo sa sahig. At namamasa ang kanyang mata."H-how? A[1]anong na... nangngyari?" nagiging garalgal na ang boses ni Steve. "Accident, habang nakasakay siya ng taxi papuntang hospital para ilabas ako, I'm sorry. Steve!" "Ahhh! "He shouted, then punched the floor. Even though his hands are blindingly still doing what he did, he can't feel the pain. because it hurts more to know that his wife is gone. "LISAAAA! " He kept punching the hard floor. "Why? Why? Come home alive, Honey! Come back, I need you. Don't leave me like this. Ahhh! "Steve was crying so loudly. He didn't know what to do. For a moment Steve crying. Hindi niya matanggap ang ibinalita sa kanya ng biyanan. Ganon-ganon na lang sa isang iglap his wife are gone. "This is not true. Lisa Honey, you aren't. I know you will be back. No, I need to see you." He took his cell phone to book a ticket to follow his wife to America.

 

 

 

 

Chapter 4

SINCE When Steve heard that his wife was gone, He did not speak, and he was stunned to tears. He can't accept what will happen to his wife. She's so young to be gone in this world. And they have many more plans for the future. One of them is that they have a baby. and build a happy family. Dumating ang ina ni Steve sa condo niya. Nang malaman nito ang nangyari kay Lisa. Tumawag ang balae sa kanya, para patignan ang anak na si Steve, baka kasi kung ano ang iniisip nito. Dahil alam nila kung gaano kamahal ni Steve ang asawa. Panay ang doorbell ng ina Steve. Lalo itong nag-aalala dahil walang nagbubukas."My God, Steve open the door!" Medyo masigaw na turan ng ginang. Steve heard her mother pero wala siyang lakas na tumayo upang pagbuksan ito. Dahil sa pag-aalala ng ginang para sa anak baka kung napaano na ito. Mabilis na pinintahan ang security guard sa ibaba para tulungan siyang buksan ang pinto. Kaagad silang punta sa opisina ng condo para kunin ang susi. Pinaliwanag nang ginang kung bakit pinabubuksan niya ang condo ng anak. Agad naman rumospunde ang mga ito dali-dali nilang tinungo ang unit ni Steve. Nang mabuksan nila ito."Ako muna ang papasok loob," ani ng ginang sa mga kasama. Tumango naman ang mga ito sa ginang. Agad na pumasok ang ginang sa loob ng makita ang anak na nakasalpak sa sahig. Nag-alala siya ng makita ang anak na duguan ang kamay, at nanghihina."Anong ginagawa mo sa sarili mo ha, look at you!" Kinuha ng ginang ang emergency kit para linisan ang kamao nito. Pinuntahan muna ng ginang ang mga tao sa labas para sabihin okay naman ang anak. "Salamat sa inyo, pasensiya sa abala. Sobrang nag-alala lamang ako sa kanya. But he's okay thank you." Tumango ang mga ito at umalis na. "Paano ka nakapasok dito, Ma?" "Paano? humingi ako ng tulong sa ibaba para buksan ang pinto, sino ba ang hindi mag-aalala ha, narito ka pala sa loob. Doing stupidly. hurting yourself!" Hindi man lang ininda ni Steve ang sakit ng binuhusan nang ina ng alcohol ang sugat sa kamay. Wala ito sa sakit na nadarama ng pusong naglukuksa. Hindi pa niya kayang tanggapin na wala na ang asawa. At biglang nag iba ang ikot ng kanyang mundo. Like he want to follow his wife ganon ang naiisip niya ngayon para magkasama sila forever. Awang-awa naman ang Ginang sa Anak, dahil tila pasan nito ang mundo."Ano ba, Steve. Huwag kang ganyan, magpakatatag ka! Huwag mong hayaan na kainin ka ng imosyon mo, please anak think that I am here." "Ma! Bakit, nangyari kay Lisa ito? Bakit, sa kanya pa marami naman diyan iyon mga masasamang tao. Iyon pumapatay, magnanakaw, mga mangloloko ng kapwa nila. WHY HER? WHY?" It's so unfair. Ma!" "Hindi natin hawak ang atin buhay, ang tanging Diyos, lamang ang nakakaalam kung hanggang saan aabot ang atin hininga, at asawa mo hanggang doon na lamang siya. Steve, please lang get up harapin mo ang bukas." "Ma! Hindi ko kaya ito. Hindi ko kakayanin mahal na mahal ko si Lisa! Who cares sa bukas na iyon kung wala na siya!" "Them, ano. Susundan mo ang asawa mo, magpapakatay ka ganoon ba ha, Steve?!" "Yes, Ma. Yes!" disperado talaga siya. Ito ang sinabi ng isip at puso. "Aba ay, gago ka ba ha! Gusto mo palang sundan ang asawa mo. Eh di, sana nang malaman mong patay na siya, tumalon ka na sa bintana. Para hindi na kita nakita pang ganitong mesirable. Anak, alam mo bang masasaktan ako na nakikita kitang ganyan!" napahagulgol ang Ginang. Tila natauhan si Steve ng makita ang inang umiiyak."Ma! I'm sorry!" Niyakap ang ina mahal na mahal din niya ang ina. At ayaw na ayaw niyang nakikitang lumuluha ito."I'm, sorry. Ma, please don't cry!" Hinaplos-haplos niya ang likod nito. Unti-unting tumahan ang Ginang."Steve, please. Don't ever think na gusto mong sundan ang asawa mo. Gusto mo bang susunod din ako ha! O, mas mabuti pang mauna ako sa iyo, to met your father, para magkasama na kami I'm happy to see him. At kung talagang balak mong sundan ang asawa mo, we are there para salubungin ka then we have a happy together there." "Ma, hindi, ayokong mangyari ito, ikaw na lang ang pamilya ko." "So, huwag kang makisang-ayon sa puso mo, bata ka pa. Baka meron pang mas magandang plano ang Diyos sa buhay, manalig lang tayo sa kanya ha anak." Steve just hug her mother hindi na siya umimik pa. Para hindi na mag-alala pa ito. Tumawag muli ang biyanan kay Steve, para sabihin huwag na siyang sumunod sa kanila susuduin na lamang niya sila sa airport. Someone help then para mapabilis ang kanilang pag-uwi. Steve agree to his mother in-law kahit na ayaw sana niya. Dahil ang gusto niya siya ang mag-uuwi sa asawa. Steve cannot anything. Kahit ang trabaho hindi magawa ng maayos his mind are blank. Ang asawa lamang ang laman nito habang nakaupo siya sa sopa. Tumunog ang telephone agad niyang sinagot ito."Hello," sabi niya sa matamlay na boses. "Steve, it's me your mother in-law." "Yes, Mommy." "Steve, nakapagdisisyon na ako na abo na lang ng asawa mo ang iuuwi ko. I'm sorry, Steve." Naikuyom ni Steve ang kamao."Mommy, bakit? How can I seen my wife. Gusto siyang makita kahit na ang katawan man lang niya. Sana hindi mo ginawa ito!" "Steve, I'm sorry. Para mapadali ang pag uwi namin kaya ko ito ginawa!"  Napaluha si Steve kahit na katawan nito hindi niya makita. Lola siyang nakadama ng sakit. So, painful his wife is dead tapos hindi pa niya makikita ito. "Steve, are you stil there?" "Yes," his voice are shaking. "I'm sorry again, Steve. Sana maintindihan mo ako. Don't hate me what I did." Umiling-iling si Steve ano pa nga ba ang magagawa niya tapos na."Sige na, Mommy." "Bye, Steve. Hintayin mo kami." Tatatango na lamang si Steve. Nang wala na sa kabilang linya. Yumugyog ang balikat niya. He crying again. Sana nagbibiro lamang ang biyanan sa kanya. Sa pagdating nila makikita ang asawang nakangiti sa kanya. Napaluha ang ina ni Steve habang nakatingin sa anak. Hinayaan lang niya ito dahil alam kung ano ang nararamdaman. Ilang araw lang umuwi na ang abo ng asawa ni Steve, mabilis na naiayos ang mga dapat para maiuwi ito. Manila International Airport kanina pa naghihintay si Steve at ang ina na dumating ang eroplanong kinalululanan ng abo ng asawa. Nang makitang lumapag na ang Philippines Airline, hindi mapakali si Steve, his heart beating so fast. After half hour nakita na niya ang ina ni Lisa, holding a white jar. Pakiramdam ni Steve sumisikip ang puso. Napapasabunot siya sa buhok. At napapakagat siya sa kamay. He don't know what to do. "Steve, please full yourself together, stay strong," paalala ng ina sa kanya. Nang makalapit na ang ina ni Lisa."Steve!" humagulgol ito at niyakap ang hawak na white jar. Lumapit si Steve sa biyanan."Mommy, enough crying, hindi maganda ito sa iyo, hindi ka pa lubusan magaling." Umiiyak na tumango ang ginang kay Steve. Dumating ang kapatid at ama ni Lisa."My daughter!" anito at niyakap ang asawa na ang mata ay mamasa-masa dahil pinipigilan nito ang luhang aagos.  "Steve, hold your wife!" ang biyanan babae inabot ang puting jar dito. Nanginginig ang kamay ni Steve na kinuha ito. When he hold it he hug the jar. At tahimik na umiiyak. At St Peter's Chapel, they laid the ashes of Steve's wife for three days. All their friends go. During those three days, Steve was just quiet, even though he was told to condole and be strong. He just looked at them. No words would come out to him. After three days inihatid na nila ang abo ng asawa sa seminary. Wala parin imik si Steve, hindi mo mababasa sa mata ang nais na gawin. Nang matapos ang libing agad na umuwi si Steve sa condo nila. Pero sinundan siya ng ina. Nag-aalala ito sa anak baka kung ano ang gagawin. Tahimik pa naman ito sa tatlong araw na lamay ng asawa. "Ma, bakit narito ka?" "Nag-aalala ako sa iyo, Anak." "Ma, okay lang ako, umuwi ka na para makapag-pahinga, alam ko pagod ka rin." "Puwede bang dito muna ako, para may kasama ka ha, Steve." "Ma, please. I want to be alone!" "Pero, Steve." "Ma, promise. Wala akong gagawin masama. Gusto ko lang talaga na mapag-isa. Thinking of her. Talk to her. After that okay na ako, Ma." Walang nagawa ang ginang kundi iwan si Steve."Promise me, Steve. Think positive." Tumango si Steve sa ina."Ingat, Ma, sorry hindi kita maihatid." "Mag taxi na ako, Anak." Tila hindi magawang maihakbang ng ginang ang paa papalabas ng bahay ng anak. Kung hindi pa siya hinawakan nito para alalayan na lumabas ay hindi niya magawa. She's so worried to him. "Ma, don't think anything about me, nasabi ko na sa iyo. Wala akong gagawin na ikakalungkot mo, I love you, Ma." Maluluha ang ginang na umalis. When her mother gone tinungo niya ang mini bar nila. Kinuha ang hard brandy. Gusto niyang malasing para kahit sandali lamang mawala sa isip ang asawang hindi man lang nakita, wala man lang paalaman man lang nothing at all. She's gone that way. He opened the brandy. He didn't even take a glass, he just drank it. Nothing to him, even as it seemed to cut his throat at the dryness of the hard brandy. when he had half done it. Steve feels dizzy and knows he's drunk already. And his face turned red. "Ahhh! Honey! Where are you? "He shouted."I miss you so much! "Why? Why?" Tinungga muli niya ang bote ng alak halos maubos niya ito ng bitawan na." Honey, come here!" He raised his hand, as if he was seeing his wife. "I know you are alive!" He stepped off to approach the wife he thought was still alive.

 

 

Chapter 5

Steve staggered to approach the visible wife standing at the sliding door to the small balcony. He was only a few meters away from here. And he would have handled it. But he suddenly fell to the floor because of his drunkenness. He didn’t even bother to stand up. He’s lay down there until he falls asleep. The sunshine of the sullen Steve is already high because he get hit by the sunlight. He held his hand up because he was dazzled. "Ohhh!" he overcame, as if a roller was rolling his senses in pain. "Shit!" he exclaimed. Only now has he been struck by that kind of intoxication. He also drank, but only slightly, so he was never hit by a hang-over. And this is what they say about hangovers now that he knows. He slowly got up and sat down with his head bowed so that his eyes rotated. He stayed like that for a while. When he can control himself, He got up and went straight to the bathroom to take a shower. Steve soaked in the shower because he could feel every cold drop of water on his head and body. The pain in the sinuses disappears. He was under water for thirty minutes. When he felt okay, he came out with just a towel. He didn't even bother to get dressed first. He went straight to the kitchen to brew pure coffee. for his hangover while he was making his coffee. Steve suddenly think his wife. And his imagination is moving, like when his wife is making their breakfast, cooking eggs, ham, hotdogs, and toasting bread, making coffee for him and milk for his wife. and enjoy their breakfast together. Steve was unaware of the tears running down his cheeks. Now he can no longer taste her cooking. His tears dripped from the coffee he made. He stared at it and saw his wife's face smiling at him."Lisa!" He pronounced the wife's name. Steve wiped his wet cheek, then walked back into the room to get dressed. Nagpalit ng pang opisina niya si Steve, kung dito lamang siya sa bahay nila. He's going crazy to think his wife. At baka makaisip pa siya ng masama sa sarili. Yes he can kaso naiisip din ang ina. He love her mother, kaya hindi niya kayang iwan itong mag-isa lalo pa't matanda na ito. Mabuti sana kung nagka-anak sila ng asawa bago siya iniwan nito. Para sana may mag-aalaga sa ina kung sakaling maisipan mawala rin sa mundo. Pag pasok palang ni Steve sa opisina. Ang kanyang mga empleyado makikita sa mga mukha nila ang lungkot. Nakikimsimpatya rin sila sa kanya. "Good morning, Sir." bati ng secretary niya."Sir, bakit pumasok ka na, nagluluksa ka pa?" dugtong pa nito. "I am bored sa bahay! Mas mabuting mag trabaho ako, para hindi ko naiisip ang asawa ko!" kanyang tugon. His secretary knows kung gaano kamahal ni Steve ang asawa. Noon kasing nangliligaw pa ang boss sa asawa, siya ang takabili ng bulaklak at cake. O, minsan nagpapa-reserve sa mga restaurant nakakainan nila. At nasasabi sa sarili ang suwerte naman ng babaeng ito. Mayaman, mabait, guwapo pa. At mahal na mahal siya ng isang Steve Velarde."Sige, Sir. Kung may kailangan ka tawaging mo lang ako." Tumango ang boss sa kanya at siya ay lumabas na. Steve make his mind and body para maging busy. Para hindi niya maalala ang asawa. Until midnight siya sa kanyang office. At ang gusto pa niya hindi na siya uuwi. But his hunger strike him, ngayon lang siya nakadama ng gutom, naalala niya alak lang ang laman ng sikmura mula kagabi. Tumayo na siya para lumabas at para narin kumain. Paglabas ni Steve ni Steve sa opisina niya napakunot siya noo dahil may ilaw pa sa decks ng secretary. Nilapit niya ito hindi umuwi ito."Bakit narito ka pa?" tanong niya. Napatayo agad ito."Sir, baka kasi may kailangan ka, eh. Kaya hindi pa ako umuuwi. Saka nag-iisa ka rito!" Sa tono ng pananalita nito may pag-alala rito. Napakunot muli ang noo ni Steve sa narinig na sinabi nito."Are you waiting for me? O, you care about me?" Nataranta bigla ang secretary niya sa sinabi. "S-Sir, hindi sa ganon, baka lang kasi may kailangan ka. Like pagkain mo, hindi ka kasi kumain ng lunch mo." paliwanag nito. "Okay, go home! And don't come tomorrow take a rest." Pagkasabi iniwan na niya ito. Napabuntong-hininga ng malalim ang secretary ni Steve. Galit yata ang boss sa kanya. Totoo ang sinabi nito kanina talagang she care about him. She have a crush on him noon pang bagong salta siya bilang secretary nito. Sino ba naman ang hindi magkakagusto rito. Sabi nga ng mga kasama niyang matagal sa trabaho. Napakabait ng kanilang boss. Nakita naman niya ito kaso hindi napigilan ang pusong magkagusto sa boss ng lihim. Ngayon biyudo na ito kay pag asa kaya siya? Napabuntong-hininga na lang ito at lumabas na rin. Sa isang Subway restaurant pumasok si Steve. He feels na gusto niyang kumain ng sandwich. Habang hinihintay niya ang kanyang order. He took his mobile phone nagdayal siya. Pero operator ang sumagot sa kanya, nagtaka siya kilala niya si Larry, hindi ito nagpapalit ng number o kaya mag-off ng cell phone man lang kahit nasa ibang bansa ito he use roaming."Bakit kaya?" nasabi niya. They called out his order Steve took it. He was just sitting down when he saw a couple outside holding hands. And they are happy to talking while walking. The woman looked at the subway and pointed it out. Steve saw the woman's face. He felt like he saw a ghost, but he could not move the body. Sa pagturo ng babae sa Subway restaurant, ngumiti ang lalaking kasama nito at tila ba ang sinasabi nito"Gusto mo ba" sa kasamang babae. Tumango naman ang babae. At masayang pumasok ang dalawa sa loob ng Subway. Steve eyes fix to them bawak hakbang ng dalawa alam niya. Hanggang sa counter para umoder. Nakatingin pa rin siya. Nang matapos sabihin ng dalawa ang kanilang kakainin naghanap ng mauupuan, tama naman na bakante ang katabing lamesa ni Steve. Nang dumaan ang dalawa sa kanyang tapat. Steve look at the woman. At nabanggit niya ang pangalan ng asawa."LISA?" Napalingon naman ang babae kay Steve. Ngumiti naman sa kanya ito. At tinungo na nila ang bakanteng lamesa. Magkaupo ng dalawa."Love, kilala mo ba siya?" tukoy nito ng lalaki kay Steve. "Hindi, Love. Bakit ba?" "Bakit mo siya nginitian kanina?" may bahid selos na sabi nito. "Selos ka naman agad, Love? Hindi ko talaga siya kilala sabi niya kasi. Lisa. Di ba palayaw ko kina Mama at Papa ay Lisa? Lisa, lang naman ang sinabi. Eh, Monalisa ang pangalan ko malayo. Huwag ka na nga lang magselos. Alam mo naman na mahal na mahal kita!" "Kaya nga, Love. Bakit alam ito?" "Hayaan na natin siya baka lang he mistake ba." Dinig na dinig ni Steve ang usapan ng dalawa. Hindi raw siya kilala ng babae. Pero bakit magkamukha sila ng asawang si Lisa? Ano ito her late wife have a twin sister? Wala naman silang alam. Gulong-gulo ang isip ni Steve napatingin siya sa dalawa na sweet na sweet sa isat isa. Dahil sa nakikita nagmamadali siyang lumabas ng Subway. Nakalimutan niyang siya ay nagugutom.

 

 

Chapter 6

DEMERETSO SA BAHAY niya si Steve, gusto sana niyang sundan ang babaeng kamukha ng asawa, kaya lang pakiramdam niya nakakadama siya ng selos kahit hindi tama sa nakikitang kaswetan ng dalawa. And he think na ang asawa ang babaeng iyon. Tinungo ang kusina para tignan kung meron makakain. When he saw the coffee he make it this morning. Kinuha ang tasa para itapon ang laman nito. Napatingin siya sa itatapon kape, suddenly his wife face appear."Ano bang pinapahiwatig mo, Lisa?" aniya ang mukha nito ay ngumiti sa kanya. Binitawan ni Steve ang tasa at nagmamadaling lumabas. He think na meron ibig sabihin ang ngiti nito. Nagmamadali niyang tinungo ang Subway Restaurant, baka sakaling naroon pa ang babaeng kamukha ng asawa. Kaso pagdating niya wala na ang dalawa."Damnit! Ang tanga ko talaga. Dapat hinintay ko silang matapos kanina, para sundan at alam ko kung saan sila nakatira," panisi niya sa sarili. Parang gusto niyang sumigaw. Ano ito pinaglalaruan ba siya? Ano ba talaga ang nangyari sa asawa sa America? Talaga bang patay na ito? He's clueless dahil hindi niya nakita ang katawan ng asawa baga ito pinaabo ng ina. May tinatago ba ang biyanan babae sa kanya? Ang isip niya ay punong-puno ng katanungan. Bukas pupunta siya sa bahay ng magulang ni Lisa. He's so disappointed to go back to his house. Steve thinks a lot in bed, especially about the woman who looks like his wife, whom he saw earlier. Is it the wife, or does she merely resemble her? Are they identical twins? And who is this mysterious woman? Steve sat up in his bed, exclaiming, "Ahhh!" The mind is agitated. He got to his feet and walked over to the mini bar to drink some wine. Now he took a glass and began translating till he required it. He wished to forget what he had seen previously, even if only for a brief while in his thoughts. He will not get drunk. He despises the hangover and doesn't want to deal with it any longer. He only drinks when he needs to sleep. When Steve felt that the alcohol had affected his body, he went back to his room and laid down. After a few minutes, he fell asleep. Kinabukasan maaga palang tinungo na ni Steve, ang bahay ng mga biyanan. Pinapasok naman agad siya ng kasambahay. Pagkaupo sa sala dinalhan siya ng maiinom na fresh orange juice."Salamat," aniya rito. Tumango lang ang kasambahay at umalis na. "Oh, Steve. Napadalaw ka?" Tanong nang biyanan lalaki ng makita siya nito sa sala habang pababa sa hagdanan. Napatayo agad si Steve ng makita ito."Magandang umaga po," bati muna niya."Yes, Dad." Nang makalapit ang ito sa sala."May kailangang ka ba? Maupo ka." "Meron sana, Dad. Si Mommy po?" "Pababa na siya, may kailangang ka ba sa kanya, Steve?" For Steve, no more wandering around. It's important for him to know the truth. Actually, Dad, I'd like to speak with you and Mommy." "About, Lisa?" "Yes, Dad." Nakitang naging seryoso ang mukha ng biyanan lalaki ni Steve. "Don't tell me you're going to get married right away, Steve. My daughter just died! " In the tone of his speech, there was mixed anger. "No, Dad. You know naman na mahal na mahal ko ang anak ninyo. Mag-aasawa ng iba? I never thought that." "I thought ito ang sasabihin mo, dahil hindi ako papayag, you must wait when the time is come!" Naging malumanay na ito mag-salita. Naiintindihan naman ni Steve ang biyanan. Yeah Lisa is just dead. Pero totoo kaya ito? Bigla niyang na isip baka namalikmata lamang siya kagabi dahil namimis ng sobra ang asawa. Baka hawig lang nito ang babae. Huwag na kaya niyang sabihin."Damn you, Steve. Hindi ka nag-iisip!" pagalit niya sa sarili. Pero narito na siya hindi naman siguro masamang magtanong. "Oh, ang seryoso naman ng usapan ninyong dalawa?" Ani ng ginang habang pababa ito sa hagdan. Tumayo muli si Steve."Magandang umaga, Mommy," kanyang bati." "Magandang umaga rin sa iyo, Steve. Ano bang pinag-uusapan ninyo?" "Nothing, Hon. Just a small talk." The lady sat down next to the husband. "I see, Hon. So what now?" The father-in-law turned to Steve. "Now you can tell us, what is your purpose, Steve?" Steve sighed secretly. Somehow, he felt nervous. Well, po. I saw someone yesterday: Mommy and Daddy. And I couldn't believe it when I saw her." Will he do it right? Na sabihin ang nakita Bahala na. "You saw what, Steve? "The lady asked immediately. "Lisa, Mommy!" he said, straight up. "What? Steve, you're insane. Perhaps you're just hallucinating. What do you see?" "No, Mommy. Gising na gising ako nang makita ko ang babaeng iyon." "You mean I am lying? To tell you all, na patay na si Lisa, ha. Steve!" Ramdam ni Steve na pinipigilan ng biyanan babae ang galit."No, Mommy, hindi iyan ang ibig kung sabihin. I mean is kung meron bang kakambal ang asawa ko." Nagkatinginan ang mag-asawa. May pagtataka sa mukha nila."Twin? I think wala dahil nakita kung iisa ang pinakita sa akin na anak ko sa hopistal noon!" "But, Mommy. Sino iyong nakita ko? Kamukhang-kamukha ng asawa ko?" "Did you speak to her?" O, nagpakilala ka ba sa kanya na asawa mo siya, Steve?" "No, nasambit ko lang ang pangalan ng asawa ko, nong dumaan sila sa harapan ko. At narinig ko lang sa usapan nila ng kasamang lalaki. Na hindi niya ako kilala." "Bigyan mo kami ng ebidensya, Steve. Para maniwala kami sa iyo?" ang biyanan lalaki. Dahil kahit sila wala silang alam na meron kakambal ang anak nilang si Lisa. "Kung ganon po ako ay magpapaalam na, Mommy, Daddy." Tumayo na siya. "Wait, Steve. I gave you something; it's your wife's belongings." Tumayo na ang ginang tinungo ang hagdan. Umupo muli si Steve. At ininom ang natirang juice sa baso. Mabilis lang itong umakyat sa silid nila sa pagbaba."Steve, heto ang wedding ring at engagement ring ni Lisa, iyan lang ang nakita sa katawan niyang nasunog. Id, credit card, at ano pa na dala niya ay nasunog lahat, maliban sa dalawang iyan." Kinuha niya ito at tinignan yes, her wife things."Thank you, Mommy, I need to go now. Dad, maiwan ko na kayo!" "Okay, drive carefully, Steve. You know hindi natin alam ang aksidente ay isang kisap-mata lamang ito like your wife." "Yes, Dad. Thank you for reminding me that." Nang wala na si Steve, napabuntong-hininga ang mag-asawa. Alam kasi nilang mahal na mahal nito ang kanilang anak."Anong masasabi mo sa kanyang sinabi, Hon," tanong ng ginoo sa asawa. "Hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko, Hon. Pero kung mapatunayan niya sa atin na kakambal nga ni Lisa ito. What we gonna do, Hon?" "Let's wait, sa gagawin ni Steve, Hon." As Steve drives towards his office, he looks at the small box given to him by his mother-in-law. And he was sighing. Her wife is really dead. So the woman he sees is supposed to be his wife's twin. Because his wife is no longer in this world. Pagkatapos ng opisina niya si Steve. Deretso siya sa Subway restaurant kung saan una niyang nakita ang babaeng kamukha ng asawa. At nagbabakasakaling makita muli ang babae. Pero nabigo siya kahit na inabot pa siya ng madaling[1]araw sa labas ng Subway. Ganon ang naging rotation ni Steve, opisina at sa Subway restaurant siya tumatambay. Araw-araw siyang bigo na makita ang babae o ang lalaking kasama man lang nito. Lumipas ang mga araw maging ang mga buwan still hindi niya nakita ang babae. Para na nga rin naging tahanan niya ang Subway restaurant. Dahil gabi-gabi siya rito. Pati staff nagtataka kung bakit siya nakatambay dito. Nakakaramdam nang pag give-up si Steve. Kagaya ng sinabi ng biyanan babae. Baka nagdedeliryo lamang siya ng gabing iyon dahil kamamatay lang ng asawa."Last na ito, hindi na ako babalik pa rito," aniya. Tinapos lang niyang kainin ang sandwich na inorder. When he finish tumayo na siya. But Steve suddenly freeze for one second dahil nakita niya ang nais makita dumaan ang babaeng kamukha ng asawa."She's?" Patakbo pa nga siyang lumabas, at napatingin ang mga tao sa kanyang ginawa. Steve ran fast over her. The woman was alone. "Miss, excuse me?" he said quickly. The woman looked at Steve. Her eye asks. "Do I know you? When the woman look at him. Steve, heart beating so fast. That's how he felt when he first saw and met Lisa.

 

 

Chapter 7

Steve breathed quietly, attempting to slow down his heartbeat. His heart is pounding so hard right now. Now that he was in front of the woman. "Bakit po, Sir?" magalang na tanong ng babae kay Steve. "Pasensiya ka na, Miss. Akala ko kasi ikaw iyon kakilala ko," alibi ni Steve. "Okay lang, Sir. Kung ganon maiwan na kita," hahakbang na sana ang babae. "Miss, sandali lang," awat ni Steve. He must do something para makilala ito."Puwede bang malaman kung ano ang pangalan mo?" Ngumiti ang babae."Sir, style mo bulok." Natawa si Steve, sa sinabi ng babae get niya ang sinabi nito."Maybe yes. I'm Steve Velarde." Mabilis sabi niya at nilahad ang kamay sa babae. Napatingin lang ang babae sa kamay ni Steve. Alam niyang nagdadalawang isip ito kung makipagkilala ba ito sa kanya."Don't worry, Miss. I'm not a bad person kung ito ang iniisip mo." "Wala naman sa itsura kung masama ang isang tao, meron nga diyan kaguwapo at kaganda pero mga mangloloko pala di ba, Sir?" "Yes, I'm agree with you, Miss. Para maniwala kang I'm good not a bad person." Kinuha niya ang wallet at cell phone."Hawakan mo ito para maniwala ka." Sa tingin ng babae nagsasabi ng totoo ang lalaking kaharap."Ano bang gusto mong malaman sa akin, Sir?" "Your name," walang gatol na tugon ni Steve. "Okay, I'm Monalisa Revilla." Ngumiti si Steve."Nice to meeting you, Monalisa." Binulsa muna ang hawak na wallet at cell phone, saka inilahad muli ang kamay sa babae. "Ang kulit." Pero kinuha nito ang kamay ni Steve."Nice meeting you too, Sir." When they were handcuffed Steve feels the same when he meets his wife. The electricity between their hands is too strong. Hinila bigla ni Monalisa ang kamay. Oo, siya rin parang dinaanan ng kuryente ang palad niya paakyat sa braso. Dapat hindi niya madama ito ng may asawa na siya. At pakiramdam niya nagkasala siya sa asawa."Ma... maiwan na kita, Sir." Nautal na siya kailangan niyang makalayo sa lalaki, isa itong malakas na tukso. Mabilis siya naglakad papalayo rito. Steve just let the woman get a little farther away from him so that she wouldn't notice that he was going to follow her. When the woman was quite far away, Steve walked fast to catch up with it. And when he saw her enter a coffee shop, he waited for her to come out. It was only a matter of time before the woman came out with the man with her at the Subway restaurant. Magkahawak kamay ang dalawa habang naglalakad. Ewan ba ni Steve he feel really jealous kahit na hindi tama. Sinusundan niya ang dalawa hanggang sa sumakay sila ng jeep, mabilis na tinungo ni Steve ang kotse na nakaparada sa hindi kalayuan.  Bumaba ang dalawa sa may Manggahan St. Steve park his car in one side mabuti na lang kahit papaano may naparadahan siya. Nang makitang naglakad papasok sa isang iskinita ang sinundan. Bumaba agad siya sa sasakyan niya, at lihim siyang sumunod sa dalawa. Sa isang up and down na bahay pumasok ang dalawa. Lumapit si Steve sa bahay. Ngayon talagang napatunayan na hindi nga ang asawa ito. Steve's mind kept asking, Who is she? And does the woman have a relationship with the wife? Are they still twins? He wanted to knock on the door to talk to the woman. But he thinks he needs to control himself. It is not yet time to know the truth. He needs to know this woman first. Yes, he will find a way to get closer to it. Steve stayed up until the morning. He is afraid that if he sleeps, he would miss the woman. He took a look at his wristwatch. Six am. He stretched out his hand. Because he hadn't slept all night, he moved his head left, right, to wake up his spirit. He was becoming bored after an hour. "Ahhh! Isn't she leaving? Or is she unemployed?" Steve wonders. After five minutes, Steve's impatience disappeared because he saw the woman. Standing on board of the jeep He would have liked to approach it or offer to take her where to go, but he couldn't because her husband was with her. Is it her husband, or someone else? I sincerely hope not. Steve wishes the man was her lover or at the very least a live-in companion. He followed the jeep in which the two were riding. And the woman came down first. It only took five minutes to walk to a restaurant and enter. Steve parks his car in the restaurant's parking lot. He was just as hungry. and remembered that he didn't have dinner last night. Steve stood outside the restaurant. He read what they offered. It is just right because it has breakfast offered. Some restaurants only have lunch and dinner. He went inside. He looks around. He thinks it's okay here. Nice setting. The waitress approached him."Good morning, Sir," she greeted him with a smile. Steve smiled at it as well. "Good morning," he replied. "Sir, may mga kasama ka ba?" tanong nito. "No, I'm alone." "This way please, Sir." Sa isang pagdalawang lang na lamesa umupo si Steve.  The waitress handed the breakfast menu to Steve. He looked at it. I want eggs Benedict. And Fresca breakfast, and I want black coffee,"he felt so hungry, so he ordered two. "Wait for awhile, Sir." Nang wala ang waitress. Steve eyes look around, nais niyang makita si Monalisa, kung dito ba nagtratrabo, baka naman bumili lang ng pagkain nila. He wish na sana she work here, para may chance siyang mapalapit sa babae. Nang makita niya ang nais na makita, awtomatikong napangiti si Steve. And yes she's wearing a uniform. Habang nagpupunas ng lamesa si Monalisa, pakiramdam niya may matang nakatingin sa kanya. Pasimple niyang tinignan ang mga taong naroroon. Nang makita ang isang lalaki sa hindi kalayuan sa kanya."Siya?" aniya siyempre namumukhaan niya ang lalaki. Bigla siyang nakadama ng kaba. Paanong hindi siya kakabahan kagabi magkausap sila. Ngayon narito ito sa restaurant kung saan siya pumapasok. Tumingin siya muli sa kinarooonan nito. Tamang nakatingin din ito sa kanya, nginitian at tinangohan siya nito. Nataranta tuloy siya at hindi na tinapos ang ginagawa. Naglakad siya patungong kusina at tamang tapos ng lutuin ang order ni Steve. "Monalisa, serve mo ito sa table two." Kinuha nito ito nilagay sa try."Table two, sa kanya ito?" Kinabahan na naman siya, bakit ba siya kunakabahan? Eh, hindi sila magkakilala. Hindi naman niya puwedeng tanggihan ang pag serve. Pag ginawa ito tanggal agad siya sa trabaho. "Hoy! Monalisa, bakit nariyan ka pa, ha?" puna ng cook. "Akala ko kasi meron pa," alibi na lang niya. "Wala na sige dalhin muna, baka lumamig pa iyan." Kaagad naman tumalima si Monalisa. Todo kabog ang dbdib habang papalapit sa table two. Lihim siyang napabuntong[1]hininga, ng isang hakbang na lang para marating ang lamesa ng lalaki, inihanda niya ang matamis na ngiti sa labi. Pagkalapit niya."Sir, your order." Inilagay sa lamesa ito. Steve looked at the woman. She's so much closer to him. And he thinks the wife is alive because they are no different from the woman. They look the same, even with her smile. Like his late wife's smile, Steve closes his eyes lest he can't hold back hugging and kissing the woman. because he really missed his wife. Now the woman was in front of him again. My gosh, she really looks like his wife. The only difference between them is in the voice. The woman's voice is so sweet. Lisa has a bossy and classy voice.

 

 

 

Chapter 8

HINDI INALIS NI STEVE, ang mata kay Monalisa. He wish na sana ang asawa ito and she got amnesia nang maksidente ito. Kaso hindi eh, maliwanag pa sa sikat ng araw ang katotohanan hindi ang asawa babae. At ngayon lang niya napansin magkamukha nga sila pero magkaiba ang kutis ng dalawa. Ang asawa kay puti at makinis ang balat nito. Samatalang si Monalisa may pagkamorena. Nang matapos si Monalisa, sa ginagawa."Sir, enjoy your breakfast!" Tatalikod na sana siya ng magsalita ang lalaki. "Kumain ka na ba ng agahan? Kung hindi pa sabayan mo ako, Monalisa," sabi ni Steve rito. Hindi na nagtaka si Monalisa kung alam nito ang kanyang pangalan, ang taas ng memorya ng lalaki. Dahil minsan lang niya nasabi ang pangalan. Pero siya naalala ba niya ito."Sir, Steve. Kahit na hindi pa, pero bawal po kaming kumain kasama ang customer. Lalo pa kung naka-uniform kami." Ngiting-ngiti si Steve nang marinig ang pagbanggit ni Monalisa sa pangalan niya."I'm glad that you still remember may name." Ngali-ngaling batukan ni Monalisa ang sarili. Oo nga naman kahit siya hindi nalimutan ang pangalan nito."Oh, nasabi mo sa akin di ba?" ano pa nga ba ang sasabihin niya, hindi naman puwedeng magdadahilan pa siya."Enjoy, your food. Sir." Mabilis ang ginawang paghakbang ni Monalisa para makalayo agad siya sa lalaki. Sa utility dumeretso si Monalisa. Pagkasarado sa pinto napahawak siya sa dibdib. Because her heart beating like crazy."Ahhh! Tama na!" awat niya sa pusong kaybilis nang pintig nito."Monalisa, hindi ka dapat makadama ng ganito sa lalaking hindi mo kilala." Napahawak ang isang kamay sa isang kamay. At nasalat ang sing-sing na nasa palasingsingang. Tinaas ang kamay at tinitigang ang daliring may sing-sing. Isa itong wedding ring. Oo meron sila ni Archie nito bilang tanda na sila ay mag-asawa na. Nagsasama sila bilang mag-asawa, nagsumpaan sa harap ng altar. But they're not yet married for real. Pero para kay Monalisa, they already married. They will get married, nag-iipon pa sila, noon gusto niyang pakasal na lang sila sa huwes. Kaso ayaw ni Archie, he want to gave her a beautiful wedding sa simbahan. Alam ni Monalisa na mahal niya si Archie. Pero bakit ganito siya sa lalaking iyon. Marami naman nagpapalipad hangin sa kanya wala naman siyang nadama na kahit ano sa mga ito. Minsan nga napapaaway si Archie dahil dito. Nagpakawala muna siya ng malalim na buntong-hininga bago lumabas."Huwag mo na siyang pansinin pa, Monalisa. And forget him dahil hindi mo naman kilala ito," aniya sa sarili. Paglabas ni Monalisa sa utility sinalubong agad siya ng manager."Saan ka ba ng punta ha? Alam mo na ngang may customer tayo ha!" Paangil niyang sabi. Alam ni Monalisa na may mali siya."Sorry, Sir." "Sige na pumunta ka na doon, gawin mo ang trabaho mo ng maayos." "Opo, Sir." Nagmamadaling iniwan ni Monalisa ang boss. At that moment, Steve had finished eating, and his eyes were rolling. "Where is he now?" Monalisa was the one he was referring to as he stood up as he headed to the counter to pay the bill. When he finished paying, Steve couldn't leave. His heart wanted to see Monalisa before he left. This is what his mind says; see her before he goes. Patago-tago naman si Monalisa, kagaya ngayon nasa isang gilid siya at nakikita ang lalaking tila may hinahanap. Pakiramdam niya siya ang hinahanap nito. Ayaw niyang magkaroon ng ugnayan dito. At sa tingin niya, well maging asyuming siya. May gusto yata ito sa kanya. Kung malaya lang siguro siya hindi siya tatanggi kung mangligaw ito sa kanya. Sa tingin niya rito may sinasabi sa buhay at tipong hindi manloloko ang itsura. Patingin-tingin siya sa side baka kasi makita siya ng boss nila lagot na siya you are fired ang sabihin nito sa kanya. Steve came out of the restaurant with a heavy foot because he didn't see Monalisa. He looks at the restaurant. "I'll be back, Monalisa," he whispered. Nakahinga ng maluwag si Monalisa ng makitang umalis na ang lalaki. Kanina kasi parang ang sikip sa loob nang restaurant para sa kanya."Sinong tinataguan mo?" Napapikit si Monalisa ng marinig ang boses boss. Inihanda ang matamis na ngiti bago humarap dito."Sir, naghihintay lang ako ng tawag," alibi niya. Pinaglakihan siya ng mata nito."Make sure, na iyan ang ginagawa mo ha." Alam ni Monalisa na mainit ang mata ng boss sa kanya. Dahil kay Archie, ito kasi ang nag rekomenda sa kanya, dahil magkaibigan ang dalawa."Oo naman, Sir. Sino naman ang tinataguan ko?" "Go now what are you doing here?" Dali-daling umalis sa puwesto niya si Monalisa. Umuwi muna sa bahay niya si Steve para maligo, at pagkatapos pupunta siya sa opisina niya. Habang nagmamaneho siya his phone ringing."Oh, si Larry," agad na sinagot ito."Sa wakas binuksan mo rin iyan cell phone mo," bungad niya. "Pasensiya ka na, Steve. Naging busy lang kasi rito. This few months."  "Talaga? Ang tagal mo naman naging busy, Larry. Hindi mo man lang naiisip ang iniwan mo rito. Akala ko pa naman agad kang babalik dito. I think you're enjoying your long vocation there." "Sorry talaga, Steve. But soon uuwi na kami. At babawi ako. So, kamusta ang project?" Napakunot-noo si Steve sa sinabi ni Larry na kami."Doing well naman ang project. Wait ano iyon kami na tinutukoy mo? Sino, Larry? Your family?" Sa tingin niya hindi ang pamilya ito dahil never pang umuwi sa Pilipinas ang mga ito. "Steve, sorry kung hindi kita naimbita sa kasal ko. So, kami ng asawa ko ang uuwi na." "What? Are you serious, Larry? " He was a little shocked to hear it. Because suddenly, he got married right away. "I am so serious, Steve. I will not miss the opportunity if I have found the woman I will love. Not anymore, Steve. I will lock her up forever. " "Okay, congrats. You are deceived. If you tell me earlier, maybe I can go there to attend your wedding, Larry." "It's urgent, Steve. I can't wait any longer. You know, it's necessary to catch up on the trip, "Larry laughed at the last thing he said. Steve laughed too. We're still young, Larry. You don't have to chase it." "We are in our thirties already. Our age is beyond the calendar, Steve. Bye, I'll see you soon. I just called to let you know I'm still alive." "Crazy, go ahead and enjoy your happy moments with your wife, Larry. Bye! " When they've finished conversing, he's thrilled for his friend because he's finally met his woman. How about him? He's been so lonely for a year. And he quickly remembered the first anniversary of his wife's death. Naghahanda na si Monalisa para umuwi, dadaanan pa niya si Archie sa coffee shop. Biglang tumunog ang cell phone tignan kung sino ang tumatawag."Si Archie," sinagot agad ito."Hello, Love!" "Love, huwag ka ng pupunta sa shop, wala na ako roon." Ngumiti si Monalisa baka susunduin siya nito."Sige hihintayin na lang kita rito, Love." "Ah, Love. Mauna ka nang umuwi, niyaya kasi ako ni Jong, sa bahay nila alam mo na di ba?" Dismayado si Monalisa sa narinig at gusto niyang magalit. Bad influence kasi ang kaibigan si Jong, babaero pa ito kung minsan nadadamay si Archie."Sige, maaga kang uuwi, ah," nasabi niyang maaga itong uuwi pero alam niyang bukas na ito babalik. Kung uuwi na siya mag-isa lang siya sa bahay nila walang gagawin maaga pa maboboring lang siya. Kaya ipinasya niyang mag widow shopping muna. Pang tagal stress ba. sa Mall Of Asia siya pumunta, dito kasi maraming mapuntahan at makikita ang dagat maganda sa gabi rito. Habang naglalakad siya sa loob ng mall napadaan siya sa sinehan. Tinignan kung ano ang palabas. Gusto niya ang showing na pelikula John Wick Three. Kaya pinasya niyang manood muna tutal naman wala si Archie bukas pa uuwi iyon sigurado siya. Bumili siya ng ticket tamang-tama mag-uumpisa palang ito. After a minute the movie started. Kampante na nakaupo si Monalisa, she feel so comfortable. Suddenly someone asking her."Miss, this seat is taken?" tanong nito. "Hindi," tugon niya na ang mata ay nasa big screen nakatutok. Wala namam siyang pakialam kung sino man ang uupo sa tabi niya. Ang importante sa kanya ay manood. "Thank you!" umupo na ito."Bakit nag-iisa ka lang, Monalisa?" Monalisa's eyes expanded, and she became jittery. Is it a tense or a happy heart? She recognizes the voice as Steve's. What brings him here? The atmosphere surrounding her shifted abruptly.

 

 

Chapter 9

HINDI MAPAKALI si Monalisa sa kanyang upuan, kahit na ang mata ay nakatutok sa sceen."Sinusundan ba niya ako?" tanong niya sa sarili. Steve takes advantage of the opportunity to be near her. With the popcorn in his hand, he asked, "You want?" When he noticed Monalisa exiting the restaurant, he followed her. He wants to eat at the restaurant. Also, to visit the lady. But as she came out, he followed her. He was relieved to find that she had entered the movie on her alone. He had assumed he was waiting for her husband earlier, but he was mistaken. She was by herself. That is why he purchased his ticket in order to be closer to her. "Salamat!" Hindi naman niya matanggihan ito dahil wala siyang idadahilan. Kumuha siya ng isang piraso. Steve does nothing except stare at her. He took her hand and slid the popcorn container into it. "Take that; it's for you." When Steve grabbed Monalisa's hand, she had no idea how she felt. It tickled her heart, and she could feel it. She shouldn't have felt because Archie was already there in her heart. Suddenly, he was confused about her feelings. Both of them were silent as the show came to end."Let's eat first, Monalisa?" Steve said when they come out of the theater."I need to eat something I'm really hungry now!" Napakunot ng noo si Monalisa. Kung maka anyaya itong si Steve sa kanya parang magkasama sila eh. Tinignan niya ang relo mag-aalas nuwebe na pala."Ha-eh, salamat pero kailangan ko nang umuwi gabi na, baka wala na akong masakyan papauwi," alibi niya pero anytime naman maraming masasakyan na jeep kung wala man no choice siya kundi mag-taxi. "No problems ihahatid kita sa inyo, Monalisa." Offer niya rito. "Sorry, pero hindi na ako malaya pa." Kailangan niyang sabihin ang totoo rito para hindi siya nito kukukitin, nararamdaman naman niya na meron itong gusto sa kanya. Masasabi na niya ito. Aba kahapon nasa restaurant ito ngayon naman dito sa sinehan. Tanga na lang ang hindi makahalata sa kilos nito. "Monalisa, wala tayong ginagawang masama, kakain lang naman tayo at ihahatid kita sa inyo pars hindi ka gabihin that's all." Talagang makulit ang lalaki. Kailangan niyang malaman kung ano ba ang porpoise nito sa kanya bakit nakikipagpalit ito sa kanya. Kahit na alam na niya ang dahilan nito."Puwede bang magtanong?" "Sure, sasaguting ko ang bawat tanong mo, pero kumain muna tayo. Deal, Monalisa?" Napabuntong-hininga si Monalisa."Sige," tugon niya bakit ba hindi niya maindihan ito? Sa isip na lang niya ito na ang huling pagkikita nila kahit na pupunta pa ito sa restaurant na pinagtratrabahuan hindi niya ito papansin. "Saan mo gustong kumain, Monalisa?" tanong ni Steve. "Kahit saan puwede naman." "Okay." Tamang tumapat sila sa Kuya J restaurant."Here do want?" "Ikaw ang bahala, Steve." Naunang pumasok si Steve sa loob nakasunod naman si Monalisa. Lumapit ang waiter sa kanila."For two, please," ani Steve. Mabilis lang ang pagdating ng order nila dahil wala ng gaanong tao. Steve put a food to Monalisa plate."Eat all, para naman tumaba ka," biro niya sa huling sinabi. Para sa kanya okay na ang katawan nito. Napatitig si Monalisa kay Steve. He's so sweet masasabi niyang napakasuwerte ng girlfriend O asawa nito if he have. Tumingin si Steve sa kanya iniwas agad mata sa pagkain binigay nito tinuon ang tingin. Naalala niya si Archie he never did that to her, na lagyan ang plato ng pagkain niya tuwing sila ay kumakain sa labas. Siya yes ginagawa niya ito kay Archie. "Eat, Monalisa. Para mabilis tayong matapos, baka hinihintay ka na niya sa bahay ninyo." Gustong isagot ni Monalisa na wala ito ngayon sa bahay nila nasa kaibigan ito nakikipag-inuman. Sinunod na lang niya ang sinabi nito sumubo na siya. "Good girl!" May ngiting sabi ni Steve. Tahimik silang kumakain hanggang sa matapos sila. Steve pay the bill at agad na silang umalis. Habang nasa kotse na sila. "Now, puwede ka nang magtanong, Monalisa?" pukaw ni Steve dahil tahimik ang kasama. Tumingin si Monalisa kay Steve."Bakit mo ginagawa ito?" tanong niya. "Ginagawa ang aling, Monalisa?" alam ni Steve kung ano ang ibig sabihin nito but he want to talk her longer, kaya binalik niya ang tanong nito. "Ano ba ang dahilan mo, bakit ka lumalapit sa akin, Steve?" "Need ba ang dahilan, Monalisa?" "Oo, may gusto ka ba sa akin?" pranka na niyang tanong. Steve smile."If I say yes, maniwala ka ba?" Monalisa heart start beating fast, kanina normal lang ito pero ngayon iba na ang galaw."Bakit ako? Meron na akong asawa." Tinaas ang kamay na meron wedding ring."Heto ang ebidensya na married na ako." "I know, pero hindi ko mapigilan ang sarili ko na magkagusto sa iyo. When I see you, sabi ko, I will love that woman like what I did to my wife. " Nanglaki ang mata ni Monalisa sa sinabi nitong wife."Asawa mo? Teka niloloko mo ba ako, may asawa ka na pala. Gusto mo ba akong maging kabit mo. Grabe ka naman, Steve?" Steve laughed at Monalisa's reaction. It's as if she's jealous. Let's turn it around on what you said, Monalisa. I want to be your mistress." "ANO?!" napalakas niyang sabi. Steve laugh so hard. "Anong nakakatawa, Steve?" "Ang cute mo kasi!" Ewan ba ni Monalisa, pero kinilig siya sa sinabi nitong cute siya."Nakakalito kang kausap, Steve." "You said, kasal ka na? Then me biyudo ako. Totoo ang sinabi ko. I like you, Monalisa." Hindi napigilan ni Steve ang sarili ginagap niya ang kamay nito. Sa ginawa ni Steve nakadama ng libo-libong kiliti at kuryente sa katawan si Monalisa. Hinila ang kamay na hawak nito. Ayaw niya sa nadarama hindi tama ito bakit ganon? Bakit?  "Sorry, Monalisa. I can't control myself." Hindi na sumagot si Monalisa sa labas ng bintana siya nakatingin. Baka pagtumingin siya kay Steve ipagkanulo siya ng isipan. Sino ba ang hindi magkakagusto rito. Nasa kanya na yata ang hinahanap ng isang babae. Masasabi niyang suwerte ang asawa noon buhay pa ito. Hanggang sa nakarating sila sa lugar nila Monalisa. Nagtaka naman si Monalisa bakit alam ni Steve kung saan siya nakatira, hindi naman niya sinabi kung saan siya nakatira dahil kanina nag-uusap sila. Steve read her mind. "The other day I followed you, so I know where your house is, Monalisa." "Are you my stalker?" "I can say, yes I am, Monalisa." "Bakit, Steve?" "I already said that. I want you, and I want you to be part of my life. I'm not kidding, Monalisa." Napailing si Monalisa."Sorry, pero hindi ko maibibigay ang gusto mo, Steve. Ayokong magkasala kay, Archie." "Oh, Archie. His name Is he good to you? He treats you well." "Yes, and he loves me." And I love him too!" Monalisa's direct response Steve will nod. Yeah, he knows it."We can be friends, right?" "Hindi, Steve. Sana ito na ang huli natin pagkikita. At please lang huwag ka nang pumunta sa restaurant."Pagkasabi niya ito mabilis na sitang bumaba sa kotse nito. Steve just looked at Monalisa, who was walking away. “I won’t give up, Monalisa. No! “ Steve wondered why he was saying this. Did the woman already tell him that he already had a husband? Is he really that desperate to get close to it? If he succeeds, he will destroy her family. Maybe the two have children. “Damnit!” he said. But this is what his heart cries out for. And he has a reason why he does it: to find out what it has to do with his estranged wife, Lisa. Is it impossible for two people to look alike without a relationship? If he knows everything, then he will let the woman be with her husband. And he will just let fate decide what will happen in his life. If he finds another woman to make him happy, why not? He will accept it from his heart. Kapapasok palang ni Monalisa sa pinto. Isang malakas na sampal ang sumalubong sa kanya."Ahhh!" sigaw niya,"Bakit? Archie?" hinawakan ang pisnging nasaktan.

 

 

Chapter 10

”A-anong kasalanan ko, Love?" mangiyak-ngiyak na tanong ni Monalisa kay Archie. Wala naman siyang ginawang masama bakit sinampal siya nito. ”Uwi ba ito nang matinong babae ha, anong oras na? Di ba seven ang labas mo, alas diyes na, saan ka ba nagpunta? May nakadate ka ba, ha?!" Kinabahan si Monalisa dahil lasing si Archie. Iba pa naman ito kung nalalasing. Hindi niya puwedeng sabihin na Oo may nakadate ako."Wala, akala ko kasi hindi ka uuwi kaagad kaya naglakad-lakad muna ako sa mall." "Hindi uuwi. Eh, bahay ko ito." "Love, pahinga na tayo." malambing niyang sabi saka hinawakan ang braso nito para kumalma ito sa nararamdaman galit. Tinabig ni Archie ang kamay ni Monalisa."Matulog? Hindi mo ba ako pakakainin ha, nagugutom ako!" "Sana sinabi mo sa akin na uuwi kang kakain, para nakapaghanda ako, Love!" katuwiran niya ngayon lang kasi ito umuwi ng maaga galing sa kaibigan. ”Lintik naman, oh!" pasigaw nitong sabi. ”Love, ano ba huwag kang sumigaw, nakakahiya sa mga kabit bahay natin," awat niya rito. ”Wala akong pakialam sa kanila, ano hindi mo ba ako gagawan nang makakain ko?!" Walang alam na mailuluto si Monalisa, dahil paminsan-minsan lang kasi sila nagluluto. At kung magluto pa sila ay bibili muna sa labas ng maluluto. Tinungo ni Monalisa ang kusina para tignan kung meron nakatagong delata o noodles man lang. Binuksan ang mga kabinet kaso wala mga sauce lang ang meron. Bumalik siya sa sala tumabi kay Archie na nakapikit na nakasandal sa sopa."Love, bibili na lang ako sa labas, walang puwedeng maluto, eh," aniya. Nagmulat ito at masamang tinignan si Monalisa."Anong klase kang asawa, wala kang maipakain sa akin?!" Kahit naiinis na siya kailangan niyang magtimpi."Bibili nga ako, Love." ”Lalabas ka? Para ano, para magkita kayo ng lalaki mo?!" ”Ano ka ba, nang bibintang ka sa wala," kanina okay pa siya ngayon ay hindi na nakakainis kasi ito. "Ayaw mo akong bibili, puwes matulog ka na!" Tumayo siya iniwan na ito deretso siya sa kuwarto nila. Matagal na rin hindi sila nagkakasagutan ni Archie. Ngayon lang muli nakainom kasi ito. "Hoy, Monalisa. Bumalik ka rito!" sigaw nitong habol. Hindi na ito pinakingan pa ni Monalisa."Bahala ka sa buhay mo, kung gutom ka maghanap ka ng makain mo," kahit paano nagi-guilty siya dahil kumain siya na may kasama kanina at masarap pa ang kinain nila. There was still a smile on his face when Steve went home because he was with Monalisa. Despite the fact that she stated that they would not meet again, this is the last time they will be strangers to each other. Will he be able to achieve his goals if both his heart and mind are set on seeing the woman? He took a shower straight away, after which he went to the wine chiller to get some red wine and a wine glass and brought them to the living room. He's happy with what happened today. Even though nothing clearly happened, he thinks Monalisa is a bit carried away by him. "Steve, what are you going to do next?" He said to himself. He knew that Monalisa was about to give up. And he also knew that she would control her feeling because she was married. So she said earlier that they would never meet again. She sighed. "Ahhh!" he growled as he swallowed the contents of the goblet. He was a huge temptation for the woman. But he will not give up. He will try to get her even if he or they still sin. Will he really be able to ruin her family? Shaking and nodding, Steve, doing. Kinabukasan maagang magising si Monalisa. Nagtaka siya dahil wala na sa tabi si Archie. Naligo na siya dahil papasok na siya sa trabaho. Pagbaba niya nakatulog pala si Archie sa sopa ginising niya ito."Love, hindi ka ba papasok?" "Hmmm, ano ba!" angil nito. "Papasok ka ba?" tanong niyang muli. "Hindi masakit ang ulo ko, ano nakaluto ka na ba nang almusal?" ”Love, ipagtimpla na lang kita ng kape mo, mahuhuli na ako, eh." Bumangong si Archie hawak ang ulo. Hindi ba naman sasakit ang ulo mo kung lasing ka kagabi.”Kape lang, na naman Monalisa!" "Ito lang ang meron tayo, Archie." Mainit ang ulong tumayo si Archie. Tinulak si Monalisa, kung hindi na balanse ni Monalisa ang katawan bagsak siya sa sahig."Lintik!" anito at umakyat na sa taas. Nanginginig ang katawan ni Monalisa sa galit. Nagtataka siya bakit ganon ito. Nag-aaway naman sila pero kinabukasan inaalo na siya nito nag-so-sorry pa at super sweet na. Tinungo niya ang kusina naglagay ng bigas sa rice cooker. Lumabas siya bumili ng itlog at corn beef. Pagkabalik niluto ito. Tinignan ang relo late na late na talaga siya sigurado nito may sermon siya pagdating sa trabaho. Umakyat siya para sabihin nakaluto na siya ng agahan pumasok niya sa kuwarto nila lumapit siya sa nakahigang si Archie.”Love, may naluto na ako sa baba kumain ka na lang aalis na ako." Paalam niya hahakbang na sana siya ng bigla siyang hilain nito."Ay!" Hiyaw niya bumaksag siya sa kama agad na dumangan si Archie sa kanya akala niya lalambingin siya nito kaso hindi pala mariing nitong hinawakan ang kanyang panga.”Love, ano ba nasasaktan ako!" Pilit niyang tinutulak ito. Lalong diniinan ni Archie ang paghawak kay Monalisa.”Iba karin ha, nalingat lang ako sandali may kasama ka nang iba?" tumawag kasi kagabi ang kaibigan boss ni Monalisa dahil nakita nitong may kasama sa loob ng restaurant si Monalisa kaya siya umuwi kagabi ng maaga. ”Ano bang pinagsasasabi mo ha?" ”Magsisinungaling ka pa, si Jack, nakita kayo ng lalaki mo!" "Hindi ko siya lalaki!" Tinulak niya ng malakas si Archie nabitawan siya nito at pilit siyang tumayo kaso muling dumangan sa kanya ito. ”Umamin ka rin!" Nilagay ni Archie ang palad sa leeg ni Monalisa at hinawakan ito ng mariing.”Lumalandi ka sa iba ha! Ano ayaw mo na sa akin ha?!" Diniin ang kamay sa leeg nito. Pilit na tinatanggal ni Monalisa ang kamay ni Archie. Hindi na siya makahinga. She put all her strength to push him."Ahhh!" sigaw niya ng magawang makawala rito.”Papatayin mo ba ako?!" Monalisa begin to cry. Parang binuhusan ng malamig na tubig si Archie natauhan siya bigla umalis sa pagkadangan kay Monalisa."Lo... love sorry hindi ko sinasadya!" Mabilis na bumangon si Monalisa tumakbo papalabas."Love, sandali!" Hinabol ni Archie ito. Deretso sa labas ng bahay si Monalisa. Nakadama siya ng takot kay Archie. Ngayon lang niya ginawa ito. Nakita pala sila ng boss niya. Pero wala naman silang ginawang masama ni Steve kumain lang sila. Bakit kasi pumayag siya sa alok nito eh? Before Steve goes to his office, he first goes to the restaurant where Monalisa works. He will eat breakfast there first and also see the woman. just like when he first had breakfast here. So, Steve’s order of eggs Benedict. While waiting for the order, he looks around. But he can't see her. "Didn't she come to work?" he asked himself. Nang dumating ang kanyang order Steve ask the waitress, hindi naman masama ang magtanong."Miss, si Monalisa. Pumasok ba siya?" "Kilala mo siya, Sir?" may pagtatakang tanong ng babae.  "Yes, she's here?" "Wala pa nga siya, Sir. Hindi naman siya nagpasabi na kong papasok ba siya o hindi ngayon." ”Okay thank you!" Tumango naman ang babae at umalis na. ”Anong sinabi nang lalaking iyon sa iyo?" tanong ng manager sa babaeng nakausap ni Steve. ”Sir, tinatanong si Monalisa, kung narito na ba siya." ”Anong sagot mo?" ”Wala pa si Monalisa, Sir. Kilala mo rin ba ang lalaking iyon, Sir? " Inirapan lang nito ang babae at sumenyas na gawin ang trabaho.”Kagabi magkasama lang sila, tapos ngayon hinahanap na, aba may something yata sila ni Monalisa," paanas na sabi nito. Kinuha nito ang cell phone nagtipa ito. Steve left the restaurant without seeing Monalisa. As he was on the road on his way to his office, it was quite crowded at that moment. Fortunately, he didn't have a meeting, so it was okay with him even if the traffic was slow. He looked around and frowned because it looked like Monalisa was walking down the road as if she was out of her mind and she was only wearing slippers. "Is that, Monalisa?" He has already passed it. He looked at the side mirror. The woman had stopped walking and seemed to be wiping away her tears. He pulled the car over quickly, his heart telling him that it was Monalisa. Steve runs to the woman. "Monalisa?" he calls her name. The woman immediately turned to him. When Monalisa saw Steve, she couldn't help but cry. He thinks he saw an ally. Steve approached the woman. Without saying a word, he hugged her.

 

 

 

Chapter 11

When Steve rides Monalisa in his car, he thinks it doesn't seem to be on her own. He even put on the seatbelt for her. He started his car. "Where are you going, Monalisa?" he asked the woman. Steve glanced at her. "What happened?" he asked again. He thinks there is a misunderstanding between the couple. Hindi sumagot si Monalisa, bigla na lang siyang napaiyak. Nataranta naman si Steve."Bakit? Ano bang nangyari sa iyo, did your husband hurt you?" sa tingin ni Steve nag away ang dalawa. Monalisa didn't respond and then sobbed. Steve couldn't understand what was going on. Steve believes the two are fighting. "Why? What happened to you? Did your husband hurt you?" Monalisa remained deafeningly quiet, as if her throat had been shut. She's been terrified of Archie up until now. She might not have survived today if she hadn't pushed him earlier. "Ihahatid kita sa bahay ninyo, Monalisa." "Huwag!" mabilis na sagot nito. Napatingin si Steve kay Monalisa."Nag away ba kayo nang asawa mo?" Oo nag away sila dahil nagseselos ito. At siya ang pinagseselosan nito. Tumango si Monalisa."Ayoko ko munang umuwi, dahil mo ako kahit saan huwag lang sa bahay namin." Steve looks at her, thinking this is his chance to get really close to her. She responds by saying he could take her anywhere. This is a significant chance for him. He can brought her to his place first to rest. If he took it to the hotel to rest, it would be unsightly. What if a friend of hers saw them and informed her husband? They may then quarrel much more. Hininto muna ni Steve sa gilid ng kalsada ang kotse."Bakit ka huminto?" tanong ni Monalisa. "Look at me, Monalisa," utos niya rito. Umiling si Monalisa makikita kasi nito ang pasa sa mukha dahil sa sampal ni Archie sa kanya kagabi. At that moment, Steve reaches for Monalisa's face and touches it. He looked at her. "Steve, huwag." Tinakip ni Monalisa sa mukha ang kamay. Pero inalis din ni Steve ito. "He hurt you, damn him! "Yeah, he's angry. He shouldn't hurt a woman. He caressed her pretty, blackened cheek."Women should not be harmed especially if you love!" When Monalisa looks at him, she can say that Steve is lucky to have a woman who he will fall in love with. She can feel that he's kind because of his words. He knows how to treat a woman nicely. Walang ibang alam na lugar si Steve na puwedeng pagdalhan kay Monalisa maliban nga sa bahay niya o kaya sa hotel."Okay lang ba sa iyo na sa bahay ka muna, Monalisa?" Tumango si Monalisa, kung sa akomudasyon naman siya nang pinatra-trabahohan restaurant, tiyak malalaman agad ito ni Archie. Wala pang kalahating oras narating nila ang condominium ni Steve. Palinga-linga sa paligid si Monalisa habang sila ay naglalakad patungo sa elevator. Tiyak niyang mayaman ang kasama dahil mga bigating tao O may sariling kompanya ang maaaring tumira rito luxurious condominium kasi ito. Nang marating na sila sa unit ni Steve. He opened the door, nauna siyang pumasok."Halika Monalisa, pasok ka. Feel at home, okay." Steve felt like he had opened the door for his wife. Kiming pumasok sa loob si Monalisa. Nahiya siya bigla nang makita ang loob nito. Super ganda, super linis, super maayos pa. At ang nakatira rito super guwapo rin. Perfect ika nga. Nahalata naman ni Steve, si Monalisa."Huwag kang mahiya, huwag kang mag-alala walang ibang tao rito tayo lang." Tinungo ni Steve ang kusina para bigyan ng tubig ito. Kanina kalmado pa si Monalisa. Pero nang marinig na sila lang ang tao rito. Bigla siya nakadama ng kaba, bakit hindi siya kakabahan. Sumama na lang siya basta, kanina kasi blanko ang isipan dahil sa nangyari kanina sa kanila ni Archie. Dalawa lang sila, paano kung masama pala ang ugali nito tinatago lamang nito sa magandang itsura? Paano kung may gagawin masama ito sa kanya? Paano kung...?"Huwag ka ngang mag-isip nang kung ano-ano, Monalisa. Isipin mo na lang na mabait siya," sabi ng isip sa kanya. Napukaw ang pag-iisip ni Monalisa nang lumapit sa kanya si Steve na may dalang tubig."Here drink it, Monalisa." Inabot ang baso rito. "Salamat." Kinuha naman ang inabot nito sa kanya. At sumipsip ng kaunti lamang. "Kumain ka na ba, Monalisa?" She was truly starving. But she nodded to let him know she'd eaten, but her stomach betrayed her with a sound that sounded like a hint that the nice pets within were hungry as well. Steve burst out laughing. "Your stomach can't lie, Monalisa!" Steve returned to the kitchen to see what could be prepared. He slid the cabinet open. There was tinned food available. He snatched up the ham and tuna. He opened yet another cupboard. He took the pasta with the intention of making carbonara.  Sa tingin ni Monalisa magluluto si Steve, nakakahiya naman kung siya ay nakaupo lamang at hinihintay na tawaging kumain. Tumayo siya sumunod siya kay Steve sa kusina. "May maitutulong ba ako sa iyo, Steve?" tanong niya. Steve opens the refrigerator."It's okay, Monalisa. I can handle it. I'll just cook pasta. " Steve only put garlic and onion in the refrigerator to see if they were spoiled because he knew they had been in the refrigerator for a long time and they were already growing a bit. "Do you like pasta?" Lumapit si Monalisa sa may lamesa kung saan nakatayo si Steve. Magkaharap silang dalawa."Oo naman." tugon niya. "Good, dahil ito lang ang puwedeng maluto, maybe later pupunta tayo mag grocery." Ano raw mag grocery sila, aba ibabahay ba siya nito? At feeling mag sing-irong sila. "Tulungan na kita." "Are you sure?" "Oo naman, marunong din akong magluto niyang pasta." Steve smile."Really, hmmm. How about you cook para naman matikman ko ang luto mo. Naiisip ko palang alam kung masarap ito." Monalisa laughed. It was nice to hear what he said. Steve stared at Monalisa. He believes his wife is still alive in her body."So beautiful," he said. Sa narinig ni Monalisa. Bigla siyang nagseryoso. Alam kasi niyang para sa kanya ang tinuran ni Steve, siya lang naman ang naroon. Yumuko siya nararamdaman niyang nag blush siya. Nakita ito ni Steve ngumiti siya."Let's cook," aniya hindi pinahalatang nakita ang pag blush nito.  Tumango naman si Monalisa. While Steve boiled the pasta, Monalisa cut the garlic and onion. After she finished cutting, she took the canned ham. It wasn't easy to open, so she tried to open it with a knife. Steve looked at it. "Monalisa, no!" Steve quickly approached her from behind. He took the knife and held it. Monalisa's body stiffened because it looked like he had given her a back hug. "It's dangerous. Next time don't use a knife. Okay, use a can opener. It's safe." Monalisa close her eyes because she smell his breath my goodness ang bango naman ng hininga nito. His breath different from Archie. Hindi naman bad breath ito pero masasabi niyang magkaiba sila ng amoy. Monalisa closes her eyes because she smells his breath my goodness the scent of his breath. His breath different from Archie. It's not bad breath but he can tell they smell different. Steve doesn't know if he's leaving behind Monalisa. Her heart dictated that she hugged it from behind so he did it."Sorry, Monalisa. I can't help it myself and my heart tells I want to hug you!" Meron pa naman natitirang katinuan sa isipan ni Monalisa. At hindi tama ang nangyayari."Ang niluluto mong pasta baka umalpas na ang tubig." Aniya at mabilis na kumawala sa pagkayakap sa kanya ni Steve tinungo ang lutuan. Yeah kailangan niyang ilayo ang sarili kay Steve. Kung hindi niya gagawin ito my gosh baka magkakatotoo ang sinabi ni Archie sa kanya na meron siyang lalaki. Steve made a snapping motion with his fingers while holding out his hands. When he feels strange about himself, he feels like this. To be okay, he must relish it. While watching Monalisa cook, Steve smiles. Because of her, he felt that his house was coming back to life. He moved closer. He commented, "Hmm, it smells delicious and yummy." "Tikman mo kaya para masabi mong masarap siya." Kumuha ng kutsara si Monalisa nilagyan ito ng sauce hinipan dahil mainit. At inilapit ito sa bibig ni Steve. Steve taste it."Hmmm, perfect!" para sa kanya masarap ang sauce na ginawa nito. But it's a little bit salty. "Oh, Talaga?" Tinikman ni Monalisa ito sa tira ni Steve."Ahhh! Naman, ang daya mo. Maalat kaya, perfect ka diyan." Steve was laughing. Monalisa got infected. They laughed together. For Steve, this is the most happy moment that has happened to him since his wife disappeared from the world. And Steve's wishes: that what happens right now is for a lifetime. And he thinks that the clock should have stopped turning at that moment. It is for them to be together for a long time. That day, Monalisa temporarily forgot that there was an Archie in her life because of Steve. And she will admit to herself that she's having fun with Steve. Even though they had just met, she felt relieved to be with him.

 

 

 

Chapter 12

After Monalisa cooked the spaghetti carbonara, Steve picked up the pot and placed it on the table. "Hmmm, that smells so good. Let's eat now, Monalisa." He even put it on the plate of carbonara. "Here, eat a lot, okay?" With a smile on her face, Monalisa nodded to Steve. When she tasted her own cooking earlier, it was a bit salty, but now, wow, it tastes so good. Not perfect, but really good. "So, delicious. "You are a good chief, Monalisa," Steve complimented the woman. "Salamat," sa totoo lang nag-aral din naman siya nang culinary kaso dahil mahal ang kursong ito hindi na niya tinapos pa. Then nakilala niya si Archie. Nangako ito nang magandang buhay sa kanya. They really love each other. Ito ang kanyang nararamdaman para sa lalaki dahil ito ang kanyang nasandalan pag kaapak sa Manila. After they ate, they even worked together to clean up when they used that moment. They were like a real couple. Steve has nothing else to say to himself but "hope." I hope they are like this forever. And he hope that Monalisa never leaves his House. And much more hope Steve thought of. "Monalisa, stay here. Kailangan kung pumunta muna sa office for signing a document, babalik din ako kaagad when I'm finished," palaam ni Steve." Nalilito si Monalisa, kay Steve, hindi naman dapat na magpaalam pa ito sa kanya ng ganon. Ayaw niyang isipin pero may gusto ba kaya ito sa kanya. O sadyang hindi lang niya napapansin."Sige lang, hindi naman ako aalis dito hanggang wala ka pa." Tinungo ni Steve ang lagayan nang mga libro."Monalisa, para hindi ka maboring, read a book marami rito. Kaya naman watch tv siguro naman mahilig ka sa mga kdrama at iba pa." Ngumiti si Monalisa. Yes gustong-gusto niya nanonood nang Kdrama at Cdrama, even a Tdrama. Magaganda kasi at nakakakilig pa."Huwag mo akong alalahanin, Steve. Okay lang ako." Napatingin si Monalisa kay Steve. At napapaisip din siya hindi ba ito maghihinala sa kanya na baka siya ay may mahabang kamay, hindi pa nila kilala nang lubos ang isat isa. At ilang beses palang sila nagkita. Pero kaagad pinagkakatiwala nito sa kanya ang bahay. Steve sense what Monalisa thinking. Ngumiti siya ramdam niyang mabuti ito. At may takot sa Diyos para gumawa ng masamang bagay."Aalis na ako. You can rest muna then manood ka o kaya magbasa ng mga books, Monalisa. Para hindi ka ma-bored dito." Tumango si Monalisa kay Steve. Nakalabas na nang bahay niya si Steve pero bumalik siya kinuha niya ang kanyang calling card binigay kay Monalisa."Kung may pupunta rito na tao, huwag kang matakot just give me a call babalik ako kaagad." "May pumupunta pala rito?" sa isip niya baka girlfriend nito ang pumupunta biyudo naman ito ah. "Si Mommy lang ang pumaparito minsan, Monalisa. Wala nang iba pa." paliwanag niya baka kasi isipin nito na meron babaeng dumadalaw sa bahay niya. Hindi dapat madama ni Monalisa na magdiwang ang puso dahil sa sinabi nito. Pero, yes she's happy what she heard to him. Nang wala na si Steve naglibot-libot siya sa kabuuan ng sala. Nagtataka siya bakit walang larawan ang asawa nitong namayapa na? Nagkabit balikat na lang siya siguro ayaw nitong makita ang ala-ala ng asawa. Kumuha siya ng english romantic book. The Time Travelers Wife, ito. Wala naman iba lahat english. Dudugo ang ilong niya nito eh, ang kapal pa naman. Inumpisahan niyang basahin ito at hindi namamalayan unti-unting napapapikit siya. Sinandal ang katawan sa sopa sigundo lang nakatulog na siya. Pinuntahan ni Archie, ang restaurant na pinapasukan ni Monalisa. Para sila ay mag-usap alam niyang masama ang loob nito sa kanya sa ginawa. Sobrang selos kasi ang bumaon sa puso nang sinabi ni Roy sa kanya na nakita ito na may kasamang ibang lalaki. Kilangang niyang humingi ng sorry sa nobya. Nagmamadali siyang pumasok sa loob. At hinanap si Monalisa, ngng wala siyang makita tinungo ang opisina ng kaibigan pagpasok palang."Roy, si Monalisa?" tanong niya agad dito. Kumunot naman ang noo ni Roy sa tanong nito dahil hindi naman pumasok si Monalisa."Wala siya rito, akala ko nga hindi siya papasok ngayon dahil hindi man lang siya nagpaalam." "Ano? Maaga siyang umalis kanina." "Sinabi ba niya sa iyo napapasok siya?" "Oo, kaso... " tumingin siya kay Roy, tumingin din ito sa kanya hinihintay ang dugtong ng sasabihin."Nag-away kami." "Pinairal mo na naman ang pagkaseloso mo, Archie. Sinabi ko lang na may kasama siya. Sinaktan mo ba siya?" Tumango si Archie."Oo," sabi pa.  "Ano ka ba naman, Archie. Si Monalisa, na nga lang ang nagtagal sa iyo. Oo, aminin ko ayaw ko sa kanya na para sa iyo. At selos na selos ako. Pero ang saktan siya hindi tama, Archie. So, nasaan na siya ngayon?" "Hindi ko alam, dito lang ang alam kung pupuntahan niya," pumasok sa isip niya ang lalaking kasama ni Monalisa."Baka kasa..." "Hep huwag mo ng ituloy, Archie," agap ni Roy."Huwag mong isipin ha, baka nasa mall siya nagtatanggal ng inis sa iyo." "Sana na nga, Roy. Ganon lang!" "Abay sana nga, Archie." "Sige uuwi na ako hihintayin ko lang siya sa bahay." "Kung meron kang alam na kaibigan si Monalisa, bakit hindi mo puntahan baka andoon siya?" Umiling si Archie. Nakilala niya si Monalisa, mag-isa lamang ito rito sa Manila. Tubong Laguna kasi ito may kalayuan din. "Hindi kaya umuwi siya sa kanila, Archie?" "Sa tingin ko hindi, dahil sabi niya hindi sila close nang mga magulang at kapatid." "Ano pa nga ba ang magagawa mo kundi hintayin siya, Archie." Tumango si Archie at umalis na. Steve arrived at his place about three o'clock. He noticed her asleep, leaning on the couch. He organized Monalisa to lie down and cover her a blanket. He fixed his gaze on her."You have a similar appearance to Lisa, but you are not the same person. But isn't that impossible?" He tore a few strands off her face and glanced at Monalisa's lips. Damnit, he really wanted to kiss her! Dictated by his heart and mind, he gently bowed down his head. But the woman abruptly, and he stood up quickly. What are you doing, Steve? Damn me!" he exclaimed to himself. He was about to exploit the sleeping woman. Steve sighed deeply as he left the woman. He almost did something wrong with her. He entered his room to take a shower. Later, when Monalisa wakes up, they go to the grocery store to buy something to eat. Monalisa was suddenly taken aback. She felt that someone was beside her. But when she opened her eyes, there was nothing. She looked at the thin cloth that covered her. And why is she already lying down? She remembers she was just leaning on the couch when she realized maybe Steve was at home already. She looked at the time on his watch. It's afternoon."What time will Steve go home?" She had just said the man's name, opened the door of his room, and spat it out. Nakangiting nilapitan ni Steve ang bagong gising na si Monalisa."You have a nice sleep, this is good," aniya. Monalisa couldn't help but stare at Steve. Her mind tells her that it's pleasant to embrace him because he looks so clean after bathing in warm water. And she can't deny he's incredibly attractive. especially while wearing a white t-shirt and white khaki pants. Alam ni Steve na nakatutok ang mata ni Monalisa sa kanya. Well aminado siya na puwedeng siyang ihanay sa mga artista sa bansa."Okay ka na ba, Monalisa?" tanong niya para may mapag-usapan sila. Ngumiti si Monalisa. At tumango. "Kung ganon, gusto mo na bang umuwi sa inyo, ihahatid kita?" wish lang niya sana ayaw pa nitong umuwi. She didn't want to leave at all. She is at ease in Steve's home."Puwedeng mamayang gabi na lang." Kaylapad ng pagkangiti ni Steve. His wish are granted."Okay kung ganon, let's go buy something we can eat. Alam ko nagugutom ka na." Tumayo si Monalisa bilang pagsang-ayon sa sinabi ni Steve.

 

 

 

Chapter 13

Monalisa and Steven happily shop for their cooking needs. If you stared at them as they walked to see what they would get, you may think they were a real couple. Steve couldn't put into words how happy he was at the time. It was as though the past had come back to him. When he and his wife go shopping or grocery shopping, they always do so together. He feels he's already in love with Monalisa. It's just that there's no sense of responsibility for the woman. Because it already belongs to someone else. ”Okay na lahat, Steve. Ano ba pa ang kailangan?" wika ni Monalisa. Steve gave a warm grin. "Hmmm, everything is already here; how about you, Monalisa? Do you need anything, and you can take everything you want? " Umiling si Monalisa."Wala," aniya nakakahiya naman kung kukuha siya ng gusto niya nakasilong na nga siya sa bahay nito eh. Baka maabuso niya ang kabaitan nito sa kanya. "Sure ka ba, Monalisa. Huwag kang mahiya?" Nakailang iling si Monalisa kay Steve wala talaga. "Okay, let's go bayaran na natin ito." Pagkatapos nilang mag bayad agad na silang umalis sa supermarket. Habang naghahanda sila nang kanilang hapunan."Monalisa, kung ayaw mo pang umuwi puwede kang mag-stay dito sa bahay ko." wala nang ligoy na sabi niya rito. Ito naman talaga ang gusto niya eh ang makasama ang babae. Monalisa looked at Steve. His suggestion is good, but it can't be because someone is waiting for him. And he knew Archie would apologize when she came to their house."Salamat, pero hindi puwede, kailangan kung uuwi mamaya." Nagpalipas lang naman siya ng masa ng loob kay Archie. At Tama lang ang sinabing uuwi siya kahit na ang isip at puso ay sinasabing stay at Steve house huwag mo nang balikan pa ang kinakasama. "Okay, pagtapos natin kumain, ihahatid kita sa inyo." "Salamat ha, kahit na hindi pa tayo magkakilala ng mabuti, pinapasok mo na ako sa bahay mo. Huwag kang mag-alala kung may kailangan kang pabor sabihin mo lang sa akin, kung kaya ko nakahanda akong gawin ito. Bilang kaibigan mo!" Tama bilang magkaibigan lamang sila. Steve sighed quietly. She merely considers him a friend. He, on the other hand, is capable of lavishing her with love. Yes he can, give it to her." That's okay, you stated it. That's something I'll keep in mind." Monalisa checked the time on her watch after they had finished dining and cleaned up the kitchen. Time for her to return home, it will be eight o'clock in the evening. Nakita ni Steve ito."So, tara na ba, Monalisa?" ”Sige, Steve." Steve exited his residence with a gloomy expression on his face. He had the impression that what had occurred to them would not happen again. They couldn't say anything in the car because they were both speechless. Steve dreads being separated from Monalisa. Now that he believes they will never meet again, Steve is once again miserable and empty Nakatanaw lang sa labas nang bintana si Monalisa. Natatakot siyang sulyapan si Steve. Dahil sa puso parang ayaw na niyang mawalay pa rito. HINDI naman mapakali si Archie sa loob nang bahay nila tatayo, uupo, at palakad-lakad ang ginagawa. At palagi siyang nakatingin sa orasan.”Ahhh! Bakit wala pa siya?" Ito pa naman ayaw niya sa lahat ang maghintay, nasisiraan siya ng ulo at kung ano-ano ang pumapasok sa isipan. Like what if kasama ni Monalisa ang lalaking sinasabi ng kaibigan o di kaya sumama na ito rito. And now they are in bed na nagsasanib na ang kanilang katawan."Lintik, Monalisa. Umuwi ka na!" Lumabas si Archie ng bahay para sa labas na lang hintayin si Monalisa, alam niya uuwi ito na uuwi. "MONALISA?" tawag ni Steve rito. "Huh?" tanging tugon ni Monalisa rito at hindi siya tumingin dito. "Can you look at me, Monalisa?" Ayaw man pero napilitan ibaling ni Monalisa ang tingin kay Steve. Baka sabihin nito wala siyang modo ginawang naman siya nito ng mabuti."Ba... Bakit, Steve?" Tinignan panandalian ni Steve si Monalisa binaling agad ang mata sa daan."If your husband, hurt you again, leave him. Puntahan mo lang ako okay!" Ngumiti si Monalisa, sa tingin niya hindi na siya sasaktan ni Archie, takot din ito na iwan niya. Tumango na lang siya bilang tugon niya. "Promise me, Monalisa?" paniguro ni Steve rito. Nang makarating sila sa street ng bahay nila Monalisa."Dito na lang ako, Steve." Sa medyo kubling lugar niya pinahinto ang kotse ni Steve. "Are you sure, Monalisa?" Baka kasi may makakita sa kanila eh. Malaman pa ni Archie ito tiyak mag-aaway naman sila."Oo, Steve. Salamat talaga!" "Stay, ako na ang magbubukas ng pinto." Bababa na sana si Steve. "Steve, huwag ka nang mag abala pa, kaya ko naman," pigil ni Monalisa rito. Tumango si Steve."Okay, remember what I said, Monalisa," paalala niya rito. Ngumiti at tumango si Minalisa kay Steve. At bumaba na siya. Hindi pa umalis si Steve pinausad ang kotse para makita si Monalisa. At nakatingin lang siya sa naglalakad na babae. Ewan ba ni Monalisa, bigla kumabog ang dibdib. Natatakot ba siya? Hindi niya malaman kung ano ito. Nang malapit na siya sa kanto papasok sa kanila. Kaya pala kinakabahan siya, nakatayo si Archie sa gitna ng daan. Nang makita ni Archie si Monalisa. Malalaki ang hakbang na sinalubong ito. At nang makalapit niyakap niya ito."Mabuti naman at umuwi ka na, patawarin mo ako, Monalisa!" Sabi niya agad. "Tara na sa bahay, Archie!" Walang ganang sabi ni Monalisa. Kumalas siya sa pagkayakap nito. ”Galit ka pa ba sa akin, Love? Sorry, hindi ko lang kasi napigilan ang sarili na magselos!" "Sana bago ka magselos, tignan mo muna kung totoo o hindi ito, Archie." Ginagap ni Archie, ang kamay ni Monalisa."Bati na tayo, please!" Hinalikan niya ang kamay ng nobya.  Steve tightened his grip on the steering wheel of the car at what he saw. He knew he had no right to be jealous. But damnit, this is how he feels right now."Ahhh! Steve, wake up. She's not going to love you back." He pointed at himself. When he could no longer see the two, he left that place. Pagpasok ni Steve sa bahay niya, para siyang natalo sugal ang itsura, you can tell to his look. You can see his sadness all over his face. When Steve enters his house, he looks like he lost a gamble. You can tell by his look. You can see his sadness all over his face. "Ahhh!" He laughed as he sat on the couch. His cell phone rang. It took a while to see who was calling when he saw it. It's Larry."Hello, what's up?" he replied. "Hello, Steve. How are you?" "I'm still handsome and strong, Larry! It's good that, you called me. Any news from you?" "Yup, Steve. We're in the Philippines already." "Really? Wow! So, when will I see the woman who made your heart beat fast, Larry?" "Tomorrow, Steve. I have a welcome party at home. Make sure you come, so you can meet her okay!" "Sure, I won't miss the chance to meet my sister-in-law from you." because Steve is considered a brother to Larry. "Yeah, she's your sister-in-law, Steve. Okay, that's just what I called you. So, see you tomorrow, brother. Bye." Steve smiled when he finished talking to Larry. It's good that he's happily married now. He got up to rest because tomorrow is another day. Steve's wish: tomorrow is a good day. At that moment, Larry smiled and looked at his wife, who was sleeping next to him. He knows it's tired from their long trip. He kisses her forehead. "I love you so much!" he said.

 

 

 

Chapter 14

Monalisa was lying down at the time. Her mind was restless when she turned back to Archie, for its flesh was Steve. She believed that if he was the man she was with now, she would have a wonderful life with him, but it was too late when they met. Archie was there in her life. And she still thinks he's incredibly nice and considerate. What is it that she is still inquiring about? She saw how excellent a person he was with her own eyes and didn't know how to take advantage of it. Because they were alone in the house, she was grateful that Steve had no negative intentions toward her. according to her Steve, is a perfect man. "Galit ka pa sa akin, Love?" Malambing na sabi ni Archie niyakap niya mula sa likod ang nobya."Sorry na bati na tayo please!" "Hindi naman ako galit!" ”Talaga, bakit nakatalikod ka sa akin, Love? Kung hindi ka na galit humarap ka nga sa akin!" Hinalik-halikan niya ang batok nito. He try to make peace with her kaya naglalambing siya. "Ano ba, inaantok na ako!" hindi siya galit kaya lang ewan ba niya wala lang siya sa mood sa ginagawa nito sa kanya. Napabuntong-hininga si Archie. And he started thinking something dahil sa inaasta ni Monalisa."Ayaw mo ba?" "Anong ayaw ko ba?" "Gusto kung magsiping tayo ngayon." ”Huwag ngayon pagod ang pakiramdam ko." "Wala ka naman ginawa buong araw ha, hindi ka pumasok sa trabaho mo. So, anong ginawa mo para mapagod ka?!" nag-uumpisaham uminit ang ulo ni Archie. ”Wala nga, kaso ang isip ko ang pagod." "Saan ka ba galing buong araw ha, Monalisa?!" Gusto niyang isigaw na sa lalaki mo ba. Kaso pinigilan ni Archie ang sarili. Kung gagawin niya ito sigurado mag-aaway silang dalawa. Kailangan niyang mag siningaling para walang away sa pagitan nila."Saan ba pa sa mall, alam mo naman wala akong ibang pupuntahan dito sa mall lang ako nag papalipas ng sama ng loob." "Sigurado ka?" Nakaramdam ng pag kainis si Monalisa, alam niyang iba ang nasa isip ni Archie. Pero alam niya na tamang hinala nga ito. Humarap siya rito."Oo, sigurado ako, puwede ba kilala mo ako di ba? At saan naman ako pupunta na alam mo sa lalaki ko ganon ba?" "Oo, iyan ang nasa isip at puso ko, kaya kailangan kung malaman kung galing ka sa lalaki mo!" Hinila niya ang nobya at siniil ng halik ang labi nito. Pilit na tinutulak ni Monalisa si Archie. Kaso malakas ang nobyo lalo nitong diniinan ang paghalik sa kanya. Pakiramdam niya wala siyang nararamdaman saya hindi na gaya ng dati. When he kiss him kahit na pilit. Bumibigay siya kaagad at mabilis na gumana ang pagnanasa sa katawan. Pilit na tinatanggal ni Archie ang damit ni Monalisa habang nakahinang ang labi sa labi ng nobya. At pilit din inaawat ni Monalisa ang kamay nito sa ginawang pagtanggal sa damit. Binitawan ni Archie ang labi ng nobya."Putik naman E! Umaayaw ka dahil kagagamit lang sa iyo ng lalaki mo ha!" "Wala akong lalaki, Archie!" "Wala, puwes! Maghubad ka! Ibigay mo sa akin ngayon ang sarili mo!" ”Ayaw talaga ng katawan ko, Puwede bukas na lang!" ”Puwede naman ngayon bakit bukas pa, at gusto nang katawan ko tignan mo." Kinuha niya ang kamay ng nobya at pinadama ang buhay na buhay nitong pagkalalaki."Di ba, gustong-gusto nang pumasok sa iyo?" Oo damang-dama niya ang katigasan nito. Pag ganito ang nahahawakan niya automatically agad niyang nilalabas, inaamoy at hinahalikan ito. Pero ngayon talaga hindi niya magawa. "Ano pang ginagawa mo laruin mo na," utos niya. Umiling si Monalisa."Hayaan mo muna ako, Archie please! Hindi ko talaga kaya!" Galit na bumangon si Archie. "Lintik naman, oh." Lumabas siya ng kuwarto at pabalibag na sinarado ang pinto. Mangiyak-ngiyak si Monalisa. Pinikit ang mata at dalangin niya na sana sa pagmulat niya ng mata okay na ang lahat. Kinabukasan maagang nagising si Monalisa at hinanap si Archie. Pero wala ito sa loob ng bahay. Ibig bang sabihin umalis ito kagabi. Naligo na siya hindi na nag-almusal sa trabaho na lang. Habang nasa daan siya sinusubukan tawagang ang cell phone nang nobyo pero naka-off ito."Saan kaya siya nagpunta?" Pagpasok niya sa trabaho agad siyang sinabihan ng kasamang waiter na babae."Hala, hinahanap ka ni Archie, kahapon, Monalisa. Nag-away kayo ano?" Ngumiti lang si Monalisa rito. May pagka tsimosa rin ang kasamang ito."Magpalit lang ako ng uniform ko," tugong niya. Nang lumabas na si Monalisa galing lockers room."Si boss, bakit hindi ko siya nakikita?" tanong niya sa kasama. "Oo nga. Eh, ngayon lang na-late ito." Nagkabit balikat sila pareho. Para sa kanila maganda nga kung wala ito. Buong hapon wala ang kanilang boss. Nang matapos ang kanilang shift sa araw na iyon."Monalisa, gusto mo bang sumama?" anyaya ng kasama niyang babae. "Saan naman, Lina?" "Mag inuman sa boarding house natin." "Birthday mo ba?" "Oo." "Sige magpapaalam muna ako kay Archie." "Tawagang mo na lang kaya siya. At papuntahin mo siya roon, mauna tayo." "Sige tara na." Malapit lang ang boarding nila sa restaurant, nalalakad lang ito. Nang makarating na sila sa boarding house habang nasa labas sila."Lina, puwede bang mauna na ako sa loob naiihi ako," sabi ni Monalisa.  "Oo ba heto ang susi, hihintayin ko pa ang ilang kaibigan ko." Nagmamadali nang tinungo ni Monalisa ang pinto. Ipapasok palang niya ang susi may nauulingan na siya sa loob."Huh! May tao yata?" Dinikit niya ang tenga sa pinto. Napakunot siya sa naririnig. "Lintik ka, ang sarap mo talaga." Malalakas na ungol kumakawala sa dalawang tao na nasa loob."Sige pa ipasok mo ibaon mo nang todo my gosh i like it so much!" nauulingan ni Monalisa ang sinasabi nang nasa loob. Nag-aatubili tuloy siyang buksan ang pinto kaso naiihi na talaga siya. Sa isip niya baka nanonod lang ang mga tao sa loob. Alangang naman nagagawa sila ng kakaiba eh nasa sala sila. She open the door para lang magulantang sa nakita. ”Ohhh! Putik ka talaga, Archie. Lalo kang gumaling sa pag romansa!" Napako sa kinatatayuan niya si Monalisa sa nakita. Si Archie at ang boss nila naka doggie style na patayo."Ma... mga hayop kayo!" Gustong isigaw ni Monalisa kaso parang bulong lang ang lumabas sa lalamunan niya ito. Lumapit si Lina kay Monalisa."Bakit hindi ka pa pumapasok akala ko ba naiihi ka na," Sabi nito saka nilampasan ito."Oh my gulay, ahhh!" Sigaw nito nilingon si Monalisa. Nagulatang sina Archie at ang kasama. Pareho silang napatingin sa pinto at nagulat ng makita si Monalisa."Lo... Love?" "Umalis ka na, Monalisa." Sabi ni Lina, tinulak pa palabas ito. Naramdaman na lang ni Monalisa ang sarili na tumatakbo na pala siya papalayo sa lugar na iyon. Huminto lang siya nang makadama ng pagod hinihigal siyang naupo sa gilid ng kalsada."Hayop sila, pinaparatangang ako, siya pala ang may ginagawa. Nakakadiri ka!" Napahagulgol siya. Kanina iniisip niyang mag-usap sila ni Archie, para magka-ayos na. Monalisa was in such bad shape when it suddenly rained that the weather seemed to be grieving her. She felt so heavy, and she didn't seem to have the strength to find a shelter. She just let herself get soaked in rainwater. It rained heavily for ten minutes when it was already misting. Monalisa tried to stand up and felt cold. She hugs herself while walking, unsure of where her feet will take her. Monalisa isn't sure how long she's been walking. Because of the obscenity witnessed by Archie and her boss, her mind was blank. She just walked and walked. She just realized she was standing in front of a door. She knocked and rang the doorbell. Because she was so cold, she wrapped herself in a hug. The doorbell rang, and Steve grimaced. He wasn't expecting anyone to show up at his door right now. If it's the mother, she'll first call him before going to visit him. When he opened the door, he rose to his feet. When Steve saw the woman. A lot of water was dripping from her body, he was taken aback."What happens to you Monalisa?" Monalisa simply locked her gaze on Steve. because her body is shaking from the cold She is on the verge of collapsing at any minute. Her vision became dimmer all of a sudden. She was relieved to see Steve before her eyes closed. Steve immediately grabbed Monalisa. because she lost consciousness. Steve hugged it. "Monalisa, hey?" He carried her and brought inside.

 

 

Chapter 15

Steve mulls over how he'll get into Monalisa's soaked garments. He would not have said anything about undressing if it had been only his wife. "Oh, I need clothing," he said as he entered the room to see if the deceased wife's clothes were still there. When her forty-five days were up, he gave all of her new clothes. He burned the used ones. He didn't see anything. He took his cotton sweater from his closet and remarked, "I guess it's okay." If she wears it, it will most likely be above her knee. Steve entered the living room once more. Monalisa was encircled by the blanket. He began carefully removing her clothing. The pulsing in Steve's wrist began to accelerate abruptly. With a sigh, he let out a long sigh. And he is not pleased with how he is now feeling. Despite closing his eyes to make it simpler to change her garments, he accelerated what he was doing. He went to the kitchen to boil water after he was finished. He'll be given something hot to drink later, when she wakes up. Nakaupo lang si Steve sa kabilang upuan. Para hintayin ang pag gising ni Monalisa. Nang biglang umubo ito. Tumayo kaagad si Steve nilapitan ang babae."Are you okay, Monalisa?" kanyang tanong. Unti-unting nagmulat si Monalisa."Steve?" bigkas niya sa pangalan nang lalaki. ”Ako nga, Monalisa. What happens?" Agad niyang tanong rito. Hindi napigilan ni Monalisa ang sarili umagos bigla ang kanyang luha."Hey, bakit ka umiiyak?" Steve wipe her tear."Tell me what happens, Monalisa?" Pilit na bumangon si Monalisa. Kahit na pakiramdam niya ay nanghihina pa siya. Inalalayan naman ni Steve ito."Sandali lang ikukuha kita ng tubig." Kaagad niyang tinungo ang kusina. Nang makabalik na siya."Drink this first." Matapos niyang inumin ang tubig."Salamat, Steve." "Your welcome, Monalisa. May problema ka ba. O, nag-away na naman ba kayo ng asawa mo?" Pinunasan ni Monalisa ang pisngi."Hindi kami nag-away." "If you didn't fight, why did you dash in the rain? Monalisa, is there another reason, Monalisa?" He really wants to know what happened to the woman. Monalisa sobbed, especially when she remembered what Archie and the boss were doing. Her weeping had turned to mourning. Tumabi si Steve kay Monalisa at niyakap ito."Sige lang umiyak ka lang para gumaan ang pakiramdam mo." Monalisa's face was buried in Steve's chest. Steve gently stroked her back. Steve had no idea why the woman was so upset. He becomes enraged with her husband all of a sudden. Why is it permissible for the wife to feel upset? His wife has never been upset in their one year of marriage. Even over a horrible topic, they never argue. They have a romantic relationship. However, the woman in his arms is now crying, presumably because her husband has made her sad. Nang matapos siyang umiyak."Sorry ha, Steve. Pasensiya ka na!" paumanhin ni Monalisa rito. "It is okay, puwede bang malaman kung ano ang problema mo? Sabi nila nakakagaan daw ng loob ang maibulalas ang nagpapahirap nang isang tao pagsinabi sa iba ang bumabagabag sa kanya. Well nakahanda akong makinig. If you wants to tell me." Tumango-tango si Monalisa tama naman ito."Nahuli ko siya, Steve." "Nahuli? Nahuling ano, Monalisa?" "Nahuli ko siyang may kasiping na iba!" Pinipigilan ni Monalisa na huwag nang umiyak muli. "What? What the fuck? He's crazy! Damn him! " Steve feels so angry. I want to give him a punch! Siraulo ang asawa mo ng iyon, Monalisa!" "Hindi ko siya asawa, Steve." Biglang kumunot ang noo ni Steve. Hinawakan niya sa balikat si Monalisa."What did you say?" tanong niya baka kasi mali ang kanyang pagkarinig sa sinabi nito. "Live in lang kami, Steve. Siya ang una kung nakilala nong bagong salta ako rito sa Manila, naging mabuti siya sa akin, tinulungan niya. At siya lang ang taong nasandalan ko rito. Kaya pumayag ako na tumira kami sa isang bubong."  Well masasabi ni Steve na nakadama siya ng kasiyahan sa rebelasyon ni Monalisa."So, anong balak mo ngayon, Monalisa?" Umiling-iling si Monalisa."Hindi ko alam, Steve. Sa totoo lang gulong-gulo ang isip ko!" Talagang hindi niya alam ang kanyang gagawin sa ngayon. She want to stay away from Archie now. Gustong sabihin ni Steve na you can stay with me if you want."May balak ka bang umuwi, Monalisa?" Panay ang iling ni Monalisa."Ayoko!" "Okay, if you trush me, dito ka muna hanggang wala ka pang nabubuong disisyon." "Puwede ba, Steve?" Alam naman niya papayag ito na kupkupin siya. Saka she feel safe sa tahanan nito. Ngumiti si Steve siyempre naman welcome na welcome ito sa bahay niya."Of course, Monalisa. Bukas ang bahay ko para sa iyo." "Baka may magagalit, Steve?" natanong niya ito. E, kung may girlfriend ito mag away pa sila dahil sa kanya. "You mean, a girlfriend ha, Monalisa?" Tumango si Monalisa. "No one, walang pumupuntang babae rito maliban sa Mommy ko, kaya huwag kang mag-alala walang sasabunot at sasampal sa iyo promise!" Napangiti na si Monalisa sa tinuran ni Steve."Titira ako rito pansamantala, Steve. Pero magtratrabaho ako. Taga linis, taga luto. At taga laba mo." Tumawa si Steve."Hindi katulong ang kailangan ko, Monalisa. Kundi asawa na mag-aalaga sa akin!" makahulungang sabi niya. Biglang bumilis ang pag pintig ng puso ni Monalisa sa sinabi ni Steve. Pinaparinggang ba siya nito? Kung sana walang sabagal pa sa buhay niya. Siguro hindi siya magdadalawang isip na titira siya forever sa buhay nito."Asawa? Marami naman diyan kung gusto mo, Steve. Ikaw pa aayawan nang mga babaeng kagaya mong may sinasabi sa buhay." Tumango si Steve yes tama si Monalisa. Marami nga kaso wala naman siyang nagugustuhan. Siya iyon taong mas sinusunod ang sinasabi ng puso kaysa isip."I admit alot. But, iba ang gusto ko. Nasa mismong harapan ko na!" Deretsong turan niya. Hindi malaman ni Monalisa kung ano ang sasabihin O gagawin sa tinuran ni Steve. Deretsahan na nitong sinasabi na gusto siya nito. Masarap pakinggang ito at nakakakikili ng puso. Pero sa ngayon hindi pa niya madama ito. Because her heart still bleeding right now."Steve, may gusto ka ba sa akin?" tanong pa rin niya. "Yes, I really like you. Not only like you, Mahal na kita, Monalisa! Alam ko na may pinagdadaan ka sa ngayon. Pero ayokong magsinungaling, talagang mahal kita!" May ngiti sa labi niya pero makikita mo sa mata ni Monalisa ang kalungkutan."Hindi ko yata kayang tapatan pagmamahal mo, Steve. Lalo na ngayon, dahil walang-wala ako, tangin sarili ko lang ang pinanghahawakan ko!" Steve hold her hands."Maghihintay ako, Monalisa. Kung nakahanda ka na narito lang ako, nakangiting sasalubong sa iyo." Napaluha si Monalisa."Hindi ko maipapangako, Steve. Pero kung may darating sa buhay mo na babaeng mamahalin ka. Huwag kang mag-alinlangan na tangapin ito." "Let's wait and see what occurs in the coming days, months, or years. Who knows if we were truly meant for each other by God? So I'll keep my fingers crossed and hope it happens soon! " Steve wipes her tears again."And the suffering you feel with him. To me, I will not give you that. All I can make you feel is happiness, but sometimes sadness, because I know I am not a perfect person! " Hindi napigilan ni Monalisa ang sarili napakayap siya kay Steve. At naisip niya na sana bukas maging okay na ang lahat para sa kanya. Pero alam din niya na may nakaambang na sigalot sa buhay niya dahil kay Archie. At alam niyang hindi ito titigil na suyuin siya para mapatawad sa nagawang mali. HINDI naman mapakali si Archie sa bahay nila palakad-lakad ito. At panay ang dayal niya sa numero ni Monalisa, pero out of coverage area ito.”Ahhh! Monalisa, nasaan ka?" Ngali-ngali niyang ibato ang hawak na cell phone dahil sa galit. Naiinis lang kasi siya nong gabing hindi siya pinagbigyan nito. At kailangan niyang ilabas ang nasa loob. Tamang tumawag sa kanya ang boss ni Monalisa. He said he's alone and lonely, and he need someone. So siya naman si tanga agad na pinuntahan ito. At buong magdamag silang magkasama. Dahil sa pagod nakatulog siya nang magising hapon na, hindi naman pumasok sa trabaho ang kasama. At alam din niya na nasa trabaho si Monalisa. Kaya hindi pa siya umuwi. And they loving-loving again. Doon na sila nakita ni Monalisa, hindi naman niya akalain na pupunta sa boarding house ito. At alam niyang nasa alanganin na ang pagsasama nila. Pero hindi siya papayag na iiwan siya nito. Kung kailangang na luluhod siya sa harapan nito para mapatawad siya ay kanyang gagawin.”Hahanapin kita, Monalisa. Kahit nasaan ka pa, dahil mahal kita. Mahal na mahal!" Determinadong turan niya.

 

 

Chapter 16

GABI nang pagdalo ni Steve, sa welcome party ni Larry. At nakahanda na siyang umalis."Monalisa, are you sure na okay ka lang mag-isa rito? Puwede ka naman sumama sa akin, if you want!" Ngumiti si Monalisa."Okay lang ako, Steve. Sige na baka matrapik ka pa sa daan." Saka hindi siya sanay dumalo sa mga kasiyahan pang mayaman. Sa kanila kasiyahan kanto lamang. At nakakahiya naman kung sasama siya kay Steve eh, nakikitira na nga lang siya sa bahay nito. At kailangan niyang mag isip nang mabuti kung ano ang dapat niyang gawin sa relasyon nila ni Archie. Masakit ang ginawa nito. Gusto talaga niyang isama si Monalisa para may kasama siya at para na rin meron siyang ipakilala kay Larry, kaso ayaw talaga nito."Okay aalis na ako, rest earlier." Tumango si Monalisa kay Steve."Enjoy, bye!" Ngumiti si Steve at siya'y umalis na. When she was alone she sat quietly on the couch, picking up the phone from the center table. He switches it on. She noticed that all of the text messages and missed calls came from Archie. It only has one message. 'I'm sorry, Monalisa, but please return home.' 'I love you' She, too, adores Archie. She can now state, however, that her feelings for the man have vanished like a bubble. Because of what she had witnessed. She'll be incredibly stupid if she returns to him. It would have been preferable if she hadn't seen their actions with both eyes. She had to make her own decision. Isn't because of Steve. That he's next to her. She will return home to her parents after she and Archie are separated so that they can be together. When Monalisa's tears were shed, she was shaken. Suddenly, her phone rang, and Archie was the caller. She was hesitant to answer it. She just let it ring. When it stopped, she sighed, but the cell phone rang again. She knew Archie wouldn’t stop calling her. She closed her eyes, took a deep breath, and answered it. "Hello!" "Monalisa, salamat at sinagot mo ang tawag ko, nasaan ka ngayon? Please sabihin mo sa akin para sunduin kita!" "Nasa mabuti akong kamay, Archie. Huwag mo akong alalahanin." "Nasa mabuting kamay? Sino siya at saan siya nakatira? Sabihin mo sa akin pupuntahan na kita ngayon din!" Nasa tono ng boses ni Archie ang pagka-excited. Panay ang iling ni Monalisa sa sinasabi ni Archie napabuntong-hininga siya ito na siguro ang oras para sabihin ang totoong nararamdaman niya."Sa akala mo pa ba kaya pa kitang pakisamahan, Archie. Oo tanga ako, pero hindi ako bobo para balikan pa kita! Mga hayop kayo!" Pinipigilan niyang huwag mapahagulgol. "A-anong ibig mong sabihin, Love?" Kumwaring hindi niya na gets ang sinabi ni Monalisa. "Archie, malinaw pa sa tubig talon ang sinabi ko sa iyo. Masakit ang nakita ko, siguro kung babae ang nakita kung kasama mo, masakit pa rin pero siguro kaya kung tanggapin. Kaso lalaki E. Nakakadiri alam mo ba iyong ha! At na kahit na kailan hindi ito mawawala sa isip at puso kung nakikita kita. Gusto ko itong makalimutan." Hindi alam ni Archie kung ano ang sasabihin, sa mga binitawan salita ni Monalisa, desidido itong kumawala sa kanya pero hindi siya mawawalan nang pag-asa alam niyang mahal pa siya nito."Love, patawarin mo ako. Nagawa ko lamang ito, dahil tinanggihan mo ako. At naiinis ako sa iyo nang gabing iyon. Hindi na ito mauulit pa pangako." "Oo talagang hindi na mauulit pa, Archie. Dahil nakapagdisisyon na ako. Palayain na natin ang isat isa, palaya ka nang gawin ang nais mo. At ganon din ako." "Hindi mo ba ako bibigyan ng isa pang pagkakataon ha, Love. Isipin mo naman ang matagal nating pinagsamahan." "Marami nang pagkakataon ang binigay ko sa iyo, alam mo iyang, Archie. Pagod narin ako sa pagsasama natin." ”Pagod? Love, naman naalala mo ba, di ba gusto mong magpakasal tayo noon pa, ayaw ko lang dahil ang gusto ko mabigyan kita ng magandang at magarang kasal. Ngayon puwede na tayong magpakasal meron na akong naipon para rito." Napangiti ng may pait si Monalisa. Para sa kanya ngayon mabuti na lang at tumanggi ito noon na magpakasal na sila kahit sa huwes man lang."Gusto kung sabihin na salamat, dahil ayaw mo noon, Archie. Kung kinasal tayo noon may panghahawakan ka sa akin. Dalanging ko na makahanap ka ng babaeng mamahalin mo nang tapat, Archie.' "Love, bakit pa ako maghahanap, nariyan ka naman na. Oo, alam ko nagkamali ako, isang change na lang ang hinihingi ko sa iyo please, Love. Isa pa!" Pagmamakawa niya rito and he begin to cry alam niyang ito ang kahinaan ni Monalisa ayaw nitong nakikita o naririnig na umiiyak siya. Naawa naman bigla si Monalisa kay Archie. Pag ito kasi ang umiyak nagsisisi na talaga. Pero sa isip at puso niya wala nang puwang ito, kahit na matagal silang may pinagsamahan."Paalam, Archie. Hindi na ako uuwi diyan bahala ka na kung ano ang gagawin mo sa mga gamit ko." "Saan ka naman pupunta? Uuwi ka ba sa inyo? Di ba ayaw nila sa iyo kaya nga umalis sa kanila!" ”Sa malayong-malayo ako pupunta sa hindi na tayo magkikita pa, Archie. Salamat sa lahat." Agad na niyang ini-off ang cellphone. Monalisa felt like she'd been yanked out by a thorn. Her breakup with Archie also pains her. Archie was a decent guy, she knew that. But they were continually squabbling over nothing, and she was fed up with it. She sighed with satisfaction, knowing that she would be able to sleep peacefully now that her mind was at ease. When Steve arrived at Larry's residence, he was astonished to find no one there. Was it impossible for him to be the first to come, lest he be too early? He checked his watch, which read eight o'clock. And he believes there will be no party because the entire home is quiet. "Steve, welcome!" Si Larry sinasalubong siya nito. He frowned, with astonishment on his face."Where's your other guest, Larry?" "Well ikaw lamang ang bisita ko, Steve." "What ? You've got to be kidding! Larry, you mentioned your welcome party." "I'm sorry, but I'd like to see you, and I miss you, Steve." Are you sure you don't want to see me?" He said Of course he's joking when he says I miss you. "What you miss me," Steve chuckles."You're insane; you claimed to be married. Larry, we may meet on any day."  Natawa rin si Larry."Okay let's go inside, and meet my wife, Steve." "Naku kung hindi ka lang bagong kasal, iiwan na kita ngayon din, Larry." Tumawa si Larry."You can't do that, Steve. Dahil alam ko na gusto mong makita ang asawa ko di ba?" "Of course, I am curious who is the lucky woman, Larry." "Okay kung ganon tara na sa loob, she's there waiting for us." Habang papasok sila sa loob ewan ba ni Steve bigla na lang siyang kinabahan. Kanina ay hindi naman normal pa ang pagtibok ng puso. "Sweetheart, my buddies it is here," sabi ni Larry sa babaeng nakaupo sa sala. Tumayo ang babae ang humarap na nakangiti kina Steve. "Hello," sabi nito. Steve stopped walking because he seemed to have seen a ghost. His mind was talking, "What is happening? Why is Monalisa here? He just left her at his house. But he knows she's not Monalisa the way they look. Oh, they look the same, but they look different. The woman who was left in his house was simple. The woman who is in front now is sophisticated and you can see in her aura that she comes from a wealthy clan. Larry was hugged by a woman who approached them. Larry presented his wife to Steve with. "Sweetheart, meet my friend, Steve." It extended its hand to Steve, saying."Hello, Steve." Steve didn't say anything and just stared at her hand. What the hell is going on here, he sensed his wife Lisa in front of him, her voice a familiar one to him. Of course he knows it. He narrowed his eyes and locked them on Larry. "What's going on, Larry? What does that mean!?" he asked, his voice calm but tense. "What do you mean, Steve?" tanong ni Larry. "What do you mean, Steve?" Larry asked. "You know what I mean, Larry? What did you do, ha? " He clenched his fist. His anger had already come out. He feels that his wife, Lisa, is his wife now. What a mischief this friend made! Larry and Sofia saw it. "Are you angry, Steve?" Sofia asked. "Dammit," Steve said, dismissing her questions." Steve exclaimed."Tell me the truth, Larry. Or I will kill you!" "I tell you what?" "You tell me that she's my wife, Lisa! Is I right?"Because of his anger, he punched him. Ahhh! Sweetheart!" Sofia shouted and ran to her husband, who had fallen to the floor."Why did you pouch him? "Why?" She shouted to Steve. "Sweetheart, are you okay?" "Yeah, I'm okay, sweetheart!" Larry stood up, and Sofia immediately hugged him. Gustong sumigaw at umiyak ni Steve. Tumingin siya sa dalawa."Ayaw mo bang sabihin sa akin ang totoo ha, Larry?" "Sweetheart, can you go upstairs first? Me and Steve are going to talk!" Tumango naman si Sofia saka tumingin kay Steve. Tingin sinasabing don't hurt him. When Sofia was gone, "Let's go outside, Steve." He said, holding Steve's punched face. He went out of the garden. Larry recounted what happened in America. While he was in the car, it was late at night when there were only a few people on the road. When he saw an accident, And he saw a woman crawling out of the taxi next to him, and before it caught fire, the woman came out. He immediately attended to the bloody woman, just to be surprised because he knew the woman was Lisa. He took her to the hospital. After three days in a coma, she woke up and didn't remember anything. He introduced himself to her as her boyfriend, and they were about to get married. He made up the story of how they met and how many years they had been together. He did everything to make Sofia love him. He gave that name to her. "Bakit mo nagawa ito, Larry. Sana tinawagang mo ako kaagad. Ginawa mo kaming mga tanga sa kagagawan mo. You're crazy!" ”Patawarin mo ako, Steve. Hindi ko na pinaalam sa iyo, because I like her, at naiinggit ako sa iyo dahil nasa iyo na ang lahat, a perfect wife. Hindi na ako nakapag-isip pa nang tama that time, dahil iisa ang sinisigaw ng isip at puso ko. Pagkakataon ko na ito to be with her, saka wala naman siyang maalala pa." "I need to get going. I can't think straight right now, Larry," Steve said as he wiped his face. "But I'll be back." In fact, Larry's admission to him had taken him by surprise. He didn't believe his pal harbored feelings for his wife in secret. He may have done terrible things because of his love for Lisa. He wanted to scream to get rid of his rage.

 

 

Chapter 17

STEVE'S mind and heart were in turmoil as he got into his car. He wants to shout so loudly that everyone can hear him."Damn you, Larry! Why did you do this to me? I still treat you like my brother. Ahhh! "He seemed to want to go back to Larry’s house to punch it with the fury he felt. Steve stopped the car opposite the mini-store. He went down and went inside. and straight to the wine row. He opened the chiller to take a dozen San Miguel beers, paid immediately, and quickly headed for his vehicle. And he went home, but when he arrived at the parking lot of the condominium, Steve did not get out of his car. He opened one can of beer and just swallowed it like a soft drink. "Ahhh!" He muttered as he finished it and crushed the can. He was already drunk when he finished the twelve pieces of canned beer. He wanted to momentarily forget the startling truth right in front of him. That his wife Lisa is alive and well. He looked at the time it's eleven o'clock in the evening. Now that he'd drunk, what happen just now is slowly disappearing from Steve's mind. And his wife turned out to be alive but she lost her memory. And Steve forgets that there's a woman waiting for him at home. Kahit na mahilo-hilo si Steve bumaba na siya sa kanyang kotse para umakyat na sa bahay niya. Nang nasa harapan na siya ng pinto ng condo, he open it with his password, nakalimutan na yata niya na may tao sa loob. Deretso siyang pumasok sa loob nang nasa may sala na siya. Napatingin siya sa sopa pakurap-kurap siya."Oh!" Nang maalala kung sino ito. ”Bakit diyan siya natulog?" Nilapitan niya ito para gisingin ng lumipat sa kuwartong nakalaan para rito. Hahawakan na sana ni Steve ang balikat ni Monalisa para gisingin. Pero hindi niya naituloy na hawakan ang babae dahil napatitig siya sa mukha nito. Ang sinisigaw ng isipan ni Steve sa sandaling iyon ay ang asawang si Lisa ito. Umupo siya sa tabi nito. Hinawi ang buhok nitong nakatabing sa pisngi nito. ”You are alive, honey. Bakit mo ako pinahirapan ng sobrang tagal? Babalik ka naman pala. You now that I miss you so much!" Hinalop-haplos niya ang pisngi ng natutulog na si Monalisa. Naalimpungatan naman si Monalisa, dahil may naramdaram siyang humahawak sa mukha, unti-unting minulat ang mata at si Steve ang nasilayan. Ngumiti siya. ”Mabuti naman at umuwi ka na, Steve?" aniya. Steve just look at her, no words coming out from his mouth. Bumangon si Monalisa napakunot noo siya, dahil maamoy niyang amoy alak si Steve. ”Lasing ka yata?" tanong niya. Umiling tapos tumango si Steve. Napangiti naman si Monalisa para kasing bata ito. Sa nakitang ngiti ng kaharap inangat ni Steve ang kamay para hawakan ang mukha ni Monalisa. ”Beautiful smile, so lovely!" aniya. Lalo naman napangiti si Monalisa. ”Salamat!" aniya. Hindi binitawan ni Steve ang mukha ni Monalisa. At dahan-dahan niyang nilalapit ang mukha sa mukha nito. Biglang nagpanik ang isip at puso ni Monalisa sa nakitang papalapit ang mukha ni Steve sa mukha. Alam niya ang ibig sabihin ng ginagawa nito hahalikan siya nito. Sa isipan itutulak o iiwas niya sa sarili pero hindi hinayaan lang niya na dumampi ang labi ni Steve sa labi niya. Hindi maintindihan ni Monalisa ang nadarama sa paglapat ng kanilang labi, may kiliting dala sa buo niyang katawan. At unti-unting pumikit ang mata. Dahil lasing si Steve. At hindi pumalag si Monalisa sa ginawang paghalik niya dito. Humawak pa ang isang kamay sa mukha nito. At pinalalim ang ginawang paghalik. Tila may sariling pag-iisip ang labi ni Monalisa, binuka niya ito. Para papasukin ang panauhin kumakatok. When the door are open Steve put in inside his tongue, para suyuin ng maalab ang kapareho nito. Monalisa open her eyes gusto ng katawan at puso ang nangyayari. Pero sa isang bahagi ng isip may natitira pang gising. Ang sabi nito 'gumising ka Monalisa, hindi tama ang ginagawa ninyo' dito natauhan si Monalisa, tinulak si Steve. At mabilis na tumayo para iwan ito. Gulat man si Steve sa ginawang pagtulak sa kanya ni Monalisa, nagawa pa rin niyang hawakan ang kamay nito para pigilan. Tumayo rin siya and he gave her a backhug. ”I'm sorry! Hindi ko lang mapigilan ang sarili ko. I really need someone to comfort me." Nagtaka naman si Monalisa sa sinabi ni Steve na someone comfort me. May pinagdadaan ba ito? O may problema ba?" Nag-alala siya bigla humarap siya rito?" May nangyari ba sa pinuntahan mong party, Steve?" tanong niya. Steve hug her tightly. At tumango siya kay Monalisa.  ”Anong nangyari?" Umiling si Steve. He can say it to her. Basta ang alam niya sa sandaling ay masaya siya dahil may kayakap siya. ”Sige kung ayaw mong sabihin, magpahinga ka na muna. Para kasing pagod na pagod ka, at saka lasing ka lang." ”I am angry and sad!" "Bakit, Steve?" ”I want to be happy!" ibang tungon sa tanong ni Monalisa na bakit. ”Oo naman, lahat tayo ay puwedeng maging masaya, Steve!" ”Talaga? Are you happy?" Ngumiti si Monalisa. ”Oo naman, Steve!" ”Bakit ka masaya?"  ”Masaya ako dahil, malaya na ako sa buhay. Wala na akong iisipin pang iba maliban sa sarili ko!" walang katol niyang sabi. ”Mean, hiwalay na kaso ng kinakasama mo?" Nakangiting tumango si Monalisa. Hinawakan ni Steve ang baba ni Monalisa at inangat ito upang makita niya ang mukha nito. At nakita niya ang matamis nitong ngiti. And they eyes met. At parang nawala bigla ang kanyang kalasingan dahil sa narinig at nakikitang matamis na ngiti ni Monalisa. Just now he's so angry and so sad. But now suddenly he feels happy or relief. Ewan ba niya hindi sana ito ang kanyang nadarama dahil nalaman buhay pa ang asawa. Pero hindi niya kayang dayain ang damdamin. Sa tingin niya may puwang na sa puso si Monalisa. And for his wife Lisa. Nothing he can feel. Lalo na kanina nang makita niya ito at nalaman buhay pa ito. Marahil minahal na niya si Monalisa. Hindi napigilan ni Steve ang sarili, again he hold Monalisa face and giving her a soft kiss to her lips. Steve was unable to restrain himself once again. He gently kissed Monalisa on the lips while holding her face. Something amazing or magical seemed to be surrounding them at that time. Monalisa clasped Steve's nape with both hands and held it in place. Steve had kissed her, and she accepted it. The kiss becomes tender and passionate. Steve is carrying Monalisa. He walked with their lips together. And Steve's feet know where to go. When they reached the door of the room, Steve lowered Monalisa without even parting their lips. He opened the door when they were inside. Steve picked Monalisa up again, but in front of him. The door was closed, and the woman leaned against it first. Monalisa's legs were clinging to Steve's waist. They glance at one other and smile when their lips separate for a bit. That smile transforms into a giggle. Steve had forgotten about the incident at Larry's place at that point. And what's going on now is that it's making him happy and allowing him to forget about everything for the time being. Right now, the two of them are the most important thing to him. Because their souls and hearts have begun to merge.

 

 

Chapter 18

SOFIA or Lisa are stunned by what happened earlier. Oh, the correct word is to see her husband Steve. The truth about her is that she doesn't actually have amnesia; she's just acting like she does she's. Why did she do that? When she woke up from the accident, he was in a coma for three days. Larry's there for her, and she takes good care of her. She was familiar with him and they had met before because he and Steve were business partners. She recalls, Larry. Was always softly glancing at her. So she thought of pretending that he was losing her memory. When Larry finds out that she can't remember anything, he reveals to the doctors that she was his fiancee. She was shocked at what it said. But she could not correct it because she couldn't remember. When she was okay, Larry brought her home. At his home, she introduced him to the parents, saying that she was the man's finance. His family welcomed her and made her feel like she was their family member. After a month, she was okay with the accident. Larry says he wants them to get married. Her mind didn't like what he said because she was married to Steve. But her heart was telling her to go for it; you're totally don't remember anything right? And the more it gave her the strength to marry Larry, she found out that she was dead. Only ashes were brought back to the Philippines. Because of that. So, she agreed to his request to them get married. And the rest of their marriage was happy and successful because Larry gave her everything. One day, he just woke up and saw that she already loved him. And she completely forgotten her husband Steve. When Larry told her that they were going home to the Philippines, she felt nervous. She told herself to be a drama queen so that everything would be okay. That's why when she met Steve earlier, She’s really pretending she really doesn’t know him at all. And he still looks like nothing has changed. It's still handsome and attractive. Of course, he knew that Steve felt so angry. It so happened that he was able to punch Larry because he was so mad at him. She couldn't blame him, of course, because they were friends, and then he would know that she was still alive and married to his best friend. Earlier, when she saw him leaving, she peeped out the window. He felt sorry for Steve. But there was nothing he could do, because Larry was in her heart. She didn't expect to love it more than she used to love Steve. her thoughts were aroused as Larry entered their room. ”Are you okay, sweetheart? Sorry sa nangyari kanina." Lumapit siya niyakap ang asawa. Hinilig ni Lisa ang ulo sa dibdib nito.”I am fine, ikaw okay ka lang ba?" Inangat ang ulo and look Larry's face namamaga na ito.”Gamuting natin iyan pasa mo, kukuha lang ako ng ice pack.” Hindi binitawan ni Larry si Lisa O Sofia.”Huwag na, I deserve this. Kaya ko naman tiisin ang sakit, sweetheart!" Alam ni Lisa ang ibig nitong sabihin he deserve what Steve did to him.”Bakit ka ba niya sinaktan, sweetheart?" tanong niya kumwaring wala siyang alam. ”Hmmm, nothing away magkaibigang lang, sweetheart." ”May kaaway ka pala, sweetheart. Ayokong may kaaway ka, ano kaya kung babalik na lang tayo sa America, roon tahimik ang buhay natin di ba?" Yes gusto niyang lumayo kay Steve para walang gulo. Pero nakita na siya nito. At alam niyang may karapatang pa ito sa kanya dahil kasal sila rito sa Pilipinas. Napaisip din si Larry sa sinabi ni Lisa. May plano siya sa kanilang pag-uwi, iyon nga para ipakita si Lisa kay Steve. That his wife. Eh, asawa na niya ngayon. At alam niyang mahal na siya ni Lisa, well ginawa niya ang lahat para mahalin siya nito. At nagawa naman niya. Alam niyang matindi ang galit ni Steve sa kanya. Pero wala siyang magawa he really love Lisa. Tatangapin na lang niya kung ano ang gagawin nito laban sa kanila.”Sweetheart, ayaw mo ba rito? Kaya gusto mo ng bumalik tayo sa America?" ”Oo, pero kung ayaw mo wala naman akong magagawa, sweetheart." ”Okay before we go back, ayaw mo bang makita ang magulang mo? Di ba sabi ko naman sa iyo na meron kang pamilya rito sa Pilipinas.” Napapaisip si Lisa, papaano nito sasabihin sa magulang na buhay siya.”Talaga? Nasaan sila, sweetheart?" kumwari na excited siya. "Do you want to see and meet them, sweetheart?" Lisa nodded. "Yes, but what will you tell them?" "I'll take care of it, sweetheart. I know they will be angry with me for what I did. But I will take their words or punishment. " Lisa knew the parents were kind; she wished they would have accepted Larry's explanation. And of course, her parents considered her husband, Steve. But since she has amnesia, this is the only weapon she can use. For them to support their married life."When we're going to meet again, sweetheart?" "I will arrange it, sweetheart. At the right time, now let's rest. I know you're surprised by what happened earlier. " Tumango si Lisa."Goodnight, sweetheart!" ”Goodnight too, sweetheart!" Larry gave her a kiss to her lips. KINABUKASAN. napahilot sa noo niya si Steve ng magising.”Ohhh, damnit!" aniya. Minulat ang mata nakita ang katabing si Monalisa na nayakap sa kanya. Well kahit na lasing siya kagabi alam niya ang nangyari sa kanila. Dahang-dahan niyang kinalas ang pagkayakap nito sa kanya kailangan niyang maligo masakit talaga ang ulo niya. Nasabi niya sa sarili na hindi siya iinom nang maramihan. Pero dahil sa nangyari sa bahay ni Larry. Kailangan niyang makalimutan kahit saglit lamang. Pero teka parang magpapasalamat pa siya sa pagkalasing niya kagabi. Dahil doon may lakas loob siyang gawin ang hindi dapat sanang mangyari sa kanila ni Monalisa. Ano ba itong nagawa niya. Lisa is still alive. Napabuntong-hininga siya ng lihim saka na siya mag-iisip ng tamang gawin. But know he admitted he's happy what happens between him and the woman. Nang makawala siya sa pagkayakap ni Monalisa, banayad siyang umalis sa kama at deretso sa banyo. Habang nakatutok ang sarili sa rumaragasang tubig shower. Nikuyom niya ang kamao ng maalala ang pangyayari kagabi sa bahay ni Larry.”Ahhh! How dare you, Larry. Bakit mo nagawa ito sa akin? Bakit?" At muling sumagi sa isip ang nagyari sa kanila ni Monalisa, ang galit na nadama ay naglaho kaagad. Ano ang gagawin niya ngayon na may nangyari na sa kanila? Parang gusto niyang iuntog ang ulo sa pader. Paano ngayon buhay na buhay ang asawang si Lisa. Nang makita niya ito kagabi, nagulat siya. Yes he really shock. Hindi niya alam kung ano ang nararamdaman niya ng makita ito. Dahil sa galit kay Larry ang unang nadama. Mahal pa ba niya ito o, hindi na dahil kay Monalisa? Gulong-gulo tuloy ang isip at puso niya ngayon. Nagising naman na si Monalisa. Nang makita ang sarili na hubad. Napatakip siya ng mukha ano ba itong nagawa niya? Bakit siya nagpadala sa init ng damdamin kagabi siya ang matino at alam ang nangyayari. Hindi katulad ni Steve na lasing.”Monalisa, bakit? Ang tanga-tanga mo talaga!" Pagalit niya sa sarili. Siya kasi iyong taong mabilis magtiwala. Mabilis bumigay. Lalo na kung mabait ito sa kanya. Sabi nga ng ilang kakilala niya mapapahamak siya sa ugaling ganon. Bumangon siya pinulot ang mga damit sinuot at mabilis na lumabas sa kuwarto, anong mukha ang ihaharap niya kay Steve? Nahihiya siya. Deretso siya sa silid na nilaan para sa kanya ni Steve at sa banyo siya tumuloy upang maligo. Nang matapos maligo si Monalisa, ayaw sana niyang lumabas parang hindi siya handa na makaharap si Steve. Kaso naisip niyang kailangan niyang magluto baka kasi may hangover nito. Napatingin si Steve sa kama nang hindi makita si Monalisa rito napabuntong-hininga siya. Talagang hindi siya makapag[1]isip ng tama sa ngayon lalo pa at double ang kinakaharap. Nagbihis siya nang pang opisina niya. Kailangan din niyang magtrabaho. Sa harap ng refrigerator ang tuloy ni Monalisa. Binuksan ito tinignan kung meron siyang puwedeng gawin soup. Tanging itlog at pinatubong monggo at meron din sa freezer ang pork giniling.”Puwede na ito!" Defrost niya ang giniling para gawin bola-bola. Simple lang ang ginawa niyang sabaw bean sprouts with ground meat and eggs. Pagkalabas ni Steve sa silid niya naamoy niya ang niluluto ni Monalis he when straight to the kitchen. "Hmmm, smell so good!" Hindi namalayan ni Monalisa ang paglapit ni Steve sa kusina. Bigla tuloy siyang kinabahan. Parang ayaw niyang humarap dito. Napatingin siya sa sandok na hawak naman gumagalaw ito kinakabahan siya. Lumapit si Steve kay Monalisa.”Nervous?" aniya dahil nakita ang kamay nito na gumagalaw. Nataranta tuloy si Monalisa, binaba agad ang kamay na may hawak na sandok. Napangiti si Steve. Hinawakan ang kamay ni Monalisa kinuha ang sandok dito.”Para sa akin ba ito, look so delicious?" Tanong niya habang hinahalo ang sabaw. Tango ang tugon ni Monalisa, nahihiya talaga siya kay Steve. "Okay na ba ito?" Tango ulit si Monalisa. Napatawa tuloy si Steve. Pinatay niya ang apoy. Hinarap si Monalisa.”Okay ka lang ba?" tanong niya. Tumango muli si Monalisa. ”You are not okay, dahil ba sa nangyari sa atin kagabi kaya ka ganyan, Monalisa?" ”Kumain ka muna, habang mainit ang sabaw," Ibang tugon ni Monalisa. Kumuha siya ng mangkok para lagyan ng sabaw. Kinuha ni Steve ang mangkok kay Monalisa. Paano naman kasi nanginginig ang kamay niya.”I will do it myself, umupo ka na." aniya baka mabitawan pa nito ang mangkok. Tumalima naman agad si Monalisa, sa sinabi ni Steve. Pakiramdam ni Steve parang nawala ang mga agam-agam sa puso at isipan ng makita si Monalisa sa kusina na nagluluto, parang bumalik ang dati para sa kanya noon masaya sila ni Lisa na nagluluto ng kanilang pagkain, masaya silang dalawa. Iyon nadarama niya noon ay bumalik sa ngayon. He's happy dahil may nag aasikaso sa kanya. Matapos lagyan ng sabaw ang mangkok nila dinala na sa lamesa. Naupo siya sa tabi ni Monalisa. He try the soup."Hmmm, sabi na, eh. Masarap!" Aniya. Tinikman din ni Monalisa tama nga ito masarap. ”This is good, tamang-tama may hangover ako. Salamat ha, Monalisa!" Kiming ngumiti si Monalisa. Habang kumakain sila napapasulyap si Steve kay Monalisa.”Bagay pala sa iyo iyan damit?" aniya. ”Salamat nga pala sa mga binili mong gamit ko, Steve." ”I'm glad that you like it, Monalisa. Tama lang ba ang mga ito sa iyo?" Nong pauwi na siya galing opisina niya napadaan siya sa isang woman clouting shop naisip niya si Monalisa na walang damit kaya binilhan niya ito. Pati nga pang loob nito. Medyo na hiya pa siya ng lumapit siya sa undergarments ng mga babae. He just took it free size nalang sa tingin niya kasya naman ito sa babae. ”Oo naman, sa tingin ko mga mamahalin pa ang mga ito. Nakakahiya nga eh. Kasi ikaw pa ang bumili ng mga iyon." Ngumiti si Steve okay lang iyon minsan pag pumunpunta siya mag travel for business trip ang pasalubong sa asawa ay mga gamit ng pang babae including her bikinis. Nang matapos si Steve.”Sige aalis na ako papasok muna ako sa opisina." Paalam niya at tumayo na.  Tumango naman si Monalisa. At tumayo narin niligpit ang mga ginamit nila. Akala niya umalis na si Steve. Dahil tahimik na pagkatapos niyang maghugas pagharap niya nasa may ref ito nakasandal pinapanood pala siya nito. They look each other. Si Monalisa ang bumawi ng tinging.”Akala ko umalis ka na, Steve?" ”Bakit naman ako aalis ng ganon-ganon na lang." Lumakad siya patungo kay Monalisa. Napapaatras naman si Monalisa sa paglapit ni Steve sa kanya. ”Ba... Bakit?" ang kanyang dibdib parang may Tom and Jerry na naghahabulan sa loob. Napasandal siya sa lababo hanggang doon na lang eh. Nilagay ni Steve ang dalawang kamay sa magkabilaan parte ng lababo inipit nito si Monalisa. Medyo yumuko siya para magpantay ang kanilang mukha. Walastik anong eksena ito? Parang sa mga napapanood niyang drama eh. Aba sino ang hindi kikiliging pag ganito ang eksena siya nga na nanonood lang todo kilig na ito pa kayang nararanasan na niya.”Ma... may sasabihin ka ba?" ”Ang cute mo pala pag nahihiya ka, Monalisa!" ”A... Ako cute?" ”Hmmm!" Sabay tango ni Steve. At unti-unting nilalapit ang mukha sa mukha ni Monalisa. Nilalayo naman ni Monalisa ang ulo. Hanggang sa nauntog siya sa may cabinet."Aray!" aniya. Tawa ng tawa si Steve nilagay ang kamay sa ulo ni Monalisa hinaplos-haplos ito. ni Stev”Next time, don't move okay, just let me kiss you." ”Hahalikan mo ako?" ”Yes, like this!" Sinakop agad ni Steve ang labi ni Monalisa. Mabilis lang ang halik na iginawad niya."Goodbye kiss ko!" aniya ng binitawan ang labi nito. Napangiti na si Monalisa. Biglang nawala ang pagkahiya nila kay Steve. ”I know kung ano ang ginagawa natin kagabi, Monalisa. Hindi ako mag so-sorry sa nangyari. At alam ko rin na meron akong responsibility sa iyo. Pero huwag mo na natin itong pag-usapan pag okay na ang lahat, gagawin natin ang tama para sa atin, naiintindihan mo ba ako, Monalisa?" ”Huwag kang mag-alala, Steven. Wala akong hihingiin sa iyo kahit na ano. Tama na sa akin ang pinatuloy mo ako sa pamamahay mo." ”Okay. So, bye!" Tumango si Monalisa inihatid sa pinto si Steve. When Steve was gone, Monalisa sighed. She didn't want to bother Steve anymore. She needs to stay away. She thinks that Steve has his own problem and is facing it. She went to the room to change her clothes. She was nothing when she went inside Steve's house. She would also leave with nothing.

 

 

Chapter 19

ANG BALAK sana na pag alis ni Monalisa sa bahay ni Steve, ay hindi niya nagawa. Iniisip pa rin na naging mabuti ang lalaki sa kanya. At kailangan niyang mag paalam ng maayos dito. Hindi porket may nangyari na sa kanila ay hindi na siya aalis sa poder nito. Kahit na ang puso at isipan ay sinasabi nitong. Don't leave him. Stay with him forever and have a happy married life. Ilang ang araw ang nakalipas hindi pa rin magawang mag paalam ni Monalisa kay Steve. Para kasing may humaharang sa lalamunan tuwing binabalak na sabihin ang nais. Kagaya ngayon magkaharap sila sa hapag hapunan. Napapatingin siya sa kaharap. Napansin ni Steve na parang may sasabihin ang kaharap sa kanya. ”May problema ka ba, Monalisa?" kanyang tanong. ”Huh?" nagulat tuloy siya sa biglang pagtanong ni Steve sa kanya. Napakunot ng noo si Steve sa reaction ni Monalisa. Sa tingin talaga niya may problema ito. O, baka naman kailangan nito ng pera dahil may kailangan na bilhin para sa sarili.”Tell me, Monalisa. Huwag kang mahiya, may kailangan ka ba?" Pagkakataon na niyang mag paalam kay Steve. Kaya siya ay tumango. ”Sige sabihin mo Monalisa, kung ano ang kailangan mo?" ”Gusto ko sanang mag pa..." tumunog ang cellphone ni Steve kaya napahinto sa pagsasalita si Monalisa. Tinangnan ni Steve kung sino ang tumawag. May gumuhit na gitla sa noo ng makita kung sino ang tumatawag ang biyanan babae ang nasa kabilang linya. Tumingin siya kay Monalisa. ”Sandali lang ha, sasaguting ko muna ito," aniya. Tumango naman si Monalisa kay Steve. Tumayo si Steve tinungo ang sala. ”Hello, Ma. Napatawag ka po?" Sa kabilang linya. Napatingin ang ginang sa kaharap na sina Larry at Lisa. ”Steve, puwede ka bang pumunta ngayon dito sa bahay, kung hindi ka busy sa trabaho mo." ”Hindi naman, Ma. May kailangan ka ba sa akin?" ”Yes, Steve. Kailangan ka namin makausap. Please, punta ka ngayon din dito sa bahay!" Parang alam na ni Steve, ang dahilan kung bakit pinapapunta siya nito sa bahay nila. Baka nagpakita na si Lisa sa kanila. Ilang araw narin siyang balisa, dahil sa kakaisip kung ano ang dapat niyang gawin? Para sa asawang si Lisa at kay Monalisa.”Sige, Ma. Pupunta ako diyang ngayon din." Pinutol na niya ang kanilang usapan pinuntahan si Monalisa. Abala sa paghuhugas ng plato si Monalisa ng lumapit si Steve sa kanyang tabi. ”Monalisa, iyon sasabihin mo sa akin, puwede bang mag-usap ulit tayo mamaya, may pupuntahan lamang ako, pero kung importante ito sabihin mo na sa akin ngayon." Huninto ni Monalisa ang ginagawa.”Hindi naman, sige pagbalik mo na lang, Steve." ”Sure ka? Pero kung pera ang kailangang mo." Kinuha niya ang wallet naglabas ng ilang libo.”Ito lang ang cash ko, Monalisa. Oh..." Kinuha ang credit card niya.”Use this!" Kailangang nga niya ng pera para sa pag-alis hindi na siya mahihiyang kunin ang papel na lang.”Ito na lang." Kinuha ang tag-iisang libo sa kamay ni Steve.”Salamat!" ”Kulang iyan, Monalisa, kunin mo narin ito." Inabot niya ang credit card na hawak. Umiling si Monalisa.”Tama na ito, Steve." Hinaplos ni Steve ang pisngi ni Monalisa.”Okay, see you later," aniya. Nakangiting tumango si Monalisa. Nang wala na si Steve. Nagpakawala ng malalim na buntong-hininga si Monalisa. Kay bait ni Steve sa kanya. Sa tingin niya bihira na lang ang lalaking katulad nito. Masasabi niya na suwerte siya dahil nasa piling siya nito. Nakahanda ba siyang iwan ito? Kung tatanunging ang kanyang puso. Baka sasabihin nito na 'ang tanga mo kung iiwan mo si Steve'. Kung ang isip naman ang tatanunging niya. Sasabihin nito na 'lumayo ka muna para buuin ang iyong sarili, kung itinadhana kayo ni Steve para sa isat isa kayo talaga' "Bahala na," aniya sa sarili. SA bahay ng magulang ni Lisa. Magkakaharap sila nang magulang at ni Larry. Tinawagang ni Larry ang magulang ni Lisa, para ipaalam sa kanila na buhay si Lisa. Nagulat ang dalawang matanda, sa binalita ni Larry, at hindi naniniwala. Sabi nila para maniwala sila sa sinabi nito pumunta siya sa bahay nila kasama ang akala nilang patay ng anak nila. Agad sinabi ni Larry sa asawa na pupunta na sila sa bahay ng magulang sa araw din iyon. Pagdating nila Larry at Lisa sa bahay ng magulang. Parang nakakita ng multo ang dalawang matanda. Pero sa huli natuwa sila dahil buhay ang kanilang anak. They ask what happens. Larry's explain everything to them, pati narin ang pagkakaroon ni Lisa ng amnesia. Lisa, pretending again na hindi nga niya maalala ang magulang. Para buo ang paniniwala nila na may amnesia siya. Nahihiya siyang lumapit sa dalawang matanda. Kahit na gustong-gusto niyang yakapin ang mga ito. Umiiyak ang ginang na niyakap si Lisa.”I'm so happy that your alive my daughter. Okay lang na may amnesia ka basta buhay ka. I know makakaalala ka rin sa tamang panahon." "So, kayong dalawa ikinasal sa America ganon ba?" tanong ng matandang lalaki. ”Opo, Sir," tugon ni Larry. "Paano si Steve? Dito sa Pilipinas kasal sila ni Lisa. At may karapatan siyang kunin ang asawa nito." ”Sir, hindi siya maalala ni Lisa. At mahal namin ang isat isa." ”Andoon na tayo, pero... Asawa pa rin ni Steve si Lisa, no matter what you do and I say." ”Melvin, papunta na si Steve, siya lang ang tanging makakapagpasya kung hihiwalayan ba niya si Lisa. Pero alam naman natin na mahal na mahal ni Steve ang asawa di ba." Napatingin ang ama ni Lisa kay Larry. Nakagawa man ng mabuti ito dahil niligtas ang anak. Pero mali ang ginawa nitong pagkupkop sa anak. Puwede naman nitong sabihin kay Steve na ang asawa ay buhay nasa hospital. For the shake of his love nakagawa ng mali ito. Mayat maya dumating na si Steve. Pagpasok ni Steve sa loob. Tama nga ang hinala niya nang makita sina Lisa at Larry. Pinakiramdam niya ang sarili kung meron siyang madama na kakaiba para kay Lisa like before na pag nakikita ito ang puso niya mabilis ang pagtibok nito. He look her wife quietly and he felt nothing, ibig bang sabihin nito wala ng puwang sa puso niya ito. Lumapit ang ginang kay Steve. Hinawakan ang kamay niya.”Halika maupo ka." Akala kasi ng ginang baka magalit siya pagnakita ang dalawa. Dahil sinabi ni Larry na sinuntok siya ni Steve nong magkita sila. Kalmado lang si Steve pakiramdam niya ngayon parang kakilala lang ang mga kaharap. ”Steve, kaya kita pinapunta rito dahil sa kanila, alam ko asawa mo pa rin si Lisa. But... She married to Larry. At ang sabi nila they love each other. Alam ko rin na masakit ito para sa iyo, Steve.” agad na sabi ng biyanan babae. On the other hand, Steve gets what the mother-in-law wants to convey to him. to free their daughter for Larry. You mean, Ma? Should I tolerate them?" ”May amnesia si Lisa, Steve. Hindi ka niya maalala.” Hindi nito sinagot ang tanong ni Steve. ”Her memory will be back, Ma. Hindi ito habang panahon di ba?" ”Paano kung hindi na, Steve? Better to let them together. At ikaw humanap ka ng babaeng makakasama mo habang buhay. Alam kung kumsintidor kami. Pero para sa inyo rin lang naman. At para narin wala gulo." "They're correct, and Larry and I will return to the United States. We'll be staying there for the rest of our lives, so we are far away from each other. Have a good life here. We were there too, "Lisa replied. Larry grabs Lisa's palm."My wife is right. We will go away to live peacefully in another country. And you too, Steve. To have a quiet life here, "Larry agree to Lisa said. Sumagi sa isip niya si Monalisa. Ito narin siguro ang tamang panahon para sabihin sa kanila na meron kamukha si Lisa. At sa tingin niya umaayong ang pagkakataon para sa kanila.”Okay, may itatanong ako sa inyo, Ma, Pa." ”Ano iyong, Steve. Tell us?" ”Di ba natanong ko na inyo dati ito. Na kung meron bang kakambal si Lisa, Ma?" ”Oo, and I said ay wala." ”Sigurado ba kayo, Ma, Pa?"  "Bakit, Steve. May nalaman ka na ba?" tanong ng ginoo. Yes, Pa. And I've already met her. Her name is Monalisa. She looks exactly like Lisa. " "What? How come? "The lady was shocked. Lisa was also surprised, but of course she didn't want to notice them. "Do I have a twin sister?" She asked normally. ”I want to see her, Steve. Kung totoo ang sinasabi mo?" sabi ng ginang. ”Damn! Kung totoo man ang sinasabi mo, Steve. Lintik na hospital iyong niloko tayo, I will sue them all!" galit na turan ng ginoo. ”Steve, nasaan siya ngayon?" ”Nasa bahay ko siya," hindi na siya nagsinungaling pa. Lisa fixed her gaze on Steve. She finally understands. That's why, when Steve sees her, he never does anything to her. She was well aware of Steve's undying affection for her. She was expecting Steve, embraced her tightly and cried. If they met because he sorely missed her. She was mistaken since their is another woman who looked exactly like her. ”Talaga, Steve? My God, gusto ko siyang makita ngayong din puntahan natin siya sa bahay mo!" ani agad ng ginang. ”Yes, puntahan natin siya, para malaman natin kung sino ang magulang niya at saan sila nakatira. Gusto kung maitama ang lahat, kung siya ay kakambal nga ni Lisa ito." Nagkatitigang sina Steve at Larry. Larry smiles at Steve. Because what he heard means that someone else already loves his friend. And he also thinks he doesn’t love Lisa anymore; he sees it in Steve’s eyes. And they will both be happy with the twins if Lisa and Monalisa are really twins. ”Sure, Ma, Pa. Let's go now kung ganon!" Bumaling ang ginang kina Larry at Lisa.”Gusto ba ninyong sumama sa amin?" tanong nito. "Of course, we want to meet her too," Larry replied. They stood up, and Steve looked at Larry and Lisa, holding hands. He secretly smiled now that he knew that his heart already loved others. This is Monalisa.

 

 

 

Chapter 20

HABANG nakahiga sa kama si Monalisa, hindi niya maintindihan ang nadarama bigla na lang siyang kinabahan. Wala naman dahilan upang siya`y kabahan. Tumayo siya lumabas ng kuwarto kailangang niyang uminom ng tubig baka sakaling mawala ang nararamdaman kaba. Pagkatapos niyang uminom tumunog ang kanyang tinignan kung sino ang tumatawag si Archie ito. Ayaw na sana niyang sagutin ito. Pero naisip niya malalim din ang kanilang pinagsamahan."Hello, Archie." "Love, I miss you!" bungad nitong sabi. Expected naman na ni Monalisa ito."Bakit ka napatawag?" walang amor na sagot niya. "Love, umuwi ka please!" "Di ba nag usap na tayo, Archie. Hindi na ako babalik pa sa iyo. Uulitin ko tapos na ang lahat sa atin." "Ganon na ba kadali sa iyo ha, naiwan ako, Monalisa? Meron ka na bang iba?" Napabuntong-hininga si Monalisa. Maaring tama ang sinabi ni Archie na meron na ba siyang iba. Dahil may nangyari na sa kanila ni Steve. At sinabi pa nito na may uusap silang dalawang pag tapos na ang kinakaharap nitong problema."Wala, Archie," oo wala dahil aalis siya sa poder ni Steve magpapaalam lamang siya rito. Kanina sana kaso may urgent itong pinuntahan. At nakauwi na sana siya sa pamilya sa Laguna. "Kung wala naman pala, please umuwi ka rito. Pangako hindi na ako gagawa pa ng hindi mo gusto. Nasabi ko naman na ang dahilan kaya nangyari iyon sa amin, Monalisa." Pero disidido na siyang kumawala kay Archie."Hindi na ako babalik pa sa iyo, Archie, hindi na." "Kung ganon puwede ba tayong magkita kahit sa huling sandali ha, Monalisa. Bilang pormal break na rin ito." Kusang tumango si Monalisa. Pagbibigyan niya ito para makapagpaalam ng maayos sa lalaki."Sige, Archie. Sa coffee shop kung saan ka nagtratrabaho tayo magkita." "Salamat, Monalisa. Sige hihintayin kita roon." Pagkatapos nilang mag usap. Naisip ni Monalisa tama ba na pumayag siyang makipagkita kay Archie. Baka kung ano ang gawin nito? Napabuntong-hininga muli siya."bahala na," aniya. Samantala nasa parking lot naman na sina Steve. As they enter the condominium, Lisa has a peculiar feeling because she has lived here before. This place bears testament to their undying love for one another. Yes, she and Steve are madly in love, and this is their home. Steve simply glanced at Lisa as they were inside the elevator. In his mind, if only she remembered it. It may reflect on the circumstances surrounding them. Especially here, inside the elevator, they hug and kiss each other. Paglabas nila sa elevator. hindi na nag doorbell pa si Steve, he open his door house. Nang marinig ni Monalisa na meron nagbukas sa pinto alam na niya kung sino ito. Mabilis ang naging kilos na pumunta sa sala upang salubungin ang bagong dating na lalaki.”Steve, bakit ang a-" Napahinto siya sa pagsasalita nang makitang may mga kasama ito. Lumapit si Steve kay Monalisa.”Meron tao na gusto kang makita ka, pasensiya ka na kung inunahan na kita. At hindi ko sinasabi sa iyo ang tungkol dito." "Anong ibig mong sabihin, Steve?" ”My God, talagang makamukha kayo, Lisa, Hija. Look at her!" aniya ng ginang. Humarap si Lisa kay Monalisa. At pareho silang natigilan at nagkatitigang. Para silang nananalamin lamang. Lumapit ang ginang kay Monalisa. At niyakap ito.”My God, kahit ngayon palang kita nakita I know in my heart, that you're my daughter too!" Naiilang naman si Monalisa sa pagkayakap ng ginang sa kanya. Napatingin siya kay Steve. Nagpapasaklolo ang mukha. Na get naman ito ni Steve.”Ma, Pa, maupo muna tayo para makapag-usap nang maayos," aniya. Parang hindi makapaniwala si Larry sa nakikita, talagang pinagbiyak na bunga sina Lisa at Monalisa. At nakadama siya ng kasiyahan sa puso, dahil sa tinging niya hindi maghahabol pa si Steve kay Lisa. Dahil kay Monalisa. Pumunta naman si Steve sa kusina upang kumuha ng pagsasaluhan nilang maiinom man lang. Hindi naman mapakali si Monalisa, dahil hindi niya kilala ang mga kaharap, lalo pa't tila kaharap ang sarili kung titingin siya kay Lisa. ”So, sino ang magulang mo? At taga saan sila?" tanong ng ginoo kay Monalisa. ”Sa Laguna po sila nakatira." ”Sa tingin mo ba sila ang tunay mong magulang?" Napaisip si Monalisa. Sa tingingniya ay hindi, dahil simulat sapol parang hindi anak ang turing nila sa kanya. Pero sila ang namulatan magulang, mula nang siya ay matutong magsalita at makakita. So, para sa kanya sila ang kanyang magulang. ”Oo, naman po.” Dumating si Steve dala ang mga juice nilagay ito sa center table. At umupo sa tabi ni Monalisa. Napanatag ang kalooban ni Monalisa dahil nasa tabi na si Steve. Pakiramdam kasi niya ngayon she's safe no one's can bully her pagkasama ito. ”Monalisa, kilala mo si Lisa? I mean meron bang sinabi si Steve about her? " Umiling si Monalisa, wala naman itong sinasabi sa kanya, maliban na siya ay balo na. Wala nga siyang nakitang picture ng yumaong asawa. Siguro tinago na nito ang lahat ng puwedeng dahilan upang maalala ito. ”Steve, bakit hindi mo sabihin kay Monalisa, kung sino si Lisa, sa buhay mo? " ani ng ginang. Napatinging si Steve kay Lisa. Parang mahirap ng bigkasin ang salitang asawa para rito.”Mona, si Lisa, my dead wife. Sa akala namin at patay na siya. But she's alive.” Awtomatikong napatinging si Monalisa kay Steve, siya ay nalilito sa mga sinabi nito.”Ha?" Tangin nasabi niya dahil alam niyang wala siyang karapatan na magtanong kung ano ang nangyari. Kung asawa niya ito. May posibilidad na magkabalikan sila. Naiisip palang niya ito ramdam niya ang pagluksa ng puso. ”Pero ngayon asawa na siya ni Larry, Monalisa." Tinuro pa ni Steve si Larry. Napatingin si Monalisa kay Larry tumango ito sa kanya bilang pagpapatoto sa sinabi ni Steve. Sa akala ni Monalisa magulo na ang buhay. Pero mas magulo pa yata ang buhay ni Steve. Naisip niya nang nalasing ito. Ito kaya ang dahilan kung kayat nagpakalasing? ”Gusto kung malaman ang katotohanan tunggol sa iyo, Monalisa. I want to meet your parents in Laguna now, " ani ng ginoo. ”Pupunta po tayo sa Laguna?" ”Yes, I want to know the truth about you, kung kambal ka nga ni Lisa. Impossible naman hindi dahil magkamukha kayo. Kung anak ka namin I will put them in jail!" Wala imik si Lisa, gusto sana niyang sumabat kaso baka isipin nila na kilalang-kilala niya ang magulang.”Excuse me, I want too drink water, " aniya kahit na meron juice naman sa harapan. "Ikukuha kita," sabi agad ni Monalisa. ”No thanks, ako na lang nakita ko naman kung saan lumabas si Ste... Steve from the kitchen." ”Sige," kiming tugon ni Monalisa. Agad na tumayo si Lisa para pumunta ng kusina. When she reach the kitchen. Her mind when back kung paano sila maglambingan ni Steve habang sila ay nagluluto. Andiyang iyong niyayakap, hinahalikan siya sa bawat galaw niya. She knows Steve is a sweet and caring person. And she knows too na hindi na niya madarama pa ito. May pagsisisi ba siya sa isip at puso? Dinama ang dibdib, she think meron pero kunti lamang, dahil ang pagmamahal niya kay Steven ay napunta na kay Larry. ”What are you thinking?" tanong ni Steve na sinundan niya si Lisa. Baka kasi hindi alam kung saan kukuha ng baso at tubig. Inayos ni Lisa ang mukha kanina may nakaukit na sadness dito. Lumingon siya kay Steve."I'm thinking that, kung saan ako kukuha ng warm water, hindi kasi ako umiinom ng malamig." alibi niya. ”I take for you." Kumuha si Steve sa water dispenser saka inabot kay Lisa."This!" "Thank you!" Humakbang na siya papalabas ng kusina.  Napasunod ng tinging si Steve kay Lisa. He felt that parang may kakaiba rito. Kanina habang nakatingin siya sa likod nito parang iniisip nito ang mga masasayang moment nila sa kusina. Kung totoo man ang nasa isip, possible bang walang amnesia si Lisa. Hinilot ang sintido kung ano-ano na ang naiisip eh, bumalik na siya sa sala. ”So, let's go in Laguna," sabi ng ginoo. Sumang-ayon si Steve sa gusto nito. Para malaman nila ang katutuhanan sa pagkatao ni Monalisa. ”Sweetheart, sumakit bigla ang ulo ko," bulong ni Lisa kay Larry. Pero ang totoo ay hindi naman ayaw lang niyang sumama sa Laguna. ”Puwedeng bang hindi na kami sasama sa Laguna, sumakit ang ulo ni Lisa," wika ni Larry. ”Okay, go home para makapagpahinga na siya," ani ng ginang. Tumayo na sila, para pumunta ng Laguna sina Steve at uuwi naman na si Larry at Lisa. Makalipas ang ilang oras na biyahe nila nakarating na sila sa Binan Laguna, itinuro ni Monalisa kung saan ang kanilang bahay na nasa highway lamang ito. Pumarada ang sasakyan ni Steve na Ford-F 150 sa harap ng bahay nila Monalisa kasunod naman ang sasakyan ng mag[1]asawa na Mercedes Benz. Lahat nang taong nakakakita ay napapahinto at napapatingin sila sa dalawang magarang sasakyan. ”Huh? Sino kaya ang mga iyan?" tanong ng ama ni Monalisa na kagagaling mula sa trabaho. Parang ayaw naman bumaba ni Monalisa kinakabahan kaya siya. Ginagap ni Steve ang kamay ni Monalisa."It's okay, I'm here bumaba na tayo!" Nginitian niya ito. Ngumiti narin si Monalisa at bumaba na sila ganon din ang mag-asawang kasama nila. ”Aba, si Monalisa. Iyan ah, abay bigating na siya yumaman na ba siya?" sabi ng ina ni Monalisa. Hinayaan nilang makalapit ang apat sa kanila. Nang makalapit na sila.”Oh, Monalisa. Aba mamamanhikan ba sila sa atin. Naku bongga ka ang yaman nila. Pasok. Pasok, maupo kayo." Sabi ng ina ni Monalisa. Masasabi ni Steve na hindi maganda ang pakikitungo ng nangisnan magulang ni Monalisa sa kanya, walang kaamor[1]amor ito kung magsalita. You can tell na hindi nila anak si Monalisa. Naupo sina Steve at Monalisa sa kawayan upuan nakatayo lang naman ang mag-asawa. ”Ma, Pa. Maupo kayo," sabi ni Steve. Umiling ang ginang at nagsalita na ito.”We're not here too discuss about marriage, narito kami para malaman ang katotohan," sabi ng ginang. Nagkatinginan ang magulang ni Monalisa.”Anong katotohanan?" tanong ng ama ni Monalisa. ”Hindi na kami magpaligoy-ligoy pa, ang pinunta namin dito ay para malaman kung anak ba ninyo si Monalisa o hindi? I want too hear the truth sa inyo!" Mautoridad na pananalita ng ginoo. Lumapit ang ina ni Monalisa sa asawa.”Milando, ano ang sasabihin natin sa kanila? Sasabihin ba natin ang totoo?" ”Oo naman ito na siguro ang tamang panahon, Zenny." Lumapit si mang Milando sa mag-asawa. ”Maupo muna kayo." Napilitan umupo ang mag-asawa."Makikinig kami sa inyong sasabihin," ani ng ginang. ”Kung hindi namin anak si Monalisa, ibig bang sabihin eh, kayo ang magulang niya?" tanong ni mang Milando. ”Yes." tugon naman ng ginang. "Sigurado kayo?"  ”Yes, at hindi namin kailangan pa ang mag pa DNA test dahil meron siyang kakambal si Lisa. So tell us now, kung ano ang alam ninyo?" Nagkatinginan muli si mang Milando at aling Zenny. ”Oo, hindi namin anak si Monalisa, nong nanganak sa hospital si Zenny tamang nasa Manila kami at sa Saint Luke siya nagsilang. At meron siyang pinsan nurse roon. Unang anak namin si Monalisa na akala namin ay anak namin nga. Mag iisang taon palang noon siya ng isang araw. May tanganggap kaming sulat muna sa pinsan ni Zenny. At sinasabing hindi namin anak si Monalisa. At sinasabi rin sa sulat na namatay ang amin tunay na anak. At gumawa ito nang paraan. Hindi namin alam kung ano ang kanyang ginawa, kinaumagahan meron siyang dalang sanggol na sabi niya anak namin. At ang sabi pa niya Monalisa ang ipapangalan namin sa kanya." ”Nasaan na siya ngayon? I want her to pay what she did. Napakalaking kasalanan ang ginawa niya sa amin!" "Wala na siya patay na matagal na niyang pinagbayaran ang nagawang mali. Sa atin dahil hindi man lang niya sinabi kung saan niya nilibing ang amin anak." ”Kung ganon ipaubaya na ninyo sa amin si Monalisa." ”Siya ang magdidisyon kung ano ang gusto niya," ani mang Milando. ”Monalisa, what's your decision?" Umiling si Monalisa, dahil sa totoo lang blanko ang isipan sa nangyayari. "Kung stay in Steve place muna Monalisa. Dahil siya ang kakilala mo. At alam namin ayaw mo naman sa bahay na umuwi. Pagnakadisyon ka na tell us what is this." Tumango si Monalisa at sila ay umalis na sa bahay ng kinikilalang magulang. Wala naman masabi ang dalawang matanda. Dahil hindi sila close kay Monalisa mula nong bata pa ito. Umalis na sila sa Laguna, dumeretso sila sa condo ni Steve. Sa parking lot. ”Monalisa, kung ano ang disisyon mo, tell us o tell to Steve para tawagang kami." Sabj ng ginang. Tumango naman si Monalisa sa mag-asawa. At nagpaalam na sila. Walang imik sina Steve at Monalisa habang nasa elevator na sila. Nang pumasok na sila sa loob ng bahay. Steve suddenly hug her."Okay ka lang ba?" tanong niya. "Hindi ko alam kung okay ako O, hindi. Steve." "I understand. Hungry?" Umiling si Monalisa. "Good, me too. Pero parang iba ang gusto ko!" ”Huh? Ano?" ”Ikaw!" "Ha? A... Ako?" Tinuro pa ni Monalisa ang sarili. ”Hmmm, I want you but... Pagod ang pakiramdam ko." ”Paanong hindi ka mapapagod ang haba kaya ng pinaneho mo!" "Hmmm, kaya nga, eh. Can you give me a massage please." Inunat ang dalawang kamay."Oh, masakit." ”Sige bibigyan kita ng free masahe." Nakangiting binuhat ni Steve si Monalisa. At dinala sa kuwarto.

 

 

Chapter 21

Steve put Monalisa down on the bed. And he leaned over it, slowly bringing his face closer to hers. Hinarang ni Monalisa ang palad sa labi ni Steve para awating ito sa tangkang paghalik sa kanya."Teka lang, akala ko ba imamasahe kita?" tanong niya na may ngiti sa labi. "Hmmm, nagbago ang isip ko eh, ibang masahe na lang ang gagawin natin. Para pareho tayong makadama ng sarap at kaluwalhatian." Kinindatan pa nito Steve si Monalisa. "Sandali lang, Steve. Bago ang lahat, puwede ba akong magtanong?" "Sure, ask me anything you want. Lahat nang gumugulo sa isip at puso mo, Monalisa." Umalis siya sa ibabaw nito at tumabi sa pagkahinga. "Steve, ngayon alam mong buhay pa ang asawa mo, anong balak mong gawin ngayon?" Steve leaned very close to Monalisa, his hand resting on her cheek. "Nothing, Monalisa. I'll just let them all go. I'll let them do what they want, and I'll do what I want."I know our wonderful fate will take us and lead us into a beautiful tomorrow," he says. "Bakit, hindi mo na ba siya mahal? Asawa mo pa rin naman siya sa mata ng tao at Diyos." "Yes, minahal ko siya. At siya ang una kung minahal, pero tinitiyak ko sa iyo, Monalisa. Una man siya pero ikaw ang huli kung mamahaling! Kung inaakala mong nagbibiro O, nagsisinungaling ako. No, totoo ang nadarama ko para sa iyo. Mahal na kita!" madamdamin turan niya. Hindi napigilan ni Monalisa ang pagtulo ng luha. Sino ba naman ang hindi iiyak kung may magsasabi sa iyo na mahal ka."Pe... pero bago palang tayo magkakilala, Steve!" Pinunasan ni Steve ang luha ni Monalisa gamit ang daliri."Monalisa, walang pinipiling oras o, araw ang pagsibol ng pag[1]ibig sa puso natin. Bigla mo na lang maramdaman ito sa taong masisilayan ng iyon mata sa unang pagkakataon. I know nong una kitang makita, ang akala ko ay ikaw si Lisa. Pero nang magtagal, sabi nang puso ko iisa man ang mukha ninyo, pero alam nito kung sino ka at si Lisa. Dahil magkaiba kayo sa lahat ng bagay, lalo na sa ugali. You're sweet and lovely, she's wild and naughty. So, for me I like sweet and lovely!" "Ganon ka pala? Madali palang magbago ang isip at puso mo, Steve." "Siguro nga ay ganon ako. Pero kung hindi sumama si Lisa, sa Mommy ninyo sa America, maybe I never meet you. At masayang kaming magkasama ni Lisa. Kaso nangyari na ang lahat at hindi na maibabalik pa. Maybe God said, you and I are belong to each other. At talagang tayo ang itinadhana niya. Not me and Lisa. So, I agree with that. Ako naman ngayon ang magtatanong sa iyo, Monalisa." Kinabahan bigla si Monalisa."Si... sige ano ba ito?" "Maikli lang naman ang itatanong ko sa iyo. Do you love me already? O, mahal mo pa ang dati mong kinakasama?" Alam ni Monalisa na she is already fall for him. Nong una silang magkakilala sa daan. Sabi pa nga niya rito style nito bulok. Dahil sa paraan na pag lapit nito sa kanya. Si Archie, siguro minahal niya rin ito. But not so deep iyong bang hindi mo kayang mawala siya sa buhay mo kahit na may makikilala ka pang iba na higit pa rito. Ngayon masasabi niyang wala na ito sa kanyang puso. Dahil hindi man lang sumagi sa isip ito, si Steve ang laging laman ng isipan. Tumagilid siya para mapaharap kay Steve Tinitigang niya ito. Sila ay nakatitigang."Masasabi kung pareho tayo nang nararamdaman sa isat isa, Steve!" "I know, Monalisa, I know; all I want to hear from you is for you to tell me you love me!" "I love you!" she responded quickly, and simultaneously kissed Steve on the lips. That's just the way she is. However, if you've injured her feelings, it's difficult for her to trust the person who did it to her again. This is exactly what Archie did to her. As a result, she no longer gives him a chance. Steve gave a warm grin. He kissed her on the lips while holding her face. Monalisa returns the kiss. And this was their cue to get their bodies warm. Monalisa's chest was crawled over by Steve's palm. Because there was obstructive clothing, it was dissatisfied. He crawled up to the abdomen and crawled back down. Monalisa moaned as he approached her on one of the mountains, especially as his finger played with her nipple. Steve's lips left Monalisa's. It went down to her neck. It stayed there for a while, his lip remained, and when it was done, it went down to her chest. And he suckled her nipple with her clothes. Even Steve's lip was still blocked. Monalisa tickled. She could feel the warmth of his lips. Steve wasn't satisfied. "I'll take off your clothes, Monalisa." There was no response from Monalisa, but she raised her dress. Steve unlocked her bra, quickly pulled it off and threw it to the floor. He stared at the two mountains of Monalisa in the eye of the restraint. He stroked it first. "Steve." Namutawi sa bibig ni Monalisa. Steve smiled naughtily at her. "Hmmm, you have a wonderful breast," he said, lowering his head and sucking one of her nipples with his palm on the other's chest. Monalisa shuts her eyes, as though butterflies are flying through her stomach as she appreciates Steve's treatment of her chest. Monalisa's femininity drew one of Steve's hands. He felt as if she was already drenched. He wants to stare at her and savor her dampness. His mouth was drooping. And Steve yanked Monalisa's bottom cover off in a hurry. Nanlaki ang mata ni Monalisa. Alam kasi niya kung saan patungo ang labi nito. Hinawakan niya ang ulo nito."Steve, huwag," aniya. Steve look at her and smile again. "I want it!" And turned his head to what he was doing. He use his fingers first he touch her clitoris.  "Oh my. Oh my. Steve!" She was able to tweak his hair. She felt that she's going crazy right now. He especially enjoys what he does. He licks her muliebrity with his tongue. He was well aware of women's vulnerability in this regard. They also enjoy being eaten since it gives the body and psyche a distinct flavor. He inserted his tongue into and out of her orifice. Monalisa believes Steve is torturing her now because she is uncomfortable, not like when they first joined their body's. It's quite natural. Is this merely a warm-up for the main event? Her body is even more ecstatic at the prospect of claiming him. ”Steve! Steve! "Aaah! Steve: Ohhhh." she screamed at its name, as if there was something inside her that wanted to come out at that moment."Steve!" She moaned his name again. As she approached her first climax, she gasped. Steve like it what Monalisa's did. He even snatched her stomach and shifted it. Yes, he was aware of the reason. Steve dipped his head into her femininity once more, and licks her muliebrity as he tastes her semen, "Hmmm, I really like it." Monalisa was embarrassed by what Steve had done. It's now his turn. He removed all of his garments and did not leave a single one behind. Monalisa scrutinizes him, particularly his muscular manhood. "You do," he said. Monalisa understood what he was saying. She gulped and stuffed her mouth into its throbbing manhood. Steve groaned obnoxiousl. Suck it up even more, sweetheart," he said, brushing his hand through her hair to avoid slowing her move. Steve is ecstatic. Monalisa had done something to him. Lisa does the same thing to him. When his wife does it, he loves it. But now he'll say he enjoys Monalisa's treatment of him. He appears to be going insane from the joy. Monalisa, what she's doing is quite active. She sucks the tip of his manhood and softly stroking down and up. "Oh, fuck!" he exclaimed as he moved his body. Monalisa accepted Steve's use of her mouth. He resisted the urge to spit his sperm into her mouth. "I'm coming in. I can't control myself anymore," he said. Monalisa was tenderly placed in bed by Steve. And he was on top of her. Monalisa kissed Steve's lips and stroked his face. She, too. She wants to feel Steven's manhood heat once more. She's a different person now. It's not like when Archie and her doing love making. She doesn't seem to be doing anything. She simply accepted her companion's actions. Of course, she's happy, but she's in a different place now. Because Steve's every motion he makes is infused with affection.  Steve kissed her back, and their lips were perfectly linked. He had already slipped his firm manhood inside her while their lips were squeezed together. Monalisa tenderly bit Steve's lips when she felt it inside her. Her grip was there. They both moaned, and Monalisa accompanied Steve's every move and caress of his body. Until they both achieve the peak. And they're clinging to each other. "I love you, Monalisa!" "I love you too, Steve!" Monalisa kissed him lips again. Bakit ganito siya ngayon gustong-gusto niyang halikan ang labi ni Steve. At minsan pa ay nais niyang madama ang katawan ni Steve sa kaloob-looban niya. While he's kissing her, Steve smiles. He knew that Monalisa had already fallen for him the way she kissed him. Again, the fire between them is going to go on. Steve hugged Monalisa and placed her on top of him. "Your turn," he said. How sweet Monalisa's smile was. He laid down on top of Steve first. Again, their lips moved like crazy. While their lips were still moving to each other, Steve stood up to take a seat. He kept his tough manhood and then inserted it inside her. Their bodies moved in one. Because he wants to see Monalisa's body while dancing on top of him, Steve leaves her lips and lays down. Monalisa took Steve's two hands in hers and clasped them together. Oh, Monalisa, You are good. Ahhh! Monalisa! Monalisa! " Steve's voice has an eagerness about it. He sits up again and teases the woman's two futures. Steve was sucking, biting her nipples. Monalisa moaned loudly because she felt a strange tickle. "Steve! Steve! Steve! " she said in its name, full of lustful in her voice. Steve knew they were about to reach the pinnacle of happiness. He held her tight and lowered it without even separating their bodies. Steve finished what Monalisa started. And what happened next? The room was filled with their growls and moans. They both gasped when their bodies stopped what they were doing. Before Steve closed his eyes, He stroked Monalisa's cheek. "I love you!" And he kissed her forehead. Monalisa closed her eyes with a sweet smile on her lips. And she put her face on Steve's chest.

 

 

Finale

KINAUSAP ni Monalisa si Steve na makikipagkita siya kay Archie. "Bakit pa, Monalisa?" iniisip palang ni Steve na magkikita ang dating magsintahan nakadama na siya agad ng selos. Malay ba niya kung manumbalik ang dating pag-ibig nang babae sa dating kinakasama. "Steve, mag-uusap kami para walang samaan nang loob ba, maghihiwalay kaming payapa ang amin kaisipan ni Archie." "Sasamahan kita." oo naman baka biglang itanan ng Archie na iyon si Monalisa. Ngumiti si Monalisa na se-sense niyang may pagseselos na nadarama si Steve. Para mawala ito niyakap at hinalikan nila ang labi nito."I love you," aniya," Huwag na ayoko kasing may masabi si Archie sa akin. Nasabi ko sa kanya na walang third party sa pagitan namin. Na gui-guilty nga ako, eh." Steve kissed her head."Yeah, I know that, pero ang isipin mo siya ang gumawa nang dahilan kaya kayo nagkahiwalay. Sige hindi ako sasama pero ihahatid kita kung saan kayo magkikita, ha!" Tumango si Monalisa."Kung ganon tara na." Sa medyo malayo sa coffee shop kung nasaan si Archie. Pinaradama ni Steve ang kanyang sasakyan. "Bye!" paalam ni Monalisa kay Steve. Lumabas si Steve sa kotse niya para buksan ang side door sa parte ni Monalisa. Kaylapad nang ngiti ni Monalisa. So, gentleman talaga nito. Pakiramdam niya para siyang prinsesa tuwing kasama ito. Paglabas ni Monalisa sa sasakyan humarap siya kay Steve. Then give him a quick kiss to his lips. Steve smile so genuinely. Kinabig nila bigla sa baywang si Monalisa then siya naman ang humalik sa labi nito. Napapatingin sa kanila ang mga taong naroroon at dumaan sa kanila. Wala naman pakialam si Steve sa mga ito. Pilit naman tinutulak ni Monalisa si Steve. Hindi naman sa ayaw niya ito sa katunayan gustong-gusto niya ito. Kaso nga baka may kakilala si Archie na makakita sa kanila. Binitawan naman na ni Steve ang labi ni Monalisa."Ikaw talaga!" Ngumiti si Steve."Go now, pagkatapos ninyong mag usap call me para sunduin kita agad." Umiling si Monalisa."Huwag na baka may gagawin kang important sa trabaho mo, uuwi na lang ako hihintayin na lang kita sa bahay mo." kumunot ang noo ni Steve sa sinabi nitong bahay mo." Not my house, Monalisa Ours house." Kay tamis ng ngiti ni Monalisa talagang ituturing na siya nito na asawa. Tumango siya kay Steve at lumakad nang papalayo rito. Nang malayo na si Monalisa sumakay na si Steve sa sasakyan. Wala siyang balak na pumasok sa opisina niya ngayon araw. Iikot lamang siya para makita ni Monalisa na umalis siya then babalik siya kung saan malapit sa coffee shop siya magpaparada. Nang makita ni Archie si Monalisa gusto niya itong yakapin pero umupo agad ang babae. Kinuha ang kapeng ginawa paburito ito ni Monalisa. Pagkalapit."Para sa iyo." Nilagay niya sa harapan nito. "Salamat," kiming tugon ni Monalisa. Sa sandaling iyon like they are stranger to each other na ngayon lang nagkita. Napansin ni Archie. Glowing ang itsura ni Monalisa."Kamusta ka na gumaganda ka?" "Salamat," nasabi ulit niya. Parang gustong sabihin ni Monalisa na hiyang siya sa piling ni Steve. Kahit na wala pa silang isang buwan magkakilala masasabi niyang compostable sila sa isat isa. "Monalisa, talaga bang hindi mo ako bibigyan ng pagkakataon, para ipakita ko sa iyo na magbabago na ako?" Umiling si Monalisa ngayon na meron isang Steve na handa siyang mahalin, alagaan nang mabuti."Hindi tayo para sa isat isa, Archie. hangad ko ay makilala mo ang banaeng talagang para sa iyo. At ganon din ako. Palaam, Archie." Tumayo na siya. Agad din tumayo si Archie. Hinawakan ang kamay ni Monalisa hinila ito upang mayakap ang babae.

Naikuyom naman ni Steve ang kamao dahil sa nakita. Parang gusto noyang lumabas sa kanyang sasakyan lapitan ang dalawa ay bigyan ng isang suntok ang lalaking yumakap kay Monalisa. Pero naisip din niya ang kapakanan ni Monalisa. "Hiling ko na maging maganda ang buhay mo sa lalaking makakasama mo habang buhay, Monalisa. Sana makapahanap ka ng hindi kagaya ko na sinakan ka." "Salamat, Archie," oo naman Steve is the best para sa kanya. Nararamdaman niyang mabuti ang intention nito sa kanya. Hindi sa kakambal niya ang dating asawa nito."Ganon din ako sa iyo, Archie." Kumalas na siya sa pagkayap nito at mabilis na lumabas sa coffee shop. Naglalakihan ang hakbang ni Monalisa na makalayo hindi na niya napansin ang sasakyan ni Steve na nakaparada sa gilid ng kalsada. Hinayaan lang naman ni Steve ito pero susundan niya. Inikot muli niya ang kotse at nakikita si Monalisa sa kabilang kalsada. Huminto sa paglalakad si Monalisa tamang paliko si Steve at tumapat siya sa harapan ni Monalisa. Bumusina siya binuksan ang bintana nang sasakyan. Ngiting-ngiti na mabilis na sumakay si Monalisa. Binantayan pala siya nito. Nang nasa stop light sila."Okay ka lang ba?" tanong ni Steve. Hindi sumagot si Monalisa bagkus hinila ng todo ang seatbelt. Napatingin naman si Steve rito. Tama lang because Monalisa grab his lips. Give him a deep kiss. When the green light on saka palang binitawan ni Monalisa ang labi ni Steve. Steve laughing what Monalisa did."Naughty girl!" Ngayon magagawa na ni Monalisa ang nais dahil wala nang mabigat dito naging maayos na ang sa kanila ni Archie. Sa paglipas ng mga araw naging masaya ang pagsasama nila Monalisa at Steven kasal na lang ang kulang sa kanila. Gustong-gusto ng ina ni Steve si Monalisa. Dahil mas madali itong pakisamaan at kagaanan ng loob. Not like Lisa when their first meet very professional ang dating nito. Pero mabait din naman ito. Lumipas ang mga araw nagpaalam na sina Larry at Lisa sa magulang. Na babalik na sila sa America. Upang doon na manirahan. Tinawagang ni Larry si Steve para sabihin paalis na sila."Steve, I wish you a happiness with her. Sana napatawad na ako sa nagawa ko."  "Babalik pa ba kayo, Larry?" "Maybe, hindi na para pare-pareho tayong matatahimik, Steve. I'm sorry, Steve." "Ito lang ang masasabi ko sa iyo, Larry. Mahalin mo si Lisa, higit pa sa pagmamahal ko sa kanya dati. Oo, napatawad kita." "Thank you, Steve. Huwag kang mag-alala pangako iibiging ko si Lisa, higit pa sa buhay ko. And can I ask you something, Steve?" "Sure go ahead." "Are we still partners to our business?" ”Oo naman, business is business, Larry." "Thank you again, Steve. Napakabuti mo talaga, Goodbye!" Napangiti si Steve matapos silang mag-usap ni Larry. Okay narin ang ginawa nito dahil nakilala niya si Monalisa. Ika nila lahat nang nangyayari sa ating buhay may dahilan. Mabuti man ito o masama. Days, weeks, months, and even a year had passed. Monalisa and Steve enjoyed a wonderful year together. Steve's mother pays them regular visits. She's happy for her son for finding the appropriate woman for him. Despite the fact that she is his ex-twin wife's sister. Monalisa's parents come to see them on a regular basis, hoping to assuage their love for Lisa, who is happy with her husband, Larry. Monalisa continue her culinary course. Steve is very supportive to her. Para kay Steve masaya siyang makikita si Monalisa maabot nito ang pangarap. Pero siyempre pagnakatapos na ito. Siya lang ang pagsisilbihan nito sa masarap nitong iluluto. Minsan habang naglalakad sa loob ng mall sina Monalisa at Steve, manonood kasi sila for their date. Natigilan si Monalisa. Dahil makakasalubong nila si Archie. Gusto niyang umiwas pero huli na nakita na siya nito. Ginagap ni Steve ang palad ni Monalisa para makita ni Archie na magkasama sila. "Monalisa?" Sabi ni Archie. "Archie?" Napatingin si Archie kay Steve."Asawa mo?" tanong nito. "Yes, I'm Steve," siya na ang sumagot. May lumapit na babae kay Archie."Hon, tara na nabili ko na tignan mo ang cute-cute di ba?!" Nilabas nito ang biniling sapatos na para sa new born baby. "Wow, magkakababy na kayo?" tanong ni Steve. "Oo, I'm five months pregnant!" Nakangiting tugon ng babae. Napangiti si Monalisa, nakahanap na si Archie ng babaeng nakalaan para rito."Congrats, sa inyo," aniya. Tumango si Archie."Hon, tara pagkd na ako gusto ko ng magpahinga," sabi ng babae. "Sige, maiwan na namin kayo," sabi niya kina Monalisa at umalis na sila. Niyakap ni Monalisa si Steve."I love you!" Aniya. Natawa si Steve."I love too, are you happy, Monalisa?" Nakangiting tumango si Monalisa. Dahil hindi puwedeng ikasal sina Monalisa at Steve sa Pilipinas, at walang divorce rito. Pumunta sila sa Bali Indonesia. At doon sila nagpakasal para mabasbasan ang kanilang pagsasama. At nag honeymoon na rin. "I'm so happy right now, Monalisa. Ikaw masaya ka ba?" "Ako yata ang pinakamasayang babae sa ngayon, Steve." "Gaano kasaya?" Niyakap ni Monalisa si Steve. And she tiptoe upang maabot ang labi nito para halikan."I love you so much, Steve." "Hmmm, parang hindi na yata magandang pakinggang ang Steve. How about call me darling, ha?" "Ay ayoko ng darling. Asawa ko na lang para alam ng lahat nang babae sa mundo na asawa na kita!" Napahalakhak si Steve Oo nga naman."Okay, asawa ko. I love you more than you love me!" At hinalikan niya ang labi ng asawa."Thank you. Dahil nakita kita. Sa pagkawala ni Lisa sa buhay ko. Meron naman kapalit na isang Monalisa na kakambal pa niya. Iba talaga ang tadhana kung magtrabaho, may nawala meron din kapalit na mas higit pa. And you are my wife." "Thank you for entering my life as well. Then you showed up in my life at the most inopportune moment. And now you have given me strength and given me a wonderful life. Steve, I love you so much." "We are really destined. My wife and I were created by God for each other. That’s something I will thank him for!" May naisip si Monalisa."Sandali lang Steve. Paano kung dalawa pa rin kaming mahal mo, huh?" "Well ang masasabi ko lang naman. Ang dalawang babaeng minahal ko ay iisa ang mukha. Pero siyempre tayo nga ang nakalaan para sa isat isa, Monalisa. get it." Monalisa smiled sweetly, and she hugged Steve tightly. Even she would be thankful to God for what happened in their lives today. Steve hugged his lovely wife. And he whispered."I love you forever, my wife!" While his one hand holding Monalisa belly. Ngayon iisa na lamang ang nais nila para maging kompleto na ang kanilang buhay. Ang kanilang baby, because In few months, masisilayan na nila ito. Wakas. Thank you.